ព្រះគម្ពីរ សៀវភៅមួយដែលបញ្ជាក់ពីរបៀបរស់នៅ
«ព្រះបន្ទូលនៃព្រះនោះរស់នៅ ហើយពូកែផង ក៏មុតជាងដាវណាមានមុខ២ . . . ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិតដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ»។ (ហេព្រើរ ៤:១២) ការពណ៌នាបែបនេះអំពីអ្វីដែលព្រះគម្ពីរអាចសម្រេចបាន ច្បាស់ជាបញ្ជាក់ថាព្រះគម្ពីរមិនគ្រាន់តែជាសៀវភៅដ៏ល្អប៉ុណ្ណោះទេ។
អ្នកនិពន្ធម្នាក់ខាងសាសនាបានប្រាប់យ៉ាងត្រង់ៗថា៖ «សារក្នុងព្រះគម្ពីរគឺសំខាន់ជាចាំបាច់ដល់ជីវិតយើង ដូចជាការដកដង្ហើមអ៊ីចឹង»។ រួចមក គាត់បានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា៖ «ពេលដែលយើងពិចារណានូវចំណង់ និងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងចំពោះការស្ដារឡើងវិញនៅសព្វថ្ងៃនេះ ហើយអានព្រះគម្ពីរដោយកាន់ទស្សនៈបែបនេះ នោះនឹងមានលទ្ធផលដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល»។ ដូចជាចង្កៀងមួយដែលភ្លឺយ៉ាងខ្លាំង នោះព្រះគម្ពីរក៏ជះពន្លឺទៅលើរឿងស្មុគស្មាញនិងបញ្ហាទាក់ទងនឹងរបៀបរស់នៅក្នុងសម័យទំនើបនេះ។—ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥
ពិតមែន ប្រាជ្ញាដែលត្រូវសម្ដែងក្នុងព្រះគម្ពីរមានឥទ្ធិពលកែប្រែគំនិតរបស់យើង ជួយយើងដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗ ជួយឲ្យជីវិតរបស់យើងមានភាពប្រសើរឡើងៗ និងប្រដាប់យើងដោយការប៉ិនប្រសប់ដើម្បីទ្រាំទ្រនឹងកាលៈទេសៈណាដែលយើងកែប្រែមិនបាន។ ពិតជាការសំខាន់មែន ដែលព្រះគម្ពីរជួយយើងមានសមត្ថភាពស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះ។
សៀវភៅមួយដែលផ្ដល់ឲ្យគោលបំណង
ព្រះយេហូវ៉ា ជាអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរ ទ្រង់‹ស្គាល់អស់ទាំងផ្លូវប្រព្រឹត្តរបស់យើង›។ ទ្រង់ជ្រាបដឹងច្រើនជាងយើងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវការខាងរាងកាយ ផ្លូវចិត្ត និងខាងវិញ្ញាណ។ (ទំនុកដំកើង ១៣៩:១-៣) ដោយគិតអំពីប្រយោជន៍របស់យើង នោះទ្រង់បានដាក់កំរិតទៅលើការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស។ (មីកា ៦:៨) គឺជាការសមហេតុសមផលដែលយើងខំស្វែងរកឲ្យយល់ពីកំរិតនិងការណែនាំនោះ ថែមទាំងរៀនអនុវត្តតាមនោះផងដែរ។ អ្នកសរសេរបទទំនុកដំកើងប្រាប់ថា មានសុភមង្គលហើយ អ្នកណាដែល«ត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា» ពីព្រោះ«ការអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ នោះនឹងចំរើនឡើងទាំងអស់»។ (ទំនុកដំកើង ១:១-៣) លទ្ធភាពបែបនេះប្រាកដជាគួរនឹងពិចារណាមើល។
