តើអ្នកនឹងធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ឬទេ?
«ទូលបង្គំស្អប់ដល់គ្រប់ទាំងផ្លូវកំភូតវិញ»។—ទំនុក. ១១៩:១២៨
១, ២. (ក) ពេលអ្នកសុំមិត្តរបស់អ្នកឲ្យប្រាប់ផ្លូវដល់អ្នក តើអ្នកពេញចិត្តទទួលការព្រមានបែបណា? ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានយើងអំពីអ្វីខ្លះ? ហើយហេតុអ្វី?
សូមស្រមៃថាអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរទៅកន្លែងណាមួយ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីស្គាល់ផ្លូវ អ្នកបានសួរមិត្តភក្ដិម្នាក់ដែលអ្នកទុកចិត្ត ហើយគាត់ស្គាល់ផ្លូវនោះច្បាស់។ ពេលគាត់កំពុងប្រាប់អ្នកអំពីផ្លូវនោះ គាត់ប្រហែលជារៀបរាប់ថា«មានផ្លាកសញ្ញាមួយដែលនាំឲ្យយល់ច្រឡំ។ កុំបត់ទៅតាមផ្លូវនោះឲ្យសោះ ព្រោះមនុស្សជាច្រើនដែលបត់ចូលតាមផ្លាកនោះត្រូវវង្វេងផ្លូវ»។ តើអ្នកនឹងមានចិត្តដឹងគុណចំពោះការយកចិត្តទុកដាក់របស់គាត់ ហើយស្ដាប់តាមការព្រមាននោះឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រៀបដូចជាមិត្តនោះដែរ។ លោកបានផ្ដល់ការណែនាំយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើដំណើរដល់ទិសដៅរបស់យើង ពោលគឺទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ប៉ុន្តែលោកក៏បានព្រមានយើងអំពីឥទ្ធិពលអាក្រក់ដែលអាចធ្វើឲ្យយើងទៅតាមផ្លូវខុសដែរ។—ចោ. ៥:៣២; អេ. ៣០:២១
២ ក្នុងអត្ថបទនេះនិងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលខ្លះៗដែលមិត្តរបស់យើងគឺជាព្រះយេហូវ៉ាព្រមានយើង។ សូមឲ្យយើងចងចាំថាព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការព្រមានបែបនេះ ដោយសារលោកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង។ លោកចង់ឲ្យយើងទៅដល់ទិសដៅរបស់យើង។ ពេលដែលលោកឃើញមនុស្សធ្លាក់ខ្លួនប្រព្រឹត្តតាមឥទ្ធិពលអាក្រក់និងវង្វេងផ្លូវ នោះបានធ្វើឲ្យលោកឈឺចិត្តណាស់។ (អេស. ៣៣:១១) ក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់បីយ៉ាង។ ទី១ ឥទ្ធិពលនេះមកពីមនុស្សឯទៀត ហើយទី២ មកពីអ្វីដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់យើងផ្ទាល់។ ទី៣ ឥទ្ធិពលនេះមកពីអ្វីដែលមិនមានពិតប្រាកដទេ ប៉ុន្តែនេះនៅតែអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវស្គាល់ថាឥទ្ធិពលទាំងនេះជាអ្វីទៅ និងស្គាល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើងឲ្យចេះទប់ទល់នឹងឥទ្ធិពលទាំងនោះ។ អ្នកតែងទំនុកតម្កើងម្នាក់បាននិយាយទៅកាន់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទូលបង្គំស្អប់ដល់គ្រប់ទាំងផ្លូវកំភូតវិញ»។ (ទំនុក. ១១៩:១២៨) តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចគាត់ឬទេ? សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចតាំងចិត្តជៀសចេញពី«ផ្លូវកំភូត»ទាំងអស់។
កុំតាម«ពួកមានគ្នាច្រើន»
៣. (ក) ពេលអ្នកមិនដឹងប្រាកដថាផ្លូវមួយណាជាផ្លូវត្រឹមត្រូវ ហេតុអ្វីការធ្វើដំណើរតាមអ្នកឯទៀតអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់? (ខ) តើមានគោលការណ៍ដ៏សំខាន់អ្វីដែលមានក្នុងនិក្ខមនំ ២៣:២?
៣ បើអ្នកត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណាពេលអ្នកមិនដឹងប្រាកដថាផ្លូវមួយណាជាផ្លូវត្រឹមត្រូវ? អ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ចង់ធ្វើដំណើរតាមអ្នកដំណើរឯទៀត ជាពិសេស ពេលអ្នកឃើញពួកគេជាច្រើននាក់ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវមួយនោះ។ ការធ្វើដូច្នេះអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ពីព្រោះអ្នកដំណើរទាំងនោះប្រហែលជាមានទិសដៅផ្ទុយពីអ្នក ឬពួកគេក៏កំពុងវង្វេងផ្លូវដែរ។ ត្រង់ចំណុចនេះ សូមពិចារណាអំពីគោលការណ៍ដែលបញ្ជាក់អំពីច្បាប់មួយដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ។ ពួកអ្នកដែលធ្វើជាចៅក្រម ឬសាក្សីក្នុងរឿងក្ដី បានត្រូវព្រមានអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការ«តាមពួកមានគ្នាច្រើន»។ (សូមអាន និក្ខមនំ ២៣:២) ជាការធម្មតាទេដែលមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះងាយស្រួលធ្វើតាមការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សអាយុស្រករគ្នា ហើយកាត់ក្ដីដោយអយុត្ដិធម៌ដើម្បីបំពេញចិត្តរបស់គេ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើគោលការណ៍ស្តីអំពីការកុំឲ្យតាមពួកមានគ្នាច្រើនទាក់ទងនឹងរឿងក្នុងការកាត់ក្ដីតែប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនដូច្នេះទេ។
៤, ៥. តើយ៉ូស្វេនិងកាលែបបានទទួលការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើតាមពួកមានគ្នាច្រើនយ៉ាងដូចម្ដេច? ប៉ុន្តែតើអ្វីបានជួយពួកគាត់ឲ្យទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំនោះ?
៤ តាមការពិត ការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើ«តាមពួកមានគ្នាច្រើន»អាចមានឥទ្ធិពលទៅលើយើងស្ទើរតែគ្រប់ពេលវេលា។ ការបង្ខិតបង្ខំបែបនេះអាចកើតឡើងភ្លាមៗ ហើយពិបាកឲ្យយើងទប់ទល់នឹងវាណាស់។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សអាយុស្រករគ្នាដែលយ៉ូស្វេនិងកាលែបត្រូវប្រឈមមុខ។ ពួកគាត់នៅក្នុងចំណោមបុរស១២នាក់ដែលបានដើរស៊ើបការណ៍ក្នុងស្រុកសន្យា។ ពេលដែលពួកគេត្រឡប់មកវិញ បុរស១០នាក់បានផ្ដល់ព័ត៌មានមិនល្អ ហើយធ្វើឲ្យបណ្ដាជនធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ពួកបុរសទាំងនេះថែមទាំងបានអះអាងថានៅតំបន់នោះមានមនុស្សមាឌធំៗដែលជាកូនចៅរបស់ពួកនីហ្វីលីមពីជំនាន់ទឹកជំនន់ ដែលពួកនីហ្វីលីមនេះជាកូនចៅរបស់ពួកទេវតាបះបោរនិងស្ត្រីដែលជាមនុស្ស។ (លោ. ៦:៤) ប៉ុន្តែ អ្វីដែលពួកគេបានអះអាងមិនមែនជាការពិតនោះទេ ពីព្រោះពួកមនុស្សអាក្រក់រូបធំសម្បើមទាំងនោះបានត្រូវបំផ្លាញចោលរាប់រយឆ្នាំមុនមកម្ល៉េះ គ្មានកូនចៅរបស់ពួកគេណាម្នាក់នៅរស់ទៀតទេ។ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែការអះអាងដែលគ្មានភ័ស្តុតាងបែបនេះក៏អាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើពួកអ្នកដែលមានជំនឿខ្សោយដែរ។ ព័ត៌មានមិនល្អពីឈ្លបទាំង១០នាក់នោះធ្វើឲ្យមានការភ័យខ្លាចនិងតក់ស្លុតដល់បណ្ដាជន។ មិនយូរក្រោយមក មនុស្សភាគច្រើនជឿជាក់ថាគឺជាការខុសយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការចូលក្នុងស្រុកសន្យាតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តើយ៉ូស្វេនិងកាលែបធ្វើយ៉ាងណាក្នុងស្ថានភាពដ៏តឹងតែងបែបនេះ?—ជន. ១៣:២៥-៣៣
