ពួកគ្រីស្ទានដែលកាន់អព្យាក្រឹតនៅថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់
«គេមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ ដូចជាទូលបង្គំក៏មិនមែនជារបស់លោកីយដែរ»។—យ៉ូហាន ១៧:១៦
១, ២. ស្តីអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ជាមួយនឹងលោកីយ៍នេះ តើព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលយ៉ាងណា? ហើយតើបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនោះធ្វើឲ្យយើងឆ្ងល់ចំពោះសំនួរអ្វីខ្លះ?
នៅរាត្រីចុងក្រោយនៃព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះ ទ្រង់បានអធិស្ឋានអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរនៅខាងមុខពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។ ក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាននោះ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលដោយពណ៌នាអំពីជីវិតរបស់ពួកគ្រីស្ទានពិតទាំងឡាយ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «ទូលបង្គំបានឲ្យព្រះបន្ទូលទ្រង់ដល់គេ ហើយលោកីយបានស្អប់គេ ពីព្រោះគេមិនមែនជារបស់លោកីយទេ ដូចជាទូលបង្គំក៏មិនមែនជារបស់លោកីយដែរ។ ទូលបង្គំមិនសូមឲ្យយកគេចេញពីលោកីយទេ គឺសូមឲ្យទ្រង់រក្សាគេ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីអាក្រក់វិញ។ គេមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ ដូចជាទូលបង្គំក៏មិនមែនជារបស់លោកីយដែរ»។—យ៉ូហាន ១៧:១៤-១៦
២ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលពីរដងថា ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់មិនមែនជារបស់ផងលោកីយ៍ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ការញែកខ្លួនដោយឡែកពីលោកីយ៍នេះ នឹងបណ្ដាលឲ្យមានការមិនចុះសម្រុងគ្នាជាមួយនឹងលោកីយ៍នេះ ពោលគឺ លោកីយ៍នឹងស្អប់ពួកគេ។ យ៉ាងណាក្ដី ពួកគ្រីស្ទានមិនគួរបាក់ទឹកចិត្តឡើយ ត្បិតព្រះយេហូវ៉ានឹងមើលថែរក្សាពួកគេ។ (សុភាសិត ១៨:១០; ម៉ាថាយ ២៤:៩, ១៣) ដោយដឹងអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនោះ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា៖ ‹ហេតុអ្វីបានជាពួកគ្រីស្ទានមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ៍? តើការមិនធ្វើជារបស់ផងលោកីយ៍នោះរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? បើលោកីយ៍នេះស្អប់ពួកគ្រីស្ទានមែន តើពួកគ្រីស្ទានគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះលោកីយ៍វិញ? ជាពិសេស តើពួកគ្រីស្ទានគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះរដ្ឋាភិបាលក្នុងលោកីយ៍នេះ?›។ ចំលើយពីព្រះគម្ពីរចំពោះសំនួរទាំងនេះគឺសំខាន់ណាស់ ពីព្រោះជីវិតរបស់យើងរាល់គ្នាក៏ជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងចំលើយនៃសំនួរទាំងនេះដែរ។
«យើងមកពីព្រះពិត»
៣. (ក) តើអ្វីទៅដែលញែកយើងដោយឡែកពីលោកីយ៍នេះ? (ខ) តើមានទីសំអាងអ្វីដែលបញ្ជាក់ថា លោកីយ៍នេះកំពុងតែ«ដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាច»?
៣ មូលហេតុមួយដែលយើងមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ៍នេះ គឺដោយសារចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «យើងដឹងថាយើងមកពីព្រះពិត តែលោកីយទាំងមូលដេកនៅក្នុងឱវាទនៃមេកំណាចវិញ»។ (យ៉ូហានទី១ ៥:១៩) ពាក្យនេះរបស់យ៉ូហានបានត្រូវបញ្ជាក់ថាជាការពិតមែន។ សង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម អំពើកាចសាហាវ ការជិះជាន់ ភាពមិនទៀងត្រង់ និងអំពើអសីលធម៌ដែលមានពេញពាសនៅសព្វថ្ងៃនេះ ជាភស្តុតាងដែលបង្ហាញឲ្យឃើញថាពិតជាឥទ្ធិពលរបស់សាតាំង មិនមែនរបស់ព្រះទេ។ (យ៉ូហាន ១២:៣១; កូរិនថូសទី២ ៤:៤; អេភេសូរ ៦:១២) ពេលមនុស្សម្នាក់ក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់នឹងលែងធ្វើអំពើដ៏ខុសឆ្គងដោយចេតនា ឬពេញចិត្តនឹងការប្រព្រឹត្តអំពើបែបនោះទៀតហើយ ដូច្នេះតាមការប្រព្រឹត្តបែបនេះគាត់លែងរួមចំណែកជារបស់ផងលោកីយ៍តទៅទៀត។—រ៉ូម ១២:២; ១៣:១២-១៤; កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១; យ៉ូហានទី១ ៣:១០-១២
៤. តើយើងបង្ហាញយ៉ាងណាថា យើងជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា?
