ខែមេសាជាពេលដែល‹ឲ្យយើងធ្វើការនឿយហត់ ព្រមទាំងខំប្រឹងប្រែងផង›
១ សប្ដាហ៍នានាដែលជាប់ក្នុងកំឡុងពេលពិធីបុណ្យរំឭក នោះជាពេលឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ារំពឹងគិតសិន។ នេះជាពេលជញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានសម្រេចនោះ ទាំងយកមកពិចារណានូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលយើងមានមកពីព្រះ តាមរយៈព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបានត្រូវបង្ហូរចេញ។ ពេលដែលអ្នកនឹកគិតពីថ្ងៃទី១៩ ខែមេសា នៅឆ្នាំមុននេះ តើអ្នកនឹកចាំពីអ្វីទៅ? តើអ្នកអាចចាំបានទេ នូវមុខមនុស្សដែលអ្នកបានឃើញនៅរាត្រីនោះឯង? តើអ្នកនឹកចាំថា ពិធីបុណ្យរំឭកនោះមានបរិយាកាសល្អខាងវិញ្ញាណទេ? តើអ្នកចាំទេ នូវការពិគ្រោះដ៏ពិសិដ្ឋតាមរយៈព្រះគម្ពីរ និងសេចក្ដីអធិស្ឋាននិមួយៗដោយអស់ពីដួងចិត្ត? ប្រហែលជាអ្នកបានតាំងចិត្តបង្ហាញរឹតតែពេញលេញថែមទៀតនោះ ថាខ្លួនមានកតញ្ញូធម៌យ៉ាងជ្រៅចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញដល់អ្នក។ តើការរំពឹងគិតបែបនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើអ្នកឥឡូវនេះ?
២ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ អនុរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងគុណមិនគ្រាន់តែតាមពាក្យសំដីប៉ុណ្ណោះទេ។ (កូល៉ុស ៣:១៥, ១៧) នៅខែមេសា ឆ្នាំមុននេះ យើងបានខំបង្ហាញនូវចិត្តអបអរចំពោះសំវិធានការពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីសង្គ្រោះយើង ដោយប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចបំរើរបស់យើងជាគ្រីស្ទាន។ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក មានអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយរាប់ពាន់នាក់ គឺ២៧ភាគរយលើសជាងចំនួនដល់កំពូលពីមុន។ ការខំព្យាយាមរបស់គេ រួមជាមួយអ្នកឯទៀតដែលផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រ នោះបាននាំឲ្យមានចំនួនដល់កំពូលថ្មី ស្តីអំពីចំនួនម៉ោង ការចែកទស្សនាវដ្ដី និងការត្រឡប់ទៅជួបគេវិញ។ យើងមានអំណរកាន់តែខ្លាំងឡើង ដោយបានឃើញសិស្សរាប់ពាន់នាក់ថ្មីចាប់ផ្ដើមរៀនព្រះគម្ពីរ និងចំនួនអ្នកចូលរួមពិធីបុណ្យរំឭកនោះឡើងដល់កំពូលថ្មីដែរ!
៣ មែនហើយ សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ប្រាកដរបស់យើង នោះជំរុញឲ្យយើងមានសកម្មភាព។ គឺដូចអ្វីដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរ ដោយថា៖ «យើងធ្វើការនឿយហត់ យើងខំប្រឹងតយុទ្ធ មកពីយើងសង្ឃឹមលើព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មរស់ ព្រះអង្គជាព្រះសង្គ្រោះរបស់មនុស្សលោកទាំងអស់ ជាពិសេសរបស់អ្នកជឿ»។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១០, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
