ច្បាប់លេវី
១ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេពីត្រសាលជំនុំ+ថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើអ្នកណាម្នាក់យកសត្វមកជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះត្រូវយកចៀម ឬពពែ ឬគោពីហ្វូងសត្វមកជូន។+
៣ «‹បើគាត់ជូនគោជាគ្រឿងបូជាដុត គាត់ត្រូវជូនគោស្ទាវដ៏ល្អឥតខ្ចោះ+ ហើយត្រូវជូនព្រះយេហូវ៉ាដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត+ នៅឯមាត់ទ្វារចូលត្រសាលជំនុំ។ ៤ គាត់ត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលគោនោះ រួចព្រះនឹងទទួលគ្រឿងបូជាដុតរបស់គាត់ ហើយអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់។
៥ «‹បន្ទាប់មក ត្រូវសម្លាប់គោស្ទាវនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ រួចកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ+ នឹងយកឈាមគោនោះទៅជូនព្រះ ហើយប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា+ ដែលនៅមាត់ទ្វារត្រសាលជំនុំ។ ៦ បន្ទាប់ពីនោះ ត្រូវពន្លាត់ស្បែកសត្វនៃគ្រឿងបូជាដុតនោះ ហើយកាប់ជាដុំៗ+ ៧ រួចកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ ត្រូវបង្កាត់ភ្លើងនៅទីបូជា+ ហើយយកអុសទៅតម្រៀបពីលើ។ ៨ រួចយកដុំសាច់ទាំងនោះ ព្រមទាំងក្បាលនិងខ្លាញ់* ទៅតម្រៀប+នៅលើអុសដែលកំពុងឆេះនៅលើទីបូជា។ ៩ បន្ទាប់មក ត្រូវលាងពោះវៀននិងជើងសត្វនោះ រួចពួកសង្ឃនឹងយកអ្វីទាំងនោះទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ នេះជាគ្រឿងបូជាដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា គឺជាគ្រឿងបូជាដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនលោក។*+
១០ «‹បើគាត់យកចៀមឬពពែមកជូនជាគ្រឿងបូជាដុត គាត់ត្រូវជូនចៀមឬពពែស្ទាវដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។+ ១១ បន្ទាប់មក ត្រូវសម្លាប់សត្វនោះនៅប៉ែកខាងជើងទីបូជានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ រួចកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ នឹងយកឈាមសត្វនោះទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។+ ១២ រួចត្រូវកាប់ចៀមនោះជាដុំៗ ហើយសង្ឃនឹងយកដុំសាច់ ក្បាល និងខ្លាញ់* ទៅតម្រៀបនៅលើអុសដែលកំពុងឆេះនៅលើទីបូជា។ ១៣ បន្ទាប់មក ត្រូវលាងពោះវៀននិងជើងសត្វនោះ រួចសង្ឃនឹងយកអ្វីទាំងនោះទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ នេះជាគ្រឿងបូជាដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា គឺជាគ្រឿងបូជាដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនលោក។*
១៤ «‹ប៉ុន្តែ បើគាត់យកសត្វស្លាបមកជូនជាគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់ត្រូវជូនសត្វព្រាបឬលលកជំទើរ។+ ១៥ សង្ឃត្រូវយកសត្វនោះទៅទីបូជា រួចកាត់ក្បាលវា ហើយដុតសត្វនោះនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ ប៉ុន្តែ ត្រូវសម្រក់ឈាមសត្វនោះនៅជញ្ជាំងទីបូជា។ ១៦ រួចត្រូវយកគែ និងរោមវាទៅបោះចោលនៅខាងកើតក្បែរទីបូជា ត្រង់កន្លែងដាក់ផេះ។+ ១៧ បន្ទាប់មក ត្រូវពុះវាត្រង់ចន្លោះស្លាប តែមិនឲ្យដាច់ជាពីរទេ។ រួចសង្ឃនឹងយកវាទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ នេះជាគ្រឿងបូជាដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា គឺជាគ្រឿងបូជាដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនលោក។*
២ «‹បើអ្នកណាម្នាក់ជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ដល់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់ត្រូវជូនម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ឋ រួចចាក់ប្រេងលើម្សៅនោះ ហើយដាក់ម្សៅក្រអូបពីលើ។+ ២ បន្ទាប់មក ត្រូវយកទៅប្រគល់ឲ្យកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ ហើយសង្ឃនឹងយកម្សៅម៉ដ្ឋនោះមួយក្ដាប់ដែលមានប្រេងនិងម្សៅក្រអូបទាំងអស់ ទៅដុតលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងសម្រាប់ជាតំណាងគ្រឿងបូជានោះទាំងមូល។+ នេះជាគ្រឿងបូជាដែលត្រូវដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា គឺជាគ្រឿងបូជាដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនលោក។* ៣ រីឯម្សៅដែលនៅសល់ ត្រូវបានជារបស់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់។+ ចំណែកនោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត+ពីគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។
៤ «‹បើអ្នករាល់គ្នាជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ ដែលចម្អិនក្នុងឡ អ្នកត្រូវប្រើម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ឋលាយជាមួយនឹងប្រេងធ្វើជានំកង ឬធ្វើជានំស្រួយលាបប្រេងពីលើ តែមិនត្រូវដាក់ដំបែទេ។+
៥ «‹បើអ្នករាល់គ្នាជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ ដែលចម្អិននៅក្នុងខ្ទះ+ អ្នកត្រូវប្រើម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ឋលាយជាមួយនឹងប្រេងធ្វើជានំ តែមិនត្រូវដាក់ដំបែទេ។ ៦ រួចបំបែកនំនោះជាដុំៗ ហើយចាក់ប្រេងពីលើ។+ នោះហើយជាគ្រឿងបូជាពីស្រូវ។
៧ «‹បើអ្នករាល់គ្នាជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ ដែលចម្អិនក្នុងចានពុម្ព អ្នកត្រូវធ្វើនំដោយប្រើម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ឋលាយជាមួយនឹងប្រេង។ ៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវដែលចម្អិនតាមរបៀបទាំងនេះដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយត្រូវប្រគល់ឲ្យសង្ឃ រួចគាត់នឹងយកទៅឯទីបូជា។ ៩ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងយកចំណែកខ្លះពីគ្រឿងបូជានេះ ទៅដុតលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងសម្រាប់ជាតំណាងគ្រឿងបូជានោះទាំងមូល។+ នេះជាគ្រឿងបូជាដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា គឺជាគ្រឿងបូជាដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនលោក។*+ ១០ រីឯចំណែកដែលនៅសល់ ត្រូវបានជារបស់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់។ ចំណែកនោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុតពីគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។+
១១ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ដែលមានដំបែដល់ព្រះយេហូវ៉ាទេ ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវដុតដំបែឬទឹកឃ្មុំជាគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។
១២ «‹អ្នករាល់គ្នាអាចជូនរបស់ទាំងពីរនេះដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាគ្រឿងបូជានៃផលដំបូងបាន+ តែមិនត្រូវដុតនៅលើទីបូជាសម្រាប់ជាក្លិនឈ្ងុយ*នោះទេ។
១៣ «‹រាល់គ្រឿងបូជាពីស្រូវ ត្រូវដាក់អំបិល។ អ្នកមិនត្រូវភ្លេចដាក់អំបិលឡើយ ព្រោះអំបិលនោះ នឹងរំលឹកអ្នករាល់គ្នាអំពីកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះ។ ម្ល៉ោះហើយ គ្រឿងបូជាទាំងអស់របស់អ្នករាល់គ្នា ត្រូវដាក់អំបិល។+
១៤ «‹បើអ្នករាល់គ្នាយកផលដំបូងពីស្រូវមកជូនព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រឿងបូជា អ្នកត្រូវយកគ្រាប់ស្រូវថ្មីទៅលីងហើយបុក។ នោះហើយជាគ្រឿងបូជាពីស្រូវនៃផលដំបូង។+ ១៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាក់ប្រេងលើគ្រឿងបូជាពីស្រូវនោះ ហើយដាក់ម្សៅក្រអូបពីលើ។ ១៦ ឯចំណែកខ្លះពីគ្រឿងបូជានោះ គឺស្រូវបុកដែលលាយប្រេងនិងម្សៅក្រអូប សង្ឃនឹងយកទៅដុតលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងសម្រាប់ជាតំណាងគ្រឿងបូជានោះទាំងមូល។+ នោះហើយជាគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។
៣ «‹បើគាត់ជូនគោជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ គាត់ត្រូវជូនគោញីឬគោឈ្មោលដែលល្អឥតខ្ចោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ២ គាត់ត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលគោនោះ។ គោនោះនឹងត្រូវសម្លាប់នៅមាត់ទ្វារត្រសាលជំនុំ។ បន្ទាប់មក ត្រូវឲ្យកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ យកឈាមវាទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។ ៣ គាត់ត្រូវជូនមួយចំណែកពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដើម្បីដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ ចំណែកនោះមានស្បៃខ្លាញ់+ស្រោបពោះវៀន ខ្លាញ់ដែលនៅជាប់នឹងពោះវៀន ៤ ព្រមទាំងតម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់រុំជុំវិញ ដែលនៅក្បែរចំឡក។ គាត់ក៏ត្រូវចៀរខ្លាញ់ដែលស្រោបថ្លើម រួចយកចេញជាមួយនឹងតម្រងនោមដែរ។+ ៥ រួចមក កូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនយកចំណែកទាំងនោះទៅដាក់លើគ្រឿងបូជាដុតដែលកំពុងឆេះ លើគំនរអុសដែលនៅលើទីបូជា។+ នេះជាគ្រឿងបូជាដែលដុតឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។*+
៦ «‹បើគាត់ជូនចៀមឬពពែជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដល់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់អាចជូនសត្វនោះជាញីឬឈ្មោលក៏បាន ឲ្យតែសត្វនោះល្អឥតខ្ចោះ។+ ៧ បើគាត់ជូនចៀមស្ទាវជាគ្រឿងបូជា គាត់ត្រូវយកទៅជូននៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ៨ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលសត្វនោះ។ សត្វនោះនឹងត្រូវសម្លាប់នៅខាងមុខត្រសាលជំនុំ។ រួចកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ នឹងយកឈាមវាទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។ ៩ គាត់ត្រូវយកខ្លាញ់របស់សត្វដែលសម្រាប់ជូនជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពនោះ ទៅដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ គាត់ត្រូវកាត់កន្ទុយដែលមានខ្លាញ់រុំជុំវិញចេញពីឆ្អឹងខ្នង ហើយចៀរស្បៃខ្លាញ់ស្រោបពោះវៀន ខ្លាញ់ដែលនៅជាប់នឹងពោះវៀន ១០ ព្រមទាំងតម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់រុំជុំវិញ ដែលនៅក្បែរចំឡក។ គាត់ក៏ចៀរខ្លាញ់ដែលស្រោបថ្លើម រួចយកចេញជាមួយនឹងតម្រងនោមដែរ។+ ១១ រួចមក សង្ឃត្រូវដុតចំណែកទាំងនោះនៅលើទីបូជាទុកជាអាហារ*របស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនលោក។+
១២ «‹បើគាត់ជូនពពែជាគ្រឿងបូជា គាត់ត្រូវយកទៅជូននៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ១៣ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលសត្វនោះ។ សត្វនោះនឹងត្រូវសម្លាប់នៅខាងមុខត្រសាលជំនុំ។ រួចកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនជាសង្ឃ យកឈាមវាទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។ ១៤ គាត់ត្រូវជូនមួយចំណែកពីគ្រឿងបូជាដើម្បីដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ចំណែកនោះមានស្បៃខ្លាញ់ស្រោបពោះវៀន ខ្លាញ់ដែលនៅជាប់នឹងពោះវៀន+ ១៥ ព្រមទាំងតម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់រុំជុំវិញ ដែលនៅក្បែរចំឡក។ គាត់ក៏ចៀរខ្លាញ់ដែលស្រោបថ្លើម រួចយកចេញជាមួយនឹងតម្រងនោមដែរ។ ១៦ រួចមក សង្ឃត្រូវដុតចំណែកទាំងនោះនៅលើទីបូជាជាអាហារ។* នេះជាគ្រឿងបូជាដែលដុតឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។* ខ្លាញ់ទាំងអស់ជាចំណែករបស់លោក។+
១៧ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគខ្លាញ់ឬឈាម+ជាដាច់ខាត។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ ទោះជាអ្នករាល់គ្នារស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ›»។
៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅម៉ូសេបន្ថែមទៀតថា៖ ២ «ចូរទៅប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើអំពើខុសឆ្គងដោយអចេតនា+ គឺធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហាមឃាត់ អ្នកនោះត្រូវធ្វើដូចតទៅ៖
៣ «‹បើសង្ឃដែលបានត្រូវជ្រើសរើស*+ ធ្វើអំពើខុសឆ្គង+ ហើយនាំឲ្យបណ្ដាជនមានទោស នោះគាត់ត្រូវយកគោស្ទាវដែលល្អឥតខ្ចោះទៅជូនព្រះយេហូវ៉ា ជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងដែលគាត់បានធ្វើ។+ ៤ គាត់ត្រូវនាំគោនោះទៅខាងមុខត្រសាលជំនុំ+នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយដាក់ដៃលើក្បាលវា រួចសម្លាប់វានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ៥ បន្ទាប់មក សង្ឃដែលបានត្រូវជ្រើសរើស*នោះ+ ត្រូវយកឈាមខ្លះរបស់គោនោះ ចូលទៅក្នុងត្រសាលជំនុំ ៦ រួចត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងឈាមនោះ+ ហើយប្រោះឈាមនោះអស់៧ដង+ នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាខាងមុខវាំងនននៃទីបរិសុទ្ធ។ ៧ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ត្រូវយកឈាមខ្លះទៅលាបលើស្នែងទីបូជាសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប+ដែលនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្នុងត្រសាលជំនុំ។ ឯឈាមដែលនៅសល់ គាត់ត្រូវយកទៅចាក់នៅជើងនៃទីបូជាសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុត+ដែលនៅខាងមុខច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។
៨ «‹បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវចៀរខ្លាញ់ទាំងអស់របស់សត្វគោដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង គឺស្បៃខ្លាញ់ស្រោបពោះវៀន និងខ្លាញ់ដែលនៅជាប់នឹងពោះវៀន ៩ ព្រមទាំងតម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់រុំជុំវិញ ដែលនៅក្បែរចំឡក។ គាត់ក៏ចៀរខ្លាញ់ដែលស្រោបថ្លើម រួចយកចេញជាមួយនឹងតម្រងនោមដែរ។+ ១០ គាត់ត្រូវចៀរខ្លាញ់ចេញពីគោនោះ ដូចគោដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដែរ។+ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវយកចំណែកទាំងនោះទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។
១១ «‹ឯស្បែក និងសាច់គោនោះ ព្រមទាំងក្បាល ជើង ពោះវៀន និងលាមកវា+ ១២ ពោលគឺផ្នែកដែលនៅសល់ គាត់ត្រូវយកទៅខាងក្រៅជំរំ រួចដុតវានៅលើគំនរអុស+ ត្រង់កន្លែងស្អាតបរិសុទ្ធដែលទុកសម្រាប់ចាក់ផេះ។
១៣ «‹ប្រសិនបើពួកជំនុំអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលមានទោស ព្រោះធ្វើខុសដោយអចេតនា+ ហើយពួកគេ*មិនបានដឹងថាបណ្ដាជនបានធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហាមឃាត់ទេ+ ១៤ តែក្រោយមក បើគេបានដឹងពីអំពើខុសឆ្គងនោះ ពួកជំនុំ*ត្រូវយកគោស្ទាវទៅខាងមុខត្រសាលជំនុំ ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ ១៥ ពួកបុរសចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំនឹងដាក់ដៃលើក្បាលគោនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា រួចសម្លាប់វានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
១៦ «‹បន្ទាប់មក សង្ឃដែលបានត្រូវជ្រើសរើសនោះ នឹងយកឈាមខ្លះរបស់គោនោះ ចូលទៅក្នុងត្រសាលជំនុំ ១៧ រួចត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងឈាមនោះ ហើយប្រោះឈាមនោះអស់៧ដង នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាខាងមុខវាំងនន។+ ១៨ បន្ទាប់ពីនោះ គាត់ត្រូវយកឈាមខ្លះទៅលាបលើស្នែងទីបូជា+ដែលនៅខាងមុខព្រះយេហូវ៉ាក្នុងត្រសាលជំនុំ ហើយគាត់យកឈាមដែលនៅសល់ ទៅចាក់នៅជើងនៃទីបូជាសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុតដែលនៅខាងមុខច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។+ ១៩ គាត់ត្រូវចៀរខ្លាញ់ទាំងអស់ចេញពីគោនោះ ហើយដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។+ ២០ គាត់ត្រូវធ្វើដូច្នោះចំពោះគោនោះ ដូចគោដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងដែរ។ យ៉ាងនេះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជន+ ហើយព្រះនឹងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ។ ២១ សង្ឃត្រូវយកគោនោះទៅខាងក្រៅជំរំ រួចដុតវាដូចគោទី១ដែរ។+ នោះហើយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកជំនុំ។+
២២ «‹បើមេដឹកនាំម្នាក់+មានទោសព្រោះធ្វើខុសដោយអចេតនា គឺធ្វើអ្វីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់បានហាមឃាត់ ២៣ ឬប្រសិនបើក្រោយមកគាត់ដឹងថាខ្លួនធ្វើអំពើខុសឆ្គងណាមួយដែលបំពានលើបញ្ញត្តិរបស់លោក នោះគាត់ត្រូវយកពពែស្ទាវមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះទៅជូនជាគ្រឿងបូជា។ ២៤ គាត់ត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលពពែនោះ រួចសម្លាប់វានៅកន្លែងដែលគេសម្លាប់សត្វជាគ្រឿងបូជាដុតនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ នោះហើយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ ២៥ សង្ឃត្រូវយកចុងម្រាមដៃជ្រលក់ក្នុងឈាមនៃគ្រឿងបូជានោះ ហើយលាបលើស្នែង+ទីបូជាសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុត។ រួចគាត់យកឈាមដែលនៅសល់ ទៅចាក់នៅជើងទីបូជានោះ។+ ២៦ គាត់ត្រូវដុតខ្លាញ់ទាំងអស់នៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង ដូចគាត់ដុតខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដែរ។+ យ៉ាងនេះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងរបស់បុគ្គលនោះ ហើយព្រះនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់។
២៧ «‹បើបណ្ដាជនធម្មតាណាម្នាក់ធ្វើអំពើខុសឆ្គងដោយអចេតនា ហើយមានទោសដោយសារធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហាមឃាត់+ ២៨ ឬប្រសិនបើក្រោយមកគាត់ដឹងថាខ្លួនធ្វើអំពើខុសឆ្គងណាមួយ នោះគាត់ត្រូវយកពពែញីមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះទៅជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់កំហុសឆ្គងដែលគាត់បានធ្វើនោះ។ ២៩ គាត់នឹងដាក់ដៃលើក្បាលសត្វនៃគ្រឿងបូជានោះ រួចសម្លាប់វានៅកន្លែងដែលគេសម្លាប់សត្វជាគ្រឿងបូជាដុត។+ ៣០ សង្ឃត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងឈាមនៃគ្រឿងបូជានោះ ហើយលាបលើស្នែងនៃទីបូជាសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុត។ រួចគាត់យកឈាមដែលនៅសល់ ទៅចាក់នៅជើងទីបូជា។+ ៣១ គាត់ត្រូវចៀរខ្លាញ់ទាំងអស់ពីសត្វនោះ+ ដូចគាត់ចៀរខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដែរ។+ រួចមក គាត់ត្រូវដុតខ្លាញ់ទាំងនោះនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង ដើម្បីជាក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។* យ៉ាងនេះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងរបស់បុគ្គលនោះ ហើយព្រះនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់។
៣២ «‹ប៉ុន្តែ បើគាត់ជូនកូនចៀមជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង គាត់ត្រូវជូនកូនចៀមញីដែលល្អឥតខ្ចោះ។ ៣៣ គាត់ត្រូវដាក់ដៃលើក្បាលសត្វជាគ្រឿងបូជានោះ រួចសម្លាប់វានៅកន្លែងដែលគេសម្លាប់សត្វជាគ្រឿងបូជាដុត។+ ៣៤ សង្ឃត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងឈាមនៃគ្រឿងបូជានោះ ហើយលាបលើស្នែងទីបូជាសម្រាប់គ្រឿងបូជាដុត+ រួចយកឈាមដែលនៅសល់ ទៅចាក់នៅជើងទីបូជា។ ៣៥ គាត់ត្រូវចៀរខ្លាញ់ទាំងអស់ពីសត្វនោះ ដូចចៀរខ្លាញ់ចៀមស្ទាវជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដែរ។ រួចមក គាត់ដុតខ្លាញ់ទាំងនោះនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង គឺនៅលើគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ យ៉ាងនេះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងរបស់បុគ្គលនោះ ហើយព្រះនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់។+
៥ «‹បើបុគ្គលម្នាក់បានឃើញឬដឹងនូវអំពើខុសឆ្គងណាមួយ តែមិនបានរាយការណ៍ប្រាប់ពេលដែលមានការប្រកាសស្វែងរកសាក្សីមកបញ្ជាក់*+ការពិត នោះគាត់នឹងមានទោសជាមិនខាន។
២ «‹បើអ្នកណាម្នាក់ពាល់អ្វីមួយដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ទោះជាសពសត្វព្រៃ សពសត្វស្រុក ឬសត្វល្អិត*ក្ដី+ នោះគាត់នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយមានទោស ទោះជាគាត់មិនដឹងខ្លួនក៏ដោយ។ ៣ បើអ្នកណាម្នាក់ពាល់មនុស្សមិនស្អាតបរិសុទ្ធ+ ឬអ្វីមួយដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយអចេតនា នោះគាត់នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយមានទោស ទោះបីជាមួយរយៈពេលក្រោយមក ទើបគាត់ដឹងក៏ដោយ។
៤ «‹បើអ្នកណាម្នាក់រហ័សស្បថថានឹងធ្វើអ្វីមួយ មិនថាធ្វើល្អឬធ្វើអាក្រក់ក្ដី នោះគាត់នឹងមានទោសមិនខាន* ទោះជាមួយរយៈក្រោយមក ទើបគាត់ដឹងថាខ្លួនបានស្បថរហ័សពេកក៏ដោយ។+
៥ «‹បើគាត់ធ្វើខុសក្នុងករណីណាមួយខាងលើនេះ គាត់ត្រូវសារភាព+កំហុសខ្លួន។ ៦ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ត្រូវយកកូនចៀមញីឬកូនពពែញី ជូនព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងនិងអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់។+ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យគាត់។
៧ «‹ប៉ុន្តែ បើគាត់គ្មានលទ្ធភាពជូនសត្វចៀមទេ គាត់ត្រូវយកលលកពីរឬព្រាបជំទើរពីរ+ ទៅជូនព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងនិងអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ គឺសត្វមួយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង និងសត្វមួយទៀតជាគ្រឿងបូជាដុត។+ ៨ គាត់ត្រូវយកសត្វទាំងពីរនោះទៅប្រគល់ឲ្យសង្ឃ។ ដំបូង សង្ឃត្រូវជូនសត្វមួយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង រួចគាត់ក្ដិចបណ្ដាច់ផ្នែកខាងមុខកវាតែមិនឲ្យដាច់ក្បាលទេ។ ៩ សង្ឃត្រូវយកឈាមខ្លះរបស់វា ទៅប្រោះនៅជញ្ជាំងនៃទីបូជា។ រួចឈាមដែលនៅសល់ គាត់ត្រូវចាក់នៅជើងទីបូជា។+ នេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ ១០ ឯសត្វមួយទៀត គាត់ត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាដុតស្របតាមការណែនាំនៃការជូនគ្រឿងបូជាដុត។+ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យបុគ្គលដែលបានធ្វើខុសនោះ ហើយព្រះនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់។+
១១ «‹បើគាត់គ្មានលទ្ធភាពជូនលលកពីរឬព្រាបជំទើរពីរទេ គាត់ត្រូវយកម្សៅម៉ដ្ឋ១ភាគ១០អេហ្វា*+ ទៅជូនព្រះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់។ គាត់មិនត្រូវដាក់ប្រេងឬម្សៅក្រអូបពីលើឡើយ ព្រោះនេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ ១២ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវយកទៅប្រគល់ឲ្យសង្ឃ ហើយសង្ឃនឹងយកម្សៅម៉ដ្ឋនោះមួយក្ដាប់ទៅដុតលើគ្រឿងបូជាដុតនៅលើទីបូជា ឲ្យផ្សែងហុយឡើងជូនព្រះយេហូវ៉ា សម្រាប់ជាតំណាងគ្រឿងបូជានោះទាំងមូល។ នេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ ១៣ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យបុគ្គលដែលបានធ្វើខុសនោះ។ ទោះបើគាត់ធ្វើខុសក្នុងករណីណាក៏ដោយ គាត់នឹងទទួលការអភ័យទោស។+ ចំណែកឯម្សៅដែលនៅសល់នឹងបានជារបស់សង្ឃ+ ដូចគ្រឿងបូជាពីស្រូវដែរ›»។+
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ១៥ «បើអ្នកណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ដោយមិនដឹងខ្លួន ចំពោះអ្វីដែលបានត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធទុកជូនព្រះយេហូវ៉ា នោះគាត់បានធ្វើខុសហើយ។+ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវយកចៀមឈ្មោលដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ជូនព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងរបស់គាត់។+ សត្វនោះត្រូវមានតម្លៃកំណត់ ជាប្រាក់ហ្សេគិល* ដែលគិតតាមទម្ងន់ហ្សេគិលប្រើនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ។+ ១៦ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ត្រូវបង់ថ្លៃដល់សង្ឃចំពោះអំពើខុសឆ្គងដែលគាត់បានធ្វើទាស់នឹងកន្លែងបរិសុទ្ធ ហើយថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃនៃរបស់នោះ+ ដើម្បីឲ្យសង្ឃជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យគាត់+ ដោយដុតចៀមឈ្មោលនោះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង ហើយគាត់នឹងទទួលការអភ័យទោស។+
១៧ «បើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើអំពើណាមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហាមឃាត់ ទោះជាគាត់មិនដឹងខ្លួនក្ដី គាត់នៅតែមានទោស ហើយត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះកំហុសនោះ។+ ១៨ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវយកចៀមឈ្មោលដ៏ល្អឥតខ្ចោះទៅប្រគល់ឲ្យសង្ឃ ស្របតាមតម្លៃដែលបានត្រូវកំណត់ចំពោះគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។+ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យគាត់ ចំពោះកំហុសដែលគាត់បានធ្វើដោយអចេតនា ហើយគាត់នឹងទទួលការអភ័យទោស។ ១៩ នេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។ គាត់ពិតជាមានទោស ព្រោះបានធ្វើខុសនឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ»។
៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍បន្តទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ២ «បើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើអំពើខុសឆ្គងនិងប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ ដោយលួច ឬបោកប្រាស់ ឬកុហកអ្នកជិតខាងអំពីអ្វីដែលអ្នកនោះបានផ្ញើ+ ឬបញ្ចាំ ៣ ឬបើគាត់រើសបានរបស់ណាមួយ តែកុហកថាមិនបានឃើញ ឬក៏ស្បថមិនពិតក្នុងរឿងណាមួយដែលគាត់បានធ្វើខុស+ គាត់ត្រូវធ្វើដូចតទៅ៖ ៤ អ្នកដែលធ្វើខុស ហើយមានទោសនោះ ត្រូវសងអ្វីដែលគាត់លួច អ្វីដែលគាត់កេងប្រវ័ញ្ច អ្វីដែលគាត់បោកប្រាស់ អ្វីដែលគេផ្ញើ ឬអ្វីដែលគាត់រើសបាន ៥ ឬអ្វីដែលគាត់បានស្បថមិនពិត គឺគាត់ត្រូវសងទាំងអស់ដល់ម្ចាស់វិញ។+ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ត្រូវថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃនៃរបស់នោះ ហើយត្រូវសងនៅថ្ងៃដែលគេរកឃើញថាគាត់មានទោសតែម្ដង។ ៦ គាត់ត្រូវយកចៀមឈ្មោលដែលល្អឥតខ្ចោះទៅប្រគល់ឲ្យសង្ឃ ដើម្បីជូនព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងរបស់គាត់ ស្របតាមតម្លៃដែលបានត្រូវកំណត់ចំពោះគ្រឿងបូជានោះ។+ ៧ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យបុគ្គលនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះបើគាត់ធ្វើខុសក្នុងករណីណាមួយក៏ដោយ គាត់នឹងទទួលការអភ័យទោស»។+
៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ៩ «ចូរបង្គាប់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ថា៖ ‹ច្បាប់សម្រាប់ការជូនគ្រឿងបូជាដុតមានដូចតទៅ៖+ ត្រូវទុកគ្រឿងបូជាដុតនៅលើរានទីបូជាពេញមួយយប់រហូតដល់ព្រឹក ហើយត្រូវមើលភ្លើងឲ្យនៅឆេះជានិច្ច។ ១០ ឯសង្ឃវិញ គាត់ត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សង្ឃដែលធ្វើពីក្រណាត់សាច់ល្អ+ ហើយត្រូវស្លៀកខោខ្លីពីក្រណាត់សាច់ល្អ+ដើម្បីបិទបាំងកេរ្តិ៍ខ្មាស។ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវកើបផេះ+ពីគ្រឿងបូជាដុត ហើយដាក់ក្បែរទីបូជា។ ១១ រួចគាត់ត្រូវផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់+ ហើយយកផេះទៅចាក់នៅកន្លែងស្អាតបរិសុទ្ធខាងក្រៅជំរំ។+ ១២ ឯភ្លើងនៅលើទីបូជា ត្រូវឆេះជានិច្ច មិនត្រូវឲ្យរលត់ឡើយ។ រៀងរាល់ព្រឹក សង្ឃត្រូវថែមអុស+នៅលើទីបូជា ហើយដាក់គ្រឿងបូជាដុតនៅលើនោះ រួចដុតខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពឲ្យផ្សែងហុយឡើង។+ ១៣ ត្រូវមើលភ្លើងនៅលើទីបូជាឲ្យនៅឆេះជានិច្ច មិនត្រូវឲ្យរលត់ឡើយ។
១៤ «‹ច្បាប់សម្រាប់ការជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវមានដូចតទៅ៖+ កូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនត្រូវជូនគ្រឿងបូជានេះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នៅខាងមុខទីបូជា។ ១៥ ពួកគាត់ម្នាក់ត្រូវយកម្សៅម៉ដ្ឋមួយក្ដាប់ពីគ្រឿងបូជានោះ ដែលមានប្រេងនិងម្សៅក្រអូប ទៅដុតលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងជាក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។* ម្សៅនោះសម្រាប់ជាតំណាងគ្រឿងបូជានោះទាំងមូល។+ ១៦ ឯចំណែកដែលនៅសល់ អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់នឹងយកទៅធ្វើជានំប៉័ងឥតដំបែ រួចបរិភោគនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ គឺនៅទីធ្លាត្រសាលជំនុំ។+ ១៧ ពួកគាត់មិនត្រូវលាយចំណែកនោះជាមួយដំបែឡើយ។+ ខ្ញុំបានឲ្យចំណែកនោះដល់ពួកគាត់ពីគ្រឿងបូជាដុតរបស់ខ្ញុំ។+ ចំណែកនោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត+ ដូចគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង និងដូចគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងដែរ។ ១៨ កូនប្រុសៗទាំងអស់របស់អេរ៉ុននឹងបរិភោគចំណែកនោះ+ ជាចំណែកដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា ហើយចំណែកពីគ្រឿងបូជានោះនឹងបានទៅជារបស់ពួកគាត់គ្រប់ជំនាន់តទៅ។+ អ្វីក៏ដោយដែលប៉ះនឹងគ្រឿងបូជាទាំងនោះនឹងបានទៅជាបរិសុទ្ធ›»។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ម្ដងទៀតទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ២០ «នេះជាគ្រឿងបូជាដែលអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ ត្រូវជូនព្រះយេហូវ៉ានៅថ្ងៃដែលគាត់បានត្រូវចាក់ប្រេងតែងតាំង+ គឺត្រូវជូនម្សៅម៉ដ្ឋ១ភាគ១០អេហ្វា*+ជាគ្រឿងបូជាពីស្រូវ ហើយពួកគាត់ត្រូវធ្វើដូច្នេះជានិច្ច។+ គាត់ត្រូវជូនម្សៅនោះពាក់កណ្ដាលនៅពេលព្រឹក ពាក់កណ្ដាលនៅពេលល្ងាច។ ២១ គាត់ត្រូវចម្អិនម្សៅនោះនឹងប្រេងនៅក្នុងខ្ទះ។+ បន្ទាប់មក ត្រូវកាច់ជាដុំៗ ហើយចាក់ប្រេងពីលើ រួចជូនជាគ្រឿងបូជាពីស្រូវដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។* ២២ សង្ឃដែលនឹងត្រូវតែងតាំងពីចំណោមកូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យធ្វើជាសង្ឃបន្ទាប់+ ត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដែលដុតទាំងមូល ឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាច្បាប់ដែលនៅស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ២៣ គ្រប់គ្រឿងបូជាពីស្រូវដែលសង្ឃត្រូវជូននោះ គឺត្រូវដុតទាំងអស់ មិនត្រូវបរិភោគឡើយ»។
២៤ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២៥ «ចូរប្រាប់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ថា៖ ‹ច្បាប់នៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងមានដូចតទៅ៖+ សត្វដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង ត្រូវសម្លាប់នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នៅកន្លែងដែលគេសម្លាប់សត្វជាគ្រឿងបូជាដុត។+ គ្រឿងបូជានោះគឺបរិសុទ្ធបំផុត។ ២៦ សង្ឃដែលជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង នឹងបរិភោគសាច់សត្វនោះ+ ហើយត្រូវបរិភោគនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ គឺនៅទីធ្លាត្រសាលជំនុំ។+
២៧ «‹អ្វីក៏ដោយដែលប៉ះសាច់សត្វនោះ នឹងទៅជាបរិសុទ្ធ។ បើឈាមសត្វនៃគ្រឿងបូជាខ្ទាតទៅលើអាវអ្នកណាម្នាក់ នោះត្រូវបោកអាវដែលប្រឡាក់ឈាមនោះនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ។ ២៨ បើស្ងោរសាច់នៅក្នុងឆ្នាំងដី ក្រោយស្ងោររួចត្រូវបំបែកឆ្នាំងនោះចោល។ ប៉ុន្តែ បើស្ងោរនៅក្នុងឆ្នាំងស្ពាន់វិញ ក្រោយស្ងោររួចត្រូវដុសលាងសម្អាតវានឹងទឹក។
២៩ «‹កូនប្រុសៗទាំងអស់របស់សង្ឃនឹងបរិភោគសាច់នោះ។+ គ្រឿងបូជានោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ៣០ ប៉ុន្តែ បើសង្ឃយកឈាមខ្លះពីសត្វនៃគ្រឿងបូជានោះ ចូលក្នុងត្រសាលជំនុំសម្រាប់ជម្រះភាពខុសឆ្គងក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធ នោះមិនត្រូវបរិភោគសាច់សត្វនោះទេ+ តែត្រូវដុតទាំងអស់វិញ។
៧ «‹នេះជាច្បាប់នៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង+ ជាគ្រឿងបូជាដែលបរិសុទ្ធបំផុត ២ គឺត្រូវសម្លាប់សត្វជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងនៅកន្លែងដែលគេសម្លាប់សត្វជាគ្រឿងបូជាដុត។ រួចយកឈាមសត្វនោះ+ទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។+ ៣ សង្ឃ*ត្រូវជូនខ្លាញ់ទាំងអស់+ គឺខ្លាញ់ជាប់កន្ទុយ ស្បៃខ្លាញ់ស្រោបពោះវៀន ៤ ព្រមទាំងតម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់រុំជុំវិញ ដែលនៅក្បែរចំឡក។ គាត់ក៏ចៀរខ្លាញ់ដែលស្រោបថ្លើម រួចយកចេញជាមួយនឹងតម្រងនោមដែរ។+ ៥ រួចមក សង្ឃនឹងដុតខ្លាញ់ទាំងនោះនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ នេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។ ៦ កូនប្រុសៗទាំងអស់របស់សង្ឃត្រូវបរិភោគសាច់នៃគ្រឿងបូជានោះ។+ គ្រឿងបូជានោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ៧ ច្បាប់ស្ដីអំពីគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង ក៏ត្រូវអនុវត្តដូចគ្នាចំពោះគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងដែរ។ សាច់សត្វនៃគ្រឿងបូជានោះនឹងបានជាចំណែករបស់សង្ឃដែលជម្រះភាពខុសឆ្គង។+
៨ «‹ពេលសង្ឃជូនសត្វជាគ្រឿងបូជាដុតឲ្យអ្នកណាម្នាក់ ស្បែកសត្វនោះ+នឹងបានជាចំណែករបស់គាត់។
៩ «‹រាល់គ្រឿងបូជាពីស្រូវដែលចម្អិនក្នុងឡ ឬក្នុងចានពុម្ព ឬក្នុងខ្ទះ+ នឹងបានទៅជាចំណែករបស់សង្ឃដែលជូនគ្រឿងបូជានោះ។+ ១០ ឯគ្រឿងបូជាឯទៀតពីស្រូវ ទោះជាលាយជាមួយប្រេង+ឬស្ងួតក្ដី+ នឹងបានទៅជាចំណែករបស់កូនប្រុសៗអេរ៉ុន។ ពួកគាត់នឹងទទួលចំណែកស្មើគ្នា។
១១ «‹បើបុគ្គលម្នាក់ជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដល់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់ត្រូវធ្វើតាមច្បាប់ខាងក្រោម៖+ ១២ បើគាត់ជូនគ្រឿងបូជានេះដើម្បីបង្ហាញអំណរគុណ+ គាត់ត្រូវជូនជាមួយនឹងនំកងឥតដំបែលាយប្រេង និងនំស្រួយឥតដំបែលាបដោយប្រេង ព្រមទាំងនំកងធ្វើពីម្សៅម៉ដ្ឋដែលលាយប្រេងយ៉ាងជោក។ នេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណ។ ១៣ គាត់ត្រូវជូនគ្រឿងបូជានោះជាមួយនឹងនំកងមានដំបែ រួមជាមួយគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណ។ ១៤ គាត់ត្រូវជូននំទាំងនោះមួយមុខៗដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាចំណែកពិសិដ្ឋ ហើយចំណែកនោះនឹងបានទៅជារបស់សង្ឃដែលប្រោះឈាមនៃគ្រឿងបូជាមេត្រីភាព។+ ១៥ ឯសាច់ជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណ នោះត្រូវបរិភោគនៅថ្ងៃដែលគាត់ជូនតែម្ដង មិនត្រូវទុកដល់ព្រឹកឡើយ។+
១៦ «‹បើគ្រឿងបូជារបស់គាត់ជាគ្រឿងបូជាលាសម្បថ+ឬជាគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្ត+ នោះត្រូវបរិភោគនៅថ្ងៃដែលគាត់ជូនតែម្ដង ហើយអ្វីដែលនៅសល់អាចទុកបរិភោគនៅថ្ងៃបន្ទាប់បាន។ ១៧ ប៉ុន្តែ សាច់ដែលនៅសល់រហូតដល់ថ្ងៃទី៣ ត្រូវដុតចោលវិញ។+ ១៨ បើអ្នកណាបរិភោគសាច់ពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដែលនៅសល់រហូតដល់ថ្ងៃទី៣ អ្នកនោះនឹងមានទោស ព្រោះការនោះគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។ ព្រះនឹងមិនពេញចិត្តអ្នកដែលជូនគ្រឿងបូជានោះទេ ហើយគ្រឿងបូជានោះនឹងទៅជាអសារឥតការ។+ ១៩ ឯសាច់ណាដែលប៉ះនឹងអ្វីដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ នោះមិនត្រូវបរិភោគជាដាច់ខាត តែត្រូវដុតចោលវិញ។ ចំណែកសាច់ដែលស្អាតបរិសុទ្ធ មានតែអ្នកដែលស្អាតបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណោះទើបអាចបរិភោគបាន។
២០ «‹ប៉ុន្តែ បើអ្នកណាដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធបរិភោគសាច់នៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពសម្រាប់ជូនព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញ*ពីជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន។+ ២១ បើអ្នកណាប៉ះមនុស្សដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ+ ឬសត្វដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ+ ឬអ្វីណាក៏ដោយដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម+ ហើយបើគាត់បរិភោគសាច់ជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពសម្រាប់ជូនព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញ*ពីជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន›»។
២២ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២៣ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគខ្លាញ់+គោឈ្មោល ខ្លាញ់ចៀមឈ្មោល ឬខ្លាញ់ពពែឡើយ។ ២៤ រីឯខ្លាញ់សត្វដែលងាប់ឯង ឬខ្លាញ់សត្វដែលសត្វព្រៃហែកស៊ី អ្នករាល់គ្នាអាចយកមកប្រើប្រាស់បាន តែមិនត្រូវបរិភោគជាដាច់ខាត។+ ២៥ ព្រោះអ្នកណាបរិភោគខ្លាញ់សត្វដែលគាត់ជូនដើម្បីដុតជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញ*ពីជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន។
២៦ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឈាម+ជាដាច់ខាត មិនថាជាឈាមសត្វស្លាបឬឈាមសត្វឯទៀតឡើយ ទោះជាអ្នករាល់គ្នារស់នៅកន្លែងណាក្ដី។ ២៧ បើអ្នកណាបរិភោគឈាម អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញ*+ពីជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន›»។
២៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២៩ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើអ្នកណាជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដល់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់ត្រូវយកមួយចំណែកពីគ្រឿងបូជានោះមកជូនព្រះយេហូវ៉ា+ ៣០ គឺគាត់ត្រូវយកខ្លាញ់+និងសាច់ទ្រូងដើម្បីដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ត្រូវលើកខ្លាញ់និងសាច់ទ្រូងនោះ រេចុះរេឡើងជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើង+នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ៣១ រួចសង្ឃត្រូវដុតខ្លាញ់នោះនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។+ ឯសាច់ទ្រូង នឹងបានទៅជាចំណែករបស់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់។+
៣២ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនជើងស្ដាំរបស់សត្វនោះជាចំណែកពិសិដ្ឋពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព ឲ្យដល់សង្ឃ។+ ៣៣ កូនប្រុសរបស់អេរ៉ុនដែលជូនខ្លាញ់និងឈាមសត្វនៃគ្រឿងបូជានោះ នឹងទទួលជើងស្ដាំនោះជាចំណែករបស់គាត់។+ ៣៤ ព្រោះខ្ញុំយកជើងដែលជាចំណែកពិសិដ្ឋពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព និងសាច់ទ្រូងពីគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើង ឲ្យដល់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់។ នេះនឹងទៅជាច្បាប់សម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាដរាបតទៅ។+
៣៥ «‹ចំណែកពីគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ានោះ ត្រូវញែកដោយឡែកសម្រាប់ឲ្យដល់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ នៅថ្ងៃដែលពួកគាត់បានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យបម្រើជាសង្ឃដល់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣៦ ព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ប្រគល់ចំណែកនេះដល់ពួកគាត់នៅថ្ងៃដែលពួកគាត់ទទួលការចាក់ប្រេងតែងតាំងជាសង្ឃ។+ នេះជាច្បាប់ដែលត្រូវកាន់តាមគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ›»។
៣៧ នេះជាច្បាប់ស្ដីអំពីគ្រឿងបូជាដុត+ គ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ គ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ គ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង+ គ្រឿងបូជាសម្រាប់ពិធីតែងតាំង+ និងគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព។+ ៣៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ច្បាប់ទាំងប៉ុន្មាននេះដល់ម៉ូសេនៅលើភ្នំស៊ីណាយ+ នៅថ្ងៃដែលលោកបង្គាប់ឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ានៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំស៊ីណាយ។+
៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «ចូរនាំអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់មក+ ហើយយកសម្លៀកបំពាក់+ និងប្រេងសម្រាប់ចាក់តែងតាំង+ គោឈ្មោលជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង ចៀមឈ្មោលពីរ និងកញ្ជើដែលមាននំឥតដំបែ។+ ៣ រួចត្រូវប្រមូលបណ្ដាជនទាំងអស់ឲ្យមកជួបជុំគ្នានៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំ»។
៤ បន្ទាប់មក ម៉ូសេបានធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រមូលបណ្ដាជនទាំងអស់ឲ្យមកជួបជុំគ្នានៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។ ៥ រួចម៉ូសេបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើ»។ ៦ ដូច្នេះ ម៉ូសេបាននាំអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់មក ហើយលាងជម្រះកាយពួកគាត់។*+ ៧ បន្ទាប់មក ម៉ូសេយកអាវវែងមកបំពាក់ឲ្យអេរ៉ុន+ ហើយយកខ្សែក្រវាត់មកក្រវាត់ចង្កេះគាត់។+ រួចគាត់យកអាវវែងអត់ដៃមកបំពាក់ឲ្យអេរ៉ុន+ ហើយបំពាក់អាវអេផូឌ+ពីលើ រួចចងខ្សែក្រវាត់អេផូឌ។+ ៨ រួចមក ម៉ូសេយកប្រដាប់បាំងទ្រូង+មកបំពាក់ឲ្យអេរ៉ុន ហើយដាក់យូរីមនិងធូមីម+នៅខាងក្នុងនោះ។ ៩ បន្ទាប់មក ម៉ូសេយកឈ្នួត+មកបំពាក់លើក្បាលអេរ៉ុន ហើយយកស្លាកមាសដែលខាត់យ៉ាងភ្លឺ ជាស្លាកសញ្ញាបរិសុទ្ធ*+មកចងលើឈ្នួតនោះ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ម៉ូសេ។
១០ ក្រោយនោះ ម៉ូសេបានយកប្រេងសម្រាប់ចាក់តែងតាំង ទៅចាក់លើត្រសាលជំនុំនិងប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់ដែលនៅក្នុងនោះ+ ដើម្បីញែកអ្វីទាំងនោះជាបរិសុទ្ធ។ ១១ បន្ទាប់មក គាត់យកប្រេងនោះទៅប្រោះលើទីបូជាអស់៧ដង ហើយប្រោះលើប្រដាប់ប្រដាសម្រាប់ប្រើប្រាស់នៅទីបូជា ព្រមទាំងអាងទឹកនិងជើងទ្រ ដើម្បីញែកអ្វីទាំងនោះជាបរិសុទ្ធ។ ១២ រួចមក ម៉ូសេចាក់ប្រេងនោះលើក្បាលអេរ៉ុនដើម្បីតែងតាំងគាត់។ យ៉ាងនេះ អេរ៉ុនបានត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធ។+
១៣ បន្ទាប់ពីនោះ ម៉ូសេបាននាំកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនមក ហើយបំពាក់អាវវែងឲ្យពួកគាត់ រួចយកខ្សែក្រវាត់មកក្រវាត់ចង្កេះ ថែមទាំងយកមួកមកបំពាក់លើក្បាលពួកគាត់+ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់។
១៤ ក្រោយមក ម៉ូសេបានយកគោឈ្មោលជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងមក ហើយអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ដាក់ដៃលើក្បាលគោនោះ។+ ១៥ បន្ទាប់មក ម៉ូសេសម្លាប់គោនោះ ហើយជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងឈាមវា+ រួចយកទៅលាបលើស្នែងទីបូជា ដើម្បីជម្រះទីបូជាឲ្យបរិសុទ្ធ។* ឯឈាមដែលនៅសល់ គាត់យកទៅចាក់នៅជើងទីបូជា។ យ៉ាងនេះ ម៉ូសេញែកទីបូជាជាបរិសុទ្ធសម្រាប់ជម្រះភាពខុសឆ្គង។ ១៦ ក្រោយពីនោះ ម៉ូសេយកខ្លាញ់ដែលនៅជាប់នឹងពោះវៀន ខ្លាញ់ដែលស្រោបថ្លើម ព្រមទាំងតម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់រុំជុំវិញ ទៅដុតលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។+ ១៧ ឯផ្នែកដែលនៅសល់ ដូចជាស្បែក សាច់ និងលាមក គាត់ឲ្យគេយកទៅដុតនៅខាងក្រៅជំរំ+ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់។
១៨ បន្ទាប់មក ម៉ូសេបានយកចៀមឈ្មោលសម្រាប់ជូនជាគ្រឿងបូជាដុតមក ហើយអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ដាក់ដៃលើក្បាលវា។+ ១៩ រួចម៉ូសេសម្លាប់ចៀមនោះ ហើយយកឈាមវាទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។ ២០ គាត់ក៏កាប់ចៀមនោះជាដុំៗ ហើយយកក្បាល ដុំសាច់ និងខ្លាញ់* ទៅដុតឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ ២១ រួចគាត់យកទឹកមកលាងពោះវៀន និងជើងរបស់វា ហើយគាត់ដុតចៀមនោះទាំងមូលនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ នេះជាគ្រឿងបូជាដុតដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។* ម៉ូសេបានធ្វើដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់។
២២ បន្ទាប់មក ម៉ូសេបានយកចៀមឈ្មោលមួយទៀតមក ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការតែងតាំង+ ហើយអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ដាក់ដៃលើក្បាលវា។+ ២៣ រួចម៉ូសេសម្លាប់ចៀមនោះ ហើយយកឈាមវាទៅលាបលើទងត្រចៀកស្ដាំ មេដៃស្ដាំ និងមេជើងស្ដាំរបស់អេរ៉ុន។ ២៤ ក្រោយនោះ ម៉ូសេនាំកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនចូលមក ហើយយកឈាមចៀមនោះទៅលាបលើទងត្រចៀកស្ដាំ មេដៃស្ដាំ និងមេជើងស្ដាំរបស់ពួកគាត់។ ឯឈាមដែលនៅសល់ ម៉ូសេយកទៅប្រោះនៅលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។+
២៥ បន្ទាប់មក ម៉ូសេយកខ្លាញ់ទាំងអស់ គឺខ្លាញ់កន្ទុយ ខ្លាញ់ជាប់ពោះវៀន ខ្លាញ់ជាប់ថ្លើម តម្រងនោមទាំងពីរនិងខ្លាញ់ជុំវិញ ព្រមទាំងជើងស្ដាំរបស់សត្វនោះ។+ ២៦ រួចគាត់យកនំឥតដំបែពីក្នុងកញ្ជើដែលនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា គឺនំកងមួយ+ នំកងលាយប្រេងមួយ+ និងនំស្រួយមួយ ទៅដាក់លើខ្លាញ់និងជើងស្ដាំសត្វនោះ។ ២៧ បន្ទាប់ពីនោះ ម៉ូសេដាក់របស់ទាំងនោះលើដៃអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ ហើយលើករេចុះរេឡើងជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ២៨ រួចម៉ូសេយកពីដៃពួកគាត់ ហើយដាក់លើគ្រឿងបូជាដុតនៅលើទីបូជា ដើម្បីដុតឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ នេះជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការតែងតាំង ដែលដុតឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។*
២៩ រួចមក ម៉ូសេយកសាច់ទ្រូងមកលើករេចុះរេឡើងជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើង នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ សាច់ទ្រូងពីចៀមដែលត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការតែងតាំងនោះ បានទៅជាចំណែករបស់ម៉ូសេ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់។+
៣០ បន្ទាប់មក ម៉ូសេយកឈាមដែលនៅលើទីបូជានិងប្រេងសម្រាប់ចាក់តែងតាំង+ ទៅប្រោះលើអេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ ថែមទាំងលើសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគាត់ផងដែរ។ យ៉ាងនេះ ពួកគាត់និងសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគាត់បានទៅជាបរិសុទ្ធ។+
៣១ ក្រោយនោះ ម៉ូសេបានប្រាប់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ថា៖ «ចូរស្ងោរ+សាច់នៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំ ហើយត្រូវបរិភោគនៅកន្លែងនោះ ជាមួយនឹងនំប៉័ងដែលនៅក្នុងកញ្ជើសម្រាប់ជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការតែងតាំង ព្រោះខ្ញុំបានទទួលបង្គាប់ថា៖ ‹អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗគាត់ត្រូវបរិភោគរបស់ទាំងនោះ›។+ ៣២ ឯសាច់និងនំដែលនៅសល់ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដុតចោល។+ ៣៣ អ្នករាល់គ្នាត្រូវនៅក្បែរច្រកចូលត្រសាលជំនុំអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ ហើយមិនត្រូវចាកចេញមុនចប់ថ្ងៃទាំងនោះទេ ទាល់តែពិធីតែងតាំងអ្នករាល់គ្នាចប់សព្វគ្រប់សិន ព្រោះត្រូវការរយៈពេល៧ថ្ងៃដើម្បីតែងតាំងអ្នករាល់គ្នាជាសង្ឃ។+ ៣៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើពិធីដូចយើងបានធ្វើនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យអ្នករាល់គ្នា។+ ៣៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវនៅក្បែរច្រកចូលត្រសាលជំនុំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ+ ហើយបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា+ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់។ នេះជាបង្គាប់ដែលខ្ញុំបានទទួលពីលោក»។
៣៦ អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់បានធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ម៉ូសេ។
៩ លុះដល់ថ្ងៃទី៨+ ម៉ូសេបានហៅអេរ៉ុន កូនប្រុសៗរបស់គាត់ និងពួកបុរសចាស់ទុំនៃអ៊ីស្រាអែល ឲ្យមកជួប។ ២ រួចម៉ូសេប្រាប់អេរ៉ុនថា៖ «ចូរយកគោស្ទាវល្អឥតខ្ចោះមួយក្បាលដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ ហើយយកចៀមឈ្មោលល្អឥតខ្ចោះមួយក្បាលដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាដុត។ ចូរជូនសត្វទាំងនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ៣ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹ចូរយកពពែឈ្មោលមួយក្បាលដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង ហើយយកគោអាយុមួយខួបដែលល្អឥតខ្ចោះ ព្រមទាំងចៀមឈ្មោលអាយុមួយខួបដែលល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាដុត។ ៤ បន្ថែមទៅទៀត ចូរយកគោឈ្មោលមួយក្បាល និងចៀមឈ្មោលមួយក្បាល ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកសត្វទាំងនេះមកជូននៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវយកគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ដែលលាយជាមួយនឹងប្រេងមកជូនដែរ ព្រោះនៅថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ានឹងលេចមកជួបអ្នករាល់គ្នា›»។+