៤ យ៉ូហានបានប្រាប់ថា ពួកគ្រីស្ទានគឺខុសពីលោកីយ៍នេះពីព្រោះពួកគេ «មកពីព្រះពិត»។ មនុស្សទាំងឡាយណាដែលបានថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះគឺជារបស់ផងទ្រង់។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទោះបើយើងរស់ឬស្លាប់ក្ដី គង់តែយើងត្រូវរស់ឬស្លាប់ថ្វាយព្រះអម្ចាស់វិញ។ ដូច្នេះ បើរស់ឬស្លាប់ក្ដី នោះយើងក៏ជារបស់ផងព្រះអម្ចាស់ដែរ»។ (រ៉ូម ១៤:៨; ទំនុកដំកើង ១១៦:១៥) យើងជារបស់ផងទ្រង់ពីព្រោះយើងថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ។ (និក្ខមនំ ២០:៤-៦) បើដូច្នេះ ពួកគ្រីស្ទានពិតមិនប្រើជីវិតខ្លួនដើម្បីបំពេញតាមគោលដៅ ឬមហិច្ឆតាខាងលោកីយ៍នេះឡើយ។ ពួកគ្រីស្ទានបង្ហាញការគោរពចំពោះអ្វីដែលជានិមិត្តរូបរបស់ជាតិសាសន៍និមួយៗមែន ប៉ុន្តែពួកគេមិនថ្វាយបង្គំចំពោះអ្វីដែលជានិមិត្តរូបរបស់ជាតិសាសន៍ទាំងនោះដោយចិត្តគំនិត ឬដោយការប្រព្រឹត្តឡើយ។ ជនគ្រីស្ទានក៏មិនថ្វាយបង្គំកីឡាករកីឡាការនី ឬបុគ្គលណាដែលជានិមិត្តរូបរបស់លោកីយ៍នេះដែរ។ ពួកគ្រីស្ទានច្បាស់ជាគោរពសិទ្ធិសេរីភាពមនុស្សឯទៀតដែលកាន់សាសនាផ្សេង តែពួកគ្រីស្ទានថ្វាយបង្គំតែព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតតែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ។ (ម៉ាថាយ ៤:១០; វិវរណៈ ១៩:១០) ហេតុនេះហើយបានជាពួកគ្រីស្ទាននៅដោយឡែកពីលោកីយ៍។
«នគរខ្ញុំមិនមែនត្រូវខាងលោកីយនេះទេ»
៥, ៦. តើដូចម្ដេចបានជាការចុះចូលចំពោះព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះញែកយើងដោយឡែកពីលោកីយ៍វិញ?
៥ មូលហេតុមួយទៀតដែលពួកគ្រីស្ទានមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ៍ គឺពីព្រោះពួកគេជាអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ ហើយក៏ជារាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ នៅចំពោះមុខការកាត់ក្ដីពីលោកប៉ុនទាសពីឡាត់នោះ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «នគរខ្ញុំមិនមែនត្រូវខាងលោកីយនេះទេ។ បើសិនជានគរខ្ញុំត្រូវខាងលោកីយនេះ នោះពួកអ្នកបំរើខ្ញុំ គេនឹងបានតយុទ្ធហើយ ដើម្បីមិនឲ្យខ្ញុំត្រូវបញ្ជូនទៅសាសន៍យូដាឡើយ។ តែឥឡូវនេះ នគរខ្ញុំមិនមែនត្រូវខាងស្ថាននេះទេ»។ (យ៉ូហាន ១៨:៣៦) ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាវិធីដើម្បីលើកព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានបរិសុទ្ធ និងដើម្បីលើកបញ្ជាក់នូវភាពខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតរបស់ទ្រង់ ហើយដើម្បីសម្រេចព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះចំពោះផែនដីឲ្យដូចសម្រេចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) គ្រប់ពេលគ្រប់វេលាដែលព្រះយេស៊ូធ្វើកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ទ្រង់នោះ ទ្រង់បានផ្សព្វផ្សាយនូវដំណឹងល្អពីព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ ហើយទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ក៏នឹងប្រកាសប្រាប់អំពីព្រះរាជាណាចក្រនោះរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះដែរ។ (ម៉ាថាយ ៤:២៣; ២៤:១៤) នៅឆ្នាំ១៩១៤ ពាក្យទំនាយនៅវិវរណៈ ១១:១៥ បានត្រូវសម្រេចហើយដែលថា៖ «នគរទាំងប៉ុន្មាននៅលោកីយ បានត្រឡប់ជានគររបស់ព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា នឹងជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទនៃទ្រង់ហើយ ទ្រង់នឹងសោយរាជ្យនៅអស់កល្បជានិច្ចរៀងរាបតទៅ»។ ឆាប់ៗខាងមុខនេះ ព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌នឹងធ្វើជារាជរដ្ឋាភិបាលតែមួយគត់ដែលនឹងគ្រប់គ្រងលើមនុស្សជាតិ។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤) ដល់កំណត់ពេលនោះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងឡាយក្នុងលោកីយ៍នេះក៏នឹងត្រូវបង្ខំឲ្យទទួលស្គាល់អំណាចគ្រប់គ្រងនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរ។—ទំនុកដំកើង ២:៦-១២
៦ អាស្រ័យហេតុនេះហើយ ពួកគ្រីស្ទានពិតសព្វថ្ងៃនេះជារាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ពួកគេក៏ធ្វើតាមឱវាទរបស់ព្រះយេស៊ូផងដែរ ដោយ«ស្វែងរកនគរ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន»។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) នេះមិនបានសេចក្ដីថា ពួកគ្រីស្ទានត្រូវលះបង់ភក្ដីភាពចំពោះមាតុប្រទេសដែលជាទីលំនៅរបស់ខ្លួននោះទេ តែពួកគេបានត្រូវញែកដោយឡែកពីលោកីយ៍នេះវិញ។ កិច្ចការចំបងរបស់ពួកគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះ គឺដូចនៅសតវត្សទីមួយដែរ ពោលគឺ ‹ការធ្វើបន្ទាល់សព្វគ្រប់ ពីនគរព្រះ›។ (កិច្ចការ ២៨:២៣) គ្មានរដ្ឋាភិបាលណារបស់មនុស្សដែលមានសិទ្ធិរារាំងកិច្ចការនេះដែលព្រះបានបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើនោះទេ។
៧. ហេតុអ្វីបានជាពួកគ្រីស្ទានពិតកាន់អព្យាក្រឹត? ហើយតើពួកគេបានកាន់អព្យាក្រឹតយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ដោយហេតុថា ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា និងជាអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូ ហើយជារាស្ត្ររបស់ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរ នោះក្នុងសតវត្សទី២០និង២១នេះ ពួកគេបានកាន់អព្យាក្រឹតក្នុងរឿងជំលោះរវាងជាតិ និងអន្តរជាតិ។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនគាំទ្រខាងណាឡើយ ក៏មិនព្រមកាន់អាវុធដើម្បីទៅតយុទ្ធនឹងអ្នកឯទៀត ហើយមិនឃោសនា ឬលើកដំកើងទស្សនៈនិងគំនិតណារបស់លោកីយ៍នេះទេ។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានជំនឿមាំមួនជានិច្ច ទោះជាប្រឈមមុខនឹងការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ ហើយពួកគេក៏ធ្វើតាមពាក្យសំដីរបស់ខ្លួន ដែលបានប្រាប់ពួកណាត្ស៊ីជាអ្នកគ្រប់គ្រងប្រទេសអាឡឺម៉ង់នាឆ្នាំ១៩៣៤ ដែលថា៖ «យើងខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍រឿងនយោបាយទេ យើងខ្ញុំបានប្រគល់ខ្លួនទាំងស្រុងដើម្បីបំរើព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែលមានព្រះគ្រីស្ទជាស្តេច។ យើងខ្ញុំនឹងមិនធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់មានរបួស ឬទទួលនូវការឈឺចាប់ឡើយ។ យើងខ្ញុំពេញចិត្តរស់នៅដោយសន្ដិភាព ហើយយើងខ្ញុំចង់ប្រព្រឹត្តការល្អចំពោះមនុស្សទាំងឡាយតាមដែលយើងខ្ញុំមានឱកាសធ្វើ»។
រាជទូតនិងអ្នកនាំសារដែលតំណាងព្រះគ្រីស្ទ
៨, ៩. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ ធ្វើការជារាជទូតនិងជាអ្នកនាំសារយ៉ាងណា? ហើយតើនេះបណ្ដាលឲ្យគេមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងណា ជាមួយប្រទេសជាតិនិមួយៗ?
