បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • dg ភាគទី ៧ ទំ. ១៤-១៧
  • តើបានកើតមានលទ្ធផលយ៉ាងណាពីការបះបោរនោះ?

សុំទោស គ្មានវីដេអូទេ

សុំទោស វីដេអូមានបញ្ហា

  • តើបានកើតមានលទ្ធផលយ៉ាងណាពីការបះបោរនោះ?
  • តើព្រះពិតជាស្រឡាញ់មនុស្សយើងមែនឬ?
  • ចំណងជើងតូច
  • អត្ថបទស្រដៀងគ្នា
  • ស្ថានការណ៍​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ
  • ការ​អនុញ្ញាត​នូវ​ពេល​វេលា​បាន​សម្ដែង​យ៉ាង​ណា
  • ទំនត​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​របស់​ព្រះ
  • គ្រាដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សរងទុក្ខវេទនានោះ ជិតមកដល់ទីបញ្ចប់ហើយ
    ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ២០០១
  • ហេតុអ្វីក៏មានការឈឺចាប់និងអយុត្ដិធម៌ច្រើនម្ល៉េះ?
    តើអ្វីជាគោលបំណងនៃជីវិត? តើអ្នកអាចរកឃើញយ៉ាងដូចម្ដេច?
  • ហេតុដែលនាំឲ្យព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានសេចក្ដីទុក្ខវេទនា
    តើព្រះពិតជាស្រឡាញ់មនុស្សយើងមែនឬ?
  • ហេតុអ្វីបានជាព្រះបណ្ដោយឲ្យមានអំពើសហ័ស?
    អ្នកអាចរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យនៅលើផែនដី
មើលបន្ថែមទៀត
តើព្រះពិតជាស្រឡាញ់មនុស្សយើងមែនឬ?
dg ភាគទី ៧ ទំ. ១៤-១៧

ភាគ​ទី៧

តើ​បាន​កើត​មាន​លទ្ធផល​យ៉ាង​ណា​ពី​ការ​បះបោរ​នោះ?

១​-​៣ តើ​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​កន្លង​មក​បាន​សម្ដែង​យ៉ាង​ណា​អំពី​ការ​ត្រឹម​ត្រូវ​នៃ​ព្រះ​យេហូវ៉ា?

ចំពោះ​រឿង​ចំណោទ​នៃ​សិទ្ធិ​ផ្ដាច់​មុខ​របស់​ព្រះ​ក្នុង​ការ​គ្រប់​គ្រង តើ​មាន​លទ្ធផល​យ៉ាង​ណា​ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​មនុស្ស​ដែល​មិន​ពឹង​ទៅ​លើ​ព្រះ ក្នុង​កំលុង​ពេល​ជា​ច្រើន​សតវត្ស​មក​នេះ? តើ​មនុស្ស​លោក​បាន​ត្រូវ​សម្ដែង​ថា​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ដែល​ប្រសើរ​ជាង​ព្រះ​ឬ? គឺ​មិន​មែន​ទេ បើសិន​ណា​យើង​វិនិច្ឆ័យ​ដោយ​ពិនិត្យ​នូវ​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​ដែល​ពេញ​ដោយ​អំពើ​អមនុស្សធម៌​ដែល​មនុស្ស​បាន​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​គ្នា​ឯង​នោះ។

២ កាល​ដែល​ឪពុក​ម្ដាយ​ដើម​របស់​មនុស្ស​យើង​បាន​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ទទួល​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ សេចក្ដី​មហន្តរាយ​ក៏​បាន​កើត​ឡើង​ជា​លទ្ធផល។ ពួកគេ​បាន​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​ទៅ​លើ​ខ្លួន​គេ ព្រម​ទាំង​ក្រុម​គ្រួសារ​មនុស្ស​ដែល​កើត​មក​ពី​គេ​ដែរ។ ហើយ​ពួកគេ​មិន​អាច​បន្ទោស​ដល់​អ្នក​ណា​ទៀត​ទេ គឺ​មាន​តែ​ខ្លួន​គេ​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទូល​របស់​ព្រះ​បាន​ចែង​ថា⁠៖ «គេ​បាន​បង្ខូច​ខ្លួន​ហើយ សេចក្ដី​សៅហ្មង​របស់​គេ​មិន​មែន​ជា​របស់​ពួក​កូន​ទ្រង់​ទេ»។​—⁠ចោទិយកថា ៣២:៥

៣ ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​បាន​សម្ដែង​ភាព​ត្រឹម​ត្រូវ​នៃ​សេចក្ដី​ព្រមាន​របស់​ព្រះ​ទៅ​អ័ដាម​និង​អេវ៉ា​ថា បើ​កាលណា​ពួកគេ​រើស​ផ្លូវ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​ចេញ​ពី​ការ​ទំនុកបំរុង​របស់​ព្រះ នោះ​គេ​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​សេចក្ដី​ពុករលួយ ហើយ​តាម​យថាហេតុ​គេ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន។ (លោកុប្បត្តិ ២:⁠១៧; ៣:⁠១៩) ពួកគេ​បាន​រើស​យក​ផ្លូវ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​គេ​ចេញ​ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ ហើយ​ក្រោយ​មក​គេ​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​ពុករលួយ ហើយ​ក៏​បាន​ស្លាប់​ទៅ។

៤ តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើង​ទាំងអស់​គ្នា​បាន​កើត​មក​ដោយ​មាន​ភាព​មិន​ល្អ​ឥតខ្ចោះ រហ័ស​នឹង​ឈឺ ហើយ​រហ័ស​នឹង​ស្លាប់​នោះ?

៤ សេចក្ដី​ដែល​កើត​ឡើង​ចំពោះ​កូនចៅ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​គេ ត្រូវ​បាន​ពន្យល់​មក​នៅ​រ៉ូម ៥:⁠១២ ថា⁠៖ «ដូច្នេះ ដែល​បាប​បាន​ចូល​មក​ក្នុង​លោកីយ ដោយសារ​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់[គឺ​អ័ដាម ជា​មេ​គ្រួសារ​ដើម​របស់​មនុស្ស​លោក] ហើយ​ក៏​មាន​សេចក្ដី​ស្លាប់​ចូល​មក​ដែរ ដោយសារ​អំពើ​បាប​នោះ​ជា​យ៉ាង​ណា នោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់​បាន​ឆ្លង​រាលដាល ដល់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ»។ ដូច្នេះ កាល​ដែល​ឪពុក​ម្ដាយ​ដើម​របស់​យើង​បាន​បះបោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ការ​ត្រួត​ត្រា​របស់​ព្រះ ពួកគេ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​មាន​បាប​ដែល​មាន​ខ្ចោះ។ ស្រប​ទៅ​តាម​ច្បាប់​ខាង​ពន្ធុវិជ្ជា ភាព​មិន​ល្អ​ឥតខ្ចោះ​ដែល​កើត​ជា​លទ្ធផល​នោះ ជា​ការ​ដែល​គេ​អាច​ឆ្លង​ដល់​កូនចៅ​របស់​គេ​ដែរ។ ដោយ​ហេតុ​នេះ បាន​ជា​មនុស្ស​យើង​ទាំងអស់​គ្នា​បាន​កើត​មក​ដោយ​មាន​ខ្ចោះ រហ័ស​នឹង​ឈឺ​ហើយ​រហ័ស​នឹង​ស្លាប់​ទៅ​វិញ។

៥, ៦ តើ​ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​បាន​សម្ដែង​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​សេចក្ដី​ខ្នះខ្នែង​របស់​មនុស្ស​លោក​ក្នុង​ការ​នាំ​មក​នូវ​សន្ដិភាព​និង​ភាព​ចម្រើន​រុង​រឿង​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​នោះ?

៥ សតវត្ស​ជា​ច្រើន​បាន​កន្លង​ទៅ​ហើយ។ ចក្រភព​ជា​ច្រើន​បាន​កើត​មាន​ឡើង​ហើយ​ក៏​បាន​បាត់​ទៅ​វិញ​ដែរ។ រដ្ឋាភិបាល​គ្រប់​ប្រភេទ​ដែល​មនុស្ស​អាច​គិត​ឃើញ បាន​ត្រូវ​ពិសោធ​រួច​អស់​ហើយ។ ប៉ុន្តែ​ម្ដង​ហើយ​ម្ដង​ទៀត អំពើ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្ដាយ​បាន​កើត​ឡើង​ទៅ​លើ​ក្រុម​គ្រួសារ​មនុស្ស​លោក។ ប្រមាណ​ប្រាំ​មួយ​ពាន់​ឆ្នាំ​មក​នេះ មនុស្ស​ម្នាក់​នឹង​គិត​ថា មនុស្ស​លោក​មុខ​ជា​បាន​ចម្រើន​រហូត​ដល់​មាន​លទ្ធភាព​នឹង​ស្ថាបនា​នូវ​សន្ដិភាព សេចក្ដី​យុត្ដិធម៌ និង​ភាព​ចម្រើន​រុង​រឿង​នៅ​ពេញ​ពិភពលោក​ទាំងមូល ហើយ​ថា​មក​ដល់​ឥឡូវ​នេះ​ពួកគេ​មុខ​ជា​បាន​ស្ទាត់​ជំនាញ​នូវ​គុណសម្បទា​ដ៏​មាន​ប្រយោជន៍​ខាង​គុណធម៌ មេត្ដា​ធម៌ និង​ស​ហ​ប្រតិបត្ដិ​ការ​រួច​ហើយ។

