រៀបរាប់ដោយម៉ាកុស
១ ដំណឹងល្អអំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាបុត្ររបស់ព្រះ ចាប់ផ្ដើមដូចតទៅនេះ៖ ២ ដូចអេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានសរសេរថា៖ «(មើល! ខ្ញុំនឹងចាត់ទូតរបស់ខ្ញុំឲ្យទៅមុនអ្នក ហើយគាត់នឹងរៀបចំផ្លូវទុកសម្រាប់អ្នក)+ ៣ មានសំឡេងមនុស្សម្នាក់ស្រែកប្រកាសនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំថា៖ ‹ចូររៀបចំផ្លូវទទួលព្រះយេហូវ៉ា!* ចូរធ្វើឲ្យផ្លូវរបស់លោកត្រង់›»។+ ៤ យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកបានមកតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយប្រកាសប្រាប់មនុស្សថា ពួកគេគួរប្រែចិត្តពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន ដោយទទួលការជ្រមុជទឹក* ដើម្បីឲ្យព្រះអភ័យទោសឲ្យពួកគេ។+ ៥ បណ្ដាជនទាំងអស់នៅតំបន់យូឌា និងមនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម* បានចេញទៅជួបយ៉ូហាន។ រួចពួកគេបានសារភាពអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនជាសាធារណៈ ហើយយ៉ូហានបានជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេក្នុងទន្លេយ៉ូដាន់។+ ៦ យ៉ូហានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីរោមអូដ្ឋ ឯខ្សែក្រវាត់របស់គាត់ធ្វើពីស្បែក+ ហើយអាហាររបស់គាត់គឺជាសត្វកណ្ដូបនិងទឹកឃ្មុំព្រៃ។+ ៧ គាត់ធ្លាប់ប្រកាសថា៖ «លោកដែលមកក្រោយខ្ញុំ គឺខ្លាំងជាងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនសមទាំងឱនស្រាយខ្សែស្បែកជើងរបស់លោកផង។+ ៨ ខ្ញុំបានជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក តែលោកនឹងជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ»។+
៩ នៅគ្រានោះ លោកយេស៊ូបានមកពីក្រុងណាសារ៉ែតនៃស្រុកកាលីឡេ ហើយយ៉ូហានបានជ្រមុជទឹកឲ្យលោកក្នុងទន្លេយ៉ូដាន់។+ ១០ ក្រោយងើបពីទឹកភ្លាម លោកក៏ឃើញមេឃបើកចំហ ហើយឃើញឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដូចជាសត្វព្រាប ចុះមកសណ្ឋិតលើលោក។+ ១១ រួចមានសំឡេងមួយមកពីលើមេឃថា៖ «អ្នកជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំពេញចិត្តអ្នកណាស់»។+
១២ រំពេចនោះ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបានបណ្ដាលចិត្តលោកឲ្យទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ១៣ ម្ល៉ោះហើយ លោកបាននៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំអស់៤០ថ្ងៃ នៅទីនោះមានសត្វព្រៃ។ សាថាន*បានមកល្បួងលោក។+ ក្រោយមក ពួកទេវតាបានមកបម្រើលោក។+
១៤ ក្រោយពេលដែលយ៉ូហានត្រូវគេចាប់ខ្លួន លោកយេស៊ូបានទៅស្រុកកាលីឡេ+ ហើយផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អរបស់ព្រះ+ ១៥ ដោយពោលថា៖ «គ្រាកំណត់បានមកដល់ហើយ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺជិតដល់ហើយ។ ចូរប្រែចិត្ត+ ហើយមានជំនឿលើដំណឹងល្អចុះ!»។
១៦ កាលដែលលោកកំពុងដើរតាមឆ្នេរសមុទ្រ*កាលីឡេ លោកឃើញស៊ីម៉ូននិងអនទ្រេជាប្អូន+កំពុងបង់សំណាញ់ក្នុងសមុទ្រ+ ពីព្រោះពួកគាត់ជាអ្នកនេសាទ។+ ១៧ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ! ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយទៅជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ»។+ ១៨ ពួកគាត់បានទុកសំណាញ់ចោលភ្លាម ហើយទៅតាមលោក។+ ១៩ ពេលលោកដើរទៅមុខបន្តិច ក៏ឃើញកូនប្រុសៗរបស់សេបេដេ គឺយ៉ាកុបនិងប្អូនរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ូហាន។ ពួកគាត់នៅក្នុងទូកកំពុងជួសជុលសំណាញ់។+ ២០ លោកក៏បានហៅពួកគាត់ភ្លាមៗ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏បានចាកចេញពីសេបេដេជាឪពុកដែលនៅក្នុងទូកជាមួយនឹងពួកកូនឈ្នួល រួចទៅតាមលោក។ ២១ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ក្រុងកាពើណិម។
ពេលថ្ងៃឈប់សម្រាក*មកដល់ភ្លាម លោកក៏ចូលទៅសាលាប្រជុំ* ហើយចាប់ផ្ដើមបង្រៀន។+ ២២ អស់អ្នកដែលបានស្ដាប់ក៏នឹកអស្ចារ្យនឹងវិធីបង្រៀនរបស់លោក ពីព្រោះលោកមិនមែនបង្រៀនដូចពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់*ទេ តែបង្រៀនដូចអ្នកដែលបានទទួលអំណាចពីព្រះ។+ ២៣ នៅពេលនោះដែរ ក្នុងសាលាប្រជុំមានបុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណអសោចចូល ហើយគាត់បានស្រែកសួរថា៖ ២៤ «នែ! យេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត!+ តើអ្នកមករំខានពួកយើងធ្វើអ្វី? តើអ្នកមកបំផ្លាញពួកយើងឬ? ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាអ្នកជាអ្នកណា។ អ្នកជាអ្នកបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ»។+ ២៥ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូស្ដីបន្ទោសវាថា៖ «ស្ងៀមទៅ! ហើយចេញពីគាត់!»។ ២៦ រួចវិញ្ញាណអសោចបានចេញពីបុរសនោះ ក្រោយពីបានស្រែកអស់សំឡេង ហើយធ្វើឲ្យគាត់ដួលប្រកាច់។ ២៧ មនុស្សទាំងឡាយនឹកស្ងើចក្នុងចិត្តដល់ម្ល៉េះ បានជាពួកគេចាប់ផ្ដើមនិយាយគ្នាថា៖ «តើនេះជាអ្វីទៅ? នេះជាសេចក្ដីបង្រៀនថ្មី! លោកមានអំណាចបង្គាប់ទាំងវិញ្ញាណអសោច ហើយពួកវាស្ដាប់បង្គាប់លោក»។ ២៨ ដូច្នេះ ដំណឹងអំពីលោកបានចាប់ផ្ដើមឮសុសសាយយ៉ាងលឿនទូទាំងស្រុកកាលីឡេ។
២៩ លោកនិងពួកគាត់ក៏ចាកចេញពីសាលាប្រជុំ រួចចូលផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូននិងអនទ្រេជាមួយនឹងយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។+ ៣០ ពេលនោះ ម្ដាយក្មេករបស់ស៊ីម៉ូន+កំពុងសម្រាន្តលើគ្រែដោយសារគាត់គ្រុនក្ដៅ។ ពួកគាត់បានជម្រាបលោកភ្លាមអំពីគាត់។ ៣១ លោកបានដើរទៅជិត ហើយចាប់ដៃគាត់ឲ្យងើបឡើង នោះគ្រុនក្ដៅក៏បាត់ទៅ។ រួចគាត់ចាប់ផ្ដើមធ្វើអាហារជូនលោកនិងពួកគាត់។
៣២ លុះដល់ល្ងាច ក្រោយថ្ងៃលិច មនុស្សចាប់ផ្ដើមនាំអស់អ្នកដែលឈឺ និងអ្នកដែលមានវិញ្ញាណកំណាច*ចូល ឲ្យមកជួបលោក។+ ៣៣ អ្នកនៅក្រុងនោះទាំងអស់ បានមកមូលគ្នានៅមាត់ទ្វារផ្ទះតែម្ដង។ ៣៤ ដូច្នេះ លោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនដែលមានជំងឺផ្សេងៗជាសះស្បើយ+ ក៏បានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចជាច្រើនដែរ តែលោកមិនឲ្យវិញ្ញាណកំណាចទាំងនោះនិយាយទេ ពីព្រោះពួកវាដឹងថាលោកគឺជាគ្រិស្ត។*
៣៥ លុះព្រលឹមស្រាងៗ កាលមេឃងងឹតនៅឡើយ លោកបានភ្ញាក់ពីសម្រាន្ត ហើយចេញទៅរកកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ។ នៅទីនោះ លោកចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋាន។+ ៣៦ ប៉ុន្តែ ស៊ីម៉ូននិងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ នាំគ្នាតាមរកលោក។ ៣៧ ពេលរកឃើញហើយ ពួកគាត់ប្រាប់លោកថា៖ «មនុស្សទាំងអស់កំពុងរកលោក»។ ៣៨ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរយើងទៅកន្លែងផ្សេងវិញ ទៅក្រុងជិតៗនេះ ដើម្បីខ្ញុំអាចផ្សព្វផ្សាយនៅទីនោះដែរ ពីព្រោះនេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំបានមក»។+ ៣៩ រួចលោកបានទៅផ្សព្វផ្សាយក្នុងសាលាប្រជុំទាំងឡាយពេញស្រុកកាលីឡេទាំងមូល ថែមទាំងបានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចទៀតផង។+
៤០ មានបុរសកើតជំងឺឃ្លង់ម្នាក់មករកលោក ហើយលុតជង្គង់អង្វរថា៖ «បើលោកចង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំជាស្អាត លោកអាចធ្វើបាន»។+ ៤១ ឃើញដូច្នេះ លោកមានចិត្តក្ដួលអាណិត រួចលូកដៃទៅពាល់គាត់ ហើយពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យអ្នកជាស្អាតមែន! សូមឲ្យជាស្អាតចុះ»។+ ៤២ រំពេចនោះ ជំងឺឃ្លង់បានបាត់ពីខ្លួនគាត់ទៅ ហើយគាត់បានជាស្អាត។ ៤៣ រួចលោកប្រាប់គាត់ឲ្យចេញទៅភ្លាម ទាំងបង្គាប់គាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ៤៤ ដោយពោលថា៖ «កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ តែដោយសារអ្នកបានជាស្អាត ចូរទៅបង្ហាញខ្លួនដល់ពួកសង្ឃ ថែមទាំងជូនអ្វីដែលច្បាប់ម៉ូសេបានបង្គាប់+ ដើម្បីឲ្យពួកសង្ឃអាចឃើញថាអ្នកបានជាស្អាតហើយ»។+ ៤៥ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីគាត់បានចេញទៅ គាត់ចាប់ផ្ដើមប្រកាសឲ្យមនុស្សឮសុសសាយនៅទីជិតឆ្ងាយអំពីរឿងនោះ រហូតដល់លោកយេស៊ូមិនអាចចូលក្នុងក្រុងណាមួយដោយបើកចំហបានទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកត្រូវនៅខាងក្រៅ នាកន្លែងឆ្ងាយពីគេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ មនុស្សនៅតែមករកលោកពីគ្រប់ទិសទី។+
២ ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក លោកបានចូលក្រុងកាពើណិមម្ដងទៀត ហើយមនុស្សបានឮថាលោកកំពុងនៅផ្ទះ។+ ២ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សជាច្រើនបានផ្ដុំគ្នានៅទីនោះ រហូតដល់គ្មានកន្លែងសល់ទេ សូម្បីតែនៅមាត់ទ្វារផ្ទះ។ លោកក៏ចាប់ផ្ដើមប្រាប់ពួកគេអំពីដំណឹងល្អ។+ ៣ រួចមានបុរសបួននាក់សែងបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់មករកលោក។+ ៤ ប៉ុន្តែ ដោយសារមានមនុស្សច្រើនកកកុញ ពួកគេមិនអាចនាំបុរសនោះចូលទៅជិតលោកយេស៊ូបានទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បើកដំបូលត្រង់កន្លែងដែលលោកនៅ រួចចោះប្រឡោះមួយ ហើយសម្រូតគ្រែស្នែងដែលមានបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងដេក ចុះតាមប្រឡោះនោះ។ ៥ ពេលដែលលោកយេស៊ូឃើញជំនឿរបស់ពួកគេ+ លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ «កូនអើយ! ការខុសឆ្គងរបស់កូនបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ»។+ ៦ នៅទីនោះ មានអ្នកខ្លះជាអ្នកជំនាញខាងច្បាប់កំពុងអង្គុយរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖+ ៧ «ហេតុអ្វីបុរសនេះនិយាយដូច្នេះ? គាត់កំពុងនិយាយប្រមាថព្រះ។ តើអ្នកណាអាចអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងបានក្រៅពីព្រះ?»។+ ៨ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានជ្រាបភ្លាមអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងរិះគិត។ ម្ល៉ោះហើយ លោកសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នារិះគិតបែបនេះ?+ ៩ តើមួយណាស្រួលជាង? និយាយទៅកាន់បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ ‹ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ› ឬនិយាយថា៖ ‹ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយដើរទៅចុះ›។ ១០ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា កូនមនុស្ស+មានអំណាចនៅផែនដីដើម្បីអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង»។+ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ ១១ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយទៅផ្ទះចុះ»។ ១២ រំពេចនោះ គាត់បានងើបឡើង ហើយយកគ្រែស្នែង ដើរកាត់មុខពួកគេទាំងអស់គ្នា។ នេះបានធ្វើឲ្យពួកគេនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែង ហើយសរសើរតម្កើងព្រះដោយនិយាយថា៖ «យើងមិនដែលឃើញអ្វីដូច្នេះឡើយ»។+
១៣ លោកបានចេញទៅឆ្នេរសមុទ្រម្ដងទៀត រួចបណ្ដាជនបានមករកលោកយ៉ាងហូរហែ ហើយលោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេ។ ១៤ បន្ទាប់មក កាលដែលលោកកំពុងដើរហួសពីនោះ លោកក្រឡេកឃើញលេវីជាកូនអាល់ផៀស កំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ»។* រួចគាត់ក៏ក្រោកឡើងទៅតាមលោក។+ ១៥ ក្រោយមក ពេលលោកយេស៊ូកំពុងអង្គុយពិសាអាហារក្នុងផ្ទះរបស់លេវី នោះអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងជាច្រើននាក់ បានមករួមតុជាមួយនឹងលោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោក ហើយពួកគេជាច្រើននាក់បានក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោក។+ ១៦ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ពីក្រុមផារិស៊ី បានឃើញលោកកំពុងពិសាអាហារជាមួយនឹងអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនិងអ្នកយកពន្ធ នោះពួកគេសួរអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «តើគាត់ក៏បរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែរឬ?»។ ១៧ ពេលឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «អ្នកដែលមានសុខភាពមាំមួនមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យឡើយ តែអ្នកដែលឈឺ ទើបត្រូវការគ្រូពេទ្យ។ ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតឡើយ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងវិញ»។+
១៨ ចំណែកឯអ្នកកាន់តាមយ៉ូហាននិងអ្នកកាន់តាមពួកផារិស៊ី ពួកគេមានទម្លាប់តមអាហារ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានមកសួរលោកថា៖ «អ្នកកាន់តាមយ៉ូហាននិងអ្នកកាន់តាមពួកផារិស៊ី មានទម្លាប់តមអាហារ តែហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់តាមលោកមិនតមអាហារ?»។+ ១៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ក្នុងពេលដែលកូនកំលោះ+នៅជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិ នោះពួកគេគ្មានមូលហេតុឲ្យតមអាហារឡើយ មែនទេ? ដរាបណាពួកគេមានកូនកំលោះនៅជាមួយ ពួកគេមិនអាចតមអាហារបានទេ។ ២០ ក៏ប៉ុន្តែ នឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលកូនកំលោះនឹងត្រូវគេពង្រាត់ចេញពីមិត្តភក្ដិ+ ហើយនៅថ្ងៃនោះពួកគេនឹងតមអាហារវិញ។ ២១ គ្មានអ្នកណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ។ បើធ្វើដូច្នេះ ក្រណាត់ថ្មីនោះនឹងរួញ ហើយធ្វើឲ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែកលើសដើម។+ ២២ ម្យ៉ាងទៀត ក៏គ្មានអ្នកណាយកស្រាថ្មីមកដាក់ក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរ។ បើធ្វើដូច្នេះ ស្រាថ្មីនោះនឹងធ្វើឲ្យថង់ស្បែកចាស់ធ្លាយ ហើយស្រាក៏ហូរចេញអស់ ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចដែរ។ ប៉ុន្តែ គេដាក់ស្រាថ្មីក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ»។
២៣ នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក លោកកំពុងដើរកាត់វាលស្រូវ ហើយពួកអ្នកកាន់តាមលោកដើរបណ្ដើរ កាច់កួរស្រូវបណ្ដើរ។+ ២៤ ម្ល៉ោះហើយ ពួកផារិស៊ីសួរលោកថា៖ «មើល! ហេតុអ្វីពួកគេកំពុងធ្វើអ្វីដែលគ្មានច្បាប់ធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកដូច្នេះ?»។ ២៥ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានអំពីអ្វីដែលដាវីឌបានធ្វើ ពេលគាត់និងពួកបុរសដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ឃ្លានទេឬ?+ ២៦ តើអ្នកមិនធ្លាប់អានក្នុងកំណត់ហេតុអំពីសង្ឃនាយកអាប៊ីយ៉ាថាទេឬ+ ដែលថាដាវីឌបានចូលក្នុងវិហារ*របស់ព្រះ ហើយយកនំប៉័ងតាំងទុកជាគ្រឿងបូជាមកបរិភោគជាមួយនឹងពួកបុរសរបស់គាត់ ដែលគ្មានអ្នកណាមានច្បាប់បរិភោគទេ ក្រៅពីពួកសង្ឃ?»។+ ២៧ ម្ល៉ោះហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ថ្ងៃឈប់សម្រាកបានត្រូវបង្កើតជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្ស+ មិនមែនមនុស្សបានត្រូវបង្កើតជាប្រយោជន៍ដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ។ ២៨ ដូច្នេះ កូនមនុស្សជាម្ចាស់សូម្បីតែលើថ្ងៃឈប់សម្រាក»។+
៣ ម្ដងទៀត លោកបានចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំមួយ ហើយនៅទីនោះមានបុរសម្នាក់ដែលស្វិតដៃម្ខាង។+ ២ ដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីចាំសង្កេតមើលថាតើលោកនឹងធ្វើឲ្យបុរសនោះជាសះស្បើយនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឬទេ ដើម្បីឲ្យពួកគេមានហេតុចោទប្រកាន់លោក។ ៣ លោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្វិតដៃនោះថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយមកឈរនៅចំកណ្ដាល»។ ៤ បន្ទាប់មក លោកសួរពួកគេថា៖ «នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក តើមានច្បាប់ធ្វើអំពើល្អឬអំពើអាក្រក់? តើមានច្បាប់សង្គ្រោះឬសម្លាប់ជីវិត?»។*+ តែពួកគេនៅស្ងៀម។ ៥ បន្ទាប់ពីបានមើលមុខពួកគេទាំងទាស់ចិត្ត ថែមទាំងខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយសារចិត្តពួកគេស្ពឹក+ នោះលោកក៏ប្រាប់បុរសស្វិតដៃថា៖ «ចូរលាដៃរបស់អ្នក»។ គាត់បានលាដៃ ហើយដៃរបស់គាត់បានជាឡើងវិញ។ ៦ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីចេញទៅភ្លាមៗ ហើយចាប់ផ្ដើមប្រឹក្សាជាមួយនឹងពួកអ្នកគាំទ្រហេរ៉ូឌ+ ដើម្បីរកវិធីសម្លាប់លោក។