៥ ពួកគាត់មិនបានទៅ«តាមពួកមានគ្នាច្រើន»នោះទេ។ ទោះជាបណ្ដាជនមិនចង់ស្ដាប់ក៏ដោយ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់នេះមិនខ្លាចប្រាប់ពួកបណ្ដាជនទេ។ ពួកគាត់បានធ្វើអ្វីដែលជាការត្រឹមត្រូវ សូម្បីតែពួកអ៊ីស្រាអែលចង់សម្លាប់ពួកគាត់ក៏ដោយ! តើពួកគាត់មានចិត្តក្លាហានមកពីណា? គឺជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ មនុស្សដែលមានជំនឿអាចយល់យ៉ាងច្បាស់អំពីភាពខុសគ្នារវាងការអះអាងរបស់មនុស្សដែលគ្មានភ័ស្តុតាង និងសេចក្ដីសន្យាដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ពេលបុរសទាំងពីរនាក់នេះបាននិយាយអំពីជំនឿរបស់ខ្លួនទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះពួកគាត់បានប្រាប់បណ្ដាជនគ្រប់គ្នាថាលោកតែងតែធ្វើតាមការសន្យារបស់លោក។ (សូមអាន យ៉ូស្វេ ១៤:៦, ៨; ២៣:២, ១៤) យ៉ូស្វេនិងកាលែបនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពួកគាត់ ហើយពួកគាត់មិនចង់ធ្វើឲ្យលោកឈឺចិត្តដោយសារការធ្វើតាមបណ្ដាជនដែលគ្មានជំនឿនោះទេ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានតាំងជំហរយ៉ាងមាំមួន ហើយយ៉ាងនេះ ពួកគាត់បានទុកគំរូយ៉ាងល្អប្រសើរសម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។—ជន. ១៤:១-១០
៦. តើយើងអាចមានការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើតាមពួកមានគ្នាច្រើនតាមរបៀបណាខ្លះ?
៦ តើអ្នកធ្លាប់មានការបង្ខិតបង្ខំឲ្យធ្វើតាមពួកមានគ្នាច្រើនឬទេ? សព្វថ្ងៃនេះ ពិតជាមានមនុស្សជាច្រើនដែលនៅដាច់ឆ្ងាយពីព្រះយេហូវ៉ា និងមើលងាយខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់លោកមែន។ ស្តីអំពីការកម្សាន្តនិងការលំហែកាយ ពួកគេច្រើនតែលើកតម្កើងគំនិតរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេប្រហែលជាចង់ឲ្យយើងជឿថាអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ អំពើឃោរឃៅ និងមន្តអាគម ដែលមានទូទៅក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ ភាពយន្ត និងហ្គេមវីដេអូ មិនអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់នោះទេ។ (២ធី. ៣:១-៥) តើអ្នកជ្រើសរើសការកម្សាន្ត និងការលំហែកាយបែបណាសម្រាប់អ្នកនិងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក? តើអ្នកសម្រេចចិត្តអំពីអ្វីដែលត្រូវនិងអ្វីដែលខុស ដោយផ្អែកលើសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកឯទៀតឬទេ? បើនេះជារបៀបដែលអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្ត នោះអ្នកកំពុងធ្វើតាមពួកមានគ្នាច្រើនហើយ!
