Աստծո Խոսքի ուսուցիչները. անհետաձգելիության զգացումով՝ կատարելու իրենց հանձնարարությունը
ՆԱԽՈՐԴ մի քանի ամիսներին հարյուր հազարավոր ուսուցիչներ էին հավաքվել ուսուցում ստանալու։ 2001 թ. մայիսից սկսած՝ նրանք հավաքվում էին ամբողջ աշխարհում անցկացվող «Աստծո Խոսքի ուսուցիչները» մարզային համաժողովներում։ Այնտեղ բոլոր պատվիրակներին կոչ արվեց, որ սովորեցնեն իրենք իրենց, ավելի որակելի դառնան և կատարեն իրենց հանձնարարությունը՝ որպես ուսուցիչներ։
Այս համաժողովներից որևէ մեկը հաճախեցի՞ք։ Եթե այո, անշուշտ գնահատած կլինեք այն հոգևոր կերակուրը, որ այնտեղ մատուցվեց միակ ճշմարիտ Աստծուն՝ Եհովային երկրպագելու համար հավաքվածներին։ Ձեզ հրավիրում ենք վերաքննելու համաժողովի այդ ուսանելի ծրագիրը։
Առաջին օր. ներշնչված Սուրբ Գրությունները օգտակար են՝ ուսուցանելու
Համաժողովի նախագահողը իր՝ «Ուսուցանվեք, ո՛վ Աստծո Խոսքի ուսուցիչներ» ելույթով ջերմորեն բարի գալուստ մաղթեց բոլոր պատվիրակներին։ Սովորելով «Մեծ Խրատողից»՝ Եհովայից, Հիսուսը դարձավ Մեծագույն Ուսուցիչը (Եսայիա 30։20, ՆԱ; Մատթէոս 19։16)։ Նույնպես և մենք. եթե ուզում ենք առաջադիմել և դառնալ Աստծո խոսքի ավելի լավ ուսուցիչներ, պետք է սովորենք Եհովայից։
Հետո հաջորդեց «Թագավորության ուսուցումը լավ պտուղ է տալիս» ելույթը, որի ընթացքում հարցազրույցներ անցկացվեցին Աստծո Խոսքի փորձառու ուսուցիչների հետ։ Նրանք նշեցին այն օրհնություններն ու ուրախությունները, որ պատճառում է աշակերտներ պատրաստելու գործը։
Այնուհետև ներկայացվեց ««Աստծու մեծագործութիւններից» ոգեշնչված» գրավիչ ելույթը։ Թագավորությանը վերաբերող Աստծո «մեծագործութիւնները» առաջին դարում շատերին գործի մղեցին (Գործք 2։11)։ Մենք էլ կարող ենք մարդկանց գործի մղել՝ հռչակելով աստվածաշնչյան ճշմարտության այնպիսի «մեծագործութիւններ», ինչպիսիք են՝ փրկանքը, հարությունը և նոր ուխտը։
Հաջորդ ելույթը բոլորին խրախուսեց «Ուրախություն գտնել Եհովայի արդարության մեջ» (Սաղմոս 35։27)։ Մենք հետևած կլինենք արդարությանը, եթե սովորենք սիրել այն, ինչ որ արդար է և ատենք այն, ինչ չար է, ինչպես նաև՝ երբ ուսումնասիրենք Աստվածաշունչը, ակտիվորեն դիմադրենք մեր հոգևորին սպառնացող վնասակար ազդեցություններին և երբ խոնարհություն մշակենք։ Այսպիսի քայլերը կպաշտպանեն մեզ անառողջ ընկերակցություններից, այս աշխարհի նյութապաշտական ոգուց և վայրի ու անբարո զվարճություններից։
Ծրագրի գլխավոր ելույթը, որի վերնագիրն էր՝ «Ամբողջովին սպառազինված՝ որպես Աստծո Խոսքի ուսուցիչներ», մեզ հիշեցրեց այն փաստը, որ Եհովան է որակավորում իր ծառաներին, և նա այդ անում է իր Խոսքի, ոգու և իր երկրային կազմակերպության միջոցով։ Իսկ Աստծո Խոսքի առնչությամբ ասվեց. «Մեր նպատակն է՝ աստվածաշնչյան գրությունը վերցնել տպված էջից և այն դրոշմել ունկնդիրների սրտերին»։
