អត្ថបទសិក្សា ២៧
ហេតុអ្វីយើងគួរកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា?
«អ្នកណាដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក»។—ចសព. ២៥:១៤
ចម្រៀងលេខ៨ ព្រះយេហូវ៉ាជាទីពឹងពំនាក់របស់យើង
សេចក្ដីសង្ខេបa
១-២. យោងទៅតាមចម្រៀងសរសើរព្រះ ២៥:១៤ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីបើយើងចង់មានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា?
តើអ្នកគិតថាគុណសម្បត្តិអ្វីគឺសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីរក្សាចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកណាម្នាក់? អ្នកនឹងទំនងជាឆ្លើយថាមិត្តល្អគួរស្រឡាញ់គ្នានិងគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្នកប្រហែលជាគិតថាការកោតខ្លាចមិនមែនជាគុណសម្បត្តិសំខាន់ដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពល្អនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ដូចបទគម្ពីរជាមូលដ្ឋានសម្រាប់អត្ថបទនេះចែង ពួកអ្នកដែលចង់មានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាត្រូវ«កោតខ្លាច»លោក។—សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ២៥:១៤
២ មិនថាយើងបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយូរប៉ុណ្ណាក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបន្តគោរពកោតខ្លាចលោក។ តើការកោតខ្លាចព្រះមានន័យយ៉ាងណា? តើយើងអាចរៀនឲ្យចេះកោតខ្លាចលោកយ៉ាងដូចម្ដេច? ម្យ៉ាងទៀត តើយើងអាចរៀនអ្វីអំពីការកោតខ្លាចព្រះពីអូបាឌាដែលជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេច សម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដា និងស្ដេចយេហូអាស?
តើការកោតខ្លាចព្រះមានន័យអ្វី?
៣. សូមពន្យល់អំពីរបៀបដែលការខ្លាចអាចការពារយើង។
៣ យើងប្រហែលជាខ្លាចបើយើងគិតថាយើងអាចរងគ្រោះណាមួយ។ ការខ្លាចបែបនេះអាចជាការល្អ ដោយសារនេះអាចជួយយើងឲ្យប្រព្រឹត្តដោយឈ្លាសវៃ។ ជាឧទាហរណ៍ ការខ្លាចធ្លាក់ធ្វើឲ្យយើងមិនដើរទៅជិតច្រាំងចោតពេក។ ការខ្លាចរងរបួសប្រហែលជាជំរុញចិត្តយើងឲ្យគេចពីគ្រោះថ្នាក់ណាមួយ។ ការខ្លាចថាចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយបុគ្គលដែលយើងស្រឡាញ់ប្រេះឆា ការពារយើងមិនឲ្យនិយាយឬធ្វើអ្វីដែលមិនសប្បុរស។
៤. តើសាថានចង់ឲ្យមនុស្សខ្លាចព្រះក្នុងន័យយ៉ាងណា?
៤ សាថានចង់ឲ្យមនុស្សភ័យខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា។ សាថានលើកស្ទួយគំនិតដែលអេលីផាសមាន គឺថា៖ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែខឹងនិងចង់ដាក់ទោសយើង ហើយថាយើងមិនអាចផ្គាប់ចិត្តលោកបានទេ។ (យ៉ូប ៤:១៨, ១៩) សាថានចង់ឲ្យយើងភ័យខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាដល់ម្ល៉េះរហូតដល់យើងឈប់បម្រើលោក។ ដើម្បីជៀសវាងពីអន្ទាក់នេះ យើងត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានការកោតខ្លាចត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះ។
៥. តើការកោតខ្លាចព្រះមានន័យអ្វី?
