ចូរមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញតាមរយៈសកម្មភាពខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ
«ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នា . . . នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។—ម៉ាថ. ១១:២៩
១. នៅភ្នំស៊ីណាយ តើព្រះបានរៀបចំឲ្យមានអ្វី? ហើយហេតុអ្វី?
នៅភ្នំស៊ីណាយ ពេលកិច្ចព្រមព្រៀងខាងច្បាប់បានត្រូវចាប់ផ្ដើមប្រើ ក្នុងនោះក៏មានការរៀបចំសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាករៀងរាល់សប្ដាហ៍ដែរ។ តាមរយៈម៉ូសេដែលជាអ្នកនាំពាក្យ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ក្នុង៦ថ្ងៃត្រូវធ្វើការរបស់ឯង ហើយដល់ថ្ងៃទី៧ត្រូវឈប់សំរាកវិញ ដើម្បីឲ្យគោ នឹងលារបស់ឯង បានសំរាកផង ហើយដើម្បីឲ្យកូនរបស់បាវស្រីឯង នឹងអ្នកប្រទេសក្រៅបានឈប់ដកដង្ហើមសិន»។ (និក្ខ. ២៣:១២) ត្រូវហើយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាយល់អារម្មណ៍របស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្រោមច្បាប់ លោកបានរៀបចំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នូវថ្ងៃសម្រាកមួយដើម្បីឲ្យរាស្ត្ររបស់លោក«ឈប់ដកដង្ហើមសិន»ឬមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។
២. តើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាដោយកាន់តាមថ្ងៃឈប់សម្រាក?
២ តើថ្ងៃឈប់សម្រាកគ្រាន់តែជាថ្ងៃសម្រាប់លម្ហែកាយប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនទេ ថ្ងៃនោះគឺជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ការកាន់តាមថ្ងៃឈប់សម្រាកអនុញ្ញាតឲ្យមេគ្រួសារមានពេលបង្រៀនក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេឲ្យ«កាន់ខ្ជាប់តាមផ្លូវនៃព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីឲ្យបានប្រព្រឹត្តសេចក្ដីសុចរិត»។ (លោ. ១៨:១៩) ម្យ៉ាងទៀត ថ្ងៃនោះផ្ដល់ឱកាសឲ្យក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិជួបជុំគ្នាដើម្បីសញ្ជឹងគិតអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយសប្បាយនៅជាមួយគ្នា។ (អេ. ៥៨:១៣, ១៤) សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ថ្ងៃឈប់សម្រាកបង្ហាញទុកជាមុនអំពីគ្រាដែលនឹងផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឡើងវិញពិតប្រាកដ ក្រោមការគ្រប់គ្រងមួយពាន់ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត។ (រ៉ូម ៨:២១) ចុះសព្វថ្ងៃយ៉ាងណាវិញ? តើគ្រិស្តសាសនិកពិតដែលចង់ដឹងអំពីផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា អាចទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញនៅឯណា ហើយដោយរបៀបណា?
ការសេពគប់បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកនាំឲ្យយើងមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ
៣. តើតាមរបៀបណាដែលគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១បានគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក? ហើយតើនេះនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?