Համաժողովի առաջին ելույթաշարի վերնագիրն էր՝ «Ուսուցանվենք ուրիշներին ուսուցանելիս»։ Առաջին մասում շեշտը դրվեց այն մտքի վրա, որ մենք՝ քրիստոնյաներս, պետք է պահենք այն նույն բարձր չափանիշները, որ սովորեցնում ենք ուրիշներին։ Երկրորդ ելույթը քաջալերեց բոլորին լինել «ճշմարտութեան խօսքը ուղիղ ներկայացնողներ» (Բ Տիմոթէոս 2։15)։ Մենք մեզ պետք է մարզենք Աստվածաշունչը կանոնավոր և ջանադրաբար սերտելու մեջ՝ անկախ այն բանից, թե քանի տարի ենք Աստծուն ծառայում։ Ապա ելույթաշարի վերջին մասում բացատրվեց, որ Սատանան մեր մեջ փնտրում է այնպիսի հատկություններ, ինչպիսիք են՝ հպարտությունը, անկախութան ոգին, խանդը, նախանձը, դառը կսկիծը, վրդովմունքը, մանրախնդրությունը և սեփական անձին չափից ավելի մեծ նշանակություն տալը։ Այնուամենայնիվ, եթե մենք վճռականորեն դիմադրենք բանսարկուին, նա կփախչի մեզանից։ Իսկ որպեսզի դիմադրենք, պետք է Աստծուն մոտենանք (Յակոբոս 4։7, 8)։
«Նողկա՛ պոռնկագրական համաշխարհային պատուհասից» պատեհաժամ ելույթը մեզ ցույց տվեց, թե ինչպես պայքարենք մեր հոգևոր առողջության համար խիստ վտանգավոր այդ ստոր սպառնալիքի դեմ։ Ամբակում մարգարեն Եհովայի մասին ասաց. «Դու, որ աչքերդ մաքուր են չարութիւն տեսնելուց, և անիրաւութեան մտիկ տալ չես կարող» (Ամբակում 1։13)։ Մենք պետք է ‘ատենք չարը’(Հռովմայեցիս 12։9)։ Ծնողներին զգուշացվեց, որ հսկեն ու չափավորեն իրենց երեխաների հեռուստացույց դիտելն ու Ինտերնետի գործածությունը։ Իսկ բոլոր նրանց, ում ձգում է պոռնկագրությունը, խորհուրդ տրվեց օգնություն խնդրել հոգևորապես հասուն քրիստոնյաներից։ Օգտակար կլինի նաև խորհել աստվածաշնչյան այնպիսի խոսքերի շուրջ, ինչպիսիք են՝ Սաղմոս 97։10, Մատթէոս 5։28, Ա Կորնթացիս 9։27, Եփեսացիս 5։3, 12, Կողոսացիս 3։5, Ա Թեսաղոնիկեցիս 4։4, 5, և դրանք միշտ մտապահել։
Հաջորդ ելույթի վերնագիրն էր՝ «Թող Աստծո խաղաղությունը պահպանի ձեզ»։ Երբ անհանգստությամբ ծանրաբեռնված ենք, մենք ունենք այն մխիթարական հավաստիացումը, որ կարող ենք մեր բեռը Աստծո վրա գցել (Սաղմոս 55։22)։ Եթե աղոթքի միջոցով մեր սիրտը բացենք, Եհովան կտա մեզ «Աստծու խաղաղութիւնը»՝ այն ներքին հանգստությունն ու անդորրը, որն արդյունքն է իր հետ ունեցած մեր թանկագին հարաբերության (Փիլիպպեցիս 4։6, 7)։
Առաջին օրը վերջացավ հատկապես ուրախալի ելույթով՝ «Եհովան լույսով գեղեցկացնում է իր ժողովրդին»։ Ելույթում բացատրվեց Եսայիայի մարգարեության 60–րդ գլխի կատարումը։ Չնայած այն բանին, որ ներկայիս աշխարհը խավարի մեջ է՝ «օտարների որդիքը»՝ երևան եկած ոչխարանման մեծ բազմությունը, օծյալ քրիստոնյաների հետ միասին զվարճանում է Եհովայի լույսով։ Դիմելով 19–րդ և 20–րդ խոսքերին՝ եղբայրը բացատրեց. «Եհովան ոչ արևի նման է, որ ‘մայր մտնի’, ոչ էլ լուսնի նման, որ ‘նվաղի’, այլ նա շարունակելու է, լույս սփռելով, գեղեցկացնել իր ժողովրդին։ Ինչ հոյակապ երաշխիք է սա մեզ՝ այս խավար աշխարհի վերջին օրերում ապրողներիս համար»։ Ելույթի վերջում եղբայրը ներկայացրեց «Եսայիայի մարգարեությունը. լույս ողջ մարդկության համար» գրքի 2–րդ հատորը։ Վերջացրե՞լ եք արդյոք այս նոր գրքի ընթերցումը։