៦ ប៉ុន្តែ​ហេតុ​ការណ៍​ដ៏​ជាក់​ស្តែង​គឺ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ។ គ្មាន​ប្រភេទ​រដ្ឋាភិបាល​មនុស្ស​ណា​ដែល​បាន​ប្រឌិត​ឡើង​មក បាន​នាំ​មក​នូវ​សន្ដិភាព​និង​ភាព​ចម្រើន​រុង​រឿង​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំងអស់​បាន​ឡើយ។ គ្រាន់​តែ​ក្នុង​សតវត្ស​ទី២០​នេះ យើង​បាន​ឃើញ​ឃាតកម្ម​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ឡើង​តាម​ផែនការ​ដល់​មនុស្ស​រាប់​លាន​នាក់​ក្នុង​កំលុង​ពេល​ហាយនភាព​ណាត្ស៊ី ហើយ​ការ​កាប់​សម្លាប់​មនុស្ស​ជាង​១០០​លាន​នាក់​ដោយសារ​សង្គ្រាម។ នៅ​សម័យ​យើង​នេះ មនុស្ស​មាន​ចំនួន​រាប់​ពុំ​អស់ បាន​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម ត្រូវ​សម្លាប់ និង​ត្រូវ​ចាប់​ដាក់​គុក​ដោយ​សារ​ភាព​គ្មាន​ត្រាប្រណី​ហើយ​ដោយសារ​ការ​ទាស់​គំនិត​គ្នា​ខាង​នយោបាយ។

ស្ថានការណ៍​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ

៧ តើ​ស្ថានការណ៍​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​របស់​គ្រួសារ​មនុស្ស​លោក អាច​ពណ៌នា​បាន​យ៉ាង​ណា?

៧ ម្យ៉ាង​ទៀត សូម​លោក​អ្នក​អញ្ជើញ​ពិចារណា​នូវ​ស្ថានការណ៍​ទូទៅ​របស់​ក្រុម​គ្រួសារ​មនុស្ស​លោក​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។ បទឧក្រិដ្ឋ​និង​អំពើ​ឃោរឃៅ​មាន​ច្រើន​ហួស​ហេតុ។ ការ​រំលោភ​ក្នុង​ការ​ប្រើ​គ្រឿង​ឱសថ​បាន​រាលដាល​យ៉ាង​ច្រើន។ កាម​រោគ​បាន​រាលដាល​យ៉ាង​សន្ធឹក។ រោគ​អេដស៍​ដែល​គួរ​ខ្លាច​កំពុង​មាន​ឥទ្ធិពល​លើ​មនុស្ស​រាប់​លាន​នាក់។ មនុស្ស​រាប់​កោដិ​នាក់​ស្លាប់​ដោយសារ​ការ​អត់​បាយ​ឬ​ក៏​ជម្ងឺ​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ តែ​ឯ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​តូច​មាន​ទ្រព្យសម្បត្ដិ​យ៉ាង​សម្បើម​ទៅ​វិញ។ មនុស្ស​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​កខ្វក់​ដល់​ផែនដី​ហើយ​ដណ្ដើម​យក​វត្ថុ​ធាតុ​មាន​តម្លៃ​ពី​ផែនដី​ដោយ​គ្មាន​ប្រណី។ ជីវភាព​គ្រួសារ​ហើយ​តម្លៃ​សីលធម៌​បាន​ត្រូវ​បែក​បាក់​នៅ​គ្រប់​ទីកន្លែង​ទាំងអស់។ ជា​ពិត​ប្រាកដ​មែន ជីវិត​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​សម្ដែង​គុណភាព​នៃ​ការ​គ្រប់​គ្រង​ដ៏​អាក្រក់​របស់«ព្រះ​របស់​លោកីយ​នេះ» គឺ​សាតាំង​នោះ​ឯង។ លោកីយ​ដែល​វា​ជា​ចៅហ្វាយ​ទៅ​លើ​នោះ គឺ​មិន​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ឃោរឃៅ ហើយ​ពោរ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ពុករលួយ​ទាំងអស់​ទៀត​ផង។​—⁠កូរិនថូសទី២ ៤:៤