៨ ប៉ុលបានពណ៌នាថា ខ្លួនគាត់និងពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងគ្នីគ្នារបស់គាត់ជា«ទូតដំណាងព្រះគ្រីស្ទ ហាក់ដូចជាព្រះទ្រង់អង្វរដោយសារយើងខ្ញុំ»។ (កូរិនថូសទី២ ៥:២០; អេភេសូរ ៦:២០) តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤ ពួកគ្រីស្ទានដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយវិញ្ញាណនោះ អាចត្រូវហៅយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា រាជទូតតំណាងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយពួកគេក៏ជា«មនុស្ស[«កូន», ព.ថ.]»នៃព្រះរាជាណាចក្រនោះ។ (ម៉ាថាយ ១៣:៣៨; ភីលីព ៣:២០; វិវរណៈ ៥:៩, ១០) បន្ថែមទៅទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំ«មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ»ចេញពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ ដែលជា«ចៀមឯទៀត» ឬមួយក៏ជនគ្រីស្ទានដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដី ហើយពួកគេជួយគាំទ្រពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងក្នុងការធ្វើកិច្ចការរបស់ពួកគេជារាជទូត។ (វិវរណៈ ៧:៩; យ៉ូហាន ១០:១៦) ពួក«ចៀមឯទៀត»អាចត្រូវហៅជាអ្នកនាំសារព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
៩ ឯកអគ្គរាជទូតនិងបុគ្គលិករបស់គាត់មិនរវីរវល់នឹងរឿងក្នុងប្រទេសដែលពួកគាត់កំពុងតែរស់នៅដើម្បីធ្វើការនោះទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកគ្រីស្ទានកាន់អព្យាក្រឹតក្នុងរឿងនយោបាយរបស់ប្រទេសនានាក្នុងលោកីយ៍នេះ។ ពួកជនគ្រីស្ទានមិនកាន់ខាងណា ឬប្រឆាំងក្រុមណារបស់ពូជសាសន៍ ឬក៏ប្រទេសជាតិណាឡើយ។ ហើយចំពោះរឿងសង្គម និងរឿងសេដ្ឋកិច្ចវិញ ក៏រឹតតែគ្មានទៅទៀត។ (កិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគ្រីស្ទាន«ធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់»។ (កាឡាទី ៦:១០) ដោយសារស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាមនុស្សកាន់អព្យាក្រឹតនោះ គ្មាននរណាអាចបដិសេធនឹងសាររបស់ពួកគេដោយអះអាងថា ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាន់ខាងបក្សណាមួយ ក្នុងជំលោះរវាងរឿងពណ៌សម្បុរ ជាតិសាសន៍ ឬកុលសម្ព័ន្ធឡើយ។
បានត្រូវសម្គាល់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
១០. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់មានសារៈសំខាន់ប៉ុនណាចំពោះពួកគ្រីស្ទាន?
១០ បន្ថែមពីលើចំណុចទាំងប៉ុន្មាននេះ ពួកគ្រីស្ទានក៏កាន់អព្យាក្រឹតក្នុងរឿងលោកីយ៍នេះ ដោយព្រោះចំណងមេត្រីភាពរបស់ពួកគេជាមួយជនគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក»។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៥) ការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដូចបងដូចប្អូន ជាកត្ដាសំខាន់ក្នុងការធ្វើជាគ្រីស្ទានម្នាក់។ (យ៉ូហានទី១ ៣:១៤) ដោយសារពួកគ្រីស្ទានមានចំណងមេត្រីភាពល្អជាមួយព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូជាមុន នោះនាំឲ្យពួកគេក៏មានចំណងមេត្រីភាពដ៏ជិតស្និទ្ធរវាងគ្នានឹងគ្នាដែរ។ ពួកគ្រីស្ទានមិនគ្រាន់តែបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះតែបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ តែចំពោះ‹បងប្អូនរួមជំនឿនៅក្នុងសកលលោកទាំងមូល›ផងដែរ។—ពេត្រុសទី១ ៥:៩, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
១១. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក មានអានុភាពអ្វីលើការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ?
