អ្នកអាចផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការបាន!
១ ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នក តើមានបងប្អូនប៉ុន្មាននាក់ដែលបានជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាលើកដំបូងតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ? ពេលដែលដឹងអំពីចំនួន នោះអ្នកប្រហែលជានឹងភ្ញាក់ផ្អើល។ ការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការគឺជាការប្រាប់ដំណឹងល្អដល់មនុស្សដែលយើងជួបក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ពោលគឺនៅកន្លែងធ្វើការ នៅសាលារៀន ពេលទៅផ្សារ និងពេលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកជិតខាងឬសមាជិកក្រុមគ្រួសារជាដើម។ ក្នុងចំណោមសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាចំនួន២០០នាក់ដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកហើយ មាន៤០ភាគរយជាអ្នកដែលបានជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាលើកដំបូងតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ! ដូច្នេះ នេះជាវិធីផ្សព្វផ្សាយដែលពិតជាមានប្រសិទ្ធភាពមែន។
២ អ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនៅសតវត្សរ៍ទី១បានផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការជាញឹកញយ។ ជាឧទាហរណ៍ កាលដែលលោកយេស៊ូធ្វើដំណើរកាត់ស្រុកសាម៉ារី លោកបានផ្សព្វផ្សាយដល់ស្ត្រីម្នាក់ដែលកំពុងដងទឹកពីអណ្ដូងរបស់យ៉ាកុប។ (យ៉ូន. ៤:៦-២៦) ដើម្បីអាចមានឱកាសសន្ទនាជាមួយនឹងមន្ត្រីជនជាតិអេចូពីម្នាក់ដែលកំពុងអានសៀវភៅអេសាយនោះ ភីលីពបានសួរនាំដោយថា៖ «តើអ្នកពិតជាយល់អ្វីដែលអ្នកកំពុងអានឬទេ?»។ (សកម្ម. ៨:២៦-៣៨) ពេលដែលសាវ័កប៉ូលជាប់គុកនៅទីក្រុងភីលីព គាត់បានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកយាមគុក។ (សកម្ម. ១៦:២៣-៣៤) ក្រោយមក ពេលប៉ូលត្រូវគេឃុំក្នុងផ្ទះ នោះគាត់«បានទទួលយ៉ាងរាក់ទាក់អស់អ្នកដែលមកជួបគាត់ ដោយផ្សព្វផ្សាយប្រាប់ពួកគេអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយបង្រៀនអំពីលោកម្ចាស់យេស៊ូគ្រិស្ត»។ (សកម្ម. ២៨:៣០, ៣១) អ្នកក៏អាចផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការបានដែរ ទោះបីអ្នកជាមនុស្សអៀនខ្មាសក៏ដោយ។ តើអាចផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ វិធីចាប់ផ្ដើម: យើងជាច្រើននាក់ប្រហែលជាពិបាកបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាជាមួយនឹងមនុស្សដែលយើងពុំស្គាល់។ សូម្បីតែរកពាក្យនិយាយអំពីសេចក្ដីពិតជាមួយនឹងអ្នកដែលយើងស្គាល់ហើយ ក៏ប្រហែលជាពិបាកដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើយើងរំពឹងគិតអំពីគុណធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា អំពីសេចក្ដីពិតថ្លៃវិសេសដែលលោកបានផ្ដល់ឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោក និងអំពីស្ថានភាពដ៏អស់សង្ឃឹមរបស់មនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះ នោះនឹងជំរុញយើងឲ្យនិយាយជាមួយនឹងពួកគេ។ (យ៉ូណ. ៤:១១; ទំនុក. ៤០:៥; ម៉ាថ. ១៣:៥២) ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យ«តាំងចិត្តក្លាហាន»។ (១ថែ. ២:២) និស្សិតសាលាគីលាតម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ពេលណាខ្ញុំពិបាកនិយាយជាមួយនឹងអ្នកឯទៀត ខ្ញុំឃើញថាសេចក្ដីអធិដ្ឋានច្រើនតែជួយខ្ញុំ»។ បើអ្នកស្ទាក់ស្ទើរ មិនហ៊ាននិយាយនោះ ចូរអធិដ្ឋានយ៉ាងខ្លីនៅក្នុងចិត្ត។—នេហ. ២:៤
៤ ដោយសារនោះជាការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ យើងមិនចាំបាច់រៀបចំពាក្យផ្ដើមដូចផ្សព្វផ្សាយតាមផ្លូវការ ឬក៏លើកឡើងបទគម្ពីរមួយភ្លាមៗទេ។ ប្រហែលជាការស្រួលជាង បើគោលដៅដំបូងរបស់យើងគឺបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាសិន ដោយមិនគិតថាយើងត្រូវផ្សព្វផ្សាយភ្លាមៗទេ។ អ្នកផ្សព្វផ្សាយជាច្រើននាក់បាននិយាយថា ពេលធ្វើតាមគោលដៅនេះហើយ នោះពួកគេមានទំនុកចិត្តដើម្បីនិយាយអំពីដំណឹងល្អក្រោយមក។ បើបុគ្គលនោះមិនចង់សន្ទនាជាមួយនឹងយើង យើងមិនចាំបាច់បង្ខំគាត់ទេ។ សូមបញ្ចប់ការសន្ទនាដោយគួរសម ហើយដកខ្លួនចេញ។
៥ សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងស្រីយើងម្នាក់ដែលមានលក្ខណៈអៀនខ្មាស។ ពេលគាត់ទៅផ្សារ អ្វីដែលគាត់ធ្វើមុនបង្អស់គឺមើលមុខបុគ្គលម្នាក់ហើយញញឹម។ បើបុគ្គលនោះញញឹមដាក់គាត់វិញ បងស្រីយើងនិយាយពីរបីមាត់ទៅ។ រួចមក បើបុគ្គលនោះនិយាយរាក់ទាក់មកវិញ នោះធ្វើឲ្យបងស្រីយើងមានទំនុកចិត្តបន្តសន្ទនាជាមួយនឹងគាត់។ គាត់ស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយខំស្វែងយល់ថាតើបុគ្គលនោះនឹងចាប់អារម្មណ៍ចំពោះចំណុចណាពីដំណឹងល្អ។ ដោយប្រើវិធីនេះ គាត់បានចែកសៀវភៅច្រើនណាស់ ហើយបានរកឃើញសិស្សគម្ពីរថ្មីមួយដែរ។
៦ វិធីបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនា: តើយើងអាចនិយាយអ្វីដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនា? ពេលដែលលោកយេស៊ូនិយាយជាមួយនឹងស្ត្រីនោះនៅឯអណ្ដូងទឹក លោកបានបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាដោយគ្រាន់តែសុំទឹកពីនាងពិសា។ (យ៉ូន. ៤:៧) ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាអាចបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាដោយសួរសុខទុក្ខយ៉ាងកក់ក្ដៅឬដោយសួរសំណួរមួយ។ ពេលកំពុងសន្ទនាគ្នានោះ អ្នកប្រហែលជានឹងឃើញថាមានឱកាសលើកឡើងចំណុចមួយពីបទគម្ពីរ ហើយប្រហែលជាអ្នកអាចដាំគ្រាប់ពូជនៃសេចក្ដីពិតក្នុងចិត្តគេបាន។ (សាស្ដ. ១១:៦) បងប្អូនខ្លះបានទទួលលទ្ធផលល្អ ដោយនិយាយអ្វីមួយដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដែលនាំឲ្យអ្នកស្ដាប់ឆ្ងល់និងសួរសំណួរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលរង់ចាំជួបគ្រូពេទ្យ អ្នកប្រហែលជាអាចបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាដោយនិយាយថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំលែងឈឺទៀត ខ្ញុំនឹងអរណាស់»។
៧ បើយើងចេះសង្កេត នោះក៏អាចជួយយើងបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងឃើញកូនមានអាកប្បកិរិយាល្អ អ្នកអាចសរសើរឪពុកម្ដាយកូននោះហើយសួរថា៖ «តើអ្វីបានជួយអ្នកឲ្យអប់រំកូនល្អដូច្នេះ?»។ បងស្រីម្នាក់ទៀតស្ដាប់អ្វីដែលអ្នករួមការងារជជែកគ្នានៅកន្លែងធ្វើការ រួចមកគាត់ប្រាប់ព័ត៌មានដែលចំនឹងអ្វីដែលពួកគាត់ចាប់អារម្មណ៍។ ពេលដែលគាត់ដឹងថាមានស្ត្រីម្នាក់ដែលជាអ្នករួមការងារនឹងរៀបការ នោះបងស្រីយើងបានជូនទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក!(Awake!) ដែលប្រាប់អំពីរបៀបរៀបចំពិធីមង្គលការ។ នេះនាំឲ្យមានការជជែកគ្នាថែមទៀតអំពីគម្ពីរ។
