ចូរពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នកថាអ្វីៗនឹងកើតឡើងដូចអ្នកសង្ឃឹម
«ជំនឿគឺជាការទុកចិត្តដោយមានទីសំអាងមាំមួនថា អ្វីៗនឹងកើតឡើងដូចសង្ឃឹម»។—ហេប្រឺ ១១:១
១, ២. (ក) តើយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វី ហើយតើនេះខុសគ្នាយ៉ាងណាពីអ្វីដែលមនុស្សឯទៀតសង្ឃឹម? (ខ) នៅអត្ថបទនេះ តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះ?
គ្រិស្តសាសនិកពិតមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ! ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាលោកនឹងធ្វើឲ្យនាមរបស់លោកបានបរិសុទ្ធ ហើយធ្វើឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេចនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១០) សេចក្ដីសន្យាទាំងនោះគឺជាសេចក្ដីសន្យាដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងទន្ទឹងរង់ចាំ។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានសន្យាថាលោកនឹងឲ្យរង្វាន់ដល់យើងពោលគឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅស្ថានសួគ៌ ឬនៅផែនដី។ នេះជាអ្វីដ៏អស្ចារ្យណាស់! (យ៉ូហាន ១០:១៦; ពេត្រុសទី២ ៣:១៣) ម្យ៉ាងទៀត យើងទន្ទឹងរង់ចាំមើលរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងបន្តណែនាំនិងគាំទ្ររាស្ត្ររបស់លោកនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។
២ គម្ពីរចែងថាជំនឿគឺជា«ការទុកចិត្តដោយមានទីសំអាងមាំមួនថា» អ្វីៗនឹងកើតឡើងដូចយើងសង្ឃឹម។ នេះមានន័យថាពួកអ្នកដែលមានជំនឿជឿជាក់ទាំងស្រុងថាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យានឹងក្លាយទៅជាការពិត។ (ហេប្រឺ ១១:១) ផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះសង្ឃឹម និងចង់បានអ្វីផ្សេងៗ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចប្រាកដថាពួកគេនឹងទទួលអ្វីទាំងនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាសង្ឃឹមឈ្នះឆ្នោត តែគាត់មិនអាចប្រាកដថាគាត់នឹងឈ្នះទេ។ ក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើងទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ។ យើងក៏នឹងពិចារណាដែរអំពីរបៀបដែលជំនឿមាំមួនអាចជួយយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។
៣. ហេតុអ្វីយើងជឿថាសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះនឹងក្លាយជាការពិត?
៣ គ្មានអ្នកណាម្នាក់កើតមកដោយមានជំនឿទេ។ ដើម្បីមានជំនឿ យើងត្រូវឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះដឹកនាំចិត្តរបស់យើង។ (កាឡាទី ៥:២២) សកម្មពលបរិសុទ្ធអាចជួយយើងឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលយើងយល់ថាលោកជាព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតនិងមានប្រាជ្ញា យើងកាន់តែមានទំនុកចិត្តថាលោកមានសមត្ថភាពធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកបានសន្យា។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍អំពីសេចក្ដីសន្យារបស់លោកថានោះដូចជាបានកើតឡើងរួចហើយ។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖«ការទាំងនោះបានសម្រេចហើយ!»។ (សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ២១:៣-៦) យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាតែងតែធ្វើតាមអ្វីដែលលោកបានសន្យា។ លោកគឺជា«ព្រះស្មោះត្រង់»។ នេះជាមូលហេតុដែលយើងជឿអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកប្រាប់យើងអំពីថ្ងៃអនាគត។—ចោទិយកថា ៧:៩
អ្នកបម្រើព្រះនៅអតីតកាល ដែលមានជំនឿមាំមួន
៤. តើអ្នកបម្រើព្រះនៅអតីតកាលមានជំនឿលើអ្វី?