លោកមូរីស ជាលោកគ្រូបង្រៀនដែលបានចូលនិវត្តហើយ ធ្លាប់ជឿតាំងពីដើមមកថា ព្រះគម្ពីរមានសារៈសំខាន់ផ្នែកប្រវត្ដិសាស្ត្រនិងអក្សរសាស្ត្រ។ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់ធ្លាប់មានការសង្ស័យថា ព្រះគម្ពីរមិនបានត្រូវព្រះបណ្ដាលឲ្យសរសេរទេ។ ក្រោយគាត់បានស្ដាប់ការពន្យល់ពីមូលហេតុ ដែលព្រះបានប្រទាននូវព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ជាលាយលក្ខណ៍អក្សរចំពោះមនុស្សជាតិ នោះលោកមូរីសបានពិនិត្យមើលបទទំនាយផ្សេងៗក្នុងព្រះគម្ពីរ។ នៅពេលគាត់ជាយុវបុរស គាត់បានសិក្សាប្រវត្ដិសាស្ត្រពីបុរាណ អក្សរសាស្ត្រ វិទ្យាសាស្ត្រ និងភូមិវិទ្យា។ គាត់បានសារភាពថា គាត់បានចាត់ទុកខ្លួនឯងជាមនុស្សពូកែដល់ម្ល៉េះ ដែលគាត់មិនអាចមើលយល់ពីឧទាហរណ៍ជាច្រើនដែលគាំទ្រយថាភាពរបស់ព្រះគម្ពីរ។ «ខ្ញុំធ្លាប់ជាប់ក្នុងការតាមរកដោយឥតចេះគិតនូវភាពសុខស្រួល ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងការភ្លើតភ្លើន។ តែអភ័ព្វមែន ខ្ញុំគ្មានចំណេះដឹងនិងនៅងងឹតល្ងង់អំពីភាពប្រសើរនិងភាពត្រឹមត្រូវនៃសៀវភៅល្អបំផុត ដែលបានត្រូវសរសេរមក»។
ឥឡូវលោកមូរីសមានអាយុជាង៧០ឆ្នាំហើយ ហើយដោយសំដៅទៅដំណើររឿងអំពីពេលដែលព្រះយេស៊ូបានលេចចំពោះមុខសាវ័កថូម៉ាស គាត់ប្រាប់ដោយអបអរថា៖ «ដៃរបស់ខ្ញុំបានត្រូវនាំទៅដល់‹របួសចេញឈាម› ដែលនឹងបំបាត់ជាស្ថាពរពីគំនិតរបស់ខ្ញុំនូវការសង្ស័យទាំងអស់ថា ព្រះគម្ពីរមិនមែនជាសេចក្ដីពិតទេ»។ (យ៉ូហាន ២០:២៤-២៩) ដូចសាវ័កប៉ុលបាននិយាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា ព្រះគម្ពីរលាតត្រដាងបំណងចិត្តនិងបន្ថែមអត្ថន័យចំពោះជីវិត។ នោះច្បាស់ជាសៀវភៅមួយដែលបញ្ជាក់ពីរបៀបរស់នៅមែន។
ការបន្ថែមនូវស្ថេរភាពនឹងជីវិតមួយដែល ប្រកបទៅដោយការពិបាក
ព្រះគម្ពីរក៏ជូនឱវាទដែលជួយមនុស្សបំបាត់ចោលនូវទម្លាប់អាក្រក់។ ដានីអែលបានឈ្នះលើទម្លាប់ស្មោកគ្រោកមួយគឺជាការជក់បារី ព្រមទាំងការជប់លៀងអ៊ូអែគ្មានរបៀបនិងការចំណូលស្រាច្រើនហួសហេតុ។ (រ៉ូម ១៣:១៣; កូរិនថូសទី២ ៧:១; កាឡាទី ៥:១៩-២១) បើគិតឲ្យបានប្រាកដប្រជា ការបំបាត់នូវទម្លាប់បែបនេះនិងការប្រដាប់ខ្លួនដោយ«ចរិយាសម្បត្ដិថ្មី»តម្រូវនូវការខំព្យាយាម។ (អេភេសូរ ៤:២២-២៤) ដានីអែលប្រាប់ថា៖ «នោះគឺពិបាកមែនទែនពីព្រោះយើងជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍»។ យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានជោគជ័យ។ ឥឡូវ ដានីអែលអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងការធ្វើអ៊ីចឹងជួយគាត់នៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ា។