១១ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានាបច្ចុប្បន្នកាលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាជាបងប្អូន ដោយធ្វើតាមពាក្យនៅអេសាយ ២:៤ ដែលថា៖ «គេនឹងយកដាវរបស់ខ្លួនដំធ្វើជាផាលនង្គល ហើយលំពែងគេធ្វើជាដង្កាវវិញ។ នគរ១នឹងមិនលើកដាវទាស់នឹងនគរ១ទៀតឡើយ ក៏មិនហាត់រៀនធ្វើសឹកសង្គ្រាមទៀតដែរ»។ ពួកគ្រីស្ទានពិតដែលមានព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេនោះ នាំឲ្យពួកគេមានមិត្តភាពល្អជាមួយព្រះ ហើយជាមួយជាគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាផងដែរ។ (អេសាយ ៥៤:១៣) ពួកគ្រីស្ទានពិតមិនដែលកាន់អាវុធសម្លាប់ពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាឯទៀតសោះ ហើយក៏មិនដែលសម្លាប់មនុស្សណាទៀតដែលរស់នៅប្រទេសផ្សេងៗដែរ ពីព្រោះពួកគេស្រឡាញ់ព្រះនិងបងប្អូនរបស់ខ្លួន។ សន្ដិភាពនិងការចុះសម្រុងគ្នារបស់ពួកគ្រីស្ទានពិត ជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ ហើយក៏ជាអ្វីដែលបង្ហាញថា ពួកគេមានវិញ្ញាណរបស់ព្រះមែន។ (ទំនុកដំកើង ១៣៣:១; មីកា ២:១២; ម៉ាថាយ ២២:៣៧-៣៩; កូល៉ុស ៣:១៤) ពួកគ្រីស្ទានខំ«ស្វែងរកសេចក្ដីសុខ ហើយដេញជាប់តាម»សន្ដិភាព ដោយដឹងថា «ព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ាទតទៅចំពោះមនុស្សសុចរិត»។—ទំនុកដំកើង ៣៤:១៤, ១៥
ទស្សនៈរបស់ពួកគ្រីស្ទានចំពោះលោកីយ៍នេះ
១២. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយកតម្រាប់តាមទ្រង់ មានចិត្តគំនិតបែបណាចំពោះមនុស្សក្នុងលោកីយ៍នេះ? ហើយតើពួកគេបង្ហាញអាកប្បកិរិយានោះយ៉ាងណា?
១២ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសរួចហើយថា ទ្រង់នឹងកាត់ទោសលោកីយ៍នេះ ប៉ុន្តែទ្រង់មិនទាន់ជំនុំជំរះមនុស្សម្នាក់ៗក្នុងលោកីយ៍នេះនៅឡើយទេ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើព្រះយេស៊ូធ្វើការជំនុំជំរះនេះ នៅពេលកំណត់របស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៦៧:៣, ៤; ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦; ពេត្រុសទី២ ៣:១០) ចន្លោះពេលនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៅតែបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះមនុស្សជាតិ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានរាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលទ្រង់បង្កើតផ្ទាល់ ដើម្បីឲ្យមនុស្សទាំងឡាយអាចមានឱកាសទទួលជីវិតជារៀងរហូតបាន។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ពួកគ្រីស្ទានយើងយកតម្រាប់តាមព្រះក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ដោយប្រាប់មនុស្សដទៃអំពីសំវិធានការពីព្រះដើម្បីឲ្យបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ទោះជាមនុស្សច្រើនតែបដិសេធមិនចង់ស្ដាប់យ៉ាងណាក្ដី។
១៣. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះពួករាជការ?
១៣ តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះពួករាជការក្នុងលោកីយ៍នេះ? ប៉ុលបានឆ្លើយសំនួរនេះពេលគាត់សរសេរថា៖ «ចូរឲ្យគ្រប់ទាំងមនុស្សចុះចូលនឹងរាជការ ដ្បិតគ្មានអំណាចណាទេ លើកតែមកពីព្រះ គឺព្រះទ្រង់បានតាំងពួកលោកទាំងនោះឲ្យមានអំណាច»។ (រ៉ូម ១៣:១, ២) មនុស្សអាចមានអំណាចគ្រប់គ្រងបាន (មិនថាមានឋានៈខ្ពស់ឬទាបជាងគ្នាក្ដី តែពួកគេតែងមានឋានៈទាបជាងព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច) ពីព្រោះព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេមានអំណាច។ ពួកជនគ្រីស្ទានចុះចូលចំពោះពួករាជការពីព្រោះនេះជារបៀបមួយដែលពួកគេស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើអ្វីដែលព្រះតម្រូវពីយើង និងអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលតម្រូវគឺផ្ទុយពីគ្នានោះ?
ច្បាប់របស់ព្រះ និងច្បាប់របស់សេសារ
១៤, ១៥. (ក) ស្តីអំពីការស្ដាប់បង្គាប់ តើដានីយ៉ែលអាចជៀសវាងនូវការបង្កឲ្យមានរឿងយ៉ាងណា? (ខ) តើបុរសសាសន៍ហេព្រើរបីនាក់បានកាន់ជំហរយ៉ាងណា ពេលបញ្ហានៃការស្ដាប់បង្គាប់អាចកើតមានឡើងដោយជៀសមិនរួចនោះ?
