រៀបរាប់ដោយម៉ាថាយ
១ នេះជាសៀវភៅជីវប្រវត្ដិរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត*ជាកូន*របស់ដាវីឌ+ និងជាកូនរបស់អាប្រាហាំ៖+
២ អាប្រាហាំជាឪពុក*របស់អ៊ីសាក+
អ៊ីសាកជាឪពុករបស់យ៉ាកុប+
យ៉ាកុបជាឪពុករបស់យូដា+ ហើយយ៉ាកុបមានកូនប្រុសៗផ្សេងទៀត
៣ យូដាជាឪពុករបស់ពេរេសនិងសេរ៉ា+ ហើយថេម៉ាជាម្ដាយ
ពេរេសជាឪពុករបស់ហេស្រុន+
ហេស្រុនជាឪពុករបស់រ៉ាម+
៤ រ៉ាមជាឪពុករបស់អាមីណាដាប
អាមីណាដាបជាឪពុករបស់ណាសូន+
ណាសូនជាឪពុករបស់សាលម៉ូន
៥ សាលម៉ូនជាឪពុករបស់បូអូស ហើយរ៉ាហាបជាម្ដាយ+
បូអូសជាឪពុករបស់អូបិឌ ហើយរូថជាម្ដាយ+
អូបិឌជាឪពុករបស់អ៊ីសាយ+
ដាវីឌជាឪពុករបស់សាឡូម៉ូន+ ហើយម្ដាយរបស់សាឡូម៉ូនធ្លាប់ជាភរិយារបស់អ៊ូរី
៧ សាឡូម៉ូនជាឪពុករបស់រេហូបោម+
រេហូបោមជាឪពុករបស់អាប៊ីយ៉ា
អាប៊ីយ៉ាជាឪពុករបស់អេសា+
៨ អេសាជាឪពុករបស់យេហូសាផាត+
យេហូសាផាតជាឪពុករបស់យេហូរ៉ាម+
យេហូរ៉ាមជាឪពុករបស់អូសៀស
យ៉ូថាមជាឪពុករបស់អេហាស+
អេហាសជាឪពុករបស់ហេសេគា+
១០ ហេសេគាជាឪពុករបស់ម៉ាណាសេ+
ម៉ាណាសេជាឪពុករបស់អេម៉ុន+
អេម៉ុនជាឪពុករបស់យ៉ូសៀស+
១១ យ៉ូសៀស+ជាឪពុករបស់យេកូនាស+ និងជាឪពុករបស់កូនប្រុសៗឯទៀត ដែលកើតនៅសម័យដែលជនជាតិយូដាត្រូវនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន+
១២ យេកូនាសជាឪពុករបស់សាលធាល ដែលកើតមកក្រោយពីយេកូនាសត្រូវនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន
សាលធាលជាឪពុករបស់សេរ៉ូបាបិល+
១៣ សេរ៉ូបាបិលជាឪពុករបស់អាប៊ីយ៉ូដ
អាប៊ីយ៉ូដជាឪពុករបស់អេលាគីម
អេលាគីមជាឪពុករបស់អេសូរ
១៤ អេសូរជាឪពុករបស់សេដុក
សេដុកជាឪពុករបស់អេខឹម
អេខឹមជាឪពុករបស់អេលីយ៉ូដ
១៥ អេលីយ៉ូដជាឪពុករបស់អេលាសារ
អេលាសារជាឪពុករបស់ម៉ាថាន
ម៉ាថានជាឪពុករបស់យ៉ាកុប
១៦ យ៉ាកុបជាឪពុករបស់យ៉ូសែបដែលជាប្ដីរបស់ម៉ារៀ។ លោកយេស៊ូដែលហៅថាគ្រិស្ត+បានកើតពីម៉ារៀ។+
១៧ ដូច្នេះ ពីអាប្រាហាំរហូតដល់ដាវីឌមាន១៤ជំនាន់ ពីដាវីឌរហូតដល់ពេលនិរទេសទៅបាប៊ីឡូនមាន១៤ជំនាន់ ហើយពីពេលនិរទេសទៅបាប៊ីឡូនរហូតដល់គ្រិស្តមាន១៤ជំនាន់។
១៨ ដំណើររឿងអំពីកំណើតរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្តគឺដូចតទៅ៖ ម៉ារៀជាម្ដាយរបស់លោក និងជាគូដណ្ដឹងរបស់យ៉ូសែប។ ប៉ុន្តែ មុនពេលម៉ារៀនិងយ៉ូសែបចាប់ផ្ដើមរួមរស់ជាប្ដីប្រពន្ធ នាងមានផ្ទៃពោះដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ+របស់ព្រះរួចហើយ។ ១៩ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារយ៉ូសែបដែលជាប្ដី*របស់នាង ជាមនុស្សសុចរិត នោះគាត់មិនចង់ធ្វើឲ្យនាងអាម៉ាស់មុខឡើយ។ ដូច្នេះ គាត់គិតចង់លែងលះ*នាងដោយសម្ងាត់។+ ២០ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីយ៉ូសែបបានគិតអំពីរឿងទាំងនេះរួចហើយ នោះទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានលេចមកក្នុងសុបិន ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «យ៉ូសែប កូនដាវីឌ ចូរយកម៉ារៀជាប្រពន្ធទៅផ្ទះរបស់អ្នក ហើយកុំខ្លាចឡើយ ព្រោះនាងមានផ្ទៃពោះ គឺដោយសារឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។+ ២១ នាងនឹងបង្កើតបុត្រមួយ ហើយអ្នកត្រូវដាក់ឈ្មោះបុត្រនោះថាយេស៊ូ*+ ព្រោះលោកនឹងសង្គ្រោះមនុស្សឲ្យរួចពីការខុសឆ្គង*របស់ពួកគេ»។+ ២២ ការទាំងនេះបានកើតឡើងពិតមែន ដើម្បីសម្រេចទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា*ដែលមកតាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោក។ ទំនាយនោះថា៖ ២៣ «មើល! ស្រីក្រមុំបរិសុទ្ធនឹងមានផ្ទៃពោះ ហើយនាងនឹងបង្កើតបានបុត្រមួយ។ ពួកគេនឹងដាក់ឈ្មោះបុត្រនោះថាអេម៉ាញូអែល»+ ដែលបកប្រែថា«ព្រះនៅជាមួយនឹងយើង»។+
២៤ ក្រោយពីនោះ យ៉ូសែបភ្ញាក់ពីដំណេក ហើយយកប្រពន្ធទៅផ្ទះរបស់គាត់ ដូចដែលទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានបង្គាប់។ ២៥ ប៉ុន្តែ យ៉ូសែបមិនបានរួមដំណេកជាមួយនឹងម៉ារៀឡើយ រហូតដល់នាងបានបង្កើតកូនហើយ។+ រួចយ៉ូសែបបានដាក់ឈ្មោះកូននោះថាយេស៊ូ។+
២ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានកើតនៅក្រុងបេថ្លេហិម+ក្នុងតំបន់យូឌា អំឡុងពេលដែលស្ដេច*ហេរ៉ូឌ*+កំពុងគ្រប់គ្រង នោះពួកអ្នកចេះហោរាសាស្ត្រពីតំបន់ខាងកើត បានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិម* ២ ហើយសួរថា៖ «តើស្ដេចនៃជនជាតិយូដាដែលទើបតែកើតមកនោះនៅឯណា?+ ព្រោះយើងបានឃើញផ្កាយរបស់លោកពេលដែលយើងនៅតំបន់ខាងកើត ហើយយើងមកទីនេះដើម្បីលំឱនកាយគោរពលោក»។ ៣ ពេលដែលឮសម្ដីនេះ ស្ដេចហេរ៉ូឌព្រមទាំងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់ ក៏ចាប់ផ្ដើមជ្រួលច្របល់ក្នុងចិត្ត។ ៤ ក្រោយមក ស្ដេចហេរ៉ូឌហៅពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់*គ្រប់រូបឲ្យមកជួបជុំគ្នា រួចគាត់ចាប់ផ្ដើមសួរពួកគេដើម្បីឲ្យដឹងអំពីកន្លែងដែលគ្រិស្ត*បានកើត។ ៥ ពួកគេតបឆ្លើយថា៖ «នៅក្រុងបេថ្លេហិម+ក្នុងតំបន់យូឌា ពីព្រោះនោះបានត្រូវសរសេរទុកតាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ ៦ ‹ឯអ្នក ឱបេថ្លេហិមក្នុងស្រុកយូដាអើយ! អ្នកមិនមែនតូចតាចជាងគេក្នុងចំណោមពួកអភិបាលស្រុកយូដាឡើយ ព្រោះនឹងមានអភិបាលមួយរូបចេញពីអ្នកមក ហើយគាត់នឹងឃ្វាលអ៊ីស្រាអែលជារាស្ដ្ររបស់ខ្ញុំ›»។+
៧ រួចមក ហេរ៉ូឌបានហៅពួកអ្នកចេះហោរាសាស្ត្រមកជួបដោយសម្ងាត់ ហើយសួរបញ្ជាក់អំពីពេលដែលផ្កាយនោះបានលេចមក។ ៨ នៅពេលដែលស្ដេចចាត់ពួកគេឲ្យទៅក្រុងបេថ្លេហិម គាត់បង្គាប់ថា៖ «ចូរទៅរកកូនតូចនោះឲ្យទាល់តែឃើញ។ ពេលរកឃើញហើយ ចូរត្រឡប់មកប្រាប់ខ្ញុំវិញ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចទៅលំឱនកាយគោរពកូនតូចនោះដែរ»។ ៩ ក្រោយពីស្ដេចបង្គាប់ហើយ នោះពួកគេបានចេញទៅ។ ខណៈនោះ ផ្កាយដែលពួកគេបានឃើញពេលដែលពួកគេនៅតំបន់ខាងកើត+ បាននាំផ្លូវពួកគេរហូតដល់កន្លែងដែលកូនតូចនោះនៅ រួចផ្កាយបានឈប់នៅពីលើកន្លែងនោះ។ ១០ ពេលដែលឃើញផ្កាយនោះឈប់ ពួកគេត្រេកអរជាខ្លាំង។ ១១ លុះចូលក្នុងផ្ទះនោះហើយ ពួកគេបានឃើញកូនតូចនៅជាមួយនឹងម៉ារៀជាម្ដាយ។ រួចមក ពួកគេលំឱនកាយគោរពកូនតូចនោះ ព្រមទាំងបើកយកមាស ម្សៅក្រអូប និងជ័រល្វីងទេស* ធ្វើជាអំណោយជូនដល់កូនតូចនោះផង។ ១២ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះបានព្រមានពួកគេតាមរយៈសុបិន+មិនឲ្យត្រឡប់ទៅជួបហេរ៉ូឌវិញទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ពួកគេតាមផ្លូវផ្សេងវិញ។
១៣ ក្រោយពីពួកគេបានចេញទៅ នោះទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានលេចមកក្នុងសុបិនប្រាប់យ៉ូសែប+ថា៖ «ចូរក្រោកឡើង យកកូនតូចនិងប្រពន្ធអ្នក ហើយរត់ទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ អ្នកត្រូវនៅទីនោះរហូតដល់ខ្ញុំប្រាប់ឲ្យត្រឡប់មកវិញ ព្រោះហេរ៉ូឌបម្រុងនឹងស្វែងរកកូនតូចនោះដើម្បីសម្លាប់ចោល»។ ១៤ ដូច្នេះ យ៉ូសែបបានក្រោកឡើង ហើយយកកូនតូចនិងប្រពន្ធ ចេញទៅស្រុកអេហ្ស៊ីបទាំងយប់។ ១៥ គាត់បាននៅទីនោះ រហូតដល់ហេរ៉ូឌទទួលមរណភាព។ នេះបានសម្រេចនូវអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ា*បានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលថា៖ «ខ្ញុំបានហៅបុត្រខ្ញុំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក»។+
១៦ រួចមក ពេលដែលហេរ៉ូឌដឹងថាគាត់បានចាញ់បោកពួកអ្នកចេះហោរាសាស្ត្រទាំងនោះ គាត់ខឹងខ្លាំងណាស់ ហើយចាត់មនុស្សឲ្យទៅក្រុងបេថ្លេហិមនិងគ្រប់តំបន់នៅជុំវិញនោះ ដើម្បីសម្លាប់ក្មេងប្រុសទាំងអស់ដែលមានអាយុចាប់ពីពីរឆ្នាំចុះ យោងតាមអ្វីដែលពួកអ្នកចេះហោរាសាស្ត្របានបញ្ជាក់ ស្ដីអំពីពេលដែលផ្កាយនោះបានលេចមក។+ ១៧ នោះបានសម្រេចទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលថា៖ ១៨ «នៅក្រុងរ៉ាម៉ា មានសំឡេងទ្រហោយំយ៉ាងខ្លាំង។ នោះជាសំឡេងរបស់រ៉ាជែល+ដែលកំពុងយំស្ដាយកូនៗរបស់នាង ហើយនាងមិនព្រមឲ្យអ្នកណាមកសម្រាលទុក្ខនាងឡើយ ពីព្រោះកូនៗរបស់នាងលែងនៅទៀតហើយ»។+
១៩ ក្រោយពីហេរ៉ូឌបានទទួលមរណភាព នោះទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា*លេចមកក្នុងសុបិន+របស់យ៉ូសែប ពេលគាត់នៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ២០ ទេវតាប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយយកកូនតូចនិងប្រពន្ធអ្នកទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ព្រោះអស់អ្នកដែលរកប្រហារជីវិត*កូនតូចនោះបានស្លាប់អស់ហើយ»។ ២១ ដូច្នេះ យ៉ូសែបក្រោកឡើងយកកូនតូចនិងប្រពន្ធ ហើយចូលទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២២ ប៉ុន្តែ គាត់ខ្លាចមិនហ៊ានទៅតំបន់យូឌាទេ ពីព្រោះគាត់បានឮថា អាខេឡាសបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចស្នងហេរ៉ូឌដែលជាឪពុក។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារព្រះបានព្រមានគាត់តាមរយៈសុបិន+ នោះគាត់ក៏ទៅតំបន់កាលីឡេវិញ។+ ២៣ រួចគាត់ទៅរស់នៅក្នុងក្រុងមួយហៅថាណាសារ៉ែត+ ដើម្បីសម្រេចទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយដែលថា៖ «លោកនឹងត្រូវគេហៅថាអ្នកក្រុងណាសារ៉ែត»។*+
៣ នៅគ្រានោះ យ៉ូហាន+ដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក*បានមកតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំនៃតំបន់យូឌា ដោយផ្សព្វផ្សាយ+ថា៖ ២ «ចូរប្រែចិត្ត ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺជិតដល់ហើយ»។+ ៣ តាមការពិត ទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈអេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយ+ គឺអំពីយ៉ូហាន។ ទំនាយនោះថា៖ «មានសំឡេងមនុស្សម្នាក់ស្រែកប្រកាសនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំថា៖ ‹ចូររៀបចំផ្លូវទទួលព្រះយេហូវ៉ា!* ចូរធ្វើឲ្យផ្លូវរបស់លោកត្រង់›»។+ ៤ យ៉ូហានស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ធ្វើពីរោមអូដ្ឋ ឯខ្សែក្រវាត់របស់គាត់ធ្វើពីស្បែក+ ហើយអាហាររបស់គាត់គឺជាសត្វកណ្ដូបនិងទឹកឃ្មុំព្រៃ។+ ៥ បណ្ដាជននៅក្រុងយេរូសាឡិម និងមនុស្សទាំងឡាយនៅតំបន់យូឌា ព្រមទាំងអស់អ្នកនៅតំបន់ជនបទក្បែរទន្លេយ៉ូដាន់ ក៏នាំគ្នាចេញទៅជួបគាត់។+ ៦ រួចគាត់ជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ*ក្នុងទន្លេយ៉ូដាន់+ ហើយពួកគេបានសារភាពអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនជាសាធារណៈ។
៧ ពេលដែលគាត់ក្រឡេកឃើញពួកផារិស៊ី*និងពួកសាឌូស៊ី*+ជាច្រើននាក់កំពុងមកឯកន្លែងជ្រមុជទឹក គាត់សួរពួកគេថា៖ «នែ! ពូជពស់មានពិស!+ តើអ្នកណាបាននាំឲ្យអ្នកគិតថា អ្នកអាចរួចជីវិតពីកំហឹងរបស់ព្រះដែលនឹងត្រូវមក?+ ៨ ដូច្នេះ ចូរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាដែលបង្ហាញថាអ្នកបានប្រែចិត្តចុះ* ៩ ហើយកុំអាងថា៖ ‹អាប្រាហាំជាឪពុករបស់យើង›+ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះអាចបង្កើតកូនឲ្យអាប្រាហាំពីដុំថ្មទាំងនេះបាន។ ១០ ពូថៅនៅគល់ឈើស្រាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ដើមឈើណាដែលមិនបង្កើតផលល្អ នោះនឹងត្រូវកាប់ចោល ហើយបោះទៅក្នុងភ្លើង។+ ១១ ខ្ញុំជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានប្រែចិត្ត+ តែលោកដែលមកក្រោយខ្ញុំ គឺខ្លាំងជាងខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនសមនឹងដោះស្បែកជើងរបស់លោកឡើយ។+ លោកនឹងជ្រមុជអ្នករាល់គ្នាក្នុងឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ+និងក្នុងភ្លើង។+ ១២ លោកកំពុងកាន់ប្រដាប់រោយស្រូវ ក៏នឹងសម្អាតលានបញ្ជាន់ស្រូវរបស់លោកឲ្យស្អាតធេង។ លោកនឹងប្រមូលស្រូវសាលីដាក់ក្នុងជង្រុក តែអង្កាមវិញ លោកនឹងដុតក្នុងភ្លើង+ដែលមិនអាចត្រូវពន្លត់បានឡើយ»។
១៣ លុះក្រោយមក លោកយេស៊ូបានចេញពីស្រុកកាលីឡេទៅជួបយ៉ូហាននៅឯទន្លេយ៉ូដាន់ ដើម្បីឲ្យគាត់ជ្រមុជទឹកឲ្យ។+ ១៤ ប៉ុន្តែ យ៉ូហានខំឃាត់លោកថា៖ «គឺខ្ញុំទេដែលត្រូវការលោកជ្រមុជទឹកឲ្យ ចុះហេតុអ្វីបានជាលោកមករកខ្ញុំវិញដូច្នេះ?»។ ១៥ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «ចូរធ្វើម្ដងនេះចុះ ពីព្រោះគឺសមត្រឹមត្រូវឲ្យយើងសម្រេចគ្រប់ការសុចរិតតាមរបៀបនេះ»។ ដូច្នេះ យ៉ូហានមិនឃាត់លោកតទៅទៀតទេ។ ១៦ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវជ្រមុជទៅក្នុងទឹកហើយ នោះលោកបានងើបឡើងពីទឹកភ្លាម ហើយមើល! មេឃក៏បើកចំហ+ រួចគាត់ឃើញឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះចុះមកដូចជាសត្វព្រាប ហើយសណ្ឋិតលើលោក។+ ១៧ ខណៈនោះ ក៏មានសំឡេងមួយពីលើមេឃ+ថា៖ «នេះជាបុត្រ+ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ជាទីពេញចិត្តខ្ញុំណាស់»។+
៤ ក្រោយមក ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបាននាំលោកយេស៊ូទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយមេកំណាច*+បានល្បួងលោក។+ ២ ក្រោយពីលោកបានតមអាហារអស់៤០ថ្ងៃ៤០យប់ នោះលោកក៏ឃ្លាន។ ៣ រួចមក មេល្បួង+បានមក ហើយនិយាយទៅកាន់លោកថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកជាកូនរបស់ព្រះមែន ចូរបង្គាប់ឲ្យដុំថ្មទាំងនេះក្លាយជានំប៉័ង*ទៅ»។ ៤ ប៉ុន្តែ លោកតបឆ្លើយថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹មនុស្សមិនត្រូវរស់ដោយសារតែនំប៉័ង*ប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយសារគ្រប់ទាំងប្រសាសន៍ដែលចេញពីមាត់របស់ព្រះយេហូវ៉ា›»។*+
៥ ក្រោយមក មេកំណាចនាំលោកចូលទៅក្នុងក្រុងបរិសុទ្ធ*+ រួចដាក់លោកនៅលើទីខ្ពស់បំផុត*នៃកំពែងវិហារ+ ៦ ហើយប្រាប់ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកជាកូនរបស់ព្រះមែន ចូរលោតចុះទៅក្រោម ពីព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹លោកនឹងឲ្យការណែនាំស្ដីអំពីអ្នក ដល់បណ្ដាទេវតារបស់លោក› ហើយ‹ពួកគេនឹងទ្រអ្នកលើដៃរបស់ពួកគេ មិនឲ្យជើងរបស់អ្នកទង្គិចនឹងថ្មឡើយ›»។+ ៧ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅមេកំណាចថា៖ «បទគម្ពីរចែងទៀតថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវល្បងលព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយ›»។+
៨ បន្ទាប់មក មេកំណាចបានយកលោកទៅលើភ្នំមួយដ៏ខ្ពស់ក្រៃលែង រួចបង្ហាញលោកនូវរាជាណាចក្រទាំងឡាយក្នុងពិភពលោក និងភាពរុងរឿងរបស់រាជាណាចក្រទាំងនោះ+ ៩ ហើយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្វីៗទាំងនេះដល់អ្នក ប្រសិនបើអ្នកក្រាបប្រណិប័តន៍ខ្ញុំម្ដង»។ ១០ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកនោះថា៖ «នែ! សាថាន!* ចូរទៅឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ! ពីព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹គឺព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នក ដែលអ្នកត្រូវគោរពប្រណិប័តន៍+ ហើយគឺសម្រាប់តែលោកប៉ុណ្ណោះ ដែលអ្នកត្រូវបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ›»។+ ១១ រួចមេកំណាចបានចេញពីលោកទៅ+ ហើយមើល! ពួកទេវតាបានមកបម្រើលោក។+
១២ ពេលដែលលោកឮថាយ៉ូហានបានត្រូវចាប់ខ្លួន+ នោះលោកចេញទៅស្រុកកាលីឡេ។+ ១៣ បន្ថែមទៀត ក្រោយពីលោកចេញពីក្រុងណាសារ៉ែត លោកបានទៅរស់នៅក្រុងកាពើណិម+ដែលនៅក្បែរសមុទ្រ ក្នុងតំបន់សេប៊ូឡូន និងតំបន់ណែបថាលី។ ១៤ នេះដើម្បីសម្រេចទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈអេសាយ។ ទំនាយនោះថា៖ ១៥ «ឱទឹកដីសេប៊ូឡូននិងទឹកដីណែបថាលី ជាស្រុកកាលីឡេនៃប្រជាជាតិនានាអើយ អ្នកជាស្រុកដែលនៅតាមផ្លូវទៅឯសមុទ្រ ហើយក៏នៅខាងលិចនៃទន្លេយ៉ូដាន់! ១៦ បណ្ដាជនដែលកំពុងរស់នៅទីងងឹតបានឃើញពន្លឺដ៏ភ្លឺចិញ្ចាច ហើយចំណែកអស់អ្នកដែលនៅតំបន់ដែលនៅក្រោមស្រមោលនៃសេចក្ដីស្លាប់ នោះពន្លឺ+បានរះមកលើពួកគេ»។+ ១៧ ចាប់ពីពេលនោះមក លោកយេស៊ូបានផ្សព្វផ្សាយថា៖ «ចូរប្រែចិត្ត ព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺជិតដល់ហើយ»។+
១៨ លុះពេលដែលលោកកំពុងដើរតាមឆ្នេរសមុទ្រ*កាលីឡេ លោកឃើញបងប្អូនប្រុសពីរនាក់ដែលជាអ្នកនេសាទ ម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូនដែលហៅថាពេត្រុស+ ហើយម្នាក់ទៀតឈ្មោះអនទ្រេជាប្អូន។ នៅពេលនោះ ពួកគាត់កំពុងបង់សំណាញ់ទៅក្នុងសមុទ្រ។+ ១៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំចុះ! ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកទៅជាអ្នកនេសាទមនុស្សវិញ»។+ ២០ ពួកគាត់បានទុកសំណាញ់ចោលភ្លាម ហើយទៅតាមលោក។*+ ២១ កាលបានដើរហួសពីនោះ លោកឃើញកូនប្រុសពីរនាក់របស់សេបេដេ គឺយ៉ាកុបនិងប្អូនរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ូហាន។+ ពួកគាត់កំពុងជួសជុលសំណាញ់នៅក្នុងទូកជាមួយនឹងសេបេដេដែលជាឪពុករបស់ពួកគាត់។ លោកក៏បានហៅពួកគាត់ដែរ។+ ២២ ភ្លាមនោះ ពួកគាត់បានចាកចេញពីឪពុកនិងទូក ហើយទៅតាមលោក។
២៣ រួចមក លោកបានធ្វើដំណើរពេញស្រុកកាលីឡេទាំងមូល។+ លោកបានបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំ*+ និងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ ក៏បានធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយពីជំងឺនិងរោគាគ្រប់ប្រភេទ។+ ២៤ រួចដំណឹងអំពីលោកបានលេចឮពេញស្រុកស៊ីរីទាំងមូល ហើយពួកគេបាននាំអស់អ្នកដែលមានទុក្ខលំបាក មនុស្សដែលកំពុងឈឺចាប់ដោយជំងឺផ្សេងៗ+ មនុស្សដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល*+ មនុស្សឆ្កួតជ្រូក+ និងមនុស្សស្លាប់ដៃស្លាប់ជើង មកឯលោក ហើយលោកបានធ្វើឲ្យអ្នកទាំងនោះជាសះស្បើយ។ ២៥ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សជាច្រើនពីស្រុកកាលីឡេ តំបន់ដេកាប៉ូល* ក្រុងយេរូសាឡិម តំបន់យូឌា និងពីត្រើយម្ខាងនៃទន្លេយ៉ូដាន់ បានទៅតាមលោក។
៥ ពេលលោកឃើញបណ្ដាជន លោកក៏ឡើងលើភ្នំ ហើយអង្គុយចុះ។ រួចពួកអ្នកកាន់តាមបានមកឯលោក។ ២ បន្ទាប់មក លោកចាប់ផ្ដើមមានប្រសាសន៍ ហើយបង្រៀនពួកគេថា៖
៣ «អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ជារបស់អ្នកទាំងនោះ។
៤ «អស់អ្នកដែលមានទុក្ខព្រួយ នោះមានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះអ្នកទាំងនោះនឹងទទួលការសម្រាលទុក្ខ។+
៥ «អស់អ្នកដែលមានចិត្តស្លូតបូត* នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះអ្នកទាំងនោះនឹងទទួលផែនដីជាមត៌ក។+
៦ «អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះសេចក្ដីសុចរិត នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះអ្នកទាំងនោះនឹងបានឆ្អែតស្កប់ស្កល់។+
៧ «អស់អ្នកដែលមានចិត្តមេត្តាករុណា នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះអ្នកទាំងនោះក៏នឹងទទួលសេចក្ដីមេត្តាករុណាដែរ។
៨ «អស់អ្នកដែលមានចិត្តបរិសុទ្ធ នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះអ្នកទាំងនោះនឹងឃើញព្រះ។
៩ «អស់អ្នកដែលធ្វើឲ្យមានសន្តិភាព នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះអ្នកទាំងនោះនឹងត្រូវហៅថាកូនព្រះ។
១០ «អស់អ្នកដែលត្រូវគេបៀតបៀនដោយសារសេចក្ដីសុចរិត នោះមានសុភមង្គលហើយ!+ ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ជារបស់អ្នកទាំងនោះ។
១១ «នៅពេលដែលមនុស្សតិះដៀល+ បៀតបៀន+ និងនិយាយរឿងអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីបង្កាច់បង្ខូចអ្នករាល់គ្នា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមខ្ញុំ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ!+ ១២ ពីព្រោះពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនៅសម័យមុន ក៏ធ្លាប់ត្រូវគេបៀតបៀនដូចអ្នករាល់គ្នាដែរ។+ ហេតុនេះ ចូរសប្បាយ ហើយត្រេកអរចុះ!+ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់+យ៉ាងធំនៅស្ថានសួគ៌។
១៣ «អ្នករាល់គ្នាជាអំបិលនៃផែនដី។+ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអំបិលបាត់បង់ជាតិប្រៃ តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យមានជាតិប្រៃឡើងវិញបាន? អំបិលនោះនឹងគ្មានប្រយោជន៍អ្វីសោះ គឺសមតែបោះចោល+ឲ្យមនុស្សដើរជាន់ប៉ុណ្ណោះ។
១៤ «អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺបំភ្លឺពិភពលោក។+ ក្រុងមួយដែលស្ថិតនៅលើភ្នំ គឺមិនកំបាំងពីភ្នែកមនុស្សឡើយ។ ១៥ មនុស្សមិនដែលអុជចង្កៀង រួចដាក់ក្រោមកញ្ឆេ*ឡើយ តែពួកគេដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ ដើម្បីបំភ្លឺផ្ទះទាំងមូល។+ ១៦ ដូចគ្នាដែរ ចូរឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ យ៉ាងនោះ ពួកគេនឹងសរសើរបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅស្ថានសួគ៌+ ពេលឃើញការល្អដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត។+
១៧ «កុំគិតស្មានថា ខ្ញុំបានមកដើម្បីបំផ្លាញច្បាប់* ឬសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយឡើយ។ ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីបំផ្លាញនោះទេ តែខ្ញុំមកដើម្បីធ្វើឲ្យច្បាប់ និងសេចក្ដីបង្រៀនទាំងនោះបានសម្រេចវិញ។+ ១៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ទោះជាមេឃនិងផែនដីបាត់សូន្យទៅក៏ដោយ ក៏សញ្ញាបន្តក់មួយក្នុងច្បាប់នឹងមិនបាត់សូន្យឡើយ ទាល់តែច្បាប់ទាំងមូលបានត្រូវសម្រេចគ្រប់ជំពូក។+ ១៩ ហេតុនេះ សូម្បីតែបញ្ញត្ដិដែលមនុស្សចាត់ទុកថាមិនសូវសំខាន់ តែបើអ្នកណាល្មើសបញ្ញត្ដិនោះ ហើយបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នោះ អ្នកនោះមិនសមនឹងចូលរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តតាមបញ្ញត្ដិទាំងនោះ ហើយបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យប្រព្រឹត្តតាមដែរ អ្នកនោះសមនឹងចូលរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។ ២០ ពីព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ប្រសិនបើការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាមិនសុចរិតជាងពួកផារិស៊ី និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ទេ+ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនបានចូលរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ឡើយ។+
២១ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮអ្វីដែលគេប្រាប់ដល់មនុស្សនៅសម័យបុរាណថា៖ ‹កុំធ្វើឃាតកម្មឲ្យសោះ+ តែអ្នកណាដែលធ្វើឃាតកម្ម អ្នកនោះនឹងត្រូវតុលាការវិនិច្ឆ័យ›។+ ២២ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលខឹងងំនឹងបងប្អូនខ្លួន+ អ្នកនោះនឹងត្រូវតុលាការវិនិច្ឆ័យ។ តែអ្នកណាដែលនិយាយទៅកាន់បងប្អូនដោយប្រើពាក្យប្រមាថមើលងាយមិនគួរឲ្យពោល អ្នកនោះនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យដោយតុលាការកំពូល។ រីឯអ្នកដែលប្រើពាក្យថា៖ ‹អាគម្រក់!› នឹងត្រូវទទួលទោសក្នុងភ្លើងកេហេណា។*+
២៣ «ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងយកគ្រឿងបូជាមកទីបូជា+ ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថាមានបងប្អូនណាម្នាក់កំពុងប្រកាន់ទោសអ្នក ២៤ ចូរទុកគ្រឿងបូជារបស់អ្នកនៅមុខទីបូជា រួចទៅរកជានឹងបងប្អូនរបស់អ្នកសិន។ បន្ទាប់មក ចូរត្រឡប់មកបូជាអ្វីទាំងនោះចុះ។+
២៥ «កាលដែលធ្វើដំណើរទៅតុលាការជាមួយនឹងអ្នកដែលរកប្ដឹងអ្នក ចូរឆាប់ដោះស្រាយជាមួយនឹងគាត់។ បើមិនដូច្នោះទេ គាត់អាចបញ្ជូនអ្នកទៅចៅក្រម រួចចៅក្រមប្រគល់អ្នកទៅមន្ត្រីជំនួយតុលាការ ហើយអ្នកត្រូវជាប់គុក។+ ២៦ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា គេប្រាកដជាមិនដោះលែងអ្នកពីគុកទេ ទាល់តែអ្នកបានសងបំណុលឲ្យអស់ឥតខ្វះមួយសេន។*
២៧ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮគេថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវផិតក្បត់ឡើយ›។+ ២៨ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលសម្លឹងមើលស្រី+រហូតដល់កើតមានចិត្តស្រើបស្រាល អ្នកនោះបានផិតក្បត់ជាមួយនឹងនាងនៅក្នុងចិត្តរួចហើយ។+ ២៩ ដូច្នេះ ប្រសិនបើភ្នែកស្ដាំរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល* ចូរខ្វេះវាចេញ ហើយបោះចោលទៅ+ ពីព្រោះបើអ្នកបាត់បង់ភ្នែកម្ខាង គឺប្រសើរជាងរូបកាយទាំងមូលត្រូវបោះទៅក្នុងកេហេណា។*+ ៣០ បន្ថែមទៅទៀត ប្រសិនបើដៃស្ដាំរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ ហើយបោះចោលទៅ+ ពីព្រោះបើអ្នកបាត់បង់ដៃម្ខាង គឺប្រសើរជាងរូបកាយទាំងមូលត្រូវបោះទៅក្នុងកេហេណា។*+
៣១ «ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮគេថា៖ ‹អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធ អ្នកនោះត្រូវឲ្យលិខិតលែងលះទៅនាង›។+ ៣២ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធដែលមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ* អ្នកនោះធ្វើឲ្យនាងអាចធ្លាក់ខ្លួនទៅជាអ្នកផិតក្បត់។ រីឯអ្នកណាដែលរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីដែលប្ដីលែង អ្នកនោះក៏ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ។+
៣៣ «អ្នករាល់គ្នាក៏ធ្លាប់ឮអ្វីដែលគេប្រាប់ដល់មនុស្សនៅសម័យបុរាណថា៖ ‹អ្នកមិនត្រូវស្បថបំពានឡើយ+ តែអ្នកត្រូវធ្វើតាមពាក្យសម្បថចំពោះព្រះយេហូវ៉ា*កុំខាន›។+ ៣៤ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំស្បថឲ្យសោះ។+ អ្នកមិនត្រូវស្បថដោយយកស្ថានសួគ៌ជាសាក្សីឡើយ ពីព្រោះនោះជាបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ ៣៥ ក៏មិនត្រូវស្បថដោយយកផែនដីជាសាក្សីដែរ ពីព្រោះនោះជាទីកំណល់ជើងរបស់លោក។+ កុំស្បថដោយយកក្រុងយេរូសាឡិមជាសាក្សីឡើយ ពីព្រោះនោះជាក្រុងរបស់ស្ដេចដ៏ឧត្ដុង្គឧត្ដម+ ៣៦ ហើយអ្នកមិនត្រូវយកជីវិត*ខ្លួនមកស្បថទេ ពីព្រោះសូម្បីតែសក់មួយសរសៃ ក៏អ្នកមិនអាចធ្វើឲ្យប្រែទៅជាសឬខ្មៅបានដែរ។ ៣៧ អ្នកគ្រាន់តែរក្សាសម្ដីប៉ុណ្ណោះ បើថា‹មែន› គឺមែន បើថា‹ទេ› គឺទេ+ ពីព្រោះសម្ដីណាដែលលើសពីនេះ គឺមកពីមេកំណាច។+
៣៨ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮគេថា៖ ‹បើធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់របួសភ្នែក អ្នកត្រូវទទួលទោសឲ្យរបួសភ្នែកដែរ ហើយបើធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់បាក់ធ្មេញ អ្នកត្រូវទទួលទោសឲ្យបាក់ធ្មេញដែរ›។+ ៣៩ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំសងសឹកមនុស្សទុច្ចរិតឡើយ តែបើអ្នកណាទះកំផ្លៀងស្ដាំរបស់អ្នក ចូរបែរឲ្យគេទះម្ខាងទៀតចុះ+ ៤០ ហើយប្រសិនបើមានអ្នកណាចង់ប្ដឹងអ្នកទៅតុលាការ ដើម្បីទារយកសម្លៀកបំពាក់ក្នុងរបស់អ្នក នោះចូរឲ្យអ្នកនោះយកទាំងសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់អ្នកផង។+ ៤១ បន្ថែមទៅទៀត បើអ្នកដែលមានអំណាចប្រើអ្នកឲ្យធ្វើការ ដោយបញ្ជាឲ្យទៅតាមគាត់មួយគីឡូម៉ែត្រ* ចូរទៅជាមួយនឹងគាត់ពីរគីឡូម៉ែត្រចុះ។ ៤២ ពេលមានអ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក ចូរឲ្យទៅអ្នកនោះចុះ ហើយកុំបែរចេញពីអ្នកណាដែលចង់ខ្ចី*អ្វីពីអ្នកឡើយ។+
៤៣ «អ្នករាល់គ្នាធ្លាប់ឮគេថា៖ ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង+ តែត្រូវស្អប់សត្រូវ›។ ៤៤ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរបន្តស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក+ ហើយអធិដ្ឋានឲ្យអ្នកដែលបៀតបៀនអ្នក។+ ៤៥ យ៉ាងនេះ អ្នកអាចបង្ហាញថាអ្នកជាកូននៃបិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌+ ពីព្រោះលោកធ្វើឲ្យថ្ងៃរះលើមនុស្សល្អនិងមនុស្សអាក្រក់ ថែមទាំងបង្អុរភ្លៀងលើមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិត។+ ៤៦ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែអ្នកណាដែលស្រឡាញ់អ្នក តើនោះមានប្រយោជន៍អ្វី?+ ពួកអ្នកយកពន្ធក៏ធ្វើដូច្នោះដែរ មែនទេ? ៤៧ ហើយបើអ្នករាល់គ្នាសួរសុខទុក្ខតែបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ តើមានអ្វីអស្ចារ្យទៅ? ពីព្រោះជនជាតិដទៃក៏ធ្វើដូច្នោះដែរ មែនទេ? ៤៨ ហេតុនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវមានគុណសម្បត្តិសព្វគ្រប់ ដូចបិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ក៏មានគុណសម្បត្តិសព្វគ្រប់ដែរ។+
៦ «ចូរប្រយ័ត្ន កុំប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតនៅមុខមនុស្សដើម្បីឲ្យគេឃើញឡើយ+ ពីព្រោះបើប្រព្រឹត្តដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនបានទទួលរង្វាន់ពីបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ទេ។ ២ ម្ល៉ោះហើយ ពេលដែលអ្នកធ្វើទាន កុំផ្លុំត្រែមុនឡើយ ព្រោះនោះជាអ្វីដែលមនុស្សលាក់ពុតធ្វើនៅសាលាប្រជុំ និងនៅតាមផ្លូវ ដើម្បីឲ្យអ្នកឯទៀតកោតសរសើរពួកគេ។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ពួកគេបានទទួលរង្វាន់សព្វគ្រប់ហើយ។ ៣ ប៉ុន្តែអ្នកវិញ កាលណាអ្នកធ្វើទាន កុំឲ្យដៃឆ្វេងរបស់អ្នកដឹងអំពីអ្វីដែលដៃស្ដាំកំពុងធ្វើឡើយ ៤ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចធ្វើទានដោយស្ងាត់កំបាំង រួចបិតារបស់អ្នកដែលកំពុងមើលពីទីស្ងាត់កំបាំង នឹងផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យអ្នក។+
៥ «ម្យ៉ាងទៀត ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាអធិដ្ឋាន អ្នកមិនត្រូវធ្វើដូចមនុស្សលាក់ពុតទេ+ ពីព្រោះពួកគេចូលចិត្តឈរអធិដ្ឋានក្នុងសាលាប្រជុំ និងនៅកាច់ជ្រុងផ្លូវធំៗ ដើម្បីឲ្យមនុស្សឃើញ។+ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ពួកគេបានទទួលរង្វាន់សព្វគ្រប់ហើយ។ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នកចង់អធិដ្ឋាន ចូរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយបិទទ្វារ រួចអធិដ្ឋានជម្រាបបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅទីស្ងាត់កំបាំង។+ នោះបិតារបស់អ្នកដែលមើលពីទីស្ងាត់កំបាំង នឹងផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យអ្នក។ ៧ ប៉ុន្តែ ពេលអធិដ្ឋាន កុំពោលពាក្យដដែលៗដូចជនជាតិដទៃឡើយ ព្រោះពួកគេនឹកស្មានថា ព្រះនឹងស្ដាប់ពួកគេដោយសារបានពោលពាក្យជាច្រើន។ ៨ ម្ល៉ោះហើយ កុំធ្វើតាមពួកគេឡើយ ព្រោះព្រះដែលជាបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាជ្រាបពីអ្វីដែលអ្នកត្រូវការ+ មុនដែលអ្នកសុំទៅទៀត។
៩ «ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវអធិដ្ឋានតាមរបៀបនេះវិញ៖+
«‹ឱបិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌អើយ សូមឲ្យនាមរបស់លោក+បានបរិសុទ្ធ។*+ ១០ សូមឲ្យរាជាណាចក្រ+របស់លោកបានមកដល់។ សូមឲ្យបំណងប្រាថ្នា+របស់លោកបានសម្រេចនៅផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។+ ១១ សូមផ្ដល់អាហារ*ដែលយើងត្រូវការសម្រាប់ថ្ងៃនេះ។+ ១២ សូមអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង ដូចយើងបានអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែលបានធ្វើខុសនឹងយើងដែរ។*+ ១៣ សូមកុំឲ្យយើងចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ*+ តែសូមសង្គ្រោះ*យើងឲ្យរួចពីមេកំណាចវិញ›។+
១៤ «ពីព្រោះបើអ្នកអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀត នោះបិតារបស់អ្នកដែលនៅស្ថានសួគ៌ក៏នឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នកដែរ។+ ១៥ ក៏ប៉ុន្តែ បើអ្នកមិនអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀតទេ នោះបិតារបស់អ្នកក៏មិនអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកដែរ។+
១៦ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាតមអាហារ+ ឈប់ធ្វើមុខស្រងូតដូចមនុស្សលាក់ពុត ពីព្រោះពួកគេធ្វើឲ្យមុខមិនស្អាត ដើម្បីឲ្យមនុស្សឃើញថាពួកគេកំពុងតមអាហារ។+ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ពួកគេបានទទួលរង្វាន់សព្វគ្រប់ហើយ។ ១៧ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាវិញ កាលណាតមអាហារ ចូរលាបប្រេងលើក្បាល* ហើយលុបមុខផង ១៨ ដើម្បីកុំឲ្យមនុស្សឃើញថាអ្នករាល់គ្នាកំពុងតមអាហារឡើយ តែដើម្បីឲ្យបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅទីស្ងាត់កំបាំងឃើញវិញ។ នោះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលមើលពីទីស្ងាត់កំបាំង នឹងផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា។
១៩ «ឈប់ប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកសម្រាប់ខ្លួននៅផែនដី+ ជាកន្លែងដែលសត្វល្អិតនិងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ ហើយជាកន្លែងដែលចោរចូលលួច។ ២០ ប៉ុន្តែ ចូរប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទុកសម្រាប់ខ្លួននៅឯស្ថានសួគ៌វិញ+ ជាកន្លែងដែលគ្មានសត្វល្អិតនិងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ+ ហើយគ្មានចោរចូលលួចឡើយ។ ២១ ព្រោះទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នកនៅកន្លែងណា ចិត្តរបស់អ្នកក៏នៅកន្លែងនោះដែរ។
២២ «ភ្នែកជាចង្កៀងនៃរូបកាយ។+ ប្រសិនបើភ្នែករបស់អ្នកសម្លឹងមើលរបស់តែមួយ នោះរូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកនឹងបានភ្លឺ។ ២៣ ប៉ុន្តែ បើភ្នែករបស់អ្នកសម្លឹងមើលដោយចិត្តច្រណែន*+ នោះរូបកាយទាំងមូលរបស់អ្នកនឹងងងឹតវិញ។ ប្រសិនបើពន្លឺដែលនៅក្នុងអ្នកជាភាពងងឹតវិញ នោះអ្នកនឹងងងឹតក្រៃលែង!
