សារៈសំខាន់នៃវត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត
«តើអ្វីជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបញ្ជាក់វត្តមានរបស់[ព្រះគ្រិស្ត] និងគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក?»។—ម៉ាថ. ២៤:៣, ព.ថ.
១. តើពួកសាវ័កបានសួរព្រះយេស៊ូនូវសំណួរអ្វីដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍?
ជិតពីរពាន់ឆ្នាំមុន ពេលសាវ័កបួននាក់បាននិយាយជាមួយព្រះយេស៊ូដោយឡែកពីអ្នកដទៃនៅលើភ្នំដើមអូលីវ ពួកគាត់បានសួរលោកម្ចាស់ថា៖ «តើការទាំងនេះកាលណានឹងមកដល់? តើមានទីសំគាល់ណាពីទ្រង់យាងមក ហើយពីបំផុតកល្ប?» ឬស្របទៅតាមសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលថា៖ «តើអ្វីជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបញ្ជាក់វត្តមានរបស់លោក និងគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក?»។ (ម៉ាថ. ២៤:៣) ពេលនោះ ពួកសាវ័កបានពោលពាក្យដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដោយសួរអំពី«វត្តមានរបស់លោក» និង«គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក»។ តើឃ្លាទាំងពីរនេះសំដៅទៅលើអ្វី?
២. តើពាក្យ«គ្រាចុងបញ្ចប់»បង្កប់អត្ថន័យអ្វី?
២ សូមគិតអំពីឃ្លាទីពីរជាមុនសិន។ ពាក្យ «គ្រាចុងបញ្ចប់» មកពីពាក្យភាសាក្រិច សិន្តលៃអា។ ក្នុងសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ពាក្យភាសាក្រិចនេះបានបកប្រែយ៉ាងទៀងទាត់ថា «គ្រាចុងបញ្ចប់»។ រីឯពាក្យ ធីឡុស វិញ តែងតែបកប្រែថា «ទីបញ្ចប់»។ ពាក្យ«គ្រាចុងបញ្ចប់»និង«ទីបញ្ចប់»មានអត្ថន័យខុសគ្នា ដែលអាចបញ្ជាក់បានដោយគិតអំពីសុន្ទរកថាដែលថ្លែងមកក្នុងសាលប្រជុំ។ តាមធម្មតា ផ្នែកចុងក្រោយនៃសុន្ទរកថាជាពេលដែលអ្នកថ្លែងសើរើឡើងវិញពីអ្វីដែលគាត់បានថ្លែងរួចទៅហើយ ព្រមទាំងពន្យល់អំពីរបៀបដែលអ្នកស្ដាប់អាចធ្វើតាមព័ត៌មាននោះ។ រីឯទីបញ្ចប់នៃសុន្ទរកថាវិញ នោះហើយជាពេលដែលអ្នកថ្លែងចុះពីវេទិកាមក។ ដូចគ្នាដែរ អត្ថន័យនៃពាក្យក្នុងគម្ពីរថា «គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក» សំដៅទៅលើរយៈពេលមុនទីបញ្ចប់ និងរហូតដល់ទីបញ្ចប់តែម្ដង។
៣. តើវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូរួមបញ្ចូលព្រឹត្ដិការណ៍អ្វីខ្លះ?
៣ ចុះយ៉ាងណាចំពោះពាក្យ«វត្តមាន» ក្នុងសំណួររបស់ពួកសាវ័ក? ពាក្យ«វត្តមាន»មកពីភាសាក្រិច ផារូសៀរ។ ព្រះយេស៊ូគ្រិស្តមានផារូសៀរឬវត្តមាន តាំងពីទ្រង់បានឡើងសោយរាជ្យនៅឯស្ថានសួគ៌ នាឆ្នាំ១៩១៤ ហើយទ្រង់មានវត្តមានរហូតដល់ពេលដែលទ្រង់បំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់នៅគ្រាដែលមាន«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងណាស់»។ (ម៉ាថ. ២៤:២១) ព្រឹត្ដិការណ៍ជាច្រើនកើតឡើងក្នុងអំឡុងវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូ រួមទាំង«ជាន់ក្រោយបង្អស់»នៃពិភពលោកអាក្រក់នេះ និងការប្រមូលហើយការប្រោសពួកអ្នកដែលបានរើសតាំងឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ (២ធី. ៣:១; ១កូ. ១៥:២៣; ១ថែ. ៤:១៥-១៧; ២ថែ. ២:១) យើងអាចយល់ថា «គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក» (សិន្តលៃអា) គឺដូចគ្នាឬដើរទន្ទឹមគ្នានឹងគ្រាដែលហៅថា វត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត (ផារូសៀរ)។
រយៈពេលយូរបន្ដិច
៤. តើវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូមានលក្ខណៈអ្វីដែលប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងសម័យណូអេ?