១៤ លោកដានីយ៉ែលនិងសហការីបីនាក់របស់គាត់ជាគំរូដ៏ល្អក្នុងការចុះចូលចំពោះរដ្ឋាភិបាលមនុស្ស ដំណាលគ្នានឹងការចុះចូលក្រោមអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះដែរ។ ពេលយុវជនបួននាក់សាសន៍ហេព្រើរនោះបានក្លាយជានិរទេសជននៅស្រុកបាប៊ីឡូន ពួកគេបានធ្វើតាមច្បាប់ប្រទេសនោះ ហើយក៏បានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ពិសេស។ ដានីយ៉ែលបានយល់ដឹងភ្លាមៗថា ការបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ពិសេសនោះនឹងប្រឆាំងនឹងច្បាប់របស់ព្រះ ដូច្នេះហើយគាត់បានសុំពិគ្រោះរឿងនោះជាមួយមន្ត្រីផ្លូវការម្នាក់។ ជាលទ្ធផល ការរៀបចំផ្សេងបានត្រូវរៀបឡើងដោយយល់ដល់មនសិការនៃបុរសសាសន៍ហេព្រើរទាំងបួននាក់នោះ។ (ដានីយ៉ែល ១:៨-១៧) ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខំធ្វើតាមគំរូរបស់ដានីយ៉ែល ដោយពន្យល់យ៉ាងគោរពដល់មន្ត្រីផ្លូវការ ដើម្បីជៀសវាងការបង្កឲ្យមានបញ្ហា។
១៥ ប៉ុន្តែ មានកាលៈទេសៈក្រោយៗមកទៀតអាចជាបញ្ហានៃការចុះចូលដែលពួកគេមិនអាចជៀសរួចបានទេ។ ស្តេចសាសន៍បាប៊ីឡូនបានដំឡើងរូបព្រះធំសម្បើមមួយនៅវាលឌូរ៉ា ហើយទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យមន្ត្រីទាំងឡាយ រួមទាំងអ្នកត្រួតលើក្រសួងការនៅខេត្តផ្សេងៗ ឲ្យមកជួបជុំគ្នាសំរាប់ពិធីសម្ពោធន៍នោះ។ នៅពេលនោះ សហការីបីនាក់របស់ដានីយ៉ែលកំពុងតែកាន់អំណាចជាអ្នកត្រួតលើក្រសួងការទាំងពួងនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ដូច្នេះពួកគេក៏ត្រូវធ្វើតាមបញ្ជានោះផងដែរ។ ដល់កំណត់ពេលនៃពិធីនោះចាប់ផ្ដើម មនុស្សគ្រប់រូបដែលបានមកជួបជុំគ្នាត្រូវតែថ្វាយបង្គំដោយលុតជង្គង់ក្រាបចុះចំពោះរូបធំសម្បើមនោះ។ ប៉ុន្តែបុរសសាសន៍ហេព្រើរបីនាក់ដឹងថា ទង្វើបែបនោះជាការប្រឆាំងនឹងច្បាប់របស់ព្រះទាំងស្រុង។ (ចោទិយកថា ៥:៨-១០) ដូច្នេះ ពេលមនុស្សទាំងឡាយបានលុតជង្គង់នោះ បុរសបីនាក់នេះនៅតែឈរដដែល។ ដោយព្រោះពួកគេមិនស្ដាប់បង្គាប់ស្តេច បុរសបីនាក់នេះមុខជានឹងត្រូវស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធ័មណាស់ ហើយមានតែការសង្គ្រោះដោយអព្ភូតហេតុប៉ុណ្ណោះ ទើបពួកគាត់អាចនៅរស់បាន។ ពួកគាត់បានសុខចិត្តប្រថុយជីវិតរបស់ខ្លួន ជាជាងរំលងនឹងបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។—ដានីយ៉ែល ២:៤៩–៣:២៩
១៦, ១៧. តើពួកសាវ័កបានតបឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលបានត្រូវបង្គាប់ឲ្យឈប់ផ្សព្វផ្សាយនោះ? ហើយហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់ឆ្លើយដូច្នេះ?
