‹អំណោយទានជាមនុស្ស›រមែងយកចិត្តទុកដាក់ឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ
១ តាមរយៈព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យ‹អំណោយទានជាមនុស្ស› ដែលនេះជាការបង្ហាញឲ្យឃើញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់! (អេភ. ៤:៨, ១១, ១២) បុរសទាំងនេះមានភារៈជាច្រើន ដែលរួមបញ្ចូលការយកចិត្តទុកដាក់ឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដោយចិត្តខ្នះខ្នែង។ (១ពេ. ៥:២, ៣) យើងរាល់គ្នាពិតជាត្រូវការជំនួយដ៏ចាំបាច់នេះដែលមានសារៈប្រយោជន៍។ បុរសទាំងនេះពិតជាយកចិត្តទុកដាក់នឹងសុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណរបស់បងប្អូន មិនថាបងប្អូននេះជួបប្រទះនឹងការពិបាកផ្សេងៗ ជាអ្នកថ្មីដែលទើបរួមចំណែកជាមួយក្រុមជំនុំ ឬមានភាពខ្សោយណា ឬក៏បានវង្វេងផ្លូវបន្ដិចក្ដី។—ភី. ២:៤; ១ថែ. ៥:១២-១៤
២ ពេលព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏គួរឲ្យរន្ធត់ក្នុងពិភពលោកនេះធ្វើឲ្យយើងពិបាកចិត្ត នោះអនុគង្វាលទាំងនេះសម្ដែងខ្លួនជាមនុស្សដែលបានត្រូវពិពណ៌នា«ដូចជាទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់ នឹងជាទីជ្រកឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា»។ ពេលយើងអស់កម្លាំងចិត្តឬមានបន្ទុកធ្ងន់ និងពេលត្រូវការនូវការសម្រាលទុក្ខ នោះពួកគាត់ធ្វើឲ្យយើងរាល់គ្នាមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ«ដូចផ្លូវទឹកហូរនៅទីហួតហែង» ឬ«ដូចជាម្លប់នៃថ្មដាយ៉ាងធំនៅទីខ្សោះល្វើយ»។—អេសា. ៣២:២
៣ ការលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឥតសកម្ម: ពួកអ្នកចាស់ទុំតែងប្រឹងប្រែងលើកទឹកចិត្តអស់អ្នកដែលបានក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយមិនទៀងទាត់ឬក៏ឥតសកម្ម ដោយជួយពួកគេត្រឡប់មកចូលរួមសកម្មភាពទាំងឡាយជាទៀងទាត់ជាមួយនឹងក្រុមជំនុំវិញ។ ការទៅលេងបងប្អូនប្រៀបដូចជាការឃ្វាលចៀមដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ បានជួយបងប្អូនជាច្រើនឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំជាទៀងទាត់ ព្រមទាំងជួយពួកគេឲ្យបានស្អាងចិត្តឡើងខាងវិញ្ញាណរហូតដល់ជំរុញឲ្យគេរួមចំណែកក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយម្ដងទៀត។ ការខិតខំទាំងនេះរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំរមែងសម្ដែងនូវការយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ថែមទាំងសម្ដែងថាព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនៅតែជាអ្នកនាំមុខយើងជានិច្ច។ ទ្រង់បានតាំងគំរូដោយបង្ហាញការយកព្រះទ័យទុកដាក់បែបនេះចំពោះចៀមណារបស់ទ្រង់ដែលបានដើរវង្វេងផ្លូវឬបាត់ខ្លួនផង។—ម៉ាថ. ១៨:១២-១៤; យ៉ូន. ១០:១៦, ២៧-២៩