៧ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោកបានចេញពីទីនោះទៅឆ្នេរសមុទ្រវិញ ហើយមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំដែលមកពីស្រុកកាលីឡេនិងតំបន់យូឌា បានទៅតាមលោក។+ ៨ ក្រោយពីបានឮអំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលលោកកំពុងធ្វើ សូម្បីតែមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំ ដែលមកពីក្រុងយេរូសាឡិម ពីស្រុកអ៊ីឌុំមេ ពីខាងនាយទន្លេយ៉ូដាន់ ព្រមទាំងពីតំបន់ទីរ៉ុសនិងស៊ីដូន ក៏បានមករកលោកដែរ។ ៩ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមឲ្យត្រៀមទូកមួយទុកសម្រាប់លោក ដើម្បីកុំឲ្យបណ្ដាជនចោមរោមលោក ១០ ពីព្រោះលោកបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនជាសះស្បើយ។ ហេតុនេះ អស់អ្នកដែលកំពុងមានជំងឺធ្ងន់បានប្រជ្រៀតគ្នាដើម្បីពាល់លោក។+ ១១ សូម្បីតែពួកវិញ្ញាណអសោច+ ពេលឃើញលោក ក៏ក្រាបពីមុខលោក ហើយស្រែកថា៖ «លោកជាបុត្ររបស់ព្រះ»។+ ១២ ប៉ុន្តែ លោកបង្គាប់ពួកវាយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ជាច្រើនដង មិនឲ្យប្រាប់គេថាលោកជាអ្នកណាឡើយ។+
១៣ លោកបានឡើងលើភ្នំមួយ រួចហៅអ្នកកាន់តាមខ្លះឲ្យមកឯលោក+ ហើយពួកគាត់បានទៅជួបលោក។+ ១៤ រួចមក លោកបានជ្រើសរើស*បុរស១២នាក់ ដែលលោកហៅថាសាវ័ក* ដើម្បីឲ្យពួកគាត់នៅជាប់ជាមួយនឹងលោក ហើយលោកនឹងចាត់ពួកគាត់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយ ១៥ ថែមទាំងឲ្យពួកគាត់មានអំណាចបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណកំណាចទៀតផង។+
១៦ ចំណែកបុរស១២នាក់+ដែលលោកបានជ្រើសរើស* រួមមាន៖ ស៊ីម៉ូន ដែលលោកបានដាក់ឈ្មោះមួយទៀតថាពេត្រុស+ ១៧ យ៉ាកុបជាកូនរបស់សេបេដេ និងយ៉ូហានជាប្អូនរបស់យ៉ាកុប (លោកក៏បានដាក់ឈ្មោះឲ្យពីរនាក់នោះថាបោណាគើស ដែលមានន័យថា«កូនផ្គរលាន់»)+ ១៨ អនទ្រេ ភីលីព បាថូឡូម៉េ ម៉ាថាយ ថូម៉ាស់ យ៉ាកុបជាកូនអាល់ផៀស ថាដេ និងស៊ីម៉ូនកាណានៀន* ១៩ ព្រមទាំងយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត ដែលក្រោយមកបានក្បត់លោក។
បន្ទាប់មក លោកចូលក្នុងផ្ទះមួយ។ ២០ រួចមក មានមនុស្សជាច្រើនមូលគ្នាមករកលោកម្ដងទៀត រហូតដល់លោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមមិនទាំងមានពេលបរិភោគផង។ ២១ ប៉ុន្តែ ពេលដែលញាតិសន្ដានរបស់លោកឮអំពីរឿងនោះ ពួកគេនាំគ្នាចេញទៅដើម្បីចាប់លោក ពីព្រោះពួកគេបាននិយាយថា៖ «គាត់វង្វេងស្មារតីហើយ»។+ ២២ ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ដែលមកពីក្រុងយេរូសាឡិមបាននិយាយថា៖ «អ្នកនេះមានបេលសេប៊ូល*ចូល ហើយគាត់បណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចបាន ដោយសារតែទទួលអំណាចពីអ្នកគ្រប់គ្រងពួកវិញ្ញាណកំណាច»។+ ២៣ ម្ល៉ោះហើយ ក្រោយពីលោកបានហៅពួកគេមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយប្រើឧទាហរណ៍ថា៖ «តើសាថាន*អាចបណ្ដេញសាថានដូចម្ដេចបាន? ២៤ ប្រសិនបើរាជាណាចក្រណាប្រឆាំងគ្នាឯង រាជាណាចក្រនោះមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរបានទេ+ ២៥ ហើយបើក្រុមគ្រួសារណាប្រឆាំងគ្នា ក្រុមគ្រួសារនោះនឹងបែកបាក់ទៅ។ ២៦ ដូចគ្នាដែរ បើសាថានកំពុងប្រឆាំងខ្លួនឯង ហើយបែកបាក់គ្នា នោះសាថានមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរបានទេ តែកំពុងហៀបនឹងវិនាសវិញ។ ២៧ តាមពិត គ្មានអ្នកណាអាចចូលផ្ទះរបស់បុរសខ្លាំងពូកែម្នាក់ ហើយប្លន់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បានទេ លុះត្រាតែចងបុរសខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន ទើបអាចប្លន់ផ្ទះគាត់បាន។ ២៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ទោះជាមនុស្សធ្វើខុសអ្វី ឬពោលពាក្យប្រមាថអ្វីក៏ដោយ នោះនឹងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ។ ២៩ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលពោលពាក្យប្រមាថឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ព្រះនឹងមិនអភ័យទោសឲ្យអ្នកនោះឡើយ+ តែការខុសឆ្គងនោះនឹងនៅជាប់ជារៀងរហូត»។+ ៣០ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ពីព្រោះពួកគេបាននិយាយថា៖ «អ្នកនេះមានវិញ្ញាណអសោចចូល»។+
៣១ រួចម្ដាយនិងប្អូនៗរបស់លោក+បានមកដល់ ហើយឈរចាំនៅខាងក្រៅ។ ពួកគាត់បានចាត់គេឲ្យចូលទៅហៅលោក។+ ៣២ ពេលនោះ មានមនុស្សមួយក្រុមកំពុងអង្គុយនៅជុំវិញលោក ហើយមានគេជម្រាបលោកថា៖ «មើល! ម្ដាយនិងប្អូនប្រុសៗរបស់លោកនៅខាងក្រៅ កំពុងចាំជួបលោក»។+ ៣៣ ប៉ុន្តែ លោកឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នកណាជាម្ដាយនិងជាប្អូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ?»។ ៣៤ រួចលោកមើលទៅអស់អ្នកដែលកំពុងអង្គុយជុំវិញលោក ហើយលោកពោលថា៖ «នុ៎ះន៏! ម្ដាយរបស់ខ្ញុំ និងប្អូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ។+ ៣៥ អ្នកណាដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ អ្នកនោះហើយជាប្អូនប្រុស ប្អូនស្រី និងម្ដាយរបស់ខ្ញុំ»។+
៤ ក្រោយមក លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀននៅឆ្នេរសមុទ្រម្ដងទៀត។ ពេលនោះ មនុស្សច្រើនសន្ធឹកបានមូលគ្នាមកជិតលោក។ ដូច្នេះ លោកក៏ចុះទៅអង្គុយក្នុងទូកមួយ ហើយចេញពីច្រាំងបន្តិច តែបណ្ដាជនបាននៅលើមាត់ច្រាំងវិញ។+ ២ រួចលោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសេចក្ដីពិតជាច្រើន ដោយប្រើឧទាហរណ៍។+ លោកបានបង្រៀនថា៖+ ៣ «ចូរស្ដាប់ចុះ។ មើល! បុរសម្នាក់បានចេញទៅសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ។+ ៤ ពេលដែលគាត់កំពុងសាបព្រោះ នោះគ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់តាមផ្លូវ ហើយមានសត្វស្លាបមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។ ៥ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើកន្លែងមានផ្ទាំងថ្ម មិនសូវមានដី រួចក៏ដុះចេញផុតពីដីភ្លាមៗ ដោយសារដីនោះរាក់។+ ៦ ប៉ុន្តែ ពេលដែលថ្ងៃរះឡើង វាក៏ស្លោកទៅ ហើយដោយសារឫសចាក់មិនជ្រៅ វាក៏ក្រៀមស្វិត។ ៧ ឯគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើដីដែលមានដើមបន្លា រួចដើមបន្លាក៏ដុះឡើងគ្របជិតគ្រាប់ពូជនោះ ហើយវាមិនបង្កើតផលឡើយ។+ ៨ ប៉ុន្តែ គ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់លើដីល្អ ហើយបានដុះឡើង រួចបង្កើតផល១ជា៣០ ១ជា៦០ និង១ជា១០០»។+ ៩ ដូច្នេះ លោកពោលបន្ថែមថា៖ «អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។+
១០ ពេលដែលលោកនៅម្នាក់ឯង នោះអ្នកកាន់តាមខ្លះនិងសាវ័កទាំង១២នាក់ ចាប់ផ្ដើមសួរលោកអំពីឧទាហរណ៍ទាំងនោះ។+ ១១ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ព្រះបានជួយអ្នករាល់គ្នាឲ្យយល់អាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋ+អំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកក្រៅវិញ ពួកគេបានត្រឹមតែឮ តែមិនយល់ឧទាហរណ៍ទាំងនោះទេ។+ ១២ ម្ល៉ោះហើយ ទោះជាពួកគេអាចមើល ក៏នៅតែមើលមិនឃើញ ហើយទោះជាអាចឮ ក៏នៅតែមិនយល់អត្ថន័យ ហើយក៏មិនវិលមកវិញដើម្បីទទួលការអភ័យទោសពីព្រះដែរ»។+ ១៣ លោកមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ឧទាហរណ៍នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយល់ឧទាហរណ៍ឯទៀតបាន?
១៤ «គ្រាប់ពូជដែលបុរសនោះសាបព្រោះ គឺជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។+ ១៥ ដូច្នេះ មនុស្សដែលប្រៀបដូចជាផ្លូវនោះ គឺជាអ្នកដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះបានត្រូវសាបព្រោះក្នុងពួកគេ តែកាលបានឮបណ្ដាំរបស់ព្រះភ្លាម សាថានក៏មក+យកបណ្ដាំដែលបានត្រូវសាបព្រោះនោះទៅ។+ ១៦ ចំណែកមនុស្សដែលប្រៀបដូចជាផ្ទាំងថ្ម គឺជាអ្នកដែលឮបណ្ដាំរបស់ព្រះភ្លាម ក៏ទទួលបណ្ដាំនោះដោយអំណរ។+ ១៧ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ បណ្ដាំរបស់ព្រះគ្មានឫសក្នុងពួកគេឡើយ។ តែពួកគេនៅជាប់បានមួយរយៈ រួចពេលកើតមានទុក្ខលំបាកឬការបៀតបៀនភ្លាមៗដោយសារបណ្ដាំរបស់ព្រះ នោះពួកគេក៏ជំពប់ដួល។ ១៨ ឯមនុស្សខ្លះទៀតដែលប្រៀបដូចជាដីដែលមានដើមបន្លា នោះសំដៅលើអ្នកដែលបានឮបណ្ដាំរបស់ព្រះ+ ១៩ តែការខ្វល់ខ្វាយ+អំពីជីវភាពនៅសម័យ*នេះ ការល្បួងនៃទ្រព្យសម្បត្តិ+ និងចិត្តប្រាថ្នា+ឲ្យបានអ្វីៗផ្សេងទៀត ក៏ចូលមកគ្របបាំងបណ្ដាំរបស់ព្រះជិត មិនឲ្យអ្នកនោះបង្កើតផលឡើយ។ ២០ ចុងក្រោយ មនុស្សដែលប្រៀបដូចជាដីល្អ គឺជាអ្នកដែលស្ដាប់បណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយទទួលដោយអំណរ រួចបង្កើតផល១ជា៣០ ១ជា៦០ និង១ជា១០០»។+
២១ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «គេមិនដែលយកចង្កៀងមកដាក់ក្រោមកញ្ឆេ* ឬក្រោមគ្រែឡើយ មែនទេ? ប៉ុន្តែគេយកមកដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ+ ២២ ព្រោះថាអ្វីដែលបានត្រូវលាក់ នឹងត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យឃើញ ហើយអ្វីដែលបានបិទបាំងយ៉ាងជិត នឹងត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យដឹង។+ ២៣ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។+
២៤ លោកមានប្រសាសន៍ថែមទៀតថា៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីដែលអ្នកកំពុងឮ។+ អ្នកវាល់ប៉ុនណា អ្នកនឹងទទួលប៉ុណ្ណឹង ហើយអ្នកនឹងទទួលថែមទៀតផង ២៥ ព្រោះថាអ្នកណាដែលមាន នឹងទទួលថែមទៀត+ តែអ្នកណាដែលគ្មាន សូម្បីតែអ្វីដែលអ្នកនោះមាន ក៏នឹងត្រូវដកហូតដែរ»។+
២៦ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍បន្ថែមថា៖ «រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺដូចពេលបុរសម្នាក់សាបព្រោះគ្រាប់ពូជលើដី។ ២៧ ពេលយប់គាត់ដេក ហើយពេលថ្ងៃគាត់ក្រោក។ ចំណែកគ្រាប់ពូជវិញ វាចេញពន្លកហើយធំឡើង តែគាត់មិនដឹងថាវាដុះតាមរបៀបណាឡើយ។ ២៨ បន្តិចម្ដងៗ ដីបង្កើតផលដោយឯកឯង មុនដំបូងចេញដើម រួចមានកួរ ហើយទីបំផុតមានគ្រាប់។ ២៩ កាលស្រូវទុំហើយ គាត់ទាញកណ្ដៀវមកច្រូត ពីព្រោះរដូវចម្រូតបានមកដល់ហើយ»។
៣០ រួចលោកពោលតទៅទៀតថា៖ «តើយើងអាចប្រដូចរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅនឹងអ្វី? ឬតើយើងអាចប្រើឧទាហរណ៍អ្វី ដើម្បីពន្យល់អំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ? ៣១ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺប្រៀបដូចជាគ្រាប់មូស្ដាត។* កាលគេដាំក្នុងដី គ្រាប់នោះជាគ្រាប់តូចបំផុតនៅផែនដី។+ ៣២ តែក្រោយពីបានត្រូវដាំហើយ គ្រាប់នោះដុះឡើងធំជាងដំណាំទាំងអស់ ហើយបែកមែកធំៗ ដូច្នេះសត្វស្លាបនៅលើមេឃអាចមកជ្រកអាស្រ័យក្នុងម្លប់ដើមនោះបាន»។
៣៣ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ប្រាប់ពួកគេអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះដោយប្រើឧទាហរណ៍ជាច្រើន+ តាមដែលពួកគេអាចយល់បាន។ ៣៤ លោកមិនដែលមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយមិនប្រើឧទាហរណ៍ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពេលលោកនៅដាច់ដោយឡែកពីគេ លោកពន្យល់អ្វីៗទាំងអស់ដល់អ្នកកាន់តាមលោក។+
៣៥ នៅយប់ថ្ងៃនោះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរយើងឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។+ ៣៦ ម្ល៉ោះហើយ ក្រោយពីបានឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ លោកនិងពួកគាត់បានចូលក្នុងទូក រួចចេញដំណើរទៅតែម្ដង។ នៅពេលនោះ ក៏មានទូកឯទៀតចេញដំណើរទៅជាមួយនឹងលោកដែរ។+ ៣៧ ក្រោយមក មានខ្យល់ព្យុះដ៏ខ្លាំងមួយ ហើយរលកបានបក់បោកវាយផ្ទប់ទូកនោះ រហូតដល់ទឹកចូលជិតពេញ។+ ៣៨ ប៉ុន្តែ លោកកំពុងសម្រាន្តលក់លើខ្នើយនៅកន្សៃទូក។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានដាស់លោក ហើយសួរថា៖ «លោកគ្រូ! តើលោកមិនខ្វល់ថាយើងជិតវិនាសទេឬ?»។ ៣៩ ឮដូច្នេះ លោកក៏ងើបឡើង ហើយស្ដីបន្ទោសខ្យល់ ថែមទាំងស្រដីទៅសមុទ្រថា៖ «ចូរស្ងៀមទៅ!»។+ រួចខ្យល់ក៏ស្ងប់ ហើយក៏កើតមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្រៃលែង។ ៤០ ម្ល៉ោះហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាភ័យខ្លាចដូច្នេះ? តើអ្នកនៅតែមិនទាន់មានជំនឿទេឬ?»។ ៤១ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់នឹកស្ញប់ស្ញែងក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានសួរគ្នាថា៖ «តើលោកនេះពិតជាអ្នកណា? សូម្បីតែខ្យល់និងសមុទ្រ ក៏ស្ដាប់បង្គាប់លោកដែរ»។+
៥ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ត្រើយម្ខាងសមុទ្រ ដែលនៅជិតតំបន់កេរ៉ាសា។+ ២ ពេលលោកយេស៊ូចេញពីទូកភ្លាម បុរសម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណអសោចចូល បានចេញពីទីបញ្ចុះសពមក ហើយបានជួបលោក។ ៣ បុរសនោះស្នាក់នៅតាមទីបញ្ចុះសព ហើយមកដល់ពេលនោះ គ្មានអ្នកណាអាចចងគាត់ជាប់ឡើយ សូម្បីតែដាក់ច្រវាក់ក៏មិនជាប់ដែរ។ ៤ គាត់ត្រូវគេដាក់ខ្នោះនិងដាក់ច្រវាក់ជាច្រើនដង តែគាត់តែងតែផ្ដាច់ច្រវាក់និងបំបាក់ខ្នោះទាំងនោះ ហើយគ្មានអ្នកណាមានកម្លាំងល្មមនឹងចាប់សង្កត់គាត់បានឡើយ។ ៥ គាត់ចេះតែស្រែកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃតាមទីបញ្ចុះសពនិងតាមភ្នំ ហើយយកថ្មមកឆូតសាច់ខ្លួនឯងទៀតផង។ ៦ ប៉ុន្តែ ពេលដែលគាត់ក្រឡេកឃើញលោកយេស៊ូពីចម្ងាយ គាត់ក៏រត់ទៅលំឱនកាយពីមុខលោក។+ ៧ រួចគាត់ស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «លោកយេស៊ូជាបុត្ររបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត! តើលោកមករំខានខ្ញុំធ្វើអ្វី? លោកត្រូវស្បថនៅមុខព្រះថា លោកនឹងមិនធ្វើទារុណកម្មខ្ញុំឡើយ»។+ ៨ វានិយាយដូច្នេះ ដោយសារមុននោះលោកបានបង្គាប់វាថា៖ «វិញ្ញាណអសោច! ចូរចេញពីបុរសនោះទៅ»។+ ៩ រួចលោកសួរវាថា៖ «តើអ្នកឈ្មោះអ្វី?» ហើយវាឆ្លើយថា៖ «ឈ្មោះកងពល ពីព្រោះយើងមានគ្នាច្រើន»។ ១០ វាបានទទូចអង្វរលោកយេស៊ូ កុំឲ្យបណ្ដេញពួកវាចេញពីស្រុកនោះ។+
១១ នៅពេលនោះ មានជ្រូកមួយហ្វូងធំ+ កំពុងរកចំណីស៊ីនៅលើភ្នំ។+ ១២ ដូច្នេះ ពួកវិញ្ញាណបានអង្វរលោកថា៖ «សូមឲ្យយើងចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះ»។ ១៣ លោកក៏អនុញ្ញាត។ ដូច្នេះ ពួកវិញ្ញាណអសោចបានចេញពីបុរសនោះ ហើយចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះ។ រួចហ្វូងជ្រូកប្រមាណ២.០០០ក្បាលបានបោលពីច្រាំងចោតធ្លាក់ចូលក្នុងសមុទ្រ ហើយលង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។ ១៤ ចំណែកពួកអ្នកដែលឃ្វាលសត្វទាំងនោះ ពួកគេបានរត់ទៅប្រាប់មនុស្សនៅក្នុងក្រុងនិងនៅជនបទ រួចមនុស្សបានមកមើលឲ្យដឹងថាមានអ្វីបានកើតឡើង។+ ១៥ ពួកគេបានមករកលោកយេស៊ូ ហើយឃើញបុរសដែលធ្លាប់មានពួកវិញ្ញាណកំណាចមួយកងពលចូល កំពុងអង្គុយនៅទីនោះដោយមានសម្លៀកបំពាក់ ព្រមទាំងលែងវង្វេងស្មារតីទៀត។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏តាំងភ័យខ្លាច។ ១៦ ម្យ៉ាងទៀត អស់អ្នកដែលបានឃើញហេតុការណ៍នោះផ្ទាល់ភ្នែក បានរៀបរាប់ប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់បុរសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល និងអំពីសត្វជ្រូកទាំងនោះ។ ១៧ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេចាប់ផ្ដើមអង្វរលោកយេស៊ូឲ្យចេញពីតំបន់របស់ពួកគេ។+
១៨ បន្ទាប់មក ពេលដែលលោកកំពុងចូលក្នុងទូក នោះបុរសដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូលបានអង្វរសុំទៅតាមលោក។+ ១៩ ក៏ប៉ុន្តែ លោកមិនឲ្យគាត់ទៅទេ តែបានប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយប្រាប់ញាតិសន្ដានរបស់អ្នកអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ា*បានធ្វើដើម្បីអ្នក និងអំពីរបៀបដែលលោកបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាដល់អ្នក»។ ២០ ម្ល៉ោះហើយ បុរសនោះបានចេញទៅ រួចចាប់ផ្ដើមប្រកាសនៅតំបន់ដេកាប៉ូល*អំពីអ្វីៗដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើដើម្បីគាត់ ហើយមនុស្សទាំងឡាយបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត។
២១ ក្រោយពីលោកយេស៊ូឆ្លងទៅត្រើយម្ខាងវិញ មនុស្សមួយក្រុមធំបានមូលគ្នាមករកលោក ពេលលោកនៅឆ្នេរសមុទ្រ។+ ២២ ពេលនោះ អ្នកទទួលខុសត្រូវសាលាប្រជុំមួយរូបឈ្មោះយ៉ែរ៉ូស ក៏បានមកដែរ។ ពេលគាត់ឃើញលោក គាត់លំឱនកាយនៅជិតជើងលោក។+ ២៣ គាត់បានអង្វរលោកជាច្រើនដងថា៖ «កូនស្រីរបស់ខ្ញុំឈឺធ្ងន់ណាស់។* សូមលោកអញ្ជើញមកដាក់ដៃលើនាង+ ដើម្បីឲ្យនាងបានជាឡើងវិញ ហើយអាចរស់តទៅទៀត»។ ២៤ ឮដូច្នេះ លោកបានទៅជាមួយនឹងគាត់ ហើយមនុស្សមួយក្រុមធំបានទៅតាមទាំងប្រជ្រៀតលោក។
២៥ មានស្ត្រីម្នាក់ដែលមានជំងឺធ្លាក់ឈាម+អស់១២ឆ្នាំ។+ ២៦ គ្រូពេទ្យជាច្រើនបានព្យាបាលនាង តែបែរជានាំឲ្យនាងឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង។ នាងបានចំណាយធនធានខ្លួនអស់រលីង តែមិនបានទទួលប្រយោជន៍អ្វីសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជំងឺរបស់នាងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើង។ ២៧ ពេលនាងបានឮអ្វីដែលមនុស្សនិយាយអំពីលោកយេស៊ូ នាងបានចូលពីក្រោយបណ្ដាជនទៅឯលោក រួចពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក+ ២៨ ដោយប្រាប់ខ្លួនឯងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «បើខ្ញុំគ្រាន់តែពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក នោះខ្ញុំនឹងបានជា»។+ ២៩ រំពេចនោះ គាត់ឈប់ធ្លាក់ឈាម ហើយមានអារម្មណ៍ថា គាត់បានជាសះស្បើយពីជំងឺដែលបានធ្វើឲ្យគាត់រងទុក្ខ។
