អ្នកទូន្មាន
២ អ្នកទូន្មានពោលថា៖ «អ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែអសារឥតការ!
សុទ្ធតែអសារឥតការ! សុទ្ធតែអសារឥតការ!»។+
៣ តើមនុស្សទទួលបានអ្វីពីការខំប្រឹងយ៉ាងនឿយហត់
និងការលំបាកលំបិននៅក្រោមថ្ងៃ?+
៦ ខ្យល់បក់ទៅទិសខាងត្បូង ហើយវិលទៅទិសខាងជើង
គឺវិលចុះវិលឡើង ត្រឡប់ទៅត្រឡប់មកតាមគន្លងដដែលឥតឈប់។
៧ ខ្សែទឹកទាំងអស់*ហូរទៅក្នុងសមុទ្រ តែសមុទ្រមិនចេះពេញឡើយ។+
ខ្សែទឹកទាំងនោះត្រឡប់ទៅហូរតាមផ្លូវមុនវិញ រួចហូរសាជាថ្មី។+
៨ គ្រប់ទាំងអ្វីៗសុទ្ធតែគួរឲ្យនឿយណាយ
គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចបរិយាយបានទេ។
ទោះជាភ្នែកមើលឃើញ ត្រចៀកស្ដាប់ឮក៏ដោយ
ក៏មិនស្កប់ចិត្តដែរ។
៩ អ្វីដែលបានកើតឡើង នឹងកើតឡើងម្ដងទៀត
ហើយអ្វីដែលធ្លាប់ធ្វើពីមុន ក៏នឹងធ្វើម្ដងទៀតដែរ។
មិនមានអ្វីថ្មីសោះនៅក្រោមថ្ងៃ។+
១០ តើមានអ្វីដែលអ្នកណាម្នាក់អាចនិយាយថា៖ «មើល! នេះជាអ្វីដែលថ្មី»?
តាមពិតអ្វីនោះមានតាំងពីយូរមកហើយ
គឺមានមុនសម័យយើងទៅទៀត។
១១ គ្មានអ្នកណានឹកចាំមនុស្សជំនាន់មុនទេ
ក៏គ្មានអ្នកណានឹងនឹកចាំមនុស្សជំនាន់ក្រោយដែរ
ហើយគ្មានអ្នកណានឹងនឹកចាំមនុស្សដែលកើតមកក្រោយៗទៀតឡើយ។+
១២ ខ្ញុំជាអ្នកទូន្មាន និងជាស្ដេចគ្រប់គ្រងអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ១៣ ខ្ញុំតាំងចិត្តសិក្សា ហើយប្រើប្រាជ្ញា+ស្រាវជ្រាវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលនៅក្រោមមេឃ+ ពោលគឺកិច្ចការដ៏នឿយណាយដែលព្រះបានប្រគល់ឲ្យមនុស្សជាតិ។
១៤ ខ្ញុំបានឃើញអស់ទាំងកិច្ចការដែលមនុស្សបានធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃ
ហើយមើល! អ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែអសារឥតការប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។+
១៥ អ្វីដែលក្ងិចក្ងក់មិនអាចធ្វើឲ្យត្រង់វិញបានឡើយ
ហើយអ្វីដែលចន្លោះប្រហោង ក៏មិនអាចរាប់បានដែរ។
១៦ រួចមក ខ្ញុំបាននឹកគិតក្នុងចិត្តថា៖ «មើល! ខ្ញុំមានប្រាជ្ញាលើសអស់អ្នកណាៗដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមមុនខ្ញុំ+ ហើយចិត្តរបស់ខ្ញុំពោរពេញដោយប្រាជ្ញានិងចំណេះដឹងច្រើនក្រៃលែង»។+ ១៧ ខ្ញុំព្យាយាមសិក្សាឲ្យស្គាល់អំពីប្រាជ្ញា ភាពឆ្កួតលីលា* និងភាពល្ងីល្ងើ។+ ប៉ុន្តែ ការធ្វើដូច្នេះក៏ដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់ដែរ។
១៨ ព្រោះការមានប្រាជ្ញាច្រើន នាំឲ្យមានការខកចិត្តមួហ្មងច្រើន
ហើយអ្នកណាដែលបង្កើនចំណេះ អ្នកនោះក៏បង្កើនទុក្ខព្រួយដែរ។+
២ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានពោលក្នុងចិត្តថា៖ «ខ្ញុំនឹងសាកល្បងអ្វីដែលសប្បាយៗ* រួចចាំមើលថានឹងទទួលបានអ្វីល្អទេ»។ ប៉ុន្តែ មើល! នោះក៏អសារឥតការដែរ។
២ ខ្ញុំបាននិយាយអំពីការសើចសប្បាយថា៖ «នេះជាការឆ្កួតលីលា!»
ហើយអំពីការត្រេកអរ*ថា៖ «តើនេះមានប្រយោជន៍អ្វី?»។
៣ ខ្ញុំខំសាកមើលថា តើការពិសាស្រាធ្វើឲ្យសប្បាយយ៉ាងណា។+ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចេះរក្សាប្រាជ្ញារបស់ខ្ញុំ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំថែមទាំងប្រព្រឹត្តអំពើល្ងីល្ងើទៀតផង ដើម្បីដឹងថា អ្វីទៅជាការល្អបំផុតដែលមនុស្សគួរធ្វើក្នុងជីវិតដ៏ខ្លីរបស់ពួកគេនៅក្រោមមេឃនេះ។ ៤ ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចការធំៗជាច្រើន+ ខ្ញុំសង់វិមានផ្សេងៗ+ ហើយធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរទុកសម្រាប់ខ្លួន។+ ៥ ខ្ញុំបានធ្វើសួនតូច និងសួនធំ ព្រមទាំងដាំដើមឈើហូបផ្លែគ្រប់ប្រភេទក្នុងសួនទាំងនោះទៀតផង។ ៦ ខ្ញុំបានជីកស្រះទឹកជាច្រើនទុកស្រោចចម្ការ*ផ្សេងៗ ដើម្បីឲ្យដើមឈើដុះលូតលាស់ល្អ។ ៧ ខ្ញុំមានអ្នកបម្រើប្រុសស្រី+ និងមានអ្នកបម្រើដែលកើតនៅក្នុងផ្ទះដែរ។ ខ្ញុំមានហ្វូងសត្វយ៉ាងក្រាស់ក្រែល មានទាំងហ្វូងគោ ទាំងហ្វូងចៀម+ គឺមានច្រើនលើសអស់អ្នកដែលធ្លាប់រស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមមុនខ្ញុំ។ ៨ ខ្ញុំបានប្រមូលមាសប្រាក់+ និងទ្រព្យមានតម្លៃ ជាទ្រព្យរបស់ពួកស្ដេចនៃបណ្ដាខេត្តផ្សេងៗ។+ ខ្ញុំក៏បានប្រមូលផ្ដុំអ្នកចម្រៀងប្រុសស្រី ថែមទាំងប្រមូលស្ត្រីជាច្រើននាក់មកកំដរខ្ញុំ នោះហើយដែលធ្វើឲ្យបុរសទាំងឡាយរីករាយក្រៃលែង។ ៩ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំបានធំខ្ពង់ខ្ពស់លើសអស់អ្នកដែលធ្លាប់រស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមមុនខ្ញុំ។+ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅតែមានប្រាជ្ញាជានិច្ច។
១០ អ្វីក៏ដោយដែលខ្ញុំចង់ធ្វើ ខ្ញុំបានធ្វើទាំងអស់។+ ខ្ញុំតែងតែប្រឡូកការសប្បាយ*គ្រប់ប្រភេទ ព្រោះចិត្តខ្ញុំរីករាយនឹងការខំប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួន។ នេះជារង្វាន់*ដែលខ្ញុំបានទទួលពីកិច្ចការនឿយហត់ទាំងអស់របស់ខ្ញុំ។+ ១១ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំរំពឹងគិតអំពីអស់ទាំងស្នាដៃ និងអស់ទាំងកិច្ចការនឿយហត់ដែលខ្ញុំបានសម្រេច+ នោះខ្ញុំបានឃើញថាអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានសុទ្ធតែអសារឥតការ ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់+ ហើយគ្មានប្រយោជន៍*ទាល់តែសោះនៅក្រោមថ្ងៃ។+
១២ រួចមក ខ្ញុំបែរទៅគិតពិចារណាអំពីប្រាជ្ញា ភាពឆ្កួតលីលា និងភាពល្ងីល្ងើវិញម្ដង+ (ព្រោះតើអ្នកដែលមកក្រោយស្ដេចនេះនឹងអាចធ្វើអ្វីបាន? គេធ្វើបានតែអ្វីដែលអ្នកឯទៀតធ្លាប់ធ្វើរួចមកហើយ)។ ១៣ ខ្ញុំបានឃើញថាប្រាជ្ញាប្រសើរជាងភាពល្ងីល្ងើ+ ដូចពន្លឺប្រសើរជាងភាពងងឹត។
១៤ រីឯមនុស្សមានប្រាជ្ញាឃើញច្បាស់អំពីផ្លូវដែលខ្លួនដើរ+ តែមនុស្សល្ងីល្ងើចេះតែដើរទៅក្នុងភាពងងឹត។+ ខ្ញុំក៏បានយល់ដែរថា នៅទីបំផុតពួកគេមានទីបញ្ចប់ដូចគ្នា។+ ១៥ រួចខ្ញុំបានពោលក្នុងចិត្តថា៖ «អ្វីដែលកើតឡើងដល់មនុស្សល្ងីល្ងើ ក៏នឹងកើតឡើងដល់ខ្ញុំដែរ»។+ បើដូច្នេះ តើខ្ញុំមានប្រាជ្ញាច្រើនលើសលប់ដើម្បីអ្វី? ហេតុនេះ ខ្ញុំពោលក្នុងចិត្តទៀតថា៖ «នេះក៏អសារឥតការដូចគ្នា»។ ១៦ ព្រោះមនុស្សមានប្រាជ្ញាក៏ដូចមនុស្សល្ងីល្ងើដែរ គ្មានអ្នកណានឹកចាំអំពីពួកគេរហូតទេ។+ កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ មនុស្សគ្រប់រូបនឹងភ្លេចពួកគេជាមិនខាន។ មនុស្សមានប្រាជ្ញានិងមនុស្សល្ងីល្ងើគង់តែស្លាប់ដូចតែគ្នា។+
១៧ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំស្អប់ជីវិតនេះ+ ដោយសារខ្ញុំឃើញថា អ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃសុទ្ធតែជាទុក្ខលំបាក ព្រោះអ្វីៗសព្វបែបយ៉ាងគឺអសារឥតការ+ ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។+ ១៨ ខ្ញុំស្អប់អ្វីទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានខំប្រឹងប្រែងធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃ+ ដោយសារខ្ញុំត្រូវរក្សាទុកអ្វីទាំងនោះឲ្យអ្នកដែលមកក្រោយខ្ញុំ។+ ១៩ តើអ្នកណាដឹងថាគាត់នឹងមានប្រាជ្ញាឬល្ងង់ខ្លៅ?+ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់នឹងគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំព្យាយាមរកបានដោយប្រាជ្ញានៅក្រោមថ្ងៃ។ នេះក៏អសារឥតការដូចគ្នា។ ២០ ដូច្នេះ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមអស់សង្ឃឹមចំពោះការនឿយហត់ទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃ។ ២១ មនុស្សម្នាក់ប្រហែលជាខិតខំធ្វើការដោយប្រើប្រាជ្ញា ចំណេះ និងជំនាញរបស់ខ្លួន តែគាត់បែរជាត្រូវប្រគល់អ្វីគ្រប់យ៉ាង*ឲ្យទៅមនុស្សម្នាក់ទៀតដែលមិនបានធ្វើអ្វីសោះ។+ នេះក៏អសារឥតការដែរ ថែមទាំងជាការបរាជ័យយ៉ាងធំ*ទៀតផង។
២២ តើមនុស្សទទួលបានអ្វីពិតប្រាកដពីការខំប្រឹងប្រែង និងគោលដៅដែលជំរុញចិត្តគាត់*ឲ្យធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់នៅក្រោមថ្ងៃ?+ ២៣ ព្រោះការងាររបស់គាត់នាំឲ្យគាត់រងទុក្ខលំបាក និងតានតឹងចិត្តពេញមួយជីវិត+ សូម្បីតែនៅពេលយប់ក៏ចិត្តរបស់គាត់មិនបានស្ងប់ដែរ។+ នេះក៏អសារឥតការដូចគ្នា។
២៤ ចំពោះមនុស្ស គ្មានអ្វីប្រសើរជាងការផឹក ការបរិភោគ និងការសប្បាយរីករាយដែលបានមកពីការនឿយហត់របស់ខ្លួនឡើយ។+ ខ្ញុំក៏ជឿជាក់ដែរថា នេះគឺមកពីព្រះដ៏ពិត+ ២៥ ព្រោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់ផឹកឬបរិភោគប្រសើរជាងខ្ញុំឡើយ។+
២៦ ចំពោះអ្នកដែលធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត នោះលោកផ្ដល់ប្រាជ្ញា ចំណេះ និងចិត្តរីករាយដល់អ្នកនោះ។+ ប៉ុន្តែ ចំពោះមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង លោកផ្ដល់ការងារឲ្យពួកគេ គឺឲ្យពួកគេប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកសម្រាប់អ្នកដែលធ្វើឲ្យព្រះពិតពេញចិត្ត។+ នេះក៏អសារឥតការដែរ ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។
៣ មានពេលកំណត់សម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់
មានពេលសម្រាប់គ្រប់សកម្មភាពនៅក្រោមមេឃ ដូចជា៖
២ មានពេលកើត មានពេលស្លាប់
មានពេលដាំ មានពេលដករំលើង។
៣ មានពេលសម្លាប់ មានពេលសង្គ្រោះ*
មានពេលរំលំ មានពេលសង់។
៥ មានពេលបោះចោលថ្ម មានពេលប្រមូលថ្ម
មានពេលឱប មានពេលមិនឱប។
៦ មានពេលស្វែងរក មានពេលឈប់ស្វែងរក
មានពេលរក្សាទុក មានពេលបោះចោល។
៩ តើមនុស្សបានទទួលអ្វីពីការខំប្រឹងប្រែងទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្លួន?+ ១០ ខ្ញុំបានឃើញការដែលព្រះបានប្រគល់ឲ្យមនុស្សជាតិធ្វើ។ ១១ លោកបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងល្អប្រពៃ*តាមរដូវកាល។+ លោកបានដាក់គំនិតអំពីជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅក្នុងចិត្តមនុស្ស។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនឹងគ្មានថ្ងៃយល់ទាំងស្រុងអំពីកិច្ចការដែលព្រះពិតបានធ្វើតាំងពីដើមរហូតដល់ចប់ឡើយ។
១២ ខ្ញុំបានសន្និដ្ឋានថា សម្រាប់ពួកគេគ្មានអ្វីប្រសើរជាង ក្រៅពីការត្រេកអរ និងការធ្វើល្អពេលដែលមានជីវិតនៅឡើយ+ ១៣ ហើយមនុស្សម្នាក់ៗគួរផឹក បរិភោគ និងសប្បាយរីករាយដោយសារការនឿយហត់របស់ខ្លួន។ នេះហើយជាអំណោយពីព្រះ។+
១៤ ខ្ញុំបានយល់ដឹងថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះពិតបានបង្កើតនឹងស្ថិតស្ថេរជាដរាប។ គ្មានអ្វីដែលត្រូវបន្ថែមឬបន្ថយទេ។ ព្រះពិតបានបង្កើតតាមរបៀបនោះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សគោរពកោតខ្លាចលោក។+
១៥ អ្វីៗដែលកើតឡើងឥឡូវនេះ ធ្លាប់កើតឡើងពីមុនហើយ។ អ្វីដែលត្រូវមក ក៏ធ្លាប់មករួចហើយដែរ។+ ប៉ុន្តែ ព្រះពិតស្វែងរកអ្វីដែលមនុស្សខំព្យាយាមរក។*