៨ វិធីមួយទៀតដែលយើងអាចបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនា គឺដោយអានសៀវភៅរបស់អង្គការយើងនៅកន្លែងដែលអ្នកឯទៀតអាចឃើញបាន។ មានបងប្រុសម្នាក់ដែលបើកទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមឬភ្ញាក់រឭក!(Awake!) ដល់ទំព័រដែលមានចំណងជើងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ រួចគាត់អានដោយស្ងៀមស្ងាត់។ បើគាត់ឃើញថាអ្នកដែលនៅជិតកំពុងមើលទស្សនាវដ្ដីរបស់គាត់ នោះគាត់សួរសំណួរមួយឬនិយាយយ៉ាងខ្លីអំពីអត្ថបទ។ ច្រើនដង នេះបានបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនានិងឱកាសផ្សព្វផ្សាយ។ បើយើងគ្រាន់តែទុកសៀវភៅរបស់យើងនៅកន្លែងមួយដែលអ្នកឯទៀតអាចឃើញបាន នោះអាចធ្វើឲ្យអ្នករួមការងារឬមិត្តរួមថ្នាក់ចាប់អារម្មណ៍ហើយសួរអំពីសៀវភៅនោះ។
៩ វិធីបង្កើតឱកាសផ្សព្វផ្សាយ: ដោយគិតអំពីភាពបន្ទាន់នៃកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ យើងមិនគួរចាត់ទុកការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការជាអ្វីមួយដែលនឹងកើតឡើងដោយចៃដន្យទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរព្យាយាមបង្កើតឱកាសផ្សព្វផ្សាយ ពេលដែលយើងធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃ។ ចូរគិតទុកជាមុនអំពីមនុស្សដែលអ្នកប្រហែលជានឹងជួប ហើយពិចារណាអំពីវិធីដែលអ្នកអាចបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនា។ ចូរយកគម្ពីរទៅជាមួយហើយសៀវភៅដែលអ្នកអាចជូនមនុស្សដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍។—១ពេ. ៣:១៥
១០ ដោយប្រើគំនិតឈ្លាសវៃ អ្នកផ្សព្វផ្សាយជាច្រើននាក់បានបង្កើតឱកាសផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ។ បងស្រីម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងអគារមួយដែលមានការយាមកាមយ៉ាងដិតដល់ គាត់ប្រើកន្លែងកម្សាន្តនៅក្នុងអគារនោះដើម្បីរៀបរូបផ្គុំដែលជារូបធម្មជាតិស្អាតៗ។ ពេលមនុស្សនិយាយអំពីរូបទេសភាពដ៏ស្អាតនេះ បងស្រីយើងឆ្លៀតឱកាសដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនា ហើយប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្ដីសន្យាក្នុងគម្ពីរស្តីអំពី«មេឃថ្មីនិងផែនដីថ្មី»។ (បប. ២១:១-៤) តើអ្នកអាចនឹកឃើញវិធីផ្សេងៗដែលអ្នកអាចបង្កើតឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការដែរឬទេ?
១១ រៀបចំជួបអ្នកចាប់អារម្មណ៍ម្ដងទៀត: បើជួបអ្នកចាប់អារម្មណ៍ ចូរព្យាយាមជួបអ្នកនោះម្ដងទៀត។ បើសមរម្យ អ្នកអាចប្រាប់បុគ្គលនោះថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់និយាយជាមួយនឹងអ្នក។ តើខ្ញុំអាចទាក់ទងអ្នកម្ដងទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីអាចពិភាក្សាគ្នាម្ដងទៀត?»។ អ្នកផ្សាយខ្លះឲ្យអាសយដ្ឋាននិងលេខទូរស័ព្ទរបស់ខ្លួនទៅបុគ្គលនោះ រួចនិយាយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តនិយាយជាមួយនឹងអ្នក។ បើអ្នកចង់ដឹងថែមទៀតអំពីអ្វីដែលយើងបានពិភាក្សា អ្នកអាចទាក់ទងខ្ញុំតាមលេខទូរស័ព្ទនេះ»។ បើអ្នកមិនអាចជួបបុគ្គលនោះម្ដងទៀតបានទេ ចូររៀបចំឲ្យក្រុមជំនុំដែលផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់នោះទាក់ទងគាត់ ដោយបំពេញក្រដាសសូមរកជួប (S-43) ហើយជូនលេខាធិការនៃក្រុមជំនុំរបស់អ្នក។
១២ ពេលសរុបម៉ោងផ្សព្វផ្សាយ ហើយសរសេរលើក្រដាសសេចក្ដីរាយការណ៍ យើងគួររួមបញ្ចូលពេលវេលាដែលយើងបានចំណាយក្នុងការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការដែរ។ ដូច្នេះ ទោះជាអ្នកបានផ្សព្វផ្សាយតែប៉ុន្មាននាទីក្នុងមួយថ្ងៃក៏ដោយ ចូរកត់សរសេរទុក។ សូមគិតទៅមើល បើអ្នកផ្សាយម្នាក់ៗចំណាយពេល៥នាទីរាល់ថ្ងៃដើម្បីផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ នោះសរុបទៅ អ្នកផ្សព្វផ្សាយបានចំណាយពេលជាង១៧លានម៉ោងរាល់ខែ!