២៤ «គ្មានអ្នកណាអាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ម្ចាស់ពីរបានឡើយ ព្រោះអ្នកនោះនឹងស្រឡាញ់ម្ចាស់មួយ ហើយស្អប់ម្ចាស់មួយ+ ឬក៏ស្មោះត្រង់នឹងម្ចាស់មួយ ហើយមើលងាយម្ចាស់មួយ។ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះផង និងទ្រព្យសម្បត្តិផងបានឡើយ។+
២៥ «ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ឈប់ខ្វល់ខ្វាយ+អំពីជីវិត*ខ្លួនថា នឹងបានអ្វីបរិភោគឬផឹក ហើយឈប់ខ្វល់ខ្វាយអំពីរូបកាយថា នឹងបានអ្វីស្លៀកពាក់ឡើយ។+ ជីវិតមានតម្លៃជាងអាហារ ហើយរូបកាយមានតម្លៃជាងសម្លៀកបំពាក់ មែនទេ?+ ២៦ ចូរសង្កេតមើលសត្វស្លាបនៅលើមេឃ+ ព្រោះវាមិនសាបព្រោះ ច្រូតកាត់ ឬប្រមូលផលទុកក្នុងជង្រុកឡើយ តែបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ផ្ដល់ចំណីឲ្យវា។ តើអ្នករាល់គ្នាមិនមានតម្លៃជាងសត្វស្លាបទាំងនោះទេឬ? ២៧ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើអ្នកខ្វល់ខ្វាយ តើអ្នកអាចធ្វើឲ្យអាយុជីវិតរបស់ខ្លួនវែងជាង សូម្បីតែបន្តិច*បានទេ?+ ២៨ ម្យ៉ាងទៀត ហេតុអ្វីអ្នកខ្វល់ខ្វាយអំពីសម្លៀកបំពាក់? ចូរទាញយកមេរៀនពីរបៀបដែលផ្កានៅឯវាលដុះឡើង។ វាមិនធ្វើការនឿយហត់ទេ ក៏មិនត្បាញរវៃដែរ។ ២៩ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា សូម្បីតែសាឡូម៉ូន+កាលដែលតែងខ្លួនល្អប្រណីតបំផុត ក៏មិនស្មើនឹងផ្កាមួយទងបែបនោះផង។ ៣០ អ្នកមានជំនឿតិចអើយ បើព្រះតុបតែងរុក្ខជាតិដែលដុះនៅឯវាលនៅថ្ងៃនេះ ហើយត្រូវបោះទៅក្នុងឡនៅថ្ងៃស្អែក តើព្រះនឹងមិនផ្ដល់សម្លៀកបំពាក់លើសជាងនោះទៅទៀតឲ្យអ្នករាល់គ្នាទេឬ? ៣១ ដូច្នេះ កុំខ្វល់ខ្វាយឲ្យសោះ+ថា៖ ‹តើយើងនឹងបានអ្វីបរិភោគ?› ឬ‹តើយើងនឹងបានអ្វីផឹក?› ឬ‹តើយើងនឹងបានអ្វីស្លៀកពាក់?›+ ៣២ ព្រោះរបស់ទាំងអស់នេះជាអ្វីដែលជនជាតិដទៃកំពុងស្វះស្វែងរក។ បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ដឹងថា អ្នករាល់គ្នាត្រូវការរបស់ទាំងនេះ។
៣៣ «ដូច្នេះ ចូរបន្តស្វែងរករាជាណាចក្រនិងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាមុន ហើយលោកនឹងផ្ដល់របស់ទាំងនេះឲ្យអ្នក។+ ៣៤ ម្ល៉ោះហើយ កុំខ្វល់ខ្វាយអំពីថ្ងៃស្អែកឲ្យសោះ+ ពីព្រោះថ្ងៃស្អែកនឹងមានកង្វល់សម្រាប់ថ្ងៃស្អែក។ ទុក្ខលំបាកនៅថ្ងៃនីមួយៗ គឺល្មមសម្រាប់ថ្ងៃនោះហើយ។
៧ «ឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត+ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទទួលការវិនិច្ឆ័យ ២ ព្រោះអ្នកវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតយ៉ាងណា អ្នកនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យយ៉ាងនោះដែរ+ ហើយអ្នកវាល់ឲ្យគេប៉ុនណា គេក៏នឹងវាល់ឲ្យអ្នកប៉ុណ្ណឹងដែរ។+ ៣ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីអ្នកមើលឃើញកម្ទេចក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមើលមិនឃើញធ្នឹមដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នក?+ ៤ ហើយតើអ្នកអាចប្រាប់បងប្អូនបានយ៉ាងដូចម្ដេចថា៖ ‹សូមឲ្យខ្ញុំយកកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់បង› ពេលដែលអ្នកមានធ្នឹមក្នុងភ្នែកខ្លួនដូច្នេះ? ៥ មនុស្សមានពុតអើយ! ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែករបស់អ្នកជាមុនសិន ទើបអ្នកអាចមើលឃើញច្បាស់ ហើយអ្នកអាចយកកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន។
៦ «កុំឲ្យអ្វីដែលបរិសុទ្ធដល់ឆ្កែ ហើយកុំបោះគជ់ខ្យងរបស់អ្នកនៅមុខសត្វជ្រូកឡើយ+ ក្រែងវាជញ្ជ្រំគជ់ទាំងនោះ រួចបែរមកខ្វេះអ្នកវិញ។
៧ «ចូរសុំឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងទទួល+ ចូររកឥតឈប់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញ ចូរគោះទ្វារឥតឈប់ នោះទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ។+ ៨ ពីព្រោះអស់អ្នកដែលសុំ នឹងទទួល+ ហើយអស់អ្នកដែលរក នឹងរកឃើញ ហើយចំពោះអស់អ្នកដែលគោះ ទ្វារនឹងត្រូវបើកឲ្យ។ ៩ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បើកូនសុំនំប៉័ង តើមានអ្នកណានឹងឲ្យដុំថ្មទៅកូន? ១០ ចុះបើកូនសុំត្រី តើមានអ្នកណានឹងឲ្យសត្វពស់ទៅកូន? ១១ ដូច្នេះ សូម្បីតែអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សទុច្ចរិត ចេះឲ្យរបស់ល្អដល់កូន ទម្រាំតែបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ លោកប្រាកដជានឹងផ្ដល់អ្វីល្អៗ+ដល់អ្នកដែលសុំពីលោកច្រើនជាងនោះទៅទៀត!+
១២ «ម្ល៉ោះហើយ អ្នកចង់ឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នក អ្នកក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះចំពោះពួកគេដែរ។+ តាមពិត នេះជាខ្លឹមសារនៃសេចក្ដីបង្រៀននៅក្នុងច្បាប់ និងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ។+
១៣ «ចូរចូលតាមខ្លោងទ្វារតូច+ ពីព្រោះផ្លូវនិងខ្លោងទ្វារដែលនាំទៅដល់ការវិនាសជីវិត គឺធំហើយទូលាយផង ក៏មានមនុស្សច្រើនចូលតាមផ្លូវនោះ។ ១៤ រីឯផ្លូវដែលទៅឯជីវិត នោះចង្អៀត ក៏មានខ្លោងទ្វារតូចផង ហើយមានមនុស្សតិចណាស់ដែលរកផ្លូវនោះឃើញ។+
១៥ «ចូរប្រយ័ត្នចំពោះពួកអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិត+ ដែលមកឯអ្នករាល់គ្នាដោយក្លែងខ្លួនជាសត្វចៀម។+ ប៉ុន្តែតាមពិត ពួកគេជាឆ្កែចចកដែលស្រេកឃ្លានជាខ្លាំង។+ ១៦ អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់ពួកគេដោយផលផ្លែរបស់ពួកគេ។ មិនដែលមានអ្នកណាបេះផ្លែទំពាំងបាយជូរឬល្វាតូច*ពីដើមបន្លាទេ មែនទេ?+ ១៧ ស្រដៀងគ្នាដែរ ដើមឈើល្អ បង្កើតផលល្អ។ ប៉ុន្តែ ដើមឈើមិនល្អ បង្កើតផលមិនល្អ។+ ១៨ ដើមឈើល្អមិនអាចបង្កើតផលមិនល្អបានទេ។ ឯដើមឈើមិនល្អក៏មិនអាចបង្កើតផលល្អបានដែរ។+ ១៩ ដើមឈើណាដែលមិនបង្កើតផលល្អ ត្រូវកាប់ចោល ហើយបោះទៅក្នុងភ្លើង។+ ២០ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាពិតជានឹងស្គាល់មនុស្សទាំងនោះ ដោយផលផ្លែរបស់ពួកគេ។+
២១ «មិនមែនអស់អ្នកដែលនិយាយមកខ្ញុំថា៖ ‹លោកម្ចាស់! លោកម្ចាស់!› នឹងចូលក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ឡើយ គឺមានតែអ្នកដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នានៃបិតារបស់ខ្ញុំដែលនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលនឹងចូលបាន។+ ២២ នៅថ្ងៃនោះ មនុស្សជាច្រើននឹងនិយាយមកខ្ញុំថា៖ ‹លោកម្ចាស់! លោកម្ចាស់!+ តើយើងមិនបានប្រកាសទំនាយតាងនាមលោក ហើយបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចតាងនាមលោក ថែមទាំងធ្វើការជាច្រើនដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពតាងនាមលោកទេឬ?›។+ ២៣ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងប្រកាសប្រាប់ពួកគេជាសាធារណៈថា៖ ‹នែ! មនុស្សប្រព្រឹត្តប្រឆាំងច្បាប់! ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នករាល់គ្នាទេ! ចូរចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ!›។+
២៤ «ដូច្នេះ អស់អ្នកដែលឮសម្ដីរបស់ខ្ញុំហើយធ្វើតាម អ្នកទាំងនោះប្រៀបដូចជាមនុស្សចេះពិចារណា ដែលសង់ផ្ទះនៅលើថ្ម។+ ២៥ រួចមក ពេលភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំង ទឹកក៏ជន់ឡើង ហើយខ្យល់បក់បោកវាយសន្ធាប់មកលើផ្ទះនោះ តែផ្ទះនោះមិនបានបាក់ស្រុតទេ ពីព្រោះបានត្រូវសង់នៅលើថ្ម។ ២៦ ម្យ៉ាងទៀត អស់អ្នកណាដែលឮសម្ដីរបស់ខ្ញុំតែមិនធ្វើតាម អ្នកទាំងនោះប្រៀបដូចជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ ដែលសង់ផ្ទះនៅលើខ្សាច់។+ ២៧ បន្ទាប់មក ពេលភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំង ទឹកក៏ជន់ឡើង ហើយខ្យល់បក់បោកវាយសន្ធាប់មកលើផ្ទះនោះ+ រួចក៏បាក់ស្រុតខូចអស់»។
២៨ ពេលដែលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ចប់ហើយ នោះបណ្ដាជនបានកោតស្ងើចក្រៃលែងអំពីវិធីបង្រៀនរបស់លោក+ ២៩ ពីព្រោះលោកមិនមែនបង្រៀនដូចពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ទេ តែលោកបង្រៀនក្នុងនាមជាអ្នកដែលមានអំណាចពីព្រះ។+
៨ ក្រោយពីលោកបានចុះពីភ្នំ នោះមនុស្សមួយក្រុមធំបានទៅតាមលោក។ ២ ខណៈនោះ មានបុរសកើតជំងឺឃ្លង់ម្នាក់បានមកឯលោក ហើយលំឱនកាយគោរពលោក ទាំងនិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់ បើលោកចង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំជាស្អាត លោកអាចធ្វើបាន»។+ ៣ ម្ល៉ោះហើយ លោកលូកដៃទៅពាល់គាត់ ហើយពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ធ្វើឲ្យអ្នកជាស្អាតមែន! សូមឲ្យជាស្អាតចុះ»។+ រំពេចនោះ គាត់បានជាស្អាតពីជំងឺឃ្លង់។+ ៤ រួចមក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ+ តែចូរទៅបង្ហាញខ្លួនដល់ពួកសង្ឃ+ ថែមទាំងជូនគ្រឿងបូជាដែលច្បាប់ម៉ូសេបានកំណត់+ ដើម្បីឲ្យពួកសង្ឃអាចឃើញថាអ្នកបានជាស្អាតហើយ»។
៥ ពេលដែលលោកបានចូលទៅក្នុងក្រុងកាពើណិមហើយ នោះនាយទាហានម្នាក់បានមកអង្វរលោក+ ៦ ដោយពោលថា៖ «លោក! អ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំកំពុងដេកនៅផ្ទះព្រោះកម្រើកមិនបាន ហើយគាត់ឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់»។ ៧ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំទៅដល់ទីនោះ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យគាត់ជាសះស្បើយ»។ ៨ នាយទាហានជម្រាបថា៖ «ទេលោក! ខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលលោកចូលទៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំឡើយ។ ប៉ុន្តែ សូមលោកគ្រាន់តែមានប្រសាសន៍ប៉ុណ្ណោះ នោះអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំនឹងជាសះស្បើយ។ ៩ ព្រោះខ្ញុំក៏នៅក្រោមបង្គាប់គេដែរ ហើយក៏មានកូនទាហានដែលនៅក្រោមបង្គាប់ខ្ញុំ។ បើខ្ញុំបង្គាប់អ្នកណាឲ្យ‹ទៅ!› អ្នកនោះក៏ទៅ ហើយបើខ្ញុំបង្គាប់អ្នកណាឲ្យ‹មក!› អ្នកនោះក៏មក។ បើខ្ញុំបង្គាប់ខ្ញុំបម្រើរបស់ខ្ញុំឲ្យ‹ធ្វើការនេះ!› គាត់ក៏ធ្វើតាម»។ ១០ ពេលឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត រួចមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អស់អ្នកដែលបានមកតាមលោកថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ខ្ញុំមិនដែលឃើញអ្នកណាមានជំនឿខ្លាំងយ៉ាងនេះទេ។+ ១១ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា មនុស្សជាច្រើនពីទិសខាងកើតនិងទិសខាងលិច នឹងមកអង្គុយនៅតុជាមួយនឹងអាប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុបក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។+ ១២ រីឯកូននៃរាជាណាចក្រវិញ ពួកគេនឹងត្រូវបោះទៅខាងក្រៅក្នុងទីងងឹត។ នៅទីនោះ ពួកគេនឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ»។+ ១៣ រួចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់នាយទាហាននោះថា៖ «ចូរទៅចុះ! ដោយសារអ្នកបានបង្ហាញជំនឿ សូមឲ្យសំណូមពររបស់អ្នកក្លាយជាការពិត»។+ នៅវេលានោះឯង អ្នកបម្រើរបស់គាត់ក៏បានជាសះស្បើយ។+
១៤ ក្រោយមក ពេលលោកយេស៊ូចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់ពេត្រុស លោកឃើញម្ដាយក្មេករបស់គាត់+កំពុងដេកដោយសារគ្រុនក្ដៅ។+ ១៥ ដូច្នេះ លោកពាល់ដៃរបស់គាត់+ នោះគ្រុនក្ដៅក៏បាត់ទៅ រួចគាត់ងើបឡើង ហើយចាប់ផ្ដើមធ្វើអាហារជូនលោក។ ១៦ ប៉ុន្តែ លុះពេលល្ងាច មានគេនាំមនុស្សជាច្រើនដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល ឲ្យមកជួបលោក។ លោកបានបណ្ដេញវិញ្ញាណទាំងនោះដោយមានប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់ ហើយលោកក៏បានធ្វើឲ្យអស់អ្នកដែលមានជំងឺជាសះស្បើយដែរ ១៧ ដើម្បីសម្រេចទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈអេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ ទំនាយនោះថា៖ «រូបលោកបានទទួលយកជំងឺរបស់យើង ក៏បានផ្ទុករោគារបស់យើងលើខ្លួនលោក»។+
១៨ នៅពេលលោកយេស៊ូឃើញបណ្ដាជន លោកបង្គាប់ពួកអ្នកកាន់តាមឲ្យចេញដំណើរទៅត្រើយម្ខាង។+ ១៩ រួចមក អ្នកជំនាញខាងច្បាប់ម្នាក់បានមកឯលោក ហើយជម្រាបថា៖ «លោកគ្រូ! ខ្ញុំនឹងទៅតាមលោក ទោះជាលោកទៅទីណាក៏ដោយ»។+ ២០ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «កញ្ជ្រោងមានរូង ហើយសត្វស្លាបលើមេឃមានទ្រនំ តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅទេ»។*+ ២១ ក្រោយមក អ្នកកាន់តាមម្នាក់ទៀតរបស់លោកបានសុំថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅបញ្ចុះសពឪពុកខ្ញុំសិន»។+ ២២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ទុកឲ្យមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេទៅ តែអ្នកកុំឈប់កាន់តាមខ្ញុំឡើយ»។+
២៣ លុះក្រោយមក លោកចុះក្នុងទូកមួយ ហើយអ្នកកាន់តាមក៏ចេញទៅជាមួយនឹងលោកដែរ។+ ២៤ រួចមក កើតមានខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំងនៅសមុទ្រ ហើយរលកបានបោកកញ្ជ្រោលគ្របលើទូក។ ចំណែកលោកវិញ លោកកំពុងសម្រាន្តលក់។+ ២៥ ពួកគាត់បានមកដាស់លោកថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមសង្គ្រោះយើងផង! យើងជិតវិនាសហើយ!»។ ២៦ ប៉ុន្តែ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដែលមានជំនឿតិច ហេតុអ្វីបានជាភ័យខ្លាចដូច្នេះ?»។+ រួចមក លោកក្រោកឡើង ហើយស្ដីបន្ទោសខ្យល់និងសមុទ្រ នោះក៏កើតមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ក្រៃលែង។+ ២៧ ដូច្នេះ បុរសទាំងនោះបាននឹកអស្ចារ្យ ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «តើលោកជានរណា សូម្បីតែខ្យល់និងសមុទ្រ ក៏ស្ដាប់បង្គាប់លោកដែរ?»។
២៨ លុះទៅដល់ត្រើយម្ខាងក្នុងតំបន់កេដារ៉ាហើយ មានបុរសពីរនាក់ដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល បានចេញពីទីបញ្ចុះសពមកជួបលោក។+ បុរសទាំងពីរនោះសាហាវក្រៃលែង បានជាគ្មានអ្នកណាហ៊ានដើរតាមផ្លូវនោះទេ។ ២៩ ខណៈនោះ ពួកគេបានស្រែកឡើងថា៖ «បុត្រព្រះ! តើលោកមករំខានយើងធ្វើអ្វី?+ តើលោកមកធ្វើទារុណកម្មយើង+មុនពេលកំណត់ឬ?»។+ ៣០ នៅឆ្ងាយពីពួកគេ មានសត្វជ្រូកមួយហ្វូងធំកំពុងរកចំណីស៊ី។+ ៣១ ដូច្នេះ វិញ្ញាណកំណាចទាំងនោះចាប់ផ្ដើមអង្វរលោកថា៖ «បើលោកបណ្ដេញយើង សូមចាត់យើងឲ្យចូលទៅក្នុងហ្វូងជ្រូកនោះ»។+ ៣២ ម្ល៉ោះហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ទៅចុះ!» ហើយពួកគេក៏ចេញទៅ រួចចូលក្នុងហ្វូងជ្រូក។ ខណៈនោះ ជ្រូកទាំងហ្វូងបានបោលពីច្រាំងចោតធ្លាក់ចូលក្នុងសមុទ្រ ហើយងាប់អស់ទៅ។ ៣៣ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលឃ្វាលសត្វទាំងនោះបានរត់ចេញ ហើយចូលទៅក្នុងក្រុង។ រួចពួកគេបានរៀបរាប់ប្រាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ រួមទាំងរឿងរបស់បុរសពីរនាក់ដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូលដែរ។ ៣៤ បន្ទាប់មក អ្នកក្រុងគ្រប់គ្នាបានចេញមកជួបលោកយេស៊ូ។ លុះជួបហើយ ពួកគេបានអង្វរសុំឲ្យលោកចេញពីតំបន់របស់ពួកគេ។+
៩ ដូច្នេះ លោកបានចុះទូក ហើយឆ្លងទៅក្រុងរបស់លោក*វិញ។+ ២ រួចមក មានគេសែងបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងម្នាក់ដែលដេកលើគ្រែ មកឯលោក។ ពេលដែលលោកយេស៊ូឃើញជំនឿរបស់ពួកគេ នោះលោកមានប្រសាសន៍ទៅបុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងថា៖ «កូនអើយ! ចូរមានសង្ឃឹមឡើង ការខុសឆ្គងរបស់កូនបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ»។+ ៣ ខណៈនោះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ខ្លះបានគិតក្នុងចិត្តថា៖ «បុរសនេះកំពុងនិយាយប្រមាថព្រះ»។ ៤ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងគិតអ្វីអាក្រក់ក្នុងចិត្តដូច្នេះ?+ ៥ ជាឧទាហរណ៍ តើមួយណាស្រួលជាង? និយាយថា៖ ‹ការខុសឆ្គងរបស់អ្នកបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យហើយ› ឬនិយាយថា៖ ‹ចូរងើបឡើងហើយដើរទៅចុះ›។+ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា កូនមនុស្សមានអំណាចនៅផែនដីដើម្បីអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង»។ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បុរសស្លាប់ដៃស្លាប់ជើងនោះថា៖ «ចូរងើបឡើង យកគ្រែស្នែងរបស់អ្នក ហើយទៅផ្ទះចុះ»។+ ៧ គាត់ក៏ងើបឡើងទៅផ្ទះគាត់វិញ។ ៨ ពេលឃើញដូច្នេះ បណ្ដាជនតាំងភ័យខ្លាច ហើយសរសើរតម្កើងព្រះ ដែលបានផ្ដល់អំណាចដូចនេះដល់មនុស្ស។
៩ បន្ទាប់មក ពេលដែលលោកយេស៊ូដើរហួសពីទីនោះ លោកក្រឡេកទៅឃើញបុរសម្នាក់ឈ្មោះម៉ាថាយកំពុងអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធ ហើយលោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ចូរមកតាមខ្ញុំ»។* រួចគាត់ក្រោកឡើងទៅតាមលោក។+ ១០ ក្រោយមក ពេលលោកយេស៊ូកំពុងអង្គុយពិសាអាហារក្នុងផ្ទះ នោះអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងជាច្រើននាក់បានមក ហើយអង្គុយរួមតុជាមួយនឹងលោកនិងពួកអ្នកកាន់តាមលោក។+ ១១ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីចាប់ផ្ដើមសួរអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ហេតុអ្វីគ្រូរបស់អ្នកបរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង?»។+ ១២ ពេលឮពួកគេនិយាយដូច្នេះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សដែលមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យទេ តែអ្នកដែលឈឺទើបត្រូវការគ្រូពេទ្យ។+ ១៣ ហេតុនេះ ចូរទៅរៀនអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យដែលថា៖ ‹ខ្ញុំចង់បានសេចក្ដីមេត្តាករុណា មិនមែនគ្រឿងបូជាទេ›។+ ព្រោះខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតឡើយ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងវិញ»។
១៤ ក្រោយមក អ្នកកាន់តាមយ៉ូហានបានមកសួរលោកថា៖ «យើងនិងពួកផារិស៊ីមានទម្លាប់តមអាហារ តែហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់តាមលោកមិនតមអាហារ?»។+ ១៥ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មិត្តភក្ដិរបស់កូនកំលោះគ្មានមូលហេតុឲ្យតមអាហារទេ ដរាបណាកូនកំលោះ+នៅជាមួយនឹងពួកគេ មែនទេ? ក៏ប៉ុន្តែនឹងមានគ្រាមកដល់ ពេលដែលកូនកំលោះនឹងត្រូវគេពង្រាត់ចេញពីមិត្តភក្ដិ+ ហើយពេលនោះពួកគេនឹងតមអាហារ។ ១៦ គ្មានអ្នកណាយកក្រណាត់ថ្មីមកប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់ឡើយ ពីព្រោះក្រណាត់ថ្មីនោះនឹងរួញ ធ្វើឲ្យសម្លៀកបំពាក់ចាស់រហែកលើសដើម។+ ១៧ ក៏គ្មានអ្នកណាយកស្រាថ្មីមកដាក់ក្នុងថង់ស្បែកចាស់ដែរ។ បើធ្វើដូច្នោះ ថង់ស្បែកនឹងធ្លាយ ស្រាក៏ហូរចេញអស់ ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចដែរ។ ប៉ុន្តែ គេដាក់ស្រាថ្មីក្នុងថង់ស្បែកថ្មីវិញ ទើបអាចរក្សារបស់ទាំងពីរបាន»។
១៨ ពេលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍នៅឡើយ នាយកសាលាប្រជុំម្នាក់បានមកលំឱនកាយគោរពលោក ហើយជម្រាបថា៖ «ឥឡូវនេះកូនស្រីរបស់ខ្ញុំច្បាស់ជាស្លាប់ហើយ ប៉ុន្តែសូមលោកអញ្ជើញមកដាក់ដៃលើនាង នោះនាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។+
១៩ រួចមក លោកយេស៊ូក្រោកឡើងទៅតាមគាត់ ហើយអ្នកកាន់តាមក៏បានទៅដែរ។ ២០ មើល! មានស្ត្រីម្នាក់ដែលបានរងទុក្ខអស់១២ឆ្នាំដោយសារជំងឺធ្លាក់ឈាម+ នាងបានដើរមកពីក្រោយ រួចចូលទៅពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក+ ២១ ព្រោះនាងបានប្រាប់ខ្លួនឯងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «បើខ្ញុំគ្រាន់តែពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោក នោះខ្ញុំនឹងបានជា»។ ២២ លោកយេស៊ូបែរទៅឃើញនាង ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «កូនស្រីអើយ កុំភ័យឡើយ! ជំនឿរបស់នាងបានធ្វើឲ្យនាងជាហើយ»។+ តាំងពីពេលនោះមក ស្ត្រីនោះក៏បានជា។+
២៣ លុះលោកបានចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់នាយកសាលាប្រជុំ លោកឃើញពួកអ្នកផ្លុំខ្លុយលេងភ្លេងកាន់ទុក្ខ ឯបណ្ដាជនកំពុងជ្រួលច្របល់។+ ២៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរចេញពីទីនេះទៅ ព្រោះក្មេងស្រីនេះមិនបានស្លាប់ទេ តែនាងកំពុងដេកលក់»។+ ឮដូច្នេះ ពួកគេចាប់ផ្ដើមសើចចំអកឲ្យលោក។ ២៥ ពេលបណ្ដាជនបានចេញទៅក្រៅអស់ហើយ លោកក៏ចូលទៅខាងក្នុង ហើយចាប់ដៃរបស់នាង+ នោះនាងបានងើបឡើង។+ ២៦ ដំណឹងអំពីរឿងនេះ បានលេចឮខ្ចរខ្ចាយពេញតំបន់នោះ។
២៧ ពេលដែលលោកយេស៊ូដើរហួសពីទីនោះ បុរសងងឹតភ្នែកពីរនាក់+បានទៅតាមលោក ហើយស្រែកថា៖ «បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយយើងផង»។ ២៨ ក្រោយពីលោកបានចូលទៅក្នុងផ្ទះ បុរសងងឹតភ្នែកទាំងនោះបានមកឯលោក។ រួចលោកយេស៊ូសួរពួកគេថា៖ «តើអ្នកជឿថាខ្ញុំអាចធ្វើការនេះបានទេ?»។+ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «យើងជឿ! លោកម្ចាស់»។ ២៩ រួចលោកពាល់ភ្នែករបស់ពួកគេ+ ដោយពោលថា៖ «សូមឲ្យកើតឡើងចំពោះអ្នក សមស្របទៅតាមជំនឿរបស់អ្នក»។ ៣០ ក្រោយមក ភ្នែករបស់ពួកគេក៏ភ្លឺឡើង ហើយលោកយេស៊ូបង្គាប់ពួកគេយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះ»។+ ៣១ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីពួកគេបានចេញទៅក្រៅ នោះពួកគេក៏រៀបរាប់ប្រាប់អំពីលោកពេញតំបន់នោះ។
៣២ ពេលដែលពួកគេកំពុងចេញពីទីនោះ មនុស្សបាននាំបុរសគម្នាក់ដែលមានវិញ្ញាណកំណាចចូល មកឯលោក។+ ៣៣ ក្រោយពីវិញ្ញាណកំណាចបានត្រូវបណ្ដេញចេញហើយ បុរសគនោះចាប់ផ្ដើមនិយាយ។+ ម្ល៉ោះហើយ បណ្ដាជនបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ក៏ពោលថា៖ «យើងមិនដែលឃើញអ្វីបែបនេះនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេ»។+ ៣៤ ប៉ុន្តែ ពួកផារិស៊ីនិយាយថា៖ «អ្នកនេះបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាច ដោយសារបានទទួលអំណាចពីអ្នកគ្រប់គ្រងពួកវិញ្ញាណកំណាច»។+
៣៥ រួចមក លោកយេស៊ូធ្វើដំណើរទៅគ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិ ដោយបង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំ ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ ថែមទាំងធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយពីជំងឺនិងរោគាគ្រប់យ៉ាង។+ ៣៦ ពេលដែលឃើញបណ្ដាជន លោកមានចិត្តក្ដួលអាណិតពួកគេ+ ពីព្រោះពួកគេបានត្រូវសង្កត់សង្កិន* និងទុកចោលឲ្យនៅរាត់រាយប្រៀបដូចចៀមដែលគ្មានគង្វាល។+ ៣៧ ក្រោយមក លោកមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ផលដំណាំដែលត្រូវប្រមូលមានច្រើនមែន តែកម្មករមានតិចទេ។+ ៣៨ ដូច្នេះ ចូរអង្វរសុំម្ចាស់នៃកិច្ចការប្រមូលផលដំណាំ ចាត់កម្មករថែមទៀតឲ្យចូលរួមធ្វើកិច្ចការរបស់លោក»។+
១០ ដូច្នេះ លោកបានហៅអ្នកកាន់តាមទាំង១២នាក់មកឯលោក រួចបានប្រគល់អំណាចឲ្យពួកគាត់ដើម្បីបណ្ដេញពួកវិញ្ញាណអសោច+ និងដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយពីជំងឺនិងរោគាគ្រប់យ៉ាង។
២ សាវ័ក*ទាំង១២នាក់មានឈ្មោះដូចតទៅនេះ៖+ មុនដំបូងមានស៊ីម៉ូនដែលហៅថាពេត្រុស*+ ហើយអនទ្រេ+ជាប្អូនរបស់គាត់ ក៏មានយ៉ាកុប និងយ៉ូហាន+ជាប្អូនរបស់គាត់ ហើយអ្នកទាំងពីរជាកូនរបស់សេបេដេ។ ៣ មានភីលីព បាថូឡូម៉េ*+ ថូម៉ាស់+ ម៉ាថាយ*+ដែលជាអ្នកយកពន្ធ យ៉ាកុបដែលជាកូនអាល់ផៀស និងថាដេ* ៤ ស៊ីម៉ូនកាណានៀន* និងយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុត ដែលក្រោយមកបានក្បត់លោកយេស៊ូ។+
៥ លោកយេស៊ូបានចាត់អ្នកទាំង១២នាក់នេះឲ្យទៅ ដោយផ្ដល់ការណែនាំថា៖+«កុំទៅតំបន់របស់ជនជាតិដទៃ ឬចូលទៅក្នុងក្រុងរបស់ជនជាតិសាម៉ារីឡើយ។+ ៦ ប៉ុន្តែ ចូរទៅឯចៀមដែលវង្វេងបាត់ក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ។+ ៧ កាលដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើដំណើរទៅ ចូរផ្សព្វផ្សាយថា៖ ‹រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺជិតដល់ហើយ›។+ ៨ ចូរធ្វើឲ្យអ្នកឈឺជាសះស្បើយ+ ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ធ្វើឲ្យអ្នកកើតជំងឺឃ្លង់ជាស្អាត ហើយបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចផង។ អ្នករាល់គ្នាបានទទួលដោយឥតបង់ថ្លៃ ចូរឲ្យដោយឥតគិតថ្លៃដែរ។ ៩ កុំយកមាស ប្រាក់ ឬស្ពាន់សម្រាប់ដាក់ក្នុងថង់សៀតចង្កេះ+ ១០ ឬយកថង់យាមសម្រាប់ពេលធ្វើដំណើរ ឬសម្លៀកបំពាក់ក្នុងពីរបន្លាស់ ឬស្បែកជើង ឬដំបង+ ពីព្រោះកម្មករគឺសមនឹងទទួលអាហារ។+
១១ «ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាចូលក្នុងក្រុងឬភូមិណាមួយ ចូរស្វែងរកអ្នកណាដែលសមនឹងទទួលអ្នកជាភ្ញៀវ រួចចូរនៅជាមួយនឹងអ្នកនោះ រហូតដល់អ្នកចេញពីទីនោះ។+ ១២ ពេលដែលអ្នកចូលទៅក្នុងផ្ទះណាមួយ ចូរជម្រាបសួរអ្នកផ្ទះនោះ ហើយជូនពរឲ្យពួកគេបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ។ ១៣ ប្រសិនបើអ្នកផ្ទះនោះសមនឹងទទួលសេចក្ដីសុខ ចូរឲ្យសេចក្ដីសុខកើតមានដល់អ្នកផ្ទះនោះ ដូចអ្នកបានជូនពរចុះ។+ ប៉ុន្តែ បើអ្នកផ្ទះនោះមិនសមនឹងទទួលទេ ចូរឲ្យសេចក្ដីសុខដែលអ្នកបានជូនពរ វិលមកឯអ្នករាល់គ្នាវិញ។ ១៤ នៅកន្លែងណាដែលមនុស្សមិនទទួលស្វាគមន៍អ្នក ឬស្ដាប់ពាក្យរបស់អ្នកទេ ចូររលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នក ពេលដែលអ្នកចេញពីផ្ទះឬក្រុងនោះ។+ ១៥ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី ក្រុងនោះនឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងក្រុងសូដុមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ាទៅទៀត។+
១៦ «មើល! ខ្ញុំកំពុងចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅ ដូចឲ្យសត្វចៀមទៅកណ្ដាលហ្វូងឆ្កែចចក។ ដូច្នេះ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នដូចសត្វពស់ តែមានចិត្តស្លូតត្រង់ដូចសត្វព្រាប។+ ១៧ ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងមនុស្ស ពីព្រោះពួកគេនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅតុលាការ+ ក៏នឹងវាយអ្នករាល់គ្នានឹងរំពាត់ខ្សែតី+នៅក្នុងសាលាប្រជុំដែរ។+ ១៨ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេនាំទៅឯពួកអភិបាលនិងបណ្ដាស្ដេច+ ដោយសារអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងអាចធ្វើជាសាក្សីអំពីខ្ញុំនៅចំពោះមុខពួកគេនិងជនជាតិដទៃ។+ ១៩ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគេបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាទៅ កុំខ្វល់ចិត្តថាអ្នកត្រូវនិយាយអ្វីឬនិយាយយ៉ាងណាឡើយ ពីព្រោះអ្នកនឹងដឹងនូវអ្វីៗដែលត្រូវនិយាយនៅវេលានោះឯង+ ២០ ព្រោះមិនមែនតែអ្នករាល់គ្នាទេដែលនិយាយ តែគឺជាឫទ្ធានុភាពនៃបិតារបស់អ្នក ដែលនិយាយតាមរយៈអ្នក។+ ២១ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូននឹងបញ្ជូនបងប្អូនខ្លួនទៅឲ្យគេសម្លាប់ ឪពុកនឹងបញ្ជូនកូន ហើយកូននឹងប្រឆាំងឪពុកម្ដាយ ថែមទាំងឲ្យគេសម្លាប់ទៀតផង+ ២២ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នាដោយសារអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ។+ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់ អ្នកនោះនឹងត្រូវសង្គ្រោះ។+ ២៣ កាលណាគេបៀតបៀនអ្នកនៅក្រុងមួយ ចូររត់ទៅក្រុងមួយទៀត+ ពីព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា មុនអ្នករាល់គ្នាបានទៅដល់គ្រប់ក្រុងគ្រប់ភូមិនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល នោះកូនមនុស្សនឹងមកដល់។
