ការបំភ្លឺច្បាប់
១ នេះជាពាក្យដែលម៉ូសេនិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល នៅតំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់ ក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ត្រង់វាលខាងមុខស៊ូភ នៅកណ្ដាលប៉ារ៉ាន តូផែល ឡាបាន់ ហាសិរ៉ូត និងឌីសាហាប់។ ២ ពេលធ្វើដំណើរពីហូរែបទៅតំបន់កាដេសបានា+ ឆ្លងកាត់តាមផ្លូវភ្នំសៀ ពួកគេត្រូវចំណាយពេលអស់១១ថ្ងៃ។ ៣ នៅថ្ងៃទី១ ខែទី១១ ក្នុងឆ្នាំទី៤០+ ម៉ូសេបានប្រាប់ការណែនាំទាំងអស់ពីព្រះយេហូវ៉ាដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ៤ គឺក្រោយពីវាយឈ្នះស្ដេចស៊ីហុន+ជាស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរីដែលរស់នៅក្រុងហែសបូន និងក្រោយពីវាយឈ្នះស្ដេចអុក+នៃតំបន់បាសាននៅក្រុងអេទ្រី ជាស្ដេចដែលរស់នៅក្រុងអាសថារ៉ូត។*+ ៥ នៅតំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់ក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ ម៉ូសេចាប់ផ្ដើមពន្យល់ច្បាប់+ដូចតទៅ៖
៦ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង បានប្រាប់យើងនៅភ្នំហូរែបថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាបានស្នាក់នៅតំបន់ភ្នំនេះយូរល្មមហើយ។+ ៧ ចូរធ្វើដំណើរទៅតំបន់ភ្នំរបស់ពួកអាម៉ូរី+ ហើយឆ្ពោះទៅតំបន់ជិតខាងទាំងអស់ គឺតំបន់អារ៉ាបា+ តំបន់ភ្នំ តំបន់សេភីឡា តំបន់ណេកេប និងតំបន់ឆ្នេរ។+ រួចបន្តដំណើរទៅទឹកដីរបស់ជនជាតិកាណាន ហើយទៅរហូតដល់លីបង់*+ និងទន្លេអឺប្រាត។+ ៨ មើល! ខ្ញុំបានរៀបចំទឹកដីទាំងនោះឲ្យអ្នករាល់គ្នាហើយ។ ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅចាប់យកទុកជាមត៌កចុះ ព្រោះខ្ញុំយេហូវ៉ាបានសន្យាប្រគល់ឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺអាប្រាហាំ អ៊ីសាក+ និងយ៉ាកុប+ ព្រមទាំងកូនចៅរបស់ពួកគេដែរ›។+
៩ «នៅគ្រានោះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹ខ្ញុំមិនអាចមើលខុសត្រូវលើអ្នករាល់គ្នាតែម្នាក់ឯងបានទេ។+ ១០ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា បានធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានចំនួនច្រើនឡើងៗ ហើយរហូតមកដល់ឥឡូវអ្នករាល់គ្នាមានចំនួនច្រើនដូចផ្កាយនៅលើមេឃ។+ ១១ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា ធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានចំនួនកើនឡើង+រាប់ពាន់ដងទៅទៀត ហើយសូមឲ្យលោកផ្ដល់ពរដល់អ្នករាល់គ្នាដូចដែលលោកបានសន្យា។+ ១២ ឯខ្លួនខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនអាចរ៉ាប់រងបន្ទុកតែម្នាក់ឯងបានទេ ហើយក៏មិនអាចទ្រាំនឹងការរករឿងរបស់អ្នករាល់គ្នាបានដែរ។+ ១៣ ហេតុនេះ ចូរជ្រើសរើសបុរសឈ្លាសវៃ ចេះពិចារណា និងមានបទពិសោធន៍ ពីកុលសម្ព័ន្ធរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយខ្ញុំនឹងតែងតាំងពួកគេឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំលើអ្នករាល់គ្នា›។+ ១៤ អ្នករាល់គ្នាបានតបថា៖ ‹គំនិតនេះល្អណាស់›។ ១៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានតែងតាំងប្រមុខនៃកុលសម្ព័ន្ធរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលជាបុរសឈ្លាសវៃ និងមានបទពិសោធន៍ ឲ្យធ្វើជាមេដឹកនាំលើអ្នករាល់គ្នា ពោលគឺមេលើ១.០០០នាក់ មេលើ១០០នាក់ មេលើ៥០នាក់ មេលើ១០នាក់ និងអ្នកឯទៀតដែលជាប្រមុខ។+