៥ ឮដូច្នេះ បណ្ដាជនបាននាំយករបស់ទាំងនោះមកជូននៅមុខត្រសាលជំនុំ ដូចម៉ូសេបានបង្គាប់។ រួចពួកគេទាំងអស់បាននាំគ្នាមកឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ៦ ម៉ូសេប្រាប់ពួកគេថា៖ «នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើ ហើយព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញសិរីរុងរឿងរបស់លោកឲ្យអ្នករាល់គ្នាឃើញ»។+ ៧ បន្ទាប់មក ម៉ូសេប្រាប់អេរ៉ុនថា៖ «ចូរទៅជិតទីបូជា ហើយជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ និងគ្រឿងបូជាដុត រួចជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យខ្លួនអ្នក+ ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសារ*របស់អ្នក។ អ្នកក៏ត្រូវជូនគ្រឿងបូជាឲ្យបណ្ដាជន+ ហើយជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យពួកគេដែរ+ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់»។
៨ ភ្លាមនោះ អេរ៉ុនបានចូលទៅជិតទីបូជា ហើយសម្លាប់គោស្ទាវ ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់។+ ៩ បន្ទាប់មក កូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនយកឈាមគោនោះ+មកឲ្យគាត់ ហើយគាត់ក៏ជ្រលក់ចុងម្រាមដៃក្នុងឈាមនោះ រួចយកទៅលាបលើស្នែងទីបូជា។ ឯឈាមដែលនៅសល់ គាត់យកទៅចាក់នៅជើងទីបូជា។+ ១០ រួចគាត់យកខ្លាញ់សត្វនៃគ្រឿងបូជានោះ ព្រមទាំងតម្រងនោម និងខ្លាញ់ជាប់ថ្លើម ទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ម៉ូសេ។+ ១១ ក្រោយនោះ គាត់ក៏យកសាច់និងស្បែកវាទៅដុតនៅខាងក្រៅជំរំ។+
១២ រួចមក គាត់សម្លាប់ចៀមឈ្មោលដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាដុត ហើយកូនប្រុសៗគាត់យកឈាមវាឲ្យគាត់ រួចគាត់យកឈាមនោះទៅប្រោះលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។+ ១៣ បន្ទាប់មក កូនប្រុសៗគាត់យកដុំសាច់ចៀមនោះនិងក្បាលវា មកឲ្យគាត់ ហើយគាត់ដុតរបស់ទាំងនោះនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ ១៤ បន្ថែមទៅទៀត គាត់លាងពោះវៀន និងជើងរបស់វា ហើយយកទៅដុតជាមួយនឹងដុំសាច់និងក្បាលសត្វនោះដែលជូនជាគ្រឿងបូជាដុត នៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។
១៥ បន្ទាប់មក គាត់ជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជន។ គាត់សម្លាប់ពពែដែលពួកគេយកមក ហើយជូនពពែនោះជាគ្រឿងបូជាដូចដែលគាត់ជូនគោស្ទាវជាគ្រឿងបូជាដែរ។ ១៦ គាត់បានជូនគ្រឿងបូជាដុតស្របតាមការណែនាំសម្រាប់ការជូនគ្រឿងបូជានោះ។+
១៧ ក្រោយនោះ អេរ៉ុនជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ ដោយយកគ្រឿងបូជានោះមួយក្ដាប់ទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។ គ្រឿងបូជានោះគឺបន្ថែមពីលើគ្រឿងបូជាដុតដែលជូននៅពេលព្រឹក។+
១៨ រួចមក អេរ៉ុនសម្លាប់គោឈ្មោលនិងចៀមឈ្មោល ដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពឲ្យបណ្ដាជន។ បន្ទាប់មក កូនប្រុសៗគាត់យកឈាមវាមកឲ្យគាត់ រួចគាត់យកឈាមនោះទៅប្រោះលើជញ្ជាំងទាំងបួននៃទីបូជា។+ ១៩ ពួកគាត់ក៏យកខ្លាញ់គោ+ ព្រមទាំងកន្ទុយចៀមជាប់ខ្លាញ់ ខ្លាញ់ស្រោបគ្រឿងក្នុង ខ្លាញ់ជាប់ថ្លើម និងតម្រងនោម+ ២០ ទៅដាក់លើសាច់ទ្រូង ហើយអេរ៉ុនយកខ្លាញ់ទាំងនោះទៅដុតនៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។+ ២១ ចំណែកសាច់ទ្រូងនិងជើងស្ដាំ អេរ៉ុនលើករេចុះរេឡើងជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដូចម៉ូសេបានបង្គាប់។+
២២ ក្រោយពីបានជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង គ្រឿងបូជាដុត និងគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព អេរ៉ុនក៏លើកដៃតម្រង់ទៅឯបណ្ដាជន ហើយឲ្យពរពួកគេ+ រួចចុះពីទីបូជាមកវិញ។ ២៣ ក្រោយមក ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនបានចូលទៅក្នុងត្រសាលជំនុំ ហើយពេលពួកគាត់ចេញមកវិញ ពួកគាត់បានឲ្យពរបណ្ដាជន។+
ពេលនោះ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏លេចមកឲ្យបណ្ដាជនទាំងអស់ឃើញ+ ២៤ ហើយភ្លើងពីព្រះយេហូវ៉ាបានធ្លាក់មក+បញ្ឆេះគ្រឿងបូជាដុត និងខ្លាញ់ដែលនៅលើទីបូជា។ ពេលបណ្ដាជនឃើញដូច្នេះ ពួកគេក៏ស្រែកឡើង ហើយឱនខ្លួនក្រាបក្បាលដល់ដី។+
១០ ក្រោយមក កូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុនឈ្មោះណាដាបនិងអាបាយហ៊ូ+ បានយកភ្លើងដាក់លើថាស* រួចដាក់គ្រឿងក្រអូប+ពីលើ។ ពួកគាត់ជូនគ្រឿងបូជាដែលព្រះយេហូវ៉ាហាម+ និងជាអ្វីដែលលោកមិនបានបង្គាប់ពួកគាត់ឲ្យធ្វើទេ។ ២ រំពេចនោះ ភ្លើងពីព្រះយេហូវ៉ាក៏ធ្លាក់មកបញ្ឆេះពួកគេ+ ហើយពួកគេក៏ស្លាប់នៅចំពោះមុខព្រះយេហូវ៉ាទៅ។+ ៣ ពេលនោះ ម៉ូសេបានប្រាប់អេរ៉ុនថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អស់អ្នកដែលចូលមកជិតខ្ញុំត្រូវចាំថាខ្ញុំបរិសុទ្ធ+ ហើយខ្ញុំនឹងទទួលការសរសើរតម្កើងនៅមុខបណ្ដាជនទាំងអស់›»។ ឯអេរ៉ុនវិញ គាត់បាននៅស្ងៀម។
៤ រួចមក ម៉ូសេបានហៅមីសាអែលនិងអេលីសាផានឲ្យចូលមកជួប។ ពួកគេជាកូន*របស់អូសៀល+ ដែលត្រូវជាឪពុកមារបស់អេរ៉ុន។ ម៉ូសេបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរមកសែងសពបងប្អូនរបស់អ្នកពីមុខកន្លែងបរិសុទ្ធ យកទៅក្រៅជំរំទៅ»។ ៥ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចូលមកសែងសពដែលមានអាវវែងជាប់ជាមួយ យកទៅក្រៅជំរំតាមបង្គាប់ម៉ូសេ។
៦ បន្ទាប់មក ម៉ូសេបាននិយាយទៅកាន់អេរ៉ុន ព្រមទាំងអេលាសារនិងអ៊ីតតាម៉ា ដែលត្រូវជាកូនប្រុសៗអេរ៉ុនថា៖ «មិនត្រូវទុកសក់អ្នករាល់គ្នាឲ្យគ្មានរបៀបនោះទេ ឬក៏ហែកសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ+ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់ និងដើម្បីកុំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានកំហឹងចំពោះពួកជំនុំទាំងមូល។ ចូរទុកឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់យំកាន់ទុក្ខអ្នកដែលលោកបានបំផ្លាញដោយភ្លើងចុះ។ ៧ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវចាកចេញពីច្រកចូលត្រសាលជំនុំទេ។ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នករាល់គ្នានឹងស្លាប់ជាមិនខាន ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានចាក់ប្រេងតែងតាំងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។+ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ម៉ូសេ។
៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អេរ៉ុនថា៖ ៩ «មុនពេលចូលមកបម្រើក្នុងត្រសាលជំនុំ អ្នកនិងកូនប្រុសៗរបស់អ្នកមិនត្រូវផឹកស្រាឬគ្រឿងស្រវឹងណាឡើយ+ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ។ ១០ នេះគឺដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាចេះសម្គាល់អ្វីដែលបរិសុទ្ធនិងអ្វីដែលមិនបរិសុទ្ធ ហើយចេះសម្គាល់អ្វីដែលស្អាតនិងអ្វីដែលស្មោកគ្រោក+ ១១ ព្រមទាំងដើម្បីបង្រៀនបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនូវច្បាប់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ឲ្យតាមរយៈម៉ូសេ»។+
១២ ក្រោយនោះ ម៉ូសេបានប្រាប់អេរ៉ុន អេលាសារ និងអ៊ីតតាម៉ាត្រូវជាកូនប្រុសដែលនៅសល់របស់អេរ៉ុនថា៖ «ចូរយកគ្រឿងបូជាពីស្រូវដែលនៅសល់ពីគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា ទៅធ្វើជានំប៉័ងឥតដំបែ ហើយបរិភោគនៅក្បែរទីបូជា+ ព្រោះនេះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ១៣ អ្នកត្រូវបរិភោគនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ+ ព្រោះនេះជាចំណែករបស់អ្នកនិងកូនប្រុសៗរបស់អ្នក ពីគ្រឿងបូជាដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាបង្គាប់ដែលខ្ញុំបានទទួលពីព្រះ។ ១៤ ឯសាច់ទ្រូងពីគ្រឿងបូជាលើកចុះឡើងនិងជើងដែលជាចំណែកពិសិដ្ឋនោះ អ្នកនិងកូនប្រុសកូនស្រីរបស់អ្នកក៏ត្រូវបរិភោគ+នៅកន្លែងស្អាតបរិសុទ្ធដែរ ព្រោះរបស់ទាំងនេះជាចំណែករបស់អ្នកនិងកូនៗរបស់អ្នក គឺចំណែកពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។ ១៥ ពេលបណ្ដាជនយកខ្លាញ់មកដុតជូនព្រះ ពួកគេក៏យកជើងដែលជាចំណែកពិសិដ្ឋនិងសាច់ទ្រូង មកលើកចុះឡើងជូនជាគ្រឿងបូជានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ រួចពួកគេត្រូវឲ្យរបស់ទាំងនោះដល់អ្នកនិងកូនប្រុសៗរបស់អ្នក។ ពួកគេត្រូវធ្វើដូច្នេះគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ+ ព្រោះនេះជាបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
១៦ បន្ទាប់មក ម៉ូសេខំរកពពែដែលបានត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ តែរកមិនឃើញទេ។ ក្រោយមក គាត់ដឹងថាពពែនោះបានត្រូវដុតអស់ហើយ។ ពេលនោះ គាត់ខឹងនឹងអេលាសារនិងអ៊ីតតាម៉ាខ្លាំងណាស់។ រួចគាត់និយាយថា៖ ១៧ «ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាមិនបរិភោគសាច់សត្វនៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងនៅកន្លែងបរិសុទ្ធដូច្នេះ?+ ព្រោះនេះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត ហើយសាច់នេះបានត្រូវប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីអ្នករាល់គ្នាទទួលកំហុសជំនួសបណ្ដាជន ព្រមទាំងដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យពួកគេនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ១៨ អ្នករាល់គ្នាគួរតែបរិភោគសាច់វានៅកន្លែងបរិសុទ្ធ ស្របតាមបង្គាប់ដែលខ្ញុំបានទទួល។ មើល! គ្មានអ្នកណាយកឈាមវាចូលទៅក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធទេ»។+ ១៩ អេរ៉ុនបានតបទៅម៉ូសេថា៖ «មើល! ថ្ងៃនេះពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង និងគ្រឿងបូជាដុតនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាហើយ។+ អ្នកក៏ដឹងស្រាប់ហើយថាមានរឿងអ្វីខ្លះបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ។ ដូច្នេះ បើខ្ញុំបរិភោគសាច់សត្វនៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង តើនេះនឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តឬ?»។ ២០ ពេលម៉ូសេឮដូច្នេះ គាត់ក៏យល់ស្រប។
១១ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹ក្នុងចំណោមសត្វដែលរស់នៅលើដីគោក សត្វដែលអ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបានមានដូចតទៅ៖+ ៣ សត្វណាដែលមានក្រចកឆែក ហើយទំពាអៀង អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបាន។
៤ «‹ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគសត្វណាដែលគ្រាន់តែមានក្រចកឆែក ឬគ្រាន់តែទំពាអៀងប៉ុណ្ណោះ។ សត្វទាំងនោះមានដូចតទៅ៖ សត្វអូដ្ឋ វាទំពាអៀង តែគ្មានក្រចកឆែកទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ៥ ទន្សាយថ្ម+ វាទំពាអៀង តែគ្មានក្រចកឆែកទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៦ ទន្សាយព្រៃ វាទំពាអៀង តែគ្មានក្រចកឆែកទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៧ សត្វជ្រូក+ វាមានក្រចកឆែក តែមិនទំពាអៀងទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវចាត់ទុកវាជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៨ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគសាច់សត្វទាំងនោះ ឬប៉ះសពពួកវាឡើយ ព្រោះពួកវាជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+
៩ «‹សត្វនៅក្នុងទឹកដែលអ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបានមានដូចតទៅ៖ សត្វណាដែលមានព្រុយនិងស្រកា ទោះជារស់នៅក្នុងសមុទ្រឬទន្លេក្ដី អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបាន។+ ១០ ប៉ុន្តែ បើសត្វណាដែលគ្មានព្រុយនិងស្រកា ទោះជានៅក្នុងសមុទ្រឬទន្លេក្ដី រួមទាំងពពួកសត្វល្អិត* និងសត្វឯទៀតដែលរស់នៅក្នុងទឹក អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកពួកវាជាសត្វដែលគួរឲ្យខ្ពើម។ ១១ ដោយហេតុនេះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគពួកវាឡើយ+ ហើយក៏ត្រូវខ្ពើមឆ្អើមសពរបស់ពួកវាដែរ។ ១២ សត្វនៅក្នុងទឹកដែលគ្មានព្រុយនិងស្រកា អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកពួកវាជាសត្វគួរឲ្យខ្ពើម។
១៣ «‹សត្វស្លាបដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្ពើមឆ្អើមនិងមិនត្រូវបរិភោគ មានដូចតទៅ៖ ឥន្ទ្រី+ ស្ទាំង ត្មាតខ្មៅ+ ១៤ ខ្លែងក្រហម និងខ្លែងខ្មៅគ្រប់ប្រភេទ ១៥ ក្អែកគ្រប់ប្រភេទ ១៦ អូទ្រីស ទីទុយ រំពេ និងអកគ្រប់ប្រភេទ ១៧ មៀម ក្អែកទឹក ទីទុយត្រចៀកវែង ១៨ ក្ងាន ទុង និងត្មាត ១៩ កុក ក្រសារគ្រប់ប្រភេទ សត្វស្លាបហ៊ូផូ* និងប្រចៀវ ២០ ពពួកសត្វល្អិត*ដែលមានស្លាប និងដើរដោយជើងបួន អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកពួកវាជាសត្វគួរឲ្យខ្ពើម។
២១ «‹ឯពពួកសត្វល្អិត*ដែលមានស្លាប និងដើរដោយជើងបួន តែមានជើងវែងពីរសម្រាប់លោតលើដី អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគបាន។ ២២ សត្វទាំងនោះមានដូចតទៅ៖ កណ្ដូបគ្រប់ប្រភេទ+ និងចង្រិត។ ២៣ ពពួកសត្វល្អិត*ឯទៀតដែលមានស្លាបនិងមានជើងបួន ជាសត្វដែលគួរឲ្យខ្ពើមរអើមដល់អ្នករាល់គ្នា។ ២៤ សត្វទាំងនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ អ្នកណាក៏ដោយដែលប៉ះសពសត្វទាំងនេះ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ២៥ អ្នកណាដែលកាន់សពសត្វទាំងនោះ ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួន+ ហើយគាត់នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។
២៦ «‹សត្វណាដែលមានក្រចកឆែក តែមិនឆែកទាំងស្រុង និងមិនទំពាអៀង អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ អ្នកណាដែលប៉ះសត្វទាំងនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ២៧ ក្នុងចំណោមសត្វជើងបួន សត្វណាដែលមានបាតជើងទន់* នឹងត្រូវចាត់ទុកជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ អ្នកណាក៏ដោយដែលប៉ះសពសត្វទាំងនោះ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ២៨ អ្នកណាដែលកាន់សពសត្វទាំងនោះ ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនចេញ+ ហើយគាត់នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ សត្វទាំងនោះជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធដល់អ្នករាល់គ្នា។
២៩ «‹សត្វតូចៗដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នាដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ មានដូចតទៅ៖ កណ្ដុរប្រមេះ កណ្ដុរប្រែង+ និងថ្លែនគ្រប់ប្រភេទ ៣០ តុកកែ ទន្សង ជីងចក់ ជាស និងបង្កួយ ៣១ សត្វទាំងនេះត្រូវចាត់ទុកជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធដល់អ្នករាល់គ្នា។+ អ្នកណាដែលប៉ះសពសត្វទាំងនោះ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+
៣២ «‹បើសត្វទាំងនោះងាប់ ហើយធ្លាក់លើរបស់ណាមួយ របស់ទាំងនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ទោះជាបាវ ស្បែក សម្លៀកបំពាក់ ឬប្រដាប់ប្រដាធ្វើពីឈើក្ដី។ របស់ទាំងនោះត្រូវសម្អាតក្នុងទឹក ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ក្រោយនោះ នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធវិញ។ ៣៣ បើសត្វទាំងនោះធ្លាក់ទៅក្នុងភាជនៈធ្វើពីដី អ្នករាល់គ្នាត្រូវវាយបំបែកចោល ហើយអ្វីដែលនៅក្នុងនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ៣៤ អាហារណាដែលទឹកនោះខ្ទាតលើ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយគ្រឿងផឹកដែលនៅក្នុងភាជនៈនោះ ក៏នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដែរ។ ៣៥ អ្វីណាក៏ដោយដែលសពសត្វទាំងនោះធ្លាក់លើ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ទោះជាឡឬជើងក្រានក្ដី ត្រូវវាយបំបែកចោល។ អ្វីទាំងនោះគឺមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយនឹងនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដល់អ្នករាល់គ្នា។ ៣៦ បើសពសត្វទាំងនោះធ្លាក់ទៅក្នុងប្រភពទឹកឬអណ្ដូង ទឹកក្នុងនោះនឹងនៅស្អាតបរិសុទ្ធ តែមនុស្សដែលប៉ះសពរបស់ពួកវានឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធវិញ។ ៣៧ បើសពសត្វទាំងនោះធ្លាក់លើគ្រាប់ពូជណាមួយដែលទុកសម្រាប់សាបព្រោះ គ្រាប់ពូជនោះនៅស្អាតបរិសុទ្ធដដែល។ ៣៨ បើគ្រាប់ពូជនោះសើម ហើយមានផ្នែកណាមួយពីសពសត្វធ្លាក់លើ គ្រាប់ពូជនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដល់អ្នករាល់គ្នា។
៣៩ «‹ឯសត្វដែលអ្នករាល់គ្នាប្រើសម្រាប់ជាអាហារវិញ បើវាងាប់ អ្នកណាដែលប៉ះសពវានឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ៤០ បើអ្នកណាបរិភោគសាច់វាឬកាន់សពវា អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួន ហើយទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ៤១ ពពួកសត្វល្អិត*ទាំងអស់នៅផែនដី គឺជាសត្វគួរឲ្យខ្ពើមឆ្អើម+ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឡើយ។ ៤២ ពពួកសត្វល្អិត*ដែលលូនវារ ដើរដោយជើងបួន ឬជើងច្រើន អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឡើយ ព្រោះសត្វទាំងនោះជាសត្វដែលគួរឲ្យខ្ពើមឆ្អើម។+ ៤៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាស្មោកគ្រោក គួរឲ្យខ្ពើមឆ្អើម ឬមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ដោយសារសត្វទាំងនោះឡើយ។+ ៤៤ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា+ ខ្ញុំបរិសុទ្ធ+ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវញែកខ្លួនជាបរិសុទ្ធ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ដោយសារតែពពួកសត្វល្អិត*ដែលរស់នៅលើផែនដីឡើយ។ ៤៥ ព្រោះខ្ញុំជាយេហូវ៉ា ជាអ្នកដែលនាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ដើម្បីបង្ហាញថាខ្លួនខ្ញុំជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែបរិសុទ្ធ+ ព្រោះខ្ញុំបរិសុទ្ធ។+
៤៦ «‹នេះហើយជាច្បាប់ស្ដីអំពីសត្វនានា គឺសត្វជើងបួន សត្វស្លាប សត្វគ្រប់ប្រភេទដែលរស់នៅក្នុងទឹក និងពពួកសត្វល្អិត*ដែលរស់នៅផែនដី ៤៧ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាចេះសម្គាល់សត្វណាដែលស្អាតបរិសុទ្ធ និងសត្វណាដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងសត្វណាដែលអាចបរិភោគបាន និងសត្វណាដែលមិនអាចបរិភោគបាន›»។+
១២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើស្ត្រីណាមានផ្ទៃពោះ ហើយសម្រាលបានកូនប្រុស នាងនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ ដូចពេលដែលនាងមានរដូវដែរ។+ ៣ លុះដល់ថ្ងៃទី៨ ត្រូវកាត់ចុងស្បែកកូនប្រុសនោះ+ ៤ ហើយនាងនឹងបន្តសម្អាតខ្លួនពីឈាមអស់រយៈពេល៣៣ថ្ងៃទៀត។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ នាងមិនត្រូវប៉ះអ្វីដែលបរិសុទ្ធទេ ហើយក៏មិនត្រូវចូលទៅកន្លែងបរិសុទ្ធដែរ រហូតដល់ផុតថ្ងៃដែលនាងបានជម្រះខ្លួនឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធសិន។
៥ «‹បើនាងសម្រាលបានកូនស្រី នាងនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធអស់រយៈពេល១៤ថ្ងៃ ដូចពេលដែលនាងមានរដូវដែរ។ នាងនឹងបន្តសម្អាតខ្លួនពីឈាមអស់៦៦ថ្ងៃទៀត។ ៦ លុះផុតពេលកំណត់នៃការជម្រះខ្លួនឲ្យបានស្អាតបរិសុទ្ធពីការសម្រាលកូនប្រុសឬកូនស្រីហើយ នាងត្រូវទៅជួបសង្ឃដោយយកចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំជូនជាគ្រឿងបូជាដុត+ ព្រមទាំងជូនលលកឬព្រាបជំទើរមួយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង នៅមុខច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។ ៧ សង្ឃនឹងជូនសត្វទាំងនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យនាង រួចនាងនឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធពីការធ្លាក់ឈាម។ នេះហើយជាច្បាប់ស្ដីអំពីស្ត្រីដែលសម្រាលកូនប្រុសឬកូនស្រី។ ៨ ប៉ុន្តែ បើនាងគ្មានលទ្ធភាពជូនចៀមទេ នាងត្រូវយកលលកពីរឬព្រាបជំទើរពីរ+ មួយជូនជាគ្រឿងបូជាដុត មួយជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង ហើយសង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យនាង រួចនាងនឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ›»។
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនបន្តទៀតថា៖ ២ «បើអ្នកណាម្នាក់មានដុំពកនៅលើស្បែក ស្បែកឡើងក្រមរ ឬកើតភ្លឺ ដែលអាចទៅជាជំងឺឃ្លង់*+ នោះត្រូវនាំគាត់ទៅជួបអេរ៉ុនជាសង្ឃ ឬកូនប្រុសណាម្នាក់របស់គាត់ដែលជាសង្ឃ។+ ៣ រួចសង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលរោគសើស្បែកនោះ។ បើនៅត្រង់កន្លែងនោះមានរោមពណ៌សនិងខូង នោះជាជំងឺឃ្លង់ហើយ។ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៤ ប៉ុន្តែ បើនៅត្រង់កន្លែងនោះមានពណ៌ស មិនខូង ហើយគ្មានរោមពណ៌សទេ នោះសង្ឃត្រូវទុកគាត់ឲ្យនៅដោយឡែកពីគេអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ៥ នៅថ្ងៃទី៧ សង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលស្បែកគាត់ម្ដងទៀត។ បើរោគសញ្ញាលើនោះនៅដដែលមិនរាលដាល សង្ឃត្រូវទុកគាត់ឲ្យនៅដោយឡែកពីគេថែម៧ថ្ងៃទៀត។
៦ «បន្ទាប់ពីនោះ នៅថ្ងៃទី៧ សង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលស្បែកគាត់ម្ដងទៀត។ បើស្បែកត្រង់កន្លែងនោះមានពណ៌ស្រអាប់ ហើយមិនរាលដាលទេ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ+ ព្រោះនោះគ្រាន់តែជាក្រមរធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួន ហើយគាត់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៧ បើសង្ឃប្រកាសថាគាត់ស្អាតបរិសុទ្ធហើយ តែក្រោយមករោគនោះរាលដាលលើស្បែក នោះគាត់ត្រូវទៅជួបសង្ឃម្ដងទៀត។ ៨ បើសង្ឃពិនិត្យឃើញថារោគនោះរាលដាលនៅលើស្បែក សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះគាត់កើតជំងឺឃ្លង់ហើយ។+
៩ «បើអ្នកណាម្នាក់កើតជំងឺឃ្លង់ ត្រូវនាំគាត់ទៅជួបសង្ឃដើម្បីឲ្យសង្ឃពិនិត្យមើល។ ១០ បើសង្ឃពិនិត្យឃើញ+ថាស្បែកគាត់ឡើងហើមពណ៌ស និងមានរោមសលើនោះ ហើយជាដំបៅធ្លាយមុខ+ ១១ នោះជាជំងឺឃ្លង់កម្រិតធ្ងន់ហើយ។ ដូច្នេះ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយសង្ឃមិនត្រូវបង្ខាំងគាត់ទុកទេ+ ព្រោះគាត់មិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ១២ បើសង្ឃឃើញថាអ្នកណាម្នាក់កើតជំងឺឃ្លង់ពេញខ្លួន ពីក្បាលដល់បាតជើង ១៣ ហើយសង្ឃពិនិត្យមើលឃើញថាជំងឺឃ្លង់នោះមានពណ៌ស នោះគាត់ត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ រោគឃ្លង់របស់គាត់មិនឆ្លងដល់អ្នកឯទៀតទេ។ ១៤ ប៉ុន្តែ បើគាត់មានដំបៅធ្លាយមុខ នោះគាត់នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ១៥ ក្រោយពីសង្ឃពិនិត្យមើលដំបៅនោះ គាត់ត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ដំបៅធ្លាយនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះនោះជាជំងឺឃ្លង់ហើយ។+ ១៦ ប៉ុន្តែ បើមុខដំបៅដែលធ្លាយនោះប្រែទៅជាពណ៌សវិញ គាត់ត្រូវទៅជួបសង្ឃ។ ១៧ បើសង្ឃពិនិត្យមើលមុខដំបៅនោះ+ឃើញថាជាពណ៌ស នោះសង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ។
១៨ «បើអ្នកណាម្នាក់កើតបូសនៅលើស្បែក រួចបានជាសះស្បើយ ១៩ តែក្រោយមកកន្លែងនោះឡើងហើមស ឬមានស្នាមក្រហមប្រឿងៗ អ្នកនោះត្រូវទៅជួបសង្ឃ។ ២០ បើសង្ឃពិនិត្យមើល+ឃើញថាត្រង់កន្លែងនោះមានរោមសហើយខូង នោះជាជំងឺឃ្លង់ហើយ។ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ២១ ប៉ុន្តែ បើសង្ឃពិនិត្យឃើញថាត្រង់កន្លែងនោះមានពណ៌ស្រអាប់ ហើយគ្មានឃើញរោមសនិងខូងនៅត្រង់កន្លែងនោះទេ នោះសង្ឃត្រូវទុកគាត់ឲ្យនៅដោយឡែកពីគេអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ២២ បើរោគនោះរាលដាលលើស្បែក សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះគាត់កើតជំងឺឃ្លង់ហើយ។ ២៣ ប៉ុន្តែ បើរោគសញ្ញានោះនៅដដែល ហើយមិនរាលដាល នោះគ្រាន់តែជាស្នាមក្រហមពីបូសប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ។+
២៤ «បើអ្នកណាម្នាក់រលាកភ្លើង ហើយស្នាមរលាកនោះទៅជាពណ៌ស ឬក្រហមប្រឿងៗ ២៥ នោះត្រូវឲ្យសង្ឃពិនិត្យស្នាមរលាកនោះ។ បើសង្ឃឃើញថាស្នាមនោះខូងនិងមានរោមស នោះជាជំងឺឃ្លង់ហើយ។ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ២៦ ប៉ុន្តែ បើសង្ឃពិនិត្យឃើញថាស្នាមនោះជាសះ ហើយគ្មានឃើញរោមសនិងខូងទេ នោះសង្ឃត្រូវទុកគាត់ឲ្យនៅដោយឡែកពីគេអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ២៧ នៅថ្ងៃទី៧ សង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលម្ដងទៀត។ បើឃើញថាស្នាមនោះរាលដាល សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះគាត់កើតជំងឺឃ្លង់ហើយ។ ២៨ ប៉ុន្តែ បើស្នាមនោះមិនរាលដាល ហើយជាឡើងវិញ នោះគ្រាន់តែជាការហើមស្នាមរលាកប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ។