៥ បុគ្គលដែលមានការកោតខ្លាចត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះ ស្រឡាញ់លោកនិងមិនចង់ធ្វើអ្វីណាដែលនឹងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពជាមួយលោកទេ។ លោកយេស៊ូក៏មានការ«កោតខ្លាចព្រះ»ដែរ។ (ហេ. ៥:៧) លោកមិនភ័យខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (អេ. ១១:២, ៣) ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេស៊ូមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ស្ដាប់បង្គាប់លោក។ (យ៉ូន. ១៤:២១, ៣១) ដូចលោកយេស៊ូ យើងកោតស្ងើចនិងគោរពព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ដោយសារលោកជាព្រះដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប្រាជ្ញា យុត្តិធម៌ និងឫទ្ធានុភាព។ យើងក៏ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់ ហើយថាប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះការណែនាំពីលោកជះឥទ្ធិពលលើលោក។ យើងអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឈឺចិត្តឬសប្បាយចិត្ត។—ចសព. ៧៨:៤១; សុភ. ២៧:១១
ការរៀនឲ្យចេះកោតខ្លាចព្រះ
៦. តើអ្វីជារបៀបមួយដែលយើងអាចរៀនឲ្យចេះកោតខ្លាចព្រះ? (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៣៤:១១)
៦ យើងមិនមែនកើតមកដោយចេះកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាទេ យើងត្រូវតែបណ្ដុះឲ្យមានអារម្មណ៍នេះ។ (សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ៣៤:១១) របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះគឺដោយពិនិត្យមើលអ្វីដែលព្រះបានបង្កើត។ កាលដែលយើងកាន់តែឃើញប្រាជ្ញា ឫទ្ធានុភាព និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់លោកចំពោះយើងដែលសឲ្យឃើញក្នុង«អ្វីៗដែលលោកបានបង្កើត» យើងនឹងកាន់តែគោរពនិងស្រឡាញ់លោក។ (រ៉ូម ១:២០) បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះអេឌ្រានបាននិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំមើលអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើត ហើយឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាមានប្រាជ្ញាជ្រាលជ្រៅ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំកោតស្ងើចនិងជួយខ្ញុំឲ្យដឹងថាលោកស្គាល់អ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ»។ ការរំពឹងគិតរបស់គាត់បាននាំឲ្យគាត់មានទស្សនៈថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកផ្ដល់ជីវិតឲ្យខ្ញុំទេ»។ តើអ្នកអាចលៃទុកពេលខ្លះក្នុងសប្ដាហ៍នេះដើម្បីគិតអំពីអ្វីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតឬទេ? ការធ្វើដូច្នេះនឹងជួយអ្នកឲ្យគោរពនិងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងឡើង។—ចសព. ១១១:២, ៣
៧. តើសេចក្ដីអធិដ្ឋានអាចជួយយើងយ៉ាងណាឲ្យបណ្ដុះការកោតខ្លាចចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?
៧ របៀបមួយទៀតដែលយើងអាចបណ្ដុះការកោតខ្លាចរបស់យើងចំពោះព្រះគឺដោយអធិដ្ឋានជាទៀងទាត់។ កាលដែលយើងកាន់តែអធិដ្ឋាន ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែទៅជាបុគ្គលពិតចំពោះយើង។ រាល់ដងដែលយើងសុំកម្លាំងពីលោកដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក យើងនឹកឃើញអំពីឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោក។ ពេលយើងអរគុណលោកចំពោះអំណោយជាបុត្ររបស់លោក យើងនឹកឃើញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះយើង។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងអង្វរសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា យើងនឹកឃើញថាលោកមានប្រាជ្ញាជាខ្លាំង។ សេចក្ដីអធិដ្ឋានដូចនេះជួយយើងឲ្យគោរពព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់យើងឲ្យជៀសវាងពីការធ្វើអ្វីណាដែលនឹងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោក។
៨. តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបន្តកោតខ្លាចព្រះ?
