INTINÉ BUKU

1

• Yérusalèm digambarké kaya randha

  • Yérusalèm ditelantarké lan lungguh dhèwèkan (1)

  • Zion nindakké dosa sing gedhé (8, 9)

  • Zion ditolak Gusti Allah (12-15)

  • Ora ana sing mènèhi penghiburan marang Zion (17)

2

• Yéhuwah nesu marang Yérusalèm

  • Dhèwèké ora mesakké (2)

  • Yéhuwah dadi kaya mungsuh (5)

  • Zion ditangisi (11-13)

  • Kabèh wong sing liwat padha ngécé kutha kuwi sing mbiyèné indah (15)

  • Mungsuh-mungsuh padha seneng merga Zion hancur (17)

3

• Yérémia nyritakké perasaan lan harapané

  • ”Aku bakal sabar ngentèni Njenengan” (21)

  • Saben ésuk, Gusti Allah nduduhké rasa mesakké (22, 23)

  • Gusti Allah apikan marang wong sing ngarep-arep Dhèwèké (25)

  • Apik nèk wong gelem mikul beban pas isih enom (27)

  • Gusti Allah ngalang-alangi dalan marang Dhèwèké nganggo méga (43, 44)

4

• Akibat Yérusalèm dikepung

  • Kelaparan (4, 5, 9)

  • Wong-wong wédok nggodhog anaké dhéwé (10)

  • Yéhuwah nesu banget (11)

5

• Dongané umaté Yéhuwah bèn dipulihké

  • ”Élinga karo apa sing wis tak alami” (1)

  • ”Cilaka tenan aku, merga aku wis dosa” (16)

  • ’Oh Yéhuwah, gawanen aku bali’ (21)

  • ”Muga-muga kabèh dadi kaya sing mbiyèn manèh” (21)