៣ សាវ័កប៉ូលបានពណ៌នាក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកថាជា«សសរទ្រូង និងជាកំពែងការពារសេចក្ដីពិត»។ (១ធី. ៣:១៥) គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើមទទួលការគាំទ្រជាច្រើនដោយលើកទឹកចិត្តគ្នានិងពង្រឹងគ្នាទៅវិញទៅមកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (អេភ. ៤:១១, ១២, ១៦) កាលដែលប៉ូលនៅក្រុងអេភេសូរ គាត់ទទួលការលើកទឹកចិត្តពេលសមាជិកនៃក្រុមជំនុំកូរិនថូសមកលេងគាត់។ សូមកត់សម្គាល់ឥទ្ធិពលដែលអ្វីនេះមានទៅលើប៉ូល។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំអរសប្បាយដោយសារស្ទេផាណាស ភ័រទូណាតុស និងអាខេកុសមានវត្តមាន . . . ដោយសារពួកគាត់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំ . . . មានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។ (១កូ. ១៦:១៧, ១៨) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលទីតុសទៅបម្រើបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្រុងកូរិនថូស នោះក្រោយមកប៉ូលបានសរសេរទៅក្រុមជំនុំនោះថា៖ «អ្នកទាំងអស់គ្នាបានធ្វើឲ្យគាត់មានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។ (២កូ. ៧:១៣) សព្វថ្ងៃក៏ដូចគ្នាដែរ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញពិតប្រាកដ តាមរយៈការសេពគប់ដែលលើកទឹកចិត្តជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ។
៤. តើកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ អ្នកធ្លាប់ពិសោធដោយផ្ទាល់ថាអ្នកមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងពីកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ។ នៅទីនោះយើង«ម្នាក់ៗអាចលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយជំនឿរបស់យើង»។ (រ៉ូម ១:១២) បងប្អូនប្រុសស្រីគ្រិស្តសាសនិកមិនគ្រាន់តែជាមនុស្សដែលយើងស្គាល់ប៉ុណ្ណោះទេ។ ពួកគេជាមិត្តពិតប្រាកដ ជាមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ហើយគោរព។ យើងទទួលអំណរនិងការសម្រាលទុក្ខជាច្រើនដោយជួបជុំជាមួយពួកគេនៅឯកិច្ចប្រជុំរបស់យើង។—ភីលេ. ៧
៥. នៅសន្និបាតនិងមហាសន្និបាត តើយើងអាចផ្ដល់កម្លាំងចិត្តគ្នាឡើងវិញតាមវិធីណា?
៥ វិធីមួយទៀតដែលយើងអាចទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញគឺតាមរយៈសន្និបាតនិងមហាសន្និបាតប្រចាំឆ្នាំ។ ក្រៅពីផ្ដល់សេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរដែលប្រៀបដូចជាទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត នោះកិច្ចប្រជុំធំៗទាំងនេះផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើង«បើកចិត្តឲ្យទូលាយ»ក្នុងការសេពគប់របស់យើង។ (២កូ. ៦:១២, ១៣) ប៉ុន្តែចុះយ៉ាងណាបើយើងអៀន ហើយការជួបមនុស្សផ្សេងៗជាអ្វីដែលពិបាកសម្រាប់យើង? វិធីមួយដែលយើងអាចស្គាល់បងប្អូនប្រុសស្រីគឺស្ម័គ្រចិត្តជួយធ្វើការនៅមហាសន្និបាត។ ប្អូនស្រីម្នាក់បានជួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលមកពីប្រទេសផ្សេងៗនៅឯមហាសន្និបាតអន្តរជាតិមួយ ហើយក៏បានជួយសម្អាតកន្លែងនោះដែរ។ ក្រោយមកគាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនសូវស្គាល់មនុស្សច្រើនទេទៅទីនោះ លើកលែងតែក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិបួនប្រាំនាក់របស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែពេលខ្ញុំជួយសម្អាត ខ្ញុំបានជួបបងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើន! ពេលនោះ ខ្ញុំសប្បាយណាស់!»។
៦. តើអ្វីជាវិធីមួយដែលយើងអាចទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញពេលទៅវិស្សមកាល?
៦ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមានទម្លាប់ធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិមដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះក្នុងពិធីបុណ្យបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ។ (និក្ខ. ៣៤:២៣) ជាញយដង នេះមានន័យថាពួកគេទុកចោលស្រែចម្ការនិងបិទហាង ហើយធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើងអស់ច្រើនថ្ងៃតាមផ្លូវដែលមានដីហុយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការធ្វើដំណើរទៅវិហារនាំមកនូវ«សេចក្ដីរីករាយជាខ្លាំង» កាលដែលពួកគេឃើញអ្នកដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ«សរសើរថ្វាយព្រះយេហូវ៉ា»។ (២រប. ៣០:២១) សព្វថ្ងៃ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់យល់ឃើញថាការធ្វើដំណើរជាមួយក្រុមគ្រួសារទៅលេងបេតអែល ដែលជាការិយាល័យនិងអគារផ្សេងៗនៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា នាំឲ្យពួកគេមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង។ តើអ្នកអាចទៅលេងបេតអែលជាក្រុមគ្រួសារ ពេលទៅវិស្សមកាលលើកក្រោយឬទេ?
៧. (ក) តើការជួបជុំគ្នាអាចផ្ដល់ប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើអ្វីអាចជួយឲ្យការជួបជុំគ្នាទៅជាឱកាសដែលលើកទឹកចិត្តនិងដែលធ្វើឲ្យយើងចាំមិនភ្លេច?
