ការ‹រកឃើញកែវមុក្ដា១ដែលមានតម្លៃណាស់›
«គេខំប្រឹងចាប់បាននគរស្ថានសួគ៌ ហើយគឺជាពួកខំប្រឹងពិតដែលចាប់បានផង»។—ម៉ាថាយ ១១:១២
១, ២. (ក) តើរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូបញ្ជាក់នូវគុណសម្បត្ដិអ្វីដែលកម្រមាននោះ? (ខ) តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលយ៉ាងណាក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីកែវមុក្ដាឬគជ់ខ្យងដែលមានតម្លៃណាស់?
តើអ្នកមានរបស់អ្វីដែលអ្នកចាត់ទុកថាមានតម្លៃណាស់ ដែលអ្នកសុខចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យបានរបស់នោះឬទេ? ពិតមែនថា មនុស្សនិយាយអំពីការស៊ូប្ដូរចំពោះការដេញតាមគោលដៅខ្លះៗដូចជាប្រាក់កាស កិត្ដិនាម អំណាចឬឋានៈ ប៉ុន្តែគឺកម្រណាស់ដែលមនុស្សណាម្នាក់រកឃើញរបស់ដែលគាត់ចង់បានយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់គាត់សុខចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីទទួលរបស់នោះ។ គឺគុណសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យសរសើរតែកម្រមាននេះហើយ ដែលព្រះយេស៊ូបានសំដៅទៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចមួយរបស់ទ្រង់ដែលជំរុញឲ្យត្រិះរិះស្តីអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
២ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់រឿងប្រៀបប្រដូចនោះដល់ពួកសិស្សទ្រង់តែប៉ុណ្ណោះ ហើយរឿងប្រៀបប្រដូចនេះច្រើនតែត្រូវហៅថារឿងកែវមុក្ដាឬគជ់ខ្យងដែលមានតម្លៃណាស់។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាអ្នកឈ្មួញម្នាក់ដែលរកកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អ កាលណាបានឃើញ១ដែលមានដំឡៃណាស់ នោះគាត់ទៅលក់របស់ទ្រព្យទាំងអស់មកទិញកែវមុក្ដានោះ»។ (ម៉ាថាយ ១៣:៣៦, ៤៥, ៤៦) តើព្រះយេស៊ូចង់ឲ្យអ្នកស្ដាប់រៀនអ្វីពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ? តើយើងម្នាក់ៗអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូ?
កែវមុក្ដាដែលមានតម្លៃណាស់
៣. ហេតុអ្វីបានជាកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អគឺមានតម្លៃខ្ពស់ម្ល៉េះនៅសម័យបុរាណ?
៣ តាំងពីបុរាណ គេចាត់ទុកកែវមុក្ដាជាគ្រឿងអលង្ការ។ ប្រភពមួយយោងទៅតាមអ្នកនិពន្ធម្នាក់ជាតិរ៉ូមឈ្មោះប្ល៉ាយនី ប្រាប់ថាកែវមុក្ដាត្រូវបាន«រាប់ក្នុងចំណោមរបស់ដែលមានតម្លៃជាងគេ»។ កែវមុក្ដាត្រូវបង្កើតដោយភាវៈរស់ មិនដូចមាស ប្រាក់ ឬត្បូងជាច្រើននោះទេ។ គឺដឹងទូទៅថា ពេលដែលវត្ថុល្អិតៗដូចជាកំទេចថ្មចូលក្នុងខ្យងប្រភេទខ្លះ (oyster) ខ្យងអាចធ្វើឲ្យវត្ថុល្អិតនោះត្រឡប់ទៅជាកែវមុក្ដាឬគជ់ដ៏ស្អាតមួយ ដោយបញ្ចេញទឹកម្យ៉ាងដែលស្រោបវត្ថុនោះច្រើនស្រទាប់។ នៅសម័យពីបុរាណ កែវមុក្ដាដ៏ល្អបំផុតត្រូវបានយកមកពីសមុទ្រក្រហម ឈូងសមុទ្រពែក និងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា ឆ្ងាយពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពី«ឈ្មួញម្នាក់ដែល[ធ្វើដំណើរ]រកកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អ»។ បុគ្គលម្នាក់ត្រូវខំប្រឹងព្យាយាមណាស់ក្នុងការរកកែវមុក្ដាដែលមានតម្លៃខ្ពស់។
៤. តើអ្វីជាគោលចំណុចនៃរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូស្តីអំពីឈ្មួញ?