២៤ «សិស្សមិនធំជាងគ្រូឡើយ ហើយខ្ញុំបម្រើក៏មិនធំជាងម្ចាស់ដែរ។+ ២៥ បើសិស្សបានស្មើនឹងគ្រូ ហើយខ្ញុំបម្រើបានស្មើនឹងម្ចាស់ នោះល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយ។+ ប្រសិនបើមនុស្សបានហៅម្ចាស់ផ្ទះថាបេលសេប៊ូល*+ នោះពួកគេប្រាកដជានឹងហៅពួកអ្នកផ្ទះគាត់លើសជាងនោះទៅទៀត! ២៦ ដូច្នេះ កុំខ្លាចពួកគេឡើយ ព្រោះគ្រប់រឿងលាក់កំបាំងនឹងត្រូវបើកឲ្យឃើញ ហើយគ្រប់រឿងសម្ងាត់នឹងត្រូវបើកឲ្យដឹង។+ ២៧ អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាក្នុងទីងងឹត ចូរយកទៅនិយាយក្នុងពន្លឺវិញ ហើយអ្វីដែលអ្នកឮខ្ញុំខ្សឹប ចូរយកទៅប្រកាសប្រាប់ពីលើដំបូលផ្ទះ។+ ២៨ កុំខ្លាចអស់អ្នកដែលអាចសម្លាប់រូបកាយ តែមិនអាចសម្លាប់ជីវិត*+ដែលអ្នកនឹងទទួលនៅអនាគតនោះឡើយ។ តែត្រូវខ្លាចលោកដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកវិនាសទៅក្នុងកេហេណា*+វិញ។ ២៩ គេលក់ចាបពូកពីរក្បាលថ្លៃមួយសេន* មែនទេ? ប៉ុន្តែ គ្មានចាបពូកណាមួយធ្លាក់ដល់ដី ដែលបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌មិនជ្រាបឡើយ។+ ៣០ សូម្បីតែចំនួនសរសៃសក់នៅលើក្បាលអ្នករាល់គ្នា ក៏លោកជ្រាបដែរ។ ៣១ ដូច្នេះ កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានតម្លៃជាងចាបពូកជាច្រើនទៅទៀត។+
៣២ «ម្ល៉ោះហើយ អ្នកណាដែលទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅមុខមនុស្ស+ ខ្ញុំក៏នឹងទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅមុខបិតារបស់ខ្ញុំដែលនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។+ ៣៣ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំនៅមុខមនុស្ស ខ្ញុំក៏នឹងមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះនៅមុខបិតារបស់ខ្ញុំដែលនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។+ ៣៤ កុំគិតស្មានថាខ្ញុំបានមក ដើម្បីនាំយកសន្តិភាពមកឲ្យផែនដីឡើយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានមកដើម្បីនាំឲ្យមានទំនាស់* មិនមែនដើម្បីនាំឲ្យមានសន្តិភាពទេ។+ ៣៥ ព្រោះខ្ញុំបានមកដើម្បីនាំឲ្យកូនប្រុសទាស់នឹងឪពុក កូនស្រីទាស់នឹងម្ដាយ ហើយកូនប្រសាស្រីទាស់នឹងម្ដាយក្មេក។+ ៣៦ ដូច្នេះ សត្រូវរបស់មនុស្ស នឹងមកពីពួកអ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះជាមួយនឹងពួកគេ។ ៣៧ អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ឪពុកឬម្ដាយជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះមិនសមនឹងធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំទេ ហើយអ្នកណាដែលស្រឡាញ់កូនប្រុសឬកូនស្រីជាងស្រឡាញ់ខ្ញុំ អ្នកនោះក៏មិនសមនឹងធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំដែរ។+ ៣៨ អ្នកណាដែលមិនព្រមលីបង្គោលទារុណកម្ម*របស់ខ្លួនមកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះមិនសមនឹងធ្វើជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំទេ។+ ៣៩ អ្នកណាដែលរក្សាជីវិត*ខ្លួន អ្នកនោះនឹងវិនាសជីវិត ឯអ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងបានជីវិតវិញ។+
៤០ «អ្នកណាដែលទទួលអ្នករាល់គ្នា ក៏ទទួលខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកណាដែលទទួលខ្ញុំ ក៏ទទួលលោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកដែរ។+ ៤១ អ្នកណាដែលទទួលអ្នកប្រកាសទំនាយ ដោយសារបុគ្គលនោះជាអ្នកប្រកាសទំនាយ អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដូចអ្នកប្រកាសទំនាយ+ ហើយអ្នកណាដែលទទួលមនុស្សសុចរិតម្នាក់ ដោយសារបុគ្គលនោះជាមនុស្សសុចរិត អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ដូចមនុស្សសុចរិត។ ៤២ បើអ្នកណាឲ្យទឹកត្រជាក់ សូម្បីតែមួយពែងដល់អ្នកតូចម្នាក់ផឹក ដោយសារបុគ្គលនោះជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកនោះនឹងទទួលរង្វាន់ជាមិនខាន»។+
១១ ក្រោយពីលោកយេស៊ូផ្ដល់ការណែនាំដល់អ្នកកាន់តាមទាំង១២នាក់រួចហើយ លោកចេញពីទីនោះដើម្បីទៅបង្រៀននិងផ្សព្វផ្សាយនៅក្រុងផ្សេងទៀត។+
២ ចំណែកឯយ៉ូហានដែលនៅក្នុងគុក+ គាត់បានឮអំពីការដែលគ្រិស្តបានធ្វើ។ ដូច្នេះ គាត់ចាត់អ្នកកាន់តាមគាត់ឲ្យទៅឯលោក+ ៣ ហើយសួរថា៖ «តើលោកជាអ្នកដែលត្រូវមកឬ? ឬក៏យើងត្រូវរង់ចាំអ្នកផ្សេងទៀត?»។+ ៤ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «ចូរទៅប្រាប់យ៉ូហាននូវអ្វីដែលអ្នកកំពុងឮហើយឃើញ+ ៥ គឺមនុស្សងងឹតភ្នែកកំពុងមើលឃើញ+ មនុស្សខ្វិនកំពុងដើរ មនុស្សកើតឃ្លង់+បានជាស្អាត មនុស្សថ្លង់កំពុងស្ដាប់ឮ មនុស្សស្លាប់កំពុងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយដំណឹងល្អកំពុងត្រូវផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សក្រីក្រ។+ ៦ ឯអ្នកណាដែលមិនរកហេតុសង្ស័យលើខ្ញុំ* អ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយ»។+
៧ ពេលដែលអ្នកទាំងនោះចេញទៅវិញ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បណ្ដាជនអំពីយ៉ូហានថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាបានចេញទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំដើម្បីមើលអ្វី?+ តើបានចេញទៅមើលដើមត្រែងមួយដែលយោលចុះយោលឡើងតាមខ្យល់ឬ?+ ៨ បើមិនដូច្នេះទេ តើអ្នករាល់គ្នាបានចេញទៅមើលអ្វី? ទៅមើលបុរសម្នាក់ដែលមានសម្លៀកបំពាក់ទន់ល្មឿយ*ឬ? មិនមែនទេ ព្រោះពួកអ្នកដែលនៅក្នុងវិមានស្ដេច ទើបមានសម្លៀកបំពាក់ទន់ល្មឿយ។ ៩ បើមិនដូច្នេះ តើអ្នករាល់គ្នាបានចេញទៅមើលអ្វី? ទៅមើលអ្នកប្រកាសទំនាយឬ? ត្រូវហើយ! ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គាត់សំខាន់ជាងអ្នកប្រកាសទំនាយទៅទៀត។+ ១០ អ្នកនោះហើយដែលបានត្រូវចែងទុកថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងចាត់ទូតរបស់ខ្ញុំឲ្យទៅមុនអ្នក ហើយគាត់នឹងរៀបចំផ្លូវទុកសម្រាប់អ្នក!›។+ ១១ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ដែលធ្លាប់រស់នៅ គ្មានអ្នកណាលេចមកដែលធំជាងយ៉ូហាន ជាអ្នកជ្រមុជទឹកឡើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលតូចជាងគេក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺធំជាងគាត់។+ ១២ ក៏ប៉ុន្តែ តាំងពីគ្រាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹករហូតមកដល់ឥឡូវ រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ជាគោលដៅដែលមនុស្សសង្វាតឈោងចាប់ ហើយអស់អ្នកដែលសង្វាត ក៏ឈោងចាប់បាន។+ ១៣ ពីព្រោះគ្រប់ទាំងអ្នកប្រកាសទំនាយ និងគ្រប់ទាំងច្បាប់*បានប្រកាសទុកជាមុន រហូតមកដល់គ្រាយ៉ូហាន+ ១៤ ហើយទោះជាអ្នករាល់គ្នាជឿឬមិនជឿក្ដី គាត់នោះឯងជា‹អេលីយ៉ា ដែលត្រូវមក›។+ ១៥ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ។
១៦ «តើខ្ញុំអាចប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះទៅនឹងអ្នកណា?+ មនុស្សជំនាន់នេះគឺដូចកូនក្មេងដែលអង្គុយនៅផ្សារ ហើយស្រែកប្រាប់កូនក្មេងឯទៀតថា៖ ១៧ ‹យើងបានផ្លុំខ្លុយឲ្យឯងរាល់គ្នា តែឯងមិនបានរាំទេ។ យើងបានទ្រហោយំ តែឯងរាល់គ្នាមិនបានគក់ទ្រូងកើតទុក្ខឡើយ›។ ១៨ ដូចគ្នាដែរ ពេលដែលយ៉ូហានមក គាត់មិនបានពិសាអាហារ ពិសាស្រា ដូចអ្នកឯទៀតទេ តែគេនិយាយថា៖ ‹គាត់មានវិញ្ញាណកំណាចចូល›។ ១៩ ពេលដែលកូនមនុស្សមក លោកបានពិសាអាហារ ពិសាស្រា ដូចអ្នកឯទៀត។+ ក៏ប៉ុន្តែ គេនៅតែនិយាយថា៖ ‹មើល! បុរសនេះល្មោភស៊ី ក៏ជាអ្នកល្មោភស្រា ហើយជាមិត្តភក្ដិរបស់អ្នកយកពន្ធនិងអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង!›។+ ទោះជាគេនិយាយយ៉ាងនោះក៏ដោយ អំពើសុចរិតដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើ បង្ហាញថាអ្នកនោះមានប្រាជ្ញា»។+
២០ រួចមក លោកចាប់ផ្ដើមបន្ទោសក្រុងទាំងប៉ុន្មាន ដែលភាគច្រើនជាកន្លែងដែលលោកបានធ្វើការប្រកបដោយឫទ្ធានុភាព ពីព្រោះអ្នកក្រុងទាំងនោះមិនបានប្រែចិត្តទេ។ ២១ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្រុងខូរ៉ាស៊ីនអើយ អ្នកនឹងត្រូវវេទនាមិនខាន! ក្រុងបេតសេដាអើយ អ្នកក៏ត្រូវវេទនាដែរ! ពីព្រោះបើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពនៅទីនោះ បានកើតឡើងនៅក្នុងក្រុងទីរ៉ុសនិងក្រុងស៊ីដូនវិញ អ្នកក្រុងទាំងនោះមុខជាបានប្រែចិត្តជាយូរយារមកហើយ ទាំងស្លៀកបាវអង្គុយក្នុងផេះផង។+ ២២ ដូច្នេះ ខ្ញុំសូមប្រាប់ថា នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី អ្នកនឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងក្រុងទីរ៉ុសនិងក្រុងស៊ីដូនទៅទៀត។+ ២៣ ចំណែកអ្នកវិញ ក្រុងកាពើណិមអើយ+ តើអ្នកនឹងត្រូវលើកតម្កើងដល់មេឃឬ? អ្នកនឹងចុះទៅក្នុងផ្នូរ*វិញ+ ពីព្រោះប្រសិនបើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពដែលបានកើតឡើងនៅទីនោះ បានកើតឡើងនៅក្រុងសូដុមវិញ ក្រុងនោះមុខជាបាននៅគង់វង្សរហូតមកដល់ឥឡូវនេះ។ ២៤ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី អ្នក*នឹងទទួលទោសធ្ងន់ជាងក្រុងសូដុមទៅទៀត»។+
២៥ នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱបិតាជាម្ចាស់ស្ថានសួគ៌និងផែនដី ខ្ញុំសូមសរសើរលោកនៅមុខមនុស្ស ពីព្រោះលោកបានលាក់អ្វីៗទាំងនេះពីអ្នកប្រាជ្ញនិងអ្នកចេះដឹង តែបានបើកបង្ហាញឲ្យកូនតូចៗយល់វិញ។+ ២៦ ឱបិតាអើយ ពីព្រោះនេះគឺសមស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ២៧ បិតារបស់ខ្ញុំបានប្រគល់អ្វីៗទាំងអស់មកឲ្យខ្ញុំ។+ គ្មានអ្នកណាស្គាល់បុត្ររបស់ព្រះច្បាស់ជាងព្រះដែលជាបិតា+ ហើយគ្មានអ្នកណាស្គាល់ព្រះដែលជាបិតាច្បាស់ជាងបុត្ររបស់លោក និងអ្នកដែលបុត្ររបស់លោកសុខចិត្តបើកបង្ហាញឲ្យស្គាល់នោះទេ។+ ២៨ អស់អ្នកដែលធ្វើការនឿយហត់ ហើយមានបន្ទុកធ្ងន់អើយ! ចូរមកឯខ្ញុំចុះ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។ ២៩ ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នា ហើយរៀនពីខ្ញុំចុះ ពីព្រោះខ្ញុំស្លូត ក៏មានចិត្តរាបទាបផង+ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។ ៣០ ព្រោះនឹមរបស់ខ្ញុំស្រួលពាក់ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»។
១២ នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូបានធ្វើដំណើរកាត់វាលស្រែនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក។* ពួកអ្នកកាន់តាមលោកក៏ចាប់ឃ្លាន ហើយបានកាច់កួរស្រូវមកបរិភោគ។+ ២ ឃើញដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីជម្រាបលោកថា៖ «មើល! ពួកអ្នកកាន់តាមអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីដែលគ្មានច្បាប់ធ្វើនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក»។+ ៣ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានអំពីអ្វីដែលដាវីឌបានធ្វើ ពេលគាត់និងពួកបុរសដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ឃ្លានទេឬ?+ ៤ គាត់បានចូលក្នុងវិហារ*របស់ព្រះ ហើយយកនំប៉័ងតាំងទុកជាគ្រឿងបូជា មកបរិភោគជាមួយនឹងពួកបុរសរបស់គាត់+ ដែលតាមច្បាប់ពួកគាត់គ្មានសិទ្ធិបរិភោគឡើយ លើកលែងតែពួកសង្ឃប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិបរិភោគ មែនទេ?+ ៥ ឬតើអ្នកមិនធ្លាប់អានច្បាប់ទេឬ ថានៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ពួកសង្ឃនៅតែធ្វើការក្នុងវិហារ តែគ្មានទោសទេ?+ ៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកដែលវិសេសជាងវិហារនោះ គឺនៅទីនេះហើយ។+ ៧ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាបានយល់អត្ថន័យនៃពាក្យថា៖ ‹ខ្ញុំចង់បានសេចក្ដីមេត្តាករុណា+ មិនមែនគ្រឿងបូជាឡើយ›+ នោះអ្នកមុខជាមិនបានផ្ដន្ទាទោសអ្នកដែលគ្មានទោសនោះទេ។ ៨ ពីព្រោះកូនមនុស្សជាម្ចាស់លើថ្ងៃឈប់សម្រាក»។+
៩ រួចលោកចេញពីកន្លែងនោះ ហើយចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ។ ១០ មើល! នៅទីនោះមានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃម្ខាង។+ ដូច្នេះ ពួកគេសួរលោកថា៖ «នៅថ្ងៃឈប់សម្រាក តើមានច្បាប់ធ្វើឲ្យមនុស្សជាសះស្បើយឬទេ?»។ ពួកគេសួរដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យមានហេតុចោទប្រកាន់លោក។+ ១១ លោកសួរពួកគេថា៖ «ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា តើមានអ្នកណាមិនទៅលើកយកចៀមតែមួយរបស់ខ្លួនចេញពីរណ្ដៅ បើវាធ្លាក់នៅថ្ងៃឈប់សម្រាកនោះ?+ ១២ ម្ល៉ោះហើយ មនុស្សមានតម្លៃជាងចៀមឆ្ងាយណាស់! ដូច្នេះ មានច្បាប់ឲ្យមនុស្សធ្វើអំពើល្អនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក»។ ១៣ រួចមក លោកប្រាប់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖ «ចូរលាដៃរបស់អ្នក»។ គាត់ក៏លាដៃ ហើយដៃរបស់គាត់បានជាឡើងវិញ ដូចដៃម្ខាងទៀត។ ១៤ ប៉ុន្តែ ពួកផារិស៊ីបានចេញទៅ ហើយប្រឹក្សាគ្នារកវិធីសម្លាប់លោក។ ១៥ ពេលលោកយេស៊ូជ្រាបដូច្នេះ លោកបានចេញពីទីនោះ។ មនុស្សជាច្រើនក៏បានទៅតាមលោកដែរ+ ហើយលោកបានធ្វើឲ្យពួកគេទាំងអស់គ្នាជាសះស្បើយ។ ១៦ ប៉ុន្តែ លោកបានបង្គាប់ពួកគេយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ មិនឲ្យប្រាប់គេថាលោកជាអ្នកណាឡើយ។+ ១៧ នេះដើម្បីសម្រេចទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈអេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលថា៖
១៨ «មើល! អ្នកបម្រើ+ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស និងជាទីពេញចិត្តរបស់ខ្ញុំ!+ ខ្ញុំនឹងដាក់ឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំឲ្យសណ្ឋិតលើគាត់+ ហើយគាត់នឹងធ្វើឲ្យប្រជាជាតិនានាស្គាល់យុត្តិធម៌យ៉ាងច្បាស់។ ១៩ គាត់នឹងមិនឈ្លោះប្រកែក+ ឬស្រែកឡើយ ហើយគ្មានអ្នកណានឹងឮសំឡេងរបស់គាត់នៅតាមផ្លូវធំទេ។ ២០ គាត់នឹងមិនជាន់ឈ្លីដើមត្រែងណាដែលទក់ឡើយ ក៏មិនពន្លត់ប្រឆេះណាដែលជិតរលត់ដែរ+ រហូតដល់គាត់នាំឲ្យមានយុត្តិធម៌ពិតប្រាកដ។ ២១ ពិតណាស់ ប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងសង្ឃឹមលើនាមរបស់គាត់»។+
២២ រួចមក ពួកគេនាំបុរសម្នាក់ដែលងងឹតភ្នែកនិងគដោយសារមានវិញ្ញាណកំណាចចូល មកឯលោក។ លោកក៏បានបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាច ហើយធ្វើឲ្យបុរសនោះនិយាយនិងមើលឃើញឡើងវិញ។ ២៣ ឃើញដូច្នោះ បណ្ដាជនរំភើបចិត្តក្រៃលែង ហើយចាប់ផ្ដើមសួរគ្នាថា៖ «តើលោកជាបុត្រដាវីឌទេដឹង?»។ ២៤ ឮដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីនិយាយថា៖ «បុរសនេះបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចបាន ដោយសារតែទទួលអំណាចពីបេលសេប៊ូល*ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងពួកវិញ្ញាណកំណាច»។+ ២៥ លោកជ្រាបអំពីគំនិតរបស់ពួកគេ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «រាជាណាចក្រណាដែលប្រឆាំងគ្នាឯង នឹងវិនាសទៅ ហើយផ្ទះណាឬក្រុងណាដែលប្រឆាំងគ្នាឯង នឹងមិនស្ថិតស្ថេរឡើយ។ ២៦ ដូចគ្នាដែរ បើសាថាន*បណ្ដេញសាថាន នោះសាថានប្រឆាំងខ្លួនឯងហើយ។ បើដូច្នេះ តើរាជាណាចក្ររបស់សាថាននឹងអាចស្ថិតស្ថេរដូចម្ដេចបាន? ២៧ ម្យ៉ាងទៀត បើខ្ញុំបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយសារបេលសេប៊ូល ចុះតើអ្នកកាន់តាមអ្នករាល់គ្នាបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយសារអ្នកណាវិញ? ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកកាន់តាមអ្នករាល់គ្នានឹងបង្ហាញថាអ្នករាល់គ្នានិយាយខុស។ ២៨ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើខ្ញុំបណ្ដេញវិញ្ញាណកំណាចដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះវិញ នោះមានន័យថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះបានមកដល់ហើយ តែអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងខ្លួន។+ ២៩ ឬតើមានអ្នកណាអាចចូលផ្ទះរបស់បុរសខ្លាំងពូកែម្នាក់ ហើយប្លន់យកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់បាន? លុះត្រាតែចងបុរសខ្លាំងពូកែនោះជាមុនសិន ទើបអាចប្លន់ផ្ទះគាត់បាន។ ៣០ អ្នកណាដែលមិនគាំទ្រខាងខ្ញុំ អ្នកនោះប្រឆាំងខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលមិនប្រមូលមនុស្សជាមួយនឹងខ្ញុំ អ្នកនោះធ្វើឲ្យមនុស្សខ្ចាត់ខ្ចាយវិញ។+
៣១ «ហេតុនេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា គ្រប់ទាំងពាក្យប្រមាថ*និងការខុសឆ្គងរបស់មនុស្សនឹងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ។ ប៉ុន្តែ ការពោលពាក្យប្រមាថឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះនឹងមិនត្រូវអភ័យទោសឲ្យទេ។+ ៣២ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកណាដែលពោលពាក្យប្រឆាំងកូនមនុស្ស អ្នកនោះនឹងត្រូវអភ័យទោសឲ្យ។+ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលពោលពាក្យប្រឆាំងឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ អ្នកនោះនឹងមិនត្រូវអភ័យទោសឲ្យទេ ទោះជានៅសម័យ*នេះ ឬនៅអនាគតក៏ដោយ។+
៣៣ «ប្រសិនបើអ្នកជាដើមឈើល្អ នោះផលផ្លែរបស់អ្នកក៏ល្អដែរ។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកជាដើមឈើមិនល្អ នោះផលផ្លែរបស់អ្នកក៏មិនល្អដែរ។ ព្រោះមនុស្សសម្គាល់ដើមឈើដោយផលផ្លែរបស់វា។+ ៣៤ ពូជពស់មានពិស!+ តើអ្នកអាចនិយាយអ្វីល្អដូចម្ដេចបាន កាលដែលអ្នកជាមនុស្សទុច្ចរិត? ពីព្រោះមាត់តែងនិយាយអ្វីដែលមានពោរពេញនៅក្នុងចិត្ត។+ ៣៥ មនុស្សល្អ បញ្ចេញអ្វីល្អ ពីរបស់ល្អដែលគាត់បានសន្សំទុក។ រីឯមនុស្សអាក្រក់វិញ គាត់បញ្ចេញអ្វីអាក្រក់ពីរបស់អាក្រក់ ដែលគាត់បានសន្សំទុក។+ ៣៦ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី មនុស្សនឹងទទួលខុសត្រូវ+ចំពោះពាក្យឥតប្រយោជន៍ទាំងអស់ដែលពួកគេបានពោល។ ៣៧ ពីព្រោះអ្នកនឹងត្រូវរាប់ជាសុចរិតដោយសារសម្ដីរបស់ខ្លួន ឬនឹងត្រូវផ្ដន្ទាទោសដោយសារសម្ដីរបស់ខ្លួន»។
៣៨ ពេលនោះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីខ្លះ បានតបនឹងសម្ដីរបស់លោក ដោយនិយាយថា៖ «លោកគ្រូ! យើងចង់ឃើញសញ្ញាសម្គាល់មួយពីលោក»។+ ៣៩ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «មនុស្សជំនាន់នេះដែលទុច្ចរិត ហើយមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ* ចេះតែរកមើលសញ្ញាសម្គាល់។ ប៉ុន្តែ សញ្ញាសម្គាល់នឹងមិនត្រូវបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញឡើយ ក្រៅពីសញ្ញាសម្គាល់នៃយ៉ូណាសដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។+ ៤០ ពីព្រោះដូចយ៉ូណាសបាននៅក្នុងពោះត្រីធំអស់បីថ្ងៃបីយប់+ នោះកូនមនុស្សក៏នឹងនៅក្នុងផ្ទៃផែនដីអស់បីថ្ងៃបីយប់ដែរ។+ ៤១ នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី មនុស្សពីក្រុងនីនីវេនឹងរស់ឡើងវិញជាមួយនឹងមនុស្សជំនាន់នេះ ហើយអ្នកក្រុងនោះនឹងផ្ដន្ទាទោសពួកគេ ពីព្រោះអ្នកក្រុងនោះបានប្រែចិត្តពេលស្ដាប់អ្វីដែលយ៉ូណាសផ្សព្វផ្សាយ។+ ប៉ុន្តែមើល! អ្នកដែលធំជាងយ៉ូណាស គឺនៅទីនេះហើយ។+ ៤២ នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យក្ដី មហាក្សត្រីនៃភាគខាងត្បូងនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាមួយនឹងមនុស្សជំនាន់នេះ ហើយមហាក្សត្រីនោះនឹងផ្ដន្ទាទោសពួកគេ ពីព្រោះនាងបានមកពីចុងផែនដីដើម្បីស្ដាប់សម្ដីប្រកបដោយប្រាជ្ញារបស់សាឡូម៉ូន។+ ប៉ុន្តែមើល! អ្នកដែលធំជាងសាឡូម៉ូន គឺនៅទីនេះហើយ។+
៤៣ «នៅពេលដែលវិញ្ញាណអសោចចេញពីបុគ្គលម្នាក់ វាឆ្លងកាត់ទីហួតហែង ដើម្បីរកកន្លែងសម្រាក តែរកមិនបានទេ។+ ៤៤ រួចមក វានិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅឯបុគ្គលនោះដែលធ្លាប់ជាផ្ទះរបស់ខ្ញុំវិញ›។ លុះទៅដល់ហើយ វាឃើញថាផ្ទះនោះគ្មានអ្នកណានៅទេ តែបែរជាបានត្រូវបោសស្អាត និងតុបតែងយ៉ាងល្អទៅវិញ។ ៤៥ ក្រោយមក វាចេញទៅ ហើយនាំវិញ្ញាណ៧ទៀតដែលទុច្ចរិតជាងវាចូលបុគ្គលនោះ។ ពេលចូលហើយ ពួកវាអាស្រ័យនៅទីនោះ ហើយស្ថានភាពចុងក្រោយរបស់បុគ្គលនោះ គឺអាក្រក់លើសមុនទៅទៀត។+ នោះជាអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់មនុស្សជំនាន់ទុច្ចរិតនេះ»។
៤៦ កាលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍ទៅកាន់បណ្ដាជន មើល! ម្ដាយនិងប្អូនប្រុសៗរបស់លោក+កំពុងឈរនៅខាងក្រៅ ចាំនិយាយជាមួយនឹងលោក។+ ៤៧ ដូច្នេះ មានគេមកជម្រាបលោកថា៖ «មើល! ម្ដាយនិងប្អូនប្រុសៗរបស់លោកកំពុងឈរចាំនៅខាងក្រៅ។ ពួកគេចង់និយាយជាមួយនឹងលោក»។ ៤៨ លោកមានប្រសាសន៍តបទៅវិញថា៖ «តើអ្នកណាជាម្ដាយខ្ញុំ? ហើយតើអ្នកណាជាប្អូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ?»។ ៤៩ រួចមក លោកលាតដៃសំដៅទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «នុ៎ះន៏! ម្ដាយរបស់ខ្ញុំ និងប្អូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ!+ ៥០ ព្រោះអ្នកណាដែលធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នាបិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ អ្នកនោះហើយជាប្អូនប្រុស ប្អូនស្រី និងម្ដាយរបស់ខ្ញុំ»។+
១៣ នៅថ្ងៃនោះ លោកយេស៊ូបានចេញពីផ្ទះ ទៅអង្គុយនៅមាត់សមុទ្រ។ ២ ក្រោយមក មនុស្សមួយក្រុមធំបានមូលគ្នាមកឯលោក រហូតដល់លោកត្រូវចុះទៅអង្គុយក្នុងទូកមួយ តែបណ្ដាជនបានឈរនៅឆ្នេរសមុទ្រវិញ។+ ៣ រួចមក លោកប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីៗជាច្រើនដោយប្រើឧទាហរណ៍ថា៖+«មើល! មនុស្សម្នាក់បានចេញទៅសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ។+ ៤ ពេលដែលគាត់កំពុងសាបព្រោះ នោះគ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់តាមផ្លូវ ហើយមានសត្វស្លាបមកចឹកស៊ីអស់ទៅ។+ ៥ គ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើកន្លែងមានផ្ទាំងថ្ម មិនសូវមានដី រួចក៏ដុះចេញផុតពីដីភ្លាមៗ ដោយសារដីនោះរាក់។+ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលថ្ងៃរះឡើង វាបានស្លោកទៅ ហើយដោយសារឫសចាក់មិនជ្រៅ វាបានក្រៀមស្វិត។ ៧ ឯគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតបានធ្លាក់លើដីដែលមានដើមបន្លា រួចដើមបន្លាក៏ដុះឡើងគ្របជិតគ្រាប់ពូជនោះ។+ ៨ គ្រាប់ពូជខ្លះបានធ្លាក់លើដីល្អ ហើយបានបង្កើតផល ១ជា១០០ ១ជា៦០ និង១ជា៣០។+ ៩ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ»។+
១០ ដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមបានមកសួរលោកថា៖ «ហេតុអ្វីលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយប្រើឧទាហរណ៍?»។+ ១១ លោកតបឆ្លើយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យយល់អាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋ+អំពីរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ មនុស្សទាំងនោះមិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យយល់ទេ។ ១២ ពីព្រោះអ្នកណាដែលមាន នឹងទទួលថែមទៀត ដើម្បីឲ្យអ្នកនោះមានជាបរិបូរ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលគ្មាន សូម្បីតែអ្វីដែលអ្នកនោះមាន ក៏នឹងត្រូវដកហូតដែរ។+ ១៣ នេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំនិយាយទៅពួកគេដោយប្រើឧទាហរណ៍ ពីព្រោះទោះជាពួកគេមើល ក៏មើលមិនឃើញ ហើយទោះជាពួកគេស្ដាប់ ក៏ស្ដាប់មិនឮ ហើយក៏មិនយល់អត្ថន័យដែរ។+ ១៤ ទំនាយដែលអេសាយបានប្រកាស កំពុងសម្រេចក្នុងករណីពួកគេ។ ទំនាយនោះថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នានឹងស្ដាប់ឮ តែមិនយល់អត្ថន័យអ្វីសោះ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងមើល តែមិនឃើញអ្វីសោះ។+ ១៥ ពីព្រោះចិត្តរបស់មនុស្សទាំងនេះបានទៅជារឹង ហើយពួកគេបានឮនឹងត្រចៀក តែមិនបានអើពើទេ។ ពួកគេបានបិទភ្នែកដើម្បីកុំឲ្យមើលឃើញ ហើយបិទត្រចៀកដើម្បីកុំឲ្យស្ដាប់ឮ ហើយយល់អត្ថន័យ រួចប្រែចិត្ត ដើម្បីឲ្យខ្ញុំធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយឡើយ›។+
១៦ «ក៏ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ ពីព្រោះភ្នែករបស់អ្នកមើលឃើញ ហើយត្រចៀករបស់អ្នកស្ដាប់ឮ។+ ១៧ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ធ្លាប់មានអ្នកប្រកាសទំនាយនិងមនុស្សសុចរិតជាច្រើននាក់ដែលចង់ឃើញអ្វីដែលអ្នកកំពុងឃើញ តែពួកគេមិនបានឃើញឡើយ+ ហើយចង់ឮអ្វីដែលអ្នកកំពុងឮ តែក៏មិនបានឮដែរ។
១៨ «ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាស្ដាប់ឧទាហរណ៍អំពីអ្នកសាបព្រោះ។+ ១៩ ពេលអ្នកណាម្នាក់ឮបណ្ដាំស្ដីអំពីរាជាណាចក្រ តែមិនយល់អត្ថន័យ នោះមេកំណាច+ក៏មក ហើយឆក់យកអ្វីដែលបានត្រូវសាបព្រោះក្នុងចិត្តរបស់អ្នកនោះ។ នេះជាគ្រាប់ពូជដែលបានត្រូវសាបព្រោះតាមផ្លូវ។+ ២០ ចំណែកគ្រាប់ពូជដែលបានត្រូវសាបព្រោះលើផ្ទាំងថ្មគឺជាអ្នកដែលឮបណ្ដាំនោះ ក៏ទទួលយកភ្លាមដោយអំណរ។+ ២១ ទោះជាដូច្នោះក៏ដោយ បណ្ដាំស្ដីអំពីរាជាណាចក្រគ្មានឫសក្នុងអ្នកនោះឡើយ តែអ្នកនោះនៅជាប់បានមួយរយៈ រួចពេលកើតមានទុក្ខលំបាកឬការបៀតបៀនដោយសារបណ្ដាំនោះ អ្នកនោះក៏ជំពប់ដួលភ្លាម។ ២២ រីឯគ្រាប់ពូជដែលបានត្រូវសាបព្រោះលើដីមានដើមបន្លា នោះសំដៅទៅអ្នកដែលឮបណ្ដាំនោះ ប៉ុន្តែការខ្វល់ខ្វាយអំពីជីវភាពនៅសម័យ*នេះ+ និងការល្បួង*នៃទ្រព្យសម្បត្តិ ក៏គ្របបាំងបណ្ដាំនោះជិត មិនឲ្យអ្នកនោះបង្កើតផលឡើយ។+ ២៣ ចំណែកគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់លើដីល្អគឺជាអ្នកដែលឮបណ្ដាំនោះ ហើយយល់អត្ថន័យ ក៏បង្កើតផលពិតមែន អ្នកនេះបង្កើតផល១ជា១០០ អ្នកនោះ១ជា៦០ ហើយម្នាក់ទៀត១ជា៣០»។+
២៤ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយប្រើឧទាហរណ៍មួយទៀតថា៖ «រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាបុរសម្នាក់ដែលបានសាបព្រោះគ្រាប់ពូជល្អនៅលើដីរបស់គាត់។ ២៥ កាលដែលមនុស្សទាំងឡាយកំពុងដេកលក់ សត្រូវរបស់គាត់បានមកសាបព្រោះស្រងែ*លើស្រូវសាលី រួចចេញបាត់ទៅ។ ២៦ ពេលស្រូវសាលីចេញជាដើមហើយមានកួរ នោះស្រងែក៏បានដុះឡើងដែរ។ ២៧ ដូច្នេះ ពួកខ្ញុំបម្រើរបស់បុរសដែលជាម្ចាស់ផ្ទះនោះ បានមកសួរគាត់ថា៖ ‹លោកម្ចាស់! លោកបានសាបព្រោះគ្រាប់ពូជល្អនៅលើដីរបស់លោក មែនទេ? ចុះហេតុអ្វីបានជាមានស្រងែនៅទីនោះ?› ២៨ គាត់ឆ្លើយថា៖ ‹នេះជាស្នាដៃរបស់បុរសម្នាក់ដែលជាសត្រូវរបស់ខ្ញុំ›។+ ពួកគេសួរតបថា៖ ‹បើដូច្នេះ តើលោកចង់ឲ្យយើងចេញទៅដកស្រងែទាំងនោះទេ?›។ ២៩ គាត់ឆ្លើយថា៖ ‹កុំដក ក្រែងលោកាលណាដកស្រងែចេញ ស្រូវសាលីក៏រលើងឫសដែរ។ ៣០ ចូរឲ្យទាំងពីរដុះជាមួយគ្នារហូតដល់រដូវច្រូតកាត់ ហើយនៅរដូវនោះ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកច្រូតឲ្យដកស្រងែមុនសិន រួចចងជាកណ្ដាប់ដើម្បីដុតចោល ហើយសឹមទៅប្រមូលស្រូវសាលីទុកក្នុងជង្រុករបស់ខ្ញុំ›»។+
៣១ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយប្រើឧទាហរណ៍មួយទៀតថា៖ «រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាគ្រាប់មូស្ដាត*ដែលបុរសម្នាក់បានយកទៅដាំនៅក្នុងដីរបស់គាត់។+ ៣២ តាមពិត គ្រាប់នោះជាគ្រាប់តូចបំផុត តែពេលបានដុះឡើងហើយ នោះវាទៅជាដំណាំធំបំផុត ក៏ទៅជាដើមឈើមួយ ហើយសត្វស្លាបនៅលើមេឃមកជ្រកអាស្រ័យក្នុងមែករបស់វា»។