៨ យើងអាចបន្តកោតខ្លាចព្រះតាមរយៈការសិក្សាគម្ពីរដោយមានគោលដៅរៀនពីគំរូល្អនិងគំរូមិនល្អដែលមាននៅទីនោះ។ សូមយើងពិចារណាអំពីអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ពីរនាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺ អូបាឌាដែលជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេចអាហាប់និងសម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដា។ បន្ទាប់មក យើងនឹងឃើញអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ស្ដេចយេហូអាសនៃស្រុកយូដាដែលដំបូងជាបុគ្គលល្អ ប៉ុន្តែក្រោយមកបានចាកចេញពីព្រះយេហូវ៉ា។
ចូរមានចិត្តក្លាហានដូចអូបាឌា
៩. តើការកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើអូបាឌា? (បណ្ដាស្ដេចទី១ ១៨:៣, ១២)
៩ គម្ពីររៀបរាប់អំពីអូបាឌាbជាលើកទី១ថា៖ «គាត់ជាអ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្លាំង»។ (សូមអាន បណ្ដាស្ដេចទី១ ១៨:៣, ១២) តើការកោតខ្លាចនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើអូបាឌា? នេះបានជួយគាត់ឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់និងគួរឲ្យទុកចិត្ត ដូច្នេះស្ដេចបានឲ្យគាត់មើលការខុសត្រូវលើវិមាន។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម នេហេមា ៧:២) ការកោតខ្លាចព្រះក៏បានជួយអូបាឌាឲ្យមានចិត្តក្លាហានជាខ្លាំង ហើយនោះជាអ្វីដែលគាត់ពិតជាត្រូវការ។ គាត់រស់នៅក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រងនៃស្ដេចដ៏ទុច្ចរិតគឺអាហាប់ ដែល«បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត គឺអាក្រក់លើសអស់[ទាំងស្ដេច]ដែលនៅមុនៗគាត់ទៅទៀត»។ (១បស. ១៦:៣០) ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រពន្ធរបស់គាត់យេសេបិលដែលជាអ្នកគោរពបូជាព្រះបាល ស្អប់ព្រះយេហូវ៉ាជាខ្លាំងបានជានាងព្យាយាមកំចាត់ចោលការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតទាំងស្រុងនៅរាជាណាចក្រខាងជើង។ នាងថែមទាំងសម្លាប់អ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះជាច្រើននាក់ទៀតផង។ (១បស. ១៨:៤) យើងឃើញច្បាស់ថា អូបាឌាបានគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រាដ៏ពិបាក។
១០. តើអូបាឌាបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានជាខ្លាំងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ តើអូបាឌាបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានដ៏ខ្លាំងយ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលយេសេបិលបានចាប់ផ្ដើមស្វែងរកពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយកទៅសម្លាប់ចោល អូបាឌាបានយកពួកគេ១០០នាក់ទៅលាក់ទុក«ដោយដាក់មួយក្រុមៗ៥០នាក់នៅក្នុងរអាងភ្នំ ហើយផ្គត់ផ្គង់នំប៉័ងនិងទឹកដល់ពួកគេ»។ (១បស. ១៨:១៣, ១៤) បើយេសេបិលដឹងអំពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ នោះអូបាឌាដែលជាបុរសដ៏ក្លាហាននេះមុខជានឹងត្រូវគេប្រហារជីវិត។ ពិតមែនថាអូបាឌាទំនងជាភ័យខ្លាច ហើយមិនចង់ស្លាប់ទេ ប៉ុន្តែគាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងពួកអ្នកដែលបម្រើលោកច្រើនជាងស្រឡាញ់ជីវិតខ្លួនឯង។