១៦ មួយវិញទៀត ខ្ញុំបានឃើញរឿងនេះនៅក្រោមថ្ងៃគឺ៖ នៅកន្លែងយុត្តិធម៌ បែរជាមានអំពើទុច្ចរិត ហើយនៅកន្លែងសុចរិត បែរជាមានអំពើទុច្ចរិតទៅវិញ។+ ១៧ ដូច្នេះ ខ្ញុំពោលក្នុងចិត្តថា៖ «ព្រះដ៏ពិតនឹងវិនិច្ឆ័យទាំងមនុស្សសុចរិតទាំងមនុស្សទុច្ចរិត+ ព្រោះមានពេលសម្រាប់សកម្មភាពគ្រប់បែបយ៉ាង»។
១៨ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំពោលក្នុងចិត្តអំពីមនុស្សជាតិថា ព្រះនឹងល្បងលពួកគេ ហើយបង្ហាញពួកគេថា ពួកគេមិនខុសពីសត្វទេ ១៩ ដោយសារមនុស្សនិងសត្វមានទីបញ្ចប់ដូចគ្នា។+ មនុស្សក៏ស្លាប់ សត្វក៏ស្លាប់។ ទាំងអស់នោះមានកម្លាំងជីវិត*ដូចតែគ្នា។+ ហេតុនេះ មនុស្សមិនប្រសើរជាងសត្វទេ ព្រោះអ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែអសារឥតការ។ ២០ ទាំងមនុស្សទាំងសត្វទៅកន្លែងតែមួយ។+ ទាំងអស់នោះមកពីដី+ ហើយក៏ត្រឡប់ទៅជាដីវិញ។+ ២១ តើអ្នកណាដឹងប្រាកដថាកម្លាំងជីវិតរបស់មនុស្សនឹងឡើងទៅលើឬយ៉ាងណា? ហើយតើអ្នកណាដឹងច្បាស់ថាកម្លាំងជីវិតរបស់សត្វនឹងទៅក្នុងដីឬយ៉ាងណា?+ ២២ ខ្ញុំបានឃើញថា សម្រាប់មនុស្ស គ្មានអ្វីប្រសើរជាងការសប្បាយរីករាយនឹងការងារទេ+ ព្រោះនោះហើយជារង្វាន់*របស់គាត់។ ព្រោះតើអ្នកណាអាចឲ្យគាត់ឃើញអ្វីដែលនឹងកើតឡើងក្រោយពេលគាត់ស្លាប់ទៅ?+
៤ ខ្ញុំត្រឡប់មកគិតពិចារណាអំពីការសង្កត់សង្កិនទាំងប៉ុន្មានដែលកើតឡើងនៅក្រោមថ្ងៃ។ ខ្ញុំបានឃើញទឹកភ្នែករបស់ពួកអ្នកដែលរងការសង្កត់សង្កិន ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់សម្រាលទុក្ខពួកគេឡើយ+ ព្រោះអស់អ្នកដែលសង្កត់សង្កិនជាអ្នកមានអំណាច។ ម្ល៉ោះហើយ គ្មានអ្នកណាម្នាក់សម្រាលទុក្ខពួកគេទេ។ ២ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានយល់ថា មនុស្សដែលស្លាប់ទៅប្រសើរជាងមនុស្សដែលនៅរស់។+ ៣ ប៉ុន្តែ ប្រសើរជាងពួកអ្នកទាំងនោះទៅទៀត គឺអ្នកដែលមិនទាន់កើតមក+ ជាអ្នកដែលមិនបានឃើញទុក្ខវេទនាផ្សេងៗនៅក្រោមថ្ងៃ។+
៤ ខ្ញុំបានយល់ទៀតថា ច្រើនដងការប្រឹងប្រែងធ្វើការនិងការខំធ្វើការយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ គឺកើតចេញពីការច្រណែនឈ្នានីស។+ នេះក៏អសារឥតការដែរ ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។
៥ មនុស្សល្ងីល្ងើឱបដៃមិនធ្វើអ្វីសោះ ខណៈដែលរូបកាយរបស់ខ្លួនកំពុងវិនាសទៅ។+
៦ បើសម្រាកបន្តិច នោះប្រសើរជាងប្រឹងធ្វើការហួសប្រមាណ ដែលប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។+
៧ ខ្ញុំក៏បែរមកគិតពិចារណាអំពីរឿងមួយទៀតដែលអសារឥតការនៅក្រោមថ្ងៃគឺ៖ ៨ មានមនុស្សម្នាក់ដែលនៅតែឯង គាត់គ្មានមិត្តភក្ដិ គ្មានកូន គ្មានបងប្អូនទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់ប្រឹងប្រែងធ្វើការឥតឈប់។ គាត់មិនចេះស្កប់ចិត្តនឹងទ្រព្យសម្បត្តិឡើយ។+ តែគាត់មិនដែលសួរខ្លួនឯងថា៖ ‹តើខ្ញុំខំធ្វើការនឿយហត់ដើម្បីអ្នកណា? ម្ដេចបានជាខ្ញុំមិនធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យខ្លួនសប្បាយទៅ?›។+ នេះក៏អសារឥតការដូចគ្នា និងជាការនឿយលំបាកទទេៗ។+
៩ មានគ្នាពីរនាក់ប្រសើរជាងនៅតែឯង+ ព្រោះពីរនាក់ទទួលរង្វាន់*ដែលមកពីការនឿយហត់របស់ពួកគេ។ ១០ ប្រសិនបើម្នាក់ដួល នោះបានម្នាក់ទៀតជួយលើកគាត់ឡើង។ ចុះយ៉ាងណាមនុស្សដែលនៅតែឯង តើនឹងបានអ្នកណាជួយលើកគាត់ឡើងពេលគាត់ដួល?
១១ បន្ថែមទៅទៀត បើពីរនាក់គេងនៅជាមួយគ្នា ពួកគេនឹងបានកក់ក្ដៅ ចុះយ៉ាងណាមនុស្សដែលនៅតែឯង តើគាត់អាចកក់ក្ដៅដូចម្ដេចបាន? ១២ មនុស្សម្នាក់អាចវាយឈ្នះអ្នកដែលនៅតែឯង តែបើមានពីរនាក់ ពួកគេអាចតស៊ូនឹងមនុស្សម្នាក់នោះបាន។ ចំណែកឯខ្សែបីធ្លុង នោះមិនងាយដាច់ទេ។
១៣ ប្រសិនបើជាក្មេងក្រីក្រតែមានប្រាជ្ញា នោះប្រសើរជាងស្ដេចវ័យចាស់ដែលល្ងីល្ងើ+ ហើយមិនព្រមធ្វើតាមការដាស់តឿន។+ ១៤ ពីព្រោះគាត់*ចេញមកពីគុក ហើយក្លាយទៅជាស្ដេច+ ទោះជាគាត់កើតមកក្រខ្សត់ក្នុងពេលដែលស្ដេចនោះគ្រប់គ្រងក៏ដោយ។+ ១៥ ខ្ញុំបានសង្កេតមើលអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបដែលនៅក្រោមថ្ងៃ រួមទាំងក្មេងប្រុសដែលបានឡើងស្នងតំណែងជំនួសអ្នកមុនផង។ ១៦ ទោះជាមានបណ្ដារាស្ត្រច្រើនរាប់មិនអស់គាំទ្រគាត់ក៏ដោយ តែអស់អ្នកដែលមកក្រោយនឹងមិនពេញចិត្តគាត់ទេ។+ នេះក៏អសារឥតការដែរ ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។
៥ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក គ្រប់ពេលដែលអ្នកចូលទៅវិហាររបស់ព្រះពិត។+ ការចូលទៅដើម្បីស្ដាប់+ នោះប្រសើរជាងការចូលទៅដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដូចមនុស្សល្ងីល្ងើ+ ព្រោះពួកគេមិនដឹងថាពួកគេកំពុងធ្វើអាក្រក់ទេ។
២ កុំរហ័សនិយាយ ហើយកុំពោលពាក្យដោយមិនគិតពិចារណានៅចំពោះមុខព្រះពិត+ ព្រោះព្រះពិតនៅស្ថានសួគ៌ តែអ្នកនៅផែនដី។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកត្រូវចេះជ្រើសរើសពាក្យសម្ដី។+ ៣ ការគិតច្រើនពេកនាំឲ្យយល់សប្ដិ*+ ហើយការនិយាយច្រើនពេក បណ្ដាលឲ្យពោលពាក្យល្ងីល្ងើ។+ ៤ ពេលដែលអ្នកស្បថចំពោះព្រះ ចូរប្រញាប់ធ្វើតាម+ ព្រោះលោកមិនពេញចិត្តមនុស្សល្ងីល្ងើទេ។+ ដូច្នេះ ចូរធ្វើតាមសម្បថរបស់អ្នកកុំខាន។+ ៥ បើអ្នកស្បថហើយ តែមិនធ្វើតាម នោះកុំស្បថល្អជាង។+ ៦ កុំឲ្យមាត់របស់អ្នកនាំឲ្យអ្នក*ធ្វើខុស+ ហើយកុំនិយាយនៅចំពោះមុខទេវតា*ថា អ្នកស្បថជ្រុលហួសឲ្យសោះ។+ តើអ្នកនឹងពោលពាក្យដែលធ្វើឲ្យព្រះពិតខឹងដើម្បីឲ្យលោកបំផ្លាញកិច្ចការរបស់អ្នកឬ?+ ៧ ពីព្រោះដូចការព្រួយបារម្ភច្រើនពេកនាំឲ្យយល់សប្ដិ*+ នោះការនិយាយច្រើនពេកក៏បណ្ដាលឲ្យទៅជាអសារឥតការដែរ។ ប៉ុន្តែ ចូរកោតខ្លាចព្រះពិត។+