៧, ៨. (ក) តើ«សមត្ថភាពយល់ដឹង»របស់យើងបានត្រូវបង្វឹកបង្ហាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយហេតុអ្វីការបង្វឹកបង្ហាត់បែបនេះមានប្រយោជន៍ជាងការធ្វើតាមបញ្ជីណាមួយ? (ខ) ហេតុអ្វីអ្នកមានចិត្តរីករាយពេលដែលឃើញគំរូដ៏ល្អរបស់ប្អូនៗវ័យក្មេង?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអំណោយដ៏ថ្លៃវិសេសមួយដើម្បីជួយយើងឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្ត គឺ«សមត្ថភាពយល់ដឹង»របស់យើង។ ក៏ប៉ុន្តែ សមត្ថភាពនេះត្រូវ«ប្រើប្រាស់»ដើម្បីបង្វឹកបង្ហាត់វា។ (ហេ. ៥:១៤) ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងធ្វើតាមអ្នកឯទៀត ឬរង់ចាំឲ្យអ្នកឯទៀតប្រាប់យើងឲ្យធ្វើអ្វីមួយ នោះយើងមិនអាចបង្ហាត់សមត្ថភាពយល់ដឹងរបស់យើងបានទេ។ ក្នុងរឿងជាច្រើន យើងត្រូវប្រើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើង ហើយសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង។ ហេតុនេះហើយបានជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានបញ្ជីរាយនាមអំពីភាពយន្ត សៀវភៅ និងគេហទំព័រដែលពួកគេត្រូវជៀសវាងនោះឡើយ។ បើយើងធ្វើតាមបញ្ជីណាមួយ នោះយើងនឹងត្រូវការបញ្ជីថ្មីៗរាល់ដង ព្រោះពិភពលោកនេះប្រែប្រួលយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ (១កូ. ៧:៣១) ម្យ៉ាងទៀត ការធ្វើដូច្នេះមិនជួយយើងឲ្យធ្វើអ្វីដ៏សំខាន់ចាំបាច់ ដែលជាការអធិដ្ឋាននិងការថ្លឹងថ្លែងយ៉ាងហ្មត់ចត់អំពីគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ ហើយចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយផ្អែកលើគោលការណ៍ទាំងនោះទេ។—អេភ. ៥:១០
៨ ពិតមែន ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងដែលផ្អែកលើគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ អាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមិនចូលចិត្តយើង។ ប្អូនៗគ្រិស្តសាសនិកដែលរៀននៅឯសាលាប្រហែលជាជួបនឹងការបង្ខិតបង្ខំយ៉ាងខ្លាំងពីសិស្សឯទៀតឲ្យពួកគេមើលឬធ្វើអ្វីដូចពួកគេដែរ។ (១ពេ. ៤:៤) ដូច្នេះ ជាការល្អណាស់ដែលយើងឃើញថា ពួកគ្រិស្តសាសនិកទាំងក្មេងទាំងចាស់កំពុងយកតម្រាប់តាមជំនឿរបស់យ៉ូស្វេនិងកាលែបក្នុងការមិនធ្វើតាមពួកមានគ្នាច្រើន។
កុំតាម«ចិត្តនិងភ្នែក»របស់អ្នក
៩. (ក) បើយើងសម្រេចចិត្តធ្វើដំណើរទៅតាមផ្លូវដែលយើងចូលចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ ហេតុអ្វីនេះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់? (ខ) ហេតុអ្វីច្បាប់នៅក្នុងជនគណនា ១៥:៣៧-៣៩មានសារៈសំខាន់សម្រាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យបុរាណ?
៩ ឥទ្ធិពលទី២ដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់គឺមកពីអ្វីដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់យើងផ្ទាល់។ ឧបមាថា អ្នកចង់ធ្វើដំណើរទៅគោលដៅមួយ ហើយអ្នកមានផែនទីមួយដើម្បីនាំអ្នកទៅដល់ទិសដៅនោះ។ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង បើអ្នកសម្រេចចិត្តមិនប្រើផែនទីនោះ តែអ្នកចេះតែបត់ចូលតាមផ្លូវដែលអ្នកចូលចិត្ត ព្រោះមានទេសភាពស្អាតវិញ? អ្នកពិតជាមិនអាចធ្វើដំណើរទៅដល់គោលដៅឡើយ។ ស្តីអំពីរឿងនេះ សូមពិចារណាអំពីច្បាប់មួយទៀតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកផ្ដល់ឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាមិនសូវយល់ច្បាប់ដែលព្រះឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលដាក់ខ្សែពណ៌ផ្ទៃមេឃ និងរំយោលនៅជាប់ជាយអាវរបស់ពួកគេនោះឡើយ។ (សូមអាន ជនគណនា ១៥:៣៧-៣៩) ប៉ុន្តែ តើអ្នកយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃច្បាប់នេះឬទេ? ការធ្វើតាមច្បាប់នេះបានជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះរក្សាខ្លួនឲ្យខុសពីសាសន៍ដទៃ និងញែកខ្លួនដោយឡែកពីប្រជាជាតិនានាដែលនៅជុំវិញពួកគេ។ នេះជាតម្រូវការដ៏ចាំបាច់ បើពួកគេចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត និងរក្សាឲ្យមានការពេញចិត្តនេះរហូត។ (លេវី. ១៨:២៤, ២៥) ក៏ប៉ុន្តែ ច្បាប់នេះបង្ហាញអំពីអ្វីដែលនៅក្នុងខ្លួនយើងដែលអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ពោលគឺអាចនាំយើងឲ្យវង្វេងចេញពីទិសដៅរបស់យើង ដែលជាការទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ តើតាមរបៀបណា?
១០. តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាលោកស្គាល់យើងច្បាស់?
១០ ពេលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ច្បាប់នេះឲ្យរាស្ត្ររបស់លោក លោកក៏ពន្យល់មូលហេតុដែរ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឲ្យឯងរាល់គ្នារកតាមតែចិត្តនឹងភ្នែកឯង ដែលនាំឲ្យឯងផិតទៅតាមនោះឡើយ»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ច្បាប់នេះដោយសារលោកស្គាល់យើងច្បាស់ណាស់។ លោកក៏ស្គាល់យ៉ាងច្បាស់ថាចិត្តឬអ្វីដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់យើងងាយនឹងប៉ងប្រាថ្នាអ្វីដែលភ្នែកយើងមើលឃើញដែរ។ ហេតុនេះ គម្ពីរព្រមានយើងថា៖ «ចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតលើសជាងទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ហួសល្បត់ផង តើអ្នកណានឹងអាចស្គាល់បាន?»។ (យេ. ១៧:៩) ដូច្នេះ តើអ្នកយល់ថាការព្រមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺជាការត្រឹមត្រូវឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាដឹងយ៉ាងច្បាស់ថាពេលពួកគេមើលទៅសាសន៍នានាដែលមិនមែនជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក នោះអាចទាក់ទាញចិត្តរបស់ពួកគេបាន។ ពួកគេប្រហែលចង់ធ្វើខ្លួនឲ្យមើលទៅដូចជាពួកអ្នកដែលមិនជឿ ក្រោយមកចាប់ផ្ដើមគិត មានអារម្មណ៍ និងប្រព្រឹត្តដូចពួកអ្នកទាំងនោះវិញ។—សុភ. ១៣:២០
១១. តើអ្វីដែលយើងមើលឃើញអាចល្បួងយើងតាមរបៀបណា?