១៣ យើងមានមូលហេតុល្អបំផុតដើម្បីផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ ពោលគឺ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងចំពោះអ្នកជិតខាង។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧-៣៩) គោលបំណងនិងគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យចិត្តយើងពោរពេញទៅដោយអំណរ ហើយអំណរនេះជំរុញយើងឲ្យនិយាយអំពី«សិរីល្អនៃឫទ្ធានុភាពរបស់រាជ្យ»លោក។ (ទំនុក. ១៤៥:៧, ១០-១២) ម្យ៉ាងទៀត យើងពិតជាស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់យើង ដូច្នេះមុនទីបញ្ចប់មកដល់ យើងផ្សាយដំណឹងល្អដល់ពួកគេ ឲ្យតែមានឱកាសសមគួរ។ (រ៉ូម ១០:១៣, ១៤) បើគិតគូរទុកជាមុននិងរៀបចំបន្ដិចបន្តួច យើងទាំងអស់គ្នាអាចផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការបាន ហើយប្រហែលជានឹងមានឯកសិទ្ធិដ៏គួរឲ្យពេញចិត្តមួយ ពោលគឺឱកាសប្រាប់សេចក្ដីពិតដល់មនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះ។
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
១. (ក) តើអ្វីជាការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ? (ខ) នៅកិច្ចប្រជុំនេះ តើបងប្អូនដែលបានជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាលើកដំបូងក្រៅផ្លូវការ មានប៉ុន្មាននាក់?
២. ក្នុងបទគម្ពីរ តើមានគំរូអ្វីខ្លះដែលបង្ហាញអំពីការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ?
៣. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការអៀនខ្មាសក្នុងការនិយាយជាមួយអ្នកឯទៀត?
៤. នៅដើមដំបូង តើយើងអាចមានគោលដៅអ្វី? ហេតុអ្វី?
៥. តើអ្វីជួយបងស្រីម្នាក់ដែលមានលក្ខណៈអៀនខ្មាសឲ្យអាចផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ?
៦. តើយើងអាចបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាយ៉ាងដូចម្ដេចពេលដែលជួបមនុស្សនៅកន្លែងផ្សេងៗ?
៧. តើការចេះសង្កេត អាចជួយយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨. តើយើងអាចប្រើសៀវភៅរបស់យើងដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩, ១០. (ក) តើយើងអាចបង្កើតឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើអ្នកផ្ទាល់ធ្លាប់បង្កើតឱកាសផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១. ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការហើយជួបអ្នកចាប់អារម្មណ៍ តើយើងអាចធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីជួបពួកគេម្ដងទៀត?
១២. (ក) ហេតុអ្វីយើងគួរកត់ទុកនិងរាយការណ៍អំពីម៉ោងដែលយើងផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ? (ខ) តើការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការបានទទួលលទ្ធផលល្អយ៉ាងណា? (សូមមើលប្រអប់«ការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការបានលទ្ធផលល្អ!»)