៧ ការជួបជុំគ្នាជាមួយក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិក៏អាចលើកទឹកចិត្តយើងដែរ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលមានប្រាជ្ញាបានប្រកាសថា៖ «គ្មានអ្វីវិសេសដល់មនុស្សជាជាងការស៊ីហើយផឹកទេ ព្រមទាំងឲ្យចិត្តបានរីករាយសប្បាយ ដោយផលនៃការដែលខ្លួនបានធ្វើផង»។ (សាស្ដ. ២:២៤) ការជួបជុំគ្នាមិនគ្រាន់តែផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឡើងវិញប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ពង្រឹងចំណងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិក កាលដែលយើងស្គាល់ពួកគាត់កាន់តែច្បាស់។ ដើម្បីជួយឲ្យការជួបជុំគ្នាជាឱកាសដែលលើកទឹកចិត្តនិងដែលធ្វើឲ្យយើងចាំមិនភ្លេច ជាការល្អឲ្យមានការជួបជុំគ្នាតូច ហើយមានការមើលខុសត្រូវឲ្យបានល្អ ជាពិសេសបើមានស្រា។
កិច្ចបម្រើផ្សាយនាំឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ
៨, ៩. (ក) តើអ្វីដែលលោកយេស៊ូនិងពួកផារិស៊ីបង្រៀនខុសគ្នាយ៉ាងណា? (ខ) តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការផ្សព្វផ្សាយសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរ?
៨ លោកយេស៊ូខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ហើយលោកក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ នេះសឲ្យឃើញក្នុងពាក្យរបស់លោកដែលថា៖ «ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ។ ដូច្នេះ ចូរអង្វរសុំម្ចាស់នៃកិច្ចការប្រមូលផលដំណាំ ចាត់កម្មករថែមទៀតឲ្យចូលរួមកិច្ចការរបស់លោក»។ (ម៉ាថ. ៩:៣៧, ៣៨) អ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនពិតជាផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឡើងវិញ ព្រោះជា«ដំណឹងល្អ»។ (ម៉ាថ. ៤:២៣; ២៤:១៤) នេះខុសស្រឡះពីច្បាប់ដែលជាបន្ទុកធ្ងន់ដែលពួកផារិស៊ីបានដាក់លើបណ្ដាជន។—សូមអាន ម៉ាថាយ ២៣:៤, ២៣, ២៤
៩ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដល់អ្នកឯទៀត យើងផ្ដល់ឲ្យពួកគេមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ ហើយដំណាលគ្នាដែរ យើងធ្វើឲ្យសេចក្ដីពិតដ៏វិសេសវិសាលក្នុងគម្ពីរជ្រាបចូលក្នុងចិត្តនិងគំនិតរបស់យើង។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានពោលយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា៖ «ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតការដែលច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនៃយើងខ្ញុំ នោះជាការសំណំហើយ ក៏ពីរោះផង»។ (ទំនុក. ១៤៧:១) តើអ្នកអាចបង្កើនអំណរដែលមកពីការសរសើរព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់អ្នកជិតខាងឬទេ?
១០. តើជោគជ័យរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយអាស្រ័យទៅលើចំណាប់អារម្មណ៍របស់មនុស្សចំពោះដំណឹងល្អឬទេ? សូមពន្យល់។
១០ ពិតមែន ក្នុងតំបន់ផ្សាយខ្លះមនុស្សចាប់អារម្មណ៍នឹងដំណឹងល្អខ្លាំងជាងតំបន់ឯទៀត។ (សូមអាន សកម្មភាព ១៨:១, ៥-៨) បើអ្នករស់នៅតំបន់ដែលមិនសូវមានមនុស្សច្រើនចាប់អារម្មណ៍នឹងដំណឹងអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ សូមផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលល្អដែលអ្នកកំពុងសម្រេចក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ សូមចាំថា ការព្យាយាមឥតឈប់របស់អ្នកដើម្បីប្រកាសនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនអសារឥតការទេ។ (១កូ. ១៥:៥៨) ម្យ៉ាងទៀត ជោគជ័យរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយមិនអាស្រ័យទៅលើចំណាប់អារម្មណ៍របស់មនុស្សចំពោះដំណឹងល្អឡើយ។ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថា អ្នកណាដែលមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងបើកឱកាសឲ្យពួកគេឮដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់លោក។—យ៉ូន. ៦:៤៤
ការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឡើងវិញ
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាប្រគល់ភារកិច្ចអ្វីដល់ឪពុកម្ដាយ? ហើយតើពួកគេអាចបំពេញភារកិច្ចនោះបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ឪពុកម្ដាយដែលកោតខ្លាចព្រះមានភារកិច្ចបង្រៀនកូនអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងផ្លូវរបស់លោក។ (ចោ. ១១:១៨, ១៩) បើអ្នកជាឪពុកម្ដាយ តើអ្នកកំណត់ពេលដើម្បីបង្រៀនកូនរបស់អ្នកអំពីបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឡើងវិញតាមរយៈសៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី វីដេអូ និងការថតសំឡេង ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យបំពេញភារកិច្ចដ៏សំខាន់នេះនិងសេចក្ដីត្រូវការរបស់គ្រួសារអ្នក។
១២, ១៣. (ក) តើក្រុមគ្រួសារអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេចពីការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារនៅល្ងាចមួយ? (ខ) តើឪពុកម្ដាយអាចប្រាកដយ៉ាងដូចម្ដេចថាការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារនាំឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ?
១២ មួយវិញទៀត ក្រុមនៃខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាបានរៀបចំឲ្យមានការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារនៅល្ងាចមួយ។ គឺជាល្ងាចដែលទុករាល់សប្ដាហ៍សម្រាប់ការសិក្សាគម្ពីរជាក្រុមគ្រួសារ។ បងប្អូនជាច្រើននាក់ទទួលស្គាល់ថាការរៀបចំនេះធ្វើឲ្យពួកគាត់មានសាមគ្គីភាព ហើយជួយពួកគាត់ឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកកាន់តែខ្លាំងឡើង ព្រមទាំងពង្រឹងចំណងមេត្រីភាពរបស់ពួកគាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ តើឪពុកម្ដាយអាចប្រាកដយ៉ាងដូចម្ដេចថាការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារនាំឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ?
១៣ ការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារនៅល្ងាចមួយមិនគួរធ្វើឲ្យគ្រួសារធុញដោយសារខ្វះការសប្បាយរីករាយឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ យើងគោរពប្រណិប័តន៍«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ» ហើយលោកចង់ឲ្យយើងអរសប្បាយក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (១ធី. ១:១១; ភី. ៤:៤) ការមានល្ងាចមួយទៀតដើម្បីពិភាក្សាសេចក្ដីពិតដ៏ថ្លៃថ្លាក្នុងគម្ពីរពិតជានាំឲ្យមានពរមែន។ ឪពុកម្ដាយអាចប្រើវិធីផ្សេងៗដើម្បីបង្រៀនកូន ហើយដោយប្រើគំនិតច្នៃប្រឌិត។ ជាឧទាហរណ៍ គ្រួសារមួយមានកូនប្រុសឈ្មោះប្រានដឹនដែលមានអាយុ១០ឆ្នាំ ដែលស្រឡាញ់សត្វពស់ណាស់។ ប៉ុន្តែប្រានដឹនអន់ចិត្តដោយសារសត្វពស់បានត្រូវប្រើដើម្បីតំណាងសាថាន។ ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយគាត់បានឲ្យគាត់ស្រាវជ្រាវ ហើយពន្យល់អំពីប្រធានបទមួយដែលមានចំណងជើងថា«ហេតុអ្វីគម្ពីរយកសត្វពស់ជាតំណាងសាថាន?»។ គ្រួសារខ្លះជួនកាលធ្វើឈុតសម្ដែងខ្លីៗក្នុងគម្ពីរ ដោយមានសមាជិកម្នាក់ៗដើរតួផ្សេងៗ អានពាក្យសម្ដីរបស់តួអង្គក្នុងគម្ពីរ ឬក្រុមគ្រួសារអាចសម្ដែងរឿងណាមួយ។ វិធីបង្រៀនទាំងនេះមិនគ្រាន់តែធ្វើឲ្យសប្បាយប៉ុណ្ណោះទេ តែធ្វើឲ្យកូនរបស់អ្នកចាប់អារម្មណ៍ ហើយនេះធ្វើឲ្យគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់ពួកគេ។a
ជៀសវាងអ្វីៗដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកខ្វល់ចិត្ត
១៤, ១៥. (ក) តើកង្វល់និងការតានតឹងចិត្តមានកាន់តែច្រើនឡើងយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់? (ខ) តើយើងប្រហែលមានការតានតឹងចិត្តថែមទៀតដោយសារអ្វី?
១៤ កង្វល់និងការតានតឹងចិត្តមានកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ។ មនុស្សរាប់លាននាក់គ្មានការងារធ្វើ ហើយមានការពិបាកខាងថវិកា។ សូម្បីតែពួកអ្នកដែលមានការងារធ្វើ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាលុយដែលពួកគេរកបានមិនសល់សោះហាក់ដូចជាដាក់ក្នុងហោប៉ៅដែលធ្លុះ ហេតុនេះគ្រួសាររបស់ពួកគេបានទទួលប្រយោជន៍តែបន្ដិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម ហាកាយ ១:៤-៦) អ្នកនយោបាយនិងអ្នកដឹកនាំឯទៀតមើលទៅហាក់ដូចជាគ្មានសមត្ថភាពបំបាត់ចោលភេរវកម្មនិងដើមហេតុនៃអំពើអាក្រក់ផ្សេងៗ ទោះជាពួកគេខំប្រឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ។ មនុស្សជាច្រើនខូចចិត្តដោយសារកំហុសរបស់ខ្លួន។—ទំនុក. ៣៨:៤
១៥ គ្រិស្តសាសនិកពិតក៏មានបញ្ហានិងការបង្ខិតបង្ខំដែលមកពីរបៀបរបបពិភពលោករបស់សាថានដែរ។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) ក្នុងករណីខ្លះ អ្នកកាន់តាមគ្រិស្តប្រហែលមានការតានតឹងចិត្តថែមទៀត កាលដែលពួកគេព្យាយាមរក្សាសេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើពួកគេបានបៀតបៀនខ្ញុំ នោះពួកគេនឹងបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ូន. ១៥:២០) ក៏ប៉ុន្តែ សូម្បីតែពេលដែល«យើងត្រូវគេបៀតបៀន»ក៏ដោយ តែយើង«មិនបានត្រូវចោលឲ្យនៅតែឯងឡើយ»។ (២កូ. ៤:៩) ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
១៦. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យរក្សាអំណររបស់យើង?
១៦ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកដែលធ្វើការនឿយហត់ហើយមានបន្ទុកធ្ងន់អើយ! ចូរមកឯខ្ញុំចុះ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ»។ (ម៉ាថ. ១១:២៨) ដោយមានជំនឿទាំងស្រុងទៅលើថ្លៃលោះរបស់គ្រិស្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំ ហាក់ដូចជាយើងឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដឹកនាំយើង។ តាមវិធីនេះយើងទទួល«ឫទ្ធានុភាពដែលលើសពីធម្មតា»។ (២កូ. ៤:៧) «អ្នកជួយ»ដែលជាសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ពង្រឹងជំនឿរបស់យើងខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាយើងអាចស៊ូទ្រាំការល្បងលនិងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗដែលយើងប្រឈមមុខ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះយើងក៏អាចនៅមានអំណរដែរ។—យ៉ូន. ១៤:២៦; យ៉ា. ១:២-៤
១៧, ១៨. (ក) តើយើងត្រូវការពារខ្លួនកុំឲ្យទទួលឥទ្ធិពលអ្វី? (ខ) បើការបរិភោគអាហារ ការពិសាស្រា និងការចូលរួមក្នុងការកម្សាន្តល្អ ទៅជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត តើអាចមានលទ្ធផលអ្វី?
១៧ គ្រិស្តសាសនិកពិតសព្វថ្ងៃត្រូវការពារខ្លួនកុំឲ្យទទួលឥទ្ធិពលខ្លាំងពីមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះដែលវក់នឹងការសប្បាយ។ (សូមអាន អេភេសូរ ២:២-៥) ពុំនោះសោត យើងប្រហែលជាជាប់អន្ទាក់ដោយ«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គង ការចង់បានអ្វីដែលទាក់ទាញភ្នែក និងការអួតសម្ញែងភាពមានបានរបស់ខ្លួន»។ (១យ៉ូន. ២:១៦) ឬក៏យើងប្រហែលជាយល់ខុសថាការធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងនឹងនាំឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។ (រ៉ូម ៨:៦) ជាឧទាហរណ៍ ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនរំភើបញាប់ញ័រ មនុស្សខ្លះប្រើថ្នាំញៀននិងផឹកស្រាហួសប្រមាណ មើលរូបអាសអាភាស លេងកីឡាដែលប្រថុយជីវិត ឬប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ឯទៀតជាដើម។ សាថានមានបំណងប្រើ«កលល្បិចទាំងប៉ុន្មាន»របស់វាដើម្បីបំភាន់មនុស្សឲ្យមានទស្សនៈខុសស្តីអំពីអ្វីដែលនាំឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។—អេភ. ៦:១១
១៨ ពិតមែន បើយើងចេះប្រមាណក្នុងការបរិភោគអាហារ ការពិសាស្រា និងការចូលរួមក្នុងការកម្សាន្តល្អ នោះគ្មានអ្វីខុសទេ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនឲ្យអ្វីៗទាំងនោះក្លាយទៅជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើងទេ។ ដោយគិតអំពីគ្រាដែលយើងរស់នៅ គឺសំខាន់ចាំបាច់ឲ្យយើងមានតុល្យភាពនិងចេះទប់ចិត្ត។ ការខំបំពេញចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់យើងអាចពង្វក់ចិត្តយើងដល់ម្ល៉េះដែលយើងក្លាយទៅជា‹អសកម្មឬឥតផលក្នុងរបៀបដែលយើងប្រើចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាម្ចាស់របស់យើង›។—២ពេ. ១:៨
១៩, ២០. តើយើងអាចទទួលកម្លាំងចិត្តពិតប្រាកដយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ពេលយើងយល់ស្របនឹងច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងទទួលស្គាល់ថាការសប្បាយដែលពិភពលោកនេះផ្ដល់ឲ្យ គឺបណ្ដោះអាសន្ន។ ម៉ូសេបានទទួលស្គាល់ចំណុចនេះ ហើយយើងក៏ដូចគ្នាដែរ។ (ហេ. ១១:២៥) ការពិតជាក់ស្តែងគឺការមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញពិតប្រាកដ ដែលនាំឲ្យមានអំណរនិងចិត្តស្កប់ដែលស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែង នោះមកពីការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតានៅស្ថានសួគ៌។—ម៉ាថ. ៥:៦
២០ សូមឲ្យយើងបន្តទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញតាមរយៈសកម្មភាពខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើង«បដិសេធចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលខុសពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយ . . . បដិសេធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ពិភពលោកនេះ . . . កាលដែលយើងរង់ចាំអ្វីដ៏គួរឲ្យសប្បាយដែលយើងសង្ឃឹមថានឹងបាន ហើយរង់ចាំការលេចមកដ៏រុងរឿងរបស់ព្រះដ៏ឧត្តុង្គឧត្តមនិងគ្រិស្តយេស៊ូជាអ្នកសង្គ្រោះយើង»។ (ទីត. ២:១២, ១៣) ហេតុនេះ សូមឲ្យយើងតាំងចិត្តនៅក្រោមនឹមរបស់លោកយេស៊ូរហូត ដោយចុះចូលនឹងការគ្រប់គ្រងនិងការណែនាំរបស់លោក។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងទទួលសុភមង្គលនិងកម្លាំងចិត្តឡើងវិញពិតប្រាកដ!
[កំណត់សម្គាល់]
a ដើម្បីទទួលព័ត៌មានថែមទៀតអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចធ្វើឲ្យការសិក្សាជាក្រុមគ្រួសារបានសប្បាយនិងមានប្រយោជន៍ សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៩ ទំព័រ២៩-៣១។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• សព្វថ្ងៃនេះ តើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញតាមវិធីណាខ្លះ?
• តើកិច្ចបម្រើផ្សាយធ្វើឲ្យយើងនិងអ្នកដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ មានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញដោយរបៀបណា?
• តើមេគ្រួសារអាចធ្វើអ្វីដើម្បីប្រាកដថាការគោរពប្រណិប័តន៍ជាគ្រួសារធ្វើឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ?
• តើមានអ្វីខ្លះដែលអាចពង្វក់ចិត្តយើង?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨]
ដោយយកនឹមរបស់លោកយេស៊ូ មកដាក់លើយើង នោះយើង ទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញតាមវិធីជាច្រើន