ចុះយ៉ាងណាបើគេកុហកយើង?
«ខ្ញុំស្អប់ការភូតភរ ហើយមិនពេញចិត្តសោះពេលគេកុហកខ្ញុំ!»។ នេះជាទស្សនៈរបស់នារីម្នាក់អាយុតែ១៦ឆ្នាំ ហើយយើងភាគច្រើនក៏មានទស្សនៈដូចគាត់ដែរ។ ធម្មតាយើងសង្ឃឹមថា អ្វីដែលគេប្រាប់យើងឬអ្វីដែលយើងអាននោះ សុទ្ធតែជាការពិត។ ប៉ុន្តែ តើយើងពោលពាក្យពិតជានិច្ចពេលនិយាយជាមួយអ្នកដទៃទេ?
តាមការស្ទង់មតិប្រជាជនមួយចំនួននៅប្រទេសអាឡឺម៉ង់ ភាគច្រើនគេមានទស្សនៈថា «ការកុហកបន្ដិចបន្តួចអំពីរឿងតូចតាចគ្មានអ្វីខុសទេ ឲ្យតែយើងមានបំណងការពារខ្លួនឬចង់ជួយអ្នកដទៃ។ តាមពិត ជាការចាំបាច់ឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះដើម្បីស្រុះស្រួលគ្នា»។ ហើយអ្នកកាសែតម្នាក់បានសរសេរថា៖ «គួរឲ្យសរសើរណាស់ ពួកអ្នកដែលខំពោលតែពាក្យពិតជានិច្ច ប៉ុន្តែធ្វើដូច្នេះក៏នាំឲ្យធុញទ្រាន់ដែរ»។ នេះដូចជាសុភាសិតខ្មែរចែងថា៖ «ផ្លូវវៀចកុំបោះបង់ ផ្លូវត្រង់កុំចោល»។
តើយើងចង់ឲ្យអ្នកដទៃពោលពាក្យពិតមកកាន់យើង តែជួនកាលយើងគិតថាមិនចាំបាច់និយាយពិតទៅកាន់អ្នកដទៃឬ? តើការនិយាយពិតឬមិនពិតជារឿងសំខាន់ទេ? តើការកុហកអាចនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?
លទ្ធផលអាក្រក់ពីការកុហក
សូមគិតពិចារណាអំពីលទ្ធផលអាក្រក់ដែលមកពីការកុហក។ ការភូតកុហកអាចធ្វើឲ្យគូស្វាមីភរិយានិងសមាជិកគ្រួសារទាំងឡាយលែងទុកចិត្តគ្នា។ ការនិយាយដើមគេអាចបង្ខូចកិត្ដិនាមអ្នកដទៃ។ បើបុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនឬរោងចក្រមិនទៀងត្រង់ រោងចក្រខាតលុយហើយនេះធ្វើឲ្យអីវ៉ាន់ឡើងថ្លៃ។ ពេលប្រជាជនគេចពន្ធ នោះរដ្ឋាភិបាលគ្មានថវិការៀបចំសេវាកម្មផ្សេងៗ។ បើអ្នកស្រាវជ្រាវសរសេរអ្វីដែលគេដឹងថាជាព័ត៌មានមិនពិត នេះអាចបង្ខូចកេរ្ដិ៍ឈ្មោះគេផ្ទាល់ព្រមទាំងបង្ខូចកិត្ដិនាមស្ថាប័ននោះដែរ។ ចំពោះមនុស្សដែលចង់ក្លាយជាអ្នកមានភ្លាមៗ នោះពួកគេងាយចាញ់បញ្ឆោតអ្នកដែលបោកប្រាស់ ហើយបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់ខ្លួនឬក៏មានលទ្ធផលអាក្រក់ជាងនោះទៅទៀត។ អាស្រ័យហេតុនេះពុំមែនជាការចម្លែកអ្វីឡើយដែលព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ខ្ពើមណាស់នូវ«អណ្ដាតភូតភរ»និង«សាក្សីក្លែងក្លាយ»ជាដើម «ដែលពោលពាក្យកំភូត»។—សុភាសិត ៦:១៦-១៩
មនុស្សគ្រប់រូបទទួលស្គាល់ថា ការភូតកុហកដែលមានទូទៅអាចនាំឲ្យបុគ្គលម្នាក់ៗរងគ្រោះថ្នាក់ ទាំងបង្ខូចសង្គមមនុស្សផងដែរ។ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីក៏មនុស្សជាច្រើនចេះតែនិយាយកុហក? តើគ្រប់ទាំងពំនោលមិនពិតតែងតែចាត់ទុកជាការកុហកឬ? យើងនឹងឆ្លើយសំណួរទាំងនេះនិងសំណួរឯទៀតក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
[រូបភាពនៅទំព័រ៣]
ការភូតកុហកអាចធ្វើឲ្យគូស្វាមីភរិយាលែងទុកចិត្តគ្នា