ជំរឿនបណ្ដាជន
២១ គ្រានោះ ស្ដេចជនជាតិកាណានដែលគ្រប់គ្រងនៅក្រុងអេរ៉ាត+ក្នុងតំបន់ណេកេប បានឮថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរកាត់តាមផ្លូវអាថារីមហើយ។ ដូច្នេះ គាត់បានលើកគ្នាទៅវាយប្រហារពួកគេ ហើយចាប់ពួកគេខ្លះធ្វើជាឈ្លើយសឹក។ ២ ពេលនោះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានស្បថនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «បើលោកប្រគល់ពួកគេមកក្នុងកណ្ដាប់ដៃយើងខ្ញុំ នោះយើងខ្ញុំនឹងបំផ្លាញបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកគេឲ្យសាបសូន្យ»។ ៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល ហើយប្រគល់ពួកកាណានទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកគេ។ ដូច្នេះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានបំផ្លាញពួកកាណាន ព្រមទាំងបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកគេឲ្យសាបសូន្យអស់ទៅ។ ហេតុនេះ គេហៅកន្លែងនោះថាហោម៉ា។*+
៤ កាលពួកគេបន្តដំណើរពីភ្នំហ័រ+ វាងស្រុកអេដំ+ តាមផ្លូវសមុទ្រក្រហម ពួកគេក៏អស់កម្លាំងជាខ្លាំង។ ៥ ដូច្នេះ បណ្ដាជនចេះតែនិយាយប្រឆាំងព្រះនិងម៉ូសេ+ថា៖ «ម្ដេចក៏នាំយើងចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបឲ្យមកស្លាប់នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនេះដូច្នេះ? នៅទីនេះគ្មានទឹកគ្មានអាហារទេ+ យើងធុញទ្រាន់*នឹងម៉ាណា*ដ៏គម្រក់នេះណាស់»។+ ៦ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យពស់មានពិសវារមកក្នុងចំណោមបណ្ដាជន។ ពស់ទាំងនោះបានចឹកពួកគេ ហើយពួកគេជាច្រើននាក់បានស្លាប់។+
៧ បណ្ដាជនក៏មកជួបម៉ូសេ ហើយអង្វរថា៖ «យើងខុសហើយដែលបាននិយាយប្រឆាំងព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នក។+ សូមមេត្តាជួយអង្វរព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងផង ដើម្បីឲ្យលោកដកពស់ទាំងនេះចេញពីយើងទៅ»។ ស្ដាប់រួច ម៉ូសេក៏ជួយអង្វរព្រះឲ្យពួកគេ។+ ៨ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ម៉ូសេថា៖ «ចូរធ្វើរូបពស់មានពិសមួយ ហើយភ្ជាប់នៅលើបង្គោល។ បើអ្នកណាម្នាក់ត្រូវពស់ចឹក អ្នកនោះត្រូវសម្លឹងមើលទៅរូបពស់នោះ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ស្លាប់»។ ៩ ភ្លាមនោះ ម៉ូសេបានធ្វើរូបពស់មួយពីស្ពាន់+ ហើយភ្ជាប់នៅលើបង្គោល។+ ពេលមានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវពស់ចឹក គាត់សម្លឹងមើលទៅរូបពស់នោះ ហើយគាត់មិនស្លាប់ទេ។+
១០ ក្រោយនោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានបន្តដំណើរទៅមុខទៀត ហើយបោះជំរំនៅអូបូត។+ ១១ រួចពួកគេបានចាកចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំនៅអ៊ីយេអាបារីម+ ក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនៅភាគខាងកើត ទល់មុខស្រុកម៉ូអាប់។ ១២ បន្ទាប់មក ពួកគេបានចាកចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំក្បែរជ្រលងសេរេត។+ ១៣ ក្រោយមក ពួកគេបានចាកចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំនៅតំបន់ជ្រលងអើណូន+ក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ដែលលាតសន្ធឹងដល់ទឹកដីរបស់ពួកអាម៉ូរី ព្រោះតំបន់ជ្រលងអើណូនជាព្រំប្រទល់នៃស្រុកម៉ូអាប់ គឺនៅចន្លោះស្រុកម៉ូអាប់និងទឹកដីរបស់ពួកអាម៉ូរី។ ១៤ ហេតុនេះហើយនៅក្នុងសៀវភៅសង្គ្រាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានរៀបរាប់អំពី«វេហែបក្នុងតំបន់ស៊ូផានិងជ្រលងអើណូន ១៥ ហើយជម្រាលនៃជ្រលងនោះលាតសន្ធឹងដល់ភូមិអារ ជាប់នឹងព្រំប្រទល់ស្រុកម៉ូអាប់»។
១៦ ក្រោយមក ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅដល់តំបន់បៀរ។ នៅទីនោះមានអណ្ដូងមួយ ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់ម៉ូសេថា៖ «ចូរប្រមូលបណ្ដាជនមក ខ្ញុំនឹងឲ្យទឹកពួកគេផឹក»។
១៧ គ្រានោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានច្រៀងថា៖
«ឱអណ្ដូងអើយ! ចូរផុសទឹកឡើង! ចូរច្រៀងអបអរ!