៨ បើអ្នកឃើញជនក្រីក្ររងការសង្កត់សង្កិន ហើយឃើញមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់បំពានយុត្តិធម៌និងសេចក្ដីសុចរិតក្នុងតំបន់របស់អ្នក ចូរកុំភ្ញាក់ផ្អើលឡើយ។+ ព្រោះអ្នកដែលមានឋានៈខ្ពស់ជាងកំពុងឃ្លាំមើលមន្ត្រីនោះ ហើយក៏មានអ្នកផ្សេងទៀតដែលមានឋានៈខ្ពស់ជាងកំពុងឃ្លាំមើលពួកគេដែរ។
៩ ម្យ៉ាងទៀត ភោគផលដែលបានមកពីទឹកដី បានត្រូវបែងចែកឲ្យដល់ពួកគេទាំងអស់គ្នា។ សូម្បីតែស្ដេចក៏ទទួលផលពីស្រែចម្ការដែរ។+
១០ អ្នកដែលស្រឡាញ់ប្រាក់មិនចេះស្កប់ស្កល់នឹងប្រាក់ឡើយ ហើយអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រព្យសម្បត្តិ ក៏មិនចេះឆ្អែតឆ្អន់នឹងប្រាក់ចំណូលដែរ។+ នេះសុទ្ធតែអសារឥតការ។+
១១ ពេលមានរបស់ល្អកាន់តែច្រើន អ្នកដែលប្រើរបស់ល្អទាំងនោះក៏មានចំនួនកាន់តែច្រើនដែរ។+ បើដូច្នេះ ម្ចាស់នៃរបស់ល្អទាំងនោះមិនបានទទួលប្រយោជន៍អ្វីទេ គាត់បានត្រឹមតែសម្លឹងមើលប៉ុណ្ណោះ។+
១២ អ្នកបម្រើដេកលក់ស្រួល ទោះជាគាត់បរិភោគតិចឬច្រើនក្ដី។ ចំណែកឯអ្នកដែលមានទ្រព្យបរិបូរ គាត់ដេកមិនលក់ទេ។
១៣ ខ្ញុំបានឃើញរឿងដ៏សែនខ្លោចផ្សា*នៅក្រោមថ្ងៃគឺ៖ អ្នកខ្លះបានសន្សំទ្រព្យសម្បត្តិទុកច្រើនពេក រហូតដល់នាំឲ្យខ្លួនជួបអន្តរាយ។ ១៤ អ្នកមានទាំងនោះបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ ដោយសារជំនួញបរាជ័យ ហើយពេលគាត់មានកូន គាត់គ្មានមត៌កអ្វីសោះឲ្យកូនរបស់គាត់។+
១៥ ដូចមនុស្សកើតពីផ្ទៃម្ដាយមកខ្លួនទទេ ពួកគេក៏នឹងទៅវិញដោយខ្លួនទទេដែរ។+ ពួកគេមិនអាចយកអ្វីៗដែលពួកគេខំរកយ៉ាងនឿយហត់ទៅជាមួយបានទេ។+
១៦ នេះក៏ជារឿងដ៏សែនខ្លោចផ្សា*មួយដែរគឺ៖ ដូចគាត់កើតមកយ៉ាងណា គាត់នឹងត្រឡប់ទៅវិញយ៉ាងនោះ ហើយអ្វីដែលគាត់ខិតខំធ្វើយ៉ាងនឿយហត់ នោះគ្មានប្រយោជន៍សោះឡើយ ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។+ ១៧ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ រាល់ថ្ងៃគាត់មិនដែលបានបរិភោគយ៉ាងសប្បាយទេ* គាត់មានតែការតានតឹងចិត្ត ជំងឺ និងការក្ដៅក្រហាយជាប់ខ្លួន។+
១៨ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានយល់ឃើញថាជាការល្អនិងសមត្រឹមត្រូវគឺ៖ ក្នុងមួយជីវិតដ៏ខ្លីដែលព្រះពិតបានឲ្យដល់មនុស្ស គេគួរផឹក បរិភោគ និងសប្បាយរីករាយដោយសារការងារដែលគេបានធ្វើយ៉ាងនឿយហត់+នៅក្រោមថ្ងៃ ព្រោះនេះហើយជារង្វាន់*របស់គេ។+ ១៩ ម្យ៉ាងទៀត ពេលព្រះពិតឲ្យមនុស្សណាម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្តិនិងធនធានច្រើន+ ព្រមទាំងឲ្យគាត់ចេះសប្បាយនឹងអ្វីដែលគាត់មាន គាត់គួរទទួលយករង្វាន់*ទាំងនោះ ហើយរីករាយនឹងការនឿយហត់របស់គាត់។ នេះហើយជាអំណោយពីព្រះ។+ ២០ យ៉ាងនេះ គាត់នឹងមិនគិតច្រើនពេកអំពីបញ្ហាដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតដ៏ខ្លីរបស់គាត់ឡើយ ដោយសារព្រះពិតឲ្យគាត់ជាប់រវល់នឹងអ្វីដែលនាំឲ្យគាត់មានអំណរ។+
៦ ខ្ញុំបានឃើញរឿងខ្លោចផ្សា*មួយទៀតដែលកើតឡើងនៅក្រោមថ្ងៃ ហើយនេះជារឿងធម្មតារបស់មនុស្ស៖ ២ ព្រះពិតផ្ដល់ឲ្យមនុស្សម្នាក់មានទ្រព្យសម្បត្តិ មានធនធាន និងមានកិត្តិយស។ យ៉ាងនេះ គាត់មិនខ្វះអ្វីដែលគាត់ចង់បានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះពិតមិនបានឲ្យគាត់សប្បាយនឹងអ្វីទាំងនោះទេ តែលោកអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកផ្សេងមកសប្បាយជំនួសគាត់វិញ។ នេះក៏អសារឥតការ និងជាទុក្ខវេទនាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដែរ។ ៣ ឧបមាថា បុរសម្នាក់មានកូន១០០នាក់ គាត់មានអាយុវែង ហើយរស់បានយូររហូតដល់ចាស់ជរា តែគាត់មិនដែលបានសប្បាយនឹងអ្វីល្អៗដែលគាត់មានមុនពេលស្លាប់ទេ។ ខ្ញុំសូមប្រាប់ថាកូនដែលស្លាប់ក្នុងផ្ទៃប្រសើរជាងគាត់ឆ្ងាយណាស់+ ៤ ព្រោះកូននោះកើតមកជាឥតប្រយោជន៍ ហើយបាត់ទៅក្នុងភាពងងឹតវិញ ហើយឈ្មោះរបស់គាត់ក៏សាបសូន្យទៅដែរ។* ៥ ទោះជាគាត់មិនបានឃើញពន្លឺថ្ងៃ និងមិនបានដឹងអ្វីសោះក៏ដោយ តែគាត់នៅតែប្រសើរជាងបុរសនោះ។+ ៦ ប្រសិនបើមនុស្សអាចរស់ដល់២.០០០ឆ្នាំ តែមិនដែលបានសប្បាយរីករាយ តើមានប្រយោជន៍អ្វី? ព្រោះនៅចុងបញ្ចប់ មនុស្សគ្រប់រូបទៅកន្លែងដូចគ្នា។+
៧ មនុស្សខំធ្វើការទាំងអស់យ៉ាងនឿយហត់ គឺដើម្បីចម្អែតក្រពះរបស់ខ្លួន។+ ប៉ុន្តែ គេមិនចេះស្កប់ស្កល់ឡើយ។ ៨ រីឯមនុស្សឈ្លាសវៃវិញ តើមានអ្វីល្អជាងមនុស្សល្ងីល្ងើទៅ?+ ហើយចំពោះមនុស្សក្រីក្រដែលប្រឹងត្រដររស់ តើគាត់បានប្រយោជន៍អ្វី? ៩ បើសប្បាយនឹងអ្វីដែលភ្នែកមើលឃើញ នោះប្រសើរជាងដេញតាមអ្វីដែលចិត្តប្រាថ្នាចង់បាន។ នេះក៏អសារឥតការដូចគ្នា ប្រៀបដូចជាការដេញចាប់ខ្យល់។
១០ អ្វីៗដែលមានស្រាប់ នោះបានត្រូវដាក់ឈ្មោះរួចអស់ហើយ។ ចំណែកឯធាតុពិតរបស់មនុស្សក៏បានត្រូវស្គាល់រួចហើយដែរ។ មនុស្សមិនអាចប្រកែកតវ៉ា*ជាមួយនឹងអ្នកដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងជាងខ្លួនបានទេ។ ១១ និយាយច្រើន* អសារឥតការក៏ច្រើន។ ដូច្នេះ តើបានប្រយោជន៍អ្វី? ១២ តើអ្វីទៅមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតដែលមនុស្សគួរធ្វើក្នុងជីវិតដ៏ខ្លីឥតបានការរបស់ពួកគេ ដែលប្រៀបដូចជាស្រមោលរសាត់បាត់?+ តើមានអ្នកណាដឹងទេ? តើអ្នកណាអាចប្រាប់បានថាក្រោយមនុស្សស្លាប់ទៅ នឹងមានអ្វីកើតឡើងនៅក្រោមថ្ងៃ?