៣៣ លោកប្រាប់ពួកគេឧទាហរណ៍មួយទៀតថា៖ «រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺដូចជាដំបែដែលស្ត្រីម្នាក់បានយកទៅលាយក្នុងម្សៅបីរង្វាល់ទាល់តែម្សៅទាំងអស់នោះបានដោរឡើង»។+
៣៤ លោកយេស៊ូបានប្រាប់បណ្ដាជនអំពីអ្វីៗទាំងនេះដោយប្រើឧទាហរណ៍។ លោកមិនដែលមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេដោយមិនប្រើឧទាហរណ៍ឡើយ។+ ៣៥ នេះដើម្បីសម្រេចនូវអ្វីដែលបានត្រូវថ្លែងតាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលថា៖ «ខ្ញុំនឹងបើកមាត់និយាយជាឧទាហរណ៍ ក៏នឹងប្រកាសប្រាប់ឲ្យដឹងអំពីអ្វីៗដែលបានត្រូវលាក់បាំងតាំងពីកំណើតពិភពលោក»។+
៣៦ ក្រោយពីឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ លោកបានចូលទៅក្នុងផ្ទះ។ រួចមក អ្នកកាន់តាមបានមកឯលោក ហើយជម្រាបថា៖ «សូមពន្យល់យើងឲ្យយល់ឧទាហរណ៍អំពីស្រងែក្នុងវាលស្រូវសាលី»។ ៣៧ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកដែលសាបព្រោះគ្រាប់ពូជល្អគឺជាកូនមនុស្ស ៣៨ ឯវាលស្រូវសាលីគឺជាពិភពលោក។+ ចំណែកគ្រាប់ពូជល្អគឺជាកូននៃរាជាណាចក្រ ប៉ុន្តែស្រងែគឺជាកូនរបស់មេកំណាច+ ៣៩ ហើយសត្រូវដែលបានសាបព្រោះនោះគឺជាមេកំណាច។* ការច្រូតគឺជាទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក* ហើយបណ្ដាទេវតាគឺជាអ្នកច្រូត។ ៤០ ម្ល៉ោះហើយ ដូចស្រងែបានត្រូវដកចេញ ហើយដុតចោលក្នុងភ្លើង នោះនៅទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ ក៏នឹងកើតមានដូច្នោះដែរ។+ ៤១ កូនមនុស្សនឹងចាត់បណ្ដាទេវតារបស់លោកឲ្យមក ហើយទេវតាទាំងនោះនឹងដកអ្វីៗទាំងអស់ដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល* ព្រមទាំងដកមនុស្សទាំងអស់ដែលប្រព្រឹត្តប្រឆាំងច្បាប់ ចេញពីរាជាណាចក្ររបស់លោក ៤២ រួចទេវតាទាំងនោះនឹងបោះពួកគេទៅក្នុងឡដែលមានភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ។+ នៅទីនោះ ពួកគេនឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ។ ៤៣ នៅគ្រានោះ មនុស្សសុចរិតនឹងភ្លឺដូចថ្ងៃ+ ក្នុងរាជាណាចក្រនៃបិតារបស់ពួកគេ។ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកអាចស្ដាប់ឮ ចូរស្ដាប់ចុះ។
៤៤ «រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺដូចជាកំណប់ទ្រព្យក្នុងវាលមួយ ដែលបុរសម្នាក់បានរកឃើញ ហើយលាក់ទុក។ រួចដោយសារគាត់ត្រេកអរជាខ្លាំង គាត់ក៏ទៅលក់អ្វីៗដែលគាត់មាន ហើយទិញវាលនោះ។+
៤៥ «ម្យ៉ាងទៀត រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺដូចជាអ្នកធ្វើដំណើរជួញដូរម្នាក់ ដែលកំពុងរកគជ់ខ្យងល្អវិសេស។ ៤៦ ពេលដែលរកឃើញគជ់ខ្យងមួយដែលមានតម្លៃខ្ពស់ គាត់ក៏ចេញទៅ ហើយប្រញាប់លក់អ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មាន រួចទិញគជ់ខ្យងនោះ។+
៤៧ «ម្យ៉ាងវិញទៀត រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺដូចជាអួនដែលត្រូវទម្លាក់ទៅក្នុងសមុទ្រ ហើយជាប់បានត្រីគ្រប់ប្រភេទ។ ៤៨ ពេលដែលអួនពេញហើយ ពួកគេអូសមកលើឆ្នេរ រួចអង្គុយប្រមូលត្រីល្អ+ដាក់ក្នុងកញ្ជើ តែត្រីដែលមិនអាចបរិភោគបាន+ ពួកគេបោះចោលវិញ។ ៤៩ នៅទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ ក៏នឹងដូច្នេះដែរ។ បណ្ដាទេវតានឹងចេញទៅញែកមនុស្សទុច្ចរិតចេញពីចំណោមមនុស្សសុចរិត ៥០ ហើយនឹងបោះមនុស្សទុច្ចរិតទៅក្នុងឡដែលមានភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ។ នៅទីនោះ ពួកគេនឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ»។
៥១ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូសួរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាយល់អត្ថន័យនៃអ្វីៗទាំងនេះឬទេ?»។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «យល់ហើយលោកម្ចាស់!»។ ៥២ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «បើដូច្នេះ គ្រូបង្រៀនគ្រប់រូប ក្រោយពីបានត្រូវគេបង្រៀនអំពីរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ហើយ គឺដូចជាបុរសម្នាក់ជាម្ចាស់ផ្ទះ ដែលបញ្ចេញរបស់ទាំងថ្មីទាំងចាស់ពីឃ្លាំងទ្រព្យរបស់ខ្លួន»។
៥៣ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានប្រាប់ឧទាហរណ៍ទាំងនេះចប់ លោកចាកចេញពីកន្លែងនោះ។ ៥៤ លុះក្រោយពីបានចូលស្រុកកំណើតរបស់លោកហើយ+ លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនបណ្ដាជននៅក្នុងសាលាប្រជុំរបស់ពួកគេ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ហើយនិយាយថា៖ «តើបុរសនេះបានទទួលប្រាជ្ញាបែបនេះ និងអំណាចដើម្បីធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងនេះពីណាមក?+ ៥៥ តើបុរសនេះមិនមែនជាកូនរបស់ជាងឈើទេឬ?+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះម៉ារៀ និងប្អូនប្រុសៗរបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ាកុប យ៉ូសែប ស៊ីម៉ូន និងយូដាស មែនទេ?+ ៥៦ ហើយតើប្អូនស្រីៗរបស់គាត់មិនមែននៅទីនេះជាមួយនឹងយើងទេឬ? ចុះតើបុរសនេះចេះធ្វើអ្វីៗទាំងនេះពីណាមក?»។+ ៥៧ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេមិនព្រមជឿលើលោកឡើយ។+ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «នៅគ្រប់កន្លែង គេតែងគោរពអ្នកប្រកាសទំនាយ លើកលែងតែនៅស្រុក និងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន»។+ ៥៨ ដូច្នេះ លោកមិនបានធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពជាច្រើននៅទីនោះឡើយ ពីព្រោះពួកគេគ្មានជំនឿ។
១៤ នៅគ្រានោះ ហេរ៉ូឌដែលជាអភិបាលស្រុក បានឮអំពីលោកយេស៊ូ។+ ២ គាត់បានប្រាប់ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ថា៖ «អ្នកនោះគឺយ៉ូហាន ជាអ្នកជ្រមុជទឹក។ គាត់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហេតុនេះហើយបានជាគាត់អាចធ្វើការដែលប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពទាំងនេះបាន»។+ ៣ ព្រោះមុននោះ ហេរ៉ូឌ*បានចាប់យ៉ូហានចង ហើយបញ្ជូនទៅគុក ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តហេរ៉ូឌាស ដែលជាភរិយារបស់ភីលីពជាបងគាត់។+ ៤ ពីព្រោះយ៉ូហានបានជម្រាបហេរ៉ូឌច្រើនដងថា៖ «គ្មានច្បាប់ឲ្យលោកយកនាងធ្វើជាភរិយាទេ»។+ ៥ ទោះជាហេរ៉ូឌចង់សម្លាប់យ៉ូហានក៏ដោយ តែគាត់ខ្លាចបណ្ដាជន ដោយសារពួកគេចាត់ទុកយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។+ ៦ នៅថ្ងៃមួយ ពេលដែលកំពុងជប់លៀងអបអរថ្ងៃកំណើតរបស់ហេរ៉ូឌ+ នោះកូនស្រីរបស់ហេរ៉ូឌាសបានចូលមករាំក្នុងពិធីនោះ ហើយធ្វើឲ្យហេរ៉ូឌពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។+ ៧ ដូច្នេះ គាត់បានស្បថថានឹងឲ្យនាងនូវអ្វីក៏ដោយដែលនាងសុំ។ ៨ រួចមក នាងបានសុំតាមពាក្យបង្គាប់របស់ម្ដាយថា៖ «ខ្ញុំសុំក្បាលរបស់យ៉ូហានជាអ្នកជ្រមុជទឹក ដាក់លើថាស»។+ ៩ ទោះជាការស្នើសុំរបស់នាងធ្វើឲ្យស្ដេចពិបាកចិត្តក៏ដោយ គាត់បានធ្វើតាមសំណូមពររបស់នាង ដោយសារគាត់បានស្បថនៅចំពោះមុខអស់អ្នកដែលបរិភោគជាមួយនឹងគាត់រួចហើយ។ ១០ ដូច្នេះ គាត់បានចាត់គេឲ្យទៅកាត់ក្បាលយ៉ូហាននៅក្នុងគុក។ ១១ រួចមក គេដាក់ក្បាលរបស់យ៉ូហានលើថាសមួយ យកមកឲ្យនាង ហើយនាងយកទៅឲ្យម្ដាយ។ ១២ ក្រោយមក អ្នកកាន់តាមយ៉ូហានបានមកយកសពគាត់ទៅបញ្ចុះ រួចនាំដំណឹងទៅជម្រាបលោកយេស៊ូ។ ១៣ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានចុះទូកចេញពីទីនោះទៅកន្លែងមួយឆ្ងាយពីគេ ដើម្បីនៅម្នាក់ឯង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលដំណឹងនេះឮដល់បណ្ដាជន ពួកគេក៏ចេញពីក្រុងនានា ហើយដើរទៅតាមលោក។+
១៤ ពេលលោកឡើងមកដល់ច្រាំង លោកឃើញមនុស្សមួយក្រុមធំ ក៏មានចិត្តអាណិតអាសូរពួកគេ+ ហើយបានធ្វើឲ្យមនុស្សដែលឈឺក្នុងចំណោមពួកគេបានជាសះស្បើយ។+ ១៥ ប៉ុន្តែពេលល្ងាច ពួកអ្នកកាន់តាមបានមកឯលោក ហើយជម្រាបថា៖ «កន្លែងនេះនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ ថ្ងៃក៏កាន់តែជ្រេដែរ។ សូមឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ ដើម្បីពួកគេអាចទិញអាហារនៅតាមភូមិ»។+ ១៦ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ពួកគេមិនចាំបាច់ទៅទេ ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគទៅ»។ ១៧ ពួកគាត់ជម្រាបលោកថា៖ «នៅទីនេះយើងគ្មានអ្វីទេ ក្រៅពីនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយ»។ ១៨ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «យកនំប៉័ងនិងត្រីទាំងនោះមកឲ្យខ្ញុំ»។ ១៩ បន្ទាប់មក លោកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យអង្គុយលើស្មៅ។ លោកក៏បានយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះ ហើយងើយភ្នែកមើលទៅស្ថានសួគ៌ រួចអធិដ្ឋាន។+ ក្រោយនោះ លោកកាច់នំប៉័ង ចែកឲ្យពួកអ្នកកាន់តាម ហើយពួកគាត់ក៏ចែកឲ្យបណ្ដាជន។ ២០ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត ហើយពួកគាត់បានប្រមូលអាហារដែលនៅសល់បាន១២កញ្ជើ។+ ២១ ឯអ្នកដែលបានបរិភោគ មានបុរសប្រហែល៥.០០០នាក់ ដោយមិនរាប់ស្ត្រីនិងកូនក្មេងទេ។+ ២២ រួចមក ដោយមិនបង្អែបង្អង់ លោកបានបង្គាប់អ្នកកាន់តាមឲ្យចុះទូកទៅត្រើយម្ខាងមុនលោក ទុកឲ្យលោកជាអ្នកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ។+
២៣ ក្រោយពីឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ លោកបានឡើងភ្នំតែម្នាក់ឯងដើម្បីអធិដ្ឋាន។+ លុះដល់ពេលយប់ លោកនៅទីនោះតែម្នាក់ឯង។ ២៤ ពេលនោះ ទូកនៅឆ្ងាយពីច្រាំងរាប់រយម៉ែត្រហើយ ក៏ត្រូវរលកបោកយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារទូកនោះទៅបញ្ច្រាសខ្យល់។ ២៥ លុះដល់យាមទី៤*នៅយប់នោះ លោកបានដើរលើទឹកសមុទ្រទៅឯពួកអ្នកកាន់តាម។ ២៦ ពេលពួកគាត់ក្រឡេកទៅឃើញលោកកំពុងដើរលើទឹកសមុទ្រ ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមវិលវល់ក្នុងគំនិត ហើយតាំងភ័យខ្លាច ក៏ស្រែកឡើងថា៖ «តើនោះជាអ្វីហ្នឹង!»។* ២៧ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ភ្លាមថា៖ «ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង! គឺខ្ញុំទេ កុំខ្លាចឡើយ»។+ ២៨ ពេត្រុសបានតបទៅលោកថា៖ «លោកម្ចាស់! បើពិតជាលោកមែន សូមឲ្យខ្ញុំដើរលើទឹកទៅឯលោកផង»។ ២៩ នោះលោកបង្គាប់ថា៖ «ចូរមកចុះ!»។ ឮដូច្នេះ ពេត្រុសបានចេញពីទូក ហើយដើរលើទឹកទៅឯលោកយេស៊ូ។ ៣០ ប៉ុន្តែដោយមើលទៅខ្យល់ព្យុះ គាត់ក៏ភ័យខ្លាច ហើយពេលដែលចាប់ផ្ដើមលិចទៅក្នុងទឹក គាត់ស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមជួយខ្ញុំផង!»។ ៣១ ភ្លាមនោះ លោកយេស៊ូបានលូកដៃទៅចាប់គាត់ ហើយសួរថា៖ «អ្នកមានជំនឿតិចអើយ! ហេតុអ្វីបានជាចាប់ផ្ដើមសង្ស័យ?»។+ ៣២ ក្រោយពីលោកយេស៊ូនិងពេត្រុសបានចូលក្នុងទូកហើយ ខ្យល់ព្យុះក៏ស្ងប់បាត់ទៅ។ ៣៣ រួចមក អ្នកកាន់តាមលោកដែលនៅក្នុងទូកបានលំឱនកាយគោរពលោក ហើយពោលថា៖ «លោកពិតជាបុត្ររបស់ព្រះមែន»។ ៣៤ ក្រោយមក លោកនិងពួកគាត់បានឆ្លងទៅតំបន់កេណិសារ៉ែត។+
៣៥ ពេលទៅដល់ អ្នកស្រុកនោះបានស្គាល់លោកភ្លាម ក៏បានចាត់គេឲ្យនាំដំណឹងទៅផ្សាយពេញតំបន់នៅជុំវិញ រួចមនុស្សបាននាំអស់អ្នកដែលឈឺមកឯលោក។ ៣៦ ក្រោយមក ពួកគេបានអង្វរសុំពាល់តែជាយសម្លៀកបំពាក់លោកប៉ុណ្ណោះ+ ហើយអស់អ្នកដែលបានពាល់ជាយសម្លៀកបំពាក់លោក ក៏បានជាសះស្បើយ។
១៥ រួចមក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីដែលមកពីក្រុងយេរូសាឡិមបានទៅឯលោកយេស៊ូ+ ហើយសួរថា៖ ២ «ហេតុអ្វីអ្នកកាន់តាមលោកបំពានទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកបុរសពីសម័យមុនដូច្នេះ? ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេមិនលាងដៃ*ឲ្យបានត្រឹមត្រូវមុនបរិភោគ»។+
៣ លោកតបទៅពួកគេថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបំពានបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ ដោយសារទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នកដូច្នេះ?+ ៤ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះបង្គាប់ថា៖ ‹ចូរគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក›+ ហើយ‹អ្នកណាដែលនិយាយប្រមាថឪពុកម្ដាយ អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់›។+ ៥ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបែរជានិយាយថា៖ ‹អ្នកណាដែលប្រាប់ឪពុកម្ដាយថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំបានសន្យាប្រគល់ជូនព្រះហើយ នោះខ្ញុំមិនអាចយកមកជួយឪពុកម្ដាយបានទេ»+ ៦ អ្នកនោះមិនត្រូវជួយឪពុកទាល់តែសោះ›។ យ៉ាងនេះ អ្នករាល់គ្នាបានធ្វើឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះទៅជាអសារឥតការដោយសារទំនៀមទម្លាប់របស់អ្នក។+ ៧ មនុស្សលាក់ពុត! គឺត្រូវណាស់ ដែលអេសាយបានប្រកាសទំនាយអំពីអ្នករាល់គ្នាថា៖+ ៨ ‹បណ្ដាជននេះគោរពខ្ញុំតែបបូរមាត់ទេ តែចិត្តរបស់ពួកគេបានឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្ញុំ។ ៩ ដូច្នេះ ការដែលពួកគេបន្តគោរពប្រណិប័តន៍ខ្ញុំ គឺឥតប្រយោជន៍ទេ ពីព្រោះសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគេ គឺជាបង្គាប់របស់មនុស្សតែប៉ុណ្ណោះ›»។+ ១០ រួចលោកហៅបណ្ដាជនមក ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចូរស្ដាប់ ហើយយល់អត្ថន័យចុះ។+ ១១ អ្វីៗដែលចូលតាមមាត់ មិនដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ តែគឺអ្វីៗដែលចេញមកពីមាត់វិញទេ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធ»។+
១២ ក្រោយមក ពួកអ្នកកាន់តាមបានចូលមកជិត ហើយសួរលោកថា៖ «តើលោកជ្រាបថាពួកផារិស៊ីបានជំពប់ដួលនឹងសម្ដីរបស់លោកឬទេ?»។+ ១៣ លោកតបឆ្លើយថា៖ «គ្រប់រុក្ខជាតិដែលបិតារបស់ខ្ញុំនៅស្ថានសួគ៌មិនបានដាំ នោះនឹងត្រូវដកចេញ។ ១៤ កុំអំពល់នឹងពួកគេឡើយ។ ពួកគេជាមនុស្សខ្វាក់ដែលកំពុងនាំផ្លូវអ្នកឯទៀត។ ប្រសិនបើមនុស្សខ្វាក់នាំផ្លូវមនុស្សខ្វាក់ដូចគ្នា នោះទាំងពីរនាក់នឹងធ្លាក់រណ្ដៅ»។+ ១៥ ពេត្រុសជម្រាបលោកវិញថា៖ «សូមបកស្រាយអត្ថន័យនៃឧទាហរណ៍នោះឲ្យយើងយល់ផង»។ ១៦ ឮដូច្នេះ លោកសួរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅតែមិនយល់ដែរឬ?+ ១៧ តើអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងទេឬថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលចូលតាមមាត់ ក៏ចូលទៅក្នុងក្រពះ រួចចេញទៅឯកន្លែងបន្ទោបង់? ១៨ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីៗដែលចេញពីមាត់ នោះចេញពីក្នុងចិត្តមក ហើយគឺអ្វីៗទាំងនោះដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ១៩ ជាឧទាហរណ៍ គំនិតអាក្រក់តែងតែផ្ដើមចេញពីក្នុងចិត្ត+ គឺឃាតកម្ម ការផិតក្បត់ អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ* ការលួច ការធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ និងពាក្យប្រមាថ។ ២០ គឺអ្វីៗទាំងនេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្តែ ការបរិភោគដោយមិនលាងដៃ* មិនមែនធ្វើឲ្យមនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ»។
២១ រួចមក លោកយេស៊ូបានចាកចេញពីទីនោះទៅតំបន់ទីរ៉ុសនិងស៊ីដូន។+ ២២ មើល! ស្ត្រីជនជាតិភេនីស៊ីម្នាក់ពីតំបន់នោះបានចេញមក ហើយស្រែកថា៖ «លោកម្ចាស់ ជាបុត្រដាវីឌអើយ! សូមមេត្តាជួយខ្ញុំផង កូនស្រីខ្ញុំមានវិញ្ញាណកំណាចចូល ធ្វើទុក្ខខ្លាំងណាស់»។+ ២៣ ក៏ប៉ុន្តែ លោកមិនបានតបឆ្លើយទៅនាងមួយម៉ាត់សោះ។ ដូច្នេះ ពួកអ្នកកាន់តាមបានមកទទូចសុំលោកថា៖ «សូមលោកប្រាប់នាងឲ្យទៅវិញ ពីព្រោះនាងចេះតែស្រែក ហើយដើរតាមយើងឥតឈប់»។ ២៤ លោកតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅឯអ្នកណាទេ ក្រៅពីចៀមដែលវង្វេងផ្លូវក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។+ ២៥ ប៉ុន្តែ ស្ត្រីនោះក៏ចូលមកលំឱនកាយគោរពលោក ហើយអង្វរថា៖ «លោកម្ចាស់! សូមជួយខ្ញុំផង!»។ ២៦ លោកតបឆ្លើយថា៖ «គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ បើយកនំប៉័ងរបស់កូនក្មេង ហើយបោះទៅឲ្យឆ្កែតូចៗវិញ»។ ២៧ នាងឆ្លើយថា៖ «មែនហើយលោកម្ចាស់! ប៉ុន្តែតាមការពិត ឆ្កែតូចៗស៊ីកម្ទេចនំប៉័ងដែលជ្រុះពីតុរបស់ម្ចាស់វា»។+ ២៨ នោះលោកយេស៊ូតបឆ្លើយទៅនាងថា៖ «នាងអើយ! នាងមានជំនឿខ្លាំងណាស់ សូមឲ្យនាងបានដូចប្រាថ្នាចុះ»។ រួចកូនស្រីរបស់នាងបានជាសះស្បើយតាំងពីពេលនោះមក។
២៩ ក្រោយពីលោកយេស៊ូចេញពីទីនោះ លោកទៅជិតសមុទ្រកាលីឡេ។+ បន្ទាប់មក លោកឡើងទៅលើភ្នំ ហើយអង្គុយនៅទីនោះ។ ៣០ ក្រោយមក បណ្ដាជនមួយក្រុមធំបានមកឯលោក ព្រមទាំងនាំអ្នកដែលខ្វិន ពិការ ងងឹតភ្នែក គ និងអ្នកដែលឈឺជាច្រើននាក់ទៀតមកឯលោកដែរ ហើយបានដាក់ពួកគេនៅជិតជើងរបស់លោក រួចលោកក៏ធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។+ ៣១ ពេលដែលបណ្ដាជនឃើញមនុស្សគកំពុងនិយាយ មនុស្សខ្វិនកំពុងដើរ ហើយមនុស្សងងឹតភ្នែកកំពុងមើលឃើញ នោះពួកគេនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ក៏បានសរសើរតម្កើងព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+
៣២ លោកយេស៊ូហៅពួកអ្នកកាន់តាមមកឯលោក ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំអាណិតបណ្ដាជនទាំងនេះណាស់+ ពីព្រោះអស់បីថ្ងៃហើយដែលពួកគេបាននៅជាមួយនឹងខ្ញុំ ហើយពួកគេលែងមានអាហារបរិភោគទៀត។ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យពួកគេទៅវិញដោយគ្មានអ្វីបរិភោគទេ ក្រែងលោពួកគេអស់កម្លាំងតាមផ្លូវ»។+ ៣៣ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមបានសួរលោកថា៖ «នៅកន្លែងដាច់ស្រយាលនេះ តើយើងអាចបាននំប៉័ងពីណាល្មមគ្រប់គ្រាន់ឲ្យមនុស្សច្រើនយ៉ាងនេះបរិភោគឆ្អែត?»។+ ៣៤ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូសួរពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មានដុំ?»។ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «៧ដុំ និងត្រីតូចៗពីរបីកន្ទុយ»។ ៣៥ ដូច្នេះ ក្រោយពីលោកប្រាប់បណ្ដាជនឲ្យអង្គុយលើដី ៣៦ លោកយកនំប៉័ង៧ដុំនិងត្រីទាំងនោះ ក៏បានអធិដ្ឋានអរគុណព្រះ រួចកាច់នំប៉័ងឲ្យដល់ពួកអ្នកកាន់តាម។ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកកាន់តាមក៏ចែកដល់បណ្ដាជន+ ៣៧ ហើយទាំងអស់គ្នាបានបរិភោគឆ្អែត។ រួចមក ពួកគាត់បានប្រមូលអាហារដែលនៅសល់ បានពេញ៧កញ្ឆេធំៗ។+ ៣៨ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលបានបរិភោគមានបុរសចំនួន៤.០០០នាក់ ដោយមិនរាប់ស្ត្រីនិងកូនក្មេងទេ។ ៣៩ នៅទីបំផុត ក្រោយពីបានឲ្យបណ្ដាជនត្រឡប់ទៅវិញ នោះលោកបានចុះទូក ហើយទៅតំបន់ម៉ាកាដាន។+
១៦ នៅទីនេះ ពួកផារិស៊ីនិងពួកសាឌូស៊ីបានមកឯលោក ដើម្បីល្បងលលោក។ ពួកគេបានសុំឲ្យលោកបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់មួយពីលើមេឃឲ្យពួកគេឃើញ។+ ២ លោកតបឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «នៅពេលល្ងាច អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ ‹មេឃក្រហមឆ្អៅ ដូច្នេះនឹងមានអាកាសធាតុល្អ›។ ៣ នៅពេលព្រឹក អ្នករាល់គ្នាក៏និយាយថា៖ ‹ថ្ងៃនេះនឹងមានភ្លៀង ហើយក៏នឹងត្រជាក់ផង ព្រោះមេឃក្រហមឆ្អៅ ហើយស្រទំ›។ អ្នករាល់គ្នាចេះបកស្រាយលក្ខណៈនៃផ្ទៃមេឃមែន តែមិនចេះបកស្រាយសញ្ញាសម្គាល់នៃសម័យនេះឡើយ។ ៤ មនុស្សជំនាន់នេះដែលទុច្ចរិត ហើយមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះ* ចេះតែរកមើលសញ្ញាសម្គាល់ តែគ្មានសញ្ញាសម្គាល់ណានឹងត្រូវបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញឡើយ+ ក្រៅពីសញ្ញាសម្គាល់នៃយ៉ូណាស»។+ ពេលមានប្រសាសន៍ចប់ហើយ លោកបានចេញពីពួកគេទៅ។
៥ រួចមក អ្នកកាន់តាមលោកបានឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង តែភ្លេចយកនំប៉័ងទៅជាមួយ។+ ៦ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរប្រុងស្មារតីជានិច្ច ហើយប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី និងពួកសាឌូស៊ី»។+ ៧ ដូច្នេះ ពួកគាត់ចាប់ផ្ដើមជជែកគ្នាថា៖ «យើងមិនបានយកនំប៉័ងមកជាមួយទេ»។ ៨ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីរឿងនេះ ក៏បានសួរថា៖ «អ្នកមានជំនឿតិចអើយ! ហេតុអ្វីបានជាជជែកគ្នាដោយសារគ្មាននំប៉័ងដូច្នេះ? ៩ តើអ្នករាល់គ្នានៅតែមិនយល់ទេឬ? ឬក៏អ្នកមិនចាំទេថា ពេលដែលមាននំប៉័ង៥ដុំសម្រាប់បុរស៥.០០០នាក់ តើអ្នកប្រមូលបានអាហារប៉ុន្មានកញ្ជើ?+ ១០ ឬក៏អ្នកមិនចាំទេថា ពេលដែលមាននំប៉័ង៧ដុំសម្រាប់បុរស៤.០០០នាក់ តើអ្នកប្រមូលបានអាហារប៉ុន្មានកញ្ឆេធំៗ?+ ១១ ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនយល់ថា ខ្ញុំមិនមែននិយាយអំពីនំប៉័ងនោះទេ? ប៉ុន្តែ ចូរប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី និងពួកសាឌូស៊ី»។+ ១២ នោះទើបពួកគាត់យល់ថា លោកមិនមែនប្រាប់ឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ននឹងដំបែនំប៉័ងនោះទេ តែប្រាប់ឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ននឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកផារិស៊ី និងពួកសាឌូស៊ីវិញ។
១៣ លុះពេលដែលលោកយេស៊ូបានទៅដល់តំបន់សេសារៀភីលីពហើយ នោះលោកសួរពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ «តើមនុស្សទាំងឡាយថាកូនមនុស្សជាអ្នកណា?»។+ ១៤ ពួកគាត់បានឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថាលោកជាយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក+ អ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាអេលីយ៉ា+ ហើយអ្នកឯទៀតថាលោកជាយេរេមា ឬជាអ្នកប្រកាសទំនាយមួយរូប»។ ១៥ លោកបានសួរពួកគាត់ថា៖ «ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញ តើអ្នកថាខ្ញុំជាអ្នកណា?»។ ១៦ ស៊ីម៉ូនពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «លោកជាគ្រិស្ត+ ជាបុត្ររបស់ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។+ ១៧ លោកយេស៊ូតបទៅគាត់ថា៖ «ស៊ីម៉ូន កូនយ៉ូណាស! អ្នកមានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះនេះមិនមែនមនុស្សទេដែលបានបើកបង្ហាញឲ្យអ្នកដឹង តែគឺបិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌វិញ។+ ១៨ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកគឺពេត្រុស*+ ហើយលើថ្មនេះ+ ខ្ញុំនឹងសង់ក្រុមជំនុំរបស់ខ្ញុំ។ ទ្វារកំពែងផ្នូរ*នឹងមិនឈ្នះក្រុមជំនុំនោះឡើយ។ ១៩ ខ្ញុំនឹងឲ្យកូនសោនៃរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ដល់អ្នក ហើយអ្វីដែលអ្នកចងនៅផែនដី នោះជាអ្វីដែលបានត្រូវចងនៅស្ថានសួគ៌ ហើយអ្វីដែលអ្នកស្រាយនៅផែនដី នោះជាអ្វីដែលបានត្រូវស្រាយនៅស្ថានសួគ៌»។ ២០ រួចមក លោកបង្គាប់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ទៅអ្នកកាន់តាម កុំឲ្យប្រាប់អ្នកណាថាលោកជាគ្រិស្ត។+
២១ តាំងពីពេលនោះមក លោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមពន្យល់អ្នកកាន់តាមថា លោកត្រូវទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំ ពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ នឹងធ្វើឲ្យលោករងទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ លោកក៏នឹងត្រូវគេសម្លាប់ ហើយនៅថ្ងៃទី៣ លោកនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។+ ២២ ឮដូច្នេះ ពេត្រុសបាននាំលោកទៅឆ្ងាយពីពួកគាត់បន្តិច រួចចាប់ផ្ដើមបន្ទោសលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមអាណិតខ្លួនផង។ ការនេះនឹងមិនកើតឡើងដល់លោកឡើយ»។+ ២៣ ប៉ុន្តែ លោកបែរចេញ រួចប្រាប់ពេត្រុសថា៖ «នែ! សាថាន* ចូរទៅឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ!* អ្នកកំពុងដាក់ឧបសគ្គរារាំងខ្ញុំ ពីព្រោះអ្នកមិនគិតតាមគំនិតរបស់ព្រះទេ តែគិតតាមគំនិតរបស់មនុស្សវិញ»។+
២៤ បន្ទាប់មក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ហើយលីបង្គោលទារុណកម្ម*របស់ខ្លួន រួចមកតាមខ្ញុំជាដរាប។+ ២៥ ព្រោះអ្នកណាដែលចង់រក្សាជីវិត*ខ្លួន អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិត។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងបានជីវិតវិញ។+ ២៦ តាមពិត ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់បានអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក* តែបាត់បង់ជីវិតខ្លួនវិញ តើនោះមានប្រយោជន៍អ្វី?+ ឬតើមនុស្សសុខចិត្តយកអ្វីមកប្ដូរនឹងជីវិតខ្លួន?+ ២៧ ព្រោះកូនមនុស្សនឹងត្រូវមកជាមួយនឹងបណ្ដាទេវតារបស់លោក ដោយមានសិរីរុងរឿងពីបិតារបស់លោក ហើយលោកនឹងសងដល់គ្រប់គ្នាតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។+ ២៨ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកខ្លះដែលកំពុងឈរនៅទីនេះ នឹងមិនស្លាប់ឡើយ ទាល់តែបានឃើញកូនមនុស្សមកក្នុងឋានៈជាស្ដេច*ជាមុនសិន»។+
១៧ លុះ៦ថ្ងៃក្រោយមក លោកយេស៊ូបាននាំពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហានជាប្អូនប្រុសគាត់ ទៅជាមួយនឹងលោកដោយឡែកពីគេ ហើយឡើងលើភ្នំខ្ពស់មួយ។+ ២ រួចមក លក្ខណៈក្រៅរបស់លោកបានផ្លាស់ប្រែនៅមុខពួកគាត់។ មុខរបស់លោកបានបញ្ចេញរស្មីដូចថ្ងៃ ហើយសម្លៀកបំពាក់របស់លោកចាប់ផ្ដើមភ្លឺត្រចះដូចពន្លឺ។+ ៣ មើល! ពួកគាត់ក៏ឃើញម៉ូសេនិងអេលីយ៉ាកំពុងសន្ទនាជាមួយនឹងលោក។ ៤ ឃើញដូច្នេះ ពេត្រុសជម្រាបលោកយេស៊ូថា៖ «លោកម្ចាស់ យើងនៅទីនេះជាការល្អប្រសើរណាស់! បើលោកពេញចិត្ត នោះខ្ញុំនឹងដំឡើងត្រសាលបីនៅទីនេះ មួយសម្រាប់លោក មួយសម្រាប់ម៉ូសេ និងមួយសម្រាប់អេលីយ៉ា»។ ៥ កាលដែលពេត្រុសកំពុងនិយាយនៅឡើយ មើល! មានពពកដ៏ភ្លឺមួយបានមកគ្របបាំងពួកគាត់ ហើយមើល! មានសំឡេងមួយបន្លឺចេញពីពពកនោះថា៖ «នេះជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ជាទីពេញចិត្តខ្ញុំណាស់។+ ចូរស្ដាប់បង្គាប់លោក»។+ ៦ ឮដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមបានក្រាបមុខដល់ដី ហើយក៏ភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។ ៧ រួចលោកយេស៊ូបានមកជិត ហើយពាល់ពួកគាត់ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរក្រោកឡើង កុំខ្លាចឡើយ»។ ៨ ពេលដែលពួកគាត់ងើបមុខឡើង នោះពួកគាត់មិនឃើញអ្នកណាទេ ឃើញតែលោកយេស៊ូប៉ុណ្ណោះ។ ៩ កាលដែលកំពុងធ្វើដំណើរចុះពីភ្នំ នោះលោកយេស៊ូបង្គាប់ពួកគាត់ថា៖ «កុំប្រាប់អ្នកណាឲ្យសោះអំពីអ្វីៗដែលបានត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិត រហូតដល់កូនមនុស្សបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។+
១០ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកកាន់តាមបានសួរលោកថា៖ «បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និយាយថា អេលីយ៉ាត្រូវមកមុន?»។+ ១១ លោកតបឆ្លើយថា៖ «អេលីយ៉ានឹងមកពិតមែន ហើយនឹងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ឲ្យដូចដើមវិញ។+ ១២ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាអេលីយ៉ាបានមកហើយ តែពួកគេមិនបានស្គាល់គាត់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តទៅលើគាត់តាមអំពើចិត្តរបស់ពួកគេ។+ កូនមនុស្សក៏ត្រូវរងទុក្ខក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកគេដូច្នោះដែរ»។+ ១៣ ពេលនោះ អ្នកកាន់តាមលោកបានយល់ថា លោកកំពុងមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់អំពីយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹក។