១៦ នៅសតវត្សទីមួយ ពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានត្រូវគេហៅឲ្យទៅជួបពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដានៅទីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានត្រូវបង្គាប់ឲ្យឈប់ផ្សព្វផ្សាយដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូតទៅទៀត។ តើពួកគាត់បានធ្វើយ៉ាងណា? ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ឲ្យពួកគាត់ទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ រួមទាំងស្រុកយូដាផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូក៏បានមានបន្ទូលបង្គាប់ឲ្យពួកគាត់ធ្វើជាសាក្សីអំពីទ្រង់នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម និងទូទាំងពិភពលោកផងដែរ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; កិច្ចការ ១:៨) ពួកសាវ័កដឹងថា បង្គាប់ពីព្រះយេស៊ូជាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដែលចង់ឲ្យពួកគាត់ធ្វើតាម។ (យ៉ូហាន ៥:៣០; ៨:២៨) ហេតុដូច្នេះហើយបានជាពួកគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «[យើង]ត្រូវតែស្ដាប់បង្គាប់របស់ព្រះជាជាងមនុស្ស»។—កិច្ចការ ៤:១៩, ២០; ៥:២៩
១៧ ពួកសាវ័កមិនមានចិត្តបះបោរប្រឆាំងទាល់តែសោះ។ (សុភាសិត ២៤:២១) ក៏ប៉ុន្តែ ពេលពួកមនុស្សដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងនោះ បានហាមពួកគាត់មិនឲ្យធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះទៀត ពួកគាត់បានឆ្លើយឡើងថា៖ ‹យើងខ្ញុំត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ មិនមែនមនុស្សទេ›។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា យើងត្រូវ«ថ្វាយរបស់សេសារទៅសេសារទៅ ហើយរបស់ព្រះទៅព្រះវិញ»។ (ម៉ាកុស ១២:១៧) បើយើងមិនធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះ ដោយព្រោះមនុស្សម្នាក់បញ្ជាឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ នេះបានសេចក្ដីថា យើងថ្វាយដល់មនុស្សនូវអ្វីដែលជារបស់ផងព្រះ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវថ្វាយដល់សេសារនូវអ្វីដែលយើងជំពាក់សេសារ ប៉ុន្តែយើងនៅតែទទួលស្គាល់អំណាចខ្ពស់បំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដដែល។ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះមហាក្សត្រសកលលោក ទ្រង់ជាព្រះដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ហើយក៏ជាប្រភពនៃអំណាចទាំងឡាយផងដែរ។—វិវរណៈ ៤:១១
យើងនឹងកាន់ជំហរយ៉ាងមាំមួន
១៨, ១៩. តើបងប្អូនជាច្រើននាក់របស់យើងបានកាន់ជំហរដ៏ល្អយ៉ាងណា? ហើយតើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ពួកគេបានយ៉ាងណាដែរ?
១៨ សព្វថ្ងៃនេះរដ្ឋាភិបាលភាគច្រើនទទួលស្គាល់អព្យាក្រឹតភាពរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយយើងមានអំណរគុណដែលគេបានធ្វើដូចនេះ។ ប៉ុន្តែ នៅប្រទេសខ្លះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជួបប្រទះនឹងការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំង។ តាំងពីដើមសតវត្សទី២០ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នកាលយើងនេះ បងប្អូនប្រុសស្រីខ្លះៗរបស់យើងបានពុះពារដោយលំបាក ក្នុងការ«តយុទ្ធ»ខាងវិញ្ញាណ«សំរាប់ជំនឿ»។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:១២, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
១៩ តើយើងអាចធ្វើដូចម្ដេច ដើម្បីកាន់ជំហរមាំមួនដូចពួកគេដែរ? មុនបង្អស់ យើងត្រូវចងចាំថា យើងនឹងទទួលការប្រឆាំងជាពុំខាន។ យើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលឬខ្វាយខ្វល់ឡើយ បើយើងជួបប្រទះនឹងការប្រឆាំង។ ប៉ុលបានព្រមានដល់ធីម៉ូថេថា៖ «អស់អ្នកណាដែលចង់រស់ ដោយគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះនឹងត្រូវមានសេចក្ដីបៀតបៀនដែរ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១២; ពេត្រុសទី១ ៤:១២) កាលដែលយើងរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលរបស់សាតាំងទាំងស្រុងនោះ តើយើងអាចសង្ឃឹមថាយើងនឹងរួចផុតពីការប្រឆាំងឬ? (វិវរណៈ ១២:១៧) កាលណាយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់ នោះមនុស្សនឹង‹ប្រមាថដល់យើងរាល់គ្នា›ជាមិនខាន។—ពេត្រុសទី១ ៤:៤
២០. តើយើងបានត្រូវរំឭកអំពីសេចក្ដីពិតណាខ្លះ ដែលអាចពង្រឹងកម្លាំងយើងបាន?
