Lúkas segir frá
10 Eftir þetta valdi Drottinn 70 aðra og sendi þá tvo og tvo+ á undan sér til allra borga og staða sem hann ætlaði sjálfur að koma til. 2 Hann sagði við þá: „Uppskeran er mikil en verkamennirnir fáir. Biðjið því herra uppskerunnar að senda verkamenn til uppskeru sinnar.+ 3 Farið! Ég sendi ykkur út eins og lömb meðal úlfa.+ 4 Takið hvorki með ykkur peningapyngju, nestispoka né sandala+ og heilsið engum* á leiðinni. 5 Hvar sem þið komið inn í hús skuluð þið byrja á því að segja: ‚Friður sé með þessu húsi.‘+ 6 Og sé þar friðarvinur skal friður ykkar hvíla yfir honum. Annars skal friðurinn snúa aftur til ykkar. 7 Dveljið í því húsi+ og borðið og drekkið það sem borið er fram+ því að verkamaðurinn verðskuldar laun sín.+ Flytjið ykkur ekki sífellt hús úr húsi.
8 Og þegar þið komið í borg og tekið er við ykkur skuluð þið borða það sem er borið fram fyrir ykkur, 9 lækna þá sem eru veikir og segja þeim: ‚Ríki Guðs er komið í nánd við ykkur.‘+ 10 En þegar þið komið í borg og ekki er tekið við ykkur skuluð þið fara út á aðalgöturnar og segja: 11 ‚Við þurrkum jafnvel rykið úr borginni af fótum okkar til merkis um sekt ykkar.+ Vitið samt að ríki Guðs er komið í nánd.‘ 12 Ég segi ykkur að bærilegra verður fyrir Sódómu á þeim degi en þá borg.+
13 Þú auma Korasín! Þú auma Betsaída! Ef máttarverkin sem hafa gerst í ykkur hefðu átt sér stað í Týrus og Sídon hefðu íbúar þeirra fyrir löngu iðrast og setið í sekk og ösku.+ 14 Bærilegra verður því fyrir Týrus og Sídon í dóminum en ykkur. 15 Og þú, Kapernaúm, verður þú kannski hafin upp til himins? Nei, þú ferð niður í gröfina.*
16 Hver sem hlustar á ykkur hlustar á mig+ og hver sem lítilsvirðir ykkur lítilsvirðir einnig mig. En hver sem lítilsvirðir mig lítilsvirðir einnig þann sem sendi mig.“+
17 Þeir 70 sneru nú aftur fagnandi og sögðu: „Drottinn, jafnvel illu andarnir hlýða okkur þegar við notum nafn þitt.“+ 18 Þá sagði hann við þá: „Ég sé Satan nú þegar fallinn af himni+ eins og eldingu. 19 Ég hef gefið ykkur vald til að fótumtroða höggorma og sporðdreka og mátt til að yfirbuga óvininn,+ og alls ekkert getur orðið ykkur að meini. 20 Gleðjist samt ekki yfir því að andarnir hlýða ykkur. Gleðjist frekar yfir því að nöfn ykkar eru skráð á himnum.“+ 21 Á sömu stundu fylltist hann fögnuði vegna heilags anda og sagði: „Faðir, Drottinn himins og jarðar, ég lofa þig í áheyrn annarra því að þú hefur hulið þetta vandlega fyrir hinum vitru og gáfuðu+ en opinberað það börnum. Já, faðir, þetta er samkvæmt vilja þínum.+ 22 Faðir minn hefur lagt allt í hendur mér. Enginn veit hver sonurinn er nema faðirinn og enginn veit hver faðirinn er nema sonurinn+ og þeir sem sonurinn vill opinbera hann.“+
23 Hann sneri sér nú að lærisveinunum og sagði við þá einslega: „Þeir sem sjá það sem þið sjáið eru hamingjusamir.+ 24 Ég segi ykkur að margir spámenn og konungar þráðu að sjá það sem þið sjáið en sáu það ekki+ og heyra það sem þið heyrið en heyrðu það ekki.“
25 Nú stóð löglærður maður upp og vildi reyna hann. Hann spurði: „Kennari, hvað þarf ég að gera til að hljóta eilíft líf?“+ 26 „Hvað stendur í lögunum? Hvað lestu út úr þeim?“ sagði Jesús. 27 Hann svaraði: „‚Þú skalt elska Jehóva* Guð þinn af öllu hjarta þínu, allri sál* þinni, öllum mætti þínum og öllum huga þínum‘+ og ‚náunga þinn eins og sjálfan þig‘.“+ 28 „Þú svaraðir rétt,“ sagði Jesús. „Haltu þessu áfram og þú færð að lifa.“+
29 En maðurinn vildi réttlæta sjálfan sig+ og sagði við Jesú: „Hver er þá náungi minn?“ 30 Jesús svaraði: „Maður var á leið frá Jerúsalem niður til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, afklæddu hann og börðu. Þeir fóru síðan og skildu hann eftir nær dauða en lífi. 31 Nú vildi svo til að prestur var á leið niður eftir veginum en þegar hann sá manninn sveigði hann fram hjá. 32 Levíti kom einnig þar að, sá hann og sveigði fram hjá. 33 En Samverji+ nokkur, sem var líka á leið eftir veginum, kom að honum og þegar hann sá hann kenndi hann í brjósti um hann. 34 Hann gekk til hans, batt um sár hans og hellti í þau olíu og víni. Síðan setti hann manninn á asna sinn, fór með hann á gistihús og annaðist hann. 35 Daginn eftir tók hann upp tvo denara,* fékk gestgjafanum og sagði: ‚Viltu annast hann? Það sem þú eyðir umfram þetta skal ég endurgreiða þér þegar ég kem aftur.‘ 36 Hver þessara þriggja finnst þér hafa reynst náungi+ mannsins sem ræningjarnir réðust á?“ 37 Hann svaraði: „Sá sem vann miskunnarverkið.“+ Jesús sagði þá við hann: „Farðu og gerðu eins og hann.“+
38 Þeir héldu nú ferð sinni áfram og komu í þorp nokkurt. Kona sem hét Marta+ tók vel á móti Jesú á heimili sínu. 39 Hún átti systur sem hét María og hún settist við fætur Drottins til að hlusta á það sem hann sagði.* 40 Marta var hins vegar önnum kafin við að gera sem best við hann. Hún kom til hans og sagði: „Drottinn, er þér sama um að systir mín skuli láta mig eina um alla vinnuna? Segðu henni að koma og hjálpa mér.“ 41 Drottinn svaraði henni: „Marta, Marta, þú ert áhyggjufull og upptekin af mörgu. 42 Við þurfum ekki margt, jafnvel eitt væri nóg. María valdi góða* hlutskiptið+ og það verður ekki tekið frá henni.“