Երկրորդ օր. ուրիշներին ուսուցանելու համար բավականաչափ որակյալ
Համաժողովի երկրորդ օրը օրվա խոսքի քննարկմանը հաջորդեց «Ծառաներ, որոնց օգնությամբ մարդիկ հավատացյալ են դառնում» վերնագրով համաժողովի երկրորդ ելույթաշարը, որը մեծ հափշտակությամբ ունկնդրեցինք։ Երեք մասից բաղկացած այս ելույթաշարի ընթացքում առանձին–առանձին ընդգծվեցին այն երեք փուլերը, որոնց շնորհիվ շատերը հավատացյալ են դառնում՝ Թագավորության պատգամի տարածումը, հայտնաբերված հետաքրքրության հետագա մշակումը և հետաքրքրվող անհատներին ուսուցանելը, որպեսզի վերջիններս պահեն Քրիստոսի պատվիրանները։ Հարցազրույցների և բեմականացումների օգնությամբ մենք կոնկրետ տեսանք, թե ինչպես կարելի է սովորեցնել աշակերտներին դառնալ Քրիստոսի հետևորդներ։
Հաջորդ ելույթի թեման էր՝ «Համբերատարության վրա աստուածապաշտութիւն ավելացրեք»։ Հռետորը բացատրեց, որ ի վերջո ամենակարևորը ‘մինչև վերջ համբերելն’ է (Մատթէոս 24։13)։ Մենք պետք է օգտվենք Աստծո ընձեռած բոլոր միջոցներից՝ աղոթքից, անձնական ուսումնասիրությունից, ժողովներից և ծառայությունից՝ աստվածապաշտություն կերտելու համար։ Մենք չպետք է թույլ տանք, որ աշխարհային ցանկություններն ու գործերը հափշտակեն կամ կործանեն մեր աստվածապաշտությունը։
Ինչպե՞ս կարող են վաստակածներն ու բեռնավորվածները հանգստություն գտնել մեր օրերում։ Այդ հարցի պատասխանը տրվեց «Քրիստոսի լծի տակ հանգստություն գտնել» ելույթում։ Հիսուսը սիրալիր կերպով հրավիրում էր իր հետևորդներին մտնել իր լծի տակ և սովորել իրենից (Մատթէոս 11։28–30)։ Մենք կարող ենք Քրիստոսի լծի տակ մտնել՝ մոտիկից հետևելով իր թողած օրինակին և պարզ ու հավասարակշռված կյանք վարելով։ Այս ելույթին ավելի ուժեղ իմաստ հաղորդեցին հարցազրույցներն այն քույրերի ու եղբայրների հետ, որոնք արդեն դիմել էին այդ քայլերին։
Եհովայի վկաների մեծ հավաքույթների ամենանշանակալի մասերից մեկն է՝ վերջերս Աստծուն նվիրվածների մկրտությունը։ «Մկրտությունը ուսուցանելու ավելի մեծ առանձնաշնորհումների է առաջնորդում» իր ելույթով եղբայրը ջերմորեն ողջունեց մկրտության թեկնածուներին և խրախուսեց ծառայության ավելի մեծ առանձնաշնորհումների ձգտել։ Աստվածաշնչի այս նոր մկրտված ուսուցիչները, որ համապատասխանում են սուրբգրային պահանջներին, ժողովի ներսում կարող են ստանձնել մի շարք պատասխանատվություններ։
Կեսօրից հետո մատուցված առաջին ելույթի վերնագիրն էր՝ «Ընդօրինակեք Մեծ Ուսուցչին»։ Անթիվ–անհամար տարիներ երկնքում անցկացնելիս Հիսուսը ուշադրությամբ դիտել և ընդօրինակել էր իր Հորը ու այդպիսով դարձել Մեծ Ուսուցիչ։ Երկրի վրա եղած ժամանակ նա սովորեցնելու ազդու մեթոդներ գործածեց, ինչպես՝ պարզ, կենդանի օրինակների և խորաթափանց հարցերի կիրառումը։ Հիսուսի ուսուցումները հիմնված էին Աստծո Խոսքի վրա, և նա խոսում էր իշխանություն ունեցողի նման, խանդավառությամբ ու ջերմորեն։ Չմղվեցի՞նք արդյոք ընդօրինակելու Մեծ Ուսուցչին։
«Պատրա՞ստ եք ծառայելու ուրիշներին» վերնագրով մեկ տպավորիչ ելույթ ևս խրախուսեց մեզ ուրիշներին ծառայելու մեջ ընդօրինակել Հիսուսին (Յովհաննէս 13։12–15)։ Հռետորը ուղղակիորեն կոչ արեց համապատասխան կարողությունների տեր տղամարդկանց Տիմոթեոսի նման օգտվել ուրիշներին օգնելու յուրաքանչյուր հնարավորությունից (Փիլիպպեցիս 2։20, 21)։ Ծնողները քաջալերություն ստացան նմանվել Եղկանային և Աննային՝ օգնելու իրենց երեխաներին հետապնդել լիաժամ ծառայությունը, իսկ պատանիներին խորհուրդ տրվեց հոժարակամորեն նվիրաբերել իրենց անձերը՝ նմանվելով Հիսուս Քրիստոսին և պատանի Տիմոթեոսին (Ա Պետրոս 2։21)։ Մենք հուզմունքով լսեցինք նաև այն անձանց, որոնք օգտվել էին ուրիշներին ծառայելու իրենց հնարավորությունից։
Երրորդ ելույթաշարի թեման էր՝ «Առավելագույնս օգտվենք Աստվածապետական ուսումից»։ Առաջին հռետորը շեշտեց հնարավորին չափ կենտրոնացած լինելու կարևորությունը։ Նշվեց, որ դրան կարելի է հասնել, եթե սկզբնական շրջանում կարճատև անձնական ուսումնասիրություններ կատարենք, իսկ հետո աստիճանաբար ավելացնենք ժամանակը։ Նա նաև խրախուսեց ներկաներին ժողովների ընթացում հետևել Աստվածաշնչի համարներին և նշումներ կատարել։ Երկրորդ հռետորը ընդգծեց «ողջամիտ խոսքերին» կառչած մնալու կարիքը (Բ Տիմոթէոս 1։13, 14)։ Նա նշեց, որ մենք պետք է գնենք ժամանակը անձնական ուսումնասիրություն կատարելու և ժողովի հանդիպումներին հաճախելու համար՝ պաշտպանելու ինքներս մեզ անբարո լրատվական միջոցներից, մարդկային փիլիսոփայությունից, բարձրագույն քննադատությունից և հավատուրաց ուսուցումներից (Եփեսացիս 5։15, 16, ԱԹ)։ Որպեսզի ամբողջովին օգտվենք աստվածապետական կրթությունից, ելույթաշարի վերջին հռետորը ցույց տվեց մեր սովորածները կիրառելու կարևորությունը (Փիլիպպեցիս 4։9)։
Երբ լսեցինք «Նոր հայթայթումներ մեր հոգևոր առաջադիմության համար» թեման, որքա՜ն ոգևորվեցինք։ Ուրախալի էր իմանալ, որ շուտով նոր գիրք է հրատարակվելու՝ «Օգուտներ քաղիր Աստվածապետական ծառայության դպրոցի մատուցած կրթությունից» վերնագրով։ Մինչ հռետորը ներկայացնում էր գիրքը, մեր սրտերը լցվեցին մեծ սպասումներով։ Իսկ ինչ վերաբերում է գրքի այն հատվածին, որտեղ գտնվում է «Խորհուրդներ ելույթների վերաբերյալ» մասը, նա ասաց. «Լավ կարդալու, խոսելու և ուսուցանելու համար 53 կետերը ներկայացնելիս այս նոր գիրքը չի մոտենում աշխարհային տեսանկյունից, այլ այն հիմնվում է սուրբգրային սկզբունքների վրա»։ Գիրքը ցույց կտա, թե ինչպես են մարգարեները, Հիսուսը և իր աշակերտները ցուցաբերել ուսուցանելու լավ վարպետություն։ Այո, այս նոր դասագիրքը՝ Աստվածապետական ծառայության դպրոցի իր նորամուծություններով, անշուշտ կօգնի մեզ դառնալ Աստծո Խոսքի ավելի լավ ուսուցիչներ։
Երրորդ օր. ժամանակին նայելով՝ ուսուցիչներ եղեք