៤ សៀវភៅហេប្រឺ ជំពូក១១ ប្រាប់យើងអំពីឈ្មោះបុរសស្ត្រី១៦នាក់ដែលមានជំនឿមាំមួនលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជំពូកនោះក៏រៀបរាប់អំពីបុគ្គលជាច្រើននាក់ទៀតដែលបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត«ដោយសារជំនឿរបស់ពួកគេ»។ (ហេប្រឺ ១១:៣៩) ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានទន្ទឹងរង់ចាំ«ពូជ»ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យា។ ពួកគេដឹងថា«ពូជ»នេះនឹងបំផ្លាញសត្រូវទាំងអស់របស់ព្រះ ហើយធ្វើឲ្យផែនដីទៅជាសួនឧទ្យានម្ដងទៀត។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥) ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទាំងនេះមានជំនឿមាំមួនថាលោកនឹងប្រោសពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពួកគេមិនទន្ទឹងរង់ចាំការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ទេ ដោយសារលោកយេស៊ូមិនទាន់ធ្វើឲ្យការនេះកើតឡើងឡើយ។ (កាឡាទី ៣:១៦) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេទន្ទឹងរង់ចាំការរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដីក្នុងសួនឧទ្យានដ៏សែនស្អាត។—ទំនុកតម្កើង ៣៧:១១; អេសាយ ២៦:១៩; ហូសេ ១៣:១៤
៥, ៦. តើអាប្រាហាំនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានទន្ទឹងរង់ចាំអ្វី? តើតាមរបៀបណាពួកគាត់បានរក្សាជំនឿឲ្យមាំមួន? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៥ ហេប្រឺ ១១:១៣ចែងអំពីពួកអ្នកដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់ទាំងនេះថា៖ «អ្នកទាំងអស់នោះបានស្លាប់ដោយមានជំនឿ ទោះជាពួកគេមិនបានទទួលអ្វីដែលបានត្រូវសន្យាក៏ដោយ ក៏ពួកគេបានឃើញការនោះពីចម្ងាយ ហើយបានរីករាយនឹងការនោះ»។ ពួកគេបានទន្ទឹងរង់ចាំពិភពលោកថ្មី ហើយបានស្រមៃឃើញថាពួកគេរស់នៅទីនោះ។ អាប្រាហាំគឺជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាអាប្រាហាំ«បានត្រេកអរដោយសង្ឃឹមថានឹងឃើញ»គ្រានោះ។ (យ៉ូហាន ៨:៥៦) សារ៉ា អ៊ីសាក យ៉ាកុប និងបុគ្គលជាច្រើននាក់ទៀតក៏ទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលរាជាណាចក្រ«ដែលមានព្រះជាអ្នកសង់និងជាអ្នកបង្កើត»នឹងគ្រប់គ្រងលើផែនដីទាំងមូល។—ហេប្រឺ ១១:៨-១១
៦ តើតាមរបៀបណាអាប្រាហាំនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានរក្សាជំនឿឲ្យមាំមួន? ពួកគាត់បានបន្តរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ជួនកាល ព្រះបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ពួកគាត់តាមរយៈពួកទេវតា ការបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិត ឬសុបិន។ ពួកគាត់ក៏ទំនងជាបានរៀនពីពួកអ្នកស្មោះត្រង់ដែលមានវ័យចាស់ ឬពីសំណេរចាស់។ អាប្រាហាំនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មិនដែលភ្លេចសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះទេ ហើយពួកគាត់ចូលចិត្តរំពឹងគិតទៅលើសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះ។ ជាលទ្ធផល ពួកគាត់ជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោក សូម្បីតែនៅពេលដែលពួកគាត់រងទុក្ខលំបាក ឬមានការបៀតបៀតក្ដី។
៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអ្វីខ្លះដល់យើងដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ហើយតើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?
