របាយការណ៍ពីពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រអតីតសត្រូវម្នាក់រៀនសេចក្ដីពិត
មានពត៌មានជាច្រើនដែលបានត្រូវរាយការណ៍ពីសង្គ្រាមស៊ីវិលនៅប្រទេសលីបេរ្យ៉ា។ រាប់ម៉ឺននាក់បានបាត់បង់ជីវិត ហើយមានមនុស្សជាច្រើនទៀតបានត្រូវនិរទេស។ ទោះបីមានការពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះនៅតែទទួលសេចក្ដីពិត ដូចបទពិសោធន៍ជាបន្ទាប់នឹងបង្ហាញ។
តាំងពីអាយុ១០ឆ្នាំ ជេម្សបានត្រូវសាសនាលូហ្សឺរ៉ុងអប់រំ។ ក្រោយមកគាត់បានទៅជាអ្នកនិពន្ធនៃកាសែតសាសនាមួយ ជេម្សបានប្រើឋានៈរបស់គាត់ដើម្បីសរសេរប្រឆាំងនឹងពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបានកើតឡើងទោះបីគាត់មិនទាំងដែលបានជួបគេណាម្នាក់សោះ។
បន្ទាប់មក គាត់បានចេញពីកន្លែងកាសែតសាសនានោះ ហើយបានក្លាយទៅជាម្ចាស់នៃផ្ទះសំណាក់មួយដោយជោគជ័យ។ នៅថ្ងៃមួយនៅពេលគាត់កំពុងតែអង្គុយក្នុងកន្លែងទទួលភ្ញៀវ បងស្រីពីរនាក់ដែលមានសំលៀកបំពាក់ដ៏ស្អាតបានមកជួបគាត់។ នៅពេលគាត់ឃើញសំលៀកបំពាក់ដ៏សមរម្យរបស់គេ គាត់បានអញ្ជើញគេចូល។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលគេបានពន្យល់អំពីគោលបំណងរបស់គេក្នុងការមកជួបគាត់ គាត់បានឆ្លើយថា «ខ្ញុំរវល់ពេក អត់មានពេលនិយាយទេ»។ ស្មរបន្ទាល់ពីរនាក់នោះបានផ្ដល់ឲ្យគាត់ប័ណ្ណជាវទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭក ហើយគាត់បានទទួលយកនោះដើម្បីឲ្យតែគេចេញឆាប់ៗប៉ុណ្ណោះ។ អស់១២ខែទស្សនាវដ្ដីនោះបានផ្ញើមកផ្ទះគាត់ ក៏ប៉ុន្តែគាត់ទុកចោលក្នុងថង់ជ័រ ព្រមទាំងមិនបានដកស្រោមចេញផង។
សង្គ្រាមស៊ីវិលកំពុងតែឆេះឆួលយ៉ាងខ្លាំង ដូច្នេះ ជេម្សបានរៀបដាក់លុយនិងវត្ថុដែលមានតម្លៃក្នុងវ៉ាលី ដើម្បីគេចចេញនៅពេលមានសញ្ញានៃចំបាំង។ នៅព្រឹកមួយ គ្រាប់បែកបានផ្ទុះនៅក្រោយទ្វារខាងក្រោយផ្ទះរបស់គាត់ និងយ៉ាងស្លន់ស្លោ គាត់បានចាប់យកវ៉ាលីគាត់ ហើយរត់ដើម្បីឲ្យរួចរស់ជីវិត។ ដោយចូលរួមជាមួយនឹងជនស៊ីវិលរាប់ពាន់នាក់ដែលកំពុងតែដកថយ ជេម្សត្រូវតែឆ្លងកាត់ចំណុចឆែកឆេរមួយចំនួន។ នៅកន្លែងនោះ ជនស៊ីវិលដែលគ្មានទោសបានត្រូវគេប្លន់ឬសម្លាប់ដោយគ្មានមូលហេតុពិតប្រាកដ។
នៅចំណុចឆែកឆេរទីមួយ ជេម្សបានត្រូវគេសួរសំនួរពីរបីនិងត្រូវគេប្រាប់ឲ្យបើកវ៉ាលីរបស់គាត់។ នៅពេលគាត់បានបើកបើកវ៉ាលីនោះ មើលទៅហាក់ដូចជាមិនអាចជឿនឹងភ្នែកបាន។ គាត់បានមានចិត្តស្រងាកយ៉ាងខ្លាំង ពេលឃើញថាវ៉ាលីដែលគាត់បានយកមក មិនមែនជាវ៉ាលីដែលមានវត្ថុដ៏មានតម្លៃរបស់គាត់ទេ។ ក្នុងការស្លន់ស្លោ គាត់បានរើសយកវ៉ាលីដែលមានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭកទាំងអស់ ដែលនៅក្នុងស្រោមនៅឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលទាហានម្នាក់នោះឃើញទស្សនាវដ្ដីទាំងប៉ុន្មាននោះ ហើយបានអានឈ្មោះជេម្សនៅលើប័ណ្ណផ្លាកឈ្មោះ នោះគាត់បាននិយាយថា៖ «អូ៎! អ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់។ យើងមិនស្វែងរកពួកអ្នកទេ យើងដឹងថាពួកអ្នកមិនចេះកុហកទេ»។ ក្រោយពីបានយកទស្សនាវដ្ដីពីរបីក្បាលចេញពីថង់នោះមក ទាហានម្នាក់នោះបានប្រាប់ជេម្សឲ្យធ្វើដំណើរទៅ។
