មេរៀនទី៣៧
ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅសាំយូអែល
សម្ដេចសង្ឃអេលីមានកូនប្រុសពីរនាក់ ម្នាក់ឈ្មោះហូណាយ ម្នាក់ទៀតឈ្មោះភីនេហាស។ ពួកគេបម្រើជាសង្ឃនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនគោរពច្បាប់របស់លោកទេ ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងអាក្រក់ចំពោះបណ្ដាជន។ រាល់ពេលដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលយកសត្វមកជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះហូណាយនិងភីនេហាសតែងតែយកផ្នែកល្អបំផុតសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អេលីបានឮអំពីទង្វើដែលកូនទាំងពីរកំពុងធ្វើ ប៉ុន្តែគាត់មិនស្ដីប្រដៅកូនឡើយ។ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងទុកឲ្យរឿងនេះបន្តកើតឡើងរហូតឬ?
ទោះជាសាំយូអែលអាយុតិចជាងហូណាយនិងភីនេហាសក៏ដោយ គាត់មិនបានធ្វើតាមគំរូអាក្រក់របស់ពួកគេទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តសាំយូអែល។ ដូច្នេះ នៅយប់មួយ ពេលសាំយូអែលកំពុងគេង គាត់ឮសំឡេងមួយហៅឈ្មោះគាត់។ គាត់ក៏ក្រោកឡើងរត់ទៅរកអេលី ហើយសួរថា៖ ‹លោកម្ចាស់ហៅខ្ញុំ មែនទេ?›។ អេលីឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនបានហៅកូនទេ ចូរទៅគេងវិញទៅ›។ សាំយូអែលទៅគេងវិញ រួចក៏ឮសំឡេងហៅគាត់ម្ដងទៀត។ ពេលសាំយូអែលឮសំឡេងហៅគាត់ជាលើកទី៣ នោះអេលីដឹងថាគឺព្រះយេហូវ៉ាកំពុងហៅសាំយូអែល។ ហេតុនេះ អេលីប្រាប់សាំយូអែលថា បើឮសំឡេងហៅកូនម្ដងទៀត កូនត្រូវឆ្លើយថា៖ ‹សូមព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មក។ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកកំពុងរង់ចាំស្ដាប់›។
សាំយូអែលត្រឡប់ទៅគេងវិញ រួចគាត់ឮសំឡេងហៅគាត់ថា៖ ‹សាំយូអែល! សាំយូអែល!›។ គាត់បានឆ្លើយថា៖ ‹សូមលោកមានប្រសាសន៍មក។ ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកកំពុងរង់ចាំស្ដាប់›។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់សាំយូអែលថា៖ ‹ចូរប្រាប់អេលីថា ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសគាត់ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ គាត់ដឹងពីអំពើអាក្រក់ដែលកូនប្រុសគាត់កំពុងធ្វើនៅក្នុងវិហាររបស់ខ្ញុំ តែគាត់មិនបានប្រៀនប្រដៅកូនទេ›។ លុះព្រឹកឡើង សាំយូអែលទៅបើកទ្វារវិហារតាមទម្លាប់។ គាត់ខ្លាចមិនហ៊ានប្រាប់សម្ដេចសង្ឃអេលី អំពីប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ប៉ុន្តែ អេលីបានហៅសាំយូអែលមកសួរថា៖ ‹តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អ្វីដល់កូន? សូមប្រាប់ខ្ញុំឲ្យអស់មក›។ ដូច្នេះ សាំយូអែលប្រាប់អេលីរឿងទាំងអស់។
សាំយូអែលកាន់តែចម្រើនវ័យឡើង ហើយព្រះយេហូវ៉ាបន្តនៅជាមួយនឹងគាត់។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទូទាំងស្រុកដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសសាំយូអែលឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រកាសទំនាយ និងជាអ្នកសម្រេចក្ដី។
«ចូរនឹកចាំអំពីព្រះដ៏ឧត្ដមដែលបានបង្កើតអ្នក កាលដែលអ្នកនៅក្មេងនៅឡើយ»។—អ្នកទូន្មាន ១២:១