៧ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាជំនឿមាំមួន? ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគម្ពីរដល់យើងដើម្បីបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់លោកសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ ក្នុងគម្ពីរ លោកបង្ហាញយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីសប្បាយរីករាយ។ នេះជាមូលហេតុដែលការអានគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃនិងការធ្វើតាមការណែនាំពីគម្ពីរគឺជាអ្វីដ៏ល្អសម្រាប់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ១:១-៣; សូមអាន សកម្មភាព ១៧:១១) ព្រះយេហូវ៉ាក៏ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជា‹អាហារបរិភោគតាមត្រូវពេល›តាមរយៈ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ដូចរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅអតីតកាលដែរ យើងត្រូវអានអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះជាទៀងទាត់ ហើយរំពឹងគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅទៅលើសេចក្ដីសន្យាទាំងនោះ។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ហើយបន្តទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលរាជាណាចក្ររបស់លោកនឹងគ្រប់គ្រងលើផែនដីទាំងមូល។
ពេលយើងឃើញរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង នោះពង្រឹងជំនឿរបស់យើងទៅលើលោក
៨. តើតាមរបៀបណាសេចក្ដីអធិដ្ឋានអាចពង្រឹងជំនឿរបស់យើង?
៨ តើអ្វីទៀតបានជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅអតីតកាលឲ្យរក្សាជំនឿមាំមួន? ពួកគេបានអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយពេលដែលពួកគេឃើញថាលោកបានឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ពួកគេ នោះបានពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកគេ។ (នេហេមា ១:៤, ១១; ទំនុកតម្កើង ៣៤:៤, ១៥, ១៧; ដានីយ៉ែល ៩:១៩-២១) ដូចគ្នាដែរ ពេលយើងឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាបានស្ដាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង ហើយបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការតាមត្រូវពេល នោះពង្រឹងជំនឿរបស់យើងទៅលើលោក។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៥:១៤, ១៥) យើងក៏ត្រូវសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធពីព្រះយេហូវ៉ា«ឥតឈប់» ដើម្បីយើងអាចមានជំនឿថែមទៀត។—លូកា ១១:៩, ១៣
៩. តើយើងគួរអធិដ្ឋានអំពីអ្វីខ្លះ?
៩ ពេលយើងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា យើងមិនគួរគ្រាន់តែសុំលោកផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីដែលយើងត្រូវការនោះទេ។ យើងក៏គួរអរគុណលោកនិងសរសើរលោកជារៀងរាល់ថ្ងៃដែរ។ លោកបានធ្វើអ្វីដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន! (ទំនុកតម្កើង ៤០:៥) រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏អធិដ្ឋានឲ្យបងប្អូនរបស់ពួកគេនៅទូទាំងពិភពលោកដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ យើង«ចាំជានិច្ចអំពីពួកអ្នកដែលជាប់ចំណង»។ យើងក៏អធិដ្ឋានឲ្យ«ពួកអ្នកដែលកំពុងនាំមុខ»ដែរ។ ពេលយើងឃើញរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាឆ្លើយតបសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង នោះពង្រឹងជំនឿរបស់យើងទៅលើលោក ហើយយើងចូលកាន់តែជិតលោក។—ហេប្រឺ ១៣:៣, ៧
ពួកគេបានរក្សាភក្ដីភាព
១០. តើអ្វីបានជួយបុគ្គលជាច្រើននាក់ឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ?