៣០ ភ្លាមនោះ លោកយេស៊ូដឹងក្នុងអារម្មណ៍ថា ថាមពល+បានចេញពីខ្លួនលោកទៅ ហើយលោកបែរទៅបណ្ដាជន រួចសួរថា៖ «តើអ្នកណាបានពាល់សម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្ញុំ?»។+ ៣១ ប៉ុន្តែ អ្នកកាន់តាមលោកនិយាយថា៖ «លោកឃើញបណ្ដាជនកំពុងប្រជ្រៀតលោក ហេតុអ្វីក៏លោកសួរថា៖ ‹តើអ្នកណាបានពាល់ខ្ញុំ?›»។ ៣២ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ លោកបានខំរកមើលអ្នកដែលបានពាល់លោក។ ៣៣ រីឯស្ត្រីនោះ ដោយសារបានដឹងអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះនាង នាងបានភ័យញាប់ញ័រ ហើយក៏មកលុតជង្គង់នៅចំពោះមុខលោក រួចនាងបានជម្រាបលោកពីការពិតទាំងអស់។ ៣៤ លោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «កូនស្រីអើយ ជំនឿរបស់នាងបានធ្វើឲ្យនាងជាហើយ។ ពេលនេះ នាងបានរួចផុតពីជំងឺដែលបានធ្វើឲ្យរងទុក្ខ+ សូមនាងទៅឲ្យបានសេចក្ដីសុខចុះ»។+
៣៥ ពេលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ បុរសខ្លះពីផ្ទះរបស់អ្នកទទួលខុសត្រូវសាលាប្រជុំ បានមកប្រាប់ថា៖ «កូនស្រីរបស់អ្នកស្លាប់ហើយ! មិនចាំបាច់រំខានលោកគ្រូទៀតទេ»។+ ៣៦ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូឮអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយ រួចមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកទទួលខុសត្រូវសាលាប្រជុំថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ ចូរបង្ហាញជំនឿប៉ុណ្ណោះ»។+ ៣៧ លោកមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាទៅជាមួយនឹងលោកឡើយ ក្រៅពីពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានដែលជាប្អូនរបស់យ៉ាកុប។+
៣៨ លុះក្រោយមក ពេលដែលលោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ផ្ទះរបស់អ្នកទទួលខុសត្រូវសាលាប្រជុំ នោះលោកឃើញមានភាពជ្រួលច្របល់ ហើយមនុស្សកំពុងស្រែកទ្រហោយំ។+ ៣៩ ពេលលោកចូលទៅដល់ក្នុង លោកសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងជ្រួលច្របល់ហើយយំស្រែកដូច្នេះ? ក្មេងនេះមិនបានស្លាប់ទេ តែនាងកំពុងដេកលក់»។+ ៤០ ឮដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមសើចចំអកឲ្យលោក។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីលោកបានឲ្យពួកគេទាំងអស់គ្នាចេញទៅក្រៅ លោកនាំឪពុកម្ដាយរបស់ក្មេងនោះ និងអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងលោក ចូលទៅកន្លែងដែលក្មេងនោះនៅ។ ៤១ រួចមក លោកចាប់ដៃរបស់ក្មេងនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ថាលីតា គូមី» ដែលបកប្រែថា«នាងតូចអើយ! ខ្ញុំប្រាប់ថា៖ ‹ចូរក្រោកឡើង!›»។+ ៤២ ភ្លាមនោះ នាងក៏ក្រោកឡើង ហើយចាប់ផ្ដើមដើរ (នាងមានអាយុ១២ឆ្នាំ)។ រំពេចនោះ ពួកគាត់ត្រេកអរហួសប្រមាណ។ ៤៣ ប៉ុន្តែ លោកហាមពួកគាត់ម្ដងហើយម្ដងទៀត* កុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាអំពីរឿងនេះ+ ហើយលោកក៏ប្រាប់ពួកគាត់ឲ្យយកអាហារមកឲ្យនាងបរិភោគ។
៦ លោកបានចេញពីទីនោះ ចូលទៅស្រុកកំណើតរបស់លោកវិញ+ ហើយពួកអ្នកកាន់តាមក៏បានទៅជាមួយនឹងលោកដែរ។ ២ លុះដល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀននៅសាលាប្រជុំ ហើយមនុស្សភាគច្រើនដែលស្ដាប់លោក បានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ទាំងនិយាយថា៖ «តើបុរសនេះចេះអ្វីៗទាំងនេះមកពីណា?+ ហេតុអ្វីបុរសនេះបានទទួលប្រាជ្ញាបែបនេះ? ហើយម្ដេចបានជាគាត់អាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងនេះបាន?+ ៣ តើបុរសនេះមិនមែនជាជាងឈើ+ ដែលជាកូនរបស់ម៉ារៀ+ និងជាបងប្រុសរបស់យ៉ាកុប+ យ៉ូសែប យូដាស និងស៊ីម៉ូន+ទេឬ? ប្អូនស្រីៗរបស់គាត់ក៏នៅទីនេះជាមួយនឹងយើងដែរ មែនទេ?»។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនព្រមជឿលើលោកឡើយ។ ៤ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «នៅគ្រប់កន្លែង គេតែងគោរពអ្នកប្រកាសទំនាយ លើកលែងតែនៅស្រុក នៅក្នុងញាតិសន្ដាន និងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន»។+ ៥ ដូច្នេះ លោកមិនបានធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពនៅទីនោះទេ ក្រៅពីដាក់ដៃលើមនុស្សឈឺពីរបីនាក់ឲ្យបានជាសះស្បើយ។ ៦ លោកបាននឹកឆ្ងល់ ដោយឃើញថាពួកគេគ្មានជំនឿ។ រួចមក លោកបានចេញទៅបង្រៀនតាមភូមិទាំងប៉ុន្មាននៅជុំវិញនោះ។+
៧ ក្រោយមក លោកហៅសាវ័កទាំង១២នាក់មក ហើយចាប់ផ្ដើមចាត់ពួកគាត់ឲ្យទៅជាគូៗ+ ថែមទាំងផ្ដល់ឲ្យពួកគាត់មានអំណាចលើពួកវិញ្ញាណអសោចទៀតផង។+ ៨ ម្យ៉ាងទៀត លោកហាមពួកគាត់មិនឲ្យយកអាហារ* ថង់យាម ឬយកប្រាក់*ដាក់ថង់សៀតចង្កេះទៅជាមួយឡើយ ក្រៅពីយកដំបងមួយប៉ុណ្ណោះ+ ៩ ហើយមិនត្រូវយកសម្លៀកបំពាក់មួយបន្លាស់ទៀតទៅជាមួយទេ* ក៏មិនចាំបាច់យកស្បែកជើងសង្រែកមួយគូទៀតដែរ។ ១០ លោកមានប្រសាសន៍បន្ថែមថា៖ «ពេលណាអ្នកចូលក្នុងផ្ទះណាមួយ ចូរនៅទីនោះរហូតដល់អ្នកចេញពីក្រុងនោះ។+ ១១ ប៉ុន្តែ នៅកន្លែងណាដែលមនុស្សមិនព្រមទទួលស្វាគមន៍ឬស្ដាប់អ្នករាល់គ្នាទេ ចូរចេញពីកន្លែងនោះ ហើយរលាស់ដីពីជើងរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យពួកគេដឹងថាអ្នកបានព្រមានពួកគេរួចហើយ»។+ ១២ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានចេញទៅផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីឲ្យមនុស្សប្រែចិត្ត។+ ១៣ ពួកគាត់ក៏បានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចជាច្រើន+ ថែមទាំងលាបប្រេងឲ្យមនុស្សជាច្រើននាក់ដែលឈឺ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។
១៤ លុះក្រោយមក រឿងទាំងនេះបានឮដល់ស្ដេច*ហេរ៉ូឌ ព្រោះឈ្មោះលោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមល្បីសុសសាយ ហើយមនុស្សកំពុងនិយាយថា៖ «យ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកឲ្យគេ បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកអាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងនេះបាន»។+ ១៥ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតបាននិយាយថា៖ «លោកគឺអេលីយ៉ា»។ រីឯអ្នកខ្លះទៀតបាននិយាយថា៖ «លោកគឺជាអ្នកប្រកាសទំនាយមួយរូប ដូចអ្នកប្រកាសទំនាយនៅសម័យបុរាណ»។+ ១៦ ពេលហេរ៉ូឌឮដូច្នេះ គាត់ពោលថា៖ «យ៉ូហានដែលខ្ញុំបានឲ្យគេកាត់ក្បាលនោះ បានរស់ឡើងវិញមែន»។ ១៧ ហេរ៉ូឌបានរៀបការជាមួយនឹងហេរ៉ូឌាស ដែលជាភរិយារបស់ភីលីពជាបង។ ហេរ៉ូឌបានចាត់គេឲ្យទៅចាប់យ៉ូហាន រួចចងគាត់ដាក់ក្នុងគុក ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តហេរ៉ូឌាស+ ១៨ ពីព្រោះយ៉ូហានបានជម្រាបហេរ៉ូឌម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «គ្មានច្បាប់ឲ្យអ្នកយកភរិយារបស់ប្អូនធ្វើជាភរិយារបស់អ្នកទេ»។+ ១៩ ដូច្នេះ ហេរ៉ូឌាសបានចងគំនុំនឹងយ៉ូហាន ហើយចង់សម្លាប់គាត់ តែសម្លាប់មិនបាន ២០ ព្រោះហេរ៉ូឌកោតក្រែងយ៉ូហាន។ ហេរ៉ូឌដឹងថាគាត់ជាមនុស្សសុចរិតនិងបរិសុទ្ធ។+ ហេតុនេះ ហេរ៉ូឌបានរក្សាការពារគាត់។ ក្រោយពេលបានឮអ្វីដែលយ៉ូហាននិយាយប្រាប់ ហេរ៉ូឌទាល់ប្រាជ្ញា មិនដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងណាចំពោះគាត់ឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ហេរ៉ូឌនៅតែពេញចិត្តស្ដាប់គាត់។
២១ ប៉ុន្តែមានឱកាសល្អមួយសម្រាប់ហេរ៉ូឌាស គឺនៅថ្ងៃខួបកំណើត+របស់ហេរ៉ូឌ ពេលដែលហេរ៉ូឌធ្វើពិធីជប់លៀងពិសាអាហារពេលល្ងាច សម្រាប់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ទាំងឡាយ ពួកមេទ័ព និងអ្នកមានមុខមាត់ធំដុំក្នុងស្រុកកាលីឡេ។+ ២២ រួចកូនស្រីរបស់ហេរ៉ូឌាសបានចូលមករាំ ធ្វើឲ្យហេរ៉ូឌនិងអ្នករួមតុជាមួយនឹងគាត់ពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។ បន្ទាប់មក ស្ដេចហេរ៉ូឌបានប្រាប់នាងថា៖ «បើនាងចង់បានអ្វី ចូរសុំមកចុះ ខ្ញុំនឹងឲ្យនាង»។ ២៣ គាត់ថែមទាំងស្បថនឹងនាងថា៖ «អ្វីក៏ដោយដែលនាងសុំពីខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យ ទោះជាសុំរាជាណាចក្រខ្ញុំមួយចំហៀងក៏ដោយ»។ ២៤ ម្ល៉ោះហើយ នាងចេញទៅសួរម្ដាយរបស់នាងថា៖ «តើខ្ញុំគួរសុំអ្វី?»។ ម្ដាយនាងឆ្លើយថា៖ «ចូរសុំក្បាលរបស់យ៉ូហាន ដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកឲ្យគេ»។ ២៥ ដូច្នេះ នាងក៏ប្រញាប់ចូលទៅសុំស្ដេចថា៖ «ខ្ញុំចង់បានក្បាលរបស់យ៉ូហានជាអ្នកជ្រមុជទឹក ដាក់លើថាសមកឲ្យខ្ញុំភ្លាម»។+ ២៦ ពិតមែនតែនេះធ្វើឲ្យស្ដេចហេរ៉ូឌកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង តែគាត់មិនអាចបដិសេធសំណើរបស់នាងឡើយ ដោយសារគាត់បានស្បថនៅចំពោះមុខអ្នកឯទៀតដែលកំពុងរួមតុជាមួយ។ ២៧ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏ចាត់អង្គរក្សម្នាក់ឲ្យទៅយកក្បាលរបស់យ៉ូហានមកភ្លាម។ ម្ល៉ោះហើយ អ្នកនោះបានចេញទៅកាត់ក្បាលយ៉ូហាននៅក្នុងគុក ២៨ រួចដាក់ក្បាលគាត់លើថាសមួយ ហើយយកទៅឲ្យនាង។ បន្ទាប់មក នាងក៏ឲ្យដល់ម្ដាយ។ ២៩ លុះពេលអ្នកកាន់តាមយ៉ូហានឮអំពីរឿងនោះ ពួកគេបានមកយកសពយ៉ូហានទៅដាក់ក្នុងទីបញ្ចុះសព។
៣០ ពួកសាវ័កបានមកជួបជុំគ្នានៅមុខលោកយេស៊ូ ហើយរៀបរាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានធ្វើនិងបង្រៀន។+ ៣១ រួចលោកប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «សូមអ្នករាល់គ្នាមកជាមួយនឹងខ្ញុំដោយឡែក ទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ ហើយសម្រាកបន្តិច»។+ លោកប្រាប់ដូច្នេះ ព្រោះថាមានមនុស្សជាច្រើនទៅមក ហើយពួកគាត់គ្មានពេលទំនេរសោះ សូម្បីតែរកពេលបរិភោគក៏មិនបានផង។ ៣២ ដូច្នេះ លោកនិងពួកគាត់បានចុះទូក ចេញទៅកន្លែងឆ្ងាយពីគេ។+ ៣៣ ក៏ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនបានឃើញពួកគាត់ចេញទៅ ហើយមនុស្សជាច្រើនដឹងកន្លែងដែលពួកគាត់ទៅ។ ដូច្នេះ មនុស្សពីគ្រប់ក្រុងបាននាំគ្នារត់ទៅទីនោះ ហើយបានទៅដល់មុនពួកគាត់។ ៣៤ លុះពេលឡើងពីទូកមក លោកឃើញមនុស្សមួយក្រុមធំ ក៏មានចិត្តក្ដួលអាណិតពួកគេ+ ពីព្រោះពួកគេប្រៀបដូចចៀមដែលគ្មានគង្វាល។+ រួចមក លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេអំពីអ្វីៗជាច្រើន។+
៣៥ លុះថ្ងៃកាន់តែជ្រេទៅ ពួកអ្នកកាន់តាមបានមកជួបលោក ហើយជម្រាបថា៖ «កន្លែងនេះនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ ហើយថ្ងៃក៏កាន់តែជ្រេដែរ។+ ៣៦ សូមឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ ដើម្បីពួកគេអាចទៅទិញអាហារបរិភោគ នៅជនបទនិងនៅភូមិជិតៗនេះ»។+ ៣៧ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគចុះ»។ រួចពួកគាត់និយាយថា៖ «តើចង់ឲ្យយើងយកប្រាក់២០០ឌីណារី* ទៅទិញនំប៉័ងឲ្យមនុស្សទាំងនេះបរិភោគឬ?»។+ ៣៨ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មានដុំ? ចូរទៅមើល!»។ ក្រោយពេលបានមើលហើយ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «មាននំប៉័ងប្រាំដុំ និងត្រីពីរកន្ទុយ»។+ ៣៩ បន្ទាប់មក លោកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យអង្គុយជាក្រុមៗលើស្មៅខៀវខ្ចី។+ ៤០ រួចបណ្ដាជនបានអង្គុយជាក្រុមៗ ក្រុមខ្លះ១០០នាក់ និងក្រុមខ្លះ៥០នាក់។ ៤១ ក្រោយមក លោកយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះ ងើយភ្នែកមើលទៅស្ថានសួគ៌ ហើយអធិដ្ឋាន។+ រួចមក លោកកាច់នំប៉័ង ហើយឲ្យអ្នកកាន់តាមលោកចែកដល់បណ្ដាជន។ លោកក៏បានចែកត្រីពីរកន្ទុយនោះដល់គ្រប់ៗគ្នាដែរ។ ៤២ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ ៤៣ បន្ទាប់មក ពួកគាត់បានប្រមូលនំប៉័ងដែលនៅសល់ បាន១២កញ្ជើ ដោយមិនរាប់ត្រីដែលនៅសល់ទេ។+ ៤៤ ចំនួនបុរសដែលបានបរិភោគនំប៉័ងនោះ មាន៥.០០០នាក់។
៤៥ បន្ទាប់មក ដោយមិនបង្អែបង្អង់ លោកបានបង្គាប់ឲ្យអ្នកកាន់តាមចុះទូក ឆ្លងទៅក្រុងបេតសេដាមុនលោក ទុកឲ្យលោកជាអ្នកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ។+ ៤៦ ប៉ុន្តែ ក្រោយពេលលោកបានលាពួកគេហើយ លោកឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិដ្ឋាន។+ ៤៧ លុះដល់ពេលព្រលប់ ទូកនោះនៅកណ្ដាលសមុទ្រ តែលោកនៅលើគោកម្នាក់ឯង។+ ៤៨ ពេលជិតយាមទី៤* លោកឃើញពួកគាត់កំពុងអុំទូកទាំងលំបាក ដោយសារអុំបញ្ច្រាសខ្យល់។ ដូច្នេះ លោកបានទៅឯពួកគាត់ ដោយដើរលើទឹកសមុទ្រ ប៉ុន្តែមើលទៅដូចជាលោកមានបំណងដើរហួសពួកគាត់។ ៤៩ ពេលដែលពួកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញលោកកំពុងដើរលើទឹកសមុទ្រ ពួកគាត់និយាយគ្នាថា៖ «តើនោះជាអ្វីហ្នឹង!»។* នោះពួកគាត់បានស្រែកឡើង ៥០ ពីព្រោះពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាបានឃើញលោក រួចចាប់ផ្ដើមវិលវល់ក្នុងគំនិត។ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ភ្លាមថា៖ «ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង! គឺខ្ញុំទេ កុំខ្លាចឡើយ»។+ ៥១ រួចលោកចូលក្នុងទូកជាមួយនឹងពួកគាត់ ហើយខ្យល់ក៏ស្ងប់ទៅ។ ឃើញដូច្នេះ ពួកគាត់បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ៥២ ព្រោះពួកគាត់មិនបានយល់អត្ថន័យនៃការអស្ចារ្យអំពីនំប៉័ងនោះទេ។ ពួកគាត់នៅតែគិតមិនយល់។
៥៣ លុះឆ្លងដល់ត្រើយហើយ លោកនិងអ្នកកាន់តាមបានចូលតំបន់កេណិសារ៉ែត ហើយបោះយុថ្កានៅឆ្នេរជិតនោះ។+ ៥៤ ប៉ុន្តែ ភ្លាមនោះ ពេលដែលលោកនិងពួកគាត់ឡើងពីទូក មនុស្សក៏បានស្គាល់លោក។ ៥៥ ពួកគេបានរត់ទៅគ្រប់កន្លែងក្នុងតំបន់នោះ ហើយយកមនុស្សឈឺដាក់លើគ្រែស្នែង រួចនាំទៅកន្លែងដែលពួកគេឮថាលោកនៅ។ ៥៦ ម្ល៉ោះហើយ កាលណាលោកចូលក្នុងភូមិ ក្រុង ឬជនបទ មនុស្សតែងនាំអ្នកដែលឈឺទៅដាក់នៅឯផ្សារ។ រួចពួកគេបានអង្វរសុំពាល់តែជាយសម្លៀកបំពាក់លោកប៉ុណ្ណោះ+ ហើយអស់អ្នកណាដែលបានពាល់ ក៏បានជាសះស្បើយ។
៧ ពួកផារិស៊ីនិងអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ខ្លះបានមកពីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយនាំគ្នាទៅឯលោក។+ ២ រួចពួកគេបានឃើញអ្នកកាន់តាមខ្លះរបស់លោកមិនបានលាងដៃមុនបរិភោគអាហារទេ ពោលគឺមិនបានលាងដៃតាមទំនៀមទម្លាប់ឡើយ ៣ (ព្រោះពួកផារិស៊ីនិងជនជាតិយូដាទាំងអស់មិនបរិភោគឡើយ លុះត្រាតែពួកគេបានលាងដៃរហូតដល់កែងដៃជាមុនសិន ដើម្បីកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកបុព្វបុរស។ ៤ ម្យ៉ាងទៀត ពេលត្រឡប់មកពីផ្សារ ពួកគេមិនបរិភោគឡើយ លុះត្រាតែបានសម្អាតខ្លួនជាមុនសិន ហើយក៏មានទំនៀមទម្លាប់ជាច្រើនទៀតពីសម័យមុនដែលពួកគេកាន់តាម ដូចជាការជ្រមុជពែង ថូ និងប្រដាប់ធ្វើពីស្ពាន់ក្នុងទឹកជាដើម)។+ ៥ ដូច្នេះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីទាំងនេះ បានសួរលោកថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកកាន់តាមលោកមិនធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកបុព្វបុរសដូច្នេះ? ពួកគេបរិភោគអាហារដោយដៃមិនស្អាត»។+ ៦ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «នែ! មនុស្សលាក់ពុត! គឺត្រូវណាស់ ដែលអេសាយបានប្រកាសទំនាយអំពីអ្នករាល់គ្នា ពេលគាត់សរសេរថា៖ ‹បណ្ដាជននេះគោរពខ្ញុំតែបបូរមាត់ទេ តែចិត្តរបស់ពួកគេបានឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្ញុំ។+ ៧ គឺជាការឥតប្រយោជន៍ទេ ដែលពួកគេបន្តគោរពប្រណិប័តន៍ខ្ញុំ ពីព្រោះសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគេគ្រាន់តែជាបង្គាប់របស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ›។+ ៨ អ្នករាល់គ្នាលះចោលបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ ហើយកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្សវិញ»។+
៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «អ្នករាល់គ្នាពូកែលើកចោលបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះណាស់ ដើម្បីរក្សាទុកទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នកវិញ។+ ១០ ជាឧទាហរណ៍ ម៉ូសេប្រាប់ថា៖ ‹ចូរគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក›+ ហើយ‹អ្នកណាដែលនិយាយប្រមាថឪពុកម្ដាយ អ្នកនោះត្រូវស្លាប់›។+ ១១ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹បើអ្នកណាម្នាក់ប្រាប់ឪពុកម្ដាយថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំមាន ដែលអាចយកមកជួយឪពុកម្ដាយបាន គឺជាគ័របាន់ (មានន័យថាជាអ្វីដែលបានសន្យាប្រគល់ជូនព្រះ)»›។ ១២ អ្នករាល់គ្នាមិនឲ្យអ្នកនោះធ្វើអ្វីសោះដើម្បីឪពុកម្ដាយ។+ ១៣ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាធ្វើឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះទៅជាអសារឥតការ ដោយសារទំនៀមទម្លាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាបានបង្រៀនតៗមក។+ អ្នកក៏ធ្វើអ្វីជាច្រើនទៀតដែលស្រដៀងនឹងនេះដែរ»។+ ១៤ ម្ល៉ោះហើយ លោកហៅបណ្ដាជនមកឯលោកម្ដងទៀត ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាស្ដាប់ខ្ញុំ ហើយយល់អត្ថន័យចុះ។+ ១៥ គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅចូលទៅក្នុងអ្នកណាម្នាក់ ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ តែគឺជាអ្វីដែលចេញពីអ្នកនោះមក ដែលធ្វើឲ្យមិនស្អាតបរិសុទ្ធវិញ»។+ ១៦ *——
