បទពិសោធន៍
◼ អូស្ដ្រាលី: បុរសដែលមានការអប់រំម្នាក់ឈ្មោះចន ធ្លាប់ទៅវិហារតាំងពីគាត់នៅក្មេង ប៉ុន្តែគាត់បានក្លាយទៅជា«អ្នកដែលមិនជឿថាមានព្រះជាដាច់ខាត»។ អ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់បានជូនសៀវភៅស្តើងតើជីវិតទាំងឡាយមានអ្នកបង្កើតឬទេ? ហើយបន្ទាប់មកគាត់បានទៅលេងដើម្បីជូនសៀវភៅស្តើងដើមកំណើតនៃជីវិត (Origin of Life)។ អ្នកត្រួសត្រាយនោះបន្តទៅលេងចនដើម្បីបណ្ដុះចំណាប់អារម្មណ៍របស់គាត់ដោយជូនទស្សនាវដ្ដីលេខថ្មីបំផុត និងបង្ហាញអត្ថបទស្តីអំពីការបង្កើតឬទំនាយក្នុងគម្ពីរ។ ពេលអ្នកត្រួសត្រាយគិតថាចនបានត្រៀមខ្លួនហើយ គាត់បានស្នើផ្ដល់ដល់ចននូវសៀវភៅព្រះគម្ពីរបន្ទូលនៃព្រះឬក៏ពាក្យសំដីនៃមនុស្ស? ក្រោយពីអានសៀវភៅនោះ ចនបានចាប់ផ្ដើមនិយាយពីខ្លួនគាត់ថា«ខ្ញុំមិនច្បាស់ថាមានព្រះឬក៏អត់ទេ»។ បន្ទាប់មក អ្នកត្រួសត្រាយបានបង្ហាញគាត់នូវសៀវភៅព្រះគម្ពីរបង្រៀន ទំព័រ២២ វគ្គ៨ និងទំព័រ២៥-២៧ វគ្គ១៣-១៦។ បទគម្ពីរដែលមានក្នុងព័ត៌មាននោះធ្វើឲ្យចនកោតស្ងើចដល់ម្ល៉េះរហូតដល់គាត់និយាយថា៖ «ប្រហែលជាខ្ញុំត្រូវឆ្លៀតឱកាសម្ដងទៀតដើម្បីពិនិត្យមើលគម្ពីរ»។
◼ ម៉ិចស៊ិច: បុរសម្នាក់បានប្រាប់អ្នកផ្សាយថា គាត់មិនជឿថាគម្ពីរបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះទេ។ អ្នកផ្សាយបានសុំបង្ហាញភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថាគម្ពីរពិតជាបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះមែន។ ក្រោយពីបានពិគ្រោះគ្នាអស់ប៉ុន្មានលើកមក អ្វីដែលគាត់បានរៀនក្នុងគម្ពីរមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្តគាត់។ ជាពិសេស គាត់បានរំជួលចិត្ត ពេលគាត់រៀនអំពីគោលការណ៍របស់ព្រះ។ គាត់បានប្រាប់អ្នកផ្សាយថា៖ «មុនដំបូង ពេលអ្នកនិងខ្ញុំអានគម្ពីរ ឱវាទនោះមើលទៅដូចជាឱវាទពីសៀវភៅឯទៀតដែរ គ្មានជំរុញចិត្តខ្ញុំសោះ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវពេលយើងអានពីគម្ពីរ ជាពិសេសឱវាទស្តីអំពីគោលការណ៍សីលធម៌ ឱវាទនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការសោកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង»។
◼ សហរដ្ឋអាម៉េរិក: ពេលកំពុងផ្សព្វផ្សាយពិសេសនៅក្រុងធំៗដែលមានមនុស្សច្រើនកុះករ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូបានជួបស្ត្រីម្នាក់ដែលមកពីប្រទេសតៃវ៉ាន់។ ស្ត្រីនោះជឿលើព្រះ ប៉ុន្តែគាត់មានអារម្មណ៍ថាគម្ពីរបរិសុទ្ធគឺសម្រាប់ពួកបស្ចិមប្រទេស។ គាត់បានមកតុដែលពួកគេបានដាក់តាំងសៀវភៅផ្សេងៗ ដោយសារគាត់មានអារម្មណ៍ថាជីវិតគាត់ដូចជាគ្មានន័យខ្លឹមសារទេ ទោះជាគាត់មានជីវិតល្អក៏ដោយ។ គាត់បានសង្ឃឹមថាគម្ពីរអាចជួយគាត់រកឃើញគោលបំណងនៃជីវិត។ ប្ដីប្រពន្ធនោះបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគម្ពីរដល់គាត់ ដោយប្រើសៀវភៅព្រះគម្ពីរបង្រៀន និងសៀវភៅស្តើងដែលបានត្រូវរៀបចំឡើងសម្រាប់ជនជាតិចិន (Lasting Peace and Happiness—How to Find Them)។ ជាជាងបង្រៀនគាត់នៅផ្នែកទី២ក្នុងសៀវភៅស្តើងនោះ ពួកគាត់បានពិគ្រោះគ្នាអំពីផ្នែកមួយដែលមានចំណងជើងថា«សៀវភៅណែនាំមួយសម្រាប់ប្រយោជន៍មនុស្សជាតិ»។ ក្រោយពីពិចារណាអំពីវគ្គទាំង៦ដំបូងក្នុងផ្នែកនោះ ស្ត្រីនោះបានពោលដោយកោតស្ងើចថា គម្ពីរគឺជាសៀវភៅដ៏ល្អឯកដែលគ្មានសៀវភៅខាងសាសនាណាទៀតអាចប្រៀបបានទេ។ ក្រោយពីពិចារណាឃើញថាទំនាយក្នុងគម្ពីរបានសម្រេចមែន នោះគាត់បាននិយាយថា៖ «គ្មានសៀវភៅណាទៀតដែលខ្ញុំអាចគិតថា ត្រឹមត្រូវដូចជាគម្ពីរនេះទេ!»។
◼ ជប៉ុន: ទោះជាម្ចាស់ផ្ទះបានប្រាប់អ្នកផ្សាយថាគាត់មិនជឿលើព្រះក៏ដោយ តែអ្នកផ្សាយបានបន្តទៅជួបគាត់មួយភ្លែតៗដើម្បីជូនទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! (Awake!) អត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា«តើវាបានត្រូវគ្រោងបង្កើតឬទេ?»។ បន្ដិចម្ដងៗ បុរសនោះបានកែប្រែទស្សនៈរបស់គាត់ ហើយសារភាពថាប្រហែលមានព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតមែន។ ឥឡូវ គាត់ជឿថាមានព្រះមែន ហើយអ្នកផ្សាយកំពុងបង្រៀនគាត់ពីសៀវភៅស្តើងព្រះមានដំណឹងល្អសម្រាប់យើង!
◼ កាណាដា: បងស្រីយើងម្នាក់បានជូនទស្សនាវដ្ដីលេខថ្មីបំផុតដល់ស្ត្រីម្នាក់ដែលកំពុងចេញពីផ្ទះដើរទៅឡាន។ ក្រោយមកទៀត ពេលបងស្រីយើងបានត្រឡប់ទៅជួប ស្ត្រីនោះបានប្រាប់បងស្រីយើងយ៉ាងដាច់ខាតថាគាត់មិនចាប់អារម្មណ៍ទេ ហើយក៏មិនជឿលើព្រះដែរ។ បងស្រីយើងមិនបានឈប់ព្យាយាមទេ គាត់បានយកសៀវភៅស្តើងរបៀបទទួលបានជីវិតដ៏គាប់ចិត្តទៅជូនស្ត្រីនោះ។ ពេលបងស្រីយើងបានជួបស្ត្រីនោះនៅផ្ទះ គាត់បានប្រាប់ស្ត្រីនោះថា ទោះជាគាត់ដឹងហើយថា ស្ត្រីនោះមិនជឿលើព្រះក្ដី តែបងស្រីយើងនៅតែគិតអំពីគាត់ ដោយសារបងស្រីយើងដឹងថាគាត់ជាម្ដាយដែលត្រូវចិញ្ចឹមគ្រួសារម្នាក់ឯង។ បងស្រីបានបង្ហាញគាត់សៀវភៅស្តើងនោះ ទំព័រ៤ វគ្គ៦ ដែលមានឱវាទល្អ។ បន្ទាប់មក បងស្រីបានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យអានយោបល់ទាំងនោះក្នុងមេរៀនទី២ ស្តីអំពីការចិញ្ចឹមអប់រំកូន។ ស្ត្រីនោះសប្បាយចិត្តណាស់ពេលទទួលសៀវភៅស្តើង។