៤ ដោយសារពាក្យផារូសៀរសំដៅទៅលើគ្រាមួយរយៈយូរបន្ដិច នេះគឺសមស្របនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ស្តីអំពីវត្តមានរបស់ទ្រង់។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២៤:៣៧-៣៩) សូមកត់សម្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូមិនបានប្រៀបធៀបវត្តមានរបស់ទ្រង់ទៅនឹងរយៈពេលខ្លីដែលទឹកបានជន់លិចផែនដីនៅសម័យលោកណូអេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូបានប្រៀបធៀបវត្តមានរបស់ទ្រង់ទៅនឹងគ្រាមុនទឹកជំនន់ ជារយៈពេលយូរបន្ដិចដែលណូអេបានកសាងទូកធំ និងធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ហើយមានរហូតដល់ពេលទឹកជន់មក។ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះបានកើតឡើងក្នុងរយៈពេលយូរបន្ដិច ប្រហែលជាង៥០ឆ្នាំផង។ ដូចគ្នាដែរ វត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្តរួមបញ្ចូលព្រឹត្ដិការណ៍មុន និងក្នុងអំឡុងគ្រាវេទនាជាខ្លាំង។—២ថែ. ១:៦-៩
៥. តើទំនាយក្នុងសៀវភៅវិវរណៈជំពូក៦បង្ហាញយ៉ាងណា ថាវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូមានរយៈពេលយូរបន្ដិច?
៥ ទំនាយឯទៀតក្នុងគម្ពីរក៏បង្ហាញថា វត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្តសំដៅទៅលើរយៈពេលយូរបន្ដិច មិនមែនគ្រាដែលទ្រង់មកបំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់ប៉ុណ្ណោះទេ។ សៀវភៅវិវរណៈរៀបរាប់អំពីព្រះយេស៊ូជាអ្នកដែលជិះសេះស ហើយមានគេឲ្យមកុដដល់ទ្រង់។ (សូមអាន វិវរណៈ ៦:១-៨) ទំនាយនោះក៏បង្ហាញថា ក្រោយព្រះយេស៊ូបានទទួលមកុដជាស្តេចថ្មីនៅឆ្នាំ១៩១៤ ទ្រង់«ចេញទៅទាំងមានជ័យជំនះ ហើយឲ្យបានឈ្នះតទៅ»។ រួចមក កំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅវិវរណៈបង្ហាញថា អ្នកជិះសេះឯទៀតដែលមានពណ៌សម្បុរខុសៗគ្នា ក៏មកតាមក្រោយព្រះយេស៊ូ។ ក្នុងន័យជាទំនាយ សេះនិងអ្នកជិះទាំងនោះតំណាងសង្គ្រាម ការអត់ឃ្លាននិងរោគរាតត្បាតដែលមានមែន ក្នុងរយៈពេលយូរបន្ដិចដែលហៅថា «ជាន់ក្រោយបង្អស់»។ ទំនាយនោះកំពុងសម្រេចនៅសម័យនេះ។
៦. ស្តីអំពីវត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត តើសៀវភៅវិវរណៈជំពូក១២ជួយយើងឲ្យយល់អ្វីខ្លះ?