១១ នៅសម័យយើងវិញ ជាការងាយស្រួលជាងទៅទៀតដែលឲ្យចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតរបស់យើងប៉ងប្រាថ្នាអ្វីដែលយើងមើលឃើញ។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលធ្វើឲ្យយើងងាយមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គង។ ដូច្នេះ តើយើងអាចអនុវត្តតាមគោលការណ៍ដែលបានកត់ទុកនៅជនគណនា ១៥:៣៩យ៉ាងដូចម្ដេច? យើងអាចជួបគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការធ្វើតាមចិត្តនិងភ្នែករបស់យើងក្នុងរបៀបដែលយើងស្លៀកពាក់តុបតែងខ្លួន។ មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើង ពួកគេស្លៀកពាក់តុបតែងខ្លួនតាមរបៀបដែលបង្ហាញថាគេចង់ធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតស្រើបស្រាល។ យើងឃើញពួកគេស្លៀកពាក់បែបនេះនៅឯសាលារៀន កន្លែងធ្វើការ ឬក្នុងសហគមន៍របស់យើង។ ដោយសារយើងឃើញពួកគេស្លៀកពាក់បែបនេះរាល់ដង នោះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តចង់ស្លៀកពាក់តុបតែងខ្លួនដូចពួកគេកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ បន្ទាប់មក យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមស្លៀកពាក់ដូចពួកគេ និងលែងដូចគ្រិស្តសាសនិកទៀត។—រ៉ូម ១២:១, ២
១២, ១៣. (ក) បើភ្នែករបស់យើងប៉ងប្រាថ្នាមើលអ្វីដែលអាក្រក់ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? (ខ) ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវធ្វើអ្វីមួយដែលអាចនាំឲ្យអ្នកឯទៀតមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គង?
១២ ជាការសំខាន់ណាស់ឲ្យយើងចេះទប់ចិត្ត។ យើងត្រូវបញ្ឈប់ភ្នែករបស់យើងពីការមើលអ្វីដែលអាក្រក់។ គំរូរបស់យ៉ូបដែលជាបុរសស្មោះត្រង់អាចជួយយើងបាន។ គាត់បានតាំងសញ្ញានឹងភ្នែករបស់គាត់ និងតាំងចិត្តមិនមើលស្ត្រីឯទៀតក្រៅពីប្រពន្ធរបស់គាត់ដោយចាប់ចិត្តឡើយ។ (យ៉ូប ៣១:១) ស្រដៀងគ្នាដែរ ស្តេចដាវីឌប្ដេជ្ញាចិត្តថា៖ «ទូលបង្គំនឹងមិនតាំងរបស់អាក្រក់អ្វីនៅចំពោះភ្នែកទូលបង្គំឡើយ»។ (ទំនុក. ១០១:៣) ដូចដាវីឌ យើងត្រូវសម្រេចចិត្តមិនមើលអ្វីក៏ដោយដែលជា«របស់អាក្រក់»។ «របស់អាក្រក់»ទាំងនេះគឺជាអ្វីៗក៏ដោយដែលអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ នេះរួមបញ្ចូលអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមើលឃើញ ដែលអាចនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងក្នុងចិត្ត និងនាំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តខុស។
១៣ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចក្លាយទៅជា«របស់អាក្រក់»ចំពោះអ្នកឯទៀត បើយើងធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសឆ្គងតាមការស្លៀកពាក់របស់យើង។ ហេតុនេះ យើងត្រូវធ្វើតាមបង្គាប់ដែលមានក្នុងគម្ពីរដែលថាឲ្យយើងតែងខ្លួនដោយសម្លៀកបំពាក់«រៀបរយ បែបរមទម»។ (១ធី. ២:៩) បើយើងស្លៀកពាក់«បែបរមទម» យើងមិនគិតអំពីអ្វីដែលយើងចូលចិត្តស្លៀកពាក់តែប៉ុណ្ណោះទេ យើងក៏គោរពអ្វីដែលអ្នកឯទៀតគិតស្តីអំពីរឿងនេះដែរ ព្រោះយើងចង់បំពេញចិត្តអ្នកឯទៀតច្រើនជាងបំពេញចិត្តខ្លួនយើង។ (រ៉ូម ១៥:១, ២) មានប្អូនៗវ័យក្មេងរាប់ពាន់នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកដែលបានទុកគំរូយ៉ាងល្អស្តីអំពីការស្លៀកពាក់។ នេះបានធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តរីករាយណាស់ដោយឃើញពួកគេមិនធ្វើ«តាមចិត្តនិងភ្នែក»របស់ពួកគេ។ ពួកគេក៏សម្រេចចិត្តថាចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តក្នុងគ្រប់ការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេដែរ។