២៩ «បើបុរសឬស្ត្រីណាមានរោគសើស្បែកនៅលើក្បាលឬចង្កា ៣០ ត្រូវឲ្យគាត់ទៅជួបសង្ឃ។ បើសង្ឃពិនិត្យមើល+ឃើញថាស្បែកនោះខូង ហើយមានសរសៃសក់ឆ្មារៗដុះរង្វើលពណ៌លឿងប្រឿងៗនៅលើក្បាល ឬមានពុកចង្កាឆ្មារៗដុះរង្វើលពណ៌លឿងប្រឿងៗ សង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះគាត់កើតជំងឺឃ្លង់នៅលើក្បាលឬចង្កាហើយ។ ៣១ ប៉ុន្តែ បើសង្ឃឃើញថារោគស្បែកនោះមិនខូង និងគ្មានរោមពណ៌ខ្មៅទេ នោះសង្ឃត្រូវទុកគាត់ឲ្យនៅដោយឡែកពីគេអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ៣២ នៅថ្ងៃទី៧ សង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលម្ដងទៀត។ បើឃើញថារោគសើស្បែកនោះមិនខូង មិនរាលដាល ហើយគ្មានរោមពណ៌លឿងប្រឿងៗទេ ៣៣ នោះត្រូវកោរសក់ឬពុកចង្កាឲ្យគាត់ តែមិនត្រូវកោរត្រង់កន្លែងដែលមានរោគនោះទេ។ រួចសង្ឃត្រូវទុកគាត់ឲ្យនៅដោយឡែកពីគេ ថែម៧ថ្ងៃទៀត។
៣៤ «នៅថ្ងៃទី៧ សង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលម្ដងទៀត។ បើសង្ឃឃើញថារោគសើស្បែកនៅលើក្បាលឬចង្កានោះមិនខូងនិងមិនរាលដាលទេ នោះសង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ។ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួន ហើយគាត់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៣៥ បើសង្ឃប្រកាសថាគាត់ស្អាតបរិសុទ្ធហើយ តែក្រោយមករោគនោះរាលដាលលើស្បែក ៣៦ នោះសង្ឃត្រូវពិនិត្យមើលគាត់ម្ដងទៀត។ បើសង្ឃឃើញថារោគបានរាលដាលលើស្បែកមែន នោះគាត់មិនចាំបាច់រករោមពណ៌លឿងប្រឿងៗទេ ព្រោះបុគ្គលនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធហើយ។ ៣៧ ប៉ុន្តែ បើសង្ឃឃើញថារោគមិនបានរាលដាលទេ ហើយឃើញមានរោមខ្មៅដុះនៅលើនោះ បានសេចក្ដីថារោគសើស្បែកនោះជាសះស្បើយហើយ។ ដូច្នេះ បុគ្គលនោះជាស្អាតវិញ ហើយសង្ឃត្រូវប្រកាសថាគាត់ស្អាតបរិសុទ្ធ។+
៣៨ «បើបុរសឬស្ត្រីណាមានរោគសើស្បែក ហើយត្រង់កន្លែងស្បែកនោះមានពណ៌ស ៣៩ នោះត្រូវឲ្យសង្ឃពិនិត្យមើល។+ បើសង្ឃឃើញថាត្រង់កន្លែងស្បែកនោះពណ៌ស្រអាប់ នោះគ្រាន់តែជាជំងឺសើស្បែកធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ បុគ្គលនោះស្អាតបរិសុទ្ធ។
៤០ «បើបុរសណាម្នាក់ជ្រុះសក់ ហើយទៅជាទំពែក នោះគាត់ស្អាតបរិសុទ្ធទេ។ ៤១ បើគាត់ជ្រុះសក់នៅខាងមុខ ហើយទៅជាឆក នោះគាត់ក៏ស្អាតបរិសុទ្ធដែរ។ ៤២ ប៉ុន្តែ បើមានដំបៅពណ៌ក្រហមប្រឿងៗនៅត្រង់កន្លែងទំពែកឬឆក នោះជាជំងឺឃ្លង់ហើយ។ ៤៣ ពេលសង្ឃពិនិត្យមើលឃើញមានដុំពកពណ៌ក្រហមប្រឿងៗនៅលើក្បាលឬថ្ងាស និងមើលទៅដូចជារោគឃ្លង់លើស្បែក ៤៤ នោះបានសេចក្ដីថាអ្នកនោះកើតជំងឺឃ្លង់ហើយ។ អ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធទេ ហើយសង្ឃត្រូវប្រកាសថាអ្នកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះមានរោគឃ្លង់នៅលើក្បាល។ ៤៥ អ្នកដែលកើតជំងឺឃ្លង់ត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់រហែក ទុកក្បាលឲ្យនៅទទេ ហើយបាំងមាត់* ព្រមទាំងស្រែកថា៖ ‹ខ្ញុំមិនស្អាតបរិសុទ្ធ! ខ្ញុំមិនស្អាតបរិសុទ្ធ!›។ ៤៦ ដរាបណាគាត់នៅមានជំងឺនោះ ដរាបនោះគាត់នៅមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយគាត់ត្រូវរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីគេនៅខាងក្រៅជំរំ។+
៤៧ «បើឃ្លង់រាលដាលលើសម្លៀកបំពាក់ដែលធ្វើពីរោមចៀម ឬពីក្រណាត់សាច់ល្អ ៤៨ ឬរាលដាលលើសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញនោះ លើផ្ទាំងស្បែក ឬលើរបស់ដែលធ្វើពីស្បែកសត្វ ៤៩ ព្រមទាំងមានស្នាមពណ៌ត្រួយចេកឬពណ៌ក្រហមលើសម្លៀកបំពាក់ លើសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញ លើផ្ទាំងស្បែក ឬលើរបស់ដែលធ្វើពីស្បែកសត្វ នោះជារោគឃ្លង់ហើយ។ ដូច្នេះ ត្រូវយករបស់ទាំងនោះទៅឲ្យសង្ឃពិនិត្យមើល។ ៥០ បើសង្ឃឃើញស្នាមទាំងនោះមែន នោះគាត់ត្រូវយករបស់ទាំងនោះទៅទុកដោយឡែកអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ៥១ នៅថ្ងៃទី៧ បើសង្ឃឃើញថាឃ្លង់រាលដាលលើសម្លៀកបំពាក់ លើសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញ លើផ្ទាំងស្បែក(ទោះជាប្រើផ្ទាំងស្បែកនោះក្នុងគោលបំណងអ្វីក៏ដោយ) នោះជារោគឃ្លង់ដែលឆ្លងរាលដាលហើយ។ របស់ទាំងនោះគឺមិនស្អាតបរិសុទ្ធទេ។+ ៥២ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវដុតចោលសម្លៀកបំពាក់ដែលធ្វើពីរោមចៀម និងពីក្រណាត់សាច់ល្អ ស្បែកសត្វឬដុតសរសៃអំបោះក្រណាត់ត្បាញដែលមានជាប់រោគនោះ។ ព្រោះនោះជារោគឃ្លង់ដែលឆ្លងរាលដាលហើយ។ ហេតុនេះ ត្រូវដុតចោលទាំងអស់។
៥៣ «ប៉ុន្តែ បើសង្ឃឃើញថារោគឃ្លង់មិនបានរាលដាលលើសម្លៀកបំពាក់ លើសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញ ឬលើរបស់ដែលធ្វើពីស្បែកសត្វទេ ៥៤ នោះសង្ឃត្រូវបង្គាប់គេឲ្យលាងសម្អាតរបស់ទាំងនោះ ហើយយកទៅទុកអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃទៀត។ ៥៥ ក្រោយពីនោះ សង្ឃនឹងពិនិត្យមើលម្ដងទៀត។ បើគាត់ឃើញថាឃ្លង់មិនបានរាលដាល តែស្នាមលើនោះមិនបានជ្រះស្អាតទេ នោះមានន័យថារបស់ទាំងនោះគឺមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដុតរបស់ទាំងនោះចោល ព្រោះឃ្លង់នោះបានស៊ីពីខាងក្នុងឬពីខាងក្រៅហើយ។
៥៦ «ប៉ុន្តែ បើសង្ឃឃើញថាស្នាមលើនោះ បានរលាបចេញពីសម្លៀកបំពាក់ ផ្ទាំងស្បែក ឬពីសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញ នោះត្រូវហែកកន្លែងស្នាមនោះចេញ។ ៥៧ ប៉ុន្តែ បើឃើញស្នាមលេចឡើងនៅកន្លែងផ្សេងទៀតលើរបស់ទាំងនោះ ហើយចាប់ផ្ដើមរាលដាល នោះត្រូវដុតរបស់ទាំងនោះចោលតែម្ដង។+ ៥៨ ប៉ុន្តែ បើស្នាមនោះរលុបបាត់ពីសម្លៀកបំពាក់ ពីសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញ ឬពីរបស់ដែលធ្វើពីស្បែកសត្វ នោះត្រូវលាងសម្អាតម្ដងទៀត ទើបអាចចាត់ទុករបស់ទាំងនោះថាស្អាតបរិសុទ្ធ។
៥៩ «នេះជាច្បាប់អំពីរោគឃ្លង់នៅលើសម្លៀកបំពាក់ដែលធ្វើពីរោមចៀម ពីក្រណាត់សាច់ល្អ ឬនៅលើសរសៃអំបោះក្នុងក្រណាត់ត្បាញ ឬនៅលើរបស់ដែលធ្វើពីស្បែកសត្វ។ ច្បាប់នេះជួយឲ្យសន្មតថា អ្វីទាំងនោះស្អាតបរិសុទ្ធឬមិនស្អាតបរិសុទ្ធ»។
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «នេះជាច្បាប់សម្រាប់ពិធីជម្រះអ្នកកើតជំងឺឃ្លង់ឲ្យបានស្អាតបរិសុទ្ធ។ នៅថ្ងៃធ្វើពិធីជម្រះនោះ ត្រូវនាំគាត់ទៅជួបសង្ឃ។+ ៣ សង្ឃត្រូវចេញទៅខាងក្រៅជំរំដើម្បីពិនិត្យមើលគាត់។ បើសង្ឃឃើញថាជំងឺឃ្លង់នោះបានជាសះស្បើយហើយ ៤ សង្ឃត្រូវបង្គាប់គាត់ឲ្យយកសត្វស្លាបពីរដែលស្អាតបរិសុទ្ធ និងឈើស៊ីដារ ក្រណាត់ពណ៌ក្រហម ព្រមទាំងមែកហ៊ីសុប មកជម្រះគាត់។+ ៥ សង្ឃត្រូវបង្គាប់ឲ្យគេសម្លាប់សត្វស្លាបមួយក្នុងភាជនៈដីដែលមានទឹកស្អាត។ ៦ រួចសង្ឃត្រូវយកសត្វស្លាបមួយទៀតដែលនៅរស់ ព្រមទាំងឈើស៊ីដារ ក្រណាត់ពណ៌ក្រហម និងមែកហ៊ីសុប ទៅជ្រលក់ក្នុងឈាមរបស់សត្វស្លាបទី១។ ៧ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវប្រោះឈាមនោះ៧ដងទៅលើអ្នកដែលកំពុងជម្រះនោះ រួចប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ។ រួចសង្ឃត្រូវលែងសត្វស្លាបរស់នោះ នៅឯទីវាល។+
៨ «អ្នកដែលទទួលការជម្រះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួន កោរសក់និងរោមទាំងអស់ រួចងូតទឹក នោះទើបគាត់បានស្អាតបរិសុទ្ធ។ ក្រោយមក គាត់អាចចូលក្នុងជំរំបាន តែត្រូវស្នាក់នៅខាងក្រៅត្រសាលខ្លួនអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។ ៩ ដល់ថ្ងៃទី៧ គាត់ត្រូវកោរសក់ ពុកចង្កា ចិញ្ចើម និងរោមទាំងអស់ម្ដងទៀត។ ក្រោយពីនោះ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួន រួចងូតទឹក។ យ៉ាងនេះ គាត់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។
១០ «លុះដល់ថ្ងៃទី៨ អ្នកដែលទទួលការជម្រះត្រូវយកចៀមស្ទាវល្អឥតខ្ចោះពីរក្បាល កូនចៀមញីល្អឥតខ្ចោះមួយក្បាល+អាយុក្រោមមួយឆ្នាំ និងម្សៅម៉ដ្ឋ៣ភាគ១០អេហ្វា*លាយជាមួយប្រេង សម្រាប់ជូនជាគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ ព្រមទាំងប្រេងមួយរង្វាល់។*+ ១១ ឯសង្ឃដែលប្រកាសថាអ្នកនោះស្អាតបរិសុទ្ធ ត្រូវនាំគាត់ ព្រមទាំងគ្រឿងបូជាទាំងនោះទៅឯព្រះយេហូវ៉ានៅច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។ ១២ សង្ឃត្រូវយកចៀមស្ទាវមួយក្បាលនិងប្រេងមួយរង្វាល់* មកជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។+ បន្ទាប់មក គាត់លើករេចុះរេឡើងជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៣ រួចសង្ឃត្រូវសម្លាប់ចៀមស្ទាវនោះនៅកន្លែងដែលគេសម្លាប់សត្វជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងនិងសត្វជាគ្រឿងបូជាដុត+ គឺនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ។ រីឯចំណែកពីគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងនឹងបានទៅជារបស់សង្ឃ ដូចចំណែកពីគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងដែរ+ ព្រោះនោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+
១៤ «បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវយកឈាមខ្លះពីគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងរបស់អ្នកដែលទទួលការជម្រះនោះ ទៅលាបនៅលើទងត្រចៀកស្ដាំ មេដៃស្ដាំ និងមេជើងស្ដាំរបស់អ្នកនោះ។ ១៥ រួចសង្ឃត្រូវចាក់ប្រេងខ្លះពីគ្រឿងបូជានោះ+ ទៅលើបាតដៃឆ្វេងរបស់ខ្លួន។ ១៦ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃស្ដាំទៅក្នុងប្រេងនោះ រួចប្រោះ៧ដងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ១៧ ក្រោយនោះ សង្ឃត្រូវយកប្រេងខ្លះដែលនៅសល់ ទៅលាបលើទងត្រចៀកស្ដាំ មេដៃស្ដាំ និងមេជើងស្ដាំរបស់អ្នកដែលទទួលការជម្រះ គឺពីលើឈាមនៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។ ១៨ ឯប្រេងដែលនៅសល់ក្នុងដៃ សង្ឃយកទៅលាបលើក្បាលអ្នកនោះ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យគាត់នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+
១៩ «បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យអ្នកដែលកំពុងសម្អាតខ្លួនឲ្យបានស្អាតបរិសុទ្ធ។ ក្រោយនោះ សង្ឃត្រូវសម្លាប់សត្វនៃគ្រឿងបូជាដុត។ ២០ រួចមក សង្ឃត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+នៅលើទីបូជា ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យអ្នកនោះ+ ហើយអ្នកនោះនឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។+
២១ «ប៉ុន្តែ បើអ្នកនោះក្រីក្រមិនមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ទេ គាត់អាចជម្រះភាពខុសឆ្គងដោយជូនចៀមស្ទាវមួយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងនិងជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើង ព្រមទាំងជូនម្សៅម៉ដ្ឋ១ភាគ១០អេហ្វា*លាយជាមួយប្រេងជាគ្រឿងបូជាពីស្រូវ និងប្រេងមួយរង្វាល់* ២២ រួមទាំងលលកពីរឬព្រាបជំទើរពីរ តាមលទ្ធភាពរបស់គាត់ គឺមួយក្បាលជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង មួយក្បាលជាគ្រឿងបូជាដុត។+ ២៣ នៅថ្ងៃទី៨+ គាត់ត្រូវយកគ្រឿងបូជាទាំងនោះទៅជូនសង្ឃនៅច្រកចូលត្រសាលជំនុំនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីជម្រះឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ។+
២៤ «សង្ឃត្រូវយកចៀមស្ទាវនិងប្រេងមួយរង្វាល់* មកជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។+ បន្ទាប់មក គាត់លើកគ្រឿងបូជានោះចុះឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ២៥ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវសម្លាប់ចៀមនោះ រួចយកឈាមខ្លះពីចៀមនោះ ទៅលាបនៅលើទងត្រចៀកស្ដាំ មេដៃស្ដាំ និងមេជើងស្ដាំរបស់អ្នកដែលទទួលការជម្រះ។+ ២៦ រួចសង្ឃត្រូវចាក់ប្រេងខ្លះពីគ្រឿងបូជានោះ ទៅលើបាតដៃឆ្វេងរបស់ខ្លួន។+ ២៧ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃស្ដាំទៅក្នុងប្រេងនោះ រួចប្រោះ៧ដងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ២៨ ក្រោយនោះ សង្ឃត្រូវយកប្រេងខ្លះដែលនៅសល់ ទៅលាបលើទងត្រចៀកស្ដាំ មេដៃស្ដាំ និងមេជើងស្ដាំរបស់អ្នកដែលទទួលការជម្រះ គឺពីលើឈាមសត្វនៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលង។ ២៩ ឯប្រេងដែលនៅសល់ សង្ឃយកទៅលាបលើក្បាលអ្នកនោះ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យគាត់នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
៣០ «សង្ឃត្រូវជូនលលកឬព្រាបជំទើរ តាមលទ្ធភាពរបស់អ្នកដែលទទួលការជម្រះ+ ៣១ គឺសត្វស្លាបណាមួយក៏បាន មួយក្បាលជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង មួយក្បាលទៀតជាគ្រឿងបូជាដុត+ ជាមួយគ្រឿងបូជាពីស្រូវ។ រួចសង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យអ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+
៣២ «នេះជាច្បាប់សម្រាប់អ្នកកើតជំងឺឃ្លង់ដែលមានជីវភាពខ្វះខាត ស្ដីអំពីការជម្រះកាយឲ្យបានស្អាតបរិសុទ្ធ»។
៣៣ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនថា៖ ៣៤ «ក្រោយពីអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកកាណាន+ជាស្រុកដែលខ្ញុំនឹងប្រគល់ឲ្យ+ បើខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យមានជំងឺឃ្លង់កើតមានទៅលើផ្ទះណាមួយ+ ៣៥ នោះម្ចាស់ផ្ទះត្រូវទៅប្រាប់សង្ឃថា៖ ‹មានស្នាមនៅលើជញ្ជាំងផ្ទះខ្ញុំ ហើយមើលទៅដូចជារោគឃ្លង់›។* ៣៦ សង្ឃត្រូវបង្គាប់ឲ្យរើអីវ៉ាន់ចេញពីផ្ទះនោះ មុននឹងគាត់ទៅពិនិត្យមើល។ បើមិនដូច្នោះទេ គាត់ត្រូវប្រកាសថាអ្វីៗដែលនៅក្នុងផ្ទះនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ក្រោយនោះ សង្ឃចូលក្នុងផ្ទះ ហើយពិនិត្យមើលស្នាមលើជញ្ជាំង។ ៣៧ បើគាត់ឃើញថាស្នាមលើជញ្ជាំងមានពណ៌ត្រួយចេកឬពណ៌ក្រហម ហើយមើលទៅមានសភាពផតទ្រុឌចូលក្នុង ៣៨ នោះសង្ឃត្រូវចេញទៅឯមាត់ទ្វារផ្ទះ ហើយបិទទ្វារផ្ទះនោះកុំឲ្យគេចូលអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+
៣៩ «លុះដល់ថ្ងៃទី៧ សង្ឃត្រូវត្រឡប់ទៅពិនិត្យមើលផ្ទះនោះម្ដងទៀត។ បើគាត់ឃើញស្នាមនោះរាលដាលលើជញ្ជាំងផ្ទះ ៤០ នោះសង្ឃត្រូវបង្គាប់ឲ្យគេដាប់យកថ្មណាដែលមានស្នាមនោះចេញ រួចយកទៅបោះចោលត្រង់កន្លែងមិនស្អាតបរិសុទ្ធនៅខាងក្រៅក្រុង។ ៤១ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវបង្គាប់ឲ្យគេកោសកំបោរនិងបាយអពីលើជញ្ជាំងខាងក្នុងទាំងអស់ រួចប្រមូលទៅបោះចោលត្រង់កន្លែងមិនស្អាតបរិសុទ្ធនៅខាងក្រៅក្រុង។ ៤២ ក្រោយនោះ ពួកគេត្រូវយកថ្មផ្សេងទៀតទៅបិទនៅត្រង់កន្លែងដាប់នោះ ហើយត្រូវយកបាយអទៅបូកលើជញ្ជាំង រួចលាបកំបោរពីលើ។
៤៣ «ប៉ុន្តែ ក្រោយពីធ្វើដូច្នោះហើយ បើស្នាមនោះកើតមានម្ដងទៀតនិងរាលដាល ៤៤ នោះត្រូវឲ្យសង្ឃចូលទៅពិនិត្យមើលម្ដងទៀត។ បើឃើញស្នាមនោះរាលដាលក្នុងផ្ទះ នោះជាឃ្លង់ស៊ីបង្ខូច+ផ្ទះហើយ។ ផ្ទះនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធទេ។ ៤៥ សង្ឃត្រូវឲ្យគេរុះផ្ទះនោះ ពោលគឺប្រមូលថ្ម ធ្នឹម បាយអ និងកំបោរ យកទៅបោះចោលត្រង់កន្លែងមិនស្អាតបរិសុទ្ធនៅខាងក្រៅក្រុង។+ ៤៦ ប៉ុន្តែ ក្នុងអំឡុងដែលគេទុកផ្ទះនោះចោល បើអ្នកណាម្នាក់ចូលទៅក្នុងផ្ទះនោះ+ អ្នកនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ៤៧ បើអ្នកណាចូលទៅដេកឬបរិភោគនៅក្នុងផ្ទះនោះ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនចេញ។
៤៨ «ប៉ុន្តែ ក្រោយពីជួសជុលហើយ បើសង្ឃចូលទៅពិនិត្យមើលមិនឃើញស្នាមនោះលេចចេញមកទេ នោះសង្ឃត្រូវប្រកាសថាផ្ទះនោះស្អាតបរិសុទ្ធ ព្រោះរោគនោះលែងមានទៀតហើយ។ ៤៩ គាត់ត្រូវយកសត្វស្លាបពីរ ឈើស៊ីដារ ក្រណាត់ពណ៌ក្រហម និងមែកហ៊ីសុបមក ដើម្បីធ្វើពិធីជម្រះផ្ទះនោះឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធឡើងវិញ។+ ៥០ រួចគាត់ត្រូវសម្លាប់សត្វស្លាបមួយក្នុងភាជនៈដីដែលមានទឹកស្អាត។ ៥១ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវយកសត្វស្លាបមួយទៀតដែលនៅរស់ ព្រមទាំងឈើស៊ីដារ ក្រណាត់ពណ៌ក្រហម និងមែកហ៊ីសុប ជ្រលក់ក្នុងឈាមរបស់សត្វស្លាបទី១។ រួចប្រោះឈាមនោះ៧ដងទៅលើផ្ទះនោះ។+ ៥២ គាត់នឹងធ្វើឲ្យផ្ទះនោះបានស្អាតបរិសុទ្ធ តាមរយៈឈាមសត្វស្លាប ទឹកស្អាត សត្វស្លាបដែលនៅរស់ ព្រមទាំងឈើស៊ីដារ ក្រណាត់ពណ៌ក្រហម និងមែកហ៊ីសុប។ ៥៣ ក្រោយមក គាត់ត្រូវលែងសត្វស្លាបរស់ នៅឯទីវាលខាងក្រៅក្រុង។ យ៉ាងនោះ ផ្ទះនោះនឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។
៥៤ «នេះជាច្បាប់អំពីរោគឃ្លង់គ្រប់យ៉ាង និងដំបៅលើក្បាលឬពុកចង្កា+ ៥៥ រោគឃ្លង់លើសម្លៀកបំពាក់+ ឬក្នុងផ្ទះ+ ៥៦ ព្រមទាំងអំពីដុំពកនៅលើស្បែក ស្បែកឡើងក្រមរ និងកើតភ្លឺ+ ៥៧ ច្បាប់នេះជួយឲ្យសន្មតថា អ្វីស្អាតបរិសុទ្ធនិងអ្វីមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ នេះជាច្បាប់អំពីរោគឃ្លង់»។+
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍បន្តទៅកាន់ម៉ូសេនិងអេរ៉ុនថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើបុរសណាម្នាក់មានហូរខ្ទុះចេញពីប្រដាប់បន្តពូជ នោះគាត់នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ៣ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់មានខ្ទុះ គាត់នៅតែមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ទោះជាខ្ទុះនោះហូរឬមិនហូរក្ដី។
៤ «‹ដូច្នេះ គ្រែដែលគាត់ដេក និងអ្វីដែលគាត់អង្គុយលើ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ៥ បើអ្នកណាប៉ះគ្រែបុរសនោះ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ៦ បើអ្នកណាអង្គុយលើរបស់អ្វីមួយក្រោយបុរសនោះ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ៧ បើអ្នកណាប៉ះបុរសដែលហូរខ្ទុះនោះ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ៨ បើបុរសដែលហូរខ្ទុះនោះ ស្ដោះទឹកមាត់ដាក់អ្នកណាម្នាក់ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ៩ បើបុរសដែលហូរខ្ទុះនោះអង្គុយលើកែបសត្វ កែបនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ១០ បើអ្នកណាប៉ះរបស់អ្វីដែលបុរសនោះអង្គុយលើ អ្នកនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ បើអ្នកណាកាន់របស់ទាំងនោះ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ១១ បើបុរសដែលហូរខ្ទុះ+មិនបានលាងដៃ ហើយប៉ះអ្នកណាម្នាក់ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ១២ បើបុរសដែលហូរខ្ទុះនោះពាល់ភាជនៈធ្វើពីដី នោះត្រូវបំបែកភាជនៈនោះចោល តែបើភាជនៈនោះធ្វើពីឈើវិញ គ្រាន់តែយកទៅលាងសម្អាតបានហើយ។+
១៣ «‹ពេលឈប់ហូរខ្ទុះហើយ គាត់ត្រូវរង់ចាំ៧ថ្ងៃ។ បន្ទាប់ពីនោះ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយគាត់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ១៤ នៅថ្ងៃទី៨ គាត់ត្រូវយកលលកពីរឬព្រាបជំទើរពីរ+ មកឲ្យសង្ឃនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ានៅមុខច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។ ១៥ រួចសង្ឃត្រូវជូនសត្វស្លាបមួយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង និងសត្វស្លាបមួយទៀតជាគ្រឿងបូជាដុត។ បន្ទាប់មក សង្ឃត្រូវជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យអ្នកនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ព្រោះតែការហូរខ្ទុះនោះ។
១៦ «‹បើបុរសម្នាក់ហូរទឹកកាម គាត់ត្រូវងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ១៧ បើសម្លៀកបំពាក់ឬរបស់អ្វីធ្វើពីស្បែកប្រឡាក់ទឹកកាមនោះ គាត់ត្រូវលាងសម្អាតរបស់ទាំងនោះ។ របស់ទាំងនោះនឹងនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។
១៨ «‹ពេលបុរសរួមដំណេកជាមួយនឹងស្ត្រី ហើយចេញទឹកកាម នោះពួកគេត្រូវងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+
១៩ «‹បើស្ត្រីណាមានរដូវ នាងនឹងនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ឯអ្នកណាដែលប៉ះនាង អ្នកនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ២០ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ អ្វីដែលនាងដេកលើ និងអ្វីដែលនាងអង្គុយលើ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ២១ បើអ្នកណាប៉ះគ្រែនាង អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ២២ បើអ្នកណាប៉ះអ្វីដែលនាងអង្គុយលើ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ និងងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ ២៣ បើអ្នកណាប៉ះគ្រែឬអ្វីដែលនាងអង្គុយលើ អ្នកនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ២៤ បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងនាងក្នុងពេលដែលនាងមានរដូវ+ បុរសនោះនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ ហើយគ្រែដែលគាត់ដេក ក៏នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដែរ។
២៥ «‹បើស្ត្រីណាធ្លាក់ឈាមអស់ជាច្រើនថ្ងៃ+ក្រៅពីពេលមានរដូវ ឬបើធ្លាក់ឈាមយូរជាងពេលមានរដូវ នាងនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដូចពេលនាងមានរដូវដែរ។ ២៦ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ គ្រែដែលនាងដេក និងអ្វីដែលនាងអង្គុយលើ នឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដូចពេលនាងមានរដូវដែរ។+ ២៧ បើអ្នកណាប៉ះគ្រែឬអ្វីដែលនាងអង្គុយលើ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+
២៨ «‹ពេលនាងឈប់ធ្លាក់ឈាមហើយ នាងត្រូវរង់ចាំ៧ថ្ងៃ។ ក្រោយនោះ នាងនឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ២៩ នៅថ្ងៃទី៨ នាងត្រូវយកលលកពីរឬព្រាបជំទើរពីរ+ មកឲ្យសង្ឃនៅមុខច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។+ ៣០ រួចសង្ឃត្រូវជូនសត្វស្លាបមួយជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង និងសត្វស្លាបមួយទៀតជាគ្រឿងបូជាដុត។ យ៉ាងនោះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យនាងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ព្រោះតែការធ្លាក់ឈាមនោះ។+
៣១ «‹ម្ល៉ោះហើយ អ្នកត្រូវញែកបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលចេញពីអ្វីដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ដើម្បីកុំឲ្យត្រសាលរបស់ខ្ញុំដែលនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+
៣២ «‹នេះជាច្បាប់អំពីបុរសដែលហូរខ្ទុះ និងបុរសដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយសារហូរទឹកកាម+ ៣៣ និងច្បាប់អំពីស្ត្រីមានរដូវ+ ព្រមទាំងអំពីបុរសណាដែលហូរខ្ទុះ ឬស្ត្រីណាដែលធ្លាក់ឈាម+ និងអំពីបុរសណាដែលរួមដំណេកជាមួយនឹងស្ត្រីដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ›»។
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេ ក្រោយគ្រាដែលកូនប្រុសពីរនាក់របស់អេរ៉ុនបានស្លាប់ពេលចូលទៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរប្រាប់អេរ៉ុនបងរបស់អ្នកកុំឲ្យចូលទៅក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធតាមអំពើចិត្តឡើយ+ គឺនៅខាងក្រោយវាំងនន+មុខគម្របហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង។ បើមិនដូច្នោះទេ គាត់នឹងត្រូវស្លាប់+ ព្រោះខ្ញុំនឹងលេចមកក្នុងពពកនៅលើគម្របហឹបនោះ។+
៣ «ពេលគាត់ចូលក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធ គាត់ត្រូវធ្វើដូចតទៅ៖ គាត់ត្រូវយកគោស្ទាវមួយក្បាលដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ និងចៀមឈ្មោលមួយក្បាលជាគ្រឿងបូជាដុត។+ ៤ គាត់ត្រូវងូតទឹកសម្អាតខ្លួន+ រួចស្លៀកខោខ្លី+សម្រាប់បិទបាំងកេរ្តិ៍ខ្មាស ពាក់អាវវែង+ ចងខ្សែក្រវាត់+ និងពាក់ឈ្នួតនៅលើក្បាល។+ អ្វីទាំងនោះជាសម្លៀកបំពាក់បរិសុទ្ធ+ ហើយសុទ្ធតែធ្វើពីក្រណាត់សាច់ល្អ។
៥ «គាត់ត្រូវទទួលពពែស្ទាវពីរក្បាលនិងចៀមឈ្មោលមួយក្បាលពីបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+ ពពែទាំងនោះគឺដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង និងចៀមសម្រាប់ជាគ្រឿងបូជាដុត។
៦ «បន្ទាប់មក អេរ៉ុនត្រូវជូនគោស្ទាវជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យខ្លួនគាត់+ និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។*
៧ «បន្ទាប់ពីនោះ គាត់ត្រូវនាំយកពពែពីរក្បាលនោះទៅឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ានៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។ ៨ អេរ៉ុនត្រូវចាប់ឆ្នោតដើម្បីដឹងថាពពែមួយណាទុកជូនព្រះយេហូវ៉ា ហើយពពែមួយណាទុកជាពពែអាសេសែល។* ៩ ចំពោះពពែដែលបានត្រូវចាប់ឆ្នោត+ទុកជូនព្រះយេហូវ៉ា គាត់ត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង។ ១០ ប៉ុន្តែ ចំពោះពពែអាសេសែលវិញ គាត់មិនគួរសម្លាប់វាទេ តែត្រូវនាំយកទៅឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រើវាដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គង រួចលែងវាឲ្យទៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+