៨ តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើង​មិន​អាច​និយាយ​ថា ការ​សម្រេច​របស់​មនុស្ស​លោក​ជា​សេចក្ដី​ចម្រើន​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​នោះ?

៨ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មាន​រយៈ​ពេល​គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បី​ឲ្យ​មនុស្ស​អាច​ឡើង​ដល់​កម្រិត​ខ្ពស់​បំផុត​នៃ​សេចក្ដី​ចម្រើន​ខាង​វិទ្យាសាស្ត្រ​និង​ខាង​វត្ថុ​របស់​គេ។ ប៉ុន្តែ តើ​ជា​សេចក្ដី​ចម្រើន​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​ឬ កាល​ដែល​ធ្នូ​និង​ព្រួញ​បាន​ត្រូវ​ផ្លាស់ប្ដូរ​ទៅ​នឹង​កាំភ្លើងយន្ត រថក្រោះ យន្តហោះ​ទម្លាក់​គ្រាប់បែក ហើយ​គ្រាប់បែក​បរមាណូ​ទៅ​វិញ​នោះ? តើ​ជា​សេចក្ដី​ចម្រើន​ឬ កាល​ដែល​មនុស្ស​អាច​ធ្វើ​ដំណើរ​ឡើង​ទៅ​អវកាស តែ​មិន​អាច​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​ដោយ​សន្ដិសុខ​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ? តើ​ជា​សេចក្ដី​ចម្រើន​ឬ កាល​ដែល​មនុស្ស​ខ្លាច​មិន​ហ៊ាន​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​នៅ​ពេល​យប់ ឬ​សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ក្នុង​ទីកន្លែង​ជា​ច្រើន​នោះ?

ការ​អនុញ្ញាត​នូវ​ពេល​វេលា​បាន​សម្ដែង​យ៉ាង​ណា

៩, ១០ (ក) តើ​រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​សតវត្ស​កន្លង​ទៅ​នេះ​បាន​សម្ដែង​ដ៏​ច្បាស់​យ៉ាង​ណា? (ខ) តើ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ព្រះ​នឹង​មិន​យក​ចិត្ត​សេរី​ចេញ​ពី​មនុស្ស​យើង?

៩ ការ​ពិសោធ​អស់រយៈ​ពេល​ជា​ច្រើន​សតវត្ស​បាន​សម្ដែង​មក​ថា មនុស្ស​លោក​មិន​អាច​ដឹក​នាំ​ជំហាន​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ជោគជ័យ​ក្រៅ​ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ​ឡើយ។ គេ​មិន​អាច​ធ្វើ​ទៅ​បាន​ទេ គឺ​ដូច​ជា​គេ​មិន​អាច​រស់​នៅ​ដោយ​មិន​បរិភោគ​ម្ហូប ផឹក​ទឹក និង​ដកដង្ហើម​អញ្ចឹង។ សក្ខីភាព​សម្ដែង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា⁠៖ មនុស្ស​យើង​បាន​ត្រូវ​បង្កើត​មក ដើម្បី​ឲ្យ​ពឹង​ទៅ​លើ​ម្ហូបអាហារ ទឹក និង​ខ្យល់​ជា​ប្រាកដ​យ៉ាង​ណា នោះ​យើង​ក៏​ត្រូវ​បង្កើត​មក​ឲ្យ​ពឹង​ទៅ​លើ​ការ​ដឹក​នាំ​របស់​អ្នក​បង្កើត​យើង​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។

