តើអ្នក«មានហេតុត្រេកអរ»ឬទេ?
១. តើអ្វីធ្វើឲ្យយើងមានហេតុត្រេកអរនៅរាល់ចុងខែ?
១ នៅរៀងរាល់ចុងខែ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវដាក់សេចក្ដីរាយការណ៍អំពីកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ តើអ្នក«មានហេតុត្រេកអរ»អំពីអ្វី? (កាឡ. ៦:៤) មិនថាអ្នកជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេសដែលត្រូវផ្សព្វផ្សាយ១៣០ម៉ោង ឬជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលបានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យផ្សាយតែ១៥នាទីក៏ដោយ ក៏យើងទាំងអស់គ្នាគួររីករាយដែលយើងខំធ្វើអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្តក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែរ។—ទំនុក. ១០០:២
២. ហេតុអ្វីយើងគួរខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា?
២ ក្នុងនាមជាម្ចាស់ដ៏ឧត្តមបំផុតនៃសកលលោក ព្រះយេហូវ៉ាសមនឹងទទួលអ្វីល្អបំផុតពីយើង។ (ម៉ាឡ. ១:៦) ដោយសារយើងស្រឡាញ់លោក យើងបានប្រគល់ជីវិតរបស់យើងដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ដូច្នេះ ក្រោយពេលចប់មួយថ្ងៃ ឬចប់មួយខែ បើយើងមានទំនុកចិត្តថាយើងបានឲ្យ«ផលដំបូង»ឬអ្វីដែលល្អបំផុតដែលយើងមាន មិនថាពេលវេលា ទេពកោសល្យ និងកម្លាំងរបស់យើងក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ នោះយើងពិតជាមានហេតុត្រេកអរមែន! (សុភ. ៣:៩) ប៉ុន្តែ បើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើងប្រាប់យើងថា យើងអាចធ្វើបានល្អថែមទៀត នោះយើងគួរពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង។—រ៉ូម ២:១៥
៣. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរប្រៀបធៀបខ្លួនជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត?
៣ «មិនប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀត»: យើងមិនគួរប្រៀបធៀបខ្លួនជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត ឬគិតថាពីមុនយើងមានកម្លាំងច្រើនជាងទេ។ ស្ថានភាពរបស់យើងតែងតែផ្លាស់ប្ដូរ ហើយយើងក៏មានសមត្ថភាពផ្សេងពីគ្នាដែរ។ ការប្រៀបធៀបគ្នាច្រើនតែនាំឲ្យមានការប្រកួតប្រជែង ឬក៏ធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ។ (កាឡ. ៥:២៦; ៦:៤) ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនដែលប្រៀបធៀបបុគ្គលម្នាក់ជាមួយនឹងបុគ្គលម្នាក់ទៀតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានសរសើរបុគ្គលម្នាក់ៗស្របតាមអ្វីដែលគាត់អាចធ្វើបាន។—ម៉ាក. ១៤:៦-៩
៤. តើយើងអាចរៀនមេរៀនសំខាន់អ្វីពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីថាលិន?
៤ ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីថាលិន កម្មករម្នាក់ៗបានទទួលថាលិនស្រប«តាមសមត្ថភាពរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន»។ (ម៉ាថ. ២៥:១៥) ពេលដែលម្ចាស់បានត្រឡប់មកវិញ ហើយសួរអំពីកិច្ចការរបស់ពួកគេ នោះអ្នកដែលខ្នះខ្នែងធ្វើការស្របតាមសមត្ថភាពនិងស្ថានភាពរបស់ខ្លួនបានទទួលការសរសើរ ហើយពួកគេបានមកអរសប្បាយជាមួយនឹងម្ចាស់របស់ពួកគេ។ (ម៉ាថ. ២៥:២១, ២៣) ដូចគ្នាដែរ កាលដែលយើងជាប់រវល់ផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រ នោះយើងអាចមានទំនុកចិត្តថា ព្រះពេញចិត្តនឹងយើង ហើយនេះនាំឲ្យយើងមានហេតុត្រេកអរមែន!