៤ ទោះជាកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អមានតម្លៃខ្ពស់តាំងពីយូរមកហើយក៏ពិតមែន តែតាមមើលទៅ តម្លៃខ្ពស់នៃកែវមុក្ដាមិនមែនជាចំណុចដ៏សំខាន់ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូនោះទេ។ នៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ព្រះយេស៊ូបានប្រដូចព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅនឹង«ឈ្មួញម្នាក់ដែលរកកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អ» និងប្រតិកម្មរបស់ឈ្មួញនោះក្រោយរកឃើញកែវមុក្ដានោះហើយ មិនមែនគ្រាន់តែសំដៅទៅតម្លៃខ្ពស់នៃកែវមុក្ដានោះឡើយ។ ឈ្មួញលក់កែវមុក្ដានោះមិនមែនដូចជាម្ចាស់ហាងលក់អីវ៉ាន់ទេ ដ្បិតឈ្មួញនោះគឺជាបុគ្គលដែលចេះស្ទាត់ខាងជំនាញខ្លួន ហើយពូកែមើលឬមានសមត្ថភាពសម្គាល់លក្ខណៈនៃកែវមុក្ដាដែលមានគុណភាពខ្ពស់ខុសពីធម្មតា។ នៅពេលដែលគាត់ឃើញកែវមុក្ដា គាត់ចេះមើលដឹងថានោះជាកែវមុក្ដាសុទ្ធឬក៏អត់ ហើយមនុស្សពុំអាចបោកប្រាស់គាត់បានដោយលក់របស់ដែលមានគុណភាពទាបឬមិនមែនជាកែវមុក្ដាសុទ្ធនោះឡើយ។
៥, ៦. (ក) តើអ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់អំពីឈ្មួញក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូ? (ខ) តើរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីកំណប់កប់បង្ហាញឲ្យដឹងអ្វីអំពីឈ្មួញនោះ?
៥ មានអ្វីមួយទៀតអំពីឈ្មួញនេះដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ដំបូងបង្អស់ ឈ្មួញធម្មតាប្រហែលជាប៉ាន់ប្រមាណមើលតម្លៃកែវមុក្ដានៅលើទីផ្សារ ដើម្បីឲ្យដឹងថាគាត់គួរទិញមកក្នុងតម្លៃប៉ុន្មាន ដើម្បីលក់បានចំណេញនោះ។ ហើយគាត់ក៏ប្រហែលជាពិចារណាថាតើមានមនុស្សចង់ទិញកែវមុក្ដាបែបនេះឬទេ ដើម្បីឲ្យគាត់អាចលក់ចេញវិញបានភ្លាម។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ គាត់ចាប់អារម្មណ៍នឹងការលក់ឲ្យបានចំណេញយ៉ាងរហ័ស គាត់មិនចង់ទុកកែវមុក្ដានោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ឈ្មួញក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ គាត់មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងការលក់ឲ្យបានលុយឬចំណេញនោះឡើយ។ តាមពិត គាត់សុខចិត្តលះបង់«របស់ទ្រព្យទាំងអស់»របស់ខ្លួន ដើម្បីទទួលយកអ្វីដែលបានខំស្វែងរកជាយូរមកហើយ។
៦ ចំពោះឈ្មួញភាគច្រើន អ្វីដែលបុរសក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូបានធ្វើគឺមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញាឡើយ។ ពាណិជ្ជករដែលចេះត្រិះរិះនឹងមិនជួញដូរដោយប្រថុយដូច្នេះទេ។ ប៉ុន្តែ ឈ្មួញក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូមានគោលការណ៍ខុសពីអ្នកដទៃ។ គាត់មិនគិតចង់ទទួលប្រាក់កាសនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់គិតអំពីអំណរនិងការស្កប់ចិត្តដែលមកពីការមានរបស់មួយដែលមានតម្លៃក្រៃលែង។ រឿងប្រៀបប្រដូចមួយទៀតស្រដៀងនេះរបស់ព្រះយេស៊ូក៏បញ្ជាក់ឲ្យឃើញច្បាស់នូវចំណុចនេះដែរ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាកំណប់កប់ទុកក្នុងចំការ ដែលកាលណាមនុស្សម្នាក់បានឃើញ នោះក៏លាក់ទុក រួចចេញទៅ លក់របស់ទ្រព្យខ្លួនទាំងអស់ដោយអំណរ ដើម្បីនឹងទិញចំការនោះ»។ (ម៉ាថាយ ១៣:៤៤) មែនហើយ អំណរដែលមកពីការរកឃើញនិងការមានកំណប់ទ្រព្យនេះ បានជំរុញឲ្យបុរសនោះលះបង់អ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់មាន។ តើមានបុគ្គលបែបនេះសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? តើមានអ្វីមួយដែលមានតម្លៃស្មើកំណប់ទ្រព្យដែលសមធ្វើពលិកម្មឬទេ?
អ្នកដែលបានយល់ថា ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមានតម្លៃខ្ពស់ណាស់
៧. តើព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញដូចម្ដេចថា ទ្រង់យល់យ៉ាងច្បាស់ពីតម្លៃខ្ពស់នៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ?
៧ តាមពិត ក្នុងកាលដែលព្រះយេស៊ូនិទានរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ទ្រង់នោះ ទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលសំដៅទៅ«នគរស្ថានសួគ៌»។ ទ្រង់ពិតជាយល់ថាព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមានតម្លៃខ្ពស់ណាស់។ កំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅដំណឹងល្អផ្ដល់សក្ខីភាពដែលបញ្ជាក់ចំណុចនេះ។ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២៩ ស.យ. នោះទ្រង់«ចាប់តាំងប្រកាស ដោយបន្ទូលថា៖ ‹ចូរប្រែចិត្តឡើង ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ›»។ ព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនបណ្ដាជនអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះអស់បីឆ្នាំកន្លះ។ ទ្រង់ធ្វើដំណើរទូទាំងប្រទេស ដោយ«យាងទៅប្រដៅក្នុងគ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ . . . ព្រមទាំងប្រាប់ដំណឹងល្អពីនគរព្រះ»។—ម៉ាថាយ ៤:១៧; លូកា ៨:១
៨. តើព្រះយេស៊ូបានធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញនូវអ្វីដែលព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងសម្រេចនោះ?
៨ ដោយធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើននៅទូទាំងប្រទេស រួមបញ្ចូលការប្រោសមនុស្សឈឺឲ្យជា ប្រទានអាហារឲ្យអ្នកក្រ បង្ក្រាបកម្លាំងធម្មជាតិ សូម្បីតែប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ ព្រះយេស៊ូក៏បានបង្ហាញនូវអ្វីដែលព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងសម្រេចនៅអនាគតដែរ។ (ម៉ាថាយ ១៤:១៤-២១; ម៉ាកុស ៤:៣៧-៣៩; លូកា ៧:១១-១៧) នៅទីបំផុត ទ្រង់បានរក្សាព្រះទ័យស្មោះត្រង់ថ្វាយព្រះនិងព្រះរាជាណាចក្រដោយបូជាព្រះជន្មទ្រង់ គឺទ្រង់សោយទិវង្គតលើបង្គោលឈើទារុណកម្មដោយសារជំនឿទ្រង់។ ដូចជាឈ្មួញបានសុខចិត្តលះបង់អ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់មានដើម្បី‹កែវមុក្ដាដែលមានតម្លៃណាស់› នោះព្រះយេស៊ូក៏បានស៊ូស្លាប់ស៊ូរស់ដើម្បីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរ។—យ៉ូហាន ១៨:៣៧
៩. តើសិស្សដំបូងរបស់ព្រះយេស៊ូមានគុណសម្បត្ដិអ្វីដែលកម្រមាននោះ?