៧ កេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អគឺប្រសើរជាងប្រេងមានតម្លៃ+ ហើយថ្ងៃស្លាប់គឺប្រសើរជាងថ្ងៃកើត។ ២ ទៅផ្ទះដែលមានគេកាន់ទុក្ខ នោះប្រសើរជាងទៅផ្ទះដែលមានពិធីជប់លៀង+ ព្រោះសេចក្ដីស្លាប់ជាទីបញ្ចប់របស់មនុស្សទាំងអស់។ ដូច្នេះ មនុស្សដែលនៅរស់គួរចាំទុកក្នុងចិត្ត។ ៣ ការមានទុក្ខព្រួយល្អជាងការសើចសប្បាយ+ ព្រោះទឹកមុខក្រៀមក្រំនាំឲ្យចិត្តស្រស់ថ្លាឡើង។+ ៤ ចិត្តរបស់មនុស្សមានប្រាជ្ញានៅក្នុងផ្ទះដែលមានគេកាន់ទុក្ខ។ ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើនៅក្នុងផ្ទះដែលមានការកម្សាន្តសប្បាយ។+
៥ ស្ដាប់មនុស្សមានប្រាជ្ញាស្ដីបន្ទោស+ ប្រសើរជាងស្ដាប់មនុស្សល្ងីល្ងើច្រៀង។ ៦ ព្រោះសំឡេងសើចសប្បាយរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើ ដូចជាសូរដើមបន្លាដែលកំពុងឆេះនៅក្រោមឆ្នាំង+ ហើយនេះក៏អសារឥតការដែរ។ ៧ ការសង្កត់សង្កិនអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានប្រាជ្ញាប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សឆ្កួត ហើយសំណូកនាំឲ្យចិត្តគំនិតខូចអាក្រក់។+
៨ ពេលបញ្ចប់ប្រសើរជាងពេលចាប់ផ្ដើម។ ចិត្តអត់ធ្មត់ល្អជាងចិត្តអំណួត។+ ៩ កុំឆាប់ទើសចិត្ត+ ព្រោះកំហឹងនៅក្នុងទ្រូងរបស់មនុស្សល្ងង់ខ្លៅ។*+
១០ កុំសួរថា៖ «ហេតុអ្វីពីមុនល្អជាងបច្ចុប្បន្ន?»។ បើអ្នកសួរដូច្នេះ អ្នកគ្មានប្រាជ្ញាទេ។+
១១ ពេលមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាទទួលបានមត៌ក នេះជាអ្វីដ៏ល្អ។ ប្រាជ្ញាជាប្រយោជន៍ដល់អស់អ្នកដែលនៅរស់។* ១២ ព្រោះប្រាជ្ញាជាគ្រឿងការពារ+ ដូចប្រាក់ក៏ជាគ្រឿងការពារដែរ។+ ប៉ុន្តែ ការមានចំណេះនិងប្រាជ្ញាគឺប្រសើរជាង ដោយសារនោះរមែងជួយរក្សាជីវិតរបស់អ្នកដែលមានអ្វីទាំងនោះ។+
១៣ សូមពិចារណាអំពីស្នាដៃរបស់ព្រះពិត ព្រោះតើអ្នកណាអាចតម្រង់អ្វីដែលព្រះបានធ្វើឲ្យវៀចទេ?+ ១៤ នៅថ្ងៃល្អ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អ*+ តែនៅថ្ងៃលំបាក* ចូរដឹងថាព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានទាំងថ្ងៃល្អទាំងថ្ងៃអាក្រក់+ ដើម្បីកុំឲ្យមនុស្សអាចដឹងថានឹងមានអ្វីកើតឡើងនៅអនាគត។+
១៥ ក្នុងជីវិតអសារឥតការរបស់ខ្ញុំ+ ខ្ញុំបានឃើញអ្វីៗទាំងអស់។ ខ្ញុំបានឃើញមនុស្សសុចរិតដែលវិនាសទៅ ទោះជាគេប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតក៏ដោយ+ ហើយខ្ញុំបានឃើញមនុស្សទុច្ចរិតដែលរស់នៅយូរអង្វែង ទោះជាគេប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ក្ដី។+
១៦ កុំធ្វើខ្លួនសុចរិតហួសហេតុពេក+ ហើយកុំបង្ហាញថាខ្លួនមានប្រាជ្ញាជ្រុលពេកដែរ។+ ហេតុអ្វីអ្នកចង់នាំអន្តរាយដល់ខ្លួន?+ ១៧ កុំធ្វើអំពើទុច្ចរិតហួសល្បត់ ហើយកុំប្រព្រឹត្តអំពើល្ងង់ខ្លៅ។*+ តើអ្នកចង់ស្លាប់មុនអាយុឬ?+ ១៨ ជាការល្អបំផុតបើអ្នកស្ដាប់ការព្រមានទាំងពីរនេះ ហើយកុំបដិសេធណាមួយឡើយ+ ព្រោះអ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះនឹងធ្វើតាមការព្រមានទាំងពីរនេះ។
១៩ ប្រាជ្ញាធ្វើឲ្យមនុស្សឈ្លាសវៃមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាជាងមនុស្សដែលមានអំណាច១០នាក់នៅក្នុងក្រុងទៅទៀត។+ ២០ ព្រោះនៅផែនដី គ្មានមនុស្សសុចរិតណាម្នាក់ដែលតែងតែធ្វើល្អជានិច្ច ហើយមិនចេះធ្វើខុសនោះទេ។+
២១ កុំគិតច្រើនពេកអំពីពាក្យទាំងអស់ដែលមនុស្សនិយាយ។+ ពុំនោះសោត អ្នកនឹងឮពួកអ្នកបម្រើនិយាយអាក្រក់អំពីអ្នក។* ២២ ព្រោះអ្នកដឹងជាក់ក្នុងចិត្តហើយថា ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់ក៏បាននិយាយអាក្រក់អំពីគេជាច្រើនដងដែរ។+
២៣ ខ្ញុំបានប្រើប្រាជ្ញាត្រិះរិះអំពីអ្វីទាំងអស់នេះ ហើយខ្ញុំនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងខំឲ្យបានប្រាជ្ញាច្រើនជាង»។ ប៉ុន្តែ ប្រាជ្ញាគឺនៅឆ្ងាយពីខ្ញុំណាស់។ ២៤ អ្វីៗដែលបានកើតឡើង នោះនៅឆ្ងាយពេក ហើយក៏ជ្រៅហួសពីការនឹកស្មាន។ តើអ្នកណាអាចយល់បាន?+ ២៥ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តសិក្សា ស្រាវជ្រាវ ស្វែងរកប្រាជ្ញានិងដើមហេតុនៃអ្វីៗទាំងឡាយ ហើយខំស្វែងយល់អំពីការប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើ និងទង្វើផ្ដេសផ្ដាសរបស់មនុស្ស។+ ២៦ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានរកឃើញថា៖ អ្វីដែលអាក្រក់ជាងសេចក្ដីស្លាប់គឺ ស្ត្រីដែលប្រៀបដូចជាសំណាញ់របស់នាយព្រាន ហើយចិត្តរបស់នាងដូចជាអួន ឯដៃរបស់នាងដូចជាច្រវាក់។ អ្នកដែលធ្វើឲ្យព្រះពិតពេញចិត្តនឹងជៀសចេញពីនាង+ តែអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនឹងជាប់អន្ទាក់របស់នាងវិញ។+
២៧ អ្នកទូន្មានពោលថា៖ «មើល! នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានរកឃើញ។+ ខ្ញុំបានស៊ើបអង្កេតរឿងមួយហើយមួយទៀតដើម្បីដឹងការពិត។ ២៨ ប៉ុន្តែ រឿងដែលខ្ញុំខំព្យាយាមស្វែងយល់ បែរជាគ្មានចម្លើយ។ ក្នុងចំណោមមនុស្ស១.០០០នាក់ ខ្ញុំឃើញមានបុរសទៀងត្រង់ម្នាក់ តែមិនឃើញមានស្ត្រីទៀងត្រង់ណាម្នាក់សោះ។ ២៩ អ្វីមួយប៉ុណ្ណោះដែលខ្ញុំបានរកឃើញគឺ៖ ព្រះពិតបានបង្កើតមនុស្សជាតិមកជាមនុស្សទៀងត្រង់+ តែពួកគេទេជាអ្នកដែលគិតធ្វើគម្រោងជាច្រើន»។+
៨ តើមានអ្នកណាឲ្យដូចមនុស្សមានប្រាជ្ញា? តើអ្នកណាស្គាល់វិធីដោះស្រាយបញ្ហា? ប្រាជ្ញារបស់មនុស្សធ្វើឲ្យទឹកមុខភ្លឺថ្លា ហើយធ្វើឲ្យមុខមាំប្រែទៅជារីករាយ។
២ ខ្ញុំប្រាប់ថា៖ «ចូរធ្វើតាមបង្គាប់របស់ស្ដេច+ ព្រោះអ្នកបានស្បថចំពោះមុខព្រះរួចហើយ។+ ៣ ពេលនៅចំពោះមុខស្ដេច កុំប្រញាប់ថយចេញឡើយ។+ កុំរួមចំណែកជាមួយនឹងអំពើអាក្រក់ឲ្យសោះ+ ព្រោះស្ដេចអាចធ្វើអ្វីក៏ដោយដែលគាត់ពេញចិត្ត។ ៤ ដោយសារសម្ដីរបស់ស្ដេចជាសម្ដីដាច់ខាត+ នោះគ្មានអ្នកណាហ៊ានសួរថា៖ ‹ហេតុអ្វីលោកធ្វើដូច្នេះ?›»។
៥ អ្នកដែលធ្វើតាមបញ្ញត្តិនឹងមិនជួបទុក្ខលំបាកឡើយ។+ មនុស្សមានប្រាជ្ញានឹងស្គាល់ពេលវេលាត្រឹមត្រូវ ហើយស្គាល់វិធីដោះស្រាយបញ្ហានីមួយៗ។*+ ៦ ព្រោះទោះជាមនុស្សជាតិមានបញ្ហាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មានពេលវេលានិងវិធីត្រឹមត្រូវដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់ដែរ។+ ៧ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថានឹងមានអ្វីកើតឡើងឡើយ ដូច្នេះតើមាននរណាអាចប្រាប់បានថានោះនឹងកើតឡើងតាមរបៀបណា?