១០ នៅហេប្រឺ ជំពូក១១ សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ស្ត្រីខ្លះដែលមានពួកអ្នកជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ទៅ បានទទួលពួកគេមកវិញ តាមរយៈការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ប៉ុន្តែបុរសឯទៀតត្រូវគេធ្វើទារុណកម្មដោយសារពួកគេមិនព្រមផ្ដល់អ្វីដើម្បីឲ្យរួចខ្លួនទេ ដើម្បីពួកគេអាចទទួលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលប្រសើរជាង»។ (ហេប្រឺ ១១:៣៥) បុគ្គលជាច្រើននាក់បានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក ហើយបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ពីព្រោះពួកគេមានជំនឿមាំមួនទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលព្រះបានសន្យា។ ពួកគេបានដឹងថានៅថ្ងៃអនាគតព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយថាពួកគេនឹងរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដី។ សូមគិតអំពីណាបោតនិងសាការី។ ពួកគាត់បានត្រូវគេចោលថ្មសម្លាប់ដោយសារពួកគាត់បានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ២១:៣, ១៥; របាក្សត្រទី២ ២៤:២០,២១) ដានីយ៉ែលបានត្រូវគេបោះចូលទៅក្នុងរូងសិង្ហ ហើយមិត្តភក្ដិរបស់គាត់បានត្រូវគេបោះចូលទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះយ៉ាងសន្ធោសន្ធៅ។ ពួកគាត់សុខចិត្តស្លាប់ជាជាងមិនមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ បុរសទាំងនេះមានជំនឿមាំមួនថាព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកឲ្យពួកគេ ហើយជួយពួកគេឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកទាំងនោះ។—ដានីយ៉ែល ៣:១៦-១៨, ២០, ២៨; ៦:១៣, ១៦, ២១-២៣; ហេប្រឺ ១១:៣៣, ៣៤
អ្នកបម្រើព្រះរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោក ពីព្រោះពួកគេមានជំនឿមាំមួនទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលព្រះបានសន្យា
១១. តើពួកអ្នកប្រកាសទំនាយបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះដោយសារជំនឿរបស់ពួកគេ?
១១ អ្នកប្រកាសទំនាយជាច្រើននាក់ដូចជាមីកាយ៉ានិងយេរេមាបានត្រូវគេសើចចំអក ឬចាប់ដាក់គុក។ អ្នកប្រកាសទំនាយឯទៀតដូចអេលីយ៉ា«បានរស់នៅក្នុងរអាង តំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ភ្នំ និងរូងនៃផែនដី»។ ពួកគេទាំងនេះបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក ហើយរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ដោយសារពួកគេមាន«ការទុកចិត្តដោយមានទីសំអាងមាំមួនថា អ្វីៗនឹងកើតឡើងដូចសង្ឃឹម»។—ហេប្រឺ ១១:១, ៣៦-៣៨; ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៨:១៣; ២២:២៤-២៧; យេរេមា ២០:១, ២; ២៨:១០, ១១; ៣២:២
១២. តើអ្នកណាជាគំរូដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់យើង? តើអ្វីបានជួយលោកឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក?
១២ លោកយេស៊ូគ្រិស្តបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកដ៏ខ្លាំងបំផុត ហើយបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្វីបានជួយលោកឲ្យស៊ូទ្រាំ? ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ដោយសារអំណរដែលនៅខាងមុខលោក លោកបានស៊ូទ្រាំលើបង្គោលទារុណកម្ម ក៏បានមើលងាយចំពោះសេចក្ដីអាម៉ាស់ខ្មាស ហើយឥឡូវបានអង្គុយនៅខាងស្ដាំបល្ល័ង្កនៃព្រះ»។ (ហេប្រឺ ១២:២) បន្ទាប់មក ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តគ្រិស្តសាសនិកឲ្យ«ពិចារណាឲ្យបានដិតដល់»អំពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១២:៣) ដូចលោកយេស៊ូដែរ គ្រិស្តសាសនិកជាច្រើននាក់នៅសតវត្សរ៍ទី១បានស្លាប់ដោយសារពួកគេបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ អាន់ទីប៉ាសជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកទាំងនេះ។ (ការបើកបង្ហាញ ២:១៣) គ្រិស្តសាសនិកទាំងនេះបានទទួលរង្វាន់ជាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ នេះគឺវិសេសជាង«ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលប្រសើរជាង»ដែលបុគ្គលដែលមានជំនឿនៅសម័យបុរាណបានទន្ទឹងរង់ចាំ។ (ហេប្រឺ ១១:៣៥) នៅពេលមួយក្រោយពីលោកយេស៊ូបានទៅជាស្តេចនៅឆ្នាំ១៩១៤ គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលបានស្លាប់មុនពេលនោះ បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដោយមានជីវិតអមតៈនៅស្ថានសួគ៌ ហើយពួកគាត់នឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោកមកលើមនុស្សជាតិ។—ការបើកបង្ហាញ ២០:៤
អ្នកបម្រើព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះដែលមានជំនឿមាំមួន
១៣, ១៤. តើបងរូដូហ្វ ក្រាយឃិនបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះ ហើយតើអ្វីបានជួយគាត់ឲ្យរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ?