៩ ព្រះយេស៊ូមិនគ្រាន់តែប្រមូលអារម្មណ៍លើព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ តែទ្រង់ក៏បានប្រមូលអ្នកកាន់តាមមួយក្រុមដែរ។ ពួកគាត់ក៏ជាអ្នកដែលយល់ច្បាស់ពីតម្លៃខ្ពស់ណាស់នៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ក្នុងចំណោមពួកនោះគឺអនទ្រេ ដែលពីដើមជាសិស្សរបស់យ៉ូហានបាទីស្ទ។ ក្រោយពីឮសក្ខីភាពរបស់យ៉ូហាន ថាព្រះយេស៊ូជា«កូនចៀម» នោះអនទ្រេនិងសិស្សម្នាក់ទៀតរបស់យ៉ូហានបាទីស្ទដែលប្រហែលជាកូនសេបេដេឈ្មោះយ៉ូហានដែរ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ក៏មកឯព្រះយេស៊ូហើយក្លាយជាសិស្សដែរ។ ប៉ុន្តែ មិនមានតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ភ្លាមនោះ អនទ្រេបានទៅហៅស៊ីម៉ូនជាបងបង្កើតហើយប្រាប់ថា៖ «យើងបានឃើញព្រះមែស៊ីហើយ»។ បន្ដិចក្រោយពីនោះ ស៊ីម៉ូន(ដែលមានឈ្មោះជាកេផាសឬពេត្រុស) ព្រមទាំងភីលីពនិងមិត្តគាត់ណាថាណែលក៏ទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូជាព្រះមេស្ស៊ីដែរ។ តាមការពិត ចិត្តរបស់ណាថាណែលបានជំរុញឲ្យគាត់និយាយអំពីព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ លោកប្រាកដជាស្តេចនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលមែន»។—យ៉ូហាន ១:៣៥-៤៩
ត្រូវបានជំរុញឲ្យប្រព្រឹត្ត
១០. នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានជួបសិស្សម្ដងទៀត ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យមកតាមទ្រង់នោះ តើពួកគេបានធ្វើយ៉ាងណា?
១០ ការរំភើបចិត្តដែលអនទ្រេ ពេត្រុស យ៉ូហាននិងអ្នកដទៃទៀតមាននៅពេលដែលរកឃើញព្រះមេស្ស៊ីអាចប្រៀបស្មើនឹងការរំភើបចិត្តរបស់ឈ្មួញពេលដែលគាត់រកឃើញកែវមុក្ដាដែលមានតម្លៃខ្ពស់នោះ។ ពេលនោះ តើពួកគេនឹងធ្វើយ៉ាងណា? កំណត់ហេតុដំណឹងល្អមិនប្រាប់ច្រើនអំពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើក្រោយពីបានជួបព្រះយេស៊ូនៅលើកដំបូងនោះទេ។ តាមមើលទៅ ពួកគេភាគច្រើនបានត្រឡប់ទៅប្រកបមុខរបរដូចធម្មតាវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពីប្រាំមួយខែដល់មួយឆ្នាំក្រោយមក ព្រះយេស៊ូបានជួបអនទ្រេ ពេត្រុស យ៉ូហាននិងយ៉ាកុបម្ដងទៀតត្រង់កន្លែងនេសាទត្រីនៅសមុទ្រកាលីឡេ។a ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលដល់ពួកគេថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំៗនឹងតាំងអ្នកឲ្យជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ»។ តើពួកគេមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? កំណត់ហេតុរបស់ម៉ាថាយ ចែងអំពីពេត្រុសនិងអនទ្រេថា៖ «គេក៏ទុកសំណាញ់ចោលទៅតាមទ្រង់ភ្លាម»។ ចំពោះយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានវិញ យើងអានថា៖ «គេក៏លះបង់ទូកនឹងឪពុក ដើរតាមទ្រង់ជាមួយរំពេចទៅ»។ កំណត់ហេតុរបស់លូកាបន្ថែមសេចក្ដីថា«គេទុករបស់ទាំងអស់ចោល ហើយដើរតាមទ្រង់ទៅ»។—ម៉ាថាយ ៤:១៨-២២; លូកា ៥:១-១១
១១. តាមមើលទៅ តើអ្វីជាមូលហេតុដែលបណ្ដាលឲ្យសិស្សព្រះយេស៊ូធ្វើតាមសេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ភ្លាមៗ?
១១ តើសិស្សទាំងនោះបានធ្វើការសម្រេចចិត្តភ្លាមៗដោយមិនគិតឲ្យបានវែងឆ្ងាយឬទេ? មិនដូច្នេះឡើយ! ទោះជាពួកគាត់បានត្រឡប់ទៅប្រកបមុខរបរខ្លួនវិញក្រោយពីបានជួបព្រះយេស៊ូនៅលើកដំបូងក៏ដោយ តែអ្វីៗដែលពួកគាត់បានឃើញនិងឮនៅពេលដំបូងនោះបានដិតជាប់ក្នុងចិត្តគំនិតរបស់ពួកគាត់។ ជិតមួយឆ្នាំបានកន្លងទៅតាំងពីបានជួបព្រះយេស៊ូនៅលើកដំបូង ដូច្នេះហើយពួកគាត់ច្បាស់ជាបានមានពេលច្រើនដើម្បីរំពឹងគិតលើរឿងនេះ។ ពេលព្រះយេស៊ូអញ្ជើញពួកគាត់ម្ដងទៀត នោះជាពេលដែលពួកគាត់ត្រូវសម្រេចចិត្ត។ តើពួកគាត់នឹងធ្វើដូចឈ្មួញ ដែលបានរកឃើញកែវមុក្ដាដែលមានតម្លៃណាស់ ហើយបានរំភើបចិត្តដល់ម្ល៉េះ ដែលគាត់«ចេញទៅ»ភ្លាមរកវិធីទិញកែវមុក្ដានោះឬទេ? ត្រូវហើយ។ អ្វីដែលពួកគាត់បានឃើញនិងឮបានជំរុញទឹកចិត្តរបស់ពួកគាត់មែន។ ពួកគាត់ទទួលស្គាល់ថាពេលវេលាដែលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តបានមកដល់ហើយ។ ដូច្នេះដូចជាកំណត់ហេតុនោះប្រាប់យើង ពួកគាត់បានលះបង់របស់ទាំងអស់ដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរ ហើយក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមរបស់ព្រះយេស៊ូ។
១២, ១៣. (ក) តើមនុស្សជាច្រើនដែលបានឮព្រះយេស៊ូបង្រៀនបានតបឆ្លើយយ៉ាងណា? (ខ) តើព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលយ៉ាងណាចំពោះសិស្សស្មោះភក្ដីរបស់ទ្រង់? តើពាក្យរបស់ទ្រង់បង្ហើបឲ្យដឹងយ៉ាងណា?