៤ ក្នុងកំឡុងពេលប៉ុន្មានខែនេះដែលទាក់ទងពិធីបុណ្យរំឭក តើអ្នកនឹងបង្ហាញយ៉ាងណា នូវជំនឿរបស់អ្នកទៅលើសំវិធានការពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីឲ្យបានជីវិត? ក្នុងខែមេសា ឆ្នាំមុននេះ មានអ្នកផ្សាយខាងព្រះរាជាណាចក្រ មានចំនួនច្រើនបំផុតដែលធ្លាប់រាយការណ៍នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ តើយើងអាចបង្កើនចំនួនឲ្យច្រើនហួសពីនោះទៅទៀត ក្នុងខែមេសានេះបានទេ? យើងអាចសម្រេចគោលដៅនេះបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកផ្សាយម្នាក់ៗ មិនថាបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកឬអត់ទាន់ក៏ដោយ ក៏ត្រូវតែចូលរួមដែរ។ ក៏មានអ្នកថ្មីជាច្រើននាក់ដែរ ដែលអាចបំពេញតម្រូវការដើម្បីចូលរួម។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលអ្នករៀបចំកម្មវិធីដើម្បីធ្វើការនឿយហត់និងខំប្រឹងក្នុងខែមេសានេះ សូមគិតពីរបៀបជំរុញចិត្តអ្នកដទៃឲ្យដើរជាមួយអ្នក ដែលរួមបញ្ចូលអ្នកនៅខ្ចីបន្ដិច និងអ្នកមិនសូវចេះដែរ។
៥ ការជួយអ្នកខ្លះឲ្យផ្ដើមសកម្មភាពរបស់គេសារជាថ្មី: បើអ្នកស្គាល់អ្នកខ្លះដែលមិនបានដើរផ្សព្វផ្សាយអស់ប៉ុន្មានខែហើយ ប្រហែលជាអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តនិងអញ្ជើញគេឲ្យមកជាមួយអ្នកក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ។ ប្រសិនបើអ្នកខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំបានទៅជាឥតសកម្មវិញ ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹងខំជួបគេ និងលើកទឹកចិត្តឲ្យគេចាប់ផ្ដើមម្ដងទៀតនៅខែមេសា។
៦ យើងគ្រប់គ្នាបន្តសុំវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីបន្ថែមកម្លាំងយើងក្នុងកិច្ចបំរើទ្រង់។ (លូកា ១១:១៣) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះ? គឺអានបន្ទូលរបស់ព្រះដែលបានបណ្ដាលមកដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧) យើងថែមទាំងត្រូវ«ស្ដាប់សេចក្ដីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូល ដល់ពួកជំនុំទាំងប៉ុន្មាន» ដោយទៅឯកិច្ចប្រជុំទាំងប្រាំដែលមានជាប្រចាំសប្ដាហ៍។ (វិវរណៈ ៣:៦) នេះហើយជាឱកាសដ៏ល្អក្នុងការជួយអ្នកដែលមិនសូវផ្សព្វផ្សាយទៀងទាត់ឬឥតសកម្ម ឲ្យលូតលាស់ខាងទំលាប់សិក្សា និងស្ថាបនាឲ្យមានស្ថិរភាពក្នុងការទៅប្រជុំដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៥០:២៣) យើងធ្វើដូច្នេះព្រមទាំងប្រយ័ត្ននឹងសុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងផ្ទាល់ដែរ។ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវការអ្វីមួយទៀតដែរ។
៧ សាវ័កពេត្រុសបានពន្យល់ថា ព្រះទ្រង់ប្រទានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់«ដល់អស់អ្នកដែលស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់»។ (កិច្ចការ ៥:៣២) ការស្ដាប់បង្គាប់បែបនេះរួមបញ្ចូលនូវការធ្វើតាមបញ្ជា«ឲ្យប្រកាសប្រាប់ដល់បណ្ដាជនទាំងឡាយ ហើយឲ្យធ្វើបន្ទាល់សព្វគ្រប់»។ (កិច្ចការ ១:៨; ១០:៤២) អ៊ីចឹងហើយ ថ្វីបើយើងពិតជាត្រូវការវិញ្ញាណរបស់ព្រះមកពង្រឹងយើងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនោះ តែកាលដែលយើងចាប់ផ្ដើមបង្ហាញចិត្តប្រាថ្នាចង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏ពិតជាជួយយើងបន្ថែមទៅទៀតដែរ។ កុំឲ្យយើងចាត់ទុកការស្ដាប់បង្គាប់ដោយស្មោះស្ម័គ្រពីចិត្ត ដែលជាជំហានដំបូងនោះ ជារឿងដ៏តូចតាចឡើយ!