១៧ លុះក្រោយពីលោកបានចូលក្នុងផ្ទះមួយឆ្ងាយពីបណ្ដាជន ពួកអ្នកកាន់តាមចាប់ផ្ដើមសួរលោកអំពីឧទាហរណ៍នោះ។+ ១៨ ដូច្នេះ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាក៏គ្មានសមត្ថភាពយល់ដឹងដូចពួកគេដែរឬ? តើអ្នកមិនដឹងទេឬ? គ្មានអ្វីពីខាងក្រៅចូលទៅក្នុងអ្នកណាម្នាក់ ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ ១៩ ពីព្រោះរបស់នោះមិនចូលក្នុងចិត្តរបស់អ្នកនោះទេ តែចូលក្នុងពោះវៀន រួចចេញទៅកន្លែងបន្ទោបង់វិញ»។ ដោយនិយាយដូច្នេះ លោកបញ្ជាក់ថាអាហារគ្រប់យ៉ាងគឺស្អាតបរិសុទ្ធ។ ២០ លោកមានប្រសាសន៍តទៅទៀតថា៖ «គឺអ្វីដែលចេញពីក្នុងអ្នកណាម្នាក់មកទេ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ២១ ព្រោះអ្វីដែលចេញពីក្នុងមនុស្សម្នាក់ ក៏ចេញពីក្នុងចិត្ត+ គឺចេញមកពីគំនិតអាក្រក់ ដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ* ធ្វើឃាតកម្ម លួច ២២ ផិតក្បត់ លោភលន់ ប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត បោកបញ្ឆោត ប្រព្រឹត្តដោយឥតកោតក្រែង* ច្រណែនឈ្នានីស ជេរប្រមាថ ក្រអឺតក្រទម និងគ្មានវិចារណញ្ញាណ។ ២៣ អំពើទុច្ចរិតទាំងអស់នេះចេញពីក្នុងចិត្តមក ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់មិនស្អាតបរិសុទ្ធ»។
២៤ លោកយេស៊ូក្រោកឡើងចាកចេញពីទីនោះ រួចទៅតំបន់ទីរ៉ុសនិងស៊ីដូន។+ លោកចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយ ដោយមិនចង់ឲ្យអ្នកណាដឹង តែមិនអាចគេចពីភ្នែករបស់មនុស្សបានឡើយ។ ២៥ ភ្លាមៗនោះ ស្ត្រីម្នាក់បានឮអំពីលោក រួចនាងបានទៅក្រាបនៅជិតជើងលោក។ នាងមានកូនស្រីតូចម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណអសោចចូល។+ ២៦ ស្ត្រីនោះជាជនជាតិក្រិច តែសញ្ជាតិស៊ីរ៉ូភេនីស៊ី។ នាងបានសុំលោកម្ដងហើយម្ដងទៀតឲ្យបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចចេញពីកូនស្រីរបស់នាង។ ២៧ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ត្រូវឲ្យកូនក្មេងបរិភោគឆ្អែតជាមុនសិន ព្រោះគឺមិនត្រឹមត្រូវទេ បើយកនំប៉័ងរបស់កូនក្មេង ហើយបោះទៅឲ្យឆ្កែតូចៗវិញ»។+ ២៨ ក៏ប៉ុន្តែ នាងតបឆ្លើយថា៖ «ពិតមែនហើយលោក តែទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ឆ្កែតូចៗដែលនៅក្រោមតុស៊ីកម្ទេចនំប៉័ងរបស់កូនក្មេងទាំងនោះ»។ ២៩ ឮដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ទៅនាងថា៖ «ដោយសារនាងនិយាយយ៉ាងនេះ ចូរទៅចុះ! វិញ្ញាណកំណាចបានចេញពីកូនស្រីរបស់នាងហើយ»។+ ៣០ ដូច្នេះ នាងក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ រួចឃើញកូនកំពុងដេកលើគ្រែ ហើយវិញ្ញាណកំណាចនោះបានចេញពីកូនរបស់នាង។+
៣១ លោកបានចេញពីតំបន់ទីរ៉ុស ឆ្ពោះទៅសមុទ្រកាលីឡេ ដោយកាត់តាមតំបន់ស៊ីដូននិងតំបន់ដេកាប៉ូល។*+ ៣២ នៅទីនោះ ពួកគេបាននាំបុរសម្នាក់មករកលោក។ បុរសនោះថ្លង់មិនអាចគ្រលាស់អណ្ដាតនិយាយបាន+ ហើយពួកគេបានអង្វរសុំលោកឲ្យដាក់ដៃលើគាត់។ ៣៣ ក្រោយមក លោកនាំបុរសនោះទៅឆ្ងាយពីបណ្ដាជន។ រួចលោកដាក់ម្រាមដៃរបស់លោកក្នុងត្រចៀកគាត់ ហើយស្ដោះទឹកមាត់ បន្ទាប់មកពាល់អណ្ដាតរបស់គាត់+ ៣៤ ហើយលោកងើយភ្នែកមើលមេឃ ដកដង្ហើមវែង រួចមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អេផាថា» ដែលមានន័យថា«ចូរបើកឡើង»។ ៣៥ រំពេចនោះ គាត់ក៏អាចស្ដាប់ឮ+ ហើយអាចគ្រលាស់អណ្ដាតបាន រួចចាប់ផ្ដើមនិយាយដូចធម្មតា។ ៣៦ រួចមក លោកបានបង្គាប់ពួកគេកុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ។+ ប៉ុន្តែ លោកកាន់តែហាម ពួកគេកាន់តែប្រកាសអំពីរឿងនោះ។+ ៣៧ បណ្ដាជនភ្ញាក់ផ្អើលក្រៃលែង+ ហើយបាននិយាយថា៖ «លោកបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់យ៉ាងល្អប្រសើរ សូម្បីតែមនុស្សថ្លង់ ក៏លោកធ្វើឲ្យស្ដាប់ឮ ហើយមនុស្សគ ក៏លោកធ្វើឲ្យនិយាយបានដែរ»។+
៨ នៅពេលនោះ មានមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំមកឯលោកម្ដងទៀត ហើយពួកគេអស់អាហារបរិភោគហើយ។ ដូច្នេះ លោកបានហៅអ្នកកាន់តាម រួចប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ ២ «ខ្ញុំអាណិតបណ្ដាជនទាំងនេះណាស់+ ពីព្រោះអស់បីថ្ងៃហើយដែលពួកគេបាននៅជាមួយនឹងខ្ញុំ ហើយពួកគេអស់អាហារបរិភោគហើយ។+ ៣ បើខ្ញុំឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញដោយគ្មានអ្វីបរិភោគ ពួកគេនឹងអស់កម្លាំងតាមផ្លូវ ព្រោះអ្នកខ្លះមកពីកន្លែងឆ្ងាយៗ»។ ៤ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមសួរលោកថា៖ «នៅកន្លែងដាច់ឆ្ងាយយ៉ាងនេះ តើអាចបាននំប៉័ងពីណាល្មមគ្រប់គ្រាន់ឲ្យមនុស្សទាំងនេះបរិភោគឆ្អែត?»។ ៥ លោកបានសួរពួកគាត់វិញថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មានដុំ?»។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «៧ដុំ»។+ ៦ លោកក៏ប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យអង្គុយលើដី។ រួចលោកបានយកនំប៉័ង៧ដុំនោះ អធិដ្ឋានអរគុណព្រះ ហើយកាច់នំប៉័ងឲ្យដល់ពួកអ្នកកាន់តាម។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ក៏ចែកដល់បណ្ដាជន។+ ៧ ពួកគាត់មានត្រីតូចៗពីរបីកន្ទុយ។ ដូច្នេះ លោកអរគុណព្រះម្ដងទៀត រួចប្រាប់ពួកគាត់ឲ្យចែកត្រីទាំងនោះដែរ។ ៨ ម្ល៉ោះហើយ ទាំងអស់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ រួចមក ពួកគាត់បានប្រមូលអាហារដែលនៅសល់ បានពេញ៧កញ្ឆេធំៗ។+ ៩ នៅទីនោះមានបុរសប្រមាណ៤.០០០នាក់។ បន្ទាប់មក លោកឲ្យពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ។
១០ ភ្លាមនោះ លោកចុះទូកជាមួយនឹងពួកអ្នកកាន់តាម ហើយចេញដំណើរទៅតំបន់ដាលម៉ានូថា។+ ១១ នៅទីនោះ ពួកផារិស៊ីចេញមកជជែកតវ៉ា ចង់ល្បងមើលលោក ដោយទាមទារឲ្យលោកបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់មួយពីលើមេឃ។+ ១២ ដូច្នេះ លោកដកដង្ហើមធំដោយកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងក្នុងចិត្ត ហើយសួរថា៖ «ហេតុអ្វីមនុស្សជំនាន់នេះចង់បានសញ្ញាសម្គាល់?+ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា គ្មានសញ្ញាសម្គាល់ណានឹងត្រូវបង្ហាញឲ្យមនុស្សជំនាន់នេះឃើញឡើយ»។+ ១៣ រួចមក លោកចេញពីពួកគេចុះទូកម្ដងទៀត ហើយទៅត្រើយម្ខាងវិញ។
១៤ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមបានភ្លេចយកនំប៉័ងទៅជាមួយ ហើយក្រៅពីនំប៉័ងមួយដុំក្នុងទូក ពួកគាត់គ្មានអាហារសោះ។+ ១៥ រួចមក លោកព្រមានពួកគាត់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «ចូរប្រុងស្មារតីជានិច្ច ហើយប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី និងដំបែរបស់ហេរ៉ូឌ»។+ ១៦ ដូច្នេះ ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមជជែកគ្នាអំពីរឿងដែលពួកគាត់ភ្លេចយកនំប៉័ង។ ១៧ ឃើញដូច្នេះ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងជជែកគ្នាអំពីរឿងនំប៉័ង? តើអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់មានសមត្ថភាពយល់ដឹង និងមិនទាន់យល់អត្ថន័យទេឬ? តើអ្នករាល់គ្នានៅតែរកគិតមិនយល់ទៀតឬ? ១៨ ‹ទោះជាមានភ្នែកក៏ដោយ តើអ្នកមើលមិនឃើញឬ? ហើយទោះជាមានត្រចៀកក៏ដោយ តើអ្នកស្ដាប់មិនឮទេឬ?› តើអ្នកមិនចាំទេ? ១៩ ពេលដែលខ្ញុំកាច់នំប៉័ងប្រាំដុំ+ចែកឲ្យបុរស៥.០០០នាក់នោះ តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលនំប៉័ងដែលនៅសល់បានប៉ុន្មានកញ្ជើ?»។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «១២កញ្ជើ»។+ ២០ «ពេលខ្ញុំកាច់នំប៉័ង៧ដុំចែកឲ្យបុរស៤.០០០នាក់នោះ តើអ្នករាល់គ្នាប្រមូលអាហារដែលនៅសល់បានប៉ុន្មានកញ្ឆេធំៗ?»។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «៧កញ្ឆេ»។+ ២១ រួចលោកសួរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់យល់អត្ថន័យទេឬ?»។
២២ បន្ទាប់មក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ភូមិបេតសេដា។ នៅទីនោះ មនុស្សបាននាំបុរសងងឹតភ្នែកម្នាក់មក ហើយពួកគេបានអង្វរសុំឲ្យលោកពាល់គាត់។+ ២៣ រួចលោកដឹកដៃបុរសងងឹតភ្នែកនោះ នាំទៅក្រៅភូមិ ហើយស្ដោះដាក់ភ្នែកគាត់+ រួចដាក់ដៃលើគាត់។ បន្ទាប់មក លោកសួរថា៖ «តើអ្នកមើលឃើញអ្វីទេ?»។ ២៤ បុរសនោះងើបមុខឡើង ហើយឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំឃើញមនុស្ស តែមើលទៅដូចជាដើមឈើកំពុងដើរចុះឡើង»។ ២៥ លោកក៏ដាក់ដៃលើភ្នែកបុរសនោះម្ដងទៀត ហើយគាត់បានជា ក៏មើលអ្វីៗទាំងអស់ឃើញច្បាស់។ ២៦ ដូច្នេះ លោកឲ្យគាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ហើយប្រាប់ថា៖ «កុំចូលក្នុងភូមិឡើយ»។
២៧ លោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមបានចេញទៅភូមិទាំងប៉ុន្មាន នៅក្រុងសេសារៀភីលីព។ នៅតាមផ្លូវ លោកចាប់ផ្ដើមសួរអ្នកកាន់តាមថា៖ «តើមនុស្សទាំងឡាយថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។+ ២៨ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថាលោកជាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក+ អ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាអេលីយ៉ា+ ហើយអ្នកឯទៀតថាលោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយមួយរូប»។ ២៩ រួចលោកសួរពួកគាត់ថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើគិតថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «លោកជាគ្រិស្ត»។+ ៣០ ឮដូច្នេះ លោកបង្គាប់ពួកគាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះអំពីលោក។+ ៣១ ម្យ៉ាងទៀត លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគាត់ថា កូនមនុស្សនឹងត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំ ពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ នឹងមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកទេ។ លោកក៏នឹងត្រូវគេសម្លាប់+ រួចបីថ្ងៃក្រោយមក លោកនឹងរស់ឡើងវិញ។+ ៣២ លោកមានប្រសាសន៍ត្រង់ៗអំពីរឿងទាំងនេះ។ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបាននាំលោកទៅឆ្ងាយពីពួកគាត់បន្តិច រួចចាប់ផ្ដើមស្ដីបន្ទោសលោក។+ ៣៣ លោកបែរទៅមើលអ្នកកាន់តាម រួចស្ដីបន្ទោសពេត្រុសថា៖ «នែ! សាថាន* ចូរទៅឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ!* ពីព្រោះអ្នកមិនគិតតាមគំនិតរបស់ព្រះទេ តែគិតតាមគំនិតរបស់មនុស្សវិញ»។+
៣៤ រួចលោកហៅបណ្ដាជននិងពួកអ្នកកាន់តាមឲ្យមកឯលោក ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ រួចលីបង្គោលទារុណកម្ម*របស់ខ្លួន ហើយមកតាមខ្ញុំជាដរាបចុះ។+ ៣៥ ព្រោះអ្នកណាដែលចង់រក្សាជីវិត*ខ្លួន អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិតវិញ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំនិងដំណឹងល្អ អ្នកនោះនឹងរក្សាជីវិតវិញ។+ ៣៦ បើអ្នកណាម្នាក់បានអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក* តែបាត់បង់ជីវិតខ្លួនវិញ តើនោះមានប្រយោជន៍អ្វី?+ ៣៧ តើមនុស្សសុខចិត្តយកអ្វីមកប្ដូរនឹងជីវិតខ្លួន?+ ៣៨ ក្នុងចំណោមមនុស្សជំនាន់នេះដែលមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ* ហើយប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង អ្នកណាដែលខ្មាសគេដោយសារកាន់តាមខ្ញុំនិងជឿពាក្យរបស់ខ្ញុំ កូនមនុស្សក៏នឹងខ្មាសមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះដែរ+ ពេលដែលលោកមកជាមួយនឹងបណ្ដាទេវតាបរិសុទ្ធ ដោយមានសិរីរុងរឿងពីបិតារបស់លោក»។+
៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេតទៅទៀតថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ទាល់តែបានឃើញរាជាណាចក្ររបស់ព្រះគ្រប់គ្រងជាមុនសិន»។+ ២ លុះ៦ថ្ងៃក្រោយមក លោកយេស៊ូបាននាំពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានទៅជាមួយនឹងលោកដោយឡែកពីគេ ហើយឡើងលើភ្នំខ្ពស់មួយ។ រួចមក លក្ខណៈក្រៅរបស់លោកបានផ្លាស់ប្រែនៅមុខពួកគាត់+ ៣ ហើយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកចាប់ផ្ដើមសភ្លឺត្រចះ ដែលគ្មានអ្នកណានៅផែនដីអាចធ្វើឲ្យសយ៉ាងនេះបានឡើយ។ ៤ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគាត់ឃើញអេលីយ៉ានិងម៉ូសេកំពុងសន្ទនាជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ។ ៥ ឃើញដូច្នេះ ពេត្រុសជម្រាបលោកយេស៊ូថា៖ «រ៉ាប៊ី!* យើងនៅទីនេះជាការល្អប្រសើរណាស់! ដូច្នេះ យើងសុំដំឡើងត្រសាលបី មួយសម្រាប់លោក មួយសម្រាប់ម៉ូសេ និងមួយសម្រាប់អេលីយ៉ា»។ ៦ តាមពិត ពេត្រុសមិនដឹងថាគួរនិយាយអ្វីទៀតឡើយ ពីព្រោះពួកគាត់ទាំងបីភ័យខ្លាចណាស់។ ៧ ពេលនោះ ស្រាប់តែមានពពកមួយមកគ្របបាំងពួកគាត់ ហើយមានសំឡេង+បន្លឺចេញពីពពកនោះថា៖ «នេះជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ+ ចូរស្ដាប់បង្គាប់លោក»។+ ៨ រួចរំពេចនោះ ពួកគាត់បានរកមើលជុំវិញខ្លួន ហើយឃើញថាគ្មានអ្នកណានៅជាមួយនឹងពួកគាត់ទៀតឡើយ ក្រៅពីលោកយេស៊ូ។
៩ កាលដែលកំពុងចុះពីភ្នំមកវិញ លោកបង្គាប់ពួកគាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានឃើញ+ រហូតដល់ក្រោយពីកូនមនុស្សបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។+ ១០ ពួកគាត់បានស្ដាប់បង្គាប់លោក តែពួកគាត់ពិភាក្សាគ្នាថាតើលោកចង់មានន័យអ្វីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ។ ១១ ក្រោយមក ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមសួរលោកថា៖ «ហេតុអ្វីពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និយាយថា អេលីយ៉ា+ត្រូវមកមុន?»។+ ១២ លោកតបឆ្លើយថា៖ «អេលីយ៉ាត្រូវមកមុន ហើយធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ឲ្យដូចដើមវិញ។+ ប៉ុន្តែ តើនោះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងដូចម្ដេចនឹងអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរទុកអំពីកូនមនុស្សថា ត្រូវរងទុក្ខលំបាកជាច្រើន+ ហើយត្រូវគេប្រមាថមើលងាយ?+ ១៣ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អេលីយ៉ា+ពិតជាបានមកមែន ហើយពួកគេបានប្រព្រឹត្តទៅលើគាត់តាមអំពើចិត្តពួកគេ ដូចអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរអំពីគាត់»។+
១៤ ពេលដែលពួកគាត់ធ្វើដំណើរមកជួបអ្នកកាន់តាមឯទៀត នោះពួកគាត់ឃើញមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំនៅជុំវិញអ្នកកាន់តាមទាំងនោះ ហើយមានពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ កំពុងជជែកតវ៉ាជាមួយនឹងពួកគេ។+ ១៥ ប៉ុន្តែ ខណៈដែលបណ្ដាជនក្រឡេកទៅឃើញលោក ពួកគេបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង រួចបានរត់ទៅទទួលស្វាគមន៍លោក។ ១៦ ដូច្នេះ លោកសួរបណ្ដាជនថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាកំពុងជជែកតវ៉ាអំពីរឿងអ្វី?»។ ១៧ មនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេឆ្លើយថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំបាននាំកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមកជួបលោក ពីព្រោះគាត់មានវិញ្ញាណមួយចូល ដែលធ្វើឲ្យគាត់និយាយមិនបាន។+ ១៨ ទោះជានៅកន្លែងណាក៏ដោយ ពេលដែលវាគ្របសង្កត់គាត់ វាផ្ដួលគាត់ទៅលើដីធ្វើឲ្យបែកពពុះមាត់ សង្កៀតធ្មេញ និងខ្សោះកម្លាំង។ ខ្ញុំបានសុំពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបណ្ដេញវាចេញ តែពួកគាត់បណ្ដេញវាមិនបានទេ»។ ១៩ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅបណ្ដាជនថា៖ «ឱជំនាន់មនុស្សដែលគ្មានជំនឿអើយ!+ តើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណា? តើខ្ញុំត្រូវទ្រាំនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់កាលណាទៀត? ចូរនាំក្មេងប្រុសនោះមកឯខ្ញុំ»។+ ២០ ដូច្នេះ ពួកគេនាំក្មេងប្រុសនោះមកឯលោក។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលឃើញលោកភ្លាម វិញ្ញាណនោះធ្វើឲ្យក្មេងប្រុសប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង។ រួចក្រោយពីបានផ្ដួលគាត់លើដី វាក៏ធ្វើឲ្យគាត់ននៀលចុះឡើង ហើយបែកពពុះមាត់។ ២១ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូសួរឪពុករបស់ក្មេងប្រុសនោះថា៖ «តើកូនប្រុសអ្នកមានបញ្ហានេះតាំងពីពេលណា?»។ ឪពុកឆ្លើយថា៖ «តាំងពីតូចមក ២២ ហើយវិញ្ញាណនោះផ្ដួលគាត់ក្នុងភ្លើង និងក្នុងទឹកជាច្រើនលើកច្រើនសា ដើម្បីបំផ្លាញគាត់។ ប៉ុន្តែ បើលោកអាចជួយបាន សូមអាណិតយើង ហើយជួយយើងផង»។ ២៣ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកនិយាយថា‹បើលោកអាចជួយបាន›? ព្រោះអ្វីៗទាំងអស់អាចកើតឡើងបានចំពោះអ្នកដែលមានជំនឿ»។+ ២៤ ភ្លាមៗនោះ ឪពុករបស់ក្មេងប្រុសស្រែកឡើងថា៖ «ខ្ញុំមានជំនឿ! សុំជួយពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំផង!»។+