៦ សៀវភៅវិវរណៈជំពូក១២ក៏មានចំណុចល្អិតល្អន់ថែមទៀត ស្តីអំពីការស្ថាបនារាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅឯស្ថានសួគ៌។ ជំពូកនោះរៀបរាប់អំពីចំបាំងនៅលើមេឃដែលមនុស្សមើលមិនឃើញ។ លោកមីកែល គឺព្រះយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាស្តេចនៅស្ថានសួគ៌ និងទេវតារបស់លោកបានច្បាំងនឹងសាតាំងហើយទេវតាអាក្រក់របស់វា។ ជាលទ្ធផល សាតាំងនិងគ្នីគ្នារបស់វាបានបោះទម្លាក់មកផែនដី។ អាស្រ័យហេតុនេះ កំណត់ហេតុបញ្ជាក់ថា សាតាំងខឹងណាស់ «ដោយវាដឹងថាពេលវេលាវាខ្លីណាស់ហើយ»។ (សូមអាន វិវរណៈ ១២:៧-១២) យ៉ាងនេះ យើងអាចយល់ច្បាស់ថា ក្រោយរាជាណាចក្ររបស់ព្រះគ្រិស្តបានស្ថាបនានៅស្ថានសួគ៌ ផែនដីនិងមនុស្សរងទុក្ខ«វេទនា»កាន់តែច្រើនអស់រយៈពេលយូរបន្ដិច។
៧. តើបទទំនុកដំកើងទី២រៀបរាប់អំពីអ្វី? តើទំនាយក្នុងបទទំនុកទី២បង្ហាញថា មនុស្សមានឱកាសធ្វើអ្វី?
៧ ស្រដៀងគ្នាដែរ បទទំនុកដំកើងទី២មានទំនាយអំពីការតែងតាំងព្រះយេស៊ូជាស្តេចនៅភ្នំស៊ីយ៉ូនដែលតំណាងស្ថានសួគ៌។ (សូមអាន ទំនុកដំកើង ២:៥-៩; ១១០:១, ២) ប៉ុន្តែ បទទំនុកនេះក៏បញ្ជាក់ថា មានពេលមួយរយៈដែលពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅផែនដីនិងរាស្ត្ររបស់ពួកគេ មានឱកាសចុះចូលចំពោះព្រះគ្រិស្តជាស្តេច។ បទទំនុកនេះដាស់តឿនពួកគេឲ្យ«ប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញាចុះ!» ព្រមទាំង«ទទួលសេចក្ដីផ្ចាល[ឬ«សេចក្ដីអប់រំទៅ!»]»។ ត្រូវមែន «អស់អ្នកណាដែល»បម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងស្តេចដែលទ្រង់បានតែងតាំងនោះ ជាអ្នកដែល«យកទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក» ហើយក៏អាច«មានពរ»ដែរ។ ដូច្នេះ វត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូជាស្តេចក៏រួមបញ្ចូលរយៈពេលយូរបន្ដិចដែលហុចឱកាសឲ្យមនុស្សកែប្រែ។—ទំនុក. [ទំន.] ២:១០-១២; ខ.ស.
ស្គាល់សញ្ញា
៨, ៩. តើអ្នកណានឹងស្គាល់ហើយយល់សារៈសំខាន់នៃសញ្ញាដែលសម្គាល់វត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត?
៨ ពេលពួកផារិស៊ីបានសួរព្រះយេស៊ូអំពីគ្រាដែលនគរឬរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដល់ ព្រះយេស៊ូឆ្លើយថា រាជ្យនោះនឹង‹មិនមានបែបមើលឃើញ[ឬ«ងាយកត់សម្គាល់»]›ចំពោះពួកគេទេ។ (លូ. ១៧:២០, ២១; ព.ថ.) មនុស្សអត់ជឿមិនអាចយល់ថារាជាណាចក្រនោះបានស្ថាបនារួចហើយទេ ពីព្រោះបើពួកគេមិនទាំងទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូជាស្តេចផង ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យពួកគេស្គាល់រាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់កើត? បើដូច្នេះ តើអ្នកណានឹងស្គាល់ហើយយល់សារៈសំខាន់នៃសញ្ញានោះ?