១៣ អ្នកបម្រើព្រះរាប់លាននាក់កំពុងធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ ពួកគេរំពឹងគិតទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ហើយរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោកក្នុងអំឡុងពេលមានទុក្ខលំបាក។ សូមពិចារណាអំពីបងប្រុសរូដូហ្វ ក្រាយឃិន។ គាត់បានកើតនៅឆ្នាំ១៩២៥ នាប្រទេសអាល្លឺម៉ង់។ ពេលគាត់នៅវ័យក្មេង ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់បានតាំងរូបភាពក្នុងផ្ទះអំពីកំណត់ហេតុគម្ពីរ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «រូបភាពមួយបង្ហាញអំពីឆ្កែព្រៃនៅជាមួយនឹងកូនចៀម កូនពពែនៅជាមួយនឹងខ្លារខិន កូនគោនៅជាមួយនឹងសិង្ហ ទាំងអស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខសាន្ត ហើយក្មេងតូចជាអ្នកឃ្វាលពួកវា»។ (អេសាយ ១១:៦-៩) នេះបានជួយបងរូដូហ្វឲ្យគិតច្រើនអំពីសួនឧទ្យាននៅលើផែនដី ហើយបានពង្រឹងជំនឿរបស់គាត់ទៅលើសេចក្ដីសន្យានេះ។ ជាលទ្ធផល គាត់បានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាគាត់បានត្រូវបៀតបៀនយ៉ាងឃោរឃៅអស់ជាច្រើនឆ្នាំពីប៉ូលិសសម្ងាត់ ពោលគឺពួកណាត្ស៊ី ហ្គេស្ដាប៉ូ និងក្រោយមកពីពួកកុម្មុយនីស្តស្ដាស៊ី នៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ខាងកើត។
១៤ បងរូដូហ្វបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកជាច្រើនទៀត។ ម្ដាយរបស់គាត់បានស្លាប់នៅជំរំឃុំឃាំងរ៉ាវិនប្រុកដោយសារឆ្លងរោគ។ ឪពុករបស់គាត់បានចុះហត្ថលេខាលើឯកសារមួយដែលថាគាត់លែងធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទៀត។ ប៉ុន្តែ បងរូដូហ្វបានបន្តរក្សាជំនឿមាំមួន។ ក្រោយពីគាត់បានត្រូវដោះលែងចេញពីគុក គាត់បានបម្រើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌល។ ក្រោយមក គាត់បានត្រូវអញ្ជើញឲ្យចូលសាលាគីលាត ហើយបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅប្រទេសស៊ីលី។ នៅទីនោះគាត់បានបម្រើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលម្ដងទៀត ហើយបានរៀបការជាមួយនឹងបងស្រីផាតស៊ីដែលជាសាសនទូតម្នាក់។ ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្ដាយ មួយឆ្នាំក្រោយមកកូនស្រីតូចរបស់ពួកគាត់បានស្លាប់។ បងផាតស៊ីក៏បានស្លាប់ដែរ ពេលនាងមានអាយុតែ៤៣ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាជួបទុក្ខលំបាកទាំងអស់នេះក្ដី បងរូដូហ្វបានបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ សូម្បីតែពេលដែលគាត់មានវ័យចាស់ ហើយសុខភាពគាត់មិនល្អក៏ដោយ គាត់បានបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំនិងជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។
១៥. សូមលើកឧទាហរណ៍ខ្លះអំពីបងប្អូននៅសព្វថ្ងៃនេះដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយមានអំណរ ទោះជាពួកគាត់បានត្រូវគេបៀតបៀនក៏ដោយ។