៨ គ្មានមនុស្សណាម្នាក់មានអំណាចគ្រប់គ្រងលើកម្លាំងជីវិត* ឬអាចឃាត់ឃាំងកម្លាំងជីវិតបានទេ។ ដូចគ្នាដែរ គ្មានអ្នកណាអាចគ្រប់គ្រងលើថ្ងៃមរណៈបានឡើយ។+ ដូចជាក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមគ្មានអ្នកណាម្នាក់បានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទេ នោះអំពើទុច្ចរិតក៏នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើនោះបានរួចខ្លួនដែរ។*
៩ ខ្ញុំបានឃើញអ្វីទាំងអស់នេះ ហើយខ្ញុំបានពិចារណាមើលអស់ទាំងកិច្ចការដែលបានត្រូវធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃ។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលមនុស្សបានត្រួតត្រាលើមនុស្ស នោះនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនា។*+ ១០ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំបានឃើញគេបញ្ចុះសពជនទុច្ចរិត។ ជនទាំងនោះជាពួកអ្នកដែលធ្លាប់ចេញចូលកន្លែងបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន មនុស្សនៅក្នុងក្រុងបានភ្លេចអំពើទុច្ចរិតដែលពួកអ្នកទាំងនោះបានធ្វើនៅក្នុងក្រុង។+ នេះក៏អសារឥតការដែរ។
១១ ដោយសារជនដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់មិនបានត្រូវដាក់ទោសភ្លាមៗ+ នោះនាំឲ្យមនុស្សកាន់តែហ៊ានធ្វើអំពើអាក្រក់។+ ១២ ទោះជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងប្រហែលជាធ្វើអំពើអាក្រក់១០០ដង និងមានអាយុវែងក៏ដោយ តែខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាមានតែអស់អ្នកដែលគោរពកោតខ្លាចព្រះពិតប៉ុណ្ណោះ ដែលទទួលបានសេចក្ដីល្អ ព្រោះពួកគេគោរពកោតខ្លាចលោក។+ ១៣ ចំណែកឯមនុស្សទុច្ចរិតវិញ គេគ្មានថ្ងៃទទួលបានសេចក្ដីល្អទេ+ ហើយជីវិតរបស់គេដែលប្រៀបដូចជាស្រមោល នឹងមិនបានវែងឡើយ+ ដោយសារគេមិនគោរពកោតខ្លាចព្រះ។
១៤ មានរឿងអសារឥតការ*ខ្លះទៀតដែលកើតឡើងនៅផែនដី៖ មនុស្សសុចរិតខ្លះបានទទួលលទ្ធផល ហាក់ដូចជាពួកគេបានធ្វើអំពើទុច្ចរិត+ ហើយមនុស្សទុច្ចរិតខ្លះបានទទួលលទ្ធផល ហាក់ដូចជាពួកគេបានធ្វើអំពើសុចរិត។+ ខ្ញុំចង់ប្រាប់ថា នេះក៏អសារឥតការដូចគ្នា។
១៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមជូនយោបល់ថា ចូររីករាយត្រេកអរចុះ+ ព្រោះសម្រាប់មនុស្ស គ្មានអ្វីនៅក្រោមថ្ងៃដែលប្រសើរជាងការផឹក ការបរិភោគ និងការសប្បាយរីករាយ កាលដែលគេខំព្យាយាមធ្វើការនឿយហត់+ ក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះពិតឲ្យគេមានជីវិតនៅក្រោមថ្ងៃ។
១៦ ខ្ញុំបានតាំងចិត្តខំរកឲ្យបានប្រាជ្ញា និងព្យាយាមយល់គ្រប់កិច្ចការដែលកំពុងកើតឡើងនៅផែនដី+ រហូតដល់ខ្ញុំមិនបានដេកទាំងថ្ងៃទាំងយប់។* ១៧ រួចមក ខ្ញុំបានរំពឹងគិតអំពីកិច្ចការទាំងអស់របស់ព្រះពិត ហើយខ្ញុំយល់ឃើញថាមនុស្សជាតិមិនអាចយល់អ្វីដែលកើតឡើងនៅក្រោមថ្ងៃបានទេ។+ ទោះបីជាពួកគេខំប្រឹងយល់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនអាចយល់បានដែរ។ ទោះជាពួកគេអះអាងថាខ្លួនមានប្រាជ្ញាល្មមនឹងយល់បានក៏ដោយ ពួកគេនៅតែមិនអាចយល់បានច្បាស់ឡើយ។+
៩ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានពិចារណាយ៉ាងដិតដល់អំពីអ្វីទាំងនេះ ហើយខ្ញុំបានសន្និដ្ឋានថាទាំងមនុស្សសុចរិតទាំងមនុស្សមានប្រាជ្ញា និងកិច្ចការរបស់ពួកគេ សុទ្ធតែនៅក្នុងដៃរបស់ព្រះពិត។+ មនុស្សមិនដឹងអំពីការស្រឡាញ់និងការស្អប់របស់ពួកអ្នកដែលរស់នៅសម័យមុនទេ។ ២ មនុស្សគ្រប់រូបមានទីបញ្ចប់ដូចគ្នា+ ទាំងមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សទុច្ចរិត+ ទាំងមនុស្សល្អ មនុស្សស្អាតស្អំនិងមនុស្សមិនស្អាតស្អំ ទាំងអ្នកដែលជូនគ្រឿងបូជាទាំងអ្នកដែលមិនជូនគ្រឿងបូជា។ មនុស្សល្អក៏ដូចមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយអ្នកដែលស្បថក៏ដូចអ្នកដែលមិនហ៊ានស្បថដែរ។ ៣ នេះជារឿងដ៏គួរឲ្យខ្លោចផ្សាដែលកើតឡើងនៅក្រោមថ្ងៃគឺ៖ ដោយសារមនុស្សគ្រប់រូបមានទីបញ្ចប់ដូចគ្នា+ នោះចិត្តរបស់មនុស្សពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអាក្រក់ ហើយកាលដែលពួកគេនៅរស់ ពួកគេមានតែភាពឆ្កួតលីលានៅក្នុងចិត្ត។ ក្រោយមក ពួកគេក៏ស្លាប់ទៅ!
៤ អ្នកដែលនៅរស់នៅមានសង្ឃឹម ព្រោះឆ្កែរស់ប្រសើរជាងតោស្លាប់។+ ៥ មនុស្សដែលនៅរស់ដឹងថាខ្លួននឹងស្លាប់ជាមិនខាន+ តែមនុស្សស្លាប់មិនដឹងអ្វីទាល់តែសោះ+ ក៏មិនទទួលរង្វាន់*អ្វីដែរ ហើយគ្មានអ្នកណានឹកចាំអំពីពួកគេទៀតទេ។+ ៦ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ការស្រឡាញ់ ការស្អប់ និងការច្រណែនរបស់ពួកគេ បានវិនាសបាត់ទៅហើយ។ ពួកគេក៏លែងមានចំណែកអ្វីនៅក្រោមថ្ងៃទៀតដែរ។+
៧ ហេតុនេះ ចូរអ្នកទៅបរិភោគអាហារឲ្យបានសប្បាយ ហើយផឹកស្រាទំពាំងបាយជូរឲ្យបានរីករាយចុះ+ ព្រោះព្រះពិតពេញចិត្តកិច្ចការរបស់អ្នក។+ ៨ ចូរអ្នកស្លៀកពាក់ស*ជានិច្ច ហើយកុំខានលាបប្រេងលើក្បាលអ្នកឡើយ។+ ៩ ចូរអ្នករស់នៅជាមួយនឹងប្រពន្ធជាទីស្រឡាញ់ដោយចិត្តសប្បាយ+អស់មួយជីវិត ជាជីវិតអសារឥតការដែលព្រះបានឲ្យដល់អ្នកនៅក្រោមថ្ងៃ។ អស់ទាំងថ្ងៃរបស់អ្នកសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍។ ព្រោះនោះហើយជាចំណែកក្នុងជីវិតរបស់អ្នក និងជារង្វាន់ចំពោះកិច្ចការនឿយហត់ដែលអ្នកបានធ្វើនៅក្រោមថ្ងៃ។+ ១០ ដូច្នេះ អ្វីក៏ដោយដែលដៃរបស់អ្នកអាចធ្វើបាន ចូរធ្វើឲ្យអស់ពីកម្លាំងចុះ ដោយសារនៅក្នុងផ្នូរ*ជាកន្លែងដែលអ្នកត្រូវទៅ គ្មានការងារ គ្មានគម្រោង គ្មានចំណេះ ឬគ្មានប្រាជ្ញាឡើយ។+
១១ ខ្ញុំបានឃើញអ្វីមួយទៀតនៅក្រោមថ្ងៃគឺ អ្នកដែលរត់លឿនមិនតែងតែឈ្នះក្នុងការប្រណាំងទេ ហើយអ្នកដែលពូកែច្បាំងក៏មិនតែងតែច្បាំងឈ្នះជានិច្ចដែរ។+ រីឯមនុស្សមានប្រាជ្ញាមិនតែងតែមានអាហារបរិភោគទេ ហើយមនុស្សឈ្លាសវៃក៏មិនតែងតែមានទ្រព្យសម្បត្តិដែរ។+ ចំណែកអស់អ្នកដែលមានចំណេះក៏មិនបានជោគជ័យគ្រប់ពេលដែរ+ ពីព្រោះមនុស្សទាំងអស់អាចជួបហេតុការណ៍ដែលមិនបានរំពឹងទុក នៅពេលដែលពួកគេមិននឹកស្មានដល់។ ១២ ព្រោះមនុស្សមិនដឹងថាពេលណានឹងដល់វេលារបស់ខ្លួនទេ។+ មនុស្សអាចជួបអន្តរាយ*ក្នុងមួយរំពេច ដូចត្រីជាប់ក្នុងសំណាញ់ និងដូចសត្វស្លាបជាប់អន្ទាក់។