៤ ពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងនេះតែងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបងប្អូនណាដែលភាពខាងវិញ្ញាណរបស់គេកំពុងតែចុះខ្សោយៗ។ បងប្អូនណាដែលបង្ហាញលក្ខណៈដូចជាការធ្លាក់ទឹកចិត្ត មិនមកកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ ឬលែងមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់គេ នេះពិតជាលក្ខណៈដែលបង្ហាញថាត្រូវការជំនួយខាងវិញ្ញាណមែន។ ពួកអ្នកចាស់ទុំយកចិត្តទុកដាក់ចង់ជួយអស់អ្នកណាដែលចាប់ផ្ដើមមានទំនោរចិត្តចង់ស្លៀកពាក់ឬសំអិតសំអាងខ្លួនដូចលោកីយ៍ ឬកើតមានអាកប្បកិរិយារិះគន់ក្រុមជំនុំ។ ដោយពិតជាយកចិត្តទុកដាក់និងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ អ្នកត្រួតពិនិត្យទាំងនេះសុខចិត្ត«ចែកទាំងជីវិត»របស់ពួកគេផង ក្នុងការខិតខំជួយឲ្យមនុស្សបែបនេះបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាសារជាថ្មី។—១ថែ. ២:៨
៥ ពីមុនក៏មានពួកគ្រីស្ទានខ្លះៗដែលបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនហើយបានខានចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ និងរហូតដល់លែងមានសកម្មភាពខាងវិញ្ញាណ ដោយព្រោះមានបញ្ហាខាងសុខភាព ខាងលុយកាក់ ឬការគាបសង្កត់ពីញាតិសន្ដានមករារាំងគេ។ ដោយគ្មានបំណងរិះគន់នោះ អនុគង្វាលនឹងបញ្ជាក់ដោយស្លូតបូតថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងចៀមទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ហើយថែមទាំងជួយពង្រឹងកម្លាំងចិត្តពួកគេពេលឆ្លងកាត់គ្រាលំបាក។ (ទំនុក. ៥៥:២២; ១ពេ. ៥:៧) ពួកអ្នកគង្វាលដែលតែងប្រុងស្មារតីមើលហ្វូងចៀមនោះ អាចជួយឲ្យពួកគេទទួលស្គាល់ថា ប្រសិនបើគេ‹ចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតគេផងដែរ› ទាំងជួយសំរាលទុក្ខនិងបន្ថែមកម្លាំងចិត្តដល់គេ។—យ៉ា. ៤:៨; ទំនុក. ២៣:៣, ៤
៦ ការរាប់អានពួកអ្នកខ្សោយកម្លាំង: អនុគង្វាលដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះយកចិត្តទុកដាក់ផងដែរចំពោះអស់អ្នកដែលយើងងាយភ្លេច។ ក្រុមជំនុំទាំងឡាយមានបងប្អូនខ្លះដែលពិការ ឬស្នាក់នៅមណ្ឌលអ្នកជម្ងឺឬចាស់ជរា។ តាមកាលៈទេសៈខុសៗគ្នានេះ បងប្អូនទាំងនេះប្រាកដជាមិនសូវមានសមត្ថភាពរួមចំណែកកិច្ចបំរើផ្សាយច្រើនប៉ុន្មានទេ។ ពួកគេប្រហែលជាមានឱកាសនិយាយផ្សាយដល់អ្នកដទៃ ស្រេចតែពេលគេជួបភ្ញៀវដែលមកលេង ឬអ្នកពិការផ្សេងទៀត ឬក៏អ្នកធ្វើការនៅមណ្ឌលចាស់ជរាជាដើម។ យ៉ាងណាក្ដី អ្វីៗក៏ដោយដែលពួកគេអាចធ្វើនោះ ត្រូវរាប់ទុកជាកិច្ចការដ៏សំខាន់រួមជាមួយកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយទាំងមូល។ (ម៉ាថ. ២៥:១៥) មិនថាពួកគេផ្សព្វផ្សាយតែ១៥នាទីប៉ុណ្ណោះក៏ដោយ នេះត្រូវកត់ទុកជាសេចក្ដីរាយការណ៍ ហើយពួកគេនឹងត្រូវបន្តរាប់ជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រជាទៀងទាត់ដែរ។
៧ ‹អំណោយទានជាមនុស្ស›ទាំងនេះ ក៏យកចិត្តទុកដាក់នឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់បងប្អូន ជាពិសេសនៅពេលនេះជាពេលដែលរៀបចំធ្វើពិធីបុណ្យរំឭក។ នេះពិតជាពេលដ៏ល្អមែនឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំខំព្យាយាមជួយអស់អ្នកដែលបានដើរវង្វេងចេញ ឲ្យបានអំណរនិងចិត្តសុខសាន្តសារជាថ្មី ដែលមកពីការរាប់រកគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធក្នុងចំណោមបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ! យើងពិតជាអរសប្បាយណាស់ ពេលឃើញបងប្អូនទាំងនេះដែលជា‹បងប្អូនរួមជំនឿ› មកចូលរួមកម្មវិធីប្រជុំតាមក្រុមជំនុំ ព្រមទាំងរួមចំណែកកិច្ចបំរើផ្សាយដែលអាចជួយពង្រឹងជំនឿទៅលើយញ្ញបូជាលោះ។—កា. ៦:១០; លូ. ១៥:៤-៧; យ៉ូន. ១០:១១, ១៤