១១ «អេរ៉ុនត្រូវនាំយកគោស្ទាវជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងសម្រាប់ខ្លួនគាត់និងក្រុមគ្រួសារគាត់។* ក្រោយនោះ គាត់ត្រូវសម្លាប់គោនោះជូនជាគ្រឿងបូជា។+
១២ «បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវកាន់ប្រដាប់ដាក់រងើកភ្លើង+ ហើយយករងើកភ្លើងពីទីបូជា+របស់ព្រះយេហូវ៉ា និងម្សៅក្រអូបម៉ដ្ឋពីរក្ដាប់+ រួចចូលទៅក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុតក្រោយវាំងនន។+ ១៣ គាត់ត្រូវរោយម្សៅក្រអូបនោះនៅលើរងើកភ្លើង នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយផ្សែងពីម្សៅក្រអូបនោះនឹងហុយទៅលើគម្របហឹប+នៃកិច្ចព្រមព្រៀង។+ យ៉ាងនោះ គាត់នឹងមិនត្រូវស្លាប់ទេ។
១៤ «គាត់ត្រូវយកឈាមខ្លះរបស់គោស្ទាវនោះចូល+ ហើយជ្រលក់ចុងម្រាមដៃទៅក្នុងឈាមនោះ រួចសម្រក់៧ដងនៅមុខគម្របហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង គឺនៅខាងកើតហឹបនោះ។+
១៥ «បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវសម្លាប់ពពែជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជន+ ហើយយកឈាមវាចូលទៅក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត+ រួចសម្រក់នៅមុខគម្របហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀង ដូចគាត់សម្រក់ឈាមគោស្ទាវដែរ។+
១៦ «គាត់ត្រូវជម្រះកន្លែងបរិសុទ្ធឲ្យស្អាតពីអំពើរំលង ពីអំពើខុសឆ្គង និងពីភាពមិនស្អាតបរិសុទ្ធរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+ គាត់ត្រូវធ្វើដូច្នេះ ព្រោះត្រសាលជំនុំនៅកណ្ដាលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលជាអ្នកប្រព្រឹត្តមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។
១៧ «ក្នុងពេលដែលគាត់ចូលទៅក្នុងត្រសាលជំនុំដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គង នោះមិនត្រូវឲ្យអ្នកណាម្នាក់ចូលទៅក្នុងនោះជាដាច់ខាត ទាល់តែគាត់ចេញមកវិញសិន។ គាត់ត្រូវជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យខ្លួនគាត់ ក្រុមគ្រួសារគាត់+ និងពួកជំនុំអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។+
១៨ «បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវចេញទៅឯទីបូជា+ដែលនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយធ្វើឲ្យទីបូជានោះបានស្អាតបរិសុទ្ធ។ រួចគាត់ត្រូវយកឈាមខ្លះរបស់គោស្ទាវ និងឈាមខ្លះរបស់ពពែ ទៅលាបលើស្នែងទាំងបួននៃទីបូជា។ ១៩ បន្ទាប់ពីនោះ គាត់ត្រូវជ្រលក់ចុងម្រាមដៃទៅក្នុងឈាមនោះ រួចប្រោះ៧ដងទៅលើទីបូជា ដើម្បីញែកទីបូជាឲ្យបានបរិសុទ្ធ ពីការប្រព្រឹត្តមិនស្អាតបរិសុទ្ធរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។
២០ «ក្រោយពីគាត់បានញែកកន្លែងបរិសុទ្ធ ត្រសាលជំនុំ និងទីបូជាឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធហើយ+ គាត់ក៏ត្រូវនាំយកពពែមួយទៀតដែលនៅរស់ ចូលមកដែរ។+ ២១ អេរ៉ុនត្រូវដាក់ដៃទាំងពីរលើក្បាលពពែនោះ ហើយសារភាពទោសកំហុស អំពើរំលង និងអំពើខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជន។ នេះប្រៀបដូចជាទោសកំហុសទាំងនោះធ្លាក់ទៅលើពពែវិញ។+ រួចគាត់ចាត់បុរសម្នាក់ដែលបានត្រូវជ្រើសរើស ឲ្យដឹកវាទៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ ២២ បន្ទាប់មក បុរសនោះលែងពពែនៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហើយវានឹងនាំយកទោសកំហុសទាំងអស់របស់បណ្ដាជនទៅជាមួយដែរ។+
២៣ «ក្រោយមក អេរ៉ុនត្រូវចូលក្នុងត្រសាលជំនុំ រួចដោះសម្លៀកបំពាក់ក្រណាត់សាច់ល្អទុកនៅទីនោះ គឺសម្លៀកបំពាក់ដែលគាត់បានពាក់ចូលក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុត។ ២៤ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវងូតទឹកសម្អាតខ្លួន+នៅកន្លែងបរិសុទ្ធ ហើយស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សម្ដេចសង្ឃវិញ+ រួចគាត់ត្រូវទៅជូនគ្រឿងបូជាដុតរបស់គាត់+ និងគ្រឿងបូជាដុតរបស់បណ្ដាជន។+ បន្ទាប់ពីនោះ គាត់ជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យខ្លួនគាត់និងបណ្ដាជន។+ ២៥ ពេលនោះ គាត់ត្រូវដុតខ្លាញ់នៃគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង នៅលើទីបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង។
២៦ «ឯបុរសដែលដឹកពពែអាសេសែលវិញ+ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ ហើយងូតទឹកសម្អាតខ្លួន។ រួចគាត់អាចចូលក្នុងជំរំវិញបាន។
២៧ «រីឯគោនិងពពែជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង នោះត្រូវយកវាចេញទៅខាងក្រៅជំរំ ដុតចោលទាំងសាច់ ទាំងស្បែក ទាំងលាមក។ ត្រូវធ្វើដូច្នេះ ក្រោយពីសង្ឃយកឈាមវាទៅសម្រក់ក្នុងបន្ទប់បរិសុទ្ធបំផុតដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គង។+ ២៨ ចំពោះអ្នកដុតវិញ គាត់ត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ ហើយងូតទឹកសម្អាតខ្លួន។ រួចគាត់អាចចូលក្នុងជំរំវិញបាន។
២៩ «នេះនឹងទៅជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមជាដរាបតទៅ គឺនៅថ្ងៃទី១០ ក្នុងខែទី៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបង្ហាញការសោកស្ដាយ* ហើយមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ+ ទោះជាអ្នកស្រុក ឬជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក៏ដោយ។ ៣០ នៅថ្ងៃនោះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យអ្នករាល់គ្នា+ ហើយគាត់នឹងប្រកាសថាអ្នករាល់គ្នាស្អាតបរិសុទ្ធ។ យ៉ាងនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួននៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣១ ពេលនោះ ជាពេលដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវឈប់សម្រាក ហើយត្រូវបង្ហាញការសោកស្ដាយ។+ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមជាដរាបតទៅ។
៣២ «ឯសង្ឃណាដែលបានទទួលការចាក់ប្រេងតែងតាំងឲ្យបំពេញមុខងារ+ស្នងពីឪពុកគាត់+ សង្ឃនោះត្រូវធ្វើពិធីជម្រះភាពខុសឆ្គង។ គាត់ត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់បរិសុទ្ធដែលធ្វើពីក្រណាត់សាច់ល្អ។+ ៣៣ គាត់ត្រូវធ្វើពិធីញែកកន្លែងបរិសុទ្ធ ត្រសាលជំនុំ និងទីបូជាឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ+ ហើយគាត់ត្រូវជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យសង្ឃឯទៀត និងឲ្យបណ្ដាជនទាំងអស់។+ ៣៤ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមជាដរាបតទៅ+ ដើម្បីជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារៀងរាល់ឆ្នាំ»។+
ដូច្នេះ អេរ៉ុនបានធ្វើតាមដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ម៉ូសេ។
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថែមទៀតទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់អេរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ ព្រមទាំងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ដូចតទៅ៖
៣ «‹«បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាម្នាក់សម្លាប់គោឈ្មោល ចៀមឈ្មោល ឬពពែ ទោះជានៅក្នុងឬក្រៅជំរំក្ដី ៤ អ្នកនោះនឹងមានទោស ហើយត្រូវកាត់ចេញ*ពីចំណោមជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន ព្រោះគាត់មិនបានសម្លាប់សត្វដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៥ បង្គាប់នេះគឺដើម្បីកុំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជូនគ្រឿងបូជានៅឯវាលទៀត តែត្រូវយកមកជូនព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈសង្ឃនៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំវិញ។ ពួកគេត្រូវជូនគ្រឿងបូជាទាំងនេះទុកជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដល់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦ សង្ឃត្រូវយកឈាមសត្វនៃគ្រឿងបូជាទៅប្រោះលើទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំ ហើយយកខ្លាញ់ទៅដុតលើទីបូជាឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។*+ ៧ ពួកគេត្រូវឈប់ប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងតទៅទៀត+ ដោយជូនគ្រឿងបូជាដល់រូបព្រះដែលមានរាងដូចពពែ។+ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមជាដរាបតរៀងទៅ»›។
៨ «អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឬជនបរទេសណាម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ជូនគ្រឿងបូជាដុតឬគ្រឿងបូជាណាមួយ ៩ ក្រៅពីជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ានៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលជំនុំ អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញ*ពីចំណោមបណ្ដាជន។+
១០ «‹បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឬជនបរទេសណាម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបរិភោគឈាម+ នោះខ្ញុំនឹងមិនទទួលស្គាល់អ្នកនោះជាដាច់ខាត ហើយខ្ញុំនឹងកាត់អ្នកនោះចេញ*ពីចំណោមបណ្ដាជន។ ១១ ព្រោះជីវិតទាំងឡាយគឺនៅក្នុងឈាម+ ហើយខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យប្រើឈាមនៅលើទីបូជា+ សម្រាប់ជម្រះភាពខុសឆ្គងរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ឈាមជាអ្វីដែលជម្រះភាពខុសឆ្គង+ ព្រោះជីវិតនៅក្នុងឈាម។ ១២ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំបង្គាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឈាមជាដាច់ខាត ហើយជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា+ ក៏មិនត្រូវបរិភោគឈាមដែរ»។+
១៣ «‹បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឬជនបរទេសណាម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា បរបាញ់បានសត្វព្រៃឬសត្វស្លាបណាមួយដែលអាចបរិភោគបាន អ្នកនោះត្រូវបង្ហូរឈាមវា+ រួចយកដីមកលុបមុននឹងយកសត្វនោះទៅបរិភោគ។ ១៤ ព្រោះជីវិតទាំងឡាយគឺនៅក្នុងឈាម។ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំបង្គាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឈាមជាដាច់ខាត ព្រោះជីវិតទាំងឡាយគឺនៅក្នុងឈាម។ អ្នកណាដែលបរិភោគឈាម អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញ»។*+ ១៥ បើអ្នកស្រុកឬជនបរទេសណាម្នាក់បរិភោគសាច់សត្វដែលងាប់ឯង ឬសាច់សត្វណាដែលសត្វសាហាវហែកស៊ី+ អ្នកនោះត្រូវបោកសម្លៀកបំពាក់ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ហើយនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។+ ក្រោយមក គាត់នឹងទៅជាស្អាតបរិសុទ្ធ។ ១៦ ប៉ុន្តែ បើគាត់មិនបោកសម្លៀកបំពាក់ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួនទេ នោះគាត់នឹងទទួលទោសចំពោះកំហុសរបស់ខ្លួនជាមិនខាន›»។+
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវប្រព្រឹត្តតាមពួកអ្នកស្រុកអេហ្ស៊ីប ជាស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់រស់នៅ ហើយក៏មិនត្រូវប្រព្រឹត្តតាមពួកអ្នកស្រុកកាណាន ជាស្រុកដែលខ្ញុំនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅនៅនោះដែរ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវដើរតាមគន្លងរបស់ពួកគេឡើយ។ ៤ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមក្រឹត្យក្រម និងបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបញ្ញត្តិ និងក្រឹត្យក្រមរបស់ខ្ញុំ។ អ្នកណាដែលធ្វើដូច្នេះ អ្នកនោះនឹងបានជីវិតដោយសារបញ្ញត្តិនិងក្រឹត្យក្រមទាំងនោះ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
៦ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងសាច់ញាតិជិតរបស់ខ្លួនឡើយ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។ ៧ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងឪពុកខ្លួន ហើយក៏មិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងម្ដាយខ្លួនដែរ ព្រោះនាងជាម្ដាយរបស់អ្នករាល់គ្នា។
៨ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធបន្ទាប់របស់ឪពុកខ្លួនឡើយ។+ បើធ្វើដូច្នេះ នោះនាំឲ្យឪពុកអ្នករាល់គ្នារងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។
៩ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងបងស្រីឬប្អូនស្រីរបស់ខ្លួនឡើយ ទោះជានាងជាកូនរួមឪពុក ឬជាកូនរួមម្ដាយ ឬកើតក្នុងក្រុមគ្រួសារដូចអ្នករាល់គ្នា ឬក៏កើតក្នុងក្រុមគ្រួសារផ្សេងពីអ្នករាល់គ្នាក្ដី។+
១០ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងចៅស្រីរបស់ខ្លួនឡើយ ទោះជានាងជាកូនរបស់កូនប្រុសឬកូនស្រីរបស់អ្នករាល់គ្នាក្ដី។ បើធ្វើដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាបង្ខូចកិត្តិយសខ្លួនហើយ។
១១ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងបងស្រីឬប្អូនស្រីរួមឪពុកឡើយ ព្រោះនាងជាបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នា។
១២ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងមីងឬអ៊ំស្រីរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ព្រោះគាត់ជាសាច់ឈាមខាងឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នា។+
១៣ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងមីងឬអ៊ំស្រីរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ព្រោះនាងជាសាច់ឈាមខាងម្ដាយរបស់អ្នករាល់គ្នា។
១៤ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យពូឬអ៊ំខាងឪពុករងការអាម៉ាស់ ដោយរួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធគាត់ឡើយ ព្រោះនាងជាមីងឬអ៊ំរបស់អ្នករាល់គ្នា។+
១៥ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងកូនប្រសាស្រីខ្លួនឡើយ+ ព្រោះនាងជាប្រពន្ធរបស់កូនប្រុសអ្នករាល់គ្នា។
១៦ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់បងប្រុសឬប្អូនប្រុសខ្លួនឡើយ។+ បើធ្វើដូច្នេះ នោះនាំឲ្យបងប្រុសឬប្អូនប្រុសរបស់អ្នករាល់គ្នារងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។
១៧ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងម្ដាយផងនិងកូនផងនោះឡើយ+ ហើយក៏មិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងចៅស្រីរបស់នាងដែរ ទោះជាត្រូវជាកូនរបស់កូនប្រុសឬកូនស្រីនាងក្ដី ព្រោះកូនស្រីនិងចៅស្រីនោះជាសាច់ញាតិជិតរបស់នាង។ ទង្វើនោះគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។
១៨ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកបងស្រីឬប្អូនស្រីថ្លៃធ្វើជាប្រពន្ធបន្ទាប់ ហើយរួមដំណេកជាមួយនឹងនាង កាលដែលប្រពន្ធខ្លួននៅរស់នៅឡើយ។ បើធ្វើដូច្នេះ នាងទាំងពីរទៅជាគូវិវាទនឹងគ្នាហើយ។+
១៩ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងស្ត្រីដែលកំពុងមានរដូវឡើយ។+
២០ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់អ្នកឯទៀតឡើយ។ បើធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធហើយ។+
២១ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកកូនចៅខ្លួនទៅជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះម៉ូឡេកឡើយ+ ព្រោះទង្វើនោះនាំឲ្យនាមព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាអាប់ឱន។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
២២ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងបុរស ដូចរួមដំណេកជាមួយនឹងស្ត្រីឡើយ+ ព្រោះទង្វើនេះគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។
២៣ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមសង្វាសនឹងសត្វឡើយ ទោះអ្នករាល់គ្នាជាប្រុសឬស្រីក្ដី។ នេះជាទង្វើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ហើយនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+
២៤ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយសារទង្វើទាំងនោះឡើយ ព្រោះប្រជាជាតិនានាដែលខ្ញុំនឹងបណ្ដេញចេញពីមុខអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយសារទង្វើទាំងនោះ។+ ២៥ ហេតុនេះហើយបានជាស្រុករបស់ពួកគេមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសពួកគេចំពោះទង្វើទាំងនោះ ហើយស្រុកនោះនឹងខ្ជាក់ពួកគេចេញ។+ ២៦ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបញ្ញត្តិនិងក្រឹត្យក្រមរបស់ខ្ញុំ+ ហើយមិនត្រូវប្រព្រឹត្តទង្វើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមទាំងនោះឡើយ ទោះជាអ្នកស្រុកឬជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក្ដី។+ ២៧ ព្រោះនេះជាទង្វើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ពួកអ្នកស្រុកដែលរស់នៅលើទឹកដីនោះមុនអ្នករាល់គ្នា+ ហើយនាំឲ្យស្រុកនោះមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ២៨ បើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្វើតាមពួកគេ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនត្រូវខ្ជាក់ចេញពីស្រុកនោះ ដូចជាពួកអ្នកស្រុកនោះឡើយ។ ២៩ បើអ្នកណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមទាំងនេះ អ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញពីចំណោមជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន។* ៣០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបង្គាប់ខ្ញុំ ដោយមិនប្រព្រឹត្តតាមអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាមួយរបស់ពួកអ្នកស្រុកដែលរស់នៅមុនអ្នករាល់គ្នាឡើយ+ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា›»។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែបរិសុទ្ធ ព្រោះខ្ញុំបរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា›។+
៣ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវគោរពឪពុកនិងម្ដាយរបស់ខ្លួន+ ហើយត្រូវកាន់តាមថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ខ្ញុំ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៤ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបែរទៅគោរពបូជាដល់ព្រះដែលឥតប្រយោជន៍+ឬធ្វើរូបព្រះពីលោហៈទុកសម្រាប់ខ្លួនឡើយ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
៥ «‹បើអ្នករាល់គ្នាជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដល់ព្រះយេហូវ៉ា+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនតាមរបៀបត្រឹមត្រូវដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីលោក។+ ៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគសាច់នៃគ្រឿងបូជានៅថ្ងៃដែលជូន និងនៅថ្ងៃបន្ទាប់។ ប៉ុន្តែ សាច់ដែលនៅសល់រហូតដល់ថ្ងៃទី៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគឡើយ គឺត្រូវដុតចោលវិញ។+ ៧ បើអ្នកណាបរិភោគសាច់ពីគ្រឿងបូជានោះនៅថ្ងៃទី៣ ព្រះនឹងមិនពេញចិត្តគ្រឿងបូជាដែលគាត់បានជូនទេ ព្រោះការនោះគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។ ៨ អ្នកដែលបរិភោគនោះនឹងទទួលទោស ព្រោះគាត់បានធ្វើឲ្យអ្វីដែលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅជាអាប់ឱន ហើយអ្នកនោះនឹងត្រូវកាត់ចេញពីចំណោមជនរួមជាតិរបស់គាត់។*
៩ «‹កាលណាអ្នករាល់គ្នាប្រមូលផលដំណាំពីស្រែចម្ការរបស់ខ្លួន នោះមិនត្រូវប្រមូលផលឲ្យអស់ពីជាយដីស្រែចម្ការឡើយ ហើយក្រោយពីប្រមូលផលដំណាំក៏មិនត្រូវរើសអ្វីដែលសល់ដែរ។+ ១០ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវប្រមូលផលដែលនៅសល់ពីចម្ការទំពាំងបាយជូរ ឬរើសផ្លែដែលជ្រុះឡើយ តែត្រូវទុកឲ្យពួកអ្នកក្រីក្រ+និងជនបរទេសវិញ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
១១ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវលួច+ ឬបន្លំ+ ឬប្រព្រឹត្តមិនទៀងត្រង់នឹងអ្នកឯទៀតឡើយ។ ១២ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវស្បថមិនពិតដោយនូវនាមរបស់ខ្ញុំឡើយ+ ព្រោះនោះនាំឲ្យនាមខ្ញុំអាប់ឱន។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។ ១៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឆបោកអ្នកឯទៀត+ ហើយក៏មិនត្រូវប្លន់គេដែរ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវទុកប្រាក់ឈ្នួលកម្មកររហូតដល់ព្រឹកស្អែកឡើយ។+
១៤ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវជេរប្រមាថមនុស្សថ្លង់ ឬដាក់អ្វីមួយឃាំងផ្លូវមនុស្សងងឹតភ្នែកឡើយ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកោតខ្លាចព្រះរបស់ខ្លួន។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
១៥ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវកាត់ក្ដីដោយអយុត្តិធម៌ ដោយបង្ហាញសេចក្ដីលម្អៀងទៅលើអ្នកក្រីក្រ ឬបង្ហាញការយោគយល់ទៅលើពួកអ្នកមាននោះទេ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាត់ក្ដីឲ្យអ្នកឯទៀតដោយយុត្តិធម៌វិញ។
១៦ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវដើរនិយាយបង្កាច់បង្ខូចអ្នកណាទេ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរកវិធីសម្លាប់អ្នកឯទៀតឡើយ។*+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
១៧ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវស្អប់បងប្អូនខ្លួននៅក្នុងចិត្តឡើយ+ តែត្រូវប្រដៅតម្រង់គាត់វិញ+ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានទោសជាមួយនឹងគាត់ដែរ។
១៨ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវសងសឹក+ឬចងគំនុំនឹងអ្នកឯទៀតឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់អ្នកឯទៀតដូចខ្លួនឯងដែរ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
១៩ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ គឺអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកសត្វស្រុកពីរប្រភេទមកបង្កាត់គ្នាឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវសាបព្រោះពូជពីរប្រភេទក្នុងស្រែតែមួយដែរ។+ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ដែលត្បាញពីអំបោះពីរយ៉ាងទេ។+
២០ «‹បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងស្រីជាអ្នកបម្រើដែលបានត្រូវសន្យាលើកឲ្យបុរសម្នាក់ទៀត តែនាងមិនទាន់មានគេលោះឬទទួលសេរីភាពទេ បុរសនិងស្រីជាអ្នកបម្រើនោះត្រូវទទួលទោសតែមិនដល់ស្លាប់ទេ ព្រោះនាងនៅជាអ្នកបម្រើនៅឡើយ។ ២១ បុរសនោះត្រូវយកចៀមឈ្មោលទៅជូនព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើរំលងរបស់គាត់ នៅច្រកចូលត្រសាលជំនុំ។+ ២២ តាមរយៈចៀមឈ្មោលជាគ្រឿងបូជានោះ សង្ឃនឹងជម្រះភាពខុសឆ្គងឲ្យបុរសនោះ នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ យ៉ាងនេះ គាត់នឹងទទួលការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់។
២៣ «‹កាលណាអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកដែលខ្ញុំសន្យា ហើយអ្នករាល់គ្នាដាំដំណាំហូបផ្លែប្រភេទណាមួយ អ្នកត្រូវចាត់ទុកផ្លែនៃដើមនោះថាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ និងជារបស់ហាមឃាត់។ ក្នុងរយៈពេលបីឆ្នាំ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកផលផ្លែទាំងនេះថាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ អ្នកមិនត្រូវបរិភោគឡើយ។ ២៤ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំទី៤ ផលផ្លែទាំងអស់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ សម្រាប់ជូនព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណរ។+ ២៥ លុះដល់ឆ្នាំទី៥ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគផលផ្លែទាំងនោះបាន ហើយប្រមូលផលដូចផលដំណាំឯទៀតរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
២៦ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគអ្វីដែលមានឈាមឲ្យសោះ។+
«‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរកមើលប្រផ្នូលឬធ្វើវេទមន្តឡើយ។+
២៧ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវកោរជើងសក់ ឬកាត់តម្រឹមពុកចង្កាខ្លួនឡើយ។+
២៨ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឆូតសាច់ខ្លួនដើម្បីកាន់ទុក្ខមនុស្សស្លាប់+ ហើយក៏មិនត្រូវសាក់លើខ្លួនដែរ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
២៩ «‹កុំបង្ខូចកិត្តិយសកូនស្រីខ្លួនដោយឲ្យនាងធ្វើជាស្រីពេស្យាឡើយ+ ដើម្បីកុំឲ្យស្រុកនោះពេញទៅដោយអំពើប្រាសចាកសីលធម៌និងមានសីលធម៌ធូររលុង។+
៣០ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់ថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ខ្ញុំ+ ហើយត្រូវគោរពកន្លែងបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
៣១ «‹កុំទៅរកគ្រូខាប+ឬគ្រូទាយ+ឲ្យសោះ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយសារពួកគេ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
៣២ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវក្រោកឡើងគោរពមនុស្សចាស់សក់ស្កូវ+ ហើយត្រូវផ្ដល់កិត្តិយសដល់មនុស្សមានវ័យចម្រើន។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះរបស់ខ្លួន។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
៣៣ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើបាបជនបរទេសដែលរស់នៅក្នុងស្រុកជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។+ ៣៤ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេដូចជាជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន+ ហើយត្រូវស្រឡាញ់ពួកគេដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក ព្រោះអ្នករាល់គ្នាក៏ធ្លាប់ជាជនបរទេសនៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបដែរ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
៣៥ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវប្រព្រឹត្តមិនទៀងត្រង់ ពេលដែលវាស់ វាល់ ឬថ្លឹងអ្វីឡើយ។+ ៣៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រើជញ្ជីងត្រឹមត្រូវ និងកូនជញ្ជីងគ្រប់ទម្ងន់ ព្រមទាំងប្រើរង្វាល់វត្ថុរាវនិងរង្វាល់វត្ថុស្ងួត*ត្រឹមត្រូវដែរ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ជាអ្នកដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក។ ៣៧ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបញ្ញត្តិនិងក្រឹត្យក្រមទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា›»។
២០ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេថែមទៀតថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើអ្នករាល់គ្នាឬជនបរទេសណាម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា យកកូនចៅរបស់ខ្លួនទៅជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះម៉ូឡេក អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ បណ្ដាជនត្រូវគប់ដុំថ្មសម្លាប់អ្នកនោះ។ ៣ ខ្ញុំនឹងប្រឆាំងនឹងអ្នកនោះ ហើយសម្លាប់គាត់* ព្រោះគាត់បានជូនកូនចៅខ្លួនដល់ព្រះម៉ូឡេក ព្រមទាំងបង្អាប់កន្លែងបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំ+ ហើយធ្វើឲ្យនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំអាប់ឱន។ ៤ បើបណ្ដាជនឃើញបុរសម្នាក់ជូនកូនចៅខ្លួនដល់ព្រះម៉ូឡេក ហើយធ្វើមិនដឹងមិនឮ ថែមទាំងមិនបានសម្លាប់បុរសនោះទេ+ ៥ នោះខ្ញុំផ្ទាល់នឹងប្រឆាំងនឹងបុរសនោះនិងក្រុមគ្រួសារគាត់+ ហើយសម្លាប់បុរសនោះនិងអស់អ្នកដែលរួមចំណែកជាមួយនឹងគាត់ ព្រោះពួកគេបានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះពិត* ដោយគោរពបូជាដល់ព្រះម៉ូឡេក។
៦ «‹បើអ្នកណាទៅរកគ្រូខាប+ឬគ្រូទាយ+ អ្នកនោះប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់នឹងព្រះពិត*ហើយ។ ខ្ញុំនឹងប្រឆាំងនឹងអ្នកនោះ ហើយខ្ញុំនឹងសម្លាប់គាត់។+
៧ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្អាតស្អំនិងញែកខ្លួនឲ្យបានបរិសុទ្ធ+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលញែកអ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ។+
៩ «‹បើអ្នកណាជេរប្រមាថឪពុកឬម្ដាយខ្លួន អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន+ ហើយអ្នកនោះត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្ដីស្លាប់របស់ខ្លួន។
១០ «‹ស្ដីអំពីអំពើផិតក្បត់ មានច្បាប់ដូចតទៅ៖ បើបុរសម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយប្រពន្ធរបស់អ្នកឯទៀត បុរសនិងស្ត្រីនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ ១១ បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់ឪពុកខ្លួន បុរសនោះធ្វើឲ្យឪពុកខ្លួនរងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។+ បុរសនិងស្ត្រីនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន ហើយពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្ដីស្លាប់របស់ខ្លួន។ ១២ បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងកូនប្រសាស្រីរបស់ខ្លួន បុរសនិងស្ត្រីនោះត្រូវស្លាប់ ព្រោះនេះជាអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។ ពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្ដីស្លាប់របស់ខ្លួន។+
១៣ «‹បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងបុរស ដូចរួមដំណេកជាមួយនឹងស្ត្រី បុរសទាំងពីរនោះត្រូវស្លាប់ ព្រោះពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។+ ពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្ដីស្លាប់របស់ខ្លួន។
១៤ «‹បើបុរសណាម្នាក់រៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីម្នាក់ ហើយថែមទាំងរួមដំណេកជាមួយនឹងម្ដាយរបស់នាង នោះជាទង្វើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដុតពួកគេចោល+ ដើម្បីកុំឲ្យទង្វើនេះមានក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា។
១៥ «‹បើបុរសណារួមសង្វាសនឹងសត្វ គាត់ត្រូវស្លាប់។ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវសម្លាប់សត្វនោះដែរ។+ ១៦ បើស្ត្រីណារួមសង្វាសនឹងសត្វ+ ត្រូវសម្លាប់ទាំងស្ត្រីទាំងសត្វនោះចោល។ អស់អ្នកដែលធ្វើដូច្នោះ ត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន ហើយពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្ដីស្លាប់របស់ខ្លួន។
១៧ «‹បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងបងស្រីឬប្អូនស្រីខ្លួន ទោះជានាងជាបងប្អូនរួមឪពុកឬរួមម្ដាយក្ដី បុរសនិងស្ត្រីនោះនឹងត្រូវសម្លាប់នៅមុខបណ្ដាជន ព្រោះនេះជាទង្វើដ៏អាម៉ាស់ក្រៃលែង។+ បុរសនោះបានបង្ខូចកិត្តិយសបងស្រីឬប្អូនស្រីខ្លួនហើយ។ ដូច្នេះ គាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន។
១៨ «‹បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងស្ត្រីដែលកំពុងមានរដូវ ពួកគេទាំងពីរនាក់ត្រូវស្លាប់ ព្រោះពួកគេមិនបង្ហាញការគោរពចំពោះឈាមទេ។+
១៩ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរួមដំណេកជាមួយនឹងមីងឬអ៊ំស្រីខ្លួនឡើយ ទោះជាខាងឪពុកឬខាងម្ដាយក្ដី ព្រោះនេះធ្វើឲ្យសាច់ញាតិខ្លួនរងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។+ ដូច្នេះ ទាំងបុរសទាំងស្ត្រីត្រូវទទួលទោសចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន។ ២០ បើបុរសណារួមដំណេកជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់ពូឬអ៊ំខ្លួន បុរសនោះនាំឲ្យពូឬអ៊ំរងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។+ បុរសនិងស្ត្រីនោះត្រូវទទួលទោសចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន គឺពួកគេត្រូវស្លាប់។ ពួកគេនឹងគ្មានកូនទេ។ ២១ បើបុរសណាយកប្រពន្ធរបស់បងប្រុសឬប្អូនប្រុសខ្លួន បុរសនោះនាំឲ្យបងឬប្អូនខ្លួនរងសេចក្ដីអាម៉ាស់ហើយ។ នេះជាទង្វើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។+ ដូច្នេះ បុរសនិងស្ត្រីនោះត្រូវស្លាប់។ ពួកគេនឹងគ្មានកូនទេ។
២២ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមបញ្ញត្តិនិងក្រឹត្យក្រមទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ+ ដើម្បីកុំឲ្យស្រុកដែលខ្ញុំនាំអ្នករាល់គ្នាចូលទៅរស់នៅនោះ ខ្ជាក់អ្នករាល់គ្នាចេញ។+ ២៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើតាមការប្រព្រឹត្តដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ប្រជាជាតិដែលខ្ញុំនឹងបណ្ដេញចេញពីមុខអ្នករាល់គ្នាឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំខ្ពើមឆ្អើមការប្រព្រឹត្តទាំងនោះណាស់។+ ២៤ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ «ខ្ញុំនឹងឲ្យទឹកដីរបស់ពួកគេដល់អ្នករាល់គ្នាជាមត៌ក ជាទឹកដីដែលមានទឹកដោះនិងទឹកឃ្មុំសម្បូរហូរហៀរ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ជាអ្នកដែលបានញែកអ្នករាល់គ្នាចេញពីប្រជាជាតិទាំងនោះ»។+ ២៥ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចេះសម្គាល់ថាសត្វណាជាសត្វស្អាតបរិសុទ្ធ និងសត្វណាជាសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ទោះជាសត្វជើងបួន សត្វស្លាប ឬសត្វលូនវារក្ដី។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ដោយសារសត្វណាដែលខ្ញុំបានបង្គាប់អ្នកឲ្យចាត់ទុកថាមិនស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ។+ ២៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែបរិសុទ្ធ ព្រោះខ្ញុំបរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា+ ខ្ញុំញែកអ្នករាល់គ្នាចេញពីចំណោមប្រជាជាតិនានា ដើម្បីធ្វើជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ។+
២៧ «‹បើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើជាគ្រូខាបឬជាគ្រូទាយ អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ បណ្ដាជនត្រូវគប់ដុំថ្មសម្លាប់អ្នកនោះ ហើយអ្នកនោះត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះសេចក្ដីស្លាប់របស់ខ្លួន›»។
២១ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ «ចូរទៅប្រាប់ពួកសង្ឃជាកូនចៅអេរ៉ុនថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាជាសង្ឃមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយសារសាកសពអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមជនរួមជាតិខ្លួនឡើយ+ ២ លើកលែងតែសាច់ញាតិជិត ដូចជាឪពុក ម្ដាយ កូនប្រុស កូនស្រី បងប្រុស ឬប្អូនប្រុស ៣ ព្រមទាំងបងស្រីឬប្អូនស្រីនៅក្រមុំបរិសុទ្ធនិងនៅជិត ហើយមិនទាន់រៀបការ។ ៤ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធនិងស្មោកគ្រោក ដោយសារសាកសពស្ត្រីដែលមានប្ដីក្នុងចំណោមជនរួមជាតិខ្លួននោះទេ។ ៥ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវកោរសក់+ កាត់តម្រឹមពុកចង្កា ឬឆូតសាច់ខ្លួនឡើយ។+ ៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែបរិសុទ្ធចំពោះព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា+ ហើយមិនត្រូវធ្វើឲ្យនាមរបស់ព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាអាប់ឱនឡើយ+ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាជាអ្នកដុតគ្រឿងបូជាជូនព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាអាហារ*របស់លោក។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែបរិសុទ្ធ។+ ៧ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីពេស្យា+ ស្ត្រីដែលបាត់បង់ភាពបរិសុទ្ធ ឬស្ត្រីប្ដីលែងឡើយ+ ព្រោះសង្ឃត្រូវតែបរិសុទ្ធនៅចំពោះព្រះ។ ៨ ឯអ្នករាល់គ្នាជាបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលវិញ អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាត់ទុកសង្ឃជាបរិសុទ្ធ+ ព្រោះគាត់ជាអ្នកជូនអាហារ*ដល់ព្រះ។ គាត់ត្រូវតែបរិសុទ្ធចំពោះអ្នករាល់គ្នា ព្រោះខ្ញុំបរិសុទ្ធ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលញែកអ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ។+
៩ «‹បើកូនស្រីរបស់សង្ឃធ្វើឲ្យខ្លួនស្មោកគ្រោកដោយប្រព្រឹត្តអំពើពេស្យាចារ នាងធ្វើឲ្យឪពុកអាប់ឱនកិត្តិយសហើយ។ នាងនឹងត្រូវគេសម្លាប់ ហើយដុតចោល។+
១០ «‹ឯសង្ឃដែលបានត្រូវជ្រើសរើសពីចំណោមបងប្អូនគាត់ ហើយដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតែងតាំង+ឲ្យបំពេញតួនាទីជាសម្ដេចសង្ឃនិងឲ្យស្លៀកសម្លៀកបំពាក់បរិសុទ្ធ+ គាត់មិនត្រូវទុកសក់ឲ្យគ្មានរបៀប ហើយក៏មិនត្រូវហែកសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនឡើយ។+ ១១ គាត់មិនត្រូវចូលទៅជិតសាកសពណាមួយឡើយ+ សូម្បីតែសាកសពឪពុកឬម្ដាយក៏គាត់មិនត្រូវចូលទៅជិតដែរ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។ ១២ គាត់មិនត្រូវចេញពីកន្លែងបរិសុទ្ធ ហើយមិនត្រូវធ្វើឲ្យកន្លែងបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនៃគាត់អាប់ឱនឡើយ+ ព្រោះគាត់បានទទួលការចាក់ប្រេងតែងតាំងពីព្រះ+ ដែលជាសញ្ញាសម្គាល់នៃការប្រគល់ខ្លួន។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
១៣ «‹គាត់ត្រូវយកស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធធ្វើជាប្រពន្ធ។+ ១៤ គាត់មិនត្រូវរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីមេម៉ាយ ស្ត្រីប្ដីលែង ស្ត្រីដែលបាត់បង់ភាពបរិសុទ្ធ ឬស្ត្រីពេស្យាឡើយ។ ប៉ុន្តែ គាត់ត្រូវរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធពីចំណោមជនរួមជាតិរបស់គាត់។ ១៥ គាត់មិនត្រូវធ្វើឲ្យកូនចៅខ្លួនទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធនៅក្នុងចំណោមជនរួមជាតិគាត់ឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា ខ្ញុំជាអ្នកញែកគាត់ជាបរិសុទ្ធ›»។
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ១៧ «ចូរប្រាប់អេរ៉ុនថា៖ ‹កុំឲ្យកូនចៅរបស់អ្នកគ្រប់ជំនាន់ ដែលមានកាយសម្បទាមិនពេញលក្ខណៈ ចូលទៅជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរបស់ខ្លួនឡើយ។ ១៨ បើអ្នកណាម្នាក់មានកាយសម្បទាមិនពេញលក្ខណៈ គាត់មិនអាចចូលទៅជូនគ្រឿងបូជាបានទេ ដូចជាអ្នកងងឹតភ្នែក ពិការជើង ច្រមុះឆែប ដៃជើងមិនស្មើគ្នា ១៩ អ្នកបាក់ដៃបាក់ជើង ២០ អ្នកគមខ្នង អ្នកតឿ* អ្នកមានជំងឺភ្នែក ជំងឺសើស្បែក កើតស្រែង ឬខូចប្រដាប់បន្តពូជ។+ ២១ ដូច្នេះ មិនត្រូវឲ្យកូនចៅអេរ៉ុនជាសង្ឃណាម្នាក់ដែលមានកាយសម្បទាខុសប្រក្រតី ចូលទៅដុតគ្រឿងបូជាជូនព្រះយេហូវ៉ាឡើយ លុះត្រាតែគាត់មានកាយសម្បទាពេញលក្ខណៈ។ ២២ គាត់អាចបរិភោគគ្រឿងបូជារបស់ព្រះបាន គឺពីអ្វីដែលបរិសុទ្ធ+ និងពីអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ២៣ ប៉ុន្តែ គាត់មិនអាចចូលទៅជិតវាំងនន+និងទីបូជាបានទេ+ ព្រោះគាត់មានកាយសម្បទាមិនពេញលក្ខណៈ។ គាត់មិនត្រូវធ្វើឲ្យកន្លែងបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំអាប់ឱនឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា ខ្ញុំជាអ្នកញែកពួកគេឲ្យបានបរិសុទ្ធ›»។+
២៤ ដូច្នេះ ម៉ូសេក៏ប្រាប់អ្វីទាំងនេះដល់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុន ព្រមទាំងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់។
២២ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថែមទៀតទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរប្រាប់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ឲ្យប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការជូនគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានយកមកឲ្យខ្ញុំ+ ដើម្បីមិនធ្វើឲ្យនាមបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំអាប់ឱនឡើយ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។ ៣ ចូរប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ ‹នៅគ្រប់ជំនាន់តទៅ កុំឲ្យកូនចៅណាម្នាក់របស់អ្នករាល់គ្នាដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ ចូលទៅជិតគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានញែកទុកជូនព្រះយេហូវ៉ានោះឡើយ។ បើអ្នកណាចូលទៅជិត អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៤ បើកូនចៅអេរ៉ុនណាម្នាក់ កើតជំងឺឃ្លង់+ ឬហូរខ្ទុះ+ អ្នកនោះមិនអាចបរិភោគអ្វីដែលបរិសុទ្ធបានឡើយ ទាល់តែគាត់បានស្អាតបរិសុទ្ធសិន។+ បើគាត់ចេញទឹកកាម+ ឬប៉ះអ្នកណាម្នាក់ដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយសារអ្នកនោះប៉ះសាកសព+ នោះគាត់ក៏មិនអាចបរិភោគបានដែរ។ ៥ បើគាត់ប៉ះសត្វល្អិតដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ+ ឬប៉ះបុគ្គលណាម្នាក់ដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធដោយមូលហេតុណាមួយ ដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់ទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ+ ៦ នោះគាត់នឹងនៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធរហូតដល់ល្ងាច។ គាត់មិនអាចបរិភោគអ្វីដែលបរិសុទ្ធបានទេ ហើយគាត់ត្រូវងូតទឹកសម្អាតខ្លួន។+ ៧ ក្រោយថ្ងៃលិច គាត់នឹងបានស្អាតបរិសុទ្ធ ហើយអាចបរិភោគចំណែកខ្លះពីអ្វីដែលបរិសុទ្ធបាន ព្រោះនោះជាអាហាររបស់គាត់។+ ៨ បន្ថែមទៀត គាត់មិនត្រូវបរិភោគសត្វដែលងាប់ឯង ឬសត្វដែលត្រូវសត្វសាហាវហែកស៊ីនោះឡើយ ព្រោះនោះនឹងនាំឲ្យគាត់ទៅជាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
៩ «‹ពួកគេត្រូវធ្វើតាមបង្គាប់របស់ខ្ញុំ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេធ្វើខុសឆ្គង ហើយត្រូវស្លាប់ព្រោះតែពួកគេធ្វើឲ្យអ្វីដែលបរិសុទ្ធទៅជាអាប់ឱន។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលញែកពួកគេជាបរិសុទ្ធ។
១០ «‹ឯអ្នកផ្សេងដែលគ្មានសិទ្ធិ* ឬជនបរទេសដែលជាភ្ញៀវរបស់សង្ឃ ឬកម្មករដែលគេជួល អ្នកទាំងនោះមិនអាចបរិភោគអ្វីដែលបរិសុទ្ធបានឡើយ។+ ១១ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលសង្ឃបានទិញដោយប្រាក់ និងពួកអ្នកបម្រើដែលកើតក្នុងផ្ទះរបស់គាត់អាចបរិភោគអាហារទាំងនោះបាន។+ ១២ បើកូនស្រីរបស់សង្ឃរៀបការជាមួយនឹងអ្នកណាម្នាក់ដែលមិនមែនជាសង្ឃ នាងមិនអាចបរិភោគចំណែកពីអ្វីដែលបរិសុទ្ធនោះបានទេ។ ១៣ ប៉ុន្តែ បើកូនស្រីនោះលែងលះគ្នាឬទៅជាមេម៉ាយទាំងគ្មានកូន ហើយត្រឡប់មកផ្ទះរបស់ឪពុកនាងវិញដូចកាលដែលនាងនៅក្មេង នោះនាងអាចបរិភោគចំណែកពីអាហាររបស់ឪពុកបាន។+ ប៉ុន្តែ អ្នកផ្សេងដែលគ្មានសិទ្ធិ មិនអាចបរិភោគបានឡើយ។
១៤ «‹បើអ្នកណាម្នាក់ច្រឡំបរិភោគអ្វីដែលបរិសុទ្ធ អ្នកនោះត្រូវថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃអ្វីនោះ ហើយជូនគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធដល់សង្ឃ។+ ១៥ ពួកសង្ឃមិនត្រូវធ្វើឲ្យគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធដែលបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជូនព្រះយេហូវ៉ាទៅជាអាប់ឱនឡើយ។+ ១៦ ពួកគេមិនត្រូវធ្វើឲ្យបណ្ដាជនមានទោសដោយសារតែការបរិភោគគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធឡើយ។ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលញែកពួកគេជាបរិសុទ្ធ›»។
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ១៨ «ចូរប្រាប់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ ព្រមទាំងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឬជនបរទេសណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា យកគ្រឿងបូជាដុត+ទៅជូនព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីលាសម្បថឬជូនជាគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្ត+ ១៩ នោះគាត់ត្រូវជូនសត្វឈ្មោលដែលល្អឥតខ្ចោះ+ពីហ្វូងគោ ហ្វូងចៀម ឬហ្វូងពពែ ដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ ២០ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវជូនសត្វណាដែលមានកាយសម្បទាមិនពេញលក្ខណៈឡើយ+ ព្រោះព្រះមិនពេញចិត្តនឹងគ្រឿងបូជាបែបនោះទេ។
២១ «‹បើអ្នកណាម្នាក់ជូនគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព+ដល់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីលាសម្បថ ឬដើម្បីជូនជាគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្ត អ្នកនោះត្រូវជូនសត្វដែលល្អឥតខ្ចោះពីហ្វូងគោ ហ្វូងចៀម ឬហ្វូងពពែ ដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះ។ ប៉ុន្តែ មិនត្រូវជូនសត្វណាដែលមានកាយសម្បទាមិនពេញលក្ខណៈឡើយ ២២ ដូចជាសត្វដែលខ្វាក់ភ្នែក បាក់ឆ្អឹង មានរបួស ឬជំងឺសើស្បែក កើតឫស ឬកើតស្រែងជាដើម។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកសត្វបែបនោះមកជូនព្រះយេហូវ៉ា ឬដុតជាគ្រឿងបូជានៅលើទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាដាច់ខាត។ ២៣ ឯគោឈ្មោលឬចៀមដែលមានជើងម្ខាងវែងពេកឬខ្លីពេក អ្នករាល់គ្នាអាចជូនជាគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្តបាន តែមិនអាចជូនជាគ្រឿងបូជាលាសម្បថទេ ព្រោះព្រះមិនពេញចិត្តគ្រឿងបូជាបែបនោះឡើយ។ ២៤ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវជូនព្រះយេហូវ៉ានូវសត្វដែលមានពងខូច ឬបែក ឬគ្រៀវឡើយ។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវជូនសត្វបែបនេះនៅក្នុងស្រុកអ្នករាល់គ្នាជាដាច់ខាត។ ២៥ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវទទួលសត្វទាំងនោះពីជនបរទេស មកជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ ព្រោះសត្វទាំងនោះមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយមិនពេញលក្ខណៈ។ ព្រះនឹងមិនទទួលសត្វទាំងនោះពីអ្នករាល់គ្នាទេ›»។
២៦ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២៧ «ពេលគោឈ្មោលឬចៀមឈ្មោលឬកូនពពែកើតមក ត្រូវឲ្យវានៅជាមួយនឹងមេវាអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ+ តែចាប់ពីថ្ងៃទី៨ឡើងទៅ អ្នករាល់គ្នាអាចយកវាទៅដុតជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ាបាន។ លោកនឹងពេញចិត្តគ្រឿងបូជានោះ។ ២៨ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវសម្លាប់គោឬចៀមទាំងមេទាំងកូន នៅថ្ងៃតែមួយឡើយ។+
២៩ «បើអ្នករាល់គ្នាជូនគ្រឿងបូជាសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនតាមរបៀបដែលព្រះពេញចិត្ត។ ៣០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគគ្រឿងបូជានៅថ្ងៃនោះតែម្ដង មិនត្រូវទុកដល់ព្រឹកស្អែកឡើយ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។
៣១ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា។ ៣២ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើឲ្យនាមបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំអាប់ឱនឡើយ។+ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលត្រូវគោរពខ្ញុំ។*+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលញែកអ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ+ ៣៣ ហើយជាអ្នកដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបដើម្បីបង្ហាញថាខ្ញុំជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា»។
២៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹មានពិធីបុណ្យផ្សេងៗ+ដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រកាស។+ នៅពេលនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជួបជុំគ្នាដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ពិធីបុណ្យទាំងនោះមានដូចតទៅ៖
៣ «‹អ្នករាល់គ្នាអាចធ្វើការ៦ថ្ងៃបាន តែនៅថ្ងៃទី៧ជាថ្ងៃឈប់សម្រាកទាំងស្រុង។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជួបជុំគ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅកន្លែងណាក៏ដោយដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ ព្រោះថ្ងៃនោះជាថ្ងៃឈប់សម្រាកសម្រាប់ជូនលោក។+
៤ «‹នេះជាពិធីបុណ្យផ្សេងៗរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺកិច្ចប្រជុំបរិសុទ្ធដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រកាសនៅពេលកំណត់។ បុណ្យទាំងនោះគឺ ៥ នាល្ងាច*ថ្ងៃទី១៤ ក្នុងខែទី១+ គឺជាបុណ្យរំលង+ជូនព្រះយេហូវ៉ា។
៦ «‹នៅថ្ងៃទី១៥ ក្នុងខែទី១ គឺជាបុណ្យនំប៉័ងឥតដំបែជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ ក្នុងអំឡុងបុណ្យនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគនំប៉័ងឥតដំបែអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ៧ នៅថ្ងៃទី១នៃបុណ្យនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជួបជុំគ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ+ ហើយមិនត្រូវធ្វើការនឿយហត់អ្វីឡើយ។ ៨ ក្នុងអំឡុង៧ថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅថ្ងៃទី៧ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវជួបជុំគ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះដែរ ហើយមិនត្រូវធ្វើការនឿយហត់អ្វីឡើយ›»។