១៣ ខ្ញុំបានសង្កេតមើលរឿងមួយទៀតអំពីប្រាជ្ញានៅក្រោមថ្ងៃ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត៖ ១៤ មានក្រុងតូចមួយដែលមានបណ្ដាជនតិចតួចរស់នៅ ហើយមានស្ដេចមួយដ៏អង់អាចខ្លាំងក្លាបានលើកទ័ពមកវាយប្រហារក្រុងនោះ ទាំងឡោមព័ទ្ធនិងចាក់ដីបង្គរជុំវិញក្រុងនោះ។ ១៥ នៅក្នុងក្រុងនោះ មានបុរសក្រីក្រម្នាក់ដែលមានប្រាជ្ញា។ គាត់បានប្រើប្រាជ្ញាសង្គ្រោះក្រុងនោះ។ ប៉ុន្តែ គ្មាននរណាម្នាក់នឹកចាំអំពីបុរសក្រីក្រនោះឡើយ។+ ១៦ ឃើញដូច្នោះ ខ្ញុំគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹ការមានប្រាជ្ញាប្រសើរជាងការមានកម្លាំងខ្លាំងក្លា។+ ប៉ុន្តែ អ្នកណាៗក៏មើលងាយប្រាជ្ញារបស់មនុស្សក្រីក្រដែរ ហើយគ្មានអ្នកណាអើពើនឹងសម្ដីរបស់គាត់ទេ›។+
១៧ ការស្ដាប់ពាក្យពេចន៍ទន់ភ្លន់របស់មនុស្សមានប្រាជ្ញា នោះប្រសើរជាងស្ដាប់សំឡេងស្រែករបស់មេដឹកនាំមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ។*
១៨ ការមានប្រាជ្ញាប្រសើរជាងការមានគ្រឿងចម្បាំង តែមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតែម្នាក់អាចបំផ្លាញអ្វីល្អជាច្រើន។+
១០ ដូចរុយងាប់បណ្ដាលឲ្យប្រេងក្រអូបរបស់អ្នកអប់ប្រេងទៅជាស្អុយនិងបែកពពុះ នោះអំពើល្ងង់ខ្លៅតិចតួចក៏អាចបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់មនុស្សដែលគេគោរព និងដែលគេចាត់ទុកថាមានប្រាជ្ញាដែរ។+
២ ចិត្តរបស់មនុស្សមានប្រាជ្ញានាំគាត់ឲ្យដើរតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវ តែចិត្តរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើនាំគាត់ឲ្យដើរតាមផ្លូវខុស។+ ៣ គ្រប់ទាំងផ្លូវដែលមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ*ដើរ សឲ្យឃើញថាគាត់មិនចេះគិតពិចារណា+ ហើយគាត់ធ្វើឲ្យមនុស្សទាំងអស់ដឹងថាគាត់ជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ។+
៤ បើអ្នកគ្រប់គ្រងណាម្នាក់ផ្ទុះកំហឹងនឹងអ្នក ចូរកុំចាកចេញពីកន្លែងរបស់អ្នកឡើយ+ ព្រោះចិត្តស្ងប់ជួយទប់ស្កាត់អំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។+
៥ ខ្ញុំបានឃើញរឿងដ៏គួរឲ្យខ្លោចផ្សាដែលកើតឡើងនៅក្រោមថ្ងៃ គឺកំហុសដែលបង្កឡើងដោយពួកអ្នកមានអំណាច៖+ ៦ មនុស្សល្ងង់ខ្លៅបានកាន់ឋានៈខ្ពស់ តែមនុស្សដែលមានសមត្ថភាព*បន្តមានឋានៈទាបវិញ។
៧ ខ្ញុំធ្លាប់ឃើញពួកអ្នកបម្រើជិះសេះ តែពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបែរជាដើរដូចអ្នកបម្រើទៅវិញ។+
៨ អ្នកណាដែលជីករណ្ដៅ អ្នកនោះអាចធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅ+ ហើយអ្នកណាដែលទម្លាយជញ្ជាំងថ្ម អ្នកនោះអាចត្រូវពស់ចឹក។
៩ អ្នកដែលជីកថ្មអាចត្រូវរបួស ហើយអ្នកដែលកាប់ឈើអាចរងគ្រោះថ្នាក់។*
១០ បើអ្នកណាម្នាក់មានពូថៅដែលមានមុខរឹល តែមិនសំលៀងឲ្យមុតទេ នោះគាត់នឹងត្រូវបញ្ចេញកម្លាំងយ៉ាងច្រើន។ ប៉ុន្តែ ប្រាជ្ញាជួយឲ្យបានជោគជ័យ។
១១ បើពស់ចឹកមុនដែលគ្រូបានសូត្រមន្តអាគម តើអាគមដែលគាត់សូត្រនោះមានប្រយោជន៍អ្វី?
១២ ពាក្យពេចន៍របស់មនុស្សដែលមានប្រាជ្ញា នោះគួរឲ្យចង់ស្ដាប់។+ ប៉ុន្តែ សម្ដីដែលចេញពីមាត់មនុស្សល្ងីល្ងើ នាំឲ្យគាត់ជួបអន្តរាយ។+ ១៣ គាត់ចាប់ផ្ដើមដោយសម្ដីល្ងង់ខ្លៅ+ ហើយបញ្ចប់ដោយសម្ដីលីលាដែលនាំឲ្យវិនាស។ ១៤ ប៉ុន្តែ មនុស្សល្ងង់ខ្លៅនិយាយឥតឈប់។+
មនុស្សមិនដឹងថានឹងមានអ្វីកើតឡើងទេ។ តើអ្នកណាអាចប្រាប់គេបានថាក្រោយគេស្លាប់ទៅ នឹងមានអ្វីកើតឡើង?+
១៥ មនុស្សល្ងីល្ងើធ្វើការរហូតដល់អស់កម្លាំងរលីង ព្រោះសូម្បីតែផ្លូវទៅឯក្រុងវិញ ក៏គាត់មិនទាំងដឹងផង។
១៦ បើស្រុកណាមានកូនក្មេងឡើងធ្វើជាស្ដេច ហើយមានពួកមន្ត្រីធ្វើពិធីជប់លៀងតាំងពីព្រឹក ស្រុកនោះនឹងវេទនាហើយ!+ ១៧ ប៉ុន្តែ បើស្រុកណាមានពូជពង្សអ្នកមានឋានៈខ្ពស់ឡើងធ្វើជាស្ដេច ហើយមានពួកមន្ត្រីបរិភោគអាហារតាមត្រូវពេលដើម្បីឲ្យមានកម្លាំង មិនមែនដើម្បីឲ្យស្រវឹង ស្រុកនោះនឹងមានសេចក្ដីសុខហើយ!+
១៨ ការខ្ជិលច្រអូសនាំឲ្យដំបូលសំយាក ហើយដៃកម្ជិលនាំឲ្យផ្ទះលិចទឹក។+
១៩ អាហារ*នាំឲ្យសើចសប្បាយ ហើយស្រាទំពាំងបាយជូរធ្វើឲ្យជីវិតរីករាយ+ តែប្រាក់បំពេញសេចក្ដីត្រូវការគ្រប់បែបយ៉ាង។+
២០ កុំដាក់បណ្ដាសាស្ដេច សូម្បីតែនៅក្នុងចិត្ត*+ ហើយកុំដាក់បណ្ដាសាអ្នកមាន ពេលអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ដេកឡើយ។ ព្រោះបក្សាបក្សីអាចនាំសម្ដី*របស់អ្នក ឬសត្វស្លាបអាចពោលប្រាប់តាមពាក្យដែលចេញពីមាត់អ្នក។
១១ ចូរបោះនំប៉័ងរបស់អ្នកទៅលើទឹក+ ព្រោះច្រើនថ្ងៃក្រោយមក អ្នកនឹងឃើញនំប៉័ងនោះម្ដងទៀត។+ ២ ចូរចែកអ្វីដែលអ្នកមានដល់៧ឬដល់៨នាក់ផង+ ដោយសារអ្នកមិនដឹងថានឹងកើតមានអន្តរាយ*អ្វីនៅផែនដីឡើយ។
៣ បើពពកពេញទៅដោយទឹក នោះនឹងមានភ្លៀងធ្លាក់មកលើផែនដី ហើយបើដើមឈើរលំទៅខាងត្បូងឬខាងជើង ដើមឈើនោះនឹងរលំនៅត្រង់កន្លែងនោះឯង។
៤ អ្នកណាដែលសង្កេតមើលតែខ្យល់ អ្នកនោះនឹងមិនសាបព្រោះគ្រាប់ពូជទេ ហើយអ្នកណាដែលមើលតែពពក អ្នកនោះក៏មិនច្រូតប្រមូលផលដែរ។+
៥ ដូចអ្នកមិនដឹងថាកម្លាំងជីវិត*មានដំណើរការយ៉ាងណាក្នុងឆ្អឹងរបស់ទារកដែលនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ+ នោះអ្នកក៏មិនដឹងអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះពិត ជាព្រះដែលធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែរ។+
៦ ចូរសាបព្រោះគ្រាប់ពូជរបស់អ្នកនៅពេលព្រឹក ហើយកុំឈប់ឡើយរហូតដល់ពេលល្ងាច។+ ព្រោះអ្នកមិនដឹងថាមួយណានឹងកើតផលទេ អាចមួយនេះ ឬមួយនោះ ឬអាចនឹងកើតផលល្អទាំងពីរផង។
៧ ពន្លឺធ្វើឲ្យចិត្តរីករាយ ហើយការឃើញដួងអាទិត្យនាំឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លា។ ៨ ព្រោះបើមនុស្សណាម្នាក់មានអាយុវែង គាត់គួរអរសប្បាយរាល់ថ្ងៃ។+ ប៉ុន្តែ គាត់គួរចាំថាគ្រានៃទុក្ខលំបាកអាចមានរយៈពេលយូរ។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលនឹងកើតឡើង សុទ្ធតែអសារឥតការ។+