Վերջին օրը՝ օրվա խոսքը քննարկելուց հետո, բոլորը մեծ ուշադրությամբ լսեցին համաժողովի վերջին ելույթաշարը՝ «Մաղաքիայի մարգարեությունը մեզ պատրաստում է Եհովայի օրվան»։ Մաղաքիան մարգարեացավ հրեաների՝ Բաբելոնից վերադառնալուց մոտ հարյուր տարի հետո, երբ նրանք նորից շեղվել էին դեպի հավատուրացություն և ամբարշտություն. անարգում էին Եհովայի անունը, արհամարհում նրա արդար օրենքները՝ որպես զոհ բերելով կույր, կաղ ու հիվանդ կենդանիներ։ Դեռ ավելին, նրանք ամուսնալուծվում էին իրենց երիտասարդության կանանցից՝ հավանաբար, օտարազգի կանանց հետ ամուսնանալու նպատակով։
Մաղաքիայի մարգարեության առաջին գլուխը մեզ հավաստիացնում է Եհովայի սերը իր ժողովրդի նկատմամբ։ Այն ընդգծում է Աստծո հանդեպ հարգալից վախ ունենալու և սուրբ բաները գնահատելու կարևորությունը։ Եհովան ակնկալում է, որ մեր լավագույնը տանք ու երկրպագենք իրեն՝ անկեղծ սիրուց մղված։ Մեր սուրբ ծառայությունը չպետք է լինի լոկ պաշտոնական. մենք հաշիվ պետք է տանք Աստծուն։
Մաղաքիայի մարգարեության երկրորդ գլուխը մեր օրերի համար կիրառելով ՝ երկրորդ հռետորը հարցրեց. «Զգա՞ստ ենք արդյոք, որ ‘անիրավություն չգտնվի մեր շուրթերին’» (Մաղաքիա 2։6)։ Նրանք, որ ուսուցանելու գործում առաջնորդություն են վերցրել, պետք է հավաստիացած լինեն, որ իրենց ասածները հիմնավոր կերպով խարսխված են Աստծո Խոսքի վրա։ Մենք պետք է ատենք այն ուխտադրուժ արարքը, ինչպիսին է անարդար ամուսնալուծությունը (Մաղաքիա 2։14–16)։
Ելույթաշարի վերջին հռետորը խոսելով «Ո՞վ պիտի վերապրի Եհովայի օրը» թեմայի շուրջ՝ օգնեց մեզ նախապատրաստվելու Եհովայի օրվան։ «Որքան մխիթարական է այն բանի ըմբռնումը, որ Մաղաքիայի 3–րդ գլխի 17–րդ համարի խոսքերը իրենց հիմնական կատարումն են ունենում Եհովայի ծառաների վրա»,— խանդավառությամբ ասաց եղբայրը։ Համարն ասում է. «Եւ նորանք իմը կ’լինեն, ասում է Զօրաց Տէրը, այն օրը, որ ես կ’անեմ, իմ սեպհականութիւնը. եւ ես նորանց կ’խնայեմ ինչպէս մի մարդ իր որդիին կ’խնայէ, որ ծառայում է իրան»։
Համաժողովի աչքի ընկնող մասերից մեկն էր նաև՝ «Հարգիր Եհովայի իշխանությունը» բեմականացված դրաման, որը ներկայացնում էր Կորխի որդիներին։ Չնայած Մովսեսի ու Ահարոնի հանդեպ իրենց հոր ըմբոստ վերաբերմունքին՝ նրանք հավատարիմ մնացին Եհովային ու նրա ընտրած ներկայացուցիչներին։ Կորխը և իր հետևորդները կործանվեցին, մինչդեռ Կորխի որդիները վերապրեցին դատաստանը։ Դրամային հաջորդող ելույթը՝ «Հավատարմորեն հպատակվիր աստվածային իշխանությանը» վերնագրով, ցույց տվեց դրամայի գործնական նշանակությունը մեզանից յուրաքանչյուրի համար։ Եղբայրը նախազգուշացրեց այն վեց բնագավառների մասին, որոնցում ձախողվել էին Կորխը և իր հետևորդները։ Նրանք թերացան Եհովայի իշխանությանը անձնվիրաբար նեցուկ կանգնելու հարցում, թույլ տվեցին, որ հպարտությունը, փառասիրությունը և նախանձը հաղթեն իրենց, կենտրոնացան Եհովայի կարգած մարդկանց անկատարությունների վրա, տրտունջ արտահայտող կեցվածք դրսևորեցին, չբավարարվեցին իրենց ծառայության առանձնաշնորհումներով և, Եհովային հավատարիմ լինելու փոխարեն՝ նախապատվությունը տվեցին ընկերական կամ ազգակցական կապերին։