៩ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ១០ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹ក្រោយពីចូលទៅក្នុងស្រុកដែលខ្ញុំនឹងប្រគល់ដល់អ្នករាល់គ្នា ពេលដល់រដូវប្រមូលផល អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកកណ្ដាប់ស្រូវពីផលដំបូង+ទៅជូនសង្ឃ។+ ១១ រួចគាត់នឹងយកកណ្ដាប់ស្រូវនោះលើករេចុះរេឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាទទួលការពេញចិត្តពីលោក។ សង្ឃត្រូវធ្វើដូច្នោះនៅថ្ងៃបន្ទាប់ពីថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ១២ នៅថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាជូនកណ្ដាប់ស្រូវនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនកូនចៀមឈ្មោលល្អឥតខ្ចោះអាយុក្រោមមួយឆ្នាំ ជាគ្រឿងបូជាដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ១៣ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវផងដែរ គឺម្សៅម៉ដ្ឋ២ភាគ១០អេហ្វា* លាយជាមួយនឹងប្រេង រួចត្រូវដុតគ្រឿងបូជានេះជូនព្រះយេហូវ៉ាជាក្លិនឈ្ងុយដល់លោក។* បន្ថែមទៀត ក៏ត្រូវជូនគ្រឿងបូជាពីស្រា១ភាគ៤ហ៊ីន*ដែរ។ ១៤ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវបរិភោគនំប៉័ង ស្រូវលីង ឬស្រូវថ្មីទេ ទាល់តែដល់ថ្ងៃបុណ្យនោះ គឺបន្ទាប់ពីអ្នករាល់គ្នាជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរួច។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមនៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ ទោះជាអ្នករាល់គ្នារស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ។
១៥ «‹បន្ទាប់ពីថ្ងៃឈប់សម្រាក អ្នករាល់គ្នាត្រូវរាប់ឲ្យគ្រប់៧អាទិត្យ* គឺចាប់ពីថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាយកកណ្ដាប់ស្រូវទៅជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើង។+ ១៦ លុះដល់ថ្ងៃបន្ទាប់ពីអាទិត្យទី៧ ជាថ្ងៃទី៥០+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវថ្មីដល់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកនំដុតពីរដុំដែលមានដំបែ+ គឺយកពីលំនៅរបស់អ្នករាល់គ្នា មកជូនជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់លើកចុះឡើង។ ត្រូវធ្វើនំទាំងនោះពីម្សៅម៉ដ្ឋ២ភាគ១០អេហ្វា ដើម្បីទុកជាផលដំបូងជូនព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូននំទាំងនោះ ជាមួយនឹងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំចំនួន៧ក្បាល គោស្ទាវមួយក្បាល និងចៀមឈ្មោល២ក្បាល។+ សត្វទាំងនោះនឹងត្រូវជូនជាគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាមួយនឹងគ្រឿងបូជាពីស្រូវ និងគ្រឿងបូជាពីស្រា។ នោះជាគ្រឿងបូជាដែលមានក្លិនឈ្ងុយជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ១៩ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនពពែស្ទាវមួយក្បាល ជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គង+ ព្រមទាំងកូនចៀមឈ្មោលពីរក្បាលអាយុមួយឆ្នាំ ជាគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព។+ ២០ សង្ឃត្រូវយកសាច់កូនចៀមឈ្មោលនិងនំទាំងនោះពីផលដំបូង លើកចុះឡើងទុកជាគ្រឿងបូជានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ គ្រឿងបូជាទាំងនោះនឹងបានជាចំណែកដល់សង្ឃ ព្រោះនោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធដល់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ២១ នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រកាស+ឲ្យបណ្ដាជនមកជួបជុំគ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការនឿយហត់អ្វីឡើយ។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមនៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ ទោះជាអ្នករាល់គ្នារស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ។
២២ «‹កាលណាអ្នករាល់គ្នាប្រមូលផលដំណាំពីស្រែចម្ការរបស់ខ្លួន នោះមិនត្រូវប្រមូលដល់ជាយដីទេ ហើយក៏មិនត្រូវរើសអ្វីដែលជ្រុះដែរ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទុកឲ្យពួកអ្នកក្រីក្រ+និងជនបរទេសវិញ។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា›»។
២៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២៤ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹នៅថ្ងៃទី១ ក្នុងខែទី៧ មានការផ្លុំត្រែដើម្បីរំលឹកអ្នករាល់គ្នា+ឲ្យមកជួបជុំគ្នាដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ហើយអ្នករាល់គ្នាត្រូវឈប់សម្រាក។ ២៥ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការនឿយហត់អ្វីឡើយ ហើយត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា›»។
២៦ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២៧ «នៅថ្ងៃទី១០ ក្នុងខែទី៧ ជាថ្ងៃជម្រះភាពខុសឆ្គង+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវមកជួបជុំគ្នាដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបង្ហាញការសោកស្ដាយចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន*+ ព្រមទាំងជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់លោក។ ២៨ នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ ព្រោះជាថ្ងៃជម្រះភាពខុសឆ្គង+របស់អ្នករាល់គ្នានៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា។ ២៩ បើអ្នកណាម្នាក់មិនបង្ហាញការសោកស្ដាយចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន*នៅថ្ងៃនោះទេ អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ ៣០ បើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើការនៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញអ្នកនោះពីចំណោមជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន។ ៣១ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមនៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ ទោះជាអ្នករាល់គ្នារស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ។ ៣២ អ្នករាល់គ្នាត្រូវឈប់សម្រាក។ នៅល្ងាចថ្ងៃទី៩ ក្នុងខែនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបង្ហាញការសោកស្ដាយចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន+ ហើយឈប់សម្រាកចាប់ពីល្ងាចថ្ងៃនោះរហូតដល់ល្ងាចថ្ងៃបន្ទាប់»។
៣៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ៣៤ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹នៅថ្ងៃទី១៥ ក្នុងខែទី៧ គឺជាបុណ្យខ្ទម*ជូនព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានរយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ៣៥ នៅថ្ងៃដំបូងត្រូវជួបជុំគ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ហើយមិនត្រូវធ្វើការនឿយហត់អ្វីឡើយ។ ៣៦ អស់៧ថ្ងៃ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ លុះដល់ថ្ងៃទី៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជួបជុំគ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដុតដល់លោក។ ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃបុណ្យដ៏ឱឡារិក អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការនឿយហត់អ្វីឡើយ។
៣៧ «‹នេះជាពិធីបុណ្យផ្សេងៗរបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ គឺកិច្ចប្រជុំបរិសុទ្ធដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រកាស។+ នៅពេលនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដុតគ្រឿងបូជាជូនព្រះយេហូវ៉ាដូចតទៅ៖ គ្រឿងបូជាដុត+ គ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ និងគ្រឿងបូជាពីស្រា។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវជូនគ្រឿងបូជាស្របតាមតម្រូវការសម្រាប់ថ្ងៃនីមួយៗនៃបុណ្យនោះ។ ៣៨ គ្រឿងបូជាទាំងនោះគឺបន្ថែមពីលើគ្រឿងបូជាដែលត្រូវជូនព្រះយេហូវ៉ានៅថ្ងៃឈប់សម្រាក+ ព្រមទាំងពីលើការជូនអំណោយ+ ពីលើគ្រឿងបូជាលាសម្បថ+ និងគ្រឿងបូជាស្ម័គ្រពីចិត្ត+ដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៣៩ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទី១៥ ក្នុងខែទី៧ ពេលអ្នករាល់គ្នាប្រមូលផលនៅក្នុងស្រុក អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើពិធីបុណ្យនោះជូនព្រះយេហូវ៉ារយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ នៅថ្ងៃដំបូងនិងនៅថ្ងៃទី៨ ត្រូវឈប់សម្រាកទាំងស្រុង។+ ៤០ នៅថ្ងៃដំបូងនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកផ្លែពីដើមឈើប្រណីតៗ យកធាងពីដើមលម៉ើ+ និងមែកពីដើមឈើត្រសុំត្រសាយ ព្រមទាំងមែកពីដើមដែលដុះនៅជ្រលងភ្នំ ហើយអ្នករាល់គ្នាត្រូវអរសប្បាយ+នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ារយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ៤១ ជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅខែទី៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើបុណ្យនេះជូនព្រះយេហូវ៉ារយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមនៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ។ ៤២ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្នាក់នៅក្នុងខ្ទមអស់រយៈពេល៧ថ្ងៃ។+ ពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ត្រូវស្នាក់នៅក្នុងខ្ទម ៤៣ ដើម្បីឲ្យកូនចៅជំនាន់ក្រោយៗដឹងថា+ ខ្ញុំបានឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលស្នាក់នៅក្នុងខ្ទម ពេលដែលខ្ញុំនាំពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា›»។
៤៤ ដូច្នេះ ម៉ូសេបានប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអំពីពិធីបុណ្យផ្សេងៗរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍បន្តទៀតទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ២ «ចូរបង្គាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលឲ្យនាំយកប្រេងអូលីវសម្រាំងដ៏ល្អបំផុតមកជូនអ្នក សម្រាប់អុជចង្កៀងឲ្យភ្លឺជានិច្ច+ ៣ គឺចង្កៀងដែលតម្កល់នៅខាងមុខវាំងននបាំងហឹបនៃសេចក្ដីរំលឹកក្នុងត្រសាលជំនុំ។ អេរ៉ុនត្រូវរៀបចំអុជចង្កៀងនោះឲ្យភ្លឺពីល្ងាចដល់ព្រឹក នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ។ ៤ គាត់ត្រូវមើលថែចង្កៀងដែលនៅលើជើងចង្កៀង+ធ្វើពីមាសសុទ្ធ ដើម្បីឲ្យភ្លើងនៅឆេះជានិច្ចនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
៥ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកម្សៅម៉ដ្ឋមកដុតធ្វើជានំកង១២ដុំ។ ត្រូវធ្វើនំនីមួយៗពីម្សៅ២ភាគ១០អេហ្វា។* ៦ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដាក់នំនោះលើតុធ្វើពីមាសសុទ្ធនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ គឺតម្រៀបលើគ្នាជាពីរគំនរ មួយគំនរ៦ដុំ។+ ៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដាក់គ្រឿងក្រអូបនៅលើនំទាំងពីរគំនរនោះ ហើយនោះនឹងទៅជានំប៉័ងសម្រាប់តំណាងគ្រឿងបូជា+ដែលដុតជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ៨ រៀងរាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក អេរ៉ុនត្រូវរៀបចំនំទាំងនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។+ នេះជាកិច្ចព្រមព្រៀងដែលស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត រវាងខ្ញុំនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។ ៩ នំទាំងនេះនឹងបានទៅជាចំណែករបស់អេរ៉ុននិងកូនប្រុសៗរបស់គាត់+ ហើយពួកគាត់ត្រូវបរិភោគនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ+ ព្រោះនំទាំងនោះជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុតពីគ្រឿងបូជាដុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាច្បាប់ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមជាដរាប»។
១០ គ្រានោះ កូនប្រុសម្នាក់របស់ស្ត្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលមានប្ដីជាជនជាតិអេហ្ស៊ីប+ បានវាយតប់គ្នាជាមួយនឹងបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ទៀតនៅក្នុងជំរំ។ ១១ ពេលនោះ កូនប្រុសរបស់ស្ត្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានជេរប្រមាថហើយដាក់បណ្ដាសានាមព្រះ។*+ ដូច្នេះ គេបាននាំកូនប្រុសនោះទៅជួបម៉ូសេ។+ ម្ដាយរបស់កូននោះឈ្មោះសេឡូមីត ជាកូនស្រីរបស់ឌីប្រាយ ដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធដាន់។ ១២ គេបានយកកូននោះទៅឃុំទុក ចាំរហូតដល់ទទួលការសម្រេចពីព្រះយេហូវ៉ា។+
១៣ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេថា៖ ១៤ «ចូរនាំអ្នកដែលជេរនោះចេញទៅក្រៅជំរំ ហើយឲ្យពួកអ្នកដែលឮពាក្យជេរប្រមាថនោះដាក់ដៃលើក្បាលគាត់ រួចពួកជំនុំទាំងមូលត្រូវគប់ដុំថ្មសម្លាប់គាត់ចោល។+ ១៥ អ្នកត្រូវប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើអ្នកណាជេរប្រមាថព្រះរបស់ខ្លួន អ្នកនោះនឹងទទួលទោស។ ១៦ ដូច្នេះ អ្នកដែលជេរប្រមាថនាមព្រះយេហូវ៉ា ត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ ពួកជំនុំទាំងមូលត្រូវគប់ដុំថ្មសម្លាប់អ្នកនោះចោល ទោះគាត់ជាអ្នកស្រុកឬជនបរទេសក្ដី។
១៧ «‹បើអ្នកណាសម្លាប់អ្នកឯទៀត អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+ ១៨ បើអ្នកណាសម្លាប់សត្វរបស់អ្នកឯទៀត អ្នកនោះត្រូវសងសត្វវិញ គឺជីវិតសងនឹងជីវិត។ ១៩ បើអ្នកណាធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតមានរបួស អ្នកនោះនឹងត្រូវគេធ្វើឲ្យមានរបួសវិញ+ ២០ គឺការបាក់ឆ្អឹងសងនឹងការបាក់ឆ្អឹង ភ្នែកសងនឹងភ្នែក ធ្មេញសងនឹងធ្មេញ របួសសងនឹងរបួស។+ ២១ អ្នកដែលសម្លាប់សត្វ ត្រូវសងសត្វវិញ+ តែអ្នកដែលសម្លាប់មនុស្ស ត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+
២២ «‹មានក្រមច្បាប់តែមួយប៉ុណ្ណោះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា ទោះជាអ្នកស្រុកឬជនបរទេសក្ដី+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា›»។
២៣ បន្ទាប់មក ម៉ូសេប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល ហើយគេនាំអ្នកដែលជេរប្រមាថនោះចេញទៅក្រៅជំរំ រួចគប់ដុំថ្មសម្លាប់គាត់ចោលទៅ។+ យ៉ាងនោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើតាមដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ម៉ូសេ។
២៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថែមទៀតទៅកាន់ម៉ូសេនៅភ្នំស៊ីណាយថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹ពេលដែលចូលទៅក្នុងស្រុកដែលខ្ញុំនឹងប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា+ ចូរកាន់តាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាស្ដីអំពីឆ្នាំឈប់សម្រាក ហើយទុកដីឲ្យនៅទំនេរ។+ ៣ ក្នុងរយៈពេល៦ឆ្នាំអ្នករាល់គ្នាអាចសាបព្រោះនៅលើដីស្រែ និងថែទាំចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ខ្លួន ព្រមទាំងប្រមូលផលពីដីនោះបាន។+ ៤ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំទី៧អ្នករាល់គ្នាត្រូវទុកដីឲ្យនៅទំនេរ ព្រោះជាឆ្នាំឈប់សម្រាកជូនព្រះយេហូវ៉ា។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវសាបព្រោះឬថែទាំចម្ការទំពាំងបាយជូរឡើយ។ ៥ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវច្រូតស្រូវដែលដុះឯងក្រោយពីរដូវចម្រូតទេ ហើយក៏មិនត្រូវប្រមូលផលទំពាំងបាយជូរដែលមិនបានថែទាំដែរ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទុកដីនោះឲ្យនៅទំនេរ។ ៦ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគផលដែលដុះឯងក្នុងអំឡុងឆ្នាំឈប់សម្រាកនោះបាន គឺទាំងអ្នករាល់គ្នា ទាំងខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រី ពួកកម្មករ ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ៧ ថែមទាំងសត្វស្រុកនិងសត្វព្រៃផងដែរ។ ផលទាំងអស់ពីដីអាចបរិភោគបាន។
៨ «‹អ្នករាល់គ្នាត្រូវរាប់ឆ្នាំឈប់សម្រាកឲ្យគ្រប់៧ដង គឺ៧ឆ្នាំ៧ដង ស្មើនឹង៤៩ឆ្នាំ។ ៩ បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃទី១០ ក្នុងខែទី៧ ជាថ្ងៃជម្រះភាពខុសឆ្គង+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវផ្លុំស្នែងឲ្យលាន់ឮរំពងពេញក្នុងស្រុក។ ១០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវញែកឆ្នាំទី៥០ទុកជាឆ្នាំបរិសុទ្ធ ហើយប្រកាសឲ្យបណ្ដាជនមានសេរីភាពនៅទូទាំងស្រុក ព្រោះឆ្នាំនោះជាឆ្នាំសោមនស្ស។+ ពេលនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងទទួលដីធ្លីមកវិញ ហើយអាចត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួនវិញបាន។+ ១១ នៅក្នុងឆ្នាំសោមនស្សជាឆ្នាំទី៥០នោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវសាបព្រោះឬច្រូតស្រូវដែលដុះឯងក្រោយពីរដូវចម្រូតទេ ហើយក៏មិនត្រូវប្រមូលផលទំពាំងបាយជូរដែលមិនបានថែទាំដែរ។+ ១២ ព្រោះឆ្នាំសោមនស្សជាឆ្នាំបរិសុទ្ធចំពោះអ្នករាល់គ្នា។ អ្នករាល់គ្នាអាចបរិភោគតែផលដែលដុះឯងក្នុងអំឡុងឆ្នាំនោះបាន។+
១៣ «‹នៅឆ្នាំសោមនស្ស អ្នករាល់គ្នាត្រូវទទួលដីធ្លីរបស់ខ្លួនមកវិញ។+ ១៤ បើអ្នករាល់គ្នាលក់អ្វីដល់អ្នកណាម្នាក់ឬទិញអ្វីពីអ្នកណាម្នាក់ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវកេងប្រវ័ញ្ចគេឡើយ។+ ១៥ ពេលអ្នករាល់គ្នាទិញដីពីអ្នកណាម្នាក់ ត្រូវគិតតម្លៃដោយរាប់ចំនួនឆ្នាំ ចាប់ពីឆ្នាំដែលទិញរហូតដល់ឆ្នាំសោមនស្ស ហើយម្ចាស់ដីត្រូវលក់ដោយគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំនៅសល់ដែលអាចប្រមូលផលបាន។+ ១៦ បើនៅសល់ច្រើនឆ្នាំ ម្ចាស់ដីអាចដំឡើងថ្លៃ តែបើនៅសល់តិចឆ្នាំ គាត់អាចបញ្ចុះតម្លៃវិញ ព្រោះគាត់លក់ដោយគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំដែលអាចប្រមូលផលបាន។ ១៧ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មិនត្រូវឲ្យមានអ្នកណាម្នាក់កេងប្រវ័ញ្ចអ្នកឯទៀតឡើយ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកោតខ្លាចព្រះរបស់ខ្លួន+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ១៨ បើអ្នករាល់គ្នាកាន់តាមបញ្ញត្តិនិងក្រឹត្យក្រមរបស់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅក្នុងស្រុកដោយសុខសាន្ត។+ ១៩ អ្នករាល់គ្នានឹងមានអាហារជាបរិបូរ ព្រោះដីនឹងបង្កើតផលយ៉ាងច្រើនឲ្យអ្នករាល់គ្នា+ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅក្នុងស្រុកនោះដោយសាន្តត្រាណ។+
២០ «‹ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «បើយើងមិនសាបព្រោះឬប្រមូលផលនៅឆ្នាំទី៧ទេ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងមានអាហារបរិភោគទៅ?»។+ ២១ នៅឆ្នាំទី៦ ខ្ញុំនឹងឲ្យពរដល់អ្នករាល់គ្នា ដោយឲ្យដីបង្កើតផលយ៉ាងបរិបូរ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ដល់ទៅ៣ឆ្នាំ។+ ២២ នៅឆ្នាំទី៨ អ្នករាល់គ្នាអាចសាបព្រោះសាជាថ្មីបាន តែទម្រាំដល់រដូវប្រមូលផលនៅឆ្នាំទី៩ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគផលដែលនៅសល់តាំងពីឆ្នាំទី៦។
២៣ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវលក់ដីឲ្យគេដាច់រហូតនោះទេ+ ព្រោះស្រុកនោះជារបស់ខ្ញុំ។+ តាមទស្សនៈខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នាប្រៀបដូចជាជនបរទេសរស់នៅក្នុងស្រុកនោះ។+ ២៤ នៅក្នុងស្រុកទាំងមូល អ្នករាល់គ្នាត្រូវផ្ដល់សិទ្ធិដល់ម្ចាស់ដីឲ្យពួកគេទិញដីមត៌ករបស់ខ្លួនមកវិញ។
២៥ «‹បើជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នាធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយត្រូវលក់ដីធ្លីខ្លះ នោះសាច់ញាតិជិត*របស់គាត់អាចទិញដីនោះមកវិញបាន។+ ២៦ ប៉ុន្តែ បើគាត់គ្មានសាច់ញាតិទិញទេ ហើយក្រោយមកគាត់មានជីវភាពធូរធារនិងមានលទ្ធភាពទិញដីមកវិញ ២៧ នោះគាត់អាចទិញបាន។ គាត់ត្រូវគិតតម្លៃតាមភោគផលពីដីនោះក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំដែលគាត់បានលក់ រួចបង់ឲ្យគេតាមតម្លៃចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់។ ក្រោយមក គាត់អាចទទួលដីធ្លីរបស់ខ្លួនមកវិញ។+
២៨ «‹ប៉ុន្តែ បើគាត់គ្មានលទ្ធភាពទិញដីមកវិញទេ ដីនោះនឹងនៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកទិញរហូតដល់ឆ្នាំសោមនស្ស។+ នៅឆ្នាំនោះ គាត់នឹងទទួលដីខ្លួនមកវិញ។+
២៩ «‹បើអ្នកណាលក់ផ្ទះនៅក្នុងក្រុងដែលមានកំពែង គាត់មានសិទ្ធិទិញផ្ទះមកវិញរហូតដល់ចុងឆ្នាំ ក្រោយពីគាត់លក់។ សិទ្ធិទិញមកវិញ+នោះមានសុពលភាពតែមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ ៣០ ប៉ុន្តែ បើក្នុងមួយឆ្នាំនោះគាត់មិនបានទិញវិញទេ ផ្ទះនោះនឹងបានទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកទិញនិងកូនចៅគេរហូតតទៅ។ ទោះជាដល់ឆ្នាំសោមនស្សក្ដី ក៏គាត់មិនអាចទទួលផ្ទះនោះមកវិញដែរ។ ៣១ ឯផ្ទះនៅតាមភូមិដែលមិនមានកំពែងជុំវិញ ត្រូវចាត់ទុកជាផ្នែកនៃដីស្រែចម្ការ។ ដូច្នេះ សិទ្ធិក្នុងការទិញមកវិញនៅតែមានសុពលភាព ហើយម្ចាស់អាចទទួលមកវិញនៅឆ្នាំសោមនស្សបាន។
៣២ «‹ចំណែកផ្ទះនៅក្នុងក្រុងរបស់ពួកលេវីវិញ+ ពួកលេវីមានសិទ្ធិទិញមកវិញនៅពេលណាក៏បាន។ ៣៣ ទោះជាពួកលេវីមិនបានទិញផ្ទះនោះមកវិញក្ដី ក៏ផ្ទះដែលលក់នោះនឹងត្រូវប្រគល់ដល់ពួកគេវិញនៅឆ្នាំសោមនស្ស+ ព្រោះផ្ទះនៅក្នុងក្រុងរបស់ពួកលេវី ជាមត៌ករបស់ពួកគេក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៣៤ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនត្រូវលក់វាលស្មៅជុំវិញ+ក្រុងទាំងនោះឡើយ ព្រោះនោះជាកម្មសិទ្ធិផ្ដាច់មុខរបស់ពួកគេ។
៣៥ «‹បើអ្នកជិតខាងដែលជាជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នា ធ្លាក់ខ្លួនក្រមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនបាន អ្នករាល់គ្នាត្រូវជួយទំនុកបម្រុងគាត់+ ដើម្បីគាត់អាចរស់នៅតទៅទៀត ដូចដែលអ្នកជួយជនបរទេសនិងអ្នកស្នាក់នៅបណ្ដោះអាសន្នដែរ។+ ៣៦ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកការប្រាក់ឬកេងចំណេញពីគាត់ឡើយ+ ដើម្បីគាត់អាចរស់នៅតទៅទៀត។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកោតខ្លាចព្រះរបស់ខ្លួន។+ ៣៧ បើអ្នករាល់គ្នាឲ្យពួកគេខ្ចីប្រាក់ឬស្បៀងអាហារ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកការឬយកចំណេញពីពួកគេឡើយ។+ ៣៨ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយប្រគល់ស្រុកកាណានដល់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីបង្ហាញថាខ្ញុំជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា។+
៣៩ «‹បើអ្នកជិតខាងដែលជាជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នា ធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយលក់ខ្លួនបម្រើអ្នករាល់គ្នា+ នោះមិនត្រូវបង្ខំគាត់ឲ្យធ្វើការដូចទាសករឡើយ។+ ៤០ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ដូចកម្មករដែលគេជួល+ ឬដូចអ្នកស្នាក់នៅបណ្ដោះអាសន្នដែរ។ គាត់នឹងបម្រើអ្នករាល់គ្នារហូតដល់ឆ្នាំសោមនស្ស។ ៤១ រួចគាត់និងកូនចៅគាត់នឹងចាកចេញពីអ្នករាល់គ្នា ត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយនឹងញាតិសន្ដានលើទឹកដីរបស់បុព្វបុរសគាត់វិញ។+ ៤២ ព្រោះពួកគេជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំបាននាំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ពួកគេមិនត្រូវលក់ខ្លួនធ្វើជាទាសករឡើយ។ ៤៣ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅទៅលើពួកគេទេ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកោតខ្លាចព្រះរបស់ខ្លួន។+ ៤៤ បើអ្នករាល់គ្នាត្រូវការខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រី អ្នករាល់គ្នាអាចទិញពីចំណោមជនជាតិដទៃបាន។ ៤៥ អ្នករាល់គ្នាក៏អាចទិញកូនចៅរបស់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា+ ឬពីក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេដែលកើតក្នុងស្រុកនេះបានដែរ ដើម្បីយកពួកគេធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយពួកគេនឹងទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ៤៦ អ្នករាល់គ្នាអាចឲ្យពួកគេបន្តបម្រើដល់កូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់អ្នករាល់គ្នាបាន ព្រោះពួកគេជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ។ អ្នករាល់គ្នាអាចប្រើពួកគេដូចជាកម្មករបាន។ ឯបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជាជនរួមជាតិ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេយ៉ាងឃោរឃៅឡើយ។+
