យេរេមា
១ នេះជាពាក្យសម្ដីរបស់យេរេមា*ជាកូនហ៊ីលគីយ៉ាដែលជាសង្ឃម្នាក់នៅក្រុងអាណាថោត+ ក្នុងទឹកដីបេនយ៉ាមីន។ ២ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមា នៅឆ្នាំទី១៣នៃរាជ្យយ៉ូសៀស+ជាកូនអេម៉ុន+ដែលជាស្ដេចស្រុកយូដា ៣ និងក្នុងរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀស រហូតដល់ចប់ឆ្នាំទី១១នៃរាជ្យសេដេគា+ជាកូនយ៉ូសៀសស្ដេចស្រុកយូដា ហើយរហូតដល់គ្រាដែលអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម*បានត្រូវចាប់ជាឈ្លើយនៅក្នុងខែទី៥។+
៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំថា៖
៥ «មុនពេលដែលខ្ញុំសូនអ្នកនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ ខ្ញុំស្គាល់*អ្នករួចហើយ+
មុនពេលដែលអ្នកកើតមក ខ្ញុំបានញែកអ្នកជាបរិសុទ្ធ*+
ហើយខ្ញុំបានតែងតាំងអ្នកជាអ្នកប្រកាសទំនាយដល់ប្រជាជាតិទាំងឡាយ»។
៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានតបថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ!
៧ រួចព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «កុំនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនៅក្មេង›ឡើយ។
ព្រោះអ្នកត្រូវទៅជួបអស់អ្នកណាដែលខ្ញុំចាត់អ្នកឲ្យទៅ
ហើយអ្នកត្រូវនិយាយតាមអ្វីដែលខ្ញុំបង្គាប់។+
៨ ចូរកុំភ័យខ្លាចដោយសារតែសម្បកក្រៅរបស់ពួកគេឡើយ+
ព្រោះ‹ខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នកដើម្បីជួយសង្គ្រោះអ្នក›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៩ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាលូកដៃមកពាល់មាត់ខ្ញុំ+ រួចព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងមាត់អ្នកហើយ។+ ១០ មើល! ថ្ងៃនេះខ្ញុំឲ្យអ្នកមានអំណាចលើប្រជាជាតិទាំងឡាយ និងលើរាជាណាចក្រនានា ដើម្បីឲ្យអ្នកដករំលើងនិងរំលំ ឲ្យបំផ្លាញនិងបំបាក់បំបែក ឲ្យសង់និងដាំឡើងវិញ»។+
១១ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំម្ដងទៀតថា៖ «យេរេមាអើយ! តើអ្នកឃើញអ្វី?»។ ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំឃើញមែកអល់ម៉ុន»។*
១២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «អ្នកបានឃើញត្រូវហើយ ខ្ញុំនឹងប្រុងស្មារតី*ធ្វើតាមពាក្យរបស់ខ្ញុំជានិច្ច»។
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានសួរខ្ញុំជាលើកទី២ថា៖ «តើអ្នកឃើញអ្វី?» នោះខ្ញុំឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំឃើញឆ្នាំងមួយមានមាត់ធំកំពុងពុះ ហើយវាផ្អៀងពីទិសខាងជើងមកទិសខាងត្បូង»។ ១៤ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖
«នឹងមានអន្តរាយចេញមកពីទិសខាងជើង ទាស់នឹងអ្នកស្រុកទាំងអស់។+
១៥ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងហៅក្រុមគ្រួសារទាំងអស់ក្នុងរាជាណាចក្រទាំងប៉ុន្មានដែលនៅភាគខាងជើងឲ្យមក+
ហើយពួកគេនឹងមកមែន។ ពួកគេម្នាក់ៗនឹងតាំងបល្ល័ង្ករបស់ខ្លួន
នៅត្រង់ខ្លោងទ្វារក្រុងយេរូសាឡិម+
ដើម្បីវាយកំពែងក្រុងទាំងអស់ដែលនៅជុំវិញ
ព្រមទាំងវាយប្រហារក្រុងទាំងអស់ក្នុងស្រុកយូដា។+
១៦ ខ្ញុំនឹងប្រកាសការវិនិច្ឆ័យទោសទៅលើពួកគេ ស្ដីអំពីអំពើទុច្ចរិតទាំងអស់ដែលពួកគេបានធ្វើ
ពីព្រោះពួកគេបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ+
ហើយពួកគេកំពុងដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងដល់ព្រះឯទៀត+
ថែមទាំងក្រាបគោរពដល់ស្នាដៃដែលខ្លួនបានធ្វើទៀតផង›។+
១៧ ប៉ុន្តែ ចូរអ្នកត្រៀមខ្លួនជាស្រេច
ហើយទៅប្រាប់ពួកគេនូវអ្វីទាំងអស់ដែលខ្ញុំបង្គាប់ដល់អ្នក។
កុំភ័យខ្លាចពួកគេឡើយ។+
ពុំនោះ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកភ័យខ្លាចនៅចំពោះពួកគេ។
១៨ ព្រោះនៅថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យអ្នកដូចជាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ
ដូចជាសសរដែកនិងកំពែងស្ពាន់ ដើម្បីតតាំងនឹងស្រុកទាំងមូល+
គឺតតាំងនឹងបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងស្រុកនោះ
ថែមទាំងពួកសង្ឃនិងបណ្ដាជនក្នុងស្រុកនោះទៀតផង។+
១៩ ពេលនោះ ពួកគេច្បាស់ជាប្រឆាំងនឹងអ្នកវិញ តែមិនឈ្នះអ្នកឡើយ
ព្រោះ‹ខ្ញុំនៅជាមួយនឹងអ្នកដើម្បីជួយសង្គ្រោះអ្នក›។+
នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
២ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ ២ «ចូរទៅប្រកាសប្រាប់អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
«ខ្ញុំនៅចាំភក្ដីភាព*ដែលអ្នកបានបង្ហាញ កាលដែលអ្នកនៅក្មេង+
គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកបានបង្ហាញពេលអ្នកបានភ្ជាប់ពាក្យរៀបការជាមួយខ្ញុំ+
ហើយក៏ចាំពេលដែលអ្នកបានដើរតាមខ្ញុំនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំដែរ
គឺនៅទឹកដីដែលគ្មានការសាបព្រោះសោះ។+
៣ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្របរិសុទ្ធនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ពួកគេប្រៀបដូចជាផលដំបូងពីចម្រូតរបស់លោក»›។
‹អ្នកណាដែលត្របាក់លេបពួកគេ អ្នកនោះនឹងទទួលទោស
ហើយនឹងត្រូវអន្តរាយ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។+
៤ ឱពូជពង្សយ៉ាកុបនិងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគ្រប់វង្សត្រកូលអើយ!
សូមស្ដាប់ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍។
៥ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«តើបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាគិតថាខ្ញុំបានធ្វើខុសអ្វី+បានជាពួកគេចាកឆ្ងាយពីខ្ញុំ
បែរទៅគោរពបូជារូបព្រះឥតបានការ+ ហើយធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាឥតបានការដូច្នេះ?+
៦ ពួកគេមិនបានសួរថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលសង្គ្រោះយើងពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+
ហើយនាំយើងឆ្លងកាត់តំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
និងកាត់តាមទីរហោស្ថាន+ពេញទៅដោយរណ្ដៅ តើលោកនៅឯណា?
ព្រះដែលនាំយើងដើរកាត់ទឹកដីហួតហែង+ដែលមានភាពងងឹតសូន្យសុង
ជាកន្លែងដែលគ្មានមនុស្សឆ្លងកាត់ ឬអ្នកណាម្នាក់រស់នៅនោះ
តើលោកទៅណាបាត់ហើយ?›។
៧ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបាននាំអ្នកចូលទៅក្នុងស្រុកមួយដែលមានសុទ្ធតែចម្ការ
ហើយឲ្យអ្នកបរិភោគផលផ្លែពីចម្ការទាំងនោះ និងផលល្អៗពីស្រុកនោះ។+
ប៉ុន្តែ ពេលអ្នកមកដល់ អ្នកធ្វើឲ្យស្រុកខ្ញុំស្មោកគ្រោក
ហើយបានធ្វើឲ្យមត៌កខ្ញុំទៅជាអ្វីដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមវិញ។+
៨ ឯពួកសង្ឃវិញ ពួកគេមិនបានសួរទេថា៖ ‹តើព្រះយេហូវ៉ានៅឯណា?›។+
ចំណែកពួកអ្នកបង្រៀនច្បាប់ ពួកគេមិនស្គាល់ខ្ញុំសោះ
ហើយពួកគង្វាលបានបះបោរប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ។+
ឯពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ពួកគេបានប្រកាសទំនាយដោយនូវនាមព្រះបាល+
ហើយកាន់តាមព្រះដែលមិនអាចផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ពួកគេឡើយ។
៩ ‹ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្រឆាំងនឹងអ្នកវិញ+
ហើយប្រឆាំងនឹងកូនចៅរបស់អ្នកដែរ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១០ ‹ប៉ុន្តែ ចូរឆ្លងទៅបណ្ដាកោះ*នៅគីទីម+ ហើយសម្លឹងមើលចុះ
ចូរចាត់គេឲ្យទៅឯកេដា+ ហើយពិចារណាឲ្យបានហ្មត់ចត់
ដើម្បីដឹងថាធ្លាប់មានរឿងដូចនេះកើតឡើងឬយ៉ាងណា។
១១ តើធ្លាប់មានប្រជាជាតិណាប្ដូរព្រះទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្លួនដើម្បីបានអ្វីដែលមិនមែនជាព្រះឬទេ?
គ្មានទេ! ប៉ុន្តែ រាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានប្ដូរខ្ញុំជាព្រះដ៏រុងរឿងដើម្បីបានអ្វីដែលឥតប្រយោជន៍ទៅវិញ។+
១២ ឱមេឃអើយ! ចូរពិនិត្យមើលរឿងនេះដោយស្ញែងខ្លាច
និងដោយរន្ធត់ញាប់ញ័រចុះ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៣ ‹ព្រោះរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ពីរយ៉ាង
គឺពួកគេបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ ជាប្រភពទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត+
ហើយមួយទៀតពួកគេបានជីក*អណ្ដូងសម្រាប់ខ្លួន
ដែលជាអណ្ដូងប្រេះបែកទុកទឹកមិនបាន›។
១៤ ‹អ៊ីស្រាអែលមិនមែនជាអ្នកបម្រើ ឬជាខ្ញុំបម្រើដែលបានកើតក្នុងផ្ទះចៅហ្វាយទេ មែនទេ?
ដូច្នេះ ហេតុអ្វីក៏អ៊ីស្រាអែលត្រូវគេប្លន់ និងចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយទៅវិញ?
១៥ ហ្វូងតោស្ទាវបានគ្រហឹមដាក់គាត់+ ហើយស្រែកកំហែងគាត់។
ពួកវាបានធ្វើឲ្យស្រុករបស់គាត់ទៅជាទីដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច។
ឯបណ្ដាក្រុងរបស់គាត់បានត្រូវដុតបំផ្លាញចោល
ហើយលែងមានមនុស្សរស់នៅទីនោះទៀត។
១៦ បណ្ដាជននៅក្រុងណូព*+និងក្រុងថាផានីស+ នាំគ្នាស៊ីក្បាលអ្នក។
១៧ អ្នកបាននាំឲ្យមានរឿងនេះកើតឡើងដល់ខ្លួនហើយ
ដោយសារអ្នកបានបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន+
កាលដែលលោកនាំផ្លូវអ្នក មែនទេ?
ហេតុអ្វីក៏អ្នកចង់ទៅស្រុកអាស៊ីរី+ ដើម្បីផឹកទឹកនៅទន្លេអឺប្រាតទៅវិញ?
១៩ អ្នកគួរទាញមេរៀនពីអំពើទុច្ចរិតដែលអ្នកបានធ្វើ
ហើយអ្នកគួរទទួលការកែតម្រង់ពីការប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់របស់អ្នក។
ចូរដឹងថាការបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក
នាំឲ្យមានផលអាក្រក់និងល្វីងជូរចត់យ៉ាងណា។+
អ្នកមិនបានគោរពកោតខ្លាចខ្ញុំទេ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតនិងជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌។
២០ ‹តាំងពីយូរមកហើយ ខ្ញុំបានបំបាក់នឹមរបស់អ្នក+ និងបានផ្ដាច់ខ្នោះរបស់អ្នក។
ប៉ុន្តែ អ្នកបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនព្រមបម្រើលោកជាដាច់ខាត»
ព្រោះនៅលើទួលភ្នំទាំងប៉ុន្មាន និងនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចី+
អ្នកបានដេកចំទែងនិងប្រព្រឹត្តដូចជាស្រីពេស្យា។+
២១ ខ្ញុំបានដាំអ្នកជាដើមទំពាំងបាយជូរល្អពណ៌ក្រហម+ដែលជាពូជទំពាំងបាយជូរសុទ្ធ
ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកក្លាយទៅជាដើមទំពាំងបាយជូរព្រៃនៅចំពោះខ្ញុំដូច្នេះ?›។+
២២ ‹ទោះជាអ្នកលាងសម្អាតដោយសាប៊ូនិងទឹកក្បុងក្ដី
ក៏អំពើរំលងរបស់អ្នកនៅតែដិតជាប់នៅនឹងមុខខ្ញុំជានិច្ច›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត។
២៣ ម្ដេចក៏អ្នកហ៊ាននិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនបានធ្វើឲ្យខ្លួនស្មោកគ្រោកទេ
ហើយខ្ញុំក៏មិនបានកាន់តាមព្រះបាលដែរ›?
ចូរមើលការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកនៅតាមជ្រលងភ្នំចុះ
ហើយពិចារណាអំពីអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើទៅ។
អ្នកប្រៀបដូចជាអូដ្ឋញី*ដែលរត់យ៉ាងលឿន
ហើយចេះតែរត់ចុះឡើងគ្មានគោលដៅ។
២៤ ដូចលាព្រៃដែលនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ហិតក្លិនស្វែងរកឈ្មោល
តើអ្នកណាអាចឃាត់វាបាន?
អ្នកដែលរកវា មិនចាំបាច់នឿយហត់ស្វែងរកទេ
ព្រោះនៅរដូវសត្វដោយគ្នា នោះនឹងរកវាឃើញជាមិនខាន។
២៥ ចូរឈប់ទៅ ដើម្បីកុំឲ្យជើងអ្នកនៅទទេ និងកុំឲ្យអ្នកស្រេកទឹកខះកឡើយ!
ប៉ុន្តែ អ្នកនិយាយថា៖ ‹គ្មានផ្លូវទេ!+ ព្រោះខ្ញុំបានលង់ស្រឡាញ់ព្រះដទៃហើយ+
ខ្ញុំនឹងកាន់តាមព្រះទាំងនោះវិញ›។+
២៦ ដូចចោរខ្មាសគេ ពេលត្រូវគេចាប់
នោះពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលមានសេចក្ដីខ្មាសដូច្នោះដែរ
គឺទាំងបណ្ដាជន ទាំងស្ដេច ទាំងអ្នកគ្រប់គ្រង
ទាំងពួកសង្ឃ ទាំងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ។+
២៧ ពួកគេនិយាយទៅកាន់ដើមឈើថា៖ ‹អ្នកជាឪពុករបស់ខ្ញុំ›+
ហើយនិយាយទៅកាន់ថ្មថា៖ ‹អ្នកបានបង្កើតខ្ញុំមក›។
ចំពោះខ្ញុំវិញ ពួកគេបែរខ្នងដាក់ ហើយមិនមើលមុខទេ។+
ប៉ុន្តែ ពេលស្ថិតក្នុងគ្រាលំបាក ពួកគេនឹងស្រែកហៅរកខ្ញុំថា៖
‹សូមលោកមេត្តាជួយសង្គ្រោះយើងផង!›។+
២៨ ឱយូដាអើយ! ព្រះទាំងប៉ុន្មានដែលអ្នកបានធ្វើ តើនៅឯណា?+
ចូរឲ្យព្រះទាំងនោះក្រោកឡើងជួយសង្គ្រោះអ្នកក្នុងគ្រាវេទនាចុះ
ព្រោះព្រះទាំងនោះមានច្រើនដូចជាក្រុងរបស់អ្នកដែរ។+
២៩ ‹ហេតុអ្វីក៏អ្នកចេះតែប្រឆាំងនឹងខ្ញុំដូច្នេះ?
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកតែងតែបះបោរនឹងខ្ញុំបែបនេះ?›។+ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
ដាវរបស់អ្នកបានត្របាក់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់អ្នក+ ដូចជាតោដ៏សាហាវ។
៣១ ឱមនុស្សជំនាន់នេះអើយ! ចូរពិចារណាអំពីប្រសាសន៍របស់ខ្ញុំជាយេហូវ៉ា។
តើខ្ញុំប្រៀបដូចជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំចំពោះអ៊ីស្រាអែលឬ?
តើខ្ញុំប្រៀបដូចជាទឹកដីងងឹតសូន្យសុងឬ?
រាស្ត្ររបស់ខ្ញុំនិយាយថា៖ ‹យើងមានសេរីភាព!
យើងនឹងមិនមករកលោកទៀតទេ›។ ម្ដេចក៏ពួកគេនិយាយដូច្នេះ?+
៣២ តើស្រីក្រមុំអាចភ្លេចគ្រឿងលម្អរបស់នាងបានឬទេ?
តើកូនក្រមុំអាចភ្លេចពាក់ខ្សែក្រវាត់សម្លៀកបំពាក់រៀបការបានឬ?
មិនអាចទេ! ប៉ុន្តែ រាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានបំភ្លេចខ្ញុំតាំងពីយូរមកហើយ។+
៣៣ ឱស្ត្រីអើយ! នាងពូកែរកគូស្នេហ៍ណាស់!
នាងបានទម្លាប់ខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត។+
៣៤ សូម្បីតែសំពត់នាង ក៏ប្រឡាក់ដោយឈាមរបស់ជនក្រីក្រស្លូតត្រង់។+
ទោះជាខ្ញុំមិនបានឃើញពួកគេគាស់ចូលផ្ទះនាងក្ដី
តែខ្ញុំឃើញសំពត់របស់នាងប្រឡាក់សុទ្ធតែឈាមរបស់ពួកគេ។+
៣៥ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី នាងបានប្រកែកថា៖ ‹ខ្ញុំគ្មានទោសទេ
ហើយលោកក៏លែងខឹងនឹងខ្ញុំដែរ›។
មើល! ខ្ញុំកំពុងវិនិច្ឆ័យទោសនាង
ព្រោះនាងនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទេ›។
៣៦ អ្នកនៅតែដើរតាមផ្លូវដែលមិនស្ថិតស្ថេររបស់ខ្លួន ហេតុអ្វីក៏អ្នកចាត់ទុកថារឿងនោះជារឿងស្រាលដូច្នេះ?
៣៧ ដោយហេតុនេះ អ្នកនឹងចេញទៅទាំងអាម៉ាស់មុខ*+
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រឆាំងនឹងប្រជាជាតិដែលអ្នកពឹងផ្អែក។
ដូច្នេះ ពួកគេនឹងមិនអាចជួយអ្នកឲ្យបានជោគជ័យឡើយ»។
៣ មានគេសួរថា៖ «បើប្ដីម្នាក់លែងប្រពន្ធ រួចនាងចេញទៅរួមរស់ជាមួយនឹងបុរសផ្សេងទៀត តើប្ដីគួរត្រឡប់ទៅរកនាងវិញឬ?»។
ដោយហេតុនេះ ស្រុកទាំងមូលបានស្មោកគ្រោកហើយ មែនទេ?+
ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «អ្នកបានប្រព្រឹត្តដូចជាស្រីពេស្យាជាមួយនឹងគូស្នេហ៍ជាច្រើន។+ ដូច្នេះ តើអ្នកគួរត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញឬ?»។
២ «ចូរងើយភ្នែកមើលទៅបណ្ដាភ្នំដែលគ្មានដើមឈើ
តើមានកន្លែងណាមួយដែលអ្នកមិនបាននាំគេទៅប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌?
អ្នកបានអង្គុយនៅតាមផ្លូវរង់ចាំគូស្នេហ៍
ដូចពួកអារ៉ាប់អង្គុយនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំដែរ។
អ្នកបានធ្វើឲ្យស្រុកអ្នកពេញទៅដោយអំពើពេស្យាចារនិងអំពើទុច្ចរិត។+
៣ ហេតុនេះហើយបានជាលែងមានភ្លៀងទៀត សូម្បីតែភ្លៀងចុងរដូវក៏គ្មានដែរ។+
ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី អ្នកនៅតែមានមុខក្រាស់ដូចប្រពន្ធដែលបានផិតក្បត់
គឺមិនចេះអៀនខ្មាសទាល់តែសោះ។+
៤ ប៉ុន្តែ ឥឡូវអ្នកស្រែកហៅរកខ្ញុំថា៖
‹បិតាអើយ! លោកជាមិត្តសម្លាញ់របស់ខ្ញុំតាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង។+
៥ តើលោកគួរខឹងខ្ញុំរហូតឬ? តើលោកគួរគុំកួននឹងខ្ញុំឬ?›។
អ្នកបាននិយាយដូច្នេះមែន តែអ្នកចេះតែប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង»។+
៦ នៅគ្រាស្ដេចយ៉ូសៀស+ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «‹តើអ្នកឃើញអ៊ីស្រាអែលដែលមិនស្មោះត្រង់ បានប្រព្រឹត្តអ្វីទេ? គឺនាងបានប្រព្រឹត្តដូចជាស្រីពេស្យានៅលើភ្នំខ្ពស់ៗនិងនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចីទាំងឡាយ។+ ៧ ទោះជានាងបានប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនេះក្ដី ក៏ខ្ញុំនៅតែហៅនាងឲ្យត្រឡប់មកវិញដែរ។+ ប៉ុន្តែ នាងមិនព្រមត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញទេ។ ឯយូដាវិញ នាងចេះតែសម្លឹងមើលការប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់របស់អ៊ីស្រាអែលជាបងស្រីខ្លួន។+ ៨ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំក៏ឲ្យលិខិតលែងលះដល់អ៊ីស្រាអែល ហើយបណ្ដេញនាងចេញ+ ព្រោះនាងបានផិតក្បត់ខ្ញុំ។+ ចំណែកយូដាជាប្អូនស្រីវិញ ទោះជាបានឃើញបែបនោះក៏ដោយ ក៏នាងមិនបានខ្លាចរអាដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងបែរជាប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដូចស្រីពេស្យាដែរ។+ ៩ នាងមិនគិតថាអំពើពេស្យាចាររបស់នាងជារឿងធ្ងន់ធ្ងរទេ ហើយនាងបន្តធ្វើឲ្យស្រុកទាំងមូលទៅជាស្មោកគ្រោក ដោយប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយនឹងដុំថ្មនិងដើមឈើ។+ ១០ ទោះជាមានរឿងទាំងនេះកើតឡើងក្ដី ក៏យូដាជាប្អូនស្រីដែលផិតក្បត់ មិនបានត្រឡប់មករកខ្ញុំដោយអស់ពីចិត្តនោះទេ គឺគ្រាន់តែធ្វើពុតប៉ុណ្ណោះ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
១១ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «អ៊ីស្រាអែលដែលមិនស្មោះត្រង់ បានបង្ហាញថាខ្លួនសុចរិតជាងយូដាដែលផិតក្បត់។+ ១២ ចូរទៅប្រកាសពាក្យទាំងនេះដល់រាជាណាចក្រខាងជើងថា៖+
«‹«ឱអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿអើយ! ចូរត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›។+ ‹«ខ្ញុំនឹងមិនមើលទៅអ្នកដោយកំហឹងទេ+ ព្រោះខ្ញុំមានភក្ដីភាព»។ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា›។ ‹«ខ្ញុំនឹងមិនខឹងអ្នករហូតឡើយ។ ១៣ ចូរទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួនទៅ ព្រោះអ្នកបានធ្វើខុសចំពោះខ្ញុំជាយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នកហើយ។ អ្នកចេះតែដេញតាមព្រះដទៃនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចី ហើយមិនព្រមស្ដាប់សម្ដីខ្ញុំទេ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›»។
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ឱកូនដែលក្បត់អើយ! ចូរត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញ ព្រោះខ្ញុំបានក្លាយទៅជាម្ចាស់*ដ៏ពិតរបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំនឹងទទួលអ្នករាល់គ្នា គឺម្នាក់ពីក្រុងមួយ និងពីរនាក់ពីក្រុមគ្រួសារមួយ ហើយខ្ញុំនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅឯស៊ីយ៉ូន។+ ១៥ ខ្ញុំនឹងឲ្យពួកគង្វាលដល់អ្នក ពួកគេនឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំ+ ហើយផ្ដល់ចំណេះនិងការយល់ធ្លុះជ្រៅដល់អ្នក។ ១៦ នៅគ្រានោះ អ្នកនឹងមានគ្នាច្រើន ហើយមានកូនចៅពេញក្នុងស្រុក»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ «ពេលនោះ លែងមានអ្នកណានិយាយថា៖ ‹នេះជាហឹបនៃកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!›ទៀតហើយ។ អ្នកនឹងមិនគិតអំពីហឹបនោះទៀតទេ ហើយក៏មិននឹកចាំឬនឹកនាដល់ហឹបនោះដែរ។ ហឹបនោះនឹងមិនត្រូវធ្វើម្ដងទៀតឡើយ។ ១៧ គ្រានោះ ពួកគេនឹងហៅក្រុងយេរូសាឡិមថាបល្ល័ង្ករបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងមូលគ្នាមកសរសើរនាមព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ពួកគេនឹងលែងរឹងចចេស ហើយឈប់ធ្វើតាមចិត្តអាក្រក់របស់ខ្លួនទៀត»។
១៨ «នៅគ្រានោះ ពូជពង្សយូដានិងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនឹងដើរជាមួយគ្នា+ ហើយពួកគេនឹងចេញមកពីស្រុកនៅទិសខាងជើង ធ្វើដំណើរទៅស្រុកដែលខ្ញុំបានឲ្យបុព្វបុរសរបស់ពួកគេជាមត៌ក។+ ១៩ ខ្ញុំបានគិតថា៖ ‹ដោយសារខ្ញុំបានចាត់ទុកអ្នកជាកូនប្រុសៗរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យអ្នកនូវទឹកដីដ៏ល្អនិងស្រស់ស្អាត ជាមត៌កដ៏វិសេសបំផុតក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា›+ នោះខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងហៅខ្ញុំថា‹បិតា!› ថែមទាំងបន្តដើរតាមខ្ញុំរហូត។ ២០ ប៉ុន្តែ ‹ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! អ្នកបែរជាប្រព្រឹត្តដោយផិតក្បត់ចំពោះខ្ញុំ ដូចជាស្រីផិតក្បត់ចុះចោលប្ដីរបស់ខ្លួនទៅវិញ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
២១ នៅលើទីទួលទាំងប៉ុន្មាន មានឮសំឡេងរបស់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល
កំពុងយំទួញនិងស្រែកអង្វរ ព្រោះពួកគេបានបង្ខូចផ្លូវរបស់ខ្លួនហើយ
គឺពួកគេបានបំភ្លេចព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន។+
២២ «ឱកូនដែលក្បត់អើយ! ចូរត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញមក។
ខ្ញុំនឹងជួយអ្នកឲ្យលែងមានចិត្តក្បត់ទៀត»។+
ពួកគេប្រាកដជានឹងតបថា៖ «យើងខ្ញុំនៅទីនេះ! យើងបានត្រឡប់មករកលោកវិញហើយ
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកជាព្រះរបស់យើងខ្ញុំ។+
២៣ ការដែលយើងបញ្ចេញសំឡេងអឺងកងនៅលើភ្នំនិងទីទួលទាំងប៉ុន្មានសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍ទេ។+
មានតែព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងប៉ុណ្ណោះដែលជាសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់អ៊ីស្រាអែល។+
២៤ ឯព្រះដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់វិញ ព្រះនោះបានយកអ្វីៗទាំងអស់ដែលបុព្វបុរសរបស់យើងបានខំប្រឹងធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ តាំងពីយើងនៅក្មេងមកម្ល៉េះ+
គឺយកហ្វូងចៀមហ្វូងពពែ និងហ្វូងគោ
ព្រមទាំងកូនប្រុសនិងកូនស្រីរបស់ពួកគាត់ដែរ។
២៥ ចូរឲ្យយើងដេកក្នុងសេចក្ដីខ្មាសរបស់ខ្លួន
ហើយឲ្យសេចក្ដីអាម៉ាស់គ្របបាំងយើងមក
ព្រោះយើងបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងនឹងព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងហើយ+
គឺទាំងយើងទាំងបុព្វបុរសរបស់យើងផង យើងបានប្រព្រឹត្តដូច្នោះតាំងពីយើងនៅក្មេងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ+
ហើយយើងមិនបានធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងឡើយ»។
៤ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ឱអ៊ីស្រាអែលអើយ! បើអ្នកត្រឡប់មកឯខ្ញុំ ហើយបែរមករកខ្ញុំវិញ
ព្រមទាំងបំបាត់ចោលរូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមចេញពីមុខខ្ញុំ
នោះអ្នកនឹងមិនបាច់ដើរសាត់ព្រាត់ទៀតទេ។+
២ បើអ្នកស្បថ‹ដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ›
ដោយសេចក្ដីពិត ដោយសេចក្ដីសុចរិត និងយុត្តិធម៌
នោះប្រជាជាតិនានានឹងទទួលពរពីលោក
ហើយពួកគេនឹងមានមោទនភាពដោយសារលោក»។+
៣ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖
«ចូរភ្ជួររាស់ដីដែលមិនទាន់ដាំដុះចុះ ហើយកុំសាបព្រោះលើគុម្ពបន្លាទៀត។+
៤ ឱពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមអើយ!
ដូចការកាត់ចុងស្បែកបំបាត់ភាពស្មោកគ្រោកចេញពីរូបកាយនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា
ចូរបំបាត់អ្វីដែលស្មោកគ្រោកចេញពីចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ+
ដើម្បីកុំឲ្យកំហឹងខ្ញុំឆួលឡើងដូចជាភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ
ដែលគ្មានអ្នកណាពន្លត់បាន ដោយសារតែអំពើទុច្ចរិតរបស់អ្នក»។+
៥ ចូរប្រកាសក្នុងស្រុកយូដានិងក្រុងយេរូសាឡិម
ថែមទាំងផ្លុំស្នែងឲ្យលាន់ឮទូទាំងស្រុក+
គឺស្រែកប្រកាសយ៉ាងខ្លាំងថា៖ «ចូរមូលគ្នាមក
យើងនឹងនាំគ្នារត់ទៅបណ្ដាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ។+
៦ ចូរលើកសញ្ញាសម្គាល់តម្រង់ទៅក្រុងស៊ីយ៉ូន
កុំឈរទ្រឹង រកកន្លែងជ្រកទៅ»
ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានអន្តរាយពីទិសខាងជើង+ ជាសេចក្ដីវេទនាដ៏ធំ។
គាត់ចេញពីកន្លែងគាត់មក ដើម្បីធ្វើឲ្យស្រុករបស់អ្នកទៅជាទីគួរឲ្យស្ញែងខ្លាច។
គាត់នឹងកម្ទេចបណ្ដាក្រុងរបស់អ្នកអស់គ្មានសល់ ហើយគ្មានអ្នកណារស់នៅទីនោះទៀតឡើយ។+
៨ ដូច្នេះ ចូរស្លៀកបាវ+ ហើយទ្រហោយំកាន់ទុក្ខទៅ
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៅតែខឹងនឹងយើងយ៉ាងខ្លាំង។
៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «នៅគ្រានោះ ស្ដេចនឹងស្រយុតចិត្ត+
ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនឹងតក់ស្លុត ហើយពួកសង្ឃនឹងញ័ររន្ធត់
ព្រមទាំងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ នឹងភ័យស្រឡាំងកាំងដែរ»។+
១០ បន្ទាប់មក ខ្ញុំនិយាយថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ! លោកបានបញ្ឆោតបណ្ដាជននេះ+និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមហើយ ដោយពាក្យថា‹អ្នកនឹងមានសន្តិភាពមិនខាន›។+ ប៉ុន្តែមើល! ពួកសត្រូវកំពុងយកដាវភ្ជង់កយើងទៅវិញ»។
១១ នៅគ្រានោះ នឹងមានសេចក្ដីប្រកាសដល់ប្រជារាស្ត្រនេះនិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖
«ខ្យល់ក្ដៅពីទីទួលនៅវាលរហោស្ថាន
នឹងបក់នាំយកកូនស្រី*នៃរាស្ត្រខ្ញុំទៅតែម្ដង
គឺមិនមែនបក់មកដើម្បីរោយស្រូវទេ។
១២ ខ្យល់នោះបក់ពេញទំហឹងចេញពីកន្លែងទាំងនោះតាមបញ្ជារបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំនឹងប្រកាសអំពីការវិនិច្ឆ័យទោសទៅលើពួកគេ។
១៣ មើល! គាត់នឹងមកដូចជាពពកយ៉ាងក្រាស់
ហើយរទេះចម្បាំងរបស់គាត់ប្រៀបដូចជាខ្យល់ព្យុះ+
សេះរបស់គាត់បោលលឿនជាងឥន្ទ្រីហោះទៅទៀត។+
វេទនាហើយយើង ព្រោះយើងនឹងវិនាសជាមិនខាន!
១៤ ឱយេរូសាឡិមអើយ! ចូរសម្អាតចិត្តដ៏ទុច្ចរិតរបស់អ្នកទៅដើម្បីឲ្យអ្នកទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ។+
តើអ្នកនៅតែមានគំនិតអាក្រក់នេះដល់កាលណាទៀត?
១៥ ព្រោះមានសំឡេងមួយ ប្រាប់ដំណឹងពីទឹកដីដាន់+
ហើយមានការប្រកាសអំពីសេចក្ដីវេទនា ពីតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម។
១៦ ចូរប្រាប់ដំណឹងនោះដល់ប្រជាជាតិទាំងឡាយ
ហើយប្រកាសអំពីរឿងនោះទាស់នឹងក្រុងយេរូសាឡិម»។
«ឯពួកអ្នកយាម* ពួកគេកំពុងមកពីស្រុកឆ្ងាយ
ពួកគេនឹងស្រែកឡើងទាស់នឹងបណ្ដាក្រុងនៅស្រុកយូដា។
១៧ ពួកគេមកទាស់នឹងនាងពីគ្រប់ទិសទី ដូចជាពួកអ្នកយាមដែលនៅទីវាល+
ព្រោះនាងបានបះបោរប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៨ «រាល់សកម្មភាពនិងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក នឹងធ្លាក់មកលើខ្លួនអ្នកតែម្ដង។+
សេចក្ដីវេទនានោះគឺល្វីងជូរចត់ខ្លាំងណាស់
ព្រោះក្នុងជម្រៅចិត្តអ្នកមានតែគំនិតបះបោរប៉ុណ្ណោះ»។
១៩ ឱខ្លួនខ្ញុំអើយ! ខ្ញុំពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់! ខ្ញុំឈឺចុកចាប់ក្នុងចិត្តជាខ្លាំង។
បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់ឥតឈប់។
ខ្ញុំមិនអាចនៅស្ងៀមទៀតទេ ព្រោះខ្ញុំបានឮសំឡេងផ្លុំស្នែង
២០ ខ្ញុំឮអំពីទុក្ខវេទនាមួយហើយមួយទៀត
ព្រោះស្រុកទាំងមូលបានខ្ទេចខ្ទីអស់ហើយ។
ត្រសាលរបស់ខ្ញុំត្រូវគេបំផ្លាញចោលមួយរំពេច
គឺបាត់បង់ទៅក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ។+
២១ តើខ្ញុំត្រូវមើលសញ្ញាសម្គាល់នោះដល់ពេលណាទៅ?
តើខ្ញុំត្រូវឮសំឡេងផ្លុំស្នែងដល់កាលណាទៀត?+
២២ «ព្រោះរាស្ត្រខ្ញុំល្ងីល្ងើណាស់+ ពួកគេមិនយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ខ្ញុំទេ។
ពួកគេជាកូនឆោតល្ងង់ គ្មានការយល់ដឹងទាល់តែសោះ។
ពួកគេឆ្លាតខាងការធ្វើអាក្រក់ តែពួកគេមិនដឹងរបៀបធ្វើល្អឡើយ»។
២៣ ខ្ញុំបានមើលទៅស្រុក គឺឃើញនៅទទេ គ្មាននរណារស់នៅសោះ។+
ខ្ញុំងើយមើលទៅលើមេឃ តែមិនឃើញពន្លឺទៀតឡើយ។+
២៤ ខ្ញុំមើលទៅភ្នំ ឃើញភ្នំញ័ររញ្ជួយ
ហើយមើលទៅទីទួល ឃើញទីទួលកក្រើកញាប់ញ័រ។+
២៥ ខ្ញុំខំរកមើល តែមិនឃើញអ្នកណាទេ
សូម្បីតែសត្វស្លាបនៅលើមេឃ ក៏ហើរទៅបាត់អស់ដែរ។+
២៦ ខ្ញុំមើលទៅចម្ការ ឃើញតែវាលស្ងាត់សូន្យប៉ុណ្ណោះ
នេះកើតឡើងដោយសារតែព្រះយេហូវ៉ា។
ឯបណ្ដាក្រុង ក៏ត្រូវគេផ្ដួលរំលំអស់ដែរ។+
នេះកើតឡើងដោយសារតែកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់លោក។
២៧ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ស្រុកទាំងមូលនឹងត្រូវទុកចោល+
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងមិនបំផ្លាញចោលទាំងស្រុងទេ។
២៨ ដោយហេតុនេះ ស្រុកទាំងមូលនឹងកាន់ទុក្ខ+ ហើយមេឃនឹងទៅជាងងឹត+
ព្រោះខ្ញុំបានចេញវាចាហើយ ក៏បានសម្រេចធ្វើដូច្នោះដែរ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងមិនកែប្រែចិត្ត ឬផ្លាស់ប្ដូរគំនិតឡើយ។+
២៩ ពេលឮសំឡេងទ័ពសេះ និងពលធ្នូ
បណ្ដាជនក្នុងក្រុងទាំងមូលនាំគ្នារត់គេចខ្លួនអស់។+
ពួកគេរត់ចូលក្នុងព្រៃស្ដុក ហើយឡើងទៅលាក់ខ្លួនលើផ្ទាំងថ្ម។+
ក្រុងទាំងឡាយបានត្រូវបោះបង់ចោល ហើយគ្មានអ្នកណារស់នៅទៀតឡើយ»។
៣០ ឥឡូវអ្នកបានត្រូវបំផ្លាញហើយ តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីទៀត?
អ្នកធ្លាប់តែស្លៀកពាក់ក្រណាត់ពណ៌ក្រហម
ហើយតែងខ្លួនដោយគ្រឿងមាស ថែមទាំងផាត់រង្វង់ភ្នែកទៀតផង។
ប៉ុន្តែ ការតុបតែងខ្លួនរបស់អ្នកគឺឥតប្រយោជន៍ទេ+
ព្រោះអស់អ្នកដែលលង់ស្នេហ៍អ្នក ពួកគេឈប់អើពើនឹងអ្នកហើយ
តែពួកគេកំពុងរកជីវិតអ្នកវិញ។+
៣១ ព្រោះខ្ញុំបានឮសូរសំឡេងដូចជាស្ត្រីកំពុងឈឺចាប់
គឺឈឺចាប់ដូចជាស្ត្រីសម្រាលកូនដំបូង
ជាសំឡេងរបស់កូនស្រីស៊ីយ៉ូនកំពុងដង្ហក់ត្រដរខ្យល់។
នាងលើកដៃនិយាយថា៖+
«វេទនាដល់ខ្ញុំហើយ! ព្រោះខ្ញុំល្វើយខ្លាំងណាស់ដោយសារពួកឃាតករ»។
៥ ចូរដើរតាមផ្លូវនានាក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយមើលជុំវិញឲ្យបានហ្មត់ចត់
រួចរកមើលនៅទីធ្លាសាធារណៈ
បើអ្នកអាចរកឃើញបុគ្គលម្នាក់ដែលប្រព្រឹត្តដោយយុត្តិធម៌+
ជាអ្នកដែលព្យាយាមប្រព្រឹត្តស្មោះត្រង់ នោះខ្ញុំនឹងអភ័យទោសឲ្យក្រុងនេះ។
២ ទោះជាពួកគេស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅក៏ដោយ ក៏ពាក្យសម្បថរបស់ពួកគេមិនពិតដែរ។+
៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកតែងរកមើលសេចក្ដីស្មោះត្រង់ មែនទេ?+
លោកវាយពួកគេ តែពួកគេមិនរាងចាលទេ។
លោកបានបំផ្លាញពួកគេជាច្រើន តែពួកគេមិនបានទាញមេរៀនពីការនោះទេ។+
ពួកគេមានមុខរឹងជាងថ្មទៅទៀត+ ហើយមិនព្រមកែប្រែទាល់តែសោះ។+
៤ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបាននិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា៖ «ពួកអ្នកទាំងនេះច្បាស់ជាជនសាមញ្ញដែលគ្មានចំណេះដឹង។
ពួកគេប្រព្រឹត្តយ៉ាងល្ងីល្ងើណាស់ ព្រោះពួកគេមិនស្គាល់ផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ
ពោលគឺការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះនៃពួកគេ។
៥ ខ្ញុំនឹងទៅឯពួកអ្នកមានមុខមាត់ ហើយនិយាយជាមួយនឹងពួកគេ
ព្រោះពួកគេច្បាស់ជាស្គាល់ផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
គឺស្គាល់ការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះនៃពួកគេ។+
ប៉ុន្តែ ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានបំបាក់នឹម* ហើយកាត់ផ្ដាច់ចំណងចោល»។
៦ ហេតុនេះហើយបានជាតោនៅព្រៃចេញមកត្របាក់ពួកគេ
ហើយឆ្កែចចកនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំបំផ្លាញពួកគេ។
ឯខ្លារខិនវិញ វាបានដេកចាំនៅជិតបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកគេ។
អ្នកណាដែលចេញពីក្រុងនោះ នឹងត្រូវវាត្របាក់ស៊ី
ព្រោះអំពើរំលងរបស់ពួកគេមានច្រើនណាស់
ហើយការប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់របស់ពួកគេ ក៏រាប់មិនអស់ដែរ។+
៧ តើឲ្យខ្ញុំអភ័យទោសឲ្យអ្នក*ម្ដេចនឹងបានទៅ?
ព្រោះកូនចៅអ្នកបានបោះបង់ចោលខ្ញុំហើយ
ព្រមទាំងស្បថដោយនូវឈ្មោះព្រះមិនពិតទៀតផង។+
ខ្ញុំបានបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ
តែពួកគេនៅតែមិនស្កប់ស្កល់ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដដែល។
ពួកគេតែងតែផ្ដុំគ្នានៅផ្ទះរបស់ស្រីពេស្យា។
៨ ដូចសេះស្រែកកញ្ជ្រៀវរកញីយ៉ាងណា
នោះពួកគេក៏ឆ្លេឆ្លាតាមប្រពន្ធរបស់អ្នកឯទៀតយ៉ាងនោះដែរ។+
៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំដាក់ទោសពួកគេចំពោះរឿងទាំងនេះទេឬ? តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំសងសឹកនឹងប្រជាជាតិនេះទេឬ?»។+
១០ «ចូរឡើងមកទាស់នឹងចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់នាង ហើយបំផ្លាញចោលទៅ តែកុំបំផ្លាញទាំងអស់ឡើយ។+
ចូរកាត់ខ្នែងរបស់នាងចេញ ព្រោះខ្នែងទាំងនោះមិនមែនជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។
១១ ព្រោះពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនិងពូជពង្សយូដា
សុទ្ធតែក្បត់នឹងខ្ញុំហើយ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
១២ «ពួកគេមិនបានទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេ ហើយចេះតែនិយាយថា៖
‹លោកនឹងមិនធ្វើអ្វីឡើយ*+ ហើយសេចក្ដីវេទនាក៏មិនធ្លាក់មកលើយើងដែរ។
យើងនឹងមិនជួបសង្គ្រាមឬការអត់ឃ្លានទេ›។+
១៣ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយសុទ្ធតែឥតបានការ
ហើយប្រសាសន៍របស់ព្រះមិននៅក្នុងចិត្តពួកគេទេ។
សូមឲ្យពួកគេវិនាសសាបសូន្យទៅ!»។*
១៤ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ដោយសារបុរសទាំងនេះកំពុងនិយាយដូច្នេះ
មើល! ខ្ញុំនឹងដាក់ពាក្យរបស់ខ្ញុំដែលប្រៀបដូចជាភ្លើង នៅក្នុងមាត់អ្នក+
ឯបណ្ដាជននេះប្រៀបដូចជាអុសវិញ ហើយភ្លើងនោះនឹងឆាបឆេះពួកគេ»។+
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! មើល! ខ្ញុំនឹងនាំប្រជាជាតិមួយដែលនៅឆ្ងាយ ឲ្យមកទាស់នឹងអ្នក។+
ប្រជាជាតិនោះមានតាំងពីយូរមកហើយ ជាប្រជាជាតិពីបុរាណ
ពួកគេនិយាយភាសាផ្សេងដែលអ្នកមិនស្គាល់ ហើយក៏មិនយល់ដែរ។+
១៦ ពួកគេសុទ្ធតែជាអ្នកចម្បាំងដ៏អង់អាច
ហើយបំពង់ព្រួញរបស់ពួកគេប្រៀបដូចជាផ្នូរបើកចំហ។
១៧ ពួកគេនឹងដណ្ដើមយកផលដំណាំនិងស្បៀងអាហាររបស់អ្នក+
ថែមទាំងសម្លាប់កូនប្រុសកូនស្រីអ្នកទៀតផង។
ពួកគេនឹងចាប់យកហ្វូងចៀម ហ្វូងពពែ និងហ្វូងគោរបស់អ្នក
ព្រមទាំងបំផ្លាញចម្ការទំពាំងបាយជូរនិងចម្ការល្វារបស់អ្នកទៀតផង។
ពួកគេនឹងវាយរំលំបណ្ដាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំជាក្រុងដែលអ្នករាល់គ្នាទុកចិត្ត»។
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ប៉ុន្តែ នៅគ្រានោះខ្ញុំនឹងមិនបំផ្លាញអ្នករាល់គ្នាទាំងស្រុងទេ។+ ១៩ ពេលពួកគេសួរថា៖ ‹ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង បានធ្វើដូច្នេះចំពោះយើង?›។ អ្នកត្រូវឆ្លើយប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹នេះគឺដោយសារអ្នករាល់គ្នាបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ ហើយគោរពបម្រើដល់ព្រះដទៃនៅក្នុងស្រុកអ្នក។ ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងបម្រើជនជាតិដទៃនៅក្នុងស្រុករបស់ពួកគេវិញ›»។+
២០ ចូរប្រកាសពាក្យទាំងនេះដល់ពូជពង្សយ៉ាកុប
ហើយថ្លែងប្រាប់ដល់ពួកយូដាថា៖
២១ «ឱប្រជាជាតិដ៏ល្ងីល្ងើនិងខ្វះការពិចារណាអើយ! ចូរស្ដាប់ពាក្យដូចតទៅនេះ៖+
២២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹តើអ្នករាល់គ្នាមិនកោតខ្លាចខ្ញុំទេឬ?
តើអ្នករាល់គ្នាមិនតក់ស្លុតនៅចំពោះខ្ញុំទេឬ?
គឺខ្ញុំហើយដែលបានដាក់ឆ្នេរខ្សាច់ជាដែនខណ្ឌសមុទ្រ
គឺជាច្បាប់ដ៏ស្ថិតស្ថេរដែលសមុទ្រមិនអាចឆ្លងផុតឡើយ។
ទោះជារលកបក់បោកយ៉ាងណា ក៏មិនអាចរំលងបានទេ
ទោះជារលកកញ្ជ្រោលកក្រើករំពើកយ៉ាងណា ក៏មិនអាចឆ្លងហួសបានដែរ។+
២៣ ប៉ុន្តែ ប្រជាជាតិនេះចេះតែបះបោរ និងមានចិត្តរឹងរូសជានិច្ច។
ពួកគេបានបែរទៅធ្វើតាមផ្លូវរបស់ខ្លួនវិញ។+
២៤ ពួកគេមិនបាននឹកគិតក្នុងចិត្តថា៖
«ឥឡូវ ចូរយើងកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងវិញ
លោកហើយដែលបានផ្ដល់ទឹកភ្លៀងតាមរដូវ គឺទាំងដើមរដូវ ទាំងចុងរដូវ។
លោកជាអ្នកកំណត់ឲ្យមានរដូវប្រមូលផលជាទៀងទាត់សម្រាប់យើង»។+
២៥ អ្នកមិនបានទទួលអ្វីទាំងនេះ ដោយសារតែកំហុសឆ្គងរបស់អ្នក
ហើយអំពើខុសឆ្គងរបស់អ្នកបាននាំឲ្យអ្នកបង់ប្រយោជន៍។+
២៦ ព្រោះមានមនុស្សទុច្ចរិតក្នុងចំណោមរាស្ត្រខ្ញុំ។
ពួកគេចេះតែរំពៃមើល ដូចជានាយព្រានលបចាំចាប់សត្វស្លាប។
ពួកគេរាយអន្ទាក់ដើម្បីចាប់មនុស្ស។
២៧ ដូចទ្រុងដែលមានពេញដោយសត្វស្លាប
នោះផ្ទះរបស់ពួកគេក៏ពេញទៅដោយការបោកបញ្ឆោតដែរ។+
ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេមានអំណាចនិងទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភ។
២៨ ពួកគេឡើងសាច់ ហើយធាត់រលោង
ពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ច្រើនក្រៃលែង។
ដើម្បីបានប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ពួកគេមិនជួយរកយុត្តិធម៌ឲ្យកូនកំព្រាទេ+
ហើយក៏មិនកាត់ក្ដីដោយយុត្តិធម៌ឲ្យជនក្រីក្រដែរ›»។+
២៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំដាក់ទោសពួកគេចំពោះរឿងទាំងនេះទេឬ?
តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំសងសឹកនឹងប្រជាជាតិនេះទេឬ?។
៣០ មានរឿងដ៏អាក្រក់និងគួរឲ្យរន្ធត់កើតឡើងនៅក្នុងស្រុក
៣១ គឺពួកអ្នកប្រកាសទំនាយប្រកាសពាក្យមិនពិត+
ហើយពួកសង្ឃប្រើអំណាចខ្លួន ត្រួតត្រាលើអ្នកឯទៀត។
ចំណែករាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ពួកគេពេញចិត្តនឹងការទាំងនោះណាស់។+
ប៉ុន្តែ ពេលដែលទីបញ្ចប់មកដល់ តើអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើអ្វីទៅ?»។
៦ ឱកូនចៅបេនយ៉ាមីនអើយ! ចូររកកន្លែងជ្រកឲ្យឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅ។ ចូរផ្លុំស្នែង+នៅក្រុងថេកូអា+
ហើយដុតភ្លើងធ្វើជាសញ្ញានៅលើបេតហាកេរែមចុះ!
ព្រោះអន្តរាយពីទិសខាងជើងជិតមកដល់ហើយ ជាសេចក្ដីហិនវិនាសដ៏ធំ។+
២ ឯកូនស្រីនៃក្រុងស៊ីយ៉ូន* នាងដូចជាស្រីល្វតល្វន់ស្រស់ស្អាត។+
៣ ពួកគង្វាលនឹងមកជាមួយនឹងហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេជាក្រុមៗ។
ពេលមកដល់ ពួកគេនឹងដំឡើងត្រសាលនៅជុំវិញនាង+
ហើយឲ្យហ្វូងសត្វស៊ីចំណីនៅកន្លែងរៀងៗខ្លួន។+
៤ «ចូរត្រៀមច្បាំងនឹងនាងទៅ!
នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ចូរយើងក្រោកឡើង ហើយវាយប្រហារនាង!»។
«វរហើយ! ព្រោះថ្ងៃកាន់តែជ្រេហើយ ឯយប់ក៏កាន់តែងងឹតដែរ»។
៥ «ចូរយើងក្រោកឡើង ហើយវាយប្រហារនាងនៅពេលយប់
ហើយបំផ្លាញប៉មរឹងមាំទាំងប៉ុន្មានរបស់នាងទៅ»។+
៦ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ចូរកាប់ដើមឈើ ហើយលើកដីឡើងកំពែងដើម្បីចូលវាយលុកក្រុងយេរូសាឡិមទៅ+
ក្រុងនោះត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះទោសកំហុសខ្លួន
ព្រោះក្នុងក្រុងនោះមានសុទ្ធតែការសង្កត់សង្កិនប៉ុណ្ណោះ។+
៧ ដូចអណ្ដូងជាប្រភពនៃទឹកត្រជាក់ នាងក៏ជាប្រភពនៃសេចក្ដីទុច្ចរិតដែរ។
ក្នុងក្រុងនោះឮតែអំពើហិង្សា និងការបំផ្លិចបំផ្លាញ+
ថែមទាំងមានជំងឺនិងទុក្ខវេទនាឥតស្រាកស្រាន្តនៅចំពោះមុខខ្ញុំ។
៨ ឱក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! ចូរភ្ញាក់ខ្លួនឡើង! បើមិនដូច្នោះទេខ្ញុំនឹងបែរចេញពីនាងដោយស្អប់ខ្ពើម+
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យនាងក្លាយទៅជាកន្លែងដែលគេទុកចោលគ្មានអ្នកណារស់នៅទៀត»។+
៩ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ពួកគេនឹងប្រមូលពួកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅសល់ ដូចជាប្រមូលផលផ្លែទំពាំងបាយជូរចុងក្រោយ។
ចូរលូកដៃទៅប្រឡេះម្ដងទៀត ដូចអ្នកប្រឡេះផ្លែពីដើមទំពាំងបាយជូរ»។
១០ «តើខ្ញុំគួរព្រមានអ្នកណាទៅ? តើអ្នកណានឹងស្ដាប់ខ្ញុំ?
មើល! ពួកគេបានខ្ទប់ត្រចៀកខ្លួន ដើម្បីកុំឲ្យស្ដាប់ឮ។+
មើល! ពួកគេបានមើលងាយពាក្យសម្ដីរបស់ព្រះយេហូវ៉ា+
ហើយមិនពេញចិត្តនឹងប្រសាសន៍របស់លោកទេ។
១១ ដូច្នេះ ខ្លួនខ្ញុំមានពេញទៅដោយកំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា រហូតដល់ទប់លែងបាន»។+
លោកក៏ប្រាប់ថា៖ «ចូរបញ្ចេញកំហឹងខ្ញុំទៅលើកូនក្មេងនៅតាមផ្លូវទៅ+
និងទៅលើក្រុមយុវជនដែលបានមកជួបជុំគ្នា។
ពួកគេទាំងអស់នឹងត្រូវចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ គឺទាំងប្ដីទាំងប្រពន្ធ
ទាំងបុរសវ័យចាស់ ទាំងមនុស្សចាស់ជរា។+
១២ អ្នកឯទៀតនឹងដណ្ដើមយកផ្ទះសម្បែង ស្រែចម្ការ និងប្រពន្ធរបស់ពួកគេ+
ព្រោះខ្ញុំនឹងលើកដៃទៅទាស់នឹងពួកអ្នកស្រុកនោះ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៣ «ចាប់ពីអ្នកតូចបំផុតរហូតដល់អ្នកធំបំផុត ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែរកស៊ីមិនទៀងត្រង់+
ហើយចាប់ពីពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទៅដល់ពួកសង្ឃពួកគេសុទ្ធតែជាជនបោកប្រាស់។+
១៤ ពួកគេធ្វើឲ្យរបួសរាស្ត្រខ្ញុំជាសះតែបន្តិចបន្តួចទេ ដោយនិយាយថា៖
‹មានសន្តិភាពហើយ! មានសន្តិភាពហើយ!› តែតាមពិតគ្មានទាល់តែសោះ។+
១៥ តើពួកគេអៀនខ្មាសចំពោះអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តឬទេ?
ពួកគេគ្មានការអៀនខ្មាសទាល់តែសោះ!
គឺពួកគេមិនទាំងដឹងថាការអៀនខ្មាសជាអ្វីផង។+
ហេតុនេះ ពួកគេនឹងដួលក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលបានដួលរួចហើយ។
ពេលខ្ញុំដាក់ទោសពួកគេ ពួកគេនឹងជំពប់ដួលជាមិនខាន»។ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរឈរនៅផ្លូវបំបែក ហើយសម្លឹងមើល។
បន្ទាប់មក ចូរសួររកផ្លូវពីចាស់បុរាណដែលជាផ្លូវដ៏ល្អ រួចដើរតាមផ្លូវនោះចុះ+
ដើម្បីអ្នកអាចរកកន្លែងសម្រាកសម្រាប់ខ្លួន»។
ប៉ុន្តែ ពួកគេនិយាយថា៖ «យើងនឹងមិនដើរតាមផ្លូវនោះជាដាច់ខាត»។+
១៧ «ខ្ញុំក៏បានតែងតាំងពួកអ្នកយាម+ ហើយពួកគេបាននិយាយថា៖
‹ចូរប្រុងស្ដាប់សំឡេងផ្លុំស្នែងទៅ!›»។+
ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនឆ្លើយថា៖ «យើងមិនស្ដាប់ទេ!»។+
១៨ «ដូច្នេះ ឱប្រជាជាតិទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់ចុះ!
ឱពួកជំនុំអើយ! ចូរផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់
ដើម្បីដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះពួកគេ។
១៩ ឱផែនដីអើយ! ចូរត្រងត្រាប់ស្ដាប់!
ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាមកលើប្រជាជាតិនេះ+
ជាផលដែលពួកគេបានសាបព្រោះ
ព្រោះពួកគេមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ពាក្យសម្ដីរបស់ខ្ញុំទេ
ហើយក៏មិនបានធ្វើតាមច្បាប់*របស់ខ្ញុំដែរ»។
២០ «ម្សៅក្រអូបដែលអ្នកយកមកពីស្រុកសេបា
និងឈើក្រអូប*ដែលអ្នកយកមកពីស្រុកឆ្ងាយ តើមានប្រយោជន៍ចំពោះខ្ញុំឬ?
ខ្ញុំមិនព្រមទទួលគ្រឿងបូជាដុតរបស់អ្នកឡើយ
ហើយក៏មិនពេញចិត្តនឹងគ្រឿងបូជាឯទៀតរបស់អ្នកដែរ»។+
២១ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«មើល! ខ្ញុំនឹងដាក់ឧបសគ្គនៅមុខពួកគេ
ពួកគេនឹងជំពប់ដួល គឺទាំងឪពុក ទាំងកូន ទាំងអ្នកជិតខាង
ទាំងមិត្តសម្លាញ់ ហើយពួកគេនឹងវិនាសអស់ទៅ»។+
២២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«មើល! មានប្រជាជាតិមួយកំពុងមកពីស្រុកនៃភាគខាងជើង
គឺជាប្រជាជាតិដ៏ខ្លាំងក្លាដែលមកពីកន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដីពួកគេនឹងត្រូវដាស់ឲ្យមក។+
២៣ ពួកគេនឹងមកដោយជិះសេះ+ ទាំងមានធ្នូនិងលំពែង។
ពួកគេជាមនុស្សសាហាវព្រៃផ្សៃ គ្មានចិត្តមេត្តាឡើយ។
សម្រែករបស់ពួកគេដូចជាសំឡេងសមុទ្រកញ្ជ្រោលបក់បោក។
ឱកូនស្រីនៃក្រុងស៊ីយ៉ូន*អើយ! ពួកគេតម្រៀបទ័ពមកទាស់នឹងនាងប្រៀបដូចជាអ្នកចម្បាំងម្នាក់»។
២៤ ពេលយើងឮដំណឹងនោះ ដៃរបស់យើងបានស្រយង់ទៅ+
ហើយសេចក្ដីវេទនាធ្វើឲ្យយើងតក់ស្លុតជាខ្លាំង
ការឈឺចាប់គឺប្រៀបដូចជាស្ត្រីឈឺពោះសម្រាលកូន។+
២៥ ចូរកុំចេញទៅឯវាល ឬដើរតាមផ្លូវឡើយ
ព្រោះពួកសត្រូវបានមកទាំងមានដាវផង។
ហេតុនេះហើយបានជាមានការភ័យតក់ស្លុតនៅគ្រប់ទិសទី។
២៦ ឱកូនស្រីនៃរាស្ត្រខ្ញុំអើយ! ចូរស្លៀកបាវ+ ហើយរមៀលខ្លួននៅលើផេះទៅ។
ចូរស្រែកទ្រហោយំ ដូចជាយំកាន់ទុក្ខកូនប្រុសតែមួយចុះ+
ព្រោះអ្នកដែលបំផ្លាញនឹងមកវាយប្រហារអ្នកភ្លាមមួយរំពេច។+
២៧ «ខ្ញុំបានតែងតាំងអ្នក*ឲ្យពិសោធមើលរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ដូចជាងពិសោធលោហៈ
ចូរពិសោធមើលពួកគេឲ្យបានល្អិតល្អន់
គឺអ្នកត្រូវពិនិត្យពិចារណាអំពីការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេឲ្យបានហ្មត់ចត់។
២៨ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែជាមនុស្សរឹងចចេសបំផុត+
ប្រៀបដូចជាដែកនិងស្ពាន់។
ពួកគេចេះតែដើរនិយាយបង្កាច់បង្ខូច+
ហើយការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេសុទ្ធតែខូចអាក្រក់។
២៩ ជាងខំប្រឹងសប់ខ្យល់ បាញ់ទៅលើភ្លើងដើម្បីបន្សុទ្ធប្រាក់។ គាត់សប់រហូតដល់ឆេះស្នប់របស់គាត់
ប៉ុន្តែ ការខំប្រឹងរបស់គាត់គឺឥតប្រយោជន៍+ ព្រោះមានតែសំណប៉ុណ្ណោះចេញពីភ្លើង។
ដូចគ្នាដែរ ពួកអ្នកដែលធ្វើអាក្រក់មិនបានត្រូវដកចេញពីចំណោមបណ្ដាជនឡើយ។+
៣០ បណ្ដាជនទាំងឡាយនឹងហៅពួកគេថាជាប្រាក់ដែលគ្មានតម្លៃ
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមិនទទួលស្គាល់ពួកគេឡើយ»។+
៧ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យេរេមាដូច្នេះថា៖ ២ «ចូរឈរនៅខ្លោងទ្វារវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រកាសដំណឹងនេះថា៖ ‹ឱបណ្ដាជនយូដាដែលចូលតាមទ្វារទាំងនេះដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៣ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរកែខ្លួននិងកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ នោះខ្ញុំនឹងអនុញ្ញាតឲ្យអ្នករាល់គ្នារស់នៅកន្លែងនេះតទៅទៀត។+ ៤ ចូរកុំទុកចិត្តពាក្យបោកបញ្ឆោតដែលនិយាយថា៖ ‹នេះ*ជាវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា!›។+ ៥ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាកែខ្លួននិងកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងវិនិច្ឆ័យក្ដីដោយយុត្តិធម៌ ពេលមានជម្លោះរវាងបុរសម្នាក់និងអ្នកជិតខាងរបស់គាត់+ ៦ ហើយបើអ្នករាល់គ្នាមិនជិះជាន់ជនបរទេស កូនកំព្រានិងស្ត្រីមេម៉ាយ+ ព្រមទាំងមិនសម្លាប់ជនស្លូតត្រង់នៅទីនេះ ហើយឈប់ដើរតាមព្រះដទៃដែលនាំឲ្យមានទុក្ខដល់ខ្លួន+ ៧ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នារស់នៅលើទឹកដីនេះតទៅទៀត គឺនៅក្នុងស្រុកដែលខ្ញុំបានឲ្យបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាជាដរាបតទៅ»›»។
៨ «ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបានទុកចិត្តពាក្យបោកបញ្ឆោតវិញ+ គឺជាអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ទាល់តែសោះ។ ៩ អ្នករាល់គ្នាបានលួច+ សម្លាប់មនុស្ស ផិតក្បត់ ស្បថមិនពិត+ ជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះបាល+ និងកាន់តាមព្រះឯទៀតដែលខ្លួនមិនស្គាល់។ ១០ រួចអ្នករាល់គ្នាចូលមកឈរនៅចំពោះខ្ញុំក្នុងវិហារដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ ហើយនិយាយថា៖ ‹យើងនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ›។ តើរឿងនេះអាចទៅរួចទេ? ព្រោះអ្នករាល់គ្នាកំពុងប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមហើយ។ ១១ តើអ្នករាល់គ្នាចាត់ទុកវិហារនេះដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ ជាសម្បុកចោរឬ?+ មើល! ខ្ញុំបានឃើញការទាំងនេះដោយផ្ទាល់ភ្នែកហើយ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១២ «‹ប៉ុន្តែ ឥឡូវចូរទៅកន្លែងរបស់ខ្ញុំនៅឯស៊ីឡូរ+ ជាកន្លែងតាងនាមខ្ញុំតាំងពីដំបូង+ ហើយមើលនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅទីនោះ ដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ។+ ១៣ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី អ្នករាល់គ្នានៅតែធ្វើអំពើទាំងនោះដដែល›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ‹ទោះជាខ្ញុំនិយាយទៅកាន់អ្នករាល់គ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀត*ក៏ដោយ ក៏អ្នកមិនស្ដាប់ដែរ។+ ខ្ញុំបានហៅអ្នករាល់គ្នាច្រើនលើកច្រើនសា តែអ្នកមិនឆ្លើយតបមកវិញទេ។+ ១៤ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងធ្វើទៅលើវិហារដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ+ ជាវិហារដែលអ្នករាល់គ្នាទុកចិត្ត+ ហើយធ្វើទៅលើទីកន្លែងនេះដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យអ្នកនិងបុព្វបុរសរបស់អ្នក ដូចខ្ញុំបានធ្វើទៅលើស៊ីឡូរដែរ។+ ១៥ ខ្ញុំនឹងបោះអ្នករាល់គ្នាចេញពីមុខខ្ញុំ ដូចខ្ញុំបានបោះបង់ចោលបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ គឺកូនចៅទាំងអស់របស់អេប្រាអ៊ីម›។+
១៦ «ចំណែកអ្នកវិញ ចូរកុំអធិដ្ឋានឲ្យប្រជារាស្ត្រនេះឲ្យសោះ ហើយក៏កុំបន្លឺសំឡេង ឬធ្វើសំណូមពរ ឬអង្វរជំនួសពួកគេដែរ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងមិនស្ដាប់ទេ។+ ១៧ តើអ្នកមិនឃើញអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើនៅបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា និងនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទេឬ? ១៨ កូនៗកំពុងប្រមូលអុស ហើយឪពុកកំពុងបង្កាត់ភ្លើង។ ឯម្ដាយវិញ កំពុងច្របាច់ម្សៅធ្វើនំជូនដល់ព្រះនាងនៃមេឃា។*+ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានច្រួចស្រាជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀតដើម្បីបញ្ឈឺចិត្តខ្ញុំ។+ ១៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹តើពួកគេកំពុងធ្វើបាប*ខ្ញុំឬ? ការពិតគឺពួកគេកំពុងធ្វើបាបខ្លួនឯងទេ ហើយពួកគេកំពុងធ្វើឲ្យខ្លួនអាម៉ាស់មុខហើយ›។+ ២០ ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងបញ្ចេញកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់ខ្ញុំទៅលើកន្លែងនេះ+ ទាំងមនុស្ស ទាំងសត្វ ទាំងដើមឈើនៅឯវាល ទាំងផលដំណាំ។ កំហឹងនេះប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ ដែលមិនអាចពន្លត់បានឡើយ›។+
២១ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរជូនគ្រឿងបូជាដុតបន្ថែមពីលើគ្រឿងបូជាឯទៀតរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ ហើយបរិភោគសាច់ជាចំណែករបស់ខ្លួនចុះ។+ ២២ ព្រោះនៅថ្ងៃដែលខ្ញុំបាននាំបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ខ្ញុំមិនបាននិយាយជាមួយនឹងពួកគេអំពីគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជាឯទៀតទេ ហើយក៏មិនបានបង្គាប់ពួកគេអំពីការនោះដែរ។+ ២៣ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានបង្គាប់ពួកគេដូចនេះថា៖ «ចូរស្ដាប់ខ្ញុំចុះ នោះខ្ញុំនឹងទៅជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងទៅជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ។+ អ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្គាប់ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានភាពចម្រុងចម្រើន»›។+ ២៤ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនព្រមផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ឡើយ។+ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានធ្វើតាមគម្រោងការ*របស់ខ្លួន គឺធ្វើតាមគំនិតអាក្រក់និងចិត្តរឹងចចេសរបស់ខ្លួនវិញ។+ ពួកគេបានថយក្រោយ មិនមែនឆ្ពោះទៅមុខទេ ២៥ គឺតាំងពីថ្ងៃដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។+ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំបានចាត់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំជាពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ឲ្យទៅព្រមានអ្នករាល់គ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ម្ដងហើយម្ដងទៀត។+ ២៦ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនព្រមស្ដាប់ខ្ញុំទេ ហើយក៏មិនផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ខ្ញុំដែរ។+ ពួកគេជាមនុស្សរឹងចចេស ហើយបានប្រព្រឹត្តអាក្រក់ជាងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេទៅទៀត!
២៧ «ឯអ្នកវិញ អ្នកនឹងប្រាប់ពាក្យទាំងនេះដល់ពួកគេ+ តែពួកគេនឹងមិនស្ដាប់អ្នកទេ។ អ្នកនឹងហៅពួកគេ តែពួកគេនឹងមិនឆ្លើយតបមកអ្នកវិញឡើយ។ ២៨ អ្នកនឹងប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹នេះជាប្រជាជាតិដែលមិនស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន ហើយមិនព្រមទទួលការប្រដៅតម្រង់ពីលោកទេ។ ពួកគេលែងមានភាពស្មោះត្រង់ហើយ ក្នុងចំណោមពួកគេក៏គ្មាននរណានិយាយអំពីភាពស្មោះត្រង់ដែរ›។+
២៩ «ចូរកាត់សក់វែង*របស់អ្នក* រួចបោះចោលទៅ ហើយច្រៀងបទទំទួញនៅលើទីទួលចុះ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាលែងទទួលស្គាល់ជំនាន់មនុស្សដែលធ្វើឲ្យលោកខឹង ហើយលោកនឹងបោះបង់ចោលពួកគេ។ ៣០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ព្រោះបណ្ដាជនយូដាបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលខ្ញុំស្អប់។ ពួកគេបានដំឡើងរូបព្រះដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមនៅក្នុងវិហារដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើឲ្យវិហារនោះស្មោកគ្រោក។+ ៣១ ពួកគេបានសង់ទីខ្ពស់ៗនៅតូផែត ដែលនៅក្នុងជ្រលងហ៊ីណំ*+ ដើម្បីដុតកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួននៅក្នុងភ្លើង+ ជាការដែលខ្ញុំមិនបានបង្គាប់ ហើយក៏មិនដែលមាននៅក្នុងគំនិតខ្ញុំសោះឡើយ›។+
៣២ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ហេតុនេះ មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលគេនឹងលែងហៅទីនោះថាតូផែតឬជ្រលងហ៊ីណំ*ទៀត តែនឹងហៅថាជ្រលងនៃការសម្លាប់វិញ។ គេនឹងកប់សាកសពនៅតូផែត រហូតដល់គ្មានកន្លែងកប់ទៀត។+ ៣៣ ម្ល៉ោះហើយ សាកសពរបស់បណ្ដាជននោះ នឹងទៅជាចំណីដល់សត្វហើរលើអាកាស និងដល់សត្វសាហាវនៅលើដី ហើយគ្មានអ្នកណាដេញពួកវាឡើយ។+ ៣៤ គ្រានោះ នៅបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដានិងនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យលែងមានសំឡេងសប្បាយរីករាយ និងសំឡេងត្រេកអររបស់កូនកំលោះកូនក្រមុំទៀត+ ព្រោះស្រុកទាំងមូលនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល›»។+
៨ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «នៅគ្រានោះ ឆ្អឹងរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ពួកសង្ឃ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ និងឆ្អឹងរបស់បណ្ដាជននៅក្រុងយេរូសាឡិម នឹងត្រូវយកចេញពីទីបញ្ចុះសព។ ២ គេនឹងយកឆ្អឹងរបស់អ្នកទាំងនោះទៅរាយនៅលើដីក្រោមដួងអាទិត្យ ដួងចន្ទ និងផ្កាយទាំងឡាយនៅលើមេឃ ព្រោះអ្នកទាំងនោះធ្លាប់ស្រឡាញ់ ធ្លាប់បម្រើ កាន់តាម ស្វែងរក និងគោរពបូជាអ្វីទាំងនោះ។+ គេនឹងមិនប្រមូលឆ្អឹងទាំងនោះទៅបញ្ចុះទេ តែនឹងត្រូវទុកចោលឲ្យនៅលើដីដូចជាជីវិញ»។+
៣ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ប្រកាសថា៖ «ឯពួកអ្នកដែលនៅសល់ពីប្រជាជាតិដ៏អាក្រក់នេះ ពួកគេនឹងសុខចិត្តស្លាប់ជាជាងរស់នៅ គឺជាពួកអ្នកដែលខ្ញុំបានកម្ចាត់កម្ចាយនៅគ្រប់ទីកន្លែង»។
៤ «អ្នកត្រូវនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«តើអ្នកដែលដួលនឹងមិនក្រោកឡើងវិញទេឬ?
បើម្នាក់ត្រឡប់មកវិញ តើអ្នកឯទៀតនឹងមិនត្រឡប់មកដែរទេឬ?
៥ ហេតុអ្វីក៏អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមតែងតែប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់ដូច្នេះ?
ពួកគេជឿការបោកបញ្ឆោត ហើយមិនព្រមត្រឡប់មកវិញទេ។+
៦ ខ្ញុំខំស្ដាប់ តែពួកគេមិនបាននិយាយអ្វីដែលពិតត្រង់ទេ។
គ្មាននរណាម្នាក់ប្រែចិត្តពីអំពើទុច្ចរិតរបស់ខ្លួន ហើយក៏គ្មាននរណាសួរថា៖ ‹ម្ដេចក៏ខ្ញុំធ្វើដូច្នេះ?›។+
ពួកគេម្នាក់ៗចេះតែទៅតាមផ្លូវដែលពេញនិយមប្រៀបដូចជាសេះបោលចូលក្នុងចម្បាំង។
៧ សត្វកុកដែលហើរនៅលើមេឃចេះស្គាល់រដូវកាល
ឯលលក ត្រចៀកកាំ និងបក្សីឯទៀត* ពួកវាស្គាល់ពេលកំណត់ដែលត្រូវហោះត្រឡប់មកសម្បុក*វិញ។
ប៉ុន្តែ រាស្ត្រខ្ញុំមិនស្គាល់ពេលវេលាដែលខ្ញុំជាយេហូវ៉ានឹងវិនិច្ឆ័យពួកគេទេ»›។+
៨ ‹តើអ្នកអាចនិយាយម្ដេចនឹងបានថា៖ «យើងមានប្រាជ្ញា ហើយក៏មានច្បាប់*របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ»?
តាមពិត ពួកអ្នកចម្លងច្បាប់ប្រើស្លាបប៉ាកកាក្លែងក្លាយ+ ដើម្បីកត់ទុកនូវអ្វីដែលមិនពិតប៉ុណ្ណោះ។
៩ ពួកអ្នកប្រាជ្ញបានរងការអាម៉ាស់។+
ពួកគេនឹងភ័យតក់ស្លុត ហើយនឹងត្រូវចាប់ខ្លួន។
មើល! ពួកគេបានមើលងាយប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយ
ដូច្នេះ តើពួកគេមានប្រាជ្ញាអ្វីទៅ?
១០ ហេតុនេះ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ប្រពន្ធរបស់ពួកគេឲ្យបុរសឯទៀត
ហើយប្រគល់ស្រែចម្ការរបស់ពួកគេឲ្យអ្នកឯទៀត។+
ចាប់ពីអ្នកតូចបំផុតរហូតដល់អ្នកធំបំផុត ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែរកស៊ីមិនទៀងត្រង់+
ហើយចាប់ពីពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរហូតដល់ពួកសង្ឃពួកគេសុទ្ធតែជាជនបោកប្រាស់។+
១១ ពួកគេធ្វើឲ្យរបួសរបស់រាស្ត្រខ្ញុំជាសះតែបន្តិចបន្តួចទេ ដោយនិយាយថា៖
«មានសន្តិភាពហើយ! មានសន្តិភាពហើយ!» តែតាមពិតគ្មានទាល់តែសោះ។+
១២ តើពួកគេអៀនខ្មាសចំពោះអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តឬទេ?
ពួកគេគ្មានការអៀនខ្មាសទាល់តែសោះ!
គឺពួកគេមិនទាំងដឹងថាការអៀនខ្មាសជាអ្វីផង។+
ហេតុនេះ ពួកគេនឹងដួលលើពួកអ្នកដែលបានដួលរួចហើយ។
ពេលខ្ញុំដាក់ទោសពួកគេ ពួកគេនឹងជំពប់ដួលជាមិនខាន›។+ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ពេលខ្ញុំប្រមូលពួកគេមកហើយខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពួកគេឲ្យអស់គ្មានសល់
គឺដូចដើមទំពាំងបាយជូរនិងដើមល្វាដែលគ្មានផ្លែនៅសល់។ ឯស្លឹកក៏ស្វិតស្រពោនអស់ដែរ។
អ្វីដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យពួកគេនឹងសូន្យបាត់ទៅ›»។
១៤ «ហេតុអ្វីក៏យើងអង្គុយស្ងៀមនៅទីនេះទៀត?
ចូរយើងនាំគ្នាចូលទៅបណ្ដាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ+ហើយស្លាប់នៅទីនោះទៅ។
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងនឹងប្រហារយើងជាមិនខាន។
លោកនឹងឲ្យយើងផឹកទឹកដែលមានជាតិពុល+
ព្រោះយើងបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ។
១៥ យើងសង្ឃឹមថាមានសេចក្ដីសុខសាន្ត តែគ្មានអ្វីល្អកើតឡើងទេ
យើងសង្ឃឹមថាមានការជាសះស្បើយ តែមានតែការភ័យតក់ស្លុតប៉ុណ្ណោះ។+
១៦ មានឮសំឡេងដង្ហើមសេះរបស់ពួកសត្រូវពីទឹកដីដាន់
ហើយពេលសេះខ្លាំងក្លារបស់ពួកគេស្រែកកញ្ជ្រៀវ ទឹកដីទាំងមូលញ័ររញ្ជួយ។
ពួកសត្រូវចូលមកបំផ្លាញស្រុកទាំងមូលនិងអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងនោះ
គឺទាំងក្រុង ទាំងបណ្ដាជន»។
១៧ «មើល! ខ្ញុំនឹងឲ្យពស់មានពិសចូលទៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា
គឺជាពស់ដែលមិនអាចសណ្ដំបាន
ពួកវានឹងចឹកអ្នករាល់គ្នាជាមិនខាន»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៨ ខ្ញុំមានទុក្ខព្រួយ មិនចេះស្រាកស្រាន្តទេ ហើយចិត្តខ្ញុំក៏ឈឺចាប់ខ្លាំងដែរ។
១៩ ពីស្រុកឆ្ងាយ មានឮសំឡេងស្រែកសុំជំនួយ
គឺជាសម្រែករបស់កូនស្រីនៃរាស្ត្រខ្ញុំ ដែលថា៖
«តើព្រះយេហូវ៉ាមិននៅក្នុងក្រុងស៊ីយ៉ូនទេឬ?
តើស្ដេចមិននៅក្នុងក្រុងនោះទេឬ?»។
«ហេតុអ្វីពួកគេធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងដោយសាររូបព្រះរបស់ពួកគេ
ជាព្រះដែលឥតបានការរបស់ជនជាតិដទៃ?»។
២០ «រដូវប្រមូលផលបានកន្លងផុតទៅ ហើយរដូវក្ដៅក៏ចប់ហើយដែរ
តែយើងមិនទាន់បានសង្គ្រោះទេ!»។
២១ ចិត្តខ្ញុំខ្ទេចខ្ទាំដោយសារទុក្ខវេទនារបស់កូនស្រីនៃរាស្ត្រខ្ញុំ។+
ខ្ញុំបានកើតទុក្ខ ហើយភ័យតក់ស្លុតជាខ្លាំង។
២២ នៅស្រុកគីលាត តើគ្មានប្រេងបាលសាម*ទេឬ?+
តើគ្មានគ្រូពេទ្យនៅទីនោះទេឬ?+
ចុះហេតុអ្វីបានជាកូនស្រីនៃរាស្ត្រខ្ញុំនៅតែមិនទាន់មានសុខភាពល្អឡើងវិញដូច្នេះ?+
៩ ឱបើក្បាលខ្ញុំប្រៀបដូចជាក្បាលទឹក
ភ្នែកខ្ញុំប្រៀបដូចជាប្រភពទឹក+
នោះខ្ញុំនឹងយំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ
ចំពោះសាកសពនៃជនរួមជាតិរបស់ខ្ញុំ។
២ ឱបើខ្ញុំមានកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
នោះខ្ញុំនឹងចាកចេញពីជនរួមជាតិរបស់ខ្ញុំ ហើយទៅឲ្យឆ្ងាយពីពួកគេ
ព្រោះពួកគេសុទ្ធតែជាអ្នកផិតក្បត់+
និងជាក្រុមមនុស្សដែលមានកលឧបាយ។
៣ ពួកគេត្រៀមនិយាយកុហក ដូចជាគេយឹតធ្នូត្រៀមនឹងបាញ់
ហេតុនេះ ស្រុកនោះពេញទៅដោយសេចក្ដីមិនពិត និងភាពមិនស្មោះត្រង់។+
«ពួកគេធ្វើអំពើអាក្រក់មួយហើយមួយទៀត
ហើយមិនយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ខ្ញុំឡើយ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៤ «ឱជនទាំងឡាយអើយ! ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងអ្នកជិតខាងខ្លួន
ហើយសូម្បីតែបងប្អូនក៏កុំទុកចិត្តដែរ។
ព្រោះបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាអ្នកក្បត់+
ហើយអ្នកជិតខាងក៏សុទ្ធតែជាអ្នកបង្កាច់បង្ខូចដែរ។+
៥ ពួកគេម្នាក់ៗបោកបញ្ឆោតអ្នកជិតខាងខ្លួន
ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់និយាយសេចក្ដីពិតឡើយ។
ពួកគេបង្វឹកអណ្ដាតខ្លួនឲ្យនិយាយតែសេចក្ដីមិនពិតប៉ុណ្ណោះ។+
ពួកគេប្រព្រឹត្តអាក្រក់មិនចេះនឿយណាយ។
៦ អ្នកកំពុងរស់នៅក្នុងចំណោមជនបោកប្រាស់
អ្នកទាំងនោះនិយាយតែពាក្យភូតភរ ហើយមិនព្រមទទួលស្គាល់ខ្ញុំទេ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៧ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ខ្ញុំនឹងសម្រិតសម្រាំង ហើយពិសោធមើលពួកគេ+
ព្រោះក្រៅពីនេះ តើមានអ្វីទៀតដែលខ្ញុំអាចធ្វើចំពោះកូនស្រីនៃរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំទៅ?
៨ អណ្ដាតពួកគេពោលតែពាក្យបោកបញ្ឆោត ប្រៀបដូចជាផ្លែព្រួញមុតស្រួច។
មាត់ពួកគេពោលពាក្យផ្អែមល្ហែមដល់អ្នកជិតខាងខ្លួន
តែក្នុងចិត្ត ពួកគេរង់ចាំឱកាសវាយឆ្មក់វិញ»។
៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំដាក់ទោសពួកគេចំពោះរឿងទាំងនេះទេឬ?
តើមិនគួរឲ្យខ្ញុំសងសឹកនឹងប្រជាជាតិនេះទេឬ?+
១០ ខ្ញុំនឹងទ្រហោយំនឹងភ្នំទាំងឡាយ
ហើយច្រៀងបទទំនួញនឹកស្រណោះដល់វាលស្មៅនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
ព្រោះកន្លែងទាំងនោះបានឆេះអស់ហើយ គ្មានអ្នកណាដើរឆ្លងកាត់ទៀតទេ
ឯសំឡេងហ្វូងសត្វក៏មិនឮទៀតដែរ។
សត្វស្លាបនៅលើមេឃបានហើរទៅបាត់ ហើយសត្វសាហាវនៅលើដីបានរត់អស់ដែរ។+
១១ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យក្រុងយេរូសាឡិមទៅជាគំនរថ្ម+ គឺទៅជាលំនៅរបស់ឆ្កែព្រៃ។+
ឯបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដាវិញ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំ ហើយគ្មានអ្នកណារស់នៅទៀតឡើយ។+
១២ តើអ្នកណាមានប្រាជ្ញាអាចយល់ការនេះបាន?
តើព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អ្នកណាដើម្បីអ្នកនោះអាចប្រកាសអំពីរឿងនេះ? ហេតុអ្វីក៏ស្រុកនេះវិនាសទៅ?
ហេតុដូចម្ដេចបានជាស្រុកនេះឆេះអស់ដូចជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
ហើយគ្មានមនុស្សណាដើរឆ្លងកាត់ដូច្នេះ?»។
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាឆ្លើយថា៖ «នេះគឺដោយសារពួកគេមិនទទួលស្គាល់និងមិនធ្វើតាមច្បាប់*ដែលខ្ញុំបានឲ្យពួកគេ ថែមទាំងមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំផង។ ១៤ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានធ្វើតាមចិត្តរឹងចចេសរបស់ខ្លួន+ ហើយទៅគោរពបូជាដល់រូបព្រះបាល តាមអ្វីដែលបុព្វបុរសរបស់ពួកគេបានបង្រៀន។+ ១៥ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យបណ្ដាជននេះបរិភោគដើមល្វីង និងផឹកទឹកដែលមានជាតិពុល។+ ១៦ ខ្ញុំនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេឲ្យទៅរស់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា ដែលពួកគេនិងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេមិនដែលស្គាល់+ ហើយខ្ញុំនឹងចាត់សត្រូវឲ្យដេញតាមប្រហារពួកគេ រហូតដល់ពួកគេវិនាសសាបសូន្យអស់›។+
១៧ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
‹ចូរគិតពិចារណាអំពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងចុះ។
ចូរឲ្យគេទៅហៅពួកស្ត្រីដែលច្រៀងបទទំនួញ+
គឺស្ត្រីដែលពូកែច្រៀងបទទាំងនោះឲ្យមកជួបជុំគ្នា។
១៨ ស្ត្រីទាំងនោះត្រូវប្រញាប់ច្រៀងបទទំនួញឲ្យយើងស្ដាប់
ដើម្បីឲ្យទឹកភ្នែកយើងហូរចេញមក គឺហូរឥតឈប់។+
១៩ ព្រោះមានឮសំឡេងទួញយំពីក្រុងស៊ីយ៉ូនថា៖+
«យើងបានវិនាសហិនហោចអស់ហើយ!
យើងមានការអាម៉ាស់ខ្លាំងណាស់!
ព្រោះយើងបានចាកចោលស្រុក ហើយសត្រូវបានផ្ដួលរំលំផ្ទះយើងចោល»។+
២០ ឱស្ត្រីអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ា
ហើយផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់សម្ដីរបស់លោកចុះ។
ចូរបង្រៀនកូនស្រីៗរបស់អ្នកឲ្យច្រៀងបទទំនួញនេះ
ហើយបង្ហាត់អ្នកឯទៀតឲ្យចេះច្រៀងបទនេះដែរ។+
២១ ព្រោះសេចក្ដីស្លាប់ឡើងតាមបង្អួច
ហើយក៏ចូលទៅក្នុងប៉មរឹងមាំទាំងប៉ុន្មានរបស់យើងដែរ
ដើម្បីយកជីវិតកូនក្មេងនៅតាមផ្លូវ
និងពួកយុវជននៅទីធ្លាសាធារណៈ›។+
២២ ចូរនិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«សាកសពរបស់មនុស្សនឹងត្រូវទុកចោលដូចជីនៅដី
និងដូចជាកណ្ដាប់ស្រូវដែលគេទើបនឹងច្រូត ហើយគ្មានអ្នកណាប្រមូលទេ»›»។+
២៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«អ្នកប្រាជ្ញមិនត្រូវអួតអំពីប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនឡើយ+
ហើយបុរសខ្លាំងក្លាក៏មិនត្រូវអួតអំពីកម្លាំងរបស់ខ្លួនដែរ
ឯអ្នកមានវិញ គាត់មិនត្រូវអួតអំពីទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនទេ»។+
២៤ «ប៉ុន្តែ ចូរអួតអំពីការនេះវិញ
គឺការមានការយល់ដឹងនិងចំណេះអំពីខ្ញុំ+
ថាខ្ញុំជាយេហូវ៉ា ជាព្រះដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់និងសេចក្ដីសុចរិតយុត្តិធម៌នៅផែនដី+
ព្រោះខ្ញុំពេញចិត្តនឹងការទាំងនេះណាស់»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ដែលខ្ញុំនឹងកាត់ទោសអស់អ្នកដែលកាត់ចុងស្បែកតែសម្បកក្រៅប៉ុណ្ណោះ+ ២៦ ហើយខ្ញុំនឹងកាត់ទោសជនជាតិអេហ្ស៊ីប+ យូដា+ អេដំ+ អាំម៉ូន+ និងម៉ូអាប់+ រួមទាំងអស់អ្នកដែលកាត់តម្រឹមសក់ត្រឹមសៀតផ្កា គឺជាអ្នកដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។+ ព្រោះប្រជាជាតិទាំងអស់សុទ្ធតែមិនបានកាត់ចុងស្បែក ហើយពូជពង្សយូដាទាំងអស់ក៏មិនបានកាត់ស្បែកចិត្តដែរ»។+
១០ ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នា។ ២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
«ចូរកុំធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រជាជាតិដទៃឡើយ+
ហើយក៏កុំភ័យតក់ស្លុតនឹងសញ្ញាសម្គាល់នៅលើមេឃដែរ
ព្រោះនោះជាអ្វីដែលប្រជាជាតិនានាភ័យខ្លាច។+
៣ ទំនៀមទម្លាប់សាសនារបស់ពួកគេគឺឥតប្រយោជន៍ទេ
ព្រោះរូបព្រះរបស់ពួកគេគ្រាន់តែជាឈើ
ដែលជាងបានកាប់ពីព្រៃយកមកឆ្លាក់ប៉ុណ្ណោះ។+
៥ រូបនោះមិនចេះនិយាយ ដូចជាទីងមោងចាំចម្ការត្រសក់+
គេត្រូវលើករូបនោះពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ព្រោះវាមិនអាចដើរបានទេ។+
កុំខ្លាចរូបនោះឡើយ ព្រោះវាមិនអាចធ្វើទុក្ខបានទេ
ហើយក៏មិនអាចធ្វើការល្អបានដែរ»។+
៦ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! គ្មានព្រះណាដូចលោកទេ+
ព្រោះលោកអស្ចារ្យនិងមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា ហើយនាមលោកឧត្តុង្គឧត្តម។
៧ ឱមហាក្សត្រនៃប្រជាជាតិទាំងឡាយអើយ! តើមានអ្នកណាដែលមិនកោតខ្លាចលោក?+ ព្រោះលោកសមនឹងទទួលការកោតខ្លាច។
ព្រោះក្នុងចំណោមពួកអ្នកប្រាជ្ញនៃប្រជាជាតិទាំងឡាយនិងរាជាណាចក្រនានាគ្មានអ្នកណាដូចលោកទេ។+
៨ ពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែល្ងីល្ងើនិងមិនសមហេតុផល។+
ការណែនាំពីរូបព្រះដែលធ្វើពីឈើ គឺគ្មានប្រយោជន៍ទេ។+
៩ ពួកគេបាននាំយកបន្ទះប្រាក់ពីតើស៊ីស+ និងមាសពីអ៊ូផាស
ដើម្បីឲ្យជាងស្រោបរូបព្រះទាំងនោះ។
រួចបំពាក់រូបទាំងនោះដោយក្រណាត់ត្បាញពីអំបោះពណ៌ខៀវនិងអំបោះពណ៌ស្វាយដែលធ្វើពីរោមចៀម។
រូបទាំងនោះសុទ្ធតែជាស្នាដៃរបស់ពួកជាងដ៏ប៉ិនប្រសប់។
១០ ចំណែកព្រះយេហូវ៉ាវិញ លោកជាព្រះដ៏ពិត។
លោកជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ+ និងជាមហាក្សត្រដ៏ស្ថិតស្ថេរ។+
ពេលលោកបញ្ចេញកំហឹង ផែនដីញ័ររញ្ជួយ+
ហើយពេលលោកវិនិច្ឆ័យទោស គ្មានប្រជាជាតិណាអាចធន់នៅបានឡើយ។
១១* អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេដូច្នេះថា៖
«បណ្ដាព្រះមិនពិតដែលមិនបានបង្កើតមេឃនិងផែនដី
នឹងវិនាសបាត់ពីផែនដីនិងពីក្រោមមេឃទៅ»។+
១២ ឯលោកវិញ លោកជាអ្នកបង្កើតផែនដីដោយឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា
លោកបានបង្កើតដី*ដោយប្រាជ្ញា+
ថែមទាំងបានលាតសន្ធឹងផ្ទៃមេឃដោយការយល់ដឹងរបស់លោកផង។+
១៣ ពេលលោកបញ្ចេញសំឡេង ចំហាយទឹកនៅលើមេឃពុះកញ្ជ្រោល។+
លោកបណ្ដាលឲ្យពពកឡើងពីជើងមេឃ+
ហើយធ្វើឲ្យមានផ្លេកបន្ទោរនៅពេលភ្លៀង
ព្រមទាំងបណ្ដាលឲ្យខ្យល់បក់ចេញពីឃ្លាំងរបស់លោក។+
១៤ មនុស្សទាំងអស់ប្រព្រឹត្តដោយមិនសមហេតុសមផល និងគ្មានការយល់ដឹងសោះ។
រីឯជាងដែក ពួកគេនឹងអាម៉ាស់មុខព្រោះតែរូបព្រះដែលពួកគេបានធ្វើ+
ព្រោះរូបទាំងនោះ*គ្មានខ្យល់ដង្ហើមទេ ហើយសុទ្ធតែជាការបោកប្រាស់។+
១៥ រូបព្រះទាំងនោះសុទ្ធតែឥតបានការ ជាស្នាដៃដែលគួរឲ្យចំអកមើលងាយវិញ។+
ពេលថ្ងៃវិនិច្ឆ័យមកដល់ រូបព្រះទាំងនោះនឹងវិនាសសូន្យទៅ។
១៦ ឯព្រះដែលជាមត៌ករបស់យ៉ាកុប លោកមិនដូចរូបព្រះទាំងនោះទេ
ព្រោះលោកជាអ្នកបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់
ហើយអ៊ីស្រាអែលជាដំបងកម្មសិទ្ធិរបស់លោក។+
លោកមាននាមជាយេហូវ៉ា ហើយជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌។+
១៧ ឱស្ត្រីដែលនៅក្រោមការឡោមព័ទ្ធអើយ! ចូរយកបង្វេចរបស់អ្នកពីដីទៅ។
១៨ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«មើល! ឥឡូវខ្ញុំកំពុងបោះពួកអ្នកស្រុកចេញពីទឹកដីពួកគេហើយ+
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេរងទុក្ខលំបាក»។
១៩ វេទនាហើយខ្ញុំ! ព្រោះខ្ញុំមានរបួសធ្ងន់ណាស់!+
ដំបៅរបស់ខ្ញុំមិនអាចជាសះស្បើយទេ។
ខ្ញុំក៏និយាយថា៖ «ខ្ញុំពិតជាមានជំងឺធ្ងន់មែន ហើយត្រូវតែស៊ូទ្រាំ។
២០ ត្រសាលរបស់ខ្ញុំបានខ្ទេចខ្ទីអស់ ហើយខ្សែត្រសាលក៏ដាច់អស់ដែរ។+
កូនៗខ្ញុំបានចាកចោលខ្ញុំគ្មានសល់ម្នាក់ទេ។+
ដូច្នេះ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ជួយលាតផ្ទាំងត្រសាលឬដំឡើងត្រសាលឲ្យខ្ញុំឡើយ។
២១ ព្រោះពួកគង្វាលបានប្រព្រឹត្តដោយមិនចេះពិចារណា+
ហើយពួកគេមិនបានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាទេ។+
ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេប្រព្រឹត្តដោយគ្មានការយល់ដឹងទាល់តែសោះ។
ឯហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេ ក៏បានរត់ខ្ចាត់ខ្ចាយអស់»។+
២២ សូមស្ដាប់! មានគេកំពុងនាំដំណឹងមក! និងមានសូរសន្ធឹកពីស្រុកខាងជើង+
ដើម្បីធ្វើឲ្យបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដាទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំ គឺទៅជាលំនៅរបស់ឆ្កែព្រៃ។+
២៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាមនុស្សគ្មានសិទ្ធិដឹកនាំផ្លូវរបស់ខ្លួនទេ
ហើយក៏គ្មានសមត្ថភាពតម្រង់ជំហានរបស់ខ្លួនដែរ។+
២៤ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមលោកកែតម្រង់ខ្ញុំដោយយុត្តិធម៌
តែមិនមែនដោយកំហឹងទេ+ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំសាបសូន្យឡើយ។+
២៥ សូមលោកបញ្ចេញកំហឹងទៅលើប្រជាជាតិនានាដែលមិនអើពើនឹងលោក+
ព្រមទាំងទៅលើអំបូរទាំងឡាយដែលមិនហៅរកនាមលោកដែរ។
ព្រោះពួកគេបានត្របាក់លេបយ៉ាកុប+ គឺបំផ្លិចបំផ្លាញគាត់អស់គ្មានសល់។+
ពួកគេថែមទាំងធ្វើឲ្យស្រុករបស់គាត់ទៅជាកន្លែងស្ងាត់សូន្យឈឹងទៀតផង។+
១១ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈយេរេមាថា៖ ២ «ឱបណ្ដាជនអើយ! ចូរស្ដាប់ពាក្យពេចន៍ក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្ញុំ។
«ចូរប្រាប់*ពាក្យទាំងនេះដល់ពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម ៣ គឺប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ត្រូវបណ្ដាសាហើយ អ្នកណាដែលមិនធ្វើតាមសេចក្ដីដែលចែងក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្ញុំ+ ៤ ជាសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានបង្គាប់បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា នៅថ្ងៃដែលខ្ញុំនាំពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ដែលប្រៀបដូចជាឡរំលាយដែក។+ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ចូរស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ ហើយធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ខ្ញុំ នោះអ្នកនឹងទៅជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ៥ យ៉ាងនោះ ខ្ញុំអាចធ្វើតាមពាក្យសម្បថដែលខ្ញុំបានស្បថនឹងបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺឲ្យពួកគេរស់នៅក្នុងស្រុកដែលសម្បូរទឹកដោះនិងទឹកឃ្មុំ+ ជាស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ›»›»។
ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា៖ «អាមេន!* ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ!»។
៦ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «ចូរប្រកាសពាក្យទាំងនេះនៅបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា និងនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមថា៖ ‹ចូរស្ដាប់ពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលចែងក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ ហើយធ្វើតាមចុះ។ ៧ ព្រោះខ្ញុំបានដាស់តឿនបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នានៅគ្រាដែលខ្ញុំនាំពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប និងរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ គឺដាស់តឿនពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «ចូរធ្វើតាមបង្គាប់ខ្ញុំ»។+ ៨ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេចេះតែធ្វើតាមចិត្តអាក្រក់និងចិត្តរឹងចចេសរបស់ខ្លួន។+ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យអ្វីដែលចែងក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនោះកើតឡើងទៅលើពួកគេ គឺកិច្ចព្រមព្រៀងដែលពួកគេមិនព្រមធ្វើតាម›»។
៩ រួចព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «ពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមបានរួមគ្នាក្បត់ខ្ញុំ។ ១០ ពួកគេបានបែរទៅប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ជាអ្នកដែលមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ។+ ពួកគេក៏បានកាន់តាមព្រះឯទៀត ហើយគោរពបម្រើព្រះទាំងនោះដែរ។+ ដូច្នេះ ទាំងពូជពង្សយូដាទាំងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល សុទ្ធតែបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំបានធ្វើជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ ១១ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើពួកគេ+ គ្មានពួកគេណាម្នាក់អាចគេចរួចបានឡើយ។ ពេលពួកគេស្រែកហៅខ្ញុំឲ្យជួយ ខ្ញុំនឹងមិនព្រមស្ដាប់ពួកគេជាដាច់ខាត។+ ១២ ពួកអ្នកក្រុងទាំងឡាយនៅស្រុកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម នឹងទៅរកជំនួយពីព្រះនានាដែលពួកគេជូនគ្រឿងបូជា+ តែព្រះទាំងនោះមិនអាចសង្គ្រោះពួកគេនៅគ្រាវេទនាបានឡើយ។ ១៣ ព្រោះឱយូដាអើយ! បណ្ដាព្រះរបស់អ្នកគឺមានច្រើនដូចជាបណ្ដាក្រុងរបស់អ្នកដែរ ហើយទីបូជាដែលអ្នកបានដំឡើងសម្រាប់អ្វី*ដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់ ក៏មានច្រើនដូចជាផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមដែរ គឺទីបូជាដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះបាល›។+
១៤ «ចំណែកអ្នក*វិញ អ្នកមិនត្រូវអធិដ្ឋានឲ្យប្រជាជាតិនេះជាដាច់ខាត។ អ្នកមិនត្រូវអង្វរសុំជំនួសពួកគេ ឬធ្វើសំណូមពរឲ្យពួកគេឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំមិនព្រមស្ដាប់ទេ។ ទោះជាពួកគេស្រែកហៅខ្ញុំឲ្យជួយនៅគ្រាវេទនា ក៏ខ្ញុំមិនស្ដាប់ដែរ។
១៥ រាស្ត្រសំណព្វជាច្រើនរបស់ខ្ញុំបានធ្វើអំពើអាក្រក់
ដូច្នេះតើពួកគេមានសិទ្ធិចូលក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំឬ? តើសាច់នៃគ្រឿងបូជាដែលជាចំណែកបរិសុទ្ធ* អាចជួយពួកគេឲ្យគេចរួចពីទុក្ខវេទនាបានឬ?
នៅពេលនោះ តើអ្នករាល់គ្នានឹងត្រេកអរឬ?
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ហៅអ្នកថាដើមអូលីវដែលមានមែកត្រសុំត្រសាយ
ជាដើមដែលបង្កើតផលផ្លែល្អៗ។
ប៉ុន្តែ លោកដុតបំផ្លាញអ្នកចោល កាលដែលលាន់ឮសំឡេងកងរំពង
ឯពួកសត្រូវ ពួកគេក៏បានកាប់លួសមែកទាំងអស់ចោលដែរ។
១៧ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ដែលជាអ្នកដាំ+ បានប្រកាសថានឹងមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នក ព្រោះតែពូជពង្សយូដានិងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ដោយជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះបាល។ ការនោះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងជាខ្លាំង»។+
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកបានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យដឹង
ហើយបណ្ដាលឲ្យខ្ញុំឃើញអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើ។
១៩ ខ្ញុំប្រៀបដូចជាចៀមស្លូតដែលគេនាំយកទៅសម្លាប់។
ខ្ញុំមិនបានដឹងថាពួកគេបានឃុបឃិតគ្នាទាស់នឹងខ្ញុំ ដោយនិយាយថា៖+
«ចូរយើងបំផ្លាញដើមឈើនេះនិងផ្លែរបស់វាចោល
ចូរយើងសម្លាប់គាត់ឲ្យបាត់ពីស្រុកនេះទៅ
ដើម្បីកុំឲ្យគេនៅចាំអំពីឈ្មោះរបស់គាត់ទៀត»។
២០ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌តែងវិនិច្ឆ័យដោយសុចរិតយុត្តិធម៌។
លោកពិនិត្យមើលអស់ទាំងចិត្តទាំងគំនិតដែលកប់ជ្រៅ។+
សូមឲ្យខ្ញុំឃើញការសងសឹករបស់លោកទៅលើពួកគេផង
ព្រោះខ្ញុំបានទុករឿងក្ដីរបស់ខ្ញុំឲ្យលោកដោះស្រាយហើយ។
២១ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងអ្នកក្រុងអាណាថោត+ដែលកំពុងស្វែងរកជីវិតខ្ញុំ ជាអ្នកដែលគំរាមខ្ញុំថា៖ «អ្នកឯងមិនត្រូវប្រកាសទំនាយដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាដាច់ខាត។+ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នកឯងនឹងស្លាប់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃយើងជាមិនខាន»។ ២២ ដោយហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំនឹងឲ្យពួកគេទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។ ពួកយុវជននឹងត្រូវស្លាប់ដោយដាវ+ ហើយកូនប្រុសកូនស្រីពួកគេនឹងត្រូវស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លាន។+ ២៣ ដូច្នេះ អ្នកក្រុងអាណាថោត+នឹងត្រូវស្លាប់ទាំងអស់ គ្មាននៅសល់អ្នកណាម្នាក់ទេ ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់លើពួកគេនៅក្នុងឆ្នាំដែលខ្ញុំវិនិច្ឆ័យទោស»។
១២ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកសុចរិតណាស់។+ ពេលខ្ញុំត្អូញត្អែរប្រាប់លោកនិងពេលខ្ញុំនិយាយអំពីការវិនិច្ឆ័យរបស់លោក
លោកតែងតែប្រព្រឹត្តដោយយុត្តិធម៌។
ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីពួកមនុស្សអាក្រក់តែងតែទទួលផលល្អ?+
ហើយហេតុអ្វីមនុស្សក្បត់គ្មានទុក្ខព្រួយដូច្នេះ?
២ លោកបានដាំពួកគេ ហើយពួកគេបានចាក់ឫស
រួចលូតលាស់ឡើង ព្រមទាំងបង្កើតផលផ្លែដែរ។
មាត់គេតែងនិយាយអំពីលោក តែក្នុងចិត្ត*របស់ពួកគេវិញ គ្មានលោកទេ។+
៣ ប៉ុន្តែ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់+ ថែមទាំងឃើញខ្ញុំផង
លោកបានពិនិត្យមើលចិត្តខ្ញុំ ហើយឃើញថាចិត្តខ្ញុំស្របនឹងចិត្តរបស់លោក។+
សូមលោកញែកពួកគេ ដូចជាញែកចៀមយកទៅសម្លាប់
សូមលោកញែកពួកគេទុកដោយឡែកសម្រាប់ថ្ងៃប្រហារជីវិត។
៤ តើគួរឲ្យស្រុកនេះហិនហោចដល់កាលណាទៅ?
តើរហូតដល់រុក្ខជាតិទាំងឡាយក្រៀមស្វិតឬ?+
ដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់អ្នកស្រុក
សត្វចតុប្បាទនិងសត្វស្លាបលែងមានទៀត។
ព្រោះពួកគេបាននិយាយថា៖ «លោកមិនឃើញអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះយើងទេ»។
៥ បើអ្នករត់ប្រណាំងជាមួយមនុស្ស ហត់ប៉ុណ្ណឹងទៅហើយ
តើអ្នកអាចរត់ប្រណាំងជាមួយសេះម្ដេចនឹងបានទៅ?+
បើអ្នកធ្លាប់តែសុខស្រួលក្នុងស្រុកដែលមានសន្តិភាព
ចុះពេលអ្នកនៅក្នុងព្រៃស្ដុកតាមដងទន្លេយ៉ូដាន់ តើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណាទៅ?
៦ ព្រោះសូម្បីតែបងប្អូនបង្កើតរបស់អ្នក ក៏ក្បត់អ្នកដែរ។+
ពួកគេបានស្រែកយ៉ាងខ្លាំងទាស់នឹងអ្នក។
ទោះជាពួកគេនិយាយល្អជាមួយអ្នកក៏ដោយ កុំជឿពួកគេឲ្យសោះ។
៧ «ខ្ញុំបានចាកចោលវិហាររបស់ខ្ញុំ+ ហើយក៏បានបោះបង់ចោលមត៌ករបស់ខ្ញុំដែរ។+
ខ្ញុំបានប្រគល់រាស្ត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃសត្រូវរបស់ពួកគេ។+
៨ រាស្ត្រដែលជាមត៌ករបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាតោនៅក្នុងព្រៃ។
ពួកគេបានគ្រហឹមដាក់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំស្អប់ពួកគេណាស់។
៩ រាស្ត្រដែលជាមត៌ករបស់ខ្ញុំ ប្រៀបដូចជាសត្វស្លាបដ៏សាហាវដែលមានពណ៌ចម្រុះ។
សត្វស្លាបសាហាវឯទៀត បានមកឡោមព័ទ្ធហើយចឹកវា។+
ឱសត្វសាហាវនៅឯវាលអើយ! ចូរនាំគ្នាមក! ចូរមកស៊ីវាទៅ។+
១០ គង្វាលជាច្រើនបានបំផ្លាញចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់ខ្ញុំ+
ហើយជាន់ឈ្លីទឹកដីដែលជាចំណែករបស់ខ្ញុំ។+
ពួកគេបានធ្វើឲ្យទឹកដីដែលជាទីគាប់ចិត្តខ្ញុំ ប្រែក្លាយទៅជាទីស្ងាត់ជ្រងំវិញ។
ទឹកដីទាំងមូលបានសូន្យស្ងាត់ តែគ្មាននរណាអើពើទេ។+
១២ ពួកអ្នកបំផ្លាញបានមកពីគ្រប់ផ្លូវកាត់តាមតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ព្រោះដាវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងវាយប្រហារស្រុកនេះ ពីជាយដែនម្ខាងទៅជាយដែនម្ខាង+
ហើយគ្មាននរណាម្នាក់មានសេចក្ដីសុខឡើយ។
១៣ ពួកគេបានសាបព្រោះពូជស្រូវសាលី តែច្រូតបានបន្លាវិញ។+
ពួកគេខំធ្វើការនឿយហត់ដោយឥតប្រយោជន៍។
ពួកគេនឹងទទួលការអាម៉ាស់ចំពោះភោគផលរបស់ខ្លួន
ដោយសារតែកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ស្ដីអំពីប្រជាជាតិជិតខាងដ៏អាក្រក់ ដែលមកប៉ះពាល់មត៌កដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ+ នោះខ្ញុំនឹងរំលើងពួកគេចេញពីស្រុករបស់ពួកគេ+ ហើយខ្ញុំនឹងដកពូជពង្សយូដាចេញពីចំណោមពួកគេ។ ១៥ ប៉ុន្តែ ក្រោយខ្ញុំរំលើងពួកអ្នកទាំងនោះ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់ពួកគេម្ដងទៀត ហើយនាំពួកគេមកស្រុករបស់ពួកគេវិញ ហើយឲ្យពួកគេរស់នៅលើដីធ្លីជាមត៌ករៀងៗខ្លួន»។
១៦ «បើពួកគេខិតខំរៀនដើរតាមផ្លូវរបស់រាស្ត្រខ្ញុំ ហើយស្បថដោយនូវនាមខ្ញុំ គឺដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅ ដូចពួកគេធ្លាប់បង្រៀនរាស្ត្រខ្ញុំឲ្យស្បថដោយនូវនាមព្រះបាល នោះពួកគេនឹងបានចម្រុងចម្រើនក្នុងចំណោមរាស្ត្រខ្ញុំ។ ១៧ ផ្ទុយទៅវិញ បើពួកគេមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំទេ នោះខ្ញុំនឹងដករំលើង ហើយបំផ្លាញពួកគេចោល»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ខ្ញុំថា៖ «ចូរទៅទិញខ្សែក្រវាត់ដែលធ្វើពីក្រណាត់សាច់ល្អ រួចចងនៅចង្កេះអ្នក តែមិនត្រូវឲ្យវាសើមទេ»។ ២ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ទៅទិញខ្សែក្រវាត់តាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា រួចចងនៅចង្កេះខ្ញុំ។ ៣ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំម្ដងទៀតថា៖ ៤ «ចូរយកខ្សែក្រវាត់នៅចង្កេះអ្នក ជាខ្សែក្រវាត់ដែលអ្នកបានទិញ រួចធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទន្លេអឺប្រាត ហើយលាក់វាទុកក្នុងក្រហែងថ្ម»។ ៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏បានធ្វើដំណើរទៅ រួចលាក់ខ្សែក្រវាត់នោះនៅក្បែរទន្លេអឺប្រាតតាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។
៦ អស់ជាច្រើនថ្ងៃក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយធ្វើដំណើរទៅទន្លេអឺប្រាត រួចយកខ្សែក្រវាត់ដែលខ្ញុំបង្គាប់ឲ្យអ្នកលាក់នោះ ត្រឡប់មកវិញ»។ ៧ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំក៏ធ្វើដំណើរទៅទីនោះ ហើយកាយយកខ្សែក្រវាត់ដែលខ្ញុំបានលាក់ទុក តែខ្ញុំឃើញថាវាបានពុកផុយអស់ទៅហើយ គឺមិនអាចប្រើការបានទៀតទេ។
៨ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំថា៖ ៩ «នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលថា៖ ‹តាមរបៀបដូចគ្នានេះ ខ្ញុំនឹងបំបាក់អំណួតរបស់ពួកយូដា និងការក្រអឺតក្រអោងរបស់អ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។+ ១០ ប្រជាជាតិដ៏អាក្រក់នេះមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំទេ+ ពួកគេមានចិត្តរឹងចចេសណាស់ ហើយចូលចិត្តធ្វើតាមតែចិត្តខ្លួន។+ ពួកគេកាន់តាមព្រះឯទៀត ហើយគោរពបម្រើដល់ព្រះទាំងនោះ។ ហេតុនេះ ពួកគេនឹងដូចជាខ្សែក្រវាត់នេះដែរ គឺគ្មានប្រយោជន៍ទាល់តែសោះ›។ ១១ ‹ព្រោះដូចខ្សែក្រវាត់ជាប់នៅចង្កេះមនុស្សយ៉ាងណា នោះខ្ញុំបានធ្វើឲ្យពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនិងពូជពង្សយូដាជាប់នឹងខ្ញុំយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ+ ជាកិត្តិនាម+ ជាការសរសើរ និងអ្វីដ៏ស្រស់ស្អាតដល់ខ្ញុំ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេមិនបានស្ដាប់ខ្ញុំទេ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១២ «បន្ថែមទៅទៀត អ្នកត្រូវនាំដំណឹងទៅប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ថូធំៗទាំងប៉ុន្មាន គួរតែពេញទៅដោយស្រា»›។ ពួកគេនឹងឆ្លើយមកអ្នកថា៖ ‹យើងដឹងហើយតើ ថាថូធំៗទាំងអស់ត្រូវដាក់ស្រាពេញ›។ ១៣ រួចអ្នកត្រូវនិយាយទៅពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យប្រជាជាតិនេះស្រវឹងជោកជាំ+ គឺចាប់ពីស្ដេចដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌ រហូតដល់ពួកសង្ឃនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ព្រមទាំងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់។ ១៤ ខ្ញុំនឹងបោកពួកគេផ្ទប់ជាមួយគ្នា គឺទាំងឪពុកទាំងកូន។+ ខ្ញុំនឹងមិនត្រាប្រណី ឬបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តា និងសេចក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះពួកគេឡើយ ហើយក៏គ្មានអ្វីអាចរារាំងខ្ញុំមិនឲ្យបំផ្លាញពួកគេដែរ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›។+
១៥ ចូរត្រងត្រាប់ស្ដាប់ចុះ
កុំមានចិត្តអំណួតឡើយ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ហើយ
១៦ ចូរសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នក
មុនលោកនាំឲ្យមានភាពងងឹត
និងមុនអ្នកជំពប់ជើងដួលនៅលើភ្នំនាពេលព្រលប់។
អ្នកទន្ទឹងចាំទទួលពន្លឺ តែលោកនឹងធ្វើឲ្យមានភាពងងឹតសូន្យសុង
គឺលោកធ្វើឲ្យពន្លឺប្រែទៅជាភាពងងឹតយ៉ាងក្រាស់វិញ។+
១៧ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកមានអំណួតហើយមិនព្រមស្ដាប់ទេ
នោះខ្ញុំនឹងពួនយំតែម្នាក់ឯង។
ទឹកភ្នែកខ្ញុំនឹងហូរមកឥតល្ហែដូចជាក្បាលទឹក+
ព្រោះរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា+ត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយហើយ។
១៨ ចូរប្រាប់ដល់ស្ដេចនិងមាតាស្ដេចថា៖+ ‹ចូរអង្គុយនៅកន្លែងទាបជាង
ព្រោះមកុដដ៏រុងរឿងរបស់អ្នកនឹងធ្លាក់ចុះពីលើក្បាលអ្នកហើយ›។
១៩ ក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលនៅភាគខាងត្បូងបានត្រូវបិទទ្វារ*ហើយ គ្មាននរណាម្នាក់បើកទៀតទេ។
ពួកយូដាទាំងអស់បានត្រូវគេនិរទេសយកទៅធ្វើជាឈ្លើយ។+
២០ ចូរងើយភ្នែកមើលទៅពួកអ្នកដែលកំពុងមកពីភាគខាងជើង។+
តើហ្វូងចៀមស្អាតៗដែលអ្នកបានទទួលនៅឯណា?+
២១ ពេលមិត្តជិតស្និទ្ធដែលអ្នកបានរាប់អានពីដំបូង+
មកដាក់ទោសអ្នក តើអ្នកនឹងនិយាយអ្វីទៅ?
តើអ្នកនឹងមិនឈឺចាប់ដូចជាស្ត្រីឈឺពោះសម្រាលកូនទេឬ?+
២២ បើអ្នកឆ្ងល់ក្នុងចិត្តថា៖ ‹ហេតុអ្វីបានជារឿងនេះកើតឡើងដល់ខ្ញុំ?›+
នោះគឺដោយសារតែកំហុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់អ្នកទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាគេដោះសំពត់អ្នក+ ហើយកែងជើងអ្នកឈឺចុកចាប់ជាខ្លាំង។
២៣ តើជនជាតិគូស*អាចដូរពណ៌សម្បុររបស់ខ្លួនបានទេ? ហើយតើខ្លារខិនអាចដូរស្នាមអុជរបស់វាបានឬ?+
បើបានមែន ឱអ្នកដែលមានទម្លាប់ធ្វើអាក្រក់អើយ! អ្នកក៏អាចធ្វើល្អបានដែរ។
២៤ ហេតុនេះ ដូចចំបើងត្រូវខ្យល់ពីតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំបក់ប៉ីងយ៉ាងណាខ្ញុំនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេយ៉ាងនោះដែរ។+
២៥ នោះជាចំណែករបស់អ្នកហើយ ជាចំណែកដែលខ្ញុំបានឲ្យអ្នក»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
«អ្នកបានបំភ្លេចខ្ញុំ+ និងទុកចិត្តពាក្យភូតភរ+
២៦ ដោយហេតុនោះ ខ្ញុំនឹងលាត់សំពត់អ្នកមកគ្របក្បាលអ្នក
ហើយអ្នកឯទៀតនឹងឃើញកេរ្តិ៍ខ្មាសរបស់អ្នក+
២៧ គេនឹងឃើញអំពើផិតក្បត់របស់អ្នក+ និងសម្រែកត្រេកត្រអាលរបស់អ្នក
ព្រមទាំងឃើញអំពើពេស្យាចារដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់អ្នកដែរ។
នៅលើទីទួលនានា និងនៅឯវាល
ខ្ញុំបានឃើញការប្រព្រឹត្តដ៏គួរឲ្យខ្ពើមឆ្អើមរបស់អ្នក។+
ឱក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! អ្នកនឹងត្រូវវេទនាហើយ!
តើអ្នកនៅតែប្រព្រឹត្តដោយស្មោកគ្រោកដល់កាលណាទៀត?»។+
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈយេរេមាស្ដីអំពីគ្រោះរាំងស្ងួតថា៖+
២ ស្រុកយូដាយំកាន់ទុក្ខ+ ហើយខ្លោងទ្វារក្រុងក៏រលំទៅ
គឺដួលទៅដីទាំងទឹកមុខស្រពោន
ហើយក៏មានឮសម្រែកទួញយំរបស់អ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។
៣ ពួកចៅហ្វាយឲ្យពួកអ្នកបម្រើខ្លួនទៅដងទឹក
តែពេលពួកគេទៅដល់អណ្ដូង ឃើញថាគ្មានទឹកទេ។
ពួកគេក៏ត្រឡប់មកវិញដោយក្អមទទេ ទាំងខកចិត្ត ហើយខ្មាសជាខ្លាំង
រួចពួកគេយកក្រណាត់មកគ្របក្បាលខ្លួន។
៤ នៅពេលនោះ ដីបានប្រេះបែកក្រហែង ព្រោះគ្មានភ្លៀងសោះ។+
ឯពួកកសិករបានខកចិត្តជាខ្លាំង ហើយយកក្រណាត់មកគ្របក្បាលខ្លួន។
៥ សូម្បីតែក្ដាន់ញីនៅឯវាលក៏ចាកចោលកូនដែលទើបនឹងកើតដែរ ដោយសារតែគ្មានស្មៅ។
៦ លាព្រៃឈរនៅលើទីទួលដែលគ្មានដើមឈើ ហើយពួកវាដង្ហក់ដូចឆ្កែព្រៃ។
ភ្នែកពួកវាស្រវាំងទៅ ព្រោះខំរកមើលចំណី តែគ្មានទេ។+
៧ កំហុសរបស់យើងខ្ញុំបញ្ជាក់ថា យើងខ្ញុំសមនឹងទទួលទោសមែន
ប៉ុន្តែ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមមេត្តាចាត់វិធានការដោយយល់ដល់នាមលោកផង។+
ការប្រព្រឹត្តមិនស្មោះត្រង់របស់យើងខ្ញុំមានច្រើនណាស់+
យើងខ្ញុំបានធ្វើខុសឆ្គងទាស់នឹងលោកហើយ។
៨ ឱក្ដីសង្ឃឹមនៃអ៊ីស្រាអែលអើយ! លោកហើយជាអ្នកសង្គ្រោះយើងខ្ញុំ+ក្នុងគ្រាលំបាក។
ហេតុអ្វីក៏លោកធ្វើដូចជាជនបរទេសដែលនៅក្នុងស្រុកនេះដូច្នេះ?
ម្ដេចក៏លោកប្រៀបដូចជាអ្នកដំណើរដែលមកស្នាក់នៅតែមួយយប់ទៅវិញ?
៩ ហេតុអ្វីក៏លោកប្រៀបដូចជាបុរសម្នាក់ដែលស្រឡាំងកាំង
គឺដូចជាបុរសខ្លាំងក្លាម្នាក់ដែលមិនអាចជួយសង្គ្រោះដូច្នេះ?
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ព្រោះលោកស្ថិតនៅក្នុងចំណោមយើងខ្ញុំ+
ហើយយើងខ្ញុំក៏ជាតំណាងនាមលោកដែរ។+
សូមមេត្តាកុំបោះបង់ចោលយើងខ្ញុំឡើយ។
១០ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍អំពីបណ្ដាជននេះថា៖ «ពួកគេចូលចិត្តដើរសាត់ព្រាត់+ ហើយមិនបានឃាត់ជើងខ្លួនឡើយ។+ ហេតុនេះ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តនឹងពួកគេទេ។+ ឥឡូវខ្ញុំនឹងចាំកំហុសរបស់ពួកគេ ហើយឲ្យពួកគេទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួន»។+
១១ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «កុំអធិដ្ឋានសុំសេចក្ដីល្អឲ្យប្រជាជាតិនេះឡើយ។+ ១២ ពេលពួកគេតមអាហារ ហើយស្រែកអង្វរសុំ ខ្ញុំមិនស្ដាប់ពួកគេជាដាច់ខាត។+ ពេលពួកគេជូនគ្រឿងបូជាដុតនិងគ្រឿងបូជាពីស្រូវ ខ្ញុំមិនព្រមទទួលទេ។+ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពួកគេដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត»។+
១៣ ឮដូច្នេះ ខ្ញុំតបថា៖ «វរហើយ! ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ! មើល! ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយកំពុងប្រាប់បណ្ដាជនថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នានឹងមិនឃើញដាវ ឬជួបប្រទះនឹងការអត់ឃ្លានទេ ព្រោះខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីសុខសាន្តនៅក្នុងស្រុកនេះ›»។+
១៤ រួចមកព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះកំពុងប្រកាសពាក្យភូតភរក្នុងនាមខ្ញុំ+ ព្រោះខ្ញុំមិនបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេ ឬបង្គាប់ពួកគេទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានចាត់ពួកគេដែរ។+ ពួកគេកំពុងប្រកាសអំពីអ្វីមិនពិតដែលពួកគេឃើញក្នុងគំនិត និងអំពីទំនាយដែលឥតប្រយោជន៍ គឺជាការបោកប្រាស់ដែលផុសចេញពីចិត្តរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ។+ ១៥ ដូច្នេះ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងពួកគេថា៖ ‹ស្ដីអំពីពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះ គឺពួកអ្នកដែលខ្ញុំមិនចាត់ឲ្យទៅ ជាពួកអ្នកដែលបាននិយាយថាគ្មានសង្គ្រាមនិងការអត់ឃ្លាន ពួកគេទាំងអស់នឹងវិនាសសូន្យទៅដោយសង្គ្រាមនិងការអត់ឃ្លានមិនខាន។+ ១៦ ឯពួកអ្នកដែលស្ដាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតទាំងនោះ នឹងស្លាប់ដោយសារសង្គ្រាមនិងការអត់ឃ្លាន ហើយសពរបស់ពួកគេនឹងត្រូវទុកចោលនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម គ្មាននរណាយកពួកគេទៅបញ្ចុះទេ+ រួមទាំងសពប្រពន្ធនិងកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ពួកគេផងដែរ។ ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានអន្តរាយធ្លាក់ទៅលើពួកគេ ជាអ្វីដែលពួកគេសមនឹងទទួល›។+
១៧ «អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ទឹកភ្នែកខ្ញុំហូរមកឥតល្ហែ ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ+
ព្រោះកូនក្រមុំបរិសុទ្ធនៃរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានត្រូវវាយកម្ទេច+ ហើយរងរបួសជាដំណំ។
១៨ ពេលខ្ញុំទៅមើលនៅឯវាល ខ្ញុំឃើញសពមនុស្សស្លាប់ដោយដាវ។+
ពេលខ្ញុំចូលទៅក្នុងក្រុង ខ្ញុំឃើញមនុស្សឈឺដោយការអត់ឃ្លាន។+
ព្រោះពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនិងពួកសង្ឃបានដើរចុះឡើងក្នុងស្រុកដែលពួកគេមិនស្គាល់›»។+
១៩ ឱព្រះអើយ! តើលោកបានបោះបង់ចោលស្រុកយូដាទាំងស្រុងឬ? តើលោកស្អប់ខ្ពើមក្រុងស៊ីយ៉ូនឬ?+
ហេតុអ្វីបានជាលោកវាយយើងខ្ញុំឲ្យរបួសធ្ងន់រហូតដល់មិនអាចជាឡើងវិញដូច្នេះ?+
យើងខ្ញុំសង្ឃឹមថាមានសេចក្ដីសុខសាន្ត តែគ្មានអ្វីល្អកើតឡើងទេ
យើងខ្ញុំសង្ឃឹមថាមានការជាសះស្បើយ តែមានតែការភ័យតក់ស្លុតប៉ុណ្ណោះ។+
២០ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! យើងខ្ញុំទទួលស្គាល់អំពើទុច្ចរិតរបស់ខ្លួន
ព្រមទាំងអំពើរំលងរបស់បុព្វបុរសយើងខ្ញុំដែរ។
ព្រោះយើងខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទាស់នឹងលោកហើយ។+
២១ ដោយយល់ដល់នាមរបស់លោក សូមលោកកុំបោះបង់យើងខ្ញុំចោល+
ហើយកុំមើលងាយបល្ល័ង្កដ៏រុងរឿងរបស់លោកឡើយ។
សូមលោកនៅចាំកិច្ចព្រមព្រៀងដែលលោកបានធ្វើជាមួយនឹងយើងខ្ញុំ ហើយកុំរំលាយកិច្ចព្រមព្រៀងនោះចោលឡើយ។+
២២ តើរូបព្រះឥតបានការទាំងប៉ុន្មានរបស់ប្រជាជាតិនានាអាចធ្វើឲ្យមានភ្លៀងបានទេ?
តើមេឃអាចបង្អុរភ្លៀងដោយឯកឯងបានឬ?
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! មានតែលោកប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើបាន។+
យើងសង្ឃឹមលើលោកហើយ
ព្រោះមានតែលោកប៉ុណ្ណោះអាចធ្វើការទាំងអស់នេះ។
១៥ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «ទោះជាម៉ូសេនិងសាំយូអែលឈរនៅចំពោះមុខខ្ញុំក៏ដោយ+ ក៏ខ្ញុំមិនបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះប្រជារាស្ត្រនេះឡើយ។ ចូរបណ្ដេញពួកគេចេញពីមុខខ្ញុំទៅ ឲ្យពួកគេចេញឲ្យឆ្ងាយទៅ។ ២ បើពួកគេសួរអ្នកថា៖ ‹តើយើងគួរទៅកន្លែងណា?›។ អ្នកត្រូវឆ្លើយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
«អ្នកណាដែលត្រូវស្លាប់ដោយទុក្ខវេទនា នឹងស្លាប់ដោយទុក្ខវេទនា!
អ្នកណាដែលត្រូវស្លាប់ដោយដាវ នឹងស្លាប់ដោយដាវ!+
អ្នកណាដែលត្រូវស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លាន នឹងស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លាន!
អ្នកណាដែលត្រូវគេចាប់ទៅជាឈ្លើយ នឹងទៅជាឈ្លើយ!»›។+
៣ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងឲ្យពួកគេទទួលសេចក្ដីវេទនាបួនយ៉ាង*+ គឺដាវនឹងប្រហារពួកគេ ឆ្កែនឹងអូសយកសពពួកគេ សត្វស្លាបនៅលើមេឃនឹងចឹកស៊ីពួកគេ ហើយសត្វសាហាវនៅដីនឹងត្របាក់ស៊ីសពដែលនៅសល់។+ ៤ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់នៅផែនដីភ័យរន្ធត់ពេលឮអំពីពួកគេ+ ព្រោះតែទង្វើដ៏អាក្រក់របស់ម៉ាណាសេជាកូនរបស់ហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដា បានធ្វើនៅក្រុងយេរូសាឡិម។+
៥ ឱក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! តើអ្នកណានឹងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរចំពោះអ្នក? តើអ្នកណានឹងយល់អារម្មណ៍អ្នក?
តើអ្នកណានឹងឈប់ ហើយសួរសុខទុក្ខអ្នក?›។
ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងលើកដៃទៅទាស់នឹងអ្នក ហើយបំផ្លាញអ្នកចោល។+
ខ្ញុំនឹងលែងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរដល់អ្នកទៀតហើយ។
៧ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចជាគេរោយស្រូវនៅមាត់ទ្វារក្រុងក្នុងស្រុក។
ខ្ញុំនឹងពង្រាត់កូនៗពីពួកគេ។+
ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញរាស្ត្រខ្ញុំ ដោយសារពួកគេមិនព្រមកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនទេ។+
៨ ស្ត្រីមេម៉ាយរបស់ពួកគេ នឹងមានចំនួនច្រើនជាងខ្សាច់នៅសមុទ្រទៅទៀត។
ខ្ញុំនឹងនាំអ្នកបំផ្លាញ ឲ្យមកទាស់នឹងពួកគេទាំងកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់គឺទាស់នឹងម្ដាយទាំងឡាយ ព្រមទាំងពួកយុវជនផងដែរ។
ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យពួកគេភ័យតក់ស្លុតនិងរន្ធត់ភ្លាមមួយរំពេច។
៩ ស្ត្រីដែលបង្កើតកូន៧នាក់ បានល្វើយទៅ ហើយនាងដង្ហក់ត្រដរខ្យល់។
ទោះជានៅថ្ងៃនៅឡើយ នាងនៅក្នុងភាពងងឹត
នោះបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីខ្មាសនិងអាម៉ាស់មុខជាខ្លាំង›។*
‹ឯមនុស្សមួយចំនួនតូចដែលនៅសេសសល់
ខ្ញុំនឹងប្រគល់ដល់ដាវសត្រូវរបស់ពួកគេ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។+
១០ ឱអ្នកម្ដាយអើយ! អ្នកបានបង្កើតខ្ញុំមក នាំឲ្យខ្ញុំវេទនាណាស់!+
នៅទូទាំងស្រុក ខ្ញុំជាបុគ្គលដែលគេឈ្លោះប្រកែកនិងទាស់ទែងជាមួយ
ខ្ញុំមិនជំពាក់គេ ហើយគេក៏មិនជំពាក់ខ្ញុំដែរ
តែពួកគេទាំងអស់បែរជាដាក់បណ្ដាសាខ្ញុំវិញ។
១១ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងជួយអ្នកជាប្រាកដ
ខ្ញុំនឹងធ្វើអន្តរាគមន៍ដើម្បីជួយអ្នកនៅចំពោះមុខពួកសត្រូវ
ហើយគាំពារអ្នកជាមិនខាន គឺនៅគ្រាដែលមានសេចក្ដីវេទនា។
១២ តើមានអ្នកណាអាចបំបាក់បំបែកដែក
ដែលមកពីភាគខាងជើងនិងបំបាក់ស្ពាន់បានទេ?
១៣ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិនិងធនធានរបស់អ្នកដល់ពួកសត្រូវ+
គឺឲ្យដោយឥតគិតថ្លៃ ព្រោះតែអំពើខុសឆ្គងទាំងអស់ដែលអ្នកបានធ្វើនៅទូទាំងស្រុកអ្នក។
១៤ ខ្ញុំនឹងឲ្យរបស់របរទាំងនោះដល់ពួកសត្រូវរបស់អ្នក
ហើយពួកគេនឹងនាំយកទៅស្រុកដែលអ្នកមិនស្គាល់។+
ព្រោះកំហឹងដ៏ខ្លាំងក្រៃលែងរបស់ខ្ញុំ ប្រៀបដូចជាភ្លើងដែលឆាបឆេះអ្នក»។+
១៥ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកជ្រាបទាំងអស់ហើយ។
សូមនឹកដល់ខ្ញុំ ហើយយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំផង។
សូមសងសឹកនឹងពួកអ្នកដែលបៀតបៀនខ្ញុំ។+
សូមកុំអត់ធ្មត់នឹងពួកគេ ហើយកុំទុកឲ្យខ្ញុំវិនាសឡើយ។
សូមលោកជ្រាបថា ខ្ញុំបានរងការប្រមាថមើលងាយដោយសារលោក។+
១៦ ពេលខ្ញុំទទួលបណ្ដាំលោក ខ្ញុំបានរំពឹងគិតក្នុងចិត្ត។*+
បណ្ដាំរបស់លោកនាំឲ្យខ្ញុំត្រេកអរនិងរីករាយក្នុងចិត្ត
ឱព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌អើយ! ខ្ញុំបានត្រូវហៅតាមនាមលោក។
១៧ ខ្ញុំមិនអង្គុយជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលចូលចិត្តការសប្បាយទេ។+
គឺខ្ញុំបានអង្គុយម្នាក់ឯង ព្រោះដៃលោកនៅលើខ្ញុំហើយ។
ព្រោះលោកធ្វើឲ្យខ្ញុំពេញទៅដោយកំហឹងរបស់លោក។*+
១៨ ហេតុអ្វីខ្ញុំឈឺចុកចាប់យូរម្ល៉េះ ហើយរបួសខ្ញុំមិនសះស្បើយដូច្នេះ?
ដំបៅនោះរ៉ាំរ៉ៃមិនចេះជាឡើយ។
តើលោកនឹងប្រៀបដូចជាប្រភពទឹកដែលគ្មានទឹក
ដែលមិនអាចទុកចិត្តបានឬ?
១៩ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«បើអ្នកបែរមករកខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងពេញចិត្តអ្នកម្ដងទៀត ហើយអ្នកនឹងឈរនៅចំពោះខ្ញុំ។
ប្រសិនបើអ្នកញែកអ្វីដែលមានតម្លៃចេញពីអ្វីដែលគ្មានតម្លៃ
នោះអ្នកនឹងទៅជាអ្នកនាំពាក្យរបស់ខ្ញុំ។
បណ្ដាជននឹងបែរមករកអ្នក តែអ្នកនឹងមិនបែរទៅរកពួកគេទេ»។
២០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករឹងមាំនៅចំពោះបណ្ដាជននេះប្រៀបដូចជាកំពែងស្ពាន់។+
ពួកគេនឹងប្រឆាំងអ្នក តែមិនឈ្នះអ្នកឡើយ+
ព្រោះខ្ញុំនៅជាមួយអ្នក ខ្ញុំនឹងជួយសង្គ្រោះអ្នកឲ្យរួច»។
២១ «ខ្ញុំនឹងជួយអ្នកឲ្យរួចពីដៃជនទុច្ចរិត
ហើយរំដោះអ្នកពីកណ្ដាប់ដៃជនឃោរឃៅ»។
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំម្ដងទៀតថា៖ ២ «អ្នកមិនត្រូវរៀបការ ហើយក៏មិនត្រូវមានកូនប្រុសកូនស្រីក្នុងស្រុកនេះទេ។ ៣ ព្រោះស្ដីអំពីកូនប្រុសកូនស្រីដែលកើតក្នុងស្រុកនេះ និងម្ដាយដែលបានសម្រាលពួកគេ ព្រមទាំងឪពុកដែលបានបង្កើតពួកគេ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ៤ ‹ពួកគេនឹងស្លាប់ទៅដោយជំងឺសាហាវៗ+ តែគ្មាននរណាយំកាន់ទុក្ខពួកគេ ឬយកពួកគេទៅបញ្ចុះទេ ពួកគេនឹងទៅជាជីនៅលើដី។+ ឯអ្នកដែលនៅសល់ ពួកគេនឹងវិនាសទៅដោយដាវនិងការអត់ឃ្លាន+ ហើយសពពួកគេនឹងទៅជាចំណីដល់សត្វស្លាបនៅលើមេឃនិងសត្វសាហាវនៅលើដី›។
៥ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
‹កុំចូលទៅក្នុងផ្ទះដែលមានពិធីបុណ្យសពឡើយ
ហើយក៏កុំយំទួញឬចូលរួមរំលែកទុក្ខពួកគេដែរ›។+
ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ព្រោះខ្ញុំបានដកសេចក្ដីសុខសាន្តចេញពីចំណោមរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ
ហើយក៏លែងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណានិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដល់ពួកគេទៀតដែរ។+
៦ មនុស្សនឹងស្លាប់ក្នុងស្រុកនេះ គឺទាំងអ្នកតូចទាំងអ្នកធំ។
គ្មាននរណានឹងយកសពពួកគេទៅបញ្ចុះ ឬយំស្រណោះពួកគេទេ
ហើយក៏គ្មាននរណានឹងឆូតសាច់ខ្លួន ឬកោរសក់កាន់ទុក្ខពួកគេដែរ។*
៧ គ្មាននរណាផ្ដល់អាហារដល់អ្នកកាន់ទុក្ខ ដើម្បីសម្រាលទុក្ខពួកគេទេ។
គ្មាននរណាជូនពែងនៃការសម្រាលទុក្ខ
ដើម្បីឲ្យពួកគេផឹកក្នុងពិធីបុណ្យសពឪពុកម្ដាយពួកគេឡើយ។
៨ កុំចូលក្នុងផ្ទះដែលមានពិធីជប់លៀង
ហើយអង្គុយបរិភោគជាមួយនឹងពួកគេឲ្យសោះ›។
៩ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានប្រសាសន៍ថា៖ ‹នៅគ្រាអ្នក និងនៅចំពោះមុខអ្នក ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យលែងមានសម្រែកហ៊ោកញ្ជ្រៀវនៅស្រុកនេះទៀត ព្រមទាំងលែងមានសម្រែកអរសប្បាយរបស់កូនកំឡោះនិងកូនក្រមុំទៀតហើយ›។+
១០ «ពេលអ្នកប្រាប់ពាក្យទាំងនេះដល់បណ្ដាជន ពួកគេនឹងសួរអ្នកថា៖ ‹ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាចេះតែមានប្រសាសន៍អំពីអន្តរាយដ៏ធំមកលើយើងដូច្នេះ? តើយើងបានធ្វើខុសអ្វីទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងទៅ?›។+ ១១ អ្នកត្រូវតបទៅពួកគេវិញថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «នេះគឺដោយសារបុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នាបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ+ ហើយកាន់តាមព្រះដទៃ និងគោរពបម្រើព្រះទាំងនោះ។+ ពួកគេបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ ហើយមិនធ្វើតាមច្បាប់របស់ខ្ញុំទេ។+ ១២ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ អ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តអាក្រក់ជាងបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅទៀត+ គឺចេះតែធ្វើតាមចិត្តរឹងចចេសនិងចិត្តអាក្រក់របស់ខ្លួន ហើយមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំសោះ។+ ១៣ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំនឹងបណ្ដេញអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនេះឲ្យទៅរស់នៅស្រុកដទៃ ដែលអ្នករាល់គ្នានិងបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាមិនដែលស្គាល់ឡើយ។+ នៅទីនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងបម្រើព្រះឯទៀតទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងមិនបង្ហាញចិត្តអាណិតអាសូរដល់អ្នករាល់គ្នាទៀតទេ»›។
១៤ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ នឹងមានគ្រាមួយដែលពួកគេនឹងលែងស្បថថា៖ «ដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាព្រះដែលបាននាំប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប!»។+ ១៥ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនឹងប្រើពាក្យសម្បថដែលថា៖ «ដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាព្រះដែលបាននាំប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលពីស្រុកដែលនៅភាគខាងជើង និងពីស្រុកទាំងឡាយដែលលោកបានកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេ!»។ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងនាំរាស្ត្រខ្ញុំត្រឡប់មកស្រុករបស់ពួកគេវិញ ជាស្រុកដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ›។+
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងចាត់គេឲ្យទៅហៅពួកអ្នកនេសាទជាច្រើន
ឲ្យមកនេសាទរាស្ត្រខ្ញុំដូចជានេសាទត្រី។
ខ្ញុំនឹងចាត់គេឲ្យទៅហៅនាយព្រានជាច្រើន
ឲ្យមកតាមបរបាញ់រាស្ត្រខ្ញុំនៅគ្រប់ភ្នំនិងទីទួលទាំងប៉ុន្មាន
ព្រមទាំងនៅតាមក្រហែងថ្មផងដែរ។
១៧ ព្រោះខ្ញុំឃើញការប្រព្រឹត្តគ្រប់យ៉ាងរបស់ពួកគេ
គ្មានអ្វីមួយអាចលាក់កំបាំងពីភ្នែកខ្ញុំឡើយ
សូម្បីតែកំហុសឆ្គងទាំងអស់របស់ពួកគេ ក៏ខ្ញុំឃើញដែរ។
១៨ ដំបូង ខ្ញុំនឹងសងពួកគេឲ្យសមនឹងអំពើរំលងនិងអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ+
ព្រោះពួកគេបានធ្វើឲ្យស្រុករបស់ខ្ញុំទៅជាស្មោកគ្រោកដោយរូបព្រះឥតជីវិតនិងដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម
ហើយធ្វើឲ្យស្រុកដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំពេញទៅដោយអ្វីដែលគួរឲ្យខ្ពើមរអើម›»។+
១៩ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកជាកម្លាំងនិងជាបន្ទាយដ៏រឹងមាំរបស់ខ្ញុំ
ជាកន្លែងដែលខ្ញុំអាចរត់ទៅពឹងជ្រកនៅគ្រាលំបាក។+
ប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងមកហូរហែពីចុងផែនដី មកឯលោក
ពួកគេនឹងនិយាយថា៖ «បុព្វបុរសរបស់យើងបានធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់ក្នុងការគោរពបូជារូបព្រះ*
គឺជាអ្វីដែលឥតបានការនិងគ្មានប្រយោជន៍ទាល់តែសោះ»។+
២០ តើមនុស្សអាចបង្កើតព្រះណាមួយសម្រាប់ខ្លួនបានទេ?
អ្វីដែលគាត់ធ្វើនោះមិនមែនជាព្រះពិតទេ។+
២១ «ដូច្នេះ នៅគ្រានេះខ្ញុំនឹងបង្ហាញឲ្យពួកគេឃើញ
គឺឃើញថាមពលនិងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ខ្ញុំ
នោះពួកគេនឹងដឹងថានាមខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា»។
១៧ «អំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកយូដាបានត្រូវចារទុកដោយស្លាបប៉ាកកាដែក។
អំពើទាំងនោះបានត្រូវចារនៅលើចិត្តរបស់ពួកគេ ដោយចុងស្លាបប៉ាកកាជាគ្រាប់ពេជ្រ ថែមទាំងចារនៅលើស្នែងទីបូជារបស់ពួកគេដែរ។
២ នៅដំណាលគ្នានោះ កូនៗរបស់ពួកគេគិតដល់ទីបូជានិងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*របស់ពួកគេ+ ដែលនៅក្បែរដើមឈើខៀវខ្ចី ស្ថិតនៅលើទីខ្ពស់ៗ+
៣ និងនៅលើភ្នំនានាដែលនៅឯវាល។
ខ្ញុំនឹងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិនិងរបស់របរទាំងអស់របស់អ្នករាល់គ្នាដល់ពួកសត្រូវ+
គឺអ្វីៗដែលនៅលើទីខ្ពស់ ដោយសារតែអំពើខុសឆ្គងដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើទូទាំងស្រុក។+
៤ អ្នករាល់គ្នានឹងសុខចិត្តបោះបង់ចោលស្រុកជាមត៌កដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យ។+
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាក្លាយទៅជាខ្ញុំបម្រើរបស់ពួកសត្រូវ
នៅក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាមិនដែលស្គាល់+
ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើឲ្យកំហឹងរបស់ខ្ញុំឆួលឡើងដូចជាភ្លើង+ដែលឆេះជារៀងរហូត»។
៥ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
«ត្រូវបណ្ដាសាហើយ! អ្នកណាដែលទុកចិត្តលើមនុស្ស+
គឺអ្នកដែលពឹងផ្អែកលើកម្លាំងរបស់មនុស្ស+
ហើយដែលបែរចិត្តចេញពីខ្ញុំជាយេហូវ៉ា។
៦ អ្នកនោះនឹងប្រៀបដូចជាដើមឈើដុះតែឯងនៅទីរហោស្ថាន។
អ្នកនោះនឹងមិនទទួលអ្វីល្អទេ
តែគាត់នឹងរស់នៅកន្លែងសោះកក្រោះក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
គឺលើទឹកដីដែលមានអំបិល គ្មានអ្នកណាអាចរស់នៅបានឡើយ។
៨ គាត់ប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹក
ហើយចាក់ឫសទៅរកប្រភពទឹក។
សូម្បីតែកម្ដៅថ្ងៃ ក៏គ្មានឥទ្ធិពលលើដែរ។
ឯស្លឹកតែងតែខៀវខ្ចីស្រស់បំព្រងជានិច្ច។+
នៅឆ្នាំដែលមានភាពរាំងស្ងួត ក៏មិនព្រួយដែរ
ហើយនៅតែបង្កើតផលឥតខាន។
៩ ឯចិត្ត គឺពូកែបញ្ឆោតលើសអ្វីៗទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ក្រៃលែង។*+
តើអ្នកណាអាចស្គាល់បានទៅ?
១០ ខ្ញុំយេហូវ៉ា ខ្ញុំស្ទង់មើលចិត្ត+ ហើយក៏ពិនិត្យមើលគំនិតដែលកប់ជ្រៅ
ដើម្បីសងដល់ម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន
គឺតាមអំពើដែលអ្នកនោះបានធ្វើ។+
១១ ដូចសត្វទទាក្រាបលើពងដែលមិនមែនជារបស់វាយ៉ាងណា
នោះអ្នកដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិដោយការមិនទៀងត្រង់ ក៏យ៉ាងនោះដែរ+
គឺគាត់នឹងបាត់បង់ទ្រព្យទាំងនោះ នៅពាក់កណ្ដាលអាយុគាត់
ហើយទីបំផុត គេនឹងដឹងថាគាត់ជាមនុស្សឥតចេះពិចារណា»។
១២ បល្ល័ង្ករុងរឿងដែលបានត្រូវលើកតម្កើងតាំងពីដំបូង
ជាកន្លែងបរិសុទ្ធរបស់យើង។+
១៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ!
អស់អ្នកដែលលះចោលលោក នឹងត្រូវអាម៉ាស់មុខជាមិនខាន។
អស់អ្នកដែលក្បត់ជំនឿ ហើយចាកចេញពីលោក នឹងត្រូវសូន្យទៅដូចជាអក្សរដែលគេសរសេរនៅលើដី+
ព្រោះពួកគេបានបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត។+
១៤ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមធ្វើឲ្យខ្ញុំជាសះស្បើយផង នោះខ្ញុំនឹងជាសះស្បើយមែន។
សូមសង្គ្រោះខ្ញុំផង នោះខ្ញុំនឹងត្រូវសង្គ្រោះមែន+
ព្រោះលោកហើយ ដែលខ្ញុំសរសើរតម្កើង។
១៥ មើល! មានគេនិយាយមកខ្ញុំថា៖
«តើឯណាទៅប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា?+
សូមឲ្យពាក្យនោះក្លាយទៅជាការពិត!»។
១៦ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំមិនបានរត់ចេញពីលោកដែលជាគង្វាលខ្ញុំទេ
ហើយខ្ញុំក៏មិនបានសុំឲ្យថ្ងៃអន្តរាយមកដល់ដែរ។
លោកជ្រាបអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំបាននិយាយ
ព្រោះខ្ញុំបាននិយាយនៅមុខលោកហើយ!
១៧ សូមកុំធ្វើឲ្យខ្ញុំភ័យតក់ស្លុតឡើយ។
លោកហើយជាទីពឹងជ្រករបស់ខ្ញុំ នៅថ្ងៃដែលមានសេចក្ដីវេទនា។
១៨ សូមធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលបៀតបៀនខ្ញុំបាក់មុខ+ តែកុំធ្វើឲ្យខ្ញុំអាម៉ាស់មុខអី។
សូមធ្វើឲ្យពួកគេភ័យរន្ធត់ តែកុំធ្វើឲ្យខ្ញុំតក់ស្លុតឡើយ។
សូមបណ្ដាលឲ្យថ្ងៃនៃសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់លើពួកគេ+
ហើយបំផ្លាញពួកគេឲ្យសាបសូន្យគ្មានសល់។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ខ្ញុំថា៖ «ចូរទៅឈរនៅខ្លោងទ្វារនៃកូនបណ្ដាជន ជាខ្លោងទ្វារដែលស្ដេចស្រុកយូដាចេញចូល រួចទៅឈរនៅខ្លោងទ្វារឯទៀតដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។+ ២០ អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ឱអស់អ្នកដែលចូលតាមខ្លោងទ្វារទាំងនេះអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺទាំងបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា ទាំងពួកអ្នកស្រុកយូដា ទាំងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។ ២១ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរប្រយ័ត្នកុំដឹកជញ្ជូនទំនិញនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកឲ្យសោះ ហើយក៏កុំនាំអ្វីចូលតាមខ្លោងទ្វារក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។+ ២២ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវលីសែងអ្វីចេញពីផ្ទះនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ ហើយមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ។+ ចូររក្សាទុកថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ដូចដែលខ្ញុំបានបង្គាប់បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា។+ ២៣ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ទេ។ ពួកគេមានចិត្តរឹងរូសមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំឡើយ ហើយក៏មិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅដែរ»›។+
២៤ «‹ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់តាមបង្គាប់ខ្ញុំ ដោយមិនដឹកជញ្ជូនអ្វីចូលតាមខ្លោងទ្វារក្រុងនេះនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ព្រមទាំងរក្សាទុកថ្ងៃនោះជាថ្ងៃបរិសុទ្ធដោយមិនធ្វើការអ្វីសោះ+ ២៥ នោះបណ្ដាស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌ+ នឹងចូលតាមខ្លោងទ្វារក្រុងនេះដោយជិះលើរទេះសេះនិងនៅលើខ្នងសេះ រួមទាំងអ្នកស្រុកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមផងដែរ។+ នៅក្នុងក្រុងនេះ នឹងតែងតែមានមនុស្សរស់នៅជានិច្ច។ ២៦ បណ្ដាជនពីគ្រប់ទិសទីនឹងនាំយកគ្រឿងបូជាមកឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា គឺគ្រឿងបូជាដុត+ គ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ និងគ្រឿងបូជាឯទៀត+ រួមទាំងគ្រឿងក្រអូប និងគ្រឿងបូជាសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណ។+ ពួកអ្នកទាំងនោះនឹងមកពីបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា ពីតំបន់ជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម ពីទឹកដីបេនយ៉ាមីន+ ពីស្រុកទំនាប+ ពីតំបន់ភ្នំ និងតំបន់ណេកេប។*
២៧ «‹«ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំស្ដីអំពីការរក្សាទុកថ្ងៃឈប់សម្រាកជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ហើយនៅតែដឹកជញ្ជូនទំនិញចូលតាមខ្លោងទ្វារក្រុងយេរូសាឡិមនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកទៀត នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យខ្លោងទ្វារក្រុងនិងប៉មរឹងមាំទាំងប៉ុន្មានឆាបឆេះអស់+ ហើយគ្មានអ្នកណាពន្លត់បានឡើយ»›»។+
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យេរេមាថា៖ ២ «ចូរក្រោកឡើង ហើយធ្វើដំណើរទៅផ្ទះរបស់ជាងស្មូន+ នៅទីនោះខ្ញុំនឹងនិយាយជាមួយអ្នក»។
៣ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ធ្វើដំណើរទៅផ្ទះជាងស្មូន ហើយឃើញជាងស្មូនកំពុងសូនភាជនៈមួយនៅតុវិលរបស់គាត់។ ៤ ប៉ុន្តែ កាលគាត់កំពុងសូន ភាជនៈដែលនៅក្នុងដៃក៏ខូចទៅ។ ម្ល៉ោះហើយ ជាងស្មូនបានសូនភាជនៈនោះទៅជាភាជនៈមួយផ្សេងទៀតដែលគាត់យល់ថាស័ក្ដិសម។
៥ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍តាមរយៈខ្ញុំថា៖ ៦ «‹ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! តើខ្ញុំមិនអាចធ្វើទៅលើអ្នកដូចជាជាងស្មូននេះទេឬ?›។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសទៀតថា៖ ‹ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ! ដូចដីឥដ្ឋនៅក្នុងដៃរបស់ជាងស្មូនយ៉ាងណា នោះអ្នករាល់គ្នាក៏នៅក្នុងដៃខ្ញុំយ៉ាងនោះដែរ។+ ៧ នៅវេលាណាដែលខ្ញុំនិយាយអំពីការដករំលើង ការរំលំ និងការបំផ្លាញប្រជាជាតិឬរាជាណាចក្រមួយ+ ៨ ហើយបើប្រជាជាតិនោះបោះបង់ចោលអំពើទុច្ចរិតដែលខ្ញុំផ្ដន្ទាទោស នោះខ្ញុំនឹងប្រែគំនិត មិនធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់ទៅលើពួកគេ ដូចដែលខ្ញុំបានគ្រោងទុកទេ។+ ៩ ប៉ុន្តែ នៅវេលាណាដែលខ្ញុំនិយាយអំពីការស្ថាបនាប្រជាជាតិមួយ ឬការតាំងរាជាណាចក្រមួយ ១០ រួចប្រជាជាតិឬរាជាណាចក្រនោះ ប្រព្រឹត្តអ្វីដែលខ្ញុំមិនពេញចិត្ត ព្រមទាំងមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងប្រែគំនិត លែងធ្វើល្អទៅលើពួកគេ ដូចដែលខ្ញុំបានគ្រោងទុកហើយ›។
១១ «ឥឡូវ សូមអ្នកនិយាយទៅកាន់ពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំកំពុងរៀបគម្រោងធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នាហើយ។ ដូច្នេះ សូមបែរចេញពីផ្លូវអាក្រក់ និងកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនទៅ»›»។+
១២ ប៉ុន្តែ ពួកគេនិយាយថា៖ «គ្មានផ្លូវទេ!+ យើងនឹងកាន់តាមគំនិតរបស់យើង ហើយធ្វើតាមចិត្តរឹងរូសនិងចិត្តអាក្រក់របស់ខ្លួនយើងវិញ»។+
១៣ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«សូមសួរគេក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយទៅ
តើមាននរណាធ្លាប់ឮរឿងដូចនេះទេ?
កូនក្រមុំបរិសុទ្ធនៃអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើអំពើដ៏អាក្រក់ជួជាតិ។+
១៤ តើព្រិលលើផ្ទាំងថ្មនៅជម្រាលភ្នំលីបង់អាចរលាយបានទេ?
តើទឹកត្រជាក់ដែលហូរពីកន្លែងឆ្ងាយនឹងរីងស្ងួតឬ?
១៥ ប៉ុន្តែ រាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបានបំភ្លេចខ្ញុំ។+
ព្រោះពួកគេជូនគ្រឿងបូជា*ដល់អ្វីដែលឥតប្រយោជន៍+
ពួកគេធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួលលើផ្លូវពីបុរាណដែលពួកគេធ្លាប់ដើរ+
ហើយបែរទៅតាមផ្លូវវាងដែលរដិបរដុបមិនរាបស្មើវិញ។
១៦ យ៉ាងនេះ ស្រុករបស់ពួកគេនឹងទៅជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យរន្ធត់+
ហើយត្រូវគេពេបមាត់មើលងាយជានិច្ច។+
អស់អ្នកដែលដើរឆ្លងកាត់នឹងស្រឡាំងកាំង ហើយនឹកហួសចិត្តទាំងគ្រវីក្បាលផង។+
១៧ ដូចខ្យល់បក់ពីទិសខាងកើត ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេខ្ចាត់ខ្ចាយនៅមុខពួកសត្រូវ។
នៅគ្រាដែលពួកគេមានសេចក្ដីវេទនា ខ្ញុំនឹងបែរខ្នងដាក់ពួកគេហើយមិនឲ្យពួកគេឃើញមុខខ្ញុំឡើយ»។+
១៨ ពួកគេនិយាយថា៖ «ចូរយើងរៀបគម្រោងដើម្បីប្រឆាំងនឹងយេរេមាទៅ+ ព្រោះយើងមានពួកសង្ឃបង្រៀនច្បាប់ដល់យើង ហើយមានពួកអ្នកប្រាជ្ញឲ្យយោបល់ ព្រមទាំងមានពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនាំដំណឹងពីព្រះហើយ។ ចូរយើងនាំគ្នាទៅនិយាយជំទាស់នឹងគាត់ចុះ ហើយមិនចាំបាច់ស្ដាប់គាត់ទេ»។
១៩ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមលោកយកចិត្តទុកដាក់នឹងខ្ញុំផង
ហើយសូមស្ដាប់ពាក្យរបស់ពួកអ្នកប្រឆាំងដែលកំពុងនិយាយទាស់នឹងខ្ញុំ។
២០ តើគួរយកការអាក្រក់ស្នងនឹងការល្អឬ?
ព្រោះពួកគេបានជីករណ្ដៅចាំកប់ខ្ញុំហើយ។+
សូមលោកនឹកចាំពេលដែលខ្ញុំឈរនៅមុខលោក ហើយនិយាយល្អអំពីពួកគេ
ដើម្បីអង្វរលោកកុំឲ្យខឹងនឹងពួកគេទៀត។
២១ ដូច្នេះ សូមឲ្យកូនៗរបស់ពួកគេស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លាន
ហើយឲ្យពួកអ្នកទាំងនោះវិនាសទៅដោយមុខដាវ+
ព្រមទាំងឲ្យប្រពន្ធពួកគេព្រាត់កូននិងព្រាត់ប្រាសប្ដី+
និងឲ្យពួកបុរសរបស់ពួកគេស្លាប់ដោយជំងឺដ៏សាហាវ
ថែមទាំងឲ្យពួកយុវជនស្លាប់ក្នុងសង្គ្រាម។+
២២ សូមលោកបណ្ដាលឲ្យក្រុមចោរ មកប្លន់ផ្ទះពួកគេភ្លាមមួយរំពេច
ដើម្បីឲ្យពួកគេស្រែកទួញយំ។
ព្រោះពួកគេបានជីករណ្ដៅដើម្បីចាប់ខ្ញុំ ហើយដាក់អន្ទាក់ចាំចាប់ខ្ញុំ។+
២៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកជ្រាបហើយ
នូវគម្រោងទាំងអស់របស់ពួកអ្នកដែលចង់សម្លាប់ខ្ញុំ។+
សូមលោកកុំគ្របបាំងអំពើរំលងរបស់ពួកគេ
ហើយកុំលុបអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេចេញពីមុខលោកឡើយ។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ចូរទៅទិញក្អមពីជាងស្មូន+ ហើយនាំពួកបុរសចាស់ទុំខ្លះពីចំណោមបណ្ដាជន និងពីចំណោមពួកសង្ឃ ២ រួចធ្វើដំណើរទៅជ្រលងបេនហ៊ីណំ+ ដែលស្ថិតនៅច្រកចូលទ្វារជាងស្មូន។ នៅទីនោះ អ្នកត្រូវប្រកាសពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបង្គាប់អ្នក។ ៣ អ្នកត្រូវប្រាប់ពាក្យដូចតទៅថា៖ ‹ឱបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖
«‹«ខ្ញុំហៀបនឹងនាំសេចក្ដីវេទនាមកលើស្រុកនេះហើយ។ អស់អ្នកដែលឮនឹងភាំងស្មារតី។* ៤ នេះគឺដោយសារពួកគេបានបោះបង់ចោលខ្ញុំ+ ហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំមើលស្រុកនេះលែងស្គាល់ទៀត។+ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះដទៃ ជាព្រះដែលពួកគេ បុព្វបុរសរបស់ពួកគេ និងបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដាមិនដែលស្គាល់ឡើយ។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេក៏បានធ្វើឲ្យស្រុកនេះពេញដោយឈាមរបស់ជនស្លូតត្រង់ដែរ។+ ៥ ពួកគេបានសង់ទីខ្ពស់ៗជូនព្រះបាល ដើម្បីដុតកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួននៅក្នុងភ្លើងជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះបាល+ ជាការដែលខ្ញុំមិនបានបង្គាប់ ហើយក៏មិនដែលមាននៅក្នុងគំនិតខ្ញុំទាល់តែសោះ»›។+
៦ «‹ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ហេតុនេះ មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលគេនឹងលែងហៅទីនោះជាតូផែតឬជ្រលងហ៊ីណំ*ទៀត តែនឹងហៅថាជ្រលងនៃការសម្លាប់វិញ។+ ៧ ខ្ញុំនឹងបង្ខូចគម្រោងការរបស់ពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមនៅក្នុងទឹកដីនេះ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេដួលស្លាប់ដោយដាវនៅមុខពួកសត្រូវនិងពួកអ្នកដែលស្វែងរកជីវិតពួកគេ។ ខ្ញុំនឹងប្រគល់សាកសពរបស់ពួកគេជាចំណីដល់សត្វហើរលើអាកាស និងដល់សត្វសាហាវនៅលើដី។+ ៨ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យក្រុងរបស់ពួកគេទៅជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យរន្ធត់ និងជាកន្លែងដែលគេពេបមាត់មើលងាយវិញ។ អស់អ្នកដែលដើរឆ្លងកាត់នឹងស្រឡាំងកាំង ហើយនឹកហួសចិត្តនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់រាស្ត្រខ្ញុំ។+ ៩ ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យពួកគេបរិភោគសាច់កូនប្រុសកូនស្រីរបស់ខ្លួន និងសាច់របស់ជនរួមជាតិ ព្រោះតែទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងដែលបណ្ដាលមកពីការឡោមព័ទ្ធពីសត្រូវនិងពួកអ្នកដែលស្វែងរកជីវិតពួកគេ»›។+
១០ «ក្រោយមក អ្នកត្រូវបំបែកក្អមនោះនៅមុខពួកបុរសចាស់ទុំដែលអ្នកនាំទៅជាមួយ ១១ រួចប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖ «យ៉ាងនេះ ខ្ញុំនឹងបំបាក់បំបែកប្រជាជាតិនិងក្រុងនេះ ដូចជាមនុស្សម្នាក់បំបែកក្អមរបស់ជាងស្មូនដូច្នោះដែរ គឺមិនអាចផ្គុំចូលគ្នាវិញបានឡើយ។ គេនឹងកប់សាកសពទាំងប៉ុន្មាននៅក្នុងតូផែត រហូតដល់គ្មានកន្លែងកប់ទៀត»›។+
១២ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹នោះជាអ្វីដែលខ្ញុំនឹងធ្វើទៅលើទឹកដីនិងអ្នកក្រុងនេះ គឺធ្វើឲ្យក្រុងនេះដូចជាតូផែតដែរ។ ១៣ ផ្ទះនានានៅក្រុងយេរូសាឡិម និងវិមានរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា នឹងទៅជាកន្លែងស្មោកគ្រោកដូចជាតូផែតនេះដែរ+ ព្រោះនៅលើដំបូលផ្ទះទាំងនោះ ពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាដល់អ្វីៗនៅលើមេឃ+ ហើយក៏ច្រួចស្រាជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀតនៅទីនោះដែរ›»។+
១៤ បន្ទាប់ពីយេរេមាត្រឡប់មកពីតូផែតវិញ ជាកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់គាត់ឲ្យទៅប្រកាសទំនាយ គាត់ក៏ទៅឈរនៅក្នុងទីធ្លានៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា រួចនិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ ១៥ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំហៀបនឹងនាំសេចក្ដីវេទនាមកលើក្រុងនេះនិងក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ជាក្រុងទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានផ្ដន្ទាទោស ព្រោះពួកអ្នកក្រុងទាំងនោះជាមនុស្សរឹងចចេសមិនព្រមស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំឡើយ›»។+
២០ ពេលយេរេមាកំពុងប្រកាសទំនាយទាំងនេះ ផាសហឺជាកូនអ៊ីមមឺ ដែលជាសង្ឃនិងជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា ក៏បានស្ដាប់ដែរ។ ២ ឮដូច្នោះ ផាសហឺក៏វាយយេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយចាប់គាត់ដាក់ខ្នោះដាក់ច្រវាក់+នៅឯខ្លោងទ្វារបេនយ៉ាមីនខាងលើ ដែលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ៣ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ផាសហឺបានដោះលែងយេរេមា។ ពេលនោះ យេរេមានិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖
«ព្រះយេហូវ៉ាបានប្ដូរឈ្មោះអ្នកពីផាសហឺ*ទៅជាការភ័យតក់ស្លុតនៅគ្រប់ទិសទី។+ ៤ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកនិងសម្លាញ់ទាំងអស់របស់អ្នកភ័យតក់ស្លុត ព្រោះតែអ្វីដែលនឹងកើតឡើងដល់អ្នក។ អ្នកនឹងឃើញពួកសត្រូវសម្លាប់ពួកគេដោយដាវនៅមុខអ្នកតែម្ដង។+ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ស្រុកយូដាទាំងមូលដល់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ ស្ដេចនោះនឹងនិរទេសអ្នកខ្លះទៅស្រុកគាត់ ហើយសម្លាប់អ្នកខ្លះទៀតដោយដាវ។+ ៥ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិ ធនធាន និងរបស់របរមានតម្លៃទាំងអស់ក្នុងក្រុងនេះ ព្រមទាំងទ្រព្យរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា ឲ្យដល់ពួកសត្រូវរបស់ពួកគេ+ ហើយពួកសត្រូវនឹងដឹកជញ្ជូនយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ៦ ចំណែកអ្នកវិញ ផាសហឺអើយ! ខ្លួនអ្នកនិងពួកអ្នកផ្ទះរបស់អ្នកនឹងត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ នៅទីនោះ អ្នកនឹងស្លាប់ ហើយត្រូវគេបញ្ចុះជាមួយនឹងមិត្តសម្លាញ់ទាំងអស់របស់អ្នក ព្រោះអ្នកបានប្រកាសទំនាយមិនពិតប្រាប់ពួកគេ›»។+
៧ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកបានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល ហើយខ្ញុំក៏ភ្ញាក់ផ្អើលមែន។
លោកបង្ហាញថាលោកខ្លាំងជាងខ្ញុំ ហើយលោកបានឈ្នះខ្ញុំ។+
បណ្ដាជនសើចចំអកឲ្យខ្ញុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយគ្រប់គ្នាមើលងាយខ្ញុំជានិច្ច។+
៨ ព្រោះវេលាណាដែលខ្ញុំនិយាយ ខ្ញុំត្រូវស្រែកប្រកាសថា
«អំពើឃោរឃៅនិងការបំផ្លាញ!»។
ដោយសារខ្ញុំប្រកាសអំពីពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំរងការប្រមាថមើលងាយនិងការពេបជ្រាយជានិច្ច។+
៩ ដូច្នេះ ខ្ញុំនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងមិននិយាយអំពីលោកទៀតទេ
ហើយក៏មិនប្រកាសដោយនូវនាមលោកទៀតដែរ»។+
ប៉ុន្តែ បណ្ដាំរបស់លោកដែលមានក្នុងចិត្តខ្ញុំ គឺប្រៀបដូចជាភ្លើងឆេះដល់ឆ្អឹង។
ខ្ញុំខំទ្រាំទប់ តែទប់មិនបាន គឺមិនអាចទ្រាំទៀតបានឡើយ។+
១០ ព្រោះខ្ញុំឮមនុស្សជាច្រើននិយាយអាក្រក់អំពីខ្ញុំ
ខ្ញុំតក់ស្លុតណាស់ ព្រោះពួកគេនិយាយថា៖+
«ចូរចោទប្រកាន់គាត់ ហើយដាក់ទោសគាត់ទៅ!»។
ឯអស់អ្នកដែលជូនពរឲ្យខ្ញុំបានសុខ ពួកគេចាំមើលតែខ្ញុំដួលទេ+
ដោយនិយាយថា៖ «ចាំមើល៍ៗ ក្រែងលោគាត់ធ្វើខុសអ្វីមួយ
យើងនឹងឆ្លៀតឱកាសសងសឹកគាត់វិញ»។
១១ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបាននៅជាមួយនឹងខ្ញុំដូចជាអ្នកចម្បាំងដ៏អង់អាច។+
ហេតុនេះហើយបានជាពួកអ្នកបៀតបៀនខ្ញុំនឹងជំពប់ដួល ហើយមិនឈ្នះខ្ញុំទេ។+
ពួកគេនឹងបាក់មុខជាខ្លាំង ព្រោះពួកគេមិនទទួលជ័យជម្នះទេ។
សេចក្ដីអាម៉ាស់របស់ពួកគេនឹងនៅជាប់ជានិច្ច គ្មាននរណាបំភ្លេចបានឡើយ។+
១២ ចំណែកលោកវិញ ឱព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌អើយ! លោកកំពុងពិនិត្យមើលមនុស្សសុចរិត។
លោកឃើញចិត្តនិងគំនិតដែលកប់ជ្រៅរបស់ពួកគេ។+
១៣ ចូរច្រៀងជូនព្រះយេហូវ៉ា! ចូរសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា!
ព្រោះលោកបានសង្គ្រោះជនទុគ៌តឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃជនទុច្ចរិត។
១៤ សូមឲ្យថ្ងៃកំណើតរបស់ខ្ញុំ ត្រូវបណ្ដាសាចុះ!
សូមឲ្យថ្ងៃដែលម្ដាយខ្ញុំសម្រាលខ្ញុំមក ត្រូវបណ្ដាសាដែរ!+
១៥ ត្រូវបណ្ដាសាហើយ! អ្នកដែលនាំដំណឹងល្អ
ដែលធ្វើឲ្យឪពុកខ្ញុំរីករាយជាខ្លាំង ដោយប្រាប់គាត់ថា៖
«អ្នកបានកូនប្រុសមួយហើយ!»។
១៦ សូមឲ្យអ្នកនោះវិនាសទៅ ដូចជាបណ្ដាក្រុងដែលព្រះយេហូវ៉ាបំផ្លាញដោយឥតស្ដាយស្រណោះ។
សូមឲ្យគាត់ឮសម្រែកភ័យខ្លាចនៅពេលព្រឹក និងសម្រែកប្រកាសអាសន្ននៅពេលថ្ងៃត្រង់។
១៧ ម្ដេចក៏លោកមិនសម្លាប់ខ្ញុំតាំងពីនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ
ដើម្បីឲ្យផ្ទៃគាត់ក្លាយទៅជាផ្នូរសម្រាប់ខ្ញុំ?
ហេតុអ្វីក៏លោកមិនឲ្យគាត់ពពោះរហូត?+
១៨ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវចេញពីផ្ទៃម្ដាយមក
ដើម្បីឃើញតែទុក្ខព្រួយនិងសេចក្ដីវេទនា
ហើយត្រូវស្លាប់ដោយសេចក្ដីអាម៉ាស់ដូច្នេះ?+
២១ យេរេមាបានទទួលការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា កាលដែលស្ដេចសេដេគា+បានចាត់ផាសហឺ+ជាកូនម៉ាលខាយយ៉ា និងសេផានា+ជាកូនម៉ាអាសៀដែលជាសង្ឃ ឲ្យទៅជួបយេរេមាដោយនិយាយថា៖ ២ «ឥឡូវនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនកំពុងច្បាំងនឹងយើងហើយ+ សូមអ្នកជួយសួរព្រះយេហូវ៉ាឲ្យយើងផង ក្រែងលោព្រះយេហូវ៉ាធ្វើការអស្ចារ្យណាមួយដើម្បីជួយយើង ហើយដើម្បីឲ្យស្ដេចនោះដកថយពីយើង»។+
៣ យេរេមាប្រាប់ពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រាប់សេដេគាដូចតទៅនេះថា៖ ៤ ‹ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! គ្រឿងចម្បាំងដែលអ្នកប្រើដើម្បីតយុទ្ធនឹងស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន+ និងពួកខាល់ដេដែលកំពុងឡោមព័ទ្ធនៅក្រៅកំពែងក្រុងអ្នក ខ្ញុំនឹងបង្វែរគ្រឿងចម្បាំងទាំងនោះមកទាស់នឹងខ្លួនអ្នកវិញ។ ខ្ញុំនឹងប្រមូលអ្វីទាំងនោះ*មកកណ្ដាលក្រុងនេះ។ ៥ ខ្ញុំផ្ទាល់នឹងលើកដៃមកទាស់នឹងអ្នក+ដោយឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ខ្ញុំ គឺដោយកំហឹងដ៏ខ្លាំងក្រៃលែង។+ ៦ ខ្ញុំនឹងវាយប្រហារអ្នកក្រុងនេះ ទាំងមនុស្សទាំងសត្វ ហើយពួកគេនឹងស្លាប់ដោយរោគរាតត្បាតដ៏សាហាវ»›។+
៧ «‹ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ក្រោយនោះ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ស្ដេចសេដេគាជាស្ដេចស្រុកយូដា និងពួកអ្នកបម្រើគាត់ ព្រមទាំងអ្នកក្រុងនេះដែលរួចជីវិតពីរោគរាតត្បាត ពីដាវ និងពីការអត់ឃ្លាន ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន និងក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវនានា ព្រមទាំងក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកអ្នកដែលតាមរកជីវិតពួកគេ។+ ស្ដេចនោះនឹងវាយប្រហារពួកគេដោយដាវ ដោយគ្មានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះពួកគេទេ ហើយក៏មិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាឬមានចិត្តត្រាប្រណីដល់ពួកគេដែរ»›។+
៨ «អ្នកត្រូវនិយាយប្រាប់បណ្ដាជននេះថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំកំពុងដាក់ផ្លូវពីរឲ្យអ្នកជ្រើសរើស គឺផ្លូវនៃជីវិតនិងផ្លូវនៃសេចក្ដីស្លាប់។ ៩ ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលរស់នៅក្នុងក្រុងនេះ នឹងស្លាប់ដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលចេញទៅចុះចូលជាមួយនឹងពួកខាល់ដេដែលកំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុងនេះ ពួកគេនឹងបានរួចជីវិត»›។+
១០ «‹ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ព្រោះខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តទាស់នឹងក្រុងនេះដោយសេចក្ដីវេទនាហើយ មិនមែនដោយសេចក្ដីល្អទេ។+ ខ្ញុំនឹងប្រគល់ក្រុងនេះទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន+ ហើយគាត់នឹងដុតបំផ្លាញក្រុងនេះចោល»។+
១១ «‹ឱពួកអ្នកផ្ទះរបស់ស្ដេចស្រុកយូដាអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ១២ ឱពូជពង្សដាវីឌអើយ! ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«ចូរកាត់ក្ដីដោយយុត្តិធម៌ជារៀងរាល់ថ្ងៃ
ហើយជួយសង្គ្រោះជនរងគ្រោះពីកណ្ដាប់ដៃជនបោកប្រាស់+
ដើម្បីកុំឲ្យកំហឹងខ្ញុំឆួលឡើងដូចជាភ្លើងឆេះ+ដែលគ្មាននរណាអាចពន្លត់បាន
ព្រោះតែការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់អ្នករាល់គ្នា»›។+
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ឱអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងក្រុង
ដែលស្ថិតនៅលើផ្ទាំងថ្មក្នុងទឹកដីទំនាបអើយ!
មើល! ខ្ញុំកំពុងទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នាហើយ។
ចំពោះអ្នកដែលនិយាយថា៖ «តើអ្នកណាហ៊ានមកទាស់នឹងយើង?
តើអ្នកណាហ៊ានឈ្លានពានលំនៅរបស់យើង?
១៤ ខ្ញុំនឹងកាត់ទោសអ្នកនោះ ឲ្យសមនឹងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ។+
ខ្ញុំនឹងដុតព្រៃនៅលើទឹកដីនេះ
ហើយវានឹងឆាបឆេះអ្វីៗដែលនៅជុំវិញក្រុងអស់គ្មានសល់›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
២២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរទៅវិមានរបស់ស្ដេចស្រុកយូដា ហើយប្រាប់ដំណឹងនេះ។ ២ អ្នកត្រូវនិយាយថា៖ ‹ឱស្ដេចស្រុកយូដាដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌ ព្រមទាំងពួកអ្នកបម្រើ និងបណ្ដារាស្ត្រដែលចូលតាមខ្លោងទ្វារទាំងនេះអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ាចុះ។ ៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរកាត់ក្ដីដោយសុចរិតយុត្តិធម៌ ហើយជួយជនរងគ្រោះឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃជនបោកប្រាស់។ កុំធ្វើបាបជនបរទេស កូនកំព្រា និងស្ត្រីមេម៉ាយឲ្យសោះ+ ហើយក៏កុំសម្លាប់ជនស្លូតត្រង់នៅទីនេះដែរ។+ ៤ បើអ្នករាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់តាមបង្គាប់ខ្ញុំ នោះបណ្ដាស្ដេចដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌ+ នឹងចូលតាមខ្លោងទ្វារក្រុងនេះដោយជិះលើរទេះសេះនិងនៅលើខ្នងសេះ រួមទាំងពួកអ្នកបម្រើរបស់ពួកគាត់និងប្រជារាស្ត្ររបស់ពួកគាត់ផងដែរ»›។+
៥ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹បើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្វើតាមបង្គាប់ខ្ញុំទេ នោះខ្ញុំស្បថដោយខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ថាវិមាននេះនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលជាមិនខាន›។+
៦ «ស្ដីអំពីវិមានរបស់ស្ដេចស្រុកយូដា ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
‹ចំពោះខ្ញុំ វិមាននេះប្រៀបដូចជាព្រៃគីលាត និងប្រៀបដូចជាព្រៃនៅលើភ្នំលីបង់
ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យកន្លែងនេះប្រែទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំវិញ។
ឯក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកនេះ នឹងគ្មានអ្នកណារស់នៅទេ។+
៧ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងពួកអ្នកបំផ្លាញឲ្យមកទាស់នឹងអ្នក
ពួកគេនឹងយកគ្រឿងចម្បាំងមកជាមួយដែរ។+
ពួកគេនឹងកាប់រំលំដើមស៊ីដារប្រណីតៗរបស់អ្នក
ហើយបោះទៅក្នុងភ្លើង។+
៨ «‹ពេលនោះ ប្រជាជាតិជាច្រើននឹងឆ្លងកាត់ក្រុងនេះ ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដូច្នេះចំពោះក្រុងដ៏រុងរឿងនេះ?»។+ ៩ ពួកគេនឹងឆ្លើយថា៖ «នេះគឺដោយសារពួកគេលែងធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃពួកគេ ហើយបែរទៅក្រាបគោរពដល់ព្រះឯទៀត និងបម្រើព្រះទាំងនោះ»›។+
១០ ចូរកុំយំកាន់ទុក្ខឲ្យអ្នកស្លាប់នោះ ឬស្ដាយស្រណោះគាត់ឡើយ។
ប៉ុន្តែ ចូរទ្រហោយំចំពោះអ្នកដែលត្រូវចាកចេញវិញទៅ
ព្រោះគាត់នឹងមិនត្រឡប់មកឃើញស្រុកកំណើតខ្លួនឡើយ។
១១ «ព្រោះស្ដីអំពីសាលូម*+ជាកូនយ៉ូសៀស+ ជាស្ដេចស្រុកយូដាដែលកំពុងគ្រប់គ្រងជំនួសឪពុកគាត់ និងជាអ្នកដែលបានត្រូវនិរទេសចេញពីទឹកដីនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹គាត់នឹងមិនត្រឡប់មកស្រុកនេះវិញឡើយ ១២ ព្រោះគាត់នឹងស្លាប់នៅក្នុងស្រុកដែលគេចាប់គាត់ទៅ ហើយគាត់នឹងមិនឃើញស្រុកកំណើតខ្លួនទៀតទេ›។+
១៣ វេទនាដល់បុគ្គលដែលសង់វិមានខ្លួនដោយមិនសុចរិត
និងសង់បន្ទប់ខាងលើដោយមិនទៀងត្រង់
ព្រោះគាត់ឲ្យគេធ្វើការដោយទទេៗ ហើយមិនព្រមបង់ប្រាក់ឈ្នួលឲ្យគេទេ។+
១៤ គាត់និយាយថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងសង់វិមានស្កឹមស្កៃមួយសម្រាប់ខ្លួន
ទាំងមានបន្ទប់ធំនៅខាងលើ ព្រមទាំងបង្អួចដែរ។
ខ្ញុំនឹងស្រោបជញ្ជាំងដោយឈើស៊ីដារ រួចលាបពណ៌ក្រហមស្រស់›។
១៥ តើអ្នកគិតថាអ្នកនឹងបន្តគ្រប់គ្រងដោយសារតែអ្នកប្រើឈើស៊ីដារច្រើនជាងគេដើម្បីសង់វិមានឬ?
សូមចាំអំពីឪពុករបស់អ្នក ទោះជាគាត់មានអាហារបរិភោគជាបរិបូរក្ដី
ក៏គាត់នៅតែកាត់ក្ដីដោយសុចរិតយុត្តិធម៌ដែរ។+
ហេតុនេះ គាត់មានភាពចម្រុងចម្រើនជានិច្ច។
១៦ គាត់បានកាត់ក្ដីឲ្យជនរងទុក្ខនិងជនក្រីក្រដោយយុត្តិធម៌
ដូច្នេះ បណ្ដាជនមានសេចក្ដីសុខសាន្ត។
‹នោះហើយជាការស្គាល់ខ្ញុំ មែនទេ?›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៧ ‹ប៉ុន្តែ អ្នកតែងតែស្វះស្វែងរកវិធីបោកបញ្ឆោតអ្នកទៀត។ អ្នកតាំងចិត្តរកផលចំណេញដោយការមិនទៀងត្រង់ សម្លាប់ជនស្លូតត្រង់ និងបោកប្រាស់
ថែមទាំងគំរាមយកទ្រព្យគេទៀតផង›។
១៨ «ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍អំពីយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសស្ដេចស្រុកយូដាថា៖
‹គេនឹងមិនយំកាន់ទុក្ខគាត់ ដោយនិយាយថា៖ «ឱបងអើយ! ឱប្អូនអើយ!»។
គេក៏មិនទួញសោកចំពោះសពគាត់ដែរ ដោយពោលថា៖
«ឱលោកម្ចាស់ខ្ញុំអើយ! ឱស្ដេចជាម្ចាស់ខ្ញុំអើយ!»។
១៩ គេនឹងអូសសពគាត់កាត់តាមខ្លោងទ្វារក្រុងយេរូសាឡិម
រួចយកទៅចោលនៅខាងក្រៅក្រុង+
ហើយកប់សពគាត់ដូចជាខ្មោចលា›។+
២០ ចូរឡើងទៅតំបន់ភ្នំលីបង់ ហើយស្រែកឡើង
ចូរបន្លឺសំឡេងនៅតំបន់បាសានទៅ
ហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងពីតំបន់អាបារីមចុះ+
ព្រោះគូស្នេហ៍ទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នកបានត្រូវបំផ្លាញអស់ហើយ។+
២១ ពេលដែលអ្នកមានសេចក្ដីសុខ ខ្ញុំបានឲ្យឱវាទអ្នក
តែអ្នកបដិសេធថា៖ ‹ខ្ញុំមិនស្ដាប់ទេ›។+
តាំងពីក្មេងមក អ្នកតែងមានទម្លាប់ដូច្នេះ
ព្រោះអ្នកមិនដែលស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំឡើយ។+
២២ ខ្យល់នឹងកួចនាំយកគង្វាលទាំងអស់របស់អ្នកទៅ។+
ឯគូស្នេហ៍ទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នកវិញ ពួកគេនឹងត្រូវចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ។
ពេលនោះ អ្នកនឹងបាក់មុខ ហើយអាម៉ាស់ជាខ្លាំងដោយសារតែទុក្ខវេទនាដែលមានមកលើអ្នក។
២៣ ឱអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ភ្នំលីបង់+ដែលមានជម្រកក្នុងព្រៃស៊ីដារអើយ!+
អ្នកនឹងស្រែកថ្ងូរដោយឈឺចាប់ ពេលសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នក
គឺឈឺចាប់ដូចជាស្ត្រីឈឺពោះសម្រាលកូន»។+
២៤ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ឱកូនៀ*+ជាកូនយេហូយ៉ាគីម+ដែលជាស្ដេចស្រុកយូដាអើយ! ខ្ញុំស្បថដោយនូវជីវិតខ្ញុំថា ទោះបីអ្នកប្រៀបដូចជាចិញ្ចៀនត្រានៅម្រាមដៃស្ដាំខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនឹងទាញកន្ដ្រាក់អ្នកចេញដែរ។ ២៥ ខ្ញុំនឹងប្រគល់អ្នកទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន និងពួកខាល់ដេ គឺពួកអ្នកដែលតាមរកជីវិតអ្នក និងពួកអ្នកដែលអ្នកខ្លបខ្លាចផងដែរ។+ ២៦ ខ្ញុំនឹងបោះអ្នកនិងម្ដាយដែលបង្កើតអ្នកចេញពីស្រុកកំណើតទៅស្រុកដទៃ ហើយអ្នកនឹងស្លាប់នៅទីនោះ។ ២៧ ទោះជាអ្នកចង់ត្រឡប់មកវិញជាខ្លាំង ក៏អ្នកមិនអាចត្រឡប់មកវិញបានដែរ។+
២៨ តើកូនៀគ្រាន់តែជាអំបែងក្អមដ៏គម្រក់ដែលគ្មាននរណាត្រូវការឬ?
ហេតុអ្វីក៏គាត់និងកូនចៅគាត់បានត្រូវបោះទម្លាក់
និងត្រូវគ្រវែងទៅក្នុងស្រុកដទៃដែលពួកគេមិនស្គាល់ដូច្នេះ?›។+
២៩ ឱផែនដី* ផែនដី ផែនដីអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ា។
៣០ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
‹ចូរកត់ត្រាឈ្មោះបុរសនេះទុកជាអ្នកដែលគ្មានកូនចៅ
ជាអ្នកដែលមិនបានសម្រេចអ្វីល្អនៅក្នុងជីវិតខ្លួន
ព្រោះគ្មានកូនចៅគាត់ណាម្នាក់នឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌ
ហើយគ្រប់គ្រងបន្តលើស្រុកយូដាឡើយ›»។+
២៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «វេទនាហើយ! ពួកគង្វាលដែលកំពុងបំផ្លាញនិងកម្ចាត់កម្ចាយហ្វូងចៀមនៅលើវាលស្មៅខ្ញុំ»។+
២ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងពួកគង្វាលដែលកំពុងឃ្វាលរាស្ត្រលោកថា៖ «អ្នករាល់គ្នាបានបោះបង់ចោលហ្វូងចៀមរបស់ខ្ញុំ ហើយតែងតែកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេ។ អ្នករាល់គ្នាមិនបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងពួកគេទាល់តែសោះ»។+
«ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងមិនអាណិតអាសូរអ្នករាល់គ្នាទេ ព្រោះតែអំពើអាក្រក់របស់អ្នករាល់គ្នា»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣ «បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹងប្រមូលចៀមរបស់ខ្ញុំដែលនៅសេសសល់ ពីស្រុកទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានបណ្ដេញពួកគេឲ្យទៅរស់នៅ+ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់មកឯវាលស្មៅរបស់ខ្ញុំវិញ។+ រួចពួកគេនឹងបង្កើតកូនឲ្យចម្រើនជាច្រើនឡើង។+ ៤ ពេលនោះ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងពួកគង្វាលឲ្យឃ្វាលហ្វូងចៀមខ្ញុំដោយយកចិត្តទុកដាក់។+ ហ្វូងចៀមខ្ញុំនឹងលែងតក់ស្លុតឬភ័យខ្លាចទៀត ហើយក៏គ្មានចៀមណាមួយបាត់បង់ដែរ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យមានពន្លក*មួយដ៏សុចរិតដុះចេញពីពូជពង្សដាវីឌ+ ហើយគាត់នឹងគ្រប់គ្រងជាស្ដេច+នៅក្នុងស្រុក ដោយការយល់ធ្លុះជ្រៅនិងដោយសុចរិតយុត្តិធម៌។+ ៦ នៅគ្រាគាត់ ពួកយូដានឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ+ ហើយពួកអ៊ីស្រាអែលនឹងរស់នៅដោយសុខសាន្ត។+ គេនឹងហៅគាត់ថាព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីសុចរិតរបស់យើង»។+
៧ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ នឹងមានគ្រាមួយដែលពួកគេនឹងលែងស្បថថា៖ ‹ដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាព្រះដែលបាននាំប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប!›។+ ៨ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេនឹងប្រើពាក្យសម្បថដែលថា៖ ‹ដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាព្រះដែលបានរំដោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលពីស្រុកនៅភាគខាងជើង និងពីស្រុកទាំងឡាយដែលលោកបានកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេ›។ ពេលនោះ រាស្ត្រខ្ញុំនឹងរស់នៅក្នុងស្រុករបស់ពួកគេវិញ»។+
៩ ស្ដីអំពីពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ខ្ញុំនិយាយដូចតទៅ៖
ចិត្តខ្ញុំបានខ្ទេចខ្ទាំអស់ ហើយឆ្អឹងរបស់ខ្ញុំរង្គើញាប់ញ័រ។
ខ្ញុំដូចជាមនុស្សស្រវឹង គឺដូចមនុស្សស្រវឹងស្រាទំពាំងបាយជូរ
ដោយសារតែព្រះយេហូវ៉ា និងបណ្ដាំដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោក។
១០ ព្រោះទឹកដីទាំងមូលពេញទៅដោយមនុស្សផិតក្បត់+
ហើយដោយសារតែត្រូវបណ្ដាសា ស្រុកទាំងមូលមានទុក្ខព្រួយ+
ឯវាលស្មៅនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ក៏បានក្រៀមស្វិតទៅអស់ដែរ។+
ការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេសុទ្ធតែអាក្រក់ ហើយពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើអយុត្តិធម៌ដោយអាងអំណាចខ្លួន។
១១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ទាំងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងពួកសង្ឃពួកគេទាំងអស់សុទ្ធតែជាអ្នកក្បត់ជំនឿ។+
ខ្ញុំក៏ឃើញអំពើទុច្ចរិតរបស់ពួកគេនៅក្នុងវិហារខ្ញុំដែរ»។+
១២ «ដូច្នេះ ផ្លូវរបស់ពួកគេនឹងងងឹតស្លុប ហើយងាយរអិល+
ពួកគេនឹងត្រូវច្រាន ហើយដួលចុះ។
ព្រោះនៅគ្រានៃការវិនិច្ឆ័យទោស
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើពួកគេ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៣ «ខ្ញុំបានឃើញអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនៅស្រុកសាម៉ារី។+
ពួកគេប្រកាសទំនាយដោយនូវឈ្មោះព្រះបាល
ហើយនាំបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំឲ្យវង្វេង។
១៤ ខ្ញុំក៏បានឃើញអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។
ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់+ ហើយនិយាយភូតភរ។+
ពួកគេលើកទឹកចិត្តជនទុច្ចរិត
ហើយមិនបែរចេញពីការអាក្រក់របស់ខ្លួនទេ។
ចំពោះខ្ញុំ ពួកគេទាំងនោះប្រៀបដូចជាក្រុងសូដុម+
ឯអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ពួកគេប្រៀបដូចជាក្រុងកូម៉ូរ៉ា»។+
១៥ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ទាស់នឹងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះថា៖
«មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេបរិភោគដើមល្វីង និងផឹកទឹកដែលមានជាតិពុល។+
ព្រោះពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនៅក្រុងយេរូសាឡិម បាននាំឲ្យមានការក្បត់ជំនឿនៅទូទាំងស្រុក»។
១៦ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ចូរកុំស្ដាប់ពាក្យដែលពួកអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។+
ពួកគេកំពុងបំភាន់អ្នករាល់គ្នាហើយ
ព្រោះពួកគេនិយាយតាមតែចិត្តនឹកឃើញប៉ុណ្ណោះ+
មិនមែនមកពីប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។+
១៧ ពួកគេនិយាយម្ដងហើយម្ដងទៀត ប្រាប់ពួកអ្នកដែលមិនគោរពខ្ញុំថា៖
‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងមានសេចក្ដីសុខសាន្ត»›។+
ពួកគេក៏និយាយប្រាប់ពួកអ្នកដែលធ្វើតាមចិត្តរឹងចចេសរបស់ខ្លួនថា៖
‹នឹងគ្មានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នាឡើយ›។+
១៨ តើអ្នកណាបានឈរក្នុងចំណោមមនុស្សដែលមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា
ដើម្បីមើលនិងស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោក?
តើអ្នកណាបានត្រងត្រាប់ស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោក?
១៩ មើល! ខ្យល់ព្យុះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបោកបក់ដោយកំហឹង
ដូចជាព្យុះសង្ឃរាដែលនឹងបក់បោកទៅលើក្បាលជនទុច្ចរិត។+
២០ កំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនរសាយឡើយ
រហូតដល់លោកបំពេញតាមបំណងចិត្តលោក។
នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ អ្នករាល់គ្នានឹងយល់ច្បាស់អំពីរឿងនេះ។
២១ ខ្ញុំមិនបានចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យទៅទេ តែពួកគេបានរត់ទៅប្រាប់។
ខ្ញុំមិនបាននិយាយតាមរយៈពួកគេទេ តែពួកគេបានប្រកាសទំនាយ។+
២២ ប៉ុន្តែ បើពួកគេបានឈរនៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធនឹងខ្ញុំវិញ
នោះពួកគេមុខជានាំពាក្យរបស់ខ្ញុំទៅប្រាប់រាស្ត្ររបស់ខ្ញុំហើយ
ព្រមទាំងនាំរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំបែរចេញពីផ្លូវទុច្ចរិតនិងការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ជាមិនខាន»។+
២៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើខ្ញុំគ្រាន់តែជាព្រះដែលនៅជិតហើយមិនមែនជាព្រះដែលនៅឆ្ងាយទេឬ?»។
២៤ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើមានអ្នកណាអាចលាក់ខ្លួននៅទីកំបាំងដែលខ្ញុំមិនអាចឃើញបានទៅ?»។+
«តើខ្ញុំមិនស្ថិតនៅពេញពាសលើស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដីទេឬ?»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៥ «ខ្ញុំបានឮពួកអ្នកប្រកាសទំនាយកំពុងប្រកាសពាក្យមិនពិតដោយនូវនាមខ្ញុំថា៖ ‹ខ្ញុំយល់សប្ដិឃើញយ៉ាងនេះ! ខ្ញុំយល់សប្ដិឃើញយ៉ាងនោះ!›។+ ២៦ តើដល់កាលណាទៅ ទើបពួកអ្នកប្រកាសទំនាយឈប់ប្រកាសពាក្យមិនពិតទៀត? ពួកគេប្រកាសពាក្យបោកបញ្ឆោតតាមតែចិត្តខ្លួន។+ ២៧ ពួកគេមានបំណងធ្វើឲ្យរាស្ត្រខ្ញុំភ្លេចនាមខ្ញុំ តាមរយៈសុបិនដែលពួកគេប្រាប់តៗគ្នា ដូចជាបុព្វបុរសរបស់ពួកគេបានភ្លេចនាមខ្ញុំដោយសារតែព្រះបាលដែរ។+ ២៨ ចូរឲ្យអ្នកប្រកាសទំនាយដែលយល់សប្ដិ រៀបរាប់ប្រាប់សុបិនរបស់ខ្លួនទៅ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលទទួលពាក្យពីខ្ញុំ ត្រូវនិយាយប្រាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំដោយពិតត្រង់»។
«តើចំបើងនិងស្រូវមានអ្វីដូចគ្នាទៅ?»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើពាក្យរបស់ខ្ញុំមិនមែនដូចជាភ្លើង+ និងដូចជាញញួរសម្រាប់វាយបំបែកផ្ទាំងថ្មទេឬ?»។+
៣០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំប្រឆាំងនឹងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះ ដែលបានយកពាក្យរបស់ខ្ញុំ ពីអ្នកប្រកាសទំនាយឯទៀតមកបំភ្លៃការពិត»។+
៣១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! ខ្ញុំទាស់នឹងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលនិយាយថា៖ ‹នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះ!›»។+
៣២ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! ខ្ញុំប្រឆាំងនឹងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលប្រាប់សុបិនមិនពិត រួចបកស្រាយសុបិននោះ ហើយនាំរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំឲ្យវង្វេងចេញ ព្រោះតែពាក្យកុហកនិងអំណួតរបស់ពួកគេ»។+
«ការពិតខ្ញុំមិនបានចាត់ឬបង្គាប់ពួកគេទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនបាននាំឲ្យរាស្ត្រខ្ញុំទទួលប្រយោជន៍សោះឡើយ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣៣ «បើកាលណាបណ្ដាជននេះ ឬអ្នកប្រកាសទំនាយ ឬពួកសង្ឃនិយាយថា៖ ‹ដំណឹងនេះប្រៀបដូចជាបន្ទុក*ពីព្រះយេហូវ៉ា› នោះអ្នកគួរឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ ‹«គឺអ្នករាល់គ្នាទេ ជាបន្ទុក! ខ្ញុំនឹងបណ្ដេញអ្នករាល់គ្នាចេញ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›។ ៣៤ ចំពោះអ្នកប្រកាសទំនាយ ឬសង្ឃ ឬបណ្ដាជនដែលនិយាយថា៖ ‹ដំណឹងពីព្រះយេហូវ៉ាជាបន្ទុកដល់យើងណាស់!› នោះខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នកនោះនិងពួកអ្នកផ្ទះរបស់គាត់។ ៣៥ អ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗកំពុងនិយាយទៅកាន់ជនរួមជាតិនិងបងប្អូនខ្លួនយ៉ាងនេះថា៖ ‹តើព្រះយេហូវ៉ាបានឆ្លើយយ៉ាងណា? តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អ្វីខ្លះ?›។ ៣៦ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាត្រូវឈប់និយាយថាដំណឹងពីព្រះយេហូវ៉ាជាបន្ទុកទៀតទៅ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានបកស្រាយដំណឹងនោះតាមទស្សនៈខ្លួន ហើយបំភ្លៃពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃយើង។ ហេតុនេះហើយបានជាដំណឹងនោះទៅជាបន្ទុកដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ។
៣៧ «អ្នកត្រូវសួរអ្នកប្រកាសទំនាយនោះថា៖ ‹តើព្រះយេហូវ៉ាបានឆ្លើយមកអ្នកយ៉ាងណា? តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អ្វីខ្លះ? ៣៨ ហើយបើអ្នកចេះតែនិយាយថា៖ «ដំណឹងពីព្រះយេហូវ៉ាជាបន្ទុក»ទៀត នោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ដោយសារអ្នកនៅតែនិយាយថា‹ពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាបន្ទុក› កាលដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នក‹កុំឲ្យនិយាយថា«ពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាបន្ទុកឡើយ»› ៣៩ នោះមើល! ខ្ញុំនឹងលើកអ្នកឡើង ហើយគ្រវែងអ្នកចេញពីមុខខ្ញុំ រួមទាំងក្រុងនេះដែរ ជាក្រុងដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យអ្នកនិងបុព្វបុរសរបស់អ្នក។ ៤០ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកអាប់ឱនកិត្តិយសនិងអាម៉ាស់មុខជារៀងរហូត ហើយគ្មានអ្នកណាបំភ្លេចបានឡើយ»›»។+
២៤ ឯនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន គាត់បាននិរទេសយេកូនាស*+ជាកូនយេហូយ៉ាគីម+ជាស្ដេចស្រុកយូដាចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមជាមួយនឹងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងស្រុកយូដា និងជាងចម្លាក់ រួមទាំងជាងដែក*ផងដែរ គឺគាត់បានចាប់ពួកគេទាំងអស់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ក្រោយពីព្រឹត្តិការណ៍នោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញល្អីពីរដែលពេញទៅដោយផ្លែល្វា* នៅខាងមុខវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ២ ល្អីមួយមានសុទ្ធតែផ្លែល្វាល្អដែលមើលទៅដូចជាផ្លែល្វាទុំនៅដើមរដូវ តែល្អីមួយទៀតមានសុទ្ធតែផ្លែល្វាស្អុយរលួយដែលមិនអាចបរិភោគបាន។
៣ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាសួរខ្ញុំថា៖ «យេរេមាអើយ! តើអ្នកឃើញអ្វីខ្លះ?»។ ខ្ញុំក៏ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំឃើញផ្លែល្វា។ ផ្លែល្វាល្អគឺល្អខ្លាំងណាស់ តែផ្លែល្វាស្អុយគឺស្អុយរលួយបរិភោគមិនបានទេ»។+
៤ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ ៥ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ដូចផ្លែល្វាល្អ ខ្ញុំនឹងមើលពួកយូដាក្នុងផ្លូវល្អ ជាពួកអ្នកដែលបានត្រូវនិរទេស និងជាពួកអ្នកដែលខ្ញុំបណ្ដេញចេញពីស្រុកនេះឲ្យទៅរស់នៅក្នុងទឹកដីរបស់ពួកខាល់ដេ។ ៦ ខ្ញុំនឹងតាមមើលថែពួកគេឲ្យបានសេចក្ដីសុខជានិច្ច ហើយនាំពួកគេត្រឡប់មកស្រុកនេះវិញ។+ ខ្ញុំនឹងពង្រឹងពួកគេ ហើយមិនផ្ដួលរំលំពួកគេទេ។ ខ្ញុំនឹងតាំងពួកគេឲ្យរឹងមាំឡើង ហើយមិនរំលើងពួកគេឡើយ។+ ៧ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេមានចិត្តចង់ស្គាល់ខ្ញុំជាយេហូវ៉ា។+ ពួកគេនឹងទៅជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងទៅជាព្រះរបស់ពួកគេ។+ ព្រោះពួកគេនឹងត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។+
៨ «‹ប៉ុន្តែ ចំពោះផ្លែល្វាស្អុយរលួយដែលមិនអាចបរិភោគបាន+ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ដូចផ្លែល្វាស្អុយនេះ ខ្ញុំនឹងចាត់ទុកសេដេគា+ស្ដេចស្រុកយូដានិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង រួមទាំងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមដែលនៅសេសសល់ក្នុងស្រុកនេះ និងអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបយ៉ាងនោះដែរ។+ ៩ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យរាជាណាចក្រទាំងឡាយនៅផែនដីភ័យរន្ធត់និងមានសេចក្ដីវេទនាដោយសារតែពួកគេ។+ នៅស្រុកណាដែលពួកគេទៅរស់នៅ+ ពួកអ្នកស្រុកនោះនឹងមើលងាយ សើចចំអក ជេរប្រមាថ និងប្រទេចផ្ដាសាពួកគេជានិច្ច។+ ១០ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេរងទុក្ខដោយដាវ+ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត+ រហូតដល់ពួកគេវិនាសសាបសូន្យអស់ពីស្រុកដែលខ្ញុំបានប្រគល់ឲ្យពួកគេនិងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ»›»។
២៥ នៅឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសជាស្ដេចស្រុកយូដា ដែលជាឆ្នាំទី១នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ព្រះបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈយេរេមាស្ដីអំពីបណ្ដាជនទាំងអស់ក្នុងស្រុកយូដា។ ២ យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានប្រកាសអំពី*បណ្ដាជនក្នុងស្រុកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់ថា៖
៣ «អស់រយៈពេល២៣ឆ្នាំហើយ តាំងពីឆ្នាំទី១៣នៃរាជ្យយ៉ូសៀស+ជាកូនអេម៉ុនដែលជាស្ដេចស្រុកយូដា រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានប្រកាសប្រាប់អ្នករាល់គ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀត តែអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមស្ដាប់ទេ។+ ៤ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានចាត់អ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់ដែលជាអ្នកបម្រើរបស់លោកឲ្យទៅឯអ្នករាល់គ្នាជាច្រើនលើកច្រើនសា តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានស្ដាប់ទេ ហើយក៏មិនផ្ទៀងត្រចៀកដែរ។+ ៥ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយតែងនិយាយថា៖ ‹ឱអ្នករាល់គ្នាអើយ! សូមបែរចេញពីផ្លូវទុច្ចរិតនិងការប្រព្រឹត្តអាក្រក់របស់ខ្លួនទៅ។+ យ៉ាងនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅយូរអង្វែងក្នុងស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នានិងបុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នាតាំងពីយូរយារមកហើយ។ ៦ កុំដើរតាមព្រះឯទៀត ហើយកុំបម្រើ និងក្រាបគោរពព្រះទាំងនោះ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំខឹងដោយសារតែរូបព្រះដែលអ្នករាល់គ្នាបានឆ្លាក់នោះឡើយ។ បើមិនដូច្នោះទេ ខ្ញុំនឹងនាំសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នា›។
៧ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនបានស្ដាប់ខ្ញុំទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នករាល់គ្នាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងដោយសារតែស្នាដៃរបស់អ្នករាល់គ្នា។ យ៉ាងនេះ អ្នករាល់គ្នានាំឲ្យខ្លួនវេទនាហើយ›។+
៨ «ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖ ‹«ដោយសារអ្នកមិនស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ ៩ នោះខ្ញុំនឹងចាត់បណ្ដាជនទាំងឡាយពីភាគខាងជើងឲ្យមក»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ «ខ្ញុំនឹងចាត់នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ+ ឲ្យមកទាស់នឹងស្រុកនេះនិងពួកអ្នកស្រុកនេះ+ ព្រមទាំងទាស់នឹងប្រជាជាតិនានាដែលនៅជុំវិញ។+ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពួកគេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេទៅជាហេតុដែលនាំឲ្យមានការភ័យតក់ស្លុត និងធ្វើឲ្យពួកគេរងការប្រមាថមើលងាយ ហើយត្រូវវិនាសជារៀងរហូត។ ១០ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យលែងមានសំឡេងហ៊ោកញ្ជ្រៀវ និងសំឡេងត្រេកអររបស់ពួកគេ+ រួមទាំងសំឡេងសប្បាយរីករាយរបស់កូនកំលោះកូនក្រមុំ+ ព្រមទាំងសំឡេងកិនម្សៅទៀតផង។ សូម្បីតែពន្លឺចង្កៀងក៏លែងមានទៀតដែរ។ ១១ ដូច្នេះ ស្រុកនេះទាំងមូលនឹងត្រូវបំផ្លាញ ហើយទៅជាកន្លែងគួរឲ្យភ័យខ្លាច។ ប្រជាជាតិទាំងនេះនឹងត្រូវបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនអស់រយៈពេល៧០ឆ្នាំ»›។+
១២ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹លុះចប់៧០ឆ្នាំហើយ+ ខ្ញុំនឹងឲ្យស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននិងប្រជាជាតិនោះទទួលខុសត្រូវចំពោះទោសកំហុសរបស់ខ្លួន+ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យស្រុករបស់ពួកខាល់ដេទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំជារៀងរហូត។+ ១៣ ម្ល៉ោះហើយ អ្វីដែលខ្ញុំបានមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងស្រុកនោះ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យកើតឡើងជាមិនខាន ពោលគឺអ្វីទាំងអស់ដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនេះ ជាទំនាយដែលយេរេមាបានប្រកាសទាស់នឹងប្រជាជាតិនានា។ ១៤ ព្រោះប្រជាជាតិជាច្រើននិងបណ្ដាស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លា+ នឹងយកពួកគេទៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ+ ហើយខ្ញុំនឹងសងពួកគេឲ្យសមនឹងការប្រព្រឹត្តនិងស្នាដៃរបស់ពួកគេវិញ›»។+
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំថា៖ «ចូរយកពែងស្រានៃសេចក្ដីកំហឹងរបស់ខ្ញុំចេញពីដៃខ្ញុំ ទៅឲ្យប្រជាជាតិនានាដែលខ្ញុំចាត់អ្នកឲ្យទៅ រួចឲ្យពួកគេផឹក។ ១៦ ពួកគេនឹងផឹកស្រានោះ ហើយដើរទ្រេតទ្រោត ព្រមទាំងប្រព្រឹត្តដូចជាមនុស្សឆ្កួត ពេលដែលខ្ញុំធ្វើឲ្យមានសង្គ្រាមក្នុងចំណោមពួកគេ»។+
១៧ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏យកពែងចេញពីដៃព្រះយេហូវ៉ា ទៅឲ្យប្រជាជាតិនានាផឹក ជាប្រជាជាតិដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅឯពួកគេ។+ ១៨ ដំបូងគឺពួកអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម និងអ្នករស់នៅបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា+ រួមទាំងបណ្ដាស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ដើម្បីធ្វើឲ្យពួកគេវិនាស និងទៅជាហេតុដែលនាំឲ្យមានការភ័យតក់ស្លុត ហើយត្រូវគេប្រមាថមើលងាយនិងត្រូវបណ្ដាសា+ ដូចឃើញនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ១៩ បន្ទាប់មកគឺផារ៉ូស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប និងពួកអ្នកបម្រើគាត់ ព្រមទាំងមន្ត្រីនិងរាស្ត្ររបស់គាត់+ ២០ ថែមទាំងជនជាតិផ្សេងៗដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះ។ បន្ទាប់នោះគឺបណ្ដាស្ដេចក្នុងស្រុកអ៊ូស បណ្ដាស្ដេចក្នុងស្រុកភីលីស្ទីន+ អ្នកក្រុងអាសកាឡូន+ អ្នកក្រុងកាសា អ្នកក្រុងអេក្រុន និងអ្នកដែលនៅសេសសល់ក្នុងក្រុងអាសូត ២១ ពួកអេដំ+ ពួកម៉ូអាប់+ ពួកអាំម៉ូន+ ២២ បណ្ដាស្ដេចនៅក្រុងទីរ៉ុស បណ្ដាស្ដេចនៅក្រុងស៊ីដូន+ រួមទាំងបណ្ដាស្ដេចនៃកោះនៅសមុទ្រ។ ២៣ ពួកដេដាន់+ ពួកតេម៉ា ពួកប៊ូស និងអស់អ្នកដែលតម្រឹមសក់ត្រឹមសៀតផ្កា+ ២៤ ព្រមទាំងបណ្ដាស្ដេចរបស់ពួកអារ៉ាប់+ និងបណ្ដាស្ដេចរបស់ជនជាតិផ្សេងៗដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ២៥ បណ្ដាស្ដេចនៅតំបន់ស៊ីមរី បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកអេឡាំ+ និងបណ្ដាស្ដេចរបស់ជនជាតិមេឌី+ ២៦ បណ្ដាស្ដេចនៅភាគខាងជើងទាំងជិតទាំងឆ្ងាយ ពីរាជាណាចក្រមួយទៅរាជាណាចក្រមួយ ព្រមទាំងរាជាណាចក្រទាំងអស់នៅផែនដី ហើយអ្នកដែលផឹកចុងក្រោយបង្អស់ គឺស្ដេចក្រុងសេសាក។*+
២៧ «រួចចូរទៅប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរផឹកឲ្យស្រវឹងរហូតដល់ក្អួត ហើយដួលទៅ ដើម្បីមិនអាចក្រោកឡើងបាន+ ព្រោះខ្ញុំនឹងចាត់សត្រូវឲ្យទៅប្រហារអ្នករាល់គ្នា»›។ ២៨ បើពួកគេមិនព្រមទទួលពែងពីដៃអ្នកយកទៅផឹកទេ នោះអ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌បង្គាប់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែផឹកជាដាច់ខាត!។ ២៩ ព្រោះមើល! បើខ្ញុំនាំសេចក្ដីវេទនាមកលើក្រុងដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ+ តើអ្នករាល់គ្នាអាចគេចផុតពីទោសបានឬ?»›។+
«‹អ្នករាល់គ្នានឹងមិនរួចខ្លួនទេ ព្រោះខ្ញុំនឹងចាត់ឲ្យមានដាវមួយទៅវាយប្រហារមនុស្សទាំងអស់នៅផែនដី›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣០ «អ្នកត្រូវប្រកាសទុកជាមុននូវពាក្យទាំងនេះដល់ពួកគេថា៖
‹ពីកន្លែងដ៏ខ្ពស់ ព្រះយេហូវ៉ានឹងគ្រហឹម
ពីលំនៅបរិសុទ្ធរបស់លោក លោកនឹងបន្លឺសំឡេងលាន់ឮរំពង។
លោកនឹងគ្រហឹមយ៉ាងខ្លាំងទាស់នឹងលំនៅរបស់លោក។
ដូចសំឡេងច្រៀងអរសប្បាយរបស់ពួកអ្នកជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរយកទឹកធ្វើស្រា
នោះលោកនឹងច្រៀងអបអរជ័យជម្នះទៅលើអស់អ្នកដែលរស់នៅផែនដីដូច្នោះដែរ›។
៣១ ‹មានសំឡេងមួយលាន់ឮទៅដល់ចុងផែនដី
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានរឿងក្ដីនឹងប្រជាជាតិនានា។
លោកនឹងវិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សជាតិទាំងឡាយដោយខ្លួនលោកផ្ទាល់+
ហើយនឹងប្រហារមនុស្សទុច្ចរិតដោយដាវ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣២ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
‹មើល! នឹងមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់លើប្រជាជាតិមួយទៅប្រជាជាតិមួយ+
ហើយព្យុះសង្ឃរាដ៏ធំសម្បើម នឹងបក់បោកមកយ៉ាងខ្លាំងពីកន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី។+
៣៣ «‹នៅថ្ងៃនោះ សាកសពពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រហារ នឹងមានច្រើនត្រៀបត្រាពីចុងផែនដីម្ខាងទៅចុងផែនដីម្ខាង។ គ្មានអ្នកណាយំកាន់ទុក្ខពួកគេទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាយកសពពួកគេទៅបញ្ចុះដែរ។ សាកសពទាំងនោះនឹងក្លាយទៅជាជីនៅលើដីវិញ›។
៣៤ ឱពួកគង្វាលអើយ! ចូរទ្រហោយំចុះ!
ឱពួកអ្នកដែលរុងរឿងក្នុងចំណោមហ្វូងចៀមអើយ! ចូរននៀលនៅដីទៅ!
ព្រោះវេលាដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយនិងត្រូវស្លាប់បានមកដល់ហើយ
អ្នករាល់គ្នាប្រៀបដូចជាភាជនៈមានតម្លៃដែលធ្លាក់បែកខ្ទេចខ្ទី!
៣៥ នៅពេលនោះ ពួកគង្វាលនឹងគ្មានផ្លូវគេចរួចទេ
ឯពួកអ្នកដែលរុងរឿងក្នុងចំណោមហ្វូងចៀម ក៏គេចមិនផុតដែរ។
៣៦ ចូរស្ដាប់សម្រែករបស់ពួកគង្វាលចុះ!
ហើយក៏ស្ដាប់សំឡេងទ្រហោយំរបស់ពួកអ្នកដែលរុងរឿងក្នុងចំណោមហ្វូងចៀមដែរ
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាកំពុងបំផ្លាញវាលស្មៅខៀវខ្ចីរបស់ពួកគេហើយ។
៣៧ ចំណែកឯលំនៅដែលធ្លាប់តែមានសេចក្ដីសុខសាន្ត ក៏ប្រែទៅជាកន្លែងស្ងាត់ច្រៀបគ្មានមនុស្សរស់នៅ
ព្រោះតែកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣៨ លោកចាកចោលលំនៅរបស់លោក ដូចជាតោស្ទាវបោះបង់ចោលរូង+
ហើយទឹកដីរបស់ពួកគេបានទៅជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច
ព្រោះលោកបានប្រើដាវវាយប្រហារដោយគ្មានមេត្តា
និងដោយសារតែកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់លោក»។
២៦ នៅដើមរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសដែលជាស្ដេចស្រុកយូដា មានពាក្យមកពីព្រះយេហូវ៉ាដូចតទៅ៖ ២ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅឈរនៅឯទីធ្លាក្នុងបរិវេណវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រកាសប្រាប់បណ្ដាជនដែលរស់នៅក្នុងក្រុងទាំងឡាយក្នុងទឹកដីយូដា ជាពួកអ្នកដែលមកគោរពប្រណិប័តន៍ខ្ញុំជាយេហូវ៉ានៅឯវិហារ។ អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេតាមពាក្យទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់ កុំឲ្យបាត់មួយម៉ាត់ឡើយ។ ៣ ប្រហែលជាពួកគេនឹងស្ដាប់ ហើយបែរចេញពីផ្លូវទុច្ចរិតរបស់ខ្លួនក៏មិនដឹង។ បើពួកគេធ្វើដូច្នោះមែន នោះខ្ញុំនឹងប្រែគំនិតមិនធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់ទៅលើពួកគេដោយសារតែអំពើអាក្រក់របស់ពួកគេឡើយ។+ ៤ ចូរប្រាប់ពួកគេថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹បើអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមស្ដាប់ខ្ញុំ ហើយកាន់តាមច្បាប់*ដែលខ្ញុំបានដាក់នៅមុខអ្នករាល់គ្នា ៥ ហើយមិនព្រមស្ដាប់ពាក្យរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ ដែលខ្ញុំបានចាត់ឲ្យទៅឯអ្នករាល់គ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀតទេ+ ៦ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យវិហារនេះទៅដូចជាស៊ីឡូរដែរ+ ហើយខ្ញុំនឹងបំផ្លាញក្រុងនេះ ហើយប្រជាជាតិនានានៅផែនដីនឹងយកក្រុងនេះសម្រាប់ដាក់បណ្ដាសា›»›»។+
៧ ឯពួកសង្ឃ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ និងបណ្ដាជនទាំងអស់ ពួកគេក៏បានឮពាក្យសម្ដីរបស់យេរេមានៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាដែរ។+ ៨ ដូច្នេះ ក្រោយពីយេរេមាប្រកាសតាមបង្គាប់ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ារួច នោះពួកសង្ឃ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ និងបណ្ដាជនទាំងអស់ បានមកចាប់គាត់ ហើយនិយាយថា៖ «អ្នកឯងនឹងស្លាប់ជាមិនខាន! ៩ ហេតុអ្វីក៏អ្នកឯងប្រកាសទំនាយក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ‹វិហារនេះនឹងទៅដូចជាស៊ីឡូរ ហើយក្រុងនេះនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល គ្មានមនុស្សរស់នៅទៀត›ដូច្នេះ?»។ ពេលនោះ បណ្ដាជនទាំងអស់បានមកចោមរោមយេរេមានៅក្នុងបរិវេណវិហារព្រះយេហូវ៉ា។
១០ ពេលពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបានឮពាក្យទាំងនោះ ពួកគេក៏បានចេញពីវិមានស្ដេចមកឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា រួចអង្គុយនៅខ្លោងទ្វារថ្មីនៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ១១ បន្ទាប់មក ពួកសង្ឃនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយបាននិយាយទៅកាន់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងបណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ «បុរសនេះសមនឹងស្លាប់+ ព្រោះគាត់បានប្រកាសទំនាយទាស់នឹងក្រុងនេះ ដូចអ្នករាល់គ្នាបានឮផ្ទាល់ត្រចៀកហើយ»។+
១២ រួចមក យេរេមាបាននិយាយទៅកាន់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងបណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ «គឺព្រះយេហូវ៉ាទេដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកប្រកាសទំនាយទាស់នឹងវិហារនិងក្រុងនេះ។ ខ្ញុំនិយាយពាក្យទាំងនោះតាមបង្គាប់លោកទេ។+ ១៣ ដូច្នេះ ចូរកែខ្លួនហើយឈប់ប្រព្រឹត្តអាក្រក់តទៅទៀត។ ចូរស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រែគំនិតមិនធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នាដូចលោកមានប្រសាសន៍ទេ។+ ១៤ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នករាល់គ្នាហើយ។ ចូរប្រព្រឹត្តដល់ខ្ញុំតាមដែលអ្នករាល់គ្នាយល់ថាល្អនិងត្រឹមត្រូវចុះ។ ១៥ ប៉ុន្តែ ចូរចាំថាបើអ្នករាល់គ្នាសម្លាប់ខ្ញុំ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងនាំឲ្យខ្លួននិងក្រុងនេះ ព្រមទាំងពួកអ្នកក្រុង មានទោសចំពោះឈាមរបស់ជនស្លូតត្រង់ហើយ ព្រោះតាមពិតគឺព្រះយេហូវ៉ាទេដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកប្រកាសពាក្យទាំងនេះដល់អ្នករាល់គ្នា»។
១៦ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងបណ្ដាជនទាំងអស់បាននិយាយទៅកាន់ពួកសង្ឃនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ «បុរសនេះមិនសមនឹងស្លាប់ទេ ព្រោះគាត់ប្រកាសប្រាប់យើងក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង»។
១៧ បន្ថែមទៀត ពួកបុរសចាស់ទុំខ្លះបានក្រោកឡើង ហើយនិយាយទៅកាន់ពួកជំនុំទាំងមូលថា៖ ១៨ «នៅគ្រាហេសេគា+ជាស្ដេចស្រុកយូដា មីកា+ជាអ្នកក្រុងម៉ូរ៉ាស៊ីតក៏ធ្លាប់ប្រកាសទំនាយដល់អ្នកស្រុកយូដាដែរថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ស៊ីយ៉ូននឹងត្រូវភ្ជួររាស់ដូចជាវាលស្រែ
ក្រុងយេរូសាឡិមនឹងទៅជាគំនរបាក់បែក+
ឯភ្នំដែលមានវិហារព្រះនឹងទៅដូចជាទីខ្ពស់នៅក្នុងព្រៃ»›។+
១៩ «តើស្ដេចហេសេគានិងអ្នកស្រុកយូដាបានសម្លាប់មីកាឬ? ស្ដេចហេសេគាបានកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ហើយអង្វរសុំក្ដីមេត្តាពីព្រះយេហូវ៉ា មែនទេ? ម្ល៉ោះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រែគំនិតមិនធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់លើពួកគេដូចដែលលោកមានប្រសាសន៍ទេ។+ មើល! យើងហៀបនឹងនាំអន្តរាយដ៏ធំធ្លាក់មកលើខ្លួនហើយ។
២០ «ហើយក៏មានបុរសម្នាក់ទៀត បានប្រកាសទំនាយក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ាដែរ គឺយូរ៉ាយ៉ាជាកូនសិមម៉ាយ៉ាដែលជាអ្នកក្រុងគារីអាតយារីម។+ គាត់បានប្រកាសទំនាយទាស់នឹងក្រុងនេះនិងទឹកដីនេះ ដូចយេរេមាបានប្រកាសដែរ។ ២១ ឯស្ដេចយេហូយ៉ាគីម+ និងពួកទាហានខ្លាំងក្លារបស់គាត់ ព្រមទាំងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ពួកគេក៏បានឮសេចក្ដីប្រកាសរបស់យូរ៉ាយ៉ាដែរ។ ដូច្នេះ ស្ដេចយេហូយ៉ាគីមប៉ុនប៉ងសម្លាប់គាត់។+ ពេលយូរ៉ាយ៉ាឮរឿងនោះ គាត់ភ័យខ្លាចជាខ្លាំង ហើយក៏រត់គេចខ្លួនទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ២២ បន្ទាប់មក ស្ដេចយេហូយ៉ាគីមបានចាត់អេលណាថាន+ជាកូនអាកបូរ និងបុរសមួយចំនួនឲ្យទៅចាប់យូរ៉ាយ៉ាពីស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ២៣ ក្រោយមក ពួកគេបាននាំគាត់ពីស្រុកអេហ្ស៊ីប មកប្រគល់ឲ្យស្ដេចយេហូយ៉ាគីម ហើយស្ដេចបានសម្លាប់គាត់ដោយដាវ+ រួចបោះសាកសពគាត់ទៅក្នុងផ្នូររបស់ជនសាមញ្ញ»។
២៤ ប៉ុន្តែ អាហាយខាម+ជាកូនសាផាន+ គាត់បានការពារយេរេមា ដើម្បីកុំឲ្យគេប្រគល់គាត់ទៅឲ្យបណ្ដាជនសម្លាប់។+
២៧ នៅដើមរាជ្យយេហូយ៉ាគីមជាកូនយ៉ូសៀសដែលជាស្ដេចស្រុកយូដា មានពាក្យមកកាន់យេរេមាពីព្រះយេហូវ៉ាដូចតទៅ៖ ២ «ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ខ្ញុំថា៖ ‹ចូរធ្វើនឹមសម្រាប់ខ្លួន រួចចងខ្សែ ហើយពាក់នៅលើ កអ្នក។ ៣ បន្ទាប់មក ចូរផ្ញើនឹមទាំងនោះទៅស្ដេចស្រុកអេដំ+ ស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់+ ស្ដេចស្រុកអាំម៉ូន+ ស្ដេចក្រុងទីរ៉ុស+ និងស្ដេចក្រុងស៊ីដូន+ តាមរយៈពួកអ្នកនាំសាររបស់ពួកគេដែលបានមកជួបសេដេគាស្ដេចស្រុកយូដានៅឯក្រុងយេរូសាឡិម។ ៤ រួចបង្គាប់ពួកគេឲ្យប្រាប់ចៅហ្វាយខ្លួនដូចតទៅ៖
«‹«នេះជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍។ អ្នកទាំងអស់គ្នាត្រូវប្រាប់ចៅហ្វាយខ្លួនថា៖ ៥ ‹ខ្ញុំនេះហើយជាព្រះដែលបានបង្កើតផែនដី មនុស្សជាតិ និងសត្វទាំងឡាយ ដោយថាមពលនិងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានឲ្យអ្វីៗទាំងនេះដល់អ្នកណាដែលខ្ញុំពេញចិត្ត។+ ៦ មើល! ខ្ញុំបានប្រគល់ទឹកដីទាំងមូលទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនេប៊ូក្នេសា+ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនដែលជាអ្នកបម្រើខ្ញុំហើយ។ សូម្បីតែសត្វព្រៃដែលនៅឯវាល ក៏ខ្ញុំឲ្យពួកវានៅក្រោមអំណាចគាត់ដែរ។ ៧ ប្រជាជាតិទាំងអស់នឹងបម្រើគាត់ កូនគាត់ និងចៅគាត់ រហូតដល់គ្រាកំណត់នៃស្រុកគាត់មកដល់។+ ពេលនោះ ប្រជាជាតិជាច្រើននិងបណ្ដាស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លា នឹងយកគាត់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើពួកគេវិញ›។+
៨ «‹«‹ប្រសិនបើប្រជាជាតិឬរាជាណាចក្រណាមិនព្រមបម្រើនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយមិនព្រមចុះចូលនឹងគាត់ទេ* នោះខ្ញុំនឹងដាក់ទោសប្រជាជាតិនោះដោយដាវ+ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពួកគេឲ្យសាបសូន្យអស់ដោយដៃរបស់ស្ដេចនោះ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៩ «‹«‹ហេតុនេះ ចូរកុំស្ដាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ គ្រូទាយ គ្រូស្រាយសុបិន គ្រូវេទមន្ត និងគ្រូធ្មប់ដែលប្រាប់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងមិនត្រូវបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនឡើយ»។ ១០ ព្រោះពួកគេកំពុងប្រកាសទំនាយមិនពិតដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ គឺធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាឃ្លាតចេញពីស្រុកខ្លួនទៅនៅស្រុកឆ្ងាយ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាខ្ចាត់ខ្ចាយ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងវិនាសទៅ។
១១ «‹«‹ប៉ុន្តែ បើប្រជាជាតិណាព្រមចុះចូលនឹង*ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយបម្រើគាត់ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យប្រជាជាតិនោះបន្តរស់នៅក្នុងស្រុកខ្លួន ហើយអាចដាំដុះលើទឹកដីនោះតទៅទៀត›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»›»។
១២ ខ្ញុំក៏ប្រាប់ពាក្យដូចនោះដែរទៅកាន់សេដេគា+ជាស្ដេចស្រុកយូដាថា៖ «ចូរចុះចូល*បម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន និងរាស្ត្ររបស់គាត់ចុះ នោះអ្នកនឹងអាចរស់នៅតទៅទៀត។+ ១៣ ហេតុអ្វីក៏អ្នកនិងរាស្ត្ររបស់អ្នកចង់ស្លាប់ដោយដាវ+ ការអត់ឃ្លាន+ និងរោគរាតត្បាតដូច្នេះ?+ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ហើយថាប្រជាជាតិណាដែលមិនព្រមបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន នឹងត្រូវរងទុក្ខដូចនោះជាមិនខាន។ ១៤ ចូរកុំស្ដាប់ពាក្យរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយដែលថា៖ ‹អ្នកនឹងមិនត្រូវបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនទេ›+ ព្រោះពួកគេកំពុងប្រកាសពាក្យមិនពិតដល់អ្នកហើយ។+
១៥ «‹ព្រោះខ្ញុំមិនបានចាត់ពួកគេទេ គឺពួកគេខ្លួនឯងទេដែលកំពុងប្រកាសពាក្យមិនពិតក្នុងនាមខ្ញុំ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ‹ហេតុនេះ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកនិងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតទាំងនោះវិនាសខ្ចាត់ខ្ចាយទៅ›»។+
១៦ ខ្ញុំបាននិយាយទៅពួកសង្ឃនិងបណ្ដាជនទាំងនេះថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរកុំស្ដាប់ពាក្យរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលថា៖ «មើល! ឆាប់ៗខាងមុខនេះ គេនឹងនាំយកប្រដាប់ប្រដាដែលប្រើនៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា មកពីស្រុកបាប៊ីឡូនវិញជាមិនខាន»។+ កុំជឿពួកគេឲ្យសោះ ពួកគេកំពុងប្រកាសពាក្យកុហកដល់អ្នករាល់គ្នាទេ។+ ១៧ កុំស្ដាប់ពួកគេឡើយ។ ចូរបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនទៅ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅតទៅទៀត។+ តើគួរឲ្យក្រុងនេះត្រូវបំផ្លាញចោលឬ? ១៨ ប៉ុន្តែ បើពួកគេជាអ្នកប្រកាសទំនាយពិត ហើយព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍តាមរយៈពួកគេមែន សូមឲ្យពួកគេអង្វរព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ ដើម្បីកុំឲ្យពួកសត្រូវមកប្រមូលប្រដាប់ប្រដាដែលនៅសេសសល់ក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងវិមានស្ដេចស្រុកយូដា និងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទៅស្រុកបាប៊ីឡូនទៀត›។
១៩ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌បានមានប្រសាសន៍អំពីសសរ+ អាងទឹកធំ*+ រទេះទឹក+ និងប្រដាប់ប្រដាដែលនៅសល់ក្នុងក្រុងនេះ ២០ ដែលនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនមិនបានប្រមូលយកទៅ កាលដែលគាត់ចាប់យេកូនាសជាកូនយេហូយ៉ាគីមស្ដេចស្រុកយូដា និងពួកអ្នកមានមុខមាត់ទាំងអស់ក្នុងស្រុកយូដា និងនៅក្រុងយេរូសាឡិម យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ២១ ស្ដីអំពីប្រដាប់ប្រដាដែលនៅសល់ក្នុងវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងវិមានស្ដេចស្រុកយូដា និងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បានមានប្រសាសន៍ថា៖ ២២ ‹«ប្រដាប់ប្រដាទាំងនេះនឹងត្រូវនាំយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន+ ហើយស្ថិតនៅទីនោះរហូតដល់ថ្ងៃដែលខ្ញុំគិតអំពីរបស់ទាំងនោះ។* បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹងនាំយកប្រដាប់ប្រដាទាំងនោះមកដាក់នៅកន្លែងដើមវិញ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›»។+
២៨ នៅឆ្នាំដដែលនោះ គឺនៅខែទី៥ ក្នុងឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យសេដេគា+ស្ដេចស្រុកយូដា ហាណានាជាកូនអាសសឺដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយមកពីក្រុងគីបៀន+ បាននិយាយមកខ្ញុំនៅមុខពួកសង្ឃនិងបណ្ដាជនទាំងឡាយនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់និយាយថា៖ ២ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល បានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងបំបាក់នឹមរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ៣ ក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំ ខ្ញុំនឹងនាំយកប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់ក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាមកវិញ គឺជាប្រដាប់ប្រដាដែលនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបាននាំយកទៅស្រុកគាត់›»។+ ៤ «‹ហើយខ្ញុំក៏នាំយេកូនាស+ជាកូនយេហូយ៉ាគីម+ដែលជាស្ដេចស្រុកយូដា និងពួកយូដាទាំងអស់ដែលបានត្រូវចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ឲ្យត្រឡប់មកវិញដែរ។+ ព្រោះខ្ញុំនឹងបំបាក់នឹមរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនជាមិនខាន›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៥ បន្ទាប់មក យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ក៏និយាយទៅកាន់ហាណានានៅខាងមុខពួកសង្ឃនិងបណ្ដាជនទាំងអស់ ដែលកំពុងឈរនៅបរិវេណវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ៦ យេរេមានិយាយថា៖ «អាមេន!* សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យកើតឡើងដូច្នេះ! សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ានាំយកប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់ក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា និងនាំពួកយូដាដែលបានត្រូវចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ ឲ្យត្រឡប់មកវិញដូចពាក្យអ្នកប្រកាសចុះ! ៧ ប៉ុន្តែ សូមផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ដំណឹងដែលខ្ញុំកំពុងប្រាប់អ្នកនិងបណ្ដាជនទាំងអស់។ ៨ នៅសម័យមុនខ្ញុំនិងមុនអ្នក ធ្លាប់មានពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលបានប្រកាសអំពីសង្គ្រាម សេចក្ដីវេទនា និងរោគរាតត្បាត ដែលស្រុកទាំងឡាយនិងរាជាណាចក្រខ្លាំងក្លាជាច្រើននឹងជួបប្រទះ។ ៩ បើអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ប្រកាសថានឹងមានសន្តិភាព ហើយពាក្យរបស់គាត់ក្លាយទៅជាការពិត នោះគេនឹងដឹងថាអ្នកប្រកាសទំនាយនោះពិតជាត្រូវព្រះយេហូវ៉ាចាត់ឲ្យមកមែន»។
១០ ឮដូច្នេះ ហាណានាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ បានយកនឹមពីកយេរេមាទៅបំបាក់ចោល។+ ១១ រួចហាណានានិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹គឺយ៉ាងនេះឯង ខ្ញុំនឹងបំបាក់នឹមរបស់ស្ដេចនេប៊ូក្នេសានៃស្រុកបាប៊ីឡូន ពីប្រជាជាតិទាំងឡាយក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ›»។+ ស្ដាប់រួច យេរេមាក៏ចាកចេញពីទីនោះទៅ។
១២ ក្រោយពីហាណានាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបំបាក់នឹមពីកយេរេមា ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ ១៣ «ចូរទៅប្រាប់ហាណានាថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកបានបំបាក់នឹមឈើ+ តែនឹងមាននឹមដែកជំនួសវិញ»។ ១៤ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងដាក់នឹមដែកនៅលើកប្រជាជាតិនានា ដើម្បីឲ្យពួកគេបម្រើនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយពួកគេត្រូវបម្រើស្ដេចនោះជាប្រាកដ។+ សូម្បីតែសត្វព្រៃដែលនៅឯវាល ក៏ខ្ញុំឲ្យពួកវានៅក្រោមអំណាចគាត់ដែរ»›»។+
១៥ បន្ទាប់មក យេរេមានិយាយទៅកាន់ហាណានា+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ «ឱហាណានាអើយ! សូមស្ដាប់ចុះ! ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានចាត់អ្នកទេ តែអ្នកបាននិយាយពាក្យកុហកដែលនាំឲ្យបណ្ដាជនជឿស្លុងតាមអ្នក។+ ១៦ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងកាត់អ្នកចេញពីផែនដី គឺនៅឆ្នាំនេះឯង អ្នកនឹងស្លាប់ជាមិនខាន ព្រោះអ្នកបានញុះញង់បណ្ដាជនឲ្យបះបោរប្រឆាំងនឹងខ្ញុំជាយេហូវ៉ា›»។+
១៧ ដូច្នេះ ហាណានាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានស្លាប់នៅខែទី៧ក្នុងឆ្នាំនោះឯង។
២៩ យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានសរសេរសំបុត្រពីក្រុងយេរូសាឡិម ផ្ញើទៅពួកបុរសចាស់ទុំដែលរស់នៅក្នុងចំណោមពួកសង្ឃ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ និងបណ្ដាជនទាំងអស់ ដែលនេប៊ូក្នេសាបានចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ២ គឺក្រោយពេលដែលស្ដេចយេកូនាស+ និងមាតាស្ដេច+ ព្រមទាំងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅស្រុកយូដានិងនៅក្រុងយេរូសាឡិម រួមទាំងជាងចម្លាក់ និងជាងដែក* បានត្រូវនាំចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៣ យេរេមាបានផ្ញើសំបុត្រនោះតាមរយៈអែលអេសាជាកូនសាផាន+ និងកេម៉ារៀជាកូនហ៊ីលគីយ៉ា ពេលដែលសេដេគា+ស្ដេចស្រុកយូដា បានចាត់ពួកគាត់ឲ្យទៅជួបនេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ សំបុត្រនោះមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖
៤ «នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ទៅកាន់បណ្ដាជនទាំងអស់ដែលលោកបានត្រូវនិរទេសពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន៖ ៥ ‹ចូរសង់ផ្ទះហើយរស់នៅទីនោះចុះ ព្រមទាំងធ្វើចម្ការ ហើយបរិភោគផលដែរ។ ៦ ចូររៀបការប្រពន្ធ ហើយបង្កើតកូនប្រុសកូនស្រី។ រួចរៀបការឲ្យកូនប្រុសកូនស្រីខ្លួន ដើម្បីឲ្យពួកគេបង្កើតកូនជាច្រើនឡើង។ ចូរបង្កើនចំនួនឲ្យច្រើននៅទីនោះ កុំឲ្យថយចុះឡើយ។ ៧ ចូរខំព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខនិងសេចក្ដីចម្រើននៅក្នុងក្រុងដែលខ្ញុំបាននិរទេសអ្នករាល់គ្នា ហើយអធិដ្ឋានដល់ខ្ញុំជាយេហូវ៉ាឲ្យពួកអ្នកក្រុងនោះផង ព្រោះបើក្រុងនោះមានសេចក្ដីសុខសាន្ត អ្នករាល់គ្នានឹងមានសេចក្ដីសុខសាន្តដែរ។+ ៨ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំចាញ់បោកពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនិងពួកគ្រូទាយឡើយ+ ហើយក៏កុំជឿការបកស្រាយសុបិនរបស់ពួកគេដែរ។ ៩ ព្រោះ‹ពួកគេកំពុងប្រកាសទំនាយមិនពិតក្នុងនាមខ្ញុំ តែខ្ញុំមិនបានចាត់ពួកគេទេ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»›»។
១០ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹លុះចប់៧០ឆ្នាំហើយ ខ្ញុំនឹងចាត់វិធានការដើម្បីអ្នករាល់គ្នា+ ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់ខ្ញុំ ដោយនាំអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មកទីនេះវិញ›។+
១១ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ព្រោះខ្ញុំដឹងច្បាស់នូវគំនិតដែលខ្ញុំកំពុងគិតចំពោះអ្នករាល់គ្នា គឺខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីសុខសាន្ត មិនមែនសេចក្ដីវេទនាទេ+ ហើយចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងអនាគតល្អប្រសើរ។+ ១២ ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាហៅរកខ្ញុំនិងអធិដ្ឋានមកខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា›។+
១៣ «‹អ្នករាល់គ្នានឹងខំស្វែងរកខ្ញុំ ហើយរកខ្ញុំឃើញមែន។+ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាស្វែងរកខ្ញុំអស់ពីចិត្ត+ ១៤ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឃើញខ្ញុំ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ‹ខ្ញុំនឹងនាំយកអ្នករាល់គ្នានិងជនរួមជាតិដែលជាប់ជាឈ្លើយ ចេញពីប្រជាជាតិនានា និងពីកន្លែងដែលខ្ញុំបានកម្ចាត់កម្ចាយអ្នករាល់គ្នា។+ ខ្ញុំនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មកស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ គឺជាទឹកដីដែលខ្ញុំបានបណ្ដេញអ្នករាល់គ្នា›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
១៥ «ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាបាននិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដើម្បីណែនាំយើងនៅស្រុកបាប៊ីឡូនហើយ›។
១៦ «នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅកាន់ស្ដេចដែលកំពុងអង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌ+ និងបណ្ដាជនទាំងអស់ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងក្រុងនេះ ព្រមទាំងជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលមិនបានត្រូវនិរទេស។ ១៧ ប្រសាសន៍លោកមានដូចតទៅ៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេរងទុក្ខដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។+ បន្ថែមទៀត ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេប្រៀបដូចជាផ្លែល្វាស្អុយរលួយ* ដែលមិនអាចបរិភោគបានឡើយ»›។+
១៨ «‹ខ្ញុំនឹងដេញតាមប្រហារពួកគេដោយដាវ+ ហើយពួកគេនឹងគេចមិនផុតពីការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាតទេ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យរាជាណាចក្រទាំងឡាយនៅផែនដីភ័យរន្ធត់ដោយសារតែពួកគេ។+ នៅស្រុកណាដែលពួកគេទៅរស់នៅ ពួកអ្នកស្រុកនោះនឹងមើលងាយ សើចចំអក ជេរប្រមាថ និងប្រទេចផ្ដាសាពួកគេជានិច្ច។+ ១៩ ព្រោះពួកគេមិនបានស្ដាប់ពាក្យរបស់ខ្ញុំ តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយជាពួកអ្នកបម្រើខ្ញុំទេ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ‹ខ្ញុំបានចាត់អ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនោះឲ្យទៅឯពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត›។+
«‹ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនបានស្ដាប់ទាល់តែសោះ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២០ «ហេតុនេះ ឱបណ្ដាជនដែលខ្ញុំបាននិរទេសចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមឲ្យធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូនអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ខ្ញុំជាយេហូវ៉ា! ២១ ស្ដីអំពីអាហាប់ជាកូនកូឡាយ៉ា និងសេដេគាជាកូនម៉ាអាសៀ ដែលបានប្រកាសទំនាយមិនពិតក្នុងនាមខ្ញុំ+ជាយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ខ្ញុំប្រាប់ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយគាត់នឹងសម្លាប់ពួកគេនៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា។ ២២ រួចមក អ្វីដែលកើតឡើងចំពោះពួកគេ បណ្ដាជនយូដាដែលជាប់ជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន នឹងប្រើជាពាក្យសម្រាប់ដាក់បណ្ដាសាថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដល់អ្នក ដូចសេដេគានិងអាហាប់ដែលស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានដុតនៅក្នុងភ្លើង!»។ ២៣ ព្រោះពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យអាម៉ាស់ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ដោយប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយនឹងប្រពន្ធអ្នកជិតខាងខ្លួន ព្រមទាំងនិយាយពាក្យមិនពិតក្នុងនាមខ្ញុំ ជាពាក្យដែលខ្ញុំមិនបានបង្គាប់សោះឡើយ។+
«‹«ខ្ញុំជាសាក្សី ហើយដឹងច្បាស់អំពីនេះ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា›»។
២៤ «ចំណែកសិមម៉ាយ៉ា+ដែលមកពី នេហេឡាមវិញ អ្នកត្រូវប្រាប់គាត់ថា៖ ២៥ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានប្រសាសន៍ថា៖ «ដោយសារតែអ្នកបានផ្ញើសំបុត្រក្នុងឈ្មោះអ្នកផ្ទាល់ ទៅកាន់បណ្ដាជននៅក្រុងយេរូសាឡិម ទៅកាន់សេផានា+ជាកូនម៉ាអាសៀដែលជាសង្ឃ ព្រមទាំងទៅកាន់ពួកសង្ឃទាំងអស់ ដោយមានសេចក្ដីថា៖ ២៦ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងអ្នកជាសង្ឃ ជំនួសយេហូយ៉ាដាជាសង្ឃ ឲ្យធ្វើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងឲ្យចាប់មនុស្សឆ្កួតណាដែលប្រព្រឹត្តដូចជាអ្នកប្រកាសទំនាយ យកទៅដាក់ខ្នោះនិងច្រវាក់+ ២៧ បើដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនដាក់ទោសយេរេមាជាអ្នកក្រុងអាណាថោត+ដែលកំពុងប្រព្រឹត្តដូចជាអ្នកប្រកាសទំនាយទៅ?+ ២៨ ព្រោះគាត់ហ៊ានផ្ញើសំបុត្រមកយើងនៅស្រុកបាប៊ីឡូន ដោយនិយាយថា៖ «គឺនៅយូរទៀត! ដូច្នេះ ចូរសង់ផ្ទះ ហើយរស់នៅទីនោះទៅ ព្រមទាំងធ្វើចម្ការ និងបរិភោគផលដែរ+. . . »›»›»។
២៩ ពេលសេផានា+ជាសង្ឃអានសំបុត្រនេះ នៅមុខយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ៣០ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាថា៖ ៣១ «ចូរផ្ញើពាក្យនេះទៅបណ្ដាជនទាំងអស់ដែលជាប់ជាឈ្លើយ ដោយប្រាប់ពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ស្ដីអំពីសិមម៉ាយ៉ាដែលមកពីនេហេឡាមថា៖ «ខ្ញុំមិនបានចាត់សិមម៉ាយ៉ាឲ្យប្រកាសទំនាយដល់អ្នករាល់គ្នាទេ តែគាត់បានព្យាយាមនិយាយពាក្យកុហកដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាជឿស្លុងតាមគាត់។+ ៣២ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសសិមម៉ាយ៉ាដែលមកពីនេហេឡាម និងកូនចៅគាត់។ គ្មានកូនចៅណាម្នាក់របស់គាត់ នឹងរួចជីវិតក្នុងចំណោមបណ្ដាជននេះទេ។ គាត់នឹងមិនឃើញអ្វីល្អដែលខ្ញុំនឹងធ្វើដើម្បីរាស្ត្រខ្ញុំឡើយ ព្រោះគាត់បានញុះញង់បណ្ដាជនឲ្យបះបោរប្រឆាំងនឹងខ្ញុំជាយេហូវ៉ា›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»›»។
៣០ ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈយេរេមាមានដូចតទៅ៖ ២ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរកត់ទុកពាក្យទាំងអស់ដែលខ្ញុំប្រាប់អ្នកក្នុងសៀវភៅ។ ៣ ព្រោះខ្ញុំយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ដែលខ្ញុំនឹងប្រមូលរាស្ត្រខ្ញុំដែលជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ គឺទាំងពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងពួកយូដា+ ហើយពួកគេនឹងរស់នៅលើទឹកដីដែលខ្ញុំបានប្រគល់ដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេម្ដងទៀត»។+ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា›»។
៤ ពាក្យដែលព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដា មានដូចតទៅ៖
៥ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «មានឮសូរសំឡេងនៃការភ័យខ្លាច
និងការភ័យតក់ស្លុត ហើយគ្មានសេចក្ដីសុខសាន្តទេ។
៦ សូមសួរទៅមើល តើបុរសអាចសម្រាលកូនបានទេ?
ចុះហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំឃើញពួកបុរសខ្លាំងក្លា យកដៃឱបពោះ
ដូចជាស្ត្រីឈឺពោះសម្រាលកូនដូច្នេះ?+
ម្ដេចក៏គ្រប់គ្នាមានមុខស្លេកស្លាំងបែបនេះ?
៧ ព្រោះមើល! ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច*+គ្មានថ្ងៃណាដូចថ្ងៃនោះទេ។
នោះជាគ្រាដែលយ៉ាកុបមានទុក្ខលំបាក។
ប៉ុន្តែ គាត់នឹងត្រូវសង្គ្រោះឲ្យរួចផុតពីការទាំងនោះ»។
៨ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ប្រកាសថា៖ «នៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំនឹងបំបាក់នឹមចេញពី កគាត់ ហើយផ្ដាច់ខ្សែនឹមជាពីរ។ គ្មានជនបរទេសណាហ៊ានចាប់គាត់*ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើទៀតទេ។ ៩ រាស្ត្រខ្ញុំនឹងបម្រើខ្ញុំជាយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងបម្រើដាវីឌជាស្ដេចរបស់ពួកគេ ជាអ្នកដែលខ្ញុំនឹងតាំងឡើងឲ្យគ្រប់គ្រងលើពួកគេ»។+
១០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ឯអ្នកវិញ ឱយ៉ាកុបជាអ្នកបម្រើខ្ញុំអើយ! កុំភ័យខ្លាចឡើយ
ឱអ៊ីស្រាអែលអើយ! កុំតក់ស្លុតឲ្យសោះ។+
ព្រោះខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះអ្នកពីកន្លែងឆ្ងាយ
ថែមទាំងរំដោះកូនចៅអ្នកពីស្រុកដែលពួកគេជាប់ជាឈ្លើយទៀតផង។+
យ៉ាកុបនឹងត្រឡប់មកវិញ ហើយរស់នៅដោយស្ងៀមស្ងាត់គ្មានអ្នកណារំខានឡើយ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាមកបំភ័យរាស្ត្រខ្ញុំដែរ»។+
១១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ព្រោះខ្ញុំនៅជាមួយអ្នក ដើម្បីសង្គ្រោះអ្នក។
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញប្រជាជាតិទាំងឡាយដែលខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យចាប់អ្នក។+
ចំណែកអ្នកវិញ ខ្ញុំនឹងមិនបំផ្លាញទេ។+
ខ្ញុំនឹងប្រដៅតម្រង់អ្នកដល់កម្រិតត្រឹមត្រូវ
ខ្ញុំនឹងមិនឲ្យអ្នករួចពីទោសឡើយ»។+
១២ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«របួសរបស់អ្នកនឹងមិនជាទេ+ ហើយដំបៅរបស់អ្នកក៏មិនជាសះដែរ។
១៣ គ្មាននរណារកយុត្តិធម៌ឲ្យអ្នកទេ
ហើយក៏គ្មាននរណារុំរបួសឲ្យអ្នកដែរ។
គ្មានថ្នាំណាអាចព្យាបាលអ្នកបានឡើយ។
១៤ រីឯគូស្នេហ៍របស់អ្នកវិញ ពួកគេបានភ្លេចអ្នកហើយ។+
ពួកគេមិនទាំងនឹកនាដល់អ្នកផង។
ព្រោះខ្ញុំបានវាយប្រហារអ្នក ដូចសត្រូវវាយប្រហារអ្នកដែរ+
ហើយខ្ញុំដាក់ទោសអ្នក ដូចជនគ្មានមេត្តាដាក់ទោសអ្នកឯទៀត
ដោយសារតែទោសកំហុសធ្ងន់ធ្ងរនិងអំពើខុសឆ្គងជាច្រើនរបស់អ្នក។+
១៥ តើអ្នកគួរស្រែកថ្ងូរនឹងរបួសខ្លួនឬ?
ការឈឺចាប់នោះនឹងមិនធូរស្រាលទេ!
ដោយសារតែទោសកំហុសធ្ងន់ធ្ងរនិងអំពើខុសឆ្គងជាច្រើនរបស់អ្នកហើយ+
បានជាខ្ញុំប្រព្រឹត្តបែបនេះទៅលើអ្នក។
១៦ ចំណែកអស់អ្នកដែលលេបត្របាក់អ្នក អ្នកទាំងនោះនឹងត្រូវគេលេបត្របាក់វិញ។+
ពួកសត្រូវរបស់អ្នកនឹងត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ។+
ពួកអ្នកដែលប្លន់អ្នកនឹងត្រូវគេប្លន់វិញ
ហើយខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលរឹបអូសទ្រព្យរបស់អ្នក ត្រូវគេរឹបអូសទ្រព្យវិញ»។+
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងរុំរបួសឲ្យអ្នកហើយធ្វើឲ្យអ្នកជាសះស្បើយ+
ទោះជាគេមិនទទួលស្គាល់អ្នក ហើយហៅអ្នកថា៖
‹ស៊ីយ៉ូនដែលគ្មាននរណាសួររក›»។+
១៨ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
«មើល! ខ្ញុំនឹងនាំកូនចៅយ៉ាកុបដែលបានជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ។+
ខ្ញុំនឹងបង្ហាញចិត្តអាណិតអាសូរ ហើយរៀបចំលំនៅឲ្យពួកគេម្ដងទៀត។
ក្រុងរបស់ពួកគេ នឹងត្រូវសង់នៅលើភ្នំឡើងវិញ+
ឯវិមានក៏នឹងត្រូវសង់នៅកន្លែងដើមដែរ។
១៩ ពេលនោះ ពួកគេនឹងច្រៀងថ្លែងអំណរគុណ ហើយស្រែកអរសប្បាយ។+
ខ្ញុំនឹងបង្កើនចំនួនពួកគេឲ្យច្រើនឡើង មិនមែនថយចុះឡើយ+
គឺខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេមានចំនួនច្រើនអនេក*លែងមានចំនួនតិចតួចទៀតហើយ។+
២០ កូនចៅពួកគេនឹងចម្រុងចម្រើនដូចនៅសម័យមុនដែរ
ហើយពួកជំនុំរបស់ពួកគេនឹងត្រូវតាំងឡើងយ៉ាងមាំនៅចំពោះខ្ញុំ។+
ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអស់អ្នកដែលគាបសង្កត់ពួកគេ។+
២១ អ្នកដឹកនាំម្នាក់នឹងចេញមកពីចំណោមពួកគេ
គឺអ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់នឹងកើតចេញពីពួកគេ។
ខ្ញុំនឹងឲ្យគាត់ចូលមកជិតខ្ញុំ ហើយគាត់នឹងចូលមកជិតខ្ញុំមែន»។
«បើមិនដូច្នោះទេ តើអ្នកណាហ៊ានចូលមកជិតខ្ញុំទៅ?»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២២ «អ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជារាស្ត្រខ្ញុំ+ ហើយខ្ញុំនឹងទៅជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា»។+
២៣ មើល! ខ្យល់ព្យុះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបោកបក់ដោយកំហឹង+
ដូចជាព្យុះសង្ឃរាដែលនឹងបក់បោកទៅលើក្បាលជនទុច្ចរិត។
២៤ កំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនរសាយទៅឡើយ
រហូតដល់លោកបំពេញតាមបំណងចិត្តរបស់លោក។+
នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ អ្នករាល់គ្នានឹងយល់អំពីរឿងនេះ។+
៣១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «នៅគ្រានោះ ខ្ញុំនឹងទៅជាព្រះរបស់កុលសម្ព័ន្ធទាំងអស់នៃអ៊ីស្រាអែល ហើយពួកគេនឹងធ្វើជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ»។+
២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
«បណ្ដាជនដែលរួចជីវិតពីដាវ បានទទួលសេចក្ដីមេត្តានៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ
កាលដែលអ៊ីស្រាអែលធ្វើដំណើរទៅទីសម្រាករបស់គាត់»។
៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកឲ្យខ្ញុំឃើញពីចម្ងាយ រួចមានប្រសាសន៍ថា៖
«ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នកជារៀងរហូត
ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំទាញនាំអ្នកមកឯខ្ញុំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់។*+
៤ ខ្ញុំនឹងស្ថាបនាអ្នកឡើងវិញ ហើយអ្នកនឹងត្រូវស្ថាបនាមែន។+
ឱកូនក្រមុំបរិសុទ្ធនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែល*អើយ! អ្នករាល់គ្នានឹងយកស្គរដៃមកវាយម្ដងទៀត ហើយរាំលេងដោយសប្បាយ។+
៥ អ្នករាល់គ្នានឹងដាំចម្ការទំពាំងបាយជូរនៅតំបន់ភ្នំសាម៉ារីម្ដងទៀត+
អ្នកណាដែលដាំ អ្នកនោះនឹងបានផ្លែបរិភោគ។+
៦ ព្រោះពេលថ្ងៃនោះមកដល់ ពួកអ្នកចាំយាមនៅតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីមនឹងស្រែកឡើងថា៖
‹ចូរយើងក្រោកឡើង ហើយឡើងទៅភ្នំស៊ីយ៉ូន គឺទៅឯព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង›»។+
៧ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរស្រែកអបអរដល់កូនចៅយ៉ាកុប។
ចូរស្រែកដោយអំណរ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាកំពុងដឹកនាំប្រជាជាតិនានាហើយ។+
ចូរប្រកាសអំពីនោះ ហើយច្រៀងសរសើរថា៖ ‹ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមសង្គ្រោះពួកអ៊ីស្រាអែលជារាស្ដ្រលោកដែលនៅសេសសល់ផង›។+
៨ ខ្ញុំនឹងនាំពួកគេពីស្រុកនៃភាគខាងជើង ឲ្យត្រឡប់មកវិញ។+
ខ្ញុំនឹងប្រមូលពួកអ្នកដែលខ្ចាត់ខ្ចាយទៅតំបន់ឆ្ងាយបំផុតនៃផែនដីឲ្យមកជួបជុំគ្នាវិញ។+
ក្នុងចំណោមពួកគេ មានអ្នកងងឹតភ្នែកនិងអ្នកពិការជើង+
រួមទាំងស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងស្ត្រីដែលសម្រាលកូនដែរ។
ពួកគេនឹងត្រឡប់មកទីនេះវិញជាក្រុមជំនុំដ៏ធំ។+
៩ ពួកគេនឹងត្រឡប់មកវិញទាំងស្រក់ទឹកភ្នែក+
ហើយខ្ញុំនឹងដឹកនាំពួកគេ កាលដែលពួកគេអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីខ្ញុំ។
ខ្ញុំនឹងនាំពួកគេទៅឯផ្លូវទឹក+
និងតាមផ្លូវរាបស្មើដើម្បីកុំឲ្យពួកគេជំពប់ដួល។
ព្រោះខ្ញុំជាបិតាដល់អ៊ីស្រាអែល ហើយអេប្រាអ៊ីមជាកូនច្បងរបស់ខ្ញុំ»។+
១០ ឱប្រជាជាតិទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ា
ហើយចូរប្រកាសដល់បណ្ដាកោះដែលនៅឆ្ងាយៗថា៖+
«ព្រះដែលបានធ្វើឲ្យអ៊ីស្រាអែលខ្ចាត់ខ្ចាយ លោកនឹងប្រមូលពួកគេឲ្យមកជុំគ្នាវិញ។
លោកនឹងមើលថែពួកគេដូចជាគង្វាលមើលថែហ្វូងចៀម។+
១១ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងលោះយ៉ាកុប+
ហើយរំដោះគាត់ឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃបុគ្គលដែលខ្លាំងក្លាជាងគាត់។+
១២ ពួកគេនឹងមក ហើយស្រែកអរសប្បាយនៅលើកំពូលភ្នំស៊ីយ៉ូន+
ពួកគេនឹងរីករាយចំពោះអ្វីល្អៗដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា
គឺផលស្រូវ ស្រាថ្មី+ និងប្រេងអូលីវ ព្រមទាំងហ្វូងចៀមនិងហ្វូងគោល្អៗ។+
ពួកគេនឹងប្រៀបដូចជាសួនច្បារដ៏ស្រស់បំព្រងដែលមានទឹកស្រោចស្រព+
ហើយពួកគេនឹងលែងខ្សោយទៀតហើយ»។+
១៣ «នៅគ្រានោះ ពួកស្រីក្រមុំនឹងច្រៀងរាំដោយអំណរ
ឯពួកយុវជននិងបុរសវ័យចាស់វិញ ពួកគេក៏ច្រៀងរាំដែរ។+
ខ្ញុំនឹងផ្លាស់ប្រែការកាន់ទុក្ខរបស់ពួកគេទៅជាការត្រេកអរវិញ។+
ខ្ញុំនឹងសម្រាលទុក្ខពួកគេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេសប្បាយរីករាយជាជាងកើតទុក្ខ។+
១៤ ខ្ញុំនឹងឲ្យអាហារជាបរិបូរដល់ពួកសង្ឃ
ហើយរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំនឹងទទួលសេចក្ដីល្អដ៏លើសលប់ពីខ្ញុំ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៥ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖
‹មានឮសំឡេងទួញយំនៅក្រុងរ៉ាម៉ា+ ជាសំឡេងទ្រហោយំយ៉ាងខ្លាំង
គឺរ៉ាជែលកំពុងយំកាន់ទុក្ខនឹងកូនៗរបស់នាង+
នាងមិនព្រមទទួលការសម្រាលទុក្ខពីអ្នកឯទៀតឡើយ
ព្រោះកូនប្រុសៗនាងលែងមានទៀតហើយ›»។+
១៦ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«‹ចូរឈប់ទ្រហោយំ ហើយឈប់ស្រក់ទឹកភ្នែកទៀតទៅ
ព្រោះអ្នកនឹងទទួលរង្វាន់ចំពោះកិច្ចការរបស់អ្នក›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
‹ពួកគេនឹងចេញពីស្រុករបស់សត្រូវ ហើយត្រឡប់មកវិញ›។+
១៧ ‹អ្នកនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅអនាគត›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
‹កូនៗរបស់អ្នកនឹងត្រឡប់មកទឹកដីរបស់ពួកគេវិញ›»។+
១៨ «ខ្ញុំបានឮសំឡេងថ្ងូររបស់អេប្រាអ៊ីមប្រាកដណាស់
‹លោកបានកែតម្រង់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានទទួលការកែតម្រង់
ព្រោះខ្ញុំប្រៀបដូចជាកូនគោដែលមិនទាន់ថ្នឹកនឹងនឹម។
សូមមេត្តានាំខ្ញុំមកវិញផង ហើយខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញភ្លាម
ព្រោះលោកគឺយេហូវ៉ាជាព្រះនៃខ្ញុំហើយ។
១៩ ព្រោះក្រោយពីខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំស្ដាយក្រោយជាខ្លាំង+
ក្រោយពីខ្ញុំយល់ហើយ ខ្ញុំបានវាយភ្លៅខ្លួនឯងដោយក្ដីទុក្ខ។
ខ្ញុំមានសេចក្ដីខ្មាស ហើយអាម៉ាស់មុខជាខ្លាំង+
ព្រោះតែកំហុសឆ្គងដែលខ្ញុំបានធ្វើនៅគ្រាយុវវ័យ›»។
២០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «តើអេប្រាអ៊ីមមិនមែនជាកូនសំណព្វនិងជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំទេឬ?+
ទោះជាខ្ញុំស្ដីបន្ទោសគាត់ច្រើនលើកច្រើនសាក្ដី ក៏ខ្ញុំនៅតែចាំអំពីគាត់ជានិច្ច។
ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំរំជួលចិត្តពេលគិតដល់គាត់+
ហើយខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរដល់គាត់»។+
២១ «ចូរដំឡើងបង្គោលសញ្ញានៅលើផ្លូវសម្រាប់ខ្លួន
ព្រមទាំងដាក់តម្រុយផងដែរ។+
ចូរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើផ្លូវធំ ជាផ្លូវដែលអ្នកត្រូវដើរ។+
ឱកូនក្រមុំបរិសុទ្ធនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែល*អើយ! ចូរត្រឡប់មកវិញចូរវិលមកក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នកវិញចុះ។
២២ ឱកូនស្រីដែលមិនស្មោះត្រង់អើយ! តើអ្នកនៅតែរេរាដល់កាលណាទៀត?
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីៗជាថ្មីនៅផែនដី
គឺស្ត្រីម្នាក់នឹងខំស្វែងរកបុរសម្នាក់»។
២៣ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ពេលខ្ញុំរំដោះពួកគេឲ្យរួចផុតពីការធ្វើជាឈ្លើយ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់មកវិញ ពួកគេនឹងនិយាយពាក្យទាំងនេះម្ដងទៀតថា៖ ‹ឱលំនៅដ៏សុចរិត+និងភ្នំដ៏បរិសុទ្ធអើយ!+ សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរអ្នក›។ ២៤ នៅស្រុកយូដានិងក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកនោះ នឹងមានមនុស្សម្នារស់នៅ មានទាំងពួកអ្នកចម្ការ ទាំងពួកគង្វាលផងដែរ។+ ២៥ ព្រោះខ្ញុំនឹងចម្អែតពួកអ្នកដែលខ្សោយ ហើយពង្រឹងកម្លាំងពួកអ្នកដែលល្វើយ»។+
២៦ ពេលនោះ ខ្ញុំបានភ្ញាក់ ហើយបើកភ្នែកឡើង ក្រោយពីបានសម្រាន្តលក់ស្កប់ស្កល់។
២៧ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនិងពូជពង្សយូដាមានគ្នាកាន់តែច្រើនឡើង ហើយហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេក៏នឹងចម្រើនឡើងដែរ»។+
២៨ «ដូចខ្ញុំបានស្វែងរកឱកាសដើម្បីដករំលើង កាច់បំបាក់ រំលំ បំផ្លាញ និងធ្វើទុក្ខពួកគេ+ នោះខ្ញុំនឹងមើលថែពួកគេដោយសង់និងដាំពួកគេឡើងវិញដែរ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ២៩ «នៅគ្រានោះ ពួកគេនឹងមិននិយាយទៀតទេថា៖ ‹ឪពុកបរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរដែលមានរសជាតិជូរ តែកូនជាអ្នកសង្កៀរធ្មេញ›។+ ៣០ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលបរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរដែលមានរសជាតិជូរ អ្នកនោះជាអ្នកដែលសង្កៀរធ្មេញវិញ។ ដូច្នេះ គ្រប់គ្នានឹងស្លាប់ដោយសារតែកំហុសឆ្គងរបស់ខ្លួន»។
៣១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ដែលខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ជាមួយនឹងពូជពង្សយូដានិងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល។+ ៣២ កិច្ចព្រមព្រៀងនោះមិនដូចកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំបានធ្វើជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ នៅថ្ងៃដែលខ្ញុំបានកាន់ដៃពួកគេ នាំពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបនោះទេ+ ព្រោះ‹ពួកគេបានផ្ដាច់កិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយខ្ញុំហើយ+ ទោះជាខ្ញុំជាម្ចាស់ដ៏ពិត*របស់ពួកគេក៏ដោយ›។ នេះសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៣៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ព្រោះនេះជាកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំនឹងធ្វើជាមួយនឹងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល ក្រោយពីគ្រាទាំងនោះ។ ខ្ញុំនឹងដាក់ច្បាប់របស់ខ្ញុំនៅក្នុងជម្រៅចិត្តពួកគេ+ ហើយខ្ញុំនឹងចារឹកកិច្ចព្រមព្រៀងនេះនៅលើចិត្តពួកគេ។+ ខ្ញុំនឹងធ្វើជាព្រះរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេនឹងទៅជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ»។+
៣៤ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ពួកគេនឹងឈប់បង្រៀនអ្នកជិតខាងខ្លួន និងបងប្អូនខ្លួនទៀតថា៖ ‹ចូរស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា!›+ ព្រោះពួកគេនឹងស្គាល់ខ្ញុំ ចាប់ពីអ្នកតូចបំផុតរហូតដល់អ្នកធំបំផុត។+ ព្រោះខ្ញុំនឹងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ ហើយខ្ញុំក៏នឹងលែងនឹកចាំអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេតទៅទៀតដែរ»។+
៣៥ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ ជាព្រះដែលឲ្យដួងអាទិត្យមានពន្លឺនៅពេលថ្ងៃ
និងជាអ្នកដាក់ច្បាប់ដល់ដួងចន្ទ និងឲ្យផ្កាយមានពន្លឺនៅពេលយប់
ហើយជាអ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យសមុទ្រកញ្ជ្រោលបក់បោក
លោកមាននាមថាយេហូវ៉ា លោកមានប្រសាសន៍ថា៖+
៣៦ «‹ប្រសិនបើច្បាប់ទាំងនេះសាបសូន្យ នោះកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនឹងលែងជាប្រជាជាតិនៅចំពោះខ្ញុំទៀតហើយ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៣៧ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «‹ទាល់តែគេអាចវាស់មេឃនៅខាងលើ ហើយរកគ្រឹះនៃផែនដីនៅខាងក្រោមបាន ទើបខ្ញុំបោះបង់ចោលកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងឡាយដោយសារអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។+
៣៨ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលក្រុងនេះនឹងត្រូវសង់ឡើងវិញ+ជូនព្រះយេហូវ៉ា ចាប់ពីប៉មហាណានៀល+ រហូតដល់ទ្វារជ្រុងកំពែង។+ ៣៩ ខ្សែវាស់+នឹងត្រូវលាតសន្ធឹងទៅដល់ទួលការេប ហើយបត់ទៅកូអារ។ ៤០ ឯជ្រលង*ទាំងអស់ដែលមានសាកសពនិងផេះ ព្រមទាំងវាលស្រែទាំងឡាយរហូតដល់ជ្រលងគីដ្រុន+ និងជ្រុងទ្វារសេះ+ ឆ្ពោះទៅទិសខាងកើត កន្លែងទាំងនោះនឹងទៅជាកន្លែងបរិសុទ្ធជូនព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយនឹងមិនត្រូវដករំលើងឬរំលំចោលទៀតឡើយ»។
៣២ នៅឆ្នាំទី១០នៃរាជ្យសេដេគាស្ដេចស្រុកយូដា ត្រូវនឹងឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសា ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមា។+ ២ នៅគ្រានោះ កងទ័ពរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន កំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម ហើយយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយត្រូវគេឃុំឃាំងនៅក្នុងទីធ្លាអ្នកយាម+ ក្នុងវិមានស្ដេចស្រុកយូដា។ ៣ ព្រោះសេដេគាជាស្ដេចស្រុកយូដាបានចាប់គាត់ឃុំ+ ដោយនិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីក៏អ្នកប្រកាសទំនាយដូចនេះ? គឺថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងប្រគល់ក្រុងនេះទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយគាត់នឹងចាប់យកក្រុងនេះជាមិនខាន។+ ៤ ឯសេដេគាស្ដេចស្រុកយូដាវិញ គាត់នឹងគេចមិនរួចពីពួកខាល់ដេទេ ព្រោះគាត់នឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយគាត់នឹងឃើញស្ដេចនោះដោយផ្ទាល់ភ្នែក រួចនិយាយទល់មុខគ្នា»›។+ ៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ស្ដេចនោះនឹងចាប់សេដេគាយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយសេដេគានឹងនៅទីនោះរហូតដល់ខ្ញុំនឹកគិតដល់គាត់ម្ដងទៀត។ ទោះជាសេដេគាខំច្បាំងនឹងពួកខាល់ដេក៏ដោយ ក៏មិនអាចឈ្នះពួកគេបានដែរ›»។+
៦ យេរេមាបាននិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំថា៖ ៧ ‹មើល! ហាណាមេលជាកូនរបស់សាលូមជាឪពុកមា*អ្នក គាត់នឹងមកជួបអ្នក ហើយប្រាប់អ្នកថា៖ «ចូរទិញដីស្រែរបស់ខ្ញុំដែលនៅក្រុងអាណាថោតទៅ+ ព្រោះអ្នកជាបុគ្គលទី១ដែលមានសិទ្ធិទិញដីនោះ»›»។+
៨ ហាណាមេលជាកូនឪពុកមាខ្ញុំក៏បានមកជួបខ្ញុំ ដូចប្រសាសន៍ព្រះយេហូវ៉ាមែន។ គាត់ចូលមកទីធ្លាអ្នកយាម ហើយប្រាប់ខ្ញុំថា៖ «ចូរទិញដីស្រែរបស់ខ្ញុំដែលនៅក្រុងអាណាថោតក្នុងទឹកដីបេនយ៉ាមីនទៅ ព្រោះអ្នកជាបុគ្គលទី១ដែលមានសិទ្ធិទិញដីនោះ។ ចូរទិញទុកសម្រាប់ខ្លួនចុះ»។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏យល់ឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់ខ្ញុំមែន។
៩ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ទិញដីស្រែដែលនៅក្រុងអាណាថោតពីហាណាមេលជាកូនឪពុកមាខ្ញុំ។ ខ្ញុំថ្លឹងប្រាក់+ឲ្យគាត់ចំនួន៧ហ្សេគិល* និង១០កាក់ធ្វើពីប្រាក់។ ១០ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានធ្វើលិខិតមួយ+ ហើយបិទត្រា រួចហៅអ្នកខ្លះឲ្យធ្វើជាសាក្សី+ ហើយខ្ញុំក៏ថ្លឹងប្រាក់ប្រគល់ឲ្យគាត់។ ១១ រួចខ្ញុំយកលិខិតទិញដីដែលមានបិទត្រាស្របតាមច្បាប់មាត្រា និងលិខិតមួយទៀតដែលគ្មានបិទត្រា ១២ ប្រគល់ឲ្យដល់បារូក+ជាកូននេរា+ដែលជាកូនម៉ាសៀ នៅចំពោះមុខហាណាមេលជាកូនឪពុកមាខ្ញុំ និងចំពោះមុខសាក្សីដែលចុះហត្ថលេខាលើលិខិតទាំងនោះ ព្រមទាំងចំពោះមុខពួកយូដាទាំងអស់ដែលកំពុងអង្គុយនៅឯទីធ្លាអ្នកយាមផងដែរ។+
១៣ ខ្ញុំបានបង្គាប់បារូកនៅមុខពួកគេថា៖ ១៤ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល មានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរយកលិខិតទាំងនេះ គឺទាំងលិខិតដែលមានបិទត្រានិងលិខិតដែលគ្មានត្រា ទៅដាក់ក្នុងភាជនៈដីដើម្បីរក្សាទុកឲ្យបានយូរអង្វែង›។ ១៥ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹នៅក្នុងស្រុកនេះនឹងមានការទិញដូរដីស្រែ ចម្ការទំពាំងបាយជូរ និងផ្ទះសម្បែងឡើងវិញ›»។+
១៦ ក្រោយពីខ្ញុំប្រគល់លិខិតទិញដីដល់បារូកជាកូននេរា ខ្ញុំក៏អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ១៧ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ! លោកហើយដែលបានបង្កើតមេឃនិងផែនដី ដោយថាមពលនិងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុត+ ហើយគ្មានអ្វីណាអស្ចារ្យដែលលោកធ្វើមិនបានឡើយ។ ១៨ លោកជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះដ៏ពិត ក៏ឧត្តុង្គឧត្ដម ហើយខ្លាំងក្លាក្រៃលែង។ នាមលោកគឺយេហូវ៉ា លោកតែងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ដល់មនុស្សទាំងពាន់ៗ តែលោកក៏សងអំពើរំលងរបស់ឪពុកទៅកូនចៅជំនាន់ក្រោយៗដែរ។+ ១៩ គោលបំណងរបស់លោកគឺប្រពៃ ហើយការដែលលោកធ្វើគឺប្រកបដោយឫទ្ធានុភាព។+ លោកមើលឃើញការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់មនុស្ស+ ហើយលោកសងដល់ពួកគេម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។+ ២០ លោកបានធ្វើការអស្ចារ្យនិងអព្ភូតហេតុផ្សេងៗនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ដែលមនុស្សឮសុសសាយរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ យ៉ាងនោះ នាមលោកល្បីរន្ទឺនៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល និងក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិ+ ដូចសព្វថ្ងៃនេះ។ ២១ លោកបាននាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្រលោកចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ដោយសញ្ញាសម្គាល់ និងអព្ភូតហេតុ ដោយថាមពលនិងឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា និងការអស្ចារ្យដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច។+
២២ «ក្រោយមក លោកបានឲ្យស្រុកនេះដល់ពួកគេ ជាស្រុកដែលសម្បូរទឹកដោះនិងទឹកឃ្មុំ។+ ស្រុកនេះហើយដែលលោកបានសន្យាឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។+ ២៣ ពួកគេបានចូលមករស់នៅលើទឹកដីនេះ តែពួកគេមិនបានស្ដាប់លោក ឬកាន់តាមច្បាប់របស់លោកទេ។ ពួកគេមិនធ្វើតាមអ្វីដែលលោកបង្គាប់ពួកគេឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាលោកបណ្ដាលឲ្យពួកគេរងទុក្ខវេទនាជាច្រើន។+ ២៤ មើល! ពួកសត្រូវបានមកលើកដីឡើងកំពែងដើម្បីចូលវាយដណ្ដើមយកក្រុង។+ បណ្ដាជននឹងត្រូវស្លាប់ដោយដាវ+ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។+ ក្រុងនេះនឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកខាល់ដេដែលមកវាយប្រហារពួកគេ។ ដូច្នេះ អ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍បានកើតឡើងពិតមែន ដូចលោកឃើញស្រាប់ហើយ។ ២៥ ប៉ុន្តែ ឱព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតអើយ! ទោះជាក្រុងនេះនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកខាល់ដេក៏ដោយ លោកបានបង្គាប់ខ្ញុំថា៖ ‹ចូរទិញដីស្រែសម្រាប់ខ្លួន ហើយហៅអ្នកខ្លះឲ្យធ្វើជាសាក្សីផង›»។
២៦ ក្រោយយេរេមាអធិដ្ឋានរួច ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់គាត់ថា៖ ២៧ «មើល! ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ាជាព្រះនៃមនុស្សជាតិ។ តើមានអ្វីណាអស្ចារ្យដែលខ្ញុំធ្វើមិនបានឬ? ២៨ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងប្រគល់ក្រុងនេះឲ្យដល់ពួកខាល់ដេ និងទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ គាត់នឹងចាប់យកក្រុងនេះបានជាមិនខាន។+ ២៩ រួចពួកខាល់ដេដែលមកវាយប្រហារ នឹងចូលមកដុតបំផ្លាញក្រុងនេះ+ រួមទាំងផ្ទះទាំងប៉ុន្មាន ដែលបណ្ដាជនបានជូនគ្រឿងបូជានៅលើដំបូលដល់ព្រះបាល និងច្រួចស្រាជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀតដើម្បីបញ្ឈឺចិត្តខ្ញុំ›។+
៣០ «‹ព្រោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនិងបណ្ដាជនយូដា បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលខ្ញុំមិនពេញចិត្តតាំងពីពួកគេនៅក្មេងមកម្ល៉េះ។+ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលចេះតែធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹង ដោយស្នាដៃរបស់ពួកគេ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៣១ ‹តាំងពីថ្ងៃដែលពួកគេបានសង់ក្រុងនេះ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ពួកគេចេះតែធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងជានិច្ច។+ ហេតុនេះ ខ្ញុំត្រូវបំផ្លាញក្រុងនេះឲ្យបាត់ពីមុខខ្ញុំ+ ៣២ ព្រោះតែអំពើអាក្រក់គ្រប់យ៉ាងដែលពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដាបានធ្វើ ដែលនាំឲ្យខ្ញុំខឹងនឹងពួកគេជាខ្លាំង គឺទាំងបណ្ដាស្ដេច+ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង+ ពួកសង្ឃ ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ+ បណ្ដាជនយូដា និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។ ៣៣ ពួកគេចេះតែបែរខ្នងដាក់ខ្ញុំ ហើយមិនបែរមុខមករកខ្ញុំទេ+ ទោះជាខ្ញុំព្យាយាមបង្រៀនពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀតក៏ដោយ ក៏ពួកគេមិនព្រមស្ដាប់ ឬទទួលការទូន្មានពីខ្ញុំដែរ។+ ៣៤ ពួកគេបានយករូបព្រះផ្សេងៗដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម មកដាក់ក្នុងវិហារដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើឲ្យទីនោះទៅជាស្មោកគ្រោក។+ ៣៥ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានសង់ទីខ្ពស់ៗជូនដល់ព្រះបាល នៅជ្រលងហ៊ីណំ*+ ដើម្បីបូជាកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ពួកគេដល់ព្រះម៉ូឡេក។+ ខ្ញុំមិនបានបង្គាប់ពួកគេឲ្យធ្វើអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមបែបនេះទេ+ ហើយក៏មិនដែលមាននៅក្នុងគំនិតខ្ញុំសោះឡើយ។ ពួកយូដាប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរណាស់›។
៣៦ «ម្ល៉ោះហើយ ស្ដីអំពីក្រុងនេះដែលអ្នកនិយាយថានឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន និងស្ដីអំពីបណ្ដាជនដែលត្រូវស្លាប់ដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ៣៧ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងប្រមូលពួកគេពីស្រុកទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានបណ្ដេញពួកគេទៅរស់នៅ កាលដែលខ្ញុំបានក្រេវក្រោធ ហើយខឹងពួកគេជាខ្លាំង។+ រួចខ្ញុំនឹងនាំពួកគេត្រឡប់មកទឹកដីនេះវិញ ព្រមទាំងឲ្យពួកគេរស់នៅដោយសុខសាន្ត។+ ៣៨ ពួកគេនឹងទៅជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងទៅជាព្រះរបស់ពួកគេ។+ ៣៩ ខ្ញុំនឹងឲ្យពួកគេមានចិត្តតែមួយ+ និងការប្រព្រឹត្តតែមួយ ដើម្បីឲ្យពួកគេគោរពកោតខ្លាចខ្ញុំជានិច្ច។ យ៉ាងនេះ ពួកគេនិងកូនចៅជំនាន់ក្រោយៗនឹងមានភាពចម្រុងចម្រើន។+ ៤០ ខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងដ៏ស្ថិតស្ថេរជាមួយនឹងពួកគេ+ ហើយខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តល្អចំពោះពួកគេជារៀងរហូត។+ ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យចិត្តពួកគេ ចេះគោរពកោតខ្លាចដល់ខ្ញុំ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេបែរចេញពីខ្ញុំឡើយ។+ ៤១ ខ្ញុំនឹងរីករាយធ្វើល្អចំពោះពួកគេ+ ហើយតាំងពួកគេឲ្យរឹងមាំនៅក្នុងស្រុកនេះ+ ដោយអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្តខ្ញុំ›»។
៤២ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំបាននាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធំៗមកលើរាស្ត្រនេះយ៉ាងណា នោះខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានអ្វីល្អៗមកលើពួកគេដូចខ្ញុំសន្យាយ៉ាងនោះដែរ។+ ៤៣ អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «ទឹកដីនេះបានត្រូវប្រគល់ដល់ពួកខាល់ដេហើយ ថែមទាំងក្លាយទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ គ្មានមនុស្សរស់នៅទេ ហើយក៏គ្មានសត្វព្រៃដែរ» ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី ក្នុងស្រុកនេះនឹងមានការទិញដូរដីស្រែឡើងវិញ›។+
៤៤ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹នៅពេលនោះ គេនឹងទិញដីស្រែ ហើយធ្វើលិខិតទិញដី ទាំងមានបិទត្រា និងមានសាក្សីផងដែរ។ នេះនឹងកើតឡើងនៅក្នុងទឹកដីបេនយ៉ាមីន+ តំបន់ជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម បណ្ដាក្រុងនៅស្រុកយូដា+ បណ្ដាក្រុងនៅតំបន់ភ្នំ បណ្ដាក្រុងនៅវាលទំនាប+ និងបណ្ដាក្រុងនៅភាគខាងត្បូង ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំពួកអ្នកដែលជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ›»។+
៣៣ កាលយេរេមានៅជាប់ឃុំឃាំងក្នុងទីធ្លាអ្នកយាមនៅឡើយ+ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់គាត់ជាលើកទី២ថា៖ ២ «នាមខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា ខ្ញុំនេះហើយជាអ្នកបង្កើតផែនដី។ ខ្ញុំយេហូវ៉ាជាអ្នកដែលបានតាំងផែនដីឲ្យរឹងមាំ។ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ៣ ‹ចូរហៅរកខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងតបឆ្លើយមកអ្នក ហើយខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកអំពីការដ៏អស្ចារ្យ និងអំពីការដែលគ្មានអ្នកណាយល់ដឹងឡើយ›»។+
៤ «ព្រោះនេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ស្ដីអំពីផ្ទះទាំងប៉ុន្មានក្នុងក្រុងនេះ និងវិមានរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា ដែលបានត្រូវផ្ដួលរំលំដោយសារសត្រូវបានមកលើកដីឡើងកំពែងដើម្បីចូលវាយលុក។+ ៥ លោកក៏មានប្រសាសន៍ស្ដីអំពីពួកអ្នកដែលកំពុងមកច្បាំងនឹងពួកខាល់ដេ ដែលនាំឲ្យកន្លែងទាំងនោះពេញទៅដោយសាកសពរបស់ពួកអ្នកដែលខ្ញុំបានប្រហារដោយកំហឹង ជាមនុស្សអាក្រក់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំលែងទទួលស្គាល់ក្រុងនេះ។ ប្រសាសន៍នោះមានដូចតទៅ៖ ៦ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេជាសះស្បើយ ហើយមានសុខភាពល្អឡើងវិញ+ ថែមទាំងឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីស្មោះត្រង់និងសេចក្ដីសុខសាន្តជាបរិបូរ។+ ៧ ខ្ញុំនឹងនាំពួកយូដានិងពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបានជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ+ ហើយតាំងពួកគេឲ្យរឹងមាំឡើងដូចនៅគ្រាពីមុន។+ ៨ ខ្ញុំនឹងជម្រះពួកគេឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ+ ហើយខ្ញុំនឹងអភ័យទោសឲ្យពួកគេនូវរាល់ទោសកំហុស និងអំពើរំលងដែលពួកគេបានធ្វើទាស់នឹងខ្ញុំ។+ ៩ ក្រុងនេះនឹងទៅជាហេតុឲ្យខ្ញុំបានល្បីឈ្មោះ មានចិត្តរីករាយ ថែមទាំងទៅជាហេតុឲ្យខ្ញុំទទួលសេចក្ដីសរសើរនិងកិត្តិយសពីប្រជាជាតិទាំងឡាយដែលបានឮអំពីសេចក្ដីល្អដែលខ្ញុំបានធ្វើសម្រាប់រាស្ត្រខ្ញុំ។+ ប្រជាជាតិនានានឹងកោតស្ងើចនិងមានចិត្តខ្លបខ្លាច+ ព្រោះតែខ្ញុំបានធ្វើឲ្យក្រុងនេះមានភាពចម្រុងចម្រើន និងសេចក្ដីសុខសាន្ត›»។+
១០ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ស្ដីអំពីក្រុងយេរូសាឡិមនិងផ្លូវទាំងប៉ុន្មានក្នុងក្រុងនេះ រួមទាំងបណ្ដាក្រុងឯទៀតក្នុងស្រុកយូដាដែលអ្នកនិយាយថា ជាកន្លែងដែលគេបោះបង់ចោលឲ្យនៅសូន្យស្ងាត់គ្មានមនុស្សឬសត្វរស់នៅ នោះនឹងមានឮសំឡេងម្ដងទៀតនៅកន្លែងទាំងនោះ ១១ គឺសំឡេងសប្បាយរីករាយ និងសំឡេងត្រេកអរ+របស់កូនកំលោះកូនក្រមុំ និងសំឡេងច្រៀងសរសើរថា៖ «ចូរថ្លែងអំណរគុណព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាលោកល្អ+ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកស្ថិតស្ថេរជាដរាប!»›។+
«‹ពួកគេនឹងនាំគ្រឿងបូជាសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណមកជូនខ្ញុំជាយេហូវ៉ានៅឯវិហារ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំពួកអ្នកដែលជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ ហើយធ្វើឲ្យមានស្ថានភាពដូចពីមុន›។ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
១២ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖ ‹នៅក្នុងស្រុកនេះនិងក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលគេបោះបង់ចោលឲ្យនៅសូន្យស្ងាត់ ហើយគ្មានមនុស្សឬសត្វរស់នៅ នោះនឹងមានវាលស្មៅខៀវខ្ចីដើម្បីឲ្យពួកគង្វាលនាំហ្វូងសត្វទៅសម្រាកនៅទីនោះម្ដងទៀត›។+
១៣ «‹នៅគ្រានោះ ក្នុងបណ្ដាក្រុងនៅតំបន់ភ្នំ បណ្ដាក្រុងនៅវាលទំនាប បណ្ដាក្រុងនៅភាគខាងត្បូង ទឹកដីបេនយ៉ាមីន តំបន់ជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម+ និងបណ្ដាក្រុងនៅស្រុកយូដា+ គង្វាលនឹងឲ្យហ្វូងចៀមដើរកាត់ក្រោមដៃគាត់ដើម្បីរាប់ពួកវា›។ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
១៤ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ដែលខ្ញុំនឹងសម្រេចតាមពាក្យដែលខ្ញុំបានសន្យាស្ដីអំពីពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនិងពូជពង្សយូដា។+ ១៥ នៅគ្រានោះ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យមានពន្លក*មួយដ៏សុចរិតដុះចេញពីពូជពង្សដាវីឌ+ ហើយគាត់នឹងវិនិច្ឆ័យក្ដីនៅក្នុងស្រុកដោយសុចរិតយុត្តិធម៌។+ ១៦ នៅពេលនោះ ពួកយូដានឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ+ ហើយអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមនឹងរស់នៅដោយសុខសាន្ត។+ គេនឹងហៅក្រុងនោះថាព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីសុចរិតរបស់យើង›»។+
១៧ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹នឹងតែងតែមានបុគ្គលម្នាក់ពីពូជពង្សដាវីឌ អង្គុយលើបល្ល័ង្កនៃអ៊ីស្រាអែល+ ១៨ ហើយនឹងតែងតែមានសង្ឃម្នាក់ពីពូជពង្សលេវី ឈរបម្រើនៅចំពោះខ្ញុំ ដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាដុត គ្រឿងបូជាពីស្រូវ និងគ្រឿងបូជាឯទៀត›»។
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាម្ដងទៀតថា៖ ២០ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹បើអ្នកអាចធ្វើឲ្យកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំមានជាមួយថ្ងៃនិងយប់សាបសូន្យទៅ គឺធ្វើឲ្យលែងមានថ្ងៃនិងយប់តាមពេលកំណត់តទៅទៀត+ ២១ នោះកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងខ្ញុំនិងដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំនឹងលែងមានទៀត+ ហើយគ្មានកូនណាម្នាក់របស់គាត់នឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្កគាត់ដើម្បីគ្រប់គ្រងជាស្ដេចទេ។+ ឯកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងខ្ញុំនិងពួកលេវីដែលជាសង្ឃ ក៏នឹងលែងមានទៀតដែរ។+ ២២ ដូចផ្កាយនៅលើមេឃ*និងគ្រាប់ខ្សាច់នៅសមុទ្រដែលគេមិនអាចរាប់បានយ៉ាងណា នោះខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពូជពង្សដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំនិងពួកលេវីដែលកំពុងបម្រើខ្ញុំ មានចំនួនច្រើនសន្ធឹកដែលគេមិនអាចរាប់បានយ៉ាងនោះដែរ›»។
២៣ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាម្ដងទៀតថា៖ ២៤ «បណ្ដាជននេះនិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងលែងទទួលស្គាល់ក្រុមគ្រួសារទាំងពីរដែលលោកបានជ្រើសរើសហើយ›។ តើអ្នកបានឮពាក្យទាំងនេះទេ? ពួកគេបានប្រព្រឹត្តមកលើរាស្ត្រខ្ញុំដោយគ្មានការគោរពទាល់តែសោះ ថែមទាំងមិនចាត់ទុករាស្ត្រខ្ញុំជាប្រជាជាតិទៀតផង។
២៥ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ដូចខ្ញុំបានដាក់ច្បាប់ឲ្យមានថ្ងៃនិងយប់+ រួមទាំងច្បាប់នៅលើមេឃនិងច្បាប់នៅផែនដីឲ្យនៅស្ថិតស្ថេរ+ ២៦ នោះខ្ញុំនឹងមិនបោះបង់ចោលពូជពង្សយ៉ាកុបនិងពូជពង្សដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំទេ គឺខ្ញុំនឹងឲ្យពូជពង្សរបស់គាត់គ្រប់គ្រងលើកូនចៅរបស់អាប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុបជានិច្ច។ ខ្ញុំនឹងនាំពួកអ្នកដែលជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ+ ព្រោះខ្ញុំមានចិត្តអាណិតអាសូរដល់ពួកគេ›»។+
៣៤ កាលនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន និងរាជាណាចក្រនានាដែលនៅក្រោមចំណុះគាត់ ព្រមទាំងប្រជាជាតិទាំងឡាយ កំពុងច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិមនិងក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជុំវិញនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាថា៖+
២ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅជួបសេដេគា+ស្ដេចស្រុកយូដា ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ ‹មើល! ខ្ញុំកំពុងប្រគល់ក្រុងនេះទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនហើយ។ គាត់នឹងដុតបំផ្លាញក្រុងនេះចោល។+ ៣ អ្នកនឹងគេចមិនរួចពីកណ្ដាប់ដៃស្ដេចនោះទេ ព្រោះគេនឹងចាប់អ្នក ហើយប្រគល់ឲ្យស្ដេចនោះជាមិនខាន។+ អ្នកនឹងឃើញស្ដេចនោះដោយផ្ទាល់ភ្នែក ហើយនិយាយទល់មុខគ្នា រួចអ្នកនឹងត្រូវនាំទៅស្រុកបាប៊ីឡូន›។+ ៤ ឱសេដេគាអើយ! ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី សូមស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖ ‹ស្ដីអំពីអ្នក ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់ថា៖ «អ្នកនឹងមិនស្លាប់ដោយដាវទេ ៥ តែអ្នកនឹងស្លាប់តាមសម្រួលវិញ+ ហើយគេនឹងដុតគ្រឿងក្រអូបក្នុងពិធីបុណ្យសពអ្នក ដូចដែលគេបានធ្វើឲ្យបណ្ដាស្ដេចដែលជាបុព្វបុរសរបស់អ្នកដែរ។ រួចគេនឹងយំកាន់ទុក្ខអ្នក ដោយពោលថា៖ ‹ឱលោកម្ចាស់អើយ! គួរឲ្យអាណិតណាស់› ព្រោះ‹ខ្ញុំបានចេញវាចាហើយ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»›»›»។
៦ បន្ទាប់មក យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រាប់ពាក្យទាំងនេះដល់សេដេគាស្ដេចស្រុកយូដានៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ៧ នៅដំណាលគ្នានោះ កងទ័ពរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនកំពុងវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡិម និងក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលនៅសល់+ រួមមានក្រុងឡាគីស+និងក្រុងអាសេកា។+ ព្រោះក្នុងទឹកដីយូដាមានតែក្រុងទាំងនេះទេ ដែលនៅសល់ហើយមានកំពែងរឹងមាំ។
៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាម្ដងទៀត ក្រោយពីស្ដេចសេដេគាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងបណ្ដាជនទាំងឡាយនៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីប្រកាសអំពីសេរីភាពដល់ពួកគេ+ ៩ គឺថាគ្រប់គ្នាត្រូវដោះលែងខ្ញុំបម្រើជាជនជាតិហេប្រឺទាំងប្រុសទាំងស្រីឲ្យមានសេរីភាព។ យ៉ាងនេះ នឹងគ្មានអ្នកណារក្សាទុកជនរួមជាតិខ្លួនឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើទៀតឡើយ។ ១០ ដូច្នេះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់ និងបណ្ដាជនទាំងឡាយបានធ្វើតាមសេចក្ដីប្រកាសនោះ។ ពួកគេបានចុះកិច្ចព្រមព្រៀងដោយសន្យាថា នឹងដោះលែងខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រីទាំងអស់ ហើយមិនទុកអ្នកណាម្នាក់ឲ្យនៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើទៀតទេ។ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានស្ដាប់តាមបង្គាប់នោះ ហើយក៏ដោះលែងខ្ញុំបម្រើទាំងនោះទៅ។ ១១ ប៉ុន្តែ ក្រោយមកពួកគេបានទៅចាប់ខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រីដែលពួកគេបានដោះលែងនោះមកវិញ ហើយបង្ខំពួកអ្នកទាំងនោះឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើម្ដងទៀត។ ១២ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាម្ដងទៀត។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
១៣ «ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានដូចតទៅ៖ ‹ខ្ញុំបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា+ នៅថ្ងៃដែលខ្ញុំបាននាំពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប គឺចេញពីភាពជាខ្ញុំបម្រើ។+ ខ្ញុំបានប្រាប់ថា៖ ១៤ «នៅដំណាច់ឆ្នាំទី៧ អ្នករាល់គ្នាត្រូវដោះលែងជនជាតិហេប្រឺជាជនរួមជាតិខ្លួនដែលអ្នករាល់គ្នាបានទិញយកមកធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ ឲ្យមានសេរីភាពឡើងវិញ ព្រោះពួកគេបានបម្រើអ្នករាល់គ្នាអស់៦ឆ្នាំហើយ»។+ ប៉ុន្តែ បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាមិនបានផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ខ្ញុំទេ ហើយក៏មិនបានធ្វើតាមខ្ញុំដែរ។ ១៥ ថ្មីៗនេះ អ្នករាល់គ្នាបានកែខ្លួន ហើយប្រព្រឹត្តត្រឹមត្រូវតាមទស្សនៈខ្ញុំវិញ ដោយប្រកាសឲ្យជនរួមជាតិខ្លួនមានសេរីភាព រួចធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងនៅចំពោះខ្ញុំ ក្នុងវិហារដែលជាតំណាងនាមខ្ញុំ។ ១៦ ប៉ុន្តែ ក្រោយមកអ្នករាល់គ្នាបានដូរចិត្ត ហើយធ្វើឲ្យនាមខ្ញុំអាប់ឱនខ្លាំងណាស់+ ព្រោះបន្ទាប់ពីអ្នករាល់គ្នាបានដោះលែងខ្ញុំបម្រើប្រុសស្រីឲ្យមានសេរីភាពហើយ អ្នករាល់គ្នាបានចាប់ពួកគេមកវិញ ហើយបង្ខំពួកគេឲ្យធ្វើជាខ្ញុំបម្រើម្ដងទៀត›។
១៧ «ហេតុនេះ ខ្ញុំយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នាមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំស្ដីអំពីការប្រកាសឲ្យដោះលែងបងប្អូននិងជនរួមជាតិរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ។+ ដូច្នេះ ឥឡូវខ្ញុំនឹងប្រកាសឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេរីភាពវិញម្ដង គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្លាប់ដោយដាវ ដោយការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ‹ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យរាជាណាចក្រទាំងឡាយនៅផែនដីភ័យរន្ធត់ ពេលដឹងអំពីរឿងនោះ។+ ១៨ នេះជាអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះពួកប្រុសៗដែលបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ខ្ញុំ គឺមិនធ្វើតាមពាក្យក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងដែលពួកគេបានចុះនៅមុខខ្ញុំ ពេលដែលពួកគេកាត់កូនគោជាពីរ រួចដើរឆ្លងកាត់ចន្លោះរវាងកំណាត់ទាំងពីរនៃកូនគោនោះ។+ ១៩ ពួកអ្នកទាំងនោះ គឺពួកអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកយូដា ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុងយេរូសាឡិម ពួកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ ពួកសង្ឃ ព្រមទាំងបណ្ដាជនទាំងអស់ដែលដើរឆ្លងកាត់ចន្លោះរវាងកំណាត់ទាំងពីរនៃកូនគោនោះដែរ។ ២០ ខ្ញុំនឹងប្រគល់អ្នកទាំងនោះទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ និងពួកអ្នកដែលតាមរកជីវិតពួកគេ។ សាកសពរបស់ពួកគេនឹងទៅជាចំណីដល់សត្វស្លាបនៅលើមេឃ និងសត្វសាហាវនៅលើដី។+ ២១ ខ្ញុំនឹងប្រគល់សេដេគាស្ដេចស្រុកយូដានិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ និងពួកអ្នកដែលតាមរកជីវិតពួកគេ ព្រមទាំងទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃទ័ពស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន+ ដែលកំពុងដកថយចេញពីអ្នករាល់គ្នា›។+
២២ «‹មើល! ខ្ញុំនឹងបង្គាប់ពួកគេឲ្យត្រឡប់មកឡោមព័ទ្ធ ហើយច្បាំងនឹងក្រុងនេះម្ដងទៀត។ ពួកគេនឹងដណ្ដើមយកក្រុងនេះ ហើយដុតបំផ្លាញចោល។+ រីឯក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដា នឹងទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំគ្មានមនុស្សរស់នៅទៀត›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៣៥ នៅក្នុងរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសស្ដេចស្រុកយូដា ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាថា៖ ២ «ចូរទៅជួបកូនចៅរេកាប+ ហើយនិយាយជាមួយនឹងពួកគេ។ បន្ទាប់មក ចូរនាំពួកគេមកឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយចូលក្នុងបន្ទប់បរិភោគអាហារ រួចចាក់ស្រាឲ្យពួកគេពិសា»។
៣ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏នាំយ៉ាអាសានៀជាកូនយេរេមា ត្រូវជាកូនហាបាស៊ីនា ព្រមទាំងកូនប្រុសៗនិងបងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ និងពូជពង្សរេកាបទាំងអស់ ៤ មកឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ រួចខ្ញុំនាំពួកគេចូលក្នុងបន្ទប់បរិភោគអាហាររបស់កូនចៅហាណានជាកូនអ៊ីកដាលៀ ដែលជាតំណាងព្រះពិត។ បន្ទប់នោះនៅជាប់បន្ទប់បរិភោគអាហាររបស់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងនៅលើបន្ទប់បរិភោគអាហាររបស់ម៉ាអាសៀជាកូនសាលូម ដែលជាអ្នកយាមទ្វារ។ ៥ បន្ទាប់មក ខ្ញុំដាក់ពែងនិងឪទឹនស្រានៅមុខកូនចៅរេកាប ហើយប្រាប់ពួកគេថា៖ «សូមអញ្ជើញពិសាស្រាចុះ»។
៦ ប៉ុន្តែ ពួកគេនិយាយថា៖ «យើងមិនពិសាស្រាទេ ព្រោះយេហូណាដាប*+ជាកូនរេកាបដែលជាបុព្វបុរសរបស់យើងបានបង្គាប់យើងថា៖ ‹អ្នកនិងកូនចៅអ្នកមិនត្រូវពិសាស្រាជាដាច់ខាត។ ៧ អ្នកក៏មិនត្រូវសង់ផ្ទះ ដាំដុះ ឬមិនត្រូវមានចម្ការទំពាំងបាយជូរដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកត្រូវរស់នៅក្នុងត្រសាលជានិច្ច ដើម្បីអ្នកអាចរស់នៅជាយូរអង្វែងក្នុងទឹកដីដែលអ្នកកំពុងស្នាក់នៅជាជនបរទេស›។ ៨ ហេតុនេះ យើងតែងតែធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងអស់របស់យេហូណាដាប*ជាកូនរេកាបដែលជាបុព្វបុរសយើង ដោយមិនពិសាស្រាសោះ គឺទាំងខ្លួនយើង ទាំងប្រពន្ធកូនយើង។ ៩ យើងក៏មិនបានសង់ផ្ទះដើម្បីរស់នៅ ឬមានស្រែ ឬស្រូវពូជ ឬចម្ការទំពាំងបាយជូរដែរ។ ១០ យើងតែងតែរស់នៅក្នុងត្រសាល ហើយធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងអស់របស់យេហូណាដាបដែលជាបុព្វបុរសរបស់យើង។ ១១ ប៉ុន្តែ ពេលនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានឡើងមកច្បាំងនឹងស្រុកនេះ+ យើងក៏និយាយគ្នាថា៖ ‹ចូរយើងនាំគ្នារត់ទៅអាស្រ័យនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមទៅ ដើម្បីយើងអាចគេចពីទ័ពខាល់ដេនិងទ័ពស៊ីរី›។ ហេតុនេះហើយបានជាយើងរស់នៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ»។
១២ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាថា៖ ១៣ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅប្រាប់ពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖ «តើខ្ញុំមិនតែងតែប្រាប់អ្នករាល់គ្នាឲ្យស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំទេឬ?»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ១៤ «មើល! យេហូណាដាបជាកូនរេកាបបានហាមកូនចៅរបស់គាត់មិនឲ្យពិសាស្រា ហើយពួកគេបានធ្វើតាមបង្គាប់របស់បុព្វបុរសពួកគេដោយមិនពិសាស្រាសោះឡើយ។+ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំតែងតែនិយាយមកកាន់អ្នករាល់គ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀត តែអ្នករាល់គ្នាមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំទេ។+ ១៥ ខ្ញុំតែងតែចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលជាអ្នកបម្រើខ្ញុំឲ្យទៅឯអ្នករាល់គ្នា+ ហើយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ ‹សូមបែរចេញពីផ្លូវទុច្ចរិត ហើយត្រឡប់មករកខ្ញុំវិញ។ ចូរឈប់ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ទៅ+ តែធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវវិញ! ចូរកុំកាន់តាមព្រះដទៃ ឬបម្រើព្រះទាំងនោះឡើយ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចរស់នៅជាយូរអង្វែងក្នុងស្រុកដែលខ្ញុំប្រគល់ឲ្យអ្នករាល់គ្នានិងបុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នា›។+ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ខ្ញុំ ឬផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ខ្ញុំទេ។ ១៦ ឯកូនចៅយេហូណាដាបជាកូនរេកាប ពួកគេចេះធ្វើតាមបង្គាប់របស់បុព្វបុរសខ្លួន+ តែបណ្ដាជននេះមិនធ្វើតាមបង្គាប់ខ្ញុំទាល់តែសោះ»›»។
១៧ «ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើពួកយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម ជាសេចក្ដីវេទនាទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានព្រមានពួកគេ។+ ព្រោះខ្ញុំបាននិយាយមកកាន់ពួកគេ តែពួកគេមិនស្ដាប់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំតែងតែហៅពួកគេ តែពួកគេមិនបានឆ្លើយទេ›»។+
១៨ រួចយេរេមាក៏និយាយទៅកាន់កូនចៅរេកាបថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ដោយសារអ្នករាល់គ្នាស្ដាប់បង្គាប់យេហូណាដាបជាបុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នា ហើយតែងតែធ្វើតាមការណែនាំទាំងអស់របស់គាត់យ៉ាងដិតដល់ ១៩ នោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «នឹងតែងតែមានកូនចៅយេហូណាដាប*ជាកូនរេកាបបម្រើនៅចំពោះមុខខ្ញុំជានិច្ច»›»។
៣៦ នៅឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសស្ដេចស្រុកយូដា ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាថា៖ ២ «ចូរយករមូរមួយមក ហើយសរសេរពាក្យទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានប្រាប់អ្នក ចាប់ពីថ្ងៃដែលខ្ញុំបាននិយាយមកកាន់អ្នកនៅក្នុងគ្រាយ៉ូសៀស រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ+ គឺជាពាក្យទាស់នឹងពួកអ៊ីស្រាអែល ពួកយូដា+ និងប្រជាជាតិនានា។+ ៣ ពេលពូជពង្សយូដាឮអំពីសេចក្ដីវេទនាទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំមានបំណងធ្វើមកលើពួកគេ ពួកគេប្រហែលជាបែរចេញពីផ្លូវទុច្ចរិតរបស់ខ្លួន។ បើពួកគេធ្វើដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងអភ័យទោសចំពោះទោសកំហុសនិងអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ»។+
៤ ដូច្នេះ យេរេមាបានហៅបារូក+ជាកូននេរាមក ហើយប្រាប់គាត់នូវប្រសាសន៍ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយឲ្យបារូកកត់ទុកពាក្យទាំងនោះក្នុងរមូរ។+ ៥ រួចមក យេរេមាបានប្រាប់បារូកថា៖ «ខ្ញុំមិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចូលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ៦ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវយករមូរដែលអ្នកបានកត់តាមបង្គាប់ខ្ញុំ ហើយចូលក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ានៅថ្ងៃតមអាហារ រួចអានប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យឮៗនៅមុខបណ្ដាជនដែលមូលគ្នាមកពីក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដា។ យ៉ាងនេះ អ្នកអាចអានឲ្យពួកគេទាំងអស់គ្នាស្ដាប់។ ៧ ក្រោយស្ដាប់រួច ប្រហែលជាពួកគេនឹងអធិដ្ឋានអង្វរសុំក្ដីមេត្តាពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយបែរចេញពីផ្លូវទុច្ចរិតរបស់ខ្លួន។ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានកំហឹងជាខ្លាំងទាស់នឹងពួកគេ»។
៨ ដូច្នេះ បារូកជាកូននេរាក៏បានធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងអស់របស់យេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ គឺគាត់បានអានឮៗនូវប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាពីរមូរ*នៅឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
៩ នៅឆ្នាំទី៥ ក្នុងខែទី៩នៃរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសស្ដេចស្រុកយូដា អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទាំងអស់ និងបណ្ដាជនទាំងឡាយដែលរស់នៅក្នុងក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដា បានមូលគ្នាមកឯក្រុងយេរូសាឡិម ហើយប្រកាសឲ្យមានការតមអាហារនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ១០ ពេលនោះ បារូកបានអានឮៗនូវពាក្យរបស់យេរេមាពីរមូរ ឲ្យបណ្ដាជនស្ដាប់នៅឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺនៅក្នុងបន្ទប់របស់កេម៉ារៀ+ជាកូនសាផាន+ដែលជាអ្នកចម្លងច្បាប់ ត្រង់ទីធ្លាខាងលើក្បែរខ្លោងទ្វារថ្មីក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+
១១ ក្រោយមីកាយ៉ាជាកូនកេម៉ារៀ ត្រូវជាកូនសាផាន បានឮប្រសាសន៍ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមានក្នុងរមូរនោះរួច ១២ គាត់ក៏ចុះទៅវិមានស្ដេច ហើយចូលក្នុងបន្ទប់របស់លេខាធិការ។ ពេលនោះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង*កំពុងអង្គុយនៅទីនោះ គឺអេលីសាម៉ា+ជាលេខាធិការ ដេឡេយ៉ាជាកូនសិមម៉ាយ៉ា អេលណាថាន+ជាកូនអាកបូរ+ កេម៉ារៀជាកូនសាផាន សេដេគាជាកូនហាណានា និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងឯទៀត។ ១៣ មីកាយ៉ាបានប្រាប់ពួកគេគ្រប់សេចក្ដីដែលគាត់បានឮ នៅពេលដែលបារូកអានពីរមូរនៅមុខបណ្ដាជន។
១៤ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់បានចាត់យេហ៊ូដាយជាកូននេថានៀ ដែលជាកូនសេលេមៀ ត្រូវជាកូនគូសាយ ឲ្យទៅជួបបារូក ហើយនិយាយថា៖ «ចូរមកឯយើង ទាំងនាំយករមូរដែលអ្នកបានអាននៅមុខបណ្ដាជនមកជាមួយផង»។ ដូច្នេះ បារូកជាកូននេរាក៏បានទៅជួបពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងកាន់រមូរទៅជាមួយដែរ។ ១៥ រួចពួកគេប្រាប់បារូកថា៖ «សូមអញ្ជើញអង្គុយ ហើយអានពាក្យដែលមានក្នុងរមូរឲ្យយើងស្ដាប់»។ បារូកក៏អានឲ្យពួកគេស្ដាប់។
១៦ ក្រោយពីពួកគេស្ដាប់រួច ភ្លាមនោះពួកគេមើលមុខគ្នាដោយភ័យតក់ស្លុត ហើយនិយាយទៅបារូកថា៖ «យើងត្រូវតែនាំពាក្យទាំងនេះទៅជម្រាបស្ដេច»។ ១៧ រួចពួកគេសួរបារូកថា៖ «សូមប្រាប់យើង ម្ដេចក៏អ្នកសរសេរពាក្យទាំងនេះបាន? តើយេរេមាបានប្រាប់អ្នកឲ្យសរសេរឬ?»។ ១៨ បារូកក៏ឆ្លើយថា៖ «យេរេមាបានប្រាប់ពាក្យទាំងនេះដល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏យកទឹកខ្មៅមកសរសេរទុកក្នុងរមូរនេះ»។ ១៩ ដូច្នេះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងប្រាប់បារូកថា៖ «ចូរអ្នកនិងយេរេមាទៅរកកន្លែងលាក់ខ្លួនទៅ ហើយកុំឲ្យអ្នកណាដឹងថាអ្នកនៅឯណាឡើយ»។+
២០ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងយករមូរនោះទៅទុកក្នុងបន្ទប់របស់អេលីសាម៉ាជាលេខាធិការ រួចចូលទៅជួបស្ដេចនៅឯទីធ្លាវិមាន ហើយជម្រាបស្ដេចនូវពាក្យទាំងអស់ដែលពួកគេបានឮ។
២១ ដូច្នេះ ស្ដេចបានចាត់យេហ៊ូដាយ+ឲ្យទៅយករមូរពីបន្ទប់របស់អេលីសាម៉ាជាលេខាធិការ។ រួចយេហ៊ូដាយក៏យករមូរនោះមកអានជូនស្ដេច ព្រមទាំងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់ដែលឈរនៅក្បែរនោះ។ ២២ ខណៈនោះ ស្ដេចកំពុងអង្គុយនៅក្នុងវិមានសម្រាប់រដូវរងា ទាំងមានចង្ក្រានភ្លើងកម្ដៅខ្លួន ព្រោះពេលនោះជាខែទី៩។* ២៣ ក្រោយពីយេហ៊ូដាយអានពាក្យក្នុងរមូរបានបីបួនផ្នែក ស្ដេចក៏យកកាំបិតរបស់លេខាធិការមកកាត់ផ្នែកនោះ រួចបោះទៅក្នុងភ្លើងចង្ក្រាន រហូតដល់រមូរទាំងមូលបានឆេះអស់។ ២៤ ស្ដេចនិងពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់គាត់មិនបានភ័យតក់ស្លុតកាលដែលឮពាក្យក្នុងរមូរនោះទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាម្នាក់ហែកអាវខ្លួនដែរ។ ២៥ ពេលនោះ អេលណាថាន+ ដេឡេយ៉ា+ និងកេម៉ារៀ+ បានអង្វរស្ដេចមិនឲ្យដុតរមូរនោះ តែស្ដេចមិនព្រមស្ដាប់ពួកគេទេ។ ២៦ បន្ថែមទៅទៀត ស្ដេចបានបញ្ជាយេរ៉ាមេលជាកូនស្ដេច សេរ៉ាយ៉ាជាកូនអាសរាល និងសេលេមៀជាកូនអាប់ដៀល ឲ្យទៅចាប់ខ្លួនបារូកជាលេខាធិការនិងយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានលាក់ពួកគាត់មិនឲ្យគេរកឃើញឡើយ។+
២៧ ក្រោយពីស្ដេចបានដុតរមូរដែលយេរេមាបានប្រាប់បារូកឲ្យកត់ទុកនោះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាម្ដងទៀតថា៖+ ២៨ «ចូរយករមូរមួយទៀតមក ហើយសរសេរពាក្យទាំងប៉ុន្មាន ឲ្យដូចពាក្យក្នុងរមូរមុនដែលយេហូយ៉ាគីមស្ដេចស្រុកយូដាបានដុតចោល។+ ២៩ រួចអ្នកត្រូវនិយាយទាស់នឹងយេហូយ៉ាគីមស្ដេចស្រុកយូដាថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ «អ្នកបានដុតរមូរនោះចោល ហើយសួរថា៖ ‹ម្ដេចក៏សរសេរថា៖ «ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននឹងមកបំផ្លាញស្រុកនេះ ហើយធ្វើឲ្យលែងមានមនុស្សនិងសត្វរស់នៅទៀត»ដូច្នេះ?›។+ ៣០ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងយេហូយ៉ាគីមស្ដេចស្រុកយូដាថា៖ ‹នឹងគ្មានកូនចៅគាត់ណាម្នាក់អង្គុយលើបល្ល័ង្កដាវីឌទេ+ ហើយសពរបស់គាត់នឹងត្រូវទុកចោលហាលក្ដៅនៅពេលថ្ងៃនិងហាលត្រជាក់នៅពេលយប់។+ ៣១ ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសគាត់និងកូនចៅគាត់ ព្រមទាំងពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់គាត់ចំពោះកំហុសឆ្គងរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកគេ និងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងពួកយូដាទាំងអស់ ជួបប្រទះសេចក្ដីវេទនាសព្វបែបយ៉ាង ជាសេចក្ដីវេទនាដែលខ្ញុំបានព្រមានពួកគេរួចហើយ+ តែពួកគេមិនព្រមស្ដាប់ឡើយ›»›»។+
៣២ ដូច្នេះ យេរេមាបានយករមូរមួយទៀត ហើយឲ្យបារូកជាកូននេរាដែលជាលេខាធិការ+ កត់ទុកតាមពាក្យរបស់គាត់ ដូចពាក្យក្នុងរមូរមុនដែលយេហូយ៉ាគីមស្ដេចស្រុកយូដាបានដុតចោល។+ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ រមូរនេះក៏មានសេចក្ដីបន្ថែមទៀតដែរ។
៣៧ សេដេគា+ជាកូនយ៉ូសៀសបានគ្រងរាជ្យជំនួសកូនៀ*+ជាកូនយេហូយ៉ាគីម ព្រោះនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងគាត់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។+ ២ ប៉ុន្តែគ្រានោះ ស្ដេចសេដេគា ពួកអ្នកបម្រើគាត់ និងបណ្ដាជនក្នុងស្រុកយូដា មិនបានស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយទេ។
៣ ស្ដេចសេដេគាបានចាត់យេហ៊ូកាល+ជាកូនសេលេមៀ និងសេផានា+ជាកូនម៉ាអាសៀដែលជាសង្ឃ ឲ្យទៅជួបយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយនិយាយថា៖ «សូមអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងឲ្យយើងខ្ញុំផង»។ ៤ ពេលនោះ យេរេមាអាចទៅមកដោយសេរី ព្រោះគេមិនទាន់ចាប់គាត់ដាក់គុកទេ។+ ៥ គ្រានោះ កាលពួកខាល់ដេកំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម ទ័ពផារ៉ូបានធ្វើដំណើរចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីបមក។+ ពេលពួកខាល់ដេឮដំណឹងនោះ ពួកគេក៏ដកថយចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅ។+ ៦ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយថា៖ ៧ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ ‹យេរេមាអើយ! ចូរទៅជួបស្ដេចស្រុកយូដា ដែលបានអង្វរអ្នកឲ្យអធិដ្ឋានសុំការណែនាំពីខ្ញុំ ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «មើល! ទ័ពផារ៉ូដែលកំពុងធ្វើដំណើរមកជួយអ្នក នឹងត្រឡប់ទៅស្រុកអេហ្ស៊ីបជាស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញ។+ ៨ រួចពួកខាល់ដេនឹងត្រឡប់មកច្បាំងនឹងក្រុងនេះម្ដងទៀត ហើយពួកគេនឹងដណ្ដើមយកបាន រួចដុតក្រុងនេះចោល»។+ ៩ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរកុំបញ្ឆោតខ្លួនដោយនិយាយថា៖ ‹ពួកខាល់ដេនឹងដកថយចេញពីយើងជាមិនខាន›។ ពួកគេនឹងមិនដកថយឡើយ។ ១០ ទោះជាអ្នកវាយប្រហារទ័ពខាល់ដេដែលមកច្បាំងនឹងអ្នក ហើយនៅសល់តែទាហានរងរបួសក៏ដោយ ក៏ពួកគេនឹងក្រោកឡើងពីត្រសាលខ្លួនមកដុតបំផ្លាញក្រុងនេះចោលដែរ»›»។+
១១ ក្រោយពីទ័ពខាល់ដេចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយសារតែទ័ពផារ៉ូ+ ១២ យេរេមាក៏ចេញដំណើរពីក្រុងយេរូសាឡិម ឆ្ពោះទៅទឹកដីបេនយ៉ាមីន+ ដើម្បីទទួលចំណែកមត៌ករបស់គាត់ក្នុងចំណោមជនរួមជាតិខ្លួន។ ១៣ ប៉ុន្តែ ពេលយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយទៅដល់ខ្លោងទ្វារបេនយ៉ាមីន នោះអាយរីយ៉ាជាកូនសេលេមៀ ត្រូវជាកូនហាណានា ដែលជាមេពួកអ្នកយាមបានចាប់យេរេមា ហើយចោទគាត់ថា៖ «អ្នកឯងកំពុងទៅចូលខាងពួកខាល់ដេហើយ!»។ ១៤ យេរេមាប្រកែកថា៖ «មិនមែនទេ! ខ្ញុំមិនទៅចូលខាងពួកខាល់ដេទេ!»។ ប៉ុន្តែ អាយរីយ៉ាមិនព្រមស្ដាប់គាត់ទេ។ ដូច្នេះ អាយរីយ៉ាបានចាប់យេរេមា ហើយនាំគាត់ទៅឯពួកអ្នកគ្រប់គ្រង។ ១៥ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបានខឹងនឹងយេរេមាជាខ្លាំង+ ហើយក៏វាយគាត់ រួចឃុំគាត់ទុក+នៅក្នុងផ្ទះរបស់យេហូណាថានជាលេខាធិការ ព្រោះគេបានយកផ្ទះនោះធ្វើជាកន្លែងឃុំឃាំង។ ១៦ គេបានដាក់យេរេមាក្នុងគុកងងឹតនៅក្រោមដីអស់ជាច្រើនថ្ងៃ។
១៧ បន្ទាប់មក ស្ដេចសេដេគាបានចាត់គេឲ្យទៅនាំយេរេមាមកឯវិមានគាត់ ហើយសួរយេរេមាដោយសម្ងាត់+ថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អ្វីទេ?»។ យេរេមាឆ្លើយថា៖ «មាន!»។ យេរេមាបន្តថា៖ «ស្ដេចនឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន!»។+
១៨ យេរេមាបាននិយាយបន្ថែមទៀតទៅសេដេគាថា៖ «តើខ្ញុំបានធ្វើខុសអ្វីនឹងលោក ឬពួកអ្នកបម្រើនិងរាស្ត្ររបស់លោក បានជាលោកចាប់ខ្ញុំដាក់គុកដូច្នេះ? ១៩ ចុះពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលប្រកាសប្រាប់លោកថា៖ ‹ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននឹងមិនមកច្បាំងនឹងលោកឬស្រុកនេះទេ› តើពួកគេនៅឯណា?+ ២០ ឱស្ដេចជាម្ចាស់អើយ! សូមមេត្តាស្ដាប់ខ្ញុំ។ សូមលោកបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់ខ្ញុំផង។ សូមកុំឲ្យគេនាំខ្ញុំទៅឃុំនៅផ្ទះរបស់យេហូណាថាន+ជាលេខាធិការទៀតឡើយ ព្រោះខ្ញុំនឹងស្លាប់នៅទីនោះជាមិនខាន»។+ ២១ ដូច្នេះ ស្ដេចសេដេគាបានបញ្ជាគេឲ្យនាំយេរេមាទៅឃុំនៅទីធ្លាអ្នកយាមវិញ+ ហើយឲ្យគាត់នំប៉័ងមួយដុំជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពីផ្លូវពួកអ្នកដុតនំ+ រហូតដល់អស់នំប៉័ងពីក្រុង។+ យេរេមាក៏ជាប់ឃុំនៅក្នុងទីធ្លាអ្នកយាមនោះទៅ។
៣៨ រីឯសេផាធាជាកូនម៉ាថាន កេដាលៀជាកូនផាសហឺ យូកាល+ជាកូនសេលេមៀ និងផាសហឺ+ជាកូនម៉ាលខាយយ៉ា ពួកគេក៏បានឮពាក្យទាំងប៉ុន្មានដែលយេរេមានិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនទាំងអស់ដែរថា៖ ២ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នកណាដែលនៅក្នុងក្រុងនេះតទៅទៀត អ្នកនោះនឹងស្លាប់ដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។+ ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលចេញទៅចុះចូលនឹងពួកខាល់ដេ អ្នកនោះនឹងរួចជីវិត›។+ ៣ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ក្រុងនេះនឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃទ័ពស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយស្ដេចនោះនឹងចាប់យកក្រុងនេះជាមិនខាន›»។+
៤ គ្រានោះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបានចូលទៅប្រាប់ស្ដេចថា៖ «សូមប្រហារជីវិតបុរសនេះទៅ+ ព្រោះពាក្យសម្ដីរបស់គាត់ធ្វើឲ្យពួកទាហាន និងបណ្ដាជនដែលនៅសល់ក្នុងក្រុងនេះធ្លាក់ទឹកចិត្តហើយ។ បុរសនេះកំពុងបង្កឲ្យមានអន្តរាយ មិនមែននាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តទេ»។ ៥ ស្ដេចសេដេគាក៏ឆ្លើយថា៖ «មើល! គាត់នៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នករាល់គ្នាស្រាប់ហើយ។ ទោះជាខ្ញុំឃាត់អ្នករាល់គ្នា ក៏ឃាត់មិនបានដែរ»។
៦ ហេតុនេះ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបានយកយេរេមាទៅដាក់ក្នុងអណ្ដូងរបស់ម៉ាលខាយយ៉ាជាកូនស្ដេច នៅក្នុងទីធ្លាអ្នកយាម។+ ពួកគេបានយកខ្សែមកចងយេរេមា ហើយសម្រូតគាត់ទៅក្នុងអណ្ដូង។ អណ្ដូងនោះគ្មានទឹកទេ មានតែភក់ប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ យេរេមាក៏ផុងទៅក្នុងភក់នោះ។
៧ ចំណែកអ៊ីបេតមេលេក+ជាជនជាតិអេត្យូពីដែលជាមន្ត្រីបម្រើក្នុងវិមានស្ដេច គាត់ឮថាគេបានដាក់យេរេមាទៅក្នុងអណ្ដូង។ ដូច្នេះ កាលស្ដេចកំពុងអង្គុយនៅត្រង់ខ្លោងទ្វារបេនយ៉ាមីន+ ៨ អ៊ីបេតមេលេកក៏ចេញពីវិមានទៅជួបស្ដេចនៅទីនោះ ហើយជម្រាបគាត់ថា៖ ៩ «ឱស្ដេចជាម្ចាស់ខ្ញុំអើយ! អ្វីដែលពួកអ្នកគ្រប់គ្រងបានធ្វើចំពោះយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយគឺអាក្រក់ណាស់! ពួកគេបានដាក់គាត់ទៅក្នុងអណ្ដូង គាត់មុខជាស្លាប់នៅទីនោះដោយការអត់ឃ្លានជាមិនខាន ព្រោះគ្មាននំប៉័ងនៅក្នុងក្រុងទៀតទេ»។+
១០ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានបង្គាប់អ៊ីបេតមេលេកជាជនជាតិអេត្យូពីថា៖ «ចូរនាំយកបុរស៣០នាក់ពីទីនេះ ហើយទៅយោងយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយចេញពីអណ្ដូងមក ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ស្លាប់»។ ១១ ដូច្នេះ អ៊ីបេតមេលេកក៏នាំបុរសទាំងនោះទៅឯវិមានស្ដេច ហើយចូលក្នុងបន្ទប់ខាងក្រោមឃ្លាំងទ្រព្យ+ រួចយកចម្រៀកក្រណាត់ចាស់ៗនិងខ្សែពួរ ដើម្បីទៅយោងយេរេមាចេញពីអណ្ដូង។ ១២ រួចមក អ៊ីបេតមេលេកជាជនជាតិអេត្យូពីប្រាប់យេរេមាថា៖ «សូមដាក់ចម្រៀកក្រណាត់ចាស់ៗនៅក្រោមក្លៀក ហើយស៊កខ្សែពួរពីលើ»។ យេរេមាក៏ធ្វើដូច្នោះ ១៣ រួចពួកគេបានយោងយេរេមាចេញពីអណ្ដូង។ ប៉ុន្តែ យេរេមានៅជាប់ឃុំក្នុងទីធ្លាអ្នកយាមដូចពីមុន។+
១៤ គ្រានោះ ស្ដេចសេដេគាបានចាត់គេឲ្យទៅនាំយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយមកជួបគាត់ នៅឯខ្លោងទ្វារទី៣ក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ស្ដេចនិយាយទៅកាន់យេរេមាថា៖ «ខ្ញុំសុំសួរអ្នកនូវសំណួរមួយ សូមកុំលាក់អ្វីពីខ្ញុំឡើយ»។ ១៥ យេរេមាក៏ឆ្លើយទៅសេដេគាថា៖ «បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកការពិត អ្នកនឹងសម្លាប់ខ្ញុំ ហើយបើខ្ញុំឲ្យឱវាទអ្នក អ្នកក៏មិនស្ដាប់ខ្ញុំដែរ»។ ១៦ ដូច្នេះ ស្ដេចសេដេគាស្បថនឹងយេរេមាដោយសម្ងាត់ថា៖ «ដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលមានជីវិតរស់នៅនិងជាព្រះដែលផ្ដល់ជីវិត ខ្ញុំស្បថថាមិនសម្លាប់អ្នកទេ ហើយក៏មិនប្រគល់អ្នកទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកបុរសដែលតាមរកជីវិតអ្នកដែរ»។
១៧ បន្ទាប់មក យេរេមាក៏និយាយទៅកាន់សេដេគាថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹បើលោកចុះចូលនឹងពួកមន្ត្រីរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន នោះលោកនិងពួកអ្នកផ្ទះរបស់លោកនឹងរួចជីវិត ហើយគេនឹងមិនដុតបំផ្លាញក្រុងនេះចោលទេ។+ ១៨ ប៉ុន្តែ បើលោកមិនចុះចូលនឹងពួកមន្ត្រីរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនទេ នោះក្រុងនេះនឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកខាល់ដេ ហើយពួកគេនឹងដុតបំផ្លាញក្រុងនេះចោល។+ ឯលោកវិញ លោកនឹងគេចមិនរួចពីកណ្ដាប់ដៃពួកគេឡើយ›»។+
១៩ រួចមក ស្ដេចសេដេគាតបទៅយេរេមាថា៖ «ប៉ុន្តែ ខ្ញុំខ្លាចពួកយូដាដែលបានទៅចូលខាងពួកខាល់ដេ។ ព្រោះបើខ្ញុំធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកគេ នោះពួកគេនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងសាហាវឃោរឃៅមកលើខ្ញុំជាមិនខាន»។ ២០ ប៉ុន្តែ យេរេមានិយាយថា៖ «លោកនឹងមិនត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកគេទេ។ សូមធ្វើតាមការណែនាំដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ខ្ញុំចុះ នោះលោកនឹងបានសុខសាន្ត ហើយមានជីវិតរស់នៅតទៅទៀត។ ២១ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកបង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញថា បើលោកមិនព្រមចុះចូលនឹងពួកខាល់ដេទេ ២២ នោះស្ត្រីទាំងអស់ដែលនៅសេសសល់ក្នុងវិមានស្ដេចស្រុកយូដា នឹងត្រូវនាំយកទៅប្រគល់ឲ្យពួកមន្ត្រីរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ពួកគេនឹងនិយាយថា៖
‹ពួកបុរសដែលលោកបានទុកចិត្តនោះ ពួកគេបានបញ្ឆោតលោក និងមានប្រៀបលើលោកហើយ។+
ពួកគេបានបណ្ដាលឲ្យជើងលោកផុងទៅក្នុងភក់
ហើយថយចេញពីលោកទៅ›។
២៣ រីឯប្រពន្ធកូនរបស់លោកវិញ ពួកគេនឹងត្រូវនាំយកទៅប្រគល់ឲ្យពួកខាល់ដេ ហើយលោកនឹងគេចមិនរួចពីកណ្ដាប់ដៃពួកគេទេ គឺស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននឹងចាប់លោកបានជាមិនខាន។+ ដោយសារលោក ក្រុងនេះនឹងត្រូវដុតបំផ្លាញចោល»។+
២៤ បន្ទាប់មក សេដេគានិយាយទៅកាន់យេរេមាថា៖ «កុំឲ្យអ្នកណាដឹងអំពីរឿងទាំងនេះឲ្យសោះ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកត្រូវស្លាប់។ ២៥ បើពួកអ្នកគ្រប់គ្រងឮថាអ្នកបាននិយាយជាមួយនឹងខ្ញុំ រួចពួកគេមកនិយាយថា៖ ‹សូមប្រាប់យើង តើអ្នកបាននិយាយរឿងអ្វីខ្លះប្រាប់ស្ដេច? ហើយស្ដេចបានប្រាប់អ្វីខ្លះដល់អ្នក? សូមប្រាប់មក កុំលាក់អ្វីពីយើងឲ្យសោះ នោះអ្នកនឹងមិនស្លាប់ទេ›។+ ២៦ អ្នកត្រូវឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ ‹ខ្ញុំគ្រាន់តែមកអង្វរសុំស្ដេច កុំឲ្យគេយកខ្ញុំទៅឃុំនៅផ្ទះយេហូណាថានវិញ ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំស្លាប់នៅទីនោះ›»។+
២៧ ក្រោយមក ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់បានមកសួរយេរេមា ហើយគាត់ក៏ប្រាប់ពួកគេតាមបង្គាប់ស្ដេច។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ឈប់សួរគាត់ទៀត ព្រោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់បានឮពាក្យសន្ទនារវាងយេរេមានិងស្ដេចទេ។ ២៨ ឯយេរេមាវិញ គាត់នៅជាប់ឃុំក្នុងទីធ្លាអ្នកយាម+ រហូតដល់សត្រូវដណ្ដើមយកបានក្រុងយេរូសាឡិម។+
៣៩ នៅឆ្នាំទី៩ ក្នុងខែទី១០ នៃរាជ្យសេដេគាស្ដេចស្រុកយូដា នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានលើកទ័ពទាំងអស់របស់គាត់មកឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម។+
២ នៅថ្ងៃទី៩ ខែទី៤ ក្នុងឆ្នាំទី១១នៃរាជ្យស្ដេចសេដេគា ទ័ពខាល់ដេបានទម្លាយកំពែងក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៣ រួចពួកមន្ត្រីរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានចូលទៅអង្គុយនៅត្រង់ទ្វារកណ្តាល។+ ពួកគេមាន ណឺកាលសារីសឺដែលមានតំណែងជាសាំកា* នីបូសាសេគីមដែលមានតំណែងជារ៉ាបសារី* និងណឺកាលសារីសឺដែលមានតំណែងជារ៉ាបម៉ាក* រួមទាំងពួកមន្ត្រីឯទៀតរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនផងដែរ។
៤ ពេលសេដេគាស្ដេចស្រុកយូដានិងទាហានទាំងអស់របស់គាត់ បានឃើញពួកខាល់ដេចូលមក ពួកគេក៏នាំគ្នារត់+ចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមទាំងយប់ គឺកាត់តាមសួនច្បារស្ដេច ហើយចេញតាមខ្លោងទ្វារដែលមានកំពែងពីរជាន់។ រួចពួកគេបន្តធ្វើដំណើរតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅវាលអារ៉ាបា។+ ៥ ប៉ុន្តែ ទ័ពខាល់ដេបានដេញតាមសេដេគានិងទាហានរបស់គាត់ ហើយតាមទាន់នៅត្រង់តំបន់វាលទំនាបក្បែរក្រុងយេរីខូ។+ ទ័ពខាល់ដេបានចាប់សេដេគា ហើយនាំគាត់ទៅប្រគល់ឲ្យនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននៅក្រុងរីបឡា+ ក្នុងទឹកដីហាម៉ាត។+ នៅទីនោះ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានកាត់ទោសសេដេគា។ ៦ នៅក្រុងរីបឡា ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានបញ្ជាឲ្យគេសម្លាប់កូនប្រុសៗរបស់សេដេគានៅចំពោះមុខគាត់។ បន្ថែមទៅទៀត ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនក៏បញ្ជាឲ្យគេប្រហារពួកអ្នកដែលមានវង្សត្រកូលខ្ពស់ក្នុងស្រុកយូដាដែរ។+ ៧ បន្ទាប់មក ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានចាក់ភ្នែករបស់សេដេគា ហើយដាក់ច្រវាក់ស្ពាន់ រួចនាំគាត់ទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+
៨ គ្រានោះ ពួកខាល់ដេបានដុតបំផ្លាញវិមានស្ដេច និងផ្ទះទាំងប៉ុន្មានរបស់បណ្ដាជន។+ ពួកគេថែមទាំងរំលំកំពែងក្រុងយេរូសាឡិមផងដែរ។+ ៩ នេប៊ូសារ៉ាដាន+ជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេច បានចាប់អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមដែលរួចជីវិត ពួកអ្នកដែលមកចុះចូលនឹងគាត់ និងពួកអ្នកឯទៀតដែលនៅសេសសល់ យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។
១០ ប៉ុន្តែ នេប៊ូសារ៉ាដានជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេច បានទុកជនខ្លះដែលក្រីក្របំផុតជាអ្នកដែលគ្មានអ្វីសោះឲ្យរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា ហើយប្រគល់ដីស្រែនិងចម្ការទំពាំងបាយជូរឲ្យពួកគេធ្វើ។*+
១១ រីឯនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន គាត់បានបង្គាប់នេប៊ូសារ៉ាដានជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេចស្ដីអំពីយេរេមាថា៖ ១២ «ចូរយកគាត់ទៅទំនុកបម្រុង ហើយកុំធ្វើបាបគាត់ឲ្យសោះ។ អ្វីក៏ដោយដែលគាត់សុំ អ្នកត្រូវផ្ដល់ឲ្យគាត់»។+
១៣ ដូច្នេះ នេប៊ូសារ៉ាដានដែលជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេច នេប៊ូសាសបាន់ដែលជាមេលើមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ និងណឺកាលសារីសឺដែលមានតំណែងជារ៉ាបម៉ាក* និងមន្ត្រីឯទៀតរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានចាត់គេ ១៤ ឲ្យទៅនាំយកយេរេមាពីទីធ្លាអ្នកយាម+ ហើយប្រគល់គាត់ទៅឲ្យកេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាម+ ដែលជាកូនសាផាន។+ រួចកេដាលៀក៏នាំយេរេមាទៅក្នុងផ្ទះគាត់ ហើយយេរេមាក៏រស់នៅក្នុងចំណោមបណ្ដាជន។
១៥ កាលដែលយេរេមានៅជាប់ឃុំឃាំងក្នុងទីធ្លាអ្នកយាម+ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់គាត់ថា៖ ១៦ «ចូរទៅប្រាប់អ៊ីបេតមេលេក+ជាជនជាតិអេត្យូពីថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំកំពុងនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើក្រុងនេះ ដូចពាក្យរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំនឹងមិននាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខទេ។ នៅថ្ងៃនោះ អ្នកនឹងឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក»›។
១៧ «‹ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃនោះ ខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះអ្នក ហើយអ្នកនឹងមិនត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកបុរសដែលអ្នកខ្លាចឡើយ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៨ «‹ព្រោះខ្ញុំនឹងជួយអ្នកឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃពួកគេ ហើយអ្នកនឹងមិនស្លាប់ដោយដាវទេ។ អ្នកនឹងរួចជីវិតជាប្រាកដ+ ព្រោះអ្នកបានទុកចិត្តខ្ញុំ›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៤០ នេប៊ូសារ៉ាដាន+ជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេចបាននាំយេរេមា និងបណ្ដាជនឯទៀតចាកចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា ទាំងជាប់ខ្នោះទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ ប៉ុន្តែ ពេលទៅដល់រ៉ាម៉ា+ គាត់បានដោះលែងយេរេមាឲ្យមានសេរីភាព។ ក្រោយពីនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាម្ដងទៀត។ ២ បន្ទាប់មក មេលើពួកអង្គរក្សស្ដេចបានហៅយេរេមាមក ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក បានប្រកាសទុកជាមុនអំពីសេចក្ដីវេទនាទាស់នឹងស្រុកនេះ ៣ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យកើតឡើងដូចលោកមានប្រសាសន៍មែន ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនបានស្ដាប់បង្គាប់លោកទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នករាល់គ្នាជួបរឿងទាំងនេះ។+ ៤ ឥឡូវខ្ញុំដោះខ្នោះពីដៃអ្នកហើយ បើអ្នកចង់ទៅស្រុកបាប៊ីឡូនជាមួយខ្ញុំ អ្នកអាចទៅបាន ហើយខ្ញុំនឹងទំនុកបម្រុងអ្នក។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកមិនចង់ទៅក៏បានដែរ។ មើល! ទឹកដីទាំងមូលនេះនៅចំពោះមុខអ្នកហើយ ចូរទៅរស់នៅកន្លែងណាក៏បានតាមតែចិត្តអ្នកចុះ»។+
៥ ពេលឃើញយេរេមានៅអែអង់ នេប៊ូសារ៉ាដានក៏និយាយថា៖ «ចូរត្រឡប់ទៅឯកេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាម+ដែលជាកូនសាផាន+ទៅ ហើយស្នាក់នៅជាមួយនឹងគាត់ក្នុងចំណោមបណ្ដាជនឯទៀតចុះ ព្រោះស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងគាត់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកមិនចង់ទេ អ្នកអាចទៅរស់នៅកន្លែងណាក៏បានដែរ»។
រួចមក មេលើពួកអង្គរក្សស្ដេចបានឲ្យស្បៀងអាហារនិងអំណោយដល់យេរេមា ហើយឲ្យគាត់ទៅ។ ៦ ដូច្នេះ យេរេមាបានទៅឯកេដាលៀជាកូនអាហាយខាម នៅក្រុងមីសប៉ា+ ហើយអាស្រ័យនៅជាមួយនឹងគាត់ ក្នុងចំណោមបណ្ដាជនដែលនៅសេសសល់ក្នុងស្រុក។
៧ ចំណែកពួកមេទ័ពទាំងអស់ដែលនៅឯវាលជាមួយនឹងកងទ័ពរបស់ខ្លួន ពួកគេបានឮដំណឹងថាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងកេដាលៀជាកូនអាហាយខាម ឲ្យគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា និងលើជនក្រីក្រទាំងបុរសទាំងស្ត្រីនិងកូនក្មេង ដែលមិនបានត្រូវនាំយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ៨ ដូច្នេះ ពួកមេទ័ពទាំងនោះបានទៅជួបកេដាលៀនៅក្រុងមីសប៉ា។+ ពួកគេមានដូចតទៅ៖ អ៊ីសម៉ាអែល+ជាកូននេថានៀ យ៉ូហាណាន+និងយ៉ូណាថានដែលជាកូនការៀ សេរ៉ាយ៉ាជាកូនតានហ៊ូម៉ាត ថែមទាំងកូនចៅរបស់អេផាយជាអ្នកភូមិណេថូផា និងយេសានៀ+ជាកូនប្រុសរបស់ជនជាតិម៉ាអាកាត ព្រមទាំងកងទ័ពរបស់ពួកគេផងដែរ។ ៩ កេដាលៀជាកូនអាហាយខាមដែលជាកូនសាផាន បានស្បថនឹងពួកអ្នកទាំងនោះ រួចនិយាយថា៖ «កុំខ្លាចចុះចូលនឹងពួកខាល់ដេឡើយ។ ចូររស់នៅក្នុងស្រុកនេះ ហើយបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនទៅ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសុខសាន្ត។+ ១០ ចំណែកខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនឹងស្នាក់នៅក្នុងក្រុងមីសប៉ាធ្វើជាតំណាងអ្នករាល់គ្នា នៅចំពោះពួកខាល់ដេដែលមកឯយើង។ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រមូលស្រាទំពាំងបាយជូរ ផលផ្លែរដូវក្ដៅ និងប្រេងទាំងប៉ុន្មាន យកទៅដាក់នៅក្នុងភាជនៈរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយចូរតាំងលំនៅក្នុងបណ្ដាក្រុងដែលអ្នករាល់គ្នាចាប់យកនោះទៅ»។+
១១ ឯពួកយូដាដទៃទៀតដែលរស់នៅក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ ស្រុកអាំម៉ូន និងស្រុកអេដំ រួមទាំងពួកអ្នកដែលរស់នៅបណ្ដាស្រុកឯទៀត ពួកគេក៏បានឮដំណឹងថាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានទុកអ្នកខ្លះឲ្យរស់នៅក្នុងស្រុកយូដា ហើយបានតែងតាំងកេដាលៀជាកូនអាហាយខាមឲ្យគ្រប់គ្រងលើអ្នកទាំងនោះដែរ។ ១២ ដូច្នេះ ពួកយូដាទាំងអស់បានធ្វើដំណើរពីទឹកដីដែលពួកគេបានខ្ចាត់ខ្ចាយនោះ ហើយត្រឡប់មកស្រុកយូដាវិញ។ ពួកគេបានមកឯកេដាលៀនៅក្រុងមីសប៉ា។ ពួកគេបានប្រមូលស្រាទំពាំងបាយជូរ និងផលផ្លែរដូវក្ដៅបានយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។
១៣ ពេលមួយ យ៉ូហាណានជាកូនការៀ និងមេទ័ពទាំងអស់ដែលនៅឯវាល បានមកជួបកេដាលៀនៅក្រុងមីសប៉ា។ ១៤ ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «មើល! បាលលីសជាស្ដេចស្រុកអាំម៉ូន+ បានចាត់អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀឲ្យមកសម្លាប់អ្នកហើយ។ តើអ្នកមិនដឹងទេឬ?»។+ ប៉ុន្តែ កេដាលៀជាកូនអាហាយខាមមិនជឿពួកគេទេ។
១៥ បន្ទាប់មក យ៉ូហាណានជាកូនការៀបានប្រាប់កេដាលៀដោយសម្ងាត់នៅក្រុងមីសប៉ាថា៖ «ខ្ញុំចង់ទៅសម្លាប់អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀ ហើយគ្មានអ្នកណាដឹងរឿងនេះទេ។ តើគួរទុកឲ្យគាត់មកសម្លាប់អ្នកឬ? ហេតុអ្វីគួរឲ្យបណ្ដាជនយូដាទាំងអស់ដែលមកឯអ្នកត្រូវខ្ចាត់ខ្ចាយ ហើយឲ្យពួកយូដាដែលនៅសេសសល់ត្រូវវិនាសទៅដូច្នេះ?»។ ១៦ ប៉ុន្តែ កេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាមបានប្រាប់យ៉ូហាណានជាកូនការៀថា៖ «កុំធ្វើដូច្នោះឲ្យសោះ ព្រោះអ្វីដែលអ្នកនិយាយអំពីអ៊ីសម៉ាអែលនោះ មិនមែនជាការពិតទេ»។
៤១ រីឯអ៊ីសម៉ាអែល+ជាកូននេថានៀដែលត្រូវជាកូនអេលីសាម៉ា គាត់ជាពូជពង្សស្ដេច និងជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់របស់ស្ដេច។ នៅខែទី៧ គាត់និងបុរស១០នាក់បានទៅជួបកេដាលៀជាកូនអាហាយខាមនៅក្រុងមីសប៉ា។+ កាលពួកគេកំពុងបរិភោគអាហារជាមួយគ្នានៅទីនោះ ២ អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀនិងបុរស១០នាក់ដែលនៅជាមួយគាត់បានក្រោកឡើង ហើយហូតដាវសម្លាប់កេដាលៀជាកូនអាហាយខាមដែលជាកូនសាផានទៅ។ ដូច្នេះ អ៊ីសម៉ាអែលបានសម្លាប់បុគ្គលដែលស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងឲ្យគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។ ៣ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ អ៊ីសម៉ាអែលក៏បានសម្លាប់ពួកយូដា និងពួកទាហានខាល់ដេទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជាមួយនឹងកេដាលៀក្នុងក្រុងមីសប៉ាដែរ។
៤ ការដែលគេសម្លាប់កេដាលៀនោះ គ្មានអ្នកណាដឹងទេ។ លុះពីរថ្ងៃក្រោយមក ៥ មានបុរស៨០នាក់ធ្វើដំណើរមកពីក្រុងស៊ីគឹម+ ក្រុងស៊ីឡូរ+ និងក្រុងសាម៉ារី។+ ពួកអ្នកទាំងនោះជាអ្នកដែលបានកោរពុកចង្កា ហែកអាវ និងឆូតសាច់ខ្លួន។+ ពួកគេបាននាំយកគ្រឿងបូជាពីស្រូវ និងម្សៅក្រអូប+មកឯវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ៦ ពេលនោះ អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀបានចេញពីក្រុងមីសប៉ាទៅជួបពួកបុរសទាំងនោះ ទាំងដើរបណ្ដើរយំបណ្ដើរ។ កាលទៅដល់ គាត់ក៏និយាយថា៖ «សូមអញ្ជើញមកឯកេដាលៀជាកូនអាហាយខាម»។ ៧ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេចូលក្នុងក្រុង អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀនិងគ្នីគ្នាគាត់បានសម្លាប់ពួកគេ រួចបោះសពពួកគេទៅក្នុងអណ្ដូង។
៨ ពេលនោះដែរ បុរស១០នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ បានអង្វរអ៊ីសម៉ាអែលថា៖ «សូមកុំសម្លាប់យើងអី ព្រោះយើងដឹងកន្លែងលាក់ទុកស្បៀងអាហារនៅឯវាល គឺស្រូវ* ប្រេង និងទឹកឃ្មុំ»។ ដូច្នេះ អ៊ីសម៉ាអែលក៏ទុកជីវិតឲ្យបុរស១០នាក់នោះ។ ៩ ឯពួកអ្នកដែលអ៊ីសម៉ាអែលបានសម្លាប់ អ៊ីសម៉ាអែលបានបោះសាកសពពួកគេទៅក្នុងអណ្ដូងធំមួយ ជាអណ្ដូងដែលស្ដេចអេសាបានជីកនៅគ្រាដែលគាត់ច្បាំងនឹងបាអាសាស្ដេចអ៊ីស្រាអែល។+ អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀបានបោះសាកសពពេញក្នុងអណ្ដូងនោះ។
១០ គ្រានោះ អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀបានចាប់យកបណ្ដាជនដែលនៅសេសសល់ក្នុងក្រុងមីសប៉ា+ និងកូនស្រីៗរបស់ស្ដេចស្រុកយូដាធ្វើជាឈ្លើយ ហើយនាំពួកគេធ្វើដំណើរឆ្លងទៅឯពួកអាំម៉ូន។+ ពួកអ្នកទាំងនោះជាអ្នកដែលនេប៊ូសារ៉ាដានជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានទុកឲ្យនៅក្នុងស្រុក ក្រោមការមើលខុសត្រូវរបស់កេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាម។
១១ ឯយ៉ូហាណាន+ជាកូនការៀនិងពួកមេទ័ពទាំងប៉ុន្មានដែលនៅជាមួយនឹងគាត់ ពួកគេក៏បានឮអំពីការអាក្រក់ទាំងអស់ដែលអ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀបានធ្វើ។ ១២ ដូច្នេះ ពួកគេបានលើកទ័ពទាំងអស់ទៅច្បាំងនឹងអ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀ ហើយប្រទះឃើញគាត់នៅត្រង់ផ្លូវទឹកធំ*ក្នុងក្រុងគីបៀន។
១៣ ពេលឃើញយ៉ូហាណានជាកូនការៀនិងពួកមេទ័ពទាំងអស់ ពួកអ្នកដែលអ៊ីសម៉ាអែលបានចាប់ធ្វើជាឈ្លើយ ត្រេកអរជាខ្លាំង។ ១៤ បន្ទាប់មក ពួកឈ្លើយដែលអ៊ីសម៉ាអែលបានចាប់ពីក្រុងមីសប៉ា+ បានមកខាងយ៉ូហាណានជាកូនការៀ ហើយធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅវិញជាមួយគាត់។ ១៥ ចំណែកអ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀនិងគ្នីគ្នាគាត់៨នាក់ ពួកគេបានរត់គេចខ្លួនពីយ៉ូហាណាន ហើយធ្វើដំណើរទៅឯពួកអាំម៉ូន។
១៦ ហេតុនេះ យ៉ូហាណានជាកូនការៀបានរំដោះបណ្ដាជនទាំងអស់ពីក្រុងគីបៀនមកវិញ។ ពួកគេជាអស់អ្នកដែលអ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀបានចាប់ពីក្រុងមីសប៉ាយកមកធ្វើជាឈ្លើយ ក្រោយពីគាត់បានសម្លាប់កេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាម។ ពួកអ្នកទាំងនោះរួមមានបុរស ស្ត្រី កូនក្មេង ពួកទាហាន និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់។ ១៧ រួចមក ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅស្នាក់នៅផ្ទះសម្នាក់របស់គីមហាំដែលនៅក្បែរក្រុងបេថ្លេហិម+ ក្នុងបំណងឆ្ពោះទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ១៨ ដោយសារពួកគេខ្លាចពួកខាល់ដេ។ នេះមកពីអ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀបានសម្លាប់កេដាលៀជាកូនអាហាយខាម ជាបុគ្គលដែលស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងឲ្យគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។+
៤២ បន្ទាប់មក មេទ័ពទាំងអស់ និងយ៉ូហាណាន+ជាកូនការៀ និងយេសានៀជាកូនហូសាយ៉ា ព្រមទាំងបណ្ដាជនចាប់ពីអ្នកតូចបំផុតរហូតដល់អ្នកធំបំផុត បានចូលមកជួប ២ យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយពួកគេនិយាយថា៖ «សូមស្ដាប់សំណូមពររបស់យើងផង ហើយមេត្តាជួយអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នក ជំនួសយើងនិងពួកអ្នកដែលនៅសេសសល់ផង។+ ព្រោះយើងខ្ញុំមានគ្នាតិចណាស់ ដូចអ្នកឃើញស្រាប់ហើយ។ ៣ សូមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នក ប្រាប់យើងនូវផ្លូវដែលយើងគួរដើរ និងអ្វីដែលយើងគួរធ្វើផង»។
៤ ដូច្នេះ យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានតបទៅពួកគេថា៖ «ខ្ញុំឮសំណូមពររបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំនឹងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាតាមសំណូមពរនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកខ្ញុំយ៉ាងណា ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាយ៉ាងនោះ។ ខ្ញុំនឹងមិនលាក់ទុកពាក្យណាមួយឡើយ»។
៥ ពួកគេប្រាប់យេរេមាថា៖ «បើពួកខ្ញុំមិនធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នកបានបង្គាប់យើងតាមរយៈអ្នកទេ នោះសូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទាស់នឹងយើងចុះ ក្នុងនាមលោកជាសាក្សីដ៏ពិតនិងស្មោះត្រង់។ ៦ ទោះជាយើងពេញចិត្តឬមិនពេញចិត្តក្ដី យើងសុខចិត្តធ្វើតាមប្រសាសន៍ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃយើងដែលយើងបានសុំអ្នកឲ្យសួរលោក។ ព្រោះបើយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង យើងនឹងបានសេចក្ដីសុខសាន្ត»។
៧ លុះ១០ថ្ងៃក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមា។ ៨ ដូច្នេះ យេរេមាក៏ហៅយ៉ូហាណានជាកូនការៀ និងមេទ័ពទាំងអស់ដែលនៅជាមួយគាត់ ព្រមទាំងបណ្ដាជនចាប់ពីអ្នកតូចបំផុតរហូតដល់អ្នកធំបំផុត ឲ្យមកជួប។+ ៩ យេរេមាបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលអ្នករាល់គ្នាបានសុំខ្ញុំឲ្យអធិដ្ឋានអង្វរលោក លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ១០ ‹ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នារស់នៅក្នុងស្រុកនេះតទៅទៀត ខ្ញុំនឹងតាំងអ្នកឡើង ហើយមិនរំលំអ្នកទេ ក៏នឹងដាំអ្នក ហើយមិនដករំលើងអ្នកឡើយ ព្រោះខ្ញុំនឹងស្ដាយដែលខ្ញុំបានធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើអ្នករាល់គ្នា។+ ១១ ចូរកុំភ័យតក់ស្លុតនឹងស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន›។+
«ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹កុំខ្លាចគាត់ឡើយ ព្រោះខ្ញុំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាឲ្យរួចពីកណ្ដាប់ដៃគាត់។ ១២ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះអ្នករាល់គ្នា+ ស្ដេចនោះក៏នឹងមានចិត្តមេត្តាចំពោះអ្នករាល់គ្នាដែរ ហើយគាត់នឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មកស្រុកអ្នករាល់គ្នាវិញ។
១៣ «‹ប៉ុន្តែ បើអ្នករាល់គ្នាមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ដោយនិយាយថា៖ «ទេ! យើងមិនរស់នៅក្នុងស្រុកនេះតទៅទៀតឡើយ» ១៤ ថែមទាំងប្រាប់ថា៖ «យើងនឹងទៅរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ជាកន្លែងដែលយើងនឹងមិនឃើញសង្គ្រាម ឬឮសូរសំឡេងផ្លុំស្នែង ឬខ្វះអាហារទេ។ នៅទីនោះហើយដែលយើងនឹងរស់នៅ» ១៥ នោះឱពួកយូដាដែលនៅសេសសល់អើយ! ចូរស្ដាប់ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នានៅតែតាំងចិត្តទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ហើយទៅរស់នៅក្នុងស្រុកនោះមែន ១៦ នោះសត្រូវដែលអ្នករាល់គ្នាខ្លាច នឹងតាមវាយប្រហារអ្នករាល់គ្នាដោយដាវនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។ រីឯការអត់ឃ្លានដែលអ្នកមិនចង់ជួប ក៏នឹងតាមអ្នកដែរ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងស្លាប់ក្នុងស្រុកនោះ។+ ១៧ ពួកអ្នកដែលតាំងចិត្តទៅរស់នៅស្រុកអេហ្ស៊ីប នឹងស្លាប់ដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់នឹងរួចជីវិតពីទុក្ខវេទនាដែលខ្ញុំនឹងនាំមកលើពួកគេឡើយ»›។
១៨ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំធ្លាប់បញ្ចេញកំហឹងទៅលើអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមយ៉ាងណា+ ខ្ញុំក៏បញ្ចេញកំហឹងទៅលើអ្នករាល់គ្នាដែលទៅរស់នៅស្រុកអេហ្ស៊ីបយ៉ាងនោះដែរ។ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវគេជេរប្រមាថ មាក់ងាយ និងរងការអាម៉ាស់ជាខ្លាំង ហើយគេនឹងភ័យតក់ស្លុតពេលឮអំពីអ្នករាល់គ្នា។+ អ្នករាល់គ្នានឹងមិនឃើញស្រុកនេះទៀតឡើយ›។
១៩ «ឱពួកយូដាដែលនៅសេសសល់អើយ! ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នាហើយ។ កុំទៅស្រុកអេហ្ស៊ីបឲ្យសោះ។ អ្នករាល់គ្នាគួរដឹងច្បាស់ថាខ្ញុំបានព្រមានអ្នករាល់គ្នានៅថ្ងៃនេះហើយថា ២០ ទោសកំហុសរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងនាំឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាត់បង់ជីវិតជាមិនខាន។ ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបានសុំខ្ញុំឲ្យសួរព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ដោយនិយាយថា៖ ‹សូមអធិដ្ឋានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង ជំនួសយើងខ្ញុំផង។ សូមប្រាប់យើងខ្ញុំនូវប្រសាសន៍ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយយើងខ្ញុំនឹងធ្វើតាម›។+ ២១ ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ តែអ្នករាល់គ្នានឹងមិនស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាទេ ហើយក៏មិនធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកតាមរយៈខ្ញុំដែរ។+ ២២ ហេតុនេះ ចូរដឹងជាក់ថាអ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវស្លាប់ដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត នៅក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ទៅរស់នៅនោះ»។+
៤៣ ពេលយេរេមាបានប្រាប់បណ្ដាជននូវប្រសាសន៍ទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ គឺជាពាក្យដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់គាត់ឲ្យទៅប្រាប់ពួកគេ ២ នោះអាសារៀជាកូនហូសាយ៉ា យ៉ូហាណាន+ជាកូនការៀ និងពួកបុរសទាំងអស់ដែលប្រព្រឹត្តឥតកោតក្រែង បាននិយាយទៅកាន់យេរេមាថា៖ «អ្វីដែលអ្នកនិយាយគឺមិនពិតទេ! ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងមិនបានចាត់អ្នកឲ្យមកប្រាប់យើងថា៖ ‹កុំទៅរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប›នោះទេ។ ៣ ប៉ុន្តែ បារូក+ជាកូននេរាបានញុះញង់អ្នកឲ្យទាស់នឹងយើង ក្នុងបំណងឲ្យយើងធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកខាល់ដេដើម្បីឲ្យពួកគេសម្លាប់យើង ឬនាំយើងទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅស្រុកបាប៊ីឡូនប៉ុណ្ណោះ»។+
៤ ដូច្នេះ យ៉ូហាណានជាកូនការៀ និងពួកមេទ័ព ព្រមទាំងបណ្ដាជនទាំងអស់ មិនបានធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែលឲ្យពួកគេបន្តរស់នៅក្នុងស្រុកយូដាទេ។ ៥ ផ្ទុយទៅវិញ យ៉ូហាណានជាកូនការៀនិងពួកមេទ័ព បាននាំពួកយូដាដែលនៅសេសសល់ទៅជាមួយ គឺអស់អ្នកដែលបានខ្ចាត់ខ្ចាយទៅរស់នៅក្នុងស្រុកនានា ហើយត្រឡប់មករស់នៅក្នុងស្រុកយូដាវិញ។+ ៦ ពួកគេបាននាំយកបុរស ស្ត្រី កូនក្មេង និងកូនស្រីៗរបស់ស្ដេចស្រុកយូដា ព្រមទាំងអ្នកឯទៀត ដែលនេប៊ូសារ៉ាដាន+ជាមេលើពួកអង្គរក្សស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានទុកឲ្យនៅក្រោមការមើលខុសត្រូវរបស់កេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាម+ដែលជាកូនសាផាន+ ពួកគេក៏បាននាំយកយេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ និងបារូកជាកូននេរាទៅជាមួយដែរ។ ៧ ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅដល់ក្រុងថាផានីស+ក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ព្រោះពួកគេមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។
៨ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមានៅក្រុងថាផានីសដូចតទៅ៖ ៩ «ចូរយកថ្មធំៗទៅលាក់ក្រោមកម្រាលឥដ្ឋ ហើយបូកបាយអពីលើ ត្រង់ច្រកចូលវិមានផារ៉ូក្នុងក្រុងថាផានីស នៅចំពោះមុខបុរសជនជាតិយូដា។ ១០ រួចមក អ្នកត្រូវនិយាយទៅពួកគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! ខ្ញុំនឹងឲ្យគេទៅហៅនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនជាអ្នកបម្រើខ្ញុំឲ្យមក+ ហើយខ្ញុំនឹងដាក់បល្ល័ង្កគាត់នៅលើថ្មធំៗដែលខ្ញុំបានលាក់។ រួចគាត់នឹងដំឡើងត្រសាលនៃរាជ្យគាត់នៅលើថ្មទាំងនោះ។+ ១១ គាត់នឹងមកវាយប្រហារស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ពេលនោះ អ្នកណាដែលត្រូវស្លាប់ដោយដាវ នឹងស្លាប់ដោយដាវ។ អ្នកណាដែលត្រូវស្លាប់ដោយរោគរាតត្បាត នឹងស្លាប់ដោយរោគរាតត្បាត។ អ្នកណាដែលត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ នឹងធ្វើជាឈ្លើយ។+ ១២ ខ្ញុំនឹងដុតបំផ្លាញវិហារទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះនានាក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយស្ដេចនោះនឹងដុតបំផ្លាញអ្វីទាំងនោះចោល រួចប្រមូលព្រះរបស់ពួកគេយកទៅ។ គាត់នឹងយកស្រុកអេហ្ស៊ីបមករុំលើខ្លួន ដូចជាគង្វាលយកសម្លៀកបំពាក់មកពាក់ដែរ។ ក្រោយមក គាត់នឹងចាកចេញទៅដោយសុខសាន្ត។* ១៣ គ្រានោះ គាត់នឹងវាយកម្ទេចបង្គោលទាំងប៉ុន្មាននៅក្រុងបេតសេមែស*ក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ថែមទាំងដុតបំផ្លាញវិហារទាំងឡាយរបស់ព្រះនានាក្នុងស្រុកនោះផងដែរ»›»។
៤៤ ព្រះបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈយេរេមាទៅកាន់ពួកយូដាទាំងអស់ ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប+ គឺនៅមីកដុល+ ក្រុងថាផានីស+ ក្រុងណូព*+ និងតំបន់ប៉ាត្រូស។+ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ២ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖ ‹អ្នករាល់គ្នាបានឃើញទុក្ខវេទនាទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំបានធ្វើឲ្យមានទៅលើក្រុងយេរូសាឡិម+ និងបណ្ដាក្រុងឯទៀតក្នុងស្រុកយូដា។ សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុងទាំងនោះវិនាសហិនហោចអស់ហើយ គ្មានអ្នកណារស់នៅទៀតទេ។+ ៣ រឿងនេះបានកើតឡើង ដោយសារតែបណ្ដាជនទាំងនោះបានធ្វើអំពើអាក្រក់ដែលនាំឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្តជាខ្លាំង គឺពួកគេបានជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀត+ និងគោរពបម្រើដល់ព្រះទាំងនោះ ជាព្រះដែលពួកគេមិនស្គាល់ ហើយសូម្បីតែអ្នករាល់គ្នានិងបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាក៏មិនធ្លាប់ស្គាល់ដែរ។+ ៤ ខ្ញុំបានចាត់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ ឲ្យទៅឯអ្នករាល់គ្នាម្ដងហើយម្ដងទៀត ហើយប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា៖ «សូមកុំប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដូច្នេះទៀត ព្រោះខ្ញុំស្អប់អំពើទាំងនេះណាស់»។+ ៥ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ឡើយ ហើយក៏មិនបានបែរចេញពីការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ដោយឈប់ជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀតដែរ។+ ៦ ម្ល៉ោះហើយ ខ្ញុំខឹងជាខ្លាំង ហើយបានបញ្ចេញកំហឹងដែលប្រៀបដូចជាភ្លើងឆាបឆេះទៅលើបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដា និងផ្លូវទាំងប៉ុន្មានក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ ក្រុងទាំងនោះបានក្លាយទៅជាសំណង់បាក់បែក និងទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ›។+
៧ «ឥឡូវព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នានាំសេចក្ដីវេទនាដ៏ធំធ្លាក់មកលើខ្លួនដូច្នេះ? តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យបុរសស្ត្រី កូនក្មេងនិងទារកទាំងអស់ ត្រូវវិនាសពីស្រុកយូដាគ្មានសល់អ្នកណាម្នាក់ឬ? ៨ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹងដោយសារទង្វើរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀតក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបដែលអ្នករាល់គ្នាបានទៅរស់នៅដូច្នេះ? អ្នករាល់គ្នានឹងវិនាសទៅ ហើយនឹងរងការជេរប្រមាថនិងការមាក់ងាយពីប្រជាជាតិនានានៅផែនដី។+ ៩ តើអ្នករាល់គ្នាភ្លេចនូវទង្វើដ៏អាក្រក់របស់បុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នា និងអំពើទុច្ចរិតរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា+និងប្រពន្ធរបស់ពួកគេហើយឬ?+ ចុះអំពើទុច្ចរិតដែលអ្នករាល់គ្នានិងប្រពន្ធអ្នករាល់គ្នា+បានប្រព្រឹត្តក្នុងស្រុកយូដានិងតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមវិញ តើអ្នករាល់គ្នាភ្លេចដែរឬ? ១០ រហូតមកដល់ឥឡូវ អ្នករាល់គ្នានៅតែមិនបានបន្ទាបខ្លួន និងបង្ហាញចិត្តកោតខ្លាចចំពោះខ្ញុំទេ+ ហើយក៏មិនបានកាន់តាមច្បាប់និងបញ្ញត្តិដែលខ្ញុំបានឲ្យអ្នករាល់គ្នានិងបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នាដែរ›។+
១១ «ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់លើអ្នករាល់គ្នា ហើយបំផ្លាញស្រុកយូដាទាំងមូល។ ១២ ខ្ញុំនឹងចាប់ពួកយូដាដែលនៅសេសសល់ ជាអ្នកដែលបានតាំងចិត្តទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយពួកគេនឹងវិនាសនៅក្នុងស្រុកនោះ។ ពួកគេនឹងស្លាប់ដោយដាវ និងការអត់ឃ្លាន គឺចាប់ពីពួកអ្នកតូចបំផុតរហូតដល់អ្នកធំបំផុត។ ពួកគេនឹងត្រូវបណ្ដាសា រងការជេរប្រមាថ និងការមាក់ងាយ ហើយមនុស្សឯទៀតនឹងភ័យតក់ស្លុតពេលឮអំពីពួកគេ។+ ១៣ ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសពួកអ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ដូចខ្ញុំបានដាក់ទោសអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមដែរ គឺឲ្យពួកគេស្លាប់ដោយដាវ ការអត់ឃ្លាន និងរោគរាតត្បាត។+ ១៤ ម្ល៉ោះហើយ ពួកយូដាដែលនៅសេសសល់ និងដែលបានទៅរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ពួកគេនឹងមិនរួចជីវិតទេ។ ទោះជាពួកគេចង់ត្រឡប់មករស់នៅក្នុងស្រុកយូដាវិញក្ដី ក៏ពួកគេមិនអាចត្រឡប់មកវិញបានដែរ លើកលែងតែមនុស្សមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះ›»។
១៥ បុរសទាំងប៉ុន្មានដែលដឹងថាប្រពន្ធខ្លួនបានជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះឯទៀត បានឈរកុះករនៅទីនោះជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់ពួកគេ ហើយបណ្ដាជនដែលរស់នៅស្រុកប៉ាត្រូស+ក្នុងទឹកដីអេហ្ស៊ីបក៏នៅទីនោះដែរ។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាបានតបឆ្លើយនឹងយេរេមាថា៖ ១៦ «យើងនឹងមិនស្ដាប់ពាក្យដែលអ្នកបានប្រាប់យើងដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ១៧ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងធ្វើតាមគ្រប់ពាក្យដែលយើងបាននិយាយ គឺយើងនឹងជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះនាងនៃមេឃា* និងច្រួចស្រាជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះនាងនោះ+ ដូចដែលយើង បុព្វបុរសយើង ស្ដេចយើង និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងយើង ធ្លាប់ធ្វើនៅបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកយូដានិងនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នោះ យើងមានអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ ថែមទាំងមានភាពចម្រុងចម្រើន ហើយគ្មានទុក្ខវេទនាណាឡើយ។ ១៨ តាំងពីពេលដែលយើងឈប់ជូនគ្រឿងបូជានិងឈប់ច្រួចស្រាដល់ព្រះនាងនៃមេឃា* យើងចេះតែខ្វះខាតសព្វគ្រប់ ហើយបានស្លាប់ដោយដាវនិងការអត់ឃ្លាន»។
១៩ ពួកស្រីៗបាននិយាយបន្ថែមថា៖ «ពេលយើងជូនគ្រឿងបូជានិងច្រួចស្រាដល់ព្រះនាងនៃមេឃា* ប្ដីយើងបានយល់ស្របទាំងស្រុង ហើយពេលយើងធ្វើនំតាមរូបរាងព្រះនាងនិងច្រួចស្រាជាគ្រឿងបូជាជូនព្រះនាង ប្ដីយើងក៏យល់ស្របដែរ»។
២០ បន្ទាប់មក យេរេមាបានឆ្លើយទៅបណ្ដាជន និងប្ដីប្រពន្ធទាំងនោះវិញថា៖ ២១ «គ្រឿងបូជាដែលអ្នករាល់គ្នា បុព្វបុរសអ្នករាល់គ្នា និងបណ្ដាស្ដេច រួមទាំងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងបណ្ដាជនក្នុងស្រុក បានជូននៅក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដានិងនៅតាមផ្លូវក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម+ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាំទុកក្នុងចិត្តលោក ហើយមិនភ្លេចទេ! ២២ នៅទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាទ្រាំលែងបាននឹងការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ និងអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើទៀតហើយ។ ហេតុនេះ ស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នាបានក្លាយទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ គ្មានអ្នកណារស់នៅទៀត។ អ្នកឯទៀតបានយកស្រុកនេះសម្រាប់ដាក់បណ្ដាសា ហើយពួកគេភ័យតក់ស្លុតពេលឮអំពីស្រុកនេះ ដូចអ្នករាល់គ្នាឃើញស្រាប់ហើយ។+ ២៣ នេះគឺដោយសារអ្នករាល់គ្នាបានជូនគ្រឿងបូជាទាំងនេះ ហើយបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា ដោយមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងមិនធ្វើតាមច្បាប់ បញ្ញត្តិ និងសេចក្ដីរំលឹករបស់លោក។ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នករាល់គ្នាជួបសេចក្ដីវេទនាបែបនេះ ដូចមាននៅសព្វថ្ងៃ»។+
២៤ រួចយេរេមានិយាយបន្តទៀតទៅកាន់បណ្ដាជន និងពួកស្ត្រីទាំងឡាយថា៖ «ឱពួកយូដាដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ។ ២៥ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នករាល់គ្នានិងប្រពន្ធអ្នករាល់គ្នា បានធ្វើតាមពាក្យដែលខ្លួនបាននិយាយហើយ ព្រោះអ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «យើងនឹងធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់យើងជាមិនខាន គឺយើងនឹងជូនគ្រឿងបូជានិងច្រួចស្រាដល់ព្រះនាងនៃមេឃា»។*+ ពួកស្ត្រីទាំងឡាយអើយ! អ្នករាល់គ្នាច្បាស់ជាធ្វើតាមសម្បថរបស់ខ្លួនពិតប្រាកដមែន›។
២៦ «ហេតុនេះ ឱពួកយូដាដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបអើយ! ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖ ‹«មើល! ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមដ៏ឧត្ដមរបស់ខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងមិនឲ្យពួកយូដា+ដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប ប្រើនាមខ្ញុំក្នុងពាក្យសម្បថរបស់ពួកគេទៀតទេ ជាសម្បថដែលពួកគេនិយាយថា៖ ‹ដូចព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតដែលមានជីវិតរស់នៅ!›។+ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ២៧ ឥឡូវខ្ញុំកំពុងពិនិត្យមើលពួកគេដើម្បីនាំសេចក្ដីវេទនាមកលើពួកគេ មិនមែនជាសេចក្ដីល្អឡើយ។+ ពួកយូដាទាំងអស់ដែលរស់នៅក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប នឹងត្រូវស្លាប់ដោយដាវ និងការអត់ឃ្លាន រហូតដល់ពួកគេវិនាសសាបសូន្យអស់។+ ២៨ មានតែមនុស្សមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះដែលនឹងរួចជីវិតពីដាវ ហើយពួកគេនឹងត្រឡប់ទៅស្រុកយូដាវិញ។+ ក្រោយនោះ ពួកយូដាដែលនៅសេសសល់ក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប នឹងដឹងច្បាស់ថាពាក្យរបស់អ្នកណាក្លាយទៅជាការពិត តើជាពាក្យរបស់ខ្ញុំឬពាក្យរបស់ពួកគេ?»›»។
២៩ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹នេះជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលខ្ញុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថាខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹកដីនេះ។ យ៉ាងនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញថាសេចក្ដីវេទនាដែលខ្ញុំប្រាប់ថានឹងមានមកលើអ្នករាល់គ្នា នឹងកើតឡើងពិតមែន។ ៣០ មើល! ខ្ញុំនឹងប្រគល់ផារ៉ូហូរ៉ាជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃពួកសត្រូវ និងពួកអ្នកដែលតាមរកជីវិតគាត់ ដូចខ្ញុំបានប្រគល់សេដេគាស្ដេចស្រុកយូដាទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ជាសត្រូវដែលតាមរកជីវិតគាត់ដូច្នោះដែរ។+ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា›»។
៤៥ នៅឆ្នាំទី៤ នៃរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសជាស្ដេចស្រុកយូដា បារូក+ជាកូននេរាបានកត់ទុកពាក្យទាំងប៉ុន្មានក្នុងរមូរតាមបង្គាប់យេរេមា+ជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ ពេលនោះ យេរេមាបានប្រាប់បារូកដូចតទៅ៖
២ «ឱបារូកអើយ! ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍អំពីអ្នកថា៖ ៣ ‹អ្នកបាននិយាយថា៖ «វេទនាណាស់ខ្ញុំ! ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានបន្ថែមទុក្ខព្រួយពីលើការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ! ខ្ញុំថ្ងូររហូតដល់អស់កម្លាំង ហើយខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីសុខឡើយ»›។
៤ «អ្នកត្រូវប្រាប់គាត់ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! អ្វីដែលខ្ញុំបានតាំងឡើង ខ្ញុំនឹងរំលំចុះ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំបានដាំ ខ្ញុំនឹងដករំលើងចោល ខ្ញុំនឹងធ្វើដូច្នោះទៅលើស្រុកទាំងមូល។+ ៥ ប៉ុន្តែ ឯអ្នកវិញ អ្នកបែរជាស្វែងរក*ការដ៏ធំសម្រាប់ខ្លួន។ ចូរឈប់ស្វែងរកការទាំងនោះទៅ»›។
«‹ព្រោះខ្ញុំហៀបនឹងនាំសេចក្ដីវេទនាមកលើមនុស្សទាំងឡាយហើយ។+ មើល! នៅកន្លែងណាដែលអ្នកទៅ ខ្ញុំនឹងជួយអ្នកឲ្យរួចជីវិតទុកជារង្វាន់›។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៤៦ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ស្ដីអំពីប្រជាជាតិទាំងឡាយ។+ ២ នៅឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យយេហូយ៉ាគីម+ជាកូនយ៉ូសៀសជាស្ដេចស្រុកយូដា ទ័ពរបស់ផារ៉ូនេកូ+ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបដែលស្ថិតនៅតាមដងទន្លេអឺប្រាត បានច្បាំងចាញ់នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននៅក្រុងកាកេមីស។ ស្ដីអំពីស្រុកអេហ្ស៊ីប+និងទ័ពពួកគេ ព្រះបានមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖
៣ «ចូររៀបចំខែលតូច*និងខែលធំ ហើយចូលប្រយុទ្ធទៅ។
៤ ឱទ័ពសេះអើយ! ចូរត្រៀមសេះ ហើយឡើងជិះចុះ។
ចូរតម្រៀបទ័ព ហើយពាក់មួកចម្បាំង។
ចូរខាត់លំពែង ហើយពាក់អាវក្រោះ។
៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំឃើញពួកគេភ័យតក់ស្លុតដូច្នេះ?