៨ ការជួយក្មេងៗ: មាតាបិតាទាំងឡាយ តើអ្នកបានឃើញទីសំអាងថា កូនៗរបស់អ្នកចង់និយាយជាមួយអ្នកដទៃអំពីសេចក្ដីពិតនេះទេ? តើគេបានដើរជាមួយអ្នកក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយឬទេ? តើគេមានចរិយាដ៏ល្អជាគំរូឲ្យអ្នកដទៃទេ? បើអ៊ីចឹងមែន កុំស្ទាក់ស្ទើរឡើយ។ អញ្ជើញទៅទាក់ទងអ្នកណាម្នាក់ក្នុងគណៈកម្មាធិការកិច្ចបំរើក្រុមជំនុំ ដើម្បីឲ្យដឹងថា កូនរបស់អ្នកបំពេញតម្រូវការដើម្បីរាប់ទុកជាអ្នកផ្សាយក្នុងខែមេសានេះហើយឬនៅ។ (សូមមើលសៀវភៅជាភាសាអង់គ្លេស គឺសៀវភៅកិច្ចការផ្សាយរបស់យើង ទំព័រ៩៩-១០០) ចូរទទួលស្គាល់ថា កូនរបស់អ្នកអាចចូលរួមយ៉ាងខ្លាំងបាន ក្នុងការលើកសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងកំឡុងពេលប៉ុន្មានខែនេះដែលទាក់ទងនូវពិធីបុណ្យរំឭក។—ម៉ាថាយ ២១:១៥, ១៦
៩ មាតាគ្រីស្ទានម្នាក់នៅរដ្ឋហ្សកហ្សី ស.រ.អ. បានលើកទឹកចិត្តកូនស្រីគាត់ជានិច្ចជាកាល ឲ្យនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ មួយឆ្នាំទៅនេះ នៅពេលដែលក្មេងស្រីនោះបានដើរផ្សព្វផ្សាយជាមួយមាតា នោះនាងបានជូនសៀវភៅស្តើងតម្រូវមួយច្បាប់ចំពោះបុរសម្នាក់ និងបានពន្យល់សើៗនូវមាតិកា។ បុរសនោះបានសួរនាងថា៖ «តើនាងអាយុប៉ុន្មាន?»។ នាងបានឆ្លើយថា៖ «អាយុប្រាំពីរឆ្នាំ»។ បុរសនោះបានភ្ញាក់ផ្អើលមែនទែន ដោយឃើញនាងធ្វើការបង្ហាញដ៏ល្អទាំងមានខ្លឹមសារទៀតផង។ បុរសនោះធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយពួកស្មរបន្ទាល់កាលដែលគាត់នៅក្មេង តែមិនបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងសេចក្ដីពិតនេះជាផ្លូវជីវិតមួយទេ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក បុរសនោះ ព្រមទាំងប្រពន្ធនិងកូនស្រីរបស់គាត់បានសិក្សាព្រះគម្ពីរដែរ។
១០ អ្នកនៅវ័យក្មេងជាច្រើននាក់បានទៅជាអ្នកផ្សាយទៅហើយ និងយើងពេញចិត្តនៅជាមួយគេ កាលដែលគេចូលរួមកិច្ចបំរើផ្សាយជាមួយយើង។ យុវជនទាំងនេះអាចជំរុញនិងលើកទឹកចិត្តអ្នកស្រករគ្នាផងដែរ។ ប៉ុន្តែខែមេសាក៏ជាវេលាដ៏សមល្អឲ្យក្រុមគ្រួសារនិមួយៗពង្រឹងចំណងចិត្តគេ និងស្អាងចិត្តឲ្យមានភាពវិញ្ញាណខ្លាំងឡើង ដោយដើរជាមួយគ្នាក្នុងកិច្ចបំរើបរិសុទ្ធ។ មេគ្រួសារនិមួយៗគួរតែនាំមុខធ្វើដូច្នេះ។—សុភាសិត ២៤:២៧
១១ ការជួយអ្នកថ្មី: ចុះយ៉ាងណាចំពោះពួកអ្នកថ្មីដែលអ្នកកំពុងតែសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនោះ? តើគេអាចរួមដៃក្នុងការព្យាយាមដ៏ពិសេសក្នុងខែមេសានេះបានទេ? ពេលដែលគេបានរៀនជំពូកទី២ វគ្គ២២ ឬជំពូកទី១១ វគ្គ១៤ ក្នុងសៀវភៅចំណេះ ប្រហែលជាគេធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា មានចិត្តចង់ប្រាប់អ្នកដទៃអំពីអ្វីដែលគេរៀនដែរ។ បើអ្នកកំពុងតែរៀនជិតចប់សៀវភៅនោះហើយ សូមត្រៀមពិគ្រោះរឿងនេះដោយឥតលាក់លៀម ពេលដែលអ្នករៀនជំពូកទី១៨ វគ្គ៨ ដែលចែងថា៖ «អ្នកប្រហែលជាចង់ប្រាប់បងប្អូនញាតិមិត្ត និងអ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលអ្នកបានរៀន។ តាមពិត អ្នកប្រហែលជាកំពុងតែធ្វើដូច្នេះទៅហើយ ទាំងធ្វើដូចព្រះយេស៊ូដែលបានប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នកឯទៀតក្រៅផ្លូវការផងដែរ។ (លូកា ១០:៣៨, ៣៩; យ៉ូហាន ៤:៦-១៥) ឥឡូវនេះអ្នកប្រហែលជាចង់ប្រាប់គេឲ្យបានច្រើនថែមទៀត»។ តើសិស្សដែលរៀនជាមួយអ្នកមានអារម្មណ៍អ៊ីចឹងមែនឬ?