២៥ ពេលនោះលោកយេស៊ូឃើញមនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងរត់មកចោមរោម លោកក៏ស្ដីបន្ទោសវិញ្ញាណអសោច ដោយពោលថា៖ «វិញ្ញាណដែលធ្វើឲ្យថ្លង់និងនិយាយមិនបាន! ខ្ញុំបង្គាប់ឲ្យចេញពីគាត់ទៅ ហើយកុំចូលគាត់ទៀតឡើយ»។+ ២៦ បន្ទាប់ពីបានស្រែកឡើងនិងប្រកាច់យ៉ាងខ្លាំង នោះវាក៏ចេញទៅ។ ឯក្មេងប្រុសនោះមើលទៅដូចជាស្លាប់ ធ្វើឲ្យមនុស្សភាគច្រើននិយាយថា៖ «គាត់ស្លាប់ហើយ!»។ ២៧ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានចាប់ដៃគាត់លើក ហើយគាត់ក៏ងើបឡើង។ ២៨ ដូច្នេះ ក្រោយពីលោកចូលក្នុងផ្ទះមួយ អ្នកកាន់តាមសួរលោកដោយឡែកពីគេថា៖ «ហេតុអ្វីក៏យើងមិនអាចបណ្ដេញវាបាន?»។+ ២៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «វិញ្ញាណបែបនេះអាចបណ្ដេញចេញបាន ដោយសេចក្ដីអធិដ្ឋានតែប៉ុណ្ណោះ»។
៣០ លោកនិងពួកគាត់បានចេញពីកន្លែងនោះ ហើយធ្វើដំណើរកាត់ស្រុកកាលីឡេ តែលោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាដឹងទេ។ ៣១ ព្រោះលោកកំពុងបង្រៀនអ្នកកាន់តាម ហើយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «កូនមនុស្សនឹងត្រូវគេក្បត់ ហើយបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្ស ហើយពួកគេនឹងសម្លាប់លោក។+ ប៉ុន្តែ ទោះជាលោកត្រូវគេសម្លាប់ក៏ដោយ តែបីថ្ងៃក្រោយលោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។+ ៣២ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ពួកគាត់មិនយល់អ្វីដែលលោកប្រាប់ទេ ហើយក៏មិនហ៊ានសួរលោកអំពីរឿងនោះដែរ។
៣៣ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានចូលក្នុងក្រុងកាពើណិម។ លុះពេលលោកនៅក្នុងផ្ទះហើយ លោកបានសួរពួកគាត់ថា៖ «តើនៅតាមផ្លូវអ្នករាល់គ្នាបានប្រកែកគ្នាអំពីរឿងអ្វី?»។+ ៣៤ ពួកគាត់បាននៅស្ងៀម ពីព្រោះនៅតាមផ្លូវពួកគាត់បានប្រកែកគ្នាថាអ្នកណាធំជាងគេ។ ៣៥ ដូច្នេះ លោកបានអង្គុយចុះ រួចហៅសាវ័កទាំង១២នាក់មក ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «បើអ្នកណាចង់នាំមុខគេ អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាអ្នកតូចជាងគេបំផុត ហើយក៏ត្រូវបម្រើគេទាំងអស់គ្នាផង»។+ ៣៦ ក្រោយមក លោកហៅកូនក្មេងម្នាក់មក ហើយឲ្យឈរនៅកណ្ដាលពួកគាត់។ រួចលោកឱបក្មេងនោះ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ ៣៧ «អ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ក្មេងតូចបែបនេះ+ដោយឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះក៏ទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំ មិនមែនទទួលតែខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ទទួលលោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ»។+
៣៨ យ៉ូហានជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ យើងឃើញបុរសម្នាក់កំពុងបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយនាមរបស់លោក ហើយយើងខំឃាត់គាត់ ដោយសារគាត់មិនមកជាមួយនឹងយើងទេ»។+ ៣៩ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូពោលថា៖ «កុំឃាត់គាត់ ព្រោះគ្មានអ្នកណាអាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពដោយឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ រួចបែរមកនិយាយប្រមាថមើលងាយខ្ញុំភ្លាមនោះទេ។ ៤០ ព្រោះអ្នកណាដែលមិនប្រឆាំងយើង អ្នកនោះគឺនៅខាងយើងហើយ។+ ៤១ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលជូនទឹកមួយពែងឲ្យអ្នករាល់គ្នាពិសា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមគ្រិស្ត+ គាត់នឹងមិនបាត់បង់រង្វាន់របស់គាត់ឡើយ។+ ៤២ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបណ្ដាលឲ្យអ្នកតូចបែបនេះដែលជឿជំពប់ដួល* គឺល្អជាងបើយកថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំមួយចងជាប់ករបស់អ្នកនោះ ហើយយកទៅចោលក្នុងសមុទ្រ។+
៤៣ «ប្រសិនបើដៃម្ខាងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ។ ព្រោះថាបើអ្នកពិការ តែទទួលជីវិត នោះគឺប្រសើរជាងមានដៃទាំងសងខាង ហើយចូលក្នុងកេហេណា* ក្នុងភ្លើងដែលមិនអាចពន្លត់បានឡើយ។+ ៤៤ *—— ៤៥ បើជើងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ។ ព្រោះថាបើអ្នកមានជើងតែម្ខាង ប៉ុន្តែទទួលជីវិត នោះគឺប្រសើរជាងមានជើងទាំងសងខាង តែត្រូវបោះទៅក្នុងកេហេណា។*+ ៤៦ *—— ៤៧ ម្យ៉ាងទៀត បើភ្នែកម្ខាងរបស់អ្នកបណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរបោះភ្នែកនោះចោលទៅ។+ ព្រោះថាបើអ្នកមានភ្នែកតែម្ខាង ប៉ុន្តែបានចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ គឺប្រសើរជាងមានភ្នែកទាំងសងខាង តែត្រូវបោះទៅក្នុងកេហេណា។*+ ៤៨ នៅទីនោះដង្កូវមិនចេះងាប់ ហើយភ្លើងមិនត្រូវពន្លត់។+
៤៩ «ពីព្រោះព្រះនឹងទម្លាក់ភ្លើងទៅលើមនុស្សបែបនោះ ដូចគេរោយអំបិល។+ ៥០ អំបិលគឺល្អ ប៉ុន្តែបើអំបិលបាត់បង់ជាតិប្រៃ តើអ្នកអាចដាក់អ្វីលើអំបិលនោះដើម្បីធ្វើឲ្យមានជាតិប្រៃឡើងវិញបាន?+ ចូរមានអំបិលក្នុងខ្លួន+ ហើយរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្តនឹងគ្នាជានិច្ច»។+
១០ លោកបានចេញពីទីនោះ ហើយឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ទៅដល់ព្រំប្រទល់តំបន់យូឌា រួចបណ្ដាជនបានមូលគ្នាមកឯលោកម្ដងទៀត។ លោកក៏ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេតាមទម្លាប់របស់លោក។+ ២ នៅពេលនោះ ពួកផារិស៊ីខ្លះបានមកដើម្បីល្បងលលោក ដោយសួរថា តើមានច្បាប់ឲ្យបុរសលែងលះប្រពន្ធឬទេ?+ ៣ លោកតបវិញថា៖ «តើម៉ូសេបានបង្គាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យធ្វើដូចម្ដេច?»។ ៤ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ម៉ូសេបានអនុញ្ញាតឲ្យសរសេរសំបុត្រលែងលះទៅនាង ហើយឲ្យនាងចុះចេញ»។+ ៥ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ម៉ូសេបានសរសេរបញ្ញត្ដិនេះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា+ ដោយសារអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹង។+ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ កាលដែលព្រះបង្កើតមនុស្សជាតិដំបូង ‹ព្រះបានបង្កើតពួកគេជាប្រុសជាស្រី។+ ៧ ហេតុនេះ បុរសនឹងចាកចេញពីឪពុកម្ដាយខ្លួន+ ៨ ហើយពួកគេទាំងពីរនាក់នឹងទៅជាសាច់ឈាមតែមួយ›។+ ដូច្នេះ ពួកគេលែងជាពីរទៀតហើយ ប៉ុន្តែជាសាច់ឈាមតែមួយវិញ។ ៩ ម្ល៉ោះហើយ កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំ*ឡើយ»។+ ១០ លុះពេលចូលទៅក្នុងផ្ទះម្ដងទៀត អ្នកកាន់តាមចាប់ផ្ដើមសួរលោកអំពីរឿងនេះ។ ១១ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធ រួចរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត អ្នកនោះផិតក្បត់+ប្រពន្ធហើយ។ ១២ បើស្ត្រីណាលែងលះប្ដី រួចរៀបការជាមួយនឹងបុរសម្នាក់ទៀត ស្ត្រីនោះក៏ផិតក្បត់ប្ដីដែរ»។+
១៣ បន្ទាប់មក មនុស្សម្នាចាប់ផ្ដើមនាំកូនក្មេងមកឲ្យលោកពាល់ តែពួកអ្នកកាន់តាមលោកបានស្ដីបន្ទោសមនុស្សទាំងនោះ។+ ១៤ ឃើញដូច្នេះ លោកយេស៊ូទាស់ចិត្ត ហើយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ឲ្យកូនក្មេងទាំងនោះមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់ពួកគេឡើយ ពីព្រោះរាជាណាចក្រព្រះជារបស់អ្នកដែលមានលក្ខណៈដូចកូនក្មេងទាំងនោះ។+ ១៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដូចក្មេងតូចម្នាក់ទេ អ្នកនោះនឹងមិនបានចូលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះឡើយ»។+ ១៦ រួចមក លោកឱបកូនក្មេងទាំងនោះ ហើយឲ្យពរដោយដាក់ដៃលើពួកគេ។+
១៧ ពេលលោកកំពុងចេញពីទីនោះ បុរសម្នាក់បានរត់ទៅលុតជង្គង់នៅមុខលោក ហើយសួរថា៖ «លោកគ្រូល្អ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាមត៌ក?»។+ ១៨ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកថាខ្ញុំល្អដូច្នេះ? ក្រៅពីព្រះ គ្មានអ្នកណាល្អឡើយ។+ ១៩ អ្នកបានស្គាល់បញ្ញត្ដិ ដែលថា៖ ‹កុំធ្វើឃាតកម្ម+ កុំផិតក្បត់+ កុំលួច+ កុំធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ+ កុំបោកប្រាស់+ តែចូរគោរពឪពុកម្ដាយខ្លួន›»។+ ២០ បុរសនោះជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំបានធ្វើតាមបញ្ញត្ដិទាំងអស់នេះតាំងពីនៅក្មេងម្ល៉េះ»។ ២១ លោកយេស៊ូមើលទៅបុរសនោះ ហើយមានចិត្តស្រឡាញ់គាត់ រួចប្រាប់ថា៖ «នៅមានអ្វីមួយទៀតដែលអ្នកត្រូវធ្វើ។ ចូរទៅលក់អ្វីៗដែលអ្នកមាន ហើយឲ្យដល់អ្នកក្រ នោះអ្នកនឹងមានទ្រព្យវិសេសនៅស្ថានសួគ៌ រួចចូរមកតាមខ្ញុំចុះ!»។*+ ២២ ប៉ុន្តែ ពេលឮដូច្នេះ បុរសនោះបែរជាព្រួយចិត្ត ហើយបានចេញទៅទាំងកើតទុក្ខ ព្រោះគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន។+
២៣ លោកយេស៊ូមើលជុំវិញ រួចមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ «អ្នកដែលមានប្រាក់ច្រើននឹងពិបាកចូលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះណាស់!»។+ ២៤ ប៉ុន្តែ ពាក្យរបស់លោកបានធ្វើឲ្យអ្នកកាន់តាមភ្ញាក់ផ្អើល។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនៗអើយ! ការចូលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺពិបាកណាស់! ២៥ សត្វអូដ្ឋអាចចូលតាមរន្ធម្ជុលងាយជាងអ្នកមានចូលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅទៀត»។+ ២៦ ពួកគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលកាន់តែខ្លាំង រួចសួរលោក*ថា៖ «តើអ្នកណាទៅអាចទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះបាន?»។+ ២៧ លោកយេស៊ូមើលចំពួកគាត់ រួចពោលថា៖ «មនុស្សមិនអាចសម្រេចការនេះបានឡើយ តែព្រះអាចសម្រេចការនេះបាន ពីព្រោះព្រះអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់»។+ ២៨ ពេត្រុសក៏ជម្រាបលោកថា៖ «មើល! យើងបានចាកចេញពីអ្វីៗទាំងអស់ ហើយបានតាមលោក»។+ ២៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលចាកចេញពីផ្ទះ ឬបងប្អូនប្រុសស្រី ឬម្ដាយ ឬឪពុក ឬកូន ឬស្រែចម្ការ ដើម្បីខ្ញុំនិងដើម្បីដំណឹងល្អ+ ៣០ អ្នកនោះនឹងបានទទួល១ជា១០០ក្នុងគ្រាឥឡូវនេះគឺ ផ្ទះ បងប្អូនប្រុសស្រី ម្ដាយ កូន និងស្រែចម្ការ ព្រមទាំងការបៀតបៀនផងដែរ+ ហើយក្នុងរបៀបរបបពិភពលោក*ដែលនឹងមកដល់ នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ៣១ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនដែលជាអ្នកមុនគេ នឹងទៅជាអ្នកក្រោយគេវិញ ហើយអ្នកដែលក្រោយគេ នឹងទៅជាអ្នកមុនគេវិញ»។+
៣២ លុះក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានធ្វើដំណើរតាមផ្លូវឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ លោកយេស៊ូកំពុងដើរនៅមុខពួកគាត់ ហើយពួកគាត់បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត តែអ្នកឯទៀតដែលដើរតាមពីក្រោយពួកគាត់ ក៏តាំងភ័យខ្លាច។ រួចមក លោកហៅសាវ័កទាំង១២នាក់មកដោយឡែកពីគេ ហើយចាប់ផ្ដើមប្រាប់ពួកគាត់ម្ដងទៀតអំពីអ្វីដែលហៀបនឹងកើតឡើងដល់លោក ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖+ ៣៣ «មើល! យើងកំពុងធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយកូនមនុស្សនឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ហើយពួកគេនឹងកាត់ទោសប្រហារជីវិតលោក រួចនឹងប្រគល់លោកឲ្យជនជាតិដទៃ ៣៤ ហើយពួកគេនឹងចំអកឲ្យលោក ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោក ថែមទាំងវាយលោកនឹងរំពាត់ខ្សែតី រួចសម្លាប់លោក។ ប៉ុន្តែ បីថ្ងៃក្រោយ លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។+
៣៥ រួចមក យ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន ដែលជាកូនរបស់សេបេដេ+បានមកឯលោក ហើយជម្រាបថា៖ «លោកគ្រូ! សុំលោកធ្វើតាមសំណូមពររបស់យើង»។+ ៣៦ លោកសួរពួកគាត់ថា៖ «តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីឲ្យអ្នក?»។ ៣៧ ពួកគាត់ជម្រាបថា៖ «សុំអនុញ្ញាតឲ្យយើងអង្គុយ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំ ហើយម្នាក់នៅខាងឆ្វេងលោកក្នុងរាជាណាចក្ររបស់លោកផង»។*+ ៣៨ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នកទាំងពីរមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងសុំអ្វីទេ។ តើអ្នកអាចផឹកពីពែងដែលខ្ញុំកំពុងផឹក ឬទទួលការជ្រមុជទឹក ដូចដែលខ្ញុំកំពុងទទួលបានឬទេ?»។+ ៣៩ ពួកគាត់ជម្រាបលោកថា៖ «បាន!»។ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ពួកអ្នកនឹងផឹកពីពែងដែលខ្ញុំកំពុងផឹក ហើយក៏នឹងទទួលការជ្រមុជទឹក ដូចដែលខ្ញុំកំពុងទទួលដែរ។+ ៤០ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនខ្ញុំទេដែលសម្រេចឲ្យអង្គុយនៅខាងស្ដាំឬខាងឆ្វេងខ្ញុំ តែកន្លែងនោះបានត្រូវរៀបចំទុកជាស្រេចសម្រាប់អ្នកដែលត្រូវអង្គុយ»។
៤១ ពេលដែលសាវ័ក១០នាក់ទៀតឮអំពីរឿងនេះ ពួកគាត់បានទាស់ចិត្តនឹងយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន។+ ៤២ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានហៅពួកគាត់មកឯលោក រួចមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងថា អ្នកគ្រប់គ្រងប្រជាជាតិនានាត្រួតត្រាលើបណ្ដាជន ហើយអ្នកធំក៏ប្រើអំណាចលើពួកគេដែរ។+ ៤៣ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាគឺមិនដូច្នេះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាអ្នកធំក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះត្រូវបម្រើអ្នករាល់គ្នា+ ៤៤ ហើយអ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាអ្នកនាំមុខក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះត្រូវបម្រើអ្នកឯទៀតវិញ។ ៤៥ ព្រោះសូម្បីតែកូនមនុស្សបានមក មិនមែនដើម្បីឲ្យគេបម្រើលោកទេ តែដើម្បីបម្រើគេវិញ+ ហើយឲ្យជីវិត*ខ្លួនជាថ្លៃលោះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនផង»។+
៤៦ រួចមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់ក្រុងយេរីខូ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលលោក អ្នកកាន់តាម និងមនុស្សមួយក្រុមធំកំពុងចេញពីក្រុងយេរីខូ មានបុរសងងឹតភ្នែកម្នាក់ឈ្មោះបាទីមេ (កូនប្រុសរបស់ទីមេ) ដែលជាអ្នកសុំទាន កំពុងអង្គុយក្បែរផ្លូវ។+ ៤៧ ពេលដែលគាត់ឮថាលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែតនៅទីនោះ គាត់ចាប់ផ្ដើមស្រែកថា៖ «លោកយេស៊ូ! បុត្រដាវីឌ!+ សូមមេត្តាជួយខ្ញុំផង!»។+ ៤៨ ឮដូច្នេះ មនុស្សជាច្រើនក៏ស្ដីបន្ទោសគាត់ឲ្យនៅស្ងៀម តែគាត់ស្រែកកាន់តែខ្លាំងថា៖ «បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយខ្ញុំផង!»។ ៤៩ ម្ល៉ោះហើយ លោកយេស៊ូបានឈប់ ហើយប្រាប់ថា៖ «សូមហៅគាត់មក»។ ពួកគេបានហៅបុរសងងឹតភ្នែកនោះ ដោយនិយាយថា៖ «កុំអស់សង្ឃឹមឡើយ ចូរក្រោកឡើង លោកកំពុងហៅអ្នក»។ ៥០ គាត់ដោះសម្លៀកបំពាក់ក្រៅចោលយ៉ាងលឿន រួចស្ទុះក្រោកឡើង រូតរះទៅឯលោកយេស៊ូ។ ៥១ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូសួរគាត់ថា៖ «តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដើម្បីអ្នក?»។ បុរសងងឹតភ្នែកជម្រាបលោកថា៖ «រ៉ាបូនី!* សូមធ្វើឲ្យខ្ញុំមើលឃើញឡើងវិញ»។ ៥២ ម្ល៉ោះហើយ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរទៅចុះ! ជំនឿរបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកជាហើយ»។+ រំពេចនោះ គាត់អាចមើលឃើញឡើងវិញ+ ក៏ចាប់ផ្ដើមដើរតាមលោកយេស៊ូ។
១១ ពេលលោកនិងពួកគាត់ធ្វើដំណើរទៅជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ក្បែរភូមិបេតផាជីនិងភូមិបេថានី+ដែលនៅភ្នំដើមអូលីវ នោះលោកក៏ចាត់អ្នកកាន់តាមពីរនាក់+ ២ ដោយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរទៅភូមិនៅខាងមុខនុះ។ លុះចូលទៅភ្លាម អ្នកនឹងឃើញលាស្ទាវមួយក្បាលដែលគេបានចងទុក ហើយមិនទាន់មានមនុស្សជិះវាឡើយ។ ចូរស្រាយវា ហើយដឹកមក។ ៣ ប្រសិនបើមានអ្នកណាសួរថា៖ ‹ហេតុអ្វីអ្នកធ្វើដូច្នេះ?› ចូរប្រាប់ថា៖ ‹លោកម្ចាស់ត្រូវការវា។ ពេលរួចរាល់ហើយ នឹងឲ្យវាមកវិញភ្លាម›»។ ៤ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានចេញទៅ ហើយឃើញលាស្ទាវមួយដែលគេចងទុក នៅមាត់ទ្វារខាងក្រៅផ្ទះជិតផ្លូវ រួចពួកគាត់ក៏ស្រាយវា។+ ៥ ប៉ុន្តែ មនុស្សខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនោះសួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកស្រាយលានេះ?»។ ៦ ពួកគាត់បានឆ្លើយតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូប្រាប់ រួចមនុស្សទាំងនោះអនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់យកទៅ។
៧ ពួកគាត់ដឹកលានោះ+មកឯលោកយេស៊ូ ហើយយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគាត់ក្រាលលើខ្នងវា។ ក្រោយមក លោកក៏ឡើងជិះ។+ ៨ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សជាច្រើនបានក្រាលសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគេនៅលើផ្លូវ។ ចំណែកអ្នកឯទៀតបានកាត់មែកឈើពីវាល មករាយនៅលើផ្លូវដែរ។+ ៩ រួចអស់អ្នកដែលដើរនៅខាងមុខ និងពួកអ្នកដែលដើរតាមក្រោយ បានស្រែកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «សូមមេត្តាសង្គ្រោះ!+ អ្នកដែលមកក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា* មានពរហើយ!+ ១០ រាជាណាចក្ររបស់ដាវីឌដែលជាឪពុកយើង មានពរហើយ!+ សូមឲ្យលោកដែលនៅស្ថានសួគ៌មេត្តាសង្គ្រោះ!»។ ១១ ក្រោយមក លោកចូលក្រុងយេរូសាឡិម ហើយចូលក្នុងវិហារ រួចបានសង្កេតមើលអ្វីៗទាំងអស់។ ប៉ុន្តែ ដោយសារព្រលប់ហើយ លោកបានចេញទៅភូមិបេថានីជាមួយនឹងសាវ័កទាំង១២នាក់។+
១២ លុះស្អែកឡើង ពេលដែលលោកនិងពួកគាត់បានចេញពីភូមិបេថានី លោកក៏ចាប់ផ្ដើមឃ្លាន។+ ១៣ រួចមក លោកក្រឡេកមើលពីចម្ងាយទៅឃើញដើមល្វាតូច*មួយដែលមានស្លឹក។ លោកដើរទៅមើលឲ្យដឹងថាតើមានផ្លែឬមិនមាន។ ប៉ុន្តែពេលទៅដល់ លោកឃើញដើមនោះមានតែស្លឹកប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះមិនមែនជារដូវផ្លែល្វាទេ។ ១៤ ដូច្នេះ លោកស្រដីទៅកាន់ដើមនោះថា៖ «ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះរហូតទៅ កុំឲ្យមានអ្នកណាបរិភោគផ្លែរបស់ឯងទៀតឡើយ»។+ នៅពេលនោះ ពួកអ្នកកាន់តាមលោកក៏បានឮដែរ។
១៥ រួចមក លោកនិងពួកគាត់ចូលក្រុងយេរូសាឡិម។ នៅទីនោះ លោកចូលទៅក្នុងវិហារ ហើយចាប់ផ្ដើមបណ្ដេញទាំងអ្នកលក់ទាំងអ្នកទិញ ក៏ផ្កាប់តុរបស់អ្នកដូរប្រាក់ និងជើងម៉ារបស់អ្នកលក់សត្វព្រាប+ ១៦ ហើយលោកមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកណាជញ្ជូនរបស់របរកាត់តាមវិហារឡើយ។ ១៧ លោកបានបង្រៀនពួកគេ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹វិហាររបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវហៅថាកន្លែងសម្រាប់ឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់មកអធិដ្ឋាន› មែនទេ?+ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបែរជាយកធ្វើជាសម្បុកចោរទៅវិញ»។+ ១៨ ម្ល៉ោះហើយ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បានឮអំពីរឿងនោះ រួចចាប់ផ្ដើមរកមធ្យោបាយសម្លាប់លោក+ តែពួកគេខ្លាចលោក ពីព្រោះបណ្ដាជនតែងតែនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។+
១៩ លុះព្រលប់ លោកនិងពួកគាត់ក៏ចេញពីក្រុង។ ២០ ប៉ុន្តែ នៅពេលព្រលឹមស្រាងៗ កាលដែលលោកនិងពួកគាត់កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ក៏ឃើញដើមល្វាបានក្រៀមស្វិតចាប់ពីឫសរហូតដល់ចុង។+ ២១ ពេត្រុសបានចាំអំពីដើមនោះ ហើយជម្រាបលោកថា៖ «រ៉ាប៊ី!* មើល! ដើមល្វាដែលលោកដាក់បណ្ដាសាបានក្រៀមស្វិតហើយ»។+ ២២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍តបទៅវិញថា៖ «ចូរមានជំនឿលើព្រះ។ ២៣ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកណាដែលប្រាប់ភ្នំនេះថា៖ ‹ចូររើចេញពីទីនេះ ទៅធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រវិញ› ហើយអ្នកនោះនិយាយដោយគ្មានការសង្ស័យសោះ តែមានជំនឿក្នុងចិត្តថា អ្វីដែលគាត់និយាយនឹងកើតឡើង នោះនឹងកើតឡើងពិតមែន។+ ២៤ ហេតុនេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកអធិដ្ឋានសុំ ចូរមានជំនឿថា អ្នកបានទទួលតាមសំណូមពរនោះរួចហើយ។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងបានទទួលមែន។+ ២៥ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើអ្នកកំពុងប្រកាន់ទោសអ្នកណាម្នាក់ ពេលដែលអ្នកកំពុងឈរអធិដ្ឋាន ចូរអភ័យទោសឲ្យអ្នកនោះ ដើម្បីឲ្យបិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ អភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកដែរ»។+ ២៦ * ——
២៧ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានចូលទៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមម្ដងទៀត។ ពេលដែលលោកកំពុងដើរក្នុងវិហារ នោះពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកអ្នកចាស់ទុំបានមកឯលោក ២៨ ហើយសួរថា៖ «តើលោកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី? ឬតើអ្នកណាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យលោកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះ?»។+ ២៩ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំសួរអ្នករាល់គ្នាសំណួរមួយ។ អ្នកត្រូវឆ្លើយសំណួរនោះសិន រួចខ្ញុំនឹងប្រាប់ថាខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី។ ៣០ តើយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចជ្រមុជទឹក*ឲ្យគេ+ ពីស្ថានសួគ៌ ឬពីមនុស្ស? ចូរឆ្លើយប្រាប់មក»។+ ៣១ ដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមជជែកវែកញែកគ្នាថា៖ «ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា៖ ‹ពីស្ថានសួគ៌› នោះគាត់នឹងសួរថា៖ ‹បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាមិនបានជឿយ៉ូហាន?›។ ៣២ ក៏ប៉ុន្តែ តើយើងគួរនិយាយថា៖ ‹ពីមនុស្ស›ឬ?»។ តែពួកគេមិនហ៊ាននិយាយដូច្នេះទេ ដោយសារខ្លាចបណ្ដាជន ពីព្រោះមនុស្សទាំងនោះចាត់ទុកយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយពិតមែន។+ ៣៣ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេឆ្លើយប្រាប់លោកយេស៊ូថា៖ «យើងមិនដឹងទេ»។ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វីដែរ»។
១២ ក្រោយមក លោកចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគេ ដោយប្រើឧទាហរណ៍ថា៖ «បុរសម្នាក់បានធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរ+ ក៏បានព័ទ្ធរបង និងជីកកន្លែងសម្រាប់ជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរយកទឹកធ្វើស្រា ហើយសង់ប៉មមួយ+ រួចប្រវាស់ចម្ការនោះឲ្យពួកកសិករ។ បន្ទាប់មក បុរសនោះធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។+ ២ លុះដល់រដូវផ្លែទុំ គាត់ចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ឲ្យទៅឯពួកកសិករ ដើម្បីទទួលផលដែលជាចំណែករបស់គាត់ពីពួកគេ។ ៣ ប៉ុន្តែ ពួកកសិករបានចាប់ខ្ញុំបម្រើនោះ វាយដំ រួចបណ្ដេញឲ្យទៅវិញដោយដៃទទេ។ ៤ ក្រោយមក បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀតឲ្យទៅឯពួកកសិករម្ដងទៀត តែពួកគេវាយក្បាលអ្នកនោះ ហើយប្រមាថមើលងាយគាត់។+ ៥ រួចបុរសនោះបានចាត់ខ្ញុំបម្រើម្នាក់ទៀត តែពួកកសិករសម្លាប់អ្នកនោះចោល។ បុរសនោះចាត់ខ្ញុំបម្រើជាច្រើននាក់ទៀតឲ្យទៅ តែអ្នកខ្លះត្រូវពួកកសិករវាយដំ ហើយខ្លះទៀតត្រូវពួកគេសម្លាប់។ ៦ បុរសនោះមានកូនប្រុសម្នាក់ដែលគាត់ស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់។+ ក្រោយបង្អស់ គាត់ក៏ចាត់កូនប្រុសនោះឲ្យទៅ ដោយពោលថា៖ ‹ពួកគេនឹងគោរពកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ›។ ៧ ប៉ុន្តែ កសិករទាំងនោះបាននិយាយគ្នាថា៖ ‹គាត់ជាអ្នកទទួលមត៌ក។+ ចូរយើងនាំគ្នាសម្លាប់គាត់ រួចមត៌កនេះនឹងក្លាយជារបស់យើង›។ ៨ ដូច្នេះ ពួកគេចាប់កូនប្រុសនោះ ហើយសម្លាប់ចោល រួចបោះទៅក្រៅចម្ការទំពាំងបាយជូរ។+ ៩ តើម្ចាស់ចម្ការនោះនឹងធ្វើយ៉ាងណា? គាត់នឹងមកសម្លាប់កសិករទាំងនោះ រួចប្រវាស់ចម្ការឲ្យអ្នកផ្សេងទៀត។+ ១០ តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានបទគម្ពីរដែលចែងថា៖ ‹ថ្មដែលអ្នកសាងសង់មិនព្រមយក បានទៅជាថ្មដ៏សំខាន់បំផុត›*ទេឬ?+ ១១ តើមិនធ្លាប់អានទេឬថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ា*បានធ្វើឲ្យការនេះកើតឡើង ហើយនោះជាការអស្ចារ្យចំពោះយើង›?»។+
១២ ឮដូច្នេះ ពួកគេចង់ចាប់លោក ព្រោះពួកគេដឹងថាលោកលើកឧទាហរណ៍នេះសំដៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារខ្លាចបណ្ដាជន ពួកគេបានចេញពីលោកទៅ។+
១៣ បន្ទាប់មក ពួកគេចាត់ផារិស៊ីខ្លះ និងអ្នកគាំទ្រខ្លះរបស់ហេរ៉ូឌ ឲ្យទៅនិយាយជាមួយនឹងលោក ដើម្បីរកហេតុចោទប្រកាន់លោក។+ ១៤ ពេលទៅដល់ អ្នកទាំងនោះក៏សួរលោកថា៖ «លោកគ្រូ! យើងដឹងថាលោកតែងមានប្រសាសន៍ជាសេចក្ដីពិត ហើយមិនផ្គាប់ផ្គុនអ្នកណាឡើយ ពីព្រោះលោកមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងសម្បកក្រៅរបស់អ្នកណាទេ តែលោកបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីផ្លូវរបស់ព្រះ។ សូមប្រាប់យើង តើមានច្បាប់ឲ្យបង់ពន្ធជូនសេសារ*ឬទេ?* ១៥ តើយើងត្រូវបង់ពន្ធឬមិនត្រូវបង់?»។ ប៉ុន្តែ លោកជ្រាបអំពីពុតត្បុតរបស់ពួកគេ។ លោកក៏សួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាខំល្បងមើលខ្ញុំដូច្នេះ? ចូរយកប្រាក់ឌីណារី*មួយមកបង្ហាញខ្ញុំ»។ ១៦ ពួកគេយកប្រាក់ឌីណារីមួយមក រួចលោកសួរពួកគេថា៖ «តើនេះជារូបនិងឈ្មោះរបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ជារូបនិងឈ្មោះរបស់សេសារ»។ ១៧ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្វីដែលជារបស់សេសារ ចូរសងសេសារវិញ+ តែអ្វីដែលជារបស់ព្រះ ចូរសងព្រះវិញ»។+ រួចពួកគេកោតស្ងើចនឹងលោក។
១៨ បន្ទាប់មក ពួកសាឌូស៊ីដែលជាអ្នកមិនជឿថាមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ+ បានមកសួរលោកថា៖+ ១៩ «លោកគ្រូ! ម៉ូសេបានសរសេរបង្គាប់យើងថា បើអ្នកណាម្នាក់ស្លាប់ចោលប្រពន្ធ ហើយមិនមានកូនទេ នោះបងឬប្អូនប្រុសរបស់គាត់គួរយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ ដើម្បីបង្កើតកូនបន្តពូជឲ្យបងឬប្អូនដែលបានស្លាប់ទៅ។+ ២០ មានបងប្អូនប្រុស៧នាក់។ បងច្បងបានរៀបការ តែពេលស្លាប់ទៅ គាត់មិនមានកូនទេ។ ២១ រួចមក ប្អូនបន្ទាប់បានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ តែពេលស្លាប់ទៅ គាត់ក៏គ្មានកូនដែរ។ ប្អូនទី២ក៏ដូច្នេះដែរ។ ២២ បងប្អូនទាំង៧នាក់នោះមិនមានកូនសោះ។ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនោះក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ ២៣ នៅពេលដែលរស់ឡើងវិញ តើអ្នកណាត្រូវជាប្ដីរបស់នាង? ព្រោះថាបងប្អូនទាំង៧នាក់សុទ្ធតែបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ»។ ២៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «គឺហេតុនេះហើយបានជាអ្នករាល់គ្នាយល់ខុស ពីព្រោះអ្នកមិនស្គាល់បទគម្ពីរ ហើយក៏មិនស្គាល់ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដែរ។+ ២៥ ពេលដែលមនុស្សរស់ឡើងវិញ បុរសនិងស្ត្រីមិនយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធឡើយ តែពួកគេគឺដូចបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌វិញ។+ ២៦ ប៉ុន្តែ ស្ដីអំពីការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ តើអ្នកមិនធ្លាប់អានក្នុងកំណត់ហេតុដែលម៉ូសេបានសរសេរអំពីគុម្ពបន្លាទេឬ ពេលដែលព្រះមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ និងជាព្រះរបស់អ៊ីសាក ហើយជាព្រះរបស់យ៉ាកុប›?+ ២៧ លោកមិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ។ អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសទាំងស្រុង»។+
២៨ ពេលនោះ មានអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ម្នាក់កំពុងស្ដាប់ពួកគេជជែកជាមួយនឹងលោក។ គាត់ឃើញថាលោកបានឆ្លើយសំណួររបស់ពួកគេយ៉ាងល្អប្រសើរ។ ដូច្នេះ គាត់សួរលោកថា៖ «តើបញ្ញត្ដិមួយណាជាបញ្ញត្ដិទី១?»។+ ២៩ លោកយេស៊ូឆ្លើយថា៖ «បញ្ញត្ដិទី១គឺ ‹ឱអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរស្ដាប់! ព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់យើង គឺព្រះយេហូវ៉ា*តែមួយប៉ុណ្ណោះ។ ៣០ អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីជីវិត* អស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត និងអស់ពីកម្លាំងកាយ›។+ ៣១ បញ្ញត្ដិទី២គឺ ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក›។+ គ្មានបញ្ញត្ដិណាសំខាន់ជាងបញ្ញត្ដិទាំងនេះឡើយ»។ ៣២ អ្នកជំនាញខាងច្បាប់នោះជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ! លោកមានប្រសាសន៍ត្រូវណាស់ ហើយសមស្របតាមសេចក្ដីពិតថា៖ ‹មានព្រះតែមួយទេ ហើយគ្មានព្រះណាទៀតឡើយ›។+ ៣៣ ម្យ៉ាងទៀត បើមនុស្សម្នាក់ស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីសមត្ថភាពយល់ដឹង និងអស់ពីកម្លាំង ហើយស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនឯង នោះមានតម្លៃជាងគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជាឯទៀតទាំងអស់»។+ ៣៤ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូជ្រាបថាគាត់បានឆ្លើយដោយប្រាជ្ញា ហើយលោកបានមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «អ្នកនៅមិនឆ្ងាយពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទេ»។ រួចគ្មានអ្នកណាហ៊ានសួរលោកតទៅទៀតឡើយ។+
៣៥ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ លោកយេស៊ូបន្តបង្រៀនក្នុងវិហារ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បង្រៀនថាគ្រិស្តជាបុត្ររបស់ដាវីឌ?+ ៣៦ ប៉ុន្តែ ដោយមានការដឹកនាំពីឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ+ ដាវីឌបាននិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ា*មានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖ «ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំដៃខ្ញុំ រហូតដល់ខ្ញុំដាក់សត្រូវរបស់អ្នកនៅក្រោមបាតជើងអ្នក»›។+ ៣៧ បើដាវីឌបានហៅលោកថាលោកម្ចាស់ នោះតើលោកអាចជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន?»។+
បណ្ដាជនមួយក្រុមធំពេញចិត្តស្ដាប់អ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍។ ៣៨ រួចលោកបង្រៀនតទៅទៀត ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដែលចូលចិត្តពាក់អាវផាយដើរចុះឡើង ហើយចូលចិត្តឲ្យមនុស្សជម្រាបសួរ បង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគេនៅឯផ្សារ+ ៣៩ ព្រមទាំងចូលចិត្តអង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំ ហើយនៅពេលពិសាភោជនាហារ ពួកគេចូលចិត្តអង្គុយនៅកន្លែងលេចមុខលេចមាត់ជាងគេ។+ ៤០ ពួកគេប្រវ័ញ្ចយកផ្ទះ*របស់ស្ត្រីមេម៉ាយ ហើយអធិដ្ឋានយ៉ាងយូរដើម្បីឲ្យមនុស្សកោតស្ងើច។ ពួកគេនឹងត្រូវទទួលទោសធ្ងន់ជាងអ្នកឯទៀត»។
៤១ រួចមក លោកអង្គុយនៅទល់មុខប្រដាប់ដាក់កាក់សម្រាប់ឃ្លាំងប្រាក់+ ហើយសង្កេតមើលបណ្ដាជនមកដាក់កាក់ក្នុងប្រដាប់ទាំងនោះ។ ពួកអ្នកមានជាច្រើននាក់បានដាក់កាក់ជាច្រើន។+ ៤២ ពេលនោះ មានស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់មកដាក់កាក់តូចពីរដែលមានតម្លៃតិចណាស់។*+ ៤៣ ម្ល៉ោះហើយ លោកហៅពួកអ្នកកាន់តាមឲ្យមកឯលោក រួចមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ស្ត្រីមេម៉ាយក្រីក្រមួយរូបនេះ បានដាក់ច្រើនជាងពួកគេទាំងអស់ដែលមកដាក់ក្នុងប្រដាប់ដាក់កាក់+ ៤៤ ព្រោះពួកគេបានដាក់ប្រាក់សំណល់របស់ខ្លួន។ ចំណែកនាងវិញ ពិតមែនតែនាងខ្វះខាត ប៉ុន្តែនាងបានដាក់ប្រាក់ទាំងអស់ គឺអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាងមានសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត»។+
១៣ ពេលដែលលោកកំពុងចេញពីវិហារ អ្នកកាន់តាមម្នាក់បានជម្រាបលោកថា៖ «លោកគ្រូ! មើល! ថ្មនិងសំណង់ទាំងនេះអស្ចារ្យណាស់!»។+ ២ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «មែន តែថ្មនិងសំណង់ដ៏អស្ចារ្យដែលអ្នកបានឃើញនេះនឹងត្រូវទម្លាក់ដល់ដី ហើយនឹងគ្មានថ្មណានៅត្រួតលើថ្មណាទៀតឡើយ»។+
៣ ពេលដែលលោកកំពុងអង្គុយនៅលើភ្នំដើមអូលីវ ទល់មុខវិហារ នោះពេត្រុស យ៉ាកុប យ៉ូហាន និងអនទ្រេបានសួរលោកដោយឡែកពីគេថា៖ ៤ «សូមប្រាប់យើង តើការទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? ហើយតើអ្វីជាសញ្ញាសម្គាល់បញ្ជាក់ថា អ្វីៗទាំងនេះជិតដល់ទីបញ្ចប់?»។+ ៥ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្នកណាបំភាន់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ ៦ មនុស្សជាច្រើននឹងមកដោយអាងឈ្មោះខ្ញុំ ហើយបំភាន់មនុស្សជាច្រើន ដោយពោលថា៖ ‹ខ្ញុំនេះហើយជាអ្នកនោះ›។ ៧ ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលអ្នកឮសូរសង្គ្រាម និងឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាម កុំភ័យស្លុតឡើយ។ ការទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង ប៉ុន្តែទីបញ្ចប់មិនទាន់មកដល់ទេ។+
៨ «ព្រោះប្រជាជាតិមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងប្រជាជាតិមួយ ហើយរាជាណាចក្រមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រមួយ+ ក៏នឹងមានរញ្ជួយដីពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ថែមទាំងមានការអត់ឃ្លានទៀតផង។+ ការទាំងនេះគឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃគ្រាលំបាក។*+
៩ «ចំណែកអ្នករាល់គ្នាវិញ ចូរប្រយ័ត្នខ្លួន។ មនុស្សនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅតុលាការ+ ហើយនឹងវាយអ្នករាល់គ្នានៅក្នុងសាលាប្រជុំ+ ក៏នឹងនាំទៅឈរនៅមុខពួកអភិបាលនិងបណ្ដាស្ដេច ដោយសារអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមខ្ញុំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់នៅចំពោះមុខពួកគេ។+ ១០ បន្ថែមទៅទៀត ដំណឹងល្អនឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយដល់គ្រប់ប្រជាជាតិជាមុនសិន។+ ១១ ពេលដែលពួកគេកំពុងនាំអ្នកទៅ កុំខ្វល់ចិត្តថា អ្នកនឹងត្រូវនិយាយអ្វីឡើយ តែចូរនិយាយតាមអ្វីដែលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធណែនាំអ្នកឲ្យនិយាយនៅពេលនោះ ពីព្រោះមិនមែនអ្នករាល់គ្នាទេដែលនឹងនិយាយ តែគឺជាឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធវិញ។+ ១២ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូននឹងបញ្ជូនបងប្អូនខ្លួនទៅឲ្យគេសម្លាប់ ឪពុកនឹងបញ្ជូនកូន ហើយកូននឹងប្រឆាំងឪពុកម្ដាយ ថែមទាំងឲ្យគេសម្លាប់ទៀតផង+ ១៣ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមខ្ញុំ។+ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់+ អ្នកនោះនឹងត្រូវសង្គ្រោះ។+
១៤ «ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នកក្រឡេកទៅឃើញអ្វីដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលនាំឲ្យមានការហិនវិនាស+ កំពុងឈរនៅកន្លែងដែលមិនគួរឈរ (ចូរអ្នកអានប្រើសមត្ថភាពវែកញែក) នោះចូរឲ្យអ្នកដែលនៅតំបន់យូឌាចាប់ផ្ដើមរត់ទៅតំបន់ភ្នំ។+ ១៥ អ្នកណាដែលនៅលើដំបូលផ្ទះមិនត្រូវចុះមក ឬចូលក្នុងផ្ទះយកអ្វីចេញទៅឡើយ ១៦ ហើយអ្នកដែលនៅស្រែចម្ការក៏មិនត្រូវត្រឡប់ទៅយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្លួនដែរ។ ១៧ នៅគ្រានោះ ស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះនិងស្ត្រីដែលនៅបំបៅកូនត្រូវវេទនាណាស់!+ ១៨ ចូរអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យការនោះកើតឡើងនៅរដូវរងា ១៩ ព្រោះគ្រានោះនឹងជាគ្រាវេទនា+ដែលមិនធ្លាប់មានសោះ តាំងពីព្រះបានបង្កើតពិភពលោករហូតមកដល់គ្រានោះ ហើយក៏នឹងមិនមានដូច្នោះទៀតដែរ។+ ២០ តាមការពិត ប្រសិនបើព្រះយេហូវ៉ា*មិនបានកាត់បន្ថយគ្រានោះឲ្យខ្លីទេ នោះគ្មានអ្នកណានឹងត្រូវសង្គ្រោះឡើយ។ ប៉ុន្តែដោយយល់ដល់ពួកអ្នកដែលលោកបានរើសតាំង នោះលោកបានកាត់បន្ថយគ្រានោះឲ្យខ្លី។+
២១ «ម្យ៉ាងវិញទៀត បើអ្នកណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹មើល! គ្រិស្តនៅទីនេះ› ឬ‹មើល! លោកនៅទីនោះ› កុំជឿឲ្យសោះ+ ២២ ព្រោះនឹងមានអ្នកក្លែងខ្លួនជាគ្រិស្ត និងអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិត+ ហើយពួកគេនឹងបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់និងធ្វើការអស្ចារ្យ ដើម្បីបំភាន់ទាំងអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ប្រសិនបើអាចបំភាន់បាន។ ២៣ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រុងប្រយ័ត្ន។+ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាពីអ្វីៗទាំងអស់ទុកជាមុនហើយ។
២៤ «ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីទុក្ខវេទនានោះកន្លងផុតទៅ នៅគ្រានោះដួងអាទិត្យនឹងទៅជាងងឹត ហើយដួងខែនឹងលែងភ្លឺ+ ២៥ ផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់ពីលើមេឃ ហើយកម្លាំងធម្មជាតិនៅលើមេឃនឹងត្រូវអង្រួន។ ២៦ រួចមក ពួកគេនឹងឃើញកូនមនុស្ស+មកក្នុងពពក ទាំងមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លានិងសិរីរុងរឿង+ ២៧ ហើយលោកនឹងចាត់បណ្ដាទេវតាទៅប្រមូលអ្នកដែលលោកបានរើសតាំងពីទិសខាងជើង ទិសខាងត្បូង ទិសខាងកើត និងទិសខាងលិច ពីជើងមេឃម្ខាងរហូតដល់ជើងមេឃម្ខាង។+
២៨ «ចូរទាញយកមេរៀនពីឧទាហរណ៍អំពីដើមល្វាតូចដូចតទៅនេះ៖ កាលដែលមែកខ្ចីរបស់វាទៅជាទន់ ហើយលាស់ស្លឹក អ្នកដឹងភ្លាមថា រដូវក្ដៅជិតដល់ហើយ។+ ២៩ ចំពោះអ្នករាល់គ្នាក៏ដូចគ្នាដែរ កាលដែលអ្នកឃើញការទាំងនេះកំពុងកើតឡើង ចូរដឹងថាកូនមនុស្សនៅជិតមាត់ទ្វារហើយ។+ ៣០ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ជំនាន់នេះនឹងមិនកន្លងបាត់ឡើយ ទាល់តែការទាំងអស់នេះកើតឡើង។+ ៣១ មេឃនិងផែនដីនឹងកន្លងបាត់ទៅ+ តែពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនកន្លងបាត់ឡើយ។+
៣២ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ មានតែបិតានៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប។+ ៣៣ ចូរឃ្លាំមើលជានិច្ច ចូរប្រុងប្រយ័ត្ន+ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាពេលណាជាពេលកំណត់ឡើយ។+ ៣៤ នេះគឺដូចជាបុរសម្នាក់ដែលធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។ គាត់ចេញពីផ្ទះដោយប្រគល់សិទ្ធិអំណាចឲ្យពួកខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់+ ហើយកំណត់ការងារឲ្យពួកគេ រួចបង្គាប់អ្នកយាមទ្វារឲ្យចាំយាមជានិច្ច។+ ៣៥ ដូច្នេះ ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាម្ចាស់ផ្ទះនឹងមកវិញពេលណាឡើយ+ មិនដឹងថាពេលព្រលប់* ពេលអធ្រាត្រ* ពេលមាន់រងាវ* ឬពេលព្រលឹម*ទេ។+ ៣៦ យ៉ាងនេះ ពេលដែលម្ចាស់ផ្ទះមកដល់ភ្លាម គាត់នឹងឃើញថា អ្នករាល់គ្នាមិនដេកលក់ទេ។+ ៣៧ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នក ខ្ញុំក៏ប្រាប់គ្រប់គ្នាដែរថា ចូរចាំយាម»។+
១៤ ពីរថ្ងៃបន្ទាប់មក+ គឺជាបុណ្យរំលង+និងបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែ។+ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ កំពុងរិះរកកលល្បិច ដើម្បីចាប់លោកយកទៅសម្លាប់។+ ២ ប៉ុន្តែ ពួកគេបាននិយាយគ្នាថា៖ «កុំធ្វើអ្វីដល់គាត់ក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យ ក្រែងលោនាំឲ្យបណ្ដាជនកើតចលាចល»។
៣ ពេលលោកនៅភូមិបេថានីកំពុងអង្គុយ*ពិសាអាហារក្នុងផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូនដែលមានជំងឺឃ្លង់ នោះមានស្ត្រីម្នាក់មកទាំងយកដបថ្មកែវមួយដែលមានប្រេងក្រអូប គឺប្រេងណាត*សុទ្ធ ដែលមានតម្លៃថ្លៃណាស់។ នាងបានបំបែកមាត់ដបនោះ រួចក៏ចាក់ប្រេងលើក្បាលលោកយេស៊ូ។+ ៤ ឃើញដូច្នេះ អ្នកខ្លះក៏ទើសចិត្ត ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «ហេតុអ្វីបង្ខាតប្រេងក្រអូបចោលដូច្នេះ? ៥ ព្រោះប្រេងក្រអូបនេះអាចលក់បានប្រាក់ជាង៣០០ឌីណារី* ហើយអាចចែកឲ្យអ្នកក្របាន!»។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ខឹង*នាងយ៉ាងខ្លាំង។ ៦ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំរំខាននាង។ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នារករឿងនាងដូច្នេះ? នាងបានធ្វើអំពើល្អចំពោះខ្ញុំ។+ ៧ អ្នករាល់គ្នាតែងតែមានអ្នកក្រនៅជាមួយ+ ហើយពេលណាដែលអ្នកចង់ធ្វើល្អចំពោះពួកគេ អ្នកអាចធ្វើបាន។ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនមានខ្ញុំនៅជាមួយរហូតទេ។+ ៨ នាងបានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពនាងហើយ។ នាងបានចាក់ប្រេងក្រអូបលើរូបកាយខ្ញុំទុកជាមុន ដោយសារសពរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវយកទៅបញ្ចុះ។+ ៩ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា នៅគ្រប់កន្លែងក្នុងពិភពលោក ដែលដំណឹងល្អនេះត្រូវផ្សព្វផ្សាយ+ អ្វីដែលស្ត្រីនេះបានធ្វើក៏នឹងត្រូវរៀបរាប់ដែរ ដើម្បីរំលឹកអំពីនាង»។+
១០ រួចមក យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតពីចំណោមសាវ័កទាំង១២នាក់បានទៅជួបពួកសង្ឃនាយក ដើម្បីបញ្ជូន*លោកទៅឲ្យពួកគេ។+ ១១ ពេលដែលពួកសង្ឃនាយកឮអំពីរឿងនោះ ពួកគេត្រេកអរ ហើយសន្យាឲ្យប្រាក់ដល់គាត់។+ ដូច្នេះ យូដាសចាប់ផ្ដើមរកឱកាសដើម្បីក្បត់លោក។
១២ នៅថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែ+ ពួកគេមានទម្លាប់បូជាសត្វសម្រាប់បុណ្យរំលង។+ ពួកអ្នកកាន់តាមលោកសួរថា៖ «តើលោកចង់ឲ្យយើងទៅរៀបចំអាហារបុណ្យរំលងឲ្យលោកពិសានៅកន្លែងណា?»។+ ១៣ ដូច្នេះ លោកចាត់អ្នកកាន់តាមពីរនាក់ឲ្យទៅ ដោយប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរចូលទៅក្នុងក្រុង ហើយអ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់ដែលកំពុងលីក្អមទឹក។ ចូរទៅតាមគាត់។+ ១៤ បើគាត់ចូលក្នុងផ្ទះណា អ្នកចូលក្នុងផ្ទះនោះដែរទៅ រួចប្រាប់ម្ចាស់ផ្ទះថា៖ ‹លោកគ្រូសួរថា៖ «តើបន្ទប់ដែលទុកឲ្យខ្ញុំពិសាអាហារបុណ្យរំលងជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមខ្ញុំនៅឯណា?»›។ ១៥ គាត់នឹងបង្ហាញបន្ទប់ធំមួយនៅជាន់លើ។ ក្នុងបន្ទប់នោះមានប្រដាប់ប្រដាសព្វគ្រប់អស់ហើយ។ ចូររៀបចំអាហារបុណ្យរំលងសម្រាប់យើងនៅទីនោះ»។ ១៦ ដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមបានចេញទៅ ហើយពេលដែលចូលទៅក្នុងក្រុង ពួកគាត់ឃើញថាអ្វីៗគឺដូចលោកមានប្រសាសន៍មែន។ រួចមក ពួកគាត់រៀបចំសម្រាប់បុណ្យរំលង។
១៧ លុះពេលល្ងាច លោកបានទៅទីនោះជាមួយនឹងសាវ័កទាំង១២នាក់។+ ១៨ កាលដែលលោកយេស៊ូនិងពួកគាត់កំពុងអង្គុយពិសាអាហារនៅតុ នោះលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងពិសាជាមួយនឹងខ្ញុំ មានម្នាក់នឹងក្បត់ខ្ញុំ»។+ ១៩ ពួកគាត់ក៏តាំងកើតទុក្ខ រួចសួរលោកម្នាក់ម្ដងៗថា៖ «មិនមែនខ្ញុំទេ មែនទេ?»។ ២០ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ក្នុងចំណោម១២នាក់ គឺម្នាក់ដែលកំពុងលូកដៃក្នុងចានជាមួយនឹងខ្ញុំ។+ ២១ ព្រោះកូនមនុស្សនឹងចាកចេញទៅ ដូចអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរអំពីលោក។ ប៉ុន្តែ បុរសដែលគេប្រើដើម្បីក្បត់លោក ត្រូវវេទនាណាស់!+ ចំពោះអ្នកនោះ បើគាត់មិនបានកើតមក នោះប្រសើរជាង»។+
២២ ពេលដែលពួកគាត់កំពុងពិសាអាហារ លោកក៏យកនំប៉័ងមួយដុំ ហើយអធិដ្ឋាន រួចកាច់ បន្ទាប់មកឲ្យពួកគាត់ ទាំងពោលថា៖ «ចូរយកចុះ។ នេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ»។+ ២៣ ក្រោយនោះ លោកយកស្រាមួយពែង រួចអរគុណព្រះ ហើយឲ្យពួកគាត់។ បន្ទាប់មក ពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាបានពិសាពីពែងនោះ។+ ២៤ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «នេះជាតំណាងឈាមរបស់ខ្ញុំ+ ជា‹ឈាមសម្រាប់កិច្ចព្រមព្រៀង›។+ ឈាមនោះនឹងត្រូវបង្ហូរចេញសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន។+ ២៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ ២៦ រួចមក ក្រោយពីបានច្រៀងសរសើរព្រះហើយ លោកនិងពួកគាត់បានចេញទៅភ្នំដើមអូលីវ។+
២៧ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកគាត់ថា៖ «អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងជំពប់ដួល* ពីព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងប្រហារគង្វាល+ ហើយហ្វូងចៀមនឹងខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ›។+ ២៨ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីខ្ញុំបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេ ហើយរង់ចាំអ្នករាល់គ្នានៅទីនោះ»។+ ២៩ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសជម្រាបលោកថា៖ «ទោះជាពួកគេទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនឹងមិនជំពប់ដួលដែរ»។+ ៣០ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិតថា នៅថ្ងៃនេះ គឺនៅយប់នេះឯង មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។+ ៣១ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែនិយាយបញ្ជាក់ថា៖ «ទោះជាខ្ញុំត្រូវស្លាប់ជាមួយនឹងលោកក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនឹងមិនលែងទទួលស្គាល់លោកដែរ»។ ពួកគាត់គ្រប់គ្នាក៏ចាប់ផ្ដើមនិយាយដូចគ្នាដែរ។+
៣២ លុះក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានទៅដល់កន្លែងមួយហៅថាកេតសេម៉ានី ហើយលោកប្រាប់អ្នកកាន់តាមថា៖ «ពេលខ្ញុំទៅអធិដ្ឋាន សូមអ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះសិន»។+ ៣៣ រួចមក លោកយកពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានទៅជាមួយ+ ហើយលោកក៏តាំងកើតទុក្ខជាខ្លាំង និងពិបាកចិត្តក្រៃលែង។ ៣៤ លោកប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំកំពុងកើតទុក្ខ+ស្ទើរស្លាប់។ សូមនៅទីនេះ ហើយចាំយាមចុះ»។+ ៣៥ ក្រោយមក លោកដើរទៅមុខបន្តិច ហើយក្រាបមុខដល់ដី រួចចាប់ផ្ដើមអធិដ្ឋានសូមឲ្យវេលានេះកន្លងផុតពីលោកទៅ ប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបាន។ ៣៦ លោកអធិដ្ឋានថា៖ «អប្បា* បិតាអើយ!+ លោកអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់បាន។ សូមដកពែង*នេះចេញពីខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យបំណងរបស់លោកបានសម្រេច មិនមែនបំណងរបស់ខ្ញុំទេ»។+ ៣៧ ក្រោយមក លោកវិលមកវិញ ហើយឃើញពួកគាត់កំពុងដេកលក់។ ដូច្នេះ លោកសួរពេត្រុសថា៖ «ស៊ីម៉ូន! តើអ្នកកំពុងដេកលក់ឬ? តើមិនមានកម្លាំងចាំយាមមួយម៉ោងទេឬ?+ ៣៨ ចូរចាំយាម ហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ។+ ចិត្តប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន តែសាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។+ ៣៩ រួចមក លោកចេញទៅម្ដងទៀត ហើយអធិដ្ឋានដោយពោលពាក្យដូចគ្នា។+ ៤០ បន្ទាប់មក លោកវិលមកវិញ ហើយឃើញពួកគាត់កំពុងដេកលក់ម្ដងទៀត ពីព្រោះងងុយដេកខ្លាំងណាស់។ ពេលនោះ ពួកគាត់មិនដឹងឆ្លើយយ៉ាងណាទៅលោកទេ។ ៤១ លោកវិលមកជាលើកទី៣ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងដេកយកកម្លាំងនៅពេលដ៏សំខាន់នេះ? ណ្ហើយចុះ! ពេលកំណត់បានមកដល់ហើយ!+ មើល! កូនមនុស្សហៀបនឹងត្រូវបញ្ជូន*ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងហើយ។ ៤២ ចូរក្រោកឡើង យើងនាំគ្នាទៅ។ មើល! អ្នកដែលក្បត់ខ្ញុំ មកជិតដល់ហើយ»។+
៤៣ ភ្លាមនោះ កាលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ យូដាសពីចំណោមសាវ័កទាំង១២នាក់ បានមកជាមួយនឹងមនុស្សមួយក្រុមធំដែលពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកអ្នកចាស់ទុំ បានបញ្ជូនមក។ ពួកគេមកទាំងកាន់ដាវកាន់ដំបង។+ ៤៤ អ្នកដែលក្បត់លោកបានប្រាប់នូវសញ្ញាសម្គាល់មួយថា៖ «អ្នកណាដែលខ្ញុំថើប គឺអ្នកនោះហើយ។ ចូរចាប់គាត់ ហើយនាំទៅដោយប្រុងប្រយ័ត្ន»។ ៤៥ គាត់ដើរតម្រង់ទៅឯលោក ហើយពោលថា៖ «រ៉ាប៊ី!»* រួចថើបលោកដោយថ្នម។ ៤៦ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចាប់លោក។ ៤៧ ប៉ុន្តែ ខណៈនោះមានម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលកំពុងឈរក្បែរលោក បានដកដាវ រួចកាប់ដាច់ស្លឹកត្រចៀកខ្ញុំបម្រើម្នាក់របស់សម្ដេចសង្ឃ។+ ៤៨ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចេញមកចាប់ខ្ញុំ ទាំងកាន់ដាវកាន់ដំបង ដូចជាមកចាប់ចោរប្លន់ដូច្នេះ?+ ៤៩ ខ្ញុំធ្លាប់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នារៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងវិហារ+ ហើយបានបង្រៀននៅទីនោះ តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានមកចាប់ខ្ញុំទេ។ ប៉ុន្តែ នេះកើតឡើងដើម្បីសម្រេចតាមបទគម្ពីរ»។+
៥០ រួចពួកអ្នកកាន់តាមបានរត់ចោលលោកទាំងអស់គ្នា។+ ៥១ ប៉ុន្តែ យុវជនម្នាក់ដែលមានក្រណាត់សាច់ល្អដណ្ដប់ខ្លួន ចាប់ផ្ដើមដើរតាមក្រោយលោក ហើយពួកគេក៏ចង់ចាប់គាត់ដែរ។ ៥២ ប៉ុន្តែ គាត់ចោលក្រណាត់សាច់ល្អនោះ ហើយគេចចេញទៅដោយគ្មានអ្វីដណ្ដប់។*
៥៣ ក្រោយមក ពួកគេនាំលោកយេស៊ូទៅឯសម្ដេចសង្ឃ+ ហើយពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកចាស់ទុំ និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ទាំងអស់បានជួបជុំគ្នា។+ ៥៤ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបានដើរតាមក្រោយនៅឆ្ងាយល្មមពីលោក រហូតទៅដល់ទីធ្លាផ្ទះរបស់សម្ដេចសង្ឃ រួចគាត់បានអង្គុយអាំងភ្លើងជាមួយនឹងពួកអ្នកបម្រើនៅផ្ទះនោះ។+ ៥៥ ពួកសង្ឃនាយកនិងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ទាំងមូល កំពុងរកសាក្សីចោទប្រកាន់លោកយេស៊ូ ដើម្បីមានហេតុប្រហារជីវិតលោក។ ប៉ុន្តែ ពួកគេរកហេតុមិនបានទេ។+ ៥៦ ពិតមែនតែមានសាក្សីក្លែងក្លាយជាច្រើនបានចោទប្រកាន់លោក+ ប៉ុន្តែសម្ដីរបស់ពួកគេមិនស្របគ្នាទេ។ ៥៧ បន្ថែមទៀត ក៏មានអ្នកខ្លះទៀតបានចេញមកធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ ហើយចោទប្រកាន់លោក ដោយពោលថា៖ ៥៨ «យើងធ្លាប់ឮគាត់និយាយថា៖ ‹វិហារនេះដែលបានត្រូវសង់ដោយដៃមនុស្ស ខ្ញុំនឹងរុះចោល ហើយខ្ញុំនឹងសង់មួយទៀតក្នុងបីថ្ងៃ ដែលមិនមែនសង់ដោយដៃមនុស្សទេ›»។+ ៥៩ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែពួកគេចោទប្រកាន់លោកអំពីរឿងនេះ ក៏សម្ដីពួកគេមិនស្របគ្នាដែរ។
៦០ បន្ទាប់មក សម្ដេចសង្ឃបានក្រោកឈរក្នុងចំណោមពួកគេ រួចសួរលោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកមិនព្រមឆ្លើយសោះឬ? តើអ្នកគិតដូចម្ដេចអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នក?»។+ ៦១ ប៉ុន្តែ លោកនៅស្ងៀម ហើយមិនតបឆ្លើយសោះ។+ សម្ដេចសង្ឃសួរលោកម្ដងទៀតថា៖ «តើអ្នកជាគ្រិស្ត ជាបុត្ររបស់ព្រះ*ឬ?»។ ៦២ រួចលោកយេស៊ូឆ្លើយថា៖ «គឺខ្ញុំមែន ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញកូនមនុស្ស+អង្គុយនៅខាងស្ដាំ+នៃឫទ្ធានុភាព* ព្រមទាំងមកជាមួយនឹងពពកនៅលើមេឃ»។+ ៦៣ ឮដូច្នេះ សម្ដេចសង្ឃក៏ហែកសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ ហើយនិយាយថា៖ «តើយើងត្រូវការសាក្សីធ្វើអ្វីទៀត?+ ៦៤ អ្នករាល់គ្នាបានឮអ្នកនេះនិយាយប្រមាថព្រះហើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា?»។* ពួកគេទាំងអស់គ្នាសម្រេចចិត្តកាត់ទោសលោកថាសមនឹងស្លាប់។+ ៦៥ ពួកគេខ្លះចាប់ផ្ដើមស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោក+ ហើយគ្របមុខលោក ក៏ដាល់លោក រួចនិយាយថា៖ «បើឯងចេះប្រកាសទំនាយមែន តើអ្នកណាបានវាយឯង? ចូរប្រាប់មក!»។ ក្រោយមក មន្ត្រីជំនួយតុលាការបានទះកំផ្លៀងលោក រួចនាំលោកទៅ។+