ពេលគាត់កំពុងតែធំឡើង ដានីអែលតែងតែមានការគោរពចំពោះព្រះគម្ពីរជានិច្ច ទោះបីគាត់មិនដែលអានវាក៏ដោយ ក៏គាត់ធ្លាប់អធិស្ឋានទូលព្រះជារៀងរាល់យប់ដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជីវិតគាត់មានការខ្វះខាត។ សុភមង្គលគឺជាអ្វីដែលគាត់រកចាប់មិនបានទេ។ ពេលដែលគាត់បានឃើញជាលើកទីមួយនូវព្រះនាមរបស់ព្រះក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះបានទៅជាពេលនៃការផ្លាស់ប្ដូរសំរាប់គាត់។ (និក្ខមនំ ៦:៣; ទំនុកដំកើង ៨៣:១៨) ក្រោយនោះមក គាត់បានប្រើព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាពេលគាត់អធិស្ឋាន និងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់បង្ហាញនូវភាពជិតស្និទ្ធខ្លាំងជាង។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានទៅជាបុគ្គលដ៏ជិតស្និទ្ធបំផុតនឹងខ្ញុំ។ ហើយទ្រង់នៅតែជាមិត្តសំឡាញ់ដ៏ជិតស្និទ្ធបំផុតរបស់ខ្ញុំ»។
មុនដែលគាត់បានរៀនព្រះគម្ពីរ ទស្សនៈរបស់ដានីអែលធ្លាប់ប្រកបដោយទុទ្ទិដ្ឋិនិយម។ គាត់ប្រាប់ទៀតថា៖ «យើងមិនចាំបាច់ពូកែប៉ុន្មានទេដើម្បីមើលឃើញបញ្ហាក្នុងលោកីយ៍នេះ។ ខ្ញុំធ្លាប់ភ័យ និងក៏ធ្លាប់ខំធ្វើឲ្យខ្លួនឯងរវល់ច្រើនដើម្បីឈប់គិតពីបញ្ហានោះ»។ ក្រោយមក គាត់បានរៀនដឹងថា ព្រះនឹងរៀបចំឲ្យមានយុត្ដិធម៌សំរាប់មនុស្សទាំងអស់គ្នានៅលើផែនដីមួយដែលបានត្រូវសំអាត ជាកន្លែងដែលមនុស្សស្ដាប់បង្គាប់នឹងទទួលបានសន្ដិភាពនិងសុភមង្គលជានិច្ចជាកាល។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:១០, ១១; ដានីយ៉ែល ២:៤៤; វិវរណៈ ២១:៣, ៤) ឥឡូវដានីអែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ទុកចិត្តបាន។ ឥទ្ធិពលនេះគឺមកពីព្រះគម្ពីរដែលជួយឲ្យមានស្ថេរភាព និងជួយគាត់មានទស្សនៈវិជ្ជមានអំពីជីវិត។
ជំនួយក្នុងការឈ្នះបញ្ហាខាងផ្លូវចិត្ត
ជោចមានអាយុ៧ឆ្នាំពេលដែលម្ដាយគាត់ស្លាប់ទៅ។ គាត់ធ្លាប់ភ័យមិនចង់ដេកពេលយប់ដោយខ្លាចថា គាត់ប្រហែលជានឹងស្លាប់មិនអាចក្រោកនៅថ្ងៃស្អែកបានទេ។ ក្រោយនោះមក គាត់អានអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីសេចក្ដីស្លាប់ នឹងការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញថា៖ «មានពេលវេលាមក ដែលអស់ទាំងខ្មោចនៅក្នុងផ្នូរ នឹងឮសំឡេងទ្រង់[ព្រះយេស៊ូ] ហើយនឹងចេញមក»។ បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូក៏បានមានអានុភាពលើគាត់ដែរ ដែលថា៖ «ខ្ញុំជាសេចក្ដីរស់ឡើងវិញ ហើយជាជីវិត អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ទោះបើបានស្លាប់ហើយ គង់តែនឹងរស់ឡើងវិញដែរ»។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩; ១១:២៥) គំនិតបែបនេះបានស្ដាប់ទៅដូចជាសមហេតុផល មានទំនង និងជួយសម្រាលទុក្ខទៀតផង។ ជោចប្រាប់ថា៖ «សេចក្ដីពិតមិនគ្រាន់តែទាក់ទាញសតិរបស់យើង តែក៏មានអានុភាពទៅលើចិត្តយើងដែរ»។