១៥ នៅសព្វថ្ងៃនេះ បងប្អូនជាច្រើននាក់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយមានអំណរ ទោះជាពួកគាត់ត្រូវគេបៀតបៀនដោយគ្មានមេត្ដាក៏ដោយ។ ពួកគាត់រាប់រយនាក់បានត្រូវគេចាប់ដាក់គុកនៅប្រទេសអេរីត្រេ សិង្ហបុរី និងកូរ៉េខាងត្បូង ដោយសារពួកគាត់មិនព្រម«ប្រើដាវ» ពោលគឺមិនព្រមចូលរួមក្នុងសង្គ្រាម។ (ម៉ាថាយ ២៦:៥២) ជាឧទាហរណ៍ បងអ៊ីសាក បងណេហ្គេដេ និងបងប៉ោឡុសកំពុងជាប់គុកជាង២០ឆ្នាំនៅប្រទេសអេរីត្រេ! នៅទីនោះ ពួកគាត់បានត្រូវគេប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅ។ ម្យ៉ាងទៀត ក្នុងអំឡុងឆ្នាំទាំងនេះពួកគាត់មិនអាចរៀបការ ឬថែរក្សាឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគាត់បានឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគាត់បានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានជំនឿមាំមួន។ នៅឥឡូវនេះ សូម្បីតែអ្នកយាមគុកក៏គោរពពួកគាត់ដែរ។ នៅគេហទំព័រjw.orgមានរូបថតបងប្រុសទាំងនេះ។ ពួកគាត់កំពុងញញឹម ទោះជាពួកគាត់កំពុងរងទុក្ខលំបាកក៏ដោយ។
តើបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកបានរក្សាជំនឿរបស់ពួកគាត់ឲ្យមាំមួនយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ១៥, ១៦)
១៦. តើជំនឿមាំមួនអាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើអ្វី?
១៦ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាភាគច្រើនមិនបានជាប់គុក ឬត្រូវគេប្រព្រឹត្តដោយគ្មានមេត្ដាដូចបងប្អូនរបស់យើងដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះទេ។ ប៉ុន្តែ បងប្អូនជាច្រើននាក់បានរងទុក្ខដោយសារភាពក្រីក្រ មហន្តរាយធម្មជាតិ ឬសង្គ្រាមស៊ីវិល។ បងប្អូនឯទៀតបានធ្វើតាមគំរូរបស់អាប្រាហាំ អ៊ីសាក យ៉ាកុប និងម៉ូសេ ហើយបានលះបង់ឈ្មោះល្បីល្បាញ ឬទ្រព្យសម្បត្ដិដើម្បីផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្វីជួយបងប្អូនរបស់យើងឲ្យរក្សាអំណរក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគាត់មានចំពោះលោកនិងជំនឿមាំមួនទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ ពួកគាត់ដឹងថាព្រះនឹងឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នកបម្រើដែលស្មោះត្រង់ ពោលគឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅពិភពលោកថ្មីដែលនឹងគ្មានអំពើអយុត្ដិធម៌។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៣៧:៥, ៧, ៩, ២៩
១៧. តើអ្នកនឹងរក្សាជំនឿរបស់អ្នកឲ្យមាំមួនយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយនៅអត្ថបទបន្ទាប់ តើយើងនឹងពិចារណាអ្វី?
១៧ នៅអត្ថបទនេះ យើងបានឃើញថាជំនឿគឺជា«ការទុកចិត្តដោយមានទីសំអាងមាំមួនថា អ្វីៗនឹងកើតឡើងដូចសង្ឃឹម»។ ដើម្បីមានជំនឿបែបនេះ យើងត្រូវអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយបន្តរំពឹងគិតទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយដែលយើងជួបប្រទះ។ នៅអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាថែមទៀតអំពីអត្ថន័យនៃការមានជំនឿ។