១៦ «នៅគ្រានោះ ខ្ញុំបានផ្ដល់ការណែនាំដល់ពួកអ្នកសម្រេចក្ដីថា៖ ‹ពេលបណ្ដាជននាំរឿងក្ដីមកប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ចូរកាត់ក្ដីឲ្យពួកគេដោយសុចរិត+ ទោះជារឿងក្ដីនោះរវាងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីរនាក់ ឬរវាងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិងជនបរទេសណាម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក៏ដោយ។+ ១៧ ពេលកាត់ក្ដី អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវលម្អៀងឡើយ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្ដាប់រឿងក្ដីរបស់អ្នកតូចនិងអ្នកធំ+ ហើយមិនត្រូវខ្លាចមនុស្សទេ+ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាវិនិច្ឆ័យជំនួសព្រះ។+ ប៉ុន្តែ បើមានរឿងក្ដីណាពិបាក អ្នករាល់គ្នាអាចនាំមកឯខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងសម្រេចក្ដីនោះ›។+ ១៨ នៅគ្រានោះ ខ្ញុំក៏បានណែនាំអ្នកទាំងអស់គ្នាអំពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើដែរ។
១៩ «បន្ទាប់មក យើងបានចាកចេញពីភ្នំហូរែប ហើយធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តំបន់ស្ងាត់ជ្រងំធំៗនិងគួរឲ្យខ្លាច។+ អ្នករាល់គ្នាបានឃើញតំបន់នោះដោយផ្ទាល់ភ្នែក កាលដែលធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅតំបន់ភ្នំរបស់ជនជាតិអាម៉ូរី+ តាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ក្រោយមក យើងបានទៅដល់តំបន់កាដេសបានា។+ ២០ ពេលនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាបានមកដល់តំបន់ភ្នំរបស់ជនជាតិអាម៉ូរីហើយ គឺតំបន់ដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងនឹងប្រគល់ឲ្យយើងរាល់គ្នា។ ២១ ចូរឡើងទៅចាប់យកតំបន់នោះទុកជាមត៌ក ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានបង្គាប់ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាបានប្រគល់ទឹកដីនោះដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ។+ ចូរកុំភ័យខ្លាច ឬតក់ស្លុតឡើយ›។
២២ «ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបានមកជួបខ្ញុំ ហើយប្រាប់ថា៖ ‹សូមលោកចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅសង្កេតមើលទឹកដីនោះ ហើយមករាយការណ៍ប្រាប់យើងអំពីស្ថានភាពក្រុងទាំងនោះ និងអំពីផ្លូវដែលយើងត្រូវឡើងទៅ›។+ ២៣ ខ្ញុំគិតថាយោបល់នោះល្អណាស់ ដូច្នេះខ្ញុំបានជ្រើសរើសបុរស១២នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗ ហើយចាត់ពួកគេឲ្យទៅ។+ ២៤ ពួកគេបានធ្វើដំណើរឡើងទៅតំបន់ភ្នំ+ ហើយពេលទៅដល់ជ្រលងអេសកូល ពួកគេបានសង្កេតមើលស្រុកនោះ។ ២៥ ពួកគេក៏បាននាំយកផលផ្លែពីស្រុកនោះមកបង្ហាញដល់យើង ហើយរាយការណ៍ថា៖ ‹ស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងនឹងប្រគល់ឲ្យ គឺជាស្រុកល្អណាស់›។+ ២៦ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនព្រមឡើងទៅស្រុកនោះទេ ថែមទាំងបះបោរប្រឆាំងនឹងបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាទៀតផង។+ ២៧ អ្នករាល់គ្នាចេះតែរអ៊ូរទាំក្នុងត្រសាលខ្លួនថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់យើងបានជាលោកនាំយើងចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ដើម្បីប្រគល់យើងឲ្យពួកអាម៉ូរីបំផ្លាញចោល។ ២៨ តើកន្លែងដែលយើងនឹងទៅនោះ ជាកន្លែងបែបណា? យើងធ្លាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំង+ ពេលដែលឮបងប្អូនយើងប្រាប់ថា៖ «អ្នកស្រុកនោះមានមាឌធំ ហើយខ្ពស់ជាងយើងឆ្ងាយណាស់។ ក្រុងរបស់ពួកគេធំសម្បើម ហើយមានកំពែងរឹងមាំខ្ពស់ដល់មេឃ។+ យើងថែមទាំងឃើញពួកកូនចៅរបស់អេណាគីម+នៅទីនោះដែរ»›។
២៩ «ដូច្នេះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹កុំភ័យតក់ស្លុតឬខ្លាចពួកគេឡើយ។+ ៣០ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងនាំមុខអ្នករាល់គ្នា ហើយលោកនឹងច្បាំងជំនួសអ្នករាល់គ្នា+ ដូចអ្នករាល់គ្នាបានឃើញស្រាប់ហើយ កាលដែលលោកបានធ្វើនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ៣១ នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ អ្នករាល់គ្នាក៏បានឃើញដែរថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាបានបីទ្រអ្នករាល់គ្នា ដូចជាឪពុកបីទ្រកូន គឺនៅគ្រប់កន្លែងដែលអ្នករាល់គ្នាបានទៅរហូតមកដល់កន្លែងនេះ›។ ៣២ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី អ្នករាល់គ្នាមិនមានជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ។+ ៣៣ លោកតែងទៅមុនអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីមើលថាកន្លែងណាដែលគួរបោះជំរំ។ លោកបានលេចមកជាបង្គោលភ្លើងនៅពេលយប់ ហើយជាបង្គោលពពកនៅពេលថ្ងៃ ដើម្បីនាំផ្លូវអ្នករាល់គ្នា។+