៩ ឱយុវជនអើយ ចូរសប្បាយកាលដែលអ្នកនៅក្មេងនៅឡើយ។ ចូរឲ្យចិត្តរបស់អ្នកត្រេកអរក្នុងគ្រាយុវវ័យ។ ចូរធ្វើតាមចិត្តប៉ងប្រាថ្នា និងទៅកន្លែងណាដែលអ្នកចង់ទៅ។ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវដឹងថាព្រះពិតនឹងវិនិច្ឆ័យការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់អ្នក។+ ១០ ដូច្នេះ ចូរបំបាត់អ្វីដែលអាចនាំឲ្យមានបញ្ហាចេញពីចិត្តរបស់អ្នក ហើយជៀសវាងពីអ្វីដែលអាចនាំឲ្យរូបកាយរបស់អ្នកមានគ្រោះថ្នាក់ ព្រោះគ្រាយុវវ័យនិងគ្រាពេញកម្លាំងសុទ្ធតែអសារឥតការ។+
១២ ដូច្នេះ ចូរនឹកចាំអំពីព្រះដ៏ឧត្ដមដែលបានបង្កើតអ្នក កាលដែលអ្នកនៅក្មេងនៅឡើយ+ មុនថ្ងៃនៃទុក្ខលំបាក*មកដល់+ និងមុនឆ្នាំដែលអ្នកនឹងនិយាយថា៖ «ខ្ញុំអស់សប្បាយហើយ»។ ២ មុនពេលពន្លឺនៃដួងអាទិត្យ ដួងខែ និងដួងផ្កាយងងឹតទៅ+ ហើយពពកចេញមកវិញក្រោយភ្លៀងធំ* ៣ គឺមុនថ្ងៃដែលអ្នកយាមផ្ទះញ័រញាក់ បុរសខ្លាំងក្លាឈរលែងត្រង់ ពួកស្ត្រីឈប់កិនម្សៅព្រោះមានគ្នាតិច និងមុនពេលស្រីៗមើលទៅខាងក្រៅតាមបង្អួចឃើញតែភាពងងឹត។+ ៤ មុនពេលទ្វារទៅឯផ្លូវត្រូវបិទ សំឡេងត្បាល់កិនឮតិចទៅៗ មុនពេលអ្នកក្រោកឡើងកាលដែលឮសំឡេងសត្វស្លាប និងមុនពេលកូនស្រីៗទាំងអស់ច្រៀងមិនសូវឮ។+ ៥ មុនពេលអ្នកភ័យខ្លាចទីខ្ពស់ ឬព្រួយបារម្ភអំពីគ្រោះថ្នាក់តាមផ្លូវ និងមុនពេលដើមអល់ម៉ុនចេញផ្កា+ សត្វកណ្ដូបធ្វើដំណើរទាំងអូសខ្លួន ផ្លែដើមខេបផឺប្រេះបែក ហើយមនុស្សដើរទៅផ្ទះដែលពួកគេត្រូវនៅយូរអង្វែង+ និងពួកអ្នកយំកាន់ទុក្ខដើរចុះឡើងតាមផ្លូវ។+ ៦ គឺមុនខ្សែពួរប្រាក់ត្រូវដកចេញ ចានគោមមាសត្រូវបំបែក ក្អមនៅប្រភពទឹកត្រូវបំផ្លាញ ហើយមុនរហាត់ទឹកនៅអណ្ដូងត្រូវកម្ទេច។ ៧ រួចធូលីត្រឡប់ទៅឯដីដូចដើមវិញ+ ហើយកម្លាំងជីវិតវិលទៅឯព្រះពិតដែលជាអ្នកផ្ដល់កម្លាំងជីវិត។+
៨ អ្នកទូន្មានពោលថា៖ «អ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែអសារឥតការ!+ សុទ្ធតែអសារឥតការ»។+
៩ អ្នកទូន្មានមិនគ្រាន់តែមានប្រាជ្ញាច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បន្តបង្រៀនបណ្ដាជនអំពីអ្វីដែលគាត់ដឹងដែរ។+ គាត់រំពឹងគិតនិងស្រាវជ្រាវយ៉ាងហ្មត់ចត់ ដើម្បីចងក្រងសុភាសិតជាច្រើន។+ ១០ អ្នកទូន្មានបានស្វះស្វែងរកពាក្យពេចន៍ពីរោះៗ+ ហើយខិតខំកត់ទុកពាក្យពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។
១១ សម្ដីរបស់មនុស្សមានប្រាជ្ញាប្រៀបដូចជាជន្លួញ+ ហើយសុភាសិតដែលគេបានប្រមូលទុក ប្រៀបដូចជាដែកគោលដែលបានត្រូវបោះយ៉ាងជាប់។ គេបានសម្ដីទាំងនោះមកពីគង្វាលម្នាក់។ ១២ ប៉ុន្តែ កូនអើយ ក្រៅពីអ្វីទាំងនោះ សូមប្រយ័ត្ន ព្រោះមនុស្សរៀបរៀងសៀវភៅមិនចេះចប់ឡើយ ហើយការព្យាយាមសិក្សាសៀវភៅទាំងនោះធ្វើឲ្យខ្លួនប្រាណខ្សោះកម្លាំង។+
១៣ ក្រោយពីបានស្ដាប់អ្វីៗទាំងអស់នេះរួចហើយ សរុបសេចក្ដីគឺ៖ ចូរគោរពកោតខ្លាចព្រះពិត+ ហើយធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់លោកជានិច្ច+ ព្រោះនេះជាកាតព្វកិច្ចទាំងមូលរបស់មនុស្ស។+ ១៤ ព្រោះព្រះពិតនឹងវិនិច្ឆ័យការប្រព្រឹត្តទាំងអស់ រួមទាំងអ្វីៗដែលលាក់កំបាំងផង ដើម្បីសម្រេចថាជាការល្អឬអាក្រក់។+
ភាសាហេប្រឺពាក្យនេះសំដៅលើអ្នកដែលប្រមូលបណ្ដាជនឲ្យមកជួបជុំគ្នា
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ឬ«ខ្សែទឹកតាមរដូវ»
ឬ«ភាពល្ងីល្ងើបំផុត»
ឬ«ត្រេកអរ»
ឬ«ការសប្បាយ»
ឬ«ព្រៃ»
ឬ«ត្រេកអរ»
ឬ«ចំណែក»
ឬ«គ្មានតម្លៃពិតប្រាកដ»
ឬ«ប្រគល់ចំណែករបស់គាត់»
ឬ«ជាអន្តរាយធំ»
ន័យត្រង់«និងការតស៊ូព្យាយាមនៃចិត្តប្រាថ្នារបស់គាត់»
ន័យត្រង់«ពេលប្រោសឲ្យជាសះស្បើយ»
ន័យត្រង់«ពេលលោតកញ្ឆេង»
ឬ«ដោយមានរបៀបរៀបរយ ត្រឹមត្រូវ ឬសមរម្យ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អ្វីដែលបានកន្លងហួសទៅ»
ឬ«ដង្ហើម»
ឬ«ចំណែក»
ឬ«ទទួលផលបានច្រើនជាង»
ប្រហែលជាសំដៅលើក្មេងដែលមានប្រាជ្ញា
ឬ«នាំឲ្យស្រមើស្រមៃ»
ន័យត្រង់«សាច់ឈាម»
ឬ«អ្នកនាំពាក្យ»
ឬ«នាំឲ្យស្រមើស្រមៃ»
ឬ«រឿងអន្តរាយ»
ឬ«រឿងអន្តរាយ»
ន័យត្រង់«បរិភោគក្នុងភាពងងឹត»
ឬ«ចំណែក»
ឬ«ចំណែក»
ឬ«រឿងអន្តរាយ»
ន័យត្រង់«ឈ្មោះរបស់គាត់ក៏ត្រូវគ្របដោយភាពងងឹតដែរ»
ឬ«មិនអាចការពារក្ដីរបស់ខ្លួន»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«មានវត្ថុទ្រព្យច្រើន»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«កំហឹងជាសញ្ញាសម្គាល់របស់មនុស្សល្ងង់ខ្លៅ»
ន័យត្រង់«អស់អ្នកដែលឃើញពន្លឺថ្ងៃ»
ន័យត្រង់«ចូរប្រព្រឹត្តដោយគុណធម៌»
ឬ«ថ្ងៃអន្តរាយ»
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«ល្ងង់ខ្លៅ»សំដៅលើអ្នកដែលមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះដោយចេតនា
ន័យត្រង់«ដាក់បណ្ដាសាអ្នក»
ឬ«ស្គាល់វិធីវិនិច្ឆ័យក្ដី»
ឬ«ដង្ហើម ឬខ្យល់»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនគេបានទេ»
ឬ«ការឈឺចាប់ ឬអន្តរាយ»
ឬ«មានរឿងដែលធ្វើឲ្យទើសចិត្ត»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ទោះជាពេលថ្ងៃពេលយប់ក៏ដោយ ក៏មនុស្សមិនបានដេកដែរ»
ឬ«កម្រៃ»
នេះសំដៅលើសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ភ្លឺដែលបង្ហាញពីអារម្មណ៍រីករាយ មិនមែនសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់កាន់ទុក្ខទេ
ឬ«ហ្ស៊ីអូល»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
ឬ«ជួបទុក្ខវេទនា»
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«ល្ងង់ខ្លៅ»សំដៅលើអ្នកដែលមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះដោយចេតនា
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«ល្ងង់ខ្លៅ»សំដៅលើអ្នកដែលមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះដោយចេតនា
ឬ«អ្នកមាន»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អ្នកដែលកាប់ឈើគួរប្រយ័ត្នប្រយែង»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«នៅលើគ្រែ»
ឬ«សំឡេង»
ឬ«មហន្តរាយ»
នេះក៏អាចសំដៅលើឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដែរ
ឬ«ថ្ងៃអន្តរាយ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ត្រឡប់មកព្រមជាមួយនឹងភ្លៀងធំ»