ព្រឹត្ដិការណ៍ដដែលបានកើតឡើងនៅចំណុចឆែកឆេរទីប្រាំបួនផ្សេងទៀត មេទ័ពទាំងអស់បានស្មានថា ជេម្សគឺជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ ហើយបានឲ្យគាត់ទៅដោយគ្មានធ្វើបាបសោះ។ ជេម្សបានមានកតញ្ញូធម៌ដែលគាត់មិនបានយកទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់មក ពីព្រោះតាមអ្វីគាត់បានឃើញ គាត់ពិតជានឹងបានត្រូវគេសម្លាប់សំរាប់ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់ជាមិនខាន។
នៅទីបំផុតពេលគាត់បានមកដល់ចំណុចឆែកឆេរក្រោយបង្អស់ ហើយដែលគេខ្លាចជាងគេ គាត់បានមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាំងដោយឃើញមានសាកសពមួយចំនួនរាយប៉ាយនៅលើដី។ ដោយការភិតភ័យយ៉ាងខ្លាំង ជេម្សបានអំពាវនាវព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានអធិស្ឋានថា បើសិនជាព្រះនឹងជួយគាត់ឆ្លងកាត់វាលពិឃាតនេះ គាត់នឹងបំរើទ្រង់អស់មួយជីវិត។
ជេម្សបានជូនវ៉ាលីគាត់ឲ្យពួកទាហាននោះ ហើយម្ដងទៀតគេបាននិយាយថា៖ «យើងមិនស្វែងរកពួកនេះទេ»។ ដោយបែរទៅគាត់ នោះគេបាននិយាយបន្តថា៖ «បងប្រុសរបស់អ្នកម្នាក់រស់នៅក្រោមកូនភ្នំនេះ។ ចូរទៅនៅជាមួយគាត់ចុះ»។ នៅពេលនេះ យោបល់របស់ជេម្សចំពោះពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រែប្រួលទាំងស្រុង។ គាត់បានទាក់ទងបងប្រុសនោះភ្លាម ហើយការរៀបចំបានត្រូវធ្វើឡើងសំរាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមរយៈសៀវភៅអ្នកអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី។a
ពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់មក ការច្បាំងបានបង្ខំឲ្យគាត់រត់គេចពីតំបន់នោះ។ ម្ដងនេះ ជេម្សបានរត់ទៅក្នុងព្រៃទាំងអោបសៀវភៅរស់នៅជានិរន្តរ៍ទៅជាមួយដែរ! ក្នុងរយៈពេល១១ខែ គាត់នៅដាច់ស្រយាលពីពួកស្មរបន្ទាល់ ជេម្សបានសិក្សាសៀវភៅនោះអស់ប្រាំលើក។ នៅទីបំផុត គាត់អាចត្រឡប់ទៅក្រុងវិញ គាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្ដងទៀត ហើយបានលូតលាស់យ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ក្រោយមួយរយៈខ្លី ជេម្សបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយឥឡូវនេះបំរើយ៉ាងស្មោះត្រង់ ជាមួយបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់។
[កំណត់សម្គាល់]
a បោះពុម្ពផ្សាយដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក