បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិតរបស់ប៉មយាម
ប៉មយាម
បណ្ណាល័យអ៊ីនធឺណិត
ខ្មែរ
  • គម្ពីរ
  • សៀវភៅផ្សេងៗ
  • កិច្ចប្រជុំ
  • nwt ការបំភ្លឺច្បាប់ ១:១-៣៤:១២
  • ការបំភ្លឺច្បាប់

សុំទោស គ្មានវីដេអូទេ

សុំទោស វីដេអូមានបញ្ហា

  • ការបំភ្លឺច្បាប់
  • គម្ពីរបរិសុទ្ធសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី
គម្ពីរបរិសុទ្ធសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី
ការបំភ្លឺច្បាប់

ការ​បំភ្លឺ​ច្បាប់

១ នេះ​ជា​ពាក្យ​ដែល​ម៉ូសេ​និយាយ​ទៅ​កាន់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល នៅ​តំបន់​ទន្លេយ៉ូដាន់ ក្នុង​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ ត្រង់​វាល​ខាង​មុខ​ស៊ូភ នៅ​កណ្ដាល​ប៉ារ៉ាន តូផែល ឡាបាន់ ហាសិរ៉ូត និង​ឌីសាហាប់។ ២ ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ហូរែប​ទៅ​តំបន់​កាដេសបានា+ ឆ្លង​កាត់​តាម​ផ្លូវ​ភ្នំ​សៀ ពួក​គេ​ត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​អស់​១១​ថ្ងៃ។ ៣ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១ ខែ​ទី​១១ ក្នុង​ឆ្នាំ​ទី​៤០+ ម៉ូសេ​បាន​ប្រាប់​ការ​ណែនាំ​ទាំង​អស់​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដល់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល ៤ គឺ​ក្រោយ​ពី​វាយ​ឈ្នះ​ស្ដេច​ស៊ីហុន+ជា​ស្ដេច​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរីដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​ហែសបូន និង​ក្រោយ​ពី​វាយ​ឈ្នះ​ស្ដេច​អុក+នៃ​តំបន់​បាសាន​នៅ​ក្រុង​អេទ្រី ជា​ស្ដេច​ដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​អាសថារ៉ូត។*+ ៥ នៅ​តំបន់​ទន្លេយ៉ូដាន់​ក្នុង​ស្រុក​ម៉ូអាប់ ម៉ូសេ​ចាប់​ផ្ដើម​ពន្យល់​ច្បាប់+ដូច​ត​ទៅ​៖

៦ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​យើង បាន​ប្រាប់​យើង​នៅ​ភ្នំ​ហូរែប​ថា​៖ ‹អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្នាក់​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​នេះ​យូរ​ល្មម​ហើយ។+ ៧ ចូរ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​តំបន់​ភ្នំ​របស់​ពួក​អាម៉ូរី+ ហើយ​ឆ្ពោះ​ទៅ​តំបន់​ជិត​ខាង​ទាំង​អស់ គឺ​តំបន់​អារ៉ាបា+ តំបន់​ភ្នំ តំបន់​សេភីឡា តំបន់​ណេកេប និង​តំបន់​ឆ្នេរ។+ រួច​បន្ត​ដំណើរ​ទៅ​ទឹក​ដី​របស់​ជន​ជាតិ​កាណាន ហើយ​ទៅ​រហូត​ដល់​លីបង់*+ និង​ទន្លេ​អឺប្រាត។+ ៨ មើល! ខ្ញុំ​បាន​រៀបចំ​ទឹក​ដី​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ចាប់​យក​ទុក​ជា​មត៌ក​ចុះ ព្រោះ​ខ្ញុំ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា​ប្រគល់​ឲ្យ​ដល់​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​អាប្រាហាំ អ៊ីសាក+ និង​យ៉ាកុប+ ព្រម​ទាំង​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គេ​ដែរ›។+

៩ ​«​នៅ​គ្រា​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​អាច​មើល​ខុស​ត្រូវ​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តែ​ម្នាក់​ឯង​បាន​ទេ។+ ១០ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ឡើង​ៗ ហើយ​រហូត​មក​ដល់​ឥឡូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ដូច​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ។+ ១១ សូម​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​កើន​ឡើង+រាប់​ពាន់​ដង​ទៅ​ទៀត ហើយ​សូម​ឲ្យ​លោក​ផ្ដល់​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា។+ ១២ ឯ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​មិន​អាច​រ៉ាប់​រង​បន្ទុក​តែ​ម្នាក់​ឯង​បាន​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​អាច​ទ្រាំ​នឹង​ការ​រក​រឿង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដែរ។+ ១៣ ហេតុ​នេះ ចូរ​ជ្រើស​រើស​បុរស​ឈ្លាស​វៃ ចេះ​ពិចារណា និង​មាន​បទ​ពិសោធន៍ ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​តែង​តាំង​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា›។+ ១៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​តប​ថា​៖ ‹គំនិត​នេះ​ល្អ​ណាស់›។ ១៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​តែង​តាំង​ប្រមុខ​នៃ​កុលសម្ព័ន្ធ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​បុរស​ឈ្លាស​វៃ និង​មាន​បទ​ពិសោធន៍ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​មេ​ដឹក​នាំ​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា ពោល​គឺ​មេ​លើ​១.០០០​នាក់ មេ​លើ​១០០​នាក់ មេ​លើ​៥០​នាក់ មេ​លើ​១០​នាក់ និង​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដែល​ជា​ប្រមុខ។+

១៦ ​«​នៅ​គ្រា​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ផ្ដល់​ការ​ណែនាំ​ដល់​ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី​ថា​៖ ‹ពេល​បណ្ដា​ជន​នាំ​រឿង​ក្ដី​មក​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ចូរ​កាត់​ក្ដី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដោយ​សុចរិត+ ទោះ​ជា​រឿង​ក្ដី​នោះ​រវាង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ពីរ​នាក់ ឬ​រវាង​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​និង​ជន​បរទេស​ណា​ម្នាក់​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ដោយ។+ ១៧ ពេល​កាត់​ក្ដី អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​លម្អៀង​ឡើយ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ដាប់​រឿង​ក្ដី​របស់​អ្នក​តូច​និង​អ្នក​ធំ+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​មនុស្ស​ទេ+ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិនិច្ឆ័យ​ជំនួស​ព្រះ។+ ប៉ុន្តែ បើ​មាន​រឿង​ក្ដី​ណា​ពិបាក អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​នាំ​មក​ឯ​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​សម្រេច​ក្ដី​នោះ›។+ ១៨ នៅ​គ្រា​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ណែនាំ​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា​អំពី​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ដែរ។

១៩ ​«​បន្ទាប់​មក យើង​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ភ្នំ​ហូរែប ហើយ​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្លង​កាត់​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ធំ​ៗ​និង​គួរ​ឲ្យ​ខ្លាច។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​តំបន់​នោះ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក កាល​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្ពោះ​ទៅ​តំបន់​ភ្នំ​របស់​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី+ តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ក្រោយ​មក យើង​បាន​ទៅ​ដល់​តំបន់​កាដេសបានា។+ ២០ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​មក​ដល់​តំបន់​ភ្នំ​របស់​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី​ហើយ គឺ​តំបន់​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា។ ២១ ចូរ​ឡើង​ទៅ​ចាប់​យក​តំបន់​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្គាប់ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រគល់​ទឹក​ដី​នោះ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+ ចូរ​កុំ​ភ័យ​ខ្លាច ឬ​តក់​ស្លុត​ឡើយ›។

២២ ​«​ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​មក​ជួប​ខ្ញុំ ហើយ​ប្រាប់​ថា​៖ ‹សូម​លោក​ចាត់​បុរស​ខ្លះ​ឲ្យ​ទៅ​សង្កេត​មើល​ទឹក​ដី​នោះ ហើយ​មក​រាយ​ការណ៍​ប្រាប់​យើង​អំពី​ស្ថានភាព​ក្រុង​ទាំង​នោះ និង​អំពី​ផ្លូវ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ឡើង​ទៅ›។+ ២៣ ខ្ញុំ​គិត​ថា​យោបល់​នោះ​ល្អ​ណាស់ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​បាន​ជ្រើស​រើស​បុរស​១២​នាក់​ពី​កុលសម្ព័ន្ធ​នីមួយ​ៗ ហើយ​ចាត់​ពួក​គេ​ឲ្យ​ទៅ។+ ២៤ ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ឡើង​ទៅ​តំបន់​ភ្នំ+ ហើយ​ពេល​ទៅ​ដល់​ជ្រលង​អេសកូល ពួក​គេ​បាន​សង្កេត​មើល​ស្រុក​នោះ។ ២៥ ពួក​គេ​ក៏​បាន​នាំ​យក​ផល​ផ្លែ​ពី​ស្រុក​នោះ​មក​បង្ហាញ​ដល់​យើង ហើយ​រាយ​ការណ៍​ថា​៖ ‹ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ គឺ​ជា​ស្រុក​ល្អ​ណាស់›។+ ២៦ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ព្រម​ឡើង​ទៅ​ស្រុក​នោះ​ទេ ថែម​ទាំង​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​បង្គាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៀត​ផង។+ ២៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេះ​តែ​រអ៊ូ​រទាំ​ក្នុង​ត្រសាល​ខ្លួន​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្អប់​យើង​បាន​ជា​លោក​នាំ​យើង​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ដើម្បី​ប្រគល់​យើង​ឲ្យ​ពួក​អាម៉ូរី​បំផ្លាញ​ចោល។ ២៨ តើ​កន្លែង​ដែល​យើង​នឹង​ទៅ​នោះ ជា​កន្លែង​បែប​ណា? យើង​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​ជា​ខ្លាំង+ ពេល​ដែល​ឮ​បង​ប្អូន​យើង​ប្រាប់​ថា​៖ ​«​អ្នក​ស្រុក​នោះ​មាន​មាឌ​ធំ ហើយ​ខ្ពស់​ជាង​យើង​ឆ្ងាយ​ណាស់។ ក្រុង​របស់​ពួក​គេ​ធំ​សម្បើម ហើយ​មាន​កំពែង​រឹង​មាំ​ខ្ពស់​ដល់​មេឃ។+ យើង​ថែម​ទាំង​ឃើញ​ពួក​កូន​ចៅ​របស់​អេណាគីម+នៅ​ទី​នោះ​ដែរ​»​›។

២៩ ​«​ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹កុំ​ភ័យ​តក់​ស្លុត​ឬ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ឡើយ។+ ៣០ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​នាំ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​នឹង​ច្បាំង​ជំនួស​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ កាល​ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ៣១ នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​បាន​ឃើញ​ដែរ​ថា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បីទ្រ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​ឪពុក​បី​ទ្រ​កូន គឺ​នៅ​គ្រប់​កន្លែង​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ទៅ​រហូត​មក​ដល់​កន្លែង​នេះ›។ ៣២ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក្ដី អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មាន​ជំនឿ​ទៅ​លើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។+ ៣៣ លោក​តែង​ទៅ​មុន​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​មើល​ថា​កន្លែង​ណា​ដែល​គួរ​បោះ​ជំរំ។ លោក​បាន​លេច​មក​ជា​បង្គោល​ភ្លើង​នៅ​ពេល​យប់ ហើយ​ជា​បង្គោល​ពពក​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ ដើម្បី​នាំ​ផ្លូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

៣៤ ​«​នៅ​ពេល​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​បាន​ឮ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​ដែរ ហើយ​លោក​បាន​ខឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង រួច​ស្បថ​យ៉ាង​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ថា​៖+ ៣៥ ‹ក្នុង​ជំនាន់​មនុស្ស​អាក្រក់​នេះ នឹង​គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ឃើញ​ស្រុក​ដ៏​ល្អ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សន្យា​ប្រគល់​ឲ្យ​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ+ ៣៦ លើក​លែង​តែ​កាលែប​ជា​កូន​យេផុនណា។ គាត់​នឹង​ឃើញ​ស្រុក​នោះ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ទឹក​ដី​ដែល​គាត់​បាន​ដើរ​កាត់ ឲ្យ​ដល់​គាត់​និង​កូន​ចៅ​របស់​គាត់ ព្រោះ​គាត់​បាន​ដើរ​តាម​ខ្ញុំ​ជា​យេហូវ៉ា​យ៉ាង​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត›។+ ៣៧ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថែម​ទាំង​បាន​ខឹង​នឹង​ខ្ញុំ ដោយ​ព្រោះ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ‹អ្នក​ក៏​មិន​អាច​ចូល​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​បាន​ដែរ។+ ៣៨ ឯ​យ៉ូស្វេ​ជា​កូន​របស់​នុន​ដែល​ជា​អ្នក​បម្រើ​របស់​អ្នក+ គាត់​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ។+ ចូរ​ពង្រឹង​កម្លាំង​ចិត្ត​គាត់*+ ព្រោះ​គាត់​ជា​អ្នក​ដែល​នឹង​ជួយ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ឲ្យ​ចាប់​យក​ស្រុក​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក›។ ៣៩ ព្រះ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹ចំណែក​កូន​ចៅ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​និយាយ​ថា​នឹង​ត្រូវ​គេ​ចាប់​យក+ ជា​កូន​ចៅ​ដែល​មិន​ទាន់​ស្គាល់​ល្អ​ស្គាល់​អាក្រក់ គឺ​ពួក​គេ​នោះ​ហើយ​ដែល​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ស្រុក​នោះ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទុក​ជា​មត៌ក។+ ៤០ រីឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ ចូរ​ត្រឡប់​ទៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​តាម​ផ្លូវ​ទៅ​សមុទ្រក្រហម​វិញ​ទៅ›។+

៤១ ​«​ឮ​ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ពួក​យើង​បាន​ធ្វើ​ខុស​ទាស់​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ហើយ។ ឥឡូវ​ពួក​យើង​នឹង​ឡើង​ទៅ​ច្បាំង តាម​បង្គាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា!›។ រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រដាប់​អាវុធ​រៀង​ៗ​ខ្លួន ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ថា​ការ​ឡើង​ភ្នំ​ទៅ​ច្បាំង​ដណ្ដើម​យក​តំបន់​ទាំង​មូល គឺ​ជា​ការ​ងាយ​ស្រួល​ណាស់។+ ៤២ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ចូរ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឡើង​ទៅ​ប្រយុទ្ធ​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើង​ទៅ​ច្បាំង អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចាញ់​សត្រូវ​មិន​ខាន​»​›។ ៤៣ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រាប់​ប្រសាសន៍​នោះ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្ដាប់​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​នៅ​តែ​ចចេស​ឡើង​ទៅ​ទៀត។ ៤៤ ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​អាម៉ូរីដែល​រស់​នៅ​លើ​ភ្នំ​នោះ បាន​ចេញ​មក​វាយ​ប្រហារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​រត់​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ ទៅ​តំបន់​សៀ​រហូត​ដល់​ហោម៉ា។ ពួក​គេ​បាន​ដេញ​តាម​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ជា​ឃ្មុំ​ដេញ​ទិច។ ៤៥ ពេល​ត្រឡប់​មក​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​យំ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​បាន​ស្ដាប់ ឬ​អើពើ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។ ៤៦ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បន្ត​ស្នាក់​នៅ​តំបន់​កាដេស​យូរ​យ៉ាង​នេះ។

២ ​«​បន្ទាប់​មក យើង​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​តាម​ផ្លូវ​ទៅ​សមុទ្រក្រហម ដូច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់។+ យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចុះ​ឡើង​ក្បែរ​ភ្នំ​សៀ​អស់​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ។ ២ ទី​បំផុត ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ៣ ‹អ្នក​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចុះ​ឡើង​ក្បែរ​ភ្នំ​នេះ​ល្មម​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ ឥឡូវ​ចូរ​ធ្វើ​ដំណើរ​បែរ​ទៅ​ខាង​ជើង​វិញ។ ៤ អ្នក​ត្រូវ​ប្រាប់​បណ្ដា​ជន​នូវ​បង្គាប់​នេះ​ថា​៖ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដើរ​តាម​បណ្ដោយ​ព្រំ​ប្រទល់​ទឹក​ដី​របស់​បង​ប្អូន​អ្នក គឺ​កូន​ចៅ​របស់​អេសាវ+ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​សៀ។+ ពួក​គេ​មុខ​ជា​ភ័យ​ខ្លាច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន។ ៥ កុំ​ច្បាំង​នឹង​ពួក​គេ​ជា​ដាច់​ខាត ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ សូម្បី​តែ​ប៉ុន​បាត​ជើង។ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ភ្នំ​សៀ​ឲ្យ​ដល់​អេសាវ​ជា​មត៌ក​រួច​ហើយ។+ ៦ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផឹក​ទឹក​និង​បរិភោគ​អាហារ​របស់​ពួក​គេ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បង់​ប្រាក់​ឲ្យ​ពួក​គេ​វិញ។+ ៧ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់។ លោក​ស្គាល់​ច្បាស់​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដើរ​កាត់​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ដ៏​ធំ​នេះ។ អស់​រយៈ​ពេល​៤០​ឆ្នាំ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​និច្ច ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដែល​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ​»​›។+ ៨ ដូច្នេះ យើង​បាន​ដើរ​បង្ហួស​ទឹក​ដី​របស់​បង​ប្អូន​យើង គឺ​កូន​ចៅ​របស់​អេសាវ+ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ភ្នំ​សៀ ដោយ​វាង​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្លូវ​ទៅ​តំបន់​អារ៉ាបា តំបន់​អេឡាត និង​តំបន់​អេស៊ានកេបឺ។+

​«​បន្ទាប់​មក យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​បែរ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ ទៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ម៉ូអាប់​វិញ។+ ៩ រួច​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹កុំ​ច្បាំង​នឹង​ពួក​ម៉ូអាប់​ជា​ដាច់​ខាត ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ​ដល់​អ្នក​ឡើយ ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ក្រុង​អារ​ឲ្យ​ដល់​កូន​ចៅ​របស់​ឡុត​ជា​មត៌ក​ហើយ។+ ១០ (​ពួក​អេមិម+ធ្លាប់​រស់​នៅ​ទី​នោះ ពួក​គេ​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ហើយ​ខ្លាំង​ពូកែ ថែម​ទាំង​ខ្ពស់​ដូច​ពួក​អេណាគីម។ ១១ ឯ​ពួក​រេផែម+ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ដូច​ជា​ពួក​អេណាគីម​ដែរ+ ហើយ​ពួក​ម៉ូអាប់​បាន​ហៅ​ពួក​គេ​ថា​ពួក​អេមិម។ ១២ ចំណែក​ពួក​ហូរី+វិញ ពួក​គេ​ធ្លាប់​រស់​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​សៀ តែ​កូន​ចៅ​របស់​អេសាវ​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​គេ ថែម​ទាំង​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ដែរ រួច​តាំង​ទី​លំនៅ​លើ​ទឹក​ដី​នោះ+ ដូច​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទុក​ជា​មត៌ក​)។ ១៣ ឥឡូវ ចូរ​អ្នក​ទៅ ហើយ​ឆ្លង​ជ្រលង​សេរេត›។ ដូច្នេះ យើង​ក៏​ឆ្លង​ជ្រលង​សេរេត។+ ១៤ តាំង​ពី​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញ​ពី​តំបន់​កាដេសបានា រហូត​ដល់​ឆ្លង​ជ្រលង​សេរេត យើង​បាន​ចំណាយ​ពេល​អស់​៣៨​ឆ្នាំ គឺ​ទាល់​តែ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ក្នុង​ជំនាន់​នេះ ដែល​អាច​ចូល​ធ្វើ​សង្គ្រាម​ស្លាប់​អស់​ទៅ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ​នឹង​ពួក​គេ។+ ១៥ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​លើក​ដៃ​ទាស់​នឹង​ពួក​គេ ហើយ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ជំរំ រហូត​ដល់​ពួក​គេ​វិនាស​អស់​ទៅ។+

១៦ ​«​មិន​យូរ​ក្រោយ​ពី​ពួក​បុរស​ទាំង​អស់​ដែល​អាច​ធ្វើ​សង្គ្រាម​បាន​ស្លាប់​អស់​ទៅ+ ១៧ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ម្ដង​ទៀត​ថា​៖ ១៨ ‹ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​តាម​ក្រុង​អារ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ម៉ូអាប់។ ១៩ ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ជិត​ដល់​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​អាំម៉ូន កុំ​រក​រឿង​ឬ​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ពួក​គេ​ឡើយ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ឲ្យ​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ​ដល់​អ្នក​ទេ គឺ​ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ទឹក​ដី​នោះ​ដល់​កូន​ចៅ​របស់​ឡុត​ទុក​ជា​មត៌ក​ហើយ។+ ២០ ទឹក​ដី​នោះ​ធ្លាប់​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ជា​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​រេផែម+ (​ពួក​រេផែម​ធ្លាប់​រស់​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​ជន​ជាតិ​អាំម៉ូន​ធ្លាប់​ហៅ​ពួក​គេ​ថា​ពួក​សាំស៊ូមីម។ ២១ ពួក​គេ​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ហើយ​ខ្លាំង​ពូកែ ថែម​ទាំង​ខ្ពស់​ដូច​ពួក​អេណាគីម​ដែរ+ តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​នៅ​មុខ​ពួក​អាំម៉ូន ហើយ​ពួក​អាំម៉ូន​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ រួច​ក៏​តាំង​ទី​លំនៅ​លើ​ទឹក​ដី​នោះ។ ២២ លោក​ក៏​បាន​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ដែរ សម្រាប់​កូន​ចៅ​របស់​អេសាវ​ដែល​រស់​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​សៀ+ ពេល​ដែល​លោក​បំផ្លាញ​ពួក​ហូរី+នៅ​ចំពោះ​ពួក​គេ។ យ៉ាង​នេះ កូន​ចៅ​របស់​អេសាវ​អាច​បណ្ដេញ​ពួក​ហូរី​ចេញ រួច​តាំង​ទី​លំនៅ​លើ​ទឹក​ដី​ពួក​គេ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។ ២៣ ឯ​ពួក​អាវីម ពួក​គេ​រស់​នៅ​តាម​ភូមិ រហូត​ដល់​ក្រុង​កាសា។+ ក្រោយ​មក ពួក​កាបតូរីម+ដែល​ចេញ​ពី​កោះ​កាបតូ* បាន​មក​បំផ្លាញ​ពួក​គេ ហើយ​តាំង​ទី​លំនៅ​លើ​ទឹក​ដី​ពួក​គេ​ទៅ​)។

២៤ ​«​‹ចូរ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ ហើយ​ឆ្លង​ជ្រលង​អើណូន។+ មើល! ខ្ញុំ​ប្រគល់​ស៊ីហុន+ជា​ស្ដេច​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរីដែល​គ្រប់​គ្រង​នៅ​ក្រុង​ហែសបូន​ដល់​អ្នក​ហើយ។ ដូច្នេះ ចូរ​ច្បាំង​នឹង​ស្ដេច​នោះ ហើយ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​គាត់​ចុះ។ ២៥ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​មនុស្ស​នៅ​ក្រោម​មេឃ ភ័យ​ខ្លាច​ពេល​ពួក​គេ​ឮ​អំពី​អ្នក។ ពួក​គេ​នឹង​តក់​ស្លុត​ហើយ​ញ័រ​រន្ធត់​នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក›។+

២៦ ​«​រួច​ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​ពួក​អ្នក​នាំ​សារ​ពី​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​កេដេម៉ូត+ ឲ្យ​ទៅ​ជួប​ស្ដេច​ស៊ីហុន​ដែល​គ្រប់​គ្រង​នៅ​ក្រុង​ហែសបូន ដោយ​នាំ​ពាក្យ​មេត្រី​ថា​៖+ ២៧ ‹សូម​លោក​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ដើរ​ឆ្លង​កាត់​ស្រុក​របស់​លោក​ផង។ ពួក​ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ប៉ុណ្ណោះ មិន​បែរ​ទៅ​ខាង​ឆ្វេង​ឬ​ខាង​ស្ដាំ​ទេ។+ ២៨ ពួក​ខ្ញុំ​នឹង​បរិភោគ​អាហារ ហើយ​ផឹក​ទឹក​ដែល​លោក​លក់​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ។ សូម​លោក​មេត្តា​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ដើរ​ឆ្លង​កាត់​ស្រុក​របស់​លោក ២៩ រហូត​ដល់​ពួក​ខ្ញុំ​ឆ្លង​ផុត​ទន្លេយ៉ូដាន់ ចូល​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​ពួក​ខ្ញុំ​បាន​សន្យា​ប្រគល់​ឲ្យ។ សូម​លោក​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ផង ដូច​កូន​ចៅ​អេសាវ​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​សៀ និង​ពួក​ម៉ូអាប់​ដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​អារ បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ដែរ›។ ៣០ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ ស្ដេច​ស៊ីហុន​មិន​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​យើង​ដើរ​ឆ្លង​កាត់​ស្រុក​គាត់​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​ចិត្ត​រឹង​រូស+ ដើម្បី​ប្រគល់​គាត់​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដូច្នោះ​មែន។+

៣១ ​«​បន្ទាប់​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​ខ្ញុំ​ទៀត​ថា​៖ ‹មើល! ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ស្ដេច​ស៊ីហុន​និង​ទឹក​ដី​របស់​គាត់ ឲ្យ​អ្នក​ហើយ។ ដូច្នេះ ចូរ​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក​ចុះ›។+ ៣២ ពេល​ស្ដេច​ស៊ីហុន​នាំ​ទ័ព​ទាំង​អស់​របស់​គាត់ មក​ច្បាំង​នឹង​យើង​នៅ​ក្រុង​យេហាស+ ៣៣ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​យើង​បាន​ប្រគល់​គាត់​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​យើង។ ដូច្នេះ យើង​ក៏​វាយ​ឈ្នះ​គាត់​និង​កូន​ៗ​គាត់ ព្រម​ទាំង​ទ័ព​ទាំង​អស់​របស់​គាត់។ ៣៤ នៅ​ពេល​នោះ យើង​បាន​ចាប់​យក​ក្រុង​ទាំង​អស់​របស់​គាត់ ហើយ​បំផ្លាញ​ក្រុង​ទាំង​នោះ​ចោល រួម​ទាំង​បុរស ស្ត្រី និង​កូន​ក្មេង​ផង​ដែរ គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​រួច​ជីវិត​ឡើយ។+ ៣៥ ប៉ុន្តែ យើង​បាន​រឹប​អូស​យក​របស់​របរ និង​ហ្វូង​សត្វ​ពី​ក្រុង​ទាំង​នោះ។ ៣៦ យើង​បាន​វាយ​ឈ្នះ​ក្រុង​ទាំង​អស់ គឺ​ចាប់​ពី​ក្រុង​អារ៉ូអ៊ើរ+ដែល​នៅ​ជាយ​ជ្រលង​អើណូន (​រួម​បញ្ចូល​ក្រុង​ដែល​នៅ​ក្នុង​ជ្រលង​ដែរ​) រហូត​ដល់​ទឹក​ដី​គីលាត ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​ក្រុង​ទាំង​នោះ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​យើង។+ ៣៧ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ចូល​ទៅ​ជិត​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​អាំម៉ូន+ ដែល​នៅ​តាម​ជ្រលង​យ៉ាបុក+ និង​បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​នៅ​តំបន់​ភ្នំ ឬ​កន្លែង​ណា​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​បាន​ហាមឃាត់​នោះ​ទេ។

៣ ​«​បន្ទាប់​មក យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ឡើង​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​បាសាន។ ពេល​នោះ ស្ដេច​អុក​នៃ​តំបន់បាសាន​បាន​នាំ​រាស្ត្រ​របស់​គាត់​ទាំង​អស់ ចេញ​មក​ច្បាំង​នឹង​ពួក​យើង​នៅ​ក្រុង​អេទ្រី។+ ២ ម្ល៉ោះ​ហើយ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹កុំ​ខ្លាច​ស្ដេច​នោះ​ឡើយ ព្រោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​គាត់​និង​រាស្ត្រ​របស់​គាត់ ព្រម​ទាំង​ស្រុក​របស់​គាត់​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក។ អ្នក​នឹង​ធ្វើ​ទៅ​លើ​គាត់​ដូច​ដែល​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ស៊ីហុន​ជា​ស្ដេច​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី ដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​ហែសបូន​ដែរ›។ ៣ ដូច្នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​យើង​បាន​ប្រគល់​ស្ដេច​អុក​នៃ​តំបន់បាសាន និង​បណ្ដា​រាស្ត្រ​របស់​គាត់ មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​យើង ហើយ​យើង​បាន​វាយ​ប្រហារ​គាត់​និង​រាស្ត្រ​គាត់ រហូត​ដល់​គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​រួច​ជីវិត​ឡើយ។ ៤ យើង​បាន​ដណ្ដើម​យក​ក្រុង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​គាត់ គ្មាន​សល់​ក្រុង​ណា​មួយ​ទេ។ យើង​បាន​ចាប់​យក​ក្រុង​ទាំង​៦០​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​តំបន់​អាកុប ពោល​គឺ​រាជាណាចក្រ​ទាំង​មូល​របស់​ស្ដេច​អុក​នៃ​តំបន់បាសាន។+ ៥ ក្រុង​ទាំង​នោះ​ជា​ក្រុង​រឹង​មាំ​ដែល​មាន​កំពែង​ខ្ពស់​ៗ​ មាន​ខ្លោង​ទ្វារ និង​រនុក។ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ យើង​ក៏​បាន​ដណ្ដើម​យក​ក្រុង​តូច​ៗ​មួយ​ចំនួន​ធំ​ដែរ។ ៦ យើង​បាន​បំផ្លាញ​ក្រុង​ទាំង​នោះ+ដូច​យើង​បាន​បំផ្លាញ​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​ស្ដេច​ស៊ីហុន​នៃ​ក្រុង​ហែសបូន រួម​ទាំង​បុរស ស្ត្រី និង​កូន​ក្មេង​ដែរ។+ ៧ ប៉ុន្តែ យើង​បាន​រឹប​អូស​យក​របស់​របរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្រុង​ទាំង​នោះ ព្រម​ទាំង​ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​អស់។

៨ ​«​នៅ​គ្រា​នោះ យើង​បាន​ដណ្ដើម​យក​ទឹក​ដី​របស់​ស្ដេច​ស្រុក​អាម៉ូរី​ទាំង​ពីរ​រូប+ដែល​រស់​នៅ​តំបន់​ទន្លេយ៉ូដាន់ គឺ​ចាប់​ពី​ជ្រលង​អើណូន​រហូត​ដល់​ភ្នំ​ហឺម៉ូន+ ៩ (​ជន​ជាតិ​ស៊ីដូន​ធ្លាប់​ហៅ​ភ្នំ​នោះ​ថា​ភ្នំ​សៀរាន តែ​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី​ហៅ​ភ្នំ​នោះ​ថា​ភ្នំ​សេនៀ​វិញ​)។ ១០ យើង​បាន​ចាប់​យក​ក្រុង​ទាំង​ឡាយ​ដែល​ស្ថិត​នៅ​តំបន់​ខ្ពង់​រាប តំបន់​គីលាត និង​តំបន់បាសាន​ទាំង​មូល ហើយ​រហូត​ដល់​ក្រុង​សាលកា​និង​ក្រុង​អេទ្រី+ ពោល​គឺ​ក្រុង​ទាំង​អស់​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​រាជាណាចក្រ​របស់​ស្ដេច​អុក​នៃ​តំបន់បាសាន។ ១១ ស្ដេច​អុក​នៃ​តំបន់បាសាន​គឺ​ជា​ពួក​រេផែម​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់។ មឈូស*របស់​គាត់​ធ្វើ​ពី​ដែក* ដែល​មាន​បណ្ដោយ​៩​ហត្ថ* ទទឹង​៤​ហត្ថ តាម​ប្រវែង​ហត្ថ​ដែល​គេ​ប្រើ​ទូទៅ។ មឈូស​នោះ​មាន​នៅ​ក្រុង​រ៉ាបា​ក្នុង​ទឹក​ដី​អាំម៉ូន​នៅ​ឡើយ។ ១២ នៅ​គ្រា​នោះ យើង​បាន​ដណ្ដើម​យក​ទឹក​ដី​នេះ គឺ​តំបន់​អារ៉ូអ៊ើរ+ដែល​នៅ​ក្បែរ​ជ្រលង​អើណូន និង​តំបន់​ភ្នំ​ពាក់​កណ្ដាល​ក្នុង​ទឹក​ដី​គីលាត។ បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​នៅ​តំបន់​ទាំង​នេះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​កុលសម្ព័ន្ធ​រូបេន និង​កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ​រួច​ហើយ។+ ១៣ ឯ​ទឹក​ដី​គីលាត​ដែល​នៅ​សល់ និង​តំបន់បាសាន​ទាំង​មូល​ក្នុង​រាជាណាចក្រ​របស់​ស្ដេច​អុក ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ដល់​ពាក់​កណ្ដាល​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ។+ ទឹក​ដី​អាកុប​ទាំង​មូល ដែល​នៅ​ក្នុង​តំបន់បាសាន គេ​ធ្លាប់​ស្គាល់​ថា​ជា​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​រេផែម។

១៤ ​«​យ៉ាអៀ+ជា​កូន​ចៅ​ម៉ាណាសេ​បាន​ទទួល​ទឹក​ដី​អាកុប​ទាំង​មូល+ រហូត​ដល់​ព្រំ​ប្រទល់​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​កេសឺ និង​ពួក​ម៉ាអាកាត។+ គាត់​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ភូមិ​ដែល​នៅ​ក្នុង​តំបន់បាសាន​តាម​ឈ្មោះ​របស់​គាត់ គឺ​ហាវ៉ុតយ៉ាអៀ។*+ គេ​ក៏​បាន​ហៅ​ឈ្មោះ​នោះ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។ ១៥ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​តំបន់​គីលាត​ឲ្យ​ម៉ាគា។+ ១៦ ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ទឹក​ដី​ដល់​កុលសម្ព័ន្ធ​រូបេន​និង​កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ+ ចាប់​ពី​តំបន់​គីលាត​ដល់​ជ្រលង​អើណូន ​(​ពាក់​កណ្ដាល​ជ្រលង​នោះ​គឺ​ជា​ព្រំ​ប្រទល់​) ហើយ​ដល់​ជ្រលង​យ៉ាបុក​ដែល​ជា​ព្រំ​ប្រទល់​ទឹក​ដី​របស់​ជន​ជាតិ​អាំម៉ូន ១៧ ហើយ​ដល់​តំបន់​អារ៉ាបា និង​ដល់​ទន្លេយ៉ូដាន់​ដែល​ជា​ព្រំ​ប្រទល់ ហើយ​ចាប់​ពី​សមុទ្រ​គីនេរ៉េត​ដល់​សមុទ្រ​អារ៉ាបា​ដែល​ជា​សមុទ្រ​អំបិល* នៅ​ឯ​ជើង​ភ្នំ​ពីសកា​នៅ​ទិស​ខាង​កើត។+

១៨ ​«​បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​កុលសម្ព័ន្ធ​ពីរ​និង​កុលសម្ព័ន្ធ​ពាក់​កណ្ដាល​ទៀត​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រគល់​ទឹក​ដី​នេះ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​មត៌ក​ហើយ។ ដូច្នេះ ចូរ​ឲ្យ​ពួក​បុរស​ពូកែ​អង់អាច​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រដាប់​អាវុធ ហើយ​ឆ្លង​នៅ​មុខ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ជា​បង​ប្អូន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ។+ ១៩ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ទុក​ប្រពន្ធ​កូន​និង​ហ្វូង​សត្វ​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ហើយ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ហ្វូង​សត្វ​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក។ ២០ ពេល​ណា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ទឹក​ដី​នៅ​ត្រើយ​ទន្លេយ៉ូដាន់​ឲ្យ​ដល់​បង​ប្អូន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ដូច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពេល​នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ត្រឡប់​មក​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​របស់​ខ្លួន​វិញ​បាន›។+

២១ ​«​នៅ​គ្រា​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​យ៉ូស្វេ​ថា​៖+ ‹អ្នក​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ហើយ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​បាន​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​ស្ដេច​ទាំង​ពីរ​រូប​នោះ។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ដូច​នោះ​ដែរ​ចំពោះ​រាជាណាចក្រ​ទាំង​អស់ ដែល​អ្នក​នឹង​ឆ្លង​ចូល​ទៅ។+ ២២ អ្នក​មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក លោក​នឹង​ច្បាំង​ជំនួស​អ្នក›។+

២៣ ​«​នៅ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​អង្វរ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថា​៖ ២៤ ‹ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ម្ចាស់​ដ៏​ឧត្តម​បំផុត​អើយ! លោក​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​បង្ហាញ​ភាព​ឧត្តុង្គឧត្តម​និង​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា+ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បម្រើ​លោក​បាន​ឃើញ ព្រោះ​គ្មាន​ព្រះ​ណា​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ឬ​នៅ​ផែនដី អាច​ធ្វើ​ការ​អស្ចារ្យ​ដូច​លោក​បាន​ទេ។+ ២៥ សូម​លោក​មេត្តា​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​ចូល​ទៅ​មើល​តំបន់​ភ្នំ និង​តំបន់​លីបង់​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​នេះ​ផង›។+ ២៦ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​ព្រម​ធ្វើ​តាម​សំណូម​ពរ​ខ្ញុំ​ទេ ព្រោះ​លោក​នៅ​ខឹង​នឹង​ខ្ញុំ​ដោយ​សារ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ‹បាន​ហើយ! កុំ​លើក​រឿង​នេះ​មក​និយាយ​ទៀត។ ២៧ ចូរ​ឡើង​ទៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ​ពីសកា+ ហើយ​មើល​ទៅ​ទិស​ខាង​លិច ខាង​ជើង ខាង​ត្បូង និង​ខាង​កើត​ចុះ។ អ្នក​នឹង​ឃើញ​ស្រុក​នោះ តែ​អ្នក​នឹង​មិន​បាន​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​ទេ។+ ២៨ អ្នក​ត្រូវ​តែង​តាំង​យ៉ូស្វេ+ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំ ហើយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​គាត់ ព្រម​ទាំង​ពង្រឹង​កម្លាំង​ចិត្ត​គាត់​ដែរ ព្រោះ​គាត់​នឹង​នាំ​បណ្ដា​ជន​នេះ​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់+ ហើយ​ជួយ​ពួក​គេ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​ដែល​អ្នក​នឹង​ឃើញ​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក›។ ២៩ នេះ​បាន​កើត​ឡើង​កាល​ដែល​យើង​ស្នាក់​នៅ​ត្រង់​ជ្រលង​ភ្នំ​ទល់​មុខ​បេតពេអរ។+