១២ សិស្សស្មោះភក្ដីទាំងនេះគឺខុសពីមនុស្សផ្សេងៗទៀត ដែលត្រូវបានរៀបរាប់ក្រោយមកក្នុងកំណត់ហេតុនោះ! ព្រះយេស៊ូបានប្រោសមនុស្សឲ្យជានិងបំប៉នអាហារឲ្យមនុស្សជាច្រើន តែពួកគេបន្តធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្លួនទៅវិញ។ (លូកា ១៧:១៧, ១៨; យ៉ូហាន ៦:២៦) អ្នកខ្លះថែមទាំងបដិសេធនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានអញ្ជើញពួកគេឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមទ្រង់។ (លូកា ៩:៥៩-៦២) សិស្សស្មោះភក្ដីរបស់ទ្រង់ខុសពីមនុស្សបែបនោះឆ្ងាយណាស់ ហើយក្រោយមកព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «តាំងតែពីគ្រាយ៉ូហាន-បាទីស្ទដរាបដល់គ្រាឥឡូវនេះ នោះមានគេខំប្រឹងចាប់បាននគរស្ថានសួគ៌ ហើយគឺជាពួកខំប្រឹងពិតដែលចាប់បានផង»។—ម៉ាថាយ ១១:១២
១៣ ស្តីអំពីខនេះ អ្នកប្រាជ្ញខាងព្រះគម្ពីរម្នាក់ លោកហាញរិច មែយើមានប្រសាសន៍ថា៖ «តាមរបៀបនេះគឺពិពណ៌នានូវចិត្តខ្នះខ្នែងនិងការខំប្រឹងចំពោះព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ីដែលជិតមកនោះ . . . ពួកគេមានចិត្តខ្នះខ្នែងនិងចាប់អារម្មណ៍ចំពោះព្រះរាជាណាចក្រនោះណាស់(លែងនៅស្ងៀមដោយទន្ទឹងចាំ)»។ ដូចឈ្មួញនោះ បុគ្គលមួយក្រុមតូចនេះបានទទួលស្គាល់ភ្លាមនូវអ្វីដែលពិតជាមានតម្លៃ ហើយពួកគេសុខចិត្តលះបង់របស់ទាំងអស់ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។—ម៉ាថាយ ១៩:២៧, ២៨; ភីលីព ៣:៨
អ្នកដទៃបានចូលរួមស្វែងរក
១៤. តើព្រះយេស៊ូបានជួយពួកសាវ័កត្រៀមលក្ខណៈចំពោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្ដេច? តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៤ កាលដែលព្រះយេស៊ូបន្តក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ទ្រង់បានអប់រំនិងបានជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលយកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ មុនដំបូង ទ្រង់បានជ្រើសរើសសិស្ស១២នាក់ឲ្យបំរើជាសាវ័ក ហើយពាក្យសាវ័កជាភាសាក្រិចមានន័យថា ‹អស់អ្នកដែលត្រូវចាត់ឲ្យទៅ›។ ចំពោះសាវ័កទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូបានប្រទានពត៌មានល្អិតល្អន់ស្តីអំពីរបៀបដែលពួកគាត់ត្រូវធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ព្រមទាំងបានព្រមានអំពីការពិបាកដែលពួកគេនឹងជួបនៅថ្ងៃមុខដែរ។ (ម៉ាថាយ ១០:១-៤២; លូកា ៦:១២-១៦) អស់រយៈជាងពីរឆ្នាំ ពួកគាត់បានរួមដំណើរជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយទូទាំងប្រទេស ទាំងមានចំណងមិត្តភាពដ៏ជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់។ ពួកគាត់បានឮពាក្យបន្ទូលទ្រង់ បានឃើញទ្រង់ធ្វើអព្ភូតហេតុ និងបានឃើញគំរូរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។ (ម៉ាថាយ ១៣:១៦, ១៧) អ្វីដែលពួកគាត់ឃើញ ច្បាស់ជាបានដិតជាប់ក្នុងគំនិតរបស់ពួកគាត់ដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគាត់មានចិត្តខ្នះខ្នែងនិងស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត ដូចឈ្មួញខំរកកែវមុក្ដាដែរ។
១៥. តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលយ៉ាងណាស្តីអំពីមូលហេតុពិតដែលសិស្សទ្រង់ត្រូវអរសប្បាយនោះ?
