Fimmta Mósebók
32 „Hlustið, himnar, og ég mun tala,
jörðin heyri orðin af munni mér.
2 Fræðsla mín streymi sem regnið,
orð mín drjúpi eins og döggin,
eins og milt regn á grasið,
eins og helliskúrir á gróðurinn.
Segið frá hve Guð okkar er mikill!+
5 Það eru þeir sem eru spilltir.+
Þeir eru ekki börn hans, þeir hafa sjálfir brugðist.+
Þeir eru svikul og rangsnúin kynslóð.+
Er hann ekki faðir þinn sem skapaði þig,+
sá sem myndaði þig og gerði þig að þjóð?
7 Minnstu fyrri daga,
hugsaðu um árin þegar fyrri kynslóðir voru uppi.
Spyrðu föður þinn og hann getur sagt þér frá,+
öldungana og þeir geta frætt þig.
8 Þegar Hinn hæsti gaf þjóðunum erfðaland,+
þegar hann aðskildi syni Adams,*+
setti hann þjóðunum landamæri+
miðað við fjölda Ísraelssona.+
11 Eins og örn kemur ungum sínum úr hreiðrinu,
svífur yfir nýfleygum ungunum,
þenur út vængina og grípur þá,
ber þá á flugfjöðrum sínum,+
Enginn framandi guð var með honum.+
Hann nærði hann á hunangi úr kletti
og olíu úr tinnusteini,
14 smjöri úr kúnum og mjólk úr sauðfénu,
ásamt bestu sauðunum,*
hrútum Basans og geithöfrum
Þú drakkst vín úr blóði* vínberja.
15 Þegar Jesjúrún* fitnaði sparkaði hann þrjóskulega.
Þú fitnaðir, varðst digur og útblásinn.+
Þá yfirgaf hann Guð sem skapaði hann+
og fyrirleit klettinn sem bjargaði honum.
17 Þeir færðu fórnir illum öndum en ekki Guði,+
guðum sem þeir höfðu ekki þekkt,
nýjum guðum, nýtilkomnum,
guðum sem forfeður þínir þekktu ekki.
19 Jehóva sá það og hafnaði þeim+
því að synir hans og dætur misbuðu honum.
20 Hann sagði: ‚Ég hyl andlit mitt fyrir þeim,+
ég ætla að sjá hvernig fer fyrir þeim
því að þeir eru spillt kynslóð,+
synir sem engin tryggð býr í.+
21 Þeir hafa reitt mig til reiði* með því sem er ekki guð,+
misboðið mér með einskis nýtum goðum sínum.+
22 Reiði mín hefur kveikt bál+
sem brennur niður í djúp grafarinnar,*+
það gleypir jörðina og afurðir hennar
og kveikir í undirstöðum fjalla.
23 Ég hrúga yfir þá hörmungum,
eyði á þá öllum örvum mínum.
Ég sendi á þá vígtennt villidýr+
og eiturslöngur sem skríða á jörðinni.
26 Ég ætlaði að segja: „Ég tvístra þeim,
ég afmái minningu þeirra meðal manna.“
Þeir hefðu getað sagt: „Við sigruðum í eigin krafti,+
það var ekki Jehóva sem gerði allt þetta.“
29 Bara að þeir væru vitrir!+ Þá myndu þeir íhuga þetta.+
Þeir myndu hugleiða hvernig færi fyrir þeim.+
30 Hvernig gæti einn elt 1.000
32 Vínviður þeirra er af vínviði Sódómu
og af gróðurstöllum Gómorru.+
Vínber þeirra eru eitruð
og klasar þeirra beiskir.+
33 Vín þeirra er slöngueitur,
banvænt eitur kóbrunnar.
34 Er það ekki geymt hjá mér,
innsiglað í geymsluhúsi mínu?+
Ógæfudagur þeirra er í nánd
og það sem bíður þeirra gerist innan skamms.‘
36 Jehóva mun dæma fólk sitt+
og finna til með* þjónum sínum+
þegar hann sér að kraftur þeirra dvínar
og engir eru eftir nema hjálparvana og veikburða menn.
37 Þá mun hann spyrja: ‚Hvar eru guðir þeirra,+
kletturinn þar sem þeir leituðu athvarfs,
38 þeir sem átu fitu fórna* þeirra
og drukku vín drykkjarfórna þeirra?+
Komi þeir nú og hjálpi ykkur,
verði þeir athvarf ykkar.
Ég deyði og ég lífga.+
40 Ég lyfti hendi minni til himins
og sver: „Svo sannarlega sem ég lifi að eilífu“+
41 – þegar ég brýni blikandi sverð mitt
og bý mig undir að fullnægja dómi+
kem ég fram hefndum á fjandmönnum mínum+
og endurgeld þeim sem hata mig.
42 Ég geri örvar mínar drukknar af blóði,
af blóði fallinna og fanga,
og sverð mitt skal éta hold,
höfuðin af leiðtogum óvinanna.‘
43 Gleðjist, þið þjóðir, með fólki hans+
því að hann hefnir blóðs þjóna sinna,+
kemur fram hefndum á andstæðingum sínum+
og friðþægir fyrir* land fólks síns.“
44 Móse kom og flutti þetta ljóð í heild í áheyrn fólksins,+ hann og Hósea*+ Núnsson. 45 Eftir að Móse hafði flutt öllum Ísrael þessi orð 46 sagði hann: „Hugfestið viðvörun mína sem ég flyt ykkur í dag+ svo að þið brýnið fyrir börnum ykkar að halda vandlega allt sem stendur í þessum lögum.+ 47 Þetta eru ekki innantóm orð heldur er líf ykkar undir þeim komið+ og ef þið hlýðið þeim lifið þið lengi í landinu sem þið haldið nú inn í yfir Jórdan til að taka til eignar.“
48 Þennan sama dag sagði Jehóva við Móse: 49 „Farðu upp á Abarímfjall,+ fjallið Nebó,+ sem er í Móabslandi á móts við Jeríkó og horfðu yfir Kanaansland sem ég gef Ísraelsmönnum til eignar.+ 50 Þú munt deyja á fjallinu sem þú gengur upp á og safnast til fólks þíns* eins og Aron bróðir þinn dó á Hórfjalli+ og safnaðist til fólks síns 51 því að þið brugðust mér báðir meðal Ísraelsmanna við Meríbavötn+ í Kades í óbyggðum Sin. Þið helguðuð mig ekki frammi fyrir Ísraelsmönnum.+ 52 Þú færð að sjá landið í fjarska en sjálfur færðu ekki að ganga inn í landið sem ég gef Ísraelsmönnum.“+