៤ ​«​ឱ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! ចូរ​ស្ដាប់​បញ្ញត្តិ​និង​ក្រឹត្យ​ក្រម ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​នៅ+ ហើយ​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ។ ២ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បន្ថែម​ឬ​បន្ថយ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បង្រៀន​នេះ​ឡើយ+ តែ​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៣ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ហើយ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​កាន់​តាម​ព្រះ​បាល​នៃ​ពេអរ គឺ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ចោល។+ ៤ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​មាន​ជីវិត​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។ ៥ មើល! ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​បញ្ញត្តិ​និង​ការ​សម្រេច​ក្ដី​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​និង​ការ​សម្រេច​ក្ដី​ទាំង​នោះ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក។ ៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​និង​ការ​សម្រេច​ក្ដី​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់+ ព្រោះ​នោះ​នឹង​បង្ហាញ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ប្រាជ្ញា+និង​ការ​យល់​ដឹង+នៅ​ចំពោះ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា ហើយ​ពេល​ពួក​គេ​ឮ​បញ្ញត្តិ​និង​ការ​សម្រេច​ក្ដី​ទាំង​នោះ ពួក​គេ​នឹង​សរសើរ​ថា​៖ ‹ប្រជា​ជាតិ​នេះ​ពិត​ជា​មាន​ប្រាជ្ញា​វាង​វៃ​និង​ការ​យល់​ដឹង​ជ្រៅ​ជ្រះ​មែន!›។+ ៧ តើ​មាន​ប្រជាជាតិ​ដ៏​ធំ​ណា​មួយ​ដែល​មាន​ព្រះ​នៅ​ជិត​ពួក​គេ​ដូច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង ដែល​តែង​នៅ​ជិត​យើង​គ្រប់​ពេល​ដែល​យើង​ហៅ​រក​លោក​នោះ?+ ៨ តើ​មាន​ប្រជា​ជាតិ​ដ៏​ធំ​ណា​ដែល​មាន​បញ្ញត្តិ​និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ដូច​ក្រម​ច្បាប់​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ឬ​ទេ?+

៩ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​និង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្លេច​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្វី​ទាំង​នោះ​ដក់​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​មួយ​ជីវិត។ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​បង្ហាត់​បង្រៀន​អ្វី​ទាំង​នេះ​ដល់​កូន​ចៅ​របស់​ខ្លួន​ផង​ដែរ។+ ១០ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៅ​ឯ​ភ្នំ​ហូរែប ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ចូរ​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា​នៅ​ចំពោះ​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឮ​ប្រសាសន៍​របស់​ខ្ញុំ។+ យ៉ាង​នោះ ពួក​គេ​អាច​រៀន​គោរព​កោត​ខ្លាច​ដល់​ខ្ញុំ+ដរាប​ណា​ដែល​ពួក​គេ​រស់​នៅ​ផែនដី និង​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​បង្រៀន​កូន​ចៅ​របស់​ខ្លួន​ផង​ដែរ›។+

១១ ​«​ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ចូល​ទៅ​ជិត ហើយ​ឈរ​នៅ​ក្បែរ​ជើង​ភ្នំ​នោះ។ ពេល​នោះ មាន​ភ្លើង​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​នៅ​លើ​ភ្នំ​ឡើង​ទៅ​ដល់​មេឃ ទាំង​មាន​ពពក​ខ្មៅ​យ៉ាង​ក្រាស់ ហើយ​ងងឹត​សូន្យសុង។+ ១២ រួច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ក្នុង​ភ្លើង​នោះ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ឮ​សំឡេង​លោក+ តែ​ពុំ​ឃើញ​លោក​ទេ។+ ១៣ បន្ទាប់​មក លោក​បាន​ធ្វើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដោយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក គឺ​បញ្ញត្តិ​១០​ប្រការ។+ ក្រោយ​នោះ លោក​បាន​ចារឹក​បញ្ញត្តិ​ទាំង​នោះ​នៅ​លើ​បន្ទះ​ថ្ម​ពីរ​ផ្ទាំង។+ ១៤ នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បង្រៀន​បញ្ញត្តិ​និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​តាម​ពេល​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ។

១៥ ​«​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ភ្នំ​ហូរែប​ពី​កណ្ដាល​ភ្លើង អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ឃើញ​លោក​ទេ។ ហេតុ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ខ្លួន​ឲ្យ​មែន​ទែន ១៦ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់ ដោយ​ធ្វើ​រូប​ឆ្លាក់​ដែល​មាន​រូប​រាង​ណា​មួយ ទោះ​ជា​មាន​រូប​រាង​ដូច​បុរស​ឬ​ស្ត្រី+ ១៧ សត្វ​ដែល​ដើរ​នៅ​ដី ឬ​សត្វ​ដែល​ហើរ​លើ​អាកាស+ ១៨ សត្វ​លូន​វារ ឬ​ត្រី​ក្នុង​ទឹក​នៅ​ផែនដី​ក្ដី។+ ១៩ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ងើយ​មើល​ទៅ​លើ​មេឃ ឃើញ​ដួង​ខែ ដួង​អាទិត្យ និង​ផ្កាយ​ទាំង​ឡាយ ពោល​គឺ​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​មេឃ* អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បណ្ដោយ​ចិត្ត​ខ្លួន​ឲ្យ​ក្រាប​គោរព​និង​បម្រើ​ដល់​អ្វី​ទាំង​នោះ​ទេ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្កើត​អ្វី​ទាំង​នោះ​សម្រាប់​មនុស្សជាតិ​ដែល​នៅ​ក្រោម​មេឃ។ ២០ ប៉ុន្តែ គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ជា​ស្រុក​ដែល​ប្រៀប​ដូច​ជា​ឡ​រំលាយ​ដែក ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក​ផ្ទាល់+ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។

២១ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ខឹង​នឹង​ខ្ញុំ ព្រោះ​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​យ៉ាង​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ថា លោក​នឹង​មិន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឆ្លង​ទន្លេ​យ៉ូដាន់ ឬ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដ៏​ល្អ​ដែល​លោក​បាន​សន្យា​ថា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មត៌ក​ទេ។+ ២២ ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​បាន​ទេ+ ខ្ញុំ​នឹង​ស្លាប់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នេះ មាន​តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នឹង​ឆ្លង​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​ដ៏​ល្អ​នោះ។ ២៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ភ្លេច​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​រូប​ឆ្លាក់​សម្រាប់​ខ្លួន​ឡើយ ទោះ​ជា​មាន​រូប​រាង​អ្វី​ក៏​ដោយ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ហាម​ជា​ដាច់​ខាត។+ ២៤ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភ្លើង​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ។+ លោក​ជា​ព្រះ​ដែល​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ភក្ដី​ភាព​ផ្ដាច់​មុខ។+

២៥ ​«​បើ​កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​បាន​យូរ​អង្វែង​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​រហូត​ដល់​មាន​កូន​ចៅ តែ​ក្រោយ​មក​បែរ​ជា​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ខ្លួន​អន្តរាយ ដោយ​ធ្វើ​រូប​ឆ្លាក់​ណា​មួយ+ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ពេញ​ចិត្ត ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​លោក​ខឹង+ ២៦ នោះ​ខ្ញុំ​យក​មេឃ​និង​ដី​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ទាស់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទៅ​យ៉ាង​ឆាប់ ពី​ទឹក​ដី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នោះ​យូរ​អង្វែង​ទេ តែ​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ​សាប​សូន្យ​ទៅ។+ ២៧ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ និង​បណ្ដេញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា+ ហើយ​មាន​តែ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​តូច​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នឹង​រួច​ជីវិត+នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ។ ២៨ នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បម្រើ​ព្រះ​ដែល​ធ្វើ​ពី​ឈើ​ពី​ថ្ម ជា​ស្នា​ដៃ​របស់​មនុស្ស+ គឺ​ព្រះ​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ ស្ដាប់​មិន​ឮ បរិភោគ​មិន​បាន ហើយ​ហិត​ក្លិន​មិន​បាន​ផង។

២៩ ​«​ប្រសិន​បើ​នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​សួរ​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែល​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​ស្វែង​រក​លោក​យ៉ាង​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ​ចិត្ត+ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រក​លោក​ឃើញ​ជា​មិន​ខាន។+ ៣០ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក និង​ជួប​រឿង​ទាំង​អស់​នេះ​នៅ​ពេល​ក្រោយ​មក នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​វិល​មក​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​ស្ដាប់​តាម​លោក​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ៣១ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​ជា​ព្រះ​ដែល​មាន​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា។+ លោក​នឹង​មិន​បោះ​បង់​ចោល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បណ្ដោយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​វិនាស​ទៅ​នោះ​ដែរ។ លោក​នឹង​មិន​បំភ្លេច​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+

៣២ ​«​ឥឡូវ​សូម​គិត​ទៅ​មើល តាំង​ពី​មុន​រហូត​ដល់​គ្រា​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្កើត​មនុស្សជាតិ​នៅ​លើ​ផែនដី តើ​ធ្លាប់​មាន​អ្វី​ណា​មួយ​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដូច​នេះ​កើត​ឡើង​ឬ​ទេ? សូម​ស៊ើប​សួរ​ទៅ​មើល ចាប់​ពី​ជើង​មេឃ​ម្ខាង​ទៅ​ដល់​ជើង​មេឃ​ម្ខាង តើ​មាន​អ្នក​ណា​ធ្លាប់​ឮ​អ្វី​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដូច​នេះ​ដែរ​ទេ?+ ៣៣ តើ​មាន​ប្រជា​ជាតិ​ណា​មួយ​ធ្លាប់​ឮ​សំឡេង​របស់​ព្រះ​ពី​កណ្ដាល​ភ្លើង​ដូច​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឮ ហើយ​នៅ​រស់​បាន​ឬ?+ ៣៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ហើយ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជួយ​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដោយ​ការ​វិនិច្ឆ័យ ដោយ​សញ្ញា​សម្គាល់ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ+ ដោយ​សង្គ្រាម+ ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា+ និង​ដោយ​ការ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច។+ តើ​លោក​ធ្លាប់​ធ្វើ​ដូច​នោះ​ចំពោះ​ប្រជា​ជាតិ​ណា​មួយ​ដែរ​ឬ​ទេ? ៣៥ ការ​ទាំង​នោះ​បាន​ត្រូវ​បង្ហាញ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​គឺ​ជា​ព្រះ​ពិត+ ក្រៅ​ពី​លោក​គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ឡើយ។+ ៣៦ លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឮ​សំឡេង​លោក​ពី​លើ​មេឃ* ដើម្បី​កែ​តម្រង់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​នៅ​លើ​ផែនដី​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ភ្លើង​ដ៏​ធំ​របស់​លោក ថែម​ទាំង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឮ​សំឡេង​លោក​ពី​កណ្ដាល​ភ្លើង​នោះ​ទៀត​ផង។+

៣៧ ​«​លោក​ស្រឡាញ់​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​បាន​ជ្រើស​រើស​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គាត់​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក+ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​លោក​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា។ ៣៨ លោក​បាន​បណ្ដេញ​ប្រជា​ជាតិ​ធំ​ៗ​និង​ខ្លាំង​ពូកែ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ​ទុក​ជា​មត៌ក ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ស្រាប់​ហើយ។+ ៣៩ ដូច្នេះ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ចូរ​ដឹង​ហើយ​ចាំ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​ថា នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ខាង​លើ និង​នៅ​ផែនដី​ខាង​ក្រោម មាន​តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប៉ុណ្ណោះ​គឺ​ជា​ព្រះ​ពិត+ គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ឡើយ។+ ៤០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន និង​រស់​នៅ​ជា​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​»។+

៤១ នៅ​គ្រា​នោះ ម៉ូសេ​បាន​ញែក​ទុក​ក្រុង​បី​ដែល​នៅ​ភាគ​ខាង​កើត​ទន្លេយ៉ូដាន់។+ ៤២ បើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​សម្លាប់​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​អចេតនា តែ​គាត់​មិន​បាន​ស្អប់​អ្នក​នោះ​ទេ+ នោះ​គាត់​ត្រូវ​រត់​ទៅ​ជ្រក​កោន​នៅ​ក្រុង​ណា​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ក្រុង​ទាំង​នោះ។+ ៤៣ ក្រុង​ទាំង​នោះ​មាន ក្រុង​បេសឺ+នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​នា​តំបន់​ខ្ពង់​រាប សម្រាប់​កុលសម្ព័ន្ធ​រូបេន ក្រុង​រ៉ាម៉ូត+ក្នុង​តំបន់​គីលាត សម្រាប់​កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ ក្រុង​កូឡាន+ក្នុង​តំបន់បាសាន សម្រាប់​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ។+

៤៤ នេះ​ជា​ច្បាប់+ដែល​ម៉ូសេ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល។ ៤៥ នេះ​ជា​បញ្ញត្តិ ជា​សេចក្ដី​រំលឹក និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ដែល​ម៉ូសេ​បាន​ឲ្យ​ដល់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល ក្រោយ​ពី​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប+ ៤៦ គឺ​នៅ​ត្រង់​តំបន់​ទន្លេយ៉ូដាន់ ក្នុងជ្រលង​ទល់​មុខ​បេតពេអរ+ ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​ស្ដេច​ស៊ីហុន​ជា​ស្ដេច​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរីដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ហែសបូន។+ ម៉ូសេ​និង​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​បាន​វាយ​ឈ្នះ​ស្ដេច​នោះ ក្រោយ​ពី​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ៤៧ រួច​ពួក​គេ​បាន​ដណ្ដើម​យក​ទឹក​ដី​របស់​ស្ដេច​ស៊ីហុន ព្រម​ទាំង​ទឹក​ដី​របស់​ស្ដេច​អុក+នៃ​តំបន់បាសាន។ ស្ដេច​ទាំង​ពីរ​រូប​នោះ​ជា​ស្ដេច​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី ដែល​រស់​នៅ​តំបន់​ភាគ​ខាង​កើត​ទន្លេយ៉ូដាន់។ ៤៨ ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ គឺ​ចាប់​ពី​អារ៉ូអ៊ើរ+ដែល​ស្ថិត​នៅ​ជាយ​ជ្រលង​អើណូន ឡើង​ទៅ​ភ្នំ​សាយអន​ជា​ភ្នំ​ហឺម៉ូន+ ៤៩ រួម​ទាំង​តំបន់​អារ៉ាបា​ទាំង​មូល​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​តំបន់​ភាគ​ខាង​កើត​ទន្លេយ៉ូដាន់ និង​រហូត​ដល់​សមុទ្រ​អំបិល*ដែល​នៅ​ត្រង់​ជើង​ភ្នំ​ពីសកា។+

៥ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បាន​ហៅ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ឲ្យ​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​ឱ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! ចូរ​ស្ដាប់​បញ្ញត្តិ​និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ចុះ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រៀន​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ ហើយ​កាន់​តាម​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់។ ២ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​បាន​ធ្វើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ជា​មួយ​នឹង​យើង​នៅ​ភ្នំ​ហូរែប។+ ៣ កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​បុព្វ​បុរស​យើង​ទេ តែ​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​ដែល​មាន​ជីវិត​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​វិញ។ ៤ នៅ​លើ​ភ្នំ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ផ្ទាល់*មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​កណ្ដាល​ភ្លើង។+ ៥ នៅ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ឈរ​រវាង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដើម្បី​នាំ​ពាក្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មក​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ភ័យ​ខ្លាច ដោយ​សារ​ឃើញ​ភ្លើង​នៅ​លើ​ភ្នំ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ឡើង​ទៅ​ទេ។+ ខណៈ​នោះ លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖

៦ ​«​‹ខ្ញុំ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ខ្ញុំ​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ជា​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ។+ ៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ​ណា​ផ្សេង​ទៀត​ក្រៅ​ពី​ខ្ញុំ​ទេ។+

៨ ​«​‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឆ្លាក់​រូប​ណា​មួយ+ ឬ​អ្វី​ក៏​ដោយ​ដែល​មាន​រាង​ដូច​អ្វី​នៅ​លើ​មេឃ នៅ​ផែនដី ឬ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ឡើយ។ ៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ក្រាប​គោរព​ឬ​លង់​ចិត្ត​ទៅ​បម្រើ​ដល់​រូប​ទាំង​នោះ​ឡើយ+ ព្រោះ​ខ្ញុំ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ខ្ញុំ​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ភក្ដី​ភាព​ផ្ដាច់​មុខ។+ ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្អប់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​កូន​ចៅ​ពួក​គេ​ទទួល​រង​ផល​អាក្រក់​ពី​កំហុស​របស់​ពួក​គេ​ដល់​ទៅ​បី​ជំនាន់ ថែម​ទាំង​ដល់​បួន​ជំនាន់​ផង។+ ១០ ចំណែក​ឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ព្រម​ទាំង​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ខ្ញុំ​វិញ ខ្ញុំ​នឹង​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ពួក​គេ រហូត​ដល់​ទៅ​រាប់​ពាន់​ជំនាន់។

១១ ​«​‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ប្រើ​នាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​របៀប​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​នោះ​ទេ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​មិន​លើក​លែង​ដល់​អ្នក​ណា​ដែល​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ឡើយ។+

១២ ​«​‹ចូរ​កាន់​តាម​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក ហើយ​ចាត់​ទុក​ថ្ងៃ​នោះ​ជា​ថ្ងៃ​ពិសិដ្ឋ តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ធ្វើ​ការ​ក្នុង​រវាង​៦​ថ្ងៃ​បាន+ ១៤ តែ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧ ជា​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក​ដើម្បី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ឡើយ+ សូម្បី​តែ​កូន​ប្រុស​ស្រី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី និង​សត្វ​ពាហនៈ*របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រម​ទាំង​ជន​បរទេស​ណា​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ក៏​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ដែរ។ យ៉ាង​នេះ ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​អាច​សម្រាក​ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។+ ១៥ សូម​ចាំ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែរ ហើយ​សូម​ចាំ​ថា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ទី​នោះ​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​លោក។+ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​កាន់​តាម​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក។

១៦ ​«​‹ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គោរព​ឪពុក​ម្ដាយ+ តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​នៅ​បាន​យូរ​អង្វែង​និង​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ។+

១៧ ​«​‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឃាតកម្ម​ឡើយ។+

១៨ ​«​‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ផិត​ក្បត់​ជា​ដាច់​ខាត។+

១៩ ​«​‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​លួច​ឡើយ។+

២០ ​«​‹ពេល​ធ្វើ​ជា​សាក្សី អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ផ្ដល់​ចម្លើយ​មិន​ពិត ទាស់​នឹង​អ្នក​ឯ​ទៀត​ឡើយ។+

២១ ​«​‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ប្រពន្ធ​គេ+ ផ្ទះ​គេ ស្រែ​ចម្ការ​គេ ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី គោ​និង​លា ឬ​អ្វី​ៗ​ក៏​ដោយ​ដែល​ជា​របស់​គេ​ឡើយ›។+

២២ ​«​នេះ​ហើយ​ជា​បញ្ញត្តិ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​លើ​ភ្នំ ចេញ​ពី​ក្នុង​ភ្លើង ពី​ពពក និង​ពី​ភាព​ងងឹត​សូន្យសុង+ ដោយ​សំឡេង​លាន់​ឮ​រំពង។ លោក​មិន​បាន​បន្ថែម​អ្វី​ឲ្យ​លើស​ពី​បញ្ញត្តិ​ទាំង​នេះ​ទេ។ រួច​លោក​បាន​ចារឹក​បញ្ញត្តិ​ទាំង​នេះ​លើ​បន្ទះ​ថ្ម​ពីរ​ផ្ទាំង ហើយ​ប្រគល់​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ។+

២៣ ​«​ប៉ុន្តែ ក្រោយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឮ​សំឡេង​ចេញ​ពី​ភាព​ងងឹត​សូន្យសុង​កាល​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​នៅ​លើ​ភ្នំ+ នោះ​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​កុលសម្ព័ន្ធ​និង​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​បាន​មក​ឯ​ខ្ញុំ ២៤ រួច​និយាយ​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ឃើញ​សិរី​រុង​រឿង​និង​ភាព​ឧត្តុង្គឧត្តម​របស់​លោក​ហើយ។ ពួក​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឮ​សំឡេង​របស់​លោក​ពី​កណ្ដាល​ភ្លើង​ដែរ។+ ថ្ងៃ​នេះ ពួក​ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា​ព្រះ​អាច​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​មនុស្ស ហើយ​មនុស្ស​អាច​នៅ​រស់​បាន។+ ២៥ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី ពួក​ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថា​ខ្លួន​នឹង​ស្លាប់ ព្រោះ​ភ្លើង​ដ៏​សន្ធោ​សន្ធៅ​នេះ​អាច​ឆាប​ឆេះ​ពួក​ខ្ញុំ​បាន។ បើ​ពួក​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​ឮ​សំឡេង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បែប​នេះ​ទៀត ពួក​ខ្ញុំ​មុខ​ជា​ស្លាប់​មិន​ខាន។ ២៦ ព្រោះ​គ្មាន​មនុស្សជាតិ​ណា​ម្នាក់​បាន​ឮ​សំឡេង​ព្រះ​ដែល​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ មាន​ប្រសាសន៍​ពី​កណ្ដាល​ភ្លើង​ដូច​ពួក​ខ្ញុំ​បាន​ឮ ហើយ​នៅ​រស់​បាន​ទេ។ ២៧ ដូច្នេះ សូម​អ្នក​ចូល​ទៅ​ស្ដាប់​ប្រសាសន៍​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង ជំនួស​ពួក​ខ្ញុំ​ផង រួច​នាំ​ប្រសាសន៍​ទាំង​អស់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មក​ប្រាប់​ពួក​ខ្ញុំ​វិញ។ ពួក​ខ្ញុំ​នឹង​ស្ដាប់​ហើយ​ធ្វើ​តាម›។+

២៨ ​«​ដូច្នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​បាន​ឮ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​មក​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​បាន​ឮ​អ្វី​ដែល​បណ្ដា​ជន​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​ហើយ។ សំណូម​ពរ​របស់​ពួក​គេ​គឺ​សម​ហេតុ​សម​ផល។+ ២៩ បើ​ពួក​គេ​មាន​ចិត្ត​កោត​ខ្លាច​ខ្ញុំ​ជា​និច្ច+ ហើយ​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​របស់​ខ្ញុំ+ នោះ​ពួក​គេ​និង​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គេ​នឹង​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​ជា​រៀង​ដរាប​ត​ទៅ។+ ៣០ ចូរ​ទៅ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​អ្នករាល់​គ្នា​ត្រឡប់​ទៅ​ត្រសាល​របស់​ខ្លួន​វិញ​ទៅ​»។ ៣១ ចំណែក​ឯ​អ្នក​វិញ ចូរ​នៅ​ទី​នេះ​ជា​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ​ចុះ។ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រាប់​អ្នក​អំពី​បញ្ញត្តិ ច្បាប់ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​អស់ ដែល​អ្នក​ត្រូវ​បង្រៀន​ពួក​គេ។ ពួក​គេ​ត្រូវ​កាន់​តាម​អ្វី​ទាំង​នេះ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទុក​ជា​មត៌ក›។ ៣២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​បែរ​ទៅ​ខាង​ឆ្វេង​ឬ​ខាង​ស្ដាំ​ឡើយ។+ ៣៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដើរ​តាម​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ដែល​លោក​បាន​បង្គាប់+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន ហើយ​រស់​នៅ​បាន​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ជា​មត៌ក។+

៦ ​«​នេះ​ជា​ច្បាប់ បញ្ញត្តិ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឲ្យ​សម្រាប់​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​កាន់​តាម ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ជា​មត៌ក។ ២ យ៉ាង​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អាច​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក​អស់​មួយ​ជីវិត+ គឺ​ច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​ជា​យូរ​អង្វែង។+ ៣ ដូច្នេះ ឱ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​និង​កាន់​តាម​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​និង​មាន​គ្នា​ច្រើន​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​សម្បូរ​ដោយ​ទឹក​ដោះ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​ហូរហៀរ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សន្យា។

៤ ​«​ចូរ​ស្ដាប់​ចុះ ឱ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា គឺ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​តែ​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ។+ ៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត អស់​ពី​ជីវិត*+ និង​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ។+ ៦ ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ត្រូវ​ដក់​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ៧ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បង្ហាត់​បង្រៀន*ដល់​កូន​ចៅ​របស់​ខ្លួន+ ដោយ​និយាយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ក្នុង​កាល​ដែល​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ក្នុង​កាល​ដែល​ដើរ​តាម​ផ្លូវ ក្នុង​កាល​ដែល​ដេក និង​ក្រោក​ឡើង​ផង។+ ៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចង​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​នៅ​លើ​ដៃ​ទុក​ជា​ការ​រំលឹក ហើយ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ជា​ស្លាក​នៅ​លើ​ថ្ងាស​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​សរសេរ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​នៅ​លើ​បង្គោល​ទ្វារ​ផ្ទះ និង​នៅ​លើ​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។

១០ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​សន្យា​នឹង​អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និង​យ៉ាកុប​ជា​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា លោក​នឹង​ប្រគល់​ស្រុក​មួយ​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ លោក​នឹង​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក ដែល​មាន​ក្រុង​ល្អ​ៗ​និង​ធំ​ៗ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​សង់+ ១១ មាន​ផ្ទះ​ដែល​ពេញ​ទៅ​ដោយ​របស់​របរ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ប្រមូល មាន​អណ្ដូង​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ជីក មាន​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​និង​ចម្ការ​អូលីវ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ដាំ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បរិភោគ​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់​ហើយ+ ១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ក្រែង​លោ​ភ្លេច​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប គឺ​ចេញ​ពី​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ។ ១៣ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​លោក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កោត​ខ្លាច+ លោក​ហើយ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បម្រើ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្បថ​ដោយ​នូវ​នាម​លោក​ប៉ុណ្ណោះ។+ ១៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​កាន់​តាម​ព្រះ​ណា​ទៀត​ឡើយ ទោះ​ជា​ព្រះ​របស់​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​រស់​នៅ​ជុំ​វិញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្ដី+ ១៥ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែល​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ភក្ដីភាព​ផ្ដាច់​មុខ។+ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ខឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ខ្លាំង+ ហើយ​នឹង​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ផែនដី​នេះ។+

១៦ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ល្បង​ល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដូច​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ល្បង​ល​លោក​នៅ​ត្រង់​ម៉ាសារ​ឡើយ។+ ១៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​យ៉ាង​ខ្ជាប់​ខ្ជួន​នូវ​បញ្ញត្តិ ច្បាប់ និង​សេចក្ដី​រំលឹក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​អ្វី​ដែល​ល្អ​និង​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន និង​អាច​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ស្រុក​ដ៏​ល្អ​នោះ ជា​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១៩ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បណ្ដេញ​ពួក​សត្រូវ​ទាំង​អស់​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា។+

២០ ​«​នៅ​ថ្ងៃ​អនាគត ពេល​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​សួរ​ថា​៖ ‹ហេតុ​អ្វី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​ឲ្យ​ច្បាប់ សេចក្ដី​រំលឹក និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​នេះ​ដល់​យើង?›។ ២១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ទៅ​ពួក​គេ​ថា​៖ ‹យើង​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​ផារ៉ូ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​រំដោះ​យើង​ចេញ​ពី​ស្រុក​នោះ​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​លោក។ ២២ យើង​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​នូវ​សញ្ញា​សម្គាល់​ផ្សេង​ៗ​ និង​ការ​អស្ចារ្យ​ធំ​ៗ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប+ លើ​ផារ៉ូ និង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​ទាំង​អស់​របស់​គាត់។+ ២៣ លោក​បាន​រំដោះ​យើង​ចេញ​ពី​ទី​នោះ ដើម្បី​នាំ​យើង​មក​ទី​នេះ ហើយ​ប្រគល់​ស្រុក​នេះ​ដល់​យើង ជា​ស្រុក​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​យើង។+ ២៤ បន្ទាប់​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​យើង​ឲ្យ​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​នេះ ហើយ​ឲ្យ​យើង​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង​ជា​ដរាប។+ យ៉ាង​នេះ យើង​អាច​នៅ​មាន​ជីវិត+ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។ ២៥ បើ​យើង​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​នេះ​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ ដោយ​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង ហើយ​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​របស់​លោក នោះ​យើង​នឹង​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ជា​មនុស្ស​សុចរិត​ហើយ›។+

៧ ​«​ឥឡូវ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀបនឹង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ស្រុក​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក​ហើយ។ ពេល​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ+ លោក​នឹង​បណ្ដេញ​ប្រជា​ជាតិ+៧​ដែល​មាន​គ្នា​ច្រើន​ជាង​និង​ខ្លាំង​ក្លា​ជាង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ គឺ​ជន​ជាតិ​ហេត ជន​ជាតិ​កឺកាស៊ី ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី+ ជន​ជាតិ​កាណាន ជន​ជាតិ​ពេរិស៊ីត ជន​ជាតិ​ហេវី និង​ជន​ជាតិ​យេប៊ូស។+ ២ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ប្រគល់​ពួក​គេ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​វាយ​ឈ្នះ​ពួក​គេ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​សាប​សូន្យ​ទៅ+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​អាណិត​អាសូរ​ពួក​គេ ឬ​ធ្វើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ​ឡើយ។+ ៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ចង​សម្ព័ន្ធភាព​នឹង​ពួក​គេ​ដោយ​ចំណង​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ជា​ដាច់​ខាត គឺ​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​រៀប​ការ​នឹង​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។+ ៤ ព្រោះ​ពួក​គេ​នឹង​ទាញ​នាំ​កូន​ៗ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទៅ​បម្រើ​ព្រះ​ឯ​ទៀត។+ ពេល​នោះ លោក​នឹង​ខឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​លោក​នឹង​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចោល​ភ្លាម​មួយ​រំពេច។+

៥ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​ចំពោះ​ពួក​គេ​ដូច​ត​ទៅ​៖ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រំលំ​ទី​បូជា និង​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​បង្គោល​ថ្ម+និង​បង្គោល​ឈើ​ពិសិដ្ឋ*+របស់​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​ដុត​រូប​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​ចោល។+ ៦ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជា​ជាតិ​បរិសុទ្ធ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ផែនដី ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក និង​ជា​ទ្រព្យ​វិសេស​របស់​លោក។+

៧ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ជ្រាល​ជ្រៅ​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​បាន​ជ្រើស​រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា+ មិន​មែន​ដោយ​សារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ជាង​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ទេ។ ការ​ពិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​តិច​ជាង​គេ​បំផុត។+ ៨ ប៉ុន្តែ គឺ​ដោយ​សារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​ដោយ​សារ​លោកគោរព​តាម​សម្បថ​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​ផារ៉ូ និង​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​រួច​ពីការ​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ+នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​លោក។ ៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ហើយ​ថា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ពិត​និង​ស្មោះ​ត្រង់។ លោក​រក្សា​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​លោក​ជា​និច្ច។ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​លោក និង​ធ្វើ​តាម​បញ្ញត្តិ​លោក លោក​តែង​តែ​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ពួក​គេ​ដល់​ទៅ​រាប់​ពាន់​ជំនាន់។+ ១០ ប៉ុន្តែ ចំពោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្អប់​លោក​វិញ លោក​នឹង​សង​ដល់​ពួក​គេ​នូវ​សេចក្ដី​ហិន​វិនាស+ ហើយ​លោក​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ពួក​គេ​ដោយ​មិន​បង្អែ​បង្អង់​ឡើយ គឺ​លោក​នឹង​សង​ពួក​គេ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ពួក​គេ​តែ​ម្ដង។ ១១ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់ បញ្ញត្តិ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។

១២ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​និង​ធ្វើ​តាម​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​នេះ​ជា​និច្ច នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រក្សា​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​លោក ហើយ​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ដរាប ដូច​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៣ លោក​នឹង​ស្រឡាញ់ ហើយ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​កើន​ឡើង។+ លោក​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កូន​ច្រើន​ក្នុង​ស្រុក​នោះ ហើយ​មាន​ភោគ​ផល​ជា​បរិបូរ ទាំង​ស្រូវ ទាំង​ស្រា​ថ្មី ទាំង​ប្រេង+ ព្រម​ទាំង​ហ្វូង​គោ​និង​ហ្វូង​ចៀម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​នឹង​ចម្រើន​ឡើង​ដែរ ដូច​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១៤ ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ពរ​លើស​គេ+ ទាំង​បុរស​ទាំង​ស្ត្រី​សុទ្ធ​តែ​មាន​សមត្ថភាព​បង្កើត​កូន​បាន ហើយ​សូម្បី​តែ​ហ្វូង​សត្វ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​តែង​តែ​មាន​កូន​ជា​និច្ច។+ ១៥ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ដក​អស់​ទាំង​ជំងឺ​ចេញ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​នឹង​មិន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​មាន​ជំងឺ​សាហាវ​ៗ ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ឃើញ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ឡើយ។+ ប៉ុន្តែ លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្អប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​មាន​ជំងឺ​ទាំង​នោះ​វិញ។ ១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​អស់​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​អាណិត​អាសូរ​ដល់​ពួក​គេ​ទេ+ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​បម្រើ​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​ដែរ+ ព្រោះ​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​អន្ទាក់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៧ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​៖ ‹ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នេះ​មាន​គ្នា​ច្រើន​ជាង​យើង! តើ​យើង​អាច​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ​ម្ដេច​នឹង​បាន​ទៅ?›+ ១៨ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ឡើយ។+ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រំលឹក​ខ្លួន​អំពី​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ផារ៉ូ​និង​ជន​ជាតិ​អេហ្ស៊ីប​ទាំង​អស់។+ ១៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ហើយ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដោយ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ដ៏​ធំ ដោយ​សញ្ញា​សម្គាល់ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ+ និង​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ដែរ ចំពោះ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្លាច។+ ២០ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​សត្រូវ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រយុត​ចិត្ត* រួម​ទាំង​ពួក​សត្រូវ​ដែល​នៅ​សេស​សល់+និង​ពួក​អ្នក​ដែល​លាក់​ខ្លួន​ផង​ដែរ គឺ​រហូត​ដល់​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​វិនាស​សាប​សូន្យ​ទៅ។ ២១ ចូរ​កុំ​ភ័យ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ លោក​ជា​ព្រះ​ដ៏​ឧត្តុង្គឧត្តម និង​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច។+

២២ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បណ្ដេញ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បន្តិច​ម្ដង​ៗ។+ លោក​នឹង​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​អស់​តែ​ម្ដង​នោះ​ទេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​សត្វ​ព្រៃ​កើន​ឡើង​ច្រើន ហើយ​មក​ធ្វើ​ទុក្ខ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ២៣ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រគល់​ពួក​គេ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ប្រហារ​ពួក​គេ​រហូត​ដល់​ពួក​គេ​វិនាស​អស់​ទៅ។+ ២៤ លោក​នឹង​ប្រគល់​បណ្ដា​ស្ដេច​របស់​ពួក​គេ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​លុប​ឈ្មោះ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ផែនដី។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​សាប​សូន្យ+ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​តតាំង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឡើយ។+ ២៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដុត​បំផ្លាញ​រូប​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ឬ​យក​មាស​ប្រាក់​ដែល​មាន​នៅ​លើ​រូប​ទាំង​នោះ​ឡើយ+ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្វី​ទាំង​នោះ​ទៅ​ជា​អន្ទាក់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ស្អប់ខ្ពើម​អ្វី​ទាំង​នោះ​ខ្លាំង​ណាស់។+ ២៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យក​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។ បើ​ធ្វើ​ដូច្នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល​ដូច​អ្វី​ទាំង​នោះ​ដែរ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្អប់​និង​ខ្ពើម​រអើម​អ្វី​ទាំង​នោះ ព្រោះ​អ្វី​ទាំង​នោះ​ជា​អ្វី​ដែល​គួរ​តែ​កម្ទេច​ចោល។

៨ ​«​ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បន្ត​រស់​នៅ+ និង​មាន​គ្នា​ច្រើន​ឡើង ព្រម​ទាំង​អាច​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ស្រុក​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក ជា​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ២ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​ចាំ អំពី​ផ្លូវ​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ដំណើរ​អស់​រយៈ​ពេល​៤០​ឆ្នាំ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ។+ លោក​បាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​រាប​ទាប និង​ដើម្បី​ល្បង​មើល​ចិត្ត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បន្ត​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក​ឬ​ក៏​មិន​កាន់។ ៣ លោក​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​រាប​ទាប។ លោក​បណ្ដោយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃ្លាន+ ហើយ​ចិញ្ចឹម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ម៉ាណា+ ជា​អាហារ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដែល​ស្គាល់​ឡើយ។ យ៉ាង​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដឹង​ថា មនុស្ស​មិន​មែន​រស់​ដោយ​សារ​តែ​នំ​ប៉័ង​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​ដោយ​សារ​គ្រប់​ទាំង​ប្រសាសន៍​ដែល​ចេញ​ពី​មាត់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មក។+ ៤ ក្នុង​រយៈ​ពេល​៤០​ឆ្នាំ​នោះ សម្លៀក​បំពាក់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​សឹក​រេច​រឹល​ទេ ហើយ​ជើង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​បាន​ហើម​ដែរ។+ ៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ក្នុង​ចិត្ត​ហើយ​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​កែ​តម្រង់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ឪពុក​កែ​តម្រង់​កូន។+

៦ ​«​ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​លោក និង​កោត​ខ្លាច​លោក។ ៧ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា កំពុង​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដ៏​ល្អ+ ជា​ស្រុក​ដែល​សម្បូរ​ស្ទឹង អណ្ដូង និង​ប្រភព​ទឹក*នៅ​តំបន់​ទំនាប និង​តំបន់​ភ្នំ។ ៨ ស្រុក​នោះ​ក៏​សម្បូរ​ស្រូវ​សាលី​និង​ស្រូវ​បាលី ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ផ្លែ​ល្វា និង​ផ្លែ​ទទឹម+ ព្រម​ទាំង​មាន​ប្រេង​អូលីវ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​ហូរហៀរ។+ ៩ ស្រុក​នោះ​មាន​អាហារ​ជា​បរិបូរ ថែម​ទាំង​មាន​ដែក​នៅ​ក្នុង​ថ្ម និង​ស្ពាន់​នៅ​តាម​ភ្នំ​ទៀត​ផង អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ។

១០ ​«​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បរិភោគ​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រោះ​លោក​បាន​ឲ្យ​ស្រុក​ដ៏​ល្អ​នេះ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១១ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រយ័ត្ន​ក្រែង​លោ​ភ្លេច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ឈប់​កាន់​តាម​ច្បាប់ បញ្ញត្តិ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​របស់​លោក​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ ១២ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​សង់​ផ្ទះ​ល្អ​ៗ ហើយ​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ ព្រម​ទាំង​មាន​អាហារ​បរិភោគ​រហូត​ដល់​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់+ ១៣ ថែម​ទាំង​មាន​ហ្វូង​គោ​ហ្វូង​ចៀម​សន្ធឹក​សន្ធាប់ ហើយ​មាន​មាស​ប្រាក់​និង​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ជា​បរិបូរ ១៤ នោះ​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​ក្រែង​លោ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ជា​មាន​អំណួត+ ហើយ​ភ្លេច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ជា​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ។+ ១៥ គឺ​លោក​ហើយ​ដែល​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​កាត់​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ធំ​ៗ​និង​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច+ ដែល​មាន​ពស់​មាន​ពិស​និង​ខ្យា​ដំរី ជា​វាល​ហួត​ហែង​គ្មាន​ទឹក​ទាល់​តែ​សោះ។ លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ហូរ​ចេញ​ពី​ផ្ទាំង​ថ្ម+ ១៦ ហើយ​បាន​ចិញ្ចឹម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ម៉ាណា+ ដែល​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ដែល​ស្គាល់​ឡើយ ដើម្បី​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​រាប​ទាប+ និង​ដើម្បី​ល្បង​ល​អ្នក​រាល់​គ្នា​សម្រាប់​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​អនាគត។+ ១៧ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​៖ ‹ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ​មាន​ដោយ​សារ​កម្លាំង​ញើស​ឈាម​និង​សមត្ថភាព​របស់​ខ្ញុំ​ទេ​តើ›+ ១៨ នោះ​សូម​ចាំ​ថា គឺ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ដែល​ឲ្យ​កម្លាំង​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​រក​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទាំង​នោះ+ ព្រោះ​លោក​បាន​ធ្វើ​តាម​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។+

១៩ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្លេច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ដើរ​តាម​ព្រះ​ឯ​ទៀត ទាំង​បម្រើ​និង​ក្រាប​គោរព​ចំពោះ​ព្រះ​ទាំង​នោះ នោះ​ខ្ញុំ​ព្រមាន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទៅ​ជា​ប្រាកដ។+ ២០ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​វិនាស​ទៅ​ដូច​ជា​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​កំពុង​បំផ្លាញ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។+

៩ ​«​ឱ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! ចូរ​ស្ដាប់​ចុះ! ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់+ចូល​ទៅ​បណ្ដេញ​ប្រជា​ជាតិ​ធំ​ជាង​និង​ខ្លាំង​ពូកែ​ជាង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​ចាប់​យក​ក្រុង​ធំ​ៗ ដែល​មាន​កំពែង​រឹង​មាំ​ខ្ពស់​ដល់​មេឃ។+ ២ ពួក​គេ​ជា​ពួក​អេណាគីម+ ដែល​មាន​មាឌ​ធំ​ខ្ពស់ ដូច​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ដឹង​ឮ​ហើយ​ថា​៖ ‹តើ​អ្នក​ណា​អាច​តតាំង​ជា​មួយ​នឹង​កូន​ចៅ​អេណាក់​បាន?›។ ៣ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឆ្លង​ទៅ​មុន​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ លោក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភ្លើង​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ+ ហើយ​លោក​នឹង​បំផ្លាញ​ពួក​គេ។ លោក​នឹង​បង្ក្រាប​ពួក​គេ​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស ហើយ​កម្ទេច​ពួក​គេ​ចោល ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+

៤ ​«​ពេល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ចូរ​កុំ​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​យើង​មក​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ គឺ​ដោយ​សារ​យើង​ជា​មនុស្ស​សុចរិត›។+ ប៉ុន្តែ គឺ​ដោយ​សារ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ទៅ​វិញ​ទេ+ ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ចូល​ទៅ​ដណ្ដើម​យក​ស្រុក​របស់​ពួក​គេ​បាន មិន​មែន​ដោយ​សារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មនុស្ស​សុចរិត ឬ​មាន​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់​ឡើយ តែ​គឺ​ដោយ​សារ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ទេ ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ម្យ៉ាង​ទៀត ព្រះ​យេហូវ៉ា​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ដើម្បី​បំពេញ​តាម​ពាក្យ​សម្បថ​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​អាប្រាហាំ+ អ៊ីសាក+ និង​យ៉ាកុប+ដែល​ជា​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៦ ចូរ​ដឹង​ថា ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ទឹក​ដី​ដ៏​ល្អ​នោះ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​មត៌ក មិន​មែន​ដោយ​សារ​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មនុស្ស​រឹង​រូស​ណាស់។+

៧ ​«​ចូរ​ចាំ​ជា​និច្ច​នូវ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង កាល​ដែល​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ។+ តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​រហូត​មក​ដល់​កន្លែង​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តែ​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​និច្ច។+ ៨ នៅ​ភ្នំ​ហូរែប អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ខឹង​ខ្លាំង​ណាស់ រហូត​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ហៀបនឹង​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចោល​ទៀត​ផង។+ ៩ ពេល​ខ្ញុំ​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ​ដើម្បី​ទទួល​បន្ទះ​ថ្ម+ ដែល​មាន​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​រវាង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​និង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ខ្ញុំ​បាន​ស្នាក់​នៅ​លើ​ភ្នំ​នោះ​អស់​រយៈ​ពេល​៤០​ថ្ងៃ​៤០​យប់+ ដោយ​មិន​បាន​បរិភោគ​អាហារ​ឬ​ផឹក​ទឹក​ឡើយ។ ១០ បន្ទាប់​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​បន្ទះ​ថ្ម​ពីរ​ផ្ទាំង​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ ជា​បន្ទះ​ថ្ម​ដែល​លោក​បាន​ចារឹក​ដោយ​ម្រាម​ដៃ​លោក។ លើ​បន្ទះ​ថ្ម​នោះ​មាន​ពាក្យ​ទាំង​អស់​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ពី​ក្នុង​ភ្លើង​មក​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​លើ​ភ្នំ គឺ​នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា។+ ១១ ក្រោយ​ពី​៤០​ថ្ងៃ​៤០​យប់ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​បន្ទះ​ថ្ម​ពីរ​ផ្ទាំង​នោះ​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ ជា​បន្ទះ​ថ្ម​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង ១២ ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ចូរ​ចុះ​ពី​ភ្នំ​ទៅ ព្រោះ​ជន​រួម​ជាតិ​របស់​អ្នក​ដែល​អ្នក​បាន​នាំ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​មក​នោះ ពួក​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ហើយ។+ ពួក​គេ​ឆាប់​បំពាន​បញ្ញត្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ណាស់ ថែម​ទាំង​បាន​ធ្វើ​រូប​ចម្លាក់​ពី​លោហៈ​សម្រាប់​ខ្លួន​ទៀត​ផង›។+ ១៣ រួច​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា​បណ្ដា​ជន​នេះ​ជា​មនុស្ស​រឹង​រូស​ណាស់!+ ១៤ ដូច្នេះ ទុក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បំផ្លាញ​និង​លុប​ឈ្មោះ​ពួក​គេ​ឲ្យ​បាត់​សូន្យ​ពី​ផែនដី​ទៅ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​បង្កើត​ប្រជា​ជាតិ​មួយ​ពី​អ្នក ជា​ប្រជា​ជាតិ​ដែល​ធំ​ជាង​និង​ខ្លាំង​ក្លា​ជាង​ពួក​គេ​ទៅ​ទៀត›។+

១៥ ​«​បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​បាន​ចុះ​ពី​ភ្នំ ទាំង​កាន់​បន្ទះ​ថ្ម​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​នៅ​ដៃ​ទាំង​ពីរ+ កាល​ដែល​ភ្លើង​កំពុង​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​នៅ​លើ​ភ្នំ។+ ១៦ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​ទាស់​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​រូប​កូន​គោ​ពី​លោហៈ​សម្រាប់​ខ្លួន។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆាប់​បំពាន​បញ្ញត្តិ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្លាំង​ណាស់។+ ១៧ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បោក​បន្ទះ​ថ្ម​ទាំង​ពីរ​ផ្ទាំង​នោះ​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​បែក​ខ្ទេច​ខ្ទី​អស់។+ ១៨ រួច​ខ្ញុំ​បាន​ក្រាប​ចុះ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដូច​ពី​មុន។ អស់​៤០​ថ្ងៃ​៤០​យប់ ខ្ញុំ​មិន​បាន​បរិភោគ​អាហារ​ឬ​ផឹក​ទឹក​ទេ+ ព្រោះ​តែ​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​ពេញ​ចិត្ត ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ខឹង​ជា​ខ្លាំង។ ១៩ ខ្ញុំ​ភ័យ​ខ្លាច​ណាស់ ព្រោះ​កំហឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទាស់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្លាំង​ដល់​ម្ល៉េះ+ បាន​ជា​លោក​ហៀបនឹង​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចោល។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក្ដី ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​តាម​សំណូម​ពរ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​គ្រា​នោះ​ដែរ។+

២០ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​ខឹង​នឹង​អេរ៉ុន​យ៉ាង​ខ្លាំង រហូត​ដល់​លោក​ចង់​ប្រហារ​ជីវិត​គាត់​ចោល+ តែ​ខ្ញុំ​បាន​អង្វរ​សុំ​ព្រះ​ឲ្យ​អនុគ្រោះ​ឲ្យ​គាត់​នៅ​គ្រា​នោះ​ឯង។ ២១ បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​បាន​យក​អ្វី​ដ៏​ខុស​ឆ្គង​ដែល​អ្នក​បាន​ធ្វើ​នោះ​គឺ​រូប​កូន​គោ+ ទៅ​ដុត​ក្នុង​ភ្លើង រួច​កិន​ឲ្យ​ម៉ដ្ឋ​ទៅ​ជា​ម្សៅ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​យក​ម្សៅ​នោះ​ទៅ​បាច​នៅ​ក្នុង​ទឹក​អូរ​ដែល​ហូរ​ចុះ​មក​ពី​ភ្នំ។+

២២ ​«​មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ នៅ​ឯ​ថាបេរ៉ា+ ម៉ាសារ+ និង​គីប្រុតហាតាវ៉ា+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ខឹង​ដែរ។ ២៣ ពេល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ចាត់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​កាដេសបានា+ ដោយ​ប្រាប់​ថា​៖ ‹ចូរ​ឡើង​ទៅ​ចាប់​យក​ស្រុក​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ!›។ ម្ដង​នោះ​ទៀត អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​បង្គាប់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​មិន​បង្ហាញ​ជំនឿ​ទៅ​លើ​លោក​ទេ+ ថែម​ទាំង​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​លោក​ទៀត​ផង។ ២៤ តាំង​ពី​ខ្ញុំ​ស្គាល់​អ្នក​រាល់​គ្នា អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តែ​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឥត​ឈប់។

២៥ ​«​ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ក្រាប​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អស់​៤០​ថ្ងៃ​៤០​យប់។+ ខ្ញុំ​បាន​ក្រាប​ដូច្នោះ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​នឹង​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ២៦ ខ្ញុំ​បាន​អង្វរ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថា​៖ ​«​ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ម្ចាស់​ដ៏​ឧត្តម​បំផុត​អើយ! សូម​លោក​កុំ​បំផ្លាញ​រាស្ត្រ​របស់​លោក​អី ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​ទ្រព្យ​របស់​លោក+ និង​ជា​រាស្ត្រ​ដែល​លោក​បាន​រំដោះ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា។+ ២៧ សូម​លោក​នឹក​ឃើញ​អ្នក​បម្រើ​របស់​លោក​ផង គឺ​អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និង​យ៉ាកុប។+ សូម​លោក​កុំ​ប្រកាន់​នឹង​ការ​រឹង​ចចេស​របស់​រាស្ត្រ​លោក ព្រម​ទាំង​អំពើ​ទុច្ចរិត​និង​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។+ ២៨ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ ប្រជា​ជាតិ​នៅ​ក្នុងស្រុក​ដែល​លោក​បាន​នាំ​យើង​ខ្ញុំ​ចេញ​មក​នោះ មុខ​ជា​និយាយ​ថា​៖ ‹ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​អាច​នាំ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​បាន​សន្យា​ទេ ហើយ​មក​ពី​លោក​ស្អប់​ពួក​គេ បាន​ជា​លោក​នាំ​ពួក​គេ​ចេញ​មក​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្លាប់​នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​»។+ ២៩ ពួក​គេ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក និង​ជា​ទ្រព្យ​របស់​លោក​ផ្ទាល់+ គឺ​ជា​រាស្ត្រ​ដែល​លោក​បាន​រំដោះ​ចេញ​មក​ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា›។+

១០ «​នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ចូរ​ដាប់​បន្ទះ​ថ្ម​ពីរ​ផ្ទាំង​ដូច​បន្ទះ​ថ្ម​ពី​មុន+ រួច​ឡើង​មក​ជួប​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ភ្នំ។ បន្ថែម​ទៀត អ្នក​ក៏​ត្រូវ​ធ្វើ​ហឹប​ឈើ​មួយ​ដែរ។ ២ ខ្ញុំ​នឹង​ចារ​អក្សរ​នៅ​លើ​បន្ទះ​ថ្ម​ថ្មី​នោះ ព្រោះ​បន្ទះ​ថ្ម​ពី​មុន​អ្នក​បាន​បំបែក​ចោល​ហើយ។ បន្ទាប់​មក អ្នក​ត្រូវ​ដាក់​បន្ទះ​ថ្ម​ទាំង​ពីរ​ទៅ​ក្នុង​ហឹប​នោះ›។ ៣ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ហឹប​ពី​ឈើ​អាកាស្យា ហើយ​ដាប់​បន្ទះ​ថ្ម​ពីរ​ផ្ទាំងដូច​បន្ទះ​ថ្ម​ពី​មុន រួច​កាន់​បន្ទះ​ថ្ម​នោះ​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ។+ ៤ បន្ទាប់​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ចារ​អក្សរ​នៅ​លើ​បន្ទះ​ថ្ម​នោះ​ដូច​ពាក្យ​ដែល​លោក​បាន​ចារ​ពី​មុន+ គឺ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​១០​ប្រការ+ ដែល​លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​លើ​ភ្នំ​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ក្នុង​ភ្លើង+ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា។+ រួច​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​បន្ទះ​ថ្ម​នោះ​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ។ ៥ ក្រោយ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ចុះ​ពី​ភ្នំ​មក​វិញ+ រួច​ដាក់​បន្ទះ​ថ្ម​នោះ​ទៅ​ក្នុង​ហឹប​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ តាម​បង្គាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ បន្ទះ​ថ្ម​នោះ​នៅ​ក្នុង​ហឹប​នោះ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។

៦ ​«​បន្ទាប់​មក បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​បៀរ៉ូត​បេនេយ៉ាកាន ទៅ​ឯ​ម៉ូសេរ៉ូត។ នៅ​ទី​នោះ អេរ៉ុន​បាន​ស្លាប់ ហើយ​សព​របស់​គាត់​បាន​ត្រូវ​បញ្ចុះ។+ រួច​អេលាសារ​ជា​កូន​គាត់ បាន​ធ្វើ​ជា​សង្ឃ​បន្ទាប់​ពី​គាត់។+ ៧ ក្រោយ​មក ពួក​គេ​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ទី​នោះ​ទៅ​គុតកូដា រួច​ពី​គុតកូដា​ទៅ​យ៉ុតបាថា+ ជា​កន្លែង​ដែល​មាន​ទឹក​ស្ទឹង​ហូរ​ស្រោច​ស្រព។

៨ ​«​នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ញែក​កុលសម្ព័ន្ធ​លេវី+សម្រាប់​ឲ្យ​ពួក​គេ​សែង​ហឹប​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ ហើយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដើម្បី​បម្រើ​លោក ព្រម​ទាំង​ដើម្បី​ឲ្យ​ពរ​ដល់​បណ្ដា​ជន​ដោយ​នូវ​នាម​លោក+ ដូច​ពួក​គេ​ធ្វើ​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។ ៩ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ពួក​លេវី​មិន​បាន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ជា​មួយ​នឹង​បង​ប្អូន​របស់​ពួក​គេ​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​ពួក​គេ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ហើយ។+ ១០ គ្រា​នោះ ខ្ញុំ​បាន​នៅ​លើ​ភ្នំ​អស់​៤០​ថ្ងៃ​៤០​យប់​ដូច​កាល​ពី​មុន​ដែរ។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​តាម​សំណូម​ពរ​របស់​ខ្ញុំ+ ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​ចង់​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចោល​ឡើយ។ ១១ រួច​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​កាន់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹ចូរ​ទៅ​នាំ​មុខ​បណ្ដា​ជន ហើយ​ត្រៀម​ខ្លួន​ចាក​ចេញ​ពី​ទី​នេះ ដើម្បី​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ស្រុក​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក ជា​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សន្យា​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​ពួក​គេ›។+

១២ ​«​ឥឡូវ​នេះ ឱ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! តើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា សុំ​អ្វី​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា?+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គ្រាន់​តែ​សុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កោត​ខ្លាច​លោក+ និង​ដើរ​តាម​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​លោក+ ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​និង​បម្រើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត​និង​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ+ ១៣ ថែម​ទាំង​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១៤ មើល! មេឃ​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត និង​ផែនដី ព្រម​ទាំង​របស់​សព្វសារពើ​ដែល​នៅ​ក្នុង​នោះ សុទ្ធតែ​ជា​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+ ១៥ ប៉ុន្តែ មាន​តែ​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ចូល​ទៅ​ជិត និង​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ហើយ​លោក​បាន​ជ្រើស​រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គាត់+ ពី​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​នានា​មក​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ។ ១៦ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សម្អាត​ចិត្ត​ខ្លួន+ ហើយ​ឈប់​រឹង​រូស​ត​ទៅ​ទៀត។+ ១៧ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ+ ជា​ម្ចាស់​លើ​អស់​ទាំង​ម្ចាស់ និង​ជា​ព្រះ​ដ៏​ឧត្តុង្គ​ឧត្តម។ លោក​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា និង​គួរ​ឲ្យ​ស្ងើច​សរសើរ។ លោក​មិន​រើស​មុខ+ ហើយ​ក៏​មិន​ទទួល​សំណូក​ដែរ។ ១៨ លោក​សម្រេច​ក្ដី​ដោយ​យុត្តិធម៌​ឲ្យ​កូន​កំព្រា​និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ+ ព្រម​ទាំង​ស្រឡាញ់​ជន​បរទេស។+ លោក​ផ្គត់​ផ្គង់​អាហារ​និង​សម្លៀក​បំពាក់​ដល់​ពួក​គេ។ ១៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ជន​បរទេស ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ជា​ជន​បរទេស​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែរ។+

២០ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ត្រូវ​បម្រើ​លោក+ និង​នៅ​ជាប់​នឹង​លោក​ជា​និច្ច ថែម​ទាំង​ត្រូវ​ស្បថ​ដោយ​នូវ​នាម​លោក។ ២១ លោក​ជា​បុគ្គល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សរសើរ​តម្កើង។+ លោក​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​លោក​ហើយ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ​អស្ចារ្យ​និង​ការ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច​ទាំង​នោះ​ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ហើយ។+ ២២ កាល​ដែល​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប+ គឺ​មាន​គ្នា​តែ​៧០​នាក់​ទេ តែ​ឥឡូវ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ដូច​ជា​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ។+

១១ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ និង​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​លោក​តម្រូវ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់ បញ្ញត្តិ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​របស់​លោក ហើយ​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់​លោក​ជា​និច្ច។ ២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ហើយ​ថា នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ខ្ញុំ​កំពុង​និយាយ​ទៅ​កាន់​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​មែន​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ឃើញ​របៀប​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រដៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ឬ​ឃើញ​ភាព​ឧត្តុង្គឧត្តម+និង​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​របស់​លោក​ឡើយ។+ ៣ កូន​ចៅ​ទាំង​នោះ​មិន​បាន​ឃើញ​សញ្ញា​សម្គាល់​និង​ការ​អស្ចារ្យ ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ផារ៉ូ​ជា​ស្ដេច​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប និង​ទៅ​លើ​ទឹក​ដី​ទាំង​មូល​របស់​គាត់​ទេ។+ ៤ កូន​ចៅ​ទាំង​នោះ​ក៏​មិន​បាន​ឃើញ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ទ័ព​អេហ្ស៊ីប ទៅ​លើ​សេះ​និង​រទេះ​ចម្បាំង​របស់​ផារ៉ូ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​សមុទ្រក្រហម​ធ្លាក់​មក​បោក​ខ្ទប់​ពួក​គេ កាល​ដែល​ពួក​គេ​ដេញ​តាម​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ពេល​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​តែ​ម្ដង។+ ៥ កូន​ចៅ​ទាំង​នោះ​មិន​បាន​ឃើញ​លោក​មើល​ថែ​ទាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​ណា​ទេ នៅ​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​រហូត​ដល់​កន្លែង​នេះ ៦ កូន​ចៅ​ទាំង​នោះ​មិន​បាន​ឃើញ​លោក​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ទៅ​លើ​ដាថាន និង​អាបាយរ៉ាម ដែល​ជា​កូន​របស់​អេលាប ជា​កូន​ចៅ​រូបេន​នោះ​ទេ កាល​ដែល​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​ដី​ប្រេះ​ហា​លេប​ត្របាក់​ពួក​គេ ជា​មួយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ និង​ត្រសាល​ពួក​គេ ព្រម​ទាំង​អស់​អ្នក​ដែល​តាម​ពួក​គេ ថែម​ទាំង​សត្វ​របស់​ពួក​គេ​ផង។ លោក​បាន​ធ្វើ​ដូច្នោះ នៅ​ចំពោះ​មុខ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់។+ ៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​នូវ​ការ​អស្ចារ្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ។

៨ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រឹង​មាំ​ឡើង និង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ស្រុក​នោះ​ទុក​ជា​មត៌ក ៩ ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​ជា​យូរ​អង្វែង+ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា​ឲ្យ​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​ពួក​គាត់+ គឺ​ស្រុក​ដែល​មាន​ទឹក​ដោះ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​ហូរហៀរ។+

១០ ​«​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ មិន​ដូច​ជា​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចេញ​មក​នោះ​ទេ។ នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​សាប​ព្រោះ​គ្រាប់​ពូជ ហើយ​បាច​ទឹក​បញ្ចូល​ស្រែ* ដូច​ស្រោច​ចម្ការ​បន្លែ​ដែរ។ ១១ ប៉ុន្តែ ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀបនឹង​ឆ្លង​ចូល​ទៅ​នោះ នឹង​មាន​ទឹក​ភ្លៀង​ធ្លាក់​មក​ស្រោច​ស្រព+ ហើយ​ជា​ស្រុក​សម្បូរ​ទៅ​ដោយ​ភ្នំ​និង​វាល​ទំនាប។+ ១២ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​តែង​តែ​ថែ​រក្សា​ស្រុក​នោះ ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មើល​ថែ​ស្រុក​នោះ​ជា​និច្ច គឺ​ចាប់​ពី​ដើម​ឆ្នាំ​រហូត​ដល់​ចុង​ឆ្នាំ។

១៣ ​«​ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បង្គាប់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ​ស្រឡាញ់​និង​បម្រើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត​និង​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ+ ១៤ នោះ​លោក*នឹង​បង្អុរ​ភ្លៀង​ទៅ​លើ​ស្រុក​នោះ​តាម​រដូវ​កាល គឺ​នៅ​ដើម​រដូវ និង​ចុង​រដូវ។ ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រមូល​ភោគ​ផល​នៅ​ពេល​កំណត់ ទាំង​ស្រូវ ទាំង​ស្រា​ថ្មី និង​ប្រេង។+ ១៥ លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​រុក្ខជាតិ​ដុះ​ឡើង​នៅ​ឯ​វាល សម្រាប់​ជា​ចំណី​ដល់​ហ្វូង​សត្វ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​អាហារ​បរិភោគ រហូត​ដល់​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់។+ ១៦ ប៉ុន្តែ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​ក្រែង​លោ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ល្បួង​ឲ្យ​បែរ​ចេញ​ទៅ​គោរព​បូជា​ព្រះ​ឯ​ទៀត ហើយ​ក្រាប​គោរព​ដល់​ព្រះ​ទាំង​នោះ។+ ១៧ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ដូច្នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ច្បាស់​ជា​ខឹង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ខ្លាំង។ លោក​នឹង​លែង​បង្អុរ​ភ្លៀង​មក​ទៀត+ ហើយ​ដី​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​នឹង​លែង​បង្កើត​ផល​ដែរ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​វិនាស​ទៅ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​ពី​ទឹក​ដី​ដ៏​ល្អ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៨ ​«​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ត្រូវ​ដក់​ជាប់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​គំនិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ត្រូវ​ចង​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​នៅ​លើ​ដៃ​ទុក​ជា​ការ​រំលឹក ហើយ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ជា​ស្លាក​នៅ​លើ​ថ្ងាស​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បង្ហាត់​បង្រៀន​កូន​ចៅ​ខ្លួន ដោយ​និយាយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ក្នុង​កាល​ដែល​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ក្នុង​កាល​ដែល​ដើរ​តាម​ផ្លូវ ក្នុង​កាល​ដែល​ដេក និង​ក្រោក​ឡើង​ផង។+ ២០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សរសេរ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​នៅ​លើ​បង្គោល​ទ្វារ​ផ្ទះ និង​នៅ​លើ​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ ២១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​អាច​រស់​នៅ​បាន​យូរ​អង្វែង+ក្នុង​ស្រុក​នោះ ជា​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា​ឲ្យ​ដល់​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដូច​មេឃ​ស្ថិត​នៅ​លើ​ផែនដី​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។

២២ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​នេះ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​ដើរ​តាម​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​លោក ព្រម​ទាំង​នៅ​ជាប់​នឹង​លោក​ជា​និច្ច+ ២៣ នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បណ្ដេញ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នេះ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បង្ក្រាប​ប្រជា​ជាតិ​ដែល​ធំ​ជាង​និង​ខ្លាំង​ពូកែ​ជាង​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ២៤ ទឹក​ដី​ណា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជាន់​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ព្រំ​ប្រទល់​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ចាប់​ពី​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ រហូត​ដល់​តំបន់​ភ្នំ​លីបង់ ហើយ​ពី​ទន្លេ​អឺប្រាត ទៅ​ដល់​សមុទ្រ​ភាគ​ខាង​លិច។*+ ២៥ គ្មាន​នរណា​ហ៊ាន​តតាំង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+ ទឹក​ដី​ណា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដើរ​ចូល​ទៅ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​នៅ​ទី​នោះ​ភ័យ​តក់​ស្លុត​ហើយ​ខ្លប​ខ្លាច​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា។

២៦ ​«​មើល! នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​ដាក់​ពរ​និង​បណ្ដាសា​នៅ​ខាង​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ២៧ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​បញ្ញត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ពរ។+ ២៨ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ជា​មិន​ខាន បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ និង​បែរ​ចេញ​ពី​ផ្លូវ​ដែល​ខ្ញុំ​បង្ហាញ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ​ដើរ​តាម​ព្រះ​ឯ​ទៀត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ស្គាល់​នោះ។

២៩ ​«​ពេល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រស់​នៅ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឲ្យ​ពរ​នៅ​ភ្នំ​កេរិស៊ីម និង​ដាក់​បណ្ដាសា​នៅ​ភ្នំ​អេបាល។+ ៣០ ភ្នំ​ទាំង​នោះ​នៅ​ត្រើយ​ខាង​លិច​ទន្លេយ៉ូដាន់ ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​ជន​ជាតិ​កាណាន​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​តំបន់​អារ៉ាបា ទល់​មុខ​គីលកាល ហើយ​នៅ​ក្បែរ​កន្លែង​មួយ​ហៅ​ថា​ម៉ូរេ ដែល​មាន​ដើម​ឈើ​ធំ​ៗ។+ ៣១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀបនឹង​ឆ្លង​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+ ពេល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​នោះ ហើយ​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ ៣២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​អស់ ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។+

១២ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​នេះ នៅ​គ្រប់​វេលា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ប្រគល់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​មត៌ក។ ២ ពេល​បណ្ដេញ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​កន្លែង​ផ្សេង​ៗ​ដែល​ពួក​គេ​ទុក​ជា​ទី​សក្ការៈ​ដល់​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ+ ទោះ​ជា​នៅ​លើ​ភ្នំ​ខ្ពស់​ៗ លើ​ទី​ទួល ឬ​នៅ​ក្រោម​ដើម​ឈើ​ខៀវ​ខ្ចី​ក្ដី។ ៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រំលំ​ទី​បូជា​របស់​ពួក​គេ ហើយ​បំបាក់​បំបែក​បង្គោល​ថ្ម​ពិសិដ្ឋ​របស់​ពួក​គេ​ដែរ។+ ឯ​បង្គោល​ឈើ​ពិសិដ្ឋ*វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដុត​នៅ​ក្នុង​ភ្លើង។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំបាក់​បំបែក​រូប​ព្រះ​ផ្សេង​ៗ​របស់​ពួក​គេ​ចោល+ ដើម្បី​បំបាត់​ឈ្មោះ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ចេញ​ពី​កន្លែង​នោះ។+

៤ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​របៀប​នោះ​ឡើយ។+ ៥ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ចូរ​ទៅ​កន្លែង​ណា​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក និង​សម្រាប់​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​កុលសម្ព័ន្ធ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា រួច​គោរព​ប្រណិប័តន៍​លោក​នៅ​ទី​នោះ​ចុះ។+ ៦ នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត+ គ្រឿង​បូជា​លា​សម្បថ គ្រឿង​បូជា​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត+ និង​គ្រឿង​បូជា​ផ្សេង​ៗ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​ជូន​អំណោយ​១​ភាគ​១០+ និង​វិភាគទាន​ពី​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ រួម​ទាំង​កូន​ដំបូង​ពី​ហ្វូង​គោ​និង​ហ្វូង​ចៀម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។+ ៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ ត្រូវ​បរិភោគ​នៅ​ទី​នោះ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​អរ​សប្បាយ​នឹង​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​របស់​ខ្លួន+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។

៨ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ដោយ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ខ្លួន​យល់​ឃើញ​ថា​ត្រឹម​ត្រូវ​នោះ​ទេ។ ៩ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទាន់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទី​សម្រាក+ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​មត៌ក​ឡើយ។ ១០ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់+ ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ លោក​នឹង​ការ​ពារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ពួក​សត្រូវ​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​ជុំ​វិញ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នានឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត។+ ១១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​នាំ​យក​គ្រឿង​បូជា​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ទៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក+ គឺ​គ្រឿង​បូជា​ដុត គ្រឿង​បូជា​ផ្សេង​ៗ អំណោយ​១​ភាគ​១០+ និង​វិភាគទាន​ពី​ស្នា​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​គ្រឿង​បូជា​លា​សម្បថ​ទាំង​អស់​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ស្បថ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​អរ​សប្បាយ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ជា​មួយ​នឹង​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន និង​ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី ព្រម​ទាំង​ពួក​លេវីដែល​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ ព្រោះ​ពួក​លេវី​មិន​បាន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។+ ១៣ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រទះ​ឃើញ​នោះ​ឡើយ។+ ១៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​នៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជ្រើស​រើស​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ក្នុង​ទឹក​ដី​នៃ​កុលសម្ព័ន្ធ​ណា​មួយ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៥ ​«​បើ​កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​សម្លាប់​សត្វ​ដើម្បី​បរិភោគ+ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ធ្វើ​ដូច្នេះ​នៅ​ក្រុង​ណា​មួយ​ក៏​បាន អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​ពរ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផ្ដល់​ឲ្យ។ អ្នក​ដែល​ស្អាត​បរិសុទ្ធ និង​អ្នក​ដែល​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ អាច​បរិភោគ​សាច់​សត្វ​នោះ​បាន ដូច​ជា​បរិភោគ​សាច់​ក្ដាន់​ឬ​សាច់​ឈ្លូស​ដែរ។ ១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឈាម​ទេ+ តែ​ត្រូវ​បង្ហូរ​ទៅ​ដី​ដូច​ជា​ទឹក​វិញ។+ ១៧ ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ភោគ​ផល​១​ភាគ​១០​ពី​ស្រូវ ស្រា​ថ្មី ប្រេង និង​កូន​ដំបូង​ពី​ហ្វូង​គោ​និង​ហ្វូង​ចៀម​ទេ+ សូម្បី​តែ​គ្រឿង​បូជា​លា​សម្បថ គ្រឿង​បូជា​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត និង​វិភាគទាន​ពី​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ដែរ។ ១៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បរិភោគ​អ្វី​ទាំង​នោះ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ជ្រើស​រើស+ គឺ​ទាំង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទាំង​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន ទាំង​ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី ទាំង​ពួក​លេវីដែល​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ ចូរ​អរ​សប្បាយ​នឹង​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​របស់​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៩ ដរាប​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ ដរាប​នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​លះ​ចោល​ពួក​លេវី​ឡើយ។+

២០ ​«​ក្រោយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពង្រីក​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដូច​លោក​បាន​សន្យា​ហើយ+ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​បរិភោគ​សាច់​សត្វ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​នៅ​ពេល​ណា​ក៏​បាន។+ ២១ បើ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក+ស្ថិត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក​ពេក នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​សម្លាប់​គោ​ឬ​ចៀម​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ផ្ដល់​ឲ្យ ដូច​ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់ ហើយ​អាច​បរិភោគ​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​បាន នៅ​ពេល​ណា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​ឃ្លាន។ ២២ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​សាច់​សត្វ​នោះ​បាន ដូច​ជា​បរិភោគ​សាច់​ក្ដាន់​ឬ​សាច់​ឈ្លូស​ដែរ+ ទោះ​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្អាត​បរិសុទ្ធ ឬ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ក្ដី។ ២៣ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តាំង​ចិត្ត​មិន​បរិភោគ​ឈាម​ជា​ដាច់​ខាត+ ព្រោះ​ឈាម​ជា​ជីវិត។+ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​ដែល​មាន​ឈាម​នៅ​ក្នុង​នោះ​ទេ។ ២៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឈាម​ទេ តែ​ត្រូវ​បង្ហូរ​ទៅ​ដី​ដូច​ជា​ទឹក​វិញ។+ ២៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឈាម​ទេ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​ក្រោយ​ៗ​មក​អាច​ទទួល​ពរ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ទស្សនៈ​របស់​លោក។ ២៦ ពេល​ទៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ជ្រើស​រើស អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​នូវ​របស់​បរិសុទ្ធ​និង​គ្រឿង​បូជា​លា​សម្បថ​ដែល​ជា​របស់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។ ២៧ នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ទាំង​សាច់​ទាំង​ឈាម+ នៅ​លើ​ទី​បូជា​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចាក់​ឈាម​នៃ​គ្រឿង​បូជា​នៅ​ក្បែរ​ជើង​ទី​បូជា+របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ឯ​សាច់​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​បាន។

២៨ ​«​ចូរ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បង្គាប់​ទាំង​អស់​នេះ​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​ក្រោយ​ៗ​មក ទទួល​ពរ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​និច្ច ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ល្អ​និង​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ទស្សនៈ​របស់​លោក។

២៩ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បំផ្លាញ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ+ ហើយ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ។ ៣០ ក្រោយ​ពី​លោក​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ហើយ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ដើរ​តាម​គន្លង​របស់​ពួក​គេ​ក្រែង​លោ​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​អន្ទាក់​របស់​ពួក​គេ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​សួរ​នាំ​អំពី​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​ថា​៖ ‹តើ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នេះ​មាន​ទម្លាប់​បម្រើ​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​ដូច​ម្ដេច​ទៅ? ខ្ញុំ​ចង់​ដឹង​ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​ដែរ›។+ ៣១ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ពួក​គេ​ជា​ដាច់​ខាត ព្រោះ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​មាន​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​សព្វ​បែប​យ៉ាង ក្នុង​ការ​គោរព​បូជា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ។ ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​ដុត​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន​ជូន​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ទៀត​ផង។ ទង្វើ​ទាំង​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្អប់​ខ្លាំង​ណាស់។ ហេតុ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+ ៣២ បង្គាប់​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​តាម​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់+ មិន​ត្រូវ​បន្ថែម​ឬ​បន្ថយ​ឡើយ។+

១៣ «​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​មាន​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ឬ​អ្នក​ចេះ​ទាយ​តាម​រយៈ​សុបិន ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​អំពី​សញ្ញា​សម្គាល់​ឬ​ហេតុ​ការណ៍​អស្ចារ្យ​ណា​មួយ ២ ក្រោយ​មក​សញ្ញា​សម្គាល់​ឬ​ហេតុ​ការណ៍​អស្ចារ្យ​នោះ​បាន​កើត​ឡើង​មែន ហើយ​គាត់​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹ចូរ​យើង​កាន់​តាម​ព្រះ​ឯ​ទៀត› ជា​ព្រះ​ដែល​យើង​មិន​ដែល​ស្គាល់ ‹ហើយ​ចូរ​យើង​បម្រើ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ទៅ› ៣ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ស្ដាប់​ពាក្យ​របស់​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ឬ​អ្នក​ចេះ​ទាយ​តាម​រយៈ​សុបិន​នោះ​ទេ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ល្បង​មើល​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា+ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិត​ជា​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត​និង​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ​មែន​ឬ​មិន​មែន។+ ៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​លោក​តែ​មួយ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កោត​ខ្លាច លោក​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ដាប់ ហើយ​ត្រូវ​បម្រើ​លោក​តែ​មួយ​គត់។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក ហើយ​ត្រូវ​នៅ​ជាប់​នឹង​លោក​ជា​និច្ច។+ ៥ ឯ​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ឬ​អ្នក​ចេះ​ទាយ​តាម​រយៈ​សុបិន​នោះ​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សម្លាប់​ចោល​ទៅ+ ព្រោះ​អ្នក​នោះ​បាន​បំផុស​បំផុល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ពី​ការ​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ។ អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ដូច្នោះ ព្រោះ​គាត់​បាន​បំបែរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ផ្លូវ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់។ ម្ល៉ោះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

៦ ​«​ប្រសិន​បើ​បង​ប្អូន​រួម​ម្ដាយ ឬ​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី ឬ​ប្រពន្ធ​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ឬ​មិត្ត​ដ៏​ជិត​ស្និទ្ធ​បំផុត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្យាយាម​ល្បួង​លួង​លោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ស្ងាត់​ៗ​ថា​៖ ‹ចូរ​យើង​ទៅ​បម្រើ​ព្រះ​ឯ​ទៀត​វិញ›+ ជា​ព្រះ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​ធ្លាប់​ស្គាល់ ៧ ជា​ព្រះ​ផ្សេង​ៗ​ដែល​ប្រជា​ជាតិ​នៅ​ជុំ​វិញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​គោរព​បូជា ទោះ​ជា​នៅ​ជិត​ឬ​ឆ្ងាយ ឬ​ចាប់​ពី​ដើម​ស្រុក​ទៅ​ដល់​ចុង​ស្រុក​ក្ដី ៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យល់​ព្រម​ឬ​ធ្វើ​តាម​គាត់+ ឬ​បង្ហាញ​ការ​អាណិត​អាសូរ ឬ​មាន​ចិត្ត​មេត្តា ឬ​ការ​ពារ​គាត់​ឡើយ។ ៩ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​សម្លាប់​គាត់​ចោល​កុំ​ខាន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ផ្ដើម​គប់​សម្លាប់​គាត់​មុន​គេ រួច​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​មក​គប់​សម្លាប់​គាត់​តាម​ក្រោយ។+ ១០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់​គាត់​ចោល+ ព្រោះ​គាត់​ព្យាយាម​បំបែរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ពី​ការ​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ។ ១១ យ៉ាង​នេះ បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​នឹង​ឮ​ហើយ​ភ័យ​ខ្លាច។ ដូច្នេះ ពួក​គេ​នឹង​មិន​ហ៊ាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​ដូច​នោះ​ទៀត​ឡើយ។+

១២ ​«​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ណា​មួយ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ ប្រសិន​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឮ​ដំណឹង​ថា​៖ ១៣ ‹មាន​ពួក​បុរស​ឥត​បាន​ការ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ទៅ​បបួល​ពួក​អ្នក​ក្រុង​របស់​ពួក​គេ​ឲ្យ​បម្រើ​ព្រះ​ឯ​ទៀត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដែល​ស្គាល់› ១៤ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ទៅ​អង្កេត​មើល​និង​ស៊ើប​សួរ​ឲ្យ​បាន​សព្វ​គ្រប់+ ថា​ពិត​ជា​មាន​រឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​បាន​កើត​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​មែន​ឬ​មិន​មែន។ បើ​រក​ឃើញ​ថា​ពិត​មែន ១៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រហារ​ពួក​អ្នក​ក្រុង​នោះ​ដោយ​ដាវ​កុំ​ខាន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​បំផ្លាញ+ក្រុង​នោះ និង​របស់​របរ​ក្នុង​នោះ រួម​ទាំង​ហ្វូង​សត្វ​ទាំង​អស់​ដែរ។ ១៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រមូល​របស់​របរ​ទាំង​អស់​ទៅ​ដាក់​នៅ​កណ្ដាល​ទី​លាន​សាធារណៈ រួច​ដុត​កម្ទេច​ក្រុង​នោះ​ជា​មួយ​នឹង​របស់​របរ​ទាំង​នោះ។ របស់​របរ​ទាំង​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ជា​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ទាំងមូល​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ក្រុង​នោះ​នឹង​ទៅ​ជា​សំណង់​បាក់​បែក ហើយ​មិន​ត្រូវ​សង់​ឡើង​វិញ​ជា​រៀង​ដរាប​ត​ទៅ។ ១៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យក​អ្វី​ដែល​បាន​ត្រូវ​ញែក​ទុក​សម្រាប់​បំផ្លាញ​ចោល​ទេ+ ដើម្បី​ឲ្យ​កំហឹង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​រសាយ​ទៅ។ លោក​នឹង​បង្ហាញ​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា និង​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​កើន​ឡើង ដូច​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​កាន់​ខ្ជាប់​អស់​ទាំង​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ យ៉ាង​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តែ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៤ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​កោរ​ចិញ្ចើម ឬ​ឆូត​សាច់​ខ្លួន+ដើម្បី​កាន់​ទុក្ខ​មនុស្ស​ស្លាប់​ឡើយ។+ ២ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជា​ជាតិ​បរិសុទ្ធ​ចំពោះ+ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ផែនដី ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក ជា​ទ្រព្យ​វិសេស​របស់​លោក។+

៣ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​អ្វី​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​ឡើយ។+ ៤ សត្វ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​បាន​គឺ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+ គោ ចៀម ពពែ ៥ ប្រើស ឈ្លូស ក្ដាន់ រមាំង ពពែ​ព្រៃ ចៀម​ព្រៃ និង​ចៀម​ភ្នំ។ ៦ សត្វ​ណា​ដែល​មាន​ក្រចក​ឆែក ហើយ​ទំពា​អៀង អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​បាន។ ៧ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​សត្វ​ណា​ដែល​គ្រាន់​តែ​មាន​ក្រចក​ឆែក ឬ​គ្រាន់​តែ​ទំពា​អៀង​នោះ​ទេ។ សត្វ​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖ សត្វ​អូដ្ឋ ទន្សាយ​ថ្ម និង​ទន្សាយ​ព្រៃ ពួក​វា​ទំពា​អៀង តែ​គ្មាន​ក្រចក​ឆែក​ទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ពួក​វា​ជា​សត្វ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ។+ ៨ ឯ​សត្វ​ជ្រូក វា​មាន​ក្រចក​ឆែក តែ​មិន​ទំពា​អៀង​ទេ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​វា​ជា​សត្វ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​សត្វ​ទាំង​នោះ ឬ​ប៉ះ​សព​ពួក​វា​ឡើយ។

៩ ​«​សត្វ​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដែល​មាន​ព្រុយ​និង​ស្រកា អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​បាន។+ ១០ ប៉ុន្តែ សត្វ​ណា​ដែល​គ្មាន​ព្រុយ​និង​ស្រកា អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឡើយ ព្រោះ​ពួក​វា​ជា​សត្វ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ។

១១ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​សត្វ​ស្លាប​ដែល​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​បាន។ ១២ ប៉ុន្តែ សត្វ​ស្លាប​ដែល​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​បរិភោគ​បាន​ទេ។ សត្វ​ស្លាប​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖ ឥន្ទ្រី ស្ទាំង ត្មាត​ខ្មៅ+ ១៣ ខ្លែង​ក្រហម ខ្លែង​ខ្មៅ និង​ខ្លែង​គ្រប់​ប្រភេទ ១៤ ក្អែក​គ្រប់​ប្រភេទ ១៥ អូទ្រីស ទីទុយ រំពេ និង​អក​គ្រប់​ប្រភេទ ១៦ មៀម ទីទុយ​ត្រចៀក​វែង ក្ងាន ១៧ ទុង ត្មាត ក្អែក​ទឹក ១៨ កុក ក្រសារ​គ្រប់​ប្រភេទ សត្វ​ស្លាប​ហ៊ូផូ* និង​ប្រចៀវ។ ១៩ ពពួក​សត្វ​ល្អិត​ដែល​មាន​ស្លាប អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ពួក​វា​ជា​សត្វ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ ហើយ​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឡើយ។ ២០ ឯ​សត្វ​ស្លាប​ដែល​ស្អាត​បរិសុទ្ធ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​បាន។

២១ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​សត្វ​ណា​ដែល​ងាប់​ដោយ​ឯកឯង​ឡើយ+ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជា​ជាតិ​បរិសុទ្ធ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​លក់​ឬ​ឲ្យ​ដល់​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​គេ​អាច​បរិភោគ​បាន។

​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ស្ងោរ​កូន​ពពែ​ក្នុង​ទឹក​ដោះ​របស់​មេ​វា​ឡើយ។+

២២ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ភោគ​ផល​១​ភាគ​១០​ពី​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សាប​ព្រោះ មក​ជូន​ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ។+ ២៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បរិភោគ​ភោគ​ផល​១​ភាគ​១០​ពី ស្រូវ ស្រា​ថ្មី ប្រេង និង​កូន​ដំបូង​ពី​ហ្វូង​គោ​និង​ហ្វូង​ចៀម នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ត្រង់​កន្លែង​ដែល​លោក​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រៀន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​និច្ច។+

២៤ ​«​ប៉ុន្តែ បើ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក​ស្ថិត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពេក+ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិបាក​យក​អំណោយ​នោះ​ទៅ (​ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឲ្យ​ពរ​ច្រើន​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​) ២៥ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​លក់​អំណោយ​នោះ រួច​យក​ប្រាក់ ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស។ ២៦ ពេល​ទៅ​ដល់​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ទិញ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ការ ដូច​ជា​គោ ចៀម ពពែ ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​និង​ស្រា​ឯ​ទៀត ព្រម​ទាំង​អ្វី​ក៏​ដោយ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពេញ​ចិត្ត។ រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​អាច​បរិភោគ​អ្វី​ទាំង​នោះ ដោយ​អំណរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ២៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​លះ​ចោល​ពួក​លេវីដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ+ ព្រោះ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+

២៨ ​«​រាល់​បី​ឆ្នាំ​ម្ដង អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ភោគ​ផល​១​ភាគ​១០​ទាំង​អស់​ទៅ​ដាក់​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ២៩ ដូច្នេះ ពួក​លេវីដែល​មិន​បាន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រម​ទាំង​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពួក​គេ​អាច​មក​បរិភោគ​រហូត​ដល់​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់។+ យ៉ាង​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់។+

១៥ ​«​រៀង​រាល់​៧​ឆ្នាំ​ម្ដង អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការ​ដោះ​លែង។+ ២ ការ​ណែនាំ​សម្រាប់​ការ​ដោះ​លែង​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖ ម្ចាស់​បំណុល​ទាំង​អស់ ត្រូវ​លុប​បំណុល​ដែល​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន​ជំពាក់។ គាត់​មិន​ត្រូវ​ទាម​ទារ​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង​ឬ​បង​ប្អូន​ខ្លួន​សង​នោះ​ឡើយ ព្រោះ​នៅ​ពេល​នោះ​នឹង​មាន​សេចក្ដី​ប្រកាស​ឲ្យ​មាន​ការ​ដោះ​លែង​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+ ៣ ចំពោះ​បំណុល​របស់​ជន​បរទេស អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ទារ​ពី​គេ​បាន+ តែ​មិន​ត្រូវ​ទារ​បំណុល​ពី​បង​ប្អូន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។ ៤ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ច្បាស់​ជា​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា+នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឲ្យជា​មត៌ក។ ៥ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ដាប់​បង្គាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់ ហើយ​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​អស់​ទាំង​បញ្ញត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។+ ៦ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ខ្ចី តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ខ្ចី​ពី​គេ​ទេ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រួត​ត្រា​លើ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា តែ​ពួក​គេ​នឹង​មិន​ត្រួត​ត្រា​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+

៧ ​«​បើ​បង​ប្អូន​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាក់​ខ្លួន​ក្រ នៅ​ក្រុង​ណា​មួយ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​កំណាញ់ ឬ​ធ្វើ​មិន​ដឹង​មិន​ឮ​នឹង​គាត់​ឡើយ។+ ៨ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បង្ហាញ​ចិត្ត​ទូលាយ​ចំពោះ​បង​ប្អូន​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​ឲ្យ​គាត់​ខ្ចី​តាម​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ការ។ ៩ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​មាន​គំនិត​អាក្រក់​ដោយ​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​៖ ‹ឆ្នាំ​ទី​៧​ជា​ឆ្នាំ​នៃ​ការ​ដោះ​លែង​ជិត​ដល់​ហើយ›។+ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​គិត​ថា​មិន​ចាំ​បាច់​បង្ហាញ​ចិត្ត​ទូលាយ​ដល់​បង​ប្អូន​របស់​ខ្លួន​ដែល​ក្រី​ក្រ​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ចាំ​បាច់​ឲ្យ​អ្វី​ដល់​គាត់​ដែរ។ បើ​គាត់​ស្រែក​ប្រាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អំពី​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ទោស​ជា​មិន​ខាន។+ ១០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឲ្យ​គាត់​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​ទើស​ទាល់​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ជា​បរិបូរ​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ចការ​និង​ស្នា​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១១ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ នឹង​តែង​តែ​មាន​មនុស្ស​ក្រី​ក្រ​ជា​និច្ច។+ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឲ្យ​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ ដល់​បង​ប្អូន​ដែល​កម្សត់​ទុគ៌ត​និង​ក្រី​ក្រ›។+

១២ ​«​បើ​បង​ប្អូន​ប្រុស​ស្រី​ណា​ម្នាក់ ដែល​ជា​ជន​ជាតិ​ហេប្រឺ បាន​លក់​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​គាត់​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​រយៈ​ពេល​៦​ឆ្នាំ នោះ​នៅ​ឆ្នាំ​ទី​៧​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដោះ​លែង​គាត់​ឲ្យ​មាន​សេរី​ភាព​វិញ។+ ១៣ ពេល​ដោះ​លែង​គាត់ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​គាត់​ទៅ​ដោយ​ដៃ​ទទេ​ឡើយ។ ១៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឲ្យ​គាត់​ដោយ​ចិត្ត​ទូលាយ​នូវ​ភោគ​ផល​ពី​ស្រូវ ប្រេង និង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ព្រម​ទាំង​សត្វ​ផង​ដែរ គឺ​ឲ្យ​ស្រប​ទៅ​តាម​ពរ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ទទួល​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៥ សូម​ចាំ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែរ តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​មក។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ឲ្យ​ធ្វើ​ដូច្នេះ។

១៦ ​«​ប៉ុន្តែ បើ​គាត់​ប្រាប់​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ចេញ​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​អ្នក​ទេ!› ព្រោះ​គាត់​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​ក្រុម​គ្រួសារ​អ្នក​រាល់​គ្នា ថែម​ទាំង​ពេញ​ចិត្ត​រស់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ១៧ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ដែក​ចោះ មក​ចោះ​ត្រចៀក​គាត់​នៅ​លើ​ទ្វារ ហើយ​គាត់​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​មួយ​ជីវិត។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ចំពោះ​ខ្ញុំ​បម្រើ​ស្រី​ដែរ។ ១៨ ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោះ​លែង​គាត់​ឲ្យ​មាន​សេរី​ភាព មិន​ត្រូវ​មាន​ចិត្ត​ស្ដាយ​ឡើយ ព្រោះ​គាត់​បាន​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​រយៈ​ពេល​៦​ឆ្នាំ​ហើយ។ រីឯ​ការ​បម្រើ​របស់​គាត់​គឺ​ប្រសើរ​ជាង​ការ​ជួល​កម្មករ​ដល់​ទៅ​ពីរ​ដង ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់។

១៩ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ញែក​កូន​ឈ្មោល​ដំបូង​ពី​ហ្វូង​គោ​ហ្វូង​ចៀម​និង​ហ្វូង​ពពែ ទុក​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​យក​គោ​នោះ​ទៅ​ទឹម ឬ​កាត់​រោម​ចៀម​នោះ​ឡើយ។ ២០ ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ​ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​សត្វ​នោះ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ជ្រើស​រើស។+ ២១ ប៉ុន្តែ បើ​សត្វ​នោះ​មាន​កាយ​សម្បទា​មិន​ពេញ​លក្ខណៈ ដូច​ជា​ពិការ​ជើង ឬ​ខ្វាក់​ភ្នែក​ជា​ដើម នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យក​វា​ទៅ​ជូន​ជា​គ្រឿង​បូជា​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+ ២២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បរិភោគ​សាច់​វា​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​ដែល​ស្អាត​បរិសុទ្ធ និង​អ្នក​ដែល​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ អាច​បរិភោគ​សាច់​សត្វ​នោះ​បាន ដូច​ជា​បរិភោគ​សាច់​ក្ដាន់​ឬ​សាច់​ឈ្លូស​ដែរ។+ ២៣ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​ឈាម​វា​ទេ+ តែ​ត្រូវ​បង្ហូរ​ទៅ​ដី​ដូច​ជា​ទឹក​វិញ។+

១៦ «​នៅ​ខែ​អាប៊ីប* អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​បុណ្យ​រំលង​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ព្រោះ​នៅ​យប់​ខែ​នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ២ នៅ​បុណ្យ​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​សត្វ​ពី​ហ្វូង​ចៀម​ហ្វូង​ពពែ​និង​ហ្វូង​គោ+ ជូន​ជា​គ្រឿង​បូជា​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ នៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក។+ ៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បរិភោគ​អ្វី​ដែល​មាន​ដំបែ​ទេ+ តែ​ត្រូវ​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង​ឥត​ដំបែ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ​វិញ គឺ​នំ​ប៉័ង​នៃ​ទុក្ខ​វេទនា ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ទាំង​ប្រញាប់​ប្រញាល់។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដើម្បី​ចង​ចាំ​អស់​មួយ​ជីវិត​នូវ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ៤ ក្នុង​អំឡុង​៧​ថ្ងៃ​នោះ មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ដំបែ​ក្នុង​ស្រុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+ ឯ​សាច់​នៃ​គ្រឿង​បូជា​ដែល​ត្រូវ​ជូន​នៅ​ពេល​ល្ងាច​ក្នុង​ថ្ងៃ​ទី​១​នៃ​បុណ្យ​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ទុក​រហូត​ដល់​ព្រឹក​ស្អែក​ទេ។+ ៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ចេះ​តែ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​នៃ​បុណ្យ​រំលង​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ណា​មួយ ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ទេ។ ៦ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​នោះ​នៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​នៃ​បុណ្យ​រំលង​នៅ​ពេល​ល្ងាច ភ្លាម​ៗ​ក្រោយ​ពី​ថ្ងៃ​លិច+ គឺ​នៅ​ចំ​ថ្ងៃ*ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។ ៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចម្អិន ហើយ​បរិភោគ+នៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស+ លុះ​ព្រឹក​ឡើង​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ត្រឡប់​ទៅ​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ​របស់​ខ្លួន​វិញ​បាន។ ៨ ក្នុង​រយៈ​ពេល​៦​ថ្ងៃ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង​ឥត​ដំបែ ហើយ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជួប​ជុំ​គ្នា​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​អ្វី​ឡើយ។+

៩ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រាប់​ឲ្យ​គ្រប់​៧​អាទិត្យ គឺ​ចាប់​ពី​ថ្ងៃ​ដំបូង​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​លូក​កណ្ដៀវ​ទៅ​ច្រូត​ស្រូវ។+ ១០ រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​បុណ្យ​អាទិត្យ​ទី​៧​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ ដោយ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត​ពី​ស្នា​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ស្រប​ទៅ​តាម​ពរ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផ្ដល់​ឲ្យ។+ ១១ នៅ​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​អរ​សប្បាយ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​មួយ​នឹង​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី និង​ពួក​លេវីដែល​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រម​ទាំង​ជា​មួយ​នឹង​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១២ ចូរ​ចាំ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែរ។+ ម្ល៉ោះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​ច្បាប់​ទាំង​នេះ​កុំ​ខាន។

១៣ ​«​ពេល​ប្រមូល​ផល​ស្រូវ* ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ និង​ប្រេង* អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​បុណ្យ​ខ្ទម*+អស់​រយៈ​ពេល​៧​ថ្ងៃ។ ១៤ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​អរ​សប្បាយ+ជា​មួយ​នឹង​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី និង​ពួក​លេវី ព្រម​ទាំង​ជា​មួយ​នឹង​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៥ អស់​៧​ថ្ងៃ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​បុណ្យ+ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជ្រើស​រើស ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ចការ​ទាំង​អស់+ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​ភោគ​ផល​ជា​ច្រើន។ ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​អំណរ​ក្រៃ​លែង។+

១៦ ​«​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​បី​ដង ពួក​បុរស​ទាំង​អស់​ត្រូវ​មក​ឯ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​កន្លែង​ដែល​លោក​ជ្រើស​រើស ដើម្បី​ធ្វើ​បុណ្យ​នំ​ប៉័ង​ឥត​ដំបែ+ បុណ្យ​អាទិត្យ​ទី​៧+ និង​បុណ្យ​ខ្ទម។+ ពួក​គេ​មិន​ត្រូវ​មក​ឯ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដោយ​ដៃ​ទទេ​ឡើយ។ ១៧ ពួក​គេ​ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​យក​អំណោយ​មក​ជូន ស្រប​ទៅ​តាម​ពរ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផ្ដល់​ឲ្យ។+

១៨ ​«​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែង​តាំង​ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី+និង​ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​សម្រាប់​កុលសម្ព័ន្ធ​នីមួយ​ៗ។ ពួក​គេ​ត្រូវ​វិនិច្ឆ័យ​ក្ដី​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​ដោយ​យុត្តិធម៌។ ១៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​អយុត្តិធម៌​ទេ+ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​រើស​មុខ+ ឬ​ទទួល​សំណូក​ឡើយ ព្រោះ​សំណូក​បំបិទ​ភ្នែក​អ្នក​ប្រាជ្ញ+ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​សុចរិត​ក្រឡាស់​ពាក្យ​សម្ដី​ខ្លួន។ ២០ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​យុត្តិធម៌​ជា​និច្ច+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​នៅ​ត​ទៅ​ទៀត ហើយ​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ជា​មត៌ក។

២១ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ដាំ​ដើម​ឈើ​ណា​ទុក​ជា​ដើម​ពិសិដ្ឋ+ នៅ​ក្បែរ​ទី​បូជា​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សង់​ជូន​លោក​ឡើយ។

២២ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​ត្រូវ​ដំឡើង​បង្គោល​ថ្ម​ពិសិដ្ឋ*សម្រាប់​គោរព​បូជា​ដែរ+ ព្រោះ​នេះ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្អប់ខ្ពើម​ណាស់។

១៧ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ជូន​គោ​ឬ​ចៀម​ណា​ដែល​មិន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ឬ​មាន​កាយ​សម្បទា​មិន​ពេញ​លក្ខណៈ ជា​គ្រឿង​បូជា​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្អប់ខ្ពើម​អ្វី​បែប​នោះ​ណាស់។+

២ ​«​ឧបមា​ថា នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ណា​មួយ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា មាន​បុរស​ឬ​ស្ត្រី​ណា​ម្នាក់​ប្រព្រឹត្ត​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ពេញ​ចិត្ត ហើយ​បំពាន​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​លោក+ ៣ ថែម​ទាំង​បែរ​ទៅ​គោរព​ប្រណិប័តន៍​ព្រះ​ឯ​ទៀត ហើយ​ក្រាប​គោរព​ដល់​ព្រះ​ទាំង​នោះ ឬ​ដល់​ដួង​អាទិត្យ ដួង​ចន្ទ ឬ​ផ្កាយ​ទាំង​ឡាយ​នៅ​លើ​មេឃ*+ ជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បង្គាប់+ ៤ ហើយ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឮ​អំពី​រឿង​នោះ​ឬ​មាន​គេ​មក​រាយ​ការណ៍​ប្រាប់ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស៊ើប​អង្កេត​ឲ្យ​បាន​ហ្មត់​ចត់​ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា​រឿង​នោះ​ពិត​ឬ​មិន​ពិត។ បើ​រក​ឃើញ​ថា​មាន​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល​ពិត​មែន+ ៥ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​នាំ​បុរស​ឬ​ស្ត្រី​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​អាក្រក់​នោះ​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ក្រុង ហើយ​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់​គាត់​ចោល។+ ៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​សម្លាប់​គាត់​បាន លុះ​ត្រា​តែ​មាន​ការ​បញ្ជាក់​ពី​សាក្សី​ពីរ​ឬ​បី​នាក់+ តែ​បើ​មាន​តែ​សាក្សី​ម្នាក់​ប៉ុណ្ណោះ នោះ​មិន​អាច​សម្លាប់​គាត់​បាន​ទេ។+ ៧ សាក្សី​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ផ្ដើម​គប់​សម្លាប់​គាត់​មុន​គេ រួច​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​មក​គប់​សម្លាប់​គាត់​តាម​ក្រោយ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

៨ ​«​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​មាន​រឿង​ក្ដី​ណា​ដែល​ពិបាក​វិនិច្ឆ័យ ទោះ​ជា​ទាក់​ទង​នឹង​ឃាតកម្ម+ ការ​ប្ដឹង​ផ្ដល់ អំពើ​ហិង្សា ឬ​ទាក់​ទង​នឹង​រឿង​ជម្លោះ​ឯ​ទៀត​ក្ដី អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​នាំ​យក​រឿង​នោះ​ទៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស។+ ៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ទៅ​ជួប​ពួក​លេវីដែល​ជា​សង្ឃ​និង​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី+ដែល​មាន​ភារកិច្ច​នៅ​គ្រា​នោះ រួច​ប្រាប់​រឿង​ក្ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដល់​ពួក​គាត់ នោះ​ពួក​គាត់​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​ក្ដី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១០ បន្ទាប់​មក អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ការ​សម្រេច​ក្ដី​របស់​ពួក​គាត់ ដែល​បាន​ធ្វើ​ឡើង​នៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​ទាំង​អស់​ពី​ពួក​គាត់​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់។ ១១ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ច្បាប់​ដែល​ពួក​គាត់​បាន​បង្ហាញ ហើយ​ក៏​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ការ​វិនិច្ឆ័យ​របស់​ពួក​គាត់​ដែរ+ គឺ​មិន​ត្រូវ​បែរ​ចេញ​ពី​ការ​សម្រេច​ក្ដី​របស់​ពួក​គាត់​ជា​ដាច់​ខាត។+ ១២ បើ​បុគ្គល​ណា​ព្រហើន​មិន​ស្ដាប់​សង្ឃ​ដែល​បម្រើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ឬ​មិន​ធ្វើ​តាម​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី​ទេ ត្រូវ​សម្លាប់​អ្នក​នោះ​ចោល​កុំ​ខាន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល។+ ១៣ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​នឹង​ឮ​អំពី​រឿង​នេះ​ហើយ​ភ័យ​ខ្លាច។ យ៉ាង​នេះ ពួក​គេ​នឹង​មិន​ហ៊ាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ព្រហើន​ទៀត​ឡើយ។+

១៤ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀប​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​និង​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ហើយ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​ថា​៖ ‹ចូរ​យើង​តែង​តាំង​ស្ដេច​មួយ​រូប ឲ្យ​គ្រប់​គ្រង​លើ​យើង​ដូច​ប្រជា​ជាតិ​ជុំ​វិញ​យើង​ដែរ›+ ១៥ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែង​តាំង​បុគ្គល​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជ្រើស​រើស​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែង​តាំង​ស្ដេច​ពី​ចំណោម​ជន​រួម​ជាតិ​របស់​ខ្លួន មិន​ត្រូវ​តែង​តាំង​ជន​បរទេស​ឲ្យ​គ្រប់​គ្រង​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។ ១៦ ប៉ុន្តែ ស្ដេច​នោះ​មិន​ត្រូវ​ប្រមូល​សេះ​ច្រើន​សម្រាប់​ខ្លួន​ឡើយ+ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ចាត់​បណ្ដា​ជន​ឲ្យ​ទៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​វិញ​ដើម្បី​បាន​សេះ​ថែម​ទៀត​ដែរ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ​ថា​៖ ‹អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​នេះ​ម្ដង​ទៀត​ជា​ដាច់​ខាត›។ ១៧ បន្ថែម​ទៀត ស្ដេច​នោះ​មិន​ត្រូវ​យក​ប្រពន្ធ​ច្រើន​ទេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​គាត់​បែរ​ចេញ​ពី​ផ្លូវ​ត្រឹម​ត្រូវ+ ហើយ​គាត់​ក៏​មិន​ត្រូវ​ប្រមូល​មាស​ប្រាក់​ច្រើន​សន្ធឹក​សន្ធាប់​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន​ដែរ។+ ១៨ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​គាត់​ចាប់​ផ្ដើម​គ្រប់​គ្រង​ជា​ស្ដេច​លើ​រាជាណាចក្រ​ខ្លួន គាត់​ត្រូវ​ចម្លង​ក្រម​ច្បាប់​នេះ​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ*សម្រាប់​ខ្លួន ជា​ក្រម​ច្បាប់​ដែល​ពួក​លេវី​ជា​សង្ឃ​បាន​រក្សា​ទុក។+

១៩ ​«​គាត់​ត្រូវ​រក្សា​ទុក​សៀវភៅ​នោះ ហើយ​ត្រូវ​អាន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​អស់​មួយ​ជីវិត+ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​រៀន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​ខ្លួន ហើយ​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​មាន​ក្នុង​ក្រម​ច្បាប់​នេះ ព្រម​ទាំង​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​ផង។+ ២០ បើ​គាត់​ធ្វើ​ដូច្នោះ គាត់​នឹង​មិន​មាន​ចិត្ត​គំនិត​តម្កើង​ខ្លួន​ខ្ពស់​ជាង​ជន​រួម​ជាតិ ហើយ​ក៏​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ប្រាស​ចាក​ពី​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​ដែរ។ យ៉ាង​នោះ គាត់​និង​ពូជ​ពង្ស​គាត់​អាច​គ្រប់​គ្រង​រាជាណាចក្រ​របស់​ខ្លួន​បាន​យូរ​អង្វែង​លើ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល។

១៨ ​«​ពួក​សង្ឃ​និង​កុលសម្ព័ន្ធ​លេវី​ទាំង​មូល​នឹង​មិន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ជា​មួយ​នឹង​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទេ តែ​ពួក​គេ​នឹង​បរិភោគ​ពី​គ្រឿង​បូជា​ដែល​បណ្ដា​ជន​យក​មក​ដុត​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដែល​ជា​ចំណែក​របស់​លោក។+ ២ ដូច្នេះ ពួក​គេ​នឹង​មិន​ទទួល​ចំណែក​មត៌ក​ជា​មួយ​នឹង​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ចំណែក​មត៌ក​របស់​ពួក​គេ ដូច​ដែល​លោក​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ហើយ។

៣ ​«​ពួក​សង្ឃ​មាន​សិទ្ធិ​ទទួល​ចំណែក​ពី​បណ្ដា​ជន។ ពេល​បណ្ដា​ជន​យក​គោ​ឬ​ចៀម​មក​ជូន​ជា​គ្រឿង​បូជា សាច់​ស្មា សាច់​ថ្គាម​និង​ក្រពះ នឹង​បាន​ជា​ចំណែក​របស់​ពួក​សង្ឃ។ ៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ត្រូវ​ឲ្យ​ពួក​សង្ឃ​នូវ​ផល​ដំបូង​ពី​ស្រូវ ស្រា​ថ្មី ប្រេង និង​រោម​ចៀម​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​កាត់​ជា​លើក​ដំបូង។+ ៥ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​ពួក​លេវី និង​កូន​ចៅ​ពួក​គេ​ពី​ចំណោម​កុលសម្ព័ន្ធ​ទាំង​អស់ ឲ្យ​បម្រើ​ក្នុង​នាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ដរាប។+

៦ ​«​បើ​លេវី​ណា​ម្នាក់​ចាក​ចេញ​ពី​ក្រុង​ដែល​ខ្លួន​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល+ ដោយ​មាន​បំណង​ទៅ​រស់​នៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជ្រើស​រើស*+ ៧ នោះ​គាត់​អាច​ទៅ​ទី​នោះ​បាន ហើយ​អាច​បន្ត​បម្រើ​ក្នុង​នាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​គាត់ ដូច​ជា​ពួក​លេវី​ឯ​ទៀត​ដែល​បម្រើ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៅ​ទី​នោះ​ដែរ។+ ៨ ទោះ​ជា​គាត់​មាន​ប្រាក់​ពី​ការ​លក់​កេរ​មត៌ក​របស់​ខ្លួន​ក្ដី+ គាត់​នៅ​តែ​អាច​ទទួល​របប​អាហារ​ស្មើ​នឹង​ពួក​លេវី​ឯ​ទៀត​ដែរ។

៩ ​«​កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​មិន​ត្រូវ​មាន​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​តាម​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ឡើយ។+ ១០ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​យក​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន​ទៅ​ដុត​ជូន​ជា​គ្រឿង​បូជា​ទេ+ ហើយ​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការ​ទស្សន៍​ទាយ+ ឬ​មាន​គ្រូ​វេទមន្ត+ គ្រូ​មើល​ប្រផ្នូល+ គ្រូ​ធ្មប់+ ១១ គ្រូ​ដាក់​អំពើ​ណា​ឡើយ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​ត្រូវ​ទៅ​រក​គ្រូ​ខាប+ គ្រូ​ទាយ+ ឬ​គ្រូ​អន្ទង​ខ្មោច​ដែរ។+ ១២ ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទាំង​នេះ គឺ​ជា​ទី​ស្អប់ខ្ពើម​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ណាស់។ ដោយ​សារ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​ទាំង​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បង្ហាញ​ថា​ខ្លួន​ជា​មនុស្ស​គ្មាន​កន្លែង​បន្ទោស​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៤ ​«​ព្រោះ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បណ្ដេញ​ចេញ ពួក​គេ​បាន​ស្ដាប់​តាម​គ្រូ​វេទមន្ត+និង​គ្រូ​ទាយ​ទាំង​នោះ+ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះនៃ​អ្នករាល់​គ្នា​មិន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​ពួក​គេ​ទេ។ ១៥ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​តែង​តាំង​បុគ្គល​ម្នាក់​ពី​ចំណោម​បង​ប្អូន​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ដូច​ខ្ញុំ​ដែរ។ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ដាប់​គាត់។+ ១៦ ព្រោះ​កាល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជួប​ជុំ​គ្នា​នៅ​ភ្នំ​ហូរែប+ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សុំ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹សូម​កុំ​ឲ្យ​ពួក​ខ្ញុំ​ឮ​សំឡេង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ ឬ​មើល​ឃើញ​ភ្លើង​ដែល​ឆេះ​សន្ធោ​សន្ធៅ​ទៀត​អី ខ្លាច​ក្រែង​ពួក​ខ្ញុំ​ស្លាប់›។+ ១៧ រួច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​មក​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹សំណូម​ពរ​របស់​ពួក​គេ​គឺ​សម​ហេតុ​សម​ផល។ ១៨ ខ្ញុំ​នឹង​តែង​តាំង​បុគ្គល​ម្នាក់​ពី​ចំណោម​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ដូច​អ្នក​ដែរ+ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​គាត់​និយាយ​តាម​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ+ ហើយ​គាត់​នឹង​ប្រាប់​ពួក​គេ​តាម​បង្គាប់​ទាំង​អស់​របស់​ខ្ញុំ។+ ១៩ គាត់​នឹង​និយាយ​ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ ហើយ​បើ​អ្នក​ណា​មិន​ស្ដាប់​ពាក្យ​ខ្ញុំ​តាម​រយៈ​គាត់​ទេ អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ចំពោះ​កំហុស​ខ្លួន។+

២០ ​«​‹បើ​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ណា​ម្នាក់​ហ៊ាន​ប្រកាស​ទំនាយ​ក្នុង​នាម​ព្រះ​ឯ​ទៀត ឬ​ហ៊ាន​ប្រកាស​ទំនាយ​ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ នូវ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បង្គាប់ អ្នក​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន។+ ២១ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រហែល​ជា​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​ថា​៖ ​«​តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា​ការ​ប្រកាស​នោះ​មិន​មែន​មក​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា?​»។ ២២ ពេល​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​និយាយ​អ្វី​មួយ​ក្នុង​នាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​អ្វី​នោះ​មិន​បាន​កើត​ឡើង​ឬ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ការ​ពិត នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដឹង​ថា​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​នោះ​ចេះ​តែ​និយាយ​ដោយ​ចិត្ត​ឯង មិន​មែន​មក​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទេ។ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​កោត​ខ្លាច​គាត់​ឡើយ›។

១៩ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បំផ្លាញ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ប្រគល់​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ ហើយ​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​នា​នា​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​ពួក​គេ+ ២ នោះ​ត្រូវ​ញែក​ទុក​ក្រុង​បី​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បែង​ចែក​ទឹក​ដី​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​បី​ផ្នែក ហើយ​ត្រូវ​រៀបចំ​ផ្លូវ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​សម្លាប់​គេ​អាច​រត់​ទៅ​ជ្រក​កោន​ក្នុង​ក្រុង​ទាំង​នោះ។

៤ ​«​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​សម្លាប់​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដោយ​អចេតនា​និង​ដោយ​គ្មាន​ចិត្ត​ស្អប់ គាត់​អាច​រត់​ទៅ​ជ្រក​កោន​នៅ​ក្រុង​ទាំង​នោះ​បាន ដូច​ករណី​ត​ទៅ​នេះ។+ ៥ ឧបមា​ថា បុរស​ម្នាក់​និង​អ្នក​ជិត​ខាង​គាត់​បាន​ទៅ​ព្រៃ​កាប់​អុស តែ​ចៃដន្យ​ពេល​ដែល​គាត់​លើក​ពូថៅ​កាប់​អុស ផ្លែ​ពូថៅ​ក៏​របូត​ចេញ​ពី​ដង​ទៅ​ត្រូវ​អ្នក​ជិត​ខាង​នោះ​បណ្ដាល​ឲ្យ​ស្លាប់ នោះ​អ្នក​សម្លាប់​គេ​ត្រូវ​រត់​ទៅ​ក្រុង​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ក្រុង​ទាំង​នោះ ដើម្បី​រួច​ជីវិត។+ ៦ បើ​មិន​ដូច្នេះ​ទេ អ្នក​ដែល​មាន​សិទ្ធិ​សង​សឹក+ដែល​មាន​កំហឹង​ជា​ខ្លាំង អាច​ដេញ​តាម​អ្នក​នោះ​ទាន់ ហើយ​សម្លាប់​គាត់​បាន ព្រោះ​ចម្ងាយ​ផ្លូវ​ទៅ​ក្រុង​នោះ​ឆ្ងាយ​ពេក។ យ៉ាង​ណា​មិញ អ្នក​នោះ​មិន​សម​នឹង​ស្លាប់​ទេ ព្រោះ​គាត់​មិន​ធ្លាប់​មាន​ចិត្ត​ស្អប់​អ្នក​ជិត​ខាង​នោះ​ពី​មុន​ឡើយ។+ ៧ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹ចូរ​ញែក​ក្រុង​បី​ទុក​ដោយ​ឡែក›។

៨ ​«​បើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពង្រីក​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ធំ​ទូលាយ​ដូច​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​បើ​លោក​ប្រគល់​ទឹក​ដី​ទាំង​អស់​នោះ​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មែន+ ៩ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បន្ថែម​ក្រុង​បី​ទៀត​ពី​លើ​ក្រុង​បី​ដែល​មាន​រួច​ហើយ។+ ទោះ​ជា​ដូច្នោះ​ក្ដី អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ពោល​គឺ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ត្រូវ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​លោក​ជា​និច្ច។+ ១០ យ៉ាង​នេះ នឹង​គ្មាន​ការ​សម្លាប់​អ្នក​ដែល​គ្មាន​ទោស+នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​មត៌ក​ឡើយ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​នឹង​គ្មាន​ទោស​ដែរ។+

១១ ​«​ប៉ុន្តែ បើ​បុគ្គល​ម្នាក់​មាន​ចិត្ត​ស្អប់​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន+ ហើយ​ចាំ​ស្ទាក់​វាយ​គាត់ ឲ្យ​របួស​ធ្ងន់​ដល់​ស្លាប់ រួច​បុគ្គល​នោះ​រត់​ទៅ​ក្រុង​ណា​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​ក្រុង​ទាំង​នោះ ១២ ពួក​អ្នក​ចាស់​ទុំ​ក្នុង​ក្រុង​ដែល​គាត់​រស់​នៅ​នោះ ត្រូវ​ចាត់​គេ​ឲ្យ​នាំ​បុគ្គល​នោះ​មក រួច​ប្រគល់​ដល់​អ្នក​ដែល​មាន​សិទ្ធិ​សង​សឹក។ បុគ្គល​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន។+ ១៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​អាណិត​អាសូរ​អ្នក​នោះ​ទេ ហើយ​ត្រូវ​ដក​ចេញ​ពី​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល​នូវ​ទោស​កំហុស​ដែល​មក​ពី​ការ​សម្លាប់​ជន​ដែល​គ្មាន​ទោស+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត។

១៤ ​«​កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ជា​មត៌ក​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បង្ខិត​បង្គោល​ព្រំ​ប្រទល់​ពី​ទី​តាំង+ដែល​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​កំណត់​នោះ​ទេ។

១៥ ​«​បើ​មាន​សាក្សី​តែ​ម្នាក់ មិន​អាច​ដាក់​ទោស​បុគ្គល​ម្នាក់​ចំពោះ​កំហុស​ឬ​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​របស់​គាត់​បាន​ទេ+ លុះ​ត្រា​តែ​មាន​សាក្សី​ពីរ​ឬ​បី​នាក់ ទើប​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​អាច​យក​ជា​ការ​បាន ហើយ​អាច​ដាក់​ទោស​បុគ្គល​នោះ។+ ១៦ បើ​មាន​សាក្សី​និយាយ​បង្ខុស​សេចក្ដី​ពិត ហើយ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​បុគ្គល​ម្នាក់​បាន​ធ្វើ​ខុស​អ្វី​មួយ+ ១៧ បុគ្គល​ទាំង​ពីរ​នាក់​នោះ ត្រូវ​ទៅ​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា ពួក​សង្ឃ និង​ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី​ដែល​មាន​ភារកិច្ច​នៅ​គ្រា​នោះ។+ ១៨ ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី​ត្រូវ​ស៊ើប​អង្កេត​ឲ្យ​បាន​សព្វ​គ្រប់+ បើ​រក​ឃើញ​ថា​អ្នក​នោះ​ជា​សាក្សី​ក្លែង​ក្លាយ ហើយ​ឃើញ​ថា​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​គាត់​គឺ​មិន​ពិត ១៩ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​ទៅ​លើ​គាត់ ដូច​ដែល​គាត់​ចង់​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ជន​ជាប់​ចោទ​តាម​គម្រោង​គាត់​ដែរ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ២០ អស់​អ្នក​ដែល​ឮ​អំពី​រឿង​នេះ ពួក​គេ​នឹង​ភ័យ​ខ្លាច។ យ៉ាង​នេះ ពួក​គេ​នឹង​មិន​ហ៊ាន​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​ដូច​នេះ​ឡើយ។+ ២១ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​អាណិត​អាសូរ​ទេ+ គឺ​ត្រូវ​សង​ជីវិត​នឹង​ជីវិត ភ្នែក​នឹង​ភ្នែក ធ្មេញ​នឹង​ធ្មេញ ដៃ​នឹង​ដៃ ជើង​នឹង​ជើង។+

២០ ​«​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ធ្វើ​សង្គ្រាម​នឹង​ពួក​សត្រូវ បើ​ឃើញ​កង​ទ័ព ទ័ព​សេះ និង​ទ័ព​រទេះ​ចម្បាំង​ខាង​ពួក​គេ មាន​ចំនួន​ច្រើន​ជាង​ខាង​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ចូរ​កុំ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ឡើយ។ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​បាន​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប លោក​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+ ២ មុន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ធ្វើ​សង្គ្រាម សង្ឃ​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​និយាយ​ជា​មួយ​នឹង​កង​ទ័ព+ ៣ ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ‹ចូរ​ស្ដាប់​ចុះ ឱ​ទ័ព​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀបនឹង​ទៅ​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ពួក​សត្រូវ​ហើយ។ ចូរ​កុំ​តក់​ស្លុត កុំ​ញ័រ​រន្ធត់ កុំ​ភ័យ​ឬ​ខ្លាច​ពួក​គេ​ឡើយ ៤ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដើម្បី​ច្បាំង​នឹង​សត្រូវ​ជំនួស​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​នឹង​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា›។+

៥ ​«​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​ក៏​ត្រូវ​ប្រាប់​កង​ទ័ព​ដែរ​ថា​៖ ‹បើ​អ្នក​ណា​ទើប​សង់​ផ្ទះ ហើយ​មិន​ទាន់​ចូល​ទៅ​ស្នាក់​នៅ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​ខ្លួន​វិញ​ចុះ ខ្លាច​ក្រែង​គាត់​ស្លាប់​ក្នុង​សង្គ្រាម ហើយ​អ្នក​ផ្សេង​នឹង​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់។ ៦ បើ​អ្នក​ណា​ដាំ​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ ហើយ​មិន​ទាន់​បាន​បរិភោគ​ផ្លែ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​ខ្លួន​វិញ​ចុះ ខ្លាច​ក្រែង​គាត់​ស្លាប់​ក្នុង​សង្គ្រាម ហើយ​អ្នក​ផ្សេង​នឹង​បរិភោគ​ផល​ដំណាំ​របស់​គាត់។ ៧ បើ​អ្នក​ណា​ទើប​ភ្ជាប់​ពាក្យ ហើយ​មិន​ទាន់​រៀប​ការ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​ខ្លួន​វិញ​ចុះ+ ខ្លាច​ក្រែង​គាត់​ស្លាប់​ក្នុង​សង្គ្រាម ហើយ​អ្នក​ផ្សេង​នឹង​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​គូ​ដណ្ដឹង​របស់​គាត់›។ ៨ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​ក៏​ត្រូវ​សួរ​ទ័ព​ទាំង​នោះ​ដែរ​ថា​៖ ‹តើ​មាន​អ្នក​ណា​ភ័យ​ខ្លាច​និង​តក់​ស្លុត​ឬ​ទេ?+ បើ​មាន ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ទៅ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ឯ​ទៀត​បាក់​ទឹក​ចិត្ត​តាម​គាត់​ដែរ›។+ ៩ ក្រោយ​សួរ​រួច ពួក​អ្នក​ដឹក​នាំ​ត្រូវ​តែង​តាំង​មេ​ទ័ព​ឲ្យ​ដឹក​នាំ​ទ័ព​ទៅ​ប្រយុទ្ធ។

១០ ​«​មុន​នឹង​ប្រយុទ្ធ​នឹង​ក្រុង​ណា​មួយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្នើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចុះ​ចូល​ជា​មុន​សិន។+ ១១ បើ​ពួក​គេ​ព្រម​ចុះ​ចូល ហើយ​បើក​ទ្វារ​ក្រុង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​កែន​ពួក​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ឲ្យ​បម្រើ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ១២ ប៉ុន្តែ បើ​ពួក​គេ​មិន​ព្រម​ចុះ​ចូល ហើយ​ចង់​ប្រយុទ្ធ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ នោះ​ចូរ​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង​នោះ​ទៅ ១៣ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រគល់​ពួក​គេ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រហារ​ពួក​បុរស​ទាំង​អស់​ដោយ​ដាវ។ ១៤ ឯ​ពួក​ស្ត្រី កូន​ក្មេង ហ្វូង​សត្វ និង​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់​ដែល​មាន​ក្នុង​ក្រុង​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រឹប​អូស​ទុក​ជា​របស់​ខ្លួន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រឹប​អូស​របស់​មាន​តម្លៃ​ទាំង​អស់​ពី​ពួក​សត្រូវ ព្រោះ​អ្វី​ទាំង​នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+

១៥ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ចំពោះ​តែ​បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ មិន​មែន​បណ្ដា​ក្រុង​នៃ​ប្រជា​ជាតិ​ដែល​នៅ​ជិត​ៗ​នេះ​ទេ។ ១៦ ចំពោះ​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នេះ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​មត៌ក អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ទុក​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ម្នាក់*រួច​ជីវិត​ឡើយ។+ ១៧ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ចោល​ទាំង​អស់ គឺ​ជន​ជាតិ​ហេត ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី ជន​ជាតិ​កាណាន ជន​ជាតិ​ពេរិស៊ីត ជន​ជាតិ​ហេវី និង​ជន​ជាតិ​យេប៊ូស+ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​បង្គាប់ ១៨ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​គេ​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម ដែល​ពួក​គេ​ធ្វើ​សម្រាប់​ព្រះ​នា​នា​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ។ ទង្វើ​នោះ​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៩ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង​មួយ​ដើម្បី​ចាប់​យក​ក្រុង​នោះ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ច្បាំង​នឹង​ក្រុង​នោះ​អស់​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម​ឈើ​ឡើយ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បរិភោគ​ផ្លែ​វា​បាន តែ​មិន​ត្រូវ​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម​ទាំង​នោះ​ទេ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​វាយ​ប្រហារ​ដើម​ឈើ​ដូច​វាយ​ប្រហារ​មនុស្ស​ទេ។ ២០ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​កាប់​បំផ្លាញ​តែ​ដើម​ឈើ​ណា​ដែល​មិន​អាច​បរិភោគ​ផ្លែ​បាន​ប៉ុណ្ណោះ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​កាប់​បាន ហើយ​យក​ទៅ​សង់​របាំង​ដើម្បី​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង​នោះ​រហូត​ដល់​វាយ​យក​បាន។

២១ ​«​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ បើ​ប្រទះ​ឃើញ​សាក​សព​អ្នក​ណា​ម្នាក់​នៅ​ឯ​វាល ហើយ​មិន​ដឹង​ថា​អ្នក​ណា​ជា​ឃាតករ ២ នោះ​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​និង​ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី+ ត្រូវ​ចេញ​ទៅ​វាស់​ចម្ងាយ ពី​ទី​តាំង​សព​នោះ​ទៅ​បណ្ដា​ក្រុង​ដែល​នៅ​ជុំ​វិញ។ ៣ បន្ទាប់​មក ពួក​បុរស​ចាស់ទុំ​ពី​ក្រុង​ដែល​នៅ​ជិត​សាក​សព​ជាង​គេ ត្រូវ​យក​គោ​ញី​ដែល​គេ​មិន​ទាន់​ទឹម​ឬ​ប្រើ ៤ ដឹក​ទៅ​ជ្រលង​ដែល​មាន​ទឹក​ហូរ ជា​កន្លែង​ដែល​គ្មាន​ការ​ភ្ជួរ​រាស់​ឬ​សាប​ព្រោះ។ ក្រោយ​មក ពួក​គេ​ត្រូវ​បំបាក់​ក​គោ​នោះ​នៅ​ក្នុង​ជ្រលង​នោះ​ទៅ។+

៥ ​«​ឯ​ពួក​សង្ឃ​និង​ពួក​លេវី ពួក​គេ​ត្រូវ​នាំ​គ្នា​ចូល​ទៅ​ជិត ហើយ​ប្រាប់​ការ​ណែនាំ​ស្ដី​អំពី​របៀប​ដោះ​ស្រាយ​រឿង​ឃាតកម្ម​នោះ។+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​ពួក​គេ​ឲ្យ​បម្រើ​លោក+ និង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​បណ្ដា​ជន​ក្នុង​នាម​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+ ៦ បន្ទាប់​មក ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ពី​ក្រុង​ដែល​នៅ​ជិត​សាក​សព​នោះ ត្រូវ​លាង​ដៃ+លើ​គោ​ញី​ដែល​ពួក​គេ​បាន​បំបាក់​ក​នៅ​ក្នុង​ជ្រលង។ ៧ រួច​ពួក​គេ​ត្រូវ​ប្រកាស​ថា​៖ ‹ពួក​ខ្ញុំ​មិន​បាន​សម្លាប់​ជន​នេះ​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បាន​ឃើញ​នរណា​សម្លាប់​គាត់​ដែរ។ ៨ ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អើយ! សូម​កុំ​ប្រកាន់​ទោស​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ជា​រាស្ត្រ​ដែល​លោក​បាន​រំដោះ​នោះ​អី។+ សូម​លោក​កុំ​ដាក់​ទោស​រាស្ត្រ​លោក​ដោយ​សារ​តែ​សាក​សព​ជន​រង​គ្រោះ​នេះ​ឡើយ›។+ យ៉ាង​នេះ ពួក​គេ​នឹង​មិន​មាន​ទោស​ចំពោះ​រឿង​ឃាតកម្ម​នោះ​ទេ។ ៩ ធ្វើ​ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដក​ចេញ​នូវ​ទោស​កំហុស​ដែល​មក​ពី​ការ​សម្លាប់​ជន​ដែល​គ្មាន​ទោស ដោយ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ទស្សនៈ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

១០ ​«​ពេល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ទៅ​ច្បាំង​នឹង​សត្រូវ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ច្បាំង​ឈ្នះ​ពួក​គេ ហើយ​ចាប់​ពួក​គេ​ធ្វើ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក។+ ១១ ក្នុង​ចំណោម​ឈ្លើយ​សឹក​នោះ បើ​អ្នក​ឃើញ​ស្ត្រី​ម្នាក់​មាន​រូប​ឆោម​ស្អាត ហើយ​ចាប់​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​នាង និង​ចង់​បាន​នាង​មក​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ ១២ នោះ​អ្នក​អាច​នាំ​នាង​ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​បាន។ បន្ទាប់​មក នាង​ត្រូវ​កោរ​សក់ ហើយ​កាត់​ក្រចក ១៣ រួច​ផ្លាស់​សម្លៀក​បំពាក់​ឈ្លើយ​សឹក​ចេញ។ ក្រោយ​នោះ ឲ្យ​នាង​រស់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ចុះ។ ក្រោយ​នាង​យំ​កាន់​ទុក្ខ​ឪពុក​ម្ដាយ​ខ្លួន​អស់​មួយ​ខែ​ហើយ+ អ្នក​អាច​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​នាង​បាន។ ដូច្នេះ អ្នក​នឹង​ទៅ​ជា​ប្ដី​របស់​នាង ហើយ​នាង​នឹង​ទៅ​ជា​ប្រពន្ធ​របស់​អ្នក។ ១៤ ក្រោយ​មក បើ​អ្នក​លែង​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​នាង អ្នក​ត្រូវ​ដោះ​លែង​នាង​ឲ្យ​មាន​សេរី​ភាព។+ ប៉ុន្តែ មិន​ត្រូវ​លក់​នាង ឬ​ធ្វើ​បាប​នាង​ទេ ព្រោះ​អ្នក​បាន​យក​នាង​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ​ហើយ។

១៥ ​«​ក្នុង​ករណី បុរស​ម្នាក់​មាន​ប្រពន្ធ​ពីរ ហើយ​គាត់​ស្រឡាញ់​ប្រពន្ធ​ម្នាក់​ខ្លាំង​ជាង​ម្នាក់​ទៀត។ បើ​ប្រពន្ធ​ទាំង​ពីរ​បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស​ដូច​គ្នា តែ​ប្រពន្ធ​ដែល​គាត់​មិន​សូវ​ស្រឡាញ់​បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស​ច្បង+ ១៦ នោះ​នៅ​ថ្ងៃ​ចែក​មត៌ក គាត់​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​របស់​ប្រពន្ធ​ដែល​គាត់​ស្រឡាញ់ ទទួល​សិទ្ធិ​ជា​កូន​ច្បង​នោះ​ទេ។ បើ​ធ្វើ​ដូច្នេះ គាត់​បំពាន​សិទ្ធិ​កូន​ប្រុស​ច្បង​របស់​ប្រពន្ធ​ដែល​គាត់​មិន​សូវ​ស្រឡាញ់​ហើយ។ ១៧ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​ត្រូវ​ទទួល​ស្គាល់​ថា​កូន​ប្រុស​របស់​ប្រពន្ធ​ដែល​គាត់​មិន​សូវ​ស្រឡាញ់ មាន​សិទ្ធិ​ជា​កូន​ច្បង ហើយ​ត្រូវ​ឲ្យ​ចំណែក​មត៌ក​មួយ​ជា​ពីរ​ដល់​គាត់ ព្រោះ​កូន​នោះ​មាន​សិទ្ធិ​ជា​កូន​ច្បង ហើយ​ជា​ផល​ដំបូង​នៃ​កម្លាំង​របស់​គាត់។+

១៨ ​«​បើ​មាន​កូន​ប្រុស​ដែល​រឹង​រូស បះ​បោរ​ប្រឆាំង​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ឪពុក​ម្ដាយ+ ទោះ​ជា​ឪពុក​ម្ដាយ​ខំ​ប្រឹង​កែ​តម្រង់​យ៉ាង​ណា​ក្ដី ក៏​កូន​ប្រុស​នោះ​នៅ​តែ​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ដដែល+ ១៩ នោះ​ឪពុក​ម្ដាយ​ត្រូវ​ចាប់​កូន​នោះ នាំ​យក​ទៅ​ជួប​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​នៅ​ត្រង់​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង ២០ ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ‹កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​នេះ ជា​មនុស្ស​រឹង​រូស បះ​បោរ​ប្រឆាំង​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ពួក​ខ្ញុំ​ទេ ថែម​ទាំង​ជា​មនុស្ស​ល្មោភ​ស៊ី+ និង​ប្រមឹក​ស្រា​ទៀត​ផង›។+ ២១ ក្រោយ​មក បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ត្រូវ​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់​គាត់​ចោល។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំបាត់​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។ យ៉ាង​នេះ ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល​នឹង​ឮ​អំពី​រឿង​នេះ ហើយ​ខ្លាច​មិន​ហ៊ាន​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទៀត។+

២២ ​«​ប្រសិន​បើ​បុរស​ណា​ម្នាក់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​ធ្ងន់​ធ្ងរ​មាន​ទោស​ដល់​ស្លាប់+ ហើយ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រហារ​ជីវិត​គាត់​ រួច​ព្យួរ​នៅ​លើ​បង្គោល​ឈើ+ ២៣ នោះ​មិន​ត្រូវ​ទុក​សព​គាត់​នៅ​លើ​បង្គោល​ឈើ​ពេញ​មួយ​យប់​ទេ+ តែ​ត្រូវ​បញ្ចុះ​សព​គាត់​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​តែ​ម្ដង ព្រោះ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​ព្យួរ​ជា​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ពី​ព្រះ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ទៅ​ជា​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ឡើយ។+

២២ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​គោ​ឬ​ចៀម​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​វង្វេង អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ពុត​ជា​មិន​ឃើញ​ឡើយ+ តែ​ត្រូវ​នាំ​វា​ទៅ​ឲ្យ​ម្ចាស់​វា​វិញ​កុំ​ខាន។ ២ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្គាល់​ម្ចាស់​វា​ឬ​ម្ចាស់​នោះ​រស់​នៅ​ឆ្ងាយ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​វា​ទៅ​ទុក​នៅ​ផ្ទះ រហូត​ដល់​ម្ចាស់​មក​រក ហើយ​ត្រូវ​ប្រគល់​វា​ឲ្យ​ម្ចាស់​វិញ។+ ៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ពេល​ប្រទះ​ឃើញ​សត្វ​លា ឬ​រើស​បាន​សម្លៀក​បំពាក់​និង​អ្វី​ណា​ក៏​ដោយ​ដែល​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​បាន​បាត់។ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ពុត​ជា​មិន​ឃើញ​នោះ​ឡើយ។

៤ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​លា​ឬ​គោ​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​ដួល​នៅ​តាម​ផ្លូវ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ព្រងើយ​កន្តើយ​ទេ តែ​ត្រូវ​ជួយ​លើក​វា​ឡើង​កុំ​ខាន។+

៥ ​«​ស្ត្រី​មិន​ត្រូវ​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​បុរស​ឡើយ ហើយ​បុរស​ក៏​មិន​ត្រូវ​ស្លៀក​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​ស្ត្រី​ដែរ ព្រោះ​នេះ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្អប់ខ្ពើម​ណាស់។

៦ ​«​នៅ​តាម​ផ្លូវ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រទះ​ឃើញ​សម្បុក​សត្វ​ដែល​មាន​មេ​កំពុង​ក្រាប​ពង​ឬ​ក្រុង​កូន ទោះ​ជា​នៅ​លើ​ដើម​ឈើ​ឬ​លើ​ដី​ក្ដី នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យក​ទាំង​មេ​ទាំង​កូន​ឡើយ។+ ៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​លែង​មេ​វា​សិន សឹម​យក​កូន​ជា​ក្រោយ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​សេចក្ដី​សុខ ហើយ​រស់​នៅ​ជា​យូរ​អង្វែង។

៨ ​«​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​សង់​ផ្ទះ ត្រូវ​ធ្វើ​បង្កាន់​ដៃ​នៅ​លើ​ដំបូល។+ ពុំ​នោះ​ទេ បើ​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ធ្លាក់​ស្លាប់ នោះ​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​មាន​ទោស​ជា​មិន​ខាន។

៩ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​សាប​ព្រោះ​គ្រាប់​ពូជ​ផ្សេង​ទៀត+ក្នុង​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ព្រោះ​បើ​ធ្វើ​ដូច្នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ភោគ​ផល​ទាំង​អស់​ពី​គ្រាប់​ពូជ​នោះ និង​ពី​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៅ​ជូន​នៅ​កន្លែង​បរិសុទ្ធ។

១០ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ទឹម​គោ​ជា​មួយ​នឹង​លា ឲ្យ​ភ្ជួរ​រាស់​ឡើយ។+

១១ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ពាក់​សម្លៀក​បំពាក់​ដែល​ធ្វើ​ពី​អំបោះ​ពី​រោម​ចៀម លាយ​នឹង​អំបោះ​សាច់​ល្អ​ឡើយ។+

១២ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដេរ​រំយោល​ភ្ជាប់​នឹង​ជាយ​ទាំង​បួន​នៃ​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១៣ ​«​បើ​បុរស​ណា​ម្នាក់​យក​ប្រពន្ធ ហើយ​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​នាង តែ​ក្រោយ​មក​បែរ​ជា​ស្អប់​នាង* ១៤ ហើយ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​នាង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់​ខ្ពើម ថែម​ទាំង​បង្ខូច​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​នាង​ដោយ​និយាយ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​យក​ស្ត្រី​នេះ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ តែ​ពេល​ខ្ញុំ​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​នាង ខ្ញុំ​ឃើញ​ថា​នាង​មិន​មែន​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ទេ›។ ១៥ ពេល​នោះ ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​នាង ត្រូវ​បង្ហាញ​ភ័ស្តុតាង​ដល់​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​នៅ​ត្រង់​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង ដែល​បញ្ជាក់​ថា​កូន​ស្រី​ខ្លួន​ជា​ស្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ពិត​ប្រាកដ​មែន។ ១៦ ឪពុក​នាង​ត្រូវ​ប្រាប់​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​បាន​លើក​កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​ឲ្យ​បុរស​នេះ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ តែ​ក្រោយ​មក​គាត់​បាន​ស្អប់​នាង* ១៧ ថែម​ទាំង​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​នាង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ឆ្គង​ដោយ​និយាយ​ថា​៖ ​«​កូន​ស្រី​អ្នក​មិន​មែន​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ទេ​»។ ប៉ុន្តែ សូម​មើល​ចុះ! នេះ​ជា​ភ័ស្តុតាង​ដែល​បញ្ជាក់​ថា​កូន​ស្រី​ខ្ញុំ​ជា​ស្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ពិត​ប្រាកដ​មែន›។ បន្ទាប់​មក ឪពុក​ម្ដាយ​ត្រូវ​យក​ក្រណាត់​របស់​កូន​ស្រី​ខ្លួន ទៅ​បង្ហាញ​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ដែល​នៅ​ត្រង់​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង​នោះ។ ១៨ រួច​មក ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ក្នុង​ក្រុង+ត្រូវ​យក​បុរស​នោះ​ទៅ​ដាក់​ទោស។+ ១៩ ពួក​គេ​ត្រូវ​ពិន័យ​បុរស​នោះ​ជា​ប្រាក់​១០០​ហ្សេគិល* ហើយ​ប្រគល់​ឲ្យ​ឪពុក​របស់​ស្ត្រី​នោះ ព្រោះ​បុរស​នោះ​បាន​បង្ខូច​កេរ្ដិ៍​ឈ្មោះ​ស្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​នៃ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល។+ បុរស​នោះ​មិន​អាច​លែង​នាង​បាន​ឡើយ ហើយ​នាង​នឹង​នៅ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ​របស់​គាត់​អស់​មួយ​ជីវិត។

២០ ​«​ប៉ុន្តែ បើ​ឃើញ​ថា​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​នោះ​ពិត​មែន ហើយ​គ្មាន​ភ័ស្តុតាង​ដែល​បញ្ជាក់​ថា​នាង​ជា​ស្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ទេ ២១ នោះ​គេ​ត្រូវ​នាំ​នាង​ទៅ​ឯ​មុខ​ទ្វារ​ផ្ទះ​របស់​ឪពុក​នាង ហើយ​បណ្ដា​ជន​ក្នុង​ក្រុង​ត្រូវ​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់​នាង​ចោល ព្រោះ​នាង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម+ ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីលធម៌​ខាង​ផ្លូវ​ភេទ*កាល​ដែល​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ឪពុក​ខ្លួន។+ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

២២ ​«​បើ​គេ​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់​កំពុង​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​ប្រពន្ធ​អ្នក​ឯ​ទៀត នោះ​ត្រូវ​សម្លាប់​ពួក​គេ​ទាំង​ពីរ​នាក់​ចោល​កុំ​ខាន។+ យ៉ាង​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល។

២៣ ​«​បើ​ស្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ម្នាក់​មាន​គូ​ដណ្ដឹង​ហើយ តែ​បុរស​ផ្សេង​ទៀត​បាន​ជួប​នាង​នៅ​ក្នុង​ក្រុង ហើយ​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​នាង ២៤ នោះ​ត្រូវ​នាំ​ពួក​គេ​ទាំង​ពីរ​នាក់​ទៅ​ឯ​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង រួច​គប់​ដុំ​ថ្ម​សម្លាប់​ពួក​គេ​ចោល​ទៅ ព្រោះ​ស្ត្រី​នោះ​មិន​បាន​ស្រែក​ឲ្យ​គេ​ជួយ​ទេ ហើយ​ដោយ​សារ​បុរស​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រពន្ធ​របស់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​អាប់​ឱន​កិត្តិយស។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។

២៥ ​«​ប៉ុន្តែ ក្នុង​ករណី​បុរស​ម្នាក់​ឃើញ​នារី​ម្នាក់​នៅ​ឯ​វាល ហើយ​នាង​មាន​គូ​ដណ្ដឹង​រួច​ហើយ បើ​បុរស​នោះ​ចាប់​រំលោភ​នាង បុរស​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន។ ២៦ ឯ​នាង​វិញ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ដាក់​ទោស​នាង​ឡើយ ព្រោះ​នាង​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​ដែល​សម​នឹង​ស្លាប់​ទេ។ ករណី​របស់​នាង​ក៏​ដូច​ជា​ករណី​ឃាតករ​ចាប់​សម្លាប់​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ដែរ។+ ២៧ ព្រោះ​បុរស​នោះ​បាន​ចាប់​រំលោភ​នាង​នៅ​ឯ​វាល ហើយ​នាង​បាន​ស្រែក​ឲ្យ​គេ​ជួយ តែ​គ្មាន​នរណា​ជួយ​នាង​ទេ។

២៨ ​«​បើ​បុរស​ម្នាក់​បាន​ចាប់​បង្ខំ​ស្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ​ម្នាក់​ដែល​មិន​ទាន់​មាន​គូ​ដណ្ដឹង ហើយ​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នាង រួច​ក្រោយ​មក​មាន​គេ​ដឹង+ ២៩ បុរស​នោះ​ត្រូវ​បង់​ប្រាក់​៥០​ហ្សេគិល​ដល់​ឪពុក​នាង ព្រោះ​គាត់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នាង​អាប់​ឱន​កិត្តិយស​ហើយ។ នាង​នឹង​ទៅ​ជា​ប្រពន្ធ​គាត់​អស់​មួយ​ជីវិត+ ហើយ​គាត់​មិន​អាច​លែង​នាង​បាន​ឡើយ។

៣០ ​«​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​យក​ប្រពន្ធ​របស់​ឪពុក​ខ្លួន​ឡើយ។ បើ​ធ្វើ​ដូច្នេះ នោះ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​ឪពុក​ខ្លួន​អាប់​ឱន​កិត្តិយស។+

២៣ ​«​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​បុរស​ណា​ដែល​ត្រូវ​គេ​ដំ​ពង​ឬ​កាត់​ប្រដាប់​បន្ត​ពូជ ចូល​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឡើយ។+

២ ​«​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​កូន​ប្រុស​ដែល​ឥត​ខាន់​ស្លា​ចូល​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឡើយ។+ សូម្បី​តែ​កូន​ចៅ​គាត់​ដល់​ទៅ​១០​ជំនាន់​ក្រោយ​មក ក៏​មិន​អាច​ចូល​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ដែរ។

៣ ​«​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​អាំម៉ូន​ឬ​ជន​ជាតិ​ម៉ូអាប់ ចូល​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឡើយ។+ សូម្បី​តែ​កូន​ចៅ​ពួក​គេ​ដល់​ទៅ​១០​ជំនាន់​ក្រោយ​មក ក៏​មិន​អាច​ចូល​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ដែរ។ ៤ ព្រោះ​កាល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ពួក​គេ​មិន​បាន​យក​ស្បៀងអាហារ​និង​ទឹក​មក​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។+ ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​ជួល​បាឡាម​ជា​កូន​បេអ័រ មក​ពី​ពេថោរ​ក្នុង​តំបន់​មេសូប៉ូតាមា ឲ្យ​មក​ដាក់​បណ្ដាសា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៀត​ផង។+ ៥ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ស្ដាប់​បាឡាម​ទេ។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បណ្ដាសា​របស់​គាត់​ទៅ​ជា​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ជួយ​ពួក​គេ​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​ឬ​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​ទេ។+

៧ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ស្អប់​ជន​ជាតិ​អេដំ​ទេ ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​បង​ប្អូន​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​ត្រូវ​ស្អប់​ជន​ជាតិ​អេហ្ស៊ីប​ដែរ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ជន​បរទេស​នៅ​ស្រុក​របស់​ពួក​គេ។+ ៨ កូន​ចៅ​ជំនាន់​ទី៣​របស់​ជន​ជាតិ​ទាំង​នេះ អាច​ចូល​ក្នុង​ក្រុម​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន។

៩ ​«​ពេល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​បោះ​ជំរំ​ឡោម​ព័ទ្ធ​សត្រូវ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ទៅ​ជា​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ឡើយ។+ ១០ បើ​បុរស​ណា​ម្នាក់​ចេញ​ទឹក​កាម​នៅ​ពេល​យប់+ នោះ​គាត់​ទៅ​ជា​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ហើយ។ ដូច្នេះ គាត់​ត្រូវ​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ជំរំ ហើយ​មិន​ត្រូវ​ចូល​មក​វិញ​ទេ។ ១១ លុះ​ដល់​ល្ងាច គាត់​ត្រូវ​ងូត​ទឹក​សម្អាត​ខ្លួន ហើយ​ក្រោយ​ថ្ងៃ​លិច​គាត់​អាច​ចូល​ជំរំវិញ​បាន។+ ១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រៀបចំ​ឲ្យ​មាន​កន្លែង​មួយ​សម្រាប់​បន្ទោ​បង់​នៅ​ក្រៅ​ជំរំ។ ពេល​បន្ទោ​បង់ អ្នករាល់គ្នាត្រូវ​ចេញទៅ​កន្លែង​នោះ ១៣ ដោយ​កាន់​ចប​ជីក​ទៅ​ជា​មួយ​ដែរ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជីកដីដើម្បី​បន្ទោ​បង់ ហើយ​ក្រោយ​ពី​បន្ទោ​បង់​រួច ត្រូវ​លុប​ដីវិញ។ ១៤ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កំពុង​ឆ្លង​កាត់​ជំរំ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ដើម្បី​សង្គ្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ដើម្បី​ប្រគល់​ពួក​សត្រូវ​មក​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ហេតុ​នេះ ជំរំរបស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ជា​និច្ច។+ បើ​លោក​ឃើញ​អ្វី​ស្មោក​គ្រោក​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​លោក​នឹង​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៀត​ទេ។

១៥ ​«​បើ​មាន​ខ្ញុំ​បម្រើ​ណា​រត់​ពី​ចៅហ្វាយ​ខ្លួន មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​មិន​ត្រូវ​ប្រគល់​ខ្ញុំ​បម្រើ​នោះ​ទៅ​ឲ្យ​ចៅហ្វាយ​គាត់​វិញ​ឡើយ។ ១៦ ខ្ញុំ​បម្រើ​នោះ​អាច​សម្រេច​ចិត្ត​ទៅ​រស់​នៅ​ក្រុង​ណា​មួយ​ក៏​បាន​ក្នុង​ស្រុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ធ្វើ​បាប​គាត់​ជា​ដាច់​ខាត។+

១៧ ​«​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ស្ត្រីជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ណា​ម្នាក់ ធ្វើ​ជា​ស្ត្រី​ពេស្យា​នៅ​វិហារ​ឡើយ+ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​បុរស​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ណា​ម្នាក់​រក​ស៊ី​បម្រើ​ផ្លូវ​ភេទ​នៅ​ក្នុង​វិហារ​ដែរ។+ ១៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យក​ប្រាក់​នៃ​អំពើ​ពេស្យាចារ​របស់​បុរស​ឬ​ស្ត្រី​នោះ មក​ជូន​នៅ​ឯ​វិហារ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដើម្បី​លា​សម្បថ​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្អប់ខ្ពើម​អំពើ​ទាំង​នោះ​ណាស់។

១៩ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​យក​ការ​ពី​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​ទេ+ ទោះ​ជា​ប្រាក់ ស្បៀង​អាហារ ឬ​អ្វី​ណា​ក៏​ដោយ​ដែល​អាច​យក​ការ​បាន។ ២០ អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​យក​ការ​ពី​ជន​បរទេស​បាន+ តែ​មិន​ត្រូវ​យក​ការ​ពី​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​ឡើយ។+ យ៉ាង​នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទទួល​ជា​មត៌ក។+

២១ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​សម្បថ​ណា​មួយ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ នោះ​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​សម្បថ​នោះ​ដោយ​មិន​បង្អែ​បង្អង់​ឡើយ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តម្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​តាម​សម្បថ​ជា​ប្រាកដ។ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ អ្នក​រាល់​គ្នា​មុខ​ជា​មាន​ទោស​មិន​ខាន។+ ២២ ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ស្បថ​ទេ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​មាន​ទោស​ឡើយ។+ ២៣ ពាក្យ​សម្បថ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រៀប​ដូច​ជា​គ្រឿង​បូជា​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​គ្រប់​ពាក្យ​សម្បថ​ដែល​ចេញ​ពី​មាត់​អ្នក​រាល់​គ្នា+ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

២៤ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ក្នុង​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​របស់​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​បេះ​បរិភោគ​បាន​តាម​ចិត្ត តែ​មិន​ត្រូវ​បេះ​ដាក់​ក្នុង​ថង់​យាម​យក​ទៅ​ឡើយ។+

២៥ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ក្នុង​វាល​ស្រែ​របស់​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​យក​ដៃ​បូត​កួរ​ស្រូវ​ទុំ​បាន តែ​មិន​ត្រូវ​យក​កណ្ដៀវ​ទៅ​ច្រូត​ឡើយ។+

២៤ ​«​បើ​បុរស​ណា​យក​ស្ត្រី​ម្នាក់​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ តែ​ក្រោយ​មក​គាត់​លែង​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​នាង ព្រោះ​គាត់​បាន​ឃើញ​ថា​នាង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​មិន​គប្បី នោះ​គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ​លិខិត​លែង​លះ+ប្រគល់​ឲ្យ​នាង រួច​ឲ្យ​នាង​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​គាត់​ទៅ។+ ២ ក្រោយ​ពី​នាង​ចេញ​ទៅ នាង​អាច​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​បុរស​ម្នាក់​ទៀត​បាន។+ ៣ បើ​ប្ដី​ទី​២​បែរ​ជា​ស្អប់​នាង ហើយ​ធ្វើ​លិខិត​លែង​លះ​ប្រគល់​ឲ្យ​នាង រួច​ឲ្យ​នាង​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​គាត់ ឬ​បើ​ប្ដី​ទី​២​ស្លាប់ ៤ នោះ​ប្ដី​ទី​១​មិន​អាច​យក​នាង​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ​វិញ​បាន​ទេ ព្រោះ​នាង​ទៅ​ជា​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ចំពោះ​គាត់​ហើយ។ នេះ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្អប់ខ្ពើម​ណាស់។ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ខុស​ឆ្គង​ជា​ដាច់​ខាត ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ជា​មត៌ក។

៥ ​«​បើ​បុរស​ណា​ម្នាក់​ទើប​តែ​រៀប​ការ គាត់​មិន​ត្រូវ​ចូល​ធ្វើ​ទាហាន ឬ​មាន​ភារកិច្ច​ណា​ឡើយ។ គាត់​ត្រូវ​ទទួល​ការ​អនុគ្រោះ​ឲ្យ​នៅ​ផ្ទះ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​មួយ​ឆ្នាំ ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រពន្ធ​គាត់​មាន​អំណរ។+

៦ ​«​មិន​ត្រូវ​ទាម​ទារ​យក​ថ្ម​ត្បាល់​កិន​ទុក​ជា​របស់​បញ្ចាំ​ទេ+ សូម្បី​តែ​ផ្នែក​ខាង​លើ​នៃ​ថ្ម​ត្បាល់​កិន ក៏​មិន​ត្រូវ​ទទួល​យក​ដែរ ព្រោះ​បើ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ម្ចាស់​ត្បាល់​នឹង​បាត់​បង់​មធ្យោបាយ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ហើយ។*

៧ ​«​បើ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ណា​ម្នាក់​ចាប់​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន យក​មក​ធ្វើ​បាប រួច​យក​គាត់​ទៅ​លក់+ អ្នក​ដែល​ចាប់​គេ​នោះ​នឹង​ត្រូវ​ស្លាប់​ជា​មិន​ខាន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដក​អំពើ​អាក្រក់​ចេញ​ពី​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

៨ ​«​ពេល​មាន​រោគ​ឃ្លង់*កើត​ឡើង អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​ទាំង​អស់​របស់​ពួក​លេវីដែល​ជា​សង្ឃ​ឲ្យ​បាន​ដិត​ដល់+ គឺ​តាម​បង្គាប់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ។ ៩ ចូរ​ចាំ​អំពី​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ដល់​មីរៀម​នៅ​តាម​ផ្លូវ កាល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាក​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+

១០ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្ចី​អ្វី​មួយ+ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់​ដើម្បី​ទាម​ទារ​យក​របស់​បញ្ចាំ​ឡើយ។ ១១ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ឈរ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ផ្ទះ ចាំ​ឲ្យ​គាត់​យក​របស់​បញ្ចាំ​មក​ប្រគល់​ឲ្យ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង។ ១២ បើ​អ្នក​ខ្ចី​ជា​ជន​ក្រី​ក្រ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ចូល​សម្រាន្ត ដោយ​ទុក​របស់​បញ្ចាំ​ជាប់​នឹង​ខ្លួន​ឡើយ។+ ១៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រគល់​សម្លៀក​បំពាក់​ដែល​ជា​របស់​បញ្ចាំ​ឲ្យ​គាត់​វិញ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​លិច ដើម្បី​គាត់​អាច​មាន​អ្វី​ដណ្ដប់​ខ្លួន។+ យ៉ាង​នេះ គាត់​នឹង​សុំ​ព្រះ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ចាត់​ទុក​ការ​ប្រព្រឹត្ត​នេះ​ជា​អំពើ​សុចរិត។

១៤ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​កេង​ប្រវ័ញ្ច​កម្មករ​ដែល​ជា​ជន​ទុគ៌ត​ឡើយ ទោះ​ជា​ជន​រួម​ជាតិ​ខ្លួន​ឬ​ជា​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​បណ្ដា​ក្រុង​ក្នុង​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្ដី។+ ១៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បើក​ប្រាក់​ឈ្នួល​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ឲ្យ​គាត់​មុន​ថ្ងៃ​លិច+ ព្រោះ​គាត់​ជា​ជន​ក្រី​ក្រ ហើយ​គាត់​ត្រូវ​ការ​ប្រាក់​ឈ្នួល​នោះ​ដើម្បី​រស់។ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ ពេល​គាត់​ស្រែក​សុំ​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជួយ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ទោស​មិន​ខាន។+

១៦ ​«​មិន​ត្រូវ​សម្លាប់​ឪពុក​ដោយ​សារ​តែ​ទោស​របស់​កូន​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​សម្លាប់​កូន​ដោយ​សារ​តែ​ទោស​របស់​ឪពុក​ដែរ។+ បុគ្គល​ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​ស្លាប់​ដោយ​សារ​តែ​ទោស​របស់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។+

១៧ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បំពាន​សិទ្ធិ​ជន​បរទេស ឬ​កូន​កំព្រា​ឡើយ+ ហើយ​ក៏​មិន​ត្រូវ​យក​សម្លៀក​បំពាក់​របស់​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ធ្វើ​ជា​របស់​បញ្ចាំ​ដែរ។+ ១៨ ចូរ​ចាំ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែរ ហើយ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ទី​នោះ។+ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ។

១៩ ​«​ក្រោយ​ពី​ច្រូត​ស្រូវ​នៅ​ស្រែ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្លេច​ស្រូវ​មួយ​កណ្ដាប់ នោះ​មិន​ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​យក​ទេ។ ចូរ​ទុក​ឲ្យ​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ចុះ។+ យ៉ាង​នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ចការ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

២០ ​«​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​វាយ​ដើម​អូលីវ​ដើម្បី​ប្រមូល​ផល អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​ប្រមូល​ផល​ម្ដង​ទៀត​ឡើយ។ ចូរ​ទុក​ផល​ដែល​នៅ​សល់​ឲ្យ​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ចុះ។+

២១ ​«​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រមូល​ផល​ពី​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ត្រឡប់​ទៅ​ប្រមូល​ផល​ម្ដង​ទៀត​ទេ។ ចូរ​ទុក​ផល​ដែល​នៅ​សល់​ឲ្យ​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​បរិភោគ​ផង។ ២២ ចូរ​ចាំ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែរ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច្នេះ។

២៥ ​«​ពេល​មាន​ជម្លោះ​រវាង​បុគ្គល​ពីរ​នាក់ ពួក​គេ​អាច​ទៅ​ជួប​ពួក​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី+ ហើយ​ពួក​គាត់​នឹង​កាត់​ក្ដី​ឲ្យ​មនុស្ស​អាក្រក់​ទទួល​ទោស និង​មនុស្ស​សុចរិត​រួច​ពី​ទោស​វិញ។+ ២ បើ​មនុស្ស​អាក្រក់​សម​នឹង​ត្រូវ​រំពាត់+ នោះ​អ្នក​សម្រេច​ក្ដី​នឹង​បង្គាប់​អ្នក​នោះ​ឲ្យ​ក្រាប​នៅ​ដី ហើយ​ឲ្យ​គេ​វាយ​អ្នក​នោះ​នៅ​មុខ​គាត់ ស្រប​តាម​អំពើ​អាក្រក់​ដែល​អ្នក​នោះ​បាន​ធ្វើ។ ៣ ប៉ុន្តែ មិន​ត្រូវ​វាយ​អ្នក​នោះ​លើស​ពី​៤០​រំពាត់​ឡើយ។+ បើ​វាយ​លើស​ពី​នោះ អ្នក​នោះ​ដែល​ជា​ជន​រួម​ជាតិ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា នឹង​អាប់​ឱន​កិត្តិយស​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ខាន។

៤ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឃ្លុំ​មាត់​គោ​ឈ្មោល​ពេល​ដែល​បញ្ជាន់​ស្រូវ​ឡើយ។+

៥ ​«​បើ​បង​ប្អូន​ប្រុស​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​បង​ឬ​ប្អូន​ស្លាប់​ដោយ​មិន​ទាន់​មាន​កូន​ប្រុស​ទេ នោះ​ប្រពន្ធ​គាត់​មិន​ត្រូវ​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ក្រៅ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ បង​ឬ​ប្អូន​ថ្លៃ​នាង​ត្រូវ​បំពេញ​ភារកិច្ច​ខ្លួន ដោយ​យក​នាង​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ។+ ៦ កូន​ច្បង​ដែល​នាង​បង្កើត​មក​នឹង​រាប់​តាម​ឈ្មោះ​របស់​បង​ឬ​ប្អូន​ប្រុស​ដែល​បាន​ស្លាប់​នោះ+ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឈ្មោះ​គាត់​បាត់​ពី​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ឡើយ។+

៧ ​«​បើ​ប្អូន*នោះ​មិន​ព្រម​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​ស្រី​មេម៉ាយ​ជា​សាច់​ថ្លៃ​ខ្លួន​ទេ នោះ​នាង​ត្រូវ​ទៅ​ជួប​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​នៅ​ខ្លោង​ទ្វារ​ក្រុង ហើយ​ប្រាប់​ថា​៖ ‹ប្អូន*ថ្លៃ​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​បំពេញ​ភារកិច្ច​ខ្លួន​ដោយ​យក​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​ប្រពន្ធ ដើម្បី​រក្សា​ឈ្មោះ​របស់​បង*ប្រុស​គាត់​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​នោះ​ទេ›។ ៨ ខណៈ​នោះ ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ត្រូវ​ហៅ​គាត់​មក​និយាយ​ជា​មួយ។ បើ​គាត់​នៅ​តែ​បដិសេធ​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​ចង់​រៀប​ការ​ជា​មួយ​នឹង​នាង​ទេ› ៩ នោះ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ នាង​ត្រូវ​ចូល​មក​ជិត​បង​ឬ​ប្អូន​ថ្លៃ ហើយ​ដោះ​ស្បែក​ជើង​គាត់+ រួច​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់​ដាក់​មុខ​គាត់ ហើយ​នាង​និយាយ​ថា​៖ ‹អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​បន្ត​ពូជ​ឲ្យ​បង*ប្រុស​ខ្លួន ត្រូវ​អាម៉ាស់​មុខ​ដូច្នេះ​ហើយ›។ ១០ ក្រោយ​មក ក្នុង​ស្រុក​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល គេ​នឹង​ហៅ​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​ថា​៖ ‹ពូជ​ដែល​ត្រូវ​គេ​ដោះ​ស្បែក​ជើង›។

១១ ​«​ប្រសិន​បើ​បុរស​ពីរ​នាក់​កំពុង​ប្រតាយ​ប្រតប់​គ្នា ហើយ​ប្រពន្ធ​របស់​បុរស​ម្នាក់​ចូល​ទៅ​ជួយ​ការ​ពារ​ប្ដី រួច​លូក​ដៃ​ទៅ​ចាប់​ប្រដាប់​បន្ត​ពូជ​របស់​បុរស​ម្នាក់​ទៀត ១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាត់​ដៃ​របស់​ស្ត្រី​នោះ​ចោល កុំ​អាណិត​អាសូរ​នាង​ឡើយ។

១៣ ​«​ក្នុង​ថង់​យាម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​ត្រូវ​មាន​កូន​ជញ្ជីង​ពីរ​ខុស​គ្នា+ មួយ​ធ្ងន់​មួយ​ស្រាល​ឡើយ។ ១៤ ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា មិន​ត្រូវ​មាន​រង្វាល់​ពីរ​ខុស​គ្នា+ មួយ​ធំ​មួយ​តូច​ឡើយ។ ១៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​មាន​កូន​ជញ្ជីង​និង​រង្វាល់​ត្រឹម​ត្រូវ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​នៅ​បាន​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ។+ ១៦ ព្រោះ​អស់​អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​មិន​ស្មោះ​ត្រង់ គឺ​ជា​ទី​ស្អប់​ខ្ពើម​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ណាស់។+

១៧ ​«​ចូរ​កុំ​ភ្លេច​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួក​អាម៉ាលេក​បាន​ធ្វើ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​តាម​ផ្លូវ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ១៨ ពួក​អាម៉ាលេក​បាន​លប​ចាំ​នៅ​តាម​ផ្លូវ ហើយ​វាយ​ប្រហារ​អស់​អ្នក​ដែល​ដើរ​យឺត​ៗ​នៅ​តាម​ក្រោយ ព្រោះ​ឃើញ​ពួក​គេ​ខ្សោយ​និង​អស់​កម្លាំង។ ពួក​អាម៉ាលេក​មិន​បាន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​ទេ។ ១៩ ដូច្នេះ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ជា​មត៌ក+ ហើយ​ពេល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សាន្ត​ត្រាណ​ពី​សត្រូវ​ដែល​នៅ​ជុំ​វិញ​ហើយ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ពួក​អាម៉ាលេក​ឲ្យ​សាប​សូន្យ​ពី​ក្រោម​មេឃ+ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​នរណា​នឹក​ចាំ​អំពី​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ។ ចូរ​កុំ​ភ្លេច​ឲ្យ​សោះ!

២៦ ​«​កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ​ជា​មត៌ក ហើយ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​នោះ ២ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ផល​ដំបូង​ខ្លះ​ពី​ភោគ​ផល​ទាំង​អស់ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រមូល​បាន​ពី​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ រួច​ដាក់​ក្នុង​កញ្ជើ ហើយ​ធ្វើ​ដំណើរទៅ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​តាំង​នាម​លោក។+ ៣ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ទៅ​ជួប​សង្ឃ​ដែល​បំពេញ​ភារកិច្ច​នៅ​គ្រា​នោះ ហើយ​ប្រាប់​គាត់​ថា​៖ ‹នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​សូម​ប្រកាស​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​ថា ខ្ញុំ​បាន​ចូល​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សន្យា​ជា​មួយ​នឹង​បុព្វបុរស​យើង​ហើយ›។+

៤ ​«​បន្ទាប់​មក សង្ឃ​នឹង​ទទួល​កញ្ជើ​ពី​ដៃ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​យក​ទៅ​ដាក់​នៅ​មុខ​ទី​បូជា​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៥ រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ប្រកាស​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹បុព្វ​បុរស​របស់​ខ្ញុំ​ជា​ជន​ជាតិ​អេរ៉ាម+ និង​ជា​អ្នក​ដើរ​សាត់​ព្រាត់។* គាត់​បាន​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប+ជា​ជន​បរទេស ដោយ​មាន​គ្នា​មួយ​ចំនួន​តូច​ទៅ​ជា​មួយ។+ ប៉ុន្តែ នៅ​ទី​នោះ ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ប្រជា​ជាតិ​ដ៏​ធំ​និង​ខ្លាំង​ក្លា។+ ៦ ពួក​អេហ្ស៊ីប​បាន​ធ្វើ​បាប​និង​សង្កត់​សង្កិន​យើង​ខ្ញុំ ថែម​ទាំង​ប្រើ​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​ការ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​ទៀត​ផង។+ ៧ ដូច្នេះ យើង​ខ្ញុំ​បាន​ស្រែក​សុំ​ជំនួយ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​របស់​យើង។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ឮ​សម្រែក​របស់​យើង​ខ្ញុំ ហើយ​ក៏​បាន​ឃើញ​ទុក្ខ​វេទនា ការ​ជិះ​ជាន់ និង​ការ​ពិបាក​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ដែរ។+ ៨ ដូច្នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​នាំ​យើង​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ដោយ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា+ ដោយ​ការ​អស្ចារ្យ ដោយ​សញ្ញា​សម្គាល់ និង​ដោយ​ការ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្ញែង​ខ្លាច។+ ៩ រួច​មក លោក​បាន​នាំ​យើង​ខ្ញុំ​មក​ស្រុក​នេះ ហើយ​ប្រគល់​ស្រុក​នេះ​មក​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ ជា​ស្រុក​ដែល​មាន​ទឹក​ដោះ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​សម្បូរ​ហូរហៀរ។+ ១០ ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​នាំ​យក​ផល​ដំបូង​ពី​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ មក​ជូន​លោក›។+

​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដាក់​ផល​ដំបូង​នោះ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ក្រាប​គោរព​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១១ បន្ទាប់​មក ចូរ​អរ​សប្បាយ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​អ្នក​ផ្ទះ ពួក​លេវី និង​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ។ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​បរិបូរ។+

១២ ​«​រាល់​បី​ឆ្នាំ​ម្ដង គឺ​នៅ​ឆ្នាំ​នៃ​១​ភាគ​១០ ក្រោយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​រៀបចំ​ភោគ​ផល​១​ភាគ​១០​រួច​រាល់​ហើយ+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ទៅ​ប្រគល់​ឲ្យ​ពួក​លេវី​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រម​ទាំង​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​បរិភោគ​រហូត​ដល់​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់។+ ១៣ បន្ទាប់​មក អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជម្រាប​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​បាន​យក​ចំណែក​ពិសិដ្ឋ​ទាំង​អស់​ពី​ផ្ទះ​ខ្ញុំ ទៅ​ប្រគល់​ឲ្យ​ពួក​លេវី ជន​បរទេស កូន​កំព្រា និង​ស្ត្រី​មេម៉ាយ+ ដូច​ដែល​លោក​បាន​បង្គាប់ ហើយ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​បំពាន​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក​ឡើយ។ ១៤ កាល​ដែល​ខ្ញុំ​កាន់​ទុក្ខ ខ្ញុំ​មិន​បាន​បរិភោគ​ចំណែក​នោះ​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បាន​យក​ទៅ​ឲ្យ​គេ​នៅ​ពេល​ដែល​មាន​មនុស្ស​ស្លាប់​ដែរ។ កាល​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​មិន​ស្អាត​បរិសុទ្ធ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ពាល់​ចំណែក​បរិសុទ្ធ​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់​ទាំង​អស់​របស់​លោក។ ១៥ ដូច្នេះ សូម​លោក​មេត្តា​មើល​មក​ពី​ស្ថាន​សួគ៌​ជា​ទី​អាស្រ័យ​នៅ​របស់​លោក ហើយ​ឲ្យ​ពរ​ដល់​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក និង​ផ្ដល់​ពរ​ដល់​ទឹក​ដី​ដែល​លោក​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ+ ដូច​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​យើង​ផង+ ជា​ទឹក​ដី​ដែល​មាន​ទឹក​ដោះ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​សម្បូរ​ហូរហៀរ›។+

១៦ ​«​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ច្បាប់ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​នេះ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​កាន់​តាម​ដោយ​អស់​ពី​ចិត្ត+ អស់​ពី​ជីវិត។* ១៧ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ទទួល​ការ​ធានា​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ថា លោក​នឹង​ទៅ​ជា​ព្រះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​និង​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​លោក ហើយ​កាន់​តាម​ច្បាប់+ បញ្ញត្តិ+ និង​ក្រឹត្យ​ក្រម+ទាំង​អស់​របស់​លោក។ ១៨ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សន្យា​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​តាម​គ្រប់​ទាំង​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក ជា​ទ្រព្យ​វិសេស​របស់​លោក+ ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា​មែន។ ១៩ លោក​នឹង​លើក​តម្កើង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ខ្ពស់​ជាង​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​លោក​បាន​បង្កើត+ ហើយ​លោក​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កិត្តិយស កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ និង​ភាព​ថ្កុំ​ថ្កើង ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា។ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​រក្សា​ខ្លួន​ជា​ប្រជា​ជាតិ​បរិសុទ្ធ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​និច្ច​»។+

២៧ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​និង​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​បាន​បង្គាប់​បណ្ដា​ជន​ថា​៖ ​«​ចូរ​ធ្វើ​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ ២ នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទន្លេ​យ៉ូដាន់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ ចូរ​ប្រមូល​ថ្ម​ធំ​ៗ ហើយ​លាប​កំបោរ​ស​ពី​លើ។+ ៣ នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទៅ​ហើយ ចូរ​ចារឹក​ច្បាប់​នេះ​នៅ​លើ​ថ្ម​ទាំង​នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ ជា​ទឹក​ដី​ដែល​មាន​ទឹក​ដោះ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​សម្បូរ​ហូរហៀរ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សន្យា។+ ៤ កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​រួច​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ដំឡើង​ថ្ម​ធំ​ទាំង​នោះ​នៅ​លើ​ភ្នំ​អេបាល+ រួច​លាប​កំបោរ​ស​ពី​លើ ដូច​ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ ៥ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ថ្ម​មក​សង់​ទី​បូជា​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ប៉ុន្តែ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ប្រើ​គ្រឿង​ដែក​ដាប់​ថ្ម​នោះ​ឡើយ។+ ៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​យក​ថ្ម​ដែល​គេ​មិន​ទាន់​ដាប់​មក​សង់​ទី​បូជា​ជូន​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដុត​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​លើ​នោះ។ ៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ជូន​គ្រឿង​បូជា​នៃ​មេត្រី​ភាព+ ហើយ​បរិភោគ​គ្រឿង​បូជា​នៅ​ទី​នោះ+ រួច​អរ​សប្បាយ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ចារឹក​ច្បាប់​នេះ​នៅ​លើ​ថ្ម​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់​»។+

៩ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​និង​ពួក​សង្ឃ​ដែល​ជា​លេវី​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ថា​៖ ​«​ឱ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! ចូរ​នៅ​ស្ងៀម ហើយ​ស្ដាប់​ចុះ។ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+ ១០ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​កាន់​តាម​គ្រប់​បញ្ញត្តិ+និង​ច្បាប់ ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​»។

១១ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ម៉ូសេ​បាន​បង្គាប់​បណ្ដា​ជន​ថា​៖ ១២ ​«​ក្រោយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់ កុលសម្ព័ន្ធ​ស៊ីម្មាន លេវី យូដា អ៊ីសាខារ យ៉ូសែប និង​បេនយ៉ាមីន ត្រូវ​ឈរ​នៅ​លើ​ភ្នំ​កេរិស៊ីម+ដើម្បី​ជូន​ពរ​បណ្ដា​ជន។ ១៣ រីឯ​កុលសម្ព័ន្ធ​រូបេន កាដ អេស៊ើរ សេប៊ូឡូន ដាន់ និង​ណែបថាលី ពួក​គេ​ត្រូវ​ឈរ​នៅ​លើ​ភ្នំ​អេបាល+ដើម្បី​ដាក់​បណ្ដាសា។ ១៤ ចំណែក​កុលសម្ព័ន្ធ​លេវី ពួក​គេ​ត្រូវ​ប្រកាស​ដោយ​សំឡេង​ឮ​ៗ​ទៅ​កាន់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ថា​៖+

១៥ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ឆ្លាក់​រូប​ព្រះ+ ឬ​ធ្វើ​រូប​ព្រះ​ពី​លោហៈ*+ ដើម្បី​គោរព​បូជា​ដោយ​លួច​លាក់ ព្រោះ​នេះ​ជា​ស្នា​ដៃ​របស់​មនុស្ស*ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្អប់ខ្ពើម​ណាស់›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។*

១៦ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ប្រមាថ​មើល​ងាយ​ឪពុក​ម្ដាយ​ខ្លួន›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

១៧ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​បង្ខិត​បង្គោល​ព្រំ​ប្រទល់​ចូល​ដី​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

១៨ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ខ្វាក់​ដើរ​ខុស​ផ្លូវ›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

១៩ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​កាត់​ក្ដី​ឲ្យ​ជន​បរទេស កូន​កំព្រា ឬ​ស្ត្រី​មេម៉ាយ​ដោយ​លម្អៀង›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២០ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​ប្រពន្ធ​របស់​ឪពុក​ខ្លួន ព្រោះ​គាត់​ធ្វើ​ឲ្យ​ឪពុក​ខ្លួន​អាប់​ឱន​កិត្តិយស​ហើយ›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២១ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​រួម​សង្វាស​នឹង​សត្វ›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២២ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​បង​ប្អូន​ស្រី​ខ្លួន ទោះ​នាង​ជា​កូន​ស្រី​ខាង​ឪពុក​ឬ​ខាង​ម្ដាយ​ក្ដី›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២៣ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​រួម​ដំណេក​ជា​មួយ​នឹង​ម្ដាយ​ក្មេក​ខ្លួន›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២៤ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ស្ទាក់​វាយ​សម្លាប់​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២៥ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​សំណូក​ដើម្បី​សម្លាប់​មនុស្ស​ស្លូត​ត្រង់›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២៦ ​«​‹ត្រូវ​បណ្ដាសា​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​មិន​គាំ​ទ្រ​ច្បាប់​នេះ ដោយ​មិន​អនុវត្ត›។+ បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ថា​៖ ‹អាមេន!›។

២៨ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ហើយ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​លើក​តម្កើង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ខ្ពស់​ជាង​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​អស់​នៅ​ផែនដី។+ ២ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តែ​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទទួល​ពរ​ជា​បរិបូរ​ជា​ពុំ​ខាន។*+ ពរ​ទាំង​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖

៣ ​«​ព្រះ​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​តាម​ក្រុង និង​តាម​ជនបទ។+

៤ ​«​ព្រះ​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កូន​ចៅ​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង+ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​ភោគ​ផល​ជា​បរិបូរ ព្រម​ទាំង​មាន​ហ្វូង​គោ​ហ្វូង​ចៀម​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក។+

៥ ​«​ព្រះ​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា មាន​ភោគ​ផល​ពេញ​កញ្ជើ+ និង​ម្សៅ​ពេញ​ផើង​ជា​និច្ច។+

៦ ​«​ព្រះ​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ។

៧ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្រូវ​ដែល​មក​ច្បាំង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា បាក់​ទ័ព​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ពួក​គេ​នឹង​មក​វាយ​ប្រហារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​ផ្លូវ​១ តែ​ពួក​គេ​នឹង​រត់​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​៧​វិញ។+ ៨ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ភោគ​ផល​ពេញ​ជង្រុក+ ហើយ​លោក​នឹង​ឲ្យ​ពរ​គ្រប់​កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​លោក​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ។ ៩ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​យក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​បរិសុទ្ធ​របស់​លោក+ ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា+ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បន្ត​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​លោក​ជា​និច្ច។ ១០ ពេល​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​នៅ​ផែនដី​ឃើញ​ថា​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ជ្រើស​រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​តំណាង​នាម​លោក+ នោះ​ពួក​គេ​នឹង​ភ័យ​ខ្លាច​អ្នក​រាល់​គ្នា។+

១១ ​«​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​ប្រគល់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កូន​ចៅ​ជា​ច្រើន និង​មាន​ភោគ​ផល​ជា​បរិបូរ+ ព្រម​ទាំង​មាន​ហ្វូង​សត្វ​យ៉ាង​ច្រើន​សន្ធឹក។+ ១២ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បើក​មេឃ បង្អុរ​ភ្លៀង​មក​ស្រោច​ស្រព​ទឹក​ដី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​តាម​រដូវ​កាល+ ថែម​ទាំង​ឲ្យ​ពរ​គ្រប់​ទាំង​កិច្ចការ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផង​ដែរ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ប្រជា​ជាតិ​ជា​ច្រើន​ខ្ចី តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ខ្ចី​ពី​គេ​ឡើយ។+ ១៣ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​បញ្ញត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​លើក​តម្កើង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ខ្ពង់​ខ្ពស់​ជាង​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា+ ហើយ​គ្មាន​នរណា​ត្រួត​ត្រា​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ អ្នក​រាល់​គ្នា​ថែម​ទាំង​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​ឡើង​ជា​និច្ច។ ១៤ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​បែរ​ចេញ​ពី​បង្គាប់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ឡើយ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​ត្រូវ​កាន់​តាម​ព្រះ​ឯ​ទៀត ហើយ​បម្រើ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ដែរ។+

១៥ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​មិន​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​របស់​លោក ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ទេ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ជា​មិន​ខាន។* បណ្ដាសា​នោះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+

១៦ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា​នៅ​តាម​ក្រុង និង​តាម​ជនបទ។+

១៧ ​«​ព្រះ​នឹង​ដាក់​បណ្ដាសា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ឲ្យ​មាន​ភោគ​ផល​ក្នុង​កញ្ជើ+ ឬ​ម្សៅ​ក្នុង​ផើង​ឡើយ។+

១៨ ​«​ព្រះ​នឹង​ដាក់​បណ្ដាសា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ឲ្យ​មាន​កូន​ចៅ​ច្រើន​ទេ+ ហើយ​ក៏​មិន​ឲ្យ​មាន​ភោគ​ផល​ជា​បរិបូរ ឬ​ហ្វូង​គោ​ហ្វូង​ចៀម​ជា​ច្រើន​ដែរ។+

១៩ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ក្នុង​គ្រប់​កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ។

២០ ​«​ក្នុង​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ដាក់​បណ្ដាសា ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ច្របូក​ច្របល់ ព្រម​ទាំង​ដាក់​ទោស រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ ហើយ​វិនាស​សាប​សូន្យ​អស់​ទៅ ព្រោះ​តែ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​អាក្រក់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​ដោយ​សារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ភ្លេច​លោក។+ ២១ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​រោគ​រាត​ត្បាត​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​វិនាស​ចេញ​ពី​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​ជា​មត៌ក។+ ២២ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​វាយ​ប្រហារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ជំងឺ​របេង ជំងឺ​គ្រុន​ក្ដៅ+ ជំងឺ​រលាក និង​ជំងឺ​ឡើង​កម្ដៅ​ខ្លាំង។ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ លោក​នឹង​ដាក់​ទោស​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ដាវ+ ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ដំណាំ​ក្រៀម​ស្វិត និង​កើត​ផ្សិត​ទៀត​ផង។+ សេចក្ដី​វេទនា​ទាំង​នេះ​នឹង​កើត​មាន​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិនាស​អស់​ទៅ។ ២៣ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត ព្រះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មេឃ​លែង​បង្អុរ​ភ្លៀង ហើយ​ដី​លែង​បង្កើត​ផល​ទៀត។*+ ២៤ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្សាច់ និង​ធូលី​ធ្លាក់​ពី​លើ​មេឃ​មក​លើ​ស្រុក​អ្នក​រាល់​គ្នា រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិនាស​សូន្យ​អស់។ ២៥ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាក់​ទ័ព​នៅ​មុខ​សត្រូវ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទៅ​វាយ​ប្រហារ​សត្រូវ​តាម​ផ្លូវ​១ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រត់​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​៧​វិញ។ ពេល​រាជាណាចក្រ​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ផែនដី​ឮ​អំពី​អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពួក​គេ​នឹង​រន្ធត់។+ ២៦ សាក​សព​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ទៅ​ជា​ចំណី​ដល់​សត្វ​ព្រៃ​និង​សត្វ​ស្លាប​នៅ​លើ​មេឃ ហើយ​គ្មាន​នរណា​មក​ដេញ​ពួក​វា​ចេញ​ឡើយ។+

២៧ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​បូស​ដូច​ដែល​ធ្លាប់​មាន​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប ហើយ​លោក​នឹង​វាយ​ប្រហារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​រោគ​ឫសដូងបាត កើត​រមាស់ និង​ជំងឺ​សើ​ស្បែក ដែល​មិន​អាច​ព្យាបាល​បាន​ឡើយ។ ២៨ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វង្វេង​ស្មារតី ងងឹត​ភ្នែក+ និង​មាន​ចិត្ត​ច្របូក​ច្របល់។ ២៩ នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដើរ​រាវ​ដូច​មនុស្ស​ខ្វាក់​ស្ទាប​រាវ​ក្នុង​ទី​ងងឹត។+ ឯ​កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ នឹង​មិន​សម្រេច​ឡើយ។ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​តែង​តែ​ត្រូវ​គេ​ប្លន់​និង​ត្រូវ​គេ​បោក​ប្រាស់​ជា​និច្ច ហើយ​គ្មាន​នរណា​មក​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។+ ៣០ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​គូ​ដណ្ដឹង បុរស​ឯ​ទៀត​នឹង​រំលោភ​គូ​ដណ្ដឹង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​សង់​ផ្ទះ​រួច​រាល់ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​បាន​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ទេ។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដាំ​ចម្ការ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ តែ​នឹង​មិន​បាន​បរិភោគ​ផល​ឡើយ។+ ៣១ គេ​នឹង​សម្លាប់​គោ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​នឹង​មុខ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​បាន​សាច់​វា​បរិភោគ​ទេ។ គេ​នឹង​ដឹក​លា​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ទៅ​នៅ​ចំពោះ​មុខ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​បាន​វា​មក​វិញ​ទេ។ ពួក​សត្រូវ​នឹង​រឹប​អូស​យក​ហ្វូង​ចៀម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា តែ​គ្មាន​នរណា​មក​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។ ៣២ ជន​ជាតិ​ដទៃ​នឹង​ចាប់​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​ទៅ+នៅ​ចំពោះ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​រលឹក​ពួក​គេ​ជា​និច្ច តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​ធ្វើ​អ្វី​បាន​ទេ។ ៣៣ ជន​ជាតិ​ឯ​ទៀត​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្គាល់​នឹង​ចូល​មក​បរិភោគ​ភោគ​ផល​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​គ្មាន​សល់។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​គេ​បោក​ប្រាស់​រហូត ថែម​ទាំង​ត្រូវ​គេ​ជិះ​ជាន់​ជា​និច្ច។ ៣៤ អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វង្វេង​ស្មារតី។

៣៥ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​វាយ​ប្រហារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​បូស​នៅ​ក្បាល​ជង្គង់​និង​ជើង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ លោក​ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​បូស​ដែល​មិន​អាច​ព្យាបាល​បាន ចាប់​ពី​ក្រយៅ​ក្បាល​រហូត​ដល់​ចុង​ជើង។ ៣៦ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បណ្ដេញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​ស្ដេច​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជ្រើស​រើស ឲ្យ​ទៅ​ឯ​ប្រជា​ជាតិ​មួយ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ធ្លាប់​ស្គាល់។+ នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បម្រើ​ព្រះ​ដទៃ ជា​ព្រះ​ដែល​ធ្វើ​ពី​ឈើ​ពី​ថ្ម។+ ៣៧ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បណ្ដេញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ទៅ​រស់​នៅ អ្នក​ស្រុក​នោះ​នឹង​ចំអក​មើល​ងាយ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​សម្លឹង​មើល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​តក់​ស្លុត។+

៣៨ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​សាប​ព្រោះ​ច្រើន តែ​ប្រមូល​ផល​បាន​តិច+ ព្រោះ​កណ្ដូប​នឹង​ស៊ី​បំផ្លាញ។ ៣៩ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដាំ​ដើម​ទំពាំង​បាយ​ជូរ តែ​មិន​បាន​បេះ​ផ្លែ​បរិភោគ​ឬ​ផឹក​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទេ+ ព្រោះ​ដង្កូវ​នឹង​ស៊ី​បំផ្លាញ។ ៤០ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ដាំ​ដើម​អូលីវ​ពេញ​ក្នុង​ស្រុក តែ​មិន​បាន​គាប​ផ្លែ​យក​ប្រេង​មក​លាប​ខ្លួន​ទេ ព្រោះ​ផ្លែ​អូលីវ​នឹង​ជ្រុះ​អស់។ ៤១ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បង្កើត​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី តែ​ពួក​គេ​នឹង​មិន​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ព្រោះ​ពួក​គេ​នឹង​ត្រូវ​ចាប់​យក​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ឈ្លើយ។+ ៤២ ហ្វូង​សត្វ​ល្អិត*នឹង​មក​ស៊ី​បំផ្លាញ​ដើម​ឈើ និង​ផល​ដំណាំ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ៤៣ ឯ​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា ពួក​គេ​នឹង​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ក្លា​ឡើង​ៗ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ នឹង​កាន់​តែ​ខ្សោយ​ទៅ​ៗ។ ៤៤ ពួក​គេ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្ចី តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​គ្មាន​អ្វី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ខ្ចី​ទេ។+ ពួក​គេ​នឹង​ទៅ​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​នៅ​ក្រោម​អំណាច​ពួក​គេ​វិញ។+

៤៥ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​មិន​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​បញ្ញត្តិ​និង​ច្បាប់​របស់​លោក​ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ+ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ​បណ្ដាសា​ទាំង​អស់​នេះ+ រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិនាស​សាប​សូន្យ​ទៅ។+ ៤៦ បណ្ដាសា​ទាំង​អស់​នេះ​នឹង​ទៅ​ជា​សញ្ញា​សម្គាល់ និង​ជា​ការ​ព្រមាន​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ដរាប​ត​ទៅ។+ ៤៧ ព្រោះ​កាល​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់​ជា​បរិបូរ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បម្រើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​អំណរ​និង​អស់​ពី​ចិត្ត​ទេ។+ ៤៨ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​ពួក​សត្រូវ​មក​ច្បាំង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្លាក់​ខ្លួន​ទៅ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ពួក​គេ។+ នៅ​ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្រេក​ឃ្លាន+ ហើយ​គ្មាន​សម្លៀក​បំពាក់​គ្រប់​គ្រាន់ ព្រម​ទាំង​ខ្វះ​ខាត​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់។ លោក​នឹង​ដាក់​នឹម​ដែក​នៅ​លើ ក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល។

៤៩ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​នាំ​ប្រជា​ជាតិ​មួយ​ពី​ស្រុក​ឆ្ងាយ+ដែល​មក​ពី​ចុង​ផែនដី ឲ្យ​មក​ប្រឆាំង​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ពួក​គេ​នឹង​វាយ​ប្រហារ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​រហ័ស​ដូច​ជា​ឥន្ទ្រី​ចាប់​ចំណី+ ហើយ​ពួក​គេ​និយាយ​ភាសា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ស្គាល់។+ ៥០ ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​កាច​សាហាវ មិន​ចេះ​គោរព​មនុស្ស​ចាស់​ឬ​អាណិត​អាសូរ​កូន​ក្មេង​ឡើយ។+ ៥១ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ពួក​គេ​នឹង​បរិភោគ​ហ្វូង​សត្វ​និង​ភោគ​ផល​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​គ្មាន​សល់។ ពួក​គេ​នឹង​មិន​ទុក​ស្រូវ ស្រា​ថ្មី និង​ប្រេង ឲ្យ​នៅ​សល់​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​ទុក​កូន​គោ​ឬ​ចៀម​ឲ្យ​នៅ​សល់​ដែរ។ យ៉ាង​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​វិនាស​សាប​សូន្យ​ទៅ។+ ៥២ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត ពួក​គេ​នឹង​ឡោម​ព័ទ្ធ​ក្រុង​ទាំង​ឡាយ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​រំលំ​កំពែង​ដ៏​រឹង​មាំ​ដែល​ជា​ទី​អាង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​នឹង​ព័ទ្ធ​វាយលុក​ក្រុង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រគល់​ឲ្យ។+ ៥៣ នៅ​ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បរិភោគ​សាច់​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន+ ជា​កូន​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ ព្រោះ​តែ​ទុក្ខ​វេទនា​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​ការ​ធ្វើ​បាប​និង​ការ​ឡោម​ព័ទ្ធ​ពី​សត្រូវ។

៥៤ ​«​សូម្បី​តែ​បុរស​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្លូត​បូត និង​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ខ្លាំង​បំផុត ក៏​នឹង​មិន​អាណិត​អាសូរ​ចំពោះ​បង​ប្អូន​ខ្លួន ប្រពន្ធ​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ និង​កូន​ៗ​ដែល​នៅ​សល់​ដែរ។ ៥៥ គាត់​នឹង​មិន​ចែក​រំលែក​សាច់​កូន​គាត់​ឲ្យ​អ្នក​ទាំង​នោះ​បរិភោគ​ទេ ព្រោះ​គ្មាន​អ្វី​នៅ​សល់​ទៀត ដោយ​សារទុក្ខ​វេទនា​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​ការ​ធ្វើ​បាប​និង​ការ​ឡោម​ព័ទ្ធ​ពី​សត្រូវ។+ ៥៦ សូម្បី​តែ​ស្ត្រី​សុភាព​ទន់ភ្លន់+និង​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ខ្លាំង​បំផុត ដែល​មិន​ទាំង​ហ៊ាន​ដាក់​ជើង​ដល់​ដី​ផង ក៏​នឹង​មិន​អាណិត​អាសូរ​ប្ដី​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ និង​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​ខ្លួន​ដែរ។ ៥៧ នាង​ថែម​ទាំង​លាក់​ទុក​កូន​ដែល​នាង​ទើប​តែ​សម្រាល​និង​សុក​កូន​នោះ សម្រាប់​បរិភោគ​តែ​ម្នាក់​ឯង ដោយ​សារទុក្ខ​វេទនា​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​ការ​ធ្វើ​បាប​និង​ការ​ឡោម​ព័ទ្ធ​ពី​សត្រូវ។

៥៨ ​«​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​កត់​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ+ ហើយ​មិន​គោរព​នាម​ដ៏​រុង​រឿង​អស្ចារ្យ+របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ ៥៩ នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​យ៉ាង​ខ្លាំង​និង​អស់​រយៈ​ពេល​យូរ+ ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ជំងឺ​ធ្ងន់​ធ្ងរ​រ៉ាំរ៉ៃ​ដែល​មើល​មិន​ជា​ឡើយ។ ៦០ ជំងឺ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្លាប់​ខ្លាច លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​ជំងឺ​ទាំង​នោះ​វិញ ហើយ​ជំងឺ​ទាំង​នោះ​នឹង​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រហូត។ ៦១ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត សូម្បី​តែ​ជំងឺ​និង​ទុក្ខ​វេទនា​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​មិន​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​ច្បាប់​នេះ ក៏​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​កើត​មាន​ដែរ រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​បំផ្លាញ​អស់​ទៅ។ ៦២ ទោះ​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​ច្រើន​សន្ធឹក​ដូច​ផ្កាយ​នៅ​លើ​មេឃ​ក្ដី+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​នៅ​សល់​តែ​ចំនួន​បន្តិចបន្តួច​វិញ+ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ។

៦៣ ​«​ថ្វី​បើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ពេញ​ចិត្ត​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​និង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ក៏​ពិត​មែន តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ក៏​ពេញ​ចិត្ត​បំផ្លាញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​វិនាស​សាប​សូន្យ​ទៅ​ដែរ។ លោក​នឹង​ដក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀបនឹង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ។