កុំតាម«ការឥតអំពើ»
១៤. តើសាំយូអែលបានព្រមានអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការតាម«ការឥតអំពើ»យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ឥឡូវសូមស្រមៃថាអ្នកកំពុងធ្វើដំណើរកាត់វាលខ្សាច់ដ៏ធំមួយ។ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងបើអ្នកដើរចេញពីផ្លូវដើម្បីទៅតាមអ្វីដែលអ្នកព្រឹលភ្នែកឃើញ? អ្នកអាចវង្វេងផ្លូវនិងស្លាប់នៅទីនោះបាន! ស្រដៀងគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាការទុកចិត្តអ្វីដែលមិនពិតប្រាកដធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់។ លោកធ្លាប់ព្រមានបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអំពីគ្រោះថ្នាក់នោះ។ ពួកអ៊ីស្រាអែលចង់បានស្តេចដូចប្រជាជាតិនានាដែលនៅជុំវិញពួកគេដែរ។ ការចង់បានស្តេចនេះជាអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ព្រោះនេះបង្ហាញថាពួកគេមិនចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេទៀតទេ។ នៅទីបំផុត លោកអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេមានស្តេច តែលោកចាត់សាំយូអែលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យទៅព្រមានពួកគេអំពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការតាម«ការឥតអំពើ» ពោលគឺគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការទុកចិត្តទៅលើអ្វីដែលមិនអាចជួយគេបាន។—សូមអាន សាំយូអែលទី១ ១២:២១
១៥. តើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលតាមការឥតអំពើយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ តើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលគិតថាស្តេចដែលជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្តជាងព្រះយេហូវ៉ាឬ? បើពួកគេគិតបែបនេះមែន នោះពួកគេកំពុងតាម«ការឥតអំពើ»ហើយ! ម្យ៉ាងទៀតនេះអាចនាំឲ្យពួកគេចាប់ផ្ដើមជឿការឥតអំពើជាច្រើនទៀតដែលមកពីសាថាន។ ជាឧទាហរណ៍ ស្តេចដែលជាមនុស្សអាចនាំពួកគេឲ្យគោរពបូជារូបព្រះ។ មនុស្សដែលគោរពបូជារូបព្រះគិតថាពួកគេអាចទុកចិត្តរូបទាំងនោះដែលធ្វើពីឈើឬថ្ម ដោយសារពួកគេអាចមើលឃើញនិងពាល់រូបនោះបាន។ ពួកគេមិនបានទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតរបស់សព្វសារពើឡើយ ព្រោះពួកគេមើលលោកមិនឃើញ។ ប៉ុន្តែសាវ័កប៉ូលបានកត់សម្គាល់ឃើញថារូបព្រះ«មិនមែនជាអ្វីសោះ»។ (១កូ. ៨:៤) រូបព្រះទាំងនោះមិនអាចមើលឃើញ ស្ដាប់លឺ និយាយ ឬធ្វើអ្វីបានទេ។ បើអ្នកគោរពបូជារូបព្រះដោយសារអ្នកអាចមើលនិងស្ទាបរូបនោះបាន នោះអ្នកប្រាកដជាតាមការឥតអំពើមែន។ ការធ្វើដូច្នេះគឺប្រៀបដូចជាអ្វីដែលអ្នកព្រឹលភ្នែកឃើញក្នុងវាលខ្សាច់ដែលអាចនាំឲ្យអន្តរាយតែម្យ៉ាងប៉ុណ្ណោះ។—ទំនុក. ១១៥:៤-៨
១៦. (ក) តើសាថានទាក់ទាញមនុស្សឲ្យតាមការឥតអំពើយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហេតុអ្វីទ្រព្យសម្បត្ដិជាការឥតអំពើ?