ពួកគេកំពុងដកថយ ហើយទ័ពដ៏អង់អាចរបស់ពួកគេបានខ្ចាត់ខ្ចាយ។
ពួកគេរត់ស្លន់ស្លោ ហើយទ័ពអង់អាចរបស់ពួកគេមិនបែរក្រោយទេ។
ពេលនោះ មានការភ័យខ្លាចនៅគ្រប់ទិសទី›។
៦ ‹អ្នកដែលរត់លឿនមិនអាចរត់គេចបានទេ
ហើយទ័ពខ្លាំងពូកែក៏មិនអាចគេចខ្លួនបានដែរ។
នៅទិសខាងជើង ក្បែរច្រាំងទន្លេអឺប្រាត ពួកគេបានជំពប់ដួល›។+
៧ តើអ្នកណាកំពុងឡើងមកដូចជាទន្លេនីល
គឺដូចជាទឹកទន្លេដែលកញ្ជ្រោលបក់បោក?
៨ ពួកអេហ្ស៊ីបកំពុងឡើងមកដូចជាទន្លេនីល+
គឺដូចជាទឹកទន្លេដែលកញ្ជ្រោលបក់បោក
ហើយពោលថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងឡើងទៅគ្របលើផែនដី។
ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញក្រុងនេះនិងពួកអ្នកក្រុងចោល›។
៩ សេះទាំងឡាយអើយ! ចូរឡើងទៅ។
រទេះចម្បាំងអើយ! ចូរបរឲ្យលឿនឡើង។
ចូរឲ្យទ័ពអង់អាចសម្រុកចូលទៅ
ជាទ័ពគូសនិងទ័ពផឹតដែលកំពុងកាន់ខែល+
១០ «ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត គឺជាថ្ងៃដែលលោកសងសឹកនឹងពួកសត្រូវ។ ដាវលោកនឹងត្របាក់ពួកគេទាល់តែឆ្អែត ហើយប្រឡាក់ជោកជាំដោយឈាម ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត មានគ្រឿងបូជាមួយនៅស្រុកខាងជើងក្បែរទន្លេអឺប្រាត។+
១១ ឱកូនក្រមុំបរិសុទ្ធនៃស្រុកអេហ្ស៊ីប*អើយ!
ចូរឡើងទៅយកប្រេងបាលសាមនៅតំបន់គីលាត។+
នាងប្រើថ្នាំជាច្រើនមុខ តែឥតប្រយោជន៍ទេ
ព្រោះនាងនឹងមិនជាសះស្បើយឡើយ។+
១២ ប្រជាជាតិនានាបានឮអំពីសេចក្ដីអាម៉ាស់របស់នាង+
ហើយសម្រែករបស់នាងបានលាន់ឮពេញស្រុក។
ព្រោះពួកទាហានខ្លាំងពូកែរត់ប្រទាក់ជើងគ្នា
ហើយពួកគេដួលជាមួយគ្នា»។
១៣ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាមកកាន់យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ស្ដីអំពីនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ដែលនឹងមកវាយប្រហារស្រុកអេហ្ស៊ីប។ លោកមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖+
អ្នកត្រូវប្រកាសថា៖ ‹ចូរតម្រៀបទ័ព ហើយត្រៀមខ្លួនទៅ
ព្រោះដាវមួយនឹងត្របាក់ពួកអ្នកដែលនៅជុំវិញអ្នករាល់គ្នា។
១៥ ហេតុអ្វីក៏ពួកបុរសខ្លាំងពូកែរបស់អ្នករាល់គ្នាបានខ្ចាត់ខ្ចាយទៅដូច្នេះ?
ពួកគេមិនបានឈរតតាំងនឹងសត្រូវទេ
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានច្រានពួកគេឲ្យដួលហើយ។
១៦ ពួកគេជាច្រើននាក់បានជំពប់ដួល ហើយនិយាយគ្នាថា៖
«ចូរក្រោកឡើង ហើយរត់គេចពីដាវដ៏សាហាវនេះទៅ
យើងនឹងត្រឡប់ទៅឯជនរួមជាតិនិងស្រុកកំណើតរបស់យើងវិញ»›។
១៧ នៅទីនោះ ពួកគេបានប្រកាសថា៖
‹ផារ៉ូស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបចេះតែនិយាយឥតបានការ
ហើយឲ្យឱកាសនោះកន្លងផុតទៅ›។+
១៨ មហាក្សត្រនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ដែលមាននាមជាយេហូវ៉ាបានប្រកាសថា៖ ‹ដូចខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅ
ខ្ញុំស្បថថាបុគ្គលនោះ*នឹងចូលមកដូចជាភ្នំថេបោ+ក្នុងចំណោមភ្នំឯទៀត
និងដូចជាភ្នំកើមែល+នៅក្បែរសមុទ្រ។
១៩ ឱកូនស្រីដែលរស់នៅស្រុកអេហ្ស៊ីបអើយ!
ចូរវេចបង្វេចសម្រាប់ការនិរទេសទៅ
ព្រោះក្រុងណូពនឹងត្រូវដុតបំផ្លាញចោល* ហើយគ្មាននរណានៅទៀតទេ។+
ពេលឮអំពីក្រុងនេះ មនុស្សនឹងភ័យតក់ស្លុត។
២០ ស្រុកអេហ្ស៊ីបប្រៀបដូចជាគោញីដ៏ស្អាត
តែសត្វរបោមពីទិសខាងជើង នឹងមករោមខាំវា។
២១ សូម្បីតែទាហានដែលពួកគេបានជួល ក៏ប្រៀបដូចជាកូនគោធាត់ដែរ
ពួកគេបានបែរក្រោយ ហើយរត់ទៅវិញជាមួយគ្នា។
ពួកគេមិនអាចឈរតតាំងនឹងសត្រូវបានទេ+
ព្រោះថ្ងៃនោះជាថ្ងៃវិនិច្ឆ័យពួកគេ ហើយពួកគេនឹងវិនាសទៅជាប្រាកដ›។
២២ ‹សំឡេងនាងដូចជាពស់លូនគេចខ្លួន
ព្រោះសត្រូវតាមវាយប្រហារនាងដោយពូថៅ
ដូចជាពួកអ្នកដែលកាប់រំលំដើមឈើ។*
២៣ ពួកគេនឹងកាប់បំផ្លាញព្រៃរបស់នាង ទោះជាព្រៃនោះពិបាកចូលក៏ដោយ›។
នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
‹ព្រោះពួកគេមានគ្នាច្រើនជាងហ្វូងកណ្ដូបទៅទៀត ហើយគ្មាននរណាដឹងចំនួនឡើយ។
២៤ កូនស្រីអេហ្ស៊ីបនឹងអាម៉ាស់មុខមិនខាន។
នាងនឹងត្រូវប្រគល់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ប្រជាជាតិដែលមកពីទិសខាងជើង›។+
២៥ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ឥឡូវ ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអេម៉ុន+ជាព្រះនៃក្រុងណូ*+ ព្រមទាំងដាក់ទោសផារ៉ូ និងស្រុកអេហ្ស៊ីប ព្រះទាំងឡាយ+ និងបណ្ដាស្ដេចក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបផងដែរ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើដូច្នេះទៅលើផារ៉ូនិងអស់អ្នកដែលទុកចិត្តគាត់›។+
២៦ «‹ខ្ញុំនឹងប្រគល់ពួកអេហ្ស៊ីបទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃអស់អ្នកដែលតាមរកជីវិតពួកគេ គឺដល់នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន+និងពួកអ្នកបម្រើគាត់។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមកស្រុកអេហ្ស៊ីបនឹងមានមនុស្សរស់នៅឡើងវិញដូចនៅគ្រាមុន›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+
២៧ ‹ចំណែកអ្នកវិញ ឱយ៉ាកុបជាអ្នកបម្រើខ្ញុំអើយ! កុំភ័យខ្លាចឡើយ
ឱអ៊ីស្រាអែលអើយ! កុំតក់ស្លុតឲ្យសោះ+
ព្រោះខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះអ្នកពីចម្ងាយ
ព្រមទាំងសង្គ្រោះពូជពង្សអ្នកពីស្រុកដែលពួកគេជាប់ជាឈ្លើយ។+
យ៉ាកុបនឹងត្រឡប់មកវិញ ហើយរស់នៅដោយស្ងៀមស្ងាត់គ្មានអ្នកណាមករំខានទេ
ហើយក៏គ្មានអ្នកណាមកបំភ័យពួកគេដែរ។+
២៨ ដូច្នេះ ឱយ៉ាកុបជាអ្នកបម្រើខ្ញុំអើយ! កុំខ្លាចឡើយ ព្រោះខ្ញុំនៅជាមួយអ្នក។
ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញប្រជាជាតិនានាដែលខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យចាប់អ្នក+
តែខ្ញុំនឹងមិនបំផ្លាញអ្នកទេ។+
ខ្ញុំនឹងប្រដៅតម្រង់អ្នកស្របតាមកំហុសរបស់អ្នក+
តែខ្ញុំនឹងមិនឲ្យអ្នករួចពីទោសឡើយ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៤៧ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ស្ដីអំពីស្រុកភីលីស្ទីន+ មុនពេលផារ៉ូវាយឈ្នះក្រុងកាសា។ ២ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖
«មើល! មានទឹកហូរមកពីទិសខាងជើង។
ទឹកនោះជន់ឡើងដូចជាទន្លេហូរយ៉ាងខ្លាំង
ពន្លិចស្រុកនិងអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងស្រុកនោះ
គឺទាំងក្រុងទាំងអ្នករស់នៅក្នុងក្រុង។
ពួកបុរសនឹងស្រែកឡើង
ហើយអស់អ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះនឹងទ្រហោយំ។
៣ ពេលនោះ មានឮសូរសន្ធឹកសេះផាយ និងសូរសំឡេងរទេះចម្បាំង
ហើយក៏ឮសំឡេងកង់រទេះចម្បាំងយ៉ាងទ្រហឹង។
រីឯឪពុកទាំងឡាយ ពួកគេនឹងមិនបែរមករកកូនខ្លួនទេ
ព្រោះដៃពួកគេស្រយង់អស់ហើយ។
៤ ព្រោះពេលថ្ងៃនោះមកដល់ ពួកភីលីស្ទីននឹងត្រូវបំផ្លាញចោល+
គឺសម្ព័ន្ធមិត្តដែលនៅសេសសល់របស់ក្រុងទីរ៉ុស+និងក្រុងស៊ីដូន+ នឹងត្រូវបំផ្លាញ។
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រហារពួកភីលីស្ទីន ជាពួកអ្នកដែលនៅសេសសល់ពីកោះកាបតូ។*+
៥ ក្រុងកាសានឹងត្រូវត្រងិល។* ក្រុងអាសកាឡូនបានវិនាសហើយ។+
ឱអ្នកសេសសល់ដែលរស់នៅតំបន់វាលអើយ!
តើពួកអ្នកនៅតែឆូតសាច់ខ្លួនដល់កាលណាទៀត?+
៦ ឱដាវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ!+ តើនៅតែប្រហារដល់ពេលណាទៀត?
ចូរចូលក្នុងស្រោមវិញទៅ ហើយសម្រាកដោយស្ងៀមស្ងាត់ចុះ។
៧ ពេលព្រះយេហូវ៉ាចេញបញ្ជា តើឲ្យនៅស្ងៀមម្ដេចនឹងបាន?
លោកបានចាត់ដាវលោកឲ្យទៅប្រហារក្រុងអាសកាឡូននិងតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រហើយ»។+
៤៨ ស្ដីអំពីស្រុកម៉ូអាប់+ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖
«វេទនាដល់ក្រុងនេបូរ+ ព្រោះនាងបានត្រូវបំផ្លាញចោលហើយ!
ក្រុងគារីអាតថេម+បានរងការអាម៉ាស់ ហើយត្រូវគេដណ្ដើមយក។
ទីពំនាក់ដ៏រឹងមាំបានខ្ទេចខ្ទីអស់ ហើយអ្នកដែលនៅក្នុងនោះបានបាក់មុខ។+
២ គេលែងលើកតម្កើងស្រុកម៉ូអាប់ទៀតហើយ។
ក្នុងក្រុងហែសបូន+ ពួកសត្រូវបានឃុបឃិតគ្នាបំផ្លាញស្រុកនោះដោយនិយាយថា៖
‹ចូរមក យើងនាំគ្នាកម្ទេចប្រជាជាតិនេះឲ្យសាបសូន្យ›។
រីឯអ្នកវិញ ឱម៉ាតម៉ែនអើយ! ចូរនៅស្ងៀម ព្រោះដាវកំពុងដេញតាមអ្នក។
៣ មានឮសម្រែកចេញពីហូរ៉ូណែម+
ដោយសារការបំផ្លិចបំផ្លាញនិងការផ្ដួលរំលំដ៏ធំសម្បើម។
៤ ស្រុកម៉ូអាប់បានត្រូវវាយកម្ទេច
ហើយកូនតូចៗនៅក្នុងស្រុកនោះក៏ស្រែកយំ។
៥ នៅតាមផ្លូវឡើងទៅឯលូហ៊ីត ពួកគេដើរបណ្ដើរយំបណ្ដើរ
នៅតាមផ្លូវចុះពីហូរ៉ូណែម ពួកគេឮសម្រែកកើតទុក្ខដោយសារការវិនាសអន្តរាយ។+
៦ ចូររត់គេចឲ្យរួចជីវិតទៅ!
អ្នកនឹងប្រៀបដូចជាដើមយូនីពើមួយដើមនៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។
៧ អ្នកនឹងត្រូវគេដណ្ដើមយក
ព្រោះអ្នកទុកចិត្តទៅលើទ្រព្យសម្បត្តិនិងស្នាដៃរបស់ខ្លួន។
ព្រះកេម៉ូស+នឹងត្រូវគេនាំយកទៅ
ជាមួយនឹងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងពួកសង្ឃរបស់ព្រះនោះដែរ។
៨ អ្នកបំផ្លាញនឹងមកវាយប្រហារក្រុងទាំងឡាយ
ហើយគ្មានក្រុងណាមួយគេចរួចទេ។+
៩ ចូរដំឡើងបង្គោលសញ្ញាសម្រាប់អ្នកស្រុកម៉ូអាប់ទៅ
ព្រោះពេលស្រុកនេះត្រូវបំផ្លាញចោល ពួកគេនឹងរត់ចេញ
ហើយលែងមានមនុស្សរស់នៅក្នុងក្រុងទាំងប៉ុន្មាននោះទៀត។
ពេលអ្នកឯទៀតឮអំពីក្រុងទាំងនោះ ពួកគេនឹងភ័យតក់ស្លុតជាខ្លាំង។+
១០ អ្នកណាដែលធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយធ្វេសប្រហែសនោះត្រូវបណ្ដាសាហើយ!
ចំណែកអ្នកណាដែលមិនព្រមហូតដាវសម្លាប់ ក៏ត្រូវបណ្ដាសាដែរ!
១១ តាំងពីពួកម៉ូអាប់នៅក្មេង គ្មាននរណាមករំខានពួកគេទេ
ហើយក៏មិនដែលត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយដែរ។
ពួកគេប្រៀបដូចជាស្រាទំពាំងបាយជូរដែលគេទុកឲ្យរងកករ
ហើយមិនត្រូវចាក់ផ្ទេរពីភាជនៈមួយទៅភាជនៈមួយទេ។
ហេតុនេះហើយបានជារសជាតិមិនបានផ្លាស់ប្ដូរ ហើយក្លិនក៏នៅដដែល។
១២ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ហេតុនេះ មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលខ្ញុំចាត់គេឲ្យទៅចាក់ពួកគេចេញពីភាជនៈ គឺផ្កាប់តែម្ដង មិនឲ្យសល់អ្វីឡើយ។ រួចគេនឹងវាយបំបែកភាជនៈធំៗឲ្យខ្ទេចខ្ទីអស់។ ១៣ ពួកម៉ូអាប់នឹងរងការអាម៉ាស់ដោយសារកាន់តាមព្រះកេម៉ូស ដូចពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលរងការអាម៉ាស់ដោយសារជូនគ្រឿងបូជានៅបេតអែល ជាកន្លែងដែលពួកគេធ្លាប់ជឿទុកចិត្ត។+
១៤ ហេតុដូចម្ដេចក៏អ្នកហ៊ាននិយាយថា៖ «យើងជាទ័ពខ្លាំងពូកែហើយត្រៀមចូលប្រយុទ្ធជានិច្ច»?›។+
១៥ មហាក្សត្រនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ដែលមាននាមយេហូវ៉ា បានប្រកាសថា៖+
‹ស្រុកម៉ូអាប់បានត្រូវបំផ្លាញហើយ
ក្រុងទាំងឡាយត្រូវគេឈ្លានពានដណ្ដើមយក។+
ចំណែកពួកយុវជនដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ពួកគេ ក៏ត្រូវគេសម្លាប់អស់ដែរ›។+
១៦ សេចក្ដីហិនវិនាសរបស់ពួកម៉ូអាប់កំពុងមកយ៉ាងឆាប់
ហើយការដួលរលំរបស់ពួកគេក៏កំពុងមកយ៉ាងប្រញាប់ដែរ។+
១៧ គ្រានោះ ប្រជាជាតិនៅជុំវិញដែលស្គាល់ឈ្មោះពួកគេ
នឹងអាណិតពួកគេជាខ្លាំង
ហើយនិយាយថា៖ ‹ឱដំបងដ៏ខ្លាំងក្លានិងព្រនង់ដ៏រុងរឿងអើយ! មិនគួរណាអ្នកបានត្រូវបំបាក់ដូច្នេះសោះ!›។
១៨ ឱកូនស្រីនៃក្រុងឌីបូន*+អើយ!
ចូរចុះពីកន្លែងដ៏រុងរឿងរបស់អ្នក ហើយមកអង្គុយខាងក្រោមទាំងខះកទៅ*
ព្រោះអ្នកបំផ្លាញស្រុកម៉ូអាប់ បានមកទាស់នឹងអ្នកហើយ។
គាត់នឹងបំផ្លាញទីរឹងមាំទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នកឲ្យខ្ទេចខ្ទីអស់។+
១៩ ឱអ្នកក្រុងអារ៉ូអ៊ើរ+អើយ! ចូរឈរមើលតាមផ្លូវចុះ
ហើយសួរបុរសស្ត្រីដែលកំពុងរត់គេចខ្លួនថា៖ ‹តើមានអ្វីកើតឡើង?›។
២០ ពួកម៉ូអាប់បានបាក់មុខនិងភ័យរន្ធត់ជាខ្លាំង។ ចូរទ្រហោយំទៅ!
ចូរប្រកាសនៅឯអើណូន+ថាស្រុកម៉ូអាប់បានត្រូវបំផ្លាញហើយ។
២១ «ឥឡូវដល់ពេលវិនិច្ឆ័យតំបន់រាបស្មើ*+ គឺក្រុងហូឡូន ក្រុងយេហាស+ និងក្រុងមេផ្អាត+ ២២ ក្រុងឌីបូន+ ក្រុងនេបូរ+ និងក្រុងបេតឌីប្លាថេម ២៣ ក្រុងគារីអាតថេម+ ក្រុងបេតកាមូល និងក្រុងបេតមេអន+ ២៤ ក្រុងកេរីយ៉ុត+ ក្រុងបូសរ៉ា និងក្រុងទាំងប៉ុន្មានក្នុងទឹកដីម៉ូអាប់ គឺក្រុងទាំងជិតទាំងឆ្ងាយ។
២៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ម៉ូអាប់បានខ្សោយកម្លាំង
ដៃរបស់គាត់បានត្រូវគេបំបាក់ហើយ›។
២៦ ‹ចូរធ្វើឲ្យម៉ូអាប់ស្រវឹងទៅ+ ព្រោះគាត់បានតម្កើងខ្លួនទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា។+
គាត់នឹងននៀលក្នុងកម្អួតខ្លួន ហើយត្រូវគេប្រមាថមើលងាយ។
២៧ អ្នកបានតិះដៀលអ៊ីស្រាអែល មែនទេ?+
តើអ្នកបានឃើញគាត់ក្នុងចំណោមពួកចោរឬ
បានជាអ្នកគ្រវីក្បាលហើយនិយាយដាក់គាត់បែបនេះ?
២៨ ឱអ្នកស្រុកម៉ូអាប់អើយ! ចូរចាកចេញពីក្រុងទាំងឡាយហើយទៅរស់នៅលើផ្ទាំងថ្មធំទៅ
អ្នកនឹងដូចជាសត្វព្រាបដែលធ្វើសម្បុកនៅតាមជម្រាលនៃជ្រលងភ្នំ›»។
២៩ «យើងបានឮអំពីអំណួតរបស់ម៉ូអាប់ហើយ គាត់ពូកែអួតអាងណាស់
គឺគាត់ក្រអឺតក្រអោង មានឫកខ្ពស់ ក្អេងក្អាង ហើយព្រហើនជាខ្លាំង»។+
៣០ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ខ្ញុំដឹងថាគាត់ជាមនុស្សឆាប់ខឹង
ហើយពាក្យសម្ដីរបស់គាត់មិនបានការ និងគ្មានប្រយោជន៍សោះ។
៣១ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំនឹងទួញយំចំពោះស្រុកម៉ូអាប់
គឺខ្ញុំនឹងទ្រហោយំចំពោះអ្នកស្រុកម៉ូអាប់ទាំងអស់
ហើយស្រែកថ្ងូរអាណិតពួកបុរសដែលនៅឯគាហេរេស។+
៣២ ឱដើមទំពាំងបាយជូរនៅក្រុងស៊ីបម៉ា+អើយ! ខ្ញុំនឹងយំស្រណោះអ្នក
ខ្លាំងជាងក្រុងយ៉ាសឺ+ទៅទៀត។
ខ្នែងរបស់អ្នកបែកចេញទៅឆ្លងកាត់សមុទ្រ រហូតទៅដល់ក្រុងយ៉ាសឺ។
ផលផ្លែទំពាំងបាយជូរនិងផលរដូវក្ដៅរបស់អ្នក
នឹងត្រូវអ្នកបំផ្លាញមកវាយកម្ទេចចោល។+
៣៣ ពេលនោះ នឹងលែងមានសម្រែករីករាយនៅក្នុងចម្ការនានា
គឺលែងមានសម្រែកអរសប្បាយក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ទាំងមូល។+
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យលែងមានស្រាហូរចេញពីកន្លែងជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរយកទឹកធ្វើស្រា
ហើយសូរសម្រែកអំណររបស់អ្នកជាន់ផ្លែទំពាំងបាយជូរ ក៏លែងមានទៀតដែរ។
ប៉ុន្តែ ពួកគេនឹងស្រែកដោយមូលហេតុផ្សេង›»។+
៣៤ «‹មានឮសម្រែកចេញពីក្រុងហែសបូន+ លាន់ឮទៅដល់អេលៀឡា។+
ពួកគេស្រែកយ៉ាងខ្លាំង លាន់ឮទៅដល់ក្រុងយេហាស+
ចាប់ពីក្រុងសូអាទៅតំបន់ហូរ៉ូណែម+ ហើយរហូតដល់តំបន់អេកឡាតសេលីស៊ីយ៉ា។
ឯផ្លូវទឹកទាំងប៉ុន្មាននៅតំបន់នីមរីម នឹងរីងស្ងួតអស់›។+
៣៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញឲ្យអស់ពីស្រុកម៉ូអាប់
គឺអ្នកដែលនាំយកគ្រឿងបូជាទៅឯទីខ្ពស់
និងអ្នកដែលជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះរបស់ពួកគេ។
៣៦ ហេតុនេះហើយ ចិត្តខ្ញុំក្ដុកក្ដួលនឹងស្រុកម៉ូអាប់
ហើយថ្ងួចថ្ងូរចំពោះពួកបុរសដែលនៅគាហេរេស ដូចជាសំឡេងខ្លុយ*+
ព្រោះទ្រព្យទាំងប៉ុន្មានដែលគាត់រកបាន នឹងវិនាសអស់ទៅ។
៣៧ ពួកគេគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែកោរសក់+ ហើយកាត់ពុកចង្កាទាំងអស់។
ពួកគេបានឆូតសាច់ដៃខ្លួន+ ថែមទាំងស្លៀកបាវទៀតផង!›»។+
៣៨ «‹នៅលើដំបូលផ្ទះទាំងឡាយ និងទីលានសាធារណៈក្នុងស្រុកម៉ូអាប់
ឮតែសំឡេងទ្រហោយំ។
ព្រោះខ្ញុំបានបំបាក់បំបែកស្រុកម៉ូអាប់ ដូចបុគ្គលម្នាក់បំបែកថូដែលគ្មានតម្លៃ›។
នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣៩ ‹ពួកម៉ូអាប់ភ័យតក់ស្លុតខ្លាំងណាស់! ចូរនាំគ្នាទ្រហោយំទៅ!
ពួកគេបានបែរចេញដោយអាម៉ាស់មុខជាខ្លាំង!
ហើយទទួលការប្រមាថមើលងាយពីអ្នកឯទៀត។
ស្រុកនោះនឹងទៅជាទីស្ញែងខ្លាចដល់ប្រជាជាតិនានាដែលនៅជុំវិញ›»។
៤០ «ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! សត្រូវនឹងត្រដាងស្លាប
ហើរចុះមកលើស្រុកម៉ូអាប់យ៉ាងលឿនដូចជាឥន្ទ្រី។+
៤១ ក្រុងទាំងឡាយនឹងត្រូវគេចាប់យក
ហើយទីរឹងមាំទាំងប៉ុន្មាននឹងត្រូវគេដណ្ដើមបាន។
នៅថ្ងៃនោះ ទ័ពខ្លាំងពូកែរបស់ម៉ូអាប់នឹងភ័យញាប់ញ័រ
ដូចជាស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន›»។
៤២ «‹ប្រជាជាតិម៉ូអាប់នឹងត្រូវបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យ+
ព្រោះពួកគេបានតម្កើងខ្លួនទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា។+
៤៣ ឱអ្នកស្រុកម៉ូអាប់អើយ!
ការស្ញែងខ្លាច ព្រមទាំងរណ្ដៅនិងអន្ទាក់ ស្ថិតនៅចំពោះមុខអ្នកហើយ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៤៤ ‹អស់អ្នកដែលគេចរួចពីការស្ញែងខ្លាច នឹងធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅ
ហើយអស់អ្នកដែលឡើងពីរណ្ដៅ នឹងជាប់អន្ទាក់›។
‹ព្រោះខ្ញុំនឹងដាក់ទោសម៉ូអាប់នៅឆ្នាំដែលខ្ញុំបានកំណត់›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៤៥ ‹ពួកអ្នកដែលរត់ទៅជ្រកក្រោមម្លប់ក្រុងហែសបូន នឹងឈរឥតប្រយោជន៍។
ព្រោះមានភ្លើងចេញពីក្រុងហែសបូន និងអណ្ដាតភ្លើងចេញពីក្រុងស្ដេចស៊ីហុន។+
ភ្លើងនោះនឹងបញ្ឆេះថ្ងាសពួកម៉ូអាប់
ព្រមទាំងលលាដ៍ក្បាលរបស់កូនចៅពួកអ្នកដែលបង្កការវឹកវរ›។+
៤៦ ‹ឱម៉ូអាប់អើយ! អ្នកត្រូវវេទនាហើយ!
ព្រោះពួកអ្នកដែលកាន់តាមព្រះកេម៉ូស+បានវិនាសសាបសូន្យ។
កូនប្រុសៗរបស់អ្នកនឹងត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ
ហើយកូនស្រីៗរបស់អ្នក ក៏នឹងត្រូវគេនិរទេសដែរ។+
៤៧ ប៉ុន្តែ នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ ខ្ញុំនឹងប្រមូលពួកម៉ូអាប់ដែលជាប់ជាឈ្លើយមកវិញ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
‹នោះហើយជាការវិនិច្ឆ័យទោសចំពោះស្រុកម៉ូអាប់›»។+
៤៩ ស្ដីអំពីជនជាតិអាំម៉ូន+ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖
«តើអ៊ីស្រាអែលគ្មានកូនប្រុសឬ? តើគាត់គ្មានអ្នកស្នងមត៌កឬ?
ហេតុអ្វីបានជាម៉ាលខាម+ដណ្ដើមយកទឹកដីរបស់ពួកកាដដូច្នេះ?+
ម្ដេចក៏រាស្ត្ររបស់គាត់រស់នៅក្នុងបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលបែបនេះ?»។
២ «ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ ‹មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់
ដែលខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យឮសំឡេងព្រមានអំពីសង្គ្រាម*ទាស់នឹងក្រុងរ៉ាបា+របស់ជនជាតិអាំម៉ូន។+
ក្រុងនោះនឹងទៅជាទីទួលស្ងាត់សូន្យ
ហើយក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ នឹងត្រូវគេដុតបំផ្លាញចោល›។
‹ពួកអ៊ីស្រាអែលនឹងដណ្ដើមយកទឹកដីរបស់ខ្លួនមកវិញ ជាទឹកដីដែលសត្រូវបានចាប់យក›។+ នេះជាប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣ ឱក្រុងហែសបូនអើយ! ចូរទ្រហោយំទៅ ព្រោះក្រុងអៃបានត្រូវបំផ្លាញហើយ!
ឱក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញក្រុងរ៉ាបាអើយ! ចូរស្រែកឡើង។
ចូរនាំគ្នាស្លៀកបាវចុះ។ ចូរយំសោក ហើយដើរចុះឡើងនៅក្បែរក្រោលថ្ម*ទៅ
ព្រោះម៉ាលខាមនឹងត្រូវគេនិរទេស
ជាមួយនឹងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងពួកសង្ឃរបស់គាត់។+
៤ ឱកូនស្រីមិនស្មោះត្រង់អើយ! នាងហើយដែលទុកចិត្តលើទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន
ហើយនិយាយថា៖ «តើអ្នកណាហ៊ានមកទាស់នឹងខ្ញុំ?»។
ហេតុអ្វីបានជានាងអួតអំពីតំបន់វាលទំនាប
និងតំបន់ដែលមានជីជាតិរបស់ខ្លួនដូច្នេះ?›»។
៥ «ព្រះយេហូវ៉ាជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត និងជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ប្រកាសថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងនាំការដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចធ្លាក់មកលើនាង
គឺពីពួកអ្នកដែលនៅជុំវិញនាង។
នាងនឹងខ្ចាត់ខ្ចាយទៅគ្រប់ទិសទី ហើយគ្មានអ្នកណាប្រមូលមកវិញឡើយ›»។
៦ «‹ក្រោយពីនោះ ខ្ញុំនឹងប្រមូលជនជាតិអាំម៉ូនដែលជាប់ជាឈ្លើយឲ្យត្រឡប់មកវិញ›។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។
៧ ស្ដីអំពីស្រុកអេដំ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«តើលែងមានប្រាជ្ញានៅទឹកដីថេម៉ានហើយឬ?+
ចុះយោបល់ល្អៗពីអ្នកចេះដឹង ឥឡូវទៅណាបាត់ហើយ?
តើប្រាជ្ញារបស់គេរលាយសូន្យទៅឬ?
៨ ឱពួកអ្នករស់នៅតំបន់ដេដាន់អើយ!+ ចូររត់បកក្រោយវិញ!
ហើយទៅរស់នៅក្នុងទីជម្រៅចុះ!
ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំអន្តរាយមកលើអេសាវ នៅគ្រាដែលខ្ញុំដាក់ទោសគាត់។
៩ ប្រសិនបើកម្មករមកប្រមូលផ្លែទំពាំងបាយជូរឲ្យអ្នក
តើពួកគេមិនទុកផ្លែខ្លះឲ្យនៅសល់ទេឬ? បើពួកចោរចូលមកនៅពេលយប់
ពួកគេគ្រាន់តែប្លន់យកតែអ្វីដែលពួកគេចង់យក មែនទេ?+
១០ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនឹងដកហូតអ្វីៗទាំងអស់ពីអេសាវ។
ខ្ញុំនឹងបើកបង្ហាញកន្លែងលាក់កំបាំងរបស់គាត់ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់លាក់ខ្លួនទៀត។
ឯកូនៗគាត់ បងប្អូននិងអ្នកជិតខាងរបស់គាត់ ពួកគេទាំងអស់នឹងត្រូវបំផ្លាញចោល+ ហើយនឹងលែងមានគាត់តទៅទៀត។+
១១ ចូរទុកកូនកំព្រារបស់អ្នកចោល ខ្ញុំនឹងជួយទំនុកបម្រុងពួកគេ។
ចំណែកស្ត្រីមេម៉ាយរបស់អ្នកវិញ ពួកគេនឹងទុកចិត្តខ្ញុំ»។
១២ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «មើល! បើអស់អ្នកដែលមិនបានទទួលការវិនិច្ឆ័យត្រូវផឹកស្រាពីពែងខ្ញុំ តើអ្នកស្មានថានឹងរួចពីទោសឬ? អ្នកនឹងមិនរួចពីទោសទេ ព្រោះអ្នកត្រូវផឹកពីពែងនោះជាដាច់ខាត»។+
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមខ្ញុំថាក្រុងបូសរ៉ានឹងរងបណ្ដាសា ការជេរប្រមាថ និងការហិនវិនាស។ ពេលអ្នកឯទៀតឮអំពីក្រុងនេះ ពួកគេនឹងភ័យតក់ស្លុត។+ ឯក្រុងតូចៗដែលនៅជុំវិញ ក៏នឹងត្រូវបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យជារៀងរហូតដែរ»។+
១៤ ខ្ញុំបានឮដំណឹងមួយពីព្រះយេហូវ៉ា
គឺទូតម្នាក់បានត្រូវចាត់ឲ្យទៅប្រកាសក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានាថា៖
«ចូរប្រមូលគ្នាមកច្បាំងនឹងនាង ហើយត្រៀមចូលប្រយុទ្ធទៅ»។+
១៥ «ព្រោះមើល! ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យអ្នកលែងមានតម្លៃក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយទៀតហើយ។
ហើយអ្នកនឹងរងការមើលងាយ។+
១៦ ឱអ្នកដែលរស់នៅលើផ្ទាំងថ្មធំៗ
និងទីទួលខ្ពស់បំផុតដែលគ្មានអ្វីរំខានអើយ!
ការដែលអ្នកបំភ័យគេ និងចិត្តអំណួតរបស់អ្នកបានបញ្ឆោតអ្នកហើយ
ព្រោះទោះជាអ្នកសង់លំនៅខ្លួនខ្ពស់ដូចជាសម្បុកឥន្ទ្រីក្ដី
ក៏ខ្ញុំនឹងទម្លាក់អ្នកចុះមកក្រោមបានដែរ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
១៧ «ស្រុកអេដំនឹងក្លាយទៅជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យរន្ធត់។+ អ្នកណាដែលដើរកាត់ទីនោះ នឹងមើលដោយភ័យតក់ស្លុត ហើយនឹកហួសចិត្តចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ស្រុកនោះ។ ១៨ ដូចការបំផ្លាញក្រុងសូដុមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា រួមទាំងក្រុងដែលនៅជុំវិញ»+ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ស្រុកអេដំនឹងគ្មានអ្នកណាតាំងទីលំនៅឬរស់នៅទីនោះទៀតទេ។+
១៩ «មើល! មានបុគ្គលម្នាក់នឹងឡើងមកទាស់នឹងវាលស្មៅសុខសាន្ត ដូចជាតោ+ចេញពីព្រៃស្ដុកតាមដងទន្លេយ៉ូដាន់ ប៉ុន្តែមួយប៉ប្រិចភ្នែក ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យគាត់រត់ចេញពីនាង។ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងបុគ្គលម្នាក់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើនាង។ ព្រោះតើមានអ្នកណាដូចខ្ញុំ ហើយអាចប្រជែងជាមួយនឹងខ្ញុំ? តើគង្វាលណាអាចតតាំងនឹងខ្ញុំបាន?+ ២០ ហេតុនេះ បណ្ដាជនទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់នូវការសម្រេចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើទាស់នឹងស្រុកអេដំ និងអ្វីដែលលោកបានគិតទាស់នឹងពួកអ្នកដែលរស់នៅតំបន់ថេម៉ាន។ ប្រសាសន៍នោះមានដូចតទៅ៖+
ចៀមតូចៗនឹងត្រូវអូសយកចេញពីហ្វូងជាមិនខាន
គាត់នឹងធ្វើឲ្យលំនៅរបស់ពួកវាទៅជាតំបន់ស្ងាត់សូន្យ ដោយសារតែពួកគេ។+
២១ សំឡេងដួលរលំរបស់ពួកគេ ធ្វើឲ្យផែនដីរញ្ជួយ។
មើល! មានសំឡេងស្រែកឡើងយ៉ាងខ្លាំង!
សំឡេងនោះលាន់ឮទៅដល់សមុទ្រក្រហម។+
២២ មើល! សត្រូវនឹងត្រដាងស្លាប
ហើរឡើងដូចជាឥន្ទ្រី ហើយចុះមកក្រុងបូសរ៉ាយ៉ាងលឿន។+
នៅគ្រានោះ ទ័ពខ្លាំងពូកែរបស់អេដំនឹងភ័យញាប់ញ័រ
ដូចជាស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន»។
២៣ ស្ដីអំពីក្រុងដាម៉ាស់+ ព្រះមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖
«អ្នកក្រុងហាម៉ាត+និងអ្នកក្រុងអើផាតបានខ្មាស ព្រោះបានឮដំណឹងអាក្រក់។
ចិត្តពួកគេស្រយុតទៅដោយការភ័យខ្លាច
ចិត្តបណ្ដាជនដូចជាសមុទ្រកញ្ជ្រោលបក់បោកមិនចេះស្ងប់ទេ។
២៤ អ្នកក្រុងដាម៉ាស់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ហើយរត់ទៅទាំងភ័យតក់ស្លុត។
ពួកគេកើតទុក្ខនិងឈឺចាប់ជាខ្លាំង ដូចជាស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន។
២៥ ហេតុអ្វីក្រុងដ៏រុងរឿងនិងសប្បាយរីករាយ
មិនទាន់ត្រូវគេបោះបង់ចោលដូច្នេះ?
២៦ មើល! ពួកយុវជនក្នុងក្រុងនោះ នឹងដួលស្លាប់នៅទីធ្លាសាធារណៈ
ហើយពួកទាហានទាំងអស់នឹងវិនាសទៅនៅថ្ងៃនោះ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌។
២៧ «ខ្ញុំនឹងដុតបំផ្លាញកំពែងក្រុងដាម៉ាស់
ហើយភ្លើងនោះនឹងឆាបឆេះប៉មរឹងមាំទាំងប៉ុន្មានរបស់បេនហាដាត»។+
២៨ ស្ដីអំពីទឹកដីកេដា+និងរាជាណាចក្រនានាក្នុងទឹកដីហាសោ ដែលនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានដណ្ដើមយក ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖
«ចូរឡើងទៅទឹកដីកេដា ហើយបំផ្លាញពួកអ្នកដែលនៅទិសខាងកើត។
២៩ ត្រសាលនិងហ្វូងចៀមរបស់ពួកគេ នឹងត្រូវចាប់យក
ព្រមទាំងក្រណាត់ត្រសាលនិងរបស់របរទាំងអស់។
ឯសត្វអូដ្ឋរបស់ពួកគេ ក៏នឹងត្រូវនាំយកទៅដែរ។
ពេលនោះ បណ្ដាជននឹងស្រែកទៅគេថា៖ ‹មានការភ័យតក់ស្លុតនៅគ្រប់ទិសទី!›»។
៣០ «ឱពួកអ្នកដែលរស់នៅទឹកដីហាសោអើយ! ចូររត់ទៅឲ្យឆ្ងាយទៅ!
ចូរទៅរស់នៅក្នុងទីជម្រៅចុះ!»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
«ព្រោះនេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានរៀបផែនការទាស់នឹងអ្នក
គឺរៀបគម្រោងប្រឆាំងនឹងអ្នកហើយ»។
៣១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ចូរឡើងទៅទាស់នឹងប្រជាជាតិដែលមានសន្តិភាព!
គឺពួកអ្នកដែលរស់នៅដោយសុខសាន្ត។
ប្រជាជាតិនោះគ្មានទ្វារក្រុងឬរនុកទេ ហើយពួកគេរស់នៅដាច់ដោយឡែកពីអ្នកឯទៀត។
៣២ ហ្វូងអូដ្ឋរបស់ពួកគេនឹងត្រូវគេដណ្ដើមយក
ហើយហ្វូងសត្វឯទៀតដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ក៏ត្រូវគេចាប់យកដែរ។
ខ្ញុំនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេទៅគ្រប់ទីកន្លែង
គឺពួកអ្នកដែលកាត់តម្រឹមសក់ត្រឹមសៀតផ្កា។+
ខ្ញុំនឹងនាំមហន្តរាយធ្លាក់មកលើពួកគេពីគ្រប់ទិសទី»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣៣ «ទឹកដីហាសោនឹងទៅជាលំនៅរបស់ឆ្កែព្រៃ
គឺទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំជារៀងរហូត។
នៅទីនោះនឹងគ្មានមនុស្សរស់នៅ
ហើយគ្មានអ្នកណាតាំងលំនៅលើទឹកដីនោះទៀតឡើយ»។
៣៤ នៅដើមរាជ្យសេដេគា+ស្ដេចស្រុកយូដា ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អំពីស្រុកអេឡាំ+ តាមរយៈយេរេមាថា៖ ៣៥ «ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងបំបាក់ធ្នូរបស់ពួកអេឡាំ+ ជាប្រភពកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ពួកគេ។ ៣៦ ខ្ញុំនឹងនាំខ្យល់ទាំងបួនទិសបក់បោកមកលើស្រុកអេឡាំ ហើយខ្ញុំនឹងកម្ចាត់កម្ចាយពួកអ្នកស្រុកនោះទៅគ្រប់ទិស។ ពួកគេនឹងខ្ចាត់ខ្ចាយទៅរស់នៅក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងអស់›»។
៣៧ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ខ្ញុំនឹងកម្ទេចពួកអេឡាំនៅមុខពួកសត្រូវ និងពួកអ្នកដែលតាមរកជីវិតពួកគេ។ ខ្ញុំនឹងបញ្ចេញកំហឹងរបស់ខ្ញុំដោយធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់ទៅលើពួកគេ ហើយខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យពួកសត្រូវដេញតាមប្រហារពួកគេដោយដាវ រហូតដល់ពួកគេវិនាសអស់គ្មានសល់»។
៣៨ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ខ្ញុំនឹងតាំងបល្ល័ង្កខ្ញុំនៅស្រុកអេឡាំ+ ហើយខ្ញុំនឹងប្រហារស្ដេចនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនៅទីនោះ»។
៣៩ «ប៉ុន្តែ នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ ខ្ញុំនឹងប្រមូលពួកអេឡាំដែលជាប់ជាឈ្លើយមកវិញ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៥០ ស្ដីអំពីក្រុងបាប៊ីឡូន+ជាទឹកដីរបស់ពួកខាល់ដេ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈយេរេមាដូចតទៅ៖
២ «ចូរថ្លែងប្រាប់ ហើយប្រកាសក្នុងចំណោមប្រជាជាតិទាំងឡាយ។
ចូរដំឡើងបង្គោលសញ្ញាមួយ ហើយប្រកាសទៅ!
កុំលាក់បាំងអ្វីឲ្យសោះ!
ចូរប្រកាសថា៖ ‹បាប៊ីឡូនត្រូវគេដណ្ដើមយកហើយ។+
ព្រះបេលបានបាក់មុខ+ ព្រះមេរ៉ូដាកបានភ័យតក់ស្លុត។
ឯរូបព្រះឯទៀត ក៏បានអាម៉ាស់មុខ
រូបព្រះនានាដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមបានភ័យញាប់ញ័រ›។
៣ ព្រោះប្រជាជាតិមួយពីទិសខាងជើង+ បានមកទាស់នឹងស្រុកបាប៊ីឡូន។
ប្រជាជាតិនោះនឹងធ្វើឲ្យស្រុកនោះក្លាយទៅជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យរន្ធត់
ហើយគ្មានអ្នកណារស់នៅទៀតឡើយ។
ទាំងមនុស្សទាំងសត្វបានរត់ចេញ គឺទាំងអស់បានចេញទៅបាត់ហើយ»។
៤ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «នៅគ្រានោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដានឹងមកវិញជាមួយគ្នា។+ ពួកគេនឹងដើរបណ្ដើរយំបណ្ដើរ+ ហើយពួកគេនឹងស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃខ្លួន។+ ៥ ពួកគេនឹងសួររកផ្លូវទៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ហើយធ្វើដំណើរតម្រង់ទៅទីនោះ+ ទាំងនិយាយថា៖ ‹ចូរមក! យើងនាំគ្នាទៅចុះកិច្ចព្រមព្រៀងដ៏ស្ថិតស្ថេរជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ជាកិច្ចព្រមព្រៀងដែលមិនត្រូវបំភ្លេចឡើយ›។+ ៦ រាស្ត្ររបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាហ្វូងចៀមដែលវង្វេង+ ព្រោះគង្វាលធ្វើឲ្យពួកគេវង្វេងផ្លូវ+ ដោយនាំពួកគេទៅតំបន់ភ្នំ ទុកឲ្យពួកគេដើរចុះឡើងពីភ្នំមួយទៅភ្នំមួយ រហូតដល់ពួកគេភ្លេចទីសម្រាករបស់ខ្លួន។ ៧ ពួកសត្រូវដែលប្រទះឃើញពួកគេ ក៏បានត្របាក់ស៊ីពួកគេ+ ហើយនិយាយថា៖ ‹យើងមិនបានធ្វើខុសអ្វីទេ ព្រោះពួកគេទេតើដែលបានប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាជាលំនៅដ៏សុចរិត ពោលគឺប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាទីសង្ឃឹមរបស់បុព្វបុរសពួកគេ›»។
៨ «ចូររត់ចេញពីក្រុងបាប៊ីឡូន គឺចេញពីទឹកដីពួកខាល់ដេទៅ+
ហើយធ្វើដូចជាចៀមឈ្មោលដើរនាំមុខហ្វូងចៀម។
៩ ព្រោះមើល! ខ្ញុំនឹងចាត់ប្រជាជាតិមួយក្រុមធំពីស្រុកខាងជើង
ឲ្យមកប្រឆាំងនឹងស្រុកបាប៊ីឡូន។+
ប្រជាជាតិទាំងនោះនឹងមកច្បាំងដោយតម្រៀបជាក្បួន។
ពីទីនោះក្រុងបាប៊ីឡូននឹងត្រូវគេដណ្ដើមយកបាន។
ព្រួញរបស់ប្រជាជាតិទាំងនោះប្រៀបដូចជាទាហានខ្លាំងពូកែ
ដែលបណ្ដាលឲ្យមានការព្រាត់ប្រាសកូន+
ព្រោះពេលដែលបាញ់ចេញទៅ តែងតែចំគោលដៅជានិច្ច។
១០ ស្រុករបស់ពួកខាល់ដេនឹងត្រូវគេចាប់យក។+
ឯអស់អ្នកដែលរឹបអូសយករបស់របរក្នុងស្រុកនោះ ពួកគេនឹងបានស្កប់ស្កល់»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
អ្នកលោតសប្បាយដូចជាគោញីលោតលើវាលស្មៅ
ហើយស្រែកហ៊ោកញ្ជ្រៀវដូចជាសត្វសេះ។
១២ ម្ដាយរបស់អ្នកបានអាម៉ាស់មុខ+
ម្ដាយដែលបង្កើតអ្នកមក បានខកចិត្តជាខ្លាំង។
មើល! នាងបានក្លាយទៅជាប្រជាជាតិមួយដែលអន់ជាងគេបំផុត
ហើយទៅជាតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ និងទីរហោស្ថានហួតហែង។+
១៣ ដោយសារកំហឹងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងគ្មានមនុស្សរស់នៅក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូនទៀត+
គឺត្រូវទុកចោលឲ្យនៅស្ងាត់សូន្យ។+
អស់អ្នកដែលឆ្លងកាត់ស្រុកនោះ នឹងសម្លឹងមើលដោយរន្ធត់
ហើយនឹកហួសចិត្តនឹងអន្តរាយដែលបានកើតឡើងលើទឹកដីនោះ។+
១៤ ឱពួកអ្នកកំពុងយឹតធ្នូដែលមកពីគ្រប់ទិសទីអើយ!
ចូរតម្រៀបទ័ពច្បាំងនឹងស្រុកបាប៊ីឡូនទៅ។
ចូរបាញ់ព្រួញទៅលើនាង កុំសំចៃព្រួញឲ្យសោះ+
ព្រោះនាងបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ។+
១៥ ចូរបន្លឺសំឡេងចូលច្បាំងនឹងនាងពីគ្រប់ទិសទី។
មើល! នាងបានសុំចុះចាញ់ហើយ។
បង្គោលទាំងប៉ុន្មានរបស់នាងបានដួល កំពែងក្រុងបានត្រូវរំលំ+
ព្រោះនេះជាសេចក្ដីសងសឹកពីព្រះយេហូវ៉ា។+
ចូរសងសឹកនឹងនាងទៅ។ ចូរធ្វើទៅលើនាងដូចនាងធ្វើទៅលើគេដែរ។+
១៦ ចូរប្រហារពួកអ្នកសាបព្រោះ និងពួកអ្នកច្រូតកាត់ពីស្រុកបាប៊ីឡូនទៅ។+
ដោយសារតែការវាយប្រហារដ៏សាហាវ ពួកគេម្នាក់ៗនឹងវិលទៅឯជនរួមជាតិរបស់ខ្លួន ហើយរត់ទៅឯស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។+
១៧ «ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលប្រៀបដូចជាហ្វូងចៀមខ្ចាត់ខ្ចាយ+ ព្រោះក្រុមតោបានកម្ចាត់កម្ចាយពួកគេ+ គឺមុនដំបូង ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានត្របាក់ពួកគេ។+ បន្ទាប់មក នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានអង្កៀមឆ្អឹងពួកគេ។+ ១៨ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើទៅលើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននិងទឹកដីរបស់គាត់ ដូចដែលខ្ញុំបានធ្វើទៅលើស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីដែរ។+ ១៩ រួចខ្ញុំនឹងនាំអ៊ីស្រាអែលមកឯវាលស្មៅរបស់គាត់វិញ។+ គាត់នឹងមានអាហារជាបរិបូរនៅតំបន់កើមែល តំបន់បាសាន+ តំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម+ និងតំបន់ភ្នំគីលាត+ ហើយគាត់នឹងបរិភោគឆ្អែតស្កប់ស្កល់›»។
២០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «នៅគ្រានោះ
គេនឹងស្វែងរកទោសកំហុសរបស់អ៊ីស្រាអែល តែរកមិនឃើញទេ
ហើយគេនឹងខំរកអំពើខុសឆ្គងរបស់យូដា តែក៏រកមិនឃើញដែរ
ព្រោះខ្ញុំនឹងអភ័យទោសឲ្យអស់អ្នកដែលខ្ញុំទុកឲ្យនៅសល់»។+
២១ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ចូរឡើងទៅច្បាំងនឹងទឹកដីមេរ៉ាថេមនិងពួកអ្នកនៅតំបន់ភីកូដ។+
ចូរប្រហារពួកគេ ហើយបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យអស់ ដូចដែលខ្ញុំបានបង្គាប់។
២២ មានសំឡេងសង្គ្រាមនៅក្នុងស្រុក ជាការបំផ្លិចបំផ្លាញដ៏ធំសម្បើម។
២៣ មិនគួរណា ញញួរដែលបំបាក់បំបែកប្រជាជាតិនានានៅផែនដីបានត្រូវកម្ទេចចោលសោះ!+
មិនគួរណា ស្រុកបាប៊ីឡូនបានទៅជាកន្លែងដែលនាំឲ្យប្រជាជាតិទាំងឡាយភ័យរន្ធត់បែបនេះឡើយ!+
២៤ ឱស្រុកបាប៊ីឡូនអើយ! ខ្ញុំបានដាក់អន្ទាក់ចាប់អ្នកហើយ
តែអ្នកមិនដឹងខ្លួនទេ។
អ្នកបានត្រូវរកឃើញ និងត្រូវចាប់ហើយ+ ព្រោះអ្នកបានប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។
២៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកឃ្លាំងរបស់លោក
ហើយយកអាវុធនៃសេចក្ដីកំហឹងរបស់លោកចេញមក+
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុត មានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ ក្នុងទឹកដីរបស់ពួកខាល់ដេ។
២៦ ឱអ្នកដែលនៅកន្លែងឆ្ងាយៗអើយ! ចូរមកច្បាំងនឹងស្រុកបាប៊ីឡូនទៅ។+
ចូរបើកជង្រុកទាំងឡាយ។+ ចូរគរអ្នកស្រុកនោះដូចជាគំនរស្រូវ។
ចូរបំផ្លាញស្រុកនោះឲ្យខ្ទេចខ្ទី+ កុំឲ្យនៅសល់អ្នកណាម្នាក់ឡើយ។
២៧ ចូរសម្លាប់គោស្ទាវទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកនោះទៅ+
គឺនាំយកទៅឯកន្លែងសម្លាប់ចុះ។
វេទនាដល់ពួកគេ! ព្រោះថ្ងៃអវសានរបស់ពួកគេបានមកដល់ហើយ
គឺថ្ងៃវិនិច្ឆ័យទោសពួកគេ!
២៨ មានឮសំឡេងមនុស្សកំពុងរត់ គឺពួកអ្នកដែលរត់ចេញពីស្រុកបាប៊ីឡូន។
ពួកគេចូលទៅប្រកាសក្នុងក្រុងស៊ីយ៉ូនអំពីការសងសឹករបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង គឺជាការសងសឹកឲ្យវិហាររបស់លោក។+
២៩ ចូរហៅទ័ពធ្នូឲ្យមកច្បាំងនឹងស្រុកបាប៊ីឡូន
គឺហៅអស់អ្នកដែលកំពុងយឹតធ្នូ។+
ចូរឡោមព័ទ្ធក្រុងបាប៊ីឡូន កុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់គេចរួចឡើយ។
ចូរតបស្នងឲ្យសមនឹងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ។+
ចូរធ្វើទៅលើពួកគេដូចដែលពួកគេបានធ្វើទៅលើអ្នកឯទៀត។+
ព្រោះពួកគេបានប្រព្រឹត្តដោយក្រអឺតទាស់នឹងព្រះយេហូវ៉ា
គឺទាស់នឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃអ៊ីស្រាអែល។+
៣០ ដូច្នេះ ពួកយុវជននៅក្នុងក្រុងនោះ នឹងដួលស្លាប់នៅទីធ្លាសាធារណៈ+
ហើយពួកទាហានទាំងអស់នឹងវិនាសទៅនៅថ្ងៃនោះឯង»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣១ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាម្ចាស់ដ៏ឧត្ដមបំផុតប្រកាសថា៖ «ឱអ្នកព្រហើនអើយ!+ ខ្ញុំប្រឆាំងនឹងអ្នកហើយ។+
ព្រោះថ្ងៃរបស់អ្នកនឹងមកដល់ជាមិនខាន គឺជាថ្ងៃដែលខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នក។
៣២ ឱអ្នកព្រហើនអើយ! អ្នកនឹងជំពប់ដួល
ហើយគ្មាននរណាលើកអ្នកឡើងទេ។+
ខ្ញុំនឹងដុតបំផ្លាញបណ្ដាក្រុងរបស់អ្នកចោល
ហើយភ្លើងនោះនឹងឆាបឆេះអ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅជុំវិញ»។
៣៣ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«ពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដារងការគាបសង្កត់។
ពួកអ្នកដែលចាប់ពួកគេធ្វើជាឈ្លើយ មិនឲ្យពួកគេមានសេរីភាពទេ+
ហើយក៏មិនព្រមដោះលែងពួកគេដែរ។+
៣៤ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលលោះពួកគេគឺខ្លាំងក្លា។+
នាមលោកគឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌។+
លោកនឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យពួកគេជាមិនខាន+
ដើម្បីឲ្យមានសេចក្ដីស្រាកស្រាន្តនៅក្នុងស្រុក+
ហើយឲ្យពួកអ្នកស្រុកបាប៊ីឡូនជ្រួលច្របល់»។+
៣៥ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! មានដាវមួយមកប្រហារពួកខាល់ដេ
គឺប្រហារពួកអ្នកស្រុកបាប៊ីឡូន ព្រមទាំងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងពួកអ្នកប្រាជ្ញក្នុងស្រុកនោះដែរ។+
៣៦ មានដាវមួយមកទាស់នឹងពួកអ្នកដែលនិយាយឥតបានការ* ហើយពួកអ្នកទាំងនោះនឹងប្រព្រឹត្តដោយល្ងីល្ងើ។
ដាវនោះនឹងវាយប្រហារទៅលើទ័ពខ្លាំងក្លា ហើយពួកគេនឹងភ័យតក់ស្លុត។+
៣៧ មានដាវមួយវាយប្រហារទៅលើសេះនិងរទេះចម្បាំង
និងទៅលើជាតិសាសន៍ផ្សេងៗដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះ
ហើយពួកគេនឹងទន់ខ្សោយដូចជាស្ត្រីភេទ។+
ដាវនោះនឹងវាយយកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ពីស្រុកនោះ។+
៣៨ មានការបំផ្លាញទៅលើផ្លូវទឹក ហើយកន្លែងទាំងនោះក៏រីងស្ងួតទៅ+
ព្រោះស្រុកនោះពេញទៅដោយរូបព្រះ+
ហើយដោយសារឃើញអ្វីដ៏គួរឲ្យតក់ស្លុតក្នុងគំនិត ពួកគេចេះតែប្រព្រឹត្តដូចជាមនុស្សឆ្កួត។
៣៩ ហេតុនេះ សត្វដែលរស់នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ នឹងរស់នៅជាមួយសត្វដែលចេះលូ
ហើយក្នុងស្រុកនោះនឹងពេញទៅដោយសត្វអូទ្រីស។+
គ្មានមនុស្សណាម្នាក់រស់នៅទីនោះទៀតទេ
ហើយគ្រប់ជំនាន់តទៅក៏គ្មានអ្នកណាតាំងលំនៅក្នុងស្រុកនោះដែរ»។+
៤០ «ដូចព្រះបានបំផ្លាញក្រុងសូដុម ក្រុងកូម៉ូរ៉ា+ និងបណ្ដាក្រុងដែលនៅក្បែរនោះយ៉ាងណា+ នោះលោកនឹងធ្វើទៅលើស្រុកបាប៊ីឡូនយ៉ាងនោះដែរ ហើយនឹងគ្មានអ្នកណាតាំងលំនៅឬរស់នៅទីនោះទៀតទេ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៤១ «មើល! ប្រជាជាតិមួយនឹងមកពីទិសខាងជើង
ជាប្រជាជាតិដ៏ធំ ហើយបណ្ដាស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លា+នឹងធ្វើដំណើរ
មកពីកន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី។+
៤២ ពួកគេកាន់ធ្នូនិងលំពែងមកជាមួយ។+
ពួកគេសាហាវឃោរឃៅ ឥតត្រាប្រណីឡើយ។+
ពេលពួកគេជិះសេះមក នោះមានឮសូរសន្ធឹកដូចជាសមុទ្រកញ្ជ្រោលបក់បោក។+
ឱកូនស្រីនៃស្រុកបាប៊ីឡូន*អើយ! ពួកគេនឹងតម្រៀបទ័ពមកច្បាំងនឹងអ្នកដូចជាអ្នកចម្បាំងមួយរូប។+
៤៣ ពេលស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនឮដំណឹងអំពីពួកគេ+
គាត់លែងមានភាពក្លាហាន+ គាត់ភ័យញាប់ញ័រជាខ្លាំង
ហើយឈឺចាប់ដូចជាស្ត្រីហៀបនឹងសម្រាលកូន។
៤៤ «មើល! មានបុគ្គលម្នាក់នឹងឡើងមកទាស់នឹងវាលស្មៅសុខសាន្ត ដូចជាតោចេញពីព្រៃស្ដុកតាមដងទន្លេយ៉ូដាន់ ប៉ុន្តែមួយប៉ប្រិចភ្នែក ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យគាត់រត់ចេញពីនាង។ ខ្ញុំនឹងតែងតាំងបុគ្គលម្នាក់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើនាង។+ ព្រោះតើមានអ្នកណាដូចខ្ញុំ ហើយហ៊ានប្រជែងជាមួយនឹងខ្ញុំទៅ? តើគង្វាលណាអាចតតាំងនឹងខ្ញុំបាន?+ ៤៥ ហេតុនេះ បណ្ដាជនទាំងឡាយអើយ! ចូរស្ដាប់នូវការសម្រេចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើទាស់នឹងស្រុកបាប៊ីឡូន+ និងអ្វីដែលលោកបានគិតទាស់នឹងពួកខាល់ដេ។
ចៀមតូចៗនឹងត្រូវអូសយកចេញពីហ្វូងជាមិនខាន។
គាត់នឹងធ្វើឲ្យលំនៅរបស់ពួកវាទៅជាតំបន់ស្ងាត់សូន្យ ដោយសារតែពួកគេ។+
៤៦ សំឡេងដួលរលំរបស់ក្រុងបាប៊ីឡូន ធ្វើឲ្យផែនដីរញ្ជួយ
ហើយសម្រែកយ៉ាងខ្លាំងរបស់ពួកគេលាន់ឮទៅដល់ប្រជាជាតិនានា»។+
៥១ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូចតទៅ៖
«មើល! ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យមានខ្យល់នៃការបំផ្លាញ
២ ខ្ញុំនឹងចាត់ពួកអ្នករោយស្រូវឲ្យទៅស្រុកបាប៊ីឡូន
ពួកគេនឹងរោយស្រុកនោះ ហើយធ្វើឲ្យនៅទទេធេង។
ពួកគេនឹងមកទាស់នឹងស្រុកនោះពីគ្រប់ទិសទី នៅថ្ងៃនៃសេចក្ដីវេទនា។+
៣ ចូរកុំឲ្យពលធ្នូ យឹតធ្នូរបស់ខ្លួនទាន់ឡើយ។
កុំឲ្យអ្នកដែលពាក់អាវក្រោះ ក្រោកឈរដែរ។
កុំបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតអាសូរដល់ពួកយុវជនក្នុងស្រុកនោះឲ្យសោះ+
ត្រូវបំផ្លាញទ័ពទាំងអស់របស់ពួកគេ។
៤ ទ័ពខាល់ដេនឹងត្រូវចាក់ទម្លុះ
ហើយដួលស្លាប់នៅលើផ្លូវទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកខ្លួន។+
៥ តាមទស្សនៈរបស់ព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ស្រុករបស់ពួកគេ*ពេញទៅដោយទោសកំហុស។
ចំណែកពួកអ៊ីស្រាអែលនិងពួកយូដាវិញ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មិនបានទុកពួកគេចោល ឲ្យទៅដូចជាស្ត្រីមេម៉ាយទេ។+
៦ ចូររត់ចេញពីស្រុកបាប៊ីឡូនទៅ ដើម្បីឲ្យខ្លួនរួចជីវិត។+
កុំវិនាសទៅដោយសារទោសកំហុសរបស់នាងឡើយ។
ព្រោះនេះជាពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាសងសឹក
លោកនឹងសងដល់នាងតាមអ្វីដែលនាងបានធ្វើទៅលើអ្នកឯទៀត។+
៧ ក្រុងបាប៊ីឡូនប្រៀបដូចជាពែងមាសក្នុងដៃព្រះយេហូវ៉ា។
នាងធ្វើឲ្យមនុស្សទាំងឡាយនៅផែនដីស្រវឹង
ព្រោះប្រជាជាតិនានាបានផឹកស្រារបស់នាង។+
ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេវង្វេងវង្វាន់។+
៨ ក្រុងបាប៊ីឡូនបានត្រូវផ្ដួលរំលំនិងកម្ទេចចោលក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ។+
ចូរទ្រហោយំកាន់ទុក្ខនាងទៅ!+
ចូរយកប្រេងបាលសាមមកលាបបំបាត់ការឈឺចាប់ឲ្យនាងចុះប្រហែលនាងអាចជាសះស្បើយឡើងវិញ»។
៩ «យើងព្យាយាមជួយព្យាបាលក្រុងបាប៊ីឡូន តែនាងមិនអាចជាសះស្បើយទេ។
ទុកនាងចោលទៅ ហើយចូរយើងត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។+
ព្រោះការវិនិច្ឆ័យចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់នាងបានមកដល់ហើយ
ជាអំពើខុសឆ្គងដែលខ្ពស់ដល់ពពកនៅលើមេឃ។+
១០ ព្រះយេហូវ៉ាបានរកយុត្តិធម៌ឲ្យយើងហើយ។+
ចូរមកថ្លែងប្រាប់អំពីស្នាដៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើងនៅក្រុងស៊ីយ៉ូន»។+
១១ «ចូរខាត់ផ្លែព្រួញឲ្យភ្លឺរលោង+ ហើយយកខែលមក*
ព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញចិត្តបណ្ដាស្ដេចស្រុកមេឌីឲ្យមកហើយ+
ព្រោះលោកមានបំណងបំផ្លាញក្រុងបាប៊ីឡូនចោល។
ព្រោះនេះជាការសងសឹករបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាការសងសឹកឲ្យវិហាររបស់លោក។
១២ ចូរដំឡើងបង្គោលសញ្ញា+ដើម្បីផ្ដួលរំលំកំពែងក្រុងបាប៊ីឡូន។
ចូរបន្ថែមពួកអ្នកយាមត្បាត ហើយត្រៀមវាយលុកទៅ។
ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបក្បួនសឹកដើម្បីវាយប្រហារពួកគេហើយ
លោកនឹងធ្វើទៅលើអ្នកក្រុងបាប៊ីឡូនដូចដែលលោកបានសន្យាជាក់ជាមិនខាន»។+
១៣ «ឱស្ត្រីដែលអង្គុយនៅលើទឹកជាច្រើន+ និងមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភអើយ!+
ទីអវសានរបស់នាងបានមកដល់ហើយ នាងក៏លែងទទួលកម្រៃទៀតដែរ។+
១៤ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌បានស្បថដោយនូវនាមលោកថា៖
‹ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យក្រុងនេះពេញទៅដោយមនុស្ស គឺច្រើនដូចកណ្ដូប
ហើយពួកគេនឹងស្រែកអបអរដោយសារមានជ័យជម្នះលើនាង›។+
១៥ លោកជាអ្នកបង្កើតផែនដីដោយឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា
លោកបានបង្កើតដី*ដោយប្រាជ្ញា+
ថែមទាំងបានលាតសន្ធឹងផ្ទៃមេឃដោយការយល់ដឹងរបស់លោកផង។+
១៦ ពេលលោកបញ្ចេញសំឡេង ចំហាយទឹកនៅលើមេឃពុះកញ្ជ្រោល។
លោកបណ្ដាលឲ្យពពកឡើងពីជើងមេឃ
ហើយធ្វើឲ្យមានផ្លេកបន្ទោរនៅពេលភ្លៀង
ព្រមទាំងបណ្ដាលឲ្យខ្យល់បក់ចេញពីឃ្លាំងរបស់លោក។+
១៧ មនុស្សទាំងអស់ប្រព្រឹត្តដោយមិនសមហេតុសមផល និងគ្មានការយល់ដឹងសោះ។
ជាងដែកនឹងអាម៉ាស់មុខ ព្រោះតែរូបព្រះដែលពួកគេបានធ្វើ+
ព្រោះរូប*ទាំងនោះគ្មានខ្យល់ដង្ហើមទេ ហើយសុទ្ធតែជាការបោកប្រាស់។+
១៨ រូបព្រះទាំងនោះសុទ្ធតែឥតបានការ+ ជាស្នាដៃដែលគួរឲ្យចំអកមើលងាយវិញ។
ពេលថ្ងៃវិនិច្ឆ័យមកដល់ រូបទាំងនោះនឹងវិនាសសូន្យទៅ។
១៩ ឯព្រះដែលជាមត៌ករបស់យ៉ាកុប លោកមិនដូចរូបព្រះទាំងនោះទេ
ព្រោះលោកជាអ្នកបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់
លោកមាននាមថាយេហូវ៉ា ហើយជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌»។+
២០ «អ្នកជាអាវុធដែលខ្ញុំធ្វើចម្បាំង
គឺខ្ញុំនឹងប្រើអ្នកជាដំបងដើម្បីវាយកម្ទេចប្រជាជាតិនានា។
ខ្ញុំនឹងប្រើអ្នកដើម្បីបំផ្លាញរាជាណាចក្រទាំងឡាយឲ្យសាបសូន្យអស់។
២១ ខ្ញុំនឹងប្រើអ្នកដើម្បីវាយកម្ទេចសេះនិងអ្នកជិះ
ព្រមទាំងបំផ្លាញរទេះចម្បាំងនិងអ្នកបរឲ្យខ្ទេចខ្ទី។
២២ ខ្ញុំនឹងប្រើអ្នកដើម្បីវាយកម្ទេចទាំងបុរសទាំងស្ត្រី
ទាំងកូនក្មេងទាំងមនុស្សចាស់ ទាំងយុវជនទាំងយុវនារី។
២៣ ខ្ញុំនឹងប្រើអ្នកដើម្បីវាយកម្ទេចទាំងពួកគង្វាលទាំងហ្វូងចៀម
ទាំងកសិករទាំងសត្វដែលគាត់ទឹម ទាំងពួកអភិបាលទាំងពួកអ្នកគ្រប់គ្រង។
២៤ ខ្ញុំនឹងតបស្នងក្រុងបាប៊ីឡូននិងពួកខាល់ដេ
ឲ្យសមនឹងអំពើអាក្រក់គ្រប់យ៉ាង ដែលពួកគេបានធ្វើទៅលើក្រុងស៊ីយ៉ូននៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៥ «ឱភ្នំដែលបំផ្លាញអើយ! អ្នកហើយដែលបំផ្លាញផែនដីទាំងមូល។+
មើល! ខ្ញុំទាស់នឹងអ្នកហើយ។+
ខ្ញុំនឹងលើកដៃវាយប្រហារអ្នក រួចរមៀលអ្នកចុះពីផ្ទាំងថ្មដ៏ធំ
ហើយធ្វើឲ្យអ្នកទៅជាភ្នំដែលឆេះខ្ទេចខ្ទី»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៦ «បណ្ដាជននឹងមិនទៅរើសយកថ្មជ្រុងឬថ្មគ្រឹះចេញពីអ្នកទេ
ព្រោះអ្នកនឹងត្រូវបោះបង់ចោលជារៀងរហូត»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
២៧ «ចូរដំឡើងបង្គោលសញ្ញាមួយនៅក្នុងស្រុកនេះ។+
ចូរផ្លុំស្នែងនៅក្នុងចំណោមប្រជាជាតិនានា។
ចូរចាត់តាំងប្រជាជាតិទាំងនោះឲ្យទៅទាស់នឹងនាង។
ចូរកោះហៅរាជាណាចក្រនានាឲ្យមកច្បាំងនឹងនាង គឺរាជាណាចក្រអារ៉ារ៉ាត+មីននី និងអាសខិនណាស។+
ចូរជ្រើសរើសនាយទាហានម្នាក់ឲ្យប្រឆាំងនឹងនាង។
ចូរធ្វើឲ្យហ្វូងសេះឡើងមកដូចជាកណ្ដូបពពាក់ពពូន។
២៨ ចូរប្រមូលប្រជាជាតិនានាឲ្យមកទាស់នឹងនាង
គឺបណ្ដាស្ដេចស្រុកមេឌី+ ពួកអភិបាល និងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងឯទៀត
ព្រមទាំងប្រជាជាតិទាំងអស់ដែលពួកគេកាន់កាប់។
២៩ ផែនដីនឹងកក្រើកញាប់ញ័រ
ព្រោះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាគិតចង់ធ្វើទៅលើស្រុកបាប៊ីឡូននឹងសម្រេចជាមិនខាន
គឺធ្វើឲ្យស្រុកនោះទៅជាកន្លែងដ៏គួរឲ្យភ័យរន្ធត់ហើយនឹងគ្មានអ្នកណារស់នៅទីនោះទៀត។+
៣០ ទាហានខ្លាំងពូកែរបស់បាប៊ីឡូនលែងប្រយុទ្ធទៀត។
ពួកគេអង្គុយនៅក្នុងបន្ទាយខ្លួន។
ពួកគេបាក់កម្លាំង+ ហើយខ្សោយទៅដូចជាស្ត្រីភេទ។+
ផ្ទះនានាក្នុងក្រុងនោះបានឆេះអស់
ហើយរនុកខ្លោងទ្វារក្រុងក៏ត្រូវបំបាក់ដែរ។+
៣១ អ្នកនាំដំណឹងរត់ទៅជួបអ្នកនាំដំណឹងម្នាក់ទៀត
អ្នកនាំសារទៅជួបអ្នកនាំសារម្នាក់ទៀត
ដើម្បីរាយការណ៍ប្រាប់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ថាក្រុងរបស់គាត់ត្រូវគេវាយយកបានពីគ្រប់ជ្រុងទាំងអស់+
៣២ ហើយផ្លូវទឹក ក៏ត្រូវគេដណ្ដើមយកដែរ។+
ឯទូកធ្វើពីដើមកក់ ត្រូវគេដុតឆេះអស់
ហើយពួកទាហានកំពុងភ័យតក់ស្លុតខ្លាំងណាស់»។
៣៣ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌និងជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានប្រសាសន៍ថា៖
«កូនស្រីបាប៊ីឡូនប្រៀបដូចជាទីលានបញ្ជាន់ស្រូវ។
ឥឡូវជាពេលដែលត្រូវបញ្ជាន់នាងហើយ។
បន្តិចទៀត វេលាដែលត្រូវច្រូតកាត់នាងក៏មកដល់ដែរ»។
៣៤ «នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានលេបត្របាក់ខ្ញុំ+
គាត់បានធ្វើឲ្យខ្ញុំវង្វេងវង្វាន់ ហើយផ្កាប់ខ្ញុំដូចជាផ្កាប់ភាជនៈទទេ។
គាត់លេបខ្ញុំដូចជាសត្វពស់ដ៏ធំ។+
គាត់លេបអ្វីល្អៗរបស់ខ្ញុំចូលទៅក្នុងពោះ ហើយគាត់បានបោះបង់ចោលខ្ញុំ។*
៣៥ អ្នកក្រុងស៊ីយ៉ូននិយាយថា៖ ‹សូមឲ្យអំពើឃោរឃៅដែលពួកបាប៊ីឡូនបានធ្វើមកលើខ្ញុំ ធ្លាក់ទៅលើពួកគេវិញទៅ!›។+
អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមនិយាយថា៖ ‹សូមឲ្យពួកខាល់ដេទទួលទោសចំពោះការកម្ចាយឈាមខ្ញុំ!›»។
៣៦ ហេតុនេះហើយព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖
«មើល! ខ្ញុំនឹងរកយុត្តិធម៌ឲ្យអ្នក+ ហើយខ្ញុំនឹងសងសឹកឲ្យអ្នក។+
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យសមុទ្រនៅស្រុកនោះគោកទៅ និងអណ្ដូងទាំងប៉ុន្មានរីងស្ងួត។+
ទីនោះនឹងទៅជាលំនៅរបស់ឆ្កែព្រៃវិញ។+
អ្នកដែលឃើញក្រុងនោះនឹងរន្ធត់ចិត្តជាខ្លាំង ហើយនឹកហួសចិត្តចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ក្រុងនោះ។
៣៨ ពួកគេទាំងអស់គ្នានឹងគ្រហឹមដូចជាតោស្ទាវ។
ពួកគេបន្លឺសំឡេងដូចជាកូនតោ»។
៣៩ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ពេលពួកគេមានតណ្ហារោលរាល
ខ្ញុំនឹងរៀបចំជប់លៀងឲ្យពួកគេ ហើយធ្វើឲ្យពួកគេស្រវឹង
ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចសប្បាយ។+
រួចពួកគេនឹងដេកជារៀងរហូត ហើយមិនភ្ញាក់ឡើងវិញឡើយ»។+
៤០ «ខ្ញុំនឹងនាំពួកគេទៅសម្លាប់ដូចជាកូនចៀម គឺដូចចៀមឈ្មោលនិងពពែដែរ»។
៤១ «ឱសេសាក*អើយ! មិនគួរណាអ្នកត្រូវគេចាប់បានសោះ+
មិនគួរណាទីដ៏គួរឲ្យសរសើរនៃផែនដីទាំងមូល ត្រូវគេដណ្ដើមយកឡើយ!+
មិនគួរណាក្រុងបាប៊ីឡូនទៅជាកន្លែងគួរឲ្យភ័យតក់ស្លុតដល់ប្រជាជាតិនានាបែបនេះសោះ!
៤២ សមុទ្រជោរឡើងគ្របលើក្រុងបាប៊ីឡូន។
ហើយរលកបក់បោកមកពន្លិចក្រុងនោះទៅ។
៤៣ បណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកនោះទៅជាកន្លែងគួរឲ្យភ័យតក់ស្លុត ហើយទៅជាទឹកដីហួតហែងស្ងាត់ជ្រងំ។
ទីនោះនឹងគ្មានអ្នកណារស់នៅទៀត ហើយក៏គ្មានអ្នកណាឆ្លងកាត់ដែរ។+
៤៤ ខ្ញុំនឹងកាត់ទោសព្រះបេល+របស់ពួកបាប៊ីឡូន
ហើយខ្ញុំនឹងដកអ្វីដែលព្រះនោះលេប ចេញពីមាត់មកវិញ។+
ប្រជាជាតិនានានឹងលែងនាំគ្នាចូលទៅឯព្រះនោះទៀត
ហើយកំពែងក្រុងបាប៊ីឡូននឹងរលំ។+
៤៥ ឱរាស្ត្រខ្ញុំអើយ! ចូរចេញពីក្រុងនោះមក+
ចូររត់ឲ្យរួចជីវិត+ដើម្បីគេចផុតពីកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!+
៤៦ កុំភ័យខ្លាចឬស្រយុតចិត្តអំពីដំណឹងដែលខ្លួនបានឮក្នុងស្រុកនោះឡើយ។
ព្រោះមួយឆ្នាំទៀតនឹងឮដំណឹងមួយ ហើយនៅឆ្នាំបន្ទាប់នឹងឮដំណឹងមួយទៀត
គឺដំណឹងអំពីអំពើឃោរឃៅក្នុងស្រុកនោះ និងអំពីអ្នកគ្រប់គ្រងទាស់នឹងអ្នកគ្រប់គ្រង។
៤៧ មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់
ដែលខ្ញុំនឹងចាត់វិធានការទៅលើរូបព្រះទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូន។
ស្រុកទាំងមូលនឹងរងការអាម៉ាស់
ហើយអ្នកស្រុកទាំងអស់នឹងដួលស្លាប់លើទឹកដីរបស់ខ្លួន។+
៤៨ ពេលនោះ មេឃនិងផែនដី រួមទាំងរបស់សព្វសារពើដែលនៅក្នុងនោះ
នឹងស្រែកច្រៀងដោយអំណរចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់បាប៊ីឡូន+
ព្រោះពួកអ្នកបំផ្លាញនឹងមកប្រហារនាងពីទិសខាងជើង»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៤៩ «ពួកបាប៊ីឡូនមិនគ្រាន់តែបានសម្លាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ+
តែនៅបាប៊ីឡូនមនុស្សពីគ្រប់កន្លែងនៅផែនដី ក៏បានត្រូវសម្លាប់ដែរ។
៥០ ឱអ្នកដែលរួចជីវិតពីដាវអើយ! ចូររត់ទៅមុខទៅ កុំឈប់ឲ្យសោះ!+
ចូរនឹកដល់ព្រះយេហូវ៉ាពីកន្លែងឆ្ងាយ
ហើយចាំក្រុងយេរូសាឡិមទុកក្នុងចិត្តជានិច្ច»។+
៥១ «យើងរងការអាម៉ាស់ ព្រោះបានឮពាក្យដែលគេតិះដៀលយើង។
យើងបាក់មុខខ្លាំងណាស់
ព្រោះជនជាតិដទៃបានមកវាយប្រហារកន្លែងបរិសុទ្ធក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា»។+
៥២ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់
ដែលខ្ញុំនឹងចាត់វិធានការទៅលើរូបព្រះទាំងប៉ុន្មាន
ហើយពួកអ្នករងរបួសទាំងអស់ នឹងស្រែកថ្ងូរពេញក្នុងស្រុក»។+
៥៣ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «ទោះជាក្រុងបាប៊ីឡូនឡើងទៅដល់មេឃ+
ហើយមានប៉មរឹងមាំយ៉ាងណាក្ដី
ក៏ខ្ញុំនឹងចាត់ពួកសត្រូវឲ្យទៅបំផ្លាញក្រុងនោះដែរ»។+
៥៤ «ចូរស្ដាប់! មានសម្រែកចេញពីក្រុងបាប៊ីឡូន+
ជាសម្រែកនៃការហិនវិនាសដ៏ធំក្នុងទឹកដីរបស់ពួកខាល់ដេ។+
៥៥ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ានឹងបំផ្លាញក្រុងបាប៊ីឡូន
លោកនឹងធ្វើឲ្យសំឡេងដ៏ខ្លាំងរបស់នាងស្ងាត់ទៅ
ហើយរលករបស់ពួកគេនឹងឮសន្ធឹកដូចជាផ្លូវទឹកជាច្រើន។
សូរសំឡេងរបស់ពួកគេនឹងឮខ្ទរខ្ទារ។
៥៦ ព្រោះអ្នកបំផ្លាញនឹងមកប្រហារក្រុងបាប៊ីឡូន+
ទ័ពអង់អាចរបស់នាងនឹងត្រូវគេចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ+
ធ្នូរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបំបាក់ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃការសងសឹក។+
លោកនឹងសងដល់ពួកគេវិញជាមិនខាន។+
៥៧ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពួកអ្នកគ្រប់គ្រងនិងពួកអ្នកប្រាជ្ញរបស់នាងស្រវឹង+
ហើយពួកអភិបាល ពួកមន្ត្រី និងពួកទាហានខ្លាំងពូកែរបស់នាងក៏ស្រវឹងដែរ។
ពួកគេនឹងដេកជារៀងរហូត
ហើយមិនភ្ញាក់ឡើងវិញឡើយ»។+ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់មហាក្សត្រនៃបណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌ ដែលមាននាមជាយេហូវ៉ា។
៥៨ ព្រះយេហូវ៉ានៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌មានប្រសាសន៍ថា៖
«កំពែងធំៗរបស់ក្រុងបាប៊ីឡូន នឹងត្រូវផ្ដួលរំលំបំបាក់ខ្ទេចខ្ទី+
ហើយទ្វារក្រុងខ្ពស់ៗនឹងត្រូវដុតបំផ្លាញទាំងអស់។
ទោះជាប្រជាជាតិនានាខំប្រឹងធ្វើការនឿយហត់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ឥតប្រយោជន៍ទទេ ព្រោះអ្វីទាំងនោះ នឹងក្លាយទៅជាចំណីភ្លើង»។+
៥៩ យេរេមាជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានផ្ដល់ការណែនាំដល់សេរ៉ាយ៉ាជាកូននេរា+ដែលជាកូនម៉ាសៀ កាលដែលគាត់ធ្វើដំណើរទៅស្រុកបាប៊ីឡូនជាមួយនឹងសេដេគាជាស្ដេចស្រុកយូដា នៅឆ្នាំទី៤នៃរាជ្យសេដេគា។ (សេរ៉ាយ៉ានោះជាមន្ត្រីភ័ស្តុភារ)។ ៦០ យេរេមាបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនូវពាក្យទាំងប៉ុន្មានទាស់នឹងក្រុងបាប៊ីឡូន ជាសេចក្ដីវេទនាទាំងឡាយដែលនឹងកើតឡើងទៅលើក្រុងនោះ។ ៦១ រួចយេរេមាបានប្រាប់សេរ៉ាយ៉ាថា៖ «កាលដែលអ្នកទៅដល់ក្រុងបាប៊ីឡូនហើយ អ្នកត្រូវអានពាក្យទាំងនេះឮៗឲ្យគេស្ដាប់។ ៦២ រួចនិយាយថា៖ ‹ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! លោកបានមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងក្រុងនេះថា ក្រុងនេះនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល ហើយនឹងគ្មានអ្នកណារស់នៅទៀតទេ ទោះជាមនុស្សឬសត្វក្ដី។ ក្រុងនេះនឹងទៅជាកន្លែងស្ងាត់ជ្រងំជារៀងរហូត›។+ ៦៣ ពេលអ្នកអានពាក្យក្នុងសៀវភៅនេះចប់ហើយ អ្នកត្រូវចងសៀវភៅនេះភ្ជាប់នឹងថ្ម រួចបោះទៅកណ្ដាលទន្លេអឺប្រាត។ ៦៤ បន្ទាប់មក អ្នកត្រូវប្រាប់ថា៖ ‹តាមរបៀបនេះហើយដែលក្រុងបាប៊ីឡូននឹងលិចលង់ទៅ ហើយមិនងើបឡើងវិញឡើយ+ ព្រោះខ្ញុំនឹងនាំសេចក្ដីវេទនាធ្លាក់មកលើក្រុងនោះ ហើយពួកអ្នកក្រុងនឹងខ្សោយទៅ›»។+
រហូតមកដល់ត្រឹមនេះជាពាក្យរបស់យេរេមា។
៥២ ពេលសេដេគា+គ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ២១ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១១ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះហាមូថល+ជាកូនយេរេមា ជាអ្នកក្រុងលិបណា។ ២ សេដេគាតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តាមគន្លងយេហូយ៉ាគីម។+ ៣ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើងដល់ក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីក្រោធនឹងពួកគេ។ លោកបានបណ្ដេញពួកគេចេញពីមុខលោកទៅ។+ សេដេគាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ៤ នៅថ្ងៃទី១០ ខែទី១០ ក្នុងឆ្នាំទី៩នៃរាជ្យសេដេគា នេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបាននាំកងទ័ពគាត់ទាំងអស់ មកច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។ គាត់បានបោះទ័ពទល់មុខក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានលើកដីឡើងនៅជុំវិញកំពែងក្រុង។+ ៥ គាត់បានឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះ រហូតដល់ឆ្នាំទី១១នៃរាជ្យសេដេគា។
៦ នៅថ្ងៃទី៩ ក្នុងខែទី៤+ នៅក្រុងយេរូសាឡិមមានការអត់ឃ្លានជាខ្លាំង ព្រោះគ្មានអាហារសម្រាប់បណ្ដាជនបរិភោគឡើយ។+ ៧ ទីបំផុត ទ័ពខាល់ដេបានទម្លាយកំពែងក្រុង។ កាលដែលទ័ពខាល់ដេកំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុង ស្ដេចយូដានិងទ័ពយូដាទាំងអស់បានរត់ចេញទាំងយប់តាមខ្លោងទ្វារដែលមានកំពែងពីរជាន់ ជិតសួនច្បារស្ដេច ទៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅវាលអារ៉ាបា។+ ៨ ប៉ុន្តែ ទ័ពខាល់ដេបានដេញតាមស្ដេច+ស្រុកយូដាទាន់នៅត្រង់វាលក្រុងយេរីខូ រួចកងទ័ពរបស់គាត់ក៏រត់ខ្ចាត់ខ្ចាយអស់ទៅ។ ៩ បន្ទាប់មក ពួកគេបានចាប់ស្ដេចស្រុកយូដា ហើយនាំគាត់ទៅជួបស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននៅក្រុងរីបឡាក្នុងទឹកដីហាម៉ាត រួចបានកាត់ទោសគាត់នៅទីនោះ។ ១០ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានសម្លាប់កូនៗរបស់សេដេគានៅចំពោះមុខគាត់។ បន្ទាប់មក ស្ដេចនោះក៏បានសម្លាប់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងអស់ក្នុងស្រុកយូដានៅក្រុងរីបឡាដែរ។ ១១ ក្រោយនោះ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានចាក់ភ្នែកសេដេគាឲ្យខ្វាក់+ និងដាក់ខ្នោះស្ពាន់ ហើយនាំគាត់ទៅស្រុកបាប៊ីឡូន រួចឃុំឃាំងគាត់រហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់។
១២ នៅថ្ងៃទី១០ ខែទី៥ ក្នុងឆ្នាំទី១៩នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសា នេប៊ូសារ៉ាដានជាមេអង្គរក្សនិងជាអ្នកបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានទៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ១៣ គាត់បានដុតវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ វិមានស្ដេច និងផ្ទះទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ព្រមទាំងផ្ទះធំៗផងដែរ។ ១៤ ទ័ពខាល់ដេទាំងអស់ដែលទៅជាមួយនឹងមេអង្គរក្សរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានផ្ដួលរំលំកំពែងក្រុងយេរូសាឡិម។+
១៥ នេប៊ូសារ៉ាដានជាមេអង្គរក្សរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបាននិរទេសជនតូចទាបខ្លះ និងបណ្ដាជនដែលនៅសេសសល់ក្នុងក្រុង ព្រមទាំងអ្នកដែលរត់ទៅចុះចូលនឹងស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន និងមេជាងទាំងអស់ដែលនៅសល់។+ ១៦ ប៉ុន្តែ មេអង្គរក្សបានទុកជនខ្លះដែលក្រីក្របំផុតឲ្យនៅក្នុងស្រុក ដើម្បីមើលថែចម្ការទំពាំងបាយជូរ និងធ្វើស្រែចម្ការ។+
១៧ ពួកខាល់ដេបានកាត់សសរស្ពាន់+និងរទេះទឹក+ដែលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ទៅជាបំណែកៗ រួមទាំងអាងធំធ្វើពីស្ពាន់+ដែលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយដឹកស្ពាន់ទាំងនោះទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ១៨ ពួកគេក៏យកធុងសម្រាប់ដាក់ផេះ ប៉ែល ប្រដាប់ពន្លត់ប្រឆេះចង្កៀង ចានគោម+ ពែង+ និងគ្រឿងស្ពាន់ទាំងអស់ដែលប្រើក្នុងវិហារព្រះ។ ១៩ មេអង្គរក្សបានយកចានក្លាំ+ ប្រដាប់ដាក់រងើកភ្លើង ចានគោម ធុងសម្រាប់ដាក់ផេះ ជើងចង្កៀង+ ពែង ព្រមទាំងចានគោមដែលធ្វើពីមាសនិងប្រាក់សុទ្ធផងដែរ។+ ២០ ឯសសរពីរ អាងធំ គោឈ្មោល១២+ដែលនៅក្រោមអាងនោះ និងរទេះទឹកដែលស្ដេចសាឡូម៉ូនបានធ្វើសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា គ្មានអ្នកណាដឹងទម្ងន់ស្ពាន់ទាំងនោះទេ ព្រោះច្រើនក្រៃលែង។
២១ សសរនីមួយៗមានកម្ពស់១៨ហត្ថ* ហើយប្រវែងព័ទ្ធជុំវិញសសរគឺ១២ហត្ថ+ និងមានកម្រាស់៤ធ្នាប់។* សសរទាំងនោះប្រហោងក្នុង។ ២២ ក្បាលសសរធ្វើពីស្ពាន់មានកម្ពស់៥ហត្ថ។+ ក្បាច់ក្រឡាអួននិងផ្លែទទឹមនៅជុំវិញក្បាលសសរទាំងពីរក៏ធ្វើពីស្ពាន់ដែរ។ ឯសសរមួយទៀត ក៏មានលក្ខណៈដូចគ្នា ហើយក៏មានផ្លែទទឹមដែរ។ ២៣ ផ្លែទទឹមជុំវិញក្បាលសសរមានចំនួន៩៦ ហើយសរុបទាំងអស់មានផ្លែទទឹមចំនួន១០០លើក្បាច់ក្រឡាអួន។+
២៤ មេអង្គរក្សរបស់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនក៏ចាប់សេរ៉ាយ៉ា+ជាសង្ឃនាយក សេផានា+ជាសង្ឃថ្នាក់បន្ទាប់ និងអ្នកយាមទ្វារបីនាក់។+ ២៥ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ក៏ចាប់យកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ ដែលត្រួតត្រាលើពួកទាហាន និងអ្នកជំនិតស្ដេច៧នាក់ រួមទាំងលេខាធិការរបស់មេទ័ព ដែលមានភារកិច្ចកែនទាហាន។ គាត់ក៏ចាប់បុរស៦០នាក់ដែលជាជនសាមញ្ញដែលនៅក្រុងនោះនៅឡើយ យកទៅជាមួយដែរ។ ២៦ នេប៊ូសារ៉ាដានជាមេអង្គរក្ស បានយកពួកគេទៅប្រគល់ឲ្យស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននៅក្រុងរីបឡា។ ២៧ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនក៏សម្លាប់ពួកគេនៅក្រុងរីបឡា+ ក្នុងទឹកដីហាម៉ាត។ យ៉ាងនេះ ពួកយូដាបានត្រូវនិរទេសចេញពីស្រុករបស់ខ្លួន។+
២៨ នេប៊ូក្នេសាបានចាប់ពួកយូដាចំនួន៣.០២៣នាក់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយនៅឆ្នាំទី៧នៃរាជ្យគាត់។+
២៩ នៅឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសា+ អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមចំនួន៨៣២នាក់បានត្រូវចាប់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ។
៣០ នៅឆ្នាំទី២៣នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសា នេប៊ូសារ៉ាដានជាមេអង្គរក្សរបស់ស្ដេច បានចាប់ពួកយូដាចំនួន៧៤៥នាក់យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ។+
សរុបទាំងអស់ មនុស្សចំនួន៤.៦០០នាក់បានត្រូវនិរទេស។
៣១ នៅឆ្នាំទី៣៧នៃគ្រាដែលយេហូយ៉ាគីន+ជាស្ដេចស្រុកយូដាបានជាប់ជាឈ្លើយ អេវីលមេរ៉ូដាកបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ នៅថ្ងៃទី២៥ ខែទី១២ គាត់បានដោះលែងយេហូយ៉ាគីនជាស្ដេចស្រុកយូដាចេញពីគុក។+ ៣២ ស្ដេចអេវីលមេរ៉ូដាកនិយាយដោយសប្បុរសទៅកាន់យេហូយ៉ាគីន ហើយលើកកិត្តិយសគាត់ជាងស្ដេចឯទៀតដែលនៅជាមួយគាត់ក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូន។ ៣៣ ដូច្នេះ យេហូយ៉ាគីនក៏ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់អ្នកទោសចេញ ហើយគាត់បរិភោគអាហារជាមួយស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនអស់មួយជីវិត។ ៣៤ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់គាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដរាបដល់គាត់ស្លាប់។
ប្រហែលជាមានន័យថា«ព្រះយេហូវ៉ាលើកតម្កើង»
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ឬ«ជ្រើសរើស»
ឬ«ខ្ញុំបានញែកអ្នកទុកដោយឡែក»
នេះសំដៅលើដើមមួយដែលចេញផ្កាមុនគេ
ពាក្យ«អល់ម៉ុន»នៅខ១១និងពាក្យ«ប្រុងស្មារតី» មកពីឫសពាក្យភាសាហេប្រឺតែមួយ។ ដូច្នេះ នេះជាការលេងពាក្យ
ឬ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់»
ឬ«តាមឆ្នេរសមុទ្រ»
ឬ«ដាប់អណ្ដូង»។ ទំនងជាសំដៅលើការដាប់ថ្មធ្វើអណ្ដូង
ឬ«មេមផឺស»
នេះសំដៅលើដៃទន្លេនីល
ជាអូដ្ឋជំទង់
ន័យត្រង់«ទាំងដាក់ដៃលើក្បាល»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ប្ដី»
ជាពាក្យកាព្យដែលប្រហែលជាបញ្ជាក់អំពីការអាណិតអាសូរ
នេះសំដៅលើពួកអ្នកឃ្លាំមើលក្រុងដើម្បីដឹងថាពេលណាអាចវាយយក
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«សម្រែកនៃសង្គ្រាម»
នេះសំដៅលើការចុះចូលនឹងព្រះ
នេះសំដៅលើក្រុងយេរូសាឡិម
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«គ្មានលោកទេ»
គឺដូចពាក្យឥតបានការរបស់ពួកគេ
នេះសំដៅលើក្រុងស៊ីយ៉ូនឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
ឬ«ការណែនាំ»
នេះសំដៅលើដើមត្រែងដែលមានក្លិនក្រអូប
នេះសំដៅលើក្រុងស៊ីយ៉ូនឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
សំដៅលើយេរេមា
នេះសំដៅលើអគារទាំងអស់នៅក្នុងបរិវេណវិហារ
ន័យត្រង់«ក្រោកឡើងពីព្រលឹមទៅប្រាប់»
នេះជាឋានៈរបស់ព្រះមួយរូបដែលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿគោរពបូជា។ នេះប្រហែលជាសំដៅលើព្រះនាងដែលគេជឿថាអាចជួយឲ្យមានកូន
ឬ«ធ្វើឲ្យខ្ញុំខឹង»
ឬ«ឱវាទ»
ឬ«សក់នៃការប្រគល់ខ្លួន»
នេះសំដៅលើក្រុងស៊ីយ៉ូនឬក្រុងយេរូសាឡិម
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ក្រៀល»
ឬ«ហោះពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ»
ឬ«ការណែនាំ»
ឬ«ប្រេងលាបរបួស»
ឬ«ការណែនាំ»
ខ១១ សំណេរដើមជាភាសាអេរ៉ាម
ឬ«ដីដែលមានជីជាតិ»
ឬ«រូបសិត»
តាមមើលទៅនេះសំដៅលើយេរេមា
ឬ«សូមឲ្យកើតឡើង!»
ឬ«ព្រះ»
នេះសំដៅលើយេរេមា
នេះសំដៅលើគ្រឿងបូជាដែលគេជូននៅវិហារ
ឬ«អារម្មណ៍កប់ជ្រៅ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«កើតទុក្ខ»
ឬ«ឡោមព័ទ្ធ»
ឬ«អេត្យូពី»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«សេចក្ដីវិនិច្ឆ័យបួន»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ចេះតែថយចេញពីខ្ញុំ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«នាងត្រូវបាក់មុខនិងខ្មាសគេជាខ្លាំង»
ន័យត្រង់«ខ្ញុំបានបរិភោគបណ្ដាំនោះ»
ឬ«ដំណឹងអំពីកំហឹងរបស់លោក»
នេះជាទំនៀមទម្លាប់កាន់ទុក្ខរបស់សាសនាមិនពិត ដែលតាមមើលទៅប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿបានធ្វើតាម
ឬ«ទទួលសេចក្ដីភូតភរជាកេរដំណែល»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«មិនអាចព្យាបាលបាន»
ឬ«ស្រុកត្បូង»
ឬ«ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង»
ន័យត្រង់«ត្រចៀកគាត់នឹងខ្ទ័រ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ប្រហែលជាមានន័យថា«អ្វីដែលនៅសល់នៅគ្រប់ទិសទី»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ពួកគេ»
គាត់ក៏មានឈ្មោះថាយេហូអាហាសដែរ
គាត់ក៏មានឈ្មោះថាយេហូយ៉ាគីននិងយេកូនាសដែរ
ឬ«ស្រុក»
ឬ«អ្នកទទួលមត៌ក»
ពាក្យនេះជាភាសាហេប្រឺមានន័យពីរយ៉ាង។ ន័យមួយជា«ការផ្ដន្ទាទោសយ៉ាងខ្លាំងពីព្រះ»។ ន័យមួយទៀតជា«អ្វីដែលជាបន្ទុក»
គាត់ក៏មានឈ្មោះថាយេហូយ៉ាគីននិងកូនៀដែរ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អ្នកសង់របាំងការពារ»
ផ្លែឈើម្យ៉ាងដែលមានតម្លៃខ្ពស់នៅសម័យដែលគេសរសេរគម្ពីរ ពេលផ្លែនោះទុំមិនកើតមានមមង់នៅក្នុងផ្លែនោះទេ
ឬ«ដល់»
តាមមើលទៅឈ្មោះនេះសំដៅទៅក្រុងបាបិល (បាប៊ីឡូន)
ឬ«ការណែនាំ»
ឬ«មិនព្រមពាក់នឹមរបស់គាត់ទេ»
ឬ«ពាក់នឹម»
ឬ«ពាក់នឹម»
អាងនេះធ្វើពីស្ពាន់ដើម្បីប្រើនៅវិហារ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល»
ឬ«សូមឲ្យកើតឡើង!»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អ្នកសង់របាំងការពារ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ធ្លាយ»
ន័យត្រង់«ថ្ងៃដ៏ធំ»
ឬ«ពួកគេ»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ធ្វើឲ្យពួកគេទទួលកិត្តិយស»
ឬ«ខ្ញុំបន្តបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នក»
នេះសំដៅលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
នេះសំដៅលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ខ្ញុំជាប្ដីរបស់ពួកគេ»
ឬ«តំបន់វាលទំនាប»
នេះសំដៅលើឪពុកមាខាងឪពុក
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ឬ«អ្នកទទួលមត៌ក»
ន័យត្រង់«បណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌»
ន័យត្រង់«យ៉ូណាដាប» ជាឈ្មោះកាត់ពីយេហូណាដាប
ន័យត្រង់«យ៉ូណាដាប» ជាឈ្មោះកាត់ពីយេហូណាដាប
ន័យត្រង់«យ៉ូណាដាប» ជាឈ្មោះកាត់ពីយេហូណាដាប
ឬ«សៀវភៅ»
ឬ«ពួកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់»
ចាប់ពីពាក់កណ្ដាលខែវិច្ឆិកាដល់ពាក់កណ្ដាលខែធ្នូ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៥
គាត់ក៏មានឈ្មោះថាយេហូយ៉ាគីននិងយេកូនាស
តាមមើលទៅនេះជាឋានៈ
ឬ«ជាមេលើមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់»
ឬ«ជាមេលើគ្រូវេទមន្ត»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ជាកាតព្វកិច្ច»
ឬ«ជាមេលើគ្រូវេទមន្ត»
នេះសំដៅលើស្រូវសាលីនិងស្រូវបាលី
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អាងធំ»
ឬ«គ្មានគ្រោះថ្នាក់»
ឬ«វិហាររបស់ព្រះអាទិត្យ»។ នេះសំដៅលើក្រុងហេលីអូផូលីស
ឬ«ក្រុងមេមផឺស»
នេះជាឋានៈរបស់ព្រះមួយរូបដែលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿគោរពបូជា។ នេះប្រហែលជាសំដៅលើព្រះនាងដែលគេជឿថាអាចជួយឲ្យមានកូន
នេះជាឋានៈរបស់ព្រះមួយរូបដែលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿគោរពបូជា។ នេះប្រហែលជាសំដៅលើព្រះនាងដែលគេជឿថាអាចជួយឲ្យមានកូន
នេះជាឋានៈរបស់ព្រះមួយរូបដែលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿគោរពបូជា។ នេះប្រហែលជាសំដៅលើព្រះនាងដែលគេជឿថាអាចជួយឲ្យមានកូន
នេះជាឋានៈរបស់ព្រះមួយរូបដែលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលក្បត់ជំនឿគោរពបូជា។ នេះប្រហែលជាសំដៅលើព្រះនាងដែលគេជឿថាអាចជួយឲ្យមានកូន
ឬ«ចង់បាន»
ធម្មតាពលធ្នូកាន់ខែលតូច
នេះសំដៅលើស្រុកអេហ្ស៊ីបឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
ឬ«ក្រុងមេមផឺស»
នេះសំដៅលើអ្នកដែលច្បាំងឈ្នះស្រុកអេហ្ស៊ីប
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«នឹងក្លាយទៅជាទីរហោស្ថាន»
ឬ«ពួកអ្នកប្រមូលអុស»
នេះសំដៅលើក្រុងធេប
នេះសំដៅលើកោះក្រេត
នេះសំដៅលើការកោរសក់ដើម្បីកាន់ទុក្ខនិងបង្ហាញការអាម៉ាស់
ឬ«តំបន់វាលទំនាប»
ឬ«តំបន់ខ្ពង់រាប»
នេះសំដៅលើក្រុងឌីបូនឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អង្គុយនៅលើដីហួតហែងទៅ»
ឬ«តំបន់ខ្ពង់រាប»
នេះសំដៅលើសំឡេងខ្លុយដែលគេផ្លុំក្នុងពិធីបុណ្យសព
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«សម្រែកចូលច្បាំង»
ឬ«ក្រោលចៀម»
ឬ«ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិត»
នេះសំដៅលើស្រុកបាប៊ីឡូនឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
តាមមើលទៅឈ្មោះនេះសំដៅលើស្រុកខាល់ដេ
នេះសំដៅលើស្រុករបស់ពួកខាល់ដេ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ដាក់ព្រួញឲ្យពេញបំពង់»
ឬ«ដីដែលមានជីជាតិ»
ឬ«រូបសិត»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«អ្នកដែលបង្កើតដំបងកម្មសិទ្ធិរបស់លោក»
ឬ«កួចយកខ្ញុំទៅដោយទឹកហូរ»
តាមមើលទៅឈ្មោះនេះសំដៅលើក្រុងបាបិល(បាប៊ីឡូន)
មួយហត្ថស្មើ៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយធ្នាប់ស្មើ១,៨៥សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