១៤ ពេលដែលលោកនិងពួកគាត់ដើរឆ្ពោះទៅបណ្ដាជន+ នោះមានបុរសម្នាក់មកឯលោក ហើយលុតជង្គង់ជម្រាបថា៖ ១៥ «លោកម្ចាស់ សូមមេត្តាជួយកូនប្រុសខ្ញុំផង ពីព្រោះគាត់មានជំងឺឆ្កួតជ្រូក ហើយស្ថិតក្នុងសភាពធ្ងន់ធ្ងរណាស់។ គាត់ដួលក្នុងភ្លើង និងក្នុងទឹកជាញឹកញាប់។+ ១៦ ខ្ញុំបាននាំគាត់មកជួបពួកអ្នកកាន់តាមលោក តែពួកគាត់មិនអាចធ្វើឲ្យកូនខ្ញុំជាបានឡើយ»។ ១៧ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱជំនាន់មនុស្សដែលគ្មានជំនឿនិងវៀចវេរអើយ!+ តើខ្ញុំត្រូវនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណា? តើខ្ញុំត្រូវទ្រាំនឹងអ្នករាល់គ្នាដល់កាលណាទៀត? ចូរនាំក្មេងប្រុសនោះមកឯខ្ញុំ»។ ១៨ រួចមក លោកយេស៊ូស្ដីបន្ទោសវិញ្ញាណកំណាចនោះ ហើយវាក៏ចេញពីក្មេងប្រុសនោះ។ ចាប់ពីពេលនោះមក ក្មេងប្រុសនោះបានជាសះស្បើយ។+ ១៩ ក្រោយមក អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូមកសួរលោកដោយឡែកពីគេថា៖ «ហេតុអ្វីពួកខ្ញុំមិនអាចបណ្ដេញវាបាន?»។ ២០ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «គឺដោយសារអ្នករាល់គ្នាមានជំនឿតិច។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿប៉ុនគ្រាប់មូស្ដាត នោះអ្នកអាចបញ្ជាទៅភ្នំនេះថា៖ ‹ចូររើចេញពីកន្លែងនេះ ទៅកន្លែងផ្សេង› នោះភ្នំនឹងរើទៅមែន ហើយនឹងគ្មានអ្វីដែលអ្នកមិនអាចធ្វើបានឡើយ»។+ ២១ *——
២២ ពេលដែលពួកគាត់នៅជុំគ្នាក្នុងស្រុកកាលីឡេ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «កូនមនុស្សនឹងត្រូវគេក្បត់ ហើយបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់សត្រូវ+ ២៣ ហើយពួកគេនឹងសម្លាប់លោក រួចនៅថ្ងៃទី៣ លោកនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។+ ឮដូច្នេះ ពួកគាត់កើតទុក្ខខ្លាំងណាស់។
២៤ ក្រោយពីលោកនិងពួកគាត់ទៅដល់ក្រុងកាពើណិម នោះអ្នកយកពន្ធវិហារមកឯពេត្រុស ហើយសួរថា៖ «តើគ្រូរបស់អ្នកមិនបង់ពន្ធ*វិហារទេឬ?»។+ ២៥ គាត់ឆ្លើយថា៖ «បង់»។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលពេត្រុសចូលទៅក្នុងផ្ទះ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់មុនថា៖ «ស៊ីម៉ូន តើអ្នកគិតដូចម្ដេច? តើស្ដេចទាំងឡាយនៅផែនដីទទួលពន្ធគយនិងពន្ធដារពីអ្នកណា? ពីបុត្រារបស់ស្ដេច ឬពីអ្នកដទៃ?»។ ២៦ ពេលដែលពេត្រុសឆ្លើយថា៖ «ពីអ្នកដទៃ» នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «បើដូច្នេះ បុត្រារបស់ស្ដេចមិនចាំបាច់បង់ពន្ធទេ។ ២៧ ប៉ុន្តែ ដើម្បីកុំឲ្យយើងបណ្ដាលឲ្យពួកគេជំពប់ដួល+ ចូរអ្នកទៅឯសមុទ្រ ហើយបោះសន្ទូចយកត្រីដែលជាប់មុនគេ រួចបើកមាត់វា នោះអ្នកនឹងឃើញកាក់ប្រាក់មួយ។* ចូរយកកាក់នោះទៅបង់ពន្ធឲ្យខ្ញុំនិងអ្នកចុះ»។
១៨ នៅវេលានោះ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូបានមកឯលោក ហើយសួរថា៖ «តើអ្នកណាធំជាងគេក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌?»។+ ២ ដូច្នេះ លោកបានហៅកូនក្មេងម្នាក់មក ហើយឲ្យឈរនៅកណ្ដាលពួកគាត់ ៣ រួចលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនកែប្រែចិត្តគំនិតឲ្យដូចជាកូនក្មេងទេ+ នោះអ្នកនឹងមិនបានចូលក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ឡើយ។+ ៤ ដូច្នេះ អ្នកណាដែលបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តរាបទាបដូចកូនក្មេងនេះ អ្នកនោះគឺធំជាងគេក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌+ ៥ ហើយអ្នកណាដែលទទួលស្វាគមន៍កូនក្មេងបែបនេះ ដោយសារឈ្មោះខ្ញុំ អ្នកនោះក៏ទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំដែរ។ ៦ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបណ្ដាលឲ្យអ្នកតូចបែបនេះដែលមានជំនឿលើខ្ញុំជំពប់ដួល គឺប្រសើរជាងបើយកថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំមួយ មកចងជាប់ករបស់អ្នកនោះ ហើយយកទៅចោលកណ្ដាលសមុទ្រ។+
៧ «ពិភពលោកនេះនឹងត្រូវវេទនាណាស់ ដោយសារឧបសគ្គដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល! ឧបសគ្គទាំងនោះត្រូវតែមកដល់មែន។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលដាក់ឧបសគ្គដែលនាំឲ្យជំពប់ដួល អ្នកនោះនឹងត្រូវវេទនាណាស់! ៨ ដូច្នេះ ប្រសិនបើដៃម្ខាងឬជើងម្ខាងរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរកាត់វាចេញ ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយទៅ។+ បើអ្នកពិការឬខ្វិន តែទទួលជីវិត គឺប្រសើរជាងមានដៃទាំងពីរ ឬជើងទាំងពីរ តែត្រូវបោះទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះជារៀងរហូត។+ ៩ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើភ្នែកម្ខាងរបស់អ្នក បណ្ដាលឲ្យអ្នកជំពប់ដួល ចូរខ្វេះវាចេញ ហើយបោះចោលឲ្យឆ្ងាយទៅ។ បើអ្នកមានភ្នែកតែម្ខាង ប៉ុន្តែទទួលជីវិត គឺប្រសើរជាងមានភ្នែកទាំងសងខាង តែត្រូវបោះទៅក្នុងភ្លើងកេហេណា។*+ ១០ ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យមើលងាយអ្នកតូចបែបនេះឡើយ ព្រោះខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ទេវតារបស់អ្នកទាំងនោះដែលនៅស្ថានសួគ៌ តែងតែឃើញមុខបិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌។+ ១១ *——
១២ «តើអ្នករាល់គ្នាគិតដូចម្ដេច? បើមានបុរសម្នាក់ដែលមានចៀម១០០ក្បាល តែមានចៀមមួយបានវង្វេងបាត់+ តើគាត់នឹងមិនទុកចៀម៩៩ក្បាលនៅលើភ្នំ រួចទៅស្វែងរកចៀមមួយដែលវង្វេងបាត់នោះទេឬ?+ ១៣ ប្រសិនបើគាត់រកឃើញចៀមនោះមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា គាត់មានអំណរចំពោះចៀមមួយនោះ ខ្លាំងជាងចំពោះចៀម៩៩ក្បាលដែលមិនបានវង្វេងបាត់ទៅទៀត។ ១៤ ដូចគ្នាដែរ បិតារបស់ខ្ញុំ*ដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌មិនចង់ឲ្យអ្នកតូចណាម្នាក់បែបនេះវិនាសឡើយ។+
១៥ «ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើបងប្អូនណាម្នាក់របស់អ្នកបានធ្វើខុស ចូរទៅជួបគាត់ម្នាក់ឯង ហើយលាតត្រដាងកំហុសរបស់គាត់។*+ បើគាត់ស្ដាប់អ្នក នោះអ្នកបានបងប្អូននោះមកវិញ។+ ១៦ ប៉ុន្តែ បើគាត់មិនស្ដាប់អ្នកទេ ចូរយកមនុស្សម្នាក់ឬពីរនាក់ទៀតទៅជាមួយ ដើម្បីឲ្យគ្រប់រឿងទាំងអស់អាចត្រូវចាត់ទុកថាជាការពិត ដោយការបញ្ជាក់របស់សាក្សីពីរឬបីនាក់។+ ១៧ បើគាត់មិនស្ដាប់ពួកគេទេ ចូរប្រាប់ដល់ក្រុមជំនុំ។ ប្រសិនបើគាត់មិនស្ដាប់ក្រុមជំនុំទៀត នោះចូរចាត់ទុកគាត់ជាជនជាតិដទៃ+ និងជាអ្នកយកពន្ធ។+
១៨ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្វីក៏ដោយដែលអ្នកចងនៅផែនដី នោះជាអ្វីដែលបានត្រូវចងនៅស្ថានសួគ៌ ហើយអ្វីក៏ដោយដែលអ្នកស្រាយនៅផែនដី នោះជាអ្វីដែលបានត្រូវស្រាយនៅស្ថានសួគ៌។ ១៩ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើមានពីរនាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នានៅផែនដី ព្រមព្រៀងគ្នាអធិដ្ឋានសុំបិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ អំពីរឿងអ្វីក៏ដោយដែលសំខាន់ នោះលោកនឹងសម្រេចការនោះឲ្យពួកគេ។+ ២០ ពីព្រោះនៅកន្លែងណាដែលមានពីរឬបីនាក់ជួបជុំគ្នាតាងនាមខ្ញុំ*+ នោះខ្ញុំក៏នៅក្នុងចំណោមពួកគេដែរ»។
២១ ក្រោយមក ពេត្រុសមកឯលោក ហើយសួរថា៖ «លោកម្ចាស់ ពេលបងប្អូនខ្ញុំធ្វើខុសនឹងខ្ញុំ តើខ្ញុំត្រូវអភ័យទោសឲ្យគាត់ប៉ុន្មានដង? រហូតដល់៧ដងឬ?»។ ២២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា មិនមែនរហូតដល់៧ដងទេ តែរហូតដល់៧៧ដង។+
២៣ «ហេតុនេះ រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាស្ដេចមួយរូប ដែលចង់ឲ្យពួកខ្ញុំបម្រើរបស់លោកសងបំណុល។ ២៤ នៅពេលដែលលោកចាប់ផ្ដើមទារបំណុល នោះគេបាននាំបុរសម្នាក់ដែលជំពាក់លោក៦០លានឌីណារី* មកឯលោក។ ២៥ ប៉ុន្តែ ដោយសារបុរសនោះគ្មានលទ្ធភាពសងបំណុល នោះស្ដេចដែលជាម្ចាស់របស់គាត់ បានបង្គាប់គេឲ្យលក់គាត់ ប្រពន្ធកូនរបស់គាត់ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់មាន រួចយកប្រាក់មកសងបំណុល។+ ២៦ ដូច្នេះ ខ្ញុំបម្រើនោះបានលុតជង្គង់ក្រាបក្បាលចុះ ហើយអង្វរម្ចាស់ថា៖ ‹សូមលោកមេត្តាពន្យារពេលឲ្យខ្ញុំផង ខ្ញុំនឹងសងលោកឲ្យគ្រប់ចំនួន›។ ២៧ នេះបានធ្វើឲ្យម្ចាស់មានចិត្តក្ដួលអាណិត ហើយលោកបានលែងគាត់ទៅ ដោយឲ្យរួចបំណុលទាំងអស់។+ ២៨ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបម្រើនោះបានចេញទៅរកខ្ញុំបម្រើដូចគ្នាម្នាក់ទៀត ដែលជំពាក់គាត់១០០ឌីណារី។* លុះរកឃើញហើយ ក៏ចាប់គាត់ រួចច្របាច់ក ដោយប្រាប់ថា៖ ‹សងប្រាក់ដែលឯងជំពាក់មក!›។ ២៩ ដូច្នេះ ខ្ញុំបម្រើម្នាក់នោះបានលុតជង្គង់អង្វរថា៖ ‹សូមមេត្តាពន្យារពេលឲ្យខ្ញុំផង ហើយខ្ញុំនឹងសងអ្នក›។ ៣០ ប៉ុន្តែ គាត់មិនសុខចិត្តទេ ក៏បានចេញទៅ ហើយឲ្យគេចាប់អ្នកនោះដាក់គុក រហូតដល់អ្នកនោះសងប្រាក់ដែលបានជំពាក់។ ៣១ ពេលដែលខ្ញុំបម្រើឯទៀតឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង ពួកគេមានទុក្ខព្រួយជាខ្លាំង ក៏បានទៅរាយការណ៍ប្រាប់ម្ចាស់របស់ពួកគេអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង។ ៣២ រួចមក ម្ចាស់បានហៅគាត់មក ហើយនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំបម្រើទុច្ចរិត! ខ្ញុំបានឲ្យអ្នករួចបំណុលទាំងអស់ ពេលដែលអ្នកអង្វរខ្ញុំ។ ៣៣ ដូច្នេះ អ្នកគួរតែមេត្តាដល់ខ្ញុំបម្រើដូចគ្នា ដូចខ្ញុំបានមេត្តាដល់អ្នកដែរ មែនទេ?›។+ ៣៤ ម្ចាស់បានខឹងខ្លាំងណាស់ ក៏បានប្រគល់ខ្ញុំបម្រើនោះទៅឲ្យអ្នកយាមគុក រហូតដល់គាត់សងប្រាក់ទាំងអស់ដែលបានជំពាក់។ ៣៥ បិតារបស់ខ្ញុំដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ ក៏នឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះដែរ+ បើអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗមិនអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនខ្លួនស្មោះពីចិត្ត»។+
១៩ ពេលដែលលោកយេស៊ូបានពោលពាក្យទាំងនេះចប់ហើយ លោកបានចាកចេញពីស្រុកកាលីឡេ ហើយឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ រួចទៅដល់ព្រំប្រទល់តំបន់យូឌា។+ ២ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំបានទៅតាមលោក ហើយលោកបានធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយនៅទីនោះ។
៣ ក្រោយមក ពួកផារិស៊ីបានមកឯលោកក្នុងបំណងល្បងលលោក ដោយសួរថា៖ «តើមានច្បាប់ឲ្យបុរសលែងលះប្រពន្ធ ដោយមូលហេតុអ្វីក៏ដោយឬទេ?»។+ ៤ លោកតបឆ្លើយថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានទេថា ព្រះដែលបានបង្កើតមនុស្សជាតិដំបូង បានបង្កើតពួកគេជាប្រុសជាស្រី+ ៥ ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ហេតុនេះហើយបានជាបុរសនឹងចាកចេញពីឪពុកម្ដាយខ្លួន ហើយនៅជាប់ជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់គាត់ រួចពួកគេទាំងពីរនាក់នឹងទៅជាសាច់ឈាមតែមួយ›នោះ?+ ៦ ដូច្នេះ ពួកគេលែងជាពីរទៀតហើយ ប៉ុន្តែជាសាច់ឈាមតែមួយវិញ។ ម្ល៉ោះហើយ កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំ*ឡើយ»។+ ៧ ពួកគេសួរលោកថា៖ «បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាម៉ូសេបង្គាប់ឲ្យប្រគល់សំបុត្រលែងលះទៅនាង ហើយឲ្យនាងចុះចេញ?»។+ ៨ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ម៉ូសេបានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នករាល់គ្នាលែងលះប្រពន្ធ ដោយសារអ្នករាល់គ្នាមានចិត្តរឹង។+ ក៏ប៉ុន្តែ នៅដើមដំបូង មិនមែនដូច្នេះទេ។+ ៩ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា អ្នកណាដែលលែងលះប្រពន្ធដែលមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ* រួចរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់ទៀត អ្នកនោះជាអ្នកផិតក្បត់»។+
១០ អ្នកកាន់តាមលោកបានជម្រាបលោកថា៖ «ប្រសិនបើប្ដីប្រពន្ធគឺដូច្នោះមែន មិនរៀបការល្អជាង»។ ១១ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «មិនមែនមនុស្សទាំងអស់ធ្វើដូច្នេះឡើយ មានតែអ្នកដែលបានទទួលអំណោយទាននេះប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើដូច្នេះ។+ ១២ មានអ្នកខ្លះជាជនគម្រៀវពីកំណើត ហើយមានអ្នកខ្លះទៀតបានត្រូវគេគ្រៀវ រីឯអ្នកខ្លះមិនរៀបការព្រោះតែរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌។ អ្នកណាដែលអាចទទួលយកអ្វីបែបនេះបាន ចូរទទួលយកចុះ»។+
១៣ រួចមក មានគេនាំកូនក្មេងមកឯលោក ដើម្បីឲ្យលោកដាក់ដៃលើ* ហើយអធិដ្ឋានឲ្យពួកគេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកកាន់តាមលោកបានស្ដីបន្ទោសមនុស្សទាំងនោះ។+ ១៤ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឲ្យកូនក្មេងទាំងនោះមកឯខ្ញុំចុះ កុំឃាត់ពួកគេឡើយ ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ជារបស់អ្នកដែលមានលក្ខណៈដូចកូនក្មេងទាំងនោះ»។+ ១៥ ក្រោយមក លោកដាក់ដៃលើពួកគេ រួចចាកចេញពីកន្លែងនោះ។
១៦ មើល! មនុស្សម្នាក់បានមកឯលោក ហើយសួរថា៖ «លោកគ្រូ តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអំពើល្អអ្វីដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់?»។+ ១៧ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកសួរខ្ញុំដើម្បីដឹងអំពីអ្វីដែលល្អដូច្នេះ? មានបុគ្គលតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលល្អ។*+ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលជីវិត ចូរប្រព្រឹត្តតាមបញ្ញត្ដិទាំងប៉ុន្មានជាដរាបចុះ»។+ ១៨ គាត់សួរលោកថា៖ «តើបញ្ញត្ដិអ្វីខ្លះលោក?»។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកមិនត្រូវធ្វើឃាតកម្ម+ អ្នកមិនត្រូវផិតក្បត់+ អ្នកមិនត្រូវលួច+ អ្នកមិនត្រូវធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយ+ ១៩ ចូរគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក+ ហើយត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»។+ ២០ យុវជននោះបានជម្រាបលោកថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើតាមបញ្ញត្ដិទាំងអស់នេះហើយ តើខ្ញុំនៅខ្វះអ្វីទៀត?»។ ២១ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ប្រសិនបើអ្នកចង់មានលក្ខណៈល្អឥតខ្ចោះ ចូរទៅលក់អ្វីដែលអ្នកមាន ហើយឲ្យដល់អ្នកក្រ នោះអ្នកនឹងមានទ្រព្យវិសេសនៅស្ថានសួគ៌+ រួចចូរមកតាមខ្ញុំ»។+ ២២ ពេលដែលយុវជននោះឮលោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ គាត់បានចេញទៅទាំងកើតទុក្ខ ព្រោះគាត់មានទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន។+ ២៣ រួចមក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា អ្នកមាននឹងពិបាកចូលក្នុងរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ណាស់។+ ២៤ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាទៀតថា សត្វអូដ្ឋអាចចូលតាមរន្ធម្ជុលបានងាយជាងអ្នកមានចូលក្នុងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះទៅទៀត»។+
២៥ ឮដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមលោកបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ក៏បានសួរថា៖ «តើអ្នកណាទៅអាចទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះបាន?»។+ ២៦ លោកយេស៊ូមើលចំមុខពួកគាត់ រួចមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សមិនអាចសម្រេចការនេះបានឡើយ ប៉ុន្តែព្រះអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់បាន»។+
២៧ នោះពេត្រុសជម្រាបលោកថា៖ «មើល! យើងខ្ញុំបានចាកចេញពីអ្វីៗទាំងអស់ ហើយមកតាមលោក តើយើងខ្ញុំនឹងបានអ្វី?»។+ ២៨ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ក្នុងគ្រាបង្កើតសាជាថ្មី ពេលដែលកូនមនុស្សអង្គុយលើបល្ល័ង្ករុងរឿងរបស់លោក នោះអ្នករាល់គ្នាដែលបានកាន់តាមខ្ញុំ នឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក១២ ហើយវិនិច្ឆ័យក្ដីកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីស្រាអែលទាំង១២+ ២៩ ហើយអ្នកណាដែលបានចាកចេញពីផ្ទះ ឬបងប្អូនប្រុសស្រី ឬឪពុក ឬម្ដាយ ឬកូន ឬស្រែចម្ការ ព្រោះតែនាមរបស់ខ្ញុំ អ្នកនោះនឹងទទួលអ្វីៗទាំងនោះ១ជា១០០ ក៏នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ជាមត៌កដែរ។+
៣០ «ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនដែលជាអ្នកមុនគេ នឹងទៅជាអ្នកក្រោយគេវិញ ហើយអ្នកដែលក្រោយគេ នឹងទៅជាអ្នកមុនគេវិញ។+
២០ «ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាបុរសម្ចាស់ដីម្នាក់ ដែលបានចេញតាំងពីព្រលឹមទៅជួលកម្មករឲ្យធ្វើការនៅចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់គាត់។+ ២ ក្រោយពីបានព្រមព្រៀងជាមួយនឹងពួកកម្មករថា គាត់នឹងឲ្យប្រាក់ឈ្នួលពួកគេមួយឌីណារី*ក្នុងមួយថ្ងៃហើយ នោះគាត់បានចាត់ពួកគេឲ្យទៅធ្វើការនៅចម្ការរបស់គាត់។ ៣ នៅប្រហែលជាម៉ោងទី៣* គាត់បានចេញទៅម្ដងទៀត ហើយឃើញអ្នកឯទៀតដែលគ្មានការងារធ្វើ កំពុងឈរនៅផ្សារ។ ៤ គាត់ប្រាប់អ្នកទាំងនោះថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅចម្ការរបស់ខ្ញុំដែរទៅ ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យប្រាក់ឈ្នួលតាមអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ›។ ៥ រួចអ្នកទាំងនោះក៏ទៅ។ នៅប្រហែលជាម៉ោងទី៦* និងម៉ោងទី៩* គាត់ក៏បានចេញទៅធ្វើដូច្នោះទៀត។ ៦ លុះដល់ប្រហែលជាម៉ោងទី១១* គាត់បានចេញទៅ ហើយឃើញមានអ្នកឯទៀតកំពុងឈរទំនេរ ក៏បានសួរពួកគេថា៖ ‹ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាឈរនៅទីនេះពេញមួយថ្ងៃដោយគ្មានការងារធ្វើដូច្នេះ?›។ ៧ ពួកគេបានឆ្លើយថា៖ ‹ពីព្រោះគ្មានអ្នកណាជួលយើងទេ›។ នោះគាត់ប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាទៅចម្ការរបស់ខ្ញុំដែរទៅ›។
៨ «លុះពេលល្ងាច ម្ចាស់ចម្ការបានប្រាប់អ្នកមើលការខុសត្រូវថា៖ ‹ចូរហៅពួកកម្មករមក ហើយឲ្យប្រាក់ឈ្នួលពួកគេទៅ+ ចាប់ផ្ដើមពីអ្នកដែលមកក្រោយគេ រហូតដល់អ្នកដែលមកមុនគេ›។ ៩ នៅពេលពួកកម្មករដែលបានធ្វើការពីម៉ោងទី១១មកដល់ ពួកគេម្នាក់ៗបានទទួលមួយឌីណារី។* ១០ ដូច្នេះ ពេលអ្នកដែលបានចូលធ្វើការមុនគេមកដល់ ពួកគេបានសន្និដ្ឋានថា ពួកគេនឹងទទួលប្រាក់ឈ្នួលច្រើនជាង។ ប៉ុន្តែ ពួកគេក៏បានទទួលប្រាក់ឈ្នួលមួយឌីណារី*ដូចគ្នាដែរ។ ១១ ពេលដែលទទួលហើយ ពួកគេចាប់ផ្ដើមត្អូញត្អែរនឹងម្ចាស់ដីនោះ ១២ ដោយនិយាយថា៖ ‹អ្នកដែលមកក្រោយគេបានធ្វើការតែមួយម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែលោកនៅតែឲ្យពួកគេស្មើនឹងយើងដែលបានធ្វើការនឿយហត់ពេញមួយថ្ងៃទាំងហាលក្ដៅទៀតផង!›។ ១៣ ប៉ុន្តែ ម្ចាស់ចម្ការតបឆ្លើយនឹងពួកគេម្នាក់ថា៖ ‹សម្លាញ់ ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ។ អ្នកបានយល់ព្រមយកប្រាក់ឈ្នួលមួយឌីណារី* មែនទេ?+ ១៤ សូមយកប្រាក់ឈ្នួលរបស់អ្នក ហើយទៅចុះ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យប្រាក់ឈ្នួលដល់អ្នកដែលមកក្រោយគេ ដូចខ្ញុំបានឲ្យអ្នកដែរ។ ១៥ តើខ្ញុំមិនមានសិទ្ធិប្រើប្រាស់ប្រាក់របស់ខ្ញុំតាមចិត្តទេឬ? ឬក៏អ្នកច្រណែន* ដោយសារខ្ញុំចិត្តល្អ?›។+ ១៦ គឺយ៉ាងនេះហើយដែលអ្នកក្រោយគេនឹងទៅជាមុនគេ ហើយអ្នកដែលមុនគេ នឹងទៅជាអ្នកក្រោយគេវិញ»។+
១៧ រួចមក ពេលកំពុងធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម លោកយេស៊ូនាំអ្នកកាន់តាមទាំង១២នាក់ទៅដាច់ដោយឡែកពីគេ ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់នៅតាមផ្លូវថា៖+ ១៨ «មើល! យើងកំពុងធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយកូនមនុស្សនឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃនាយក និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់។ ពួកគេនឹងកាត់ទោសប្រហារជីវិតលោក+ ១៩ រួចនឹងប្រគល់លោកឲ្យជនជាតិដទៃ ដើម្បីឲ្យពួកគេចំអកឲ្យលោក ហើយវាយលោកនឹងរំពាត់ខ្សែតី ព្រមទាំងព្យួរលោកនៅបង្គោល+ រួចនៅថ្ងៃទី៣ លោកនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។+
២០ រួចមក ប្រពន្ធរបស់សេបេដេ+បាននាំកូនប្រុសៗមកឯលោក ក៏បានលំឱនកាយគោរពលោក ហើយមានសំណូមពរមួយ។+ ២១ លោកសួរនាងថា៖ «តើចង់បានអ្វី?»។ នាងជម្រាបថា៖ «ខ្ញុំសុំឲ្យកូនប្រុសទាំងពីរនាក់នេះរបស់ខ្ញុំអង្គុយជាមួយនឹងលោកក្នុងរាជាណាចក្ររបស់លោក។ ម្នាក់អង្គុយនៅខាងស្ដាំលោក ហើយម្នាក់ទៀតអង្គុយនៅខាងឆ្វេងលោក»។+ ២២ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «អ្នកទាំងពីរមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងសុំអ្វីនោះទេ។ តើអ្នកអាចផឹកពីពែងដែលខ្ញុំបម្រុងនឹងផឹកបានឬទេ?»។+ ពួកគាត់ឆ្លើយថា៖ «យើងអាចផឹកបាន»។ ២៣ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកប្រាកដជានឹងផឹកពីពែងខ្ញុំជាមិនខាន។+ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនខ្ញុំទេដែលសម្រេចឲ្យអង្គុយនៅខាងស្ដាំឬខាងឆ្វេងខ្ញុំ ព្រោះអស់អ្នកដែលបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យអង្គុយកន្លែងទាំងនោះ គឺបិតារបស់ខ្ញុំបានសម្រេចហើយ»។+
២៤ ពេលដែលសាវ័ក១០នាក់ទៀតឮអំពីរឿងនេះ ពួកគាត់ទាស់ចិត្តនឹងបងប្អូនទាំង២នាក់នោះណាស់។+ ២៥ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូហៅពួកគាត់មក រួចមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងថា អ្នកគ្រប់គ្រងប្រជាជាតិនានាត្រួតត្រាលើបណ្ដាជន ហើយអ្នកធំក៏ប្រើអំណាចលើពួកគេដែរ។+ ២៦ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាគឺមិនដូច្នេះឡើយ។+ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាអ្នកធំក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះត្រូវបម្រើអ្នករាល់គ្នា+ ២៧ ហើយអ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាអ្នកនាំមុខក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ។+ ២៨ ដូចកូនមនុស្សក៏មិនបានមកដើម្បីឲ្យគេបម្រើលោកដែរ តែបានមកដើម្បីបម្រើគេវិញ+ ហើយឲ្យជីវិត*ខ្លួនជាថ្លៃលោះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនផង»។+
២៩ កាលដែលលោកនិងពួកគាត់កំពុងចេញពីក្រុងយេរីខូ នោះមានមនុស្សមួយក្រុមយ៉ាងធំទៅតាមលោក។ ៣០ មើល! មានបុរសងងឹតភ្នែកពីរនាក់កំពុងអង្គុយក្បែរផ្លូវ។ ពេលដែលឮថាលោកយេស៊ូកំពុងដើរកាត់ នោះពួកគេបានស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់! បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយយើងផង!»។+ ៣១ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនស្ដីបន្ទោសពួកគេឲ្យនៅស្ងៀម តែពួកគេស្រែកកាន់តែខ្លាំងថា៖ «លោកម្ចាស់! បុត្រដាវីឌ! សូមមេត្តាជួយយើងផង!»។ ៣២ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានឈប់ ហើយហៅពួកគេមក ក៏បានសួរថា៖ «តើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីដើម្បីអ្នក?»។ ៣៣ ពួកគេជម្រាបលោកថា៖ «លោកម្ចាស់ សូមឲ្យភ្នែកយើងបានភ្លឺផង»។ ៣៤ លោកយេស៊ូមានចិត្តក្ដួលអាណិត ក៏បានពាល់ភ្នែករបស់ពួកគេ។+ រំពេចនោះ ពួកគេក៏មើលឃើញ ហើយបានទៅតាមលោក។
២១ លុះលោកយេស៊ូនិងពួកគាត់បានទៅដល់បេតផាជី នៅភ្នំដើមអូលីវ ជិតក្រុងយេរូសាឡិម លោកចាត់អ្នកកាន់តាមពីរនាក់ឲ្យទៅ+ ២ ដោយប្រាប់ថា៖ «ចូរទៅក្នុងភូមិនៅខាងមុខនុះ។ ពេលចូលទៅភ្លាម អ្នកនឹងឃើញសត្វលាមួយក្បាលនិងកូនវាដែលគេបានចង។ ចូរស្រាយពួកវា រួចដឹកមកឲ្យខ្ញុំ។ ៣ បើមានអ្នកណាសួរ អ្នកត្រូវប្រាប់ថា៖ ‹លោកម្ចាស់ត្រូវការពួកវា›។ ពេលឮដូច្នេះ អ្នកនោះនឹងឲ្យពួកវាមកភ្លាម»។
៤ នេះបានកើតឡើងពិតមែន ដើម្បីសម្រេចនូវអ្វីដែលបានត្រូវថ្លែងតាមរយៈអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលថា៖ ៥ «ចូរប្រាប់កូនស្រីនៃស៊ីយ៉ូន*ថា៖ ‹មើល! ស្ដេចរបស់នាងកំពុងមកឯនាង+ លោកមានចិត្តស្លូតបូត+ ហើយកំពុងជិះសត្វលា គឺសត្វលាស្ទាវដែលជាកូនសត្វពាហនៈមួយ›»។+
៦ ដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមបានចេញទៅធ្វើតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្គាប់។+ ៧ រួចពួកគាត់បានដឹកសត្វលានិងកូនវាមក ក៏បានក្រាលសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគាត់លើខ្នងវា ហើយលោកក៏ឡើងជិះ។+ ៨ មនុស្សភាគច្រើនពីចំណោមបណ្ដាជន បានក្រាលសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ពួកគេលើផ្លូវ។+ ចំណែកអ្នកឯទៀតវិញ ពួកគេបានកាត់យកមែកឈើមករាយលើផ្លូវ។ ៩ ឯបណ្ដាជនដែលដើរនៅខាងមុខ និងពួកអ្នកដែលដើរតាមក្រោយលោក បានស្រែកឡើងម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «សូមមេត្តាសង្គ្រោះបុត្រដាវីឌ!+ អ្នកដែលមកក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា* មានពរហើយ!+ សូមលោកដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌មេត្តាសង្គ្រោះ!»។+
១០ ពេលដែលលោកចូលក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម នោះអ្នកក្រុងទាំងឡាយក៏រំជើបរំជួល ហើយសួរគ្នាថា៖ «តើអ្នកនេះជានរណា?»។ ១១ បណ្ដាជនបានប្រកាសហើយប្រកាសទៀតថា៖ «នេះជាលោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត នៅស្រុកកាលីឡេ! លោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយ+ដែលបានត្រូវសន្យា!»។
១២ លោកយេស៊ូបានចូលទៅក្នុងវិហារ ហើយបណ្ដេញទាំងអ្នកលក់ទាំងអ្នកទិញ ក៏បានផ្កាប់តុរបស់អ្នកដូរប្រាក់ និងជើងម៉ារបស់អ្នកលក់សត្វព្រាប។+ ១៣ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹វិហាររបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវហៅថាកន្លែងសម្រាប់ប្រជាជាតិទាំងអស់មកអធិដ្ឋាន›។+ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាកំពុងយកធ្វើជាសម្បុកចោរទៅវិញ»។+ ១៤ នៅពេលនោះដែរ មនុស្សងងឹតភ្នែកនិងមនុស្សខ្វិនបានមកឯលោកក្នុងវិហារ ហើយលោកបានធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ។
១៥ នៅពេលដែលពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ឃើញការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលលោកបានធ្វើ និងឃើញក្មេងប្រុសៗដែលកំពុងស្រែកនៅក្នុងវិហារថា៖ «សូមមេត្តាសង្គ្រោះបុត្រដាវីឌ!»+ នោះធ្វើឲ្យពួកគេទាស់ចិត្តណាស់។+ ១៦ ពួកគេសួរលោកថា៖ «តើលោកឮអ្វីៗដែលក្មេងទាំងនោះកំពុងស្រែកឬទេ?»។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ឮហើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានសេចក្ដីដែលថា៖ ‹លោកបានធ្វើឲ្យពាក្យសរសើរចេញពីមាត់កូនក្មេងនិងទារក›ទេឬ?»។+ ១៧ រួចមក លោកចាកចេញពីពួកគេ ទៅឯភូមិបេថានីនៅខាងក្រៅក្រុង រួចលោកបានស្នាក់នៅភូមិនោះមួយយប់។+