១៣. តើអ្វីគួរជំរុញយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៤]
ប្រហែលជាការស្រួលជាង បើគោលដៅដំបូងរបស់អ្នកគឺជួបមនុស្សហើយបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនាសិន
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៥]
ដោយប្រើគំនិតឈ្លាសវៃ អ្នកផ្សាយច្រើននាក់បានរកវិធីដើម្បីបង្កើតឱកាសផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ
[ប្រអប់នៅទំព័រ៥]
យោបល់អំពីវិធីបង្កើតឲ្យមានការសន្ទនា
◼ អធិដ្ឋានសុំជំនួយដើម្បីចាប់ផ្ដើម
◼ ជ្រើសរើសមនុស្សដែលមើលទៅដូចជារាក់ទាក់និងមិនប្រញាប់
◼ មើលមុខបុគ្គលនោះ ញញឹមដាក់គាត់ រួចលើកឡើងរឿងមួយដែលអ្នកនិងគាត់ចាប់អារម្មណ៍
◼ ចូរស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់
[ប្រអប់នៅទំព័រ៦]
ការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការបានលទ្ធផលល្អ!
• ពេលកំពុងចាំជាងជួសជុលឡាន បងប្រុសម្នាក់បានផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកឯទៀតដែលនៅទីនោះ ក៏បានជូនសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យមកស្ដាប់សុន្ទរកថាសាធារណៈ។ មួយឆ្នាំក្រោយមកនៅឯមហាសន្និបាតបុរសម្នាក់បានដើរមករកបងប្រុសនោះ ហើយរាក់ទាក់សួរសុខទុក្ខគាត់។ គាត់មិនបានចាំមុខបុរសនោះទេ តែក្រោយមកបានដឹងថា បុរសនោះនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលបានទទួលសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យមកស្ដាប់សុន្ទរកថាសាធារណៈមួយឆ្នាំមុន តែឥឡូវនេះជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាហើយ! បុរសនោះបានទៅស្ដាប់សុន្ទរកថាសាធារណៈមែន ហើយបានសុំរៀនគម្ពីរ រួចមកគាត់និងប្រពន្ធបានទទួលការជ្រមុជទឹក។
• បងស្រីម្នាក់បានរៀនសេចក្ដីពិតតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការ ហើយគាត់ចាត់ទុកថា តំបន់ផ្សាយពិសេសរបស់គាត់ គឺមនុស្សដែលគាត់ជួបតាមរយៈកូនៗរបស់គាត់។ តំបន់ផ្សាយនោះរួមបញ្ចូលអ្នកជិតខាង ឪពុកម្ដាយនានាដែលគាត់ជួបនៅឯសាលា និងនៅការប្រជុំសម្រាប់ឪពុកម្ដាយរបស់សិស្ស។ ពេលដែលបងស្រីនោះណែនាំខ្លួនឲ្យគេស្គាល់ គាត់ក៏និយាយយ៉ាងខ្លីតែស្មោះពីចិត្តថា គម្ពីរជាជំនួយដ៏ល្អប្រសើរណាស់ក្នុងការអប់រំកូន រួចមកគាត់ប្ដូរសាច់រឿងនិយាយអំពីអ្វីផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែដោយសារគាត់បាននិយាយអំពីគម្ពីរម្ដងហើយ គាត់ឃើញថាគឺស្រួលជាងពេលនិយាយអំពីគម្ពីរនៅលើកក្រោយទៀត។ ដោយប្រើវិធីនេះ គាត់បានជួយមនុស្ស១២នាក់ទទួលការជ្រមុជទឹក។
• ពេលអ្នកលក់ការធានារ៉ាប់រងបានមកផ្ទះរបស់បងស្រីយើងម្នាក់ នាងបានឆ្លៀតឱកាសផ្សព្វផ្សាយដល់គាត់។ នាងបានសួរគាត់ថា៖ ‹តើអ្នកចង់បានការធានារ៉ាប់រងដែលផ្ដល់នូវសុខភាពល្អ សុភមង្គល និងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ទេ?›។ គាត់ឆ្លើយថាគាត់ចង់បានមែន រួចសួរបងស្រីនោះថាតើនាងកំពុងនិយាយអំពីកម្មវិធីធានារ៉ាប់រងមួយណា។ នាងបង្ហាញគាត់ពីសេចក្ដីសន្យាក្នុងគម្ពីរ ហើយជូនសៀវភៅមួយក្បាលរបស់អង្គការយើង។ គាត់អានសៀវភៅនោះចប់ក្នុងរយៈពេលតែមួយល្ងាច។ បងស្រីនោះបានរៀបចំឲ្យបងប្អូនយើងម្នាក់បង្រៀនគម្ពីរដល់គាត់ រួចមកគាត់ចាប់ផ្ដើមទៅប្រជុំហើយក្រោយមកទទួលការជ្រមុជទឹក។