១២ តើសិស្សរបស់អ្នកជឿទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឬទេ? តើគាត់កំពុងតែអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរឬ? តើគាត់បានតម្រង់ជីវិតសមស្របទៅតាមខ្នាតតម្រាដែលមកពីព្រះឬទេ? តើគាត់កំពុងតែចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំឬ? តើគាត់ចង់បំរើព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? បើដូច្នេះមែន ចូរលើកទឹកចិត្តឲ្យគាត់និយាយជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំ ដើម្បីឲ្យគេអាចសម្រេចចិត្តថា តើគាត់បានបំពេញតម្រូវការដើម្បីក្លាយជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកឬ និងដើរផ្សព្វផ្សាយជាមួយអ្នកក្នុងខែមេសា? (សូមមើលសៀវភៅកិច្ចការផ្សាយរបស់យើង ទំព័រ៩៧-៩៩ ជាភាសាអង់គ្លេស) តាមរបៀបនេះ គាត់អាចពិសោធផ្ទាល់ខ្លួនថា អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងគាំទ្រគាត់ក្នុងការខំប្រឹងបំរើព្រះយេហូវ៉ា។
១៣ ត្រូវហើយ សិស្សខ្លះជឿនទៅមុខលឿនជាងសិស្សឯទៀត។ ដូច្នេះហើយបានជាសមស្របទៅតាមការណែនាំក្នុងកិច្ចបំរើព្រះរាជាណាចក្រយើង ពីខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០០ ទំព័រទី៤ វគ្គ៥-៦ បងប្អូនជាច្រើនបានសិក្សាសៀវភៅមួយទៀតជាមួយពួកអ្នកដែលបានបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ជាដំបូងនោះ តែត្រូវការជំនួយបន្ថែមដើម្បីចូលរួមយ៉ាងសកម្ម។ យើងមិនចេះអស់សង្ឃឹមទេ ថាមនុស្សទាំងនេះដែលមានចិត្តស្មោះស នឹងក្លាយជាសិស្សមែនទែនរបស់ព្រះយេស៊ូ «ទោះបើនៅបន្ដិចទៀត ឬយូរទៅទៀតក្ដី»។ (កិច្ចការ ២៦:២៩) ក៏ប៉ុន្តែ បើអ្នកបានសិក្សាជាមួយមនុស្សបែបនេះប៉ុន្មានខែហើយ ដែលជាមួយរយៈពេល«យូរ»ដែរ តើខែទាំងនេះដែលទាក់ទងពិធីបុណ្យរំឭក ជាឱកាសដ៏ល្អឲ្យសិស្សរបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមបង្ហាញថា គាត់មានកតញ្ញូធម៌ប៉ុណ្ណាចំពោះតម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះ?
១៤ របៀបជួយគេឲ្យចូលរួម: ដោយពិចារណាមើលនូវរបៀបដែលព្រះយេស៊ូបានបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកដទៃ យើងរៀនអ្វីៗជាច្រើនអំពីការជួយអ្នកដែលបំពេញតម្រូវការ ឲ្យចាប់ផ្ដើមធ្វើកិច្ចបំរើដែរ។ ព្រះយេស៊ូមិនដែលរកមនុស្សមួយក្រុម និងបង្គាប់ឲ្យសាវ័កទ្រង់ទៅនិយាយជាមួយគេភ្លាមៗនោះទេ។ ជាដំបូងនោះ ទ្រង់បានបញ្ជាក់ពីភាពចាំបាច់នៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ទាំងបានលើកទឹកចិត្តឲ្យគេមានចិត្តគំនិតចង់អធិស្ឋានដែរ។ ក្រោយមក ទ្រង់បានឲ្យគេសំវិធានការបីដ៏បឋមនោះ គឺដៃគូមួយ តំបន់ផ្សាយមួយ និងសារមួយ។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៥-៣៨; ១០:៥-៧; ម៉ាកុស ៦:៧; លូកា ៩:២, ៦) អ្នកក៏អាចធ្វើអ៊ីចឹងដែរ។ ទោះជាជួយកូនរបស់ខ្លួន សិស្សថ្មី ឬអ្នកណាម្នាក់ដែលមិនបានរាយការណ៍ពីសកម្មភាពខ្លួនប៉ុន្មានខែក៏ដោយ ជាការសមត្រឹមត្រូវឲ្យអ្នកព្យាយាមសម្រេចគោលដៅនានាដូចតទៅនេះ។
១៥ ចូរបញ្ជាក់ពីភាពចាំបាច់: សូមបញ្ជាក់ឲ្យគាត់ដឹងច្បាស់ថា កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយជាអ្វីដែលសំខាន់មែន។ ចូរមានចិត្តរីករាយស្តីអំពីការផ្សាយនោះ។ រៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍ផ្សេងៗដែលបង្ហាញពីអ្វីដែលក្រុមជំនុំយើងកំពុងតែសម្រេចក្នុងកិច្ចបំរើនេះ។ ចូរបង្ហាញនូវចិត្តគំនិតដែលព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាក់ នៅម៉ាថាយ ៩:៣៦-៣៨។ លើកទឹកចិត្តអ្នកនោះដែលអាចក្លាយជាអ្នកផ្សាយ ឬអ្នកឥតសកម្មនោះផងដែរ ឲ្យអធិស្ឋានអំពីការចូលរួមកិច្ចបំរើផ្សាយផ្ទាល់ខ្លួន ព្រមទាំងសុំឲ្យកិច្ចការទូទាំងផែនដីមានជោគជ័យដែរ។