១៦ សព្វថ្ងៃ សាថាននៅតែពូកែធ្វើឲ្យមនុស្សជឿថាពួកគេត្រូវតាមការឥតអំពើឬអ្វីដែលមិនមានពិតប្រាកដ។ ជាឧទាហរណ៍ វាទាក់ទាញមនុស្សយ៉ាងច្រើនរាប់មិនអស់ឲ្យចាត់ទុកទ្រព្យសម្បត្ដិជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខ។ លុយ ទ្រព្យសម្បត្ដិ និងការងារដែលមានប្រាក់ខែច្រើន តាមមើលទៅអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងជីវិតមែន។ ប៉ុន្តែ តើអ្វីទាំងនោះអាចជួយមនុស្សច្រើនប៉ុណ្ណាពេលពួកគេធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ពេលមានវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ច និងពេលមានមហន្តរាយធម្មជាតិ? តើអ្វីៗទាំងនោះអាចជួយពួកគេយ៉ាងណាពេលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាជីវិតគ្មានគោលបំណង និងពេលពួកគេមានសំណួរសំខាន់ៗក្នុងជីវិត? តើអ្វីៗទាំងនេះអាចជួយមនុស្សយ៉ាងណាពេលគេហៀបនឹងស្លាប់? បើយើងខំស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិដោយគិតថានេះនឹងជួយយើងឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះ នោះយើងនឹងខកចិត្តមែន។ ទ្រព្យសម្បត្ដិមិនអាចជួយយើងឲ្យមានសុភមង្គលបានទេ របស់ទាំងនេះជាអ្វីដែលឥតអំពើវិញ។ នៅទីបំផុតទ្រព្យសម្បត្ដិមិនអាចនាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តទេ ព្រោះអ្វីៗទាំងនោះមិនអាចជួយយើងឲ្យរួចផុតពីជំងឺនិងសេចក្ដីស្លាប់បានឡើយ។ (សុភ. ២៣:៤, ៥) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្វីដែលពិតប្រាកដចំពោះយើងវិញ! មានតែការមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយនឹងលោកទេដែលអាចជួយយើងឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តយ៉ាងពិតប្រាកដ។ នេះពិតជាពរយ៉ាងវិសេសវិសាលមែន! សូមកុំឲ្យយើងចាកចេញពីលោកដើម្បីតាមការឥតអំពើឡើយ។
១៧. ស្តីអំពីឥទ្ធិពលអាក្រក់ដែលយើងបានពិភាក្សាគ្នាក្នុងអត្ថបទនេះ តើអ្នកប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើអ្វី?
១៧ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលមានព្រះយេហូវ៉ាជាមិត្តរបស់យើង ហើយណែនាំយើងឲ្យទៅដល់ទិសដៅរបស់យើង ពោលគឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ បើយើងបន្តស្ដាប់តាមការព្រមានដែលលោកផ្ដល់ឲ្យដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះយើងអាចរស់នៅជារៀងរហូតបាន។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងបានរៀនអំពីឥទ្ធិពលអាក្រក់បីយ៉ាង ពោលគឺ ការតាមពួកមានគ្នាច្រើន ការតាមចិត្តរបស់យើង និងការតាមការឥតអំពើ។ ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីការព្រមានបីយ៉ាងទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យដើម្បីជួយយើងឲ្យចេះស្អប់និងជៀសចេញពីគ្រប់ទាំងផ្លូវកំភូត។—ទំនុក. ១១៩:១២៨
តើអ្នកគិតយ៉ាងណា?
តើអ្នកអាចប្រើគោលការណ៍ក្នុងបទគម្ពីរទាំងនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
តើអ្នកធ្លាប់ចង់តាមពួកមានគ្នាច្រើនឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
ហេតុអ្វីការធ្វើតាមចិត្តនិងភ្នែករបស់អ្នកជាអ្វីដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
តើអ្នកតាមឬស្វែងរកអ្វីដែលឥតអំពើឬទេ?