ដានីអែល ដែលបានរៀបរាប់មុននេះក៏ធ្លាប់មានការភិតភ័យដែរ។ ម្ដាយគាត់មិនអាចចិញ្ចឹមអប់រំគាត់ដោយខ្លួនឯងទេ ដូច្នេះគាត់បានត្រូវបញ្ជូនទៅនៅមណ្ឌលកុមារកំព្រា។ គាត់តែងតែមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនគាត់គឺជាមនុស្សប្លែកពីគេហើយចង់បានស្ថេរភាពមកពីការរស់នៅជាមួយគ្រួសារមួយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ នៅទីបំផុត គាត់បានរកឃើញអ្វីដែលគាត់ធ្លាប់ស្វែងរក គឺតាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ដានីអែលចាប់ផ្ដើមសេពគប់នឹងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានរបស់ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា និងបានទៅជាសមាជិកនៃគ្រួសារមួយខាងវិញ្ញាណ ជាកន្លែងដែលគាត់បានទទួលនៅអារម្មណ៍ថា ខ្លួនគាត់បានត្រូវគេរាប់អាននិងស្រឡាញ់។ ពិតមែន ព្រះគម្ពីរមានប្រយោជន៍ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃនិងបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងផ្លូវចិត្តដែរ។
សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាជ្រាបពីអ្វីដែលក្នុងចិត្តយើង និងទ្រង់ក៏ជ្រាបពីអ្វីដែលយើងកំពុងតែស្វែងរកដែរ។ ព្រះ«ថ្លឹងចិត្ត»និង«សងដល់មនុស្សទាំងអស់តាមផ្លូវគេប្រព្រឹត្ត»។—សុភាសិត ២១:២; យេរេមា ១៧:១០
ឱវាទដែលមានប្រយោជន៍ស្តីពីជីវភាពគ្រួសារ
ព្រះគម្ពីរក៏ឲ្យឱវាទដែលមានប្រយោជន៍ខាងទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស។ ជោចនិយាយថា៖ «ការប្រឆាំងគ្នារវាងលក្ខណៈសម្បត្ដិ ឬក៏ការមិនយោគយល់គ្នា គឺជាបញ្ហាមួយដែលនាំឲ្យមានការតានតឹងចិត្តខ្លាំងជាទីបំផុត»។ តើគាត់ស៊ូទ្រាំបញ្ហានេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច? គាត់ប្រាប់ថា៖ «បើសិនជាខ្ញុំគិតថាមនុស្សម្នាក់ខឹងខ្ញុំ នោះខ្ញុំអនុវត្តតាមឱវាទដ៏ចំៗដែលមានក្នុងម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤ ដែលថា ‹ទៅស្រុះស្រួលនឹងបងប្អូនរបស់អ្នកជាមុនសិន›។ ហេតុការណ៍ដែលថា ខ្ញុំសុខចិត្តនិយាយអំពីបញ្ហានោះក៏ជួយបង្កើតផលដែរ។ ខ្ញុំអាចពិសោធនូវសន្ដិភាពរបស់ព្រះដែលព្រះគម្ពីររៀបរាប់អំពីនោះ។ ឱវាទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរពិតជាមានប្រសិទ្ធិភាពមែន ហើយក៏មានប្រយោជន៍ជាច្រើនណាស់»។—ភីលីព ៤:៦, ៧