១០ ដោយសារ​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មាន​អំពើ​អាក្រក់​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​សម្ដែង​ជា​ស្ថាពរ នូវ​លទ្ធផល​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ដាយ​ដែល​កើត​ពី​ការ​ប្រើ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​នូវ​ចិត្ត​សេរី​នោះ។ ហើយ​ដោយ​ចិត្ត​សេរី​ជា​អំណោយ​ទាន​ដ៏​វិសេស​វិសាល នោះ​ព្រះ​មិន​បាន​យក​ចេញ​ពី​មនុស្ស​ទេ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួកគេ​យល់​ឃើញ​លទ្ធផល​ពី​ការ​ប្រើ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​នោះ​វិញ។ បន្ទូល​របស់​ព្រះ​សម្ដែង​សេចក្ដី​ពិត កាល​ដែល​ចែង​ថា⁠៖ «ដែល​ដំរង់​ជំហាន​របស់​ខ្លួន នោះ​ក៏​មិន​ស្រេច​នៅ​មនុស្ស​ដែល​ដើរ» ទេ។ ហើយ​ក៏​សម្ដែង​សេចក្ដី​ពិត​ទៀត​ថា⁠៖ «មនុស្ស​ម្នាក់ មាន​អំណាច​លើ​ម្នាក់​ទៀត ឲ្យ​គេ​ត្រូវ​វេទនា»។​—⁠យេរេមា ១០:⁠២៣; សាស្ដា ៨:៩

១១ តើ​មាន​ប្រភេទ​ការ​គ្រប់​គ្រង​មនុស្ស​ណា​មួយ​ដែល​បាន​បំបាត់​នូវ​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​ឬ​ទេ?

១១ សេចក្ដី​អនុញ្ញាត​របស់​ព្រះ​នូវ​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​មនុស្ស​អស់រយៈ​ពេល​ប្រមាណ​ប្រាំ​មួយ​ពាន់​ឆ្នាំ​មក​នេះ សម្ដែង​យ៉ាង​ជាក់​ស្តែង​ថា មនុស្ស​លោក​គឺ​គ្មាន​សមត្ថភាព​នឹង​បំបាត់​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​បាន​ទេ។ ពួកគេ​មិន​ដែល​បាន​សម្រេច​ការ​នេះ​ឡើយ។ ជា​ឧទាហរណ៍ ស្តេច​សាឡូម៉ូន​របស់​ជនជាតិ​អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់​ប្រកប​ដោយ​គតិបណ្ឌិត ទ្រព្យសម្បត្ដិ​ជា​អនេក និង​អំណាច​យ៉ាង​ខ្លាំង តែ​មិន​អាច​ដោះ​ស្រាយ​នូវ​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា ដែល​កើត​ពី​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​មនុស្ស នៅ​គ្រា​របស់​លោក​នោះ​ឡើយ។ (សាស្ដា ៤:​១​-​៣) នៅ​សម័យ​យើង​នេះ ក៏​ដូច​គ្នា​ដែរ។ អ្នក​ដឹក​នាំ​លោកីយ សូម្បី​តែ​មាន​គ្រឿង​បច្ចេកទេស​ទំនើប​បំផុត​ក្ដី នៅ​តែ​គេ​មិន​អាច​បំបាត់​នូវ​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​បាន​ឡើយ។ ជា​ការ​អាក្រក់​ទៅ​ទៀត ប្រវត្ដិសាស្ត្រ​បាន​សម្ដែង​ថា មនុស្ស​លោក​ដែល​មិន​ពឹង​ទៅ​លើ​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​បាន​ចម្រើន​ឡើង​ជាជាង​បំបាត់​ការ​នោះ​ទៅ​វិញ។

ទំនត​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​របស់​ព្រះ

១២​-​១៤ តើ​ប្រយោជន៍​ជា​និរន្តរ៍​ណា នឹង​កើត​មាន​ឡើង​ជា​លទ្ធផល​ពី​ការ​អនុញ្ញាត​របស់​ព្រះ​នូវ​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​នោះ?

១២ ការ​អនុញ្ញាត​របស់​ព្រះ​នូវ​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា បាន​នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​យើង​មាន​សេចក្ដី​លំបាក​មែន។ ប៉ុន្តែ​ទ្រង់​មាន​ទំនត​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​អំពី​អនាគត ដោយ​ទ្រង់​ជ្រាប​នូវ​លទ្ធផល​ដ៏​ល្អ​ដែល​នឹង​កើត​មាន​ឡើង​ដល់​យូរ​ទៅ​នោះ។ ទំនត​របស់​ព្រះ​នេះ​នឹង​នាំ​ប្រយោជន៍​ដល់​ប្រជានិករ​គ្រប់​រូប មិន​គ្រាន់​តែ​ពីរបី​ឆ្នាំ​ឬ​ក៏​ពីរបី​ពាន់​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ដល់​រយៈ​ពេល​រាប់​លាន​ឆ្នាំ មែន​ហើយ ដល់​រយៈ​ពេល​អនន្តភាព​ទៅ​ទៀត​ផង។