១៨ អណ្ដូងនេះហើយដែលពួកមេដឹកនាំបានជីក
គឺពួកអ្នកមានត្រកូលខ្ពស់បានគាស់កាយ
ដោយប្រើដំបងនៃអ្នកគ្រប់គ្រងនិងដំបងរបស់ពួកគេផ្ទាល់»។
បន្ទាប់មក ពួកគេបានចេញពីតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ធ្វើដំណើរទៅតំបន់ម៉ាថាណា ១៩ ពីតំបន់ម៉ាថាណាទៅដល់តំបន់ណាហាលៀល ហើយពីតំបន់ណាហាលៀលទៅដល់តំបន់បាម៉ូត។+ ២០ រួចមក ពួកគេបានចេញពីតំបន់បាម៉ូត ទៅជ្រលងភ្នំក្នុងទឹកដីម៉ូអាប់+ ខាងលើតំបន់ពីសកា+ ដែលអាចមើលឃើញតំបន់យេស៊ីម៉ូន។*+
២១ ពេលនោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅប្រាប់ស៊ីហុនជាស្ដេចស្រុកអាម៉ូរីថា៖+ ២២ «សូមអនុញ្ញាតឲ្យពួកខ្ញុំដើរឆ្លងកាត់ស្រុករបស់លោកផង។ ពួកខ្ញុំនឹងមិនដើរកាត់ស្រែឬចម្ការទំពាំងបាយជូរណាមួយទេ ហើយក៏មិនផឹកទឹកពីអណ្ដូងណាមួយដែរ។ ពួកខ្ញុំនឹងដើរតាមផ្លូវស្ដេច* រហូតដល់ពួកខ្ញុំឆ្លងផុតទឹកដីរបស់លោក»។+ ២៣ ប៉ុន្តែ ស្ដេចស៊ីហុនមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេឆ្លងកាត់ទឹកដីរបស់គាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រមូលបណ្ដាជនរបស់គាត់ទាំងអស់ ទៅច្បាំងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ពេលទៅដល់ គាត់បានវាយប្រហារពួកគេនៅក្រុងយេហាស+ ២៤ តែពួកអ៊ីស្រាអែលបានវាយឈ្នះស្ដេចស៊ីហុន+ ហើយចាប់យកទឹកដីរបស់គាត់+ ចាប់ពីជ្រលងអើណូន+រហូតដល់ជ្រលងយ៉ាបុក+ ក្បែរទឹកដីរបស់ពួកអាំម៉ូន ត្រឹមក្រុងយ៉ាសឺ+ ព្រោះក្រុងនេះនៅជាប់ព្រំប្រទល់ទឹកដីរបស់ពួកអាំម៉ូន។+
២៥ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចាប់យកក្រុងទាំងអស់នៅស្រុកអាម៉ូរី+ រួមទាំងក្រុងហែសបូននិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញនោះដែរ ហើយតាំងទីលំនៅក្នុងក្រុងទាំងនោះ។ ២៦ ក្រុងហែសបូនជារាជធានីរបស់ស៊ីហុនស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ជាក្រុងដែលស្ដេចស៊ីហុនបានដណ្ដើមយកពីស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ ព្រមទាំងទឹកដីទាំងអស់ រហូតដល់ជ្រលងអើណូន។ ២៧ ហេតុនេះហើយបានជាមានកំណាព្យចំអកមើលងាយថា៖
«ចូរមកក្រុងហែសបូន។ ចូរសង់ក្រុងរបស់ស្ដេចស៊ីហុនឲ្យរឹងមាំឡើង។
២៨ ព្រោះមានភ្លើងចេញពីក្រុងហែសបូន ហើយមានអណ្ដាតភ្លើងចេញពីក្រុងរបស់ស្ដេចស៊ីហុន
មកឆាបឆេះក្រុងអារនៅស្រុកម៉ូអាប់ និងពួកម្ចាស់នៃទីខ្ពស់ផ្សេងៗក្នុងជ្រលងអើណូន។
២៩ ពួកម៉ូអាប់អើយ អ្នកត្រូវវេទនាហើយ! ពួកអ្នកគោរពបូជាព្រះកេម៉ូសអើយ+អ្នកនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល!
ដោយសារព្រះនោះ កូនប្រុសៗរបស់អ្នកបានរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ។ ឯកូនស្រីៗវិញត្រូវស៊ីហុនស្ដេចស្រុកអាម៉ូរីចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក។
៣០ ចូរឲ្យយើងបាញ់ព្រួញទៅលើពួកគេទៅ
ក្រុងហែសបូននឹងត្រូវបំផ្លាញចោលរហូតដល់ក្រុងឌីបូន។+
ចូរឲ្យយើងកម្ទេចក្រុងនោះរហូតដល់ណូផា
ភ្លើងនឹងឆេះរាលដាលរហូតដល់មេដេបា»។+
៣១ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានតាំងទីលំនៅក្នុងស្រុកអាម៉ូរី។ ៣២ រួចមក ម៉ូសេបានចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅសង្កេតមើលក្រុងយ៉ាសឺ។+ ពួកគេបានចាប់យកក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ហើយបណ្ដេញពួកអាម៉ូរីចេញពីទីនោះ។ ៣៣ បន្ទាប់មក ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរឡើងទៅតាមផ្លូវបាសាន។ ពេលនោះ ស្ដេចអុក+នៃតំបន់បាសានបាននាំរាស្ត្រទាំងអស់របស់គាត់ ចេញទៅច្បាំងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងអេទ្រី។+ ៣៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅម៉ូសេថា៖ «កុំខ្លាចស្ដេចនោះឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងប្រគល់គាត់និងរាស្ត្រគាត់ ព្រមទាំងស្រុករបស់គាត់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក។+ អ្នកនឹងធ្វើទៅលើគាត់ដូចដែលអ្នកបានធ្វើទៅលើស៊ីហុនជាស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ដែលរស់នៅក្រុងហែសបូនដែរ»។+ ៣៥ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានវាយប្រហារស្ដេចនោះ និងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ ព្រមទាំងបណ្ដារាស្ត្ររបស់គាត់ រហូតដល់គ្មានអ្នកណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ+ ហើយពួកគេបានចាប់យកទឹកដីនោះទៅ។+