១៥ ក្រៅពីសាវ័ក១២នាក់ ព្រះយេស៊ូ«ដំរូវ៧០នាក់ទៀត ហើយចាត់គេឲ្យទៅមុនទ្រង់ មួយគូៗក្នុងគ្រប់ក្រុង គ្រប់កន្លែងដែលទ្រង់គិតយាងទៅ»។ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេនូវការពិបាកដែលនឹងជួបនៅថ្ងៃមុខ ហើយបានបង្គាប់ពួកគេឲ្យប្រាប់មនុស្សថា៖ «នគរព្រះជិតមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ»។ (លូកា ១០:១-១២) នៅពេលដែលសិស្ស៧០នាក់ត្រឡប់មកវិញ ពួកគេមានចិត្តសប្បាយ ទាំងទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ! ទោះទាំងពួកអារក្សក៏ចុះចូលចំពោះយើងរាល់គ្នា ដោយព្រះនាមទ្រង់ដែរ»។ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលមែនពេលដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថានៅអនាគត ពួកគេនឹងមានអំណរខ្លាំងជាងនោះ ដោយសារតែពួកគេមានចិត្តខ្នះខ្នែងចំពោះព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា៖ «កុំឲ្យអរសប្បាយ ដោយព្រោះអារក្សចុះចូលអ្នករាល់គ្នានោះឡើយ ត្រូវឲ្យរីករាយ ដោយព្រោះឈ្មោះអ្នករាល់គ្នាបានកត់ទុកនៅស្ថានសួគ៌វិញ»។—លូកា ១០:១៧, ២០
១៦, ១៧. (ក) តើព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់អ្វីដល់សាវ័កស្មោះភក្ដីរបស់ទ្រង់នៅរាត្រីចុងក្រោយជាមួយនឹងពួកគេ? (ខ) តើបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនាំឲ្យសាវ័កអរសប្បាយនិងស្កប់ចិត្តយ៉ាងណា?
១៦ នៅទីបំផុត នៅរាត្រីចុងក្រោយដែលព្រះយេស៊ូបានគង់ជាមួយនឹងពួកសាវ័ក នៅថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ឆ្នាំ៣៣ ស.យ. ទ្រង់បានផ្ដើមធ្វើពិធីបុណ្យ ដែលហៅថាអាហារពេលល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយទ្រង់បានបង្គាប់ពួកគេឲ្យធ្វើបុណ្យរំឭក។ នៅក្នុងកំឡុងរាត្រីនោះ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់សាវ័ក១១នាក់ថា៖ «ឯអ្នករាល់គ្នា គឺជាពួកដែលបានកាន់ខ្ជាប់ជាមួយនឹងខ្ញុំក្នុងអស់ទាំងសេចក្ដីល្បងលខ្ញុំ ខ្ញុំក៏ដំរូវនគរមួយឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដូចជាព្រះវរបិតានៃខ្ញុំបានដំរូវនគរឲ្យខ្ញុំដែរ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានបរិភោគនៅតុខ្ញុំក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ ហើយឲ្យបានអង្គុយលើបល្ល័ង្កជំនុំជំរះពូជអំបូរអ៊ីស្រាអែលទាំង១២ផង»។—លូកា ២២:១៩, ២០, ២៨-៣០
១៧ នៅពេលដែលសាវ័កបានឮពាក្យទាំងនោះ ពួកគាត់ច្បាស់ជាអរនិងស្កប់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងណាស់! ពួកគាត់ទទួលនូវឯកសិទ្ធិនិងកិត្ដិយសដ៏ខ្ពស់បំផុតដែលមនុស្សអាចមាន។ (ម៉ាថាយ ៧:១៣, ១៤; ពេត្រុសទី១ ២:៩) ដូចឈ្មួញ ពួកគាត់បានលះបង់អ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីដើរតាមព្រះយេស៊ូ ក្នុងការស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ឥឡូវ ពួកគាត់បានទទួលសេចក្ដីសន្យាថា ពលិកម្មទាំងប៉ុន្មានដែលពួកគាត់បានធ្វើចំពោះព្រះរាជាណាចក្រមិនមែនជាការឥតប្រយោជន៍ឡើយ។
១៨. ក្រៅពីសាវ័ក១១នាក់ តើអ្នកណាទៀតនឹងទទួលប្រយោជន៍ពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅទីបំផុត?
