កិច្ចការដែលព្រះគាំទ្រ
១ ក្នុងចំណោមអ្នកបំរើរបស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺមានអ្នកបំរើតិចណាស់ដែលមានកំរិតវប្បធម៌ខ្ពស់ ឬមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើន ឬមានមុខមាត់ធំដុំក្នុងរបបលោកីយ៍នេះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាមនុស្សខ្លះបដិសេធកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង ថាមិនសំខាន់និងមិនចង់រាប់អានយើងឡើយ។ (អេសា. ៥៣:៣) យ៉ាងណាក៏ដោយ កិច្ចការអប់រំខាងព្រះគម្ពីរដែលយើងធ្វើនោះ បានផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់មនុស្សរាប់លាននាក់ទូទាំងពិភពលោក។ តើមនុស្សសាមញ្ញបានទទួលផលយ៉ាងអស្ចារ្យបែបនេះ តាមរបៀបណា? នេះគឺដោយសារព្រះបានគាំទ្រពួកគេ។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០; កិច្ច. ១:៨) សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ថា៖ «ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើនៅលោកីយនេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្ដីខ្មាសវិញ»។—១កូ. ១:២៦-២៩
២ ពួកសាវ័កនិងជនគ្រីស្ទានឯទៀតនៅសតវត្សទីមួយ ភាគច្រើនគឺ«ជាមនុស្សមិនសូវចេះជ្រៅជ្រះ ហើយឥតបានរៀនសូត្រប៉ុន្មាន»ទេ។ (កិច្ច. ៤:១៣) ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគាត់បានធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដោយក្លាហាន ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរដល់ពួកគាត់។ ទោះជាមានឧបសគ្គនិងការប្រឆាំងក៏ដោយ ‹ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាបានចំរើនកើនឡើង ហើយបានឈ្នះដោយអំណាច›។ ដោយសារព្រះបានគាំទ្រកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ គ្មានអ្នកណាឬអ្វីមួយអាចបញ្ឈប់កិច្ចការនោះបានឡើយ។ (កិច្ច. ៥:៣៨, ៣៩; ១៩:២០) នៅសម័យនេះក៏មានស្ថានការណ៍ដូចគ្នាដែរ។ សូម្បីតែការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងដោយពួកអ្នកគ្រប់គ្រងដែលមានអំណាចខ្លាំងក្លានោះ ក៏ពុំអាចឃាត់ឃាំងដំណឹងល្អពីការឈ្នះនិងការរីកចំរើនកើនឡើងឡើយ។—អេសា. ៥៤:១៧
៣ ព្រះគួរទទួលកិត្ដិយសទាំងអស់: ទោះជាយើងមានឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេសជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះ តើយើងមានមូលហេតុអួតខ្លួនឬទេ? ប្រាកដជាអត់ទេ! ប៉ុលបានសរសេរអំពីកិច្ចបំរើគ្រីស្ទានថា៖ «យើងមានទ្រព្យសម្បត្ដិនេះនៅក្នុងភាជនៈដី ដើម្បីឲ្យឥទ្ធិឫទ្ធិដ៏លើសលប់បានមកពីព្រះ មិនមែនពីយើងខ្ញុំទេ»។ (២កូ. ៤:៧) ប៉ុលបានទទួលស្គាល់ថា គាត់អាចសម្រេចកិច្ចការរបស់ខ្លួនបាន ដោយសារតែកម្លាំងដែលព្រះប្រទានដល់គាត់។—អេភ. ៦:១៩, ២០; ភី. ៤:១៣
៤ ចំពោះយើងវិញ យើងក៏ទទួលស្គាល់ថា យើងអាចសម្រេចនូវកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសព្វថ្ងៃនេះបាន ដោយសារតែ«ព្រះទ្រង់បានជួយ»យើង។ (កិច្ច. ២៦:២២) ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែប្រើយើងតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ គឺទ្រង់ធ្វើឲ្យមានការប្រកាសដំណឹងល្អទូទាំងពិភពលោក ដែលប្រៀបដូចជារញ្ជួយដីក្នុងចំណោមអស់ទាំងសាសន៍ ដែលជាសញ្ញាពីការបំផ្លិចបំផ្លាញតាមការជំនុំជំរះរបស់ទ្រង់ដែលជិតមកដល់។ (ហាក. ២:៧) យើងមានកិត្ដិយសមែន ដោយធ្វើជា«អ្នកធ្វើការជាមួយនឹងព្រះ» នៅក្នុងកិច្ចការច្រូតខាងវិញ្ញាណដ៏ធំធេងនេះ!—១កូ. ៣:៦-៩