៦៤ ​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា គឺ​ពី​ជើង​មេឃ​ម្ខាង​ទៅ​ជើង​មេឃ​ម្ខាង។+ នៅ​ទី​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បម្រើ​ព្រះ​ដទៃ​ជា​ព្រះ​ដែល​ធ្វើ​ពី​ឈើ​ពី​ថ្ម ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដែល​ស្គាល់​ឡើយ។+ ៦៥ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​គ្មាន​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ទេ+ ហើយ​ក៏​គ្មាន​កន្លែង​សម្រាប់​ខ្លួន​សម្រាក​ដែរ។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ+ ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត និង​ស្រវាំង​ភ្នែក​ទៀត​ផង។+ ៦៦ ជីវិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ជួប​អន្តរាយ​ដ៏​ធំ ហើយ​រាល់​ថ្ងៃ​រាល់​យប់ អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តែ​ភ័យ​ខ្លាច មិន​ដឹង​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រួចជីវិត​ឬ​យ៉ាង​ណា។ ៦៧ នៅ​ពេល​ព្រឹក អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​និយាយ​ថា​៖ ‹កាល​ណា​ល្ងាច​ទៅ​ហ្ន៎!› ហើយ​នៅ​ពេល​ល្ងាច អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​និយាយ​ថា​៖ ‹កាល​ណា​ព្រឹក​ទៅ​ហ្ន៎!› ព្រោះ​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​តែង​តក់​ស្លុត ហើយ​ភ័យ​ខ្លាច​ដោយ​សារ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឃើញ។ ៦៨ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​វិញ​តាម​សំពៅ គឺ​តាម​ផ្លូវ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា​៖ ‹អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ឃើញ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ទៀត​ទេ› ហើយ​នៅ​ទី​នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​លក់​ខ្លួន​ដល់​ពួក​សត្រូវ​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ខ្ញុំ​បម្រើ​ប្រុស​ស្រី តែ​នឹង​គ្មាន​អ្នក​ណា​ទិញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ​»។

២៩ នេះ​ជា​សេចក្ដី​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្គាប់​ម៉ូសេ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​នៅ​ស្រុក​ម៉ូអាប់ បន្ថែម​ពី​លើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ​នៅ​ភ្នំ​ហូរែប។+

២ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បាន​ហៅ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ឲ្យ​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក​ហើយ នូវ​ការ​អស្ចារ្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ផារ៉ូ ទៅ​លើ​អ្នក​បម្រើ​របស់​គាត់ និង​ទៅ​លើ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ទាំង​មូល+ ៣ គឺ​ដោយ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ដ៏​ធំ សញ្ញា​សម្គាល់ និង​អព្ភូតហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ។+ ៤ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​បាន​ឲ្យ​ចិត្ត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​យល់ ភ្នែក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ និង​ត្រចៀក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឮ​ទេ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។+ ៥ ព្រះ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ‹ក្នុង​អំឡុងពេលដែលខ្ញុំនាំផ្លូវអ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​៤០​ឆ្នាំ​ក្នុង​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ+ សម្លៀក​បំពាក់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​រេច​រឹល​ទេ ហើយ​ស្បែក​ជើង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​បាន​សឹក​ដែរ។+ ៦ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​បរិភោគ​នំ​ប៉័ង ផឹក​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ឬ​ស្រា​ឯ​ទៀត​ទេ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​នេះ​ជា​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា›។ ៧ នៅ​ទី​បំផុត អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​មក​ដល់​ទី​នេះ។ ឯ​ស៊ីហុន​ជា​ស្ដេច​ក្រុង​ហែសបូន+ និង​អុក​ជា​ស្ដេច​នៃ​តំបន់បាសាន+ ពួក​គេបាន​ចេញ​មក​ច្បាំង​នឹង​យើង តែ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ឈ្នះ​យើង​ទេ។+ ៨ ក្រោយ​នោះ យើង​បាន​ដណ្ដើម​យក​ទឹក​ដី​របស់​ពួក​គេ ហើយ​ប្រគល់​ឲ្យ​កុលសម្ព័ន្ធ​រូបេន កុលសម្ព័ន្ធ​កាដ និង​កុលសម្ព័ន្ធ​ម៉ាណាសេ​ពាក់​កណ្ដាល។+ ៩ ហេតុ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​កាន់​តាម​ពាក្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​នេះ ដើម្បី​ឲ្យ​កិច្ចការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​បាន​សម្រេច​ទាំង​អស់។+

១០ ​«​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា មាន​ទាំង​ប្រមុខ​នៃ​កុលសម្ព័ន្ធ ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ ពួក​មេ​ដឹក​នាំ ពួក​បុរស​អ៊ីស្រាអែលទាំង​អស់ ១១ ប្រពន្ធ+កូន​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​ជន​បរទេស+ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​មាន​តាំង​ពី​អ្នក​រើស​អុស រហូត​ដល់​អ្នក​ដង​ទឹក​សម្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ១២ អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ទី​នេះ ដើម្បី​ស្បថ​និង​ធ្វើ​ជា​ភាគី​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា គឺ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ាធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។+ ១៣ យ៉ាង​នេះ លោក​អាច​យក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​របស់​លោក+ និង​អាច​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដូច​ដែល​លោក​បាន​សន្យា​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​ដូច​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​អាប្រាហាំ+ អ៊ីសាក+ និង​យ៉ាកុប+ជា​បុព្វបុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។

១៤ ​«​ខ្ញុំ*មិន​គ្រាន់​តែ​ធ្វើ​សម្បថ​និង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​នេះ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ១៥ តែ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​កំពុង​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នៅ​ឥឡូវ​នេះ ព្រម​ទាំង​ជា​មួយ​នឹង​អស់​អ្នក​ដែល​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​យើង​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ផង​ដែរ។ ១៦ (​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ស្រាប់​ហើយ​ថា​យើង​ធ្លាប់​មាន​ជីវិត​យ៉ាង​ណា​នៅ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប និង​យើង​ឆ្លង​កាត់​ទឹក​ដី​របស់​ប្រជា​ជាតិ​ផ្សេង​ៗ​តាម​របៀប​ណា​នៅ​តាម​ផ្លូវ។+ ១៧ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ធ្លាប់​ឃើញ​រូប​សំណាក​និង​រូប​ព្រះ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម+ ដែល​ធ្វើ​ពី​ឈើ​ពី​ថ្ម និង​ពី​មាស​ពី​ប្រាក់ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​របស់​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ​ដែរ​)។ ១៨ ដូច្នេះ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ចូរ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ឲ្យ​មាន​បុរស​ស្ត្រី ឬ​ក្រុម​គ្រួសារ ឬ​កុលសម្ព័ន្ធ​ណា​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា បែរ​ចិត្ត​ចេញ​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ទៅ​បម្រើ​ព្រះ​នា​នា​របស់​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះជា​ដាច់​ខាត+ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​មាន​ឫសគល់​ដែល​បង្កើត​ផ្លែ​ល្វីង​និង​ពុល​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ។+

១៩ ​«​ប៉ុន្តែ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដែល​ស្ដាប់​ពាក្យ​សម្បថ​នេះ បើ​អ្នក​ណា​ពោល​ក្នុង​ចិត្ត​ដោយ​អំណួត​ថា​៖ ‹ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​ខ្ញុំ​ក្ដី ក៏​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្ដី​សុខ​សាន្ត​ដែរ› នោះ​អ្វី​ៗ​ក្នុងផ្លូវ​គាត់​នឹង​វិនាស​ហើយ។ ២០ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​មិន​ព្រម​អភ័យ​ទោស​ឲ្យ​គាត់​ឡើយ។+ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ខឹង​នឹង​គាត់​ជា​ខ្លាំង ហើយ​បណ្ដាសាទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ នឹង​ធ្លាក់​ទៅ​លើ​គាត់​ជា​មិន​ខាន។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​លុប​ឈ្មោះ​គាត់​ចេញ​ពី​ផែនដី​ជា​ប្រាកដ។ ២១ រួច​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ញែក​គាត់​ចេញ​ពី​គ្រប់​កុលសម្ព័ន្ធ​នៃ​អ៊ីស្រាអែល សម្រាប់​ឲ្យ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​ស្រប​តាម​បណ្ដាសា​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក្នុង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង ដែល​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​ក្រម​ច្បាប់​នេះ។

២២ ​«​ឯ​កូន​ចៅ​ជំនាន់​ក្រោយ​និង​ជន​បរទេស​ដែល​មក​ពី​កន្លែង​ឆ្ងាយ ពួក​គេ​នឹង​ឃើញ​សេចក្ដី​វេទនា​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​លើ​ទឹក​ដី​នោះ។ ២៣ លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ស្ពាន់ធ័រ អំបិល និង​ភ្លើង ដើម្បី​ឲ្យ​ស្រុក​ទាំង​មូល​គ្មាន​ការ​ដាំ​ដុះ គ្មាន​ការ​សាប​ព្រោះ ឬ​គ្មាន​រុក្ខជាតិ​ណា​ឡើយ។ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បំផ្លាញ​ស្រុក​នេះ​ដូច​ជា​លោក​បំផ្លាញ​ក្រុង​សូដុម ក្រុង​កូម៉ូរ៉ា+ ក្រុង​អាត់ម៉ា និង​ក្រុង​សេបោអីម+ដូច្នោះ​ដែរ ពេលដែលលោក​បញ្ចេញ​កំហឹង​ដ៏​ខ្លាំង​របស់​លោក។ ២៤ ពួក​គេ​និង​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​នឹង​និយាយ​ថា​៖ ‹ម្ដេច​ក៏​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទៅ​លើ​ស្រុក​នេះ?+ តើ​អ្វី​បណ្ដាល​ឲ្យ​លោក​ខឹង​ខ្លាំង​ដល់​ថ្នាក់នេះ?›។ ២៥ រួច​មក អ្នក​ទាំង​នោះ​នឹង​និយាយ​ថា​៖ ‹នេះ​គឺ​ដោយ​សារ​ពួក​គេ​បាន​បំពាន​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ជា​ព្រះ​នៃ​បុព្វ​បុរស​ពួក​គេ ជា​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ កាល​ដែល​លោក​បាន​នាំ​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប។+ ២៦ ពួក​គេ​បាន​ទៅ​បម្រើ​ដល់​ព្រះ​ឯ​ទៀត ហើយ​ក្រាប​គោរព​ដល់​ព្រះ​ទាំង​នោះ​វិញ ជា​ព្រះ​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ដែល​ស្គាល់​ពី​មុន​មក​ទេ។ លោក​បាន​ហាម​ពួក​គេ​មិន​ឲ្យ​គោរព​បូជា​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ជា​ដាច់​ខាត។+ ២៧ ម្ល៉ោះ​ហើយ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ខឹង​ជា​ខ្លាំង ហើយ​លោក​នាំ​ឲ្យ​មាន​បណ្ដាសា​គ្រប់​យ៉ាង​ទៅ​លើ​ស្រុក​នោះ ដូច​ដែល​បាន​ត្រូវ​កត់​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ។+ ២៨ ហេតុ​នេះ ដោយ​កំហឹង​ដ៏​ខ្លាំង​ក្រៃ​លែង+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ដក​រំលើង​ពួក​គេ​ចេញ​ពី​ទឹក​ដី​នេះ ហើយ​លោក​បាន​បណ្ដេញ​ពួក​គេទៅស្រុក​ផ្សេង ជា​ស្រុក​ដែល​ពួក​គេ​រស់​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ›។+

២៩ ​«​សេចក្ដី​អាថ៌​កំបាំង​ជា​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​យើង+ តែ​លោក​បាន​បើក​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​និង​កូន​ចៅ​យើង​បាន​យល់​គ្រប់​ជំនាន់​ត​ទៅ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​កាន់​តាម​សេចក្ដី​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នៅ​ក្នុង​ក្រម​ច្បាប់​នេះ។+

៣០ ​«​ពេល​ដែល​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​កើត​ឡើង​ចំពោះ​អ្នក ពោល​គឺ​ពរ​និង​បណ្ដាសា​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជ្រើស​រើស​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ+ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹក​ឃើញ​អ្វី​ទាំង​នេះ+ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បណ្ដេញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ទៅ​រស់​នៅ+ ២ រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រឡប់​មក​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ+ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​តាម​បង្គាប់​ទាំង​អស់​របស់​លោក​ដោយ​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ​ចិត្ត ជា​បង្គាប់​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ+ ៣ នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រំដោះ​អ្នក​រាល់​គ្នាពី​ការ​ជាប់​ជា​ឈ្លើយ។+ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​បង្ហាញ​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា​ចំពោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ហើយ​ថែម​ទាំង​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពី​ស្រុក​ដែល​លោក​បាន​បណ្ដេញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ទៅ​រស់​នៅ។+ ៤ ទោះ​បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្ចាត់​ខ្ចាយ​ទៅ​ដល់​ជើង​មេឃ​ក្ដី ក៏​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រមូល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​វិញ​ដែរ។+ ៥ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចាប់​យក។ លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចម្រុង​ចម្រើន ហើយ​បង្កើន​ចំនួន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ច្រើន​ជាង​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ទៀត។+ ៦ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​សម្អាត​ចិត្ត*អ្នក​រាល់​គ្នា​និង​ចិត្ត​កូន​ចៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អស់​ពី​កម្លាំង​កាយ​ចិត្ត ហើយ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​រាន​មាន​ជីវិត។+ ៧ ឯ​សត្រូវ​ដែល​ស្អប់​និង​បៀត​បៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​នាំ​បណ្ដាសា​ទាំង​នេះ​ធ្លាក់​ទៅ​លើ​ពួក​គេ​វិញ។+

៨ ​«​បន្ទាប់​មក អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បែរ​មក​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​វិញ ហើយ​កាន់​តាម​បញ្ញត្តិ​ទាំង​អស់​របស់​លោក ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ ៩ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ បាន​សម្រេច​គ្រប់​ប្រការ និង​មាន​ផល​ជា​បរិបូរ។+ លោក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កូន​ចៅ​ជា​ច្រើន ហើយ​ហ្វូង​សត្វ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​កើន​ឡើង ព្រម​ទាំង​ផល​ដំណាំ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មាន​ទិន្នផល​ខ្ពស់ ដោយ​សារ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ពេញ​ចិត្ត​ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចម្រុង​ចម្រើន​ម្ដង​ទៀត ដូច​ដែល​លោក​ពេញ​ចិត្ត​ជួយ​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។+ ១០ ព្រោះអ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្ដាប់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា និង​កាន់​តាមច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ​របស់​លោក​ដែល​មាន​ក្នុង​សៀវភៅ​ច្បាប់​នេះ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ត្រឡប់​មក​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ​អស់​ពី​ចិត្ត អស់​ពី​ជីវិត។*+

១១ ​«​បញ្ញត្តិទាំង​នេះដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ មិន​មែន​ពិបាក​ពេក ហើយ​ក៏​មិន​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ+ ១២ គឺ​មិន​មែន​នៅ​លើ​មេឃ រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​និយាយ​ថា​៖ ‹តើនរណា​នឹង​ឡើង​ទៅ​លើ​មេឃ​យក​បញ្ញត្តិ​នេះ​មក​អាន​ឲ្យ​យើង​ស្ដាប់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​ធ្វើ​តាម​ទៅ?›+ ១៣ ហើយ​ក៏​មិន​មែន​នៅ​ឯ​នាយ​សមុទ្រ រហូត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​និយាយ​ថា​៖ ‹តើ​នរណា​នឹង​ឆ្លង​ទៅ​យក​បញ្ញត្តិ​នេះ​មក​អាន​ឲ្យ​យើង​ស្ដាប់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​កាន់​តាម​បាន?›។ ១៤ ព្រោះ​បញ្ញត្តិ​នេះ​នៅ​ជិត​បង្កើយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​នៅ​ក្នុង​មាត់​និង​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្រួល​ធ្វើ​តាម។+

១៥ ​«​មើល! នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​ដាក់​ទាំង​ជីវិត​និង​សេចក្ដី​ល្អ ទាំង​សេចក្ដី​ស្លាប់​និង​សេចក្ដី​អាក្រក់​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។+ ១៦ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​តាម​បញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​បញ្ញត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​បង្គាប់​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ដោយ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ដោយដើរ​តាម​ផ្លូវ​លោក ដោយកាន់​ខ្ជាប់​តាម​ច្បាប់​និង​បញ្ញត្តិ ព្រម​ទាំង​ក្រឹត្យ​ក្រម​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​លោក នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រស់​រាន​មាន​ជីវិត+ ហើយ​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ឡើង​ៗ។ លើស​ពី​នេះ​ទៅ​ទៀត ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឲ្យ​ពរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀបនឹង​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក។+

១៧ ​«​ប៉ុន្តែ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បែរ​ចិត្ត+លែង​ស្ដាប់​បង្គាប់​លោក ហើយ​បណ្ដោយ​ខ្លួន​ទៅ​ក្រាប​គោរព​ដល់​ព្រះ​ឯ​ទៀត និង​បម្រើ​ព្រះ​ទាំង​នោះ+ ១៨ នោះ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ថា​អ្នក​រាល់​គ្នានឹង​វិនាស​ទៅ​ជា​មិន​ខាន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​រស់​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៀប​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ​ទេ។ ១៩ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​យក​មេឃ​និង​ដី​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ទាស់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ជីវិត​និង​សេចក្ដី​ស្លាប់ ពរ​និង​បណ្ដាសា​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ+ ដូច្នេះ​ចូរ​ជ្រើស​យក​ជីវិត​ចុះ+ ដើម្បីអ្នក​រាល់​គ្នា​និង​កូន​ចៅ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​រស់​រាន​មាន​ជីវិត។+ ២០ ហេតុ​នេះ ចូរ​ស្រឡាញ់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា+ ព្រម​ទាំង​ស្ដាប់​តាម​លោក និង​នៅ​ជាប់​ជា​មួយលោកជា​និច្ច+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ជីវិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​លោក​បាន​ស្បថ​នឹង​អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និង​យ៉ាកុប​ជា​បុព្វ​បុរស​អ្នក​រាល់​គ្នា​»។+

៣១ ក្រោយ​នោះ ម៉ូសេ​បាន​ចេញ​ទៅ​ប្រាប់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់ ២ នូវ​ពាក្យ​ដូច​ត​ទៅ​ថា​៖ ​«​ថ្ងៃ​នេះ​ខ្ញុំ​មាន​អាយុ​១២០​ឆ្នាំ​ហើយ+ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ដឹក​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៀត​ទេ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា​៖ ‹អ្នក​មិន​អាច​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​នេះ​ឡើយ›។+ ៣ ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឆ្លង​នាំ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​លោក​នឹង​បំផ្លាញ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា​ដែល​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា រួច​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បណ្ដេញ​ពួក​គេ​ចេញ។+ ឯ​យ៉ូស្វេ​វិញ គាត់​នឹង​នាំ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​នេះ+ តាម​ប្រសាសន៍​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ៤ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នេះ ដូច​លោក​បាន​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ស៊ីហុន+និង​អុក+ជា​ស្ដេច​ជន​ជាតិ​អាម៉ូរី ព្រម​ទាំង​ទៅ​លើ​ស្រុក​របស់​ពួក​គេ​ដែរ កាល​ដែល​លោក​បំផ្លាញ​ពួក​គេ។+ ៥ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​ច្បាំង​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ជំនួស​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ធ្វើ​ទៅ​លើ​ពួក​គេ​ស្រប​តាម​ការ​ណែនាំ​ក្នុង​ក្រម​ច្បាប់​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា។+ ៦ ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ហើយ​ខ្លាំង​ក្លា​ឡើង។+ កុំ​ភ័យ​ខ្លាច​ឬ​តក់​ស្លុត​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ពួក​គេ​ឡើយ+ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា លោក​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។ លោក​មិន​ទុក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចោល​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បោះ​បង់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ​»។+

៧ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បាន​ហៅ​យ៉ូស្វេ​មក​ជួប ហើយ​និយាយ​ទៅ​កាន់​គាត់​នៅ​មុខ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ថា​៖ ​«​ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ហើយ​ខ្លាំង​ក្លា​ឡើង+ ព្រោះ​អ្នក​នឹង​នាំ​មុខ​បណ្ដា​ជន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្បថ​ឲ្យ​ដល់​បុព្វ​បុរស​យើង ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​ប្រគល់​ទឹក​ដី​នោះ​ដល់​ពួក​គេ​ទុក​ជា​មត៌ក។+ ៨ ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​នាំ​មុខ​អ្នក លោក​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​អ្នក​ជា​និច្ច។+ លោក​នឹង​មិន​ទុក​អ្នក​ចោល​ទេ ហើយ​ក៏​មិន​បោះ​បង់​អ្នក​ដែរ។ ដូច្នេះ កុំ​ភ័យ​ខ្លាច​ឬ​តក់​ស្លុត​ឡើយ​»។+

៩ ក្រោយ​មក ម៉ូសេ​បាន​កត់​ទុក​ក្រម​ច្បាប់​នេះ+ រួច​ប្រគល់​ដល់​ពួក​សង្ឃ និង​ពួក​លេវីដែល​ជា​អ្នក​សែង​ហឹប​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ព្រម​ទាំង​ដល់​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់។ ១០ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បង្គាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​នៅ​រៀង​រាល់​ចុង​ឆ្នាំ​ទី​៧ នា​គ្រា​កំណត់​ក្នុង​ឆ្នាំ​នៃ​ការ​ដោះ​លែង+ គឺ​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​បុណ្យ​ខ្ទម*+ ១១ ពេល​ដែល​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​បង្ហាញ​ខ្លួន​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា+ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​កន្លែង​ដែល​លោក​ជ្រើស​រើស នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​អាន​ក្រម​ច្បាប់​នេះ​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ស្ដាប់។+ ១២ ចូរ​ប្រមូល​បណ្ដា​ជន​ទាំង​អស់​ឲ្យ​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា+ គឺ​ទាំង​បុរស ទាំង​ស្ត្រី ទាំង​កូន​ក្មេង និង​ជន​បរទេស​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​បណ្ដា​ក្រុង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​ស្ដាប់​និង​រៀន​អំពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​កោត​ខ្លាច​លោក និង​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​ពាក្យ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​មាន​ក្នុង​ក្រម​ច្បាប់​នេះ។ ១៣ យ៉ាង​នេះ កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គេ​ដែល​មិន​ស្គាល់​ក្រម​ច្បាប់​នេះ នឹង​អាច​ស្ដាប់+ហើយ​រៀន​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​គ្រប់​វេលា​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ​»។+

១៤ បន្ទាប់​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​កាន់​ម៉ូសេ​ថា​៖ ​«​មើល! ជិត​ដល់​ពេល​ដែល​អ្នក​ត្រូវ​ស្លាប់​ហើយ។+ ចូរ​ហៅ​យ៉ូស្វេ​មក ហើយ​អ្នក​និង​គាត់​ត្រូវ​ទៅ​បង្ហាញ​ខ្លួន​នៅ​ឯ​ត្រសាល​ជំនុំ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​តែង​តាំង​គាត់​»។+ ដូច្នេះ ម៉ូសេ​និង​យ៉ូស្វេ​ក៏​ទៅ​បង្ហាញ​ខ្លួន​នៅ​ឯ​ត្រសាល​ជំនុំ​តាម​បង្គាប់​លោក។ ១៥ ពេល​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​លេច​មក​នៅ​ឯ​ត្រសាល​ជំនុំ​ក្នុង​បង្គោល​ពពក ហើយ​បង្គោល​ពពក​នោះ​ស្ថិត​នៅ​ឯ​មាត់​ទ្វារ​ត្រសាល​ជំនុំ។+

១៦ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ម៉ូសេ​ថា​៖ ​«​មើល! អ្នក​ហៀបនឹង​ស្លាប់​ហើយ។ ក្រោយ​មក បណ្ដា​ជន​នេះ​នឹង​ចាប់​ផ្ដើម​ប្រព្រឹត្ត​មិន​ស្មោះ​ត្រង់* ដោយ​គោរព​បូជា​ដល់​ព្រះ​របស់​ពួក​អ្នក​ស្រុក​ដែល​នៅ​ជុំ​វិញ​ពួក​គេ ជា​ស្រុក​ដែល​ពួក​គេ​នឹង​ចូល​ទៅ​រស់​នៅ​នោះ។+ ពួក​គេ​នឹង​បោះ​បង់​ចោល​ខ្ញុំ+ ហើយ​ថែម​ទាំង​បំពាន​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​គេ​ទៀត​ផង។+ ១៧ នៅ​គ្រា​នោះ ខ្ញុំ​នឹង​បញ្ចេញ​កំហឹង​ទៅ​លើ​ពួក​គេ+ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​បោះ​បង់​ចោល​ពួក​គេ+ ព្រម​ទាំង​បែរ​មុខ​ចេញ​ពី​ពួក​គេ+ រហូត​ដល់​ពួក​គេ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល​អស់​ទៅ។ ក្រោយ​ពី​ពួក​គេ​រង​ទុក្ខ​វេទនា​និង​មាន​សេចក្ដី​លំបាក​ជា​ច្រើន+ ពួក​គេ​នឹង​នាំ​គ្នា​និយាយ​ថា​៖ ‹យើង​មាន​សេចក្ដី​វេទនា​បែប​នេះ គឺ​ដោយ​សារ​តែ​ព្រះ​របស់​យើង​មិន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​យើង មែន​ទេ?›។+ ១៨ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នោះ​ក៏​ដោយ ក៏​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​បែរ​មុខ​ចេញ​ពី​ពួក​គេ​ដដែល ព្រោះ​តែ​អំពើ​ទុច្ចរិត​សព្វ​បែប​យ៉ាង​ដែល​ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ កាល​ដែល​ពួក​គេ​គោរព​តាម​ព្រះ​ឯ​ទៀត។+

១៩ ​«​ឥឡូវ ចូរ​កត់​ចម្រៀង​នេះ​ទុក​សម្រាប់​ខ្លួន+ ហើយ​បង្រៀន​ដល់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល។+ ចូរ​ឲ្យ​ពួក​គេ​រៀន​ចម្រៀង​នេះ ព្រោះ​ចម្រៀង​នេះ​នឹង​រំលឹក​ពួក​គេ​ថា​ការ​មិន​ស្ដាប់​បង្គាប់​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​លទ្ធផល​យ៉ាង​ណា។+ ២០ កាល​ណា​ខ្ញុំ​នាំ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្បថ​នឹង​បុព្វ​បុរស​របស់​ពួក​គេ+ ជា​ស្រុក​ដែល​មាន​ទឹក​ដោះ​និង​ទឹក​ឃ្មុំ​សម្បូរ​ហូរហៀរ+ ហើយ​កាល​ណា​ពួក​គេ​បរិភោគ​ឆ្អែត​ស្កប់​ស្កល់​និង​មាន​ភាព​ចម្រុង​ចម្រើន​ហើយ+ នោះ​ពួក​គេ​នឹង​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះ​ឯ​ទៀត ថែម​ទាំង​បម្រើ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​វិញ។ មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ពួក​គេ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​មិន​គោរព​ចំពោះ​ខ្ញុំ ថែម​ទាំង​បំពាន​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​ខ្ញុំ​ទៀត​ផង។+ ២១ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ជួប​ទុក្ខ​វេទនា​និង​ការ​លំបាក​ជា​ច្រើន+ ចម្រៀង​នេះ​នឹង​រំលឹក​ពួក​គេ​អំពី​ការ​ព្រមាន​របស់​ខ្ញុំ (​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គេ​មិន​ត្រូវ​ភ្លេច​ចម្រៀង​នេះ​ឡើយ​)។ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​រួច​ហើយ​ថា​ពួក​គេ​មាន​ទំនោរ​ចិត្ត​បែប​ណា+ សូម្បី​តែ​មុន​ពេល​ខ្ញុំ​នាំ​ពួក​គេ​ចូល​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សន្យា​ទៅ​ទៀត​»។

២២ ដូច្នេះ នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ឯង​ម៉ូសេ​បាន​កត់​ទុក​ចម្រៀង​នោះ ហើយ​បង្រៀន​ដល់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល។

២៣ បន្ទាប់​មក លោក*បាន​តែង​តាំង​យ៉ូស្វេ+ដែល​ជា​កូន​នុន ហើយ​ប្រាប់​ថា​៖ ​«​ចូរ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ហើយ​ខ្លាំង​ក្លា​ឡើង+ ព្រោះ​អ្នក​នឹង​នាំ​មុខ​បណ្ដា​ជន​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្បថ​ឲ្យ​ដល់​ពួក​គេ+ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ជា​និច្ច​»។

២៤ ក្រោយ​ពី​ម៉ូសេ​កត់​ទុក​ក្រម​ច្បាប់​នេះ​ក្នុង​សៀវភៅ​រួច​រាល់​ហើយ+ ២៥ គាត់​បាន​បង្គាប់​ពួក​លេវីដែល​សែង​ហឹប​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ាថា​៖ ២៦ ​«​ចូរ​យក​សៀវភៅ​ច្បាប់​នេះ+ទៅ​ដាក់​នៅ​ក្បែរ​ហឹប+នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទៅ ហើយ​វា​នឹង​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ទាស់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ ២៧ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​អ្នក​រាល់គ្នាជា​មនុស្ស​បះ​បោរ​ប្រឆាំង+និង​រឹង​រូស​ខ្លាំង​ណាស់។+ មើល! កាល​ខ្ញុំ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ឡើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប៉ុណ្ណឹង​ហើយ ចុះ​ទម្រាំ​ដល់​ពេល​ខ្ញុំ​ស្លាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​ខ្លាំង​យ៉ាង​ណា​ទៅ! ២៨ ចូរ​ហៅ​ពួក​បុរស​ចាស់​ទុំ​ទាំង​អស់​ពី​គ្រប់​កុលសម្ព័ន្ធ រួម​ទាំង​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​ឲ្យ​មក​ជួប​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រាប់​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ដល់​ពួក​គេ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​យក​មេឃ​និង​ដី​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ទាស់​នឹង​ពួក​គេ។+ ២៩ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដឹង​ហើយ​ថា ក្រោយ​ពី​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ទៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត​ជាក់​ជា​មិន​ខាន។+ អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បែរ​ចេញ​ពី​ផ្លូវ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា។ នៅ​ថ្ងៃ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ជួប​ទុក្ខ​វេទនា+ ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មិន​ពេញ​ចិត្ត ហើយ​ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ខឹង​តាម​រយៈ​ការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​ទៀត​ផង​»។

៣០ ក្រោយ​ពី​ពួក​ជំនុំ​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល​ជួប​ជុំ​គ្នា​ហើយ ម៉ូសេ​ក៏​ប្រាប់​ពាក្យ​ពេចន៍​ក្នុង​ចម្រៀង​នេះ​ដល់​ពួក​គេ​ពី​ដើម​រហូត​ដល់​ចប់។ ចម្រៀង​នេះ​មាន​ដូច​ត​ទៅ​៖+

៣២ «​ឱ​មេឃ​អើយ! ចូរ​ផ្ទៀង​ត្រចៀក​ស្ដាប់​ខ្ញុំ​ថ្លែង

ឱ​ផែនដី​អើយ! ចូរ​ស្ដាប់​ពាក្យ​ចេញ​ពី​មាត់​ខ្ញុំ​ចុះ។

 ២ ដំបូន្មាន​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្លាក់​មក​ដូច​ជា​ទឹក​ភ្លៀង

សម្ដី​ខ្ញុំ​នឹង​ស្រក់​ចុះ​ដូច​ជា​ទឹក​សន្សើម គឺ​ដូច​ជា​ភ្លៀង​រលឹម​ធ្លាក់​លើ​វាល​ស្មៅ

និង​ដូច​ជា​ភ្លៀង​មួយ​មេ​ស្រោច​ស្រព​រុក្ខជាតិ។

 ៣ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រកាស​អំពី​នាម​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។+

ចូរ​ប្រាប់​អំពី​ភាព​ឧត្តុង្គឧត្តម​របស់​ព្រះ​នៃ​យើង!+

 ៤ លោក​ជា​ថ្ម​ដា កិច្ចការ​របស់​លោក​គឺ​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ+

ព្រោះ​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​លោក​សុទ្ធតែ​យុត្តិធម៌។+

ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​ស្មោះ​ត្រង់+ មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​អយុត្តិធម៌​ឡើយ+

លោក​គឺ​សុចរិត​និង​ទៀង​ត្រង់​ជា​និច្ច។+

 ៥ ឯ​ពួក​គេ​វិញ ពួក​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ខូច​អាក្រក់។+

ពួក​គេ​មិន​មែន​ជា​កូន​របស់​លោក​ទេ តែ​ដោយ​សារ​កំហុស​ខ្លួន​គេ​វិញ។+

ពួក​គេ​ជា​ជំនាន់​មនុស្ស​វៀច​វេរ​និង​មិន​ទៀង​ត្រង់!+

 ៦ ឱ​មនុស្ស​ល្ងី​ល្ងើ​ឥត​ប្រាជ្ញា​អើយ!+

តើ​អ្នក​គួរ​ប្រព្រឹត្ត​បែប​នេះ​ទៅ​លើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឬ?+

លោក​ជា​បិតា​ដែល​បាន​បង្កើត​អ្នក+

និង​បាន​សូន​អ្នក​ឡើង ហើយ​តាំង​អ្នក​ឲ្យ​រឹង​មាំ មែន​ទេ?

 ៧ ចូរ​នឹក​ឃើញ​នូវ​គ្រា​មុន​ៗ​

ហើយ​ពិចារណា​អំពី​សម័យ​កាល​ដែល​បាន​កន្លង​ទៅ។

ចូរ​សួរ​ឪពុក​អ្នក​ចុះ គាត់​អាច​ប្រាប់​អ្នក​បាន+

ចូរ​សួរ​បុរស​ចាស់​ទុំ​ចុះ ពួក​គាត់​នឹង​រ៉ាយរ៉ាប់​ប្រាប់។

 ៨ ពេល​ដែល​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពង់​ខ្ពស់​បំផុត​ប្រគល់​ទឹក​ដី​ឲ្យ​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា+

និង​ពេល​លោក​ញែក​កូន​ចៅ​អាដាម*ចេញ​ពី​គ្នា+

នោះ​លោក​កំណត់​ព្រំ​ដែន​ឲ្យ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​នោះ+

ដោយ​គិត​តាម​ចំនួន​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល។+

 ៩ ព្រោះ​រាស្ត្រ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​គឺ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​លោក+

ហើយ​យ៉ាកុប​ជា​មត៌ក​ផ្ទាល់​របស់​លោក។+

១០ លោក​បាន​រក​ឃើញ​គាត់​នៅ​ទី​ហួត​ហែង+ ជា​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ធំ​ល្វឹង​ល្វើយ។+

លោក​បាន​បី​បាច់​ថែ​រក្សា​គាត់​ជា​និច្ច+​ថែម​ទាំង​ការ​ពារ​គាត់​ដូច​ជា​ប្រស្រី​ភ្នែក។+

១១ ដូច​សត្វ​ឥន្ទ្រី​បង្រៀន​កូន​ឲ្យ​ចេះ​ហើរ វា​ហោះ​ក្រឡឹង​ជុំ​វិញ​កូន

ហើយ​ត្រដាង​ស្លាប​ចាំ​ទ្រ​កូន រួច​ដាក់​កូន​លើ​ចំអេង​ស្លាប+

១២ មាន​តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​ដឹក​នាំ​គាត់*+​គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ឡើយ។+

១៣ លោក​ឲ្យ​គាត់​ដើរ​នៅ​លើ​ទី​ខ្ពស់​នៃ​ផែនដី+

ដើម្បី​គាត់​អាច​បរិភោគ​ភោគ​ផល​ពី​ស្រែ​ចម្ការ​ទាំង​ឡាយ។+

លោក​ឲ្យ​ទឹក​ឃ្មុំ​ពី​ផ្ទាំង​ថ្ម​ជា​អាហារ ថែម​ទាំង​ប្រេង​ពី​ថ្ម​ដា

១៤ ព្រម​ទាំង​ខ្លាញ់​ទឹក​ដោះ​ពី​ហ្វូង​គោ និង​ទឹក​ដោះ​ពី​ហ្វូង​ចៀម។

លោក​ផ្ដល់​ចៀម​ល្អ​បំផុត រួម​ជា​មួយ​ចៀម​ឈ្មោល​ពី​តំបន់បាសាន​និង​ពពែ​ឈ្មោល។

លោក​ផ្គត់​ផ្គង់​ស្រូវ​ល្អ​បំផុត+ ថែម​ទាំង​ឲ្យ​ស្រា​ដែល​ធ្វើ​ពី​ទឹក​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ទៀត​ផង។

១៥ ពេល​យេសឺរុន*ធំ​ធាត់ គាត់​បាន​បះ​បោរ​ប្រឆាំង​ហើយ​ទាត់​ម្ចាស់​ឯង។

អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ឡើង​សាច់ ហើយ​ធំ​ធាត់ ថែម​ទាំង​មាំ​មួន។+

ដូច្នេះ​គាត់​បោះ​បង់​ចោល​ព្រះ​ដែល​បាន​បង្កើត​គាត់+

ហើយ​មើល​ងាយ​ថ្ម​ដា​នៃ​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​របស់​គាត់។

១៦ ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ខឹង​ដោយ​កាន់​តាម​ព្រះ​ដទៃ+

ហើយ​នាំ​ឲ្យ​លោក​ក្រោធ​ដោយ​សារ​អ្វី​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ស្អប់ខ្ពើម​ទាំង​នេះ។+

១៧ ពួក​គេ​បាន​ជូន​គ្រឿង​បូជា​ដល់​ពួក​វិញ្ញាណ​កំណាច​មិន​មែន​ដល់​ព្រះ​ពិត​ឡើយ+ តែ​ដល់​ព្រះ​នា​នា​ដែល​ពួក​គេ​មិន​ដែល​ស្គាល់

គឺ​ជា​ព្រះ​ថ្មី​ៗ​ដែល​ទើប​តែ​មាន ជា​ព្រះ​ដែល​បុព្វ​បុរស​ពួក​គេ​មិន​ធ្លាប់​ឮ​ឡើយ។

១៨ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ចង​ចាំ​ព្រះ​ដែល​បាន​ផ្ដល់​កំណើត​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ+

តែ​បែរ​ជា​ភ្លេច​លោក​ជា​ថ្ម​ដា+ ដែល​ជា​ឪពុក​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​វិញ។

១៩ ពេល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឃើញ​ដូច្នេះ លោក​បាន​បដិសេធ​ពួក​គេ។+

ព្រោះ​កូន​ប្រុស​កូន​ស្រី​របស់​លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ខឹង។

២០ ហេតុ​នេះ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​នឹង​បែរ​មុខ​ចេញ​ពី​ពួក​គេ+

ខ្ញុំ​នឹង​ចាំ​មើល​ថា​ពួក​គេ​នឹង​ទៅ​ជា​យ៉ាង​ណា។

ពួក​គេ​ជា​ជំនាន់​មនុស្ស​វៀច​វេរ+​ជា​កូន​ចៅ​ដែល​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្មោះ​ត្រង់​ទាល់​តែ​សោះ។+

២១ ពួក​គេ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ខឹង​ជា​ខ្លាំង ដោយ​សារ​តែ​ព្រះ​មិន​ពិត+

ពួក​គេ​បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទាស់​ចិត្ត ព្រោះ​តែ​រូប​ព្រះ​ដែល​ឥត​ប្រយោជន៍។+

ដូច្នេះ ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ច្រណែន ដោយ​សារ​តែ​មនុស្ស​ឥត​បាន​ការ+

ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ខឹង ដោយ​សារ​តែ​ប្រជា​ជាតិ​ល្ងី​ល្ងើ។+

២២ ព្រោះ​កំហឹង​របស់​ខ្ញុំ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ភ្លើង+

ដែល​ឆាប​ឆេះ​ដល់​ទី​បញ្ចុះ​សព*ជ្រៅ​បំផុត+

ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ផែនដី​និង​ភោគ​ផល​ទាំង​ប៉ុន្មាន​វិនាស​អស់​ទៅ

ថែម​ទាំង​ឆាប​ឆេះ​ដល់​គ្រឹះ​នៃ​ភ្នំ​នា​នា។

២៣ ខ្ញុំ​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ទុក្ខ​វេទនា​កាន់​តែ​ច្រើន

ខ្ញុំ​នឹង​បាញ់​ព្រួញ​ទាល់​តែ​អស់​ទៅ​លើ​ពួក​គេ។

២៤ ពួក​គេ​នឹង​ល្ហិត​ល្ហៃ​ទៅ​ដោយ​ការ​អត់​ឃ្លាន+

ជំងឺ​គ្រុន​ក្ដៅ​នឹង​ឆក់​យក​ពួក​គេ​ទៅ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​រង​ការ​បំផ្លាញ​យ៉ាង​ខ្លាំង។+

ខ្ញុំ​នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​សត្វ​ព្រៃ​ទៅ​ត្របាក់​ពួក​គេ+

ថែម​ទាំង​ឲ្យ​ពស់​មាន​ពិស​វារ​ទៅ​ចឹក​ពួក​គេ​ដែរ។

២៥ នៅ​ក្រៅ​ផ្ទះ ដាវ​នឹង​ពង្រាត់​ពួក​គេ។+ នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ពួក​គេ​នឹង​ភ័យ​រន្ធត់+

គឺ​ទាំង​បុរស​វ័យ​ក្មេង ទាំង​ស្ត្រី​ក្រមុំ​បរិសុទ្ធ ទាំង​ទារក ទាំង​មនុស្ស​វ័យ​ចាស់។+

២៦ ការ​ពិត ខ្ញុំ​គួរ​និយាយ​ថា​៖ ​«​ខ្ញុំ​នឹង​កម្ចាត់​កម្ចាយ​ពួក​គេ

ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​សាប​សូន្យ​ទៅ នឹង​គ្មាន​នរណា​នឹក​ឃើញ​ពួក​គេ​ទៀត​ឡើយ​»។

២៧ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ខ្លាច​ថាស​ត្រូវ​នឹង​មើល​ងាយ+ ហើយ​យល់​ច្រឡំ​ថា​៖+

​«​យើង​ឈ្នះ​ដោយ​សារ​តែ​យើង​ខ្លាំង​ក្លា+ មិន​មែន​មក​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នោះ​ទេ​»។

២៨ ព្រោះ​ពួក​គេ​ជា​ប្រជា​ជាតិ​មួយ​ដែល​ឥត​វិចារណញ្ញាណ* និង​គ្មាន​ការ​យល់​ដឹង​សោះ​ឡើយ។+

២៩ បើ​ពួក​គេ​ជា​មនុស្ស​ឈ្លាស​វៃ​មែន+ ពួក​គេ​មុខ​ជា​ចេះ​ពិចារណា​ហើយ!+

ពួក​គេ​ច្បាស់​ជា​គិត​អំពី​លទ្ធផល​របស់​ខ្លួន​មិន​ខាន។+

៣០ តើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់​ដេញ​តាម​មនុស្ស​១.០០០​នាក់​ម្ដេច​នឹង​បាន?

តើ​ឲ្យ​មនុស្ស​២​នាក់​ច្បាំង​ឈ្នះ​មនុស្ស​១០.០០០​នាក់​ម្ដេច​នឹង​បាន​ទៅ?+

លុះ​ត្រា​តែ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដែល​ជា​ថ្ម​ដា​បាន​លក់​ពួក​គេ+

ហើយ​ប្រគល់​ពួក​គេ​ទៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​ពួក​សត្រូវ​ប៉ុណ្ណោះ។

៣១ ព្រោះ​ថ្ម​ដា​របស់​យើង​ខ្លាំង​ជាង​ថ្ម​ដា​របស់​ពួក​គេ+

សូម្បី​តែ​សត្រូវ​យើង​ក៏​ទទួល​ស្គាល់​ការ​ពិត​នេះ​ដែរ។+

៣២ ពួក​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​វល្លិ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​មក​ពី​ក្រុង​សូដុម និង​មក​ពី​ចម្ការ​ក្នុង​ក្រុង​កូម៉ូរ៉ា។+

ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​របស់​ពួក​គេ​ជា​ផ្លែ​ពុល ហើយ​ចង្កោម​ផ្លែ​ក៏​ល្វីង​ដែរ។+

៣៣ ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​របស់​ពួក​គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ពិស​ពស់ ជា​ពិស​ដ៏​សាហាវ​របស់​ពស់​វែក។

៣៤ ការ​ប្រព្រឹត្ត​ទាំង​អស់​របស់​ពួក​គេ ខ្ញុំ​បាន​កត់​ទុក​រួច​បិទ​ត្រា

ហើយ​រក្សា​ទុក​ក្នុង​ឃ្លាំង​របស់​ខ្ញុំ។+

៣៥ ការ​តបត​និង​ការ​សង​សឹក​ជា​របស់​ខ្ញុំ+

នៅ​ពេល​កំណត់ ពួក​គេ​នឹង​រអិល​ដួល+

ព្រោះ​ថ្ងៃ​អន្តរាយ​របស់​ពួក​គេ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ

គឺ​ថ្ងៃ​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​វិនាស​នឹង​មក​ជា​ប្រញាប់›។

៣៦ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​វិនិច្ឆ័យ​រាស្ត្រ​របស់​លោក+

ពេល​លោក​ឃើញ​អ្នក​បម្រើ​លោក​ចុះ​ខ្សោយ

លោក​នឹង​អាណិត​អាសូរ*​ពួក​គេ។+

មាន​តែ​អ្នក​តូច​ទាប​និង​ទន់​ខ្សោយ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​នៅ​សល់។

៣៧ បន្ទាប់​មក លោក​នឹង​សួរ​ថា​៖ ‹តើ​បណ្ដា​ព្រះ​របស់​ពួក​គេ​នៅ​ឯ​ណា?+

តើ​ថ្ម​ដា​ដែល​ពួក​គេ​ពឹង​ជ្រក​នៅ​ឯ​ណា?

៣៨ ព្រះ​ដែល​ធ្លាប់​បរិភោគ​ខ្លាញ់​នៃ​គ្រឿង​បូជា*

និង​ផឹក​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ដែល​ពួក​គេ​ជូន តើ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​នៅ​ឯ​ណា?+

ចូរ​ឲ្យ​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ក្រោក​ឡើង ហើយ​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ។

ចូរ​យក​ព្រះ​ទាំង​នោះ​ជា​ទី​ពឹង​ជ្រក​ទៅ។

៣៩ មើល! គឺ​ខ្ញុំ​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ+ ក្រៅ​ពី​ខ្ញុំ​គ្មាន​ព្រះ​ណា​ទៀត​ទេ។+

ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្លាប់ និង​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​រស់។+

ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​របួស+ និង​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ជា​សះ​ស្បើយ+

ហើយ​គ្មាន​នរណា​អាច​សង្គ្រោះ​ពី​ដៃ​ខ្ញុំ​បាន​ឡើយ។+

៤០ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ដែល​រស់​ជា​រៀង​រហូត ខ្ញុំ​លើក​ដៃ​ឡើង

ហើយ​ស្បថ​ដោយ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់​ថា+

៤១ បើ​ខ្ញុំ​សំលៀង​ដាវ​ដ៏​ភ្លឺ​រលោង​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ត្រៀម​ធ្វើ​ការ​វិនិច្ឆ័យ+

នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​សង​សឹក​ពួក​សត្រូវ​របស់​ខ្ញុំ+ ហើយ​តប​ត​នឹង​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្អប់​ខ្ញុំ​ជា​មិន​ខាន។

៤២ ព្រួញ​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ផឹក​ឈាម​សត្រូវ​រហូត​ដល់​ស្រវឹង

គឺ​ឈាម​របស់​អ្នក​ស្លាប់ និង​ឈាម​របស់​ពួក​ឈ្លើយ។

ដាវ​របស់​ខ្ញុំ​នឹង​ស៊ី​សាច់​របស់​ពួក​សត្រូវ និង​កាត់​ក្បាល​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​របស់​ពួក​គេ›។

៤៣ ឱ​ប្រជា​ជាតិ​ទាំង​ឡាយ​អើយ! ចូរ​អរ​សប្បាយ​ជា​មួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​លោក​ចុះ+

ព្រោះ​លោក​នឹង​សង​សឹក​ពួក​អ្នក​ដែល​សម្លាប់​អ្នក​បម្រើ​លោក+

ហើយ​លោក​តបត​នឹង​ពួក​សត្រូវ​វិញ+

ថែម​ទាំង​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រុក​របស់​រាស្ត្រ​លោក​រួច​ពី​ភាព​ខុស​ឆ្គង​ផង​»។*

៤៤ យ៉ាង​នេះ ម៉ូសេ​និង​ហូស៊ា*+ជា​កូន​នុន​បាន​ថ្លែង​ប្រាប់​ពាក្យ​ពេចន៍​ចម្រៀង​នេះ​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​ស្ដាប់។+ ៤៥ ក្រោយ​ពី​ម៉ូសេ​រៀប​រាប់​ពាក្យ​ទាំង​អស់​ដល់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ហើយ ៤៦ គាត់​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា​៖ ​«​ចូរ​ចាំ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​នូវ​ពាក្យ​ទាំង​អស់​ដែល​ខ្ញុំ​ព្រមាន​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ+ ដើម្បី​អ្នក​រាល់​គ្នា​អាច​ទូន្មាន​ប្រដៅ​ដល់​កូន​ចៅ​ខ្លួន ឲ្យ​កាន់​ខ្ជាប់​តាម​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ក្នុង​ក្រម​ច្បាប់​នេះ។+ ៤៧ ព្រោះ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​មិន​មែន​ឥត​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទេ តែ​ជួយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជីវិត​វិញ។+ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​ទាំង​នេះ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រស់​នៅ​ជា​យូរ​អង្វែង​ក្នុង​ស្រុក ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ឆ្លង​ទន្លេយ៉ូដាន់​ចូល​ទៅ​ចាប់​យក​នោះ​»។

៤៨ នៅ​ថ្ងៃ​ដដែល​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​កាន់​ម៉ូសេ​ថា​៖ ៤៩ ​«​ចូរ​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ​នេបូរ+នៅ​តំបន់​ភ្នំ​អាបារីម+ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ម៉ូអាប់ ទល់​មុខ​នឹង​ក្រុង​យេរីខូ។ នៅ​ទី​នោះ ចូរ​មើល​ទៅ​ស្រុក​កាណាន​ចុះ ជា​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទុក​ជា​មត៌ក។+ ៥០ បន្ទាប់​មក អ្នក​នឹង​ស្លាប់​នៅ​លើ​ភ្នំ​នោះ ហើយ​ទៅ​ឯ​បុព្វ​បុរស​របស់​អ្នក* ដូច​អេរ៉ុន​បង​អ្នក​បាន​ស្លាប់​នៅ​លើ​ភ្នំ​ហ័រ+ ហើយ​ទៅ​ឯ​បុព្វ​បុរស​គាត់​ដែរ។ ៥១ ព្រោះ​កាល​នៅ​តំបន់​កាដេស​ក្នុង​តំបន់​ស្ងាត់​ជ្រងំ​ស៊ីង អ្នក​ទាំង​ពីរ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​មិន​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ខ្ញុំ ដោយ​មិន​លើក​កិត្តិយស​ខ្ញុំ​នៅ​មុខ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល+ ស្ដី​អំពី​ទឹក​មេរីបា​ទេ។+ ៥២ អ្នក​នឹង​មើល​ឃើញ​ស្រុក​នោះ​ពី​ចម្ងាយ តែ​មិន​អាច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ឲ្យ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ឡើយ​»។+

៣៣ មុន​នឹង​ម៉ូសេ​ជា​តំណាង​ព្រះ​ពិត​បាន​ស្លាប់ គាត់​បាន​ជូន​ពរ​ដល់​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល។+ ២ គាត់​បាន​និយាយ​ថា​៖

​«​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មក​ពី​ភ្នំ​ស៊ីណាយ+

ហើយ​លោក​បាន​បញ្ចេញ​ពន្លឺ​ទៅ​លើ​ពួក​គេ​ពី​ភ្នំ​សៀ។

សិរី​រុង​រឿង​លោក​បាន​ចេញ​ពី​តំបន់​ភ្នំ​ប៉ារ៉ាន+

ដោយ​មាន​ទេវតា​បរិសុទ្ធ​ច្រើន​អនេក*នៅ​ជា​មួយ​លោក+

នៅ​ខាង​ស្ដាំ​ដៃ​លោក​មាន​ពល​ទ័ព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា។+

 ៣ លោក​មាន​មនោសញ្ចេតនា​ជ្រាល​ជ្រៅ​ចំពោះ​រាស្ត្រ​លោក+

ពួក​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ទាំង​អស់​របស់​ពួក​គេ​គឺ​នៅ​ក្នុង​ដៃ​លោក​ហើយ។+

ពួក​គេ​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​ជើង​លោក+

ហើយ​ស្ដាប់​ប្រសាសន៍​របស់​លោក។+

 ៤ (​ម៉ូសេ​បាន​ឲ្យ​ច្បាប់+ដល់​យើង​ទុក​ជា​ទ្រព្យ​ដល់​ពួក​ជំនុំ​យ៉ាកុប​)។+

 ៥ លោក​បាន​ធ្វើ​ជា​ស្ដេច​លើ​យេសឺរុន*+

គឺ​កាល​ដែល​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​លើ​បណ្ដា​ជន​បាន​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា+

ជា​មួយ​នឹង​កុលសម្ព័ន្ធ​ទាំង​អស់​នៃ​អ៊ីស្រាអែល។+

 ៦ សូម​ឲ្យ​រូបេន​រស់ កុំ​ឲ្យ​ស្លាប់​ដាច់​ពូជ​ឡើយ+

សូម​ឲ្យ​គ្នា​គាត់​មាន​ចំនួន​ច្រើន​»។+

 ៧ ចំពោះ​យូដា+ គាត់​បាន​និយាយ​ថា​៖

​«​ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អើយ! សូម​ស្ដាប់​យូដា​ផង+

សូម​លោក​នាំ​គាត់​ត្រឡប់​មក​ឯ​រាស្ត្រ​លោក​វិញ។

គាត់​លើក​ដៃ​ការ​ពារ​អ្វី​ដែល​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​គាត់

ហើយ​សូម​លោក​ជួយ​គាត់​ច្បាំង​ឈ្នះ​ពួក​សត្រូវ​គាត់​ផង​»។+

 ៨ ចំពោះ​លេវី គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​យូរីម​និង​ធូមីម+ដែល​ជា​របស់​ព្រះ នឹង​ទៅ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​អ្នក​ដែល​មាន​ភក្ដី​ភាព​ចំពោះ​លោក+

គឺ​អ្នក​ដែល​លោក​បាន​ល្បង​ល​នៅ​ឯ​ម៉ាសារ។+

លោក​បាន​តតាំង​នឹង​គាត់​នៅ​ក្បែរ​ទឹក​មេរីបា+

 ៩ គឺ​អ្នក​ដែល​និយាយ​ទៅ​កាន់​ឪពុក​ម្ដាយ​គាត់​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​មិន​អើពើ​នឹង​ពួក​គាត់​ទេ›។

គាត់​មិន​ទទួល​ស្គាល់​បង​ប្អូន​គាត់​ទេ+ ហើយ​ក៏​មិន​ខ្វល់​នឹង​កូន​របស់​ខ្លួន​ដែរ។

ព្រោះ​គាត់​បាន​កាន់​តាម​បណ្ដាំ​របស់​លោក ហើយ​ធ្វើ​តាម​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​របស់​លោក។+

១០ សូម​ឲ្យ​ពួក​គេ​បង្ហាត់​បង្រៀន​យ៉ាកុប​តាម​ក្រឹត្យ​ក្រម​របស់​លោក+

ហើយ​បង្រៀន​អ៊ីស្រាអែល​តាម​ច្បាប់​របស់​លោក។+

សូម​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប​ទុក​ជា​ក្លិន​ឈ្ងុយ​ដល់​លោក+

ព្រម​ទាំង​ដុត​គ្រឿង​បូជា​ទាំង​មូល ជូន​នៅ​លើ​ទី​បូជា​របស់​លោក​ផង​ដែរ។+

១១ ឱ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​អើយ! សូម​ឲ្យ​ពរ​គាត់​មាន​កម្លាំង​មាំ​មួន

ហើយ​សូម​លោក​ពេញ​ចិត្ត​នឹង​ស្នា​ដៃ​របស់​គាត់។

សូម​លោក​បំបាក់​ជើង​ពួក​អ្នក​ដែល​ក្រោក​ឡើង​ទាស់​នឹង​គាត់

ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្អប់​គាត់ មក​ប្រឆាំង​នឹង​គាត់​ទៀត​»។

១២ ចំពោះ​បេនយ៉ាមីន គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​សូម​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ស្រឡាញ់ រស់​នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត​នៅ​ក្បែរ​គាត់។*

កាល​ដែល​គាត់*ជា​ម្លប់​ដល់​អ្នក​នោះ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ

អ្នក​នោះ​នឹង​ស្ថិត​នៅ​លើ​ខ្នង​គាត់​»។*

១៣ ចំពោះ​យ៉ូសែប គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ឲ្យ​ពរ​ដល់​ស្រុក​របស់​គាត់+

ដោយ​អ្វី​ល្អ​ៗ​ពី​លើ​មេឃ

ដោយ​ទឹក​សន្សើម​និង​ទឹក​ផុស​ចេញ​ពី​ដី+

១៤ ដោយ​កម្ដៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​ភោគ​ផល​ជា​ច្រើន

ហើយ​ឲ្យ​មាន​ផល​ដំណាំ​ល្អ​ជា​រៀង​រាល់​ខែ+

១៥ ថែម​ទាំង​ដោយ​អ្វី​ល្អ​ៗ​ពី​ភ្នំ​បុរាណ*+

និង​អ្វី​វិសេស​ៗ​ពី​ភ្នំ​តូច​ៗ​ដែល​ស្ថិតស្ថេរ

១៦ ព្រម​ទាំង​អ្វី​ល្អ​ៗ​ពី​ផែនដី និង​ពី​ធន​ធាន​ធម្មជាតិ​ទាំង​ឡាយ។+

សូម​ឲ្យ​លោក​ដែល​លេច​មក​ក្នុង​គុម្ព​បន្លា+ ពេញ​ចិត្ត​គាត់​ជា​និច្ច។

សូម​ឲ្យ​ពរ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ស្រោច​ស្រព​ទៅ​លើ​ក្បាល​យ៉ូសែប​ផង

គឺ​ទៅ​លើ​អ្នក​ដែល​បាន​ត្រូវ​ជ្រើស​រើស​ពី​ចំណោម​បង​ប្អូន​របស់​គាត់។+

១៧ ភាព​រុង​រឿង​របស់​គាត់​ប្រៀប​ដូច​កូន​គោ​ឈ្មោល​ដំបូង

ស្នែង​គាត់​គឺ​ដូច​ស្នែង​គោ​ព្រៃ។

គាត់​នឹង​ជល់​ប្រជា​ជាតិ​នា​នា

ហើយ​រុញ​ពួក​គេ​ទៅ​រហូត​ដល់​ចុង​ផែនដី។

ស្នែង​នោះ​គឺ​ជា​ពួក​អេប្រាអ៊ីម+រាប់​ម៉ឺន​នាក់ និង​ជា​ពួក​ម៉ាណាសេ​រាប់​ពាន់​នាក់​»។

១៨ ចំពោះ​សេប៊ូឡូន គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​ឱ​សេប៊ូឡូន​អើយ! ចូរ​មាន​អំណរ​នឹង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​អ្នក​ទៅ

ឱ​អ៊ីសាខារ​អើយ! ចូរ​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ត្រសាល​របស់​ខ្លួន​ចុះ។+

១៩ ពួក​គេ​នឹង​ហៅ​បណ្ដា​ជន​ទៅ​លើ​ភ្នំ។

នៅ​ទី​នោះ ពួក​គេ​នឹង​ជូន​គ្រឿង​បូជា​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត។

ព្រោះ​ពួក​គេ​នឹង​រក​បាន​ធន​ធាន​ជា​ច្រើន​ពី​សមុទ្រ

ថែម​ទាំង​រក​ឃើញ​កំណប់​នៅ​ក្នុង​ខ្សាច់​ផង​ដែរ​»។

២០ ចំពោះ​កាដ គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​មាន​ពរ​ហើយ​អ្នក​ដែល​បាន​ពង្រីក​ព្រំ​ប្រទល់​របស់​កាដ។+

គាត់​សំងំ​នៅ​ទី​នោះ​ដូច​សត្វ​តោ ត្រៀម​ចាំ​ហែក​ស៊ី​ដៃ​និង​ក្បាល​សត្វ​ជា​ចំណី។

២១ គាត់​នឹង​យក​ចំណែក​ដំបូង​សម្រាប់​ខ្លួន+

គឺ​ជា​ចំណែក​ដែល​អ្នក​បង្កើត​ច្បាប់​បាន​ញែក​ទុក​សម្រាប់​គាត់។+

ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​នឹង​មក​ជួប​ជុំ​គ្នា។

គាត់​នឹង​សម្រេច​តាម​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា

ហើយ​ធ្វើ​តាម​ក្រឹត្យ​ក្រម​របស់​លោក​ជា​មួយ​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​»។

២២ ចំពោះ​ដាន់ គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​ដាន់​ប្រៀប​ដូច​ជា​កូន​តោ។+

គាត់​នឹង​លោត​ចេញ​ពី​តំបន់បាសាន​»។+

២៣ ចំពោះ​ណែបថាលី គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​ណែបថាលី​ស្កប់​ចិត្ត​ណាស់​ដែល​បាន​ទទួល​ការ​ពេញ​ចិត្ត​ពី​ព្រះ​យេហូវ៉ា

ហើយ​ក៏​ទទួល​ពរ​ជា​បរិបូរ​ពី​លោក​ដែរ។

ចូរ​យក​ទឹក​ដី​ប៉ែក​ខាង​លិច និង​ខាង​ត្បូង​ចុះ​»។

២៤ ចំពោះ​អេស៊ើរ គាត់​និយាយ​ថា​៖+

​«​សូម​ឲ្យ​អេស៊ើរ​មាន​កូន​ចៅ​ជា​ច្រើន។

សូម​ឲ្យ​បង​ប្អូន​គាត់​ស្រឡាញ់​ពេញ​ចិត្ត​គាត់

និង​សូម​ឲ្យ​គាត់​ជ្រលក់​ជើង​ក្នុង​ប្រេង*ផង​ដែរ។

២៥ រនុក​ទ្វារ​អ្នក​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​ពី​ដែក​និង​ស្ពាន់+

ហើយ​អ្នក​នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត​អស់​មួយ​ជីវិត។

២៦ គ្មាន​ព្រះ​ណា​ដូច​ព្រះ​ពិត+របស់​យេសឺរុន+ឡើយ

លោក​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្លង​កាត់​មេឃ​មក​ជួយ​អ្នក

ហើយ​ជិះ​លើ​ពពក​ដោយ​ភាព​ឧត្តុង្គឧត្តម។+

២៧ តាំង​ពី​បុរាណ​មក ព្រះ​ជា​ទី​ពឹង​ជ្រក+

ហើយ​ដៃ​លោក​ទ្រ​អ្នក​ជា​ដរាប។+

លោក​នឹង​បណ្ដេញ​ពួក​សត្រូវ​ចេញ​ពី​មុខ​អ្នក+

ហើយ​លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​៖ ‹ចូរ​បំផ្លាញ​ពួក​គេ​ទៅ!›។+

២៨ អ៊ីស្រាអែល​នឹង​រស់​នៅ​ដោយ​សុខ​សាន្ត

ហើយ​ប្រភព​ទឹក​របស់​យ៉ាកុប​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ដាច់​ពី​គេ

ក្នុង​ស្រុក​ដែល​សម្បូរ​ស្រូវ​និង​ស្រា​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​ថ្មី+

ព្រម​ទាំង​ទឹក​សន្សើម​ធ្លាក់​ពី​លើ​មេឃ។+

២៩ ឱ​អ៊ីស្រាអែល​អើយ! អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សុភមង្គល​ហើយ!+

តើ​មាន​អ្នក​ណា​ដូច​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ?+

ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រជា​ជាតិ​មួយ​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​សង្គ្រោះ+

ហើយ​លោក​ប្រៀប​ដូច​ជា​ខែល​ការ​ពារ​អ្នក​រាល់​គ្នា+

និង​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដាវ​ដ៏​អស្ចារ្យ។

សត្រូវ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​រួញ​ខ្លួន​នៅ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា+

ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ជាន់​ខ្នង*ពួក​គេ​»។

៣៤ បន្ទាប់​មក ម៉ូសេ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញ​ពី​តំបន់​វាល​ម៉ូអាប់ ឡើង​ទៅ​ភ្នំ​នេបូរ+ ទៅ​ឯ​កំពូល​ពីសកា+ដែល​នៅ​ទល់​មុខ​ក្រុង​យេរីខូ។+ នៅ​ទី​នោះ ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​បង្ហាញ​ទឹក​ដី​ទាំង​មូល​ឲ្យ​គាត់​ឃើញ ចាប់​ពី​តំបន់​គីលាត​រហូត​ដល់​ទឹក​ដី​របស់​កុលសម្ព័ន្ធ​ដាន់+ ២ ព្រម​ទាំង​ទឹក​ដី​របស់​កុលសម្ព័ន្ធ​ណែបថាលី ទឹក​ដី​របស់​កុលសម្ព័ន្ធ​អេប្រាអ៊ីម​និង​ម៉ាណាសេ រួម​ទាំង​ទឹក​ដី​របស់​កុលសម្ព័ន្ធ​យូដា រហូត​ដល់​សមុទ្រ​មេឌីទែរ៉ានេ+ ៣ និង​តំបន់​ណេកេប+ តំបន់​ទន្លេយ៉ូដាន់+ តំបន់​វាល​ទំនាប​យេរីខូ​ជា​ក្រុង​នៃ​ដើម​លម៉ើ ហើយ​រហូត​ដល់​សូអា។+

៤ រួច​មក ព្រះ​យេហូវ៉ា​មាន​ប្រសាសន៍​ទៅ​ម៉ូសេ​ថា​៖ ​«​នេះ​ជា​ស្រុក​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ស្បថ​នឹង​អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និង​យ៉ាកុប​ថា​៖ ‹ខ្ញុំ​នឹង​ប្រគល់​ទឹក​ដី​នេះ​ដល់​កូន​ចៅ​អ្នក›។+ ឥឡូវ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​អ្នក​ឃើញ​ដោយ​ផ្ទាល់​ភ្នែក តែ​អ្នក​នឹង​មិន​អាច​ឆ្លង​ចូល​ទៅ​ទី​នោះ​បាន​ទេ​»។+

៥ ក្រោយ​មក ម៉ូសេ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ព្រះ​យេហូវ៉ា បាន​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ម៉ូអាប់ ដូច​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មាន​ប្រសាសន៍។+ ៦ លោក*បាន​បញ្ចុះ​សព​គាត់​ក្នុង​ជ្រលង​មួយ​នៅ​ស្រុក​ម៉ូអាប់ ទល់​មុខ​បេតពេអរ។ រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ដឹង​ថា​ផ្នូរ​របស់​គាត់​នៅ​ឯ​ណា​ទេ។+ ៧ ម៉ូសេ​បាន​ស្លាប់​កាល​ដែល​គាត់​មាន​អាយុ​១២០​ឆ្នាំ+ ភ្នែក​គាត់​មិន​បាន​ខ្សោយ​ទេ ហើយ​កម្លាំង​របស់​គាត់​ក៏​មិន​បាន​ចុះ​ថយ​ដែរ។ ៨ បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​បាន​យំ​ស្រណោះ​នឹង​ម៉ូសេ​អស់​រយៈ​ពេល​៣០​ថ្ងៃ+ នៅ​តំបន់​វាល​ស្រុក​ម៉ូអាប់។ រួច​គ្រា​យំ​កាន់​ទុក្ខ​គាត់​ក៏​ចប់​សព្វ​គ្រប់។

៩ ឯ​យ៉ូស្វេ​ជា​កូន​នុន​វិញ គាត់​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដែល​មក​ពី​ឫទ្ធានុភាព​របស់​ព្រះ ព្រោះ​ម៉ូសេ​បាន​ដាក់​ដៃ​លើ​គាត់។+ ដូច្នេះ បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ស្ដាប់​គាត់ ហើយ​ពួក​គេ​ធ្វើ​តាម​គ្រប់​ទាំង​បង្គាប់​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ប្រាប់​ម៉ូសេ។+ ១០ តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក មិន​ដែល​មាន​អ្នក​ប្រកាស​ទំនាយ​ណា​ម្នាក់​ក្នុង​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ដូច​ជា​ម៉ូសេ+ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ស្គាល់​គាត់​យ៉ាង​ច្បាស់*នោះ​ទេ។+ ១១ ព្រោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​ចាត់​គាត់​ឲ្យ​ទៅ​ធ្វើ​អព្ភូតហេតុ​និង​សញ្ញា​សម្គាល់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ទៅ​លើ​ផារ៉ូ និង​អ្នក​បម្រើ​ផារ៉ូ ព្រម​ទាំង​ទៅ​លើ​ស្រុក​អេហ្ស៊ីប​ទាំង​មូល។+ ១២ បន្ថែម​ទៅ​ទៀត ម៉ូសេ​ក៏​បាន​បង្ហាញ​ឫទ្ធានុភាព​ដ៏​ខ្លាំង​ក្លា​និង​ការ​អស្ចារ្យ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​បណ្ដា​ជន​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​ដែរ។+

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ស្ដេច​អុក​នៃ​តំបន់​បាសាន​ដែល​រស់​នៅ​ក្រុង​អាសថារ៉ូត​និង​ក្រុង​អេទ្រី​»​

តាម​មើល​ទៅ​នេះ​សំដៅ​លើ​តំបន់​ភ្នំ​លីបង់

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ព្រះ​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​រឹង​មាំ​»​

នេះ​សំដៅ​លើ​កោះ​ក្រេត

ឬ​«​មឈូស​ថ្ម​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ថ្ម​ខ្មៅ​»​

មួយ​ហត្ថ​ស្មើ​នឹង​៤៤,៥​សង់ទីម៉ែត្រ។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម ផ្នែក​ខ​១៤

មាន​ន័យ​ថា​«​ភូមិ​ត្រសាល​យ៉ាអៀ​»​

នេះ​សំដៅ​លើ​សមុទ្រ​ស្លាប់

ន័យ​ត្រង់​«​បណ្ដា​កង​ទ័ព​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​»​

ឬ​«​ស្ថាន​សួគ៌​»​

ឬ​«​សមុទ្រ​អារ៉ាបា​ឬ​សមុទ្រ​ស្លាប់​»​

ន័យ​ត្រង់​«​ទល់​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​»​

ឬ​«​គោ លា និង​សត្វ​ឯ​ទៀត​»​

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​ជីវិត​»​

ឬ​«​ប្រាប់​ពួក​គេ​ម្ដង​ហើយ​ម្ដង​ទៀត ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​យល់​»​

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​បង្គោល​ឈើ​ពិសិដ្ឋ​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ភ័យ​ខ្លាច ស្លន់ស្លោ​»​

ឬ​«​ប្រភព​ទឹក​ជ្រៅ​»​

ឬ​«​បាច​ទឹក​ដោយ​ជើង​»​ គឺ​ដោយ​ប្រើ​ឧបករណ៍​ណា​មួយ​ដោយ​ជើង ដូច​ជា​រហាត់​ទឹក​ជា​ដើម

ន័យ​ត្រង់​«​ខ្ញុំ​»។ នេះ​សំដៅ​លើ​ព្រះ

នេះ​សំដៅ​លើ​សមុទ្រ​មេឌីទែរ៉ានេ

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​បង្គោល​ឈើ​ពិសិដ្ឋ​»​

គឺ​ជា​សត្វ​ស្លាប​ដែល​មាន​កំប៉ោយ​និង​ចំពុះ​វែង ហើយ​មើល​ទៅ​ស្រដៀង​នឹង​សត្វ​ត្រសេះ

មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម ផ្នែក​ខ​១៥

ឬ​«​ចំ​ពេល​»​

ឬ​«​ផល​ពី​ទី​លាន​បញ្ជាន់​ស្រូវ​»​

ឬ​«​ផល​ពី​កន្លែង​ជាន់​ផ្លែ​ទំពាំង​បាយ​ជូរ​យក​ទឹក​ធ្វើ​ស្រា និង​ពី​កន្លែង​គាប​ផ្លែ​អូលីវ​យក​ប្រេង​»​

ឬ​«​ជម្រក​បណ្ដោះ​អាសន្ន​»​

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​បង្គោល​ថ្ម​ពិសិដ្ឋ​»​

ន័យ​ត្រង់​«​បណ្ដា​កង​ទ័ព​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​»​

ឬ​«​រមូរ​»​

នេះ​សំដៅ​លើ​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជ្រើស​រើស​សម្រាប់​ការ​គោរព​ប្រណិប័តន៍​លោក

ឬ​«​អ្វី​ទាំង​ឡាយ​ដែល​មាន​ដង្ហើម​ជីវិត​»​

ឬ​«​លែង​ពេញ​ចិត្ត​នាង​»​

ឬ​«​លែង​ពេញ​ចិត្ត​នាង​»​

មួយ​ហ្សេគិល​ស្មើ​នឹង​១១,៤​ក្រាម។ មើល​សេចក្ដី​ពន្យល់​បន្ថែម ផ្នែក​ខ​១៤

ឬ​«​អំពើ​ពេស្យាចារ​»​

ឬ​«​យក​ជីវិត​ម្ចាស់​ត្បាល់​ហើយ​»​

ពាក្យ​ភាសា​ហេប្រឺ​ដែល​បក​ប្រែ​ថា​«​ជំងឺ​ឃ្លង់​»​មាន​ន័យ​ទូលាយ អាច​រួម​បញ្ចូល​ជំងឺ​សើ​ស្បែក​ផ្សេង​ៗ ហើយ​ក៏​ប្រហែល​ជា​សំដៅ​លើ​មេ​រោគ​មួយ​ចំនួន​ដែល​មាន​លើ​សម្លៀក​បំពាក់ និង​ផ្ទះ​សម្បែង​ផង​ដែរ

ឬ​«​បង​»​

ឬ​«​បង​»​

ឬ​«​ប្អូន​»​

ឬ​«​ប្អូន​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ជា​អ្នក​ដែល​សាប​សូន្យ​ទៅ​»​

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​ជីវិត​»​

ឬ​«​រូប​សិត​»​

ឬ​«​សិប្បករ​ជា​អ្នក​ធ្វើ​របស់​របរ​ពី​ឈើ​និង​ដែក​»​

ឬ​«​សូម​ឲ្យ​កើត​ឡើង!​»​

ន័យ​ត្រង់​«​ពរ​ជា​បរិបូរ​នឹង​រត់​មក​រក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ពុំ​ខាន​»​

ន័យ​ត្រង់​«​បណ្ដាសា​នឹង​រត់​តាម​អ្នក​រាល់​គ្នា​»​

ន័យ​ត្រង់​«​មេឃ​នឹង​ទៅ​ដូច​ជា​ស្ពាន់ ហើយ​ដី​នឹង​ទៅ​ដូច​ជា​ដែក​»​

ឬ​«​សត្វ​ល្អិត​មាន​ស្លាប​»​

នេះ​សំដៅ​លើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ដែល​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ធ្វើ​តាម​រយៈ​«​ខ្ញុំ​»​ជា​ម៉ូសេ

ន័យ​ត្រង់​«​កាត់​ស្បែក​ចិត្ត​»​

មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​ជីវិត​»​

ឬ​«​ជម្រក​បណ្ដោះ​អាសន្ន​»​

ឬ​«​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ប្រាស​ចាក​សីលធម៌​ខាង​ផ្លូវ​ភេទ​»។ មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​ស្រី​ពេស្យា​»​

តាម​មើល​ទៅ​នេះ​សំដៅ​លើ​ព្រះ

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​មនុស្សជាតិ​»​

នេះ​សំដៅ​លើ​យ៉ាកុប

មាន​ន័យ​ថា​«​អ្នក​ទៀង​ត្រង់​»។ នេះ​ជា​ឋានៈ​ដ៏​មាន​កិត្តិយស​សម្រាប់​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល

ឬ​«​ហ្ស៊ីអូល​»​សំដៅ​លើ​ផ្នូរ​ទូទៅ​របស់​មនុស្សជាតិ។ មើល​និយម​ន័យ​ពាក្យ​«​ផ្នូរ​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​មិន​ស្ដាប់​ឱវាទ​»​

ឬ​«​មាន​អារម្មណ៍​សោក​ស្ដាយ​»​

ឬ​«​បរិភោគ​គ្រឿង​បូជា​ល្អ​បំផុត​»​

ឬ​«​នឹង​សម្អាត​ស្រុក​របស់​រាស្ត្រ​លោក​ផង​»​

នេះ​ជា​ឈ្មោះ​ដើម​របស់​យ៉ូស្វេ។ ហូស៊ា​ជា​ឈ្មោះ​កាត់​មក​ពី​ហូសាយ៉ា ដែល​មាន​ន័យ​ថា​«​បាន​ត្រូវ​សង្គ្រោះ​ដោយ​យ៉ា ឬ​យ៉ា​បាន​សង្គ្រោះ​»​

នេះ​ជា​កំណាព្យ​សំដៅ​លើ​សេចក្ដី​ស្លាប់

ឬ​«​ទេវតា​បរិសុទ្ធ​រាប់​ម៉ឺន​រូប​»​

មាន​ន័យ​ថា​«​អ្នក​ទៀង​ត្រង់​»។ នេះ​ជា​ឋានៈ​ដ៏​មាន​កិត្តិយស​សម្រាប់​ប្រជា​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​លោក​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​លោក​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​លោក​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​តំបន់​ភ្នំ​ភាគ​ខាង​កើត​»​

ឬ​«​គាត់​លាង​ជើង​នឹង​ប្រេង​»​

ឬ​ប្រហែល​ជា​មាន​ន័យ​ថា​«​ទី​ខ្ពស់​»​

តាម​មើល​ទៅ​នេះ​សំដៅ​លើ​ព្រះ

ន័យ​ត្រង់​«​ប្រទល់​មុខ​»​

    សៀវភៅភាសាខ្មែរ (១៩៩១-២០២៥)
    ចេញពីគណនី
    ចូលគណនី
    • ខ្មែរ
    • ចែករំលែក
    • ជម្រើស
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • ល័ក្ខខ័ណ្ឌប្រើប្រាស់
    • គោលការណ៍ស្ដីអំពីព័ត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នក
    • កំណត់ឯកជនភាព
    • JW.ORG
    • ចូលគណនី
    ចែករំលែក