៩ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា សិស្សរបស់ទ្រង់នឹងស្គាល់សញ្ញាយ៉ាងច្បាស់ ដូចជាឃើញ«ផ្លេកបន្ទោរដែលភ្លឺផ្លេកៗពីជើងមេឃម្ខាងដល់ជើងមេឃម្ខាង»។ (សូមអាន លូកា ១៧:២៤-២៩) គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ថា កំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:២៣-២៧ បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ពេលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍នោះ ទ្រង់បាននិយាយអំពីសញ្ញាដែលសម្គាល់វត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត។
តំណមនុស្សដែលឃើញសញ្ញា
១០, ១១. (ក) តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៅឆ្នាំមុនៗ បានពន្យល់យ៉ាងណាអំពី«មនុស្សដំណនេះ» ដែលរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:៣៤? (ខ) តើពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូពិតជាយល់ថា «មនុស្សដំណនេះ»សំដៅទៅលើអ្នកណាខ្លះ?
១០ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៅឆ្នាំមុនៗ បានពន្យល់ថា ‹មនុស្សដំណនេះ› ដែលរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:៣៤ សំដៅទៅលើ«ពួកយូដាដែលមិនបានប្រែចិត្តនៅសម័យ[ព្រះយេស៊ូ]»។a ការពន្យល់នោះស្ដាប់ទៅដូចជាសមហេតុផលមែន ពីព្រោះរៀងរាល់ដងក្នុងគម្ពីរដែលព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើ«ដំណមនុស្ស» មើលទៅដូចជាទ្រង់ថ្កោលទោសពួកគេ។ ក្នុងករណីភាគច្រើនដែលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពី«ដំណមនុស្ស» ទ្រង់បានបន្ថែមគុណនាមដូចជាពាក្យ«អាក្រក់» ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីអ្នកទាំងនោះ។ (ម៉ាថ. ១២:៣៩; ១៧:១៧; ម៉ាក. ៨:៣៨) អាស្រ័យហេតុនេះ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានពន្យល់ថា នៅសម័យនេះ ពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូសំដៅទៅលើ«ដំណមនុស្ស»អាក្រក់ ពោលគឺ អ្នកមិនជឿនៅគ្រានេះដែលឃើញលក្ខណៈដែលសម្គាល់«គ្រាចុងបញ្ចប់» (សិន្តលៃអា) ព្រមទាំងឃើញទីបញ្ចប់ (ធីឡុស) នៃរបៀបរបបពិភពលោកដែរ។
១១ ពេលព្រះយេស៊ូថ្កោលទោស«ដំណមនុស្ស» ទ្រង់បានសំដៅទៅលើ ឬមានប្រសាសន៍ទៅកាន់មនុស្សអាក្រក់នៅសម័យទ្រង់មែន។ ប៉ុន្តែ តើពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:៣៤ អំពី«មនុស្សដំណនេះ» ពិតជាសំដៅទៅលើមនុស្សអាក្រក់ដែរឬទេ? សូមនឹកចាំថា ពេលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ សិស្សបួននាក់របស់ទ្រង់ទើបតែបានមកឯទ្រង់«ដោយឡែក»។ (ម៉ាថ. ២៤:៣) ក្នុងករណីនោះ ពេលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពី«មនុស្សដំណនេះ» ទ្រង់មិនបានបន្ថែមគុណនាមដែលថ្កោលទោសតំណនោះទេ។ ដូច្នេះ ពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូច្បាស់ជាយល់ថា «មនុស្សដំណនេះ»ដែលនឹងមិនកន្លងហួសបាត់ទៅ«ទាល់តែគ្រប់ការទាំងនេះបានកើតមកដល់» សំដៅទៅលើពួកគាត់ទាំងបួននាក់និងសិស្សឯទៀតរបស់ព្រះយេស៊ូ។
១២. តើខ៣២និង៣៣ក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយជំពូក២៤ បង្ហាញយ៉ាងណាស្តីអំពីអត្តសញ្ញាណនៃ«មនុស្សដំណនេះ»?