១៦ ជំរុញឲ្យអ្នកនោះគិតអំពីឱកាសជាច្រើនដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ: ជំរាបប្រាប់អំពីការជួបជាមួយអស់អ្នកដែលរួបរួមគ្នាសិក្សាសៀវភៅតាមក្រុម ដើម្បីដើរផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ និយាយអំពីការពិគ្រោះជាមួយញាតិសន្ដាននិងអ្នកសេពគប់ឯទៀត ឬជាមួយអ្នកធ្វើការគ្នីគ្នា ឬមិត្តរួមថ្នាក់នៅសាលា ពេលដែលផ្អាកញ៉ាំបាយ។ នៅពេលដែលជិះយានយន្តដឹកអ្នកដំណើរ យើងអាចចាប់ផ្ដើមការសន្ទនាយ៉ាងស្រួល ដោយគ្រាន់តែបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះអ្នកជិះជាមួយគ្នានោះ។ នៅពេលដែលយើងខំចាប់ផ្ដើមនិយាយអ៊ីចឹង ក៏ច្រើនតែបង្កើតឱកាសឲ្យធ្វើបន្ទាល់យ៉ាងល្អ។ គឺប្រាកដជាមានឱកាសជាច្រើន«រាល់តែថ្ងៃ» ឲ្យយើងជំរាបប្រាប់ពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងជូនដល់អ្នកដទៃ។—ទំនុកដំកើង ៩៦:២, ៣
១៧ យ៉ាងណាក្ដី ជាការល្អបើអ្នកនិងអ្នកផ្សាយថ្មីនោះ អាចដើរផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាមួយគ្នាឲ្យបានកាន់តែឆាប់រឹតតែល្អ។ បើអ្នកបានតាំងគោលដៅចំរើនកិច្ចបំរើរបស់អ្នកក្នុងកំឡុងខែមេសា សូមទៅសុំកន្លែងផ្សាយមួយដ៏សមល្អ ពីអ្នកបំរើផ្នែកតំបន់ផ្សាយ។ បើមានមែន នេះអាចបើកឱកាសផ្សព្វផ្សាយនាតំបន់នោះឲ្យបានហ្មត់ចត់។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលអ្នកផ្អាកផ្សព្វផ្សាយ ឬធ្វើដំណើរទៅឯកិច្ចប្រជុំឬកន្លែងផ្សេងៗទៀត អ្នកប្រហែលជាឃើញថា មានម្នាក់នៅផ្ទះដែលធ្លាប់តែអត់នៅទេ ឬនៅផ្ទះណាដែលគេបានចាប់អារម្មណ៍ពីមុន។ បើសមត្រឹមត្រូវនៅពេលនោះឯង ចូរទៅលេងគេនៅពេលណាដែលអាចមានប្រសិទ្ធិភាពបាន។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ក៏អាចជួយបន្ថែមនូវចិត្តស្កប់ស្កល់និងអំណរអរដែលមកពីកិច្ចបំរើយើងនោះ។
១៨ រៀបចំនូវសារមួយដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍: អ្នកផ្សព្វផ្សាយថ្មី ឬក៏អ្នកដែលទើបតែចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើមិនបានយូរប៉ុន្មាន ប្រហែលជាមានចិត្តចង់ផ្សាយសារពីព្រះរាជាណាចក្រមែន តែជាការពិបាកឲ្យគេមានទំនុកចិត្តទៅលើខ្លួនឯងក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនោះ។ ការជួយអ្នកថ្មីនិងអ្នកឥតសកម្មឲ្យរៀបចំជាមុននោះ ពិតជាមានប្រយោជន៍មែន។ ការប្រជុំអប់រំកិច្ចបំរើ ព្រមទាំងការប្រជុំនានាដើម្បីត្រៀមដើរផ្សព្វផ្សាយនោះ អាចជូនយោបល់ដ៏ល្អបាន តែគ្មានអ្វីដ៏ប្រសើរស្មើនឹងការរៀបចំផ្ទាល់ខ្លួនទេ។
១៩ តើអ្នកអាចជួយអ្នកថ្មីរៀបចំយ៉ាងណា? ចាប់ផ្ដើមដោយការស្នើផ្ដល់ទស្សនាវដ្ដី ដោយសង្ខេបនិងស្រួលយល់! ឲ្យគេគិតអំពីព្រឹត្ដិការណ៍តាមសារពត៌មាន ដែលពួកអ្នកនៅតំបន់ផ្សាយនោះនឹងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយរកចំណុចមួយក្នុងទស្សនាវដ្ដីថ្មីៗមួយច្បាប់ដែលទាក់ទងដែរ។ ហាត់ការបង្ហាញនោះជាមួយគ្នា និងសាកប្រើឲ្យបានភ្លាមក្នុងកិច្ចបំរើ។
២០ ចូរបណ្ដុះបណ្ដាលនូវលទ្ធភាពរីកចំរើននៅពេលអនាគត: ចំនួនមនុស្សទូទាំងពិភពលោកដែលបានចូលរួមពិធីបុណ្យរំឭកពីឆ្នាំមុននេះ គឺជាង១៤លាន៨សែននាក់។ របាយការណ៍ពីចំនួនអ្នកផ្សាយនោះ គឺត្រឹមតែ៦លាននាក់ជាងបន្ដិចប៉ុណ្ណោះ។ នេះមានន័យថា ប្រមាណ៨លាន៨សែននាក់បានចាប់អារម្មណ៍ល្មមនឹងមកឯកម្មវិធីពិសេសមួយនេះ ជាពេលទទួលស្ដាប់នូវការពន្យល់អំពីការបង្រៀនដ៏ចំបងមួយពីព្រះគម្ពីរ។ គេបានជួបនិងស្គាល់យើងខ្លះៗ ដែលប្រហែលជាធ្វើឲ្យមានចិត្តស្ងើច។ មនុស្សជាច្រើននោះចេះតែសរសើរយើង ជួយជូនវិភាគទានគាំទ្រកិច្ចការរបស់យើងទូទាំងពិភពលោក និងជួយកាន់ជើងយើងនៅមុខអ្នកដទៃទៀតដែរ។ មនុស្សមួយក្រុមដ៏ធំនេះ សឲ្យឃើញនូវលទ្ធភាពនៃការលូតលាស់ឡើងដែលនឹងមានទៅមុខទៀត។ តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីជួយគេជឿនទៅមុខទៀត។
២១ អ្នកថ្មីភាគច្រើនដែលចូលរួមពិធីបុណ្យរំឭក នោះធ្វើអ៊ីចឹងដោយព្រោះយើងបានអញ្ជើញគេផ្ទាល់ខ្លួន។ តាមធម្មតា នេះមានន័យថា យ៉ាងហោចណាស់គេស្គាល់មនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកស្ដាប់។ បើមានអ្នកណាម្នាក់ចូលរួមដោយព្រោះយើងបានអញ្ជើញគាត់នោះ យើងក៏ត្រូវទទួលខុសត្រូវស្វាគមន៍គាត់និងជួយគាត់ទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីកម្មវិធីនោះ។ ដោយព្រោះសាលប្រជុំណែនបន្ដិច សូមជួយគាត់រកកន្លែងអង្គុយ។ ឲ្យគាត់ខ្ចីព្រះគម្ពីរមួយក្បាល និងអញ្ជើញគាត់មើលសៀវភៅចំរៀងជាមួយអ្នក។ ឆ្លើយសំនួរណាដែលគាត់សួរ។ ដោយអ្នកបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ដ៏កក់ក្ដៅចំពោះគាត់ផ្ទាល់ នោះអាចជួយបណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យគាត់ចាប់អារម្មណ៍កាន់តែច្រើនឡើងដែរ។ តាមការពិត យើងទាំងអស់គ្នាមានភារកិច្ចនេះគឺថា បើយើងឃើញមុខមនុស្សណាដែលយើងមិនសូវស្គាល់ ចូរទៅស្វាគមន៍គេដោយកក់ក្ដៅ ទាំងនិយាយបន្ដិចបន្តួចដើម្បីស្គាល់គេផងដែរ។
២២ ការចូលរួមពិធីបុណ្យរំឭកអាចមានឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងមកលើគំនិតរបស់មនុស្សម្នាក់។ ដែលគាត់បានឆ្លៀតចូលរួមក្នុងការប្រជុំមួយនោះ ប្រហែលជាបង្ហាញថា គាត់មិនទាន់បានរកឃើញអ្វីៗនៅកន្លែងផ្សេងទេ គឺថា យើងមានអ្វីមួយដែលគាត់គិតថា គួរនឹងយកមកពិចារណាឲ្យបានដិតដល់សិន។ ការពន្យល់អំពីតម្លៃលោះដែលជាសំវិធានការដ៏អស្ចារ្យនោះ អាចជាពត៌មានដ៏ជ្រៅជ្រះចំពោះមនុស្សម្នាក់ដែលមិនដឹងទាល់តែសោះ អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏គ្មានកំរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់អាចឃើញភ្លាមៗនោះ ថាយើងខុសប្លែកពីអ្នកដទៃ គឺមានចិត្តស្មោះស រាក់ទាក់ ស្រឡាញ់ និងចេះគោរពផងដែរ។ សាលប្រជុំរបស់យើងមិនដូចអ្វីដែលគាត់ប្រហែលជាបានឃើញក្នុងវិហារផ្សេងៗដែលលើកដំកើងរូបព្រះ និងថែមទាំងមានពិធីសាសនាដ៏ឥតខ្លឹមសារផងដែរ។ អ្នកថ្មីៗក៏ប្រាកដជាកត់សម្គាល់ថា អស់អ្នកស្ដាប់នោះមកពីគ្រប់វណ្ណៈ ហើយយើងឥតរៃលុយដែរ។ ការជួបប្រទះបែបនេះអាចជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យចង់ត្រឡប់មកវិញដែរ។
២៣ ក្រោយពីពិធីបុណ្យរំឭកនោះ គួរតែមានអ្នកណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ចង់ផ្ដល់ជំនួយជាបន្ត ចំពោះអស់អ្នកថ្មីដែលបានចូលរួមនោះ។ ប្រសិនបើអ្នកបានអញ្ជើញអ្នកថ្មីមក អ្នកមានភារកិច្ចពិសេសនោះ។ មុននឹងគេចេញដំណើរទៅវិញ ចូរប្រាកដថា គេដឹងអំពីការប្រជុំឯទៀតនៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រ។ ជំរាបប្រាប់នូវប្រធាននៃសុន្ទរកថាសាធារណៈដែលនឹងមានជាបន្ទាប់នោះ។ ជំរាបប្រាប់ឲ្យគេដឹងអំពីម៉ោងនិងទីកន្លែងនៃការសិក្សាសៀវភៅតាមក្រុមជំនុំណាមួយដែលជិតផ្ទះគេ។ ក្រោយមក ផ្ដល់ឲ្យគេមានសៀវភៅរស់នៅជានិរន្តរ៍ និងប្រាប់ថា ការពិគ្រោះនៅសប្ដាហ៍ចាប់ផ្ដើមថ្ងៃទី៣០ ខែមេសា គឺនឹងពិគ្រោះអំពី«‹ទីបញ្ចប់របស់លោកីយ៍› ជិតមកដល់ហើយ!»។ សូមជួយពន្យល់ពីហេតុដែលក្រុមជំនុំទាំងមូលកំពុងតែរៀបចំចូលរួមមហាសន្និបាតមួយនាតំបន់នោះ ដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យមាននៅពេលខាងមុខបន្ដិចទៀត។