១៨ លុះព្រលឹមឡើង ពេលដែលលោកកំពុងធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅក្រុងនោះវិញ នោះលោកចាប់ផ្ដើមឃ្លាន។+ ១៩ រួចមក លោកក្រឡេកទៅឃើញដើមល្វាតូច*មួយនៅក្បែរផ្លូវ ក៏បានដើរឆ្ពោះទៅដើមនោះ។ លុះទៅដល់ហើយ លោកឃើញថាដើមនោះមានតែស្លឹកប៉ុណ្ណោះ+ ហើយលោកនិយាយទៅកាន់ដើមនោះថា៖ «កុំឲ្យមានផ្លែទៀតឡើយ ចាប់តាំងពីឥឡូវនេះរហូតទៅ»។+ រំពេចនោះ ដើមល្វាតូចក៏បានក្រៀមស្វិត។ ២០ ប៉ុន្តែ ពេលដែលអ្នកកាន់តាមលោកឃើញដូច្នេះ ពួកគាត់នឹកអស្ចារ្យ ក៏បានសួរថា៖ «ហេតុដូចម្ដេចបានជាដើមល្វាតូចនោះក្រៀមស្វិតភ្លាមយ៉ាងនេះ?»។+ ២១ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ប្រសិនបើអ្នកមានជំនឿ ហើយមិនសង្ស័យសោះ នោះអ្នកមិនត្រឹមតែអាចធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើដល់ដើមល្វាតូចនេះប៉ុណ្ណោះទេ តែទោះជាអ្នកនិយាយទៅកាន់ភ្នំនេះថា៖ ‹ចូររើចេញពីកន្លែងនេះទៅធ្លាក់ក្នុងសមុទ្រវិញ› នោះក៏នឹងកើតឡើងដែរ+ ២២ ហើយអ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកអធិដ្ឋានសុំដោយមានជំនឿ នោះអ្នកនឹងទទួល»។+
២៣ បន្ទាប់ពីលោកចូលទៅក្នុងវិហារ ហើយកំពុងបង្រៀន នោះពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំបានចូលមកជិតលោក ហើយសួរថា៖ «តើលោកធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី? ហើយតើអ្នកណាបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចនេះឲ្យអ្នក?»។+ ២៤ លោកយេស៊ូតបថា៖ «ខ្ញុំក៏សួរអ្នករាល់គ្នារឿងមួយដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកអាចឆ្លើយបាន ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកថាខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វី។ ២៥ តើយ៉ូហានបានទទួលសិទ្ធិអំណាចជ្រមុជទឹកឲ្យគេពីណាមក? ពីស្ថានសួគ៌ ឬពីមនុស្ស?»។ ប៉ុន្តែ ពួកគេចាប់ផ្ដើមជជែកវែកញែកគ្នាថា៖ «ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា៖ ‹ពីស្ថានសួគ៌› នោះគាត់នឹងសួរថា៖ ‹ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនជឿយ៉ូហាន?›។+ ២៦ ប៉ុន្តែ បើយើងឆ្លើយថា៖ ‹ពីមនុស្ស›វិញ យើងខ្លាចបណ្ដាជនខឹង ពីព្រោះពួកគេចាត់ទុកយ៉ូហានជាអ្នកប្រកាសទំនាយ»។ ២៧ ដូច្នេះ ពួកគេឆ្លើយទៅលោកយេស៊ូថា៖ «យើងមិនដឹងទេ»។ លោកមានប្រសាសន៍តបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំធ្វើអ្វីៗទាំងនេះដោយអាងសិទ្ធិអំណាចអ្វីដែរ។
២៨ «តើអ្នករាល់គ្នាគិតដូចម្ដេច? បុរសម្នាក់មានកូនពីរនាក់។ គាត់ទៅប្រាប់កូនទី១ថា៖ ‹កូនអើយ! ថ្ងៃនេះ ចូរកូនទៅធ្វើការនៅចម្ការទំពាំងបាយជូរទៅ›។ ២៩ កូនទី១ឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនទៅទេ› តែដោយសារគាត់ស្ដាយក្រោយ គាត់បានចេញទៅចម្ការ។ ៣០ រួចមក បុរសនោះទៅប្រាប់កូនទី២ដូចគ្នា។ កូនទី២ឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងទៅ លោកឪពុក!› តែគាត់មិនបានទៅទេ។ ៣១ តើកូនមួយណាបានធ្វើតាមចិត្តរបស់ឪពុក?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «កូនទី១»។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ពួកអ្នកយកពន្ធនិងពួកស្ត្រីពេស្យាកំពុងចូលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមុនអ្នករាល់គ្នា ៣២ ព្រោះយ៉ូហានបានមកឯអ្នករាល់គ្នាដោយបង្រៀនអំពីផ្លូវនៃសេចក្ដីសុចរិត តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានជឿគាត់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកយកពន្ធនិងពួកស្ត្រីពេស្យាបានជឿគាត់+ ឯអ្នករាល់គ្នាទោះជាឃើញដូច្នេះក៏ដោយ ក៏នៅតែមិនស្ដាយក្រោយ ហើយជឿគាត់ទេ។
៣៣ «ចូរស្ដាប់ឧទាហរណ៍មួយទៀត៖ បុរសម្នាក់ដែលជាម្ចាស់ដី បានធ្វើចម្ការទំពាំងបាយជូរមួយ+ ក៏បានព័ទ្ធរបង ជីកកន្លែងសម្រាប់ជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរយកទឹកធ្វើស្រា ហើយសង់ប៉មមួយ+ រួចប្រវាស់ចម្ការឲ្យពួកកសិករ។ បន្ទាប់មក គាត់ធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។+ ៣៤ លុះដល់រដូវផ្លែទុំ គាត់ចាត់ពួកខ្ញុំបម្រើឲ្យទៅយកផលដែលជាចំណែករបស់គាត់ពីពួកកសិករ។ ៣៥ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកកសិករបានចាប់ពួកខ្ញុំបម្រើរបស់គាត់ រួចវាយដំម្នាក់ សម្លាប់ម្នាក់ ហើយយកដុំថ្មគប់សម្លាប់ម្នាក់ទៀត។+ ៣៦ គាត់បានចាត់ខ្ញុំបម្រើផ្សេងទៀត ដែលមានគ្នាច្រើនជាងមុនឲ្យទៅម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ ពួកកសិករបានប្រព្រឹត្តទៅលើខ្ញុំបម្រើទាំងនោះដូចពីមុន។+ ៣៧ ក្រោយបង្អស់ គាត់បានចាត់កូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យទៅ ដោយពោលថា៖ ‹ពួកគេនឹងគោរពកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ›។ ៣៨ ពេលដែលពួកកសិករឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់ នោះពួកគេនិយាយគ្នាថា៖ ‹គាត់ជាអ្នកទទួលមត៌ក។+ ចូរយើងនាំគ្នាសម្លាប់គាត់ ដើម្បីយើងអាចទទួលមត៌ករបស់គាត់!›។ ៣៩ ដូច្នេះ ពួកគេបានចាប់កូនប្រុសនោះ បោះទៅក្រៅចម្ការ រួចសម្លាប់គាត់ចោល។+ ៤០ ម្ល៉ោះហើយ ពេលដែលម្ចាស់ចម្ការនោះមកដល់ តើគាត់នឹងធ្វើអ្វីដល់ពួកកសិករទាំងនោះ?»។ ៤១ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកបុរសចាស់ទុំជម្រាបលោកថា៖ «ដោយសារពួកគេជាមនុស្សអាក្រក់ នោះម្ចាស់ចម្ការនឹងបំផ្លាញពួកគេចោលឥតត្រាប្រណី ហើយប្រវាស់ចម្ការនោះឲ្យពួកកសិករផ្សេងទៀត ដែលនឹងឲ្យផលដល់គាត់តាមរដូវ»។
៤២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បទគម្ពីរចែងថា៖ ‹ថ្មដែលអ្នកសាងសង់មិនព្រមយក បានទៅជាថ្មដ៏សំខាន់បំផុត។*+ ព្រះយេហូវ៉ា*បានធ្វើឲ្យការនេះកើតឡើង ហើយនោះជាការអស្ចារ្យចំពោះយើង› តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានបទគម្ពីរនេះទេឬ?+ ៤៣ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា រាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងត្រូវដកហូតពីអ្នករាល់គ្នា ហើយប្រគល់ឲ្យប្រជាជាតិមួយដែលបង្កើតផលនៃរាជាណាចក្រនោះ។ ៤៤ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកណាដែលធ្លាក់លើថ្មនេះ អ្នកនោះនឹងបាក់បែកខ្ទេចខ្ទីទៅ+ ហើយបើថ្មនេះធ្លាក់លើអ្នកណា ថ្មនេះនឹងកិនកម្ទេចអ្នកនោះ»។+
៤៥ ពេលដែលពួកសង្ឃនាយកនិងពួកផារិស៊ីបានស្ដាប់ឧទាហរណ៍ទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកហើយ ពួកគេដឹងថាលោកកំពុងមានប្រសាសន៍អំពីពួកគេ។+ ៤៦ ទោះជាពួកគេចង់ចាប់លោកក៏ដោយ តែពួកគេខ្លាចបណ្ដាជន ដោយសារបណ្ដាជនចាត់ទុកលោកជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។+
២២ លោកយេស៊ូបានឆ្លើយទៅពួកគេតទៅទៀត ដោយប្រើឧទាហរណ៍ថា៖ ២ «រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាបុរសម្នាក់ជាស្ដេច ដែលបានរៀបចំភោជនាហារអបអរអាពាហ៍ពិពាហ៍+បុត្ររបស់លោក។ ៣ លោកបានចាត់ពួកខ្ញុំបម្រើឲ្យទៅហៅអស់អ្នកដែលលោកបានអញ្ជើញមកពិសាភោជនាហារ ប៉ុន្តែពួកគេមិនព្រមមកទេ។+ ៤ លោកចាត់ពួកខ្ញុំបម្រើផ្សេងឲ្យទៅម្ដងទៀត ដោយប្រាប់ថា៖ ‹ចូរប្រាប់អ្នកដែលខ្ញុំបានអញ្ជើញថា៖ «មើល! ខ្ញុំបានរៀបចំអាហារថ្ងៃត្រង់រួចហើយ ក៏បានសម្លាប់គោឈ្មោលនិងសត្វធាត់ៗដែរ ហើយអ្វីៗទាំងអស់បានត្រូវរៀបចំជាស្រេច។ សូមអញ្ជើញមកពិសាភោជនាហារចុះ»›។ ៥ ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងនោះមិនអើពើសោះ ក៏បានចេញទៅ។ អ្នកខ្លះទៅស្រែចម្ការរបស់ខ្លួន ហើយខ្លះទៀតបានទៅធ្វើជំនួញ។+ ៦ ចំណែកអ្នកឯទៀតបានចាប់ពួកខ្ញុំបម្រើរបស់លោកធ្វើបាប រួចសម្លាប់ចោល។
៧ «ឮដូច្នេះ ស្ដេចក្ដៅចិត្តខ្លាំងណាស់ ក៏ចាត់កងទ័ពរបស់លោកឲ្យទៅសម្លាប់ឃាតករទាំងនោះ ហើយដុតក្រុងរបស់ពួកគេចោល។+ ៨ ក្រោយមក លោកប្រាប់ពួកខ្ញុំបម្រើថា៖ ‹ភោជនាហារបានត្រូវរៀបចំជាស្រេចពិតមែន តែអស់អ្នកដែលបានត្រូវអញ្ជើញមិនសមនឹងមកឡើយ។+ ៩ ដូច្នេះ ចូរទៅផ្លូវធំទាំងប៉ុន្មាន ហើយបើជួបអ្នកណា ចូរអញ្ជើញអ្នកនោះមកពិសាភោជនាហារចុះ›។+ ១០ ម្ល៉ោះហើយ ពួកខ្ញុំបម្រើទាំងនោះចេញទៅផ្លូវធំទាំងប៉ុន្មាន ហើយប្រមូលមនុស្សទាំងអស់ដែលពួកគេបានជួប ទាំងមនុស្សល្អទាំងមនុស្សអាក្រក់ ហើយសាលពិធីមង្គលការបានពេញទៅដោយមនុស្សកំពុងអង្គុយពិសាភោជនាហារ។
១១ «ពេលដែលស្ដេចចូលមកពិនិត្យមើលភ្ញៀវ នោះលោកក្រឡេកទៅឃើញបុរសម្នាក់មិនស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ចូលរួមពិធីមង្គលការទេ។ ១២ ដូច្នេះ លោកសួរបុរសនោះថា៖ ‹សម្លាញ់! ហេតុអ្វីអ្នកអាចចូលមកទីនេះបាន ដោយមិនស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ចូលរួមពិធីមង្គលការ?›។ បុរសនោះរកឆ្លើយអ្វីមិនរួចឡើយ។ ១៣ បន្ទាប់មក ស្ដេចបង្គាប់ពួកខ្ញុំបម្រើថា៖ ‹ចូរចងដៃចងជើងបុរសនេះ ហើយបោះទៅខាងក្រៅក្នុងទីងងឹត។ នៅទីនោះ គាត់នឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ›។
១៤ «ព្រោះមនុស្សជាច្រើនបានត្រូវអញ្ជើញ តែមនុស្សតិចទេដែលបានត្រូវជ្រើសរើស»។
១៥ រួចមក ពួកផារិស៊ីបានទៅប្រឹក្សាគ្នារកវិធីដើម្បីនាំឲ្យលោកនិយាយអ្វីដែលពួកគេអាចចោទប្រកាន់លោកបាន។+ ១៦ ដូច្នេះ ពួកផារិស៊ីក៏ចាត់អ្នកកាន់តាមរបស់ពួកគេនិងពួកអ្នកគាំទ្រហេរ៉ូឌ ឲ្យទៅឯលោកយេស៊ូ។+ អ្នកទាំងនោះបាននិយាយទៅលោកថា៖ «លោកគ្រូ យើងដឹងថាលោកតែងតែនិយាយពាក្យពិត ហើយបង្រៀនសេចក្ដីពិតអំពីផ្លូវរបស់ព្រះ លោកមិនផ្គាប់ផ្គុនអ្នកណាឡើយ ពីព្រោះលោកមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងសម្បកក្រៅរបស់អ្នកណាទេ។ ១៧ ដូច្នេះ តើលោកគិតដូចម្ដេច? សូមប្រាប់យើង តើមានច្បាប់ឲ្យបង់ពន្ធជូនសេសារឬទេ?»។* ១៨ ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូជ្រាបអំពីភាពទុច្ចរិតរបស់ពួកគេ នោះលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «នែ! មនុស្សលាក់ពុត! ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាខំល្បងមើលខ្ញុំដូច្នេះ? ១៩ ចូរយកកាក់សម្រាប់បង់ពន្ធដារមកបង្ហាញខ្ញុំ»។ ពួកគេយកប្រាក់ឌីណារី*មួយមកជូនលោក។ ២០ រួចលោកសួរពួកគេថា៖ «តើនេះជារូបនិងឈ្មោះរបស់អ្នកណា?»។ ២១ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «ជារូបនិងឈ្មោះរបស់សេសារ»។ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «បើដូច្នេះ អ្វីដែលជារបស់សេសារ ចូរសងសេសារវិញ តែអ្វីដែលជារបស់ព្រះ ចូរសងព្រះវិញ»។+ ២២ ពេលដែលឮដូច្នេះ ពួកគេកោតស្ងើចក្នុងចិត្ត រួចបានចេញពីលោកទៅ។
២៣ នៅថ្ងៃនោះ ពួកសាឌូស៊ីដែលជាអ្នកមិនជឿថាមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ+ បានមកសួរលោកថា៖+ ២៤ «លោកគ្រូ ម៉ូសេបានប្រាប់ថា៖ ‹បើបុរសណាម្នាក់ស្លាប់ទៅ តែគ្មានកូន បងឬប្អូនប្រុសរបស់បុរសនោះ ត្រូវរៀបការជាមួយនឹងប្រពន្ធបុរសនោះ ដើម្បីបង្កើតកូនបន្តពូជឲ្យគាត់›។+ ២៥ ក្នុងចំណោមយើង ធ្លាប់មានបងប្អូនប្រុស៧នាក់។ បងច្បងបានរៀបការ រួចមកបានស្លាប់ទៅ តែគ្មានកូនទេ ហើយប្អូនបន្ទាប់បានរៀបការជាមួយនឹងប្រពន្ធគាត់។ ២៦ ក្រោយពីបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ នោះប្អូនបន្ទាប់ក៏បានស្លាប់ តែគ្មានកូនដែរ។ ប្អូនទី២ ប្អូនទី៣ រហូតដល់ប្អូនពៅក៏ដូច្នេះដែរ។ ២៧ នៅទីបំផុត ស្ត្រីនោះក៏បានស្លាប់ទៅដែរ។ ២៨ ដូច្នេះ ពេលដែលរស់ឡើងវិញ តើអ្នកណាក្នុងចំណោមបងប្អូន៧នាក់នោះត្រូវជាប្ដីរបស់នាង? ព្រោះពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែបានយកនាងធ្វើជាប្រពន្ធ»។
២៩ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាយល់ខុសហើយ ពីព្រោះអ្នកមិនស្គាល់បទគម្ពីរ ហើយក៏មិនស្គាល់ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដែរ។+ ៣០ ព្រោះពេលដែលមនុស្សរស់ឡើងវិញ បុរសនិងស្ត្រីមិនយកគ្នាជាប្ដីប្រពន្ធឡើយ តែពួកគេគឺដូចបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌វិញ។+ ៣១ ប៉ុន្តែ ស្ដីអំពីការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ តើអ្នកមិនធ្លាប់អានទេឬ នូវអ្វីដែលព្រះបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ៣២ ‹ខ្ញុំជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ និងជាព្រះរបស់អ៊ីសាក ហើយជាព្រះរបស់យ៉ាកុប›?+ លោកមិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ឡើយ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់»។+ ៣៣ ពេលឮសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក បណ្ដាជនបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តក្រៃលែង។+
៣៤ ក្រោយពីពួកផារិស៊ីបានឮថា លោកបានធ្វើឲ្យពួកសាឌូស៊ីបាត់មាត់ នោះពួកគេបានមូលគ្នាជាក្រុមមួយ ៣៥ ហើយពួកគេម្នាក់ដែលចេះច្បាប់ស្ទាត់ បានល្បងមើលលោក ដោយសួរថា៖ ៣៦ «លោកគ្រូ ក្នុងច្បាប់*តើបញ្ញត្ដិមួយណាសំខាន់ជាងគេ?»។+ ៣៧ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា*ជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីជីវិត* និងអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត›។+ ៣៨ នេះជាបញ្ញត្ដិទី១ ហើយជាបញ្ញត្ដិសំខាន់ជាងគេ។ ៣៩ បញ្ញត្ដិសំខាន់ទី២ក៏ស្រដៀងនឹងនេះដែរ គឺ៖ ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក›។+ ៤០ បញ្ញត្ដិទាំងពីរនេះជាមូលដ្ឋាននៃច្បាប់ទាំងមូល និងជាសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ»។+
៤១ ពេលដែលពួកផារិស៊ីនៅជុំគ្នានោះ លោកយេស៊ូសួរពួកគេថា៖+ ៤២ «តើអ្នករាល់គ្នាគិតដូចម្ដេចអំពីគ្រិស្ត? តើលោកជាបុត្ររបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «បុត្ររបស់ដាវីឌ»។+ ៤៣ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចុះហេតុអ្វីបានជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះបានបណ្ដាលឲ្យដាវីឌ+ហៅគ្រិស្តថាលោកម្ចាស់ ពេលគាត់និយាយថា៖ ៤៤ ‹ព្រះយេហូវ៉ា*មានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកម្ចាស់ខ្ញុំថា៖ «ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំដៃខ្ញុំ រហូតដល់ខ្ញុំដាក់ពួកសត្រូវរបស់អ្នកនៅក្រោមបាតជើងអ្នក»›?+ ៤៥ ដូច្នេះ ប្រសិនបើដាវីឌហៅគ្រិស្តថាលោកម្ចាស់ នោះតើលោកអាចជាបុត្ររបស់ដាវីឌដូចម្ដេចបាន?»។+ ៤៦ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចតបឆ្លើយមួយម៉ាត់ទៅលោកបានឡើយ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់ហ៊ានសួរលោកតទៅទៀតចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក។
២៣ រួចមក លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅបណ្ដាជននិងអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ ២ «ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ីបានតាំងខ្លួនអង្គុយនៅកន្លែងរបស់ម៉ូសេ។ ៣ ដូច្នេះ ចូរធ្វើតាម ហើយកាន់តាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាចុះ។ ប៉ុន្តែ កុំប្រព្រឹត្តដូចពួកគេឡើយ ពីព្រោះពួកគេមិនធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគេប្រាប់នោះទេ។+ ៤ ពួកគេចងបន្ទុកយ៉ាងធ្ងន់ ហើយដាក់លើស្មារបស់មនុស្ស។+ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនសុខចិត្តយកម្រាមដៃមកលើកបន្តិចសោះ។+ ៥ ការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់ពួកគេ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សមើលឃើញតែប៉ុណ្ណោះ+ ព្រោះប្រអប់តូចៗសម្រាប់ដាក់បទគម្ពីរ ដែលពួកគេពាក់ជាគ្រឿងការពារនោះ ពួកគេយកមកពង្រីកឲ្យធំ+ ហើយក៏ធ្វើឲ្យរំយោលនៅជាយអាវរបស់ពួកគេវែងដែរ។+ ៦ ពេលដែលពិសាភោជនាហារ ពួកគេចូលចិត្តអង្គុយនៅកន្លែងលេចមុខលេចមាត់ជាងគេ ហើយក៏ចូលចិត្តអង្គុយនៅមុខគេក្នុងសាលាប្រជុំដែរ។+ ៧ ពួកគេចង់ឲ្យមនុស្សជម្រាបសួរ បង្ហាញការគោរពចំពោះពួកគេនៅផ្សារ ថែមទាំងចង់ឲ្យមនុស្សហៅពួកគេថារ៉ាប៊ី។* ៨ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាវិញ កុំឲ្យអ្នកណាហៅអ្នកថារ៉ាប៊ីឡើយ ពីព្រោះអ្នកមានគ្រូតែមួយទេ+ ហើយអ្នករាល់គ្នាជាបងប្អូននឹងគ្នា។ ៩ ម្យ៉ាងទៀត កុំហៅអ្នកណានៅផែនដីថាបិតា*ឡើយ ពីព្រោះបិតារបស់អ្នកមានតែមួយទេ+ ហើយលោកស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌។ ១០ កុំឲ្យអ្នកណាហៅអ្នកថា‹អ្នកដឹកនាំ›ឡើយ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានអ្នកដឹកនាំតែមួយទេ គឺគ្រិស្ត។ ១១ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលធំជាងគេក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ត្រូវធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ។+ ១២ អ្នកណាដែលតម្កើងខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវបន្ទាបចុះ+ តែអ្នកណាដែលបន្ទាបខ្លួន អ្នកនោះនឹងត្រូវតម្កើងឡើង។+
១៣ «ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ជាមនុស្សមានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នកបិទទ្វាររាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌នៅមុខមនុស្ស។ អ្នករាល់គ្នាមិនចូល ហើយអ្នកដែលកំពុងចូល ក៏អ្នករាល់គ្នាមិនឲ្យចូលដែរ។+ ១៤ *——
១៥ «ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ជាមនុស្សមានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា!+ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទឹកនិងតាមផ្លូវគោក ដើម្បីនាំមនុស្សម្នាក់ឲ្យដូរសាសនា* រួចពេលដែលអ្នកនោះដូរសាសនាហើយ អ្នករាល់គ្នាបែរជាធ្វើឲ្យអ្នកនោះសមនឹងទទួលទោសនៅក្នុងកេហេណា*ច្រើនជាងអ្នករាល់គ្នាទ្វេដង។
១៦ «ពួកអ្នកដឹកនាំដែលងងឹតភ្នែកអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា!+ ពីព្រោះអ្នកនិយាយថា៖ ‹បើអ្នកណាស្បថដោយយកវិហារជាសាក្សី ហើយមិនធ្វើតាមសម្បថ នោះមិនមែនជាការខុសទេ។ តែអ្នកណាដែលស្បថដោយយកមាសរបស់វិហារជាសាក្សី អ្នកនោះត្រូវធ្វើតាមសម្បថ›។+ ១៧ មនុស្សងងឹតភ្នែកនិងល្ងង់ខ្លៅអើយ! តើអ្វីសំខាន់ជាង? មាស ឬក៏វិហារដែលបានធ្វើឲ្យមាសនោះបរិសុទ្ធ? ១៨ បន្ថែមទៀត អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ ‹បើអ្នកណាស្បថដោយយកទីបូជាជាសាក្សី ហើយមិនធ្វើតាមសម្បថ នោះមិនមែនជាការខុសទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលស្បថដោយយកគ្រឿងបូជាលើទីបូជាជាសាក្សី អ្នកនោះត្រូវធ្វើតាមសម្បថ›។ ១៩ មនុស្សងងឹតភ្នែកអើយ! តើអ្វីសំខាន់ជាង? គ្រឿងបូជា ឬក៏ទីបូជាដែលធ្វើឲ្យគ្រឿងបូជានោះបរិសុទ្ធ? ២០ ដូច្នេះ អ្នកណាដែលស្បថដោយយកទីបូជាជាសាក្សី អ្នកនោះកំពុងស្បថដោយយកទីបូជា ព្រមទាំងអ្វីៗទាំងអស់នៅលើទីបូជាជាសាក្សីហើយ។ ២១ ឯអ្នកណាដែលស្បថដោយយកវិហារជាសាក្សី អ្នកនោះកំពុងស្បថដោយយកវិហារ ព្រមទាំងលោកដែលអាស្រ័យនៅទីនោះជាសាក្សីដែរ។+ ២២ រីឯអ្នកណាដែលស្បថដោយយកស្ថានសួគ៌ជាសាក្សី អ្នកនោះកំពុងស្បថដោយយកបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ ព្រមទាំងលោកដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កនោះជាសាក្សីហើយ។
២៣ «ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ជាមនុស្សមានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាឲ្យ១ភាគ១០នៃជីរអង្កាម ឌីល និងខាមិន*+ តែមិនអើពើសោះចំពោះគោលការណ៍ដែលសំខាន់ជាងក្នុងច្បាប់* គឺយុត្តិធម៌+ សេចក្ដីមេត្តាករុណា+ និងសេចក្ដីស្មោះត្រង់។ អ្វីៗទាំងនេះហើយដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើជាដាច់ខាត តែអ្វីៗឯទៀតនោះក៏មិនត្រូវលះចោលដែរ។+ ២៤ មនុស្សងងឹតភ្នែកអើយ!+ អ្នករាល់គ្នាត្រងសត្វសុចចេញ+ តែលេបសត្វអូដ្ឋវិញ!+
២៥ «ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ជាមនុស្សមានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា! ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាលាងពែងនិងលាងចានតែខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ+ ឯខាងក្នុងវិញពេញទៅដោយភាពលោភលន់*+ និងការបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន។+ ២៦ ផារិស៊ីងងឹតភ្នែកអើយ! ចូរសម្អាតខាងក្នុងពែងនិងចានជាមុនសិន ដើម្បីឲ្យខាងក្រៅបានស្អាតដែរ។
២៧ «ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ជាមនុស្សមានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា!+ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាគឺប្រៀបដូចជាទីបញ្ចុះសព ដែលលាបកំបោរស។+ ខាងក្រៅមើលទៅឃើញស្អាតមែន តែខាងក្នុងពោរពេញទៅដោយឆ្អឹងសាកសព និងអ្វីៗសព្វបែបយ៉ាងដែលស្មោកគ្រោក។ ២៨ ស្រដៀងគ្នាដែរ តាមទស្សនៈមនុស្ស អ្នករាល់គ្នាមើលទៅដូចជាសុចរិតមែន តែចិត្តអ្នករាល់គ្នាពោរពេញទៅដោយពុតត្បុត និងការប្រឆាំងច្បាប់វិញ។+
២៩ «ពួកផារិស៊ីនិងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ជាមនុស្សមានពុតអើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវវេទនា!+ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាធ្វើទីបញ្ចុះសពសម្រាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយក៏តុបតែងទីបញ្ចុះសពរបស់មនុស្សសុចរិតដែរ+ ៣០ រួចអ្នកនិយាយថា៖ ‹បើយើងបានរស់នៅសម័យបុព្វបុរសរបស់យើង នោះយើងមិនរួមដៃជាមួយនឹងពួកគាត់ក្នុងការសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទេ›។ ៣១ ដោយសារអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយដូច្នេះ នោះអ្នករាល់គ្នាកំពុងបញ្ជាក់ថា អ្នកជាកូនរបស់ពួកអ្នកដែលបានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ។+ ៣២ បើដូច្នេះ ចូរបង្ហើយកិច្ចការដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាបានចាប់ផ្ដើមចុះ។
៣៣ «ពូជពស់មានពិសអើយ!+ តើអ្នករាល់គ្នាអាចគេចផុតពីការផ្ដន្ទាទោសឲ្យទៅកេហេណា*យ៉ាងដូចម្ដេចបាន?+ ៣៤ ហេតុនេះ ខ្ញុំកំពុងចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ+ ពួកអ្នកប្រាជ្ញ និងពួកអ្នកបង្រៀនមកឯអ្នករាល់គ្នា។+ អ្នកនឹងសម្លាប់ពួកគេខ្លះ+ ហើយព្យួរពួកគេខ្លះលើបង្គោលឈើ ក៏នឹងវាយពួកគេខ្លះទៀតដោយរំពាត់ខ្សែតី+នៅក្នុងសាលាប្រជុំ ព្រមទាំងបៀតបៀនពួកគេ+ពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ។ ៣៥ យ៉ាងនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវទទួលទោសចំពោះការសម្លាប់មនុស្សសុចរិតទាំងអស់នៅផែនដី តាំងពីការសម្លាប់អេបិលដែលជាមនុស្សសុចរិត+ រហូតដល់សាការីជាកូនរបស់បារ៉ាគា ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសម្លាប់នៅខាងមុខវិហារជិតទីបូជា។+ ៣៦ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ការទាំងអស់នេះនឹងកើតឡើងចំពោះមនុស្សជំនាន់នេះ។
៣៧ «ក្រុងយេរូសាឡិម ក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! គឺនាងហើយដែលបានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយបានគប់ដុំថ្មសម្លាប់ពួកអ្នកដែលព្រះបានចាត់មកឯនាង!+ ច្រើនដងហើយដែលខ្ញុំចង់ប្រមូលកូនរបស់នាងមក ដូចមេមាន់ក្រុងកូនក្រោមស្លាបវា។ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនព្រមសោះ។+ ៣៨ មើល! វិហារ*នេះនឹងត្រូវបោះបង់ចោល ហើយទុកឲ្យអ្នករាល់គ្នាវិញ។+ ៣៩ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចាប់ពីពេលនេះទៅ អ្នករាល់គ្នានឹងលែងឃើញខ្ញុំទៀត រហូតដល់អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ ‹អ្នកដែលមកក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា* មានពរហើយ!›»។+
២៤ ក្រោយមក ពេលលោកយេស៊ូកំពុងចាកចេញពីវិហារ នោះអ្នកកាន់តាមលោកបានចូលមកជិត ដើម្បីបង្ហាញសំណង់ផ្សេងៗនៃវិហារ។ ២ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាឃើញអ្វីៗទាំងនេះទេ? ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ថ្មទាំងអស់នៅទីនេះនឹងត្រូវទម្លាក់ដល់ដី ហើយនឹងគ្មានថ្មណានៅត្រួតលើថ្មណាទៀតទេ»។+
៣ ពេលដែលលោកកំពុងអង្គុយនៅលើភ្នំដើមអូលីវ នោះអ្នកកាន់តាមលោកបានមកឯលោកដោយឡែកពីគេ រួចសួរថា៖ «សូមប្រាប់យើង តើការទាំងនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? ហើយតើអ្វីជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបញ្ជាក់វត្តមាន*របស់លោក+ និងគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក?»។*+
៤ លោកយេស៊ូតបឆ្លើយទៅពួកគាត់ថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យអ្នកណាបំភាន់អ្នករាល់គ្នាឡើយ+ ៥ ព្រោះមនុស្សជាច្រើននឹងមកដោយអាងឈ្មោះខ្ញុំ* ហើយបំភាន់មនុស្សជាច្រើន ដោយពោលថា៖ ‹ខ្ញុំជាគ្រិស្ត›។+ ៦ អ្នកនឹងឮសូរសង្គ្រាម ហើយនឹងឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាម តែកុំភ័យស្លុតឡើយ ព្រោះការទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង។ ក៏ប៉ុន្តែ ទីបញ្ចប់មិនទាន់មកដល់នៅឡើយទេ។+
៧ «ព្រោះប្រជាជាតិមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងប្រជាជាតិមួយ ហើយរាជាណាចក្រមួយនឹងលើកទ័ពទៅច្បាំងនឹងរាជាណាចក្រមួយ+ ក៏នឹងមានការអត់ឃ្លាន+ ថែមទាំងមានរញ្ជួយដីពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយទៀតផង។+ ៨ ការទាំងអស់នេះគឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃគ្រាលំបាក។*
៩ «រួចមក មនុស្សនឹងបញ្ជូនអ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅរងទុក្ខវេទនា+ ក៏នឹងសម្លាប់អ្នករាល់គ្នា+ ហើយប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងស្អប់អ្នករាល់គ្នា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមខ្ញុំ។+ ១០ នៅពេលនោះដែរ មនុស្សជាច្រើននឹងជំពប់ដួល ក្បត់គ្នា ហើយស្អប់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ១១ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតជាច្រើននាក់ នឹងលេចមកបំភាន់មនុស្សជាច្រើន។+ ១២ បន្ថែមទៅទៀត ដោយសារការប្រឆាំងច្បាប់នឹងមានកាន់តែច្រើនឡើង នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់មនុស្សភាគច្រើននឹងរសាយទៅ។ ១៣ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលស៊ូទ្រាំរហូតដល់ទីបញ្ចប់ អ្នកនោះនឹងត្រូវសង្គ្រោះ។+ ១៤ ដំណឹងល្អនេះអំពីរាជាណាចក្រនឹងត្រូវផ្សព្វផ្សាយនៅគ្រប់ទីអាស្រ័យនៅផែនដី ដើម្បីឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយបានឮ+ រួចទីបញ្ចប់នឹងមកដល់។
១៥ «ដូច្នេះ នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាក្រឡេកទៅឃើញអ្វីដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលនាំឲ្យមានការហិនវិនាស កំពុងឈរនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ ដូចទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈដានីយ៉ែល+ (ចូរអ្នកអានប្រើសមត្ថភាពវែកញែក) ១៦ នោះចូរឲ្យអ្នកដែលនៅតំបន់យូឌាចាប់ផ្ដើមរត់ទៅតំបន់ភ្នំ។+ ១៧ អ្នកណាដែលនៅលើដំបូលផ្ទះ មិនត្រូវចុះមកយកទ្រព្យសម្បត្តិចេញពីផ្ទះឡើយ ១៨ ហើយអ្នកណាដែលនៅស្រែចម្ការ ក៏មិនត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់ខ្លួនដែរ។ ១៩ នៅគ្រានោះ ស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះនិងស្ត្រីដែលនៅបំបៅកូនត្រូវវេទនាណាស់! ២០ ចូរអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវរត់គេចខ្លួននៅរដូវរងា ឬនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឡើយ។ ២១ ព្រោះនៅគ្រានោះ នឹងមានទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង+ ដែលមិនធ្លាប់មានតាំងពីកំណើតពិភពលោករហូតដល់ឥឡូវនេះ ហើយនឹងមិនមានដូច្នោះទៀតឡើយ។+ ២២ តាមការពិត ប្រសិនបើព្រះមិនកាត់បន្ថយគ្រានោះឲ្យខ្លីទេ គ្មានអ្នកណានឹងត្រូវសង្គ្រោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ដោយយល់ដល់ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង នោះព្រះនឹងកាត់បន្ថយគ្រានោះឲ្យខ្លី។+