១៨ អ្នកឯទៀតក៏ទទួលប្រយោជន៍ពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរ មិនមែនត្រឹមតែសាវ័កដែលមានវត្តមានជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូក្នុងរាត្រីនោះទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យមានចំនួន១៤៤.០០០នាក់ត្រូវយកចូលក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀង ជាអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទក្នុងព្រះរាជាណាចក្រដែលមានសិរីរុងរឿងនៅស្ថានសួគ៌។ បន្ថែមទៅទៀត សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញក្នុងចក្ខុនិមិត្ត«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ . . . ឈរនៅមុខបល្ល័ង្កនិងកូនចៀម . . . គេបន្លឺសំឡេងថា៖ ‹សេចក្ដីសង្គ្រោះស្រេចនូវព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ដែលគង់លើបល្ល័ង្ក ហើយស្រេចនឹងកូនចៀមផង›»។ ពួកអ្នកទាំងនេះជារាស្ត្ររបស់ព្រះរាជាណាចក្រនៅផែនដី។b—វិវរណៈ ៧:៩, ១០; ១៤:១, ៤
១៩, ២០. (ក) តើមនុស្សពីគ្រប់សាសន៍មានឱកាសធ្វើអ្វី? (ខ) តើសំនួរអ្វីដែលនឹងត្រូវពិគ្រោះនៅអត្ថបទជាបន្ទាប់?
១៩ បន្ដិចមុននឹងព្រះយេស៊ូយាងទៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់បានបង្គាប់សិស្សស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ថា៖ «ដូច្នេះ ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ! ហើយបង្រៀនឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង ហើយមើល! ខ្ញុំក៏នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារាល់ថ្ងៃដែរដរាបដល់បំផុតកល្ប»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០) ដូច្នេះហើយ មនុស្សពីគ្រប់សាសន៍នឹងក្លាយទៅជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ដូចឈ្មួញបានប្រមូលអារម្មណ៍លើកែវមុក្ដាយ៉ាងល្អនោះ ពួកអ្នកទាំងនេះក៏នឹងប្រមូលអារម្មណ៍លើព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ មិនថាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ឬរស់នៅផែនដី។
២០ ពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថាកិច្ចការបង្កើតឲ្យមានសិស្សនឹងត្រូវបន្ត«ដរាបដល់បំផុតកល្ប»ឬអវសាននៃពិភពលោក។ ដូច្នេះ នៅសម័យយើងនេះ តើនៅមានបុគ្គលដែលមានលក្ខណៈដូចឈ្មួញ ដែលសុខចិត្តទុកចោលរបស់ទាំងអស់ដើម្បីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឬទេ? សំនួរនេះនឹងត្រូវពិចារណាមើលនៅអត្ថបទជាបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
a យ៉ូហាន កូនសេបេដេ ប្រហែលជាបានដើរតាមព្រះយេស៊ូនិងឃើញនូវអ្វីៗដែលទ្រង់ធ្វើក្រោយពីបានជួបគ្នាមុនដំបូងនោះ។ នេះបានជួយឲ្យយ៉ូហានកត់ទុករឿងទាំងនេះយ៉ាងច្បាស់ដែលបញ្ជាក់ទិដ្ឋភាពរស់រវើកក្នុងកំណត់ហេតុរបស់គាត់។ (យ៉ូហានជំពូកទី២-៥) យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានត្រឡប់ទៅប្រកបមុខរបរវិញអស់មួយរយៈ មុននឹងព្រះយេស៊ូអញ្ជើញគាត់ជាលើកម្ដងទៀត។
b ចំពោះពត៌មានលំអិតទៀត សូមមើលសៀវភៅចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ជំពូកទី១០ បោះពុម្ពដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• តើអ្វីជាចំណុចដ៏សំខាន់ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីឈ្មួញ?
• តើព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាទ្រង់យល់ច្បាស់នូវតម្លៃខ្ពស់នៃព្រះរាជាណាចក្រនោះ?
• តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យអនទ្រេ ពេត្រុស យ៉ូហាន និងអ្នកឯទៀតធ្វើតាមសេចក្ដីអញ្ជើញរបស់ព្រះយេស៊ូភ្លាមៗនោះ?
• តើមនុស្សគ្រប់សាសន៍មានឱកាសដ៏អស្ចារ្យអ្វី?
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
‹ពួកគេបានទុកចោលអ្វីទាំងអស់ ហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូ›
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
មុននឹងព្រះយេស៊ូយាងទៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់បានបង្គាប់អ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យបង្កើតឲ្យមានសិស្ស