ភាគទី២
ផែនដីដែលគ្មានសេចក្ដីទុក្ខវេទនា
១, ២ តើមនុស្សជាច្រើនមានទស្សនៈខុសប្លែកយ៉ាងណា?
ប៉ុន្តែ មនុស្សរាប់លាននាក់នៅជុំវិញពិភពលោកទាំងមូលមានទស្សនៈខុសប្លែកស្រឡះពីមតិនោះ។ ពួកគេឈ្វេងយល់នូវអនាគតយ៉ាងអស្ចារ្យសម្រាប់មនុស្សលោកទៅវិញ។ ពួកគេនិយាយថា នៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនៅលើផែនដីយើងនេះ នឹងមានពិភពលោកដែលនឹងគ្មានអំពើសហ័សនិងសេចក្ដីទុក្ខវេទនាទៀតឡើយ។ ពួកគេជឿជាក់ថា នៅពេលឆាប់ៗនេះអំពើអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មាននឹងត្រូវបោសសំអាតពីផែនដីចេញ ហើយពិភពលោកថ្មីទាំងមូលនឹងត្រូវបានស្ថាបនាឡើង។ ពួកគេនិយាយថែមទៀតថា គ្រឹះរបស់ពិភពលោកថ្មីនេះកំពុងតែបានរៀបចំឡើងនៅពេលឥឡូវនេះហើយ!
២ មនុស្សទាំងនេះជឿថា ពិភពលោកថ្មីនឹងមិនមានសង្គ្រាម អំពើកាចសាហាវ បទឧក្រិដ្ឋ អំពើអយុត្ដិធម៌ និងភាពក្រីក្រឡើយ។ នេះនឹងទៅជាពិភពលោកដែលគ្មានជម្ងឺ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយ សេចក្ដីយំសោក ឬក៏សូម្បីតែសេចក្ដីស្លាប់ផង។ នៅគ្រានោះ មនុស្សនឹងចម្រើនឲ្យបានទៅជាមានភាពល្អឥតខ្ចោះ ហើយនឹងរស់នៅដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយសេចក្ដីសប្បាយរីករាយក្នុងសួនមនោរមនៅលើផែនដី។ សូម្បីតែមនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅហើយក៏នឹងត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយនឹងមានឱកាសនឹងរស់នៅដ៏អស់កល្បជានិច្ចដែរ!
៣, ៤ តើហេតុអ្វីបានជាមនុស្សទាំងនេះប្រាកដក្នុងខ្លួនម្ល៉េះ ចំពោះទស្សនៈរបស់គេនោះ?
៣ តើទស្សនៈចំពោះអនាគតកាលនេះគ្រាន់តែជាការយល់សប្ដ ឬក៏ជាគំនិតចេញពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនដូច្នោះទេ។ គឺមានមូលដ្ឋានពីសេចក្ដីជំនឿដ៏មាំមួនថា សួនមនោរមដែលកំពុងមកនៅខាងមុខនេះ ប្រាកដនឹងកើតឡើងជាមិនខាន។ (ហេព្រើរ ១១:១) តើហេតុអ្វីបានជាពួកគេដឹងយ៉ាងពិតប្រាកដដូច្នេះ? គឺពីព្រោះអ្នកបង្កើតរបស់សកលលោកដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា បានមានបន្ទូលសន្យារឿងនេះមក។
៤ ចំពោះសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះនោះ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា៖ «ឯអស់ទាំងសេចក្ដីល្អដែលព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងទ្រង់បានមានបន្ទូលសន្យាហើយ នោះគ្មានខ្វះណាមួយសោះ ទាំងអស់បានសំរេចគ្រប់ជំពូក ឥតមានខ្វះណាមួយឡើយ»។ «ព្រះទ្រង់មិនមែនជាមនុស្ស ទ្រង់មិនចេះកុហកឡើយ . . . សេចក្ដីដែលទ្រង់មានវាចាហើយ តើទ្រង់មិនធ្វើតាមឬអី»? «ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ ទ្រង់បានស្បថថា៖ ‹ពិតប្រាកដជានឹងកើតមានដូចជាអញបានគិតហើយ ក៏នឹងសំរេចដូចជាអញបានកំណត់ទុកផង›»។—យ៉ូស្វេ ២៣:១៤; ជនគណនា ២៣:១៩; អេសាយ ១៤:២៤
៥ តើមានសំនួរអ្វីខ្លះដែលត្រូវឆ្លើយជាចាំបាច់?
៥ ប៉ុន្តែ បើសិនបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះគឺសម្រាប់ស្ថាបនាសួនមនោរមនៅលើផែនដីដែលនឹងគ្មានសេចក្ដីទុក្ខវេទនានោះ តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមានអំពើអាក្រក់កើតមានឡើងតាំងពីដើមមកដូច្នេះ? តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់រង់ចាំប្រាំមួយពាន់ឆ្នាំរហូតមកដល់ឥឡូវនេះ ដើម្បីដោះស្រាយសេចក្ដីដែលខូចអាក្រក់ទាំងនោះ? តើអស់ទាំងសតវត្សដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីទុក្ខវេទនាជាច្រើននោះ សម្ដែងថា ព្រះពិតជាមិនស្រឡាញ់មនុស្សយើងទេឬ ឬក៏មិនមានព្រះទេនោះ?