៦៦ ពេលដែលពេត្រុសនៅខាងក្រោមក្នុងទីធ្លា ស្ត្រីអ្នកបម្រើម្នាក់របស់សម្ដេចសង្ឃបានមក។+ ៦៧ ពេលនាងឃើញពេត្រុសកំពុងអាំងភ្លើង នាងបានសម្លឹងមុខគាត់ ហើយនិយាយថា៖ «អ្នកក៏ជាគ្នារបស់យេស៊ូនេះ ពីក្រុងណាសារ៉ែតដែរ»។ ៦៨ ប៉ុន្តែ គាត់បានប្រកែកថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់គាត់ទេ ហើយក៏មិនយល់អ្វីដែលអ្នកកំពុងនិយាយដែរ»។ រួចគាត់ចេញទៅឯល្វែងក្រៅ។* ៦៩ នៅទីនោះ ពេលស្ត្រីអ្នកបម្រើបានឃើញគាត់ នាងក៏និយាយម្ដងទៀតប្រាប់ពួកអ្នកដែលឈរនៅក្បែរថា៖ «ម្នាក់នេះក៏ជាពួកនោះដែរ»។ ៧០ ពេត្រុសបដិសេធម្ដងទៀត។ មិនយូរក្រោយមក ពួកអ្នកដែលឈរនៅក្បែរនោះក៏និយាយទៅកាន់ពេត្រុសម្ដងទៀតថា៖ «អ្នកច្បាស់ជាពួកនោះដែរ ព្រោះអ្នកជាអ្នកស្រុកកាលីឡេ»។ ៧១ ប៉ុន្តែ គាត់ចាប់ផ្ដើមដាក់បណ្ដាសាខ្លួនឯង ហើយស្បថថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់បុរសដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយនោះទេ!»។ ៧២ រំពេចនោះ មាន់រងាវជាលើកទី២+ ហើយពេត្រុសក៏នឹកឃើញអ្វីដែលលោកយេស៊ូប្រាប់គាត់ថា៖ «មុនមាន់រងាវពីរដង អ្នកនឹងមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។+ រួចគាត់រំជួលចិត្តក្រៃលែង ហើយក៏យំ។
១៥ ពេលថ្ងៃរះភ្លាម ពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកចាស់ទុំ និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ដែលជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់* បានជួបជុំពិគ្រោះគ្នា។ រួចពួកគេចងលោកយេស៊ូ ហើយនាំទៅប្រគល់ឲ្យពីឡាត។+ ២ ដូច្នេះ ពីឡាតសួរលោកថា៖ «តើអ្នកជាស្ដេចនៃជនជាតិយូដាឬ?»។+ លោកតបឆ្លើយថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយ»។+ ៣ ពួកសង្ឃនាយកចាប់ផ្ដើមចោទប្រកាន់លោកអំពីរឿងជាច្រើន។ ៤ រួចពីឡាតសួរលោកម្ដងទៀតថា៖ «តើអ្នកមិនតបឆ្លើយទេឬ?+ មើល! ពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នកអំពីរឿងជាច្រើន»។+ ៥ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមិនតបឆ្លើយទៀតទេ។ ដូច្នេះ ពីឡាតក៏ឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។+
៦ ក្នុងអំឡុងបុណ្យរំលង គាត់មានទម្លាប់ដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់តាមសំណូមពររបស់បណ្ដាជន។+ ៧ នៅពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ឈ្មោះបារ៉ាបាស គាត់ជាប់គុកជាមួយនឹងពួកអ្នកបំបះបំបោរ ដែលបានធ្វើឃាតកម្មក្នុងពេលបះបោរនោះ។ ៨ ដូច្នេះ បណ្ដាជនបានមកសុំពីឡាតឲ្យដោះលែងអ្នកទោស តាមអ្វីដែលពីឡាតធ្លាប់ធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ ៩ ពីឡាតតបឆ្លើយនឹងពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងស្ដេចនៃជនជាតិយូដាឲ្យអ្នករាល់គ្នាឬ?»។+ ១០ ព្រោះគាត់ដឹងថាពួកសង្ឃនាយកបានប្រគល់លោកយេស៊ូមក ដោយសារពួកគេមានចិត្តច្រណែន។+ ១១ ប៉ុន្តែ ពួកសង្ឃនាយកបានញុះញង់បណ្ដាជនឲ្យសុំពីឡាតដោះលែងបារ៉ាបាសវិញ។+ ១២ ពីឡាតតបឆ្លើយទៅពួកគេ ដោយសួរថា៖ «ចុះតើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងណាចំពោះបុរសដែលអ្នករាល់គ្នាហៅថាស្ដេចនៃជនជាតិយូដា?»។+ ១៣ ពួកគេស្រែកឡើងម្ដងទៀតថា៖ «ព្យួរគាត់ទៅ!»។*+ ១៤ ប៉ុន្តែ ពីឡាតសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វី? តើគាត់បានធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីទៅ?»។ ទោះជាសួរយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើងថា៖ «ព្យួរគាត់ទៅ!»។*+ ១៥ ឮដូច្នេះ ពីឡាតបានដោះលែងបារ៉ាបាសតាមការសុំរបស់ពួកគេ ពីព្រោះគាត់ចង់ផ្គាប់ចិត្តបណ្ដាជន។ ក្រោយមក គាត់បញ្ជាគេឲ្យវាយលោកយេស៊ូ+ រួចប្រគល់លោកឲ្យពួកទាហានយកទៅព្យួរលើបង្គោល។+
១៦ ពួកទាហាននាំលោកចូលទៅក្នុងទីធ្លាដែលនៅក្នុងវិមានរបស់អភិបាល។ រួចពួកគេប្រមូលពួកទាហានគ្រប់រូបមក។+ ១៧ បន្ទាប់មក ពួកគេយកក្រណាត់ដណ្ដប់ពណ៌ស្វាយបំពាក់ឲ្យលោក ក៏បានក្រងបន្លាធ្វើជាមកុដមួយ ហើយបំពាក់ឲ្យលោកដែរ។ ១៨ រួចមក ពួកគេចាប់ផ្ដើមស្រែកទៅលោកថា៖ «សូមគោរពស្ដេចនៃជនជាតិយូដា!»។+ ១៩ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេក៏យកដើមត្រែងវាយក្បាលលោក ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោក ហើយលុតជង្គង់គោរពលោក។ ២០ ក្រោយពីចំអកឲ្យលោករួចហើយ ពួកគេដោះក្រណាត់ដណ្ដប់ពណ៌ស្វាយចេញពីលោក។ ក្រោយមក ពួកគេយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកមកបំពាក់ឲ្យវិញ។ រួចពួកគេនាំលោកយកទៅព្យួរ។+ ២១ ពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ដែលធ្វើដំណើរមកពីជនបទ កំពុងឆ្លងកាត់តាមនោះ។ ពួកគេបានបង្ខំគាត់ឲ្យលីបង្គោលទារុណកម្ម*ជំនួសលោក។+ បុរសនោះគឺស៊ីម៉ូនពីក្រុងគីរេន ជាឪពុករបស់អាឡិចសង់និងរូហ្វូស។
២២ ដូច្នេះ ពួកគេនាំលោកយេស៊ូទៅកន្លែងមួយហៅថាកុលកូថា ដែលមានន័យថា«កន្លែងលលាដ៍ក្បាល»។+ ២៣ ពួកគេបង្ខំលោកឲ្យពិសាស្រាដែលលាយជ័រល្វីងទេស*+ តែលោកមិនព្រមពិសាទេ។ ២៤ ក្រោយមក ពួកគេព្យួរលោកលើបង្គោល។* រួចពួកគេចែកអាវក្រៅរបស់លោកដោយចាប់ឆ្នោត ដើម្បីដឹងថាអ្នកណានឹងបានចំណែកណា។+ ២៥ ពេលដែលពួកគេព្យួរលោក គឺជាម៉ោងទី៣។* ២៦ នៅខាងលើមានអក្សរចារឹកអំពីអ្វីដែលគេចោទប្រកាន់លោក ដែលថា៖ «ស្ដេចនៃជនជាតិយូដា»។+ ២៧ ពួកគេក៏បានព្យួរចោរប្លន់ពីរនាក់នៅក្បែរលោកដែរ ម្នាក់នៅខាងស្ដាំលោក និងម្នាក់នៅខាងឆ្វេងលោក។+ ២៨ *—— ២៩ ហើយអស់អ្នកដែលដើរកាត់បានគ្រវីក្បាល ទាំងនិយាយមើលងាយលោក+ថា៖ «ហាស! អ្នកដែលរុះវិហារ ហើយសង់ឡើងវិញក្នុងបីថ្ងៃអើយ!+ ៣០ ចូរសង្គ្រោះខ្លួនអ្នកដោយចុះពីបង្គោលទារុណកម្មមក!»។* ៣១ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់បាននិយាយគ្នា ក្នុងបំណងចំអកឲ្យលោកថា៖ «គាត់អាចសង្គ្រោះអ្នកដទៃ តែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនគាត់បានទេ!+ ៣២ សូមឲ្យគ្រិស្តជាស្ដេចនៃអ៊ីស្រាអែលចុះពីបង្គោលទារុណកម្មមក* ដើម្បីឲ្យយើងឃើញ ហើយជឿផង!»។+ សូម្បីតែអ្នកដែលបានត្រូវព្យួរក្បែរលោក ក៏បានតិះដៀលលោកដែរ។+
៣៣ លុះដល់ម៉ោងទី៦* ស្រុកទាំងមូលបានទៅជាងងឹតរហូតដល់ម៉ោងទី៩។*+ ៣៤ នៅម៉ោងទី៩ លោកយេស៊ូបានបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «អេលី អេលី ឡាម៉ា សាបាក់ ថានី?» ដែលមានន័យថា«ព្រះខ្ញុំអើយ ព្រះខ្ញុំអើយ ហេតុអ្វីបានជាលោកបោះបង់ចោលខ្ញុំ?»។+ ៣៥ ពេលឮដូច្នេះ អ្នកខ្លះដែលឈរនៅក្បែរនោះ ក៏និយាយថា៖ «ឮទេ! គាត់កំពុងហៅអេលីយ៉ា»។ ៣៦ ពេលនោះ មានម្នាក់រត់ទៅយកវត្ថុម្យ៉ាងដែលអាចជក់ទឹក ទៅជ្រលក់ក្នុងស្រាជូរ រួចដាក់លើចុងដើមត្រែងមួយ ហើយហុចឲ្យលោកពិសា+ រួចនិយាយថា៖ «ចាំមើលមើល៍! តើអេលីយ៉ាមកដាក់គាត់ចុះឬមិនមក?»។ ៣៧ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានស្រែកឡើងយ៉ាងខ្លាំង រួចផុតដង្ហើមទៅ។+ ៣៨ ខណៈនោះ វាំងនន*នៅវិហារ+បានរហែកជាពីរ ចាប់ពីលើចុះមកក្រោម។+ ៣៩ រីឯនាយទាហានដែលកំពុងឈរនៅខាងមុខលោក កាលដែលគាត់ឃើញព្រឹត្តិការណ៍ផ្សេងៗពេលលោកផុតដង្ហើម នោះគាត់និយាយថា៖ «បុរសនេះប្រាកដជាបុត្រព្រះមែន»។+
៤០ ពេលនោះមានស្ត្រីមួយចំនួនកំពុងឈរមើលពីចម្ងាយ ក្នុងចំណោមពួកនាងមានម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុបតូចនិងយ៉ូសេ ហើយក៏មានសាឡូមេ និងម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេនដែរ។+ ៤១ ពួកនាងបានតាមបម្រើលោកយេស៊ូ+ តាំងពីស្រុកកាលីឡេមក ហើយក៏មានស្ត្រីជាច្រើននាក់ទៀត ដែលបានមកក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយនឹងលោក។
៤២ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរៀបចំ* គឺមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃឈប់សម្រាក ហើយជាពេលព្រលប់។ ៤៣ នៅពេលនោះ យ៉ូសែបពីក្រុងអារីម៉ាថេបានមកដល់។ គាត់ជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*ម្នាក់ដែលមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អ ហើយក៏កំពុងរង់ចាំរាជាណាចក្ររបស់ព្រះដែរ។ គាត់បានតាំងចិត្តក្លាហានទៅជួបពីឡាត ហើយសុំយកសពរបស់លោកយេស៊ូ។+ ៤៤ ប៉ុន្តែ ពីឡាតចង់ដឹងថាលោកយេស៊ូស្លាប់ហើយឬនៅ។ ដូច្នេះ គាត់ក៏ហៅនាយទាហានម្នាក់មកសួរបញ្ជាក់។ ៤៥ ក្រោយពីបានទទួលការបញ្ជាក់ពីនាយទាហាននោះហើយ គាត់អនុញ្ញាតឲ្យយ៉ូសែបយកសពលោកយេស៊ូទៅ។ ៤៦ ក្រោយពីយ៉ូសែបបានទិញក្រណាត់សាច់ល្អហើយ គាត់ក៏ដាក់សពរបស់លោកចុះ រួចរុំក្នុងក្រណាត់សាច់ល្អនោះ។ បន្ទាប់មក គាត់ដាក់សពលោកនៅក្នុងរូងថ្ម+ដែលគេបានដាប់ធ្វើជាទីបញ្ចុះសព។ ក្រោយមក គាត់ប្រមៀលថ្មមួយមកបិទទីបញ្ចុះសពនោះ។+ ៤៧ ប៉ុន្តែ ម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន និងម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ូសេ បន្តមើលកន្លែងដែលសពលោកបានត្រូវបញ្ចុះ។+
១៦ ដូច្នេះ ពេលដែលថ្ងៃឈប់សម្រាក+បានកន្លងផុតទៅ នោះម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន និងម៉ារៀ+ដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុប ព្រមទាំងសាឡូមេ បានទិញគ្រឿងក្រអូបដើម្បីយកទៅលាបសពរបស់លោក។+ ២ ពេលព្រលឹម ក្រោយថ្ងៃរះ នាថ្ងៃដំបូងនៃសប្ដាហ៍នោះ ពួកនាងបានទៅទីបញ្ចុះសព។+ ៣ ពួកនាងបានសួរគ្នាថា៖ «តើអ្នកណានឹងប្រមៀលថ្មចេញពីមាត់ច្រកទីបញ្ចុះសពឲ្យយើង?»។ ៤ ប៉ុន្តែ ពេលដែលស្ត្រីទាំងនោះងើបមុខឡើង ពួកនាងឃើញថាថ្មដ៏ធំនោះបានត្រូវប្រមៀលចេញរួចហើយ។+ ៥ កាលដែលពួកនាងចូលទៅក្នុងទីបញ្ចុះសពនោះ ពួកនាងឃើញយុវជនម្នាក់អង្គុយនៅខាងស្ដាំ ពាក់អាវវែងពណ៌ស ហើយពួកនាងក៏ភាំងស្មារតី។ ៦ យុវជននោះប្រាប់ពួកនាងថា៖ «កុំភាំងស្មារតីឡើយ។+ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកកំពុងរកលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត ដែលគេបានព្យួរ។ លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ។+ លោកមិននៅទីនេះទេ។ មើល! នេះជាកន្លែងដែលគេបានដាក់សពរបស់លោក។+ ៧ ប៉ុន្តែ ចូរទៅប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកនិងពេត្រុសថា៖ ‹លោកនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា+ ហើយអ្នកនឹងឃើញលោកនៅទីនោះ ដូចអ្វីដែលលោកបានប្រាប់អ្នក›»។+ ៨ ដូច្នេះ ពេលដែលស្ត្រីទាំងនោះចេញពីទីបញ្ចុះសពមក ពួកនាងក៏បានរត់ទៅទាំងភ័យញាប់ញ័រ និងរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ពួកនាងមិនបានប្រាប់រឿងនេះដល់អ្នកណាឡើយ ពីព្រោះពួកនាងភ័យខ្លាចពេក។*+
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៤:១៨
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ១២:១
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៤:២៣
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ២:៤
ភាសាក្រិច«ដាយម៉ូនីហ្សូម៉ាយ»។ សំដៅលើមនុស្សដែលមានទេវតាអាក្រក់ចូល
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ពួកវាដឹងថាលោកជាអ្នកណា»
ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«មកតាមខ្ញុំ»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
នេះសំដៅលើត្រសាល
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ឬ«តែងតាំង»
ភាសាក្រិច«អាប៉ូស្តូឡូស»មានន័យថា«អ្នកដែលត្រូវគេចាត់ឲ្យទៅ»
ឬ«តែងតាំង»
«កាណានៀន»មានន័យថាបុរសដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង
ឈ្មោះមួយដែលសំដៅលើសាថាន
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
ឬ«របៀបរបបពិភពលោក»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
ឬ«ប្រដាប់វាល់ស្រូវ»
គ្រាប់ពូជតូចល្អិតម្យ៉ាងដែលមាននៅស្រុកប៉ាឡេស្ទីន អាចដុះបែកមែកសាខា ហើយមានកម្ពស់ដល់បួនម៉ែត្រ
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«តំបន់ក្រុងទាំង១០»
ឬ«ជិតស្លាប់»
ឬ«លោកបង្គាប់ពួកគាត់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
ន័យត្រង់«ស្ពាន់»
ន័យត្រង់«មិនត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពីរជាន់ទេ»
តាមពិតហេរ៉ូឌជាអភិបាលស្រុក ប៉ុន្តែបណ្ដាជននិយមហៅគាត់ថា«ស្ដេច»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ប្រហែលជាម៉ោង៣ព្រឹករហូតដល់ថ្ងៃរះប្រហែលម៉ោង៦ព្រឹក
ឬ«នេះជាការយល់សប្ដិទេ!»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
ភាសាក្រិច«ផូនៀ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»
ឬ«ប្រព្រឹត្តដោយឥតអៀនខ្មាស»។ ភាសាក្រិច«អាសិលគា»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ប្រព្រឹត្តដោយឥតកោតក្រែង»
ឬ«តំបន់ក្រុងទាំង១០»
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
ន័យត្រង់«ចូរនៅខាងក្រោយខ្ញុំ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«បានពិភពលោកទាំងមូល»
ន័យត្រង់«ផិតក្បត់ព្រះ»
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
សំដៅលើការភ្លាត់ធ្វើខុស ឬការជួបប្រទះឧបសគ្គចំពោះជំនឿ
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ន័យត្រង់«បានទឹមនឹមជាមួយគ្នា»
ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«មកតាមខ្ញុំ»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«រួចសួរគ្នា»
មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
ន័យត្រង់«ក្នុងសិរីរុងរឿងរបស់លោក»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅសម័យដែលគេសរសេរគម្ពីរ ពេលផ្លែនោះទុំមិនកើតមានមមង់នៅក្នុងផ្លែនោះទេ
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
សំដៅលើដុំថ្មដែលដាក់នៅជំនួបជញ្ជាំងពីរនៅកែងឬជ្រុងសំណង់
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«អធិរាជ»
ឬ«តើការបង់ពន្ធជូនសេសារជាការត្រឹមត្រូវទេ?»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ទ្រព្យសម្បត្តិ»
ន័យត្រង់«ពីរឡិបតា ស្មើនឹងមួយខ្វាដ្រាន»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ប្រៀបដូចជាការឈឺចាប់របស់ស្ត្រីពេលសម្រាលកូន
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
«ពេលព្រលប់»ជាយាមទី១ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី១គឺពីថ្ងៃលិចដល់ម៉ោង៩យប់
«ពេលអធ្រាត្រ»ជាយាមទី២ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី២គឺពីម៉ោង៩យប់ដល់អធ្រាត្រ
«ពេលមាន់រងាវ»ជាយាមទី៣ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី៣គឺពីអធ្រាត្រដល់ម៉ោងបីយប់
«ពេលព្រលឹម»ជាយាមទី៤ តាមរបៀបជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមបែងចែកវេលាយប់។ យាមទី៤គឺពីម៉ោងបីយប់ដល់ថ្ងៃរះ
ឬ«អង្គុយនៅតុ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ណាត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ពួកគាត់បន្ទោស»
ឬ«ក្បត់»
សំដៅលើការភ្លាត់ធ្វើខុស ឬការជួបប្រទះឧបសគ្គចំពោះជំនឿ
ភាសាអេរ៉ាម មានន័យថា«ឱលោកឪពុកអើយ!»
ពាក្យ«ពែង»ជាតំណាងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះសម្រាប់លោកយេស៊ូ គឺអនុញ្ញាតឲ្យលោកស្លាប់ដោយត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិតថាបានប្រមាថព្រះ
ឬ«ក្បត់»
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
ឬ«ដោយបិទបាំងខ្លួនតែបន្តិចបន្តួច ឬមានតែសម្លៀកបំពាក់ក្នុងប៉ុណ្ណោះ»
ន័យត្រង់«អ្នកដែលមានពរ»។ ការ«ឲ្យពរ»អាចសំដៅលើការលើកតម្កើងជាបរិសុទ្ធ ការសរសើរ ឬការនិយាយល្អអំពីអ្នកណាម្នាក់
ឬ«អ្នកមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា»
ឬ«តើអ្នករាល់គ្នាគិតដូចម្ដេច?»
ឬ«ទៅឯមាត់ទ្វារ»
តុលាការកំពូលរបស់ជនជាតិយូដា
ឬ«ប្រហារជីវិតគាត់លើបង្គោលទៅ!»
ឬ«ប្រហារជីវិតគាត់លើបង្គោលទៅ!»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
ថ្នាំម្យ៉ាងដែលបំបាត់ការឈឺចាប់
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោល»
ប្រហែលជាម៉ោង៩ព្រឹក
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
ប្រហែលជាម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់
ប្រហែលជាម៉ោងបីរសៀល
វាំងនននេះជារបាំងរវាងបន្ទប់បរិសុទ្ធនិងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត
សំដៅលើមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃឈប់សម្រាកប្រចាំសប្ដាហ៍។ នៅថ្ងៃនោះជនជាតិយូដារៀបចំសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក
តុលាការកំពូលរបស់ជនជាតិយូដា
យោងតាមឯកសារបុរាណដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត សៀវភៅដំណឹងល្អម៉ាកុសបានចប់នៅខ៨។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