ទោះជាមានបម្រាមលើកិច្ចការរបស់យើងក្ដី បងប្រុសម្នាក់ចែកចាយសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដោយចិត្តក្លាហានដល់សាក្សីគ្នីគ្នា (សូមមើលវគ្គ១១)d
១១. តើអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះគឺដូចអូបាឌាតាមរបៀបណា? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១១ នៅសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់រស់នៅប្រទេសដែលកិច្ចការរបស់យើងបានត្រូវដាក់បម្រាម។ ពួកគេបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកអាជ្ញាធរ ប៉ុន្តែដូចអូបាឌា បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់ទាំងនេះមិនព្រមឈប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (ម៉ាថ. ២២:២១) ពួកគេបង្ហាញការកោតខ្លាចព្រះដោយស្ដាប់បង្គាប់លោកជាជាងមនុស្ស។ (សកម្ម. ៥:២៩) ពួកគេធ្វើដូច្នេះដោយបន្តប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយប្រជុំគ្នាដោយសម្ងាត់។ (ម៉ាថ. ១០:១៦, ២៨) ពួកគេព្យាយាមធ្វើឲ្យប្រាកដថាបងប្អូនរបស់ពួកគេទទួលសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារដែលបងប្អូនទាំងនោះត្រូវការ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងប្រុសអងរីពីប្រទេសមួយនាទ្វីបអាហ្វ្រិកដែលធ្លាប់ដាក់បម្រាមលើកិច្ចការរបស់យើង។ ក្នុងអំឡុងពេលដាក់បម្រាមនោះ បងអងរីបានស្ម័គ្រចិត្តដឹកជញ្ជូនសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើងដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរទៅឲ្យសាក្សីគ្នីគ្នា។ គាត់សរសេរថា៖ «ខ្ញុំជាមនុស្សអៀន ដូច្នេះខ្ញុំជឿជាក់ថាខ្ញុំមានចិត្តក្លាហានបែបនេះបាន ដោយសារខ្ញុំមានការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា»។ តើអ្នកអាចស្រមៃឃើញខ្លួនអ្នកមានចិត្តក្លាហានដូចបងអងរីឬទេ? អ្នកអាចមានគុណសម្បត្តិនេះបាន បើអ្នកបណ្ដុះឲ្យមានការកោតខ្លាចចំពោះព្រះ។
ចូរមានភក្ដីភាពដូចសម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដា
១២. តើសម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដានិងប្រពន្ធរបស់គាត់បានបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ សម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដាកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះបានជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យមានភក្ដីភាព និងលើកស្ទួយការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ នេះបានត្រូវសឲ្យឃើញពេលអាថាលៀដែលជាកូនស្រីរបស់យេសេបិល បានដណ្ដើមរាជ្យនៅស្រុកយូដា។ បណ្ដាជនមានហេតុភ័យខ្លាចអាថាលៀ។ គាត់ឃោរឃៅនិងលោភលន់ចង់បានអំណាចខ្លាំងដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ព្យាយាមសម្លាប់កូនស្ដេចទាំងអស់ដែលជាចៅរបស់គាត់។ (២ប្រ. ២២:១០, ១១) ក្នុងចំណោមកូនក្មេងទាំងនោះ មានម្នាក់បានរួចជីវិតគឺយេហូអាស ដោយសារប្រពន្ធរបស់យេហូយ៉ាដាគឺយេហូសាបៀរបានសង្គ្រោះគាត់។ យេហូសាបៀរនិងប្ដីរបស់គាត់បានលាក់និងមើលថែកូននោះ។ តាមរបៀបនេះ យេហូយ៉ាដានិងយេហូសាបៀរបានជួយរក្សាពូជពង្សស្ដេចដែលមកពីវង្សត្រកូលដាវីឌ។ យេហូយ៉ាដាមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនខ្លាចអាថាលៀឡើយ។—សុភ. ២៩:២៥
១៣. ពេលយេហូអាសមានអាយុ៧ឆ្នាំ តើយេហូយ៉ាដាបានបង្ហាញភក្ដីភាពម្ដងទៀតតាមរបៀបណា?