២៣ «នៅពេលនោះ បើអ្នកណាប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹មើល! គ្រិស្តនៅទីនេះ!›+ ឬ‹នៅទីនោះ!› កុំជឿឲ្យសោះ។+ ២៤ ពីព្រោះនឹងមានអ្នកក្លែងខ្លួនជាគ្រិស្ត និងអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិត+លេចមក ហើយពួកគេនឹងបង្ហាញសញ្ញាសម្គាល់និងធ្វើការអស្ចារ្យយ៉ាងធំ ដើម្បីបំភាន់+ទាំងអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ប្រសិនបើអាចបំភាន់បាន។ ២៥ មើល! ខ្ញុំបានព្រមានអ្នករាល់គ្នាទុកជាមុនហើយ។ ២៦ ដូច្នេះ បើគេប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹មើល! លោកនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ› កុំចេញទៅឡើយ ឬបើគេថា៖ ‹មើល! លោកនៅកន្លែងសម្ងាត់› កុំជឿឲ្យសោះ។+ ២៧ ព្រោះវត្តមាន*របស់កូនមនុស្ស នឹងប្រៀបដូចជាផ្លេកបន្ទោរ ដែលភ្លឺពីទិសខាងកើតដល់ទិសខាងលិច។+ ២៨ សាកសពនៅទីណា សត្វឥន្ទ្រីនឹងប្រមូលគ្នានៅទីនោះ។+
២៩ «បន្ទាប់ពីទុក្ខវេទនានៅគ្រានោះចប់ភ្លាម ដួងអាទិត្យនឹងទៅជាងងឹត+ ដួងខែនឹងលែងភ្លឺ ផ្កាយទាំងឡាយនឹងធ្លាក់ពីលើមេឃ ហើយកម្លាំងធម្មជាតិនៅលើមេឃនឹងត្រូវអង្រួន។+ ៣០ រួចមក សញ្ញាសម្គាល់របស់កូនមនុស្សនឹងលេចមកនៅលើមេឃ ហើយកុលសម្ព័ន្ធទាំងឡាយនៅផែនដីនឹងគក់ទ្រូងដោយក្ដីទុក្ខព្រួយ+ ហើយពួកគេនឹងឃើញកូនមនុស្ស+មកលើពពកនៅលើមេឃ ទាំងមានឫទ្ធានុភាពនិងសិរីរុងរឿងដ៏អស្ចារ្យ។+ ៣១ នៅពេលនោះ លោកនឹងចាត់បណ្ដាទេវតារបស់លោក ព្រមជាមួយនឹងសំឡេងត្រែលាន់ឮយ៉ាងខ្លាំង ហើយបណ្ដាទេវតាទាំងនោះនឹងទៅប្រមូលអ្នកដែលលោកបានរើសតាំងពីទិសខាងជើង ទិសខាងត្បូង ទិសខាងកើត និងទិសខាងលិច ពីជើងមេឃម្ខាងរហូតដល់ជើងមេឃម្ខាង។+
៣២ «ចូរទាញយកមេរៀនពីឧទាហរណ៍អំពីដើមល្វាតូចដូចតទៅនេះ៖ កាលដែលមែកខ្ចីរបស់វាទៅជាទន់ ហើយលាស់ស្លឹក អ្នកដឹងភ្លាមថា រដូវក្ដៅជិតដល់ហើយ។+ ៣៣ ដូចគ្នាដែរ កាលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញការទាំងអស់នេះ ចូរដឹងថាកូនមនុស្សនៅជិតមាត់ទ្វារហើយ។+ ៣៤ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ជំនាន់នេះនឹងមិនកន្លងបាត់ឡើយ ទាល់តែការទាំងអស់នេះកើតឡើង។ ៣៥ មេឃនិងផែនដីនឹងកន្លងបាត់ទៅ តែពាក្យរបស់ខ្ញុំនឹងមិនកន្លងបាត់ឡើយ។+
៣៦ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ+ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ។ មានតែបិតាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប+ ៣៧ ពីព្រោះវត្តមាន*របស់កូនមនុស្ស+ នឹងដូចសម័យណូអេ។+ ៣៨ ព្រោះមនុស្សនៅសម័យនោះ មុនទឹកជំនន់មកដល់ ពួកគេកំពុងពិសាអាហារពិសាស្រា រៀបការប្ដីប្រពន្ធ រហូតដល់ថ្ងៃដែលណូអេចូលទៅក្នុងទូកធំនោះ+ ៣៩ ហើយពួកគេមិនបានយកចិត្តទុកដាក់សោះ រហូតដល់ទឹកជន់ឡើង កញ្ឆក់យកគេទាំងអស់គ្នាទៅ។+ ពេលកូនមនុស្សមានវត្តមាន ក៏នឹងដូចគ្នាដែរ។ ៤០ នៅពេលនោះ នឹងមានបុរសពីរនាក់នៅស្រែចម្ការ ហើយម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅ តែម្នាក់ទៀតនឹងត្រូវទុកចោល ៤១ ក៏នឹងមានស្ត្រីពីរនាក់កំពុងកិនម្សៅ ហើយម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅ តែម្នាក់ទៀតនឹងត្រូវទុកចោល។+ ៤២ ដូច្នេះ ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថាលោកម្ចាស់របស់អ្នកនឹងមកវិញនៅថ្ងៃណាឡើយ។+
៤៣ «ចូរដឹងថា បើម្ចាស់ផ្ទះបានដឹងថាចោរនឹងមកនៅយាមណា*+ នោះម្ចាស់ផ្ទះមុខជាចាំយាមមិនឲ្យចោរចូលផ្ទះគាត់ទេ។+ ៤៤ ហេតុនេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដូច្នេះដែរ+ ពីព្រោះកូនមនុស្សនឹងមកនៅម៉ោងដែលអ្នករាល់គ្នាមិននឹកស្មាន។
៤៥ «តើអ្នកណាជាខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា* ដែលម្ចាស់បានតែងតាំងឲ្យមើលការខុសត្រូវលើខ្ញុំបម្រើឯទៀតរបស់លោក ដើម្បីឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគនៅពេលត្រឹមត្រូវ?+ ៤៦ ខ្ញុំបម្រើនោះមានសុភមង្គលហើយ! ប្រសិនបើម្ចាស់មកដល់ ហើយឃើញថាគាត់កំពុងធ្វើដូច្នោះមែន។+ ៤៧ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា លោកនឹងតែងតាំងគាត់ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់លោក។
៤៨ «ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើខ្ញុំបម្រើនោះអាក្រក់ ហើយគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹ម្ចាស់ខ្ញុំនៅបង្អង់យូរ›+ ៤៩ រួចចាប់ផ្ដើមវាយខ្ញុំបម្រើគ្នីគ្នា ហើយស៊ីផឹកជាមួយនឹងមនុស្សប្រមឹកស្រា ៥០ នោះម្ចាស់របស់គាត់នឹងមកវិញនៅថ្ងៃដែលគាត់មិននឹកស្មាន និងនៅម៉ោងដែលគាត់មិនដឹង+ ៥១ ហើយម្ចាស់របស់គាត់នឹងដាក់ទោសគាត់យ៉ាងធ្ងន់បំផុត ក៏រាប់បញ្ចូលគាត់ក្នុងចំណោមមនុស្សលាក់ពុត។ នៅទីនោះ គាត់នឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ។+
២៥ «ពេលនោះ រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចជាស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធ១០នាក់ ដែលបានយកចង្កៀង+ចេញទៅជួបកូនកំលោះ។+ ២ ក្នុងចំណោមពួកនាង មានប្រាំនាក់មិនចេះពិចារណា* និងប្រាំនាក់ចេះពិចារណា*+ ៣ ព្រោះស្ត្រីដែលមិនចេះពិចារណាបានយកចង្កៀង តែមិនបានយកប្រេងទៅជាមួយទេ។ ៤ រីឯស្ត្រីដែលចេះពិចារណាវិញ ពួកនាងបានយកចង្កៀង ក៏បានយកប្រេងដាក់ក្នុងដបទៅជាមួយដែរ។ ៥ ពេលដែលកូនកំលោះនៅបង្អង់យូរ ស្ត្រីទាំងនោះបានងោកងុយ ក៏លង់លក់អស់ទៅ។ ៦ លុះដល់ពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ មានគេស្រែកឡើងថា៖ ‹កូនកំលោះមកដល់ហើយ! ចូរចេញទៅជួបលោក›។ ៧ រួចមក ស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធទាំងនោះក៏ក្រោកឡើងរៀបចំចង្កៀងរៀងៗខ្លួន។+ ៨ ស្ត្រីដែលមិនចេះពិចារណានិយាយទៅកាន់ស្ត្រីដែលចេះពិចារណាថា៖ ‹សូមឲ្យប្រេងខ្លះមកយើង ពីព្រោះចង្កៀងរបស់យើងជិតរលត់ហើយ›។ ៩ ស្ត្រីដែលចេះពិចារណាបានតបឆ្លើយថា៖ ‹ប្រហែលជាមិនមានប្រេងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់យើងនិងអ្នករាល់គ្នាទេ។ សូមទៅឯអ្នកលក់ប្រេង រួចទិញសម្រាប់ខ្លួនអ្នកទៅ›។ ១០ ពេលដែលស្ត្រីទាំងនោះចេញទៅទិញប្រេង នោះកូនកំលោះបានមកដល់ ហើយស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធដែលបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច បានចូលទៅក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយនឹងលោក។+ លុះបានចូលហើយ គេក៏បិទទ្វារទៅ។ ១១ ក្រោយពីនោះ ស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធប្រាំនាក់ទៀតបានមកដល់ ហើយពោលថា៖ ‹លោក! លោក! សូមឲ្យយើងចូលផង!›។+ ១២ លោកតបឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់ពួកនាងការពិតថា ខ្ញុំមិនស្គាល់ពួកនាងទេ›។
១៣ «ដូច្នេះ ចូរចាំយាម+ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងនោះឡើយ។+
១៤ «ព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចជាពេលបុរសម្នាក់បម្រុងនឹងធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។ មុននឹងទៅ គាត់បានហៅពួកខ្ញុំបម្រើមក ហើយផ្ដាំពួកគេឲ្យមើលការខុសត្រូវលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់។+ ១៥ គាត់ឲ្យខ្ញុំបម្រើទី១ ប្រាំថាលិន* ខ្ញុំបម្រើទី២ ពីរថាលិន ហើយខ្ញុំបម្រើទី៣ មួយថាលិន តាមសមត្ថភាពរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។ រួចគាត់ធ្វើដំណើរទៅក្រៅប្រទេស។ ១៦ ខ្ញុំបម្រើដែលបានទទួលប្រាំថាលិន បានយកថាលិននោះទៅធ្វើដើមទុនរកស៊ីភ្លាម ហើយបានចំណេញប្រាំថាលិនទៀត។ ១៧ ខ្ញុំបម្រើដែលបានទទួលពីរថាលិនក៏បានធ្វើដូចគ្នា ហើយបានចំណេញពីរថាលិនទៀត។ ១៨ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបម្រើដែលបានទទួលតែមួយថាលិន បានចេញទៅជីកដីលាក់ប្រាក់របស់ម្ចាស់គាត់ទុក។
១៩ «លុះយូរក្រោយមក ម្ចាស់របស់ខ្ញុំបម្រើទាំងនោះបានត្រឡប់មកវិញ ហើយគិតបញ្ជីជាមួយនឹងពួកគេ។+ ២០ ដូច្នេះ ខ្ញុំបម្រើដែលបានទទួលប្រាំថាលិនបានយកប្រាំថាលិនទៀតចូលមកជិតលោក ហើយជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ លោកបានឲ្យខ្ញុំមើលការខុសត្រូវលើប្រាំថាលិន សូមមើល! ខ្ញុំបានចំណេញប្រាំថាលិនទៀត›។+ ២១ ម្ចាស់ក៏ប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំបម្រើដ៏ល្អហើយស្មោះត្រង់អើយ! អ្នកធ្វើការបានល្អណាស់! អ្នកបានស្មោះត្រង់ក្នុងការមើលខុសត្រូវលើរបស់បន្តិចបន្តួច។ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងអ្នកឲ្យមើលការខុសត្រូវលើរបស់ជាច្រើនទៀត។+ ចូរមកអរសប្បាយជាមួយនឹងម្ចាស់របស់អ្នកចុះ›។+ ២២ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបម្រើដែលបានទទួលពីរថាលិនបានចូលមកជិតលោក ហើយជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ លោកបានឲ្យខ្ញុំមើលការខុសត្រូវលើពីរថាលិន សូមមើល! ខ្ញុំបានចំណេញពីរថាលិនទៀត›។+ ២៣ ម្ចាស់ក៏ប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំបម្រើដ៏ល្អហើយស្មោះត្រង់អើយ! អ្នកធ្វើការបានល្អណាស់! អ្នកបានស្មោះត្រង់ក្នុងការមើលខុសត្រូវលើរបស់បន្តិចបន្តួច។ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងអ្នកឲ្យមើលការខុសត្រូវលើរបស់ជាច្រើនទៀត។ ចូរមកអរសប្បាយជាមួយនឹងម្ចាស់របស់អ្នកចុះ›។
២៤ «ក្រោយបង្អស់ ខ្ញុំបម្រើដែលបានទទួលមួយថាលិនបានចូលមកជិតលោក ហើយជម្រាបថា៖ ‹លោកម្ចាស់ ខ្ញុំដឹងថាលោកជាមនុស្សតឹងរ៉ឹងណាស់។ លោកច្រូតនៅកន្លែងដែលលោកមិនបានសាបព្រោះ ក៏ប្រមូលផលដំណាំដោយមិនបានធ្វើការអ្វីសោះ។+ ២៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានភ័យខ្លាច ក៏បានចេញទៅលាក់ថាលិនរបស់លោកក្នុងដី។ នេះជាថាលិនរបស់លោក សូមលោកយកទៅវិញចុះ›។ ២៦ ម្ចាស់របស់គាត់តបទៅវិញថា៖ ‹ខ្ញុំបម្រើទុច្ចរិតនិងខ្ជិលច្រអូសអើយ! បើអ្នកដឹងថាខ្ញុំច្រូតនៅកន្លែងដែលខ្ញុំមិនបានសាបព្រោះ ក៏ប្រមូលផលដំណាំដោយមិនបានធ្វើការអ្វីសោះ ២៧ អ្នកគួរតែយកប្រាក់របស់ខ្ញុំទៅផ្ញើអ្នកចងការ ហើយពេលខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំអាចទទួលប្រាក់របស់ខ្ញុំព្រមទាំងការប្រាក់ផង។
២៨ «‹ដូច្នេះ ចូរយកថាលិនពីគាត់ ហើយឲ្យទៅខ្ញុំបម្រើដែលមាន១០ថាលិនវិញ។+ ២៩ ព្រោះអ្នកណាដែលមាន នឹងទទួលថែមទៀត ហើយអ្នកនោះនឹងមានជាបរិបូរ។ ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលគ្មាន សូម្បីតែអ្វីដែលអ្នកនោះមាន ក៏នឹងត្រូវដកហូតដែរ។+ ៣០ ចូរបោះខ្ញុំបម្រើឥតបានការនេះទៅខាងក្រៅក្នុងទីងងឹត។ នៅទីនោះ គាត់នឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ›។
៣១ «ពេលដែលកូនមនុស្ស+មកប្រកបដោយសិរីរុងរឿង ហើយមានទេវតាទាំងឡាយមកជាមួយផង+ នោះលោកនឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កដ៏រុងរឿងរបស់លោក។ ៣២ ប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងត្រូវប្រមូលមកនៅមុខលោក រួចលោកនឹងញែកមនុស្សចេញពីគ្នា ដូចគង្វាលម្នាក់ញែកចៀមចេញពីពពែ។ ៣៣ លោកនឹងដាក់ចៀម+នៅខាងស្ដាំដៃ តែពពែនៅខាងឆ្វេងដៃ។+
៣៤ «រួចមក ស្ដេចនឹងមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អ្នកដែលនៅខាងស្ដាំលោកថា៖ ‹អ្នកដែលទទួលពរពីបិតាខ្ញុំអើយ! ចូរមកទទួលរាជាណាចក្រដែលបានត្រូវរៀបចំឲ្យអ្នករាល់គ្នា តាំងពីកំណើតពិភពលោកជាមត៌កចុះ។ ៣៥ ព្រោះកាលខ្ញុំឃ្លាន អ្នករាល់គ្នាបានឲ្យខ្ញុំបរិភោគ កាលខ្ញុំស្រេក អ្នករាល់គ្នាបានឲ្យខ្ញុំផឹក កាលអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់ស្គាល់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នាបានទទួលខ្ញុំយ៉ាងរាក់ទាក់+ ៣៦ កាលខ្ញុំគ្មានសម្លៀកបំពាក់ អ្នករាល់គ្នាបានឲ្យសម្លៀកបំពាក់ដល់ខ្ញុំ+ កាលខ្ញុំឈឺ អ្នករាល់គ្នាបានថែទាំខ្ញុំ ហើយកាលខ្ញុំជាប់គុក អ្នករាល់គ្នាបានមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ›។+ ៣៧ រួចមក មនុស្សសុចរិតនឹងតបឆ្លើយទៅលោកថា៖ ‹លោកម្ចាស់ តើនៅពេលណាដែលយើងបានឃើញលោកឃ្លានហើយឲ្យលោកបរិភោគ ឬស្រេកហើយឲ្យលោកផឹក?+ ៣៨ តើនៅពេលណាដែលយើងមិនបានស្គាល់លោក តែបានទទួលលោកយ៉ាងរាក់ទាក់ ឬឃើញលោកគ្មានសម្លៀកបំពាក់ ហើយបានឲ្យសម្លៀកបំពាក់ដល់លោក? ៣៩ តើនៅពេលណាដែលយើងឃើញលោកឈឺឬជាប់គុក ហើយបានទៅសួរសុខទុក្ខលោក?›។ ៤០ រួចមក ស្ដេចនឹងមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើការទាំងនោះដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ នោះក៏ដូចជាបានធ្វើដល់ខ្ញុំដែរ›។+
៤១ «បន្ទាប់មក លោកនឹងមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកដែលនៅខាងឆ្វេងលោកថា៖ ‹ពួកអ្នកត្រូវបណ្ដាសាអើយ! ចូរចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំ+ ហើយទៅក្នុងភ្លើងដែលឆេះជារៀងរហូត+ ដែលបានត្រូវបម្រុងទុកសម្រាប់មេកំណាច* និងបណ្ដាទេវតារបស់វា។+ ៤២ ព្រោះខ្ញុំបានឃ្លាន តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានឲ្យខ្ញុំបរិភោគទេ ខ្ញុំបានស្រេក តែអ្នករាល់គ្នាក៏មិនបានឲ្យខ្ញុំផឹកដែរ។ ៤៣ កាលអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់ស្គាល់ខ្ញុំ អ្នកមិនបានទទួលខ្ញុំយ៉ាងរាក់ទាក់ឡើយ។ កាលខ្ញុំគ្មានសម្លៀកបំពាក់ អ្នករាល់គ្នាមិនបានឲ្យសម្លៀកបំពាក់ដល់ខ្ញុំទេ ខ្ញុំបានឈឺហើយជាប់គុក តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានថែទាំខ្ញុំឡើយ›។ ៤៤ រួចពួកគេក៏នឹងតបឆ្លើយ ដោយពោលពាក្យថា៖ ‹លោកម្ចាស់ តើនៅពេលណាដែលយើងមិនបានស្គាល់លោក ឬឃើញលោកឃ្លាន ឬស្រេក ឬឈឺ ឬជាប់គុក តែមិនបានបម្រើលោក?›។ ៤៥ រួចលោកនឹងឆ្លើយថា៖ ‹ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ដោយសារអ្នករាល់គ្នាមិនបានធ្វើការទាំងនោះដល់អ្នកតូចណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនេះ នោះក៏ដូចជាមិនបានធ្វើដល់ខ្ញុំដែរ›។+ ៤៦ មនុស្សទាំងនោះនឹងទទួលសេចក្ដីស្លាប់*ជារៀងរហូត+ តែមនុស្សសុចរិតនឹងបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»។+
២៦ ពេលដែលលោកយេស៊ូបានពោលពាក្យទាំងអស់នោះចប់ហើយ លោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ ២ «អ្នករាល់គ្នាដឹងថា នៅពីរថ្ងៃទៀតមានបុណ្យរំលង+ ហើយពេលនោះកូនមនុស្សនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅឲ្យគេព្យួរលើបង្គោល»។+
៣ នៅពេលនោះ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំ បានជួបជុំគ្នានៅទីធ្លាផ្ទះរបស់សម្ដេចសង្ឃឈ្មោះកៃផាស។+ ៤ រួចពួកគេបានប្រឹក្សាគ្នារិះរកល្បិចកល+ ដើម្បីចាប់លោកយេស៊ូយកទៅសម្លាប់។ ៥ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេបាននិយាយគ្នាថា៖ «កុំធ្វើអ្វីដល់គាត់ក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យ ខ្លាចក្រែងបណ្ដាជនកើតចលាចល»។
៦ ពេលដែលលោកយេស៊ូនៅភូមិបេថានីក្នុងផ្ទះរបស់ស៊ីម៉ូនដែលធ្លាប់កើតជំងឺឃ្លង់+ ៧ នោះមានស្ត្រីម្នាក់បានមកឯលោកទាំងកាន់ប្រេងក្រអូបដ៏ថ្លៃក្នុងដបថ្មកែវមួយ ហើយនាងចាប់ផ្ដើមចាក់ប្រេងលើក្បាលរបស់លោក ពេលលោកកំពុងបរិភោគ។* ៨ ឃើញដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមលោកបានទាស់ចិត្ត ក៏និយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបង្ខាតប្រេងចោលដូច្នេះ? ៩ ព្រោះបើយកប្រេងនេះទៅលក់ អាចបានថ្លៃណាស់ ហើយអាចចែកដល់អ្នកក្រ»។ ១០ ឮដូច្នេះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នារករឿងស្ត្រីនេះដូច្នេះ? នាងបានធ្វើអំពើល្អចំពោះខ្ញុំ។ ១១ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាតែងតែមានអ្នកក្រនៅជាមួយ+ តែអ្នករាល់គ្នានឹងមិនមានខ្ញុំនៅជាមួយរហូតទេ។+ ១២ នាងបានចាក់ប្រេងក្រអូបលើរូបកាយខ្ញុំ ដើម្បីត្រៀមសម្រាប់ខ្ញុំ មុនពេលគេយកសពខ្ញុំទៅបញ្ចុះ។+ ១៣ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា នៅគ្រប់កន្លែងក្នុងពិភពលោកដែលដំណឹងល្អនេះត្រូវផ្សព្វផ្សាយ អ្វីដែលស្ត្រីនេះបានធ្វើក៏នឹងត្រូវរៀបរាប់ដែរ ដើម្បីរំលឹកអំពីនាង»។+
១៤ រួចមក យូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតពីចំណោមអ្នកកាន់តាមទាំង១២នាក់+ បានទៅជួបពួកសង្ឃនាយក+ ១៥ ហើយបានសួរថា៖ «បើខ្ញុំបញ្ជូន*អ្នកនោះមកឲ្យអ្នករាល់គ្នា តើអ្នកនឹងឲ្យអ្វីមកខ្ញុំ?»។+ ពួកគេបានព្រមព្រៀងគ្នាថា នឹងឲ្យ៣០កាក់ធ្វើពីប្រាក់។+ ១៦ ចាប់ពីពេលនោះមក គាត់ខំរកឱកាសល្អដើម្បីក្បត់លោក។
១៧ នៅថ្ងៃដំបូងនៃបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែ+ ពួកអ្នកកាន់តាមបានមកឯលោកយេស៊ូ ហើយសួរថា៖ «តើលោកចង់ឲ្យយើងទៅរៀបចំអាហារបុណ្យរំលងឲ្យលោកពិសានៅកន្លែងណា?»។+ ១៨ លោកប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរចូលទៅក្នុងក្រុង ហើយអ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់ រួចចូរប្រាប់គាត់ថា៖ ‹លោកគ្រូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេលកំណត់របស់ខ្ញុំគឺជិតដល់ហើយ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើបុណ្យរំលងជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ នៅផ្ទះរបស់អ្នក»›»។ ១៩ រួចមក អ្នកកាន់តាមបានធ្វើតាមបង្គាប់លោកយេស៊ូ ក៏បានរៀបចំអ្វីៗជាស្រេចសម្រាប់បុណ្យរំលង។
២០ លុះព្រលប់+ លោកអង្គុយរួមតុជាមួយនឹងអ្នកកាន់តាមទាំង១២នាក់។+ ២១ កាលដែលលោកនិងពួកគាត់កំពុងពិសាអាហារ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាការពិតថា ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានម្នាក់នឹងក្បត់ខ្ញុំ»។+ ២២ ឮដូច្នេះ ពួកគាត់ព្រួយចិត្តជាខ្លាំង ក៏ចាប់ផ្ដើមសួរលោកម្នាក់ម្ដងៗថា៖ «លោកម្ចាស់ មិនមែនខ្ញុំទេ មែនទេ?»។ ២៣ លោកតបឆ្លើយថា៖ «អ្នកដែលលូកដៃក្នុងចានជាមួយនឹងខ្ញុំ ជាអ្នកដែលនឹងក្បត់ខ្ញុំ។+ ២៤ ពិតមែន កូនមនុស្សនឹងចាកចេញទៅ ដូចអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរអំពីលោក។ ប៉ុន្តែ បុរសដែលគេប្រើដើម្បីក្បត់កូនមនុស្ស+ ត្រូវវេទនាណាស់!+ ចំពោះអ្នកនោះ បើគាត់មិនបានកើតមក នោះប្រសើរជាង»។+ ២៥ យូដាសដែលហៀបនឹងក្បត់លោក បានតបឆ្លើយថា៖ «រ៉ាប៊ី* មិនមែនខ្ញុំទេ មែនទេ?»។ លោកមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយ»។
២៦ ពេលដែលពួកគាត់កំពុងពិសា លោកយកនំប៉័ងមួយដុំ ហើយអធិដ្ឋាន រួចកាច់+ បន្ទាប់មកឲ្យពួកគាត់ ទាំងពោលថា៖ «ចូរយកពិសាចុះ។ នេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ»។+ ២៧ លោកក៏បានយកពែងមួយ អរគុណព្រះ រួចឲ្យដល់ពួកគាត់ ដោយពោលថា៖ «ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាពិសាពីពែងនេះ+ ២៨ ព្រោះនេះជាតំណាងឈាមរបស់ខ្ញុំ+ ជា‹ឈាមសម្រាប់កិច្ចព្រមព្រៀង›។+ ឈាមនោះនឹងត្រូវបង្ហូរចេញសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន+ ដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន។+ ២៩ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរនេះទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំពិសាស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាក្នុងរាជាណាចក្ររបស់បិតាខ្ញុំ»។+ ៣០ រួចមក ក្រោយពីបានច្រៀងសរសើរព្រះហើយ លោកនិងពួកគាត់បានចេញទៅភ្នំដើមអូលីវ។+
៣១ ពេលនោះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «នៅយប់នេះ អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងជំពប់ដួល* ដោយសារអ្វីដែលកើតឡើងដល់ខ្ញុំ ពីព្រោះបទគម្ពីរចែងថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងប្រហារគង្វាល ហើយហ្វូងចៀមនឹងខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ›។+ ៣២ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីខ្ញុំបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ខ្ញុំនឹងទៅស្រុកកាលីឡេ ហើយរង់ចាំអ្នករាល់គ្នានៅទីនោះ»។+ ៣៣ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសតបទៅលោកថា៖ «ទោះជាពួកគេទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលដោយសារអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះលោកក៏ដោយ តែខ្ញុំនឹងមិនជំពប់ដួលឡើយ!»។+ ៣៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិតថា នៅយប់នេះឯង មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។+ ៣៥ ពេត្រុសជម្រាបលោកថា៖ «ទោះជាខ្ញុំត្រូវស្លាប់ជាមួយនឹងលោកក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមិនឈប់ទទួលស្គាល់លោកដែរ»។+ ពួកអ្នកកាន់តាមគ្រប់គ្នាក៏និយាយដូចគ្នាដែរ។
៣៦ លុះក្រោយមក លោកយេស៊ូនិងពួកគាត់បានទៅដល់កន្លែងមួយហៅថាកេតសេម៉ានី+ ហើយលោកប្រាប់អ្នកកាន់តាមថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាអង្គុយនៅទីនេះសិន ពេលខ្ញុំទៅអធិដ្ឋាននៅទីនោះ»។+ ៣៧ រួចលោកនាំពេត្រុស និងកូនប្រុសពីរនាក់របស់សេបេដេទៅជាមួយ ហើយលោកក៏តាំងកើតទុក្ខ និងពិបាកចិត្តក្រៃលែង។+ ៣៨ លោកប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំកំពុងកើតទុក្ខស្ទើរស្លាប់។ សូមនៅទីនេះ ហើយចាំយាមជាមួយនឹងខ្ញុំ»។+ ៣៩ ក្រោយមក លោកដើរទៅមុខបន្តិច ហើយក្រាបមុខដល់ដី រួចអធិដ្ឋានថា៖+«បិតាអើយ! បើអាចធ្វើទៅបាន សូមដកពែង*នេះ+ចេញពីខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ សូមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេច មិនមែនបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំទេ»។+
៤០ ក្រោយមក លោកទៅឯពួកអ្នកកាន់តាម ហើយឃើញពួកគាត់កំពុងដេកលក់។ រួចលោកសួរពេត្រុសថា៖ «តើអ្នកមិនអាចចាំយាមជាមួយនឹងខ្ញុំសូម្បីតែមួយម៉ោងទេឬ?+ ៤១ ចូរចាំយាម+ ហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច+ ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ។+ ចិត្តប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន តែសាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។+ ៤២ រួចមក លោកចេញទៅអធិដ្ឋានជាលើកទី២ ដោយពោលថា៖ «បិតាខ្ញុំអើយ! ប្រសិនបើមិនអាចដកពែងនេះចេញពីខ្ញុំ លុះត្រាតែខ្ញុំផឹកពីពែងនេះ នោះសូមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេច»។+ ៤៣ បន្ទាប់មក លោកវិលមកវិញ ហើយឃើញពួកគាត់កំពុងដេកលក់ទៀត ពីព្រោះងងុយខ្លាំងណាស់។ ៤៤ រួចលោកចេញពីពួកគាត់ទៅអធិដ្ឋានជាលើកទី៣ ដោយពោលពាក្យដដែលដូចមុន។ ៤៥ ក្រោយមក លោកទៅឯពួកអ្នកកាន់តាម ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាកំពុងដេកយកកម្លាំងនៅពេលដ៏សំខាន់នេះ? មើល! ពេលដែលកូនមនុស្សនឹងត្រូវបញ្ជូន*ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់មនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង គឺជិតដល់ហើយ។ ៤៦ ចូរក្រោកឡើង យើងនាំគ្នាទៅ។ មើល! អ្នកដែលក្បត់ខ្ញុំ មកជិតដល់ហើយ»។ ៤៧ កាលដែលលោកកំពុងមានប្រសាសន៍នៅឡើយ មើល! យូដាសពីចំណោមសាវ័កទាំង១២នាក់ បានមកជាមួយនឹងមនុស្សមួយក្រុមធំដែលពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំបានបញ្ជូនមក។ ពួកគេមកទាំងកាន់ដាវកាន់ដំបង។+
៤៨ អ្នកដែលក្បត់លោកបានប្រាប់ពួកគេនូវសញ្ញាសម្គាល់មួយថា៖ «អ្នកណាដែលខ្ញុំថើប គឺអ្នកនោះហើយ។ ចាប់ខ្លួនគាត់ទៅ»។ ៤៩ រួចអ្នកនោះដើរតម្រង់ទៅឯលោកយេស៊ូ ហើយពោលថា៖ «ជម្រាបសួររ៉ាប៊ី!»។ រួចថើបលោកដោយថ្នម។ ៥០ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកមកទីនេះក្នុងបំណងអ្វី?»។+ រួចពួកគេចូលមកចាប់ខ្លួនលោកយេស៊ូ។ ៥១ ប៉ុន្តែខណៈនោះ ម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលនៅជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ បានលូកដៃទៅដកដាវចេញ ហើយបានកាប់ដាច់ស្លឹកត្រចៀកខ្ញុំបម្រើម្នាក់របស់សម្ដេចសង្ឃ។+ ៥២ នោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅអ្នកនោះថា៖ «ចូរស៊កដាវរបស់អ្នកទៅក្នុងស្រោមវិញ+ ព្រោះអស់អ្នកដែលប្រើដាវ ក៏នឹងស្លាប់ដោយដាវដែរ។+ ៥៣ ឬក៏តើអ្នកមិនគិតថាខ្ញុំអាចអង្វរបិតាខ្ញុំឲ្យចាត់ទេវតា១២កងពលមកភ្លាមៗទេឬ?+ ៥៤ បើយ៉ាងនោះ តើអ្វីដែលបទគម្ពីរបានចែងទុក នឹងសម្រេចដូចម្ដេចបាន?»។ ៥៥ នៅពេលនោះ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅកាន់មនុស្សមួយក្រុមធំនោះថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាចេញមកចាប់ខ្ញុំ ទាំងកាន់ដាវកាន់ដំបង ដូចជាមកចាប់ចោរប្លន់ដូច្នេះ? ខ្ញុំធ្លាប់អង្គុយបង្រៀននៅក្នុងវិហាររៀងរាល់ថ្ងៃ+ តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានមកចាប់ខ្ញុំទេ។+ ៥៦ ប៉ុន្តែ ការទាំងនេះបានកើតឡើង ដើម្បីសម្រេចនូវបទគម្ពីររបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ»។+ រួចពួកអ្នកកាន់តាមទាំងអស់បានរត់ចោលលោក។+
៥៧ ពួកអ្នកដែលបានចាប់ខ្លួនលោកយេស៊ូបាននាំលោកទៅផ្ទះរបស់កៃផាស+ ជាសម្ដេចសង្ឃ។ នៅទីនោះ ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកអ្នកចាស់ទុំបានជួបជុំគ្នាជាមួយនឹងកៃផាស។+ ៥៨ ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបានដើរតាមក្រោយនៅឆ្ងាយល្មមពីលោក រហូតទៅដល់ទីធ្លាផ្ទះរបស់សម្ដេចសង្ឃ។ លុះក្រោយពីបានចូលទីធ្លាហើយ គាត់ក៏អង្គុយជាមួយនឹងពួកអ្នកថែទាំផ្ទះ ដើម្បីឲ្យដឹងថារឿងនោះនឹងទៅជាយ៉ាងណា។+
៥៩ ពួកសង្ឃនាយកនិងក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់*ទាំងមូល កំពុងរកសាក្សីក្លែងក្លាយឲ្យចោទប្រកាន់លោកយេស៊ូ ដើម្បីមានហេតុប្រហារជីវិតលោក។+ ៦០ ប៉ុន្តែ ទោះជាមានសាក្សីក្លែងក្លាយជាច្រើនចូលមកក៏ដោយ ក៏ពួកគេរកហេតុមិនបានដែរ។+ ក្រោយមក មានសាក្សីក្លែងក្លាយពីរនាក់ទៀតចូលមក ៦១ ហើយប្រាប់ថា៖ «បុរសនេះធ្លាប់និយាយថា៖ ‹ខ្ញុំអាចរុះវិហាររបស់ព្រះចោល រួចសង់ឡើងវិញក្នុងរយៈពេលបីថ្ងៃ›»។+ ៦២ ឮដូច្នេះ សម្ដេចសង្ឃបានក្រោកឈរសួរលោកថា៖ «តើអ្នកមិនព្រមឆ្លើយសោះឬ? តើអ្នកគិតដូចម្ដេចអំពីអ្វីដែលពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នក?»។+ ៦៣ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូនៅស្ងៀម។+ ដូច្នេះ សម្ដេចសង្ឃនិយាយទៅលោកថា៖ «ចូរអ្នកប្រាប់យើងឲ្យត្រង់មក ដោយស្បថយកព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅជាសាក្សីថា អ្នកជាគ្រិស្តជាបុត្ររបស់ព្រះឬមិនមែន!»។+ ៦៤ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចាប់ពីឥឡូវនេះទៅ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញកូនមនុស្ស+អង្គុយនៅខាងស្ដាំនៃឫទ្ធានុភាព+ ព្រមទាំងមកលើពពកនៅលើមេឃ»។+ ៦៥ នោះសម្ដេចសង្ឃក៏ហែកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់គាត់ ហើយពោលថា៖ «អ្នកនេះបាននិយាយប្រមាថព្រះហើយ! តើយើងត្រូវការសាក្សីធ្វើអ្វីទៀត? មើល! អ្នករាល់គ្នាបានឮអ្នកនេះនិយាយប្រមាថព្រះហើយ។ ៦៦ តើអ្នករាល់គ្នាសម្រេចចិត្តយ៉ាងណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «អ្នកនេះសមតែស្លាប់»។+ ៦៧ រួចពួកគេស្ដោះទឹកមាត់ដាក់មុខលោក+ ហើយដាល់លោក។+ ពួកគេខ្លះទៀតបានទះកំផ្លៀងលោក+ ៦៨ ទាំងនិយាយថា៖ «គ្រិស្តឯងប្រកាសទំនាយមក តើអ្នកណាវាយឯង?»។
៦៩ ពេលនោះ ពេត្រុសកំពុងអង្គុយខាងក្រៅក្នុងទីធ្លា ហើយស្ត្រីជាអ្នកបម្រើម្នាក់បានចូលមកជិតគាត់ ដោយនិយាយថា៖ «អ្នកក៏បាននៅជាមួយនឹងយេស៊ូពីស្រុកកាលីឡេដែរ!»។+ ៧០ ប៉ុន្តែ គាត់បដិសេធនៅមុខពួកគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «អ្នកច្រឡំមនុស្សហើយ»។ ៧១ ក្រោយពីគាត់បានចេញទៅបន្ទប់ជាប់ខ្លោងទ្វារចូល នោះស្ត្រីម្នាក់ទៀតបានឃើញគាត់ ក៏បានប្រាប់ពួកអ្នកនៅទីនោះថា៖ «បុរសនេះធ្លាប់នៅជាមួយនឹងយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែត»។+ ៧២ ពេត្រុសបដិសេធម្ដងទៀតដោយស្បថថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់បុរសនោះទេ!»។ ៧៣ មិនយូរក្រោយមក ពួកអ្នកដែលឈរនៅក្បែរនោះបានចូលមកជិតពេត្រុស ហើយនិយាយថា៖ «អ្នកច្បាស់ជាពួកនោះដែរ ព្រោះសូរសំឡេងរបស់អ្នកបញ្ជាក់ឲ្យយើងដឹង»។ ៧៤ ពេលនោះ គាត់ចាប់ផ្ដើមដាក់បណ្ដាសាខ្លួនឯង ហើយស្បថថា៖ «ខ្ញុំមិនស្គាល់បុរសនោះទេ!»។ រំពេចនោះ មាន់ក៏រងាវឡើង។ ៧៥ រួចពេត្រុសនឹកឃើញពាក្យដែលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ប្រាប់គាត់ថា៖ «មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងមិនទទួលស្គាល់ខ្ញុំបីដង»។+ រួចគាត់ចេញទៅក្រៅ ហើយយំដោយនឹកស្ដាយយ៉ាងខ្លាំង។
២៧ លុះព្រឹកឡើង ពួកសង្ឃនាយកនិងអ្នកចាស់ទុំទាំងឡាយ បានប្រឹក្សាគ្នារិះរកវិធីសម្លាប់លោកយេស៊ូ។+ ២ រួចមក ពួកគេចងលោក ហើយនាំទៅប្រគល់ឲ្យពីឡាតដែលជាអភិបាល។+
៣ ពេលយូដាសដែលជាអ្នកក្បត់លោក បានឃើញថាលោកត្រូវគេកាត់ទោសហើយ នោះគាត់ស្ដាយក្រោយ ក៏បានយក៣០កាក់ធ្វើពីប្រាក់ទៅប្រគល់ឲ្យពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំវិញ+ ៤ ដោយប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានធ្វើខុស ពេលដែលខ្ញុំក្បត់បុរសដែលគ្មានកំហុស*នោះ»។ ពួកគេនិយាយថា៖ «នេះមិនមែនជារឿងរបស់យើងទេ អ្នកត្រូវដោះស្រាយរឿងនេះដោយខ្លួនឯង!»។ ៥ ដូច្នេះ គាត់បោះកាក់ប្រាក់ទាំងនោះទៅក្នុងវិហារ រួចបានចេញទៅចងកសម្លាប់ខ្លួន។+ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកសង្ឃនាយកបានរើសកាក់ប្រាក់ទាំងនោះ ហើយនិយាយថា៖ «យើងគ្មានច្បាប់ដាក់ប្រាក់នេះក្នុងឃ្លាំងពិសិដ្ឋទេ ពីព្រោះប្រាក់នេះជាថ្លៃឈាម»។* ៧ ក្រោយពីពួកគេបានប្រឹក្សាគ្នា ពួកគេបានយកប្រាក់នោះទៅទិញវាលរបស់ជាងស្មូនសម្រាប់បញ្ចុះសពអ្នកមកពីក្រៅ។ ៨ ហេតុនេះ គេហៅវាលនោះថាវាលឈាម+ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ ៩ ពេលនោះ ទំនាយដែលបានត្រូវប្រកាសតាមរយៈយេរេមាបានសម្រេច។ ទំនាយនោះថា៖ «រួចពួកគេបានយក៣០កាក់ប្រាក់ ជាតម្លៃដែលពួកកូនអ៊ីស្រាអែលខ្លះបានសន្មតថា ជាថ្លៃដែលគេនឹងទិញលោក ១០ ហើយពួកគេបានយកប្រាក់នោះទៅទិញវាលរបស់ជាងស្មូន ដូចព្រះយេហូវ៉ា*បានបង្គាប់ខ្ញុំ»។+
១១ ឯលោកយេស៊ូ លោកឈរនៅមុខអភិបាល។ អភិបាលសួរថា៖ «តើអ្នកជាស្ដេចនៃជនជាតិយូដាឬ?»។ លោកយេស៊ូឆ្លើយថា៖ «គឺអ្នកហើយដែលនិយាយ»។+ ១២ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំចោទប្រកាន់លោក នោះលោកមិនតបឆ្លើយឡើយ។+ ១៣ រួចមក ពីឡាតសួរលោកថា៖ «តើអ្នកមិនឮរឿងទាំងប៉ុន្មានដែលពួកគេកំពុងចោទប្រកាន់អ្នកទេឬ?»។ ១៤ ក៏ប៉ុន្តែ លោកមិនបានតបឆ្លើយមួយម៉ាត់សោះ ជាហេតុធ្វើឲ្យអភិបាលឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។
១៥ ក្នុងអំឡុងបុណ្យនេះ អភិបាលមានទម្លាប់ដោះលែងអ្នកទោសម្នាក់ដែលបណ្ដាជនចង់ឲ្យដោះលែង។+ ១៦ នៅពេលនោះ គេកំពុងឃុំអ្នកទោសដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ហៅថាបារ៉ាបាស។ ១៧ ដូច្នេះ ក្រោយពីបណ្ដាជនបានជួបជុំគ្នា នោះពីឡាតក៏សួរពួកគេថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណា? បារ៉ាបាស ឬក៏យេស៊ូដែលហៅថាគ្រិស្ត?»។ ១៨ ព្រោះពីឡាតដឹងថាពួកគេបានប្រគល់លោកយេស៊ូមក ដោយសារពួកគេមានចិត្តច្រណែន។ ១៩ ម្យ៉ាងទៀត កាលដែលគាត់កំពុងអង្គុយនៅកន្លែងសម្រេចក្ដី នោះភរិយារបស់គាត់បានចាត់គេឲ្យទៅប្រាប់គាត់ថា៖ «កុំជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងបុរសសុចរិតនោះឲ្យសោះ ដោយសារខ្ញុំបានយល់សប្ដិអំពីគាត់ ហើយសប្ដិនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់»។ ២០ ប៉ុន្តែ ពួកសង្ឃនាយកនិងពួកអ្នកចាស់ទុំបានបញ្ចុះបញ្ចូលបណ្ដាជនឲ្យសុំដោះលែងបារ៉ាបាស+ តែសុំឲ្យសម្លាប់លោកយេស៊ូវិញ។+ ២១ អភិបាលបានសួរពួកគេម្ដងទៀតថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យខ្ញុំដោះលែងអ្នកណាក្នុងចំណោមពីរនាក់នេះ?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «បារ៉ាបាស»។ ២២ ពីឡាតសួរពួកគេថា៖ «ចុះតើចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើយ៉ាងណាចំពោះយេស៊ូដែលហៅថាគ្រិស្ត?»។ ពួកគេទាំងអស់គ្នានិយាយថា៖ «ព្យួរគាត់ទៅ!»។*+ ២៣ គាត់សួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វី? តើគាត់បានធ្វើអំពើអាក្រក់អ្វីទៅ?»។ តែពួកគេស្រែកកាន់តែខ្លាំងថែមទៀតថា៖ «ព្យួរអ្នកនោះទៅ!»។+
២៤ កាលដែលពីឡាតឃើញថាការខំប្រឹងរបស់ខ្លួនគ្មានប្រយោជន៍ តែឃើញក្រុមមនុស្សកើតចលាចលកាន់តែខ្លាំងឡើង នោះគាត់ក៏យកទឹកមកលាងដៃនៅចំពោះមុខពួកគេ ហើយនិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់បុរសនេះឡើយ។* រឿងនេះស្រេចនៅលើអ្នករាល់គ្នាទេ»។ ២៥ ពេលនោះ បណ្ដាជនទាំងអស់ឆ្លើយថា៖ «យើងនិងកូនចៅរបស់យើងនឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រហារជីវិតអ្នកនេះ»។*+ ២៦ បន្ទាប់មក ពីឡាតក៏ដោះលែងបារ៉ាបាសប្រគល់ឲ្យពួកគេ តែបានបញ្ជាឲ្យពួកទាហានវាយលោកយេស៊ូ+ ហើយឲ្យពួកគេយកលោកទៅព្យួរលើបង្គោល។+
២៧ បន្ទាប់មកទៀត ពួកទាហានរបស់អភិបាលនាំលោកយេស៊ូចូលទៅក្នុងវិមានរបស់អភិបាល ហើយបានប្រមូលពួកទាហានគ្រប់រូបឲ្យមកនៅជុំវិញលោក។+ ២៨ រួចមក ពួកគេដោះសម្លៀកបំពាក់របស់លោកចេញ ហើយយកសំពត់ដណ្ដប់ពណ៌ក្រហមឆ្អៅមកបំពាក់ឲ្យលោកវិញ។+ ២៩ ពួកគេក៏បានក្រងបន្លាធ្វើជាមកុដមួយ មកបំពាក់លើក្បាលលោក ហើយយកដើមត្រែងមួយដាក់ក្នុងដៃស្ដាំរបស់លោក។ រួចមក ពួកគេលុតជង្គង់នៅមុខលោក ហើយចំអកថា៖ «សូមគោរពស្ដេចនៃជនជាតិយូដា!»។ ៣០ ពួកគេក៏ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លោក+ ថែមទាំងយកដើមត្រែងនោះវាយក្បាលលោក។ ៣១ ក្រោយពីបានចំអកឲ្យលោករួចហើយ នៅទីបំផុតពួកគេដោះសំពត់ដណ្ដប់ចេញពីលោក ហើយយកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកមកបំពាក់ឲ្យវិញ។ រួចមក ពួកគេនាំលោកយកទៅព្យួរលើបង្គោលឈើ។+
៣២ កាលដែលពួកគេកំពុងចេញទៅ ពួកគេប្រទះឃើញអ្នកក្រុងគីរេនម្នាក់ឈ្មោះស៊ីម៉ូន។ ពួកគេបង្ខំបុរសនេះឲ្យលីបង្គោលទារុណកម្ម*របស់លោក។+ ៣៣ ពេលដែលពួកគេទៅដល់កន្លែងមួយហៅថាកុលកូថា ដែលមានន័យថាកន្លែងលលាដ៍ក្បាល+ ៣៤ នោះពួកគេយកស្រាលាយជាមួយនឹងថ្នាំម្យ៉ាងដែលមានជាតិល្វីងមកជូនលោកពិសា+ តែក្រោយពីលោកភ្លក់ហើយ លោកមិនព្រមពិសាឡើយ។ ៣៥ ពេលដែលពួកគេបានព្យួរលោកលើបង្គោល*រួច ពួកគេក៏យកសម្លៀកបំពាក់ក្រៅរបស់លោកមកចាប់ឆ្នោតចែកគ្នា+ ៣៦ ហើយពួកគេអង្គុយចាំយាមលោកនៅទីនោះ។ ៣៧ ម្យ៉ាងទៀត នៅខាងលើក្បាលរបស់លោក ពួកគេដាក់សេចក្ដីប្រកាសដែលចោទប្រកាន់លោកថា៖ «អ្នកនេះឈ្មោះយេស៊ូ ជាស្ដេចនៃជនជាតិយូដា»។+
៣៨ ក្រោយមក ពួកគេបានព្យួរចោរប្លន់ពីរនាក់នៅក្បែរលោក ម្នាក់នៅខាងស្ដាំលោក និងម្នាក់នៅខាងឆ្វេងលោក។+ ៣៩ ដូច្នេះ អ្នកដែលដើរកាត់គ្រវីក្បាល+ ហើយនិយាយមើលងាយលោក+ ៤០ ដោយពោលថា៖ «នែ! អ្នកដែលរុះវិហារ ហើយសង់ឡើងវិញក្នុងបីថ្ងៃអើយ!+ ចូរសង្គ្រោះខ្លួនឯងទៅ! បើអ្នកឯងជាបុត្រព្រះមែន ចូរចុះពីបង្គោលទារុណកម្ម*មក!»។+ ៤១ ពួកសង្ឃនាយក ពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ និងពួកអ្នកចាស់ទុំ ក៏តាំងចំអកឲ្យលោកបែបដូច្នោះដែរ ដោយនិយាយថា៖+ ៤២ «អ្នកនេះបានសង្គ្រោះអ្នកដទៃ តែមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបានទេ! គាត់ជាស្ដេចនៃអ៊ីស្រាអែល+ ចូរឲ្យគាត់ចុះពីបង្គោលទារុណកម្ម*មក ហើយយើងនឹងជឿលើគាត់។ ៤៣ គាត់បានទុកចិត្តព្រះ ដូច្នេះបើព្រះចង់បានគាត់ ទុកឲ្យព្រះសង្គ្រោះគាត់ចុះ+ ព្រោះគាត់បាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំជាបុត្ររបស់ព្រះ›»។+ ៤៤ សូម្បីតែចោរប្លន់ដែលគេព្យួរនៅក្បែរលោក ក៏ចាប់ផ្ដើមតិះដៀលលោកបែបដូច្នោះដែរ។+
៤៥ ចាប់ពីម៉ោងទី៦* រហូតដល់ម៉ោងទី៩* ស្រុកទាំងមូលបានទៅជាងងឹត។+ ៤៦ ប្រហែលជាម៉ោងទី៩ លោកយេស៊ូបានបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «អេលី អេលី ឡាម៉ា សាបាក់ ថានី?» ដែលមានន័យថា«ព្រះខ្ញុំអើយ ព្រះខ្ញុំអើយ ហេតុអ្វីបានជាលោកបោះបង់ចោលខ្ញុំ?»។+ ៤៧ ពេលឮដូច្នេះ អ្នកខ្លះក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលឈរនៅក្បែរនោះចាប់ផ្ដើមនិយាយថា៖ «បុរសនេះកំពុងហៅអេលីយ៉ា»។+ ៤៨ ក្រោយមក ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានរត់ទៅភ្លាម យកវត្ថុម្យ៉ាងដែលអាចជក់ទឹកបាន ក៏ជ្រលក់ក្នុងស្រាជូរ រួចដាក់លើដើមត្រែងមួយ ហើយឲ្យលោកពិសា។+ ៤៩ ប៉ុន្តែ អ្នកឯទៀតក្នុងចំណោមពួកគេបាននិយាយថា៖ «កុំរវល់នឹងគាត់! ចាំមើលថាតើអេលីយ៉ាមកសង្គ្រោះគាត់ឬមិនមក»។ ៥០ លោកយេស៊ូបន្លឺសំឡេងយ៉ាងខ្លាំងម្ដងទៀត រួចក៏ផុតដង្ហើមទៅ។+
៥១ ខណៈនោះ វាំងនន*នៅវិហារ+បានរហែកជាពីរ+ ចាប់ពីលើចុះដល់ក្រោម+ ដីក៏រញ្ជួយ ថ្មបានប្រេះដាច់ពីគ្នា ៥២ នោះបានធ្វើឲ្យទីបញ្ចុះសពរបើកឡើង បណ្ដាលឲ្យសពពួកអ្នកបរិសុទ្ធជាច្រើនចេញមកក្រៅ ៥៣ ហើយមនុស្សជាច្រើនបានឃើញសពទាំងនោះ (មនុស្សខ្លះដែលបានចេញពីកន្លែងបញ្ចុះសព ក៏ចូលទៅក្នុងក្រុងបរិសុទ្ធ ក្រោយពីលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ)។ ៥៤ ប៉ុន្តែ ពេលដែលនាយទាហាននិងពួកអ្នកដែលនៅយាមលោកយេស៊ូ បានឃើញដីរញ្ជួយនិងអ្វីៗដែលកំពុងកើតឡើង នោះពួកគេភ័យយ៉ាងខ្លាំង ក៏បាននិយាយថា៖ «អ្នកនេះប្រាកដជាបុត្ររបស់ព្រះមែន»។+
៥៥ ម្យ៉ាងទៀត មានស្ត្រីជាច្រើននៅទីនោះដែលកំពុងឈរមើលពីចម្ងាយ។ ពួកនាងបានតាមបម្រើលោកយេស៊ូ តាំងពីស្រុកកាលីឡេមក។+ ៥៦ ក្នុងចំណោមពួកនាងមានម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន ម៉ារៀដែលជាម្ដាយរបស់យ៉ាកុបនិងយ៉ូសេ និងម្ដាយរបស់កូនប្រុសសេបេដេ។+
៥៧ លុះព្រលប់ហើយ បុរសអ្នកមានម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូសែបពីក្រុងអារីម៉ាថេបានមកដល់។ គាត់ជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូដែរ។+ ៥៨ បុរសនេះបានទៅជួបពីឡាត ហើយសុំយកសពលោកយេស៊ូ។+ ក្រោយមក ពីឡាតបង្គាប់ឲ្យគេប្រគល់សពដល់គាត់។+ ៥៩ រួចមក យ៉ូសែបយកសពលោករុំនឹងក្រណាត់សាច់ល្អ+ ៦០ ហើយដាក់ក្នុងទីបញ្ចុះសពថ្មីរបស់គាត់+ ដែលគាត់បានដាប់ថ្មធ្វើជារូង។ ក្រោយពីគាត់បានប្រមៀលថ្មមួយមកបិទទីបញ្ចុះសពនោះហើយ គាត់ក៏ចាកចេញទៅ។ ៦១ ប៉ុន្តែ ម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេន និងម៉ារៀមួយទៀតមិនបានចេញទៅណាទេ តែបន្តអង្គុយនៅមុខទីបញ្ចុះសពនោះ។+
៦២ លុះស្អែកឡើង ដែលជាថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃរៀបចំ*+ នោះពួកសង្ឃនាយកនិងពួកផារិស៊ីបានប្រមូលគ្នាទៅជួបពីឡាត ៦៣ ដោយនិយាយថា៖ «លោក! យើងបាននឹកឃើញអ្វីដែលអ្នកបោកប្រាស់នោះបាននិយាយកាលនៅរស់ថា៖ ‹ក្រោយបីថ្ងៃ ខ្ញុំនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›។+ ៦៤ ដូច្នេះ សូមបញ្ជាឲ្យគេទៅយាមកន្លែងបញ្ចុះសពនោះរហូតដល់ថ្ងៃទី៣ ដើម្បីកុំឲ្យពួកអ្នកកាន់តាមអ្នកនោះមកលួចសពគាត់+ ហើយប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ ‹លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ!› រួចការបោកប្រាស់ចុងក្រោយនេះនឹងអាក្រក់ជាងលើកមុនទៅទៀត»។ ៦៥ ពីឡាតប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរយកទាហានទៅយាមឲ្យបានមាំទាំនៅកន្លែងបញ្ចុះសពនោះ តាមការយល់ឃើញរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ»។ ៦៦ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានទៅបិទត្រាលើថ្មដែលបិទកន្លែងបញ្ចុះសពនោះ ក៏បានចាត់ចែងឲ្យគេយាមយ៉ាងមាំទាំផង។
២៨ បន្ទាប់ពីថ្ងៃឈប់សម្រាក ពេលដែលថ្ងៃចាប់ផ្ដើមរះនៅថ្ងៃដំបូងនៃសប្ដាហ៍ ម៉ារៀម៉ាក់ដាឡេននិងម៉ារៀមួយទៀតបានទៅមើលកន្លែងបញ្ចុះសពនោះ។+
២ មើល! មុនពេលនោះដីបានរញ្ជួយយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ា*បានចុះពីស្ថានសួគ៌មក ហើយទៅប្រមៀលថ្មនោះចេញ រួចអង្គុយលើថ្មនោះ។+ ៣ អាការក្រៅរបស់ទេវតានោះដូចផ្លេកបន្ទោរ ហើយសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់គឺសស្គុស។+ ៤ ឯពួកអ្នកយាមវិញ ដោយសារភ័យខ្លាចទេវតានោះ ពួកគេញ័ររន្ធត់ដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគេនៅស្ងៀមឥតកម្រើកដូចជាមនុស្សស្លាប់។
៥ ប៉ុន្តែ ទេវតានោះបានតបទៅស្ត្រីទាំងពីរនាក់ថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ ខ្ញុំដឹងថាពួកនាងកំពុងរកលោកយេស៊ូដែលគេបានព្យួរ។+ ៦ លោកមិននៅទីនេះទេ ព្រោះលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ដូចលោកបានមានប្រសាសន៍។+ សូមមកមើលកន្លែងដែលគេបានដាក់សពរបស់លោក។ ៧ រួចចូរប្រញាប់ទៅប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញហើយ ព្រោះមើល! លោកនឹងទៅស្រុកកាលីឡេមុនអ្នករាល់គ្នា។+ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញលោកនៅទីនោះ។ មើល! ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកហើយ»។+
៨ ដូច្នេះ ពួកនាងក៏ប្រញាប់ចាកចេញពីទីបញ្ចុះសពទាំងភ័យផងទាំងត្រេកអរក្រៃលែងផង ដើម្បីរត់ទៅប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោក។+ ៩ ខណៈនោះ លោកយេស៊ូបានជួបពួកនាង ហើយពោលថា៖ «សួស្ដី!»។ ពួកនាងបានចូលទៅជិតឱបជើងលោក រួចលំឱនកាយគោរពលោក។ ១០ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ទៅពួកនាងថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ! ចូរទៅប្រាប់បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ទៅស្រុកកាលីឡេ ហើយពួកគាត់នឹងឃើញខ្ញុំនៅទីនោះ»។
១១ កាលដែលពួកនាងកំពុងធ្វើដំណើរទៅ នោះពួកអ្នកយាមខ្លះ+បានចូលទៅក្នុងក្រុង រាយការណ៍ប្រាប់ពួកសង្ឃនាយកអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង។ ១២ ក្រោយពីអ្នកទាំងនោះបានប្រជុំពិភាក្សាគ្នាជាមួយនឹងពួកអ្នកចាស់ទុំហើយ នោះពួកគេក៏ឲ្យកាក់ប្រាក់មួយចំនួនល្មមដល់ពួកទាហាន ១៣ រួចប្រាប់ថា៖ «ចូរនិយាយថា៖ ‹ពួកអ្នកកាន់តាមគាត់បានមកទាំងយប់ ហើយលួចសពគាត់ពេលដែលយើងកំពុងដេកលក់›+ ១៤ ហើយបើរឿងនេះលេចឮដល់អភិបាល យើងនឹងពន្យល់ប្រាប់*គាត់ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាព្រួយបារម្ភ»។ ១៥ ដូច្នេះ ពួកទាហានបានយកកាក់ប្រាក់ទាំងនោះ ហើយធ្វើតាមបង្គាប់ពួកគេ។ រួចរឿងនោះបានត្រូវផ្សាយសុសសាយក្នុងចំណោមជនជាតិយូដា រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
១៦ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកកាន់តាមលោកទាំង១១នាក់បានចូលស្រុកកាលីឡេ+ រួចទៅឯភ្នំដែលលោកយេស៊ូបានកំណត់ឲ្យទៅ។+ ១៧ ពេលដែលពួកគាត់ឃើញលោក នោះពួកគាត់បានលំឱនកាយគោរព តែអ្នកខ្លះបានសង្ស័យថាមិនមែនលោកទេ។ ១៨ លោកយេស៊ូក៏ចូលទៅជិត ហើយមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «ខ្ញុំបានទទួលគ្រប់ទាំងអំណាចនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី។+ ១៩ ដូច្នេះ ចូរទៅបង្រៀនមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យក្លាយជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ+ ហើយជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ+ ក្នុងនាមបិតាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ ក្នុងនាមបុត្ររបស់លោក និងក្នុងនាមឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោក ២០ ព្រមទាំងបង្រៀនពួកគេឲ្យកាន់តាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់អ្នករាល់គ្នា។+ មើល! ខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ»។*+
ឬ«មេស្ស៊ី» ឬ«អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង»
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«កូន»ឬ«បុត្រ»អាចសំដៅលើអ្នកណាក៏ដោយដែលកើតក្នុងវង្សត្រកូល
អាចសំដៅលើឪពុកបង្កើតឬបុព្វបុរស
តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ជនជាតិយូដា គូដណ្ដឹងបានត្រូវចាត់ទុកថាជាប្ដី
តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ជនជាតិយូដា ដើម្បីផ្ដាច់ការភ្ជាប់ពាក្យ ត្រូវលែងលះគ្នាតាមច្បាប់
នេះជាលើកដំបូងដែលមាននាមរបស់ព្រះ‹យេហូវ៉ា›ក្នុងបទគម្ពីរគ្រិស្តសាសនិកជាភាសាក្រិច។ សរុបទៅនាមរបស់ព្រះមាន២៣៧ដង។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ភាសាហេប្រឺ យេសួ ឬ យ៉ូស្វេ នេះមានន័យថា«ព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីសង្គ្រោះ»
មើលកំណត់សម្គាល់រ៉ូម ៥:១២
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
តាមពិតហេរ៉ូឌជាអភិបាលស្រុក ប៉ុន្តែបណ្ដាជននិយមហៅគាត់ថា«ស្ដេច»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ហេរ៉ូឌ»
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
នៅដើមដំបូងពាក្យនេះសំដៅលើអ្នកដែលមានមុខងារចម្លងបទគម្ពីរ ប៉ុន្តែនៅសម័យលោកយេស៊ូ ពាក្យនេះសំដៅលើអ្នកចេះស្ទាត់ខាងច្បាប់ម៉ូសេ ក៏ជាអ្នកបង្រៀនច្បាប់នោះទៀតផង
ឬ«មេស្ស៊ី» ឬ«អ្នកដែលព្រះបានរើសតាំង»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជ័រល្វីងទេស»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ប្រហែលជាមកពីពាក្យភាសាហេប្រឺ«ពន្លក»
ការជ្រមុជទឹកជាពិធីសាសនា
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«គាត់ពន្លិចពួកគេ»
ផារិស៊ីគឺជានិកាយដ៏ធំមួយនៃសាសនាយូដានៅសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស.
សាឌូស៊ីគឺជានិកាយដ៏ធំមួយនៃសាសនាយូដានៅសតវត្សរ៍ទី១ គ.ស. ដែលមិនជឿលើទេវតាឬការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទេ
ន័យត្រង់«ចូរបង្កើតផលឲ្យសមនឹងការប្រែចិត្តចុះ»
ភាសាក្រិច«ឌីអាបូឡូស»មានន័យថា«អ្នកបង្កាច់បង្ខូច»
ឬ«អាហារ»
ឬ«អាហារ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
នេះសំដៅលើក្រុងយេរូសាឡិម
ឬ«ប៉ម»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
តាមពិតជាបឹងមួយ។ គម្ពីរក៏ហៅថាបឹងកេណិសារ៉ែត សមុទ្រកាលីឡេ និងសមុទ្រទិបេរៀស
ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«ទៅតាមលោក»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
កន្លែងដែលជនជាតិយូដាជួបជុំដើម្បីអធិដ្ឋានហើយអានបទគម្ពីរ
ភាសាក្រិច«ដាយម៉ូនីហ្សូម៉ាយ»។ សំដៅលើមនុស្សដែលមានទេវតាអាក្រក់ចូល
ឬ«តំបន់ក្រុងទាំង១០»
ឬ«មានចិត្តសុភាព»
ឬ«ប្រដាប់វាល់ស្រូវ»
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ន័យត្រង់«មួយខ្វាដ្រាន»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
សំដៅលើការភ្លាត់ធ្វើខុស ឬការជួបប្រទះឧបសគ្គចំពោះជំនឿ
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ភាសាក្រិច«ផូនៀ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ន័យត្រង់«ក្បាល»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
នេះសំដៅលើការខ្ចីដោយមិនយកការ
ឬ«បានត្រូវលើកតម្កើង»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
ន័យត្រង់«សូមលុបបំណុលរបស់យើងចោល ដូចយើងបានលុបបំណុលរបស់អ្នកឯទៀតចោលដែរ»
ន័យត្រង់«កុំនាំយើងឲ្យជួបសេចក្ដីល្បួងឡើយ»
ឬ«រំដោះ»
ជនជាតិយូដាមានទម្លាប់លាបប្រេងលើក្បាលដើម្បីសម្អិតសម្អាងខ្លួនឲ្យឃើញស្អាតបាត
ន័យត្រង់«ភ្នែករបស់អ្នកគឺទុច្ចរិត»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«សូម្បីតែមួយហត្ថ»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅសម័យដែលគេសរសេរគម្ពីរ ពេលផ្លែនោះទុំមិនកើតមានមមង់នៅក្នុងផ្លែនោះទេ
ន័យត្រង់«គ្មានកន្លែងកើយទេ»
ជាក្រុងកាពើណិមដែលលោកច្រើនតែស្នាក់នៅក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកនៅស្រុកកាលីឡេ
ក្នុងខនេះ ពាក្យថា«មកតាមខ្ញុំ»សំដៅលើការក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ
ន័យត្រង់«បានត្រូវគេពន្លាត់ស្បែក»
ភាសាក្រិច«អាប៉ូស្តូឡូស»មានន័យថា«អ្នកដែលត្រូវគេចាត់ឲ្យទៅ»
«ស៊ីម៉ូនដែលហៅថាពេត្រុស»ច្រើនតែហៅថា«ពេត្រុស» ដូចនៅម៉ាថ ១៤:២៨។ នៅម៉ាថ ១៦:១៦ ហៅថា«ស៊ីម៉ូនពេត្រុស»។ នៅសកម្ម ១៥:១៤ហៅថា«ស៊ីម្មាន»។ នៅយ៉ូន ១:៤២ហៅថា«កេផាស»
ក៏ហៅថា«ណាថាណែល»ដែរ។ មើលយ៉ូន ១:៤៦; យ៉ូន ២១:២
ក៏ហៅថា«លេវី»ដែរ។ មើលលូក ៥:២៧
ក៏ហៅថា«យូដាសដែលជាកូនយ៉ាកុប»ដែរ។ មើលលូក ៦:១៦; យ៉ូន ១៤:២២; សកម្ម ១:១៣
«កាណានៀន»មានន័យថាបុរសដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង
ឈ្មោះមួយដែលសំដៅលើសាថានជាអ្នកគ្រប់គ្រងពួកវិញ្ញាណកំណាច
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ន័យត្រង់«អាសេរីយ៉ូន» គឺ១ភាគ១៦នៃប្រាក់ឈ្នួលមួយថ្ងៃ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ដាវ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«អ្នកណាដែលគ្មានហេតុជំពប់ដួលដោយសារខ្ញុំ»
ឬ«សម្លៀកបំពាក់ប្រណីត»
មើលកំណត់សម្គាល់ម៉ាថ ៥:១៧
ឬ«ហាដេស»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
ពាក្យ«អ្នក»សំដៅលើក្រុងកាពើណិម
មើលនិយមន័យពាក្យ«ថ្ងៃឈប់សម្រាក»
នេះសំដៅលើត្រសាល
ឈ្មោះមួយដែលសំដៅលើសាថាន
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
សំដៅលើការពោលពាក្យប្រមាថព្រះឬអ្វីដែលពិសិដ្ឋ
ឬ«របៀបរបបពិភពលោក»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
ន័យត្រង់«ផិតក្បត់ព្រះ»
ឬ«របៀបរបបពិភពលោក»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
ឬ«ការបោកបញ្ឆោត»
ពូជស្មៅម្យ៉ាងដែលដុះនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយមានគ្រាប់ដែលមានជាតិពុល
គ្រាប់ពូជតូចល្អិតម្យ៉ាងដែលមាននៅស្រុកប៉ាឡេស្ទីន អាចដុះបែកមែកសាខា ហើយមានកម្ពស់ដល់បួនម៉ែត្រ
ភាសាក្រិច«ឌីអាបូឡូស»មានន័យថា«អ្នកបង្កាច់បង្ខូច»
មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
ឬ«នាំឲ្យអ្នកឯទៀតប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង»
នេះសំដៅលើហេរ៉ូឌអាន់ទីប៉ាស។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ហេរ៉ូឌ»
ប្រហែលជាម៉ោង៣ព្រឹករហូតដល់ថ្ងៃរះប្រហែលម៉ោង៦ព្រឹក
ឬ«នេះជាការយល់សប្ដិទេ!»
នេះជាការលាងដៃតាមប្រពៃណីសាសនា
ភាសាក្រិច«ផូនៀ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»
នេះជាការលាងដៃតាមប្រពៃណីសាសនា
ន័យត្រង់«ផិតក្បត់ព្រះ»
ភាសាក្រិចមានន័យថា«ថ្ម»ឬ«ដុំថ្ម»
ឬ«ហាដេស»សំដៅលើផ្នូរទូទៅរបស់មនុស្សជាតិ។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ផ្នូរ»
ភាសាក្រិច«សាថាណាស»មានន័យថា«អ្នកប្រឆាំង»ឬ«សត្រូវ»
ន័យត្រង់«ចូរនៅខាងក្រោយខ្ញុំ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
ន័យត្រង់«បានពិភពលោកទាំងមូល»
ន័យត្រង់«មកក្នុងរាជាណាចក្ររបស់លោក»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
ន័យត្រង់«កាក់តម្លៃពីរដ្រាកម៉ា»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«កាក់ស្ទេតា»។ កាក់នេះមានតម្លៃស្មើបួនដ្រាកម៉ា។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«របស់អ្នក»
ន័យត្រង់«ហើយកែតម្រង់គាត់»
ន័យត្រង់«ក្នុងនាមខ្ញុំ»
ន័យត្រង់«មួយម៉ឺនថាលិន»។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«បានទឹមនឹមជាមួយគ្នា»
ភាសាក្រិច«ផូនៀ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»
នេះសំដៅលើការឲ្យពរ
សំដៅលើអ្នកដែលមានសិទ្ធិសម្រេចអំពីអ្វីដែលល្អ
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ប្រហែលជាម៉ោង៩ព្រឹក
ប្រហែលជាម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់
ប្រហែលជាម៉ោងបីរសៀល
ប្រហែលជាម៉ោងប្រាំល្ងាច
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ឬក៏ភ្នែករបស់អ្នកទុច្ចរិត»
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
នេះសំដៅលើក្រុងស៊ីយ៉ូនឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅសម័យដែលគេសរសេរគម្ពីរ ពេលផ្លែនោះទុំមិនកើតមានមមង់នៅក្នុងផ្លែនោះទេ
សំដៅលើដុំថ្មដែលដាក់នៅជំនួបជញ្ជាំងពីរនៅកែងឬជ្រុងសំណង់
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«តើការបង់ពន្ធជូនសេសារជាការត្រឹមត្រូវទេ?»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«ជីវិត»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«លោកគ្រូ»
លោកយេស៊ូកំពុងមានប្រសាសន៍អំពីការហៅមនុស្សថា«បិតា» ជាឋានៈផ្លូវការមួយឬតំណែងខាងសាសនា ដូចជាតំណែង«លោកឪពុក»ជាដើម
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៣
ឬ«ឲ្យចូលសាសនាយូដា»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ជីអង្កាម ឌីល និងខាមិន ជារុក្ខជាតិដែលមានក្លិនក្រអូប ហើយប្រើជាគ្រឿងទេស
នេះសំដៅលើច្បាប់ដែលព្រះបានឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ
ឬ«ពេញទៅដោយរបស់ដែលបានប្លន់»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ន័យត្រង់«ផ្ទះ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
មើលនិយមន័យពាក្យ«វត្តមាន»
ឬ«ចុងបញ្ចប់នៃយុគសម័យ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»
នេះសំដៅលើការតាំងខ្លួនជាអ្នកមានឋានៈនិងមានអំណាចរបស់គ្រិស្ត
ប្រៀបដូចជាការឈឺចាប់របស់ស្ត្រីពេលសម្រាលកូន
មើលនិយមន័យពាក្យ«វត្តមាន»
មើលនិយមន័យពាក្យ«វត្តមាន»
ឬ«ម៉ោងណានៅពេលយប់»
ឬ«មានប្រាជ្ញា»
ឬ«ល្ងង់ខ្លៅ»
ឬ«មានប្រាជ្ញា»
មួយថាលិនរបស់ក្រិចស្មើនឹង២០,៤គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ភាសាក្រិច«ឌីអាបូឡូស»មានន័យថា«អ្នកបង្កាច់បង្ខូច»
ន័យត្រង់«កាត់ចោល»ប្រៀបដូចជាកាត់មែកចេញពីដើម
ឬ«កំពុងអង្គុយនៅតុ»
ឬ«ក្បត់»
មានន័យថា«លោកគ្រូ»
សំដៅលើការភ្លាត់ធ្វើខុស ឬការជួបប្រទះឧបសគ្គចំពោះជំនឿ
ពាក្យ«ពែង»ជាតំណាងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះសម្រាប់លោកយេស៊ូ គឺអនុញ្ញាតឲ្យលោកស្លាប់ដោយត្រូវគេចោទប្រកាន់មិនពិតថាបានប្រមាថព្រះ
ឬ«ក្បត់»
តុលាការកំពូលរបស់ជនជាតិយូដា
ន័យត្រង់«ឈាមដែលគ្មានកំហុស»
សំដៅលើប្រាក់ដែលបានមកពីការបង្ហូរឈាម
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ឬ«ប្រហារជីវិតគាត់លើបង្គោលទៅ!»
ន័យត្រង់«ខ្ញុំគ្មានទោសចំពោះឈាមរបស់បុរសនេះទេ»
ន័យត្រង់«ឲ្យឈាមរបស់គាត់ធ្លាក់មកលើយើងនិងកូនចៅរបស់យើងចុះ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោល»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលទារុណកម្ម»
ប្រហែលជាម៉ោង១២ថ្ងៃត្រង់
ប្រហែលជាម៉ោងបីរសៀល
វាំងនននេះជារបាំងរវាងបន្ទប់បរិសុទ្ធនិងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត
សំដៅលើមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃឈប់សម្រាកប្រចាំសប្ដាហ៍។ នៅថ្ងៃនោះជនជាតិយូដារៀបចំសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកក៥
ន័យត្រង់«បញ្ចុះបញ្ចូល»
ឬ«ចុងបញ្ចប់នៃយុគសម័យ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«របៀបរបបពិភពលោក»