២០ ទីពីរ យើងជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ានិងពួកទេវតារបស់ទ្រង់នឹងជួយគាំទ្រយើងមែន។ កាលៈទេសៈយើងច្បាស់ជាដូចលោកអេលីសេពីបុរាណដែលបានមានប្រសាសន៍នោះថា៖ «ពួកដែលនៅខាងយើង មានគ្នាច្រើនជាងពួកដែលនៅខាងគេទៅទៀត»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៦:១៦; ទំនុកដំកើង ៣៤:៧) ហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យយើងទទួលការគាបសង្កត់មួយរយៈពីអ្នកប្រឆាំងនោះ នេះប្រហែលជាទ្រង់មានគោលបំណងមួយដែលយើងមិនបានដឹងទុកជាមុនទេ។ យ៉ាងណាក្ដី ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានកម្លាំងឲ្យយើងស៊ូទ្រាំជានិច្ច តាមដែលយើងត្រូវការ។ (អេសាយ ៤១:៩, ១០) បងប្អូនខ្លះបានសុខចិត្តលះបង់ជីវិត ប៉ុន្តែនេះមិនធ្វើឲ្យយើងស្រងាកចិត្តទេ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចចំពោះពួកអ្នកដែលសំឡាប់បានតែរូបកាយ តែពុំអាចនឹងសំឡាប់ដល់ព្រលឹងបាននោះឡើយ ស៊ូឲ្យខ្លាចព្រះអង្គវិញជាជាង ដែលទ្រង់អាចនឹងធ្វើឲ្យទាំងព្រលឹង នឹងរូបកាយវិនាសទៅក្នុងនរកផង»។ (ម៉ាថាយ ១០:១៦-២៣, ២៨) យើងប្រៀបដូចជា«ពួកអ្នកដែលគ្រាន់តែសំណាក់នៅ» បណ្ដោះអាសន្នក្នុងរបបលោកីយ៍នេះប៉ុណ្ណោះ។ ហើយក្នុងកំឡុងពេលដែលយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ នោះយើងប្រើពេលរបស់យើងដើម្បី«ចាប់បានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»ក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ។ (ពេត្រុសទី១ ២:១១; ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៩) គ្មានមនុស្សណាសោះអាចដករង្វាន់នេះចេញពីយើងទេ ដរាបណាយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។
២១. តើយើងគួរចងចាំជានិច្ចដោយមិនភ្លេចអំពីអ្វី?
២១ អាស្រ័យហេតុនេះ ចូរយើងចាំមិនភ្លេចថា យើងមានចំណងមេត្រីភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ាជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យ។ ចូរយើងបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលជាអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ ហើយជារាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ចូរយើងស្រឡាញ់បងប្អូនយើងស្មោះអស់ពីចិត្ត ហើយត្រេកអរជានិច្ចដោយព្រោះពួកគេស្រឡាញ់យើងផងដែរ។ សំខាន់បំផុត ចូរយើងធ្វើតាមពាក្យរបស់អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលបានពោលថា៖ «ចូររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាចុះ! ចូរមានកំឡាំង ហើយឲ្យចិត្តក្លាហានឡើង។ អើ! គួររង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាទៅ»។ (ទំនុកដំកើង ២៧:១៤; អេសាយ ៥៤:១៧) បើដូច្នេះ យើងនឹងកាន់ជំហរមាំមួនដូចបងប្អូនគ្រីស្ទានយ៉ាងច្រើននាក់ដែលបានរស់នៅជំនាន់មុនយើងនេះ ដោយប្រាកដក្នុងចិត្តថាយើងនឹងបានដូចសង្ឃឹម ក្នុងនាមជាពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ដែលកាន់អព្យាក្រឹត និងមិនមែនជារបស់ផងលោកីយ៍នេះ។
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• តើចំណងមេត្រីភាពដែលយើងមានជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ញែកយើងដោយឡែកពីលោកីយ៍នេះបានយ៉ាងណា?
• ក្នុងនាមជារាស្ត្រនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ តើយើងអាចរក្សាអព្យាក្រឹតភាពក្នុងលោកីយ៍នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនយើងអាចជួយ យើងយ៉ាងណាខ្លះ ដើម្បីកាន់អព្យាក្រឹត និងនៅដោយឡែកពីលោកីយ៍នេះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
តើការចុះចូលចំពោះព្រះរាជាណាចក្រ របស់ព្រះ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណា ទៅលើទំនាក់ទំនងរបស់យើង ជាមួយលោកីយ៍នេះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
បងប្អូនជនជាតិហ៊ូធូនិងជនជាតិធូត្ស៊ី ធ្វើការយ៉ាងសប្បាយជាមួយគ្នា
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
បងប្អូនគ្រីស្ទានសាសន៍អារ៉ាប់ និងសាសន៍យូដា
[រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
បងប្អូនគ្រីស្ទានសាសន៍ស៊ែប សាសន៍បូសនៀនិងសាសន៍ក្រូអាស៊ី មានចិត្តរីករាយក្នុង ការរាប់អានគ្នាណាស់
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
បើពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបង្គាប់ឲ្យយើង ធ្វើអ្វីដែលរំលងច្បាប់ព្រះ តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណា?