«អាការក្រៅដ៏គួរឲ្យសរសើរហើយបង្ហាញថា យើងគឺបរិសុទ្ធទាំងចិត្តទាំងកាយ»
១ បុរសម្នាក់ដែលធ្វើការនៅសណ្ឋាគារមួយបាននិយាយអំពីបងប្អូនរបស់យើងនៅឯមហាសន្និបាតឆ្នាំមុនថា៖«ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាមនុស្សល្អដាច់គេ! ពួកអ្នកមានចិត្តសប្បុរស ស្លៀកពាក់សមរម្យ និងក៏គោរពអ្នកឯទៀតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅផងដែរ»។ នៅឯមហាសន្និបាតមួយផ្សេងទៀត បុគ្គលិកមួយរូបនៅសណ្ឋាគារបានប្រាប់ថា៖«យើងឃើញច្បាស់ណាស់ថា ពួកអ្នកខំស្លៀកពាក់យ៉ាងណាដែលគាប់ព្រះទ័យព្រះ»។ ពិតណាស់ថា មនុស្សកត់សម្គាល់អ្នកដែលចូលរួមមហាសន្និបាត។ ហេតុនេះហើយយើងគួរស្លៀកពាក់«បែបគួរនឹងដំណឹងល្អ»។ ជាច្រើនដង ការស្លៀកពាក់បែបនោះជំរុញចិត្តអ្នកដែលមិនមែនជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសរសើរយើង ហើយបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញច្បាស់ថា យើងជាអ្នកបំរើព្រះ។ (ភី. ១:២៧) ពេលដែលយើងត្រៀមលក្ខណៈចូលរួមមហាសន្និបាតនោះ គួរគប្បីឲ្យយើងគិតពិចារណាអំពីអាការក្រៅរបស់យើងទុកជាមុន។
២ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖«ប្រាជ្ញាដែលមកពីស្ថានលើ នោះមុនដំបូងហៅថាបរិសុទ្ធ»។ (យ៉ា. ៣:១៧) ការស្លៀកពាក់សំអិតសំអាងឲ្យឃើញថាយើងគឺបរិសុទ្ធទាំងចិត្តទាំងកាយអាចជាការពិបាកណាស់។ លោកីយ៍របស់សាតាំងដែលពោរពេញដោយអំពើអសីលធម៌ បញ្ចេញឥទ្ធិពលនាំឲ្យមនុស្សស្លៀកពាក់មិនសមរម្យ នាំឲ្យស្រើបស្រាល និងប្លែកៗគួរឲ្យទាស់ភ្នែក។ (១យ៉ូន. ២:១៥-១៧) ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលកំពុងតែសម្រេចចិត្តថាតើយើងនឹងស្លៀកពាក់សំអិតសំអាងខ្លួនយ៉ាងណានោះ យើងត្រូវតែធ្វើតាមការដាស់តឿនក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថាត្រូវ«លះចោលសេចក្ដីទមិលល្មើស នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាក្នុងលោកនេះ ហើយឲ្យរស់នៅក្នុងសម័យនេះដោយសេចក្ដីធ្ងន់ធ្ងរ»។ (ទីត. ២:១២) យើងមិនចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតរិះគន់អាការក្រៅរបស់យើងនោះទេ មិនថាពួកគេជាបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់យើង បុគ្គលិកនៅសណ្ឋាគារឬភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏ជាអ្នកសង្កេតមើលយើងក៏ដោយ។—១កូ. ១០:៣២, ៣៣
៣ ការស្លៀកពាក់សមរម្យ: នៅពេលដែលកំពុងតែរៀបចំសំរាប់មហាសន្និបាត សូមសួរខ្លួនឯងថា៖ ‹តើសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំសមរម្យឬក៏ហ៊ឺហាពេក? តើរបៀបខ្ញុំស្លៀកពាក់បង្ហាញថាខ្ញុំចេះគិតពីអារម្មណ៍របស់អ្នកឯទៀតឬទេ? តើអាវរបស់ខ្ញុំវាលកធំពេកឬក៏ខើចទេ? តើរ៉ូបរបស់ខ្ញុំរឹបឬលេចលើលេចក្រោមទេ? តើសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំស្អាតបាត មិនប្រឡាក់ និងគ្មានក្លិនស្អុយទេ? នៅពេលខ្ញុំបរិភោគនៅឯសណ្ឋាគារឬកំពុងតែសំរាកកំសាន្តក្រោយពីកម្មវិធី តើអាការក្រៅរបស់ខ្ញុំស្អាតបាតមានរបៀបរៀបរយសមជាអ្នកបំរើព្រះ ឬក៏សម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំរយីករយាក តាមម៉ូដពេញនិយមហួសហេតុ មិនថ្លៃថ្នូរ និងមិនសមសំរាប់អ្នកពាក់នាមប័ណ្ណមហាសន្និបាតទៅវិញ? តើរបៀបខ្ញុំស្លៀកពាក់ពេលដែលកំសាន្តនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំខ្មាសគេមិនហ៊ានផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការឬទេ?›។—រ៉ូម ១៥:២, ៣; ១ធី. ២:៩
៤ យោបល់របស់គ្រីស្ទានឯទៀតដែលមានភាពចាស់ទុំក៏អាចជួយយើងបានដែរ។ ប្រពន្ធគួរសួរប្ដីថាតើអ្នកឯទៀតប្រហែលជានឹងគិតយ៉ាងណាអំពីសម្លៀកបំពាក់របស់នាង? មាតាបិតាដែលជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះអាចជួយកូនជំទង់របស់ខ្លួនក្នុងរឿងនេះដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត បងស្រីៗដែលកោតខ្លាចព្រះអាច«បង្ហាត់ដល់ពួកស្ត្រីក្មេងៗឲ្យ . . . មានចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ»ហើយមានអាការក្រៅដែលបង្ហាញថា ពួកគាត់គឺ«បរិសុទ្ធ . . . ដើម្បីកុំឲ្យមានអ្នកណាប្រមាថដល់ព្រះបន្ទូលបានឡើយ»។ (ទីត. ២:៣-៥) សៀវភៅរបស់យើងមានរូបភាពជាច្រើនដែលជួយបង្ហាញនូវសម្លៀកបំពាក់ដ៏សមរម្យ។
៥ ចូរសរសើរព្រះយេហូវ៉ា: មហាសន្និបាតហុចឲ្យឱកាសដ៏ល្អមួយសំរាប់ការសរសើរព្រះយេហូវ៉ា មិនត្រឹមតែសំរាប់អ្នកដែលចូលរួមកម្មវិធីប៉ុណ្ណោះទេ តែសំរាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ ការប្រព្រឹត្តនិងពាក្យសំដីរបស់យើងដែលសមស្របតាមគោលការណ៍គ្រីស្ទាននឹងនាំឲ្យទ្រង់មានកិត្ដិនាមពិតមែន។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលអ្នកឯទៀតឃើញមុនគេគឺសម្លៀកបំពាក់និងរបៀបយើងសំអិតសំអាងខ្លួន។ ចូរយើងទាំងអស់គ្នាសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដោយអាការក្រៅដ៏គួរឲ្យសរសើរនិងដែលបង្ហាញថាយើងបរិសុទ្ធទាំងចិត្តទាំងកាយ។—ទំនុក. ១៤៨:១២, ១៣
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
១. ពេលដែលយើងត្រៀមលក្ខណៈចូលរួមមហាសន្និបាតនោះ ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរគិតពិចារណាអំពីអាការក្រៅរបស់យើង?
២. ហេតុអ្វីបានជាការស្លៀកពាក់សំអិតសំអាងខ្លួនដែលបង្ហាញថាយើងបរិសុទ្ធទាំងចិត្តទាំងកាយគឺពិបាកនោះ?
៣. តើសំនួរអ្វីខ្លះនឹងជួយយើងពេលដែលគិតពិចារណាអំពីអាការក្រៅរបស់យើង?
៤. តើអ្នកឯទៀតអាចជួយយើងឲ្យមានអាការក្រៅដែលបង្ហាញថាយើងបរិសុទ្ធទាំងចិត្តទាំងកាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥. តើយើងទាំងអស់គ្នាអាចសរសើរព្រះយេហូវ៉ានៅមហាសន្និបាតយ៉ាងដូចម្ដេច?
[ប្រអប់នៅទំព័រ៦]
អ្វីដែលអាចជួយយើង មានអាការក្រៅដ៏គួរឲ្យសរសើរ
◼ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
◼ ការពិចារណាអំពីខ្លួនឯង
◼ យោបល់របស់អ្នកឯទៀត
◼ សៀវភៅរបស់យើង