• ពេលបងស្រីយើងម្នាក់ដែលកំពុងជិះយន្តហោះ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយដល់ស្ត្រីម្នាក់ដែលអង្គុយក្បែរគាត់។ ក្រោយយន្តហោះនោះចុះ បងស្រីយើងបានឲ្យអាសយដ្ឋាននិងលេខទូរស័ព្ទដល់ស្ត្រីនោះ ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តឲ្យសុំរៀនគម្ពីរពេលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទៅផ្សព្វផ្សាយនៅផ្ទះគាត់។ លុះស្អែកឡើង សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាពីរនាក់បានទៅផ្សព្វផ្សាយនៅផ្ទះស្ត្រីនោះ។ រួចមកគាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរ រីកចម្រើនយ៉ាងលឿន ទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយមិនយូរក្រោយមក គាត់មានសិស្សគម្ពីរបីនាក់ផ្ទាល់ខ្លួន។
• បងប្រុសអាយុ១០០ឆ្នាំម្នាក់ដែលងងឹតភ្នែករស់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំសុខភាព គាត់និយាយជាញឹកញយថា៖ «យើងត្រូវការរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ នេះបាននាំឲ្យគ្រូពេទ្យនិងអ្នកជំងឺឯទៀតសួរសំណួរ ហើយបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យបងប្រុសនោះពន្យល់អំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលធ្វើការនៅមណ្ឌលនោះបានសួរគាត់អំពីអ្វីដែលគាត់នឹងធ្វើពេលនៅក្នុងសួនឧទ្យាន។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ភ្នែកខ្ញុំនឹងភ្លឺឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងអាចដើរបាន ហើយខ្ញុំនឹងដុតរទេះជនពិការនេះចោល»។ ដោយសារគាត់ងងឹតភ្នែក គាត់សុំស្ត្រីនោះអានទស្សនាវដ្ដីជូនគាត់ស្ដាប់។ ពេលដែលកូនស្រីរបស់បងប្រុសយើងបានមកសួរសុខទុក្ខ នោះស្ត្រីដែលធ្វើការទីនោះបានសុំទស្សនាវដ្ដីទាំងនោះដើម្បីយកទៅអាននៅផ្ទះ។ គ្រូពេទ្យម្នាក់បានប្រាប់កូនស្រីរបស់បងប្រុសយើងថា៖ «ពាក្យស្លោកថ្មីនៅក្នុងមណ្ឌលនេះគឺ‹យើងត្រូវការរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ›»។
• បងស្រីម្នាក់ដែលកំពុងឈរតម្រង់ជួរចាំនៅភោជនីយដ្ឋានមួយ បានឮបុរសវ័យចាស់មួយក្រុមពិភាក្សាអំពីរឿងនយោបាយ។ បុរសម្នាក់បាននិយាយថា រដ្ឋាភិបាលមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់ប្រជាជនបានទេ។ បងស្រីនោះប្រាប់ខ្លួនឯងថា‹នេះជាឱកាសល្អ›។ នាងអធិដ្ឋានយ៉ាងខ្លី រួចដើរទៅរកពួកគាត់។ ក្រោយណែនាំខ្លួនឲ្យគេស្គាល់ នាងប្រាប់ពួកគាត់អំពីរដ្ឋាភិបាលដែលនឹងដោះស្រាយបញ្ហារបស់មនុស្ស ពោលគឺរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ រួចបានជូនសៀវភៅស្តើងមួយដែលនាងបានយកមកជាមួយ។ ពេលនោះ ថៅកែភោជនីយដ្ឋានបានដើរមករកនាង។ បងស្រីនោះស្មានថាគាត់នឹងសុំឲ្យនាងចេញទៅ ប៉ុន្តែគាត់ប្រាប់នាងថាគាត់បានស្ដាប់អ្វីដែលនាងបាននិយាយ ហើយចង់បានសៀវភៅមួយដែរ។ បុគ្គលិកម្នាក់ទៀតក៏បានស្ដាប់ដែរ រួចបានដើរមករកនាងទាំងហូរទឹកភ្នែក ដោយសារគាត់ធ្លាប់ជាសិស្សគម្ពីរ ហើយឥឡូវគាត់ចង់ចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរម្ដងទៀត។