២៤ រៀបចំទៅលេងផ្ទះគេយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល។ ឆែកមើលឲ្យប្រាកដថា គេមានសៀវភៅស្តើងតម្រូវ និងសៀវភៅចំណេះ ដែលអាចជួយគេស្គាល់នូវបឋមសិក្សាពីព្រះគម្ពីរ។ បើគេមិនទាន់ចាប់ផ្ដើមសិក្សានៅឡើយ សូមអញ្ជើញស្នើសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយគេ។ ជូនយោបល់ឲ្យគេអាននូវសៀវភៅស្តើងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់អំពីដំណើរការរបស់យើងជាអង្គការមួយ។ អញ្ជើញឲ្យគេមើលកាសែតវីដេអូណាមួយរបស់យើង ដូចជាភាតរភាពទាំងមូលរបស់យើង (ជាភាសាអង់គ្លេស)។ រៀបចំឲ្យគេជួបអ្នកឯទៀតពីក្រុមជំនុំយើង។ ក្នុងកំឡុងខែទាំងប៉ុន្មានទៅមុខទៀត ចូរទាក់ទងអ្នកថ្មីនោះជារឿយៗ។ អញ្ជើញអ្នកនោះមកឯកិច្ចប្រជុំពេលដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលមកលេង ឬពេលដែលអ្នកមានសន្និបាតតាមមណ្ឌលឬថ្ងៃសន្និបាតពិសេស។ ចូរឲ្យគេមានគ្រប់ឱកាសដើម្បីបង្ហាញថា ខ្លួន‹មានចិត្តត្រឹមត្រូវឲ្យបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច›!—កិច្ចការ ១៣:៤៨
២៥ អ្វីដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអាចធ្វើបាន: ដើម្បីឲ្យការពង្រីកនូវកិច្ចបំរើក្នុងខែមេសាយើងនេះមានជោគជ័យនោះ គឺច្រើនតែស្រេចទៅលើពួកអ្នកចាស់ទុំដែរ។ បើអ្នកជាអ្នកដឹកនាំការសិក្សាតាមក្រុម ចូររៀបបញ្ជីមួយពីអ្វីៗដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីជួយគ្រប់គ្នាក្នុងក្រុមរបស់អ្នកឲ្យចូលរួមកម្មវិធីពិសេស។ តើមានអ្នកខ្លះក្នុងក្រុមរបស់អ្នកដែលនៅក្មេង ជាអ្នកថ្មី ជាអ្នកមិនសូវផ្សព្វផ្សាយជាទៀតទាត់ ឬក៏ឥតសកម្មជាដើមឬ? ចូរឆែកមើលថា តើមាតាបិតា អ្នកត្រួសត្រាយ ឬអ្នកផ្សាយឯទៀតបានចាត់វិធានការដើម្បីជួយពួកគេហើយឬនៅ? ចូរសុំជួយគេផ្ទាល់ខ្លួនក៏បាន។ បងស្រីម្នាក់ដែលមិនបានផ្សព្វផ្សាយទៀងទាត់អស់រយៈពេលពីរឆ្នាំហើយ បានចំណាយជាង៥០ម៉ោងក្នុងកិច្ចបំរើគាត់នៅខែមេសាឆ្នាំមុននេះ។ តើអ្វីទៅដែលបានជួយគាត់? គាត់ថា ដែលពួកអ្នកចាស់ទុំបានទៅលេងថែរក្សាណែនាំ នោះបានជួយគាត់។
២៦ ពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយគួរតែសហការគ្នាដើម្បីធ្វើឲ្យបានប្រាកដថា នឹងមានតំបន់ផ្សាយ ព្រមទាំងទស្សនាវដ្ដី និងប្រកាសនវត្ថុគ្រប់គ្រាន់ សំរាប់មួយខែទៅមុខនេះ។ តើគេអាចរៀបចំឲ្យមានការប្រជុំបន្ថែម ដើម្បីត្រៀមចូលកិច្ចបំរើផ្សាយឬ? បើអាចធ្វើមែន សូមជំរាបប្រាប់អំពីកម្មវិធីពិសេសនោះ។ តែសំខាន់បំផុត កាលដែលអ្នកអធិស្ឋាន មិនថាខ្លួនឯងឬជាសាធារណៈក៏ដោយ ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរមកលើខែនេះ ដែលយើងនឹងចំរើនសកម្មភាពខាងឯព្រះរាជាណាចក្រ។—រ៉ូម ១៥:៣០, ៣១; ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:១
២៧ ក្នុងខែមេសាមួយឆ្នាំទៅហើយនេះ នៅក្រុមជំនុំមួយនៅរដ្ឋការ៉ូឡែណាខាងជើង ពួកអ្នកចាស់ទុំនៅទីនោះបានលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ឲ្យមានសកម្មភាពក្នុងកិច្ចបំរើចំរើនកាន់តែខ្លាំងឡើង។ នៅកិច្ចប្រជុំជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ គេបានសូមអ្នកផ្សាយឲ្យគិតពិចារណាថែមទាំងអធិស្ឋាន ថាតើខ្លួនអាចចុះឈ្មោះជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយបានឬក៏អត់? ដោយឆ្លៀតគ្រប់ឱកាសនោះ ក្រុមពួកអ្នកបំរើទាំងមូលបាននិយាយដោយចិត្តរំភើប ថាចង់ធ្វើឲ្យខែមេសាជាខែដ៏ល្អបំផុត។ ជាលទ្ធផល មាន៥៨ភាគរយនៃអ្នកផ្សាយនោះ រួមទាំងអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយទាំងឡាយដែរ បានធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយក្នុងកំឡុងខែនោះ!