Հանրային ելույթի թեման էր՝ «Ովքե՞ր են ճշմարտությունը սովորեցնում բոլոր ազգերին»։ Քննարկված ճշմարտությունը ոչ թե ընդհանուր առմամբ ընդունված ճշմարտությունն էր, այլ Եհովայի նպատակների հետ առնչություն ունեցող ճշմարտությունը, որի մասին վկայեց Հիսուս Քրիստոսը։ Հռետորը քննարկեց այն ճշմարտությունները, որոնք առնչություն ունեն մեր համոզմունքների, անձնական վարքի և երկրպագության հետ։ Համեմատելով առաջին դարի քրիստոնյաներին այսօրվա Եհովայի վկաների հետ՝ նա ամրապնդեց մեր այն համոզումը, որ ‘արդարև մեր մէջ է Աստված’ (Ա Կորնթացիս 14։25)։
Այդ շաբաթվա Դիտարանի ուսումնասիրության համառոտ ամփոփումից հետո «Առանց հետաձգելու կատարենք ուսուցանելու մեր հանձնարարությունը» վերնագրով եզրափակիչ ելույթը բոլոր ներկաներին մղեց գործի անցնել։ Ծրագրի համառոտ վերաքննությունը շեշտեց ուսուցանելու ընթացքում Գրություններն օգտագործելու կարևորությունը, նշեց բնագավառներ, որոնցում կարող ենք ավելի որակյալ դառնալ՝ որպես ուսուցիչներ, ինչպես նաև վստահություն ունենալ այն ճշմարտության հանդեպ, որը սովորեցնում ենք ուրիշներին։ Հռետորը հորդորեց ‘մեր առաջադիմությունը հայտնի’ անել և միշտ ‘զգույշ լինել մեր նկատմամբ և մեր ուսուցման նկատմամբ’ (Ա Տիմոթէոս 4։15, 16)։
Ինչպիսի՜ հոգևոր խնջույք էր «Աստծո Խոսքի ուսուցիչները» համաժողովը։ Թող որ ընդօրինակենք մեր Մեծագույն Ուսուցանողին՝ Եհովային և Մեծ Ուսուցչին՝ Հիսուս Քրիստոսին, մինչ ուրիշներին Աստծո Խոսքն ենք ուսուցանում։
[շրջանակ/նկարներ 28–րդ էջի վրա]
Նոր հրատարակություններ՝ հատուկ կարիքների համար
«Աստծո Խոսքի ուսուցիչներ» մարզային համաժողովի պատվիրակները մեծ ուրախությամբ ստացան երկու նոր գրականություն, որոնք հատկապես օգտակար կլինեն աշխարհի որոշ մասերում՝ մարդկանց սուրբգրային ճշմարտությունը սովորեցնելու համար։ «Ունե՞ք արդյոք անմահ ոգի» թերթիկի օգնությամբ կարելի է հեշտությամբ խոսակցություն սկսել այնպիսի երկրներում ապրող մարդկանց հետ, որոնց մայրենի լեզուն տարբերություն չի դնում «հոգի» և «ոգի» բառերի միջև։ Այս նոր թերթիկը հստակ կերպով ցույց է տալիս, որ ոգին՝ որպես ուժ, տարբեր է ոգեղեն մարմին ունեցող արարածից, և մահանալուց հետո մարդիկ չեն վերածվում ոգեղեն արարածների։
«Ինչպես կյանքից բավականություն ստանալ» վերնագրով գրքույկի լույս ընծայման մասին հայտարարվեց համաժողովի երկրորդ օրվա վերջում։ Գրքույկի նպատակն է՝ Աստվածաշնչի ուսումնասիրություններ սկսել նրանց հետ, ովքեր գաղափար չունեն այն մասին, որ գոյություն ունի Ստեղծիչ, որն անձնավորություն է, և նրա ներշնչմամբ գրված գիրք։ Կարողացա՞ր օգտագործել այս նոր հրատարակությունները քո ծառայության մեջ։
[նկարներ 26–րդ էջի վրա]
Իտալիայի Միլան քաղաքում, ինչպես նաև ողջ աշխարհում, հարյուրավորներ մկրտվեցին
[նկար 29–րդ էջի վրա]
Ունկնդիրների վրա խոր տպավորություն գործեց «Հարգիր Եհովայի իշխանությունը» դրաման