១២ តើយើងអាចសន្និដ្ឋានយ៉ាងដូច្នេះ ដោយផ្អែកទៅលើភ័ស្តុតាងអ្វី? យើងអាចសន្និដ្ឋានដូច្នេះបាន ដោយមើលខទាំងប៉ុន្មានមុនខ៣៤។ ក្នុងខ៣២និង៣៣ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូររៀនសេចក្ដីប្រៀបប្រដូចពីដើមល្វា។ កាលណាមែកវាត្រឡប់ជាទន់ ហើយស្លឹកក៏ប៊ិចឡើង នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថា រដូវក្ដៅជិតដល់ហើយ។ ដំណើរនេះក៏បែបដូច្នោះដែរ កាលណា[«អ្នករាល់គ្នា»]ឃើញការទាំងនេះកើតមក ត្រូវដឹងថាលោកជិតមកដល់ហើយ ក៏នៅមាត់ទ្វារផង›។ (ម៉ាថ. [មថ.] ២៤:៣២, ៣៣; ខ.ស.; សូមពិនិត្យបន្ថែម ម៉ាកុស ១៣:២៨-៣០; លូកា ២១:៣០-៣២) រួចមក ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ក្នុងខ៣៤ថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា មនុស្សដំណនេះនឹងមិនទាន់កន្លងហួសបាត់ទៅ ទាល់តែគ្រប់ការទាំងនេះបានកើតមកដល់›។
១៣, ១៤. ម្ដេចក៏យើងដឹងថា «មនុស្សដំណនេះ»ច្បាស់ជាសំដៅទៅលើសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ?
១៣ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូបានក្លាយទៅជាអ្នករើសតាំង ពេលពួកគេទទួលសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ស្របទៅតាមសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:៣៣ ព្រះយេស៊ូបានសំដៅទៅលើសិស្សទ្រង់ជាពួកអ្នកដែលគួរយល់ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ពេលឃើញ‹គ្រប់ការទាំងនោះ›កើតមក។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពេលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សដំណនេះនឹងមិនទាន់កន្លងហួសបាត់ទៅ ទាល់តែគ្រប់ការទាំងនេះបានកើតមកដល់» នោះទ្រង់ច្បាស់ជាសំដៅទៅលើសិស្សទ្រង់ដដែល។
១៤ ខុសប្លែកពីអ្នកមិនជឿ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូនឹងមិនគ្រាន់តែឃើញសញ្ញាដែលសម្គាល់វត្តមានរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏នឹងយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃសញ្ញានោះផងដែរ។ ពួកគេនឹង«រៀន»ពីលក្ខណៈផ្សេងៗនៃសញ្ញានោះ ព្រមទាំង«ដឹង»អត្ថន័យពិត ថាសញ្ញានោះសម្គាល់អំពីអ្វី។ ពួកគេនឹងយល់ច្បាស់ថា «លោកជិតមកដល់ហើយ ក៏នៅមាត់ទ្វារផង»។ នៅសតវត្សរ៍ទីមួយ គ្រិស្តសាសនិកស្មោះត្រង់ដែលបានរើសតាំងឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ព្រមទាំងពួកយូដាខ្លះដែលមិនជឿទៅលើព្រះយេស៊ូ បានឃើញការសម្រេចខ្លះនៃពាក្យរបស់ទ្រង់មែន។ ក៏ប៉ុន្តែ មានតែអ្នករើសតាំងប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចរៀនពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងប៉ុន្មាន និងយល់អត្ថន័យពិតនៃព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះ។
១៥. (ក) នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើអ្នកណាជា«មនុស្សដំណនេះ»? (ខ) ម្ដេចក៏យើងមិនអាចកំណត់រយៈពេលនៃជំនាន់ដែលព្រះយេស៊ូហៅថា «មនុស្សដំណនេះ»? (សូមមើលព័ត៌មានក្នុងប្រអប់នៅទំព័រ២៩)
១៥ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សដែលមិនយល់នូវសេចក្ដីពិតពីព្រះ ក៏‹មិនងាយកត់សម្គាល់›សញ្ញាដែលបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូមានវត្តមានហើយ។ ពួកគេគិតថា គ្រប់ទាំងអស់នៅតែដដែល ដូចជាសម័យមុនៗដែរ។ (២ពេ. ៣:៤) ផ្ទុយទៅវិញ នៅសម័យនេះ បងប្អូនស្មោះត្រង់របស់ព្រះគ្រិស្តដែលបានរើសតាំងឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ជាមនុស្សមួយក្រុមដែលសាវ័កយ៉ូហានតំណាង ហើយពួកគាត់ស្គាល់និងយល់អត្ថន័យពិតភ្លាមៗនៃសញ្ញានោះ ដូចជាងាយសម្គាល់ផ្លេកបន្ទោរដែលភ្លឺផ្លេកៗ។ ក្រុមអ្នករើសតាំងទាំងនោះនៅសម័យនេះ ជា«មនុស្សដំណនេះ» ឬជំនាន់មួយដែលនឹងមិនកន្លងហួសបាត់ទៅ «ទាល់តែគ្រប់ការទាំងនេះបានកើតមកដល់»។b នេះបង្កប់អត្ថន័យថា ពេលគ្រាវេទនាជាខ្លាំងចាប់ផ្ដើមឡើង បងប្អូនខ្លះរបស់ព្រះគ្រិស្តដែលបានរើសតាំងឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌ នឹងមិនទាន់បានផុតជីវិតពីផែនដីនៅឡើយ។
«ចូរចាំយាមចុះ!»
១៦. តើសិស្សទាំងឡាយរបស់ព្រះគ្រិស្តត្រូវតែធ្វើអ្វី?
១៦ ការស្គាល់សញ្ញាប៉ុណ្ណោះ មិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «សេចក្ដីដែលខ្ញុំប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នានេះ នោះខ្ញុំក៏ប្រាប់ដល់មនុស្សទាំងអស់ដែរ គឺថា ចូរចាំយាមចុះ!»។ (ម៉ាក. ១៣:៣៧, កំណែជាអក្សរទ្រេត) នៅសព្វថ្ងៃនេះ មិនថាយើងបានរើសតាំងឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ឬស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំក៏ដោយ គឺចាំបាច់ណាស់ឲ្យយើងរាល់គ្នាចាំយាមចុះ! ជាង៩០ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅតាំងពីព្រះយេស៊ូបានឡើងសោយរាជ្យនៅឯស្ថានសួគ៌ នាឆ្នាំ១៩១៤។ ទោះជាយើងជួបប្រទះការពិបាកអ្វីក៏ដោយ យើងរាល់គ្នាត្រូវតែប្រុងប្រៀបខ្លួនជាស្រេច ហើយចាំយាមជានិច្ច។ ទោះបីជាយើងមើលមិនឃើញព្រះយេស៊ូក្ដី យើងនឹងចាំយាមជានិច្ចមែន បើយើងយល់ច្បាស់ថា ទ្រង់មានវត្តមានជាស្តេចក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់រួចទៅហើយ។ ការយល់អំពីវត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្តក៏ជួយយើងឲ្យនឹកចាំថា បន្ដិចទៀតទ្រង់នឹងបំផ្លាញអស់ទាំងខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់ គឺ«នៅវេលាដែល[យើង]ពុំបានគិត»ដល់!—លក. [លូ.] ១២:៤០, ខ.ស.
១៧. តើការយល់ដឹងអំពីវត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្តគួរជំរុញយើងឲ្យមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? តើគប្បីឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីធ្វើអ្វី?
១៧ ពេលដឹងអំពីវត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត នោះជំរុញយើងឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ថា នេះជាគ្រាបន្ទាន់ណាស់! ទោះជាយើងមើលមិនឃើញព្រះយេស៊ូក្ដី យើងដឹងថាទ្រង់មានវត្តមាន និងបានសោយរាជ្យនៅឯស្ថានសួគ៌ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤មកម្ល៉េះ! មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ព្រះយេស៊ូនឹងបំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់ ហើយកែប្រែឲ្យមានស្ថានភាពល្អៗនៅផែនដី។ បើដូច្នេះ គប្បីឲ្យយើងប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីឲ្យមានសកម្មភាពក្នុងកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូបានទាយថា នឹងធ្វើឡើង។ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដំណឹងល្អនេះដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត[ឬ«ទីបញ្ចប់» (ធីឡុស)]»។—ម៉ាថ. ២៤:១៤; ព.ថ.