៣៤ «នៅពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានឮអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយដែរ ហើយលោកបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង រួចស្បថយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖+ ៣៥ ‹ក្នុងជំនាន់មនុស្សអាក្រក់នេះ នឹងគ្មានអ្នកណាម្នាក់ឃើញស្រុកដ៏ល្អដែលខ្ញុំបានសន្យាប្រគល់ឲ្យបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ+ ៣៦ លើកលែងតែកាលែបជាកូនយេផុនណា។ គាត់នឹងឃើញស្រុកនោះ ហើយខ្ញុំនឹងប្រគល់ទឹកដីដែលគាត់បានដើរកាត់ ឲ្យដល់គាត់និងកូនចៅរបស់គាត់ ព្រោះគាត់បានដើរតាមខ្ញុំជាយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត›។+ ៣៧ ព្រះយេហូវ៉ាថែមទាំងបានខឹងនឹងខ្ញុំ ដោយព្រោះតែអ្នករាល់គ្នា ហើយលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នកក៏មិនអាចចូលក្នុងស្រុកនោះបានដែរ។+ ៣៨ ឯយ៉ូស្វេជាកូនរបស់នុនដែលជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នក+ គាត់នឹងចូលទៅក្នុងស្រុកនោះ។+ ចូរពង្រឹងកម្លាំងចិត្តគាត់*+ ព្រោះគាត់ជាអ្នកដែលនឹងជួយប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យចាប់យកស្រុកនោះទុកជាមត៌ក›។ ៣៩ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹ចំណែកកូនចៅដែលអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយថានឹងត្រូវគេចាប់យក+ ជាកូនចៅដែលមិនទាន់ស្គាល់ល្អស្គាល់អាក្រក់ គឺពួកគេនោះហើយដែលនឹងចូលទៅក្នុងស្រុកនោះ ហើយខ្ញុំនឹងប្រគល់ស្រុកនោះឲ្យពួកគេទុកជាមត៌ក។+ ៤០ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ ចូរត្រឡប់ទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំតាមផ្លូវទៅសមុទ្រក្រហមវិញទៅ›។+
៤១ «ឮដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា៖ ‹ពួកយើងបានធ្វើខុសទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ។ ឥឡូវពួកយើងនឹងឡើងទៅច្បាំង តាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា!›។ រួចអ្នករាល់គ្នាបានប្រដាប់អាវុធរៀងៗខ្លួន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាគិតថាការឡើងភ្នំទៅច្បាំងដណ្ដើមយកតំបន់ទាំងមូល គឺជាការងាយស្រួលណាស់។+ ៤២ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ ‹ចូរប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឡើងទៅប្រយុទ្ធទេ ព្រោះខ្ញុំនឹងមិននៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ បើអ្នករាល់គ្នាឡើងទៅច្បាំង អ្នករាល់គ្នានឹងចាញ់សត្រូវមិនខាន»›។ ៤៣ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់ប្រសាសន៍នោះដល់អ្នករាល់គ្នា តែអ្នករាល់គ្នាមិនស្ដាប់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នករាល់គ្នាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយនៅតែចចេសឡើងទៅទៀត។ ៤៤ ពេលនោះ ជនជាតិអាម៉ូរីដែលរស់នៅលើភ្នំនោះ បានចេញមកវាយប្រហារអ្នករាល់គ្នាឲ្យរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយ ទៅតំបន់សៀរហូតដល់ហោម៉ា។ ពួកគេបានដេញតាមអ្នករាល់គ្នា ដូចជាឃ្មុំដេញទិច។ ៤៥ ពេលត្រឡប់មកវិញ អ្នករាល់គ្នាបានយំនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា តែព្រះយេហូវ៉ាមិនបានស្ដាប់ ឬអើពើនឹងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ៤៦ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នករាល់គ្នាបន្តស្នាក់នៅតំបន់កាដេសយូរយ៉ាងនេះ។