២៨ អំណរអរដែលមកពីការរួមចំណែកយ៉ាងពេញលេញ: តើមានប្រសិទ្ធិពរណាខ្លះ ដែលមានមកពី‹យើងធ្វើការនឿយហត់ ព្រមទាំងខំប្រឹងផង›ក្នុងកិច្ចបំរើយើងនេះ? (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១០) អ្នកចាស់ទុំដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើនេះ បានសរសេរអំពីខែមេសាឆ្នាំទៅនេះ និងសកម្មភាពដោយចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់ក្រុមជំនុំនោះថា៖ «បងប្អូនប្រុសស្រីតែងតែនិយាយថា គេមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងស្និទ្ធស្នាលច្រើនជាង ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក តាំងពីគេបានចូលរួមច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ»។
២៩ យុវបុរសម្នាក់ដែលមិនសូវធ្វើដំណើរប៉ុន្មានទេ បានមានចិត្តចង់រួមចំណែកសកម្មភាពពិសេសនៅខែមេសាឆ្នាំមុននេះ។ គាត់បានរៀបចំដោយប្រិតប្រៀន និងមានជំនួយពីមាតាគាត់ព្រមទាំងបងប្អូនខាងវិញ្ញាណដែរ ក៏បានបង្កើតផលច្រើនក្នុងមួយខែនោះដោយបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយ។ តើគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីបទពិសោធន៍មួយនោះ? គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ជាលើកដំបូងក្នុងជីវិតខ្ញុំ នោះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនមានកម្លាំងមែនទែន»។
៣០ យ៉ាងប្រាកដណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រទានពរយ៉ាងបរិបូរមកលើអស់អ្នកដែលចាត់ទុកជាសំខាន់ នូវឯកសិទ្ធិរបស់ខ្លួនជាការនិយាយអំពីឋានៈទ្រង់ជាមហាក្សត្រ។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:១១, ១២) នៅពេលដែលយើងធ្វើពិធីដើម្បីរំឭកពីការសោយទិវង្គតនៃព្រះអង្គម្ចាស់របស់យើង យើងយល់ដឹងថា ប្រសិទ្ធិពរដែលមកពីការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ នោះនឹងរីកកាន់តែច្រើនឡើងនៅពេលអនាគតផងដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានរង់ចាំអស់ពីដួងចិត្ត នូវរង្វាន់នោះដែលជាជីវិតជានិរន្តរ៍។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏ដឹងថា គាត់មិនអាចទទួលរង្វាន់នោះដោយអង្គុយស្ងៀមទាំងសង្ឃឹមប៉ុណ្ណោះបានឡើយ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំក៏ខំធ្វើការនោះឯង ទាំងតយុទ្ធតាមឫទ្ធិបារមីទ្រង់ ដែលបណ្ដាលឡើងក្នុងខ្ញុំដោយព្រះចេស្ដា»។ (កូល៉ុស ១:២៩) ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យប៉ុលមានកម្លាំងខ្លាំងតាមរយៈព្រះយេស៊ូ ដើម្បីសម្រេចនូវកិច្ចបំរើផ្សាយដែលអាចសង្គ្រោះជីវិតបាន ក៏ទ្រង់អាចធ្វើដូច្នេះប្រយោជន៍ឲ្យយើងសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ តើអ្នកនឹងពិសោធដូច្នេះដែរឬទេ ក្នុងកំឡុងខែមេសានេះ?
[ប្រអប់នៅទំព័រ៣]
តើអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តអ្នកណាខ្លះឲ្យក្លាយជាអ្នកផ្សាយក្នុងខែមេសា?
កូនរបស់អ្នកឬ?
សិស្សដែលរៀនព្រះគម្ពីរឬ?
អ្នកណាម្នាក់ដែលឥតសកម្មឬ?