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ចុះថ្ងៃទី១ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៩៦ ទំព័រ១០-១៣, ១៧។
b តាមមើលទៅ អ្វីដែលយ៉ូហានបានឃើញក្នុងគំនិតមុនគេបង្អស់ និងសរសេរក្នុងជំពូកដើមនៃសៀវភៅវិវរណៈ គឺដំណាលគ្នានឹងជំនាន់«មនុស្សដំណនេះ»។ (វិវរ. ១:១០–៣:២២) ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនេះក្នុងអំឡុងថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់ ចាប់ផ្ដើមតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤ រហូតដល់ពេលដែលអ្នករើសតាំងចុងក្រោយគេស្លាប់ទៅដោយស្មោះត្រង់ ហើយឡើងទៅស្ថានសួគ៌។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងដឹងថា វត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូមានរយៈពេលយូរបន្ដិច?
• តើអ្នកណាស្គាល់ហើយយល់សារៈសំខាន់នៃសញ្ញាដែលសម្គាល់វត្តមានរបស់ព្រះគ្រិស្ត?
• តើ«មនុស្សដំណនេះ»ក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:៣៤ សំដៅទៅលើអ្នកណានៅសព្វថ្ងៃនេះ?
• ម្ដេចក៏យើងមិនអាចកំណត់រយៈពេលឲ្យបានច្បាស់លាស់ នៃ«មនុស្សដំណនេះ»?
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៩]
តើយើងអាចដឹងថា«មនុស្សដំណនេះ»មានរយៈពេលប៉ុន្មានទេ?
ក្នុងគម្ពីរ ពាក្យ‹ដំណមនុស្ស›សំដៅទៅលើមនុស្សដែលមានអាយុខុសៗគ្នា តែរស់នៅជំនាន់ឬគ្រាមួយដែលជួនកាលបានសម្គាល់ដោយព្រឹត្ដិការណ៍ពិសេសម្យ៉ាង។ ជាឧទាហរណ៍ សៀវភៅនិក្ខមនំ ១:៦ ចែងថា លោក‹យ៉ូសែបក៏ស្លាប់ទៅ ព្រមទាំងបងប្អូនលោកទាំងអស់ នឹងអស់មនុស្សដំណនោះទាំងអស់ដែរ›។ យ៉ូសែបនិងបងប្អូនគាត់មានអាយុខុសៗគ្នាទាំងអស់ ប៉ុន្តែពួកគាត់បានឆ្លងកាត់ព្រឹត្ដិការណ៍ដូចគ្នាក្នុងគ្រាតែមួយ។ ‹មនុស្សដំណនោះ› រួមបញ្ចូលបងៗរបស់យ៉ូសែប ដែលកើតមកមុនគាត់ ហើយខ្លះក៏មានអាយុវែងជាងគាត់ទៅទៀត។ (លោ. ៥០:២៤) មនុស្សឯទៀតក្នុង«ដំណនោះ» បានកើតមកក្រោយយ៉ូសែប ដូចបេនយ៉ាមីនជាដើម ហើយក៏ប្រហែលជារស់ច្រើនឆ្នាំក្រោយពេលដែលយ៉ូសែបបានស្លាប់ផង។
ដូច្នេះ ពេលពាក្យ‹ដំណមនុស្ស›សំដៅទៅលើជំនាន់មនុស្សជាតិនៅគ្រាណាមួយ យើងមិនអាចកំណត់រយៈពេលនៃគ្រានោះឲ្យបានច្បាស់លាស់ទេ លើកលែងតែថា មិនជាគ្រាយូរអង្វែង ហើយតែត្រូវមកដល់ទីបញ្ចប់។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពេលព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍អំពី«មនុស្សដំណនេះ» ក្នុងសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤:៣៤ ទ្រង់មិនផ្ដល់វិធីដែលសិស្សទ្រង់អាចរាវរកពេលដើម្បីដឹងថា «ជាន់ក្រោយបង្អស់»នឹងមកដល់ទីបញ្ចប់នៅពេលណាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេស៊ូមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៅទៀតថា ពួកគេមិនអាចដឹង«ថ្ងៃនឹងពេលកំណត់»បានឡើយ។—២ធី. ៣:១; ម៉ាថ. ២៤:៣៦
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
ក្រោយព្រះយេស៊ូបានទទួលមកុដជាស្តេចថ្មីនៅឆ្នាំ១៩១៤ ទ្រង់‹មានជ័យជំនះតទៅ›
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨]
«មនុស្សដំណនេះនឹងមិនទាន់កន្លងហួសបាត់ទៅ ទាល់តែគ្រប់ការទាំងនេះបានកើតមកដល់»