១៣ បើ​កាលណា​ស្ថានការណ៍​នេះ​កើត​ឡើង​ទៀត​នៅ​ពេល​ណា​មួយ​ក្នុង​អនាគត ដែល​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ប្រើ​ចិត្ត​សេរី​ដោយ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​ដើម្បី​ចោទ​ប្រឆាំង​នឹង​របៀប​រៀបចំ​របស់​ព្រះ នោះ​នឹង​មិន​ចាំបាច់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​គេ​មាន​រយៈ​ពេល​ដើម្បី​ខ្នះខ្នែង​សម្ដែង​ថា​ទស្សនៈ​របស់​គេ​ត្រូវ​ឬ​មិន​ត្រូវ​នោះ​ទៀត​ឡើយ។ ពីព្រោះ​ព្រះ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អ្នក​បះបោរ​មាន​រាប់​ពាន់​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ទ្រង់​បាន​ស្ថាបនា​វិនិច្ឆ័យ​ធម៌​តាំង​ជា​មូលដ្ឋាន ដែល​អាច​យក​មក​អនុវត្ត​តាម​គ្រប់​ពេល​វេលា​ជា​អនន្ត នៅ​គ្រប់​ទីកន្លែង​ក្នុង​សកលលោក​ទាំងមូល។

១៤ ដោយ​ព្រោះ​តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​មាន​អំពើ​សហ័ស​និង​សេចក្ដី​ទុក្ខវេទនា​នៅ​ពេល​នេះ ការ​នេះ​ត្រូវ​បាន​សម្ដែង​ជា​ភស្តុតាង​យ៉ាង​គ្រប់​សព្វ​រួច​ហើយ​ថា គ្មាន​របស់​អ្វី​ដែល​មិន​ស្រប​នឹង​ទ្រង់​អាច​បាន​ជោគជ័យ​ឡើយ។ រឿង​នេះ​ក៏​ត្រូវ​បាន​សម្ដែង​ដោយ​គ្មាន​សង្ស័យ​ទៀត​ថា គ្មាន​គ្រោងការណ៍​របស់​មនុស្ស​ឬ​ក៏​របស់​ប្រជានិករ​វិញ្ញាណ​ដែល​មិន​ពឹង​ទៅ​លើ​ព្រះ អាច​នាំ​ឲ្យ​បាន​ប្រយោជន៍​ជា​និរន្តរ៍​ឡើយ។ ដោយ​ហេតុ​នេះ ព្រះ​បាន​ធ្វើ​យុត្ដិកម្ម​គ្រប់​សព្វ​ក្នុង​ការ​បំផ្លាញ​អ្នក​ណា​ដែល​បះបោរ មួយ​រំពេច​នោះ។ «ព្រះ​យេហូវ៉ា . . . នឹង​បំផ្លាញ​ពួក​មនុស្ស​អាក្រក់»។​—⁠ទំនុកដំកើង ១៤៥:⁠២០; រ៉ូម ៣:៤

[រូបភាព​នៅ​ទំព័រ​១៥]

ក្រោយ​ពី​ឪពុក​ម្ដាយ​ដើម​របស់​យើង​បាន​រើស​យក​ផ្លូវ​មិន​ពឹង​ទៅ​លើ​ព្រះ​ជា​យថាហេតុ​នោះ ពួកគេ​បាន​ទៅ​ជា​ចាស់​ជរា ហើយ​ក៏​ត្រូវ​ស្លាប់

[រូបភាព​នៅ​ទំព័រ​១៦]

ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​មនុស្ស​ដែល​មិន​ពឹង​ទៅ​លើ​ព្រះ​សម្ដែង​ឲ្យ​ឃើញ​ជា​ការ​មហន្តរាយ

[អ្នក​ផ្ដល់​សិទ្ធិ]

រូប​ថត​ពី U.S. Coast Guard

    សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
    ចេញពីគណនី
    ចូលគណនី
    • ខ្មែរ
    • ចែករំលែក
    • ជម្រើស
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
    • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
    • កំណត់ឯកជនភាព
    • JW.ORG
    • ចូលគណនី
    ចែករំលែក