៤៧ «‹ប្រសិនបើជនបរទេសដែលស្នាក់នៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាក្លាយជាអ្នកមាន តែជនរួមជាតិអ្នករាល់គ្នាធ្លាក់ខ្លួនក្រ ហើយលក់ខ្លួនបម្រើជនបទេសនោះ ឬសមាជិកគ្រួសាររបស់ជនបទេសនោះ ៤៨ ជនរួមជាតិនោះមានសិទ្ធិលោះខ្លួនវិញនៅពេលណាក៏បាន។ បន្ថែមទៅទៀត បងប្អូនរបស់គាត់អាចទិញគាត់មកវិញបាន+ ៤៩ ហើយសូម្បីតែសាច់ញាតិជិតណាម្នាក់របស់គាត់ ដូចជាពូ អ៊ំ បងប្អូនជីដូនមួយ ក៏អាចទិញគាត់មកវិញបានដែរ។
«‹ឬបើក្រោយមកគាត់មានជីវភាពធូរធារឡើងវិញ គាត់ក៏អាចលោះខ្លួនគាត់បានដែរ។+ ៥០ គាត់ត្រូវគិតចំនួនឆ្នាំជាមួយនឹងម្ចាស់ដែលទិញគាត់ ដោយរាប់ចាប់ពីឆ្នាំដែលគាត់បានលក់ខ្លួនរហូតដល់ឆ្នាំសោមនស្ស+ ហើយត្រូវបង់ប្រាក់ឲ្យម្ចាស់តាមចំនួនឆ្នាំទាំងនោះ។+ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់ធ្វើការនោះ គាត់ត្រូវទទួលប្រាក់ឈ្នួលដូចកម្មករទូទៅ។+ ៥១ បើនៅសល់ច្រើនឆ្នាំ គាត់ត្រូវបង់តម្លៃលោះខ្លួនតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់នោះ ៥២ តែបើនៅសល់តិចឆ្នាំ គាត់ត្រូវបង់តម្លៃលោះខ្លួនតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់តិចនោះ។ ៥៣ គាត់ត្រូវបន្តបម្រើម្ចាស់នោះពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ដូចកម្មករទូទៅ ហើយអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រាកដថាម្ចាស់នោះមិនប្រព្រឹត្តទៅលើគាត់ដោយឃោរឃៅទេ។+ ៥៤ ប៉ុន្តែបើគាត់មិនអាចលោះខ្លួនបានទេ គាត់នឹងត្រូវដោះលែងឲ្យមានសេរីភាពនៅឆ្នាំសោមនស្ស+ ព្រមជាមួយនឹងកូនចៅគាត់ដែរ។
៥៥ «‹ព្រោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជាខ្ញុំបម្រើរបស់ខ្ញុំ ជាអ្នកដែលខ្ញុំបាននាំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក។+ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
២៦ «‹អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើរូបព្រះឥតប្រយោជន៍+ ហើយមិនត្រូវដំឡើងរូបសំណាក+ ឬបង្គោលថ្មពិសិដ្ឋ ឬថ្មចម្លាក់នៅក្នុងស្រុកអ្នករាល់គ្នា+ ដើម្បីគោរពបូជាឡើយ។+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ២ អ្នករាល់គ្នាត្រូវកាន់តាមថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ខ្ញុំ ហើយត្រូវបង្ហាញការគោរពចំពោះកន្លែងបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
៣ «‹ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាបន្តកាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ+ ៤ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យមានភ្លៀងធ្លាក់តាមរដូវ+ ហើយដីនឹងបង្កើតផលជាបរិបូរ+ ព្រមទាំងដើមឈើនៅក្នុងស្រុកនោះនឹងមានផ្លែយ៉ាងច្រើន។ ៥ រដូវបញ្ជាន់ស្រូវនឹងមានរហូតដល់រដូវបេះផ្លែទំពាំងបាយជូរ ហើយរដូវបេះផ្លែទំពាំងបាយជូរនឹងមានរហូតដល់រដូវសាបព្រោះ។ អ្នករាល់គ្នានឹងមានអាហារបរិភោគយ៉ាងស្កប់ស្កល់ ហើយរស់នៅក្នុងស្រុកនោះដោយសុខសាន្ត។+ ៦ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នាមានសុខសន្តិភាព+ ហើយនឹងគ្មានអ្នកណាមកធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាភ័យខ្លាចទេ។+ ខ្ញុំនឹងបណ្ដេញសត្វសាហាវទាំងឡាយចេញពីស្រុកនោះ។ គ្មានអ្នកណាលើកដាវច្បាំងនឹងអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ៧ អ្នករាល់គ្នានឹងដេញតាមពួកសត្រូវ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងសម្លាប់ពួកគេដោយដាវ។ ៨ អ្នករាល់គ្នា៥នាក់ នឹងដេញតាមពួកសត្រូវ១០០នាក់។ អ្នករាល់គ្នា១០០នាក់ នឹងដេញតាមពួកសត្រូវ១០.០០០នាក់ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងសម្លាប់ពួកគេដោយដាវ។+
៩ «‹ខ្ញុំនឹងឲ្យពរដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាកើនចំនួនជាច្រើន។+ ខ្ញុំនឹងរក្សាកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា។+ ១០ កាលដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងបរិភោគភោគផលដែលសល់ពីឆ្នាំមុននៅឡើយ នោះភោគផលថ្មីក៏មកដល់។ ម្ល៉ោះហើយ អ្នករាល់គ្នានឹងយកភោគផលចាស់ចេញពីឃ្លាំង ដើម្បីមានកន្លែងដាក់ភោគផលថ្មី។ ១១ ខ្ញុំនឹងដាក់ត្រសាលរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា+ ហើយខ្ញុំនឹងមិនបោះបង់ចោលអ្នករាល់គ្នាទេ។ ១២ ខ្ញុំនឹងនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ហើយធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ឯអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នករាល់គ្នានឹងទៅជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ។+ ១៣ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ជាអ្នកដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញផុតពីការធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ហើយខ្ញុំបានបំបាក់នឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា រួចធ្វើឲ្យអ្នករាល់ដើរត្រង់ដោយងើបមុខឡើង។
១៤ «‹ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនស្ដាប់ខ្ញុំ ឬមិនកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងនេះ+ ១៥ ឬមិនធ្វើតាមច្បាប់របស់ខ្ញុំ+ ឬមើលងាយក្រឹត្យក្រមរបស់ខ្ញុំ ឬមិនកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងអស់របស់ខ្ញុំ ឬបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្ញុំ+ ១៦ នោះខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នករាល់គ្នាដូចតទៅ៖ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានទុក្ខ ហើយដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាឲ្យមានជំងឺរបេង គ្រុនក្ដៅខ្លាំង ភ្នែកស្រវាំង និងខ្សោះកម្លាំង។ អ្នករាល់គ្នានឹងសាបព្រោះដោយឥតប្រយោជន៍ ព្រោះពួកសត្រូវនឹងបរិភោគផលនោះ។+ ១៧ ខ្ញុំនឹងបែរមុខប្រឆាំងអ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងចាញ់ពួកសត្រូវ។+ ពួកអ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា នឹងជិះជាន់អ្នករាល់គ្នា+ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងរត់គេចខ្លួន ទោះជាគ្មានអ្នកណាដេញតាមក្ដី។+
១៨ «‹បើអ្នករាល់គ្នានៅតែមិនស្ដាប់ខ្ញុំទៀត នោះខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាលើសមុន៧ដង ព្រោះតែអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ១៩ ខ្ញុំនឹងបំបាក់អំណួតដ៏សម្បើមរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយធ្វើឲ្យមេឃគ្មានភ្លៀង*+ និងដីហួតហែង។* ២០ អ្នករាល់គ្នានឹងខំប្រឹងធ្វើការដោយឥតប្រយោជន៍ ព្រោះដីនឹងមិនបង្កើតផល+ ហើយដើមឈើក្នុងស្រុកនោះក៏នឹងគ្មានផ្លែដែរ។
២១ «‹បើអ្នករាល់គ្នានៅតែរឹងចចេសមិនព្រមស្ដាប់ខ្ញុំទៀត នោះខ្ញុំនឹងវាយប្រហារអ្នករាល់គ្នាលើសមុន៧ដង ស្របទៅតាមអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ២២ ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យសត្វព្រៃចូលទៅក្នុងស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នា+ ពួកវានឹងហែកស៊ីសត្វចិញ្ចឹមនិងកូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ អ្នករាល់គ្នានឹងមានចំនួនកាន់តែតិចទៅៗ ហើយនៅលើផ្លូវនឹងលែងមានមនុស្សដើរទៀត។+
២៣ «‹ទោះជាមានរឿងទាំងនេះហើយក្ដី បើអ្នករាល់គ្នានៅតែមិនព្រមទទួលការប្រដៅតម្រង់ពីខ្ញុំ+ ហើយនៅតែរឹងទទឹងប្រឆាំងនឹងខ្ញុំទៀត ២៤ នោះខ្ញុំនឹងប្រឆាំងនឹងអ្នករាល់គ្នាវិញ ហើយវាយប្រហារអ្នករាល់គ្នាលើសមុន៧ដង ដោយសារតែអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ២៥ ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាដោយឲ្យពួកសត្រូវមកវាយប្រហារលើអ្នករាល់គ្នា ព្រោះតែការបំពានលើកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្ញុំ។+ បើអ្នករាល់គ្នារត់ចូលក្នុងក្រុងរបស់ខ្លួន នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានជំងឺ+ ហើយប្រគល់អ្នករាល់គ្នាទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ។+ ២៦ ពេលខ្ញុំបំផ្លាញស្បៀងអាហាររបស់អ្នករាល់គ្នា+ ស្ត្រី១០នាក់នឹងដុតនំប៉័ងនៅក្នុងឡតែ១ ហើយថ្លឹងនំប៉័ងចែកគ្នា។+ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគមិនឆ្អែតឡើយ។+
២៧ «‹ទោះជាមានរឿងទាំងនេះហើយក្ដី បើអ្នករាល់គ្នានៅតែមិនស្ដាប់ខ្ញុំ ហើយនៅតែរឹងទទឹងប្រឆាំងនឹងខ្ញុំទៀត ២៨ នោះខ្ញុំនឹងប្រឆាំងនឹងអ្នករាល់គ្នាកាន់តែខ្លាំង+ ហើយដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាលើសមុន៧ដង ព្រោះតែអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ២៩ ហេតុនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគសាច់កូនប្រុសស្រីរបស់ខ្លួន។+ ៣០ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋរបស់អ្នករាល់គ្នា+ ហើយកាប់រំលំជើងតាំងសម្រាប់ដុតគ្រឿងក្រអូបរបស់អ្នករាល់គ្នា។ រួចប្រមូលសាកសពអ្នករាល់គ្នាដាក់គរលើគំនររូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់អ្នករាល់គ្នា+ ហើយខ្ញុំនឹងបែរមុខចេញពីអ្នករាល់គ្នាដោយការស្អប់ខ្ពើម។+ ៣១ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញក្រុងនានារបស់អ្នករាល់គ្នា+ ហើយធ្វើឲ្យកន្លែងបរិសុទ្ធទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅជាស្ងាត់ជ្រងំ។ ខ្ញុំនឹងមិនពេញចិត្តក្លិនឈ្ងុយនៃគ្រឿងបូជារបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ៣២ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យស្រុកនោះទៅជាស្ងាត់សូន្យ+ ហើយពួកសត្រូវដែលរស់នៅទីនោះនឹងសម្លឹងមើលស្រុកនោះដោយនឹកហួសចិត្ត។+ ៣៣ ខ្ញុំនឹងកម្ចាត់កម្ចាយអ្នករាល់គ្នាឲ្យទៅរស់នៅលើទឹកដីរបស់ប្រជាជាតិនានា+ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកសត្រូវលើកដាវវាយប្រហារមកលើអ្នករាល់គ្នា។+ បណ្ដាក្រុងរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ហើយស្រុកអ្នករាល់គ្នានឹងទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំ។+
៣៤ «‹នៅគ្រាដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅក្នុងស្រុករបស់ពួកសត្រូវ ដីនឹងត្រូវទុកចោល ហើយសម្រាកទាំងស្រុង ព្រោះដីមិនបានសម្រាកជាយូរមកហើយ។+ ៣៥ ក្នុងអំឡុងគ្រានោះ ដីនឹងត្រូវទុកចោលហើយបានសម្រាក ព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនបានកាន់តាមច្បាប់របស់ខ្ញុំស្ដីអំពីការឈប់សម្រាក ក្នុងកាលដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅលើទឹកដីនោះទេ។
៣៦ «‹នៅលើទឹកដីពួកសត្រូវ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលរួចជីវិត+ភ័យតក់ស្លុត សូម្បីតែឮសំឡេងស្លឹកឈើបក់ផាត់ដោយខ្យល់ ក៏ពួកគេភ័យស្លន់ស្លោដែរ។ ពួកគេនឹងរត់ដូចជាមានអ្នកណាម្នាក់កាន់ដាវដេញតាមពួកគេ ហើយពួកគេនឹងជំពប់ដួលដោយគ្មានអ្នកដេញតាម។+ ៣៧ ពួកគេនឹងដួលលើគ្នាដូចពួកអ្នកដែលរត់គេចពីពួកសត្រូវ ទោះជាគ្មានអ្នកដេញតាមក៏ដោយ។ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនអាចយកឈ្នះពួកសត្រូវបានឡើយ។+ ៣៨ អ្នករាល់គ្នានឹងវិនាសពីចំណោមប្រជាជាតិនានា។+ អ្នករាល់គ្នានឹងវិនាសនៅក្នុងស្រុករបស់ពួកសត្រូវ។ ៣៩ ឯពួកអ្នកដែលនៅសល់ពីចំណោមអ្នករាល់គ្នា ពួកគេនឹងជួបទុក្ខវេទនានៅក្នុងស្រុករបស់ពួកសត្រូវ+ ដោយសារកំហុសរបស់ខ្លួន និងកំហុសរបស់បុព្វបុរសខ្លួន។+ ៤០ រួចមក ពួកគេនឹងសារភាពកំហុសខ្លួន+ ព្រមទាំងសារភាពកំហុសនិងការមិនស្មោះត្រង់របស់បុព្វបុរសពួកគេដែរ។ ពួកគេនឹងទទួលស្គាល់ថាពួកគេបានប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ដោយរឹងទទឹងប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ។+ ៤១ ឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំប្រឆាំងនឹងពួកគេ+ដោយនាំពួកគេទៅក្នុងស្រុករបស់ពួកសត្រូវ។+
«‹ក្រោយនោះ ពួកគេប្រហែលជានឹងលែងមានចិត្តរឹងចចេសតទៅទៀត។+ ពួកគេនឹងទទួលទោសដោយសារកំហុសរបស់ខ្លួន។ ៤២ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងចាំនូវកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំបានធ្វើជាមួយនឹងអាប្រាហាំ+ អ៊ីសាក+ និងយ៉ាកុប+ ហើយខ្ញុំក៏ចាំពីស្រុកនោះផងដែរ។ ៤៣ ពេលដែលស្រុកនោះបានត្រូវបោះបង់ចោល ស្រុកនោះនឹងបានសម្រាក+ ហើយនៅទំនេរ គឺកាលដែលពួកគេកំពុងទទួលទោស ដោយសារពួកគេបានមើលងាយក្រឹត្យក្រមរបស់ខ្ញុំ និងស្អប់ខ្ពើមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ។+ ៤៤ ប៉ុន្តែ ទោះជាមានរឿងទាំងនោះក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមិនបោះបង់ចោលពួកគេក្នុងកាលដែលពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុករបស់សត្រូវទេ+ ហើយខ្ញុំក៏មិនបំផ្លាញពួកគេឲ្យសាបសូន្យដែរ។ បើមិនដូច្នោះទេ ខ្ញុំបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងពួកគេហើយ។+ ព្រោះខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ៤៥ ខ្ញុំនឹងយល់ដល់ពួកគេ ដោយសារខ្ញុំនឹកឃើញកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ+ ដែលខ្ញុំបាននាំចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបនៅមុខប្រជាជាតិនានា+ ដើម្បីបង្ហាញថាខ្ញុំជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា›»។
៤៦ នេះហើយជាច្បាប់ បញ្ញត្តិ និងការសម្រេចក្ដីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាមួយនឹងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនៅភ្នំស៊ីណាយ តាមរយៈម៉ូសេ។+
២៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ម៉ូសេបន្តទៀតថា៖ ២ «ចូរប្រាប់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ ‹បើអ្នកណាម្នាក់ធ្វើសម្បថពិសេស+ថាជូនប្រាក់ស្មើនឹងតម្លៃបុគ្គលម្នាក់ដល់ព្រះយេហូវ៉ា តម្លៃនោះមានដូចតទៅ៖ ៣ បុរសចាប់ពីអាយុ២០ឆ្នាំដល់៦០ឆ្នាំ មានតម្លៃជាប្រាក់៥០ហ្សេគិល* តាមទម្ងន់ហ្សេគិលដែលប្រើក្នុងកន្លែងបរិសុទ្ធ។ ៤ ប៉ុន្តែ បើជាស្ត្រីវិញ តម្លៃនោះគឺ៣០ហ្សេគិល។ ៥ បើមានអាយុចាប់ពី៥ឆ្នាំដល់២០ឆ្នាំ សម្រាប់ប្រុសតម្លៃ២០ហ្សេគិល សម្រាប់ស្រី១០ហ្សេគិល។ ៦ បើមានអាយុចាប់ពីមួយខែដល់ប្រាំឆ្នាំ សម្រាប់ប្រុសតម្លៃប្រាំហ្សេគិល សម្រាប់ស្រីបីហ្សេគិល។
៧ «‹បើមានអាយុចាប់ពី៦០ឆ្នាំឡើងទៅ សម្រាប់ប្រុសតម្លៃ១៥ហ្សេគិល សម្រាប់ស្រី១០ហ្សេគិល។ ៨ ប៉ុន្តែ បើអ្នកស្បថនោះក្រីក្រមិនអាចបង់តាមតម្លៃដែលកំណត់ទេ+ អ្នកនោះត្រូវទៅឈរនៅមុខសង្ឃ ហើយសង្ឃត្រូវកំណត់តម្លៃលើអ្នកនោះស្របតាមលទ្ធភាពដែលអ្នកនោះអាចជូនបាន។+
៩ «‹បើសម្បថនោះទាក់ទងនឹងសត្វសម្រាប់ជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ា សត្វដែលជូនព្រះយេហូវ៉ា នឹងទៅជាស្អាតបរិសុទ្ធ។ ១០ អ្នកស្បថមិនអាចប្ដូរសត្វមិនល្អជំនួសសត្វល្អ ឬសត្វល្អជំនួសសត្វមិនល្អនោះទេ។ ប៉ុន្តែ បើគាត់ត្រូវប្ដូរសត្វមួយទៀត នោះសត្វដំបូងនិងសត្វដែលត្រូវប្ដូរ គឺទាំងពីរនឹងទៅជាបរិសុទ្ធ។ ១១ ឯសត្វមិនស្អាតបរិសុទ្ធ+ដែលមិនអាចជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ នោះគាត់ត្រូវនាំវាទៅឈរនៅមុខសង្ឃ។ ១២ បន្ទាប់មក សង្ឃនឹងកំណត់តម្លៃ អាស្រ័យទៅលើសត្វនោះល្អឬមិនល្អ។ តម្លៃណាដែលសង្ឃកំណត់ ត្រូវយកតាមតម្លៃនោះ។ ១៣ ប៉ុន្តែ បើគាត់ចង់ទិញសត្វនោះមកវិញ គាត់ត្រូវថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃដែលបានកំណត់។+
១៤ «‹បើអ្នកណាញែកផ្ទះគាត់ជាបរិសុទ្ធជូនដល់ព្រះយេហូវ៉ា សង្ឃត្រូវកំណត់តម្លៃ អាស្រ័យទៅលើគុណភាពផ្ទះ។ តម្លៃណាដែលសង្ឃកំណត់ ត្រូវយកតាមតម្លៃនោះ។+ ១៥ ប៉ុន្តែ បើអ្នកនោះចង់ទិញផ្ទះមកវិញ គាត់ត្រូវថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃដែលបានកំណត់ រួចផ្ទះនោះនឹងបានជារបស់គាត់។
១៦ «‹បើអ្នកណាញែកដីស្រែចម្ការខ្លះរបស់គាត់ទុកជាបរិសុទ្ធជូនដល់ព្រះយេហូវ៉ា តម្លៃដីនោះបានត្រូវកំណត់ស្របទៅតាមពូជដែលសាបព្រោះ គឺស្រូវបាលីមួយហូម៉ើរ* មានតម្លៃជាប្រាក់៥០ហ្សេគិល។ ១៧ បើគាត់ញែកដីស្រែចម្ការគាត់ទុកជាបរិសុទ្ធជូនដល់ព្រះ ចាប់ពីឆ្នាំសោមនស្ស+ តម្លៃនោះនឹងនៅដដែល។ ១៨ បើគាត់ជូនដីនោះក្រោយពីឆ្នាំសោមនស្ស សង្ឃត្រូវគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់រហូតដល់ឆ្នាំសោមនស្សបន្ទាប់ ហើយត្រូវបញ្ចុះតម្លៃដែលបានកំណត់។+ ១៩ ប៉ុន្តែ បើគាត់ចង់ទិញដីស្រែចម្ការមកវិញ គាត់ត្រូវថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃដែលបានកំណត់ រួចដីនោះនឹងនៅជារបស់គាត់ដូចមុន។ ២០ ប៉ុន្តែ បើគាត់មិនបានទិញទេ ហើយក្រោយមកដីនោះបានត្រូវលក់ទៅឲ្យអ្នកផ្សេង នោះគាត់មិនអាចទិញមកវិញបានទេ។ ២១ លុះដល់ឆ្នាំសោមនស្សជាពេលដែលត្រូវប្រគល់ដីមកវិញ ដីនោះនឹងទៅជាដីបរិសុទ្ធជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ដីនោះនឹងក្លាយទៅជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកសង្ឃ។+
២២ «‹បើអ្នកណាញែកដីស្រែចម្ការដែលខ្លួនបានទិញទុកជាបរិសុទ្ធជូនព្រះយេហូវ៉ា ជាដីដែលមិនមែនជាដីកេរមត៌ករបស់ខ្លួន+ ២៣ សង្ឃត្រូវគិតតម្លៃតាមចំនួនឆ្នាំដែលនៅសល់រហូតដល់ឆ្នាំសោមនស្ស ហើយគាត់ត្រូវកំណត់តម្លៃនៅថ្ងៃនោះតែម្ដង។+ ដីនោះជាដីបរិសុទ្ធជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ២៤ ដល់ឆ្នាំសោមនស្ស ដីនោះនឹងត្រូវប្រគល់ដល់ម្ចាស់ដើមវិញ ព្រោះជាដីកេររបស់គាត់។+
២៥ «‹តម្លៃនីមួយៗត្រូវគិតតាមទម្ងន់ហ្សេគិលដែលប្រើនៅកន្លែងបរិសុទ្ធ គឺមួយហ្សេគិលស្មើនឹង២០កេរ៉ា។*
២៦ «‹ប៉ុន្តែ ចំពោះកូនដំបូងរបស់សត្វ មិនត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធទុកជូនព្រះយេហូវ៉ាទេ ព្រោះកូនដំបូងរបស់សត្វទាំងអស់ជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្រាប់ហើយ ទោះជាគោឈ្មោលឬចៀមក្ដី។+ ២៧ បើក្នុងចំណោមកូនសត្វដែលមិនស្អាតបរិសុទ្ធ គាត់អាចលោះបានតាមតម្លៃដែលបានកំណត់ ដោយថែម១ភាគ៥ពីលើតម្លៃវា។+ ប៉ុន្តែ បើគាត់មិនទិញមកវិញទេ គេនឹងលក់វាតាមតម្លៃដែលបានកំណត់។
២៨ «‹រីឯអ្វីដែលបុគ្គលម្នាក់ប្រគល់ជូនព្រះយេហូវ៉ាដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ គាត់មិនអាចលក់ឬទិញមកវិញបានទេ ទោះជាមនុស្ស សត្វ ឬដីស្រែចម្ការក្ដី។ អ្វីទាំងអស់ដែលបានប្រគល់ជូនព្រះយេហូវ៉ា ជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធបំផុត។+ ២៩ ឯអ្នកដែលបានត្រូវទុកសម្រាប់ការបំផ្លាញ គេមិនអាចលោះគាត់បានទេ។+ អ្នកនោះត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន។+
៣០ «‹ភោគផល១ភាគ១០+ជារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាផលពីដីស្រែចម្ការ ឬផលផ្លែពីដើមឈើក្ដី។ នោះជាអ្វីបរិសុទ្ធជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ៣១ បើអ្នកណាចង់ទិញផល១ភាគ១០របស់គាត់មកវិញ គាត់ត្រូវថែម១ភាគ៥ពីលើផលនោះ។ ៣២ ចំណែក១ភាគ១០ពីហ្វូងគោហ្វូងចៀមនិងហ្វូងពពែវិញ រាល់សត្វទី១០ដែលដើរកាត់ក្រោមដំបងរបស់គង្វាល នឹងទៅជាអ្វីដែលបរិសុទ្ធជូនព្រះយេហូវ៉ា។ ៣៣ គាត់មិនត្រូវពិនិត្យមើលថាសត្វនោះជាសត្វល្អឬមិនល្អទេ ហើយក៏មិនអាចប្ដូរបានដែរ។ ប៉ុន្តែ បើគាត់ព្យាយាមប្ដូរសត្វ នោះទាំងសត្វដំបូងទាំងសត្វដែលត្រូវប្ដូរ នឹងទៅជាអ្វីបរិសុទ្ធជូនព្រះ។+ គាត់មិនអាចលោះសត្វនោះមកវិញបានទេ›»។
៣៤ នេះហើយជាច្បាប់ទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ នៅលើភ្នំស៊ីណាយ។+
ឬ«ខ្លាញ់ជុំវិញតម្រងនោម»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
ឬ«ខ្លាញ់ជុំវិញតម្រងនោម»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង» ពោលគឺចំណែករបស់ព្រះយេហូវ៉ាពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព
ន័យត្រង់«នំប៉័ង» ពោលគឺចំណែករបស់ព្រះយេហូវ៉ាពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាព
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ន័យត្រង់«សង្ឃដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតែងតាំង»។ នេះសំដៅលើសម្ដេចសង្ឃ
ន័យត្រង់«សង្ឃដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតែងតាំង»។ នេះសំដៅលើសម្ដេចសង្ឃ
ប្រហែលជាសំដៅលើពួកបុរសចាស់ទុំជាតំណាងពួកជំនុំ
ប្រហែលជាសំដៅលើពួកបុរសចាស់ទុំជាតំណាងពួកជំនុំ
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ន័យត្រង់«សំឡេងដាក់បណ្ដាសា»។ ប្រហែលជាមានន័យថាសេចក្ដីប្រកាសអំពីអំពើខុសឆ្គងមួយដែលរួមបញ្ចូលបណ្ដាសាទាស់នឹងអ្នកដែលធ្វើខុស ឬទាស់នឹងសាក្សីដែលមិនបានរាយការណ៍ប្រាប់
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
តាមមើលទៅគាត់មានទោសដោយសារគាត់មិនបានធ្វើតាមពាក្យសម្បថ
គឺ១ភាគ១០អេហ្វាស្មើនឹង២,២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
គឺ១ភាគ១០អេហ្វាស្មើនឹង២,២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អ្នកជូន»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ប្រហែលជាម៉ូសេប្រាប់ឲ្យពួកគាត់ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន
ឬ«ស្លាកសញ្ញានៃការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ»
ន័យត្រង់«ជម្រះទីបូជាពីភាពខុសឆ្គង»
ឬ«ខ្លាញ់ជុំវិញតម្រងនោម»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ឬ«កុលសម្ព័ន្ធ»
គឺថាសសម្រាប់ដាក់រងើកភ្លើង
ក្នុងគម្ពីរពាក្យ«កូន»ឬ«បុត្រ»អាចសំដៅលើអ្នកណាក៏ដោយដែលកើតក្នុងវង្សត្រកូល
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
គឺជាសត្វស្លាបដែលមានកំប៉ោយនិងចំពុះវែង ហើយមើលទៅស្រដៀងនឹងសត្វត្រសេះ
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
នេះសំដៅលើសត្វដូចជា តោ ខ្លាឃ្មុំ និងចចក
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
នេះអាចសំដៅលើសត្វតូចៗណាដែលរស់នៅផ្ដុំគ្នា
ពាក្យភាសាហេប្រឺដែលបកប្រែថា«ជំងឺឃ្លង់»មានន័យទូលាយ អាចរួមបញ្ចូលជំងឺសើស្បែកផ្សេងៗ ហើយក៏ប្រហែលជាសំដៅលើមេរោគមួយចំនួនដែលមានលើសម្លៀកបំពាក់ និងផ្ទះសម្បែងផងដែរ
ឬ«ពុកមាត់»
គឺ៣ភាគ១០អេហ្វាស្មើនឹង៦,៦លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ឡូក»។ មួយឡូកស្មើនឹង០,៣១លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ឡូក»។ មួយឡូកស្មើនឹង០,៣១លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
គឺ១ភាគ១០អេហ្វាស្មើនឹង២,២លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ឡូក»។ មួយឡូកស្មើនឹង០,៣១លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«ឡូក»។ មួយឡូកស្មើនឹង០,៣១លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលកំណត់សម្គាល់នៅច្បាប់លេវី ១៣:២
ឬ«កុលសម្ព័ន្ធគាត់»
ប្រហែលជាមានន័យថា«ពពែដែលបាត់ទៅ»
ឬ«កុលសម្ព័ន្ធគាត់»
នេះប្រហែលជាសំដៅលើការតមអាហារ ឬកាន់ត្រណមផ្សេងទៀត
ឬ«ត្រូវស្លាប់»
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ឬ«ខ្ញុំនឹងប្រហារអ្នកនោះ»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ឬ«អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»
ប្រហែលជាមានន័យថា«អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឈរមើលពេលឃើញអ្នកឯទៀតហៀបនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតឡើយ»
មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ត្រូវកាត់ចេញពីចំណោមបណ្ដាជន»
ឬ«ប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ស្រីពេស្យា»
ឬ«ប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»។ មើលនិយមន័យពាក្យ«ស្រីពេស្យា»
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»។ នេះសំដៅលើគ្រឿងបូជា
ន័យត្រង់«នំប៉័ង»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ស្គមស្គាំង»
ន័យត្រង់«អ្នកដទៃ»។ នេះសំដៅលើអ្នកដែលមិនមែនមកពីក្រុមគ្រួសារអេរ៉ុន
ន័យត្រង់«ត្រូវញែកខ្ញុំជាបរិសុទ្ធ»
តាមមើលទៅនេះសំដៅលើពេលវេលាមួយដែលនៅក្រោយថ្ងៃលិច ហើយមុនពេលព្រលប់
គឺ២ភាគ១០អេហ្វាស្មើនឹង៤,៤លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ក្លិនដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត»
មួយហ៊ីនស្មើនឹង៣,៦៧លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាកគ្រប់៧»
នេះប្រហែលជាសំដៅលើការតមអាហារ ឬកាន់ត្រណមផ្សេងទៀត
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«មិនតមអាហារ»
ឬ«ជម្រកបណ្ដោះអាសន្ន»
គឺ២ភាគ១០អេហ្វាស្មើនឹង៤,៤លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«អ្នកលោះ»
ន័យត្រង់«មេឃដូចជាដែក»
ន័យត្រង់«ផែនដីដូចជាស្ពាន់»
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយហូម៉ើរស្មើនឹង២២០លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយកេរ៉ាស្មើនឹង០,៥៧ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