១៣ ពេលយេហូអាសមានអាយុ៧ឆ្នាំ យេហូយ៉ាដាបានបង្ហាញម្ដងទៀតថាគាត់មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានរៀបគម្រោងមួយ។ បើគម្រោងនោះជោគជ័យ យេហូអាសនឹងគ្រងរាជ្យជាស្ដេចដែលជាអ្នកស្នងតំណែងពីពូជពង្សរបស់ដាវីឌ។ ប៉ុន្តែ បើគម្រោងនោះបរាជ័យវិញ យេហូយ៉ាដាប្រាកដជានឹងបាត់បង់ជីវិត។ ដោយមានពរពីព្រះយេហូវ៉ា គម្រោងនោះបានជោគជ័យ! យេហូយ៉ាដាបានទទួលការគាំទ្រពីពួកមេដឹកនាំនិងពួកលេវី ដើម្បីតែងតាំងយេហូអាសជាស្ដេច និងឲ្យគេប្រហារជីវិតអាថាលៀ។ (២ប្រ. ២៣:១-៥, ១១, ១២, ១៥; ២៤:១) បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដា«បានរៀបចំឲ្យមានកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងព្រះយេហូវ៉ានិងស្ដេចរួមទាំងបណ្ដាជន គឺថាពួកគេនឹងបន្តធ្វើជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (២បស. ១១:១៧) យេហូយ៉ាដាក៏«បានដាក់ពួកអ្នកយាម ឲ្យយាមទ្វារវិហារព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកណាដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធចូលបានឡើយ»។—២ប្រ. ២៣:១៩
១៤. តើតាមរបៀបណាយេហូយ៉ាដាបានទទួលកិត្តិយសចំពោះការលើកកិត្តិយសព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ មុននោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងលើកកិត្តិយសអ្នកដែលបានលើកកិត្តិយសខ្ញុំ»។ មែនហើយ លោកបានឲ្យរង្វាន់ដល់យេហូយ៉ាដា។ (១សាំ. ២:៣០) ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគេកត់ទុកការប្រព្រឹត្តល្អរបស់យេហូយ៉ាដានៅក្នុងគម្ពីរដើម្បីណែនាំយើង។ (រ៉ូម ១៥:៤) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយេហូយ៉ាដាស្លាប់ គាត់បានទទួលឯកសិទ្ធិដ៏ពិសេស គឺសពរបស់គាត់បានត្រូវបញ្ចុះ«នៅក្រុងដាវីឌជាមួយនឹងបណ្ដាស្ដេច ដោយសារគាត់បានធ្វើកិច្ចការល្អជាច្រើនសម្រាប់ព្រះពិត សម្រាប់វិហាររបស់លោក និងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល»។—២ប្រ. ២៤:១៥, ១៦
ដូចសម្ដេចសង្ឃយេហូយ៉ាដា សូមឲ្យការកោតខ្លាចព្រះជំរុញចិត្តយើងឲ្យជួយបងប្អូនរបស់យើងដោយស្មោះភក្ដី (សូមមើលវគ្គ១៥)e
១៥. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីកំណត់ហេតុអំពីយេហូយ៉ាដា? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៥ កំណត់ហេតុអំពីយេហូយ៉ាដាអាចជួយយើងទាំងអស់គ្នាបណ្ដុះឲ្យមានការកោតខ្លាចចំពោះព្រះ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចយកតម្រាប់យេហូយ៉ាដា ដោយតែងតែរកវិធីដើម្បីការពារក្រុមជំនុំ។ (សកម្ម. ២០:២៨) បងប្អូនវ័យចាស់អាចរៀនពីយេហូយ៉ាដាថា ពេលពួកគេកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ានិងរក្សាភក្ដីភាព លោកអាចប្រើពួកគេឲ្យសម្រេចគោលបំណងរបស់លោក។ លោកមិនបោះបង់ចោលពួកគេឡើយ។ ប្អូនៗវ័យក្មេងអាចកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តចំពោះយេហូយ៉ាដានិងយកតម្រាប់លោក ដោយលើកកិត្តិយសបងប្អូនវ័យចាស់ ជាពិសេសពួកអ្នកដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ (សុភ. ១៦:៣១) យើងទាំងអស់គ្នាក៏អាចរៀនពីពួកមេដឹកនាំនិងពួកលេវីដែលគាំទ្រយេហូយ៉ាដា។ សូមយើងគាំទ្រយ៉ាងស្មោះភក្ដីចំពោះ«ពួកអ្នកដែលនាំមុខ» ដោយស្ដាប់បង្គាប់ពួកគេ។—ហេ. ១៣:១៧
ចូរកុំធ្វើតាមស្ដេចយេហូអាស
១៦. តើអ្វីបង្ហាញថាស្ដេចយេហូអាសមានជំនឿខ្សោយ?
១៦ ស្ដេចយេហូអាសបានទទួលឥទ្ធិពលល្អពីយេហូយ៉ាដា។ (២បស. ១២:២) ដូច្នេះ ពេលយេហូអាសនៅក្មេង គាត់ចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីយេហូយ៉ាដាស្លាប់ទៅ ស្ដេចយេហូអាសបានស្ដាប់តាមពួកអ្នកគ្រប់គ្រងដែលក្បត់ជំនឿ។ តើមានលទ្ធផលអ្វី? គាត់និងប្រជារាស្ត្ររបស់គាត់បាន«ចាប់ផ្ដើមគោរពបូជាដល់រូបព្រះនិងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»។ (២ប្រ. ២៤:៤, ១៧, ១៨) ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាឈឺចិត្តខ្លាំងក៏ដោយ លោក«បានចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ . . . ម្ដងហើយម្ដងទៀត ដើម្បីឲ្យពួកគេត្រឡប់មករកលោកវិញ។ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនមិនព្រមស្ដាប់តាម»ទេ។ ពួកគេថែមទាំងមិនបានស្ដាប់សាការីជាកូនប្រុសយេហូយ៉ាដា ដែលមិនគ្រាន់តែជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងជាសង្ឃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជាជីដូនមួយរបស់យេហូអាសដែរ។ ស្ដេចយេហូអាសថែមទាំងបានឲ្យគេសម្លាប់សាការីទៀតផង ទោះជាក្រុមគ្រួសាររបស់សាការីគឺជាអ្នកសង្គ្រោះជីវិតយេហូអាសក៏ដោយ។—២ប្រ. ២២:១១; ២៤:១៩-២២
១៧. តើមានលទ្ធផលអ្វីចំពោះយេហូអាស?
១៧ យេហូអាសមិនបានរក្សាការកោតខ្លាចចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ ហើយគាត់ទទួលលទ្ធផលអាក្រក់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកដែលប្រមាថមើលងាយខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងចាត់ទុកអ្នកនោះថាគ្មានតម្លៃ»។ (១សាំ. ២:៣០) ក្រោយមក កងទ័ពដែលមានចំនួនតិចរបស់ស៊ីរីបានឈ្នះលើទ័ពរបស់យេហូអាស«ដែលមានចំនួនយ៉ាងច្រើន» ហើយគាត់បានរង«របួសជាទម្ងន់»។ ក្រោយពីពួកស៊ីរីបានដកទ័ពចេញទៅ ពួកអ្នកបម្រើរបស់យេហូអាសបានសម្លាប់គាត់ ដោយសារគាត់បានសម្លាប់សាការី។ ស្ដេចដ៏អាក្រក់នេះថែមទាំងបានត្រូវគេចាត់ទុកថាមិនសមបញ្ចុះ«នៅក្នុងទីបញ្ចុះសពរបស់បណ្ដាស្ដេច»។—២ប្រ. ២៤:២៣-២៥; ម៉ាថ. ២៣:៣៥c
១៨. យោងទៅតាមយេរេមា ១៧:៧, ៨ តើយើងអាចជៀសវាងមិនធ្វើតាមយេហូអាសយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់យេហូអាស? គាត់ប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលមានឫសរាក់ ដែលត្រូវការបង្គោលឈើដើម្បីជួយទប់។ ក្រោយពីយេហូយ៉ាដាដែលបានជួយគាត់បានស្លាប់បាត់ទៅ យេហូអាសបានចាប់ផ្ដើមស្ដាប់តាមពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ ហើយក៏លែងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាការកោតខ្លាចព្រះមិនត្រូវពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើឥទ្ធិពលល្អពីគ្រិស្តសាសនិកឯទៀត រួមទាំងសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើងទេ។ ដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពរឹងមាំជាមួយព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែពង្រឹងការកោតខ្លាចនិងភក្ដីភាពរបស់យើងចំពោះព្រះ ដោយសិក្សា រំពឹងគិត និងអធិដ្ឋានជាទៀងទាត់។—សូមអាន យេរេមា ១៧:៧, ៨; កូឡ. ២:៦, ៧
១៩. តើព្រះយេហូវ៉ាសុំអ្វីពីយើង?
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាមិនសុំអ្វីច្រើនពីយើងទេ។ អ្វីដែលលោកតម្រូវគឺបានត្រូវសង្ខេបនៅអ្នកទូន្មាន ១២:១៣ ដែលចែងថា៖ «ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះពិត ហើយធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់លោកជានិច្ច ព្រោះនេះជាកាតព្វកិច្ចទាំងមូលរបស់មនុស្ស»។ ពេលយើងកោតខ្លាចព្រះ យើងនឹងអាចរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោកមិនថាមានអ្វីកើតឡើងនៅថ្ងៃខាងមុខក្ដី ដូចអូបាឌានិងយេហូយ៉ាដាបានធ្វើដែរ។ យ៉ាងនេះ គ្មានអ្វីអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាបានឡើយ។
ចម្រៀងលេខ៣ ព្រះជាកម្លាំង ជាសេចក្ដីសង្ឃឹម និងជាទីពឹងរបស់យើង
a ក្នុងបទគម្ពីរ ពាក្យ«កោតខ្លាច»មានអត្ថន័យទូលាយ។ ស្របទៅតាមបរិបទ ពាក្យកោតខ្លាចអាចសំដៅទៅលើការខ្លាច ការគោរព ឬការកោតស្ងើច។ អត្ថបទនេះនឹងជួយយើងបណ្ដុះឲ្យមានការកោតខ្លាចមួយប្រភេទដែលអាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិងភក្ដីភាព ក្នុងកិច្ចបម្រើរបស់យើងចំពោះបិតានៅស្ថានសួគ៌។
b អូបាឌានេះមិនមែនជាអ្នកប្រកាសទំនាយអូបាឌាដែលបានរស់នៅរាប់រយឆ្នាំក្រោយមក និងដែលបានសរសេរសៀវភៅគម្ពីរដែលមានឈ្មោះរបស់គាត់ទេ។
c ម៉ាថាយ ២៣:៣៥ចែងថាសាការីជាកូនរបស់បារ៉ាគា អ្នកខ្លះគិតថាយេហូយ៉ាដាប្រហែលជាមានឈ្មោះពីរ ដូចបុគ្គលឯទៀតក្នុងគម្ពីរដែរ (សូមប្រៀបធៀប ម៉ាថ. ៩:៩ទៅនឹងម៉ាក. ២:១៤) ឬថាបារ៉ាគាគឺជាជីតារបស់សាការី ឬក៏ជាបុព្វបុរសម្នាក់ទៀត។
d ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ក្នុងការសម្ដែងនេះ ប្អូនប្រុសម្នាក់ចែកចាយសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរក្នុងអំឡុងពេលមានបម្រាម។
e ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ប្អូនស្រីម្នាក់រៀនពីបងស្រីវ័យចាស់អំពីរបៀបផ្សព្វផ្សាយតាមទូរស័ព្ទ បងប្រុសវ័យចាស់ម្នាក់ទុកគំរូល្អអំពីចិត្តក្លាហានក្នុងការផ្សព្វផ្សាយសាធារណៈ បងប្រុសដែលមានបទពិសោធន៍បង្ហាត់បង្រៀនបងប្អូនឯទៀតអំពីរបៀបថែទាំសាលប្រជុំ។