សេចក្ដីស្រឡាញ់ធ្វើឲ្យយើងចាត់ទុកប្រយោជន៍អ្នកឯទៀតថាសំខាន់ជាងប្រយោជន៍ខ្លួន
របៀបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀត
ជាកូនចៅរបស់បុរសដំបូងគឺអាដាម យើងទាំងអស់គ្នាជាគ្រួសារតែមួយ។ សូម្បីតែសមាជិកគ្រួសារដឹងថាពួកគេគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកក៏ដោយ តែនៅសព្វថ្ងៃ គឺពិបាកឲ្យយើងស្វែងរកសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ។ នេះមិនមែនជាបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងទេ។
អ្វីដែលគម្ពីរបរិសុទ្ធចែងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់
«ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង»។—លេវីវិន័យ ១៩:១៨
«ចូរបន្តស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក»។—ម៉ាថាយ ៥:៤៤
តើការស្រឡាញ់មនុស្សឯទៀតមានន័យយ៉ាងណា?
សូមមើលអ្វីដែលព្រះបានរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងបណ្ដាំរបស់លោកនៅកូរិនថូសទី១ ១៣:៤-៧:
«សេចក្ដីស្រឡាញ់មានចិត្តធ្ងន់ហើយក៏សប្បុរស»។
សូមពិចារណា: តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលអ្នកឯទៀតបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរស ហើយមិនខឹងពេលអ្នកធ្វើខុស?
«សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះច្រណែន»។
សូមពិចារណា: តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលអ្នកឯទៀត ចេះតែសង្ស័យចំពោះបំណងចិត្តរបស់អ្នក ឬច្រណែននឹងអ្នក?
សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»។
សូមពិចារណា: តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលអ្នកណាម្នាក់ព្រមស្ដាប់តាមយោបល់របស់អ្នក ដោយមិនប្រកាន់យកតែគំនិតផ្ទាល់ខ្លួននោះ?
សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនចាំទុកក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលគេធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត»។
សូមពិចារណា: ព្រះអភ័យទោសចំពោះមនុស្សដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយប្រែចិត្ត។ «ទ្រង់នឹងមិនបន្ទោសជាដរាប ក៏មិនប្រកាន់ជារៀងរាបតទៅដែរ»។ (ទំនុកតម្កើង ១០៣:៩) យើងសប្បាយពេលបុគ្គលដែលយើងបានធ្វើឲ្យឈឺចិត្តព្រមអភ័យទោសឲ្យយើង។ ហេតុនេះហើយ យើងគួរតែត្រៀមចិត្តដើម្បីអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត ទោះជាពួកគេបានធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្តក៏ដោយ។—ទំនុកតម្កើង ៨៦:៥
សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនអរសប្បាយអំពីអ្វីដែលមិនសុចរិតឡើយ»។
សូមពិចារណា: ពេលដែលយើងជួបរឿងអាក្រក់ យើងពិតជាមិនចូលចិត្តឲ្យអ្នកឯទៀតសប្បាយលើគំនរទុក្ខរបស់យើងទេ។ ដូច្នេះ យើងក៏មិនចង់សើចសប្បាយពេលអ្នកឯទៀតជួបទុក្ខលំបាកដែរ ទោះជាពួកគេបានធ្វើមិនល្អចំពោះយើងក៏ដោយ។
ដើម្បីទទួលពរពីព្រះ យើងត្រូវស្រឡាញ់អ្នកឯទៀតមិនថាពួកគេមានអាយុប៉ុន្មាន កាន់សាសនាណាឬជនជាតិណាក៏ដោយ។ របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺដោយជួយអ្នកឯទៀតពេលពួកគេត្រូវការជំនួយ។