ពេលដែលប្ដីនិងប្រពន្ធមិនយល់ព្រមគ្នា នោះទាំងពីរនាក់ត្រូវតែ«ឆាប់នឹងស្ដាប់ ក្រនឹងនិយាយ ហើយយឺតនឹងខឹងដែរ»។ (យ៉ាកុប ១:១៩) ដំបូន្មានបែបនេះនាំឲ្យមានទំនាក់ទំនងកាន់តែល្អ។ ជោចពន្យល់ទៀតថា៖ «ពេលខ្ញុំអនុវត្តតាមឱវាទស្តីពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងប្រព្រឹត្តចំពោះប្រពន្ធខ្ញុំដូចខ្ញុំធ្វើចំពោះខ្លួនខ្ញុំដែរ នោះខ្ញុំឃើញលទ្ធផលភ្លាមៗ។ នាងអាចគោរពខ្ញុំយ៉ាងស្រួលជាង»។ (អេភេសូរ ៥:២៨-៣៣) ត្រូវហើយ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងឲ្យទទួលស្គាល់ហើយទ្រាំទ្រនឹងភាពមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់យើងផ្ទាល់ និងបង្រៀនយើងពីរបៀបជោគជ័យក្នុងការទ្រាំទ្រនឹងភាពមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់អ្នកឯទៀត។
ឱវាទដែលមានជាស្ថាពរ
ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលមានប្រាជ្ញាបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង»។ (សុភាសិត ៣:៥, ៦) ពាក្យនេះគឺស្រួលយល់តែមានន័យដ៏ជ្រាលជ្រៅណាស់ហ្ន៎!
ព្រះគម្ពីរគឺជាឥទ្ធិពលមួយដែលបង្កើតផលល្អ។ ព្រះគម្ពីរជួយអ្នកស្រឡាញ់ព្រះឲ្យមានសមត្ថភាពសំរបជីវិតរបស់គេទៅតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ និងរកឃើញនូវសុភមង្គលក្នុងការ«ដើរតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១) មិនថាយើងមានកាលៈទេសៈយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះគម្ពីរមានការណែនាំនិងឱវាទដែលយើងត្រូវការ។ (អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨) ចូរអានព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ រំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកអាន និងអនុវត្តតាមអ្វីដែលអ្នកអាន។ នោះនឹងជួយគំនិតរបស់អ្នកឲ្យយល់ច្បាស់ និងបានប្រុងស្មារតីទៅលើអ្វីដ៏បរិសុទ្ធនិងមានប្រយោជន៍។ (ភីលីព ៤:៨, ៩) អ្នកនឹងមិនគ្រាន់តែរៀនពីរបៀបរស់នៅ និងអរសប្បាយនឹងជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែនឹងរៀននូវរបៀបស្រឡាញ់ព្រះដ៏ជាអ្នកបង្កើតជីវិតទៀតផង។
ដោយការដើរតាមផ្លូវបែបនេះ ព្រះគម្ពីរនឹងទៅជាមានន័យច្រើនជាង មិនគ្រាន់តែជាសៀវភៅដ៏ល្អតែប៉ុណ្ណោះទេ ចំពោះមនុស្សរាប់លាននាក់ឯទៀត។ ព្រះគម្ពីរពិតជានឹងទៅជាសៀវភៅសំរាប់ការរស់នៅមែន!
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
ព្រះគម្ពីរជួយពង្រឹងការតាំង ចិត្តរបស់ខ្លួនដើម្បីឈ្នះលើទម្លាប់អាក្រក់
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
ព្រះគម្ពីរបង្រៀនអ្នកឲ